Nadat Zweden terug was gekomen op de sluiting van een eerste kerncentrale en Finland er zelfs een heeft bijbesteld, heeft nu ook de Nederlandse regering besloten de kerncentrale van Borssele, in Zeeuws Vlaanderen, nog twintig jaar langer open te houden, tot 2033 i.pl.v. 2013. De (enige) Nederlandse kerncentrale zal worden aangepast en gemoderniseerd en tegelijkertijd zal ± 1 miljard euro worden geïnvesteerd in de nog bestaande steenkolencentrales, zodat die minder CO2 zullen uitstoten en op die manier een bijdrage zullen leveren tot het halen van de Kyoto norm. Het besluit de kerncentrale van Borssele niét te sluiten is het gevog van peperdure schadeclaims, maar ook van het besef dat het met de stookolie waarschijnlijk nooit meer goed komt en men dan ook niet langer de gevangene wil blijvcn van de olieproducerende landen. Vergeten we trouwens niet, dat Nederland nog steeds over een aardige hoeveelheid eigen aardgas beschikt, waardoor de beslissing tot het openhouden van Borssele als moedig kan beschouwd worden. Dit in tegenstelling tot de Belgische regering, die nog steeds niet is teruggekomen op haar beslissing tijdens Verhofstadt 1 (een cadeau aan Agalev) om vanaf 2015 de Belgische kerncentrales te gaan sluiten, zonder dat daarvoor ook maar enig alternatief is, buiten het aankopen van stroom in Frankrijk, waar die ook wordt opgewekt via kernenergie. Ook Frankrijk gaat trouwens nog minstens één kerncentrale bijbouwen. Er zijn nog altijd tegenstanders die schermen met de gevolgen van kernrampen, zoals die van Tsjernobyl. Meestal wordt daarbij echter verzwegen, dat het daar toen ging om een type centrale die in de westerse wereld nooit gebruikt is, slecht onderhouden werd en waarmee zelf waanzinnige experimenten werden uitgevoerd. Het is sprekend dat zelfs Oekraïne, waat 19 jaar geleden de Tsjernobyl ramp plaats vond, ook dit jaar nog beslist heeft dat er in dat land liefst elf nieuwe kerncentrales zullen gebouwd worden, dit ook al om minder afhankelijk te worden van olie en steenkool (en van Rusland) en tegelijkertijd iets aan de Kyotonorm te kunnen doen. Trouwens, áls kerncentrales gevaarlijk zouden zijn, dan blijft dat gevaar ook voor België nadat men eventueel de eigen kerncentrales zou sluiten. De centrale van Borssele ligt op een boogscheut van de Belgische grens en dat geldt ook voor twee centrales in Frankrijk. In België wordt het waarschijnlijk wachten tot een volgende regering, niet alleen trouwens voor een besluit over de kernenergie, maar ook voor de meeste andere hete hangijzers die men nu al jaren voor zich uitschuift, zoals de einde loopbaan, Zaventem, de sociale zekerheid, Brussel-Halle/Vilvoorde, de brandstofprijzen en ga zo maar door.
Johan Vande Lanotte, een van de sterkhouders van Verhofstadt II stopt er dus mee als minister, op 15 oktober en wordt vanaf die dag voorzitter van de SP.a als opvolger van Steve Stevaert, die zichzelf bedacht met een lucratieve job tot aan zijn pensioen (het beste idee dat hij ooit gehad heeft en dat waarschijnlijk niemand hem nog zal nadoen). Vande Lanotte verandert op 15.10 dus van petje en heeft nu reeds een persconferentie belegd om zijn intentieverklaring als nieuwe voorzitter van de Vlaamse socialisten uit te leggen. De meeste punten uit die verklaring zijn déjà vu: plan voor schoolverlaters, inkrimping leger, bestrijding fraude, beheersing energieprijzen. Alleen het feit dat hij met zijn partij, in Vlaanderen als voorlaatste in de rij (Groen! zal het nooit doen), het tewerkstellingbeleid in België wil regionaliseren, baart opzien. En toch ook niet. Als Vande Lanotte iets voor de splitsing van het tewerkstellingbeleid had willen doen als minister, dan had hij dat ook kunnen doen. Zoals hij bv ook het been had kunnen stijfhouden toen er gestemd moest worden over het stemrecht voor vreemdelingen of over het plan om Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen. Dat heeft hij niet gedaan om zogezegd deze regering niet te laten vallen, maar er zal ook geen volgende regering komen als hij zijn plan hard wil maken én (misschien) zal eisen dat eerst B-H/V gesplitst wordt. Als er ooit een volgende federale regering komt, dan is dat weer met de PS, die in Wallonië te sterkste partij blijft. Dank zij die PS mag dan ook de SP.a weer meespelen, zoals de Vlaamse socialisten ook enkel mogen mespelen in de Vlaamse regering dank zij het cordon sanitaire, dat ook door de CD&V en de VLD domweg in stand wordt gehouden. Als het ooit zover komt - ik hoop van niet - dan wil ik eens zien of professor Vande La dan dwars zal blijven liggen tegen de wil van de potentiële Vlaamse socialistische ministers en de rode vakbond in. Ik geloof er niets van.
Sinds gisteren, zaterdag 3 september 2005, heeft Telenet eenzijdig en zonder enige inspraak van zijn abonnees, liefst acht van de veertig zenders uit de ether gehaald. Daaronder BBC World, Arte, CNN en TV España. Om deze zenders verder nog te kunnen zien, is de abonnee verplicht een soort modem te leasen, aan 49 euro, dat na drie jaar zijn eigendom kan worden. Nergens staat vermeld wat er gebeurt met de rekening als men dat modem niét neemt. Als Telenet nl veertig kanalen in één pakket aanbiedt aan een bepaalde prijs (bij mij is dat 148,68 euro) en ze haalt er daarvan acht af, dat is één vijfde, dan slaat het abonnement in werkelijkheid met 20% op. Dat zou dan trouwens de tweede verhoging zijn die Telenet dit jaar doorvoert.Toen Telenet de kabel overnam van Electrabel, werd er reeds een prijsverhoging van 25% doorgevoerd begin van ditzelfde jaar. De maatschappij die trouwens officieel de kabel beheert, heet niet Telenet, maar Mixt-ICS, maar is een Telenet bedrijf. Een of ander schimmig mafiabedrijf zou het niet beter kunnen doen. Wat daarbij ook nog ergernis wekt, is het feit dat Telenet beslist welke TV kanalen de klant niet meer mag zien, tenzij hij extra afdokt en in feite dan twee keer bijbetaalt. Als wij, gepensioneerden, mochten kiezen, dan zouden wij zeker cultuurzenders als Arte en Geographic willen behouden, evenals BBC World en CNN, die laatste twee alleen al o.w.v. de objectiviteit die bij onze eigen zenders dikwijls zoek is (de politieke correctheid, weet je). Ook TV España stond bij ons wel eens op, al was het maar omdat ge daar af en toe klassieke muziek te horen (en te zien) kreegt. WDR, het derde Duitse kanaal was bij een herschikking einde vorig jaar ook al afgevoerd en ook dat was een zender waarop regelmatig uitzendingen van klassieke muziek te horen en te zien waren. Het lijkt er wel op dat degene die de perverse keuzes bij Telenet maakt e.o.a. cultuurbarbaar blijkt te zijn. Anderzijds hebben wij niets aan kanalen als Jim TV en andere lawaaimakers of aan de Turkse TV, waarvan we toch niets van verstaan, maar die blijft Telenet wél uitzenden. Telenet is ontstaan als een initiatief van de Vlaamse overheid. "Wat wij doen, doen wij beter", zei Gaston Geens Zaliger. Waarschijnlijk heeft ook hij zich al enkele keren omgedraaid in zijn graf!
