In de weekeindeditie van De Standaard staat een interessant artikel over Wallonië, dat brandhout maakt van heel wat politieke uitspraken waarmee wij regelmatig om de oren worden geslagen. De uitspraken komen daarenboven van een drietal niet-politiekers, maar wel mensen die weten waarover ze het hebben. Het zijn Pascal Verbeken, bekend om zijn medewerking bij de Tv-reeks 'Arm Wallonië', die daarvoor de hele regio heeft doorkruist. Verder Philippe Destatte, directeur van het studiecentrum 'Institut Jules Destrée' en Michel Quévit, UCL-filosoof en economist. Deze laatste heeft wel iets met de politiek te maken, omdat hij beschouwd wordt als het brein achter het fameuze ¨Plan B voor Wallonië en Brussel. De man is ondertussen echter ook al 72 en dus wijs genoeg om over de zaak vrij objectief te zijn. Volgens het artikel is het beste wat Wallonië ooit overkomen is, de splitsing van de Leuvense universiteit in 1968. Toen hebben de Walen zelf het heft in handen moeten nemen. Ze kregen daarvoor natuurlijk staatssteun, maar van de transfers was er toen nog niet zoveel sprake. Het resultaat was (en is), dat Louvain-la-Neuve niet alleen een goed werkende stad is geworden, maar ook Waals Brabant veruit de best functionerende regio van heel Wallonië. De enige die met de Vlaamse provincies kan concurreren en dat zonder het zgz 'Marshallplan'. Dat Marshallplan wordt in het artikel trouwens ook afgekraakt. Het bedraagt slechts 5% van het totale Waalse budget en dat is een lachertje. Een bedrijf, dat een strategisch plan met prioriteiten opstelt moet - volgens Destatte - geen 5 maar 95% van zijn middelen inzetten. Tussen 1995 en 2009 kreeg Wallonië, zoals ook andere verpauperde Europese regio's, forse steun van Europa. De meeste van die regio's zijn er fel op vooruitgegaan, Wallonië niet. Die leeft nog altijd van de uitkeringseconomie, waarin werkloosheid een structureel probleem blijft dat gaat over twee tot drie generaties. Samen met het openlaten van de poort voor de massale immigratie van hulpbehoevenden en een slecht onderwijs, zorgt dat ervoor de Wallonië maar niet uit zijn achtergesteldheid komt. Enfin, weinig om fier over te zijn en zeker niet om een grote mond op te zetten zoals ook nu weer gebeurt bij de federale onderhandelingen. Het wordt hoog tijd dat de Walen hun eigen problemen zelf gaan oplossen, zoals ook de Afrikanen dat moeten gaan doen in Afrika. Als Wallonië verder verarmt, ligt dat aan henzelf, niet aan Vlaanderen zoals politiekers en media ons steeds willen voor houden.
Ik heb het in deze rubriek al meermaals geschreven: het is lovenswaardig dat de Vlaamse deelregering zorgt dat ze een sluitende begroting heeft. Politiek gesproken is het echter geen slimme zet, als men weet dat Brussel en Wallonië zich daar niets van aantrekken en zeggen te zullen 'trachten' er een te hebben tegen 2015. 'Als België straks geld tekort komt', schreef ik toen, 'dan zal men dat bij Vlaanderen komen zoeken en nergens anders'. Het is zover. Guy Vanhengel, minister van Begroting in de uittredende regering Leterme, is gisteren op radio I komen vertellen, dat Vlaanderen met zijn overschot zal gevraagd worden bij te passen. Over Brussel en Wallonië repte hij niet eens. Die hoeven blijkbaar geen extra inspanningen te doen. Vanhengel is een Brusselaar en dus gewoon geld te vragen. In financiële, Vlaamse kringen noemt men hem trouwens 'de schooier van Evere''. Hij schuwt de grote woorden niet. Een paar maanden gelden vertelde hij nog dat de staatskas leeg is, wat wel klopt, maar wat een minister met zijn functie niet dient te zeggen. Nu wil hij de Vlamingen chanteren door hen de schuld te geven van de onvermijdelijke belastingverhogingen die er aan zullen komen, als die regering Di Rupo er komt. De vraag is maar, of die regering Di Rupo I er wel gaat komen. Over B-H/V II is nog steeds geen akkoord. Officieel heet het op onze me(r)dia dat CD&V niet akkoord is met een verdoken verfransing van heel Vlaanderen. Zijn de andere drie Vlaamse onderhandelaars daar dan wél mee akkoord? Die zijn waarschijnlijk met dat probleem niet bezig. Ze hebben het blijkbaar te druk met uit te zoeken, welke ministerpostjes ze in de wacht zullen kunnen slepen. M.a.w. het vel van de beer te verkopen...
Wie dacht, dat de francofonen genoegen zouden nemen met wat al bereikt is i.v.m. de splitsing van B-H/V, is eraan voor de moeite. Nu willen ze ook, bij de splitsing van het gerechtelijk arrondissement, dat Franstaligen buiten de zes faciliteitengemeenten ook al hun geschillen in het Frans zouden moeten kunnen oplossen. Als men daarin van Vlaamse kant zou toestemmen, betekent dit, dat dit straks in heel Vlaanderen het geval zal worden, met alle gevolgen vandien. Het is al erg genoeg dat 'de zes', volgens het al bereikte akkoord, in feite al electoraal tot Brussel gaan behoren. Dit is met evenveel woorden al officieel bevestigd door o.m. Louis Michel en Armand De Deckèr en zou o.m. als gevolg kunnen hebben dat, mocht er straks een splitsing van België komen, dit kan leiden tot plaatselijke referenda, waarbij de burgers aldaar - met een francofone meerderheid - ook effectief voor Brussel zouden kunnen kiezen. De francofonen, met de MR op kop, die revanche wil nemen voor het eerste akkoord, waarbij ze het FDF kwijt zijn geraakt, plegen nu (nog maar eens) chantage door te dreigen het eerste, politieke akkoord op te blazen. Laat ze maar doen; beter geen akkoord dan een slecht akkoord. Ondertussen stond er deze week wel een merkwaardige denkpiste in de column die onder de naam van Annick Verbauwen verschijnt in 't Pallieterke. Die stelt, dat we de realiteit in de zes faciliteitengemeenten niet kunnen ontkennen, maar moeten trachten daar een mouw aan te passen door ze bv een speciaal statuut te geven binnen het Vlaamse territorium. De Franstalige inwoners van 'de zes' zouden dan een beschermde minderheid vormen in Vlaanderen, wat hen - zeker financieel gesproken - alleen maar voordelen zou opbrengen. Zoals ik vroeger ook al schreef, stelt de columnist(e), dat men gek moet zijn om te kiezen voor Brussel, met zijn verpauperde wijken, zijn onveiligheid en zijn hoge belastingen. Een stad, waar Frans inderdaad nog de lingua franca is, maar waar in werkelijkheid steeds meer Turks en Arabisch wordt gesproken. Misschien is het idee van Verbauwen nog zo slecht niet. Bij een splitsing van België, die er ooit gegarandeerd komt, zal een eentalig Vlaanderen toch een soort confederatie met een veeltalig Brussel moeten aangaan. De zes huidige faciliteitengemeenten zouden in zo'n akkoord kunnen passen, waarbij het Vlaamse territorium optimaal verstevigd zou worden. Iets om over na te denken.
