Jean-Luc Dehaene is zopas zeventig geworden (ik ook) en dat zullen we geweten hebben. De media stonden bol van lofbetuigingen. In het slechtste geval werd er eens een giftig pijltje op hem afgestuurd, maar in hoofdzaak waren het allemaal hoeraverhalen. Nochtans is dat helemaal niet het geval. Enkele voorbeelden: - De regeringen Dehaene kregen het in de jaren negentig inderdaad klaar om ons land in de eurozone te loodsen (iets waar dit land eigenlijk niet klaar voor was), maar er wordt nergens bij verteld, dat hij daarvoor heel wat nieuwe belastingen invoerde (of opvoerde, zoals bv de BTW), waardoor vooral de kleine man getroffen werd. Dat alles terwijl Dehaene altijd werd afgeschilderd als een man die uit het ACV kwam en dus voor die kleine man had moeten opkomen. - Samen met Giscard D'Estaign was Dehaene een van de auteurs van de nieuwe Europese grondwet. Die droeg niet ieders goedkeuring weer, zodat ze daarna nog eens helemaal ondersteboven werd gehaald en er van het verdrag van Lissabon alleen nog een soort spullenhulpversie overbleef. En dat was nog niet het ergste. Als vertegenwoordiger van een christelijke partij slaagde hij er in die Europese grondwet zo voor te stellen alsof het christendom noch het jodendom er helemaal nooit iets mee te maken hadden gehad. Geen woord over de christelijk oorsprong van onze beschaving. - Sinds de federale verkiezingen van 2007 werd Dehaene twee keer gevraagd tussenbeide te komen om voor een communautaire oplossing te zorgen. Hij, de loodgieter, de gids, het Brabantse trekpaard en nog zo'n paar van die titels, zou dat eens regelen. Er kwam niets van in huis omdat ook hij geen vertrouwen meer kreeg van zijn zgz Waalse vrienden. - Tot twee keer toe heeft hij geprobeerd de N-VA schade toe te brengen, eerst tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen, met zijn "schootnota Quid N-VA?" en daarna - in de aanloop naar de verkiezingen van juni 2010 - toen hij, in navolging van de vakbonden, expliciet de mensen aanraadde niét voor die partij te stemmen. Het resultaat kennen wij en het betekent dat de huidige invloed van Dehaene stilaan aan het verdwijnen is. Het zal hemzelf worst wezen. Dehaene zit er nl warmpjes in. Buiten zijn riante wedde als Europarlementariër heeft hij nog vetbetaalde bestuurszitjes in o.a. Dexia en AB Inbev. Dehaene is helemaal geen vakbondsman, noch christelijk bewogen politicus (hij heeft ooit gezegd dat hij de dag van vandaag evengoed socialist kon zijn). Dehaene is een typisch product van de strekking: "denk links, leef rechts", m.a.w. een vulgaire en (bij momenten) brutale zakkenvuller, die het predikaat christelijk en/of sociaal niet verdient. Hij zal voor België wel zijn waarde hebben gehad, voor Vlaanderen zeker niet. Supporteren voor Club Brugge verandert daar niets aan...
|