Het moet niet altijd politiek zijn. In het wetenschappelijk vakblad Science verscheen zopas een studie die zou aantonen dat de Indo-europese talen, waartoe ook het Nederlands behoort, afkomstig zouden zijn uit het gebied dat nu Turkije* heet. Van daaruit zouden die talen zich over heel Europa en een deel van Azië verspreid hebben en dat gebeurde ongeveer gelijk met de opkomst van de sedentaire landbouw. Eerder werd al aangenomen, dat die talen vertrokken zouden zijn vanuit de huidige Russische steppen, ten noorden van de Kaspische Zee, wat ook niet zo heel erg ver uit de richting is. Eigenlijk is dat niets nieuws, want dat was al langer bekend. Alleen was er geen steekhoudend bewijs voor, iets dat er nu wel zou zijn door een zeer ver doorgevoerde talentest met de modernste computermiddelen. Een bewijs dat vroeger werd aangehaald was niets minder dan bijbel, met het verhaal van Noë en de zondvloed. Die laatste zou wel degelijk bestaan hebben, zij het dan niet in het romantische kader waarin het in de bijbel is verschenen. Er is een tijd geweest, dat de Middellandse Zee noch de Zwarte Zee bestonden en Europa met Afrika over land verbonden waren. De Middellandse Zee ontstond toen het water van de Atlantische Oceaan door de engte van het huidige Gibraltar brak, de Zwarte Zee nadat hetzelfde gebeurde bij de Bosporus en de Dardanellen. Waar de Zwarte Zee zich bevindt, moet er zich vroeger een enorm grote vruchtbare vlakte bevonden hebben. Dat heeft men kunnen afleiden uit boringen onder de zeespiegel waarbij resten van zoetwaterdieren naar boven kwamen. Bij de overstroming van die vlakte, een echte zondvloed, heeft er zich een enorme volksverhuizing voorgedaan, waarbij de bewoners - hoofdzakelijk primitieve landbouwers - hun landbouw en hun talen mee naar o.m. Europa brachten. Dit speelde zich af rond dezelfde tijd waarin Noë, volgens de bijbel, zijn zondvloed beleefde. --- En nu we toch over talen bezig zijn: een tijdje geleden stond er in onze media een artikel over een zoveelste wetenschappelijke studie die zou aantonen dat onze taal, het Nederlands, enkele eeuwen ouder zou zijn dan tot nu werd aangenomen. Dat laatste had dan betrekking op de tot nu toe oudste bekende tekst van 'hebban olla vogala nestas bigunnan'. Welnu, dat klopt niet. Die nieuwe zgz oudste teksten zijn nl geen Nederlands, maar Nederfrankisch, dat op zijn beurt uit het oerfrankisch stamt en waarvan meerdere huidige Germaanse talen afkomstig zijn (het Luxemburgs - Lëtzebuerger - wordt nu ook nog "Moeselfrankisch' genoemd).
* In het huidige Turkije wordt Turks gesproken, een uit centraal Azië afkomstige taal, die o.m. verwant is met het Fins, het Ests, het Hongaars en enkele talen uit de zuidelijks staten van de vroeger Sovjet Unie. Ze heeft niets te maken met het Indo-europees, dat gesproken wordt van IJsland tot India. Zelfs het Perzisch is met de Indo-europese talen verwant.
Zondag maken we het einde van wat we maar de 'zomereditie' van de IJzerbedevaart zullen noemen, of wat ervan overblijft. Die van vorig jaar was al een heel mager beestje en het zou best kunnen dat het dit jaar nog minder wordt. Reden daarvoor is, dat de concurrentie zijn IJzerwake nu op dezelfde dag geprogrammeerd heeft en dat het dus kiezen wordt voor wie de vorige jaren geen van de twee manifestaties wilde missen. De boodschap van de traditionele IJzerbedevaart, nl de herdenking van de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog, het autonomiestreven van Vlaanderen en de oproep tot Vlaamse eensgezindheid is in Diksmuide trouwens al enkele jaren begraven en wordt tegenwoordig alleen nog uitgedragen op de IJzerwake in Steenstrate. In Diksmuide zal men voortaan alleen nog 'den Grooten Oorlog' herdenken en wel op 11 november, de Belgische nationale feestdag ter zake. Men kan dan ook rustig stellen dat de IJzerbedevaart het zoveelste Vlaamse initiatief is dat door België wordt gerecupereerd, met de bereidwillige medewerking van de laatste Mohikanen van de ter ziele gegane Volksunie én de Vlaamse regering. Die laatste is de manifestatie immers blijven steunen en zal straks weer kabouter Peumans afvaardigen om er de hoofdspeech af te steken. De kans is groot dat we een herhaling krijgen van Peumans' memorabele belabberde speech van 11 juli, waarop hij de Walen bewierookte. Dat is verre van denkbeeldig, daar er op de 85ste en laatste zomerse editie van de IJzerbedevaart zelfs een delegatie van de 'Waalse vrienden' zal zijn. Ge weet wel, die groep die in de jaren negentig door toenmalig voorzitter Lionel Vandenberghe werd uitgenodigd van ons te scheiden en nu de bedevaart mee komt begraven. Iets dat ze waarschijnlijk met veel plezier zal doen. De pacificatie, weet ge wel. Dat die pacificatie ook van Franstalige kant moet komen, lijkt weer iets teveel gevraagd. Dat maken we mee in de faciliteitengemeente Sint-Genesius-Rode, waar de laatste editie van de Gordel (nóg zo'n Vlaams initiatief dat begraven wordt) van het overwegend Franstalig schepencollege zelfs een start en aankomstverbod kreeg, nota bene in de woonplaats van 'onze' Europese president. En de Vlaamse regering staat erbij en kijkt er naar. Ze heeft nu nog een verlengd weekeinde om haar tanden eens te laten zien. Of zijn ze die werkelijk kwijt, zoals 'Dieu' Spitaels het indertijd verwoordde?