We misten nog iets in Vlaanderen, maar nu hebben we het: de Sudbury school. In Gent is er een opgericht, weliswaar nog maar met 4 leerlingen, maar alle begin is moeilijk. De Sudbury school is overgewaaid uit de States en noemt zich wel "school", maar is het eigenlijk niet. Alles kan, niets moet en de kinderen beslissen mee over alles wat er kan of mag gebeuren. Complete anarchie dus. In Nederland, waar ze er snel snel bij zijn als er iets nieuws op de markt komt, heeft men reeds een 25-tal van deze scholen. Kenschetsend is, dat men het daar niet meer heeft over "onderwijs"; men noemt het "iederwijs". Die iederwijs scholen zijn in Nederland een netwerk gaan vormen dat zou kunnen bestempeld worden als een alternatieve vorm van onderwijsinstelling. Alleen zijn er geen leerplannen, geen klassen, geen leraars, geen examens, zelfs geen testen, geen diploma. De kinderen bepalen er zelf wat ze gaan doen en wanneer. Luiheid is dus troef. De "iederwijs" scholen in Nederland zijn privé en vallen niet onder het subsidiestelsel. Merkwaardig genoeg zijn ze daar vrij populair, maar dit komt in de eerste plaats omdat ze veel goedkoper zijn dan de klassieke privéscholen. Het verhaal van de Hollanders en hun centen, weet je wel. In tegenstelling tot wat men zou denken, zijn de kinderen die er naartoe gaan echter niet die van arbeiders of bedienden, maar komen ze uit milieus van hoogopgeleide, intellectuele ouders, die een hoog inkomen hebben en politiek links gericht zijn. "Denk links, leef rechts", dus. In Nederland grotendeels het cliënteel van D66, bij ons een beetje te vergelijken met Spirit en, in zekere mate, Groen! De vraag is wel, hoe lang dit soort onderwijs in Nederland gaat stand houden. Er is nl reeds een negatief rapport van de nationale onderwijsinspectie die stelt dat dit type onderwijs niet voldoet aan de wettelijke eisen voor privéscholen en dat het beneden elk niveau is. Zowel CDA als de VVD hebben in het parlement al gevraagd dergelijke scholen te verbieden. In werkelijkheid zijn deze Sudbury scholen niets meer dan veredelde speeltuinen, waarop op onverantwoorde wijze geëxperimenteerd wordt met kinderen. Het zijn neohippiescholen, waarin de gefrusteerde en neurotische kinderen van de toekomst worden gemaakt.Dit als gevolg van een compleet verkeerde mentalitiet van hun ouders, die waarschijnlijk zelf niet weten waarmee te bezig zijn en hun kinderen dan maar bloot stellen aan experimenten waarvan men nu al kan zeggen dat ze fout zullen aflopen. Als men ziet hoeveel problemen kinderen hebben gehad die nog maar uit alternatieve scholen als het vernieuwd secundair onderwijs, de Freinet en Steiner scholen e.d. kwamen ,eens dat ze verder moesten studeren, dan kan men zich voorstellen wat deze kinderen zullen meemaken.
"De hoge olieprijzen zijn één grote zeepbel, die gevoed wordt door speculatie. Vroeg of laat spat die zeepbel uiteen en keldert de olieprijs". Bovenstaande komt niet van mij maar van Steve Forbes, Amerikaanse miljardair, eigenaar en hoofdredacteur van het gelijknamige zakenblad ("Forbes", dus). Hij deed tweemaal mee aan de race naar het Witte Huis, maar sneuvelde telkens in de primaries, een bewijs dat je zelfs in Amerika niet álles met geld kopen kan. Volgens Forbes zullen we over een jaar nog slechts de helft van de olieprijs van vandaag betalen. Hij noemt wat nu gebeurt grotendeels speculatie, vooral vanwege beleggingsfondsen die olievoorraden opkopen omdat ze geloven dat die zullen blijven stijgen. De man heeft zeker niet helemaal ongelijk. Het is al langer bekend dat het niet de vraag uit China en India is, die de prijzen omhoog blijft drijven. Ook Chinezen en Indiërs hebben geen onuitputtelijke geldbeugels. Er is op dit ogenblik natuurlijk de natuurramp in New Orleans, maar zelfs bij een vorige orkaan, die maar half zo krachtig was, gingen de olieprijzen al omhoog nog vóór men wist dat er schade kon zijn. Dat doen ze bv ook telkens er in Irak een aanslag op een olieinstallatie wordt gepleegd en dit ondanks het feit dat de Iraakse olievoorraden vóór de Amerikaanse inval nooit werden meegeteld. Alles wat uit Irak komt, is in feite een extra aanvoer tegenover de jaren daarvoor. Dat alles neemt niet weg, dat de olieverbruikende landen een serieuze verwittiging hebben gekregen, dat de olie niet onuitputtelijk is en dat er naar andere vormen van energie dient uitgekeken te worden. Dat kan zo maar niet meteen, tenzij door besparingen: men kan minder gaan rijden en minder gaan stoken. Men kan overschakelen van huisbrandolie op gas en zelfs op elektriciteit, als die verstandig is aangelegd. Maar men moet ook eindelijk eens werk gaan maken van het verkeer op waterstof. Al sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw weet men dat dit vrij eenvoudig kan, met haast dezelfde motoren die dan op de koop toe nog milieu vriendelijker worden. Tenslotte moet men, in ons land, af van de kernenergiestop. Zeker sinds de totale overname van Electrabel door Suez weet men dat het hypokriet is hier de kerncentrales te sluiten om daarna stroom uit Frankrijk te importeren die ook uit kerncentrales komt (en dan nog op een steenworp van onze grens). Die laatste maatregel is haast kosteloos. Hij vraagt alleen wat politieke wil, maar die schijnt er in dit land niet veel te zijn. Of moeten we wachten tot de volgende verkiezingen?
