Didier Reynders is een bezig baasje: voorzitter van het MR (Mouvement Réformateur), reeds meer dan 9 jaar minister van Financiën en, sinds de regering Leterme, minister van Institutionele Hervormingen. In die laatste hoedanigheid moet hij, samen met zijn Vlaamse collega Jo Vandeurzen, de staatshervorming voorbereiden en/of begeleiden. Van dat laatste zal echter niet veel in huis komen, want Reynders heeft gezegd, dat hij voor de staatshervorming niet meer aan tafel wil zitten en hij zich nog uitsluitend zal bezig houden met de verkiezingscampagne van zijn partij in het vooruitzicht van de regionale verkiezingen van 2009. Als een minister de taak die hij heeft aangenomen niet meer wil waarnemen, wat is er dan logischer dan dat hij ontslag zou nemen? Als alternatief zou hij bv ook zijn taak van minister voor institutionele hervormingen aan iemand anders kunnen overmaken. Zo een beetje zoals Patrick De Wael dat heeft gedaan, toen hij al de miserie van de immigratie uit zijn portefeuille haalde en die doorgaf aan Annemie Turtelboom, die nu de pispaal van de zgz asielzoekers is geworden. Reynders doet echter niets en zorgt er daarbij opzettelijk voor dat het politieke leven nog maar eens verlamd wordt, waardoor het initiatief van Kris Peeters op de helling wordt gezet. Alhoewel... In principe heeft Peeters Reynders niet nodig. Als Demotte een mandaat zou krijgen van de huidige Waalse deelregering, zoals Peeters er een gekregen heeft van de Vlaamse, dan kan er onderhandeld worden. Het is trouwens betekenisvol, dat de drie koninklijke bemiddelaars de nota Peeters nu als uitgangspunt gaan nemen. M.a.w. die drie hebben de laatste twee maanden geen poot uitgestoken en zijn wat blij dat er eindelijk iemand hen een hint geeft. Het enige wat de drie "Charels" (dixit Deckerke) hebben verwezenlijkt, is dat ze iedereen de kans gegeven hebben met vakantie te gaan. Van een succes gesproken! Vóór het einde van volgende week moeten ze echter wel met iets tastbaars afkomen. De week daarop is er het congres van de N-VA en moet die partij ook zijn kleur bekennen. Uitstellen tot de regionale verkiezingen, zonder enige zekerheid op succes, is ook geen optie. Tussendoor kan het zijn, dat er ook nog een al dan niet gezamenlijk standpunt bekend zal worden vanuit de francofone partijen, zodat september 2009 toch een cruciale maand zal blijven. Wait and see!
In de eerste eeuwen van onze tijdsrekening waren er grote volksverhuizingen. Die waren op gang gebracht door de invallen van Hunnen, Mongolen en andere Centraal-Aziatische volkeren. Ze verjoegen de Slaven, die op hun beurt binnenvielen in het woongebied van de Germanen en deze laatsten het Romeinse Rijk in duwden. Zo ongeveer hetzelfde gebeurt sinds enkele decennia in Brussel, zij het dan allemaal op kleine schaal. Brussel wordt langzaam maar zeker ingenomen door allochtonen van overal ter wereld. De Mongolen zijn er trouwens nog altijd bij, alleen heten zij nu Turken. Het gevolg van deze inwijking is, dat steeds meer Brusselaars de stad ontvluchten en zich gaan vestigen in de nu wel bekende Rand, waar zij dan in botsing komen met de plaatselijke bevolking. In tegenstelling tot de vroegere inwijkende barbaren, die zich aanpasten aan de Romeinse cultuur, willen deze hoofdzakelijk Franstalige Brusselaars immers het tegenovergestelde. En daar loopt het mis. Volgens een studie, uitgevoerd door Jan Hertogen, voormalig medewerker van de studiedienst van de christelijke bediendenvakbond LBC-NVK, zal - als het zo verder gaat - reeds in 2020 75 % van de Brusselse bevolking bestaan uit mensen van allochtone afkomst. Liefst een kwart daarvan zullen uit Marokko stammen. In Molenbeek vormen die nu al de helft van de bevolking. Uit bovenstaande zijn twee lessen te trekken: 1. Brussel wordt niet verder verfranst. De stad wordt steeds internationaler. Brussel zal dan ook eerder een veeltalige stad worden, geen tweetalige en zelfs geen Franstalige. 2. Franstalige Brusselaars die de stad uit willen, kunnen ook naar Waals-Brabant uitwijken, maar dat doen ze meestal niet, omdat de dienstverlening er iets minder is dan in Vlaanderen. M.a.w. ze willen alleen de voordelen, niet de nadelen. Bij mogelijke gesprekken over de verdere toekomst van dit kunstmatige land, moet Brussel dan ook een stadsgewest blijven dat niet verder mag uitgebreid worden, maar wel in een confederatie met Vlaanderen kan komen als veeltalig gebied. Brusselaars, die buiten dat stadsgewest gaan wonen en persé Frans willen blijven gebruiken in hun omgang met de overheid, moeten dan maar verhuizen naar Waals-Brabant. Wie toch naar Vlaanderen wil komen wonen, moet daarvan de gevolgen dragen en zich aanpassen, zoals alle andere burgers van democratische, confederale staten dat moeten doen overal ter wereld. C'est simple comme bonjour, om het in hun eigen taal te zeggen.
Zoals te vrezen was, krijgt Plan B van Kris Peeters al meteen de wind van voor. Grote MR-baas Reynders wil niet meedoen als Leterme er niet bij is. M.a.w. hij wil altijd een zondebok ter beschikking hebben, iemand aan wie hij de zwarte piet kan doorspelen. Dat is trouwens ook de wens van de Open VLD, maar die zijn te laf om dat publiekelijk toe te geven. In een eerste reactie noemde Onkelinx het Plan B van Peeters kinderachtig. Wat is de reactie van Reynders dan. Enfin, als die wil dat Leterme erbij moet, waarna anderen er ook weer bij zullen willen zijn, dan eindigen we bij een nieuwe ronde schaduwboksen, zoals we al veertien maanden bezig zijn en zal er nooit iets beslist worden, niet vóór de regionale verkiezingen en ook niet erna. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof! Peeters moet op zijn standpunt blijven. Zelfs Demotte is het momenteel (nog) met hem eens en dat is belangrijker dan wat de zonnekoning van Luik te vertellen heeft. Het lijkt er trouwens steeds meer op dat de Franstaligen het nu onder elkaar aan het uitvechten zijn en dat is eens iets anders dan was we vroeger gewoon waren. --- Ondertussen is vandaag de zoveelste Gordel gestart, met - zoals te verwachten - nog veel meer pesterijen van de Franstaligen dan gewoonlijk en zelfs met een alternatieve route voor de Übermenschen (de "bretel" genoemd, in slechts Frans, het moet "bretelle" zijn). Het is een zoveelste bewijs dat we hier met twee compleet verschillende volkeren leven, waarbij best ieder op zijn eigen territorium blijft. Het wordt uitkijken naar de nieuwsberichten.