In de discussies over de kerncentrales kreeg minister Vande Lanotte de steun van de werkgeversorganisaties, ook van Voka, de vereniging van Vlaamse Ondernemers en Kamers van Koophandel. Ze laten weten, dat het bedrijfsleven bij een dreigend tekort aan stroom bepaalde activiteiten kan afbouwen of stopzetten. Naar het schijnt bestaat er al zo'n soort akkoord met netbeheerder Elia. Erg veel moeten we ons daarover niet voorstellen: het gaat om zo'n 2 tot 3% van het totale stroomverbruik en ze doen het ook niet kosteloos, wat betekent dat het toch ergens weer door iemand zal moeten betaald worden. Het hele verhaal lijkt dan ook meer een geste om bij de minister in het gevlij te komen, meer niet. Dat de vereniging van Belgische Ondernemingen (VBO) zoiets doet, tot daar toe. Dat Voka daaraan meedoet, doet vragen rijzen. Vóór de fusie die tot Voka leidde, waren de Vlaamse ondernemers verenigd in het Vlaams Economisch Verbond (VEV), dat erg Vlaams ingesteld was. Dat blijkt de laatste tijd steeds minder het geval te zijn. Zo zie ik niet in waarom zij nu een minister moeten bijspringen, wiens partij de Vlaamse belangen zeker niet ten volle behartigt, om het beleefd uit te drukken. Er zijn trouwens meer tekenen dat Voka de laatste tijd een meer Belgische koers aan 't varen is. Zo verhuist de vereniging haar hoofdzetel van Antwerpen naar Brussel, zogezegd om (verplaatsings)kosten te drukken. Erger is dat ze mede pleitbezorger is van de 'Brussels Metropolitan Region' (BMR), een volgende stap in de richting van een verdere verfransing van Vlaams Brabant. Daarbij wordt het argument gebruikt dat er, na de splitsing van B-H/V, een pacificatie zou zijn van de twee gemeenschappen, iets wat helemaal niet waar is. Voor zover dat al bewezen moet worden, verwijs ik naar de recente weigering van de door Franstaligen beheerde faciliteitengemeente Sint-Genesius-Rode, die weigert voor de (misschien) laatste Gordel nog start en aankomstplaats te zijn. Van de door Di Rupo en Co uitgebazuinde pacificatie is er in de Rand hoegenaamd geen sprake. Het bevestigt wel wat Guido Moons (VVB) zopas nog stelde, nl dat de Vlamingen een economische agenda hebben, de Franstalige een politieke en dat de uiteindelijke beslissingen bijna altijd politiek zijn.
Indertijd toen de groenen nog Agalev'ers waren, werd de partij geleid door een secretaris, niet door een voorzitter. Dat hadden de zgz milieuverbeteraars afgezien van de communistische partijen uit het Oostblok en gaf duidelijk aan dat ze wel degelijk 'watermeloenen' waren: groen naar buitenuit, maar rood van binnen. De laatste secretaris was Jos Geysels, de uitvinder van het cordon sanitaire, voorwaar echt iets om trots op de zijn. De man verdween uit de groene belangstelling, toen zijn partij bij de volgende federale verkiezingen geen enkel zetel meer overhield. Een gevolg van de nieuwe kieswet, die een drempel van 5% voorzag, wet waar de groenen in al hun hoogmoed mee instemden. De partij veranderde van naam: eerst gewoon Groen, daarna Groen! (met een uitroepteken) en dan weer Groen (zonder). Wat echter niet veranderde was de sectaire, nog steeds communistische ingesteldheid die naar buitenuit verdoezeld wordt, maar intern nog steeds wordt nageleefd. Dat laatste heeft Luckas vander Taelen zopas nog mogen ondervinden. Vander Taelen is Vlaams volksvertegenwoordiger voor Groen en woont in Brussel. Op geregelde tijdstippen schrijft hij columns voor De Standaard en legt hij daarin vrij en vrank uit hoe Brussel verloedert. Zo was hij ook akkoord met de intussen berucht geworden korte documentaire van Sofie Peeters 'Femme dans la rue', waarin het wangedrag van Brusselse allochtone jongeren wordt aangeklaagd. Dat wordt in zijn partij niet geapprecieerd. Paul Pataer, nog zo'n krypto communist, die voor Groen in de Gentse gemeenteraad zetelt en o.m. ook voorzitter is van Vluchtelingenwerk Vlaanderen - een organisatie die zijn best doet zoveel mogelijk nieuwe Belgen bij te maken - vindt vander Taelens kranten stukje 'dicht in de buurt van raciale voordelen'. Pataer wordt in zijn aanklacht gesteund door kletskous Almaci, een Mie Vogels van allochtone afkomst, die vindt dat vander Taelen de problemen 'veralgemeent'. Kortom, er heeft weer eens iemand de waarheid gezegd en dat mag niet bij de watermeloenen als dat niet in hun kraam past. Vander Taelen, die vroeger al eens schepen was in Vorst, krijgt daar geen verkiesbare plaats meer op de Ecolo/Groen lijst. Hij wordt gewoon geboycot omdat zijn terechte kritiek op de verloedering van Brussel - die hijzelf dagelijks meemaakt - niet past in het kader van de groene multicultuur van 'weg met ons'. Om trouwens te weten hoe ver die gaat, volstaat het te weten dat de eerste tien plaatsen op de kieslijst van Ecolo/groen in Vorst zijn voorbehouden aan Franstaligen...
Vande Lanotte is dezer dagen niet weg te slaan uit onze media die hem, als linksgezinde (en wegens de komkommertijd) alle ruimte ter beschikking stellen. Volgens de geleerde professor kunnen we op onze beide oren slapen. Wat er verder ook zal gebeuren met onze energievoorziening, de eindverbruiker zal geen cent méér betalen. Kadert die uitspraak maar in, want de man weet op dit ogenblik helemaal niet wat hem (en ons) deze winter te wachten staat. Na het Federale Agentschap voor Nucleaire controle (FANC) heeft nu ook de Commissie voor Regeling van Elektriciteit en Gas (CREG) gewaarschuwd voor het gevaar van een black-out en de gevolgen ervan, ook voor onze portemonnee. Volgens Vande La zijn dat echter allemaal zeurkousen en zal hij eens laten zien wat hij zal laten zien. Wordt gegarandeerd vervolgd. Als de keizer van Oostende straks ongelijk krijgt, kan hij dan beter maar meteen opstappen. Van betalen gesproken, ook Guido Moons, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), heeft nog eens duidelijk gesteld, dat het de Vlamingen en alleen de Vlamingen zijn, die de facturen van dit land betalen. Volgens hem betalen wij de crisis zelfs driemaal: eenmaal voor onszelf, eenmaal voor de rest van België dat nooit geld schijnt te hebben en eenmaal voor de zesde staatshervorming die Di Rupo er heeft kunnen doordrukken mede dank zij de steun van de traditionele Vlaamse partijen, die daarmee ook hun eigen kiezers laten bloeden. Moons heeft trouwens nog iets zinnigs gezegd: wij, Vlamingen, hebben voor alles een economische agenda ('It's the economy, stupid!'), de Franstaligen een politieke. Dat is, volgens mij, mede de reden, waarom wij bij het scheiden van de markt meestal aan het kortste eind trekken, gewoon omdat eender welke wijziging tenslotte afhangt van een politiek besluit, waarbij wij Vlamingen ons dood staren op 's lands belang en zij alleen de eigen profijtjes in 't oog houden. Iets om over na te denken.
