Enkele jaren geleden hadden we in onze landelijke buurt te maken met zwerfkatten. Persoonlijk had ik daar weinig problemen mee. Ze ruimden de muizen op (én de vogels, die het gemunt hadden - en hebben - op mijn bessen, druiven en aardbeien). Tussendoor hadden die beestjes niets anders te doen dan te luieriken en de kattenliefde te bedrijven. Er liep toen ook een gesneden kater van een van de buren rond, die de dartelende zwerfkatten met argusogen bezig zag en zich waarschijnlijk afvroeg waarom die zo vitaal waren. Het arme beest kon, jammer genoeg, niet meer meespelen. Bij de stortvloed van electoraal nieuws uit Antwerpen, die we de laatste week meemaken, moest ik aan die gecastreerde poes terugdenken. Terwijl Open VLD in de koekenstad zichzelf heruitvindt, de publiciteit van de N-VA niet uit het stadsbeeld te branden is met een reuzengrote De Wever affiche (al dan niet met clownneus overschilderd!) en daarbij enkele opmerkelijke transfers aankondigt, staan die van CD&V erbij en kijken ernaar. Zij kunnen ook niet meer meespelen. Het was al voorspeld dat een serieus deel van hun kiezers niet meer zou stemmen voor een partij die zich wegcijfert in een kartel onder een socialistische lijsttrekker en dat wordt in de laatste peilingen bevestigd. Nu Open VLD zich daar met een onuitgegeven, maar toch tot de verbeelding sprekend trio in de verkiezingsstrijd werpt, is de kans groot dat die partij straks op de wip komt te zitten, iets wat CD&V aan zijn neus ziet voorbijgaan. Het redden van de schepenpostjes van de heren Heylen en Van Peel - de echte reden van het kartel - wordt een hachelijke zaak voor de 'partij van het goed bestuur'. Eigen schuld, dikke bult. Niet dat ik ineens in die nieuwe Antwerpse VLD ga geloven, die partij doét tenminste iets. Het feit dat twee bekende personen, die toch nauw met Janssens hebben samengewerkt, nu tégen diens kartel gaan werken, zal laatstgenoemde geen deugd doen. En de politiek gecastreerden evenmin.
Het wordt spannend dit weekeinde met de verkiezingen in Frankrijk en Griekenland. In la douce France wordt het uitkijken of links de volstrekte meerderheid haalt en - in dat geval - op welke manier. Een meerderheid met een opeenstapeling van linkse partijtjes is nu precies ook geen oplossing voor 'monsieur normal', die bovendien geplaagd wordt door een soort afrekening tussen zijn vrouwen, zijn ex en zijn 'koekentien'*. Voor Europa in het algemeen en voor de eurozone is het bijzonder zal het echter in de eerste plaats uitkijken worden naar de stembusuitslag in Griekenland. Om te beginnen naar welke partij daar de meeste zetels zal behalen, want in de bakermat van de democratie krijgt die zo maar eventjes een bonus van 50 extra zetels. Als het de extreemlinkse Syriza wordt, dan kan Europa zich maar best meteen zorgen maken. Dat zal men ook doen, want de Europese ministers van financiën hebben nu reeds afgesproken op zondagavond nog een telefonisch overleg te houden. Er zouden ook al noodscenario's klaar liggen. Hollande, gesteund door Monti en Verhofstadt, vraagt al langer een invoering van euro-obligaties, maar Duitsland wil daarvan niet weten. En dat laatste is niet alleen het standpunt van Frau Merkel, maar ook van de Duitse socialistische oppositie. 'Deutschland über Alles' en ze hebben nog gelijk ook. Feitelijk is dat hele voorstel van de euro-obligaties een kopie van de Belgische situatie, waar een sterke regio, Vlaanderen, de putten moet vullen die de zwakkere regio's, Wallonië en Brussel, blijven maken. Zó gek zijn ze in Duitsland niet, zeker niet nadat zopas gebleken is dat het Amerikaanse Pimco, 's werelds grootste vermogensbeheerder, zijn klanten heeft aangeraden hun geld uit Europa weg te halen, Duits staatspapier inbegrepen. Volgende week maandag en dinsdag is er een bijeenkomst van de G20 in Mexico en daarna zullen er waarschijnlijk nog wel enkele Europese 'toppen' volgen. Daar zullen nagels met koppen moeten geslagen worden, onafgezien van het feit of Griekenland al dan niet uit de euro zal stappen. Met de steeds groter worden financiële problemen in Spanje en - misschien - in Italië én een mogelijke linkse verkiezingsoverwinning in Frankrijk, komt een splitsing van de euro akelig dichterbij.
* "Koekentien' is de Meetjeslandse vertaling van 'concubine'!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen over het voornemen van Schauwvliegje om het mes te zetten in heel wat subsidies aan wat de 'culturele sector' wordt genoemd. De Vlaamse regering moet - evenals alle andere regeringen - zwaar besparen en doet dat ook. Mede daarom kan ze nog steeds als enige regering in dit 'rijke' land (rijk aan regeringen) een sluitend budget voorleggen. Dat er bij zo'n schifting slachtoffers vallen is duidelijk. Vraag is maar of het allemaal koosjer verloopt. Wie geen of minder subsidies meer krijgt, zal allicht moord en brand schreeuwen (en dat doet men ook), de vraag is maar of al dat protest wel verantwoord is. Ik ben in de meeste kunsten geen specialist ter zake, met uitzondering dan van het operagebeuren, dat ik reeds meer dan twintig jaar volg. Toevallig hoorde ik deze week de directeur van de Brusselse Muntschouwburg nog klagen, dat zijn operahuis - volgens hem - te weinig staatssteun krijgt. Vorig jaar viel het in enkele internationale prijzen en hij vindt dat dit vertaald mag worden in meer subsidies. Als men echter ziet wat de Munt zopas nog heeft uitgespookt met de opvoering van Verdi's Il Trovatore, zou ik hem helemaal geen extra geld meer geven. Een komische opera bv kan men (meestal, maar ook niet altijd) laten afspelen in een ander tijdperk. Met opera's van Verdi is dat vloeken in de kerk. Bij Verdi is bv koorwerk nooit veraf. In de Brusselse Trovatore had men er niets beters op gevonden dan het koor in de orkestbak te stoppen. Het hele verhaal is compleet onherkenbaar. Men ziet niet wat men hoort en hoort niet wat men ziet. De Brusselse Munt is trouwens niet het enige operahuis, waar men denkt nieuwe paden te moeten bewandelen. In Antwerpen speelt momenteel Carmen van Bizet, waarbij het verhaal zich niet meer afspeelt in het Spaanse Sevilla, maar in een Amerikaans provinciestadje, waarin het stierengevecht een hondengevecht wordt en waarin een drietal stukken van de originele partituur gewoon worden weggelaten. Eerder speelden ze het in Antwerpen al klaar een Aida te geven met als enig decor een sofa midden op de Bühne (waarbij men toen ook geen koor te zien kreeg) en een Ring des Niebelungen, een vroeg middeleeuws drama, dat zich afspeelde in een computerzaal, waarbij de Rijn vervangen werd door een kleine binnenhuisfontein! Opera is een totaalspektakel, met zangers, koren, decor, orkest, belichting, kostuums en ga zo maar door. Dat tot een goed einde te brengen vergt niet alleen veel werk, maar kost ook inderdaad veel geld. Dat de gemeenschap daarin bijdraagt is geen slechte zaak, maar daartegenover moet staan dat men ook een goed spektakel brengt en geen vertoning waarbij de regisseur zichzelf belangrijker vindt dan de componist. Wie persé in de opera nieuwe paden wil bewandelen, moet dan ook maar nieuwe opera's brengen, maar geen klassieke meesterwerken vermoorden zoals nu gebeurt. Zo'n vertoningen verdienen geen staatssteun.