Kris Peeters is goed bezig. Nadat Waals collega Demotte hem dacht met een kluitje in het riet gestuurd te hebben door te eisen dat Brusselaar Picqué ook mee moest komen onderhandelen, heeft Peeters hem tegenvoets genomen. Demotte mag Picqué meebrengen als die ook de Vlaamse (nou,ja) Brusselaar Vanhengel meebrengt. Daarenboven worden ook Reynders en Vandeurzen verwacht, de ministers die zich zouden moeten bezig houden met de staatshervorming. Op die manier zijn de drie traditionele partijen min of meer vertegenwoordigd en kan men starten met een discussie hoe dit land zo snel mogelijk kan worden opgedeeld. Bij de zes uitverkorenen deze keer geen Onkelinx, geen Maingain en vooral geen Milquet, terwijl Peeters zelf een mandaat heeft gekregen van de Vlaamse regering, dus ook van SP.a en N-VA. Een tweede pluspunt. Een derde, en misschien wel het belangrijkste, is dat de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde uit deze nog te houden besprekingen zal gehaald worden en apart in het federale parlement zijn verder verloop zal kennen. Dat betekent, dat wij, Vlamingen, dan het lot in eigen handen zullen hebben en de klus deze keer zullen kunnen klaren, daar alle Vlaamse partijen, met uitzondering van de groene nestvervuilers, vóór de splitsing zijn. Het kan natuurlijk ook, dat B-H/V ervoor zal zorgen dat de francofonen straks toch weer niet zullen meedoen. In dat geval houdt het Belgische gepalaver op en kan het Vlaams gewest nog één ding doen: de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen. De anderen zien dan maar wat ze doen. Tenslotte dient opgemerkt, dat Kris Peeters stilaan Yves Leterme aan het voorbijsteken is. Deze laatste lijkt er zich al bij neergelegd te hebben dat hij best nog zoveel mogelijk profiteert van zijn huidige job, want dat het de laatste keer zou kunnen geweest zijn. In oktober gaat Leterme weer op reis, deze keer naar Canada, waar hij de "Sommet de la Francofonie" gaat bijwonen! Voor de Gordel van morgen heeft hij geen tijd (dat was vorig jaar ook al zo). Als we weten, dat zelfs Verhofstadt in 1999 naar zo'n "sommet" ging maar daarna toch deelnam aan de Gordel (wat voor nogal wat opschudding zorgde bij de francofonen), dan moet de geitenboer uit de Westhoek al diep gevallen zijn...
Op een ogenblik dat VOKA, de vereniging van Vlaamse werkgevers en kamers van koophandel, de Vlaamse partijen vraagt de stekker uit de regering Leterme-bis te trekken, mocht die op korte termijn geen oplossing hebben voor de crisis, op dat ogenblik trekt De Standaard (niet toevallig De Standaard) weer een blik gelovige zielen open, die denken het unitaire België te moeten verdedigen. Het artikel ("Red de solidariteit") is ondertekend door een menigte onbekenden (althans voor mij) en waarschuwt er ons voor dat de splitsing van België van Vlaanderen een onbenullig, pietluttig land zal maken, zoals Luxemburg. Die waarschuwing wordt nog eens herhaald in een volgend artikel in dezelfde "kwaliteitskrant", dit keer aan de hand van filosoof Luc Sanders. Wat is er mis aan Luxemburg? Dat landje is welvarend, sociaal en vredelievend. Mijn vrouw is er geboren en we hebben er nog familie. In Luxemburg heeft men niets tekort, evenmin als in andere kleine staatjes zoals Andorra, Liechtenstein, Monaco, Singapore en ga zo maar voort. Er zijn alleen al in de Europese Unie 13 staten die een kleine bevolkingsaantal hebben dan Vlaanderen. Op de hele wereld zijn er zelfs meer dan 100... Nemen we nu een vergelijkbaar voorbeeld: Slovenië. Dat land, met amper twee miljoen inwoners (dus: slechts één derde van Vlaanderen), maakte vroeger deel uit van Joegoslavië en was zo goed als onbekend. Sinds het onafhankelijk werd, is het zelfs al een keer voorzitter van de E.U geweest. Bij officiële gelegenheden hoort men het Sloveense nationale hymne en ziet men de Sloveense vlag. Het land is er helemaal niet armer om geworden, bewijs het feit dat ze al de euro hebben kunnen invoeren en (als ik me niet vergis) zelfs een staatsschuld hebben die lager ligt dan die van België, al is dat laatste niet zo moeilijk. Als Vlaanderen onafhankelijk was geweest, dan had de hele wereld de Vlaamse Leeuw gehoord en gezien in Peking en zouden we ons niet moeten beperken tot het vendelzwaaien naast de weg bij wielerkoersen en andere sportevenementen. Vlaanderen heeft een economie die bij de besten in Europa hoort. België hoorde daar tot voor kort ook bij, maar zakt steeds verder weg. Het is Vlaanderen dat probeert daar iets aan te doen door o.m. een staatshervorming door te voeren. Het zijn de francofonen en de nepvlamingen die zich daartegen blijven verzetten. Zij verkiezen een arm België boven een welvarend Vlaanderen. Ik niet.