Het is niets nieuws: de Belgische justitie is al lang een lachertje. Het proces Beaulieu heeft dat nog maar eens pijnlijk bevestigd. Ongeacht wie er daar nu gelijk of ongelijk heeft, een proces dat na 21 jaar nog steeds moet beginnen, kán niet. Buiten het derven van boetes en terugbetalingen, kost zo'n zaak de staat vele miljoenen euro aan werk, onkosten en tijdverlies. Denk maar eens aan de meer dan 200.000 bladzijden die dit proces al telt (en waarvan men zelfs eens gevraagd had het te vertalen in het ... Armeens!). De zaak Beaulieu is trouwens maar het topje van de ijsberg. Denken we maar aan dat van de KB-Lux, ook op een sisser geëindigd door de schuld van het gerecht zelf, dat zich niet aan de regels had gehouden. Denk maar aan het proces tegen het Vlaams Blok, waarbij Verhofstadt van de ene rechtbank naar de andere ging leuren tot hij een rechter vond die hem genegen was. Daarbuiten zijn er bijna wekelijks gerechtelijke uitspraken waarbij men zich de wenkbrauwen kan fronsen. Het is een zoveelste Belgisch probleem dat zich hoofdzakelijk stelt in het Brusselse, waar de situatie al lang uit de hand is gelopen. Rechters die elkaar beschuldigen, rechters die zelf voor de rechter moeten komen, een eerste voorzitter van het Hof van Cassatie, die eerst een regering doet vallen en nu zelf ontslag neemt, 'om persoonlijke redenen'. Rechters van arbeidsrechtbanken die zelf in die zaken betrokken partij zijn. Tenslotte is het discussiepunt van de 'acht' op dit ogenblik: de gerechtelijke splitsing van B-H/V, waar men in Vlaanderen een Franstalige rechtbank wil inrichten. Alsof men in Brussel nog niet genoeg gerechtelijke problemen heeft, wil men de Rand ook laten delen in de Brusselse knoeiboel. Ik vraag me trouwens af, of de francofonen in de Rand wel beseffen dat ze - als het ooit gebeurt - van de regen in de drop zullen komen. Als men van Brussel een zelfstandig gewest maakt, dan creëert men een Griekenland in het klein.
Sinds de invoering van de euro lijkt ons geld steeds minder waard te zijn. Men spreekt nu over miljarden alsof het niets is Neem dat bedrag van meer dan acht miljard dat de eventuele regering Di Rupo, volgens het daarvoor bestaande 'monitoringcomité', extra zal moeten vinden. Als we dat even in oude Befkes zetten, is dat meer dan 320 miljard, 320.000.000.000! Daarvan zegt uittredend premier Leterme dat er 5 miljard zó kunnen gevonden te worden zonder dat er daar iemand schade onder lijdt. Hij zegt er niet bij hoe, maar - als het waar is - waarom heeft hij het dan niet eerder gedaan? En, laten ons zeggen dát hij daarover gelijk heeft, dan moeten er nog steeds meer dan 3 miljard (120 miljard Bfr) extra gevonden worden door Di Rupo, die nu toch zelf die begroting zou gaan opstellen, zoals ikzelf al vermoedde in mijn vorige blog. Zijn club van acht - we zouden ze ook de 'octopusgroep' kunnen noemen, maar dan weten we straks helemaal niet meer over welke octopus we het gaan hebben - zal daarover wel moeten akkoord gaan. Voor CD&V en Open VLD is er geen weg terug meer. Nu ermee stoppen zou hun electorale schade alleen maar vergroten. Vergeten we tenslotte niet, dat met het vinden van die extra 3 miljard, als het daarbij zou blijven, het niet gedaan zal zijn. Er zijn nog de aanbevelingen van Europa, waar zopas nog sancties aan zijn toegevoegd. Als men die hier wil vermijden, zal er nog heel wat moeten gedaan worden aan de loonkost, de index, de uitkeringen en de pensioenen, om er maar enkele op te noemen. Voor Europa moet er bespaard en gesaneerd worden en vooral dat eerste is nu juist iets wat Di Rupo niet erg zinnens is te doen. Het is niet voor niets dat socialisten en groenen in het Europees parlement (vruchteloos) tegengestemd hebben...
Vandaag ontmoet Di Rupo Leterme om te bespreken wie de begroting voor 2012 zal 'tacklen'. Ik heb de indruk, dat Di Rupo dat zelf gaat willen doen. De man denkt deze week met zijn club van acht de eindmeet te kunnen bereiken en zou dan in principe ook die begroting kunnen maken. Of dat op een gezonde basis zal gebeuren, is nog zeer de vraag. Vooraf zal hij nl nog moeten beslissen wie van zijn nieuwe federale regering deel zal uitmaken. Alles laat aanzien, dat het er een zal zijn met acht partijen, waarbij dus nog een aardig partijtje stoelendans zal gespeeld moeten worden. De groenen eruit laten heeft geen zin, zolang de francofonen dit niet willen. Die hebben nu nl geen oppositie meer die naam waardig en dat komt hen goed uit. Langs Vlaamse kant alleen Groen! laten vallen, zal de Waalse zusterpartij Ecolo waarschijnlijk niet toelaten en zou er tevens voor zorgen dat de regering Di Rupo I geen meerderheid zou hebben in Vlaanderen. Mijn gok is, dat er weer een hele vloot staatssecretarissen zal benoemd worden, erger nog dan in de uittredende regering van Leterme. Ondertussen heeft Kris Peeters in het Vlaamse parlement zijn eigen septemberverklaring afgelegd. Voor het tweede jaar op rij is het budget van de Vlaamse deelregering in evenwicht. Er is zelfs een klein overschot dat zal aangewend worden om enkele bestaande initiatieven te versterken. Daar komt nogal wat kritiek op van de belgicisten, die met lede ogen aanzien dat de Vlaamse regering haar woord houdt en geen geld opzij legt om het zinkende Belgische schip te redden. Ze heeft daarin groot gelijk, want Brussel en Wallonië doen dat ook niet. Integendeel, die zullen vóór 2015 geen budget in evenwicht hebben, steeds er op hopend dat Vlaanderen het gat weer wel zal dichtrijden. Niet dus, althans voorlopig toch. Wat Vlaanderen doet is trouwens de wens van de EU, de OESO én het IMF: besparen én investeren, zodat een verdere economische groei mogelijk blijft. Die groei is het enige middel om de recessie op afstand te houden. En wat doet Wallonië? Wel, daar heeft men een week feest gevierd, met als kers op de taart de officiële voorstelling van het nieuwe logo van Francofonië: la fédération Wallonie-Bruxelles. Een nieuwe naam die onwettig is, want niet vermeld in de Belgische Grondwet. Maar dat is de laatste zorg van onze Franstaligen. Alle wetten, die niet in hun kraam passen, werden en worden door hen straal genegeerd. En onze makke Vlaamse media reageren daar niets eens meer op. Die doen dat pas - en met veel verve - als Vlaanderen nog maar iets onwettigs denkt te doen. En ze hebben het nu ook veel te druk om te trachten de N-VA in de vernieling te schrijven. Arm Vlaanderen, dat geen pers heeft die de eigen waarden wil verdedigen.
