Groot financieel nieuws: Telenet geeft zijn aandeelhouders 700 miljoen euro (28 miljard oude Befkens!). Dat geld heeft het bedrijf niet, het moet het eerst gaan lenen. Lijkt wel de Belgische staat. Het resultaat op financieel gebied is dan ook navenant: Telenet zal dan een schuld hebben t.o.v. geplaatst kapitaal van 1.323%. Even ter vergelijking: bij concurrent Belgacom, nochtans een staatsbedrijf, bedraagt die schuldverhouding slechts 64%. Nu zullen 'kenners' meteen daarop antwoorden, dat het zo'n vaart niet loopt, omdat Telenet over een geweldige cashflow beschikt, liquides die dagelijks binnen komen gestroomd. Dat klopt, maar een ongeluk is snel gebeurd. Zie maar wat er momenteel aan de hand is bij Facebook. Dat is letterlijk op zijn 'face' gegaan en heeft zijn aandelen op amper drie maanden tijd met de helft in waarde zien zakken. Zoiets kan in een wereld waarin men tenslotte hoofdzakelijk gebakken lucht verkoopt. Bij Telenet zal het inderdaad wel zo'n vaart niet lopen. Van het moment dat het daar niet meezit, wordt er nl de kijker gegijzeld. Dat hebben we vroeger al meegemaakt, toen men CNN, Arte en de Spaanse internationale zender uit de ether haalde, althans uit het analoge kanaal. Tussendoor werden de abonnementsgelden al een paar keer 'aangepast' en, met de komst van de digitale televisie, werden nog eens een deel buitenlandse zenders geschrapt voor de sukkelaars die zich geen digitale Tv kunnen veroorloven. Nog een geluk dat Telenet verplicht wordt de eigen zenders (én die van Nederland) op het analoge kanaal te blijven uitzenden, anders waren die daar ook al geschrapt geweest. De goede service, zegt u? Twee weken geleden viel, tijdens het middagjournaal, bij ons het kabelsignaal uit. Ik belde meteen de Telenet dienst, waar men mij vertelde dat er niets aan de hand was en dat het euvel waarschijnlijk bij mij thuis zou moeten gezocht worden. Dat dit zo niét was, merkte ik snel toen ook mijn buurman hetzelfde probleem bleek te hebben. Een klein half uur later werkte alles weer normaal, maar enig uitleg heb ik nooit gekregen. Toen een andere buurman zijn Telenet abonnement opzegde (hij was overgestapt op een ontvangst via schotelantenne*) moest hij afgeschakeld worden in het kastje langs de straatkant. Later bleek dat ze niet hem, maar mij hadden uitgeschakeld en duurde het twee dagen vóór ik weer radio en Tv ontvangst had. Gelukkig werkt mijn telefoon en Internet via Belgacom, zodat ik tenminste kon blijven bellen en mailen, iets wat mijn buurman niet kon, want die hangt voor alles af van Telenet. Ik heb ooit per ongeluk eens mijn Internetkabel afgesneden, toen ik wat té ijverig mijn maagdenpalm aan het snoeien was. Binnen de 24 uur was het hersteld en ik heb er nooit iets voor moeten betalen. Dat noem ik service. Telenet is - zolang het blijft duren - een cashmachine voor zijn aandeelhouders. De abonnee is er de melkkoe.
* Die buurman is geen allochtoon, zoals men snel zou denken, maar een Vlaming.