De regering Di Rupo heeft er een probleem bij: de 'Two Pack', een vervolg van de 'Six Pack'. Voor wie het nog niet door zou hebben: die laatste is een Europese verordening die de lidstaten verplicht tot begrotingsdiscipline en tot een economisch evenwichtig beleid. De 'Two Pack' zegt hoe de Europese Commissie de 'Six Pack' gaat controleren. Om dat te kunnen doen, moeten alle eurozone landen vóór 1 oktober van dit jaar hun begroting voor het jaar 2013 bij Europa indienen. Voor de regering Di Rupo wordt dit een nachtmerrie, omdat het ondertussen geweten is dat ze voor dat jaar nog minstens drie miljard euro extra zal moeten vinden. Daar komt nog bij dat dat geld, volgens Europa maar ook volgens de gouverneur van de eigen nationale bank (NBB), moet komen uit besparingen en daar wringt natuurlijk het schoentje. Het zat al fout bij het gróte hervormingsplan, waarin maar één derde besparingen en twee derden belastingen zaten, zodat voor de 'Two Pack' terecht kan gevreesd worden dat het dezelfde, verkeerde kant uit zal gaan. Hét probleem is natuurlijk, dat er op 14 oktober van dit jaar verkiezingen zijn, weliswaar 'maar' gemeentelijke verkiezingen, waarvan de traditionele Vlaamse meerderheidspartijen blijven zeggen, dat ze niets met de federale situatie te maken hebben. Niettegenstaande dat zijn ze er als de dood voor om vóór die datum een reeks besparingen en belastingen te moeten aankondigen. Liefst zou men dat dan ook doen ná 14 oktober, om meer dan waarschijnlijk eerder belastingen dan besparingen door te voeren. Als alternatief zou de regering Di Rupo natuurlijk nu al kunnen beloven dat ze na de gemeentelijke verkiezingen in de eerste plaats besparingen zal doorvoeren. De 'transparantie', weet je wel. Het probleem daarbij is dat de man en vrouw in de straat, zeker in Vlaanderen, de heren en dames politici (noch de journalisten) nog gelooft... Tenslotte nog dit: voor wie zich zou afvragen waarom men dat extra geld nodig heeft nu zopas gesteld werd dat onze economie dit jaar én volgend jaar zou groeien? Wel, simpelweg omdat in de gezondheidszorg en de pensioenen de uitgaven veel sneller stijgen dan het bbp. Dat werd ook zopas bevestigd door Luc Coenen, gouverneur van de NBB. Alleen zei de brave man er niet bij dat dit het gevolg is van de vergrijzing en de verwaarlozing van dit probleem door de laatste federale regeringen. Een probleem dat al die jaren door economen is voorspeld en waartegen al evenveel jaren is gewaarschuwd, maar waaraan in dit land nog steeds zo goed als niets is gedaan. Het systeem Dehaene, zeg maar: het probleem aanpakken als het zich voordoet. Of hopen zoals Mathot, nl dat het probleem er vanzelf is gekomen en ook vanzelf wel zal weggaan. Allemaal typisch Belgische nepoplossingen waarvoor we een mooi spreekwoord hebben: 'Met beter hopen is de tijd verlopen'.
Bovenstaande titel heb ik geleend van Willy De Waele, ere-burgemeester van Lennik en voorvechter van de Vlaamse zaak in de rand. De Waele is wel liberaal, maar dat weerhoudt hem niet tegen zijn partij in te gaan als het om 'zijn' Vlaams-Brabant gaat. Groot verschil met bv Michel Doomst, CD&V burgemeester van Gooik, die ook wel Vlaamsgezind is maar die de kadaverdiscipline van zijn partij ondergaat. In een twistgesprek tussen beide voornoemde heren, in 'Doorbraak', het maandblad van de VVB, zegt De Waele, dat wij, Vlamingen, inderdaad in dit land een mathematische meerderheid zijn, maar een politieke minderheid. Met onze meerderheid kopen we niets, want we zijn met handen en voeten gebonden aan allerlei Belgische grondwettelijke grendels, speciale wetten met dubbele meerderheden en veto's. B-H/V mag dan straks misschien gesplitst zijn, er blijven allerlei achterpoortjes die de francofonen in de Rand en meer nog in Brussel bevoordelen. Het feit dat er moet betaald worden om een gestemde wet na meer dan dertig jaar te kunnen toepassen, zegt iets over het ondemocratische karakter van dit zieltogende land. In 'Land op de tweesprong', het pas uitgegeven boek van de linksgezinde Vlaamse Gravensteengroep, vermeldt Bart Maddens dat een zekere Francis Delpérée, senator voor CDH, baron én grondwetspecialist, in 2000 een boek heeft uitgegeven: 'Le droit constitutionel de la Belgique'. In dit toch wel gezaghebbende boek, schrijft de man dat een federale regering een meerderheid moet hebben in de twee taalgroepen en dat het staatshoofd alleen een regering kan benoemen die aan die voorwaarde voldoet. Ondertussen hebben we sinds Leterme I al drie regeringen gehad die in Vlaanderen geen meerderheid hadden en schijnt diezelfde Delpérée zijn eigen geschriften verloochend te hebben (à la Verhofstadt, zou ik zeggen). Maddens geeft daarbij als uitleg dat Delpérée in 2000 feitelijk alleen wou zeggen, dat er geen regering mocht komen zonder een Franstalige meerderheid. Persoonlijk denk ik, dat de man toen zelf niet durfde dromen dat het tegenovergestelde ooit zou gebeuren. Kortom, het Belgische probleem is alleen nog op te lossen via een 'Gordiaanse knoop' scenario: doorhakken. En Brussel? Wel dat zien we dan wel. Daarover zal weer moeten gemarchandeerd worden, maar in die handel heeft Vlaanderen de beste kaarten (zeg maar: centen).
