In China lijkt de coronacrisis grotendeels voorbij en ook hier denkt men na deze week het ergste gehad te hebben. Federaal minister Muylle, pas ingevallen na Marrakech, denkt er al over na welke sectoren straks weer aan het werk kunnen, al zou dat wel eens voorbarig kunnen zijn.
Wat heel die corona heisa wel heeft meegebracht, is het feit dat de wereld één groot dorp is geworden, waarbij zowat elk continent met dezelfde problemen is komen te zitten en ook hardleerse autoriteiten willens nillens zullen moeten bijdraaien.
Waarover bijna nergens nog gepraat of geschreven wordt, is over de klimaateisen. Spijbelen kan niet meer, want de scholen werken niet, betogen mag niet meer. Zoals de immigratie/integratie problematiek door de klimaatwaanzin naar het achterplan was verschoven, raakt diezelfde klimaatheisa in de verdrukking door de coronacrisis.
Ik denk dat die laatste situatie nog wel even zal aanhouden. Door de globalisering n.a.v. de coronavirus begint men ook in de derde wereld te verlangen naar een betere toekomst. Ruw geschat zo’n drie miljard Chinezen, Indiërs en Afrikanen snakken naar een leven naar westers model en de enige manier om dat te bereiken is de economie te laten groeien. Dat vloekt natuurlijk met de doelstellingen van de klimaatfanatici, maar zal moeilijk tegen te houden zijn. De heilige Greta, Anuna en de internationale organisaties die achter hen staan, zullen dan ook moeten aanvaarden dat de bewoners van de sloppenwijken in de nu achtergestelde landen de kans moeten krijgen onze westerse welstand bij te benen, wat betekent dat we ecologische mistoestanden één stap moeten voorblijven en daar onze tijd voor zullen moeten nemen. Iets wat mensen met een logisch verstand al lang stellen, maar daar zijn de klimaatfanatici (nog) niet bij..
|