Op het ogenblik dat ik dit schrijf, is het nog steeds niet duidelijk wat het eindverdict over het voortbestaan van de Gemeentelijke Holding zal worden. De federale regering en de drie gewesten vechten een robbertje uit, maar veel resultaat heeft het tot nu toe niet opgebracht. Ik vraag me trouwens af, wat voor verschil het zal uitmaken of die holding - die nu een 'hol' ding is geworden - nu failliet gaat of in vereffening. Het eindresultaat zal steeds zijn dat de belastingbetaler weer eens het gelag zal moeten betalen. Wat in heel deze zaak (én daarbij die van Dexia) wél duidelijk is, is dat de bestuursraden van heel wat financiële instellingen in dit land vergeven zijn van politiekers, waarbij er weinigen zijn die ook maar een minimum aan expertise hebben. In gewone mensentaal: ze zijn onbekwaam om dergelijke functies in te vullen en zitten erbij als PQ-nullen uit het Peter Principe. Er is geen enkele politieker die bij Dexia en/of de Gemeentelijke Holding ook maar gezien had, dat het misliep of ook maar enige actie heeft ondernomen om er iets tegen te doen vóór het te laat was. Als er echter langs de kassa kon gepasseerd worden, stonden ze wel op de eerste rij. Neem nu bv die Patrick Janssen, burgemeester van Vlaanderens grootste stad, wat zit die in zo'n holdingbestuur te doen? Van hem is geweten dat hij in het Vlaamse parlement, waar hij ook al enkele jaren zit, alleen maar langs komt op de dagen dat er op het knopje moet gedrukt worden. Bij de holding zal dat wel niet anders geweest zijn. Heeft die man in zijn eigen stad niet genoeg te doen? Janssen is maar één voorbeeld, maar zo zijn er legio. Denk maar aan poenpakker Dehaene die heel genereus 70.000 euro van Dexia terug stort. Peanuts als men weet dat hij bij AB Inbev enkele miljoentjes achter de hand heeft. Hier en daar worden nog namen gepubliceerd, maar feitelijk zou men een lijst moeten uitbrengen van alle politiekers die in financiële instellingen zitten, met daarbij hun functie én wat ze daar tot nu toe gepresteerd hebben. Dat lijstje zou wel eens van pas kunnen komen bij de volgende gemeentelijke verkiezingen. Er wordt nu gesuggereerd om een parlementaire onderzoekscommissie op te richten die deze affaires zou uitspitten. Dat zou betekenen, dat ze hun eigen onbekwaamheden ten toon zouden stellen. Wie ziet dat gebeuren?
Met duizenden zijn jullie dezer dagen op straat gekomen, zowat overal ter wereld, toch zeker in de meeste grootsteden. Jullie willen een andere wereldorde, waarin meer sociale rechtvaardigheid en nog van dat soort waarden vooropgesteld dienen te worden. Daarin hebben jullie groot gelijk en het feit dat jullie betogingen (meestal) geweldloos plaats vinden, is zonder meer een pluspunt. Over de achtergelaten rotzooi zullen we het even niet hebben. Men kan zich wel de vraag stellen wat sommigen onder jullie daarbij kwamen doen, zoals die van de vroegere 'shame' betoging (onder leiding van 'watje' De Clerck Jr), die toen opkwamen voor een nieuwe Belgische regering. Men krijgt de indruk dat die jongens en meisjes voor eender wat op straat willen komen. Misschien waren er ook wel bij van de zgz '1.000' groep, die binnenkort onze politiekers eens zal komen uitleggen hoe dit land bestuurd moet worden. Maar we gaan vandaag niet moeilijk doen. Alleen is het de vraag, hoe dat moet gebeuren. Dat de situatie zich zo ver negatief heeft kunnen ontwikkelen, komt voornamelijk door het feit dat ook jullie - of misschien jullie ouders, mochten jullie toen nog te jong zijn geweest - al lang de kans hebben gehad er iets aan te doen. Jullie hadden nl niet voor de zgz traditionele partijen moeten blijven stemmen, zoals de meesten van jullie steeds gedaan hebben. In België in elk geval. Willen jullie, dat er iets verandert, stemt dan de volgende keer eens voor andere partijen dan degenen die jullie land(en) al decennialang slecht beheren. Richt desnoods een nieuwe partij op, zodat we de neuzen kunnen tellen. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof. Maar verwacht niet, dat een land bestuurd kan worden vanuit de straat. Chaoten en anarchisten hebben nooit iets succesvol gerealiseerd. En een nieuw soort communisme hoeft ook niet meer. Cuba en Noord-Korea zijn daar het nog steeds bestaande bewijs voor.
De Vlaamse media noemen het (voorlopige?) akkoord over de nota di Rupo 'het vlinderakkoord'. Het kind moet een naam hebben en dit verwijst dus naar het strikje van de formateur. Men zou het beter het 'slakkenakkoord' noemen. Het is tot stand gekomen als een wereld van traagheid, waarbij alles drie keer werd afgewogen, getoetst, nog eens besproken, eventueel veranderd, dan weer werd afgewogen en ga zo maar verder. Aan dit tempo hebben we dit jaar geen nieuwe federale regering meer, of men daar nu op te zit te wachten of niet. Normaal had men al lang met het sociaal-economische luik moeten bezig zijn, maar dat gebeurt niet. Eerst de dagenlange discussie over wie wel en niet zou deelnemen, waarbij het koningshuis nog maar eens werd ingeschakeld; alleen voor de show. Nu wordt de hele zaak over het weekeinde getild en verliest men weer drie dagen, omdat Croo'tje weer vader wordt. Volgens mij is dat gewoon maar een drogreden en weet men niet of men eruit geraakt en dat geldt in de eerste plaats over de begroting. Eind vorige maand waarschuwde Leterme dat hij begin oktober de nodige gegevens moest hebben, wilde men dat zijn regering in lopende zaken die begroting voor 2012 (én 2013?) zou maken. Dat was helemaal niet meer nodig, volgens de acht, want Di Rupo ging het doen. Di Rupo werkt echter aan tempo stilletjes en heeft blijkbaar nog niet verwerkt dat hij nu een besparing van 10 miljard euro zal moeten realiseren. België mist zo in elk geval zijn afspraak met Europa eind volgende week en zal daar zijn begroting niet kunnen indienen, met alle gevolgen vandien. De financiële markten en de ratingbureaus zullen het wel vertellen. De schuldencrisis is (opnieuw) een bankencrisis geworden. Dexia is genationaliseerd. Haar hoofdaandeelhouders, waaronder Arco en Ethias, gaan grote verliezen lijden. De Gemeentelijke Holding is zo goed als failliet en zal de gewesten een klein half miljard euro kosten (Vlaanderen 265 miljoen plus al het geld dat er vroeger al was in gestoken). Gemeenten en steden, die erbij betrokken zijn, zullen hun gemeentelijke belastingen moeten verhogen en dat in een jaar van gemeenteraadsverkiezingen. En dan hebben we het nog niet gehad over het Europees plaatje, waarbij niemand weet hoe de Griekse crisis zal worden opgelost, waarbij Portugal draconische besparingen doorvoert en waarbij Spanje, Italië en - ja - ook België in een slecht daglicht komen te staan. Op zo'n moment worden de dringend nodige besprekingen van dit land uitgesteld, omdat één van de onderhandelaars nog eens vader is geworden. 'Se non è vero, è ben trovato', om het nog maar eens in Elio's moedertaal te zeggen...