De uitdrukking 'des châteaux en Espagne' (luchtkastelen), is dringend aan vernieuwing toe. Wat te denken van 'des appartements en Espagne'? Daarvan staan er momenteel tussen de 700.000 en de 800.000 te koop, de meeste grotendeels afgewerkt en sommige aan de helft van de kostprijs. Het probleem is, dat men ze aan de straatstenen niet kwijt raakt. In hun hoop dat de bomen tot aan de hemel bleven groeien, hebben de Spaanse banken zichzelf voorbijgestoken en zitten die nu met een financiële kater van jewelste. De landen van de reeds zo geplaagde eurozone hebben er nu dan ook zo'n 100 miljard euro (4.000.000.000.000 oude befkes!) voor over om die banken, via de Spaanse staat, te helpen en zo die staat 'voorlopig?) zelf te sparen. Een vrij logisch gevolg daarvan is, dat de eerste slachtoffers van de eurocrisis: Griekenland, Portugal en Ierland zich bedrogen voelen omdat zij de volle pot zullen moeten betalen terwijl Spanje daar blijkbaar aan ontsnappen kan. De eurozone ziekte geraakt maar niet opgelost omdat er steeds opnieuw maar halve maatregelen worden genomen. Om drastisch in te grijpen zijn er in feite maar twee mogelijkheden: - Ofwel komen er euro-obligaties, zoals de zuiderse landen (én de linkse partijen, politici zoals links-liberaal Verhofstadt en even linkse economisten zoals Paul De Grauwe) al een tijdje vragen. Dat zou dat inhouden, dat tenminste een deel van de schulden die bovenvernoemde landen nu hebben, mee zullen betaald worden door landen met een overschot, in de eerste plaats Duitsland. - Ofwel wordt de huidige eurozone in twee gesplitst en krijgen we een Euromark en een 'Zeuro'. Als dat ooit gebeurt, dan wordt het voor dit land hier spannend. Het is immers een publiek geheim dat Vlaanderen, dat zorgt voor meer dan 80% van de Belgische export, moeiteloos bij de Duitse Euromark zou kunnen aansluiten, maar het officiële België niet. Dat officiële België heeft immers een staatsschuld die nu even officieel nog net geen 100% van het bbp bedraagt, maar die er in werkelijkheid al lang over is (30% méér dan Spanje, nota bene). Ook België heeft immers waarborgen moeten geven voor het geld dat Griekenland, Portugal en Ierland al gekregen hebben, plus een bijdrage aan het Europese noodfonds. Met de 100 miljard euro aan Spanje erbij wordt onze staatsschuld nóg groter. En dan hebben we het nog niet gehad over wat ons te wachten staat, mocht het met de Dexia holding de verkeerde kant op gaan, waarvoor dit land een waarborg gegeven heeft van liefst 53 miljard euro (met dank aan Leterme en Reynders) en waarbij zopas nog eens 6 miljard werd aan toegevoegd (dank zij Vanackere en Di Rupo die daarover eerst eens 'serieus' met Frankrijk zouden praten, quod non). Luc Coene, de gouverneur van de Belgische nationale bank heeft zopas nog verteld dat ons land dit jaar een groei zal kennen van 0,6% en volgend jaar 1,4%. Het goede nieuws is, dat dit meer is dan het gemiddelde van de eurozone, het slechte dat dit niet voldoende zal zijn om de staatsschuld verder af te bouwen en zeker niet om tegen 2015 tot een sluitende begroting te komen. Coene zegt dat de regering Di Rupo nog extra besparingen zal moeten doorvoeren. De vrees is echter dat die regering zal wachten tot na de gemeentelijke verkiezingen van dit najaar en dan geen extra besparingen, maar extra belastingen zal heffen. Tenslotte kan heel bovenstaand verhaal volgende week al science fiction worden, mochten de Grieken na de tweede stembusslag besluiten de afgesproken akkoorden met Europa en het IMF niet na te leven, iets wat na de uitspraken van IMF topvrouw Christine Lagarde en de beslissing van de 100 miljard voor de Spaanse banken niet meer onwaarschijnlijk lijkt. Fasten seat belts!
Het is niet de eerste keer dat ik dit schrijf, maar peilingen blijven momentopnamen. Een peiling op zich zegt niet alles. Ze kan gemanipuleerd zijn (zeker als VRT en De Standaard er achter zitten), maar ook afhangen van het tijdstip waarop ze gehouden is (bv vlak vóór of na een speciale gebeurtenis). Als we echter een reeks peilingen naast elkaar leggen, kan men toch een zekere trend vaststellen en in de Belgische politiek is die trend dat de N-VA het meer dan goed blijft doen. Volgens de recentste enquête van RTL, Le Soir, VTM en De Morgen* blijft de N-VA ongeveer even sterk als de drie traditionele Vlaamse partijen samen. Of dit bij de komende gemeentelijke verkiezingen veel zal helpen, valt nog af te wachten. Daarom blijft het een slimme zet van De Wever dat hij die verkiezingen alleen maar ziet als een stap in de goede richting om de druk op de ketel te houden op weg naar de verkiezingen van 2014, die voor de partij (én voor Vlaanderen) veel belangrijker zullen zijn. Bij een vorige peiling zei Wouter Beke, dat ze hem koud liet. Ondertussen hebben echter al heel wat CD&V kopstukken zich toch al kandidaat gesteld op de gemeentelijke kieslijsten, wat zijn stelling er onderuit haalt. Of dat allemaal veel aan de situatie zal veranderen, is zeer de vraag. Zeker voor een partij die zijn eigen identiteit weggooit en zich ten dienste stelt van een socialistische burgemeester zoals in Antwerpen is gebeurd. Ook het argument dat CD&V nu één op de twee burgemeesters levert en in driekwart van de gemeentelijke meerderheden zit, is straks geen garantie. Het betekent wél dat de partij veel te verliezen heeft. De Open VLD heeft evenmin weinig reden tot juichen, dit ondanks enkele ministers die hun best doen om in de belangstelling te blijven. Turtelboom en De Block mogen dan al een stuk populairder zijn geworden, ze houden het momenteel teveel op beloften die nog moeten worden waar gemaakt. Als blijkt dat ook zij straks geen einde kunnen maken aan de ongebreidelde instroom van economische gelukzoekers die hier onze sociale zekerheid komen plunderen, dan kan hun populariteit weer even snel dalen als ze is opgeklommen. Het is mij trouwens niet duidelijk, of de bovenstaande enquête is opgenomen vóór of na de incidenten in Molenbeek. Tekenend voor de huidige impasse bij de Vlaamse meerderheidspartijen is een artikel van de toch linksgezinde Bart Brinckman in de Standaard van dit weekeinde. Hij geeft daarin nl toe dat de N-VA gelijk had, toen ze in juli van vorig jaar besliste niet in een regering Di Rupo te stappen. Zo hoort men uit onvervalste bron eens iets anders dan dat steeds terugkomende geleuter van Beke over het staan aan de zijlijn. Nog straffer trouwens is de vaandelvlucht van Pieter Marechal, de voorzitter van de CD&V-jongeren, die ontslag heeft genomen om woordvoerder te worden van voetbalploeg Club Brugge. Van een transfer gesproken. Dat is nu eens wat men noemt 'kiezen met de voeten'!