Voor wie het nog niet zou weten: primaire inkomsten is een geleerd woord voor ons inkomen, maar dan wel zonder de herverdeling via belastingen, sociale bijdragen en uitkeringen. Dat (gemiddelde) inkomen blijkt in Vlaanderen bijna een kwart 24,5%) hoger te liggen dan in Wallonië en 14,7% hoger dan in Brussel. Het Belgische primaire saldo is de laatste jaren negatief geworden en dat kan bijna uitsluitend op rekening van Wallonië geschreven worden. Mocht er morgen ook een eurozone met twee snelheden komen, dan zal België - als het dan nog zou bestaan - daardoor in de 'trage' reeks komen, terwijl Vlaanderen op zich bij de snelle jongens hoort. Een reden temeer dus voor onze zuiderburen om wat minder hoog van de toren te blazen en de Vlamingen verder te blijven koeioneren in hun eigen Rand. Volgende week worden er trouwens binnen de Europese commissie maatregelen verwacht, die nodig zullen zijn om eventueel sancties te kunnen nemen tegen landen die de Europese begrotingsregels aan hun laars lappen. Als er niet snel werk wordt gemaakt van een Belgisch voorstel tot begroting voor 2012 - iets wat Leterme al herhaaldelijk gevraagd heeft - zal België op het matje worden geroepen, ongeacht of er dan al dan niet een nieuwe regering zal zijn. Waarmee wordt bevestigd wat ik hier al enkele keren heb geschreven, nl dat het voor Europa niet zo belangrijk is wat voor soort regering dit land heeft. Een zgz 'echte', maar slechte regering is even erg, misschien zelfs erger dan een in lopende zaken, waarvan men tenminste de grenzen kent. Die nieuwe begroting opmaken zal trouwens geen sinecure zijn, als men weet dat er op één jaar tijd 5,7 miljard euro extra zal moeten gevonden worden. Dat is - om maar een idee te geven - zowat de helft van wat Dehaene destijds in een hele legislatuur moest vinden om met zijn Globaal Plan België aanvaardbaar te maken om bij de eurozone te komen. De nationale loodgieter heeft toen o.m. enkele miljarden moeten besparen in de gezondheidszorg, een loonstop moeten invoeren en de index moeten hervormen. Zie je dat Di Rupo al doen? Die denkt nog altijd in DDR-termen en is zinnens zo'n driekwart van dat geld te zullen recupereren via nieuwe belastingen, iets waarmee Europa, het IMF noch de OESO het eens zijn. De bende van acht, die rondbazuint dat Vlaanderen er niét armer van zal worden, maakt zijn kiezers dan ook blaasjes wijs. Dat, terwijl Wallonië zich al verzekerd heeft van een jaarlijkse extra dotatie van een half miljard...
Niet alleen volgens simpele geest Van Besien, die zowat alles goedkeurt wat hem voor de neus wordt gehouden, maar ook volgens zgz politieke 'specialisten' zoals die Koen Van den Heuvel (Vlaams parlementslid voor CD&V), zijn de 500 miljoen euro die Wallonië gedurende de volgende tien jaar elk jaar extra gaat krijgen (en de daarop volgende tien jaar ook nog, zij het uitdovend), géén transfer, omdat - houdt u vast - hij in de tijd beperkt is. Het betekent, volgens mijn even simpele berekening wél, dat Wallonië na tien jaar 5 miljard euro extra zal gekregen hebben, waarover het geen rekenschap hoeft te geven en die ook niet moeten worden terugbetaald. Als we, om het toch maar simpel te houden, ervan uitgaan dat daar de daarop volgende tien jaar nog eens, laat ons zeggen, 2,5 miljard euro bijkomen - betaald uit de Belgische kas via de Vlaamse belastingbetaler - dan zal de Waalse regio zo'n 7,5 miljard euro gratis en voor niks cadeau gekregen hebben. Zelfs eerste Vlaamse piet Kris Peeters is er ingetuimeld, omdat zijn ogen groter geworden zijn dan zijn buik bij het zien van de nevenprofijtjes. Wel, als dat tegenwoordig de moderne wiskunde is, dan heb ik een oplossing voor het Griekse probleem en de Europese crisis: Europa geeft Griekenland, buiten de al besproken leningen, jaarlijks, laat ons zeggen 5 miljard euro extra en dit gedurende tien jaar en bouwt dat bedrag de volgende tien jaar af. Probleem opgelost voor de volgende twintig jaar.Tenzij de landen, die dat extra geld zullen moeten ophoesten, er niet mee akkoord gaan. Als Vlaanderen bereid is nog maar eens te bloeden, wil dat niet zeggen dat de vooropgestelde Europese donorlanden (Duitsland op kop) dat ook zullen doen. Als Europa zo niet wil werken, waarom moet dat bij ons dan wél? De vraag stellen, is ze beantwoorden...