De regeringsonderhandelingen lijken steeds meer het verhaal van de tien kleine negertjes te worden van Agatha Christie. Na de N-VA en het FDF zijn nu ook de groene partijen eraf gereden. Ze waren er teveel aan, zeker voor Alexandre De Croo, die zo stilaan de politieke agenda van dit land aan het bepalen is. Of toch zou willen bepalen. Hij was de man die de regering Leterme II liet vallen, waardoor heel deze laatste regeringscrisis ontstond. Hij gaat nu ook zeggen wie er nog verder mee mag doen. De politieke neofiet zou nog meer willen doen, maar zo te zien gaat hem dat allemaal niet meer lukken. Om te beginnen begint nu de jacht op de postjes. Veertien ministerzetels verdelen onder zes partijen is al niet gemakkelijk. Als het waar zou zijn - zelf geloof ik er niet in - dat men deze keer zonder staatssecretarissen zou willen werken, dan zal de teleurstelling bij de niet benoemden des te groter zijn. Velen zullen zich geroepen voelen, maar weinigen uitverkoren. De Croo Jr wil ook minder belastingen. Hoe hij dat aan boord gaat leggen en tegelijk al die miljarden wil besparen, is helemaal een raadsel, want dan zou de PS - om er maar één te noemen - zeer drastische besparingen moeten doorvoeren en dat zal niet zomaar gebeuren. Brussel en Wallonië mogen nl van onze francofone politici er niet armer op worden. Hoe ze dat bv aan Arcelor Mittal gaan uitleggen is me een raadsel, maar de eis van het ABVV - een nationalisatie - is er helemaal over. Dezelfde Decroo, unisono met CD&V, heeft steeds gezegd, dat de nieuwe regering in Vlaanderen een meerderheid moet hebben. Door zijn eigen eis om de groenen er buiten te houden, komt daar dus niets van in huis. De leerling tovenaar krijgt de geest niet terug in de fles. Zoals het er nu uitziet, zijn er slechts twee partijen die aardig wat voordeel zullen halen uit een volgende regering met 80% van de Waalse partijen achter zich, maar slechts 49% van de Vlaamse. Dat zijn N-VA en Groen, uitgerekend de twee partijen die er in de peilingen op vooruit blijven gaan. Nu heb ik altijd gesteld dat die peilingen maar momentopnames zijn en dat ik bv weinig geloof hecht aan die van VRT & De Standaard omdat die bevooroordeeld zijn. Daar blijf ik bij, maar de verschillende resultaten van de onderscheidene enquêtes geven wel een tendens aan die iets kan betekenen. Tenslotte had fiston De Croo heimelijk gehoopt dat hij de Vlaamse deelregering zou openbreken en er de N-VA uit zou wringen. Ook dat is hem niet gelukt. De Wever en Co hebben groot gelijk dat ze daar blijven zitten, al was het maar om duidelijk aan te tonen dat de samenstelling van een regionale regering niet mag afhangen van wat er op federaal vlak gebeurt. Als men echt wil, dat het zwaartepunt van de Belgische politiek verschuift van het federale naar het regionale niveau, zoals zelfs in de nota Du Rupo vermeld staat, dan zou het omgekeerde moeten gebeuren. Als er een regering Di Rupo zou komen met wat nu op tafel ligt, dan mogen de zgz traditionele partijen nu hun borst al nat maken voor de volgende electorale nederlaag.
Er is dezer dagen nogal wat te doen over de veroordeling van Joelia Timosjenko in Oekraïne. Ze zou misbruik gemaakt hebben van haar macht als eerste minister om een te duur gascontract met Rusland af te sluiten en zou zo het land veel geld hebben doen verliezen. Haar proces wordt in onze politiek-correcte media afgedaan als een 'afrekening'. Dat klopt, alleen vergeet men graag erbij te vertellen dat zoiets ook bij ons gebeurd is. Het proces tegen het Vlaams Blok is goed te vergelijken met de zaak Timosjenko. Ook hier zorgde het 'systeem', in de persoon van Verhofstadt, ervoor dat de partij politiek werd afgemaakt. De man van de actieve welvaartstaat heeft er destijds zo lang mee geleurd tot hij een rechter in zijn eigen Gent bereid vond die de partij wou veroordelen. Ook dat was een afrekening en dan nog tegen een partij die het land geen miljoenen schade had toegebracht. Mocht men trouwens in dit land de politici, die verantwoordelijk waren (en zijn) voor 's lands financiële verliezen, vervolgen zoals dat in Oekraïne gebeurt, dan zat dezelfde Guy Verhofstadt nu op het beklaagdenbankje. Hij heeft ons land veel meer schade toegebracht dan Timosjenko Oekraïne. Dat geldt trouwens ook voor Wilfried Martens en straks misschien ook voor Di Rupo als die er in slaagt zijn nieuwe belastingsnota er door te krijgen. Oekraïne heeft trouwens hetzelfde probleem als België. Er zijn twee verschillende volken: de oorspronkelijke Oekraïners, die westersgezind zijn en in het westen van het land wonen, en de Russische bevolking die in het oosten wonen en door Rusland gesteund worden. Het grote verschil is, dat de man die Timosjenko laat veroordelen, Janoekovitsj, een Rus is, die zodoende een Oekraïense (en haar partij) wil uitschakelen. Hier bij ons gebeurde dat door een zgz Vlaming die een partij van zijn eigen bevolking wilde liquideren. Zoiets blijkt alleen in dit land te kunnen.