* Bovenstaande vermelde enquête werd uitgevoerd door het peilingbureau Ipsos, hetzelfde dat vroeger de redelijk betrouwbare peilingen verzorgde voor La Libre Belgique en dat ook nu nog steeds werkt volgens dezelfde on-line systematiek. Deelnemers eraan moeten zich opgeven, wat een peiling geloofwaardiger maakt dan bv via de telefonische steekproef waarmee TNS Media werkt voor de VRT en De Standaard.
De 'weldaden' van de multicul blijven Molenbeek en omstreken in haar greep houden. Ik blijf erbij, dat het feit dat die Belkacem zijn haatpraatjes in het Frans is gaan verkopen, hem de das heeft om gedaan. Niet alleen onze oh toch zo humane Franstalige politici hebben het nu begrepen, zelfs tot in Parijs werd Belkacem's boodschap gehoord. Met als gevolg dat een zoveelste mafkees van die verdraaglijke godsdienst ginder de trein naar Brussel nam en in Molenbeek eens even twee politieagenten kwam neersteken (waarvan, nota bene, één moslima!). Zoiets had, bij manier van spreken in het verleden ook kunnen gebeuren tijdens de rellen tegen het verbod op de hoofddoeken in de Antwerpse scholen. Dat het daar toen niét gebeurd is m.i. grotendeels te maken met het feit dat francofoon België die zaak eerder als een Vlaamse aangelegenheid beschouwde en ze - door het feit dat ze praktisch alleen maar Frans spreken en verstaan - niet eens echt wisten waarover het ging. In Molenbeek wisten ze het nu wél, gewoon omdat Belkacem eens wou laten horen, hoe goed zijn Frans was. In een reactie op mijn blog van vrijdag reageerde Vic Van Vosselaer, dat ze die Belkacem hier zomaar niet het land uit zullen krijgen. Vic heeft gelijk, want in de kranten staat nu al te lezen dat hij onze justitie nog een paar jaar aan de praat kan houden. Hij gaat eerst waarschijnlijk in beroep en daarna kan zijn proces nog een jaar duren. Mocht hij toch veroordeeld worden, dan pas kan hij naar Marokko worden uitgewezen - en dan zullen we al in 2015 zijn - al is het zeer de vraag of men hem dan daar nog wil zal willen. Er gebeuren in Bruslamabad trouwens nog meer van die gekke zaken. Zoals dat met die islamleraar, die in Ukkel geen ambulance belde, maar koranverzen begon te reciteren toen een leerling een epileptische aanval kreeg. Of dat van die andere in Anderlecht die homoseksuele leerlingen naar de imam wou verwijzen voor een duiveluitdrijving. Tot wat dat laatste kan leiden hebben we zopas nog meegemaakt op het proces van die moslima die o.w.v. een dergelijk vermoeden werd doodgemarteld... Pim Fortuyn zei het al: 'De islam is een achterlijke godsdienst'. En zeggen dat die hier de wet wil stellen in een stad die zich graag de hoofdstad van Europa noemt.
In mijn blog van 13 februari schreef ik al, dat er over de (nog) niet verklaarde burgeroorlog in Syrië veel onzin wordt verkocht. Het is daar gewoon een strijd tussen de heersende minderheid (12%) van sjiïtische Alawieten en de (tot nu toe) overheerste meerderheid (meer dan 60%) soennieten. Deze laatste is steeds in de verdrukking geweest maar heeft nu, zeker sinds het uitbreken van de zgz 'Arabische lente', begrepen dat de aanhouder kan winnen. Assad kan deze confrontatie op lange termijn nooit winnen als de soennieten - vijfmaal meer in aantal - bereid blijven voort te vechten, alle hulp van Rusland en China ten spijt. Het is voor hem trouwens een veeg voorteken, dat Rusland een rijke traditie heeft van verkeerd gokken. Russische roulette, zeg maar. Dat een Syrische burgeroorlog ook in de landen er rond brokken zal maken, is meer dan waarschijnlijk. De Druzen, bv, nog zo'n moslimsekte die niet alleen in Syrië maar ook in Libanon aanwezig is, kiezen voor Assad omdat ze terecht vrezen straks ook het kind van de rekening te zullen worden. Dat laatste geldt ook voor de nog aanwezige Christenen in Syrië, die eveneens door Assad ontzien werden. Als de soennieten uiteindelijk zouden winnen, is de kans groot dat alle andere gezindheden de rekening gepresenteerd zullen krijgen. Dat gebeurt nu ook in Irak, waar Sadam Hoessein de Christenen vroeger ook ontzag. Een Vlaamse pater, die in een klooster in Syrië leeft, heeft hier recentelijk nog vóór Assad gepleit (dat werd verteld op de radio, maar niet op de Tv journaals). Hij zei in zijn klooster niets gemerkt te hebben van het geweld van de regeringstroepen. Misschien zou hij daar beter eens meer buiten zijn gekomen... Eén ding moeten wij in het Westen vermijden: er ons in Syrië mee te gaan moeien. Laat de moslims het daar maar onder elkaar uitmaken. Als de soennieten er straks de baas zullen zijn, gaan zij de sjiïeten en hun medestanders van hetzelfde laken een broek geven. Die mensen haten elkaar. Als de laatste maar het licht niet vergeet uit te draaien!