Er schijnt zich dan toch eindelijk iets te bewegen in ons politieke wereldje om tenminste eens van gedachten te wisselen over de plots verslechterende toestand van onze economie en de verklaringen daaromtrent door NBB gouverneur Coene, Eurostat en enkele financiële instellingen. De reactie komt echter niet van de nog steeds hoera, hoera roepende positivo's van Di Rupo, maar vanuit de oppositie. Zo heeft N-VA'er Jan Jambon gevraagd de Kamercommissie Financiën vroegtijdig samen te roepen en wordt zijn mening gedeeld door de Ecolo-voorzitter van diezelfde commissie. Vraag is maar, of ze gehoor gaan krijgen. Volgens Quicky en Vande La is er immers niets aan de hand. Eerstgenoemde beweert zelfs dat de buffer van 600 miljoen die Di Rupo in zijn begroting had ingebouwd voldoende zou zijn om de extra kosten op te vangen. Dit is larie, want alleen al door het opvangen van het verlies van de Dexia groep over 2011 en de bijna zekerheid van een kapitaalsverhoging waartoe België zich geëngageerd heeft, zullen die 600 miljoen al zijn opgebruikt. Met dank - het kan niet genoeg gezegd worden - aan de heer Leterme, weggevlucht naar de Oeso en toenmalig minister van Financiën Reynders, ondertussen bevorderd tot minister van Buitenlandse Zaken. Daarbovenop komen nog de gevolgen van de economische krimp van 0,6% in het tweede kwartaal van dit jaar die de staatsschuld zal verhogen en zelfs daar houdt het niet bij op. Het blijkt nl dat er meer dan waarschijnlijk nog enkele honderden (!) miljoenen bij zullen komen naar aanleiding van een 'beschikking' van het Europese Hof van Justitie i.v.m. het teveel betalen van een, dividendenbelasting door buitenlandse investeerders, belasting die nu zal moeten worden terugbetaald. Deze zaak, nota bene, over een uitspraak van datzelfde Hof uit 2009, destijds door toenmalig minister van Financiën Reynders (weer hij!) straal genegeerd en waartegen nu geen beroep meer mogelijk is. Dat is ook de reden waarom er nu sprake is van een beschikking, waardoor de Belgische Staat niet eens meer gehoord dient te worden. Ook Vanackere, Reynders opvolger bij Financiën, laat in deze zaak niets van zich horen. Hij die er altijd als de kippen bij is om Di Rupo's politiek naar Vlaanderen toe te 'vertalen'. Misschien werkt zijn blackberry niet op zijn vakantieadres...
Vlaams minister-president Peeters heeft zich enkele dagen geleden behoorlijk boos gemaakt omdat Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank (NBB) aan de pers was gaan vertellen, dat België op een recessie afstevent. Volgens Peeters had Coene eerst met de politiek moeten praten. Wel, Peeters heeft ongelijk. In dit land met de politiek praten, betekent meestal de zaak in de doofpot stoppen. Men heeft het altijd wel over transparantie, maar alleen als het voor de politiek gunstig uitvalt. Daarenboven is Coene alleen verantwoordelijk t.o.v. het federaal niveau, niet het regionale. De verklaringen van Coene werden trouwens twee dagen later bevestigd door Eurostat, het statisch bureau van de E.U. Als Peeters wil dat Vlaanderen meetelt, dan moet hij meer doen, dan wat reclameren en voor de rest braaf in het Belgische gareel blijven lopen. Dan moet hij ervoor zorgen dat het Vlaamse parlement, 'zijn' parlement, Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het (con)federale België. Dat is democratisch volledig legitiem want het Vlaamse parlement is een verkozen parlement en de uitdrukking van het Vlaamse volk. Het zou een eerste stap kunnen zijn naar de onafhankelijkheid, waarbij we eindelijk voor onszelf eens iets zouden kunnen beslissen en niet langer een meerderheid zijn die niets te vertellen heeft. Peeters heeft het wel bij het rechte eind, daar waar hij zegt dat Vlaanderen geen geld meer zal stoppen in de bodemloze Dexia putten. Maar ook dat is in de eerste plaats retoriek. Als België straks in de Dexia affaire zal moeten bijpassen, al dan niet via een kapitaalsverhoging, dan zal elke Vlaamse belastingbetaler - en dat is ook een meerderheid in dit land - daar zijn deel van krijgen. Zolang dit België blijft bestaan, zal het hardwerkende Vlaanderen de klos blijven. De Vlaamse relance kan er alleen komen, als we ons losmaken van het Belgische keurslijf.
---
En dan nog een reactie op Vic's reactie over de Borlée's. Dat zijn geen 'harde Walenkoppen'. Ze werden geboren en groeiden op in Sint-Lambrechts Woluwe*, waar Nederlands verplicht is op school. Ze willen dus gewoon onze taal niet spreken. Walen zullen dat eerder doen dan franskiljonse Brusselaars. Ik ken trouwens geen Vlaamse sportman of vrouw die het gemaakt heeft en geen woordje Frans zou spreken.
* Nota bene: de thuisbasis van Olivier Maingain ...