Na een vergadering van 20 uur - begonnen op vrijdagmorgen om 11.00 uur tot zaterdagmorgen 07.00 uur - is er dan een zgz 'historische' doorbraak in het financieringsbeleid van dit land. Om te beginnen vind ik dat men vergaderingen, die zolang duren en o.m. een hele nacht in beslag nemen, zou moeten verbieden. Wie kan zijn gedachten nog ordentelijk beheersen na zo'n nachtelijke marathon? De Vlaamse neofieten bij deze onderhandelingen zijn dan ook gezwicht voor de francofone politieke anciens, zoals ik vroeger al voorspelde (11.09: 'De ongelijke onderhandelingstafel'). Het resultaat er is dan ook naar. De Vlaamse onderhandelaars maken zich blij met enkele dode mussen want per slot van rekening moet Vlaanderen (weer eens) de rekening betalen. Na de eerdere akkoorden over B-H/V en Brussel zullen wij nl zo'n anderhalf miljard extra transfers mogen betalen bij de 10 tot 12 die er jaarlijks al van Vlaanderen naar Wallonië vloeien. De simpele uitleg van de even simpele Van Besien, dat het half miljard dat er nu bijkomt met de tijd zal uitdoven (over twintig jaar, aub!), is een doekje voor bloeden. Had men dit eens gedaan voor ALLE transfers, dan was er nog een zekere redelijkheid geweest, maar die 20 jaar slaan alleen op dat laatste bijkomende half miljard. Het is ook veelbetekenend, dat niet alleen Bart De Wever, maar ook Vlaams minister-president Peeters voorlopig geen definitief oordeel geven over wat tot nu toe door de club van acht is overeengekomen: - Van geen enkele van de drie zgz 'doorbraken' is de volledige tekst bekend, alleen maar enkele hoofdpunten. - Er komt geen akkoord over de akkoorden als er geen zal zijn over het hele pakket. Er rekening mee houdend, dat er nog heel wat moet beslist worden over de overdracht van de bevoegdheden en dat er nog steeds niets beslist is over het opmaken van de begroting voor 2012, kan men alleen maar spreken van een virtuele doorbraak. - Tenslotte zal er, o.m. omwille van die begrotingsoperatie, nog eerst een regering moeten gevormd worden en dit met acht partijen, waarin er drie na jaren weer eens in die federale regering zullen komen en snakken naar de postjes. Met een zestal nieuwe excellenties die graag meteen Sinterklaas zullen willen spelen, zal het eens zo moeilijk worden om de te besparen miljarden te vinden. Een historisch doorbraak? Alleen in de geest van enkele neofieten à la De Croo Jr, die denken dat ze de wereld aan het redden zijn. Het enige wat er aan bv het akkoord over de financiering historisch is, is het feit dat Wallonië - als enig land in Europa - ondanks de globale financiële en economische crisis, niet armer zal worden. Die rekening zal officieel betaald worden door het federaleBelgië, maar in werkelijkheid door het regionale Vlaanderen, het enige gewest dan zijn budget in evenwicht heeft. Ik heb er vroeger in deze rubriek al meer dan eens op gewezen, dat Vlaanderen beter ook een deficit had gehad, want dat men later bij ons zou komen aankloppen als men geld nodig had en dat is wat nu aan het gebeuren is. Het wordt dan ook wachten op de Vlaamse deelregering, waarin Kris Peeters morgen zijn 'state of the Union' zal afsteken en waarin al enkele andere heikele punten aan bod zullen komen, zoals het Oosterweeldrama (kostprijs noch afwerking onbekend) en het bijna zekere faillissement van de gemeentelijke holding (kostprijs minstens 225 miljoen euro!). De tijd, toen het 'met Kris perfect was*, ligt al weer een tijdje achter ons. Aan Peeters om er nu wat aan te doen. Op de federale Vlaamse vertegenwoordigers aan de onderhandelingstafel moeten we niet meer rekenen.
* Uitspraak van toenmalig Vlaams minister van Begroting Dirk van Mechelen (Open VLD), alvorens zijn partij uit de Vlaamse regering werd gezet...
Na Annick De Ridder, Sven Gatz en Dirk Sterckx bij Open VLD en Inge Vervotte en Yves Leterme bij CD&V, stapt nu ook SP.a-er Frank Vandenbroucke uit de politiek. Evenals de twee hierboven vermelde CD&V-ers, was Vandenbroucke een stemmenkanon en dan nog voor een partij die de stemmen zo hard nog heeft om nog een beetje mee te tellen. In de federale regering was er al geen plaats meer voor de Vlaamse socialisten en in de Vlaamse regering hadden ze het geluk dat De Wever voor hen koos en niet voor Open VLD, anders had de partij er ook daar uit gelegen. Het vertrek van Vandenbroucke is feitelijk geen verrassing. Nadat hij eerst al eens was weggepest uit de federale regering (Verhofstadt II), omdat hij volgens de Franstaligen in die regering te Vlaamsgezind was, werd hij een tweede keer bij de bok gezet na de laatste regionale verkiezingen en dan nog wel door de eigen partijleiding. Ook voor Gennez en peetvader Vande Lanotte was Vandenbroucke te Vlaams en niet links genoeg en moest hij plaats maken voor duracelkonijn Pascal Smet, die niets voorstelde, maar het geluk had (ingeweken) Brusselaar te zijn en op dat moment politiek werkloos omdat hij op zijn beurt - samen met zijn partij - ook al uit de Brusselse regering was gezet. Als troostprijs mocht Frankie, met - nota bene - meer dan 170.000 voorkeurstemmen, gaan zetelen in de nutteloze instelling die de Senaat geworden is. Logisch dat de toch steeds actieve man zich daarna met andere zaken ging bezig houden. Vandenbroucke had voor een Vlaams socialist een zekere Vlaamse reflex. Hij heeft o.m. meer dan eens gesteld, dat zijn partij het communautaire aan het vergeten was, wat hem niet in dank werd afgenomen. Hij had in de regering Verhofstadt ook aan de lijve ondervonden wat francofone onwil betekent. Hij was ook geen stamboomsocialist, type Van den Bossche of Tobback, maar kwam uit een christelijk nest. Net als vóór hem Spaak, Simonet Sr en Van Miert was 'Brouckie' iemand die het binnen de socialistische partij veel verder kon brengen dan erbuiten, gewoon omdat men in die partij steeds aan politieke bloedarmoede heeft geleden. Zeker als men hem vergelijkt met de schertsfiguur die Gennez is, dan is het haast beschamend dat laatstgenoemde het daar voor het zeggen had en Vdb gewoon bij het huisvuil werd gezet. En zeggen, dat dat vrouwmens nu de pretentie heeft om open en bloot (c'est le cas de la dire) te solliciteren naar een ministerpost in een mogelijke regering Di Rupo. Misschien krijgt ze die nog ook, als beloning voor bewezen diensten aan de Waalse zusterpartij. Ze zou zelfs minister van Buitenlandse Zaken willen worden. Zie je Gennez al op de foto staan met - ik zeg zo maar iets - Berlusconi? Evenals het vertrek van Vervotte en Leterme nefast zal zijn voor CD&V, zal dat van Vandenbroucke dat zijn voor de SP.a. Na zijn defenestratie uit de Vlaamse regering had zijn Vlaams-Brabantse aanhang al gedreigd niet meer voor 'de rooi' te zullen stemmen. Ze kan dat bij de volgende verkiezingen in praktijk brengen, want in oktober van volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en Vdb zal ook zijn zetel als gemeenteraadslid opgeven. 'Rood' van schaamte zullen ze worden...