Toen ik, in het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw, als jonge knaap naar Sardinië trok en er de plaatselijke kranten las (met de beperkte kennis van het Italiaans die ik toen had), schrok ik ervan dat het merendeel van de misdaden aldaar gepleegd werden door pastoors. Enfin, dat dacht ik toch, tot men er mij attent opmaakte dat 'pastore' in het Italiaans 'herder' betekende en het bleek dat de meeste criminele feiten daar toen in dat milieu plaats vonden. Ik heb zo het vage idee dat veel buitenlanders die de dag van vandaag bij ons de kranten inkijken (en meestal ook geen goede kennis van onze taal hebben) zich ook wel eens afvragen, wat voor volkje er hier woont. In tegenstelling tot wat ik op Sardinië meemaakte, gaat het hier - jammer genoeg - niét om misverstanden: - Een jonge moslima die dood gefolterd wordt door haar aangetrouwde familie en kennissen, omdat die ervan uit gaan dat ze bezeten is door de duivel. - Een andere jonge vrouw van Pakistaanse origine, die vermoord wordt door haar eigen broer - met medeweten van de familie - omdat ze weigerde te trouwen met een onbekende uit Pakistan. - Een moslimvader die beschuldigd wordt van moord op zijn zoontje van vier, blijkbaar na een ruzie met zijn vrouw omdat die het niet langer aan kon dat hij aan de drank was. Dat laatste (het drankmisbruik) zou bij onze autochtonen ook kunnen, maar moslims worden verondersteld geen alcohol te drinken. - Moslims worden ook verondersteld geen drugs te dealen. In sommige moslimlanden staat daar zelfs de doodstraf of. De 'sharia', weet je wel. Welnu, hier in dit land kan een propagandist van die sharia, zoals die Fouad Belkacem, met al ettelijke veroordelingen op zijn kerfstok, het land op zijn kop blijven zetten. Nu hij de fout gemaakt heeft zijn haatproza ook in 't Frans te verkondingen en PS en CDH deze keer de zaak niet meer konden negeren als een Vlaamse aangelegenheid, heeft men eindelijk begrepen dat zijn Belgische nationaliteit niet langer kan dienen als dekmantel voor zijn crimineel gedrag. In het rijk van Flup Moustache doet men niet ongestraft wat men in Antwerpen uitspookt...
Iedereen kent nu zo stilaan wel het Dexia verhaal, waarin België, in de personen van Leterme en Reynders, zich vorig jaar hebben laten rollen door de Fransen. In ruil voor het nationaliseren van de Dexia bank, verklaarden die laatsten zich mede garant voor een waarborg op de overblijvende schulden van de Dexia holding, de zgz 'bad bank'. Ondanks het feit dat die schulden voor het overgrote deel op rekening van de Fransen kwamen, gaven Leterme en Reynders een garantie van liefst 60% aan die bad bank, terwijl Frankrijk dat slechts deed voor 36% en Luxemburg voor de enkele resterende procenten. Leterme deed dat voor de belangen van zijn achterban bij de gemeentelijke holding en vooral bij Arco en Reynders uit sympathie voor de Fransen, iets waarover hij nu wel spijt zal hebben nu zijn goede vriend Sarkozy ondertussen vervangen is door de socialist Hollande. Beide heren maakten zich toen sterk dat de Dexia holding als compensatie voor die garantie elk jaar een paar honderd miljoen euro aan de Belgische staat zou betalen. Van dat terugbetalen kwam nooit iets in huis, gewoon omdat de holding op haar tandvlees zit. De schulden bleven wél wat ze waren en Dexia vroeg zelfs een verhoging ervan, van 45 naar 55 miljard euro, waarbij België in feite een waarborg geeft voor het financieren van hoofdzakelijk Franse lokale besturen. Het leek dan ook een normale reactie toen 'onze' Vanackere recentelijk verklaarde dat dit zomaar niet kon en dat daarover eerst nog eens 'serieus' met de Fransen zou gepraat worden. Tegelijkertijd speculeerde hij erop, dat België - via Di Rupo - van Frankrijk meer zou gedaan krijgen nu de socialist Hollande in het Elisee zijn intrek had genomen. Niet dus. Hollande mag dan al een socialist zijn, hij is in de eerste plaats een Fransman. Ik schreef het vroeger al eens: ook Chauvin* was een Fransman. Het resultaat van dit alles is dus een nul op Vanackere's rekest. De waarborg aan de Dexia holding wordt, zoals door Dexia gevraagd, opgetrokken tot 55 miljard euro en het aandeel van België m.b.t. de waarborg blijft wat ze was: 60%. Daarmee is het 2-0 voor Frankrijk en mag België al blij zijn dat de match niet wordt afgelast, want dat zou ons 15% van het bbp kunnen kosten...
* Nicolas Chauvin zou een soldaat geweest zijn in het eerste leger van de Franse republiek. Hij werd 17 keer gewond en werd door Napoleon gedecoreerd voor zijn moed en inzet voor zijn vaderland. Van zijn naam komt het woord 'chauvinisme'.
Groot nieuws gistermiddag op de Tv journaals: 'De asielcrisis is voorbij'! Wat later bleek het te gaan om het jaaroverzicht van 2011 en kregen we Maggie De Block in beeld. Die zei al iets anders, nl, dat het 'ergste' voorbij 'zou' zijn. 'Waarschijnlijk', voegde ze er nog aan toe. Dat goede nieuws had trouwens helemaal niets te maken met het jaarverslag over 2011, maar met het eerste kwartaal van 2012. In die drie maanden, met daarin de 14 ijsdagen, bleken er nl minder aanvragen en meer vertrekkers te zijn geweest. Om geen appelen met citroenen te vergelijken, moet men echter het hele jaar vergelijken met het hele vorige. Economische gelukzoekers zijn nl inventief en creatief genoeg om nieuwe achterpoortjes te vinden in de doorgaans poreuze Belgische wetgeving. Zo blijft er bv het probleem van de 'meervoudige' aanvragen en het feit dat men de aanvragen om gezondheidsredenen van slechts 15% kon goedkeuren (de andere 85% waren dus fake). Om nog maar te zwijgen over die vijf (5!) Marokkanen die men heeft kunnen terugsturen, terwijl er hier nog meer dan duizend veroordeelden achterblijven in onze overbevolkte gevangenissen. Dat verhaal over al die kinderen die in Vlaanderen in arme gezinnen wonen bv, zal wel kloppen, maar heeft ook veel met de instroom van allochtonen te maken. Als wij die hier met drommen laten blijven binnenkomen, is het logisch dat die aantallen niet zullen verminderen, integendeel. Men heeft het daarom ook altijd over 'kinderen in Vlaanderen', niet 'Vlaamse kinderen'. I.v.m. het steeds multicultureler worden van onze samenleving en de gevolgen daarvan voor de veiligheid, is het trouwens opmerkelijk, dat nu ook onze Franstalige politici begrepen hebben dat zoiets als Sharia4Belgium niet kán. Dat ze eindelijk tot dat besluit gekomen zijn heeft alles te maken met het feit dat die mafkees van een Fouad Belkacem deze keer, n.a.v. de rellen in Sint-Jans-Molenbeek, zijn haatspeeches in het Frans heeft gehouden. Frans is de enige taal die onze francofonen echt verstaan. Zolang die kerel en zijn geestesgenoten hun onzin in het Nederlands uitbraakten, leek het Onkelinx, Milquet en Co niet te raken. Nu hebben ze het blijkbaar wél verstaan en kunnen ze straks niet meer afkomen met 'Wir haben es nicht gewußt'.