De communautaire competitie zit erop. Fier als een pauw presenteerde Di Rupo, geflankeerd door de club van acht, zijn verwezenlijkingen. Het leek wat op het Hof van de Zonnekoning, zolang hij Frans sprak tenminste. Nu de reguliere politieke competitie erop zit, moeten er echter - net zoals in het voetbal - nog play-offs gespeeld worden. En evenzeer als in die sport, zouden die met zes moeten plaatsvinden. Dat is althans de mening van Alexandre De Croo. De man kan daarin gelijk hebben, maar het getuigt wel van een verregaande lichtgelovigheid. Dat van die zes wist hij al van toen men met de onderhandelingen begon. Stel, dat hij erin slaagt zijn zin te krijgen. De zes overblijvers zullen dan wel een prijs moeten betalen om bv de groenen uit een regering Di Rupo I te houden. Men zou gek moeten zijn de andere partijen ter wille te zijn zonder daarvoor beloond te worden. En dan nog. De Franstaligen zijn nl niet van plan Ecolo te laten vallen. Zoals de zaken er nu bij staan en praktisch heel francofonië mee in de nieuwe regering zal zitten, wenst men daar geen grotere partij in de oppositie. Voor Vlaanderen zou het afhaken van Groen! betekenen, dat de nieuwe regering in ons landsgedeelte geen meerderheid meer zou hebben. Een kopie dus van Leterme II, die CD&V ook al niet veel baten heeft bijgebracht. In het Europese voetbal ligt België er (weer eens) uit. In de politiek wordt het waarschijnlijk nog van datzelfde. Europa zal België niet beter gezind worden als dit land de Europese richtlijnen aan haar laars lapt, zoals Di Rupo het gepland heeft. Het feit dat er nu (misschien) een nieuwe zgz echte regering komt, zal daaraan niets veranderen, zoals ik vroeger al een paar keer geschreven heb.
Het is me daar wat in Limburg, meer bepaald in Hasselt. Graaicultuur alom, met als uitschieter de politie. Het is er natuurlijk niet zo erg als in Charleroi, maar betekenisvol is wel, dat ook in Hasselt de socialisten de plak zwaaien. En zeggen, dat ze het allemaal zo goed onder controle hadden. Peetvader Stevaert had alles zo netjes geregeld. Alle zogezegde 'democratische' partijen mochten mee in de gemeentelijke meerderheid, ook al had men ze niet allemaal nodig. Een 'afspiegelingscollege' werd dat genoemd. Als het kind maar een naam heeft. In feite deed hij toen, wat de francofonen nu trachten te bereiken in de mogelijke regering Di Rupo: er allemaal bij zijn, zodat er geen noemenswaardige oppositie meer is en men zonder pottenkijkers zowat kan doen wat men wil. Uiteraard allemaal voor het welzijn van de bevolking. Gratis openbaar vervoer en gratis dit en dat slaat altijd aan. Jammer, dat er dan nog van die zgz 'klokkenluiders' rondlopen, die het feestje zijn komen verstoren. Bij de politie bestaan er zo'n 62 mogelijkheden om aan extra vergoedingen en premies te geraken. Dat is mede het gevolg van die zo geroemde politiehervorming, waarbij het gedisciplineerde korps van de Rijkswacht, waar tenminste een serieuze tucht heerste, ontmanteld werd. Ga dat allemaal maar een controleren. Nu lopen er al klachten en onderzoeken bij de Raad van State, de arbeidsrechtbank, de commerciële rechtbank en het Comité P. Daarenboven wil burgemeester Hilde Claes (dochter van, nog zo'n stamboomsocialiste) er toch ook iets aan gaan doen. Men gaat zelfs - hoe is het mogelijk - een beschermd beleid uitstippelen voor die klokkenluiders, want - alle mooie praat ten spijt - is dat nog nergens in Vlaanderen het geval. We laten ons verrassen, want die Hasseltse politieheisa is m.i. maar een deel van het verhaal. Er was, vroeger dit jaar, al de discussie over de aankoop van de grond van de Puppelpop weide, waarbij de gemeenteraad in eerste instantie buitenspel werd gezet en die later herroepen diende te worden. Ook dat was een commedia dell'arte die grotendeels achter de schermen werd gevoerd. Hopelijk blijft het daarbij en is het maar Limburg allein. Jo Erens zong het al: zo ist er maar ein!
'Cultuur voor iedereen: Dexia', is het reclamespotje van de ter ziele gegane grootbank net vóór elk journaal op Klara. Ook vandaag nog. Evenzeer zoals 'Visie", het blad van de christelijke arbeidersbeweging gewoon blijft doorgaan met haar reclame voor dezelfde bank, waarin ze - nota bene - een van de hoofdaandeelhouders is (via Arco) en dreigt heel wat kwijt te spelen. Alleen al voor Arco, Ethias en de Gemeentelijke Holding dreigt een waardeverlies van meer dan 6 miljard (!) euro... Verlies zal er ook zijn voor alle andere aandeelhouders, maar via de holding dreigen heel wat gemeenten op droog zaad te komen zitten, iets wat we straks allemaal zullen voelen via nieuwe belastingen, al kunnen die misschien nog meevallen. Uitgerekend in een jaar vóór de gemeentelijke verkiezingen zullen weinigen durven hun eigen kiezers pijn te doen. De vraag is trouwens, wat de weerslag zal zijn op de besprekingen over de begroting voor 2012 die uitgerekend deze week moesten beginnen. 4 miljard extra te betalen aan Frankrijk en voor meer dan 50 miljard waarborgen moeten geven voor de zgz bad bank, zal de nu al rode cijfers van de Belgische begroting nóg roder doen worden. Typerend voor de onderhandelingen met Frankrijk is wel, dat de fransozen ondanks hun minderheidsaandeel in Dexia, toch met de grootste buit gaan lopen, dit als gevolg van hun zgz 'blokkeringsminderheid'. M.a.w. net dezelfde taktiek als deze die de francofonen in België gebruiken om de Vlaamse meerderheid teniet te doen. Tenslotte is de vraag, hoelang men de huidige leiding van Dexia nog aan het bewind zal laten en of men die dik betaalde poenpakkers nog extra ontslagpremies gaat uitbetalen. Enkele maanden geleden verdedigde Dehaene nog de bonus voor grote baas Mariani... Cultuur voor iedereen, ja, maar van de centen zal men niet veel meer te zien krijgen!