Ik heb het hier al enkele keren geschreven: de kiescampagne naar 14 oktober toe zal een vuile campagne worden. We hebben al e.e.a. meegemaakt, met o.a. de uitspraken van Patrick Dewael, ooit Vlaams minister-president nota bene, die zijn in een concentratiekamp gestorven grootvader erbij sleurde (en daar zelfs door de Belgische joodse gemeenschap voor werd teruggefloten). Ik schreef toen al dat de wanhoop bij de 'traditionelen' groot was. Het gaat helemaal niet goed met dit land en de Vlaamse partijen die Di Rupo steunen slagen er niet in ergens te scoren. Of het nu om de staatsschuld gaat, de energiebevoorrading of Justitie, altijd blijken de hoofdschuldigen de politieke partijen te zijn geweest die decennialang dit land mismeesterd hebben. Het enige argument dat hen overblijft is de tegenpartij(en) zwart maken en dit met alle middelen. Wat dat je trouwens van deze uitspraak: 'Assange krijgt politiek asiel in Ecuador. Een land om te onthouden. Je weet maar nooit na 14 oktober'. Einde citaat, uitgesproken door Rik Torfs, voorlopig nog senator voor CD&V en kerkjurist a.u.b. Alsof een Vlaams-nationale gemeentelijke overwinning in Noetezaaie of Loederpee morgen hier het einde van onze vrijheid zou betekenen... Klein, klein Rikske. Vuil ventje. Niet voor niks wilden de Leuvense studenten hem indertijd niet als rector van hun universiteit. 't Is ver gekomen als een verkozene van een (zgz) christelijke partij geen andere argumenten meer heeft.
De geschiedenis herhaalt zich en dat geldt ook voor de oude(re) moppen, o.a. die over de specialist en de manager: - Een specialist is iemand die veel weet over weinig, steeds meer komt te weten over steeds minder en tenslotte alles weet over niets. - Een manager is iemand die weinig weet over veel, steeds minder komt te weten over steeds meer en tenslotte niets weet van alles. De specialist in mijn verhaaltje van vandaag is Willy De Roovere, directeur-generaal van de FANC (Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle) en de manager Melchior Wathelet Jr, staatssecretaris van o.m. Energiebevoorrading. Eerstgenoemde weet waarover hij praat, laatstgenoemde blijkbaar niet. Vanuit zijn vakantieoord ergens in Zuid-Frankrijk bestookt Wathelet de Belgische media met allerlei dooddoeners van scenario's over hoe hij een eventuele, energiecrisis zal aanpakken, maar ze hebben eerder veel weg van indianenverhalen. Zo gaat hij dan stilgelegde niet-nucleaire centrales weer opstarten, gaat hij producenten e.e.a. verplichten en hou hem tegen of hij zal ik weet niet wat doen. Om te beginnen is het helemaal nog niet zeker dat Doel 3 en Tihange 2 niet meer zullen worden opgestart. dat weten we pas ergens in oktober. Ten tweede draaien bij een eventuele echte winterpiek nog altijd de andere kerncentrales. Ten derde kunnen stilleggende centrales steeds weer worden opgestart, maar dat zal tijd en geld kosten, eventuele onverwacht opkomende problemen niet meegeteld. Ten vierde kan men nu al raden dat de dan ingevoerde stroom meer dan waarschijnlijk uit Frankrijk zal komen, het nieuwe vaderland van Electrabel en zullen de Fransen wel weten hoe ze hun minderinkomsten in België kunnen compenseren. De energievoorziening in dit land blijft zo een dubbeltje op zijn kant. Dit heeft in de eerste plaats niets te maken met Doel of Tihange, maar wel met de niet bestaande energiepolitiek van de Belgische regeringen tijdens het laatste decennium. Van Verhofstadt over Leterme tot en met Di Rupo. We kunnen alleen maar hopen dat er bij de eerste de beste strenge winterprik inderdaad geen black-out komt, maar weten nu al dat het de verbruiker extra geld zal kosten. Dat is trouwens door Wathelet zelf al bevestigd, want op die manier houdt hij een slag om de arm. Om het (nog eens) met een Italiaans spreekwoord te zeggen: 'Chi sbaglia di testa, paga di tasca'' (wie faalt met het hoofd, betaalt met de geldbeugel).
Groot financieel nieuws: Telenet geeft zijn aandeelhouders 700 miljoen euro (28 miljard oude Befkens!). Dat geld heeft het bedrijf niet, het moet het eerst gaan lenen. Lijkt wel de Belgische staat. Het resultaat op financieel gebied is dan ook navenant: Telenet zal dan een schuld hebben t.o.v. geplaatst kapitaal van 1.323%. Even ter vergelijking: bij concurrent Belgacom, nochtans een staatsbedrijf, bedraagt die schuldverhouding slechts 64%. Nu zullen 'kenners' meteen daarop antwoorden, dat het zo'n vaart niet loopt, omdat Telenet over een geweldige cashflow beschikt, liquides die dagelijks binnen komen gestroomd. Dat klopt, maar een ongeluk is snel gebeurd. Zie maar wat er momenteel aan de hand is bij Facebook. Dat is letterlijk op zijn 'face' gegaan en heeft zijn aandelen op amper drie maanden tijd met de helft in waarde zien zakken. Zoiets kan in een wereld waarin men tenslotte hoofdzakelijk gebakken lucht verkoopt. Bij Telenet zal het inderdaad wel zo'n vaart niet lopen. Van het moment dat het daar niet meezit, wordt er nl de kijker gegijzeld. Dat hebben we vroeger al meegemaakt, toen men CNN, Arte en de Spaanse internationale zender uit de ether haalde, althans uit het analoge kanaal. Tussendoor werden de abonnementsgelden al een paar keer 'aangepast' en, met de komst van de digitale televisie, werden nog eens een deel buitenlandse zenders geschrapt voor de sukkelaars die zich geen digitale Tv kunnen veroorloven. Nog een geluk dat Telenet verplicht wordt de eigen zenders (én die van Nederland) op het analoge kanaal te blijven uitzenden, anders waren die daar ook al geschrapt geweest. De goede service, zegt u? Twee weken geleden viel, tijdens het middagjournaal, bij ons het kabelsignaal uit. Ik belde meteen de Telenet dienst, waar men mij vertelde dat er niets aan de hand was en dat het euvel waarschijnlijk bij mij thuis zou moeten gezocht worden. Dat dit zo niét was, merkte ik snel toen ook mijn buurman hetzelfde probleem bleek te hebben. Een klein half uur later werkte alles weer normaal, maar enig uitleg heb ik nooit gekregen. Toen een andere buurman zijn Telenet abonnement opzegde (hij was overgestapt op een ontvangst via schotelantenne*) moest hij afgeschakeld worden in het kastje langs de straatkant. Later bleek dat ze niet hem, maar mij hadden uitgeschakeld en duurde het twee dagen vóór ik weer radio en Tv ontvangst had. Gelukkig werkt mijn telefoon en Internet via Belgacom, zodat ik tenminste kon blijven bellen en mailen, iets wat mijn buurman niet kon, want die hangt voor alles af van Telenet. Ik heb ooit per ongeluk eens mijn Internetkabel afgesneden, toen ik wat té ijverig mijn maagdenpalm aan het snoeien was. Binnen de 24 uur was het hersteld en ik heb er nooit iets voor moeten betalen. Dat noem ik service. Telenet is - zolang het blijft duren - een cashmachine voor zijn aandeelhouders. De abonnee is er de melkkoe.