Het nieuwe voetbalseizoen is begonnen. In de eerste klasse spelen, volgens Het Laatste Nieuws van woensdag 31 augustus, nog 104 Belgen en reeds 94 buitenlanders. Dat cijfer moet ondertussen al worden bijgesteld, want diezelfde laatste dag van augustus kochten Zowel Anderlecht als Brugge, Standard en Lierse nog snel een extra buitenlander, zodat er nu minimum 98 buitenlanders spelen. Het aantal Belgen blijft misschien wel hetzelfde, maar voor de nieuwe aanwinsten wenkt meer dan waarschijnlijk meteen een vaste plaats in de kern, zodat men er van kan uitgaan dat, in het beste geval, er nog eens vier Belgen naar de bank zullen verwezen worden. Dat begrip "Belgen"moet daarenboven nog zeer ruim genomen worden, want er loopt er een aantal bij dat gegarandeerd de dubbele nationaliteit heeft en dat waarschijnlijk weer naar de oude stal zal terugkeren van zodra het niet meer opbrengt (denk maar aan Josip Weber, de Kroaat die Belg werd, zo in de Belgische nationale ploeg verzeilde, daar niets uitspookte en tenslotte - na een kwetsuur - terug naar Kroatië trok waar hij weer Kroaat werd). In de landen met de grote voetbalcompetities, Italië, Spanje en Engeland zijn er tenminste beperkingen voor spelers van buiten de Europese Unie, een reden trouwens waarom voetballers (en anders sporters, denk maar aan Tschmil) eerst Belg proberen te worden. Dat is nl de nationaliteit waar men het gemakkelijkst aan geraken kan. Eens Belg (denk ook maar aan Strupar), kunnen ze voor veel geld verkocht worden aan een van de rijke competities. Pure mensenhandel, maar dan wel gelegaliseerd. De hoofdprijs in dit melodrama gaat naar Herman Wijnants, lid van de technische commissie en het uitvoerend commité van de Belgische voetbalbond. Op reeds herhaalde klachten van bondstrainer Aimé Antheunis dat hij geen serieuze nationale ploeg meer opgesteld krijgt omdat de Belgische voetballers in hun eigen competitie geen kans meer krijgen (zeker niet de aanvallers), antwoordde Wijnants dat Antheunis niet moest zagen, want "dat er in onze competitie genoeg Belgen over blijven voor de nationale ploeg". Gelijk heeft hij. Er kunnen er nog zelfs nog 78 afvallen, dan blijven er nog 22 over, genoeg voor een elftal plus de bankzitters en dan kunnen die allemaal in de nationale ploeg spelen... Zou Wijnants zich al eens afgevraagd hebben, waarom er op de oefeninterland tegen Griekenland slechts 15.000 toeschouwers waren, waarvan dan de helft nog niet (of niet het hele ticket) betaald had)?
Jean Caude Van Cauwenberghe, minister president van de Waalse deelregering, heeft e.e.a. ingevuld voor wat betreft het realiseren van het fameuze "Marshall Plan" voor Wallonië, waarover Elio di Rupo het al eens heeft gehad. Het meest positieve van het bekendmaken van dit plan is, dat men nu ook in de Waalse PS toegeeft dat Wallonië zo niet verder kan, dat het zijn hand in eigen boezem mag steken en dat ze zelf ook iets zullen moeten doen om te vermijden dat Wallonië helemaal een puinhoop wordt. Dat is dan het goede nieuws. Het minder goede nieuws is dat nog geen anderhalf miljard geen bedrag is waarop de naam "Marshall Plan" kan gekleefd worden. 1,4 miljard euro in VIER JAAR is des te belachelijker, als men weet dat het Waals gewest ELK JAAR zo'n 12 miljard extra krijgt van Vlaanderen, plús daarenboven nog eens ettelijke tientallen miljoenen uit de pot van de Europese Unie. Tegenover het jaarlijkse bedrag van de noord-zuid transferts en dat Europees geld is het budgetteren van nog geen anderhalf miljard op 4 jaar een lachertje. Dat is nog niet alles. We zullen onze Waalse vrienden voorlopig maar het voordeel van de twijfel geven, want, met de PS als uitdeler van dat te investeren geld, valt het te betwijfelen wie dat geld, ten eerste, gaat krijgen en of daar, ten tweede, effectief iets positiefs mee zal gedaan worden. Er is daarvoor geen enkel precedent en persoonlijk ben ik van mening dat het nooit iets zal worden met Wallonië zolang de marxisten van di Rupo en Co er de baas zullen blijven. Een andere voorwaarde opdat er iets zou kunnen lukken is, dat het zo stilaan moet gedaan zijn dat men in Wallonië om de haverklap gaat staken, meestal voor zaken die het sop van de kool niet waard zijn. Toevallig was er vandaag wéér zo'n staking. Het personeel van Sonaca, een high tech bedrijf in de luchtvaartindustrie, legde het werk neer en kwam op straat om te protesteren tegen de hoge brandstofprijzen. Is dat een reden tot staken? Nog een geluk dat George Marshall zelf dit niet meer moet meemaken...
Toen ik op 11 juni in een artikel over het textielakkoord met China schreef, dat dit maar iets tijdelijks was en dat het voor deze industrie bij ons maar uitstel van executie zou zijn, kreeg ik daarop enkele reacties van mensen die me vroegen hoe ik zoiets kon weten. Wel, eerlijk gezegd, ik kon dat niet weten, maar baseerde mij op wat ik daarover gelezen had in de binnen- en buitenlandse pers. Ik lees erg veel kranten en tijdschriften, (geen boeken). In de uitgave van "Vacature", een bijlage die 's zaterdags gevoegd wordt bij de kranten die aanleunen bij Het Laatste Nieuws én bij de groep waartoe de Gazet Van Antwerpen behoort (en die ik iedereen aanbeveel te lezen), verscheen zaterdag 27 augustus een bijdrage over dit probleem. Daarin stelt Herman Van de Velde, gedelegeerd bestuurder van de gelijknamige lingerieproducent exact hetzelfde als wat ik vroeger schreef, nl : "Een nieuwe quotaregeling kan hoogstens voor enkele jaartjes uitstel van executie zorgen" (Vacature onder de titel "Kosten de Europese textielquota ons echt jobs?". Het artikel van Vacature komt als reactie op het naleven van akkoord dat Europees commissaris Peter Mandelson begin juni met China sloot om dus de invoerquota te beperken tot 2008, jaar waarop alle invoerbeperkingen zouden moeten worden opgeheven. Als gevolg van dat akkoord, dat door de Europese Unie (voorlopig?) wordt nageleefd, zitten duizende tonnen textiel uit China geblokkeerd in de Europese havens, o.m. in Antwerpen en klagen de Europese winkelketens erover dat ze hun wintercollectie niet zullen krijgen en dus ook niet zullen kunnen verkopen. Als dat waar is, wat we kunnen aannemen, dat betekent het dat bijna de hele voorraad Europese kleding nu reeds uit China komt en dat we eind juli al de quota bereikt hadden die normaal voorzien waren voor een heel jaar. De invoer van sommige producten zou dit jaar reeds tot vijfmaal gestegen zijn tegenover een paar jaar geleden. Als de quota in 2008 volledig wegvallen zal dit betekenen, dat er ± 50.000 jobs in de textiel verloren zullen gaan, alleen al in België. In 2005 zullen dat er ± 200.000 zijn voor heel Europa. Door de huidige blokkering van de quota vallen in China ondertussen bedrijven stil, waarvan het personeel gewoon op straat wordt gezet zonder enige noemenswaardige compensatie. Puur rauw 18 eeuws kapitalisme, waartegen een sociale samenleving als de onze nooit zal kunnen concurreren. Dit alles onder de hoede van een communistisch systeem. Probeer het maar bij te houden.