Na deze van Bart De Wever is er nu een tweede klacht binnengekomen bij het Centrum De Witte tegen de haatkrant Le Soir. Het gaat uit van de uitgever van "Nieuw Pierke", een website voor democratie. Die klaagt aan, dat Le Soir op haar website artikels laat staan die druipen van haat tegen Vlaanderen en die alleen met schuilnamen ondertekend worden. Vlaanderen wordt daarin (nog maar eens) vergeleken met Nazi-Duitsland. Alle Vlamingen zijn fascisten, nazi's enzovoort, enfin de gekende scheldtirades. Dat kan allemaal zomaar in een krant die vorig jaar nog dacht België te moeten redden, samen met onze "kwaliteitskrant" De Standaard. Het gaat trouwens niet alleen om Le Soir. Het volstaat bepaalde programma's van de RTBf te volgen, "Mise au Point" bv, om te horen hoe Vlaanderen daar bijna continu gedemoniseerd wordt. Opmerkelijk daarbij is dat de beledigingen bijna uitsluitend komen uit het Brusselse en de Rand. RTL, dat ook een politiek debatprogramma heeft ("Citoyen, cittoyenne"), is daarin een stuk gematigder, waarschijnlijk omdat daar echte Walen aan woord komen. Christophe Deborsu, een reporter van de RTBf, die Vlaanderen zeker niet ongenegen is en ook behoorlijk onze taal spreekt, schreef gisteren in een column van De Standaard dat Bart De Wever in bepaalde Waalse kringen gewoon gehaat wordt. Als hijzelf, Deborsu dus, daar iets tegenin wil brengen, is hij meestal verplicht na enkele zinnen zijn mond te houden. Dat is dan, nota ben, de reporter van "Bye,bye Belgium" en van de vraag aan Leterme om de Brabançonne te zingen (waarna die de Marseillaise aanhief!). Kortom, in dit klimaat valt er met de francofonen niet te praten. Ook niet tussen de gewesten, nu blijkt, dat Demotte niet alleen durft/mag/wil komen. Die wil alleen een discussie met drie tegen één en - als het eventjes kan - ook met de federale regering erbij. De dialoog tussen de deelstaten is dan ook een doodgeboren kind. Er rest het Vlaamse parlement dan nog één oplossing: eenzijdig de onafhankelijkheid van Vlaanderen uitroepen, de geldkraan naar het zuiden én naar Brussel dichtdraaien en afwachten of men op deze manier inschikkelijker zal worden. Tenzij er binnen deze maand toch nog iets spectaculairs zou gebeuren, maar wie gelooft dat nog?
Luc Coene, vice-gouverneur van de nationale bank, heeft gewaarschuwd: er dreigt voor de begroting van 2009 een gat van 3,5 miljard euro. Eigenlijk is dat geen verrassing: voor dit jaar was er eigenlijk al een klein miljard tekort (al wordt dat nog steeds niet toegegeven) en er zouden voor meer dan één miljard minder inkomsten zijn via de belastingen. Voeg daarbij de nog steeds verslechterende internationale conjunctuur en dat alles maakt dat een gat van 3,5 miljard euro goed mogelijk zou kunnen zijn. Hierbij echter enkele bedenkingen: - Die meneer Coene was 4 jaar kabinetschef van Verhofstadt tijdens diens eerste regeerperiode. Uitgerekend in de tijd dat het Westen een hoogconjunctuur kende en er iets had kunnen gedaan worden aan de "historische schuld van dit land" (eigen woorden van dezelfde Coene. - Als beloning voor zijn hulp aan Verhofstadt werd Coene door de koning minister van staat gemaakt én kreeg hij die job bij de nationale bank. De alarmkreet, die de man nu slaakt, heeft dan ook een blauw randje. Karel De Gucht had, één dag vóór Coene's uitspraken, net hetzelfde al gezegd, met dezelfde cijfers, nota bene. - Ook opmerkelijk is het feit dat de mededeling van de vice-gouverneur kwam, niet van de grote baas die dat hoort te doen (Guy Quaden, met een loon dat vier maal hoger ligt dan dat van de grote baas van de Fed in de States!). - Op het einde van zijn betoog (een interview met de media) zegt Coene, dat men in deze situatie best het communautaire even vergeet. M.a.w. hebben we hier te doen met het zoveelste geval van Belgische recuperatie. Ook hier volgt hij de blauwe lijn, die eerder al door Bart Somers was uitgestippeld. - Als het met de begroting en vooral met de belastingen fout gaat in dit land, is dat in te eerste plaats de schuld van de liberaal Reynders, die de F.O.D. (federale overheidsdienst) Financiën al negen jaar beheert. Dat departement is onder Reynders alleen maar goed geweest om een politieke vrienden aan goedbetaalde jobs te helpen. De Open-VLD speelt al meer dan een jaar een vuil spel. Ze laat het Vlaamse kartel de kastanjes uit het vuur halen en zit voor de rest de hele tijd maar te stoken om datzelfde kartel uit elkaar te krijgen. --- Ondertussen laten de Walen nu opeens weten, dat ze Leterme (die ze in het verleden steeds verguisd hebben) niet laten vallen en dat ze hun geld - in tegenstelling tot Vlaanderen - wél bij de begrotingsopmaak laten staan. Honderd miljoen, ocharme, daarmee denken ze België te redden. Volgens Milquet en Di Rupo is het belangrijkste, dat de koopkracht van de mensen behouden blijft. Ze vergeten daarbij dat een kwart van de Waalse koopkracht nu al bestaat uit geld dat ze van Vlaanderen krijgen. En al wat ze daar nu nog bovenop willen, zal eveneens van Vlaanderen moeten komen. "Veel te goed is half gek", zegt men bij ons.