In mijn blog van 1 juni (over Uplace) schreef ik nog, dat we ons beter zorgen zouden maken om B-H/V. Wel, het is nu zover. Gisteren, maandag 4 juni, werd het allereerste punt(je) van het zogeheten 'Vlinderakkoord' goedgekeurd, op twee dagen na een half jaar na de samenstelling van de regering Di Rupo op Sinterklaasdag. Dat punt(je) betreft het stemmen van landgenoten die in het buitenland wonen. Die zullen voortaan niet telkens een aanvraag moeten indienen om te kunnen stemmen. Dus een probleem waarvan niemand zal wakker liggen. Anders is het gesteld met, ja met B-H/V, waarover de besprekingen eindelijk begonnen zijn en wel met een serieus dispuut. Het probleem komt zelfs niet eens van de oppositie, maar van de Hoge Raad voor Justitie die vindt dat de gerechtelijke splitsing van het kiesarrondissement B-H/V nooit uit te voeren is tegen midden 2014. De 'commissie voor de modernisering van de rechtelijke orde' (zoiets bestaat inderdaad ook), zegt zelfs dat de volledige afwerking van deze zaak in het beste geval pas tegen 2017 klaar zal zijn. De reden daarvoor is vrij eenvoudig: volgens de akkoorden van de club van acht (de huidige meerderheidspartijen plus de groenen), wordt het bestaande parket ontdubbeld in één voor Brussel en één voor Halle/Vilvoorde. Dat brengt met zich mee dat de francofonen van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt ervoor te zorgen dat er aan Nederlandstalige kant 181 plaatsen teveel zouden zijn en aan Franstalige kant 117 te weinig. Verder zouden er 40 magistraten en zo'n 200 personeelsleden extra moeten worden aangeworven, iets wat minstens een jaar in beslag zal nemen. Om dit probleem op te lossen zullen er volgens Crootje tweetalige Nederlandstaligen 'tijdelijk' naar de Franstalige kant worden overgeplaatst. M.a.w. de Vlamingen zullen dit probleem weer maar eens moeten oplossen én betalen. Vooral dat laatste is een ergerlijke zaak, zeker omdat men nu reeds weet, dat het straks de Vlamingen zullen zijn die met een gerechtelijke achterstand zullen te maken krijgen. Zij mogen (nog maar eens) méér betalen om minder te krijgen en daar blijken ook onze Vlaamse meerderheidspartijen (én de groenen) mee akkoord te gaan. De beruchte transfers nemen daarmee niet af, ze stijgen zelfs nog (met 77 miljoen). De geschiedenis blijft zich maar herhalen in dit landje.
* In het bekende mopje is 'de ontwikkeling van de moeilijkheden' fase twee, niet fase één (dat zijn 'de moeilijkheden van de ontwikkeling'. In een apenland zoals België (dixit Mark Eyskens) blijkt echter alles mogelijk te zijn.
Na de averij die zijn partij heeft opgelopen in het Uplace-dossier, durft SP.a voorzitter Tobback Jr het blijkbaar niet meer aan nog een regionaal initiatief te nemen. 'Dan maar federaal gaan', moet hij gedacht hebben toen hij dit weekeinde op de familiedag van de partij in Bellewaerde een voorstel lanceerde om tienduizend (10.000!) schoolverlaters te verzekeren van een (alvast tijdelijke) job, betaald door de overheid. Op zichzelf misschien geen slecht idee, ware het niet dat het herinneringen oproept aan de vroegere plannen van Onkelinx (het 'Rosettaplan' naar de gelijknamige film van de gebroeders Dardenne) en Milquet, dat ik toen het 'Milquettaplan' heb genoemd. Beide plannen waren voor Vlaanderen verwaarloosbaar en dat wordt met het 'Brunettoplan' waarschijnlijk ook zo. Het probleem met al dat soort plannen was en is, dat ze verkocht worden als een eenheidsworst voor het hele land, terwijl de noden in Vlaanderen, Wallonië en Brussel niet dezelfden zijn. De meeste jongeren zonder werk vindt men in Wallonië en zeker in Brussel, maar veel minder in Vlaanderen. Net zoals de plannen van Onkelinx en Milquet gaat dat van Tobackske in de eerste plaats de problemen van over de taalgrens tegemoet komen (niet oplossen), terwijl Vlaanderen eerder steun moet krijgen voor het actief houden van zijn 50-plussers. Als er van dat plan iets in huis zou komen, dat zal het in de eerste plaats weer Wallonië en Brussel bevoordelen, terwijl Vlaanderen er alleen bij betrokken zal worden om de rekening te betalen, zoals gewoonlijk als er in dit land iets federaal wordt 'geregeld'. Misschien vraagt Tobbackske zich ook af waarom het socialisme niet meer aanslaat in Vlaanderen. Tja, waarom toch?
Ergens in april was er op de RTBf een reportage van Frédéric Deborsu, wereldberoemd geworden in Vlaanderen door zijn 'interviews' van Leterme, zijn 'Bye,bye Belgium' en - samen met zijn broer - zijn inbreng in de Zevende Dag met een wekelijks verhaal over gebeurtenissen in Wallonië. De reportage, waarvan hierboven sprake, ging echter over iets anders, nl over de moslimextremisten in Brussel. Deborsu kreeg toen bakken kritiek over zich vanwege de Franstalige media en linkse politici en een van de hardste roepers was Philippe Moureaux, de éminence grise van de PS, tot voor kort voorzitter van de PS in Brussel en momenteel, niettegenstaande zijn gevorderde leeftijd (73), nog altijd burgemeester van een der Brusselse baronieën, nl St. Jans Molenbeek. Moureaux noemde Deborsu toen o.m. 'een waardige leerling van Goebbels', de nazi-minister van propaganda onder Hitler. De afgelopen week heeft Moureaux, nota bene getrouwd met een moslima die zijn dochter zou kunnen zijn, wel wat gas moeten terugnemen, nu het er uitgerekend in zijn 'Meulebeik' weer bovenarms op zat tussen politie en moslimextremisten. Hij had wel schoon vertellen, dat de vrouw, waarmee de hele heisa begonnen was, uit Ganshoren kwam en zelfs een Belgische bekeerlinge was en dat de rellen werden opgestookt door die gekke mafkees van Sharia4Belgium uit Antwerpen. Het gebeuren speelde zich wel (weer) af in zijn Molenbeek, waar hij hoopt dit jaar de gemeenteverkiezingen te winnen en er nog eens zes jaar bij te doen. Daarvoor heeft hij ook de stemmen van de plaatselijke moslims meer dan nodig. Dit alles, terwijl hij er niet in slaagt de probleemwijken in zijn gemeente aan te pakken, het geweld in te dijken of de grote werkloosheid terug te dringen. Het was mede door Moureaux dat de PS (daarin gevolgd door CDH, SP.a en de groenen) steeds alle allochtonen welkom bleef heten en pamperen. Allemaal in de hoop, dat zij het nieuwe proletariaat zouden worden dat de linkse partijen nodig hebben om in de Belgische politiek te overleven. Het kan daar feitelijk niet genoeg stinken. Alleen zo zullen de ogen van veel nu nog niet geïnteresseerde burgers opengaan. Flup Moustache blijft waarschijnlijk wel burgemeester van Molenbeek, maar hij doet steeds meer denken aan die haan bovenop de mesthoop.