Gisteren heb ik me toch even vergaloppeerd met mijn blog over de Olympische bonussen. Iedereen die een Olympisch 'diploma' had gekregen, ttz bij de eerste acht was geëindigd, heeft dan toch e.o.a. BOIC bonus gekregen. Ik was voortgegaan op de berichtgeving van de VRT van de avond ervoor en die bleek (weer maar eens) niet te kloppen. Mijn tip aan de Vlaamse atletiekfederatie om de Borlée's eens te vragen een mondje Nederlands te spreken, blijft wel gehandhaafd. Waarschijnlijk hadden en hebben ze het bij de VRT dezer dagen te druk met de berichtgeving over de nieuwste zaak Vangheluwe. Daar wordt nu al drie dagen over geleuterd en dan zou nog wel eens een tijdje kunnen aanhouden in deze komkommertijd. Hoe erg het met die Vangheluwe ook allemaal is, vraag ik me toch af of de man, die nu klacht heeft neergelegd, twee jaar gelden op een andere planeet leefde. Heel het land stond toen in rep en roer en de vraag is maar waarom hij toen geen klacht neerlegde en nu wél. Ofwel gaat het om een echt simpele ziel, ofwel wordt hij gemanipuleerd, ofwel zoekt hij nu speciaal alléén in beeld te komen, iets wat twee jaar gelden niet het geval zou geweest zijn. Voor de media is de nieuwe zaak in elk geval een godsgeschenk in deze komkommertijd. Wat er ook wel iets mee zal te maken hebben is de opgeklopte heisa rond het overlijden van Michel Daerden. De man was door de eigen partij op een zijspoor gezet en wordt nu postuum de vriend van iedereen. Ergens was er zelfs iemand die beweerde dat hij niet zou gestorven zijn, mocht men hem tijdig naar België hebben overgebracht. Om daar wat te doen? Hem een straffe pousse-café te geven? Persoonlijk vind ik trouwens die afscheidssong van Dalida ('Mourir sur la scène') ook maar niks voor 'papá'. Ik zou eerder gekozen hebben voor dat liedje met nonkel Miele. Tot slot nog een leuke moederdag voor allen die in de provincie Antwerpen wonen, want dat schijnt alleen daar op 15 augustus gevierd te worden. Wanneer ze dat elders doen, weet ik alleen door de commerciële reclame erover. Ik heb me laten wijsmaken dat normaal moederdag negen maand na vaderdag valt!
Het Belgisch Olympisch Comité (BOIC) heeft besloten de eigen deelnemers die in hun categorie bij de eerste acht eindigden, extra te belonen. Zo krijgt de (enige) winnaar van een zilveren medaille 30.000 euro, wie een bronzen won 20.000 en hetzelfde bedrag wordt ook toegekend aan Hans Van Alphen. Mijn naamgenoot (geen familie) won wel geen medaille, pakte er net naast (4de plaats), maar mag zonder twijfel de compleetste Belgische sporter van deze Spelen genoemd worden. Tienkamp is iets anders dan bv liggend karabijnschieten. Buiten de drie medaillewinnaars en Van Alphen krijgt ook de mannenhockeyploeg iets van een 21.000 euro, wel te verdelen onder de hele ploeg, zodat iedereen nog 1.250 over houdt (gelukkig belastingvrij). En dan waren er nog drie die elk 5.000 euro krijgen: Tia Hellebaut, vijfde in het hoogspringen en de broertjes Borlée, respectievelijk vijfde en zesde in de individuele 400 meter finale. Hier klopt iets niet. Ook onze 4 x 400 meter lopers haalden een zesde plaats in hun finale. De 'quat-quat' om het op zijn 'Borlées' te zeggen. Waarom kregen de Borlées een bonus voor hun individuele race en niet voor de 4 x 400, die ze met nog twee andere jongens liepen? En die andere jongens dus helemaal niets? Die hebben er toch ook mee voor gezorgd dat het Belgische team binnen de eerste acht eindigde, of zie ik dat weer verkeerd? Als men een bonus kan geven aan een hele hockeyploeg, waarom dan niet aan die 4 x 400 lopers? Van een belediging gesproken. Ik heb er speciaal op gelet, maar het werd nergens vermeld in de journaals van diezelfde avond, ook niet in Terzake op Canvas.Van een belediging gesproken. Het is zo precies alsof ge niet meetelt als ge niet van de 'firma' Borlée bent, die al door zo'n twintigtal sponsors en instellingen gesteund wordt. Nota bene: ook door de Vlaamse atletiekfederatie.* Tenslotte nog dit: volgens de gestelde criteria heeft ook Kim Clijsters recht op een bonus. Zij haalde de kwartfinales en was dus bij de eerste acht in het tennis. Dat hebben onze Olympische bobo's niet eens opgemerkt. Clijsters zal er zich trouwens niet veel van aantrekken. 'Miss Congeniality' heeft in haar tennis al andere bedragen gezien.
* Zou het teveel gevraagd zijn, mocht die Vlaamse atletiekfederatie de Borlée's als tegenprestatie eens voorstellen een mondjevol Nederlands te leren?