Enfin, niet heel Binnenlandse zaken natuurlijk, voorlopig alleen maar de minister, voor zover bekend. De zaak wordt met de mantel der liefde dichtgedekt en de kritiek op Dewael is op één hand te tellen. De tijden zijn veranderd, zegt men en men moet er maar mee leren leven. Wat moeilijker aanvaardbaar is, is het gedrag van de "koeketien" (dat is Meetjeslands voor concubine / maîtresse!). Een journaliste die vreemd gaat met een minister, dat kan nog, maar dan moet ze die bezigheid niet gaan verwarren met haar eigen job. Een interview met de man waarmee ze slaapt over zijn eigen politiek is helemaal niet meer kosher. Het is trouwens nog maar eens een bevestiging van mijn blog van 18 augustus over het feit dat politici en journalisten het minst betrouwd worden door de man in de straat. En dan weer een journaliste van de VRT, de officiële staatsomroep die meer dan eender welke andere omroep neutrale berichtgeving zou moeten rondsturen, maar het daar blijkbaar moeilijk mee heeft. Greet Op de Beeck, zoals de schoonheid heet, is trouwens niet de eerste die op dat gebied een scheve schaats rijdt bij de VRT. Nog niet zolang geleden werd de rubriek "Villa Politica" gepresenteerd door Annemie Neyts, die toen (en waarschijnlijk ook nu nog) de partner was van de veiligheidsadviseur van Verhofstadt. In Villa Politica interviewde zij bijna elke week de baas van haar man. Zoiets kan nooit objectief gebeurd zijn, ook al vond men het toen bij de VRT niet nodig haar de andere job te geven die Greet Op De Beeck nu wel krijgt. Als ik me niet vergis, is Annemie Neyts tegenwoordig woordvoerdster van e.o.a. minister. Woordvoer(d)(st)er van een minister of andere hogere politicus is een job die sinds Verhofstadt tot lucratieve baantjes kan leiden. Verhofstadts eerste woordvoerder zit nu ook al in het parlement. Of Christl Stubbe, ex van mijn dorpsgenoot Hans Otten, het ook zover zal brengen, is nog af te wachten. Ook zij is uit de journalistiek gepromoveerd tot woordvoerdster van, ik dacht, Bart Somers.Of diens carrière hogerop gaat lopen, is de dag van vandaag nog een groot vraagteken...
Frank Vandenbroucke, de huidige minister in de Vlaamse regering, o.m. belast met Onderwijs, heeft reeds een lange weg afgelegd. Waar is de tijd toen hij, als voorzitter van de SP het Augusta geld wou verbranden en daarna wijselijk een tijdje uit de politiek verdween en maar terug ging studeren, in Oxford nogwel. Of toen hij plots minister van Buitenlandse Zaken werd, waarbij buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders zich afvroegen of ze niet per abuis met de loopjongen aan 't praten waren? Frank had ondertussen zijn les geleerd en toen hij in de regering Verhofstadt federaal minister werd van Sociale Zaken en Volksgezondheid nam hij die taak ernstig op. Zo ernstig dat hij er door de Waalse socialisten (eigen volk eerst!) werd uitgepest. Want Van Den Broucke had besloten een einde de maken aan een reeks schandalige onregelmatigheden die zich vooral aan Waalse kant voordeden (denk maar aan het verschil in de hospitalisatiekosten). Hij was niet de enige die op die manier van een grote portefeuille beroofd werd. Denk maar aan Verwilgen die het, na zijn voorzitterschap in de zaak Dutroux, ook meende en echt zinnens was de chaos bij justitie eens grondig aan te pakken. Verwilgen werd - met de zwijgzame hulp van Verhofstadt zelf, die in hem een rechtstreeks concurrent zag - door de PS op een zijspoor gezet ten voordele van Demotte en weet dat hij bij de eerste gelegenheid helemaal niets meer zal overhouden. Het is niet voor niets dat hij wanhopig op zoek is naar e.o.a. Europees of mondiaal mandaat zodat hij de kleingeestige Belgische politiek de rug kan toekeren. Frank Vandenbroucke daarentegen heeft nog strijdlust over. Hij verkoos zelf over te stappen naar de Vlaamse regering en kreeg daar dus o.m. Onderwijs. Ook in deze sector nam hij zich voor er zijn tanden in te zetten en dat deed hij ook hier zeer serieus. Het parlementair jaar begint pas in oktober, maar het schooljaar in september en de minister heeft dus een groot stuk van de zomervakantie opgeofferd om tijdig met een degelijk plan af te komen ter verbetering van dat onderwijs dat zo dikwijls onder vuur ligt, dit niettegenstaande het overal geprezen wordt (zeker in het buitenland). 600 miljoen euro extra krijgt het onderwijs (een kleine 25 miljard oude Belgische frankskens). Daarmee gaat hij eindelijk enkele ergerlijke discriminaties wegwerken, zoals die tussen de onderwijsnetten en de diploma's van hoge scholen en universiteiten. Verder een lange termijn investering om ook de minder begaafden mee op te trekken, inclusief een hele groep kinderen van allochtonen, waarvan hij hoopt dat ze zo goede Vlamingen zullen worden. Tenslotte houdt hij nog een dikke 200 miljoen extra over voor de lonen, zeg maar de nieuwe CAO). Nu zou je denken: daarmee moet toch iedereen het eens zijn. Mis, de vakbond is het daarmee niet eens, is zelfs boos en zegt nu reeds in het najaar acties te zullen starten. Dat allemaal omdat de minister eerst naar de pers is gestapt in plaats van eerst met hen te komen praten (in oktober!). Want de vakbond is baas en wil baas blijven. Er is dat mopje van de leraar die zei leraar te zijn geworden om vier redenen: kerstmis, pasen, juli en augustus. Met die meer dan 200 miljoen gaan ze er in elk geval nog beter op worden. Is dat niet voldoende en moet daarvoor het hele systeem weer ontwricht worden?