Het hoeraverhaal van Di Rupo blijft steken op de financieringswet en het akkoord met Leterme over de begroting is ook al uitgesteld. Dat Di Rupo die begroting ineen zou steken, was een fabeltje, zoals ik dat ook gisteren al stelde. De francofonen willen nl een financiering op basis van 'behoeften', een absurde eis voor een land dat diep in de schulden zit, terwijl de Vlamingen dit willen op basis van de financiële inkomsten: meer inkomsten, meer geld ter bescikking. De logica zelf. Ondertussen stormt het in de economische wereld, gaan de beurzen er elke dag op achteruit en geraakt de Eurocrisis evenmin opgelost. Men had Griekenland meteen uit de Eurozone moeten zetten van het moment dat men wist dat er massaal gefraudeerd was. Nu kan dat theoretisch ook nog, maar zal het veel meer geld kosten. Het probleem is, dat de alternatieven ook hopen geld vragen. Dat alles maakt, dat niemand een besluit neemt om met deze zaak komaf te maken, waardoor het algemene wantrouwen in de economie en de banken hand over hand toeneemt. Men wil meer Europa, maar datzelfde Europa bewijst dagelijks dat het niet veel voorstelt. De maatregelen, die op 21 juli in Brussel werden genomen, zijn nog steeds niet in alle Eurolanden goedgekeurd, terwijl ze in feite al voorbijgestreefd zijn en nieuwe eisen dienen te worden ingewilligd. In alle landen zal moeten bespaard worden, niet alleen in Griekenland. Denk maar aan wat in Nederland is voorgesteld op Prinsjesdag. Daar tegenover staat dan de absurde eis van onze Franstaligen, die niet willen dat Brussel en Wallonië er armer op worden. Het wordt niet expliciet gezegd, maar dat komt er op neer dat de besparingen in België, volgens hen, zullen moeten betaald worden door de Vlamingen. Zoals de Griekse schulden zullen moeten betaald worden door Duitsland. Europa lijkt dan ook steeds meer een België in het groot te worden. Als er niet snel serieuze oplossingen komen, gaan we een volgende recessie tegemoet. Het is hoog tijd dat er een scheiding gemaakt wordt tussen de landen die het goed doen - en die dienen gesteund te worden - en de landen die het niet goed doen - en die moeten hun schulden herschikken. De banken zullen hoe dan ook (weer eens) moeten gesteund worden. L'argent fait la guerre. Er zal niet alleen moeten bespaard worden, maar ook werk worden gemaakt voor een verdere economische groei, anders komen we er niet uit en dat geldt niet alleen voor de PIIGS landen. E.e.a. zal echter met zich mee brengen, dat we allemaal de broeksriem zullen moeten aanhalen. Ook de Walen en de Brusselaars. Ook voor hen wordt het tijd dat ze wakker worden en zich aanpassen aan de realiteit. Hun stuk van de taart is er al lang niet meer. De taart is op. Weten dat er twintig miljard euro extra moet bespaard worden en zeggen dat men er toch niet armer op mag worden, is gewoon demagogie.
De politiek correcte pers blijft er euforisch over doen: met Di Rupo en zonder de N-VA loopt het als een trein. Er was al het akkoord over B-H/V en nu nog dat over Brussel en ze zullen nu eens dat financieringsprobleem gaan oplossen, zie. Alleen vergeten ze erbij te zeggen dat: 1. Het hele verhaal over dat akkoord over B-H/V nog steeds niet publiek is gemaakt, zodat men over heel wat zaken daaromtrent nog het raden heeft. Ook de splitsing van het gerechtelijk arrondissement is nog niet geregeld. 2. Wat over Brussel tot nu toe besproken en toegezegd is, zijn maar peanuts. Wie de straat mag keren, het afbouwen van de lijst der huisvestingsmaatschappijen (er zijn er daar liefst dertig), stedenbouw en nog enkele van die algemeenheden, zijn geen half miljard euro extra waard. De negentien baronieën blijven, evenals het aantal burgemeesters, schepenen en OCMW's. Tot nu toe werd maar één (1!) post opgegeven, die van gouverneur, die feitelijk al vacant was. 3. De discussie over de financiering zit zo goed als vast omdat de Vlaamse onderhandelaars zelf het extra geld willen beheren en de francofonen dat beheer aan het federale niveau willen laten, waardoor de federale regering de touwtjes in handen blijft houden, wat geen hervorming betekent. B-H/V mag dan een symbooldossier genoemd worden, waar het echt om gaat zijn de centen en de responsabilisering ervan. Dat zou Di Rupo eens snel regelen tegen donderdag, zodat hij vrijdag Leterme zou kunnen zeggen dat hij, Di Rupo, die begroting voor 2012 eens snel ineen zal knutselen. M.i. komt daar niets van in huis. Tenslotte nog dit: áls Di Rupo er al in zou slagen een regering te vormen, dan wordt dat er een mét de groenen. Met liefst acht partijen, dus. De francofonen zijn niet zinnens welke Franstalige partij ook te lozen, uit schrik om zich dan t.o.v. een echte oppositie te moeten verantwoorden voor hun zgz toegevingen. Als Ecolo blijft, zal ook Groen! niet weg te toveren zijn. De Croo Jr is er dan ook aan voor zijn moeite en zal verplicht zijn deel uit te maken van een regering die voor minstens 5/8ste zal bestaan uit linkse partijen. Voorwaar een mooi vooruitzicht. Het sprookje van 'Rood Strikje en de Boze Wever' is nog helemaal niet aan zijn ontknoping toe
Als het hoofdbestuur van het FDF zondag bevestigt, dat ze niet verder wil met de MR, is ook dat sprookje uit. De ballon, mede door de Vlaamse media zo overvloedig opgepompt, is daarmee doorprikt en daardoor mag de partij eens bewijzen of ze ook buiten Brussel en zijn rand nog iets zou betekenen in Francofonië. Een ander gevolg zal zijn dat de oppositie in Franstalig België van 1 naar 4 personen zal stijgen, nog zo iets om aan te geven hoe weinig die partij met haar drie zeteltjes voorstelden. De kikker die een os wou zijn. E.e.a. maakt echter duidelijk dat er, buiten die vier man, geen oppositie meer is in Wallonië. De rest zit allemaal mee aan de onderhandelingstafel en men is niet zinnens daar ook maar iemand uit te laten verdwijnen bij de vorming van een eventuele nieuwe federale regering. Mocht het verlangen van De Croo Jr worden ingewilligd en Groen! in Vlaanderen wél uit de boot vallen, dan krijgen we weer te maken met een federale regering die in Vlaanderen geen meerderheid zal hebben (net zoals nu al het geval is met die van Leterme II). Zo ziet men maar dat dit een land is met twee compleet verschillende ingesteldheden. Dat werd gisteren trouwens ook nog maar eens duidelijk, toen de eerste voorstellen van de gezamenlijke Vlaamse delegatie over de financieringswet al meteen werden afgewezen door de francofonen. Vlaanderen wil niet zozeer alleen maar meer geld, maar ook de responsabilisering ervan. M.a.w. wil zelf kunnen beslissen of ze bepaalde belastingen kan verhogen of verlagen. De francofonen zijn bereid meer geld te geven, zolang het federale niveau echter de beslissingen kan blijven nemen. Dit is geen hervorming, dit is gewoon werken met lokaas. Hoe men het ook draait of keert, dit land wordt ofwel transparanter ofwel nóg ingewikkelder. In dat laatste geval tot er een complete stilstand komt en het bye, bye Belgium zal worden.