Naar aanleiding van enkele reacties op mijn blog van gisteren, wil ik daar nog eens op terugkomen. Ik blijf erbij, dat politieke peilingen in ons land maar momentopnamen zijn. Verder hecht ik niet veel belang aan de peilingen van de VRT en De Standaard, omdat die twee schromelijk bevooroordeeld zijn t.o.v. Vlaanderen in het algemeen en het Vlaams Belang in het bijzonder. Als we hun enquêtes nog maar gewoon naast die van bv de Libre Belgique leggen (zeker geen Vlaamsgezinde krant), dan zit daar voor het VB een verschil in van vier procent en meer. Het is trouwens een vast gegeven, dat het VB bij verkiezingen steeds meer stemmen haalt dan wat ze in de peilingen krijgt toebediend. Verder heeft een peiling geen echte waarde als die ergens tussenin wordt genomen (in dit geval tussen de verschillende zgz 'akkoorden' van de acht). Tenslotte mogen we niet vergeten, dat - normaal gesproken - de volgende verkiezingen er pas zullen aankomen over twee en een half jaar. In de Belgische politiek zijn dat lichtjaren. Dit alles gezegd zijnde, wil ik absoluut niet ontkennen, dat het Vlaams Belang in een sukkelstraatje zit. Victor Van Vosselaer legt dat netjes uit in zijn reactie van gisteren. De zaak Morel heeft de partij veel schade toegebracht, er zijn nogal wat beleidsfouten gemaakt, in de media wordt de partij alleen vermeld als men ze in een slecht daglicht kan stellen en krijgt ze geen faire kans zich te verdedigen. De artikelen van bv Bruno Valkeniers - toch alles behalve een hardliner - worden door De Standaard bijna nooit opgenomen. En er is meer. Het gros van onze mensen, ook de kiezers (men spreekt niet voor niets van 'kiesvee'), loopt graag achter de winnaars aan. Vergelijk het met het voetbal: ploegen zoals Anderlecht, Club Brugge en Standard hebben altijd veel meer supporters, omdat ze meestal mee aan de top spelen en dus winnen. Dat is in de politiek niet anders. De N-VA heeft sinds enkele jaren de wind mee en krijgt zo een steeds grotere aanhang, omdat de partij blijft vooruitgaan. In tegenstelling tot het VB heeft ze de media (nog) niet echt tegen en durft men ze niet in een cordon zetten. De vraag is alleen, of de partij erin zal slagen iets te verwezenlijken van wat ze haar kiezers heeft beloofd. Mocht dat straks ijdele hoop blijken te zijn (wat ik niet wens), dan is de kans groot dat het VB daarvan zal profiteren om terug te komen. De volgende twee jaar zullen dat moeten uitwijzen. Het is echt nog te vroeg om nu al het vel van de ... leeuw te verkopen. Persoonlijk nog dit: evenals Victor Van Vosselaer zal ik bij de volgende verkiezing(en) voor het Vlaams Belang blijven stemmen, al was het maar omdat ik steeds gezegd heb dat te zullen blijven doen zolang dat ondemocratische cordon sanitaire blijft bestaan. Zelfs een gereduceerd VB kan het verschil maken, zoals we onlangs nog in de Kamer hebben meegemaakt. Tot de volgende verkiezingen heeft de partij niet het aantal stemmen uit de peilingen, maar wel dat van de vorige verkiezingen. De rest is (voorlopig?) wishfull thinking.
Na enkele dagen tegenstribbelen voor de galerij, is CD&V tenslotte - zoals verwacht - nog maar eens door de knieën gegaan en hebben ze ingestemd met een soort gelijklopende verkiezingen. Als ik het goed begrepen heb, zou het regionale niveau wel kunnen afwijken van de regel. Zoals van alle voorgaande zgz 'historische' akkoorden, ontbreekt voorlopig ook van dit laatste een definitieve tekst, zodat men er feitelijk nog alle kanten mee uit kan. Als er van deze besprekingen tenslotte iets in huis zal komen, wordt het in geen geval een echte staatshervorming. Als belangrijkste punt werd immers vooropgesteld, dat het zwaartepunt had moeten verhuizen van het federale vlak naar de gewesten en dat is dus niet gebeurd. Er is overal aan gesleuteld, loodgieterswerk à la Dehaene*, met als enig resultaat dat het politieke kluwen er alleen maar nog ondoorzichtelijker van zal worden. De echte problemen worden voor zich uitgeschoven, als het kan nog eens tien tot twintig jaar, in de hoop dat ze zichzelf zullen oplossen, wat zeker niet het geval zal zijn. Het enige resultaat zal zijn, dat er over x-aantal jaren nog maar eens een staatshervorming nodig zal zijn, voor zover dit land dan nog as such zal bestaan. Samenvallende verkiezingen blijken nergens anders in de wereld te bestaan. Juist nu die zgz 'burgertop G1000" beweert dat er meer nodig is dan om de zoveel jaar verkiezingen te houden, draait de Belgische politiek de andere richting uit. Niet dat ik die G1000 au sérieux wil nemen, maar het zegt toch iets over het feit dat men in dit land helemaal niet meer weet welk alternatief er kan zijn, tenzij de splitsing van België zelf...
* Waar is de tijd toen Dehaene stelde 'dat hij de problemen oploste als ze zich stelden'? Nu heeft hij met 'zijn' Dexia eens een serieus probleem en men hoort hem niet meer.