Wat een afgang, mensen! Na de 'miserietaks', waarbij de partij haar hand overspeelde, is er nu het Uplace debacle. Ezels kun je ze niet noemen, want die dieren zijn tenminste zo slim zich geen twee keer aan dezelfde steen te stoten. Je moet echter wel een dik vel hebben, zoals die Lieten, om voor de derde keer op minder dan een jaar, naast eerste piet Peeters de pers te moeten trotseren en te moeten ondergaan dat je volledig voor schut wordt gezet. Waarbij nog eens duidelijk werd gesteld, dat het bij de Vlaamse socialisten in de eerste plaats om de postjes gaat en dat ze bereid zijn daarvoor diep, zeer diep door het stof te kruipen. Men zou er haast medelijden mee krijgen. De partij zou beter haar oor eens te luisteren leggen bij de Gravensteengroep, een - nota bene - groep van eerder linksgeoriënteerde intellectuelen (Vermeersch, Abicht, Rondas e.a.), die zopas een boek heeft uitgegeven* waarin de tien manifesten, die ze tot nu toe gepubliceerd heeft, gebundeld werden. In haar tot nu toe laatste manifest stelt de groep dat het zgz 'Vlinderakkoord', waartoe ook de SP.a zich verbonden heeft, inderdaad slecht is voor Vlaanderen: - De transfers worden niet afgebouwd, maar integendeel gebetonneerd voor 25 jaar. - Het Vlaamse territorium wordt 'permeabel' gemaakt voor de Franstalige inwijkelingen. - De Vlaamse gemeenschap wordt uit Brussel geweerd. Dat alles door een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen. De groep stelt ook, dat links in Vlaanderen het slechtst scoort van heel Europa, omdat heel wat Vlaamse intellectuelen en kunstenaars nog steeds allergisch blijken te zijn voor het woord 'Vlaams'. Zo hoort men het ook eens van een ander en kunnen Tobackske en de zijnen dat boek beter maar eens grondig lezen, i.pl.v. voortdurend uit hun nek te kletsen en hun woord niet te houden bij politieke overeenkomsten. Om nog maar te zwijgen over de uitspraken van burgemeester Bullebak van Leuven...
* 'Land op de tweesprong', uitgeverij Pelckmans 2012, 183 blz, 24,30 euro
Het is al langer bekend, dat men voor zijn plezier niet met de auto naar Brussel moet rijden. De kans om erin of errond ergens vast te komen zitten, is bijna dagelijkse kost. Dat mensen er naartoe zouden rijden enkel en alleen om er gaan te winkelen, kan er bij mij helemaal niet in. Kuddegeest zit er bij vele Vlamingen wel ingebakken (als er iets te doen is: allen daarheen!), maar ergens zijn er m.i. toch grenzen. Ik begrijp dan ook niet dat men zoveel misbaar maakt over dat Uplace verhaal, dat al drie jaar aansleept en nu misbruikt wordt voor vulgaire verkiezingsdoeleinden. Dat de SP.a nu plots zo milieu bewust is geworden, is meer dan bedenkelijk. Om te beginnen zijn er binnen de Vlaamse regeringen (zowel de huidige als de vorige) in totaal al zestien (16!) vergaderingen geweest, waarbij de Vlaamse socialisten geen enkele keer hebben tegengestemd. Meer nog: het project was mede door hun ministers Vandenbroucke en Van Brempt in 2009 opgestart. Zelfs nu hadden ze het volledig legaal kunnen tegenhouden door de zaak niet aan Schauwvliegje te delegeren. Nu ze dat wél gedaan hebben, moeten ze daarna niet moord en brand schreeuwen als dat meisje tenslotte een beslissing neemt. Volgens mij is het dan ook om meer te doen dan enkel dat shopping center. Eerst was er de Oosterweel discussie, waarin de SP.a kazak keerde. Tussendoor nog een (kleinere) discussie over de gezondmaking van De Lijn, waarbij de ticketprijzen (heel lichtjes) werden verhoogd. Dan de affaire rond de zgz 'miserietaks', een belasting op de verkoop van de eigen woning bij echtscheidingen. Ook daar was de SP.a in eerste instantie akkoord en later dan weer niet. En nu dus Uplace. M.i. voelen de roodhuiden zich gesterkt door het feit dat ze in de laatste peilingen niet meer achteruitgaan en willen ze gewoon munt slaan uit deze situatie, met in het achterhoofd de wil om de N-VA uit de Vlaamse regering te krijgen. Het is trouwens opmerkelijk dat de partij, die zoveel stampede veroorzaakt in het Vlaamse parlement, er steeds braafjes bijzit in het federale en daar CD&V en Open VLD de kastanjes uit het vuur laat halen. Slaafjes van Di Rupo en Peeters moet het dan maar uitzweten. Madame Lieten, die meteen het besluit van Schauwvliegje afschoot, heeft recentelijk zelf 15 miljoen euro gegeven voor een ... shopping center in Beringen, niet toevallig haar eigen regio. Als voorbeeld van schijnheiligheid kan dat tellen. Oh, ja, er was ook nog de zoals steeds ongezouten kritiek van bullebak Tobback Sr. Dat is de man die eertijds op zijn eentje ging verhinderen dat de HST door Leuven zou rijden. Hij dreigde er zelfs mee op de sporen te gaan liggen (jammer genoeg, heeft hij dat niét gedaan). Die man krijgt nog steeds een tribune op de VRT, waarvan hij gretig gebruik maakt om zijn gal te komen spuwen. Uplace, mensen toch! Zouden we ons niet beter zorgen maken over B-H/V? Het blijft akelig stil in deze zaak, wat weinig goeds voorspelt.