Er is nu dus een mogelijk akkoord over B-H/V. Of het ooit zal worden toegepast zullen we pas later weten, omdat er een akkoord over alles moet zijn vooraleer er ook een zal zijn voor de afzonderlijke punten. Ondertussen heeft de MR Maingain en zijn Vlaamshatend FDF laten vallen en staat die keizer weer zonder kleren. Eindelijk heeft men ingezien - wat ik hier al maanden schrijf - dat zijn drie zeteltjes niets voorstellen, zelfs niet in Brussel waar het kartel MR/FDF geen meerderheid heeft en in de oppositie zit. Met of zonder FDF maakt ook daar voor het MR niet veel uit als ze er niet mee kunnen regeren. De volgende gemeenteraadsverkiezingen zijn er pas over dertien maanden, een eeuwigheid in de Belgische politiek. E.e.a. maakt, dat voor de onderhandelaars nu het serieuze werk begint: de financieringswet, de overheveling van de bevoegdheden en nog van dat moois. En natuurlijk het opmaken van de begroting van 2012, zoals gevraagd door Europa. Om dat laatste serieus te laten doen door de club van acht, moet het eerst duidelijk worden wie er straks nog mee zal spelen in een eventuele nieuwe federale regering. En is men tot de conclusie gekomen, dat een regering met acht partijen niet werkbaar is - nog zo iets dat ik hier al maanden schrijf. De Croo Jr, de man die de regering Leterme II liet vallen en pas laat mocht komen meespreken met de club van acht, vindt dat men best de groenen uit die regering zou laten. Dat betekent, dat Wouter de boskabouter en Javelleke bedankt zullen worden voor de bewezen diensten, maar wel verzocht worden braaf mee te stemmen voor Di Rupo's staatshervorming. Zo'n mensen noemde Lenin vroeger 'nuttige idioten'. Als om dat begrip nog wat kracht bij te zetten, schijnen de groentjes dat nog niet eens zo erg te vinden. Wouterke meent zelfs dat dat er in het bereikte communautaire akkoord al enkele zaken staan die voor Groen door de beugel kunnen, zoals - zegt hij - de afschaffing van de Senaat. Die Senaat wordt helemaal niet afgeschaft, alleen kunnen de senatoren niet meer rechtstreeks verkozen worden door de burgers. Van een democratie gesproken. De kosten blijven en de partijen zullen straks uitmaken wie er daar verder mag blijven potverteren. Die groenen zullen het nooit leren. Bij de Sint-Michielsakkoorden, in 1991, hadden ze ook al die staatshervorming vanuit de oppositie mee gesteund, in ruil voor een ecotaks die er daarna nooit gekomen is. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, de groenen blijkbaar wél!
Soms vraag ik me wel eens af, wat voor nut die Vlaamse marsen nog hebben. Als puntje bij paaltje komt, vallen de beslissingen immers elders en de partijen die mee beslissen houden schijnbaar helemaal geen rekening met de overtuigde Vlaming die tegen de uitverkoop van zijn regio op straat komt. Toch hebben de marsen zin, al was het maar als tijdelijke barometer van de huidige toestand. In vergelijking met een gelijkaardige betoging, ongeveer een jaar gelden, waren er nu in Linkebeek vier maal zoveel betogers. Dat had er misschien mee te maken dat de N-VA op het laatste ogenblik besliste mee op te stappen, maar toonde tegelijkertijd, dat er nog veel werk op de plank is. N-VA en VB zitten duidelijk nog steeds niet op één lijn en de recente oproep van De Wever aan de Vlaamse partijen om één blok te vormen, leek eerder bedoeld te zijn voor de traditionele partijen dan voor het Vlaams Belang. Dat Vlaams Belang werd trouwens zondag weer netjes geweerd in de Zevende Dag op de VRT. De rode zender probeert op zijn manier de zaken te beïnvloeden, als is het in het verleden gebleken dat dit meestal een averechts resultaat oplevert. Ze is daarbij ook niet consequent. Als men alleen de partijen zou uitnodigen die bij de hervormingsgesprekken aanwezig zijn, had ze ook de N-VA niet moeten uitnodigen. Als ze alleen rekening zou houden met de stemmenpercentages die de partijen hebben, dan zou het VB zeker moeten uitgenodigd worden, eerder zelfs dan Open VLD, SP.a en Groen! Ondanks alle interne miseries, blijkt nl dat het Vlaams Belang aan een remonte bezig is. Vele Vlaams-nationalisten beginnen nu toch te beseffen dat het beter is voor het origineel te kiezen. Dit België is niet meer te redden door wat voor soort federalisme ook. Splitsen zal de enige weg zijn om een echt einde te maken aan de communautaire discussies. Zolang dat niet gebeurt, blijft de modale Vlaming ervan overtuigd dat hij in de zak wordt gezet. N-VA van zijn kant heeft nog wel één grote troef in handen. Ze zit nog steeds in de Vlaamse deelregering en kan op die manier blijven wegen op de staatshervorming. Hopelijk blijft ze dat doen. Het zal vanuit de Vlaamse regering zijn dat er een doorbraak zal moeten gemaakt worden eens dat zou blijken dat het op het federale niveau geen kant meer uit kan.