De IJzerbedevaart nieuwe stijl (zeg maar "pretparkstijl") heeft even veel (of moet ik zeggen "even weinig?") bezoekers opgeleverd als vorig jaar. Zoals ik in een vorige blog reeds vermeldde, waren er deze keer een deel bezoekers, die we niet meer als bedevaarders kunnen bestempelen, vanwege het ludieke karakter dat men aan de bedevaart gegeven heeft en waren er dus heel wat minder overtuigde Vlamingen aanwezig. Het zaakje bloedt gewoon dood, dit niettegenstaande de steun vanuit de Vlaamse regering. Kris Peeters kwam er bloemen neerleggen en "stresskonijn" Crevits (een titel die zij zichzelf gegeven heeft) was er ook. Op de IJzerwake, de week daarvoor, waarvoor géén steun vanuit de Vlaamse regering kwam, waren er meer dan 5.000 aanwezigen en die waren wél gemotiveerd. De speech van voorzitter Baeten was voorspelbaar. Dat hij de deelname van de F16 vliegtuigen aan de verdoken oorlog in Afghanistan zou afkeuren, lag in de lijn van de verwachtingen. Toch zou ook Baeten moeten beseffen, dat de Islam fundamentalisten de echte bedreiging zijn voor ons en onze cultuur. De Romeinen (Julius Caesar, dacht ik) wisten het al: "Als je vrede wil, moet je de oorlog voorbereiden" ("Se vis pacem, para bellum"). Het standpunt, dat Brussel bij Vlaanderen hoort, is ook niets nieuws. Dat Reynders en Picqué daarop al pissig reageerden, bevestigt dat het een goed idee is. Brussel wordt nu al door Vlaanderen onderhouden, dat kan ook in de toekomst. Daarmee zal het stadsgewest beter af zijn dan Wallonië. Als de Brusselse francofonen dwars blijven liggen, dan is er maar één remedie: de geldkraan dichtdraaien. Er was tenslotte toch één uitspraak die de moeite waard was, nl dat we in dit land beter stoppen met het organiseren van federale verkiezingen. Als die verkiezingen dan toch ongrondwettelijk zijn, laten we dan maar mee ophouden. Zo ligt de weg meteen vrij voor de dialoog tussen de deelstaten, waar minister-president Peeters een vurig voorstander van is. De bedevaarten zijn voorbij. Ze getuigen nog maar eens van de verdeeldheid die er in Vlaanderen blijft bestaan. Het werd op de IJzerbedevaart exact verwoord door Paul Van Caimere, een 85-jarige deelnemer uit Mortsel: " De Vlamingen slagen erin alles te splitsen, tenzij Brussel-Halle/Vilvoorde". Hopelijk hebben onze dames en heren politici dat gelezen en bewijzen ze vóór 1 oktober 2008 het tegendeel.
Bij de verschillende OCMW's zijn afgelopen winter meer dan 230.000 aanvragen voor de premie van het stookoliefonds binnengelopen. Dat gebeurde door zo'n 180.000 gezinnen. Dat betekent, dat er eigenlijk 50.000 aanvragen teveel zijn gedaan en dat er met dat stookoliefonds ferm gefraudeerd wordt Het hele stookoliefondsgebeuren is feitelijk een compleet verkeerd opgestarte zaak. Het raadt de mensen helemaal niet aan om zuinig te zijn met hun stookolie. Het is zo van "hebt ge niet genoeg geld? Geen probleem, wij zorgen ervoor. Stook maar door." Zo geraken deze problemen nooit opgelost. België heeft geen eigen energiebronnen en had al lang met alternatieven moeten afkomen om het stookolieverbruik te verminderen. Dat is niet gebeurd en gebeurt ook nu niet. Wie met gas of elektriciteit verwarmt, krijgt géén steun. Wie met stookolie (die moet worden ingevoerd en duur betaald) verwarmt, krijgt dat wél. Verder zijn er een serie mensen, die officieel geen groot inkomen hebben, maar wel eigendom (denk maar aan de zgn huisjesmelkers), die ook mee profiteren van dit fonds; Echt weggegooid geld. Ik pleit er al langer voor, dat we meer op kernenergie moeten bouwen (zelfs Obama is het daar mee eens!), maar er is ook nog een ander alternatief: de steenkool. We moeten niet terug naar de kolenkachels. Steenkool kan ook vloeibaar gemaakt worden. Er kan brandstof van gemaakt worden, plus een hele resem andere afgeleide producten, net als van de olie. Dit systeem, dat carbochemie heet (in tegenstelling tot de petrochemie), werd in Zuid-Afrika op punt gesteld tijdens de apartheidsperiode, toen dat land door de internationale oliebonzen geboycot werd. Van zodra de olie boven de 60 dollar per vat stijgt (en daar zitten we al een hele tijd ruim boven), is het ook financieel interessant. Amerika, Zuid-Afrika, China én Europa hebben steenkoolvoorraden voor nog 200 jaar. Zelfs in ons eigen Limburg hebben we nog voorraden zat. Waar wachten we op?
Vlaams minister-president Kris Peeters gaat akkoord met Dirk Van Mechelen om de 400 miljoen niet verder ter beschikking te stellen van de federale regering, omdat de voorwaarde daarvoor, de staatshervorming, er dit jaar zeker niet komt. Wat de Vlaamse regering er wél mee gaat doen, is op dit ogenblik niet zo belangrijk. Het is het signaal dat telt en dat zegt dat die staatshervorming ons al beloofd was, door het Vlaams kartel, in 2007 en dat Leterme er zelf de deadline van 15 juli 2008 had opgeplakt. Om uit de Belgische impasse te geraken, blijft er nog één middel over, buiten de complete scheiding dan, en dat is een dialoog tussen de deelstaten met als inzet artikel 35 van de Belgische grondwet. Die bepaalt, dat de deelstaten onder elkaar kunnen uitmaken wat ze zelf gaan doen en wat er nog over zal blijven voor het federale niveau. Om een dergelijke dialoog een kans te geven zegt Peeters terecht, dat hij daarvoor een mandaat moet hebben van zijn hele Vlaamse deelregering, dit om te vermijden, dat er straks weer e.o.a. chantage zou gepleegd worden. Als het gaat om een verregaande stap naar het confederalisme, denk ik dat ook Vlaams Belang én LDD deze demarche zullen steunen. De enige overblijvende oppositie kan dan nog van de groenen komen, maar die is verwaarloosbaar. Meer zelfs: hoe de zaken ook zullen evolueren, het kan niet genoeg beklemtoond worden hoe nefast Groen! is voor Vlaanderen en dus geen Vlaamse stem meer waard is. Hopelijk vallen ze bij een volgende verkiezing terug onder de 5% drempel (die ze zelf mee hebben opgericht!) en verdwijnen ze helemaal uit het parlement. Toch wordt de deelstatendialoog een volgende mission impossible. It takes two to tango. Zelfs als Peeters zijn mandaat zou krijgen, moet ook Demotte hetzelfde kunnen bekomen van zijn Waalse deelregering. Dat zie ik nog niet zo direct zitten. Terwijl men in Vlaanderen ervan overtuigd is dat er een staatshervorming moet komen om België sociaal te houden, meent men nl in het zuiden juist het tegenovergestelde. Die houding is mede ingegeven door de schrik van de PS-sers dat ze daardoor bij een volgende verkiezingen nogmaals klop zouden kunnen krijgen. Die mogelijkheid zit er inderdaad in, omdat de MR niet in de Waalse deelregering zit, maar ondertussen toch Wallonië's grootste partij is geworden en samen met Ecolo probeert de hegemonie van de marxisten daar te breken. Het alternatief van vervroegde federale verkiezingen zal niets aan de kern van de zaak veranderen, want zal hoogstens zorgen voor het verschuiven van enkele procenten. Daar bovenop zullen die verkiezingen in principe ongrondwettelijk zijn zolang het probleem van Brussel-Halle/Vilvoorde niet geregeld is. Rest tenslotte nog één remedie: "Bye,bye, Belgium".