Ik heb nogal wat connecties in het buitenland en krijg dan ook geregeld vragen over hoe dat nu juist allemaal zit in België. Dat is niet altijd even simpel om uit te leggen aan buitenlanders. Voor velen van hen, die zich niet laten overdonderen door onze Franstalige pers en diplomatie, is België een ingewikkeld land en dat is het ook. Het kan echter nóg moeilijker. Probeer een buitenlander maar eens onze energiesituatie uit te leggen. Deze winter dreigden we op een gegeven ogenblik zonder stroom te geraken, omdat er niet genoeg elektriciteit was. Tijdens het voorbij Pinksterweekeinde gebeurde hetzelfde, maar nu omdat er teveel stroom was. De groene stroom geleverd door windmolens en zonnepanelen, die normaal momenteel goed is voor amper 7% van het gehele netwerk, bleek die zomerse dagen drie keer zoveel elektriciteit voort te brengen. Doordat de industrie die dagen grotendeels stil lag, dreigde het netwerk overbelast en zelfs beschadigd te worden en was men tenslotte verplicht de overbodige elektriciteit aan Frankrijk te verkopen aan één vierde van de marktprijs, dus met een serieus verlies. Blijkt nu, dat er centrales zijn die men kan stilleggen, andere die men niet kan stilleggen en nog andere die men niet mág stilleggen. De kerncentrales zouden te onveilig zijn, de steenkoolcentrales te vervuilend, de gascentrales niet rendabel en de groene stroomcentrales te duur voor de overheid. Elia, onze hoogspanningsnetbeheerder wil daar nu iets aan doen door te centrales te vertellen wanneer en hoeveel ze kunnen 'draaien'. Elia zou beter in eigen boezem kijken. Ons elektriciteitsnet voor hoogspanning is nl te klein. Dat weten we al sinds men begonnen is met de windmolenparken in zee. De stroom die daar geproduceerd wordt, moet worden uitgevoerd naar het buitenland omdat ons hoogspanningsnet dat ook al niet aan kan. I.pl.v. schoolmeester te spelen zou Elia er dan ook beter voor zorgen dáár iets aan te doen. Sinds Cervantes weten we dat men een gevecht tegen de windmolens niet kan winnen. Don Quichotte leeft hier nog!
De twee VRT-onderzoeksjournalisten Wim Van den Eynde en Luc Pauwels hebben gisteren officieel gereageerd op de 65 aanmerkingen van Vande Lanotte over hun boek 'De Keizer van Oostende', waarin geen al te fraai beeld van hem werd geschilderd. In totaal blijken de opmerkingen van de geleerde professor te gaan over slechts 15% van het boek, waaruit voortvloeit dat de resterende 85% wél zullen kloppen. Wat die 15% betreft hebben de journalisten trouwens toegegeven, dat er enkele foutjes in staan, die ze meteen zullen corrigeren, maar dat de hoofdzaak, nl dat Vande Lanotte misbruik maakte van zijn onderscheidene functies en overlappende bevoegdheden in zowel de politiek als de zakenwereld, overeind blijft. Het blijkt in dit landje nog steeds mogelijk te zijn de wetten op een legale manier te ontduiken. Vande Lanotte heeft deze keer niet meteen gereageerd op de weerlegging van zijn 65 puntenplan, zodat we met enige waarschijnlijkheid kunnen stellen, dat het boek ter zake grosso modo wel zal kloppen. Of de vice-premier, minister, hoogleraar, basketclub voorzitter, bestuursmandataris, havenvoorzitter enz. daaruit zijn conclusies zal trekken en de eer aan zichzelf zal houden, is zeer de vraag. Hij kan misschien Mark Eyskens parafraseren. Toen die, als minister van Buitenlandse Zaken in een van de regeringen Martens, verantwoordelijk werd gesteld voor het uitreiken van een visum aan een terrorist en gevraagd werd ontslag te nemen, zei hij: 'In een normaal land zou ik dat doen, maar niet in een apenland zoals België'. Einde citaat van de man die tegenwoordig als de ultieme belgicist door '"t leven wil gaan.
Gisteren was er een 'kandidatendag' van CD&V in Geel, de barmhartige stede. Ze konden m.i. geen betere plaats gekozen hebben, want de partij kan best wat extra gezins(partij)zorg verdragen. Alhoewel ze nu nog de helft van het aantal zittende burgemeesters in Vlaanderen claimt en in drievierden van alle Vlaamse gemeenten voorlopig nog mede de lakens uitdeelt, hangt ze op vele plaats nog met haken en ogen aan elkaar of geeft ze de eigen identiteit op en schurkt ze, zoals in Antwerpen, aan de bij de lijst van een socialistische burgemeester, in de hoop de schamele schepenpostjes die ze er nog hebben, te kunnen behouden. In mijn blog van 17 maart ll had ik het nog over de penibele situatie waarin de christendemocraten zich bevinden in Turnhout, de hoofdstad van de Kempen, waar de partij al decennia lang aan het bewind is. Ik had het toen over Dré Wolput, een oud ACV-voorzitter die er met een eigen partij wou beginnen. De brave man had blijkbaar mijn blog gelezen ('Turnhout, cultuurstad in mineur') want hij nodigde mij uit op de stichtingsvergadering van zijn nieuwe partij. Ik heb hem daar vriendelijk voor bedankt, erbij voegend dat ik in heel mijn leven nooit lid van een politieke partij ben geweest, zelfs van geen vakbond en dat ik dat zo wenste te houden. Ondertussen blijkt dat Dré Wolput niet de enige ex-CD&V'er is die in Turnhout voor eigen rekening begint. Op 14 oktober zal men er (ex?)-CD&V'ers terugvinden op liefst 5 (vijf!) verschillende lijsten: op die van huidige burgemeester Stijnen, die gesteund wordt door Beke en Co, op die van eerste schepen Vos die de steun krijgt van het ACV, op die van Dré Wolput waarvan reeds sprake, zelfs op die van Groen waar huidige ACV voorzitter Boogers op de tweede plaats zal staan en tenslotte op die van de laatste nieuwe partij, 'DE Stadslijst', een samengaan van Open VLD, de middenstandsvereniging 'Turnhout vooruit' en twee ex-CD&V dames die er respectievelijk lijsttrekster en -duwster worden. Lijsttrekster is Bieke Mateeusen, lerares aan het Heilig Grafinstituut, die in 1999 voor de toenmalige CVP nog 7.000 stemmen haalde bij de federale verkiezingen. Lijstduwster is An Vantornout, nu ook nog gemeenteraadslid, maar vorig jaar uit de partij gezet, omdat ze - samen met twee andere CD&V'ers - niet akkoord ging met het gemeentelijk mobiliteitsplan van Stijnen en Co. Buiten deze massa ex-CD&V'ers is er het Vlaams Belang met als boegbeeld Paul Meeus, jarenlange medewerker van Gerolf Annemans in de Kamer, die beschouwd wordt als de meest ervaren politicus van de hele stad én nieuwkomer N-VA met als lijsttrekker niemand minder dan Erwin Brentjes, ex-TAK leider. Ook in de laatste partij zouden er echter interne strubbelingen zijn en blijkt die dus ook last te hebben van wat we maar de 'Turnhoutse ziekte' zullen noemen. Misschien contaminatie als gevolg van het vroegere kartel met CD&V? Als typisch voorbeeld van Vlaamse gemeenteverkiezingen kan het in Turnhout wel tellen. Daar zal straks meer nodig zijn dan de gebruikelijke loodgieter om er een gemeentelijke meerderheid ineen te flansen...