Als men dezer dagen Didier Reynders bezig hoort, dan is het zo precies alsof hij de euro eens zal gaan redden. Hij wil nl dat iedereen zijn verplichtingen, o.m. tegenover Griekenland, nakomt. Het geeft zo'n beetje de indruk dat hij daarmee de aandacht wil afleiden van het feit dat België, waar hijzelf al meer dan tien jaar de hoofdverantwoordelijke is voor financiën, zelf zijn eigen schulden wil verdoezelen. Met de nota Di Rupo als leidraad zal dat zeer moeilijk worden, zeker als men weet dat de man de raadgevingen en opmerkingen van de internationale instanties (voorlopig?) naast zich neerlegt. Als Di Rupo niet serieus bespaart, dan komt hij in hetzelfde straatje zonder einde terecht waar enkele van zijn 'illustere' voorgangers zijn getreden. Het kan niet genoeg gesteld worden dat ons land zo diep in de schulden zit, dank zij het non-beleid van enkele van zijn vroegere premiers en hun partijen. Onder het beleid van Wilfried Martens groeide de Belgische staatsschuld van 1.000 naar 8.000 miljard Belgische frankskens. Dat noemde hij 'ordentelijk' bestuur. Zijn opvolger Dehaene kan daarop niet gepakt worden. Die moest wel besparen anders waren we nooit in de eurozone geraakt. Feitelijk voldeden we in 2002 ook daar niet aan, maar heeft Europa een oogje dichtgeknepen, net zoals men dat gedaan heeft bij de intrede van Griekenland. Verhofstadt kwam aan de macht in een periode van economische groei en had alle kansen om de Belgische staatsschuld terug te dringen. Daar heeft hij echter geen cent aan uitgegeven, hij die in drie burgermanifesten geschreven had dat hij dat eens zou gaan doen. In de weekeindeditie van De Standaard wordt dat nog eens duidelijk bevestigd in een interview met Étienne de Gallataÿ, hoofdeconoom van de Bank Degroof, die heel beleefd zegt 'dat de geschiedenis niet erg positief zal oordelen over de twee regeringen Verhofstadt'. Leterme tenslotte heeft het volgens iedereen goed gedaan, maar dan vergeet men erbij te zeggen, dat hij niet anders kon, omdat hij maar beschikte over het beperkte budget van de zgn 'twaalfden' Als er een regering Di Rupo zou komen - ik heb daarover nog altijd mijn grootste twijfels - die zou werken volgens de regels van zijn nota, dan zal het niet lang duren voor ons land ook op de vingers zal getikt worden door Europa, door het IMF en door de Oeso en daaraan zal zelfs Leterme niet veel kunnen veranderen. Misschien heeft hij tegen die tijd weer kazak gedraaid zoals hij dat al eens heeft voorgedaan in de nationale politiek...
De reactie op het akkoord over B-H/V zal nog wel een tijdje nazinderen. Vanuit Vlaams-nationale hoek komt er zo goed als geen goed woord en ze zullen wel grotendeels gelijk hebben. Zowel Peter De Roover, Bart Maddens als Jean-Pierre Rondas hebben, elk vanuit hun standpunt, de hele affaire al afgekeurd. Het argument, dat de N-VA er bij had moeten zijn, houdt echter geen steek. N-VA is er nl bijna de hele tijd bij geweest en toen lukte er helemaal niets. Dat is niet de schuld van de partij van De Wever, maar van de francofonen, die gewoon niet wilden dat ze erbij bleven, omdat ze dan hun duivels plannetje nooit hadden kunnen waarmaken. Dat het tenslotte gelukt is de N-VA eraf te rijden, hebben we mede te danken aan de overige Vlaamse medeonderhandelaars, die daarmee akkoord zijn gegaan.. Het is haast om er moedeloos van te worden, als men ziet hoe de klassieke Vlaamse partijen zich nog maar eens hebben laten rollen door de gewiekste Franstaligen. 'If you can't convince them, confuse them' werkt bij hen nog altijd. Een hervorming, eender welke hervorming, zou de zaken eenvoudiger en transparanter moeten maken, maar dat gebeurt dus lekker niet, integendeel. Hoe moet het nu verder? Hopen, dat er geen akkoord komt op de andere zware discussiepunten die volgende week zullen worden aangepakt. Er zal over het communautaire immers geen akkoord zijn als er geen akkoord is over alles. En dat is nog erg veel. En er is nog Maingain. Ik heb ik deze rubriek al ettelijke keren geschreven, dat Maingain in werkelijkheid niets voorstelt, zeker niet rekenkundig. De onderhandelaars kunnen de klus ook klaren zonder zijn drie zeteltjes. Maar diezelfde Maingain kan wel voor een breuk binnen het MR zorgen en dan is nog alles mogelijk. Hoe erg het ook mogen klinken. Wij hebben momenteel aan Maingain een bondgenoot, mocht hij in zijn opzet slagen. 'De vijand van mijn vijand is mijn vriend', wie zei het ook weer? Misschien weten we vanavond of morgen wel iets meer. Het is vandaag nl de Waalse feestdag en ook daar zullen wel grote woorden vallen. Ik kan me niet indenken dat de taalracist van het FDF vandaag zijn bek gaat houden, nadat hij het allemaal open en bloot via de Tv op straat heeft gegooid.