* Die buurman is geen allochtoon, zoals men snel zou denken, maar een Vlaming.
Er schijnt zich dan toch eindelijk iets te bewegen in ons politieke wereldje om tenminste eens van gedachten te wisselen over de plots verslechterende toestand van onze economie en de verklaringen daaromtrent door NBB gouverneur Coene, Eurostat en enkele financiële instellingen. De reactie komt echter niet van de nog steeds hoera, hoera roepende positivo's van Di Rupo, maar vanuit de oppositie. Zo heeft N-VA'er Jan Jambon gevraagd de Kamercommissie Financiën vroegtijdig samen te roepen en wordt zijn mening gedeeld door de Ecolo-voorzitter van diezelfde commissie. Vraag is maar, of ze gehoor gaan krijgen. Volgens Quicky en Vande La is er immers niets aan de hand. Eerstgenoemde beweert zelfs dat de buffer van 600 miljoen die Di Rupo in zijn begroting had ingebouwd voldoende zou zijn om de extra kosten op te vangen. Dit is larie, want alleen al door het opvangen van het verlies van de Dexia groep over 2011 en de bijna zekerheid van een kapitaalsverhoging waartoe België zich geëngageerd heeft, zullen die 600 miljoen al zijn opgebruikt. Met dank - het kan niet genoeg gezegd worden - aan de heer Leterme, weggevlucht naar de Oeso en toenmalig minister van Financiën Reynders, ondertussen bevorderd tot minister van Buitenlandse Zaken. Daarbovenop komen nog de gevolgen van de economische krimp van 0,6% in het tweede kwartaal van dit jaar die de staatsschuld zal verhogen en zelfs daar houdt het niet bij op. Het blijkt nl dat er meer dan waarschijnlijk nog enkele honderden (!) miljoenen bij zullen komen naar aanleiding van een 'beschikking' van het Europese Hof van Justitie i.v.m. het teveel betalen van een, dividendenbelasting door buitenlandse investeerders, belasting die nu zal moeten worden terugbetaald. Deze zaak, nota bene, over een uitspraak van datzelfde Hof uit 2009, destijds door toenmalig minister van Financiën Reynders (weer hij!) straal genegeerd en waartegen nu geen beroep meer mogelijk is. Dat is ook de reden waarom er nu sprake is van een beschikking, waardoor de Belgische Staat niet eens meer gehoord dient te worden. Ook Vanackere, Reynders opvolger bij Financiën, laat in deze zaak niets van zich horen. Hij die er altijd als de kippen bij is om Di Rupo's politiek naar Vlaanderen toe te 'vertalen'. Misschien werkt zijn blackberry niet op zijn vakantieadres...
Vlaams minister-president Peeters heeft zich enkele dagen geleden behoorlijk boos gemaakt omdat Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank (NBB) aan de pers was gaan vertellen, dat België op een recessie afstevent. Volgens Peeters had Coene eerst met de politiek moeten praten. Wel, Peeters heeft ongelijk. In dit land met de politiek praten, betekent meestal de zaak in de doofpot stoppen. Men heeft het altijd wel over transparantie, maar alleen als het voor de politiek gunstig uitvalt. Daarenboven is Coene alleen verantwoordelijk t.o.v. het federaal niveau, niet het regionale. De verklaringen van Coene werden trouwens twee dagen later bevestigd door Eurostat, het statisch bureau van de E.U. Als Peeters wil dat Vlaanderen meetelt, dan moet hij meer doen, dan wat reclameren en voor de rest braaf in het Belgische gareel blijven lopen. Dan moet hij ervoor zorgen dat het Vlaamse parlement, 'zijn' parlement, Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het (con)federale België. Dat is democratisch volledig legitiem want het Vlaamse parlement is een verkozen parlement en de uitdrukking van het Vlaamse volk. Het zou een eerste stap kunnen zijn naar de onafhankelijkheid, waarbij we eindelijk voor onszelf eens iets zouden kunnen beslissen en niet langer een meerderheid zijn die niets te vertellen heeft. Peeters heeft het wel bij het rechte eind, daar waar hij zegt dat Vlaanderen geen geld meer zal stoppen in de bodemloze Dexia putten. Maar ook dat is in de eerste plaats retoriek. Als België straks in de Dexia affaire zal moeten bijpassen, al dan niet via een kapitaalsverhoging, dan zal elke Vlaamse belastingbetaler - en dat is ook een meerderheid in dit land - daar zijn deel van krijgen. Zolang dit België blijft bestaan, zal het hardwerkende Vlaanderen de klos blijven. De Vlaamse relance kan er alleen komen, als we ons losmaken van het Belgische keurslijf.
---
En dan nog een reactie op Vic's reactie over de Borlée's. Dat zijn geen 'harde Walenkoppen'. Ze werden geboren en groeiden op in Sint-Lambrechts Woluwe*, waar Nederlands verplicht is op school. Ze willen dus gewoon onze taal niet spreken. Walen zullen dat eerder doen dan franskiljonse Brusselaars. Ik ken trouwens geen Vlaamse sportman of vrouw die het gemaakt heeft en geen woordje Frans zou spreken.
* Nota bene: de thuisbasis van Olivier Maingain ...
Gisteren heb ik me toch even vergaloppeerd met mijn blog over de Olympische bonussen. Iedereen die een Olympisch 'diploma' had gekregen, ttz bij de eerste acht was geëindigd, heeft dan toch e.o.a. BOIC bonus gekregen. Ik was voortgegaan op de berichtgeving van de VRT van de avond ervoor en die bleek (weer maar eens) niet te kloppen. Mijn tip aan de Vlaamse atletiekfederatie om de Borlée's eens te vragen een mondje Nederlands te spreken, blijft wel gehandhaafd. Waarschijnlijk hadden en hebben ze het bij de VRT dezer dagen te druk met de berichtgeving over de nieuwste zaak Vangheluwe. Daar wordt nu al drie dagen over geleuterd en dan zou nog wel eens een tijdje kunnen aanhouden in deze komkommertijd. Hoe erg het met die Vangheluwe ook allemaal is, vraag ik me toch af of de man, die nu klacht heeft neergelegd, twee jaar gelden op een andere planeet leefde. Heel het land stond toen in rep en roer en de vraag is maar waarom hij toen geen klacht neerlegde en nu wél. Ofwel gaat het om een echt simpele ziel, ofwel wordt hij gemanipuleerd, ofwel zoekt hij nu speciaal alléén in beeld te komen, iets wat twee jaar gelden niet het geval zou geweest zijn. Voor de media is de nieuwe zaak in elk geval een godsgeschenk in deze komkommertijd. Wat er ook wel iets mee zal te maken hebben is de opgeklopte heisa rond het overlijden van Michel Daerden. De man was door de eigen partij op een zijspoor gezet en wordt nu postuum de vriend van iedereen. Ergens was er zelfs iemand die beweerde dat hij niet zou gestorven zijn, mocht men hem tijdig naar België hebben overgebracht. Om daar wat te doen? Hem een straffe pousse-café te geven? Persoonlijk vind ik trouwens die afscheidssong van Dalida ('Mourir sur la scène') ook maar niks voor 'papá'. Ik zou eerder gekozen hebben voor dat liedje met nonkel Miele. Tot slot nog een leuke moederdag voor allen die in de provincie Antwerpen wonen, want dat schijnt alleen daar op 15 augustus gevierd te worden. Wanneer ze dat elders doen, weet ik alleen door de commerciële reclame erover. Ik heb me laten wijsmaken dat normaal moederdag negen maand na vaderdag valt!
Het Belgisch Olympisch Comité (BOIC) heeft besloten de eigen deelnemers die in hun categorie bij de eerste acht eindigden, extra te belonen. Zo krijgt de (enige) winnaar van een zilveren medaille 30.000 euro, wie een bronzen won 20.000 en hetzelfde bedrag wordt ook toegekend aan Hans Van Alphen. Mijn naamgenoot (geen familie) won wel geen medaille, pakte er net naast (4de plaats), maar mag zonder twijfel de compleetste Belgische sporter van deze Spelen genoemd worden. Tienkamp is iets anders dan bv liggend karabijnschieten. Buiten de drie medaillewinnaars en Van Alphen krijgt ook de mannenhockeyploeg iets van een 21.000 euro, wel te verdelen onder de hele ploeg, zodat iedereen nog 1.250 over houdt (gelukkig belastingvrij). En dan waren er nog drie die elk 5.000 euro krijgen: Tia Hellebaut, vijfde in het hoogspringen en de broertjes Borlée, respectievelijk vijfde en zesde in de individuele 400 meter finale. Hier klopt iets niet. Ook onze 4 x 400 meter lopers haalden een zesde plaats in hun finale. De 'quat-quat' om het op zijn 'Borlées' te zeggen. Waarom kregen de Borlées een bonus voor hun individuele race en niet voor de 4 x 400, die ze met nog twee andere jongens liepen? En die andere jongens dus helemaal niets? Die hebben er toch ook mee voor gezorgd dat het Belgische team binnen de eerste acht eindigde, of zie ik dat weer verkeerd? Als men een bonus kan geven aan een hele hockeyploeg, waarom dan niet aan die 4 x 400 lopers? Van een belediging gesproken. Ik heb er speciaal op gelet, maar het werd nergens vermeld in de journaals van diezelfde avond, ook niet in Terzake op Canvas.Van een belediging gesproken. Het is zo precies alsof ge niet meetelt als ge niet van de 'firma' Borlée bent, die al door zo'n twintigtal sponsors en instellingen gesteund wordt. Nota bene: ook door de Vlaamse atletiekfederatie.* Tenslotte nog dit: volgens de gestelde criteria heeft ook Kim Clijsters recht op een bonus. Zij haalde de kwartfinales en was dus bij de eerste acht in het tennis. Dat hebben onze Olympische bobo's niet eens opgemerkt. Clijsters zal er zich trouwens niet veel van aantrekken. 'Miss Congeniality' heeft in haar tennis al andere bedragen gezien.
* Zou het teveel gevraagd zijn, mocht die Vlaamse atletiekfederatie de Borlée's als tegenprestatie eens voorstellen een mondjevol Nederlands te leren?
Het vierjaarlijkse sportfeest van het staatsnationalisme zit erop. Prachtig schouwspel. Heeft wel twaalf miljard euro gekost. Om het Londense stadsdeel, waar het heeft plaatsgevonden, als vernieuwde wijk straks efficiënt te kunnen gebruiken, zullen er nog heel wat miljarden voor de ombouw nodig zijn. Optimisten beweren dat het hele verhaal zestien miljard op zal brengen. Vergeet het. Met de ondervinding opgedaan bij de vorige Spelen, kan men nu al stellen dat de geld van de Britse belastingbetaler niet veel meer zal opbrengen dan wat er, the day after, in Athene en zelfs in Peking is gebeurd. Realisten stellen, dat hooguit 35% van de gebouwen effectief zullen kunnen gerecupereerd worden en misschien verkocht aan 'betaalbare' prijzen. Vraag is daarbij, wat men als betaalbaar beschouwt in het dure Londen. De tijd dat Groot-Brittannië een supermacht was, is al een tijdje voorbij. Het land zit momenteel in een recessie en lijkt daar niet meteen uit te komen. Londen speelt nog wel een rol als financiële grootstad, maar het gros der bedrijven in de City is in handen van buitenlandse ondernemingen, juist zoals eerder al gebeurd is met de industrie in de rest van het Verenigd Koninkrijk. Op het einde van de jaren zestig van de vorige eeuw had Longbridge in Birmingham de grootste autofabriek ter wereld met zo'n 250.000 werknemers. Ondertussen verdween Rover en gingen merken zoals Morris, Mini-Cooper, Jaguar en Landrover over in vreemde handen. In de vrachtwagensector werd British Leyland eerst overgenomen door DAF en later, samen mét DAF, door het Amerikaanse Paccar. GB wás ooit een economische grootmacht, maar is dat niet meer. De nu voorbij Olympische Spelen zullen wel voor een opstoot gezorgd hebben, maar niet meer dan dat. Een opstoot van vergane glorie.
De politiek op gemeentelijk vlak zal overal in Vlaanderen wel voor de nodige kleurrijke taferelen zorgen en dat is in Turnhout, de hoofdstad van de Noorderkempen, niet anders. Ik heb daar al enkele keren over geschreven - Turnhout is tenslotte voor mij de dichtstbij gelegen stad - en ik ga dat nog eens doen, want daar gebeurt toch e.e.a. dat stof voor een echte vaudeville zou kunnen bezorgen. Het begon feitelijk al anderhalf jaar geleden, toen de regerende coalitie van CD&V en SP.a er niet in slaagde haar nieuw mobiliteitsplan door te drukken. Reden was het afhaken van liefst drie CD&V gemeenteraadsleden, waarvan er twee uit de partij werden gezet en er daardoor geen meerderheid meer was. Om dat mobiliteitsplan er toch door te krijgen, nam men dan van armoede de groenen maar mee in het schepencollege. Bij het begin van de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van dit najaar, bleek de verdeeldheid bij CD&V zo groot, dat men partijleden tegenkwam op liefst vijf verschillende lijsten. Buiten de onenigheid over de mobiliteit, waren er ook serieuze wrijvingen tussen het CD&V bestuur en het ACV, nota bene: de eigen vakbond. Twee syndicale ACV-voorzitters verlieten de partij: één stapte over naar de groenen en de tweede, Dré Wolput, stichtte zelfs een nieuwe partij. Er ontstond nog een andere nieuwe partij, DE Stadslijst, een samengaan van liberalen, middenstanders en onafhankelijken, maar met ook twee ex-CD&V dames die er zouden fungeren als lijststrekster en lijstduwster. Ondertussen heeft Dré Wolput zijn eigen, nieuwe partij alweer begraven en is hij teruggekeerd naar de CD&V schaapstal. Bij ''DE Stadslijst' (dit is géén tikfout!) is de middenstandsvereniging er tussenuit getrokken. Als gevolg van e.e.a. heeft ook lijstduwster An Vantornhout (34) het wijselijk voor bekeken gehouden. Ze heeft in de Turnhoutse krabbenmand nu meer dan genoeg meegemaakt en stapt uit de politiek tout court. En daar houdt het niet bij op. De Turnhoutse ziekte van ruziemaken blijkt ook de plaatselijke N-VA aangetast te hebben, de partij die in Vlaanderen, volgens de peilingen althans, de wind in de zeilen zou hebben. Daar is de oude garde, van grotendeels ex-VU mensen, opzij geschoven voor een groep nieuwlichters, die nog alles te bewijzen heeft. Pijnlijk vooral voor Wilfried Sylverans, die vele jaren het beste van zichzelf gegeven heeft om de Vlaamse gedachte in Turnhout levendig te houden. De man heeft nu zijn partijkaart teruggestuurd. De vraag is maar of de nieuwe lichting, die voor het grote publiek onbekend is, voldoende zal hebben aan de N-VA dekmantel om in Turnhout de Vlaams-nationale meubelen te redden.
'Les affairs, c'est l'argent des autres', is een oud Frans adagium, maar het blijft actueel. Er wordt in België steeds meer gespaard. Half dit jaar hadden we bijna 230 miljard op onze spaarboekjes. Men wil blijkbaar niet(s) meer uitgeven, maar hoopt wel dan 'de anderen' het zullen doen. Want geld moet rollen en als dat niet gebeurt, gaan we met zijn allen achteruit. Ondertussen mag het politiek bestel wel met vakantie zijn, ook daar tikt de financiële tijdbom. Bij haar terugkeer moet de regering Di Rupo minstens twee miljard euro extra vinden wegens de economische krimp van het tweede kwartaal en de 1,2 miljard (!) verlies van de Dexia groep in 2011. Dat Dexia zou trouwens nog voor meer chaos kunnen zorgen, want het heeft meer dan waarschijnlijk een kapitaalsverhoging nodig en die zal van overheidsgeld moeten komen, waarbij België zich vorig jaar (via Leterme en Reynders) verbonden heeft er 60% van te zullen betalen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, blijkt Dexia in de States een kredietrisico te hebben van 35 miljard euro, een bedrag gelijk aan dat in Frankrijk, maar waarover niemand zich tot nu toe druk heeft gemaakt. Raar is heel deze situatie is, dat er nergens meer gesproken wordt over de spaarsubsidie*, een van de voorstellen van de Nationale Bank (NBB) van begin juli. Daarbij zouden spaarders die hun geld van hun spaarboekje halen en staatsobligaties nemen een zelfde fiscaal voordel moeten krijgen. Een dergelijke transactie zou niet meteen vers geld in de economie pompen, maar de spaarder zou meer interest krijgen en de staat zou goedkoper kunnen lenen. Dat laatste is nodig om eindelijk eens met de afbouw van de staatsschuld te beginnen. Als dat niét gebeurt, zal ook het volgende kwartaal negatief zijn en zitten we in een recessie waarvan niemand durft voorspellen hoe lang ze zal aanhouden. Als er niets in die richting gebeurt, bestaat het gevaar dat de regering straks misschien wel eens niet meer zou kunnen weerstaan om op een andere manier aan de spaarcenten van zijn burgers te gaan zitten. Het huidige totaalbedrag van bijna 230 miljard vertegenwoordigt zowat twee derden van onze hele staatsschuld...
* De uitgifte van de zgn 'Leterme staatsbon' van vorig jaar, waarbij de intekenaars zo'n 4% interest kregen, bracht 5 miljard op. De nieuwe uitgiften van maart en juni van dit jaar slechts 59, respectievelijk 45 miljoen. Eén tiende, zeg maar. Op 4 september geeft het Agentschap van de Schuld een nieuwe staatsbon af met slechts één vervaldag, op 8 jaar, waarvan men nu al vreest dat het een flop zal worden.
Men zou zowaar nog medelijden krijgen met die arme Melchior Wathelet Jr, staatssecretaris voor Energie. De man had zopas nog een compleet plan uitgewerkt voor de energiebevoorrading van dit land (nadelig voor Vlaanderen, zoals de meeste plannen van deze regering) en nu zou het kunnen dat hij van nul zal moeten herbeginnen. Volgens een uitgelekte mail (nog zo'n Belgische specialiteit!) van Willy De Roovere, directeur van het FANC (Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle), zijn er problemen gerezen die zouden kunnen wijzen op constructiefouten in de reactor van Doel 3 (30 jaar na zijn in gebruik name, aub!). Als het klopt (dat weten we pas later), zal de reactor niet meer worden opgestart en zou ook Tihange 2, die momenteel stil ligt, hetzelfde lot kunnen ondergaan. Netjes verdeeld op zijn Belgisch: één in Vlaanderen en één in Wallonië. Het sluiten van Doel 3 en Tihange 2 zal wel tot gevolg hebben dat dit land helemaal geen garantie meer zal hebben op zijn energieontwikkeling. Een week geleden raakte nog bekend dat België nu al 9% van zijn stroom invoert. De eeuwige groene optimisten op dat gebied, die elke sluiting van kerncentrales toejuichen, ongeacht de gevolgen, bevestigden daarbij dat de ingevoerde stroom tegenwoordig goedkoper is dan degene die we zelf produceren. Reden waarom bv de gascentrales hier niet renderen (en óók gesloten worden). Ze vergeten daarbij - waarschijnlijk bewust - te zeggen dat het nu zomer is én vakantie en het energieverbruik op een laag pitje staat. Waarbij nog komt dat landen zoals bv Duitsland momenteel om diezelfde reden groene stroom te veel hebben, stroom die ze niet kunnen opslaan en die ze dan ook graag verkopen, desnoods voor een appel en een ei (wat wijzelf ook hebben gedaan tijdens het Pinksterweekeinde). Mochten we straks echter nog eens een winter hebben uit de oude doos, dan zullen we zelfs geen dure stroom meer kunnen invoeren, daar de ons omliggende landen - Duitsland op kop - er zelf waarschijnlijk te weinig zullen hebben. Als Doel 3 en Tihange 2 zouden moeten sluiten, dan is er geen sprake van dat Doel 1 en 2 zouden dicht gaan zoals gepland door Wathelet en dit ondanks het feit dat ze 7 jaar ouder zijn dan Doel 3. Met de Belgische hocus pocus politiek van het laatste decennium valt het alleen maar te vrezen dat we nog e.e.a. gaan meemaken...
De laatste tijd worden we overstelpt met allerlei statistieken over investeringen en werkgelegenheid, die elkaar soms wel eens tegenspreken. Het valt meestal te zien uit welke hoek ze komen en hoe men er tegenaan kijkt. Verder is er steeds het probleem dat men Belgische en Vlaamse statistieken door elkaar haalt. Zeker wat de Belgische betreft, hebben we er het raden na. Feit is wel dat Vlaanderen nog steeds tekent voor meer dan 80% van de export en dat heel wat Belgische statistieken terzake dan ook in de eerste plaats met Vlaanderen te maken hebben. Zo was er gisteren ergens tijdens het VRT-avondjournaal op de radio een dame die kwam vertellen, dat het in Vlaanderen nog niet zo slecht gaat met de buitenlandse investeringen en dat die bijna opnieuw het niveau van 2008 bereiken. Dat zal wel kloppen, vraag is alleen maar hoe zich dat vertaalt naar de werkgelegenheid toe. Nog recentelijk werd immers gesteld dat meer dan de helft van de Vlaamse industrie in buitenlandse handen is. Die buitenlandse bedrijven zijn niet naar hier gekomen voor onze mooie ogen, maar o.w.v. van de centrale ligging van onze regio én de nog steeds geroemde productiviteit van onze Vlaamse mensen. Dat laatste heeft echter zo stilaan zijn grenzen bereikt en de reden daarvoor is de steeds grotere wordende automatisering. En er is meer. Diezelfde automatisering zorgt er ook voor dat de ervaring van onze mensen steeds minder gaat meetellen. Als men dan verneemt dat België koploper is wat de anciënniteit van de werknemers betreft, dan gaat ook die factor meetellen. Werknemers krijgen hier steeds meer loon naargelang ze ouder worden en dat blijkt in de meeste van de ons omliggende landen niet het geval te zijn. In Nederland bv - ik heb dat zelf meegemaakt - krijgt men na zijn 55ste geen loonsverhoging meer. Daar staat dan wel tegenover, dat men er zo goed als zeker van is niet meer ontslagen te zullen worden vóór het bereiken van de pensioenleeftijd. Verder blijken de Belgische minimumlonen de hoogste te zijn van Europa*. In Scandinavië, Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Zwitserland is er ofwel geen, ofwel geen vast minimumloon, wat bedrijven er toelaat zich soepelder op te stellen t.o.v. hun personeel, maar ook t.o.v. hun klanten én de concurrentie. Kortom, mocht de crisis zich blijven voorslepen, dan zal er aan e.e.a. in dit land moeten gesleuteld worden. Met vakbonden die nergens machtiger zijn, zal dat geen makkie worden.
* In werkelijkheid komen wij op de tweede plaats en is het Luxemburg dat in Europa de hoogste minimumlonen heeft. Maar dat landje, dat generaal De Gaulle zelfs geen land wilde noemen, gaan we even niet meetellen.
'Deelnemen is belangrijker dan winnen', stelde Pierre de Coubertin, de oprichter van de moderne Olympische Spelen. We zullen ons daar maar mee troosten, zeker? Want de resultaten van het Belgische team zijn niet om over naar huis te schrijven en dit uitgerekend nu dit land er met zijn grootste delegatie sinds 50 jaar naartoe was getrokken. De stand is één zilveren en twee brozen medailles en niets laat voorzien dat er daar nog veel zal bijkomen. De zilveren dan nog voor een sport die al liggend wordt beoefend, wat grapjassen al deed besluiten dat dit echt een sport voor Belgen is. Men kan er nl een pint bij zetten (diezelfde mop wordt ook verteld in de muziek, als men het over de piano heeft). Vroeger waren er ook al moppen over onze zwemmers, waarbij men stelde dat ze het goed gedaan hadden, omdat er geen enkele verdronken was. Onze huidige zwemgeneratie doet het tegenwoordig al een wel beter, al spreekt het wel tot de verbeelding dat twee van onze zwemmers hun reeks wonnen én het Belgische record verbeterden, maar daarmee toch nog niet in een finale geraakten. Als we echter eens gewoon de vergelijking maken met Nederland, dan komen we er toch maar bekaaid vanaf. Zelfs als we ervan uitgaan dat er 50% meer Nederlanders dan Belgen zijn, dan zouden wij toch 2 medailles moeten halen tegen zij 3. Momenteel hebben onze noorderburen echter al bosjes medailles gewonnen, gouden inbegrepen, in niets te vergelijken met de schamele Belgische oogst. Dat onze media en de Belgische begeleiders daarover euforisch blijven doen, is blij zijn met een dooie mus. Tenslotte nog dit. Als de Spelen voorbij zullen zijn en alle Belgen weer Vlamingen en Walen zullen geworden zijn, zou het geen kwaad kunnen mochten de broertjes Borlée eens een mondje Nederlands leren. Net als vroeger Justine Henin, hebben ze vlot Engels leren spreken, maar een woordje in de taal van de meerderheid van het land dat ze toch vertegenwoordigen schijnt hen te min te zijn. Wat een verschil met bv de wielrenners Philippe Gilbert en Maxime Montfort, die onze taal wél behoorlijk meester zijn. Bovenstaande geldt trouwens niet alleen voor de Borlée's. Ook onze vrouwelijke hockeyploeg blijkt in hetzelfde bedje ziek te zijn. Daar is de voertaal Frans, omdat de Franstaligen gewoon geen Nederlands willen leren. Leterme had gelijk, toen hij in 2006 - toen hij nog Vlaming was - stelde dat 'onze francofonen blijkbaar intellectueel niet in staat zijn Nederlands te leren'...