De excellenties van onze verschillende regeringen (wat zijn wij toch een rijk land!) zijn terug uit vakantie en dat zullen we geweten hebben. Heel wat van die dames en heren hebben die tijd nl gebruikt om eens extra na te denken en komen nu met hun nieuwe, wat zij noemen "frisse", ideeën op ons af. Het beste idee, tot hier toe, komt van Dirk Van Mechelen, burgemeester van Kapellen en ministers van begroting en financiën in de Vlaamse deelregering. Zoals de overgrote meerderheid der Vlamingen, gelooft Van Mechelen niet dat er een staatshervorming op komst is, zelfs niets dat er enigzins op trekt. Hij vraagt zich dan ook af, of de 400 miljoen euro, die de Vlaamse regering bij de federale geparkeerd had voor de opmaak van de nationale begroting, daar moeten blijven staan. Geld moet rollen is een adagium, dat zo oud is als de straat en als financieminister weet Van Mechelen dat als geen ander. Dat het gat in de federale begroting dan nóg groter gaat worden, is Van Mechelens probleem niet en daarin heeft hij gelijk. Ook minister-president Kris Peeters én Leterme himself (in een vroeger leven), hebben gezegd dat hun partij uit de regering zou stappen als er geen serieuze staatshervorming zou komen. Er zijn nu deadlines genoeg geweest. Tussen haakjes: tegenover de 400 miljoen van de Vlaamse regering staan er ook nog 100 miljoen van de Waalse en Brusselse regering samen op die begrotingsparking. Typisch Belgisch compromis: de Vlamingen (met 60% van de bevolking) geven 80% ter ondersteuning van de federale overheid, de francofonen (met 40%) geven 20%. Ook dat is Belgisch. --- Ook in Wallonië gebeurt er wat. Minister Daerden, nu al wereldberoemd tot in China, heeft beslist dat de Walen hun radiotaks (27 euro per jaar) niet meer zullen moeten betalen. Hun Tv-taks (154 euro) nog wel. Die taksen werden in Vlaanderen zes jaar geleden al afgeschaft. En dat komt dan van iemand van een partij die zich "progressief" noemt. Verder besliste de Waalse deelregering om nog maar eens geld te stoppen in Val Saint Lambert, dat voor de tweede (of was het de derde?) keer failliet is gegaan. Prestige, weet ge wel. Zogezegd was de glasblazerij deze keer over kop gegaan door de hoge brandstof- en grondstoffenprijzen. Dat is larie. Luxeproducten mogen daar niet onder lijden (er werden bv nooit meer Ferrari's verkocht als de laatste jaren!). Het zal weer wel slecht beheer geweest zijn. Met het Waals gewest opnieuw als geldschieter, zal het daar ook in de toekomst niets worden. O ja, en dan heeft Onkelinx ook weer plannen. Zakken dicht als die furie met nieuwe ideeën komt. Gegarandeerd zal de federale regering (lees: de Vlaamse belastingbetaler) het dan weer mogen betalen. "L'argent des autres", weet ge wel... Wanneer gaat er hier eens iets veranderen?
Daarmee zit de conventie van de Amerikaanse democraten erop in Denver. Zoals gebruikelijk, werd het een groot feest, een soort uitvergrote Vlaamse kermis, waar weinig of geen verrassingen (mogen) vallen. De vraag is nu alleen nog: gaat Obama het halen op 4 november? Volgens onze politiek-correcte media zou dat geen probleem mogen zijn. Jammer genoeg kunnen zij de uitslag niet bepalen. Heel wat Amerikanen schijnen er immers anders over te denken. Opmerkelijk, zelfs ergerlijk, was de ommekeer bij de familie Clinton. Nadat die zich anderhalf jaar tegen Obama heeft verzet (en dikwijls op een weinig subtiele manier), werd Barack nu door pa, ma en dochter Clinton de hemel ingeprezen. Dat zal zo wel gemoeten hebben van de partij, maar er is meer. De Clintons hadden zich tijdens de voorafgaande campagne diep in de schulden gestoken (men spreekt van 6 miljoen dollar) en riskeerden het faillissement. De Obama entourage heeft beloofd hen dat te besparen als ze zich onvoorwaardelijk achter hun kandidaat zouden scharen. Wat dan ook gebeurd is. Volgens de oud-president zou dat 18 miljoen extra kiezers voor Obama betekenen. Ik ben daar helemaal niet zo zeker van. Nogal wat Clinton-aanhangers zien een kleurling als president niet zitten en ook bij hen die dat wél zouden aanvaarden, zijn er heel wat die hem niet direct als hun vertegenwoordiger zien zitten. Dat geldt in de eerste plaats voor de blanke, werkende klasse. Een deel ervan zegt niét te zullen gaan stemmen, een ander deel zou zelfs geneigd zijn te stemmen voor McCain. Die laatste groep noemt men de "Nobama" ("not Obama") en zou wel eens een kwart van de Clinton kiezers kunnen omvatten. Enfin, we zien het wel gebeuren. Eerst komt er trouwens nog een congres van de Republikeinen, waarbij even hard zal gefeest worden en waar voorlopig meer spanning in zit, omdat men nog steeds niet weet wie McCain zal meenemen als running mate. Wie op de conventie van de Republikeinen niet te zien zal zijn, is Caroline Gennez. In Denver was ze er wél en mocht ze zelfs elke dag een column daarover vullen in de "kwaliteitskrant" De Standaard. Onnodig er een tekeningetje bij te maken, voor wie ze koos. Het zal niet veel uitmaken. Gennez is in Amerika onbekend en in Vlaanderen onbemind. Laat ze eerst maar eens proberen haar eigen partij hier uit het slop te halen alvorens met de pretentie rond te lopen dat ze iets afweet van internationale politiek...