Volgens een enquête van Het Nieuwsblad zijn driekwart van de Vlamingen voorstander van het voortbestaan van België. Met in het achterhoofd de wetenschap, dat 45% van de Vlamingen bij de laatste verkiezingen gestemd heeft voor partijen die de opdeling van dit land beogen, is het inderdaad merkwaardig. Onze politiek-correcte media doen er lyrisch over. Zij dwalen. Om te beginnen is een opiniepeiling slechts een momentopname. Deze van Het Nieuwsblad werd gedaan vlak na het eerste akkoord over B-H/V door de club van acht. Er heerste toen een zekere euforie omdat er eindelijk een soort van doorbraak was, ook al had men de definitieve gegevens nog niet onder ogen gekregen (dat is nog steeds zo). Verder hangt het resultaat van een enquête grotendeels af van hoe de vragen zijn gesteld. Daarmee kan men elke peiling sturen in de richting die men wil, in dit geval in de Belgische. Men had daarbij ook moeten vragen, of men DIT België in stand wil houden, dit land waar niets echt opgelost wordt, maar steeds zorgt voor een volgend probleem, waar men nog steeds geen cent opzij heeft gezet voor de vergrijzing, waar de belastingen het hoogst en de uitkeringen - pensioenen inbegrepen - het laagst zijn van heel Europa. Op zo'n vraag zouden heel wat genuanceerdere antwoorden gekomen zijn. Neem nu de N-VA. Daarvan is geweten dat een deel ervan (het zgn 'Noorden') de splitsing van België wil. Een ander deel (het zgn 'Zuiden') wil dat eerder niet, maar wil wel een ver doorgedreven confederalisme, waarbij Vlaanderen en Wallonië hun eigen potje koken en alleen nog dat samen doen waar ze het over eens zijn (bv landsverdediging en buitenlandse zaken), dit alles volgens artikel 35 van de Belgische grondwet, waarover men geen woord meer hoort. Als men eens een peiling houdt over dat confederalisme, dan zal men zien dat er ook binnen CD&V een strekking is, die het daarmee eens is. Datzelfde geldt zelfs voor Open VLD (strekking Van Quickenborne). De minderheid binnen het Vlaams Belang die - volgens de enquête van HN - vóór een voortbestaan van België zou zijn, zal tenminste ook voor een confederatie kiezen. Als men dat alles bij elkaar telt, bestaat er in Vlaanderen een ruime meerderheid voor een splitsing van België, waarbij men aanvaardt dat de naam België misschien kan blijven bestaan, al was het maar om Europa niet voor het hoofd te stoten. Wedden dat er zo'n peiling nooit zal komen, zeker niet via onze media?
Gisteren gaf ik de werkzaamheidsgraad voor Vlaanderen (66,3%), Wallonië (56,78%) en Brussel (54,8%), maar niet die van het Belgische gemiddelde. Die is 62,8%. De reden, waarom ik op deze cijfers terugkom is, omdat ze niet het hele verhaal vertellen. Het blijkt nl dat er ook cijfers zijn voor 'onze' allochtonen. Die zijn 38,2% voor het hele land, 41,9% voor Vlaanderen en 30,6% voor Wallonië. Dat laatste betekent, dat er in het Walenland amper 30% van de allochtonen (officieel) aan het werk is.Nog eens ter vergelijking: in Duitsland bedraagt het cijfer voor hun allochtonen 55%. E.e.a. kwam aan het licht na de publicatie van een onderzoek van de UGent naar de huwelijksimmigratie van Turken en Marokkanen in Vlaanderen.. Jaarlijks zoeken zowat 9.000 van hen een man of vrouw in hun eigen land van herkomst, zelfs als ze die hier niet kunnen onderhouden omdat ze zelf geen (vast) werk hebben. Buiten het feit dat de nieuw aangetrouwden financieel niets voorstellen en ze onze taal niet kennen, zijn ze daarenboven meestal laaggeschoold en geraken ze op die manier nooit aan een baan. En dan hebben we nog alleen maar over dit soort van huwelijksvereniging. Daarbuiten is er nog de gezinshereniging, die zorgt voor enkele tienduizenden nieuwe OCMW-kandidaten, plus de continue regularisaties die nog eens voor eenzelfde aantal zorgen. In Australië krijgen migranten pas recht op een uitkering, wanneer ze een wachtperiode van minstens twee jaar achter de rug hebben. In Oost-Europa vindt men zo goed als geen migranten omdat die landen geen sociaal vangnet hebben waarin nieuwkomers kunnen gepamperd worden. Bij ons blijkt dat echter allemaal zomaar te kunnen. Het kan trouwens nog erger. Canada bv heeft - net zoals België - een tekort in bepaalde knelpuntberoepen. Om dat te verhelpen, zoekt dat land nieuwe mensen in Azië en Europa. Voor dit land waren er vorig jaar 720 Canadese vacatures beschikbaar. Die werden vlot ingevuld, want er waren hier maar liefst 5.000 kandidaten. En, nu komt het: het screenen van deze kandidaten gebeurde door onze eigen VDAB en haar Waalse en Brusselse tegenhangers. M.a.w., terwijl wij hier zelf meer dan 100.000 vacatures hebben, helpen onze met ons belastingsgeld onderhouden diensten van arbeidsbemiddeling mee om bekwame landgenoten het land uit te krijgen, terwijl langs de achterdeur jaarlijks duizenden onbekwame mensen, die niets of toch nauwelijks iets bijdragen aan onze economie en sociale zekerheid, zomaar worden binnengehaald op kosten van de belastingbetaler.. Dat we straks met zijn allen langer zullen moeten werken is een combinatie van deze ongecontroleerde immigratie en het feit dat er steeds minder werkenden zullen zijn om steeds meer gepensioneerden (slecht) te kunnen betalen. Aan de vergrijzing kunnen we voorlopig niet veel meer veranderen, aan die immigratiestroom wel. Wij zijn hier in West-Europa zowat het enige land waar op dat vlak nog bijna alles mogelijk is. Niet voor niets komen die drommen gelukzoekers naar hier afgezakt. Straks staan onze media, die aan dit perverse spel meewerken, weer te janken als er opnieuw zoveel mensen de nacht op straat zullen moeten doorbrengen, zoals dat vorig jaar ook al het geval was en de jaren ervoor idem dito. En zullen de leegstaande kazernes en Brusselse hotelletjes weer propvol zitten met mensen die - op enkele uitzonderingen na - in ons land niet thuis horen. Dit land werkt gewoon niet meer en de zoveelste staatshervorming blijkt daar niet veel aan te zullen veranderen.