Het vierjaarlijkse sportfeest van het staatsnationalisme zit erop. Prachtig schouwspel. Heeft wel twaalf miljard euro gekost. Om het Londense stadsdeel, waar het heeft plaatsgevonden, als vernieuwde wijk straks efficiënt te kunnen gebruiken, zullen er nog heel wat miljarden voor de ombouw nodig zijn. Optimisten beweren dat het hele verhaal zestien miljard op zal brengen. Vergeet het. Met de ondervinding opgedaan bij de vorige Spelen, kan men nu al stellen dat de geld van de Britse belastingbetaler niet veel meer zal opbrengen dan wat er, the day after, in Athene en zelfs in Peking is gebeurd. Realisten stellen, dat hooguit 35% van de gebouwen effectief zullen kunnen gerecupereerd worden en misschien verkocht aan 'betaalbare' prijzen. Vraag is daarbij, wat men als betaalbaar beschouwt in het dure Londen. De tijd dat Groot-Brittannië een supermacht was, is al een tijdje voorbij. Het land zit momenteel in een recessie en lijkt daar niet meteen uit te komen. Londen speelt nog wel een rol als financiële grootstad, maar het gros der bedrijven in de City is in handen van buitenlandse ondernemingen, juist zoals eerder al gebeurd is met de industrie in de rest van het Verenigd Koninkrijk. Op het einde van de jaren zestig van de vorige eeuw had Longbridge in Birmingham de grootste autofabriek ter wereld met zo'n 250.000 werknemers. Ondertussen verdween Rover en gingen merken zoals Morris, Mini-Cooper, Jaguar en Landrover over in vreemde handen. In de vrachtwagensector werd British Leyland eerst overgenomen door DAF en later, samen mét DAF, door het Amerikaanse Paccar. GB wás ooit een economische grootmacht, maar is dat niet meer. De nu voorbij Olympische Spelen zullen wel voor een opstoot gezorgd hebben, maar niet meer dan dat. Een opstoot van vergane glorie.
De politiek op gemeentelijk vlak zal overal in Vlaanderen wel voor de nodige kleurrijke taferelen zorgen en dat is in Turnhout, de hoofdstad van de Noorderkempen, niet anders. Ik heb daar al enkele keren over geschreven - Turnhout is tenslotte voor mij de dichtstbij gelegen stad - en ik ga dat nog eens doen, want daar gebeurt toch e.e.a. dat stof voor een echte vaudeville zou kunnen bezorgen. Het begon feitelijk al anderhalf jaar geleden, toen de regerende coalitie van CD&V en SP.a er niet in slaagde haar nieuw mobiliteitsplan door te drukken. Reden was het afhaken van liefst drie CD&V gemeenteraadsleden, waarvan er twee uit de partij werden gezet en er daardoor geen meerderheid meer was. Om dat mobiliteitsplan er toch door te krijgen, nam men dan van armoede de groenen maar mee in het schepencollege. Bij het begin van de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van dit najaar, bleek de verdeeldheid bij CD&V zo groot, dat men partijleden tegenkwam op liefst vijf verschillende lijsten. Buiten de onenigheid over de mobiliteit, waren er ook serieuze wrijvingen tussen het CD&V bestuur en het ACV, nota bene: de eigen vakbond. Twee syndicale ACV-voorzitters verlieten de partij: één stapte over naar de groenen en de tweede, Dré Wolput, stichtte zelfs een nieuwe partij. Er ontstond nog een andere nieuwe partij, DE Stadslijst, een samengaan van liberalen, middenstanders en onafhankelijken, maar met ook twee ex-CD&V dames die er zouden fungeren als lijststrekster en lijstduwster. Ondertussen heeft Dré Wolput zijn eigen, nieuwe partij alweer begraven en is hij teruggekeerd naar de CD&V schaapstal. Bij ''DE Stadslijst' (dit is géén tikfout!) is de middenstandsvereniging er tussenuit getrokken. Als gevolg van e.e.a. heeft ook lijstduwster An Vantornhout (34) het wijselijk voor bekeken gehouden. Ze heeft in de Turnhoutse krabbenmand nu meer dan genoeg meegemaakt en stapt uit de politiek tout court. En daar houdt het niet bij op. De Turnhoutse ziekte van ruziemaken blijkt ook de plaatselijke N-VA aangetast te hebben, de partij die in Vlaanderen, volgens de peilingen althans, de wind in de zeilen zou hebben. Daar is de oude garde, van grotendeels ex-VU mensen, opzij geschoven voor een groep nieuwlichters, die nog alles te bewijzen heeft. Pijnlijk vooral voor Wilfried Sylverans, die vele jaren het beste van zichzelf gegeven heeft om de Vlaamse gedachte in Turnhout levendig te houden. De man heeft nu zijn partijkaart teruggestuurd. De vraag is maar of de nieuwe lichting, die voor het grote publiek onbekend is, voldoende zal hebben aan de N-VA dekmantel om in Turnhout de Vlaams-nationale meubelen te redden.