Op het ogenblik, dat ik deze blog schrijf, weet ik nog niet of Didier Bellens van Belgacom zijn voorzitterszetel zal behouden of niet. Volgens mij is het trouwens niet het grootste probleem, of die man een miljoentje minder of meer krijgt. Het is een zoveelste bewijs hoe er op dat niveau met geld gesmeten wordt. Het probleem is, hoe het daarna moet. Bellens ligt nl overhoop met zijn raad van bestuur en die vormt feitelijk het grootste obstakel om van Belgacom iets te maken. De 16-koppige raad heeft geen enkele expert in zijn rangen. Al wat daar zit, kan misschien wel bekwaamheden hebben, maar niet inzake telecom. Ze zitten daar, omdat ze op het goede ogenblik de juiste partijkaart in handen hadden, niet o.w.v. enige competentie. Als ik me niet vergis, zit ook Maurice Lippens van Fortis (of moet het tegenwoordig "Debolis" zijn?) mee in die raad. Zou die man niet beter zorgen dat het in zijn eigen huis een beetje loopt? Belgacom is trouwens niet het enige Belgische overheidsbedrijf dat in dat bedje ziek is. Denk maar aan de NMBS, die zopas van Europa nog te horen heeft gekregen, dat het moet hervormen volgens de Europese regels en niet volgens die van de Belgische particratuur. Ook daar geldt in de eerste plaats de partijkaart. Normaal zou de NMBS over enkele jaren moeten gaan meedoen in een vrijgemaakte markt. Eerst Vande Lanotte en daarna Landuyt, hebben die omschakeling zo lang mogelijk tegengehouden. Het resultaat daarvan is, dat ze enkele haren uitstel van executie hebben gekregen. Tegen dat het dan toch zo ver is, zal de NMBS nog moeten roderen in het nieuwe systeem, terwijl de buitenlandse concurrentie al enkele jaren zal hebben proefgedraaid. Het gevolg daarvan laat zich raden. Hetzelfde verhaal geldt trouwens ook voor de Post, alhoewel men daar al verder gevorderd is. Kortom, dit land is ziek en dat van vele kwalen. Als men de politiek hier verder laat doen, wordt het gegarandeerd nog erger. Jammer genoeg moet de beslissing vallen door diezelfde politiek.
Met veel poeha werd in onze media de gloednieuwe installatie van de bio-ethanolproducent Bio-wanze voorgesteld. Vanaf begin 2009 gaat deze zorgen voor een productie van 300.000 kubieke meter bio-ethanol, een product dat zal worden toegevoegd aan de bestaande brandstof uit olie. De bedoeling is daarmee minder afhankelijk te worden van de klassieke olie-toeleveranciers, in de eerste plaats die uit het Midden-Oosten en uit Rusland. Een primeur in Wanze is, dat de biomassaketel, die het bedrijf van energie voorziet, gestookt wordt met zemelen, afval van granen, zeg maar. Dat is een duurzaam procédé en zou tot nu toe het enige in zijn soort zijn. Dat is de goede kant van de zaak. De schaduwzijde is dat, om die 300.000 m³ te verwezenlijken, de centrale jaarlijks 300.000 ton suikerbiet en 800.000 ton tarwe zal opstoken. Voedsel, dus. Volgens de woordvoerder van Bio-Wanze wordt in Europa momenteel slechts 1,6% van de beschikbare tarwe gebruikt voor bio-ethanol. Daarbij kan men zich grote vragen stellen, want 800.000 ton tarwe is bijna de helft (50%, dus) van de volledige Belgische tarweoogst. Als men ervan uitgaat dat aan Bio-Wanze slechts de helft van het Belgische quotum is toegewezen (de rest gaat naar twee Vlaamse installaties: Alco Bio Fuel uit Gent en Syral uit Aalst), dan zou in feite de hele Belgische tarweproductie nodig zijn voor het aanmaken van deze nieuwe brandstof in eigen land. Onnodig daar een tekening bij te maken om te weten, dat granen in het algemeen en tarwe in het bijzonder (én hun afgeleide producten) extra duur zullen worden. Men schat dat de prijs van tarwe dit jaar weer eens zou kunnen verdubbelen in prijs. Dat alles terwijl de aanmaak van biobrandstof van de tweede generatie, waarbij andere gewassen dan voedsel zullen gebruikt worden, vakkundig geboycot wordt door onze Waalse eminenties (Onkelinx op kop) , die zopas nog het Vlaams project van de genetische gemanipuleerde populieren tegenhielden. En er is nog meer om zich zorgen over te maken. De hele affaire in de Kaukasus, met de Russische inval in Georgië heeft feitelijk maar één doel: de oliebevoorrading van het Westen via Georgië tegen te houden. Door dat land loopt nl de enige pijpleiding die Azerbeidzjan met Turkije (en West-Europa) verbindt. Door Georgië te destabiliseren, hoopt Rusland zijn greep op de olie- en gasbevoorrading van het Westen te kunnen houden. Landen die voor grote hoeveelheden of zelfs volledig van Rusland afhankelijk zijn, zullen straks diep in hun buidel moeten tasten. Zijn er dan geen alternatieven? Toch wel. Voor het bio-ethanol probleem moet men de moed hebben die zaak, al was het maar tijdelijk, te stoppen. Voor de bevoorrading vanuit Rusland (én het Midden-Oosten) moet men verder werken met de overschakeling op duurzame energie. Daar dit op korte termijn niet kan door alleen maar windmolens en zonnepanelen te plaatsen, is er maar één alternatief: de kerncentrales open houden en desnoods uitbreiden. De kans dat dit meteen zal gebeuren, is zo goed als nihil. Het zou echter wel eens kunnen, dat men ertoe verplicht zal worden. Ondertussen zal er dan wel veel tijd en geld verloren zijn gegaan. Het opstarten van zo'n nieuwe centrales kan vijf jaar (en langer) duren. Kortom, voor Europa wordt het hoog tijd dat er eens enkele moedige beslissingen genomen worden. De vraag is maar, of het er iets van in huis zal komen.