Na een week van palaveren en nachtzittingen is Di Rupo er klaarblijkelijk in geslaagd toch een akkoord te vinden over B-H/V, deel II. Ook hierover is het te vroeg om uitgebreid commentaar te geven omdat, net zoals bij de andere reeds bereikte akkoorden, de definitieve teksten nog steeds niet publiek worden gemaakt. De Italiaanse nieuwe Belg houdt zich rigoureus aan zijn spreekwoord: 'Chi va piano, va sano e lontano'*, de Italiaanse tegenhanger van ons 'Haast en spoed is zelden goed'. Aan dit tempo wordt het zeker november vóór er een nieuwe regering komt (een Halloween regering!) en helemaal zeker is ook dat niet, want nu komen de financiële thema's op de proppen. Er moet geld, veel geld gevonden worden om de Europese doelstellingen te kunnen halen.. Een van de eenvoudigste manieren om te zorgen voor meer inkomsten in dit land, is te maken dat de gemiddelde Belg langer blijft werken. Tegenwoordig duurt een hele loopbaan hier 38 jaar en dat zijn voor velen niet eens effectief gewerkte jaren. Dat de werkzaamheidsgraad in Vlaanderen (66,3%) hoger ligt dan in Brussel (54,8%) en Wallonië (56,7%) zal wel geen verrassing zijn, maar in Nederland is het 74,7% en in Duitsland 71,1%, om het daarbij even te houden. Ik kan best begrijpen dat er beroepen zijn, o.m. in de bouw, waar men bepaalde arbeid niet kan blijven volhouden tot men 65 is, maar het percentage van zware beroepen is de laatste twintig jaar flink gedaald. Ikzelf heb tot mijn 65ste gewerkt, in een 24 uursservice nog wel. Tot mijn 60ste zelfs nacht en weekeinddiensten 'gedraaid', zoals wij dat daar** noemden. Daarna aan 80% gewerkt, maar wel nog in afwisselende ploegendienst. Tot mijn allerlaatste dag deed ik hetzelfde werk als mijn jongere collega's. En ik heb vastgesteld dat ik daarin geen witte merel ben. BMW blijkt in een van zijn Duitse fabrieken een productielijn gemaakt te hebben voor alleen maar 'oudere' werknemers. Na een inlooptijd bleek die lijn even productief als die van de jongere werknemers. Oudere werknemers hebben meer ervaring, werken rationeler en melden zich alleen ziek als ze écht ziek zijn... Eens zien hoe Pippo dat allemaal zal oplossen.
* Letterlijk vertaald: 'Wie traag (vooruit) gaat, gaat gezond en ver'. ** Dat was wel in Nederland, waar men officieel niet vóór zijn 62ste op een soort brugpensioen kan gaan.
Vorige week werd in Jemen nog maar eens een gevaarlijke terrorist van Al Quaeda uitgeschakeld, de zgn 'prediker' Anwar Al-Awlaki. De man was in Amerika geboren uit Jemenitische ouders, maar had zich ontpopt als een van de grootse haters van het Westen. Samen met Awlaki stierven ook de Al Quaeda propagandist Samir Kahn (ook al in de States geboren) en Ibrahim al-Asiri, een gevreesde bommenmaker, die aan enkele recentere aanslagen wordt gelinkt. De drie werden uitgeschakeld door een 'drone', een onbemand vliegtuigje, dat van op afstand wordt bediend en - mede door een ingebouwd computersysteem - akelig accuraat blijkt te zijn. Drones lijken de toekomst van de oorlogen te worden. Ze zijn klein, moeilijk opspoorbaar, dodelijk efficiënt en een stuk goedkoper dan de echte vliegtuigen. Daarenboven riskeert de aanvallende partij geen eigen mensenlevens. De eerste drones kostten zo'n 5 miljoen dollar het stuk. Tegenwoordig maakt men er al kleinere die gedemonteerd kunnen worden en passen in een rugzak. Terug in elkaar zetten, programma inschakelen en de lucht insmijten. Een elektromotor zorgt voor de rest. Het tuig is als het ware een vliegende verrekijker, weegt twee kilogram en kost zo'n 56.000 dollar, een schijntje van de eerste types. Een paar dagen opleiding volstaan om ermee te werken. Het ziet er naar uit, dat de Amerikanen eindelijk begrepen hebben dat het geen zin heeft het leven van duizenden eigen soldaten te blijven op het spel zetten in landen waar geen eer te halen is. Haal ze er weg en stuur er drones op af, als dat nodig is. Onder W.Bush werden er vijftig ingezet, onder Obama tot nu toe al 220. In de marge van de uitschakeling van Awlaki, nog dit. De zgz mensenrechtenorganisaties klagen dit soort uitschakelen aan. Ze noemen het "targeted killing". Dit is m.i. nog altijd te verkiezen boven wat ik zou noemen 'untargeted killing', zoals de meeste aanslagen door fanatieke moslims zijn, waarbij onschuldige burgers worden vermoord. Daarmee schijnen die mensenrechtenorganisaties minder problemen te hebben. Er werden trouwens ook bezwaren gemaakt omdat Awlaki en Khan Amerikaanse staatsburgers waren. Alsof dat feit een excuus zou zijn om andere mensen te mogen doden...
In de weekeindeditie van De Standaard staat een interessant artikel over Wallonië, dat brandhout maakt van heel wat politieke uitspraken waarmee wij regelmatig om de oren worden geslagen. De uitspraken komen daarenboven van een drietal niet-politiekers, maar wel mensen die weten waarover ze het hebben. Het zijn Pascal Verbeken, bekend om zijn medewerking bij de Tv-reeks 'Arm Wallonië', die daarvoor de hele regio heeft doorkruist. Verder Philippe Destatte, directeur van het studiecentrum 'Institut Jules Destrée' en Michel Quévit, UCL-filosoof en economist. Deze laatste heeft wel iets met de politiek te maken, omdat hij beschouwd wordt als het brein achter het fameuze ¨Plan B voor Wallonië en Brussel. De man is ondertussen echter ook al 72 en dus wijs genoeg om over de zaak vrij objectief te zijn. Volgens het artikel is het beste wat Wallonië ooit overkomen is, de splitsing van de Leuvense universiteit in 1968. Toen hebben de Walen zelf het heft in handen moeten nemen. Ze kregen daarvoor natuurlijk staatssteun, maar van de transfers was er toen nog niet zoveel sprake. Het resultaat was (en is), dat Louvain-la-Neuve niet alleen een goed werkende stad is geworden, maar ook Waals Brabant veruit de best functionerende regio van heel Wallonië. De enige die met de Vlaamse provincies kan concurreren en dat zonder het zgz 'Marshallplan'. Dat Marshallplan wordt in het artikel trouwens ook afgekraakt. Het bedraagt slechts 5% van het totale Waalse budget en dat is een lachertje. Een bedrijf, dat een strategisch plan met prioriteiten opstelt moet - volgens Destatte - geen 5 maar 95% van zijn middelen inzetten. Tussen 1995 en 2009 kreeg Wallonië, zoals ook andere verpauperde Europese regio's, forse steun van Europa. De meeste van die regio's zijn er fel op vooruitgegaan, Wallonië niet. Die leeft nog altijd van de uitkeringseconomie, waarin werkloosheid een structureel probleem blijft dat gaat over twee tot drie generaties. Samen met het openlaten van de poort voor de massale immigratie van hulpbehoevenden en een slecht onderwijs, zorgt dat ervoor de Wallonië maar niet uit zijn achtergesteldheid komt. Enfin, weinig om fier over te zijn en zeker niet om een grote mond op te zetten zoals ook nu weer gebeurt bij de federale onderhandelingen. Het wordt hoog tijd dat de Walen hun eigen problemen zelf gaan oplossen, zoals ook de Afrikanen dat moeten gaan doen in Afrika. Als Wallonië verder verarmt, ligt dat aan henzelf, niet aan Vlaanderen zoals politiekers en media ons steeds willen voor houden.