'Les affairs, c'est l'argent des autres', is een oud Frans adagium, maar het blijft actueel. Er wordt in België steeds meer gespaard. Half dit jaar hadden we bijna 230 miljard op onze spaarboekjes. Men wil blijkbaar niet(s) meer uitgeven, maar hoopt wel dan 'de anderen' het zullen doen. Want geld moet rollen en als dat niet gebeurt, gaan we met zijn allen achteruit. Ondertussen mag het politiek bestel wel met vakantie zijn, ook daar tikt de financiële tijdbom. Bij haar terugkeer moet de regering Di Rupo minstens twee miljard euro extra vinden wegens de economische krimp van het tweede kwartaal en de 1,2 miljard (!) verlies van de Dexia groep in 2011. Dat Dexia zou trouwens nog voor meer chaos kunnen zorgen, want het heeft meer dan waarschijnlijk een kapitaalsverhoging nodig en die zal van overheidsgeld moeten komen, waarbij België zich vorig jaar (via Leterme en Reynders) verbonden heeft er 60% van te zullen betalen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, blijkt Dexia in de States een kredietrisico te hebben van 35 miljard euro, een bedrag gelijk aan dat in Frankrijk, maar waarover niemand zich tot nu toe druk heeft gemaakt. Raar is heel deze situatie is, dat er nergens meer gesproken wordt over de spaarsubsidie*, een van de voorstellen van de Nationale Bank (NBB) van begin juli. Daarbij zouden spaarders die hun geld van hun spaarboekje halen en staatsobligaties nemen een zelfde fiscaal voordel moeten krijgen. Een dergelijke transactie zou niet meteen vers geld in de economie pompen, maar de spaarder zou meer interest krijgen en de staat zou goedkoper kunnen lenen. Dat laatste is nodig om eindelijk eens met de afbouw van de staatsschuld te beginnen. Als dat niét gebeurt, zal ook het volgende kwartaal negatief zijn en zitten we in een recessie waarvan niemand durft voorspellen hoe lang ze zal aanhouden. Als er niets in die richting gebeurt, bestaat het gevaar dat de regering straks misschien wel eens niet meer zou kunnen weerstaan om op een andere manier aan de spaarcenten van zijn burgers te gaan zitten. Het huidige totaalbedrag van bijna 230 miljard vertegenwoordigt zowat twee derden van onze hele staatsschuld...
* De uitgifte van de zgn 'Leterme staatsbon' van vorig jaar, waarbij de intekenaars zo'n 4% interest kregen, bracht 5 miljard op. De nieuwe uitgiften van maart en juni van dit jaar slechts 59, respectievelijk 45 miljoen. Eén tiende, zeg maar. Op 4 september geeft het Agentschap van de Schuld een nieuwe staatsbon af met slechts één vervaldag, op 8 jaar, waarvan men nu al vreest dat het een flop zal worden.