Ge zult maar een olympische medaille gewonnen hebben. Na jaren van training en opoffering is het dan toch gelukt, zoals bv bij Tia Hellebaut. Tot eer en glorie van het vaderland. Wordt Vlaams nationalisme door de ware Belgen beschouwd als iets verwerpelijks, Belgisch en ander staatsnationalisme moet kunnen. Op de Spelen hebben we daar alles van gezien. Dat is dan de zonnekant van de medaille (letterlijk en figuurlijk). De schaduwkant ervan is, dat bv Hellebaut van het BOIC een premie van 5.000 euro krijgt, maar daar zo ongeveer de helft zal moeten van afgeven aan de fiscus van datzelfde land dat ze zo even wereldwijd in de kijker heeft gezet. Van stank voor dank gesproken. Hetzelfde geldt voor de 4 x 100 meter loopsters. En dan is men verwonderd, als sportlui uitwijken naar fiscale paradijzen zoals Monaco! Hetzelfde doet zich trouwens ook voor, wanneer mensen een afscheidspremie krijgen op hun werk. Ook daarvan vloeit ongeveer de helft terug naar de bodemloze staatskas (als men voor 2009 het vooropgestelde overschot van 0,3% wil halen, is er nog een tekort van vier en een half miljard euro!). De staat heeft zo bv miljoenen euro binnengekregen dank zij de massale afdankingen bij VW-Vorst en GM Antwerpen. Maar niet iedereen wordt zo slecht behandeld. Voor de premies bij de Koningin Elisabethwedstrijden (piano, viool en zang) wordt niets afgetrokken. Dat daar hoogst uitzonderlijk een landgenoot bij is, is natuurlijk een puur toeval. Eigen volk laatst!
De kwakkelzomer loopt op zijn einde. Het kan nog mooi weer worden, echt zomer zal er niet meer bij zijn. Dat komt ook, daar de dagen steeds korter worden. Ondertussen is bijna iedereen weer aan de slag. Volgende week herbeginnen de scholen en wordt verondersteld, dat zelfs de regering Leterme-bis weer in gang schiet. Het parlement, dat al meer dan veertien maanden zo goed als niets heeft uitgespookt, krijgt er nog een maand vakantie bovenop. Er zijn slechtere stielen... Leterme zat dus een weekje in Peking, zogezegd als toerist en sportief supporter. Tussendoor bracht hij dan wel een officieel bezoek aan de Chinese eerste-minister, waarbij ik me afvroeg of die wel wist wie Leterme was. Misschien had hij al wel van De Gucht gehoord en dat was dan een risico. Maar deze keer hield Karel de lippen op elkaar. Zogezegd zou er tijdens het gesprek, dat amper 25 minuten duurde, ook gepraat geweest zijn over de mensenrechten in China, maar dat zal dan wel in zeer omfloerste termen geweest zijn. China is economisch té belangrijk geworden om echte daden ter zake te stellen. Enfin, met dat bezoek zullen de kosten van de China-reis er wel uit zijn, zeker? Een Vlaming die de laatste weken in China meer in de schijnwerpers is getreden, was natuurlijk Jacques Rogge. Normaal gesproken zouden we er fier over mogen zijn een streekgenoot als hoogste personaliteit van het Internationaal Olympisch Comité te hebben. De vraag is alleen: hoe Vlaams is Rogge nog? Heel weinig, denk ik. Het is het zoveelste geval van de geografische Vlaming die, in dit geval, door het internationaal gebeuren gerecupereerd is en die zijn tong wel driemaal rond zal draaien vooraleer hij het woord "Vlaams" uit zal spreken. Joost (Ballegeer) wist het.
"Kortom, we mogen al blij zijn met één, misschien twee medailles. Ik hoop me te vergissen, maar vrees er niet ver naast te zullen zitten". Bovenstaande is de laatste zin uit mijn blog van 08.08.08, de openingsdag van de Olympische Spelen. Ik heb nog gelijk gekregen ook. Goed gepronostikeerd, dus. De alinea ervoor schreef ik trouwens ook, dat alle Belgische hoop gevestigd was op Gevaert en Hellebaut en ook dat bleek te kloppen. Ik sta er zelf van te kijken. Nu was het niet allemaal kommer en kwel. Er werden in het Belgische kamp verschillende persoonlijke én Belgische records gebroken. Er zijn enkele jonge beloften, zoals die zestienjarige zwemster en even jonge turnster. Er zijn de ook nog jonge broers Borlée en hun zus (raar dat het Waalse succes op de Spelen uit één familie komt!). Toch kunnen we er niet naast kijken dat Nederland weer 16 medailles in de wacht sleepte, waarvan liefst 7 gouden. Vooral die van de dames ploegsporten, hockey en waterpolo (ze versloegen de States!), vielen op. Er zijn natuurlijk 50% meer Nederlanders dan Belgen, maar dan hadden we nog een tiental moeten halen als we beter geweest waren. Er is nog veel werk aan de winkel. Dat bleek trouwens ook uit een recent persbericht, dat vertelde dat één derde van de nieuwe rekruten in het Belgische leger er binnen de twee jaar de brui aan gaf, met als voornaamste klacht: te zware fysieke inspanningen... Over een paar weken zijn er in hetzelfde Peking de Paralympics, de Spelen voor de mindervaliden. In Athene haalde België in die categorie liefst 7 medailles. Misschien gaan die onze eer nog redden. Tenslotte nog dit: die uitvinding van dat "olympisch diploma" voor wie bij de eerste acht eindigde, vind ik maar niets. Wie komt nu op zo'n idee? Volgens mij mensen die op voorhand al vreesden met lege handen te zullen moeten terugkeren en de atleten dan maar blij wilden maken met een dooie mus.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven dat de regeringen Verhofstadt een ramp zijn geweest, voor dit land in het algemeen en voor Vlaanderen in het bijzonder. maar wie ben ik? Het doet dan ook deugd dezelfde opmerkingen te kunnen horen van iemand die uit een onverdachte hoek komt en met kennis van zaken spreekt. In de katern "Economie & Financiën" van De Standaard van gisteren, stond er een interview met professor Frans Vanistendael. De man was dertig jaar professor fiscaal recht aan de KU Leuven en zes jaar decaan aan de rechtsfaculteit van dezelfde KU Leuven, fiscaal advocaat, koninklijk commissaris voor fiscale hervorming en twintig jaar lid van de Hoge Raad voor Financiën. Hij coördineerde diverse studies voor het IMF, de Oeso en de E.U. De man is sinds vorig jaar met emeritaat (op pensioen), maar is sindsdien directeur van het befaamde bureau voor fiscale documentatie in Amsterdam. Deze specialist ter zake geeft een vernietigend oordeel over de Verhofstadts regeringen, die konden werken onder een gunstig gesternte. De economie deed het goed en de rente lag laag. Toch is er nooit een overschot opgebouwd. De belastinghervorming die werd doorgevoerd heeft de huidige regering (van Leterme, dus) opgezadeld met een gigantische erfenis. Verhofstadt voerde die hervorming door, de factuur is voor Leterme. De federale staat is blut, de Vlaamse deelregering heeft geld zat en de Waalse geeft het geld uit op een onverantwoorde manier. Volgens Vanistendael is de Belgische staat dood, als er geen serieuze staatshervorming komt, waarbij - volgens hem - de personenbelasting moet gesplitst worden. Daarbij zou hij tien tot vijftien procent federaal laten en zouden de gewesten zelf bepalen hoeveel opcentiemen ze erbij zouden doen. Dit dan volgens een specialist ter zake, die zijn hele leven in de betreffende materies gewerkt heeft. De vraag is maar, of er ooit iets van in huis zal komen. Het alternatief zal inderdaad een staat zijn die op sterven zal liggen en daarmee zit hij op dezelfde golflengte als de Vlaams-nationalisten.