Ik heb het in deze rubriek al meermaals geschreven: het is lovenswaardig dat de Vlaamse deelregering zorgt dat ze een sluitende begroting heeft. Politiek gesproken is het echter geen slimme zet, als men weet dat Brussel en Wallonië zich daar niets van aantrekken en zeggen te zullen 'trachten' er een te hebben tegen 2015. 'Als België straks geld tekort komt', schreef ik toen, 'dan zal men dat bij Vlaanderen komen zoeken en nergens anders'. Het is zover. Guy Vanhengel, minister van Begroting in de uittredende regering Leterme, is gisteren op radio I komen vertellen, dat Vlaanderen met zijn overschot zal gevraagd worden bij te passen. Over Brussel en Wallonië repte hij niet eens. Die hoeven blijkbaar geen extra inspanningen te doen. Vanhengel is een Brusselaar en dus gewoon geld te vragen. In financiële, Vlaamse kringen noemt men hem trouwens 'de schooier van Evere''. Hij schuwt de grote woorden niet. Een paar maanden gelden vertelde hij nog dat de staatskas leeg is, wat wel klopt, maar wat een minister met zijn functie niet dient te zeggen. Nu wil hij de Vlamingen chanteren door hen de schuld te geven van de onvermijdelijke belastingverhogingen die er aan zullen komen, als die regering Di Rupo er komt. De vraag is maar, of die regering Di Rupo I er wel gaat komen. Over B-H/V II is nog steeds geen akkoord. Officieel heet het op onze me(r)dia dat CD&V niet akkoord is met een verdoken verfransing van heel Vlaanderen. Zijn de andere drie Vlaamse onderhandelaars daar dan wél mee akkoord? Die zijn waarschijnlijk met dat probleem niet bezig. Ze hebben het blijkbaar te druk met uit te zoeken, welke ministerpostjes ze in de wacht zullen kunnen slepen. M.a.w. het vel van de beer te verkopen...
Wie dacht, dat de francofonen genoegen zouden nemen met wat al bereikt is i.v.m. de splitsing van B-H/V, is eraan voor de moeite. Nu willen ze ook, bij de splitsing van het gerechtelijk arrondissement, dat Franstaligen buiten de zes faciliteitengemeenten ook al hun geschillen in het Frans zouden moeten kunnen oplossen. Als men daarin van Vlaamse kant zou toestemmen, betekent dit, dat dit straks in heel Vlaanderen het geval zal worden, met alle gevolgen vandien. Het is al erg genoeg dat 'de zes', volgens het al bereikte akkoord, in feite al electoraal tot Brussel gaan behoren. Dit is met evenveel woorden al officieel bevestigd door o.m. Louis Michel en Armand De Deckèr en zou o.m. als gevolg kunnen hebben dat, mocht er straks een splitsing van België komen, dit kan leiden tot plaatselijke referenda, waarbij de burgers aldaar - met een francofone meerderheid - ook effectief voor Brussel zouden kunnen kiezen. De francofonen, met de MR op kop, die revanche wil nemen voor het eerste akkoord, waarbij ze het FDF kwijt zijn geraakt, plegen nu (nog maar eens) chantage door te dreigen het eerste, politieke akkoord op te blazen. Laat ze maar doen; beter geen akkoord dan een slecht akkoord. Ondertussen stond er deze week wel een merkwaardige denkpiste in de column die onder de naam van Annick Verbauwen verschijnt in 't Pallieterke. Die stelt, dat we de realiteit in de zes faciliteitengemeenten niet kunnen ontkennen, maar moeten trachten daar een mouw aan te passen door ze bv een speciaal statuut te geven binnen het Vlaamse territorium. De Franstalige inwoners van 'de zes' zouden dan een beschermde minderheid vormen in Vlaanderen, wat hen - zeker financieel gesproken - alleen maar voordelen zou opbrengen. Zoals ik vroeger ook al schreef, stelt de columnist(e), dat men gek moet zijn om te kiezen voor Brussel, met zijn verpauperde wijken, zijn onveiligheid en zijn hoge belastingen. Een stad, waar Frans inderdaad nog de lingua franca is, maar waar in werkelijkheid steeds meer Turks en Arabisch wordt gesproken. Misschien is het idee van Verbauwen nog zo slecht niet. Bij een splitsing van België, die er ooit gegarandeerd komt, zal een eentalig Vlaanderen toch een soort confederatie met een veeltalig Brussel moeten aangaan. De zes huidige faciliteitengemeenten zouden in zo'n akkoord kunnen passen, waarbij het Vlaamse territorium optimaal verstevigd zou worden. Iets om over na te denken.