In onze politiek-correcte media wordt al meteen de loftrompet gestoken over het eergisteren bereikte akkoord tussen de acht onderhandelende partijen. In werkelijkheid gaat het om een zoveelste compromis op zijn Belgisch, met dubbele bodems en zgz evenwichten met evenveel uitzonderingen. Een wet, die al 48 jaar geleden tot stand is gekomen, krijgt een onderhoudsbeurt alvorens ze eindelijk mag worden uitgevoerd, waarna blijkt dat de Vlaamse onderhandelaars zich (nog maar eens) niet gehouden hebben aan vorige afspraken. De partijen die dit land persé in stand willen houden, begrijpen nog steeds niet dat ze het tegenovergestelde bereiken als ze dit onontwarbare kluwen nog ingewikkelder maken. Dat ze (voorlopig?) tot een akkoord zijn gekomen heeft te maken met hun schrik voor nieuwe verkiezingen, het feit dat ze anders toch met de N-VA zullen te doen krijgen en het vertrek van Leterme, waardoor er al zeker één plan B niet meer aan de orde is. Tenslotte is er feitelijk nog niets beslist, want de splitsing van B-H/V is slechts één onderdeel van een hele reeks en er zal geen akkoord over zijn als er geen is over alle punten. Dat er tussendoor ook nog een breuk komt tussen MR en FDF, is voor Vlaanderen leuk meegenomen, maar verandert weinig aan de zaak. Het was al te gek dat die Maingain met zijn drie zeteltjes werd voorgesteld als de man die de Belgische politiek beheerste. Bart De Wever had groot gelijk om dit spelletje niet verder mee te spelen. Hij had al voorspeld, dat er ofwel een slecht akkoord ofwel geen akkoord uit de bus zou komen. Diegenen die hem nu verwijten, dat hij niet mee onderhandelt, zouden hem dan later verwijten dat hij teveel zou hebben toegegeven. Als er ook bij het afhandelen van de financieringswet, de responsabilisering van de gewesten en het probleem Brussel nog extra toegevingen bijkomen, dan zie ik in de verste verten nog geen oplossing voor de Belgische ziekte, tenzij de amputatie.
Na de vaudeville van gisteren, waarin Di Rupo een zuiver stukje comedia dell'arte speelde, een Italiaan waardig, zou er eindelijk een doorbraak zijn bij de besprekingen voor een staatshervorming, tenminste voor wat B-H/V betreft. Hoe het allemaal juist gaat verlopen, zullen de verdere commentaren nog moeten uitwijzen, maar gerust kunnen we er zeker niet in zijn. In hoever trouwens de demarche van Di Rupo daarin een rol gespeeld heeft, zullen we ook waarschijnlijk pas later te horen krijgen. Misschien heeft de haastige terugkeer van de koning op de francofonen indruk gemaakt. Ik kan me moeilijk voorstellen, dat dit aan Vlaamse kant zo zal geweest zijn. Daarom is er misschien een kansje, dat de splitsing van B-H/V, na bijna 50 jaar geleden al te zijn beslist, eindelijk zou worden uitgevoerd en dat de grenzen van ons Vlaamse taalgebied daarmee vast zouden komen te liggen. Nota bene: dit alles voorlopig nog in de voorwaardelijke wijs. Zolang er echter geen akkoord is over een nieuwe federale regering, kan alles nog in duigen vallen. Denk maar aan de financieringswet, het opmaken van die begroting voor 2012 en de zoektocht naar een extra 20 miljard euro. De nota Di Rupo staat nog altijd haaks op de raadgevingen van IMF, ECB en OESO, dat orgaan waar Leterme straks mag gaan werken. Volgens de OESO, om het daarbij te houden, zou het gat in de Belgische begroting voor 70% moeten gedicht worden met besparingen en voor 30% met nieuwe inkomsten (zeg maar: belastingen). Bij Di Rupo liggen die cijfers juist andersom. Straks maken we misschien nog mee dat hij bij de OESO Leterme tegenkomt... Tenslotte nog dit: wat doet die koning bijna het hele jaar daar in Zuid-Frankrijk? Heeft die niets anders te doen als het in zijn dierbaar België blijft stinken? Wel gemakkelijk als ge u ook dan kunt verplaatsen op kosten van de belastingbetaler.
Terwijl de onderhandelingen voor een nieuwe federale regering en een staatshervorming zich voortslepen, blijkt dat de man, die voorlopig nog op de winkel moet letten - Leterme dus - het ook voor bekeken houdt. Hij wordt adjunct secretaris-generaal (oef!) van de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling. Een voortzetting van deze regering in lopende zaken zit er dan ook al niet meer in, tot spijt van o.m. Didier Reynders, die er alles aan gedaan heeft (en nog doet) om te vermijden dat zijn aartsvijand met dat strikje premier wordt van dit tot verdwijnen gedoemde land. Ex-Vlaming Leterme mag het bij ons dan verkorven hebben, het werk dat hij het laatste jaar geleverd heeft, mag er zijn en men rekent nog altijd op hem om die fameuze begroting voor 2012 klaar te stomen, iets waarvoor men Di Rupo niet bekwaam acht (maar dat durft men zo niet te zeggen). Voor zijn partij is het een tweede stemmenkanon dat verloren gaat, zeker voor wat Leterme's eigen regio betreft. De man die geciteerd werd als een certitude in een mogelijk nieuwe federale regering, zal ook daar niet meer meespelen, wat ook - zeker binnen CD&V - tot consequenties moet leiden. En daarmee houdt het niet op. Ghislain Londers, de hoogste magistraat in ons gerechtelijk systeem, stapt ook al op. De man was zogezegd vóór de vernieuwing van het gerechtelijk apparaat, al hebben we daar nooit veel van gezien, maar lag wel mede aan de oorsprong van het ontslag van de regering Leterme I. De magistratuur in dit land is nu eenmaal politiek benoemd en, eens dat gebeurd is, heeft men er het raden naar in hoever die rechters hun broodheren blijven dienen. Denk maar aan Verhofstadt, die destijds het hele land afdweilde tot hij - oh, toeval! - in zijn eigen kiesdistrict Gent een rechter bereid vond het Vlaams Blok te veroordelen, op grond van beschuldigingen die door andere rechters niet aanvaard werden. Heel de Belgische justitie is één puinhoop, waarin een kat haar eigen jongen niet eens zou terugvinden. Denk maar aan die vier (4!) rechters die vervolgd worden voor schending van beroepsgeheim en schriftvervalsing. Rechters, aub! En zij zijn niet de enigen. Zopas werd een Brusselse toprechter van de arbeidsrechtbank beschuldigd van gesjoemel rond een faillissement. Dat gebeurde ook al met die Francine De Tandt, wegens schriftvervalsing en schending van het beroepsgeheim in de Fortis zaak. Het Fortis spook is nog lang niet verdwenen. Misschien kunnen ze De Gucht eens om raad vragen... Kortom, dit land is in een verregaande staat van ontbinding. Rien ne va plus, les jeux sont faits. Dat ze er aub mee ophouden, zodat Vlaanderen én Wallonië hun eigen gang kunnen gaan zonder al die verlammende grendels, alarmbellen en zgz evenwichten. Zoals ze nu bezig zijn, wenkt de Griekenlandroute.