We naderen eind augustus, de periode van de Vlaamse bedevaarten. Bedevaarten, meervoud, want sinds 2002 zijn er twee. Toen scheidde de rechtervleugel van de Vlaamse Beweging zich af van de oorspronkelijke IJzerbedevaart, nadat deze laatste gekaapt was door de zoetwaterflaminganten van de Volksunie. Dat was één van de beloningen die de partij kreeg van de toenmalige federale regering waarvan ze deel uitmaakte, nadat ze haar Vlaamse principes overboord had gegooid en Hugo Schiltz o.m. "Leve België" had geroepen. De weinige echt overtuigde Vlamingen die in het bestuur van het IJzerbedevaartcomité zaten, werden vakkundig weggepest. De enkelingen, die er nu nog in zitten en het label "Vlaams" dragen, zijn eerder de gebruikelijke nuttige idioten. Ondertussen blijft de modale Vlaamsgezinde weg uit de klassieke bedevaart. Daar waar ooit vijftigduizend en meer bedevaarders op af kwamen, bleven er vorig jaar nog zo'n 2.500 over en moest men met lede ogen aanzien, dat er meer mensen naar de IJzerwake in Steenstrate gingen. Ondertussen had men al enkele multiculturele spektakels op poten gezet, zoals o.m. het "Ten Vrede" festival. Waarschijnlijk is daaruit het idee gegroeid om de IJzerbedevaart om te bouwen tot een soort massaspektakel, dat meer en meer het uitzicht krijgt van een soort pretpark. De weinige brave, overtuigde Vlamingen die nog naar Diksmuide komen, krijgen hun mis, vlaggenhulde en Vlaamse voorzitterstoespraak. Wie daaraan niet meer mee wil doen, kan een herdenkingsparcours volgen van plaatsen uit de Eerste Wereldoorlog, allerhande optredens meemaken, een boottocht maken of naar een fanfare luisteren. De vraag zal dit jaar niet zijn of er in Diksmuide meer bedevaarders zullen zijn dan vorig jaar, omdat een groot deel van de bezoekers niet meer als bedevaarders geklasseerd kan worden, maar eerder als loslopend spul. De echte Vlaamsgezinden zullen weer naar Steenstrate trekken, waar niet de multicul, maar het "Vlaanderen eerst" het belangrijkste blijft. Officieel Vlaanderen zal in Steenstrate (weer) niet te zien zijn, maar daaraan zijn we, jammer genoeg, al gewend geraakt.
Ik zal wel niet de enige overtuigde Vlaming zijn die met enige argwaan de esbattementen van de Lijst Dedecker volgt.Hoe langer hoe meer krijgt men immers de indruk dat "Deckerke" zich gedraagt als een klein dictatortje binnen zijn eigen partij en dat er daar steeds minder Vlaamsgezindheid te bespeuren valt. Dedeckers oneliners blijven leuk voor de media, maar het is maar de vraag of ook de kiezers dat leuk zullen blijven vinden. Recentelijk had professor Boudewijn Bouckaert, de ideoloog van nova civitas, zich nog in Knack laten ontvallen, dat er na de verkiezingen van 2012, voor de gemeenteraden, wel zou kunnen gepraat worden met Vlaams Belang om plaatselijke coalities af te sluiten. Die uitspraak zinde Deckerke niet: "Politiek", zei hij, "is nog wat anders dan professorale hersenspinsels. Als men een top bereikt, zoals wij dan nu, voelen mensen zoals Bouckaert zich geroepen om zichzelf in de kijker te spelen". M.a.w. Deckerke mag zich in de kijker spelen, de rest van zijn partijtje (nog) niet. Eenzelfde lot was Isabelle van Laethem beschoren, nota bene de jongerenvoorzitster van LDD (ja,ja, die bestaat ook al!). Die had het gewaagd te verklaren "met België als het kan, zonder België als het moet". Ook dat kon niet volgens de ex-judo coach. Vrij belangrijk in het beeld over LDD is trouwens een uitspraak van Rob Van de Velde, kamerlid voor de partij, uit Antwerpen. Die stelde, in een vraaggesprek met De Standaard, dat LDD een potentiële beleidspartij is, geen zweeppartij zoals het Vlaams Belang of de N-VA. Dit werd niét tegengesproken door Deckerke, wat betekent, dat de partij inderdaad bereid zal zijn om compromissen te sluiten. Het feit trouwens dat Dedecker een gelijkgezinde partij wil oprichten in Franstalig België, wijst ook die richting. Als dat ooit gebeurt, dan zal hij daar elke keer rekening mee moeten houden en zal LDD ophouden een Vlaamse strijdpartij te zijn. LDD is een afscheuring van de Open VLD, een rechtsliberale partij. "Rechts voor de raap", zoals Dedecker het zelf ooit te boek stelde. Sinds de verkiezingen lijken er echter nog weinig liberalen over te komen, tenzij op het gemeentelijk vlak, en dat zal dan wel de reden zijn, waarom Dedecker en Co in de kiezersvijver van de andere partijen gaan vissen. Denk maar aan de telefoontjes van Jurgen Verstrepen naar zijn ex-collega's van het Vlaams Belang. Dat is dan ook de reden, waarom LDD voorlopig maar één echt programmapunt heeft: zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen. Hoe langer die nl uitblijven, hoe sneller het nieuwe van zijn partij eraf is en hoe meer Vlamingen gaan beseffen dat, ondanks alles, LDD toch een eenmanspartij dreigt te worden. Meer dan een partij, een soort stoorzender.