Het is niets nieuws: de Belgische justitie is al lang een lachertje. Het proces Beaulieu heeft dat nog maar eens pijnlijk bevestigd. Ongeacht wie er daar nu gelijk of ongelijk heeft, een proces dat na 21 jaar nog steeds moet beginnen, kán niet. Buiten het derven van boetes en terugbetalingen, kost zo'n zaak de staat vele miljoenen euro aan werk, onkosten en tijdverlies. Denk maar eens aan de meer dan 200.000 bladzijden die dit proces al telt (en waarvan men zelfs eens gevraagd had het te vertalen in het ... Armeens!). De zaak Beaulieu is trouwens maar het topje van de ijsberg. Denken we maar aan dat van de KB-Lux, ook op een sisser geëindigd door de schuld van het gerecht zelf, dat zich niet aan de regels had gehouden. Denk maar aan het proces tegen het Vlaams Blok, waarbij Verhofstadt van de ene rechtbank naar de andere ging leuren tot hij een rechter vond die hem genegen was. Daarbuiten zijn er bijna wekelijks gerechtelijke uitspraken waarbij men zich de wenkbrauwen kan fronsen. Het is een zoveelste Belgisch probleem dat zich hoofdzakelijk stelt in het Brusselse, waar de situatie al lang uit de hand is gelopen. Rechters die elkaar beschuldigen, rechters die zelf voor de rechter moeten komen, een eerste voorzitter van het Hof van Cassatie, die eerst een regering doet vallen en nu zelf ontslag neemt, 'om persoonlijke redenen'. Rechters van arbeidsrechtbanken die zelf in die zaken betrokken partij zijn. Tenslotte is het discussiepunt van de 'acht' op dit ogenblik: de gerechtelijke splitsing van B-H/V, waar men in Vlaanderen een Franstalige rechtbank wil inrichten. Alsof men in Brussel nog niet genoeg gerechtelijke problemen heeft, wil men de Rand ook laten delen in de Brusselse knoeiboel. Ik vraag me trouwens af, of de francofonen in de Rand wel beseffen dat ze - als het ooit gebeurt - van de regen in de drop zullen komen. Als men van Brussel een zelfstandig gewest maakt, dan creëert men een Griekenland in het klein.
Sinds de invoering van de euro lijkt ons geld steeds minder waard te zijn. Men spreekt nu over miljarden alsof het niets is Neem dat bedrag van meer dan acht miljard dat de eventuele regering Di Rupo, volgens het daarvoor bestaande 'monitoringcomité', extra zal moeten vinden. Als we dat even in oude Befkes zetten, is dat meer dan 320 miljard, 320.000.000.000! Daarvan zegt uittredend premier Leterme dat er 5 miljard zó kunnen gevonden te worden zonder dat er daar iemand schade onder lijdt. Hij zegt er niet bij hoe, maar - als het waar is - waarom heeft hij het dan niet eerder gedaan? En, laten ons zeggen dát hij daarover gelijk heeft, dan moeten er nog steeds meer dan 3 miljard (120 miljard Bfr) extra gevonden worden door Di Rupo, die nu toch zelf die begroting zou gaan opstellen, zoals ikzelf al vermoedde in mijn vorige blog. Zijn club van acht - we zouden ze ook de 'octopusgroep' kunnen noemen, maar dan weten we straks helemaal niet meer over welke octopus we het gaan hebben - zal daarover wel moeten akkoord gaan. Voor CD&V en Open VLD is er geen weg terug meer. Nu ermee stoppen zou hun electorale schade alleen maar vergroten. Vergeten we tenslotte niet, dat met het vinden van die extra 3 miljard, als het daarbij zou blijven, het niet gedaan zal zijn. Er zijn nog de aanbevelingen van Europa, waar zopas nog sancties aan zijn toegevoegd. Als men die hier wil vermijden, zal er nog heel wat moeten gedaan worden aan de loonkost, de index, de uitkeringen en de pensioenen, om er maar enkele op te noemen. Voor Europa moet er bespaard en gesaneerd worden en vooral dat eerste is nu juist iets wat Di Rupo niet erg zinnens is te doen. Het is niet voor niets dat socialisten en groenen in het Europees parlement (vruchteloos) tegengestemd hebben...
Vandaag ontmoet Di Rupo Leterme om te bespreken wie de begroting voor 2012 zal 'tacklen'. Ik heb de indruk, dat Di Rupo dat zelf gaat willen doen. De man denkt deze week met zijn club van acht de eindmeet te kunnen bereiken en zou dan in principe ook die begroting kunnen maken. Of dat op een gezonde basis zal gebeuren, is nog zeer de vraag. Vooraf zal hij nl nog moeten beslissen wie van zijn nieuwe federale regering deel zal uitmaken. Alles laat aanzien, dat het er een zal zijn met acht partijen, waarbij dus nog een aardig partijtje stoelendans zal gespeeld moeten worden. De groenen eruit laten heeft geen zin, zolang de francofonen dit niet willen. Die hebben nu nl geen oppositie meer die naam waardig en dat komt hen goed uit. Langs Vlaamse kant alleen Groen! laten vallen, zal de Waalse zusterpartij Ecolo waarschijnlijk niet toelaten en zou er tevens voor zorgen dat de regering Di Rupo I geen meerderheid zou hebben in Vlaanderen. Mijn gok is, dat er weer een hele vloot staatssecretarissen zal benoemd worden, erger nog dan in de uittredende regering van Leterme. Ondertussen heeft Kris Peeters in het Vlaamse parlement zijn eigen septemberverklaring afgelegd. Voor het tweede jaar op rij is het budget van de Vlaamse deelregering in evenwicht. Er is zelfs een klein overschot dat zal aangewend worden om enkele bestaande initiatieven te versterken. Daar komt nogal wat kritiek op van de belgicisten, die met lede ogen aanzien dat de Vlaamse regering haar woord houdt en geen geld opzij legt om het zinkende Belgische schip te redden. Ze heeft daarin groot gelijk, want Brussel en Wallonië doen dat ook niet. Integendeel, die zullen vóór 2015 geen budget in evenwicht hebben, steeds er op hopend dat Vlaanderen het gat weer wel zal dichtrijden. Niet dus, althans voorlopig toch. Wat Vlaanderen doet is trouwens de wens van de EU, de OESO én het IMF: besparen én investeren, zodat een verdere economische groei mogelijk blijft. Die groei is het enige middel om de recessie op afstand te houden. En wat doet Wallonië? Wel, daar heeft men een week feest gevierd, met als kers op de taart de officiële voorstelling van het nieuwe logo van Francofonië: la fédération Wallonie-Bruxelles. Een nieuwe naam die onwettig is, want niet vermeld in de Belgische Grondwet. Maar dat is de laatste zorg van onze Franstaligen. Alle wetten, die niet in hun kraam passen, werden en worden door hen straal genegeerd. En onze makke Vlaamse media reageren daar niets eens meer op. Die doen dat pas - en met veel verve - als Vlaanderen nog maar iets onwettigs denkt te doen. En ze hebben het nu ook veel te druk om te trachten de N-VA in de vernieling te schrijven. Arm Vlaanderen, dat geen pers heeft die de eigen waarden wil verdedigen.
