|
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 7 dezer, moet men de gemeenteraadsverkiezingen lokaal houden. Speculaties waarom één partij ergens een coalitie aangaat met een andere, terwijl men het elders juist andersom doet, is nu eenmaal gemeentepolitiek. Met de gemeentelijke uitslagen vergelijkingen maken met vroegere regionale en federale is absurd. Zelfs in enkele zgz serieuze kranten leest men titels zoals ‘Regering Michel heeft geen meerderheid meer’. Flauwe kul noem ik dat. Daarover kan men discussiëren na mei 2019 en dat is, politiek gesproken, nog een eeuwigheid.
Dit land in het algemeen en Vlaanderen in het bijzonder blijven zich trouwens belachelijk maken door zich aan dat cordon sanitair tegen het VB te blijven klampen. Dat alles terwijl men er helemaal geen graten in vindt dat men nu hier en daar electorale akkoorden sluit met communisten die aanleunen bij dictatoriale regimes met bloed aan de handen. Dit laatste gebeurt vooral in Wallonië, waar uiterst links gevoelig stijgt. Het enige wat we daarbij kunnen hopen, is dat het zuiden van dit land straks zo links is, dat links ervan alleen nog de afgrond (in het Italiaans: ‘dirupo’!) dreigt en er op die manier misschien, heel misschien, meer kans is op een soort confederalisme.
Wie er waarschijnlijk tegen mei 2019 wel een kruis over zal mogen maken is de genaamde Kris Peeters, die het niet alleen zelf niet heeft gehaald, maar zijn partij ook serieus geschaad heeft. Als beloning voor zoveel dwaasheid zal hij dan waarschijnlijk door diezelfde partij een lucratieve job aangeboden krijgen in Europa. Marianne Thyssen is ook zo gevaren, toen ze bij de vorige federale verkiezingen als partijvoorzitter haar partij ook in de vernieling hielp. De ‘C’ in de partijnaam staat dan toch nog voor iets : ‘Compassie’,denk ik. Dit in tegenstelling tot de ‘V’ die, na het vertrek van De Crem en straks ook Bogaert, helemaal niets meer zal betekenen.
|