Men zou zowaar nog medelijden krijgen met die arme Melchior Wathelet Jr, staatssecretaris voor Energie. De man had zopas nog een compleet plan uitgewerkt voor de energiebevoorrading van dit land (nadelig voor Vlaanderen, zoals de meeste plannen van deze regering) en nu zou het kunnen dat hij van nul zal moeten herbeginnen. Volgens een uitgelekte mail (nog zo'n Belgische specialiteit!) van Willy De Roovere, directeur van het FANC (Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle), zijn er problemen gerezen die zouden kunnen wijzen op constructiefouten in de reactor van Doel 3 (30 jaar na zijn in gebruik name, aub!). Als het klopt (dat weten we pas later), zal de reactor niet meer worden opgestart en zou ook Tihange 2, die momenteel stil ligt, hetzelfde lot kunnen ondergaan. Netjes verdeeld op zijn Belgisch: één in Vlaanderen en één in Wallonië. Het sluiten van Doel 3 en Tihange 2 zal wel tot gevolg hebben dat dit land helemaal geen garantie meer zal hebben op zijn energieontwikkeling. Een week geleden raakte nog bekend dat België nu al 9% van zijn stroom invoert. De eeuwige groene optimisten op dat gebied, die elke sluiting van kerncentrales toejuichen, ongeacht de gevolgen, bevestigden daarbij dat de ingevoerde stroom tegenwoordig goedkoper is dan degene die we zelf produceren. Reden waarom bv de gascentrales hier niet renderen (en óók gesloten worden). Ze vergeten daarbij - waarschijnlijk bewust - te zeggen dat het nu zomer is én vakantie en het energieverbruik op een laag pitje staat. Waarbij nog komt dat landen zoals bv Duitsland momenteel om diezelfde reden groene stroom te veel hebben, stroom die ze niet kunnen opslaan en die ze dan ook graag verkopen, desnoods voor een appel en een ei (wat wijzelf ook hebben gedaan tijdens het Pinksterweekeinde). Mochten we straks echter nog eens een winter hebben uit de oude doos, dan zullen we zelfs geen dure stroom meer kunnen invoeren, daar de ons omliggende landen - Duitsland op kop - er zelf waarschijnlijk te weinig zullen hebben. Als Doel 3 en Tihange 2 zouden moeten sluiten, dan is er geen sprake van dat Doel 1 en 2 zouden dicht gaan zoals gepland door Wathelet en dit ondanks het feit dat ze 7 jaar ouder zijn dan Doel 3. Met de Belgische hocus pocus politiek van het laatste decennium valt het alleen maar te vrezen dat we nog e.e.a. gaan meemaken...
De laatste tijd worden we overstelpt met allerlei statistieken over investeringen en werkgelegenheid, die elkaar soms wel eens tegenspreken. Het valt meestal te zien uit welke hoek ze komen en hoe men er tegenaan kijkt. Verder is er steeds het probleem dat men Belgische en Vlaamse statistieken door elkaar haalt. Zeker wat de Belgische betreft, hebben we er het raden na. Feit is wel dat Vlaanderen nog steeds tekent voor meer dan 80% van de export en dat heel wat Belgische statistieken terzake dan ook in de eerste plaats met Vlaanderen te maken hebben. Zo was er gisteren ergens tijdens het VRT-avondjournaal op de radio een dame die kwam vertellen, dat het in Vlaanderen nog niet zo slecht gaat met de buitenlandse investeringen en dat die bijna opnieuw het niveau van 2008 bereiken. Dat zal wel kloppen, vraag is alleen maar hoe zich dat vertaalt naar de werkgelegenheid toe. Nog recentelijk werd immers gesteld dat meer dan de helft van de Vlaamse industrie in buitenlandse handen is. Die buitenlandse bedrijven zijn niet naar hier gekomen voor onze mooie ogen, maar o.w.v. van de centrale ligging van onze regio én de nog steeds geroemde productiviteit van onze Vlaamse mensen. Dat laatste heeft echter zo stilaan zijn grenzen bereikt en de reden daarvoor is de steeds grotere wordende automatisering. En er is meer. Diezelfde automatisering zorgt er ook voor dat de ervaring van onze mensen steeds minder gaat meetellen. Als men dan verneemt dat België koploper is wat de anciënniteit van de werknemers betreft, dan gaat ook die factor meetellen. Werknemers krijgen hier steeds meer loon naargelang ze ouder worden en dat blijkt in de meeste van de ons omliggende landen niet het geval te zijn. In Nederland bv - ik heb dat zelf meegemaakt - krijgt men na zijn 55ste geen loonsverhoging meer. Daar staat dan wel tegenover, dat men er zo goed als zeker van is niet meer ontslagen te zullen worden vóór het bereiken van de pensioenleeftijd. Verder blijken de Belgische minimumlonen de hoogste te zijn van Europa*. In Scandinavië, Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Zwitserland is er ofwel geen, ofwel geen vast minimumloon, wat bedrijven er toelaat zich soepelder op te stellen t.o.v. hun personeel, maar ook t.o.v. hun klanten én de concurrentie. Kortom, mocht de crisis zich blijven voorslepen, dan zal er aan e.e.a. in dit land moeten gesleuteld worden. Met vakbonden die nergens machtiger zijn, zal dat geen makkie worden.
* In werkelijkheid komen wij op de tweede plaats en is het Luxemburg dat in Europa de hoogste minimumlonen heeft. Maar dat landje, dat generaal De Gaulle zelfs geen land wilde noemen, gaan we even niet meetellen.