Het maken van waterdichte wetten lijkt geen Belgische specialiteit te zijn. Sinds Paarsgroen maken we al mee dat de meeste wetten, dikwijls in allerhaast gestemd, een of meerdere keren moeten herzien worden en dat blijft maar duren. Zodra er iets spectaculairs gebeurt, komt de 'bevoegde' minister met een nieuwe wet af en die wordt dan in een recordtempo door het parlement gejaagd. Het resultaat is er meestal naar: bedroevend, onvolledig en soms zelfs tegenstrijdig. Het gebeurt ook dat sommige geplande wetten er niet eens komen. Denk maar aan het voornemen van Milquet om Sharia4Belgium te laten verbieden. Daarvan is niets in huis gekomen. Ook het idee om een nieuwe wet te maken over het zgz seksisme, n.a.v. de documentaire van Sofie Peeters maakt weinig kans. Ondertussen dreigen de politievakbonden met stakingen, omdat ze blijkbaar vogelvrij verklaard zijn door het schorremorrie, terwijl zij door het eigen parket en de staat - die zij verondersteld worden te vertegenwoordigen en te verdedigen - in de steek gelaten worden. Daarvoor schijnt er dan géén haast te zijn om een nieuwe wet te maken . Er zijn echter ook nieuwe wetten die de bestaande tegenspreken of zelfs teniet doen. Denk maar aan de zgz 'Rijkentaks', nog een uitvinding van de regering Di Rupo. Die wet bepaalt dat iedereen die meer van 20.020 euro aan roerende inkomsten heeft, voortaan 25 i.pl.v. 21% zal moeten betalen. Heel wat gepensioneerden, die een spaarpotje hebben met o.a. aandelen, zijn nu verplicht daarvoor een administratie op te zetten, daar waar ze nog maar pas geen belastingsaangifte meer hoefden te doen omdat ze een vooraf ingevulde aangifte kregen. Dat laatste betekende zo'n anderhalf miljoen aangiften minder, wat een duidelijke verlichting van het staatsapparaat betekende. Dat wordt met de nieuwe wet nu waarschijnlijk grotendeels teniet gedaan. Nog zo'n wet die het tegenovergestelde bereikt van wat de bedoeling is, is die van Monica De Coninck, die wil dat er een einde komt aan de wildgroei van immigranten via het dienstencheque systeem, door de sector te verplichten minstens 60% van de nieuwe werknemers te rekruteren uit werklozen en leefloners. Momenteel komen er in dat circuit jaarlijks zo'n 10.000 banen bij, waarvan er hoop en al 3.600 uit de bewuste doelgroep komen. Blijkbaar staan de vele steuntrekkers in dit land niet te springen voor dat werk. Het resultaat zal wel zijn, dat er straks een wachtlijst zal zijn wegens te weinig personeel. De Coninck, die nog niet van de slechtste is (vooral wegens haar praktijkverleden bij het Antwerpse OCMW), gaat nu zien om hier en daar uitzonderingen te maken. Ook dat is Belgisch: knippen en plakken, uitzonderingen en achterpoortjes. Een wet maken die werkt van de eerste keer, blijkt in dit land niet te kunnen.
Bij het overlijden van 'papà' Daerden werden de nodige krokodillentranen gestort. De man was in werkelijkheid door zijn partij al op een zijspoor gezet en mocht als troostprijs nog eens solliciteren voor een postje in St. Nicolas, een voorstadje van Luik, kwestie van zijn supporters niet te erg voor het hoofd te stoten. Een Sinterklaasgeschenk, zeg maar. Een neveneffect van Daerden's heengaan is het feit dat alle Franstalige politici die om commentaar daarop verzocht werden, zich in het buitenland bevonden. Ze zouden beter hier blijven en op de winkel letten, want daarme gaat het niet goed. De eigen Nationale Bank (NBB) heeft nl laten weten, dat de Belgische economie in het tweede kwartaal van dit jaar gekrompen is met 0,6%. Als daar dit kwartaal een tweede krimp op zou volgen, zit dit land in een recessie. Dat is eens iets anders dan het hoerageroep van Di Rupo en zijn supporters ('iedereen inbegrepen') omdat België de laatste weken goedkoop geld kon lenen. E.e.a. kan ervoor zorgen dat de groei dit jaar waarschijnlijk negatief zal zijn en dat dit de schatkist aardig wat geld zal kosten. Het half miljard euro dat men beweerde opzij te hebben gelegd, is daarmee alweer opgesoupeerd. Daar bovenop komt het nieuws dat de Dexia holding de eerste helft van 2012 een verlies van 1,2 miljard euro heeft gemaakt, waarvan 60% op rekening van dit land komt, met daarbij een dreigende kapitaalsverhoging bij dezelfde noodlijdende groep, wat straks nóg meer geld zou kunnen kosten. Allemaal te betalen door de Belgische belastingbetaler, in de eerste plaats de Vlaamse. In een interview in de weekeindeditie van De Standaard, verklaart Peter Praet, 'onze' (francofone) man bij de Europese Centrale Bank (ECB), dat België tien jaar verloren heeft om zijn huiswerk te maken. Praet, die het weten kan - daarvoor zat hij in het bestuur van de NBB - zegt dat men moet hervormen als het goed gaat en dat dit bij ons niet gebeurd is. Hij noemt hem niet bij naam, maar het gaat wel degelijk om de heer Verhofstadt, de man van de actieve welvaartstaat, die twee legislaturen de kans heeft gehad tijdens een economisch gunstige conjunctuur de Belgische schulden aan te zuiveren en dat niet gedaan heeft, integendeel. De vraag is maar, of de regering Di Rupo oren zal hebben naar deze kritiek. Zeker tot aan de gemeentelijke verkiezingen zal zij zo goed als niets doen en daarna zou het voor de 'relance' wel eens te laat kunnen zijn. Wie weet hoe de eurozone er tegen die tijd uit zal zien?