De wereldjongerendagen in Keulen zitten erop en ik denk dat paus Benedictus XVI daar niet rouwig om zal zijn. De man bleef wel vriendelijk lachen maar soms kon men toch zien dat enige verbazing hem niet vreemd was. Hij heeft het ook allemaal heel diplomatisch aangepakt, zoals het iemand van zijn stand en afkomst past. Over de hete hangijzers heeft hij geen woord teveel gezegd en daarnaast heeft hij er de nadruk op gelegd dat het katholieke geloof niets is uit de supermarkt, waarvan iedereen neemt wat hem aanstaat. Het probleem met het katholiek geloof is, dat 95% van de huidige gelovigen van buiten Europa komen en dat de meeste van die mensen hun geloof nog zeer au serieux nemen, iets wat van de Europeanen heel wat minder kan gezegd worden. In Europa is er dan ook een tendens dat alles moet kunnen, ook binnen het geloof en daaraan kan een paus nooit toegeven. De Kerk is een hiërarchisch gebeuren en geen republiek. Iemand en dat is in dit geval de paus, heeft als plicht te zeggen hoe het moet en van de rest wordt verwacht dat ze zal luisteren, hoe moeilijk dat voor sommigen ook is. Denk maar aan de supporters van Johannes XXIV (doordenkertje). Dat Benedictus XVI het niet gemakkelijk zal hebben, heeft hij grotendeels aan zijn voorgangers te danken en dan in de eerste plaats aan Johannes XXIII. Die doorbrave man heeft met zijn concilie de Kerk voorbijgestoken. Teveel veranderd in te korte tijd. Paus Paulus VI, die eerst enthousiast de erfenis van zijn voorganger uitvoerde, was de eerste die begon te beseffen dat niet alles kon en ging daarom, tegen het einde van zijn bestuur, op de rem staan. Dat bleek echter niet zo eenvoudig te zijn. Paus Johannes Paulus II kwam, gelukkig, uit een conservatief katholiek land en heeft getracht de Kerk een nieuwe dimensie te geven. Daarin is hij geslaagd voor wat de landen buiten Europa betreft, echter niet in Europa zelf. Hier zijn nog teveel mensen die denken dat wij de navel van die Kerk zijn, terwijl we in feite maar een kleine minderheid uitmaken. Als het miljoen jongeren dat naar Keulen afzakte ook na deze bewonderenswaardige vierdaagse zich zou houden aan wat Benedictus XVI hun heeft voorgesteld en tegelijkertijd aan wat Johannes Paulus II hun zei niét te doen, is er ook voor de Europese katholieke Kerk nog toekomst. Het wordt echt koffiedik kijken.
Ik moet stilaan opletten, dat ik niet te verwaand word. Na de bevestiging door James Shikwati, een econoom van een Afrikaanse denktank uit Kenia, dat ontwikkelingshulp niet werkt, iets dat ik vroeger ook steeds beweerd heb, krijg ik nu de steun van niemand minder dan Philippe Muyters, de gedelegeerde bestuurder van Voka, de Vlaamse patroonsvereniging, i.v.m mijn standpunt dat de kernenergie moet blijven. Muyters zegt, zeer terecht, dat onze regering moet ophouden met haar kortzichtig en hypocriet beleid inzake de energievoorziening. Stoppen met de kernenergie en tegelijkertijd stroom uit Frankrijk afnemen, waar die alleen uit kernenergie wordt ontwikkeld en dan nog vlak over onze grens (in Chooz en Gravelines), is inderdaad een staaltje van pure schijnheiligheid. Toen de regering Verhofstadt 1 indertijd besliste tegen 2015 uit de kernenergie te stappen en van dan af onze eigen kerncentrales te gaan sluiten, was die beslissing niet genomen na wijs beraad, maar uitsluitend om de groene regeringspartner te plezieren. Verhofstadt had de groenen toen nodig, wilde hij een regering vormen zonder de CVP, zijn doodsvijand. Als het toen nodig was geweest zou hij zelfs een coalitie aangegaan zijn met Amada of Jahjah, gegarandeerd. Wie weet wat hadden we dan meegemaakt. Sinds Verhofstadt 2 liggen de groenen eruit, geveld door hun eigen verwaande hoop dat ze de 5% drempel zouden halen, maar de beslissing om uit de kernenergie te stappen is nog steeds niet herroepen. Het kan dus nog altijd en dit ondanks het feit dat er in eigen land geen alternatief voorhanden is, dat zelfs de vervangende windmolenparken worden afgekeurd en dat de Kyoto regel nooit zal kunnen gehaald worden met de bestaande structuren. Heel dit verhaal toont trouwens nog eens duidelijk aan dat het Verhofstadt alleen om het redden van zijn eigen job te doen is. Dat werd nog eens duidelijk toen, bij het declareren van de eigen vermogens van politiekers bleek, dat onze eerste minister geen andere inkomsten had. Zelfs landen als Finland en Zweden, toch bekend o.w.v. hun zorg voor het milieu, hebben weer voor kernenergie gekozen. Zweden, dat ook besloten had uit de kernenergie te stappen, heeft de beslissing om een eerste kerncentrale te sluiten ongedaan gemaakt en diezelfde centrale zelfs gemoderniseerd. Finland heeft een nieuwe kerncentrale besteld. Kernenergie blijkt immers veruit de minste vervuilende energie te zijn, waarbij zelfs het bewaren van het kernafval gemakkelijk te doen blijft met de vandaag voorhanden zijnde technieken. Bij ons gebeurt er niets, driemaal niets. Het wordt dan ook wachten tot de volgende regering die, waarschijnlijk zonder liberalen (die bij ons die naam niet meer waard zijn), zal moeten beslissen de Scandinaven te volgen. Het alternatief zal immers zijn volledig afhankelijk te worden van ... kernenergie, maar dan uit Frankrijk, waarbij hier een hoop geld en werkgelegenheid zal verloren gaan.
Ons Gerecht heeft weer toegeslagen! Een zware crimineel, al enkele keren veroordeeld voor moord, overval en gijzeling, mag af en toe op familievisite. "penitentiair verlof" noemt men dat, of "uitgangspermissie". De bedoeling van zo'n regeling is dat men een veroordeelde de kans wil geven zich voor te bereiden om zich terug te integreren in onze samenleving. Tot daar is alles vrij normaal, zelfs aan te bevelen. Anders wordt het wanneer die veroordeelde een zware crimineel is, die moord, overval en gijzeling op zijn geweten heeft en die politie en Gerecht reeds een tiental jaren bezighoudt. Bij hem ging het niet meer om een tweede kans, maar om een derde, misschien wel vierde kans. Om te beginnen hebben wij in België de wet Lejeune. Die wet laat toe dat een veroordeelde, die zich tijdens zijn gevangenschap voorbeeldig gedraagt, vrij kan komen na één derde van zijn straf te hebben uitgezeten. Dat is een heel genereuze wet. In Nederland bv komt men in eenzelfde geval pas vrij na twéé derden van de straf te hebben uitgezeten. Maar hier kan het nóg straffer. Farid Bamouhammad, door wie hem kent "le fou" (de gek) genoemd, een Fransman van nationalteit en waarschijnlijk met Noord-Afrikaanse roots, kreeg ergens eind jaren negentig een celstraf van liefst dertien jaar voor overval en moord. Als hij zich daarna in de gevangenis correct had gedragen en de wet Lejeune voor hem van toepassing werd, kon die gek na vier jaar en vier maanden vrijkomen. "Iemand" zorgde er echter voor dat hij reeds na amper twee jaar vrij kwam. Die iemand overtrad daarbij de wet, maar geen haan die erover kraaide en zelfs nu, na zijn zoveelste nieuwe brutale gijzeling, wordt die vraag niet gesteld. De man (of vrouw) die Bamouhammad onwettig vrij liet zou zich, volgens mij, daarvoor moeten verantwoorden. Evenals diegene die zo'n crimineel een uitgangspermissie geeft om alleen de vrijheid in te trekken. Ik kan nog begrijpen dat mensen die letterlijk dag en nacht met criminelen bezig zijn, op de duur de zaken iets anders gaan bekijken dan de doorsnee burger, maar als men daarbij zijn gezond verstand dreigt te verliezen, kan men er best mee ophouden. --- In de marge van bovenstaande trouwens nog dit: ook hier ging het weer om een "multicultureel" huwelijk, het zoveelste dat spaak is gelopen en waarbij de allochtone partner dacht de zaken op zijn manier te mogen interpreteren en uit te voeren, ook al had de Islam hier niets mee te maken: het eerste wat Farid vroeg was alcohol!
In het journaal van 19.00 uur van gisteren, 17 augustus, kwam Sigried Spruyt nog eens vertellen over een zoveelste Europese enquête, waaruit bleek dat politici en journalisten, de minst vertrouwde personen zijn. Waarschijnlijk om dat allemaal nog eens in de verf te zetten, kregen we in datzelfde nieuws een verhaal dat ook in de kranten al was verschenen en waarin gesteld werd dat in België 1 kind op 8 leeft in een gezin waarin niemand werkt. De VRT zou de VRT niet zijn als ze er geen gelijkgezinde duider bijhaalde en dat was in dit geval een professor aan de VUB. Die man herhaalde de cijfers, zei dat België daarmee zeer slecht scoorde en voegde daar, aan het einde van zijn betoog, nog aan toe dat mensen in een gezin waarin niet gewerkt wordt, nogal vijandig staan tegenover het gezag en bij ons in zo'n geval meestal te vinden waren bij de kiezers van het Vlaams Blok. De geleerde professor zei wel degelijk "Blok", waarschijnlijk wist hij niet eens dat die partij ondertussen Vlaams Belang heet... Als de cijfers van die enquête juist zijn, wat ik niet ga betwisten, dan weet iedereen die een beetje het nieuws volgt, dat de werkloosheid in Wallonië het dubbele en in Brussel het driedubbele van dat van Vlaanderen bedraagt. Dan weet hij ook dat die werklozen uit Wallonië niet voor het Belang kùnnen stemmen en de meerderheid van de werkloze Brusselaars (meestal werkloos omdat ze het vertikken Nederlands te spreken) het niet zal doen. Kortom, een volkomen scheefgetrokken verhaal, zowel wat de enquête als de duiding betreft. Economie en werkgelegenheid in België is geen unitair verhaal meer, maar de VRT denkt dat haar Vlaamse kijkers zo dom zijn dat nog niet door te hebben. Bij de volgende verkiezingen zal die verkrampte nieuwsdienst weer verwonderd staan kijken bij de zoveelste overwinning van de Vlaamse nationalisten. Dat ze daar zelf mee de oorzaak van zijn, zullen ze pas beseffen de dag dat ze worden buitengestampt. Dat dit niet te lang meer moge duren!
In oktober 2002 kreeg ik een bekeuring thuis omdat ik, volgens de plaatselijke politie, door een oranjelicht was gereden. De man die het proces verbaal opmaakte, was zo eerlijk erbij te schrijven dat het hard stond te regenen en daardoor herinnerde ik me de zaak. Ik weigerde die boete te betalen, omdat het veiligste wat ik toen - in de gietende regen in een file - kon doen, doorrijden was. Als ik geremd had, zou ik de achter mij rijdende wagen tegen mijn achterbumper gekregen hebben. Komisch genoeg, gebeurde dat één maand later op hetzelfde kruispunt, maar dan bij droog wegdek. Blijkbaar was de politie het tenslotte met mij eens, want ik heb van die zaak tot op heden niets meer gehoord. Jammer genoeg zijn er heel wat bona fide automobilisten die dikwijls voor een bagatel zware boetes dienen te betalen en waarbij hun klachten niet aanvaard worden. Het was voor mij dan ook een openbaring dat er eindelijk iemand is opgestaan die het (verkeers)licht heeft gezien. Zijn naam: Hans Monderman een Nederlandse verkeersspecialist uit Friesland. Zoals de meeste van de modale automobilisten was hij waarschijnlijk ook al dat betuttelen van het verkeer beu, maar hij deed meer: hij vond er wat op. Zijn filosofie is zoveel mogelijk verkeerlichten en borden, zelfs voetpaden en fietspaden afschaffen. Weg met de drempels en de bloembakken! Enfin, het beetje het tegenovergestelde van de Stevaert doctrine. De man gaat er gewoon van uit dat onduidelijkheid in het verkeer álle weggebruikers (dus ook fietsers en voetgangers) tot voorzichtigheid aanzet. In het stadje Drachten, in Friesland, werden 14 van de 17 verkeerslichten weggehaald. Men kan er nu driemaal sneller doorheen en toch is het een stuk veiliger geworden: sindsdien vielen er geen doden meer, wat voorvoor wél gebeurde. Monderman is intussen wereldwijd gerespecteerd, geeft adviezen en interviews over de hele wereld, zijn ideeën werden door de New York Times briljant genoemd en hij kreeg zelfs een uitnodiging van de burgemeester van Londen. Hij gaat er gewoon van uit dat we nu verzuipen in wetgeving en repressie, waardoor eigenlijk niemand nog weet of voelt waar zijn eigen verantwoordelijkheid ligt. Zijn ideeën hebben er trouwens ondertussen ook al voor gezorgd dat er ook bij ons, in Oostende, een stadswijk wordt heringericht volgens het Monderman principe, de volkswijk Conterdam. Ook daar geen stoepen meer, geen fietspadsen, geen echte rijweg, geen bloembakken waaraan men zich kan kwetsen, geen drempels waarop men zijn auto kan stukrijden en ga zo maar door. Als dat nu allemaal gaat lukken, kunnen we die 1200 dure flitspalen gaan afbouwen. Misschien ze daarna maar aan Wallonië cadeau doen, kwestie van hun geldelijke verliezen van de verkeerstransfers te kunnen compenseren... Wonderman, die Monderman!
Vorige week was het weer zover. Er kwam nog maar eens van ik weet niet waar een oproep om onze kinderen vlugger vreemde talen te laten leren. Alhoewel het onderwijs in Vlaanderen bij de Europese top behoort, was er e.o.a. enquête die wist te tonen dat onze kinderen na het lager onderwijs een zekere achterstand telden op de meeste andere Europese landen voor wat het onderricht in vreemde talen betrof. Meteen hoorde men al hier en daar dat onze kleinsten niet snel genoeg Frans zouden moeten kunnen leren. Dit is volledig fout. Om te beginnen blijft het het belangrijkste dat onze kinderen als besten uit het middelbaar en hoger onderwijs komen, niet uit het lager onderwijs, want dat is maar momentopname. Door het feit dat het nu al zo is, bewijst men dat die zogezegde achterstand met glans overbrugd wordt in het secundair onderwijs. Ten tweede is het verkeerd een klein kind een tweede taal te laten leren alvorens het zijn eigen taal onder de knie heeft. Het is pas als men de eigen taal echt meester is, dat men de structuur van een taal begrijpt en dan ook gemakkelijker een vreemde taal zal leren. Ook dat is bij ons al overvloedig bewezen. Nu kan men komen aandraven met het verhaaltje van de tweetalige kinderen die thuis ouders hebben van een verschillende taalgroep of in het buitenland wonen. Dat bestaat en die hebben het natuurlijk gemakkelijker, maar meestal is die dubbele talenkennis maar oppervlakkig. Ik spreek hierbij van ondervinding, want wij woonden negen jaar in Italië, waar wij met de kinderen Vlaams bleven spreken en zij met alle andere mensen Italiaans. Dat bleek later geen pluspunt te zijn. Helemaal absurd wordt het, als men elke gelegenheid waarop over het taalonderricht gesproken wordt, aangrijpt om te proberen uitgerekend het Frans er als tweede taal door te drukken. Frans is de dag van vandaag niet meer zo belangrijk, misschien nog in Brussel, maar de rest van de wereld leert Engels als tweede taal. In de informatica, de luchtvaart, het zeewezen en ga zo maar voort, wordt nauwelijks nog Frans gesproken. Dit is dan ook de zoveelste poging om, via de taal, ons Vlamingen in de verdediging te drukken. Het kan echter nóg absurder: er zijn er die vinden dat we nu zo snel mogelijk met zijn allen Chinees moeten gaan leren! Nu is het wel zo dat er meer dan één miljard Chinezen zijn en dat dat land in volle expansie is, maar daarom is Chinees nog geen wereldtaal. Er zijn op de wereld nog altijd meer mensen die Engels als eerste of tweede taal hebben en die taal is een stuk gemakkelijker, als was het alleen al maar omwille van het geschrift. Zie je al Amerikanen, Britten, Frans en Duitsers Chinees gaan leren? Nee toch! Wij Vlamingen, die verondersteld blijven slaaf te blijven voor eeuwig en drie dagen, zouden dat moeten gaan doen. Hou er mee op, mensen, wees Vlaming die God Vlaming schiep en begin eerst uw eigen taal goed te beheersen. De Vlaamse taal is wonderzoet, voor wie haar geen geweld aandoet!
De olieprijzen blijven stijgen tot nooit gekende hoogten. Op het huidige peil (bijna 67 dollar per vat) kost dit de Belgische Staat 3 miljard euro extra, wat staat voor 1% van ons BNP. De vraag is, hoe komt dit? Dat de prijzen de laatste tijd zo onredelijke blijven stijgen is puur een kwestie van speculatie. Er is momenteel genoeg olie, ook al is er meer vraag uit China en India. Het minste dat er echter de dag van vandaag gebeurt, is genoeg om de prijzen verder de hoogte in te jagen. Een stoute uitspraak van een authoriteit in één of ander olie producerend land, een oorlogsdreiging of zelfs nog maar een tropische storm die over de Golf van Mexico waait, volstaan om een vat olie weer enkele dollars duurder te maken. De vraag is, of deze waanzin nog lang gaat duren. Ook al is de voorraad niet oneindig, er zal voor de volgende decennia zeker nog olie genoeg zijn op deze wereld. Alleen zal het steeds kostlijker worden om hem op te pompen. Alleen al als gevolg daarvan, is het logisch dat de olie nooit meer echt goedkoop zal worden. Toevallig las ik één dezer dagen bij een doktersbezoek een artikel uit een National Geographic van vorig jaar dat over het olie thema handelde en feitelijk ging over gebeurtenissen in 2003, dus twee jaar geleden. Toen reeds zei men dat de olie steeds zeldzamer en duurder zou worden. Dat het nu herhaald wordt is dan feitelijk dan ook geen verrassing. Alleen hebben een groep beursgieren een middel gevonden om nog sneller nog rijker te worden en is het niet meer normaal dat geen enkele officiële instantie daartegen wat kan doen. Misschien ook daartegen iets wíl doen, omdat - zeker in Europa - de staten in feite veel meer aan de olie verdienen dan wie ook, producerende landen inbegrepen. Als men ziet dat zelfs bij ons Guy de Leugenaar nog maar eens zijn woorden wou inslikken en een belachelijke kleine prijsverlaging, die hij beloofd had, wou uitstellen omdat mijnheer met vakantie was, begrijpt men hoezeer de nationale regeringen aan die olie-inkomsten gehecht zijn (minister Reynders, onze hele straffe op financiën, wou van de vermindering helemaal zelfs niet horen). Niettemin wordt het hoog tijd, dat men zich eens serieus bezig houdt met de alternatieven voor olie en dan bedoel ik niet de windmolens. Die zijn voor Don Quichote. Auto's op waterstof bv, waarvan men al dertig jaar weet dat ze ermee kunnen rijden en bovendien milieu vriendelijker zijn. Ophouden met huizen te verwarmen met stookolie; elk alternatief is beter. En ga zo maar door. Wie de dag van vandaag brandstof blijft verspillen, weet dat het hem steeds meer geld zal kosten en dat hij daar zeker niet beter van zal worden.
Er is dezer dagen nogal wat heisa geweest omwille van het feit dat de Franse nutsgroep Suez, die met 50,08% al hoofdaandeelhouder was van het Belgische Electrabel, nu ook de resterende aandelen wil opkopen. Vooral politici en vakbondsmensen van linkse stempel zien daarin het gevaar dat onze elektriciteit duurder zal worden. Dat ook Vande Lanotte als minister van Overheidsbedrijven daarin meespeelt, is een beetje lachwekkend. Hij zou in zijn positie beter moeten weten, tenzij hij zich al aan het inleven is in zijn toekomstige job als voorzitter van de SP.a, waarin hij zich linkser zal moeten opstellen. Als de elektriciteit in België op korte termijn duurder zou worden, dan heeft dan niets te maken met het al dan niet overnemen door Suez van de Electrabel aandelen. Suez had het reeds voor het zeggen en had dat al kunnen doen. Dat ze dan niet doet of zal doen is eenvoudig omdat ze voor die elektriciteit in België al meer krijgt dan bv in haar eigen land, Frankrijk. Het duurder worden zal alleen te maken hebben met de gekke prijzen van de oliemarkt en zelfs dat is nog relatief, want voorlopig wordt slechts één derde van de Belgische energiecentrales "gestookt" met aardgas. Als die aardgas, zoals men verwacht, 17% duurder zal worden, dan betekent dat voor de elektriciteit slechts één derde van 17%. Wat in heel die heisa om niks niét gezegd wordt is, dat Suez in Frankrijk bijna uitsluitend stroom maakt via de kernenergie. Bij ons is dat nog 2/3, maar daarin zou verandering kunnen komen als de Belgische regering blijft bij de beslissing van Verhofstadt 1, die het programma van Agalev uitvoerde en tegen 2015 onze eigen kerncentrales zou beginnen sluiten. Op dat ogenblik zou Suez kunnen beslissen alleen nog stroom uit Frankrijk te laten komen omdat die goedkoper zal uitvallen tegenover de alternatieven hier, maar zelfs dán zou die nog goedkoper kunnen zijn dan de onze. Om er maar op te wijzen hoe hypokriet die houding van de regering Verhofstadt was en is. Na Sabena en DHL kunnen die centrales ook maar beter sluiten: "Eigen centrales laatst"! --- In de marge van bovenstaande toch even opmerken dat het waanzin is om de dag van vandaag nog te beginnen met stookolie. Ik herinner me een oud mensje uit de buurt dat me vijf jaar geleden zei dat het schande was dat de "mazout" zo duur geworden was. Dat was toen 12 fr/liter... Vandaag de dag is het zowat het dubbele en het kan nóg duurder worden, als hij al beschikbaar zal zijn.
Met flitstransfer bedoel ik hier niet een snelle transfer, maar wel de fameuze waarbij, buiten de ± 12 miljard euro die Wallonië sowieso elk jaar krijgt, ook nog eens een flinke brok duiten uit de verkeersboetes van Vlaanderen naar Wallonië doorstromen. Aan dit schandaal, dat getuigt van een ergerlijke discriminatie, komt niet alleen geen einde, integendeel: het wordt nog uitgebreid! Er komen nl dit jaar nog eens 110 nieuwe flitspalen bij in Vlaanderen, waardoor tegen het einde van dit jaar we "gezegend" zullen zijn met liefst 1200 van die dingen. Op zich zelf zou dat niet erg zijn, want ondertussen is het wel bewezen dat de veiligheid op de weg er door verbetert, maar België zou België niet zijn als het allemaal normaal verliep. Om te beginnen, schandaal nummer één, schat men dat er in Wallonië slechts 14 van die flitspalen staan, waarvan men dan nog niet eens zeker is dan ze werken, laat staan dat men weet of de overtreders daadwerkelijk worden beboet. In Vlaanderen is dat wél zo. In 2003 betaalden de Vlamingen bijna 150 miljoen euro (!) aan boetes via die flitspalen. De opbrengst van die boetes gaat naar de diverse politiezones en wordt niet regionaal maar federaal berekend. Dat houdt in dat de Vlaamse politezone's, die 83% van de boetes inden, slechts 3,26 euro per inwoner krijgen en de Waalse zone's, waarin amper 5% geïnd werd, liefst 6,52% bekomen. Dat is schandaal nummer twee! Van discriminatie gesproken, maar ook van lafhartige onbekwaamheid van onze Vlaamse zgz "volks"vertegenwoordigers, die dat allemaal zomaar laten gebeuren. Er is trouwens nog meer. Schandaal nummer drie. Renaat Landuyt, Vlaams socialist die dank zij het dictaat van de PS mee minister mag spelen in deze voor Vlaanderen zo noodlottige regering, heeft er niet beter op gevonden dan 5,5 miljoen euro van de geïnde boetes uit die kas te halen en te gebruiken om sinterklaas te spelen bij de federale politie, justitie en zijn eigen departement. Eigenlijk gaat het hier om diefstal, alhoewel een socialist dat natuurlijk zo niet zal aanvoelen ("het geld halen waar het zit", weet u wel). Zelf zal ik het nooit wagen een flitspaal in brand te steken of met verf te bekladden, zoals dat al een paar keer rond Leuven gebeurd is, maar telkens àls zoiets gebeurd, kan ik er wel eens om glimlachen. Een staat die er niet in slaagt de discriminaties binnen zijn eigen grenzen weg te werken, verdient niet beter.
Vlaams minister van Welzijn, Inge Vervotte, is een bezige bij. Zelfs tijdens de parlementaire vakantie blijft ze ideeën spuien. Haar laatste is een voorstel om dementerende ouderen zo lang mogelijk thuis te houden. Daarvoor wil ze extra geld uittrekken. Het zal allemaal wel goed bedoeld zijn, maar dit is géén goed idee. Om te weten wat het betekent dementerende ouderen thuis te verzorgen, moet men het zelf hebben meegemaakt. Dat zal voor Vervotte wel niet het geval zijn; ze is daar nog te jong voor. In mijn familie hebben we het wél meegemaakt en ik kan rustig zeggen, dat het niet om te doen is. Er is natuurlijk veel verschil tussen dementeren en dementeren. Dat gaat van eerst iets, later alles vergeten tot alzheimer en Co. Van het ogenblik, dat men echter alles vergeet en/of alzheimer heeft, is het onbegonnen werk iemand thuis te blijven verzorgen. Het worden dan dagen van 36 uur, zoals een Amerikaan die het had meegemaakt ooit in een boek beschreven heeft. Men heeft geen ogenblik rust meer. Dementerende mensen kan men nooit meer één ogenblik alleen laten, tenzij men ze dan zou vastbinden, zoals dat wel eens in opvangcentra gebeurt (meestal door gebrek aan personeel). En dan is er nog het probleem van de zinnelijkheid, niet eenvoudig voor wie zo'n toestanden niet gewend is. Ik kan Vervotte best begrijpen waarom zij met een dergelijk voorstel afkomt. De bevolking vergrijst en er komen steeds meer dementerende ouderen, mensen die gewoon zichzelf overleven. Dat kost de gemeenschap enorm vcel geld en het moet ergens ook betaalbaar blijven. Toch denk ik dat de meeste mensen liever nog een aanzienlijke bijdrage zullen geven om hun beminde familieleden een goede verzorging te garanderen en zelf ook nog een leven te kunnen hebben, dan wat subsidies te krijgen om géén leven meer te hebben. Een verblijf in een rust- en verzorgingstehuis die naam waardig kost tegenwoordig om en bij de 1500 euro per maand. Dat kan met de meeste pensioentjes niet betaald worden en dus moet er worden bijbetaald. Wie zijn naaste familie lief heeft, moet het daarvoor over hebben, hoe erg dat ook moge zijn. Als Vervotte dan toch geld over heeft voor thuisverzorging, dan kan ze die best geven als hulp aan hulpbehoevende maar (nog) niet dementerende ouderen, die het thuis nog wel even kunnen uithouden als er iemand hen komt helpen. Dan gaat ze beter eens praten met een zekere Rudy Demotte, die juist de steun aan dié thuisdienst wil terugdraaien...