'Deelnemen is belangrijker dan winnen', stelde Pierre de Coubertin, de oprichter van de moderne Olympische Spelen. We zullen ons daar maar mee troosten, zeker? Want de resultaten van het Belgische team zijn niet om over naar huis te schrijven en dit uitgerekend nu dit land er met zijn grootste delegatie sinds 50 jaar naartoe was getrokken. De stand is één zilveren en twee brozen medailles en niets laat voorzien dat er daar nog veel zal bijkomen. De zilveren dan nog voor een sport die al liggend wordt beoefend, wat grapjassen al deed besluiten dat dit echt een sport voor Belgen is. Men kan er nl een pint bij zetten (diezelfde mop wordt ook verteld in de muziek, als men het over de piano heeft). Vroeger waren er ook al moppen over onze zwemmers, waarbij men stelde dat ze het goed gedaan hadden, omdat er geen enkele verdronken was. Onze huidige zwemgeneratie doet het tegenwoordig al een wel beter, al spreekt het wel tot de verbeelding dat twee van onze zwemmers hun reeks wonnen én het Belgische record verbeterden, maar daarmee toch nog niet in een finale geraakten. Als we echter eens gewoon de vergelijking maken met Nederland, dan komen we er toch maar bekaaid vanaf. Zelfs als we ervan uitgaan dat er 50% meer Nederlanders dan Belgen zijn, dan zouden wij toch 2 medailles moeten halen tegen zij 3. Momenteel hebben onze noorderburen echter al bosjes medailles gewonnen, gouden inbegrepen, in niets te vergelijken met de schamele Belgische oogst. Dat onze media en de Belgische begeleiders daarover euforisch blijven doen, is blij zijn met een dooie mus. Tenslotte nog dit. Als de Spelen voorbij zullen zijn en alle Belgen weer Vlamingen en Walen zullen geworden zijn, zou het geen kwaad kunnen mochten de broertjes Borlée eens een mondje Nederlands leren. Net als vroeger Justine Henin, hebben ze vlot Engels leren spreken, maar een woordje in de taal van de meerderheid van het land dat ze toch vertegenwoordigen schijnt hen te min te zijn. Wat een verschil met bv de wielrenners Philippe Gilbert en Maxime Montfort, die onze taal wél behoorlijk meester zijn. Bovenstaande geldt trouwens niet alleen voor de Borlée's. Ook onze vrouwelijke hockeyploeg blijkt in hetzelfde bedje ziek te zijn. Daar is de voertaal Frans, omdat de Franstaligen gewoon geen Nederlands willen leren. Leterme had gelijk, toen hij in 2006 - toen hij nog Vlaming was - stelde dat 'onze francofonen blijkbaar intellectueel niet in staat zijn Nederlands te leren'...
Het maken van waterdichte wetten lijkt geen Belgische specialiteit te zijn. Sinds Paarsgroen maken we al mee dat de meeste wetten, dikwijls in allerhaast gestemd, een of meerdere keren moeten herzien worden en dat blijft maar duren. Zodra er iets spectaculairs gebeurt, komt de 'bevoegde' minister met een nieuwe wet af en die wordt dan in een recordtempo door het parlement gejaagd. Het resultaat is er meestal naar: bedroevend, onvolledig en soms zelfs tegenstrijdig. Het gebeurt ook dat sommige geplande wetten er niet eens komen. Denk maar aan het voornemen van Milquet om Sharia4Belgium te laten verbieden. Daarvan is niets in huis gekomen. Ook het idee om een nieuwe wet te maken over het zgz seksisme, n.a.v. de documentaire van Sofie Peeters maakt weinig kans. Ondertussen dreigen de politievakbonden met stakingen, omdat ze blijkbaar vogelvrij verklaard zijn door het schorremorrie, terwijl zij door het eigen parket en de staat - die zij verondersteld worden te vertegenwoordigen en te verdedigen - in de steek gelaten worden. Daarvoor schijnt er dan géén haast te zijn om een nieuwe wet te maken . Er zijn echter ook nieuwe wetten die de bestaande tegenspreken of zelfs teniet doen. Denk maar aan de zgz 'Rijkentaks', nog een uitvinding van de regering Di Rupo. Die wet bepaalt dat iedereen die meer van 20.020 euro aan roerende inkomsten heeft, voortaan 25 i.pl.v. 21% zal moeten betalen. Heel wat gepensioneerden, die een spaarpotje hebben met o.a. aandelen, zijn nu verplicht daarvoor een administratie op te zetten, daar waar ze nog maar pas geen belastingsaangifte meer hoefden te doen omdat ze een vooraf ingevulde aangifte kregen. Dat laatste betekende zo'n anderhalf miljoen aangiften minder, wat een duidelijke verlichting van het staatsapparaat betekende. Dat wordt met de nieuwe wet nu waarschijnlijk grotendeels teniet gedaan. Nog zo'n wet die het tegenovergestelde bereikt van wat de bedoeling is, is die van Monica De Coninck, die wil dat er een einde komt aan de wildgroei van immigranten via het dienstencheque systeem, door de sector te verplichten minstens 60% van de nieuwe werknemers te rekruteren uit werklozen en leefloners. Momenteel komen er in dat circuit jaarlijks zo'n 10.000 banen bij, waarvan er hoop en al 3.600 uit de bewuste doelgroep komen. Blijkbaar staan de vele steuntrekkers in dit land niet te springen voor dat werk. Het resultaat zal wel zijn, dat er straks een wachtlijst zal zijn wegens te weinig personeel. De Coninck, die nog niet van de slechtste is (vooral wegens haar praktijkverleden bij het Antwerpse OCMW), gaat nu zien om hier en daar uitzonderingen te maken. Ook dat is Belgisch: knippen en plakken, uitzonderingen en achterpoortjes. Een wet maken die werkt van de eerste keer, blijkt in dit land niet te kunnen.
Bij het overlijden van 'papà' Daerden werden de nodige krokodillentranen gestort. De man was in werkelijkheid door zijn partij al op een zijspoor gezet en mocht als troostprijs nog eens solliciteren voor een postje in St. Nicolas, een voorstadje van Luik, kwestie van zijn supporters niet te erg voor het hoofd te stoten. Een Sinterklaasgeschenk, zeg maar. Een neveneffect van Daerden's heengaan is het feit dat alle Franstalige politici die om commentaar daarop verzocht werden, zich in het buitenland bevonden. Ze zouden beter hier blijven en op de winkel letten, want daarme gaat het niet goed. De eigen Nationale Bank (NBB) heeft nl laten weten, dat de Belgische economie in het tweede kwartaal van dit jaar gekrompen is met 0,6%. Als daar dit kwartaal een tweede krimp op zou volgen, zit dit land in een recessie. Dat is eens iets anders dan het hoerageroep van Di Rupo en zijn supporters ('iedereen inbegrepen') omdat België de laatste weken goedkoop geld kon lenen. E.e.a. kan ervoor zorgen dat de groei dit jaar waarschijnlijk negatief zal zijn en dat dit de schatkist aardig wat geld zal kosten. Het half miljard euro dat men beweerde opzij te hebben gelegd, is daarmee alweer opgesoupeerd. Daar bovenop komt het nieuws dat de Dexia holding de eerste helft van 2012 een verlies van 1,2 miljard euro heeft gemaakt, waarvan 60% op rekening van dit land komt, met daarbij een dreigende kapitaalsverhoging bij dezelfde noodlijdende groep, wat straks nóg meer geld zou kunnen kosten. Allemaal te betalen door de Belgische belastingbetaler, in de eerste plaats de Vlaamse. In een interview in de weekeindeditie van De Standaard, verklaart Peter Praet, 'onze' (francofone) man bij de Europese Centrale Bank (ECB), dat België tien jaar verloren heeft om zijn huiswerk te maken. Praet, die het weten kan - daarvoor zat hij in het bestuur van de NBB - zegt dat men moet hervormen als het goed gaat en dat dit bij ons niet gebeurd is. Hij noemt hem niet bij naam, maar het gaat wel degelijk om de heer Verhofstadt, de man van de actieve welvaartstaat, die twee legislaturen de kans heeft gehad tijdens een economisch gunstige conjunctuur de Belgische schulden aan te zuiveren en dat niet gedaan heeft, integendeel. De vraag is maar, of de regering Di Rupo oren zal hebben naar deze kritiek. Zeker tot aan de gemeentelijke verkiezingen zal zij zo goed als niets doen en daarna zou het voor de 'relance' wel eens te laat kunnen zijn. Wie weet hoe de eurozone er tegen die tijd uit zal zien?
In Vilvoorde kregen 'jongeren' het aan de stok met de plaatselijke politie. Enkele agenten kregen rake klappen, auto's werden zwaar beschadigd en twee kerels werden betrapt toen ze molotovcocktails aan het maken waren. Acht werden er aangehouden, waarvan twee 'administratief', zoals dat heet, maar het hele zootje werd na enkele uren weer op vrije voeten gesteld. De reden voor dit laatste was een eerste gevolg van de akkoorden die de regeringspartijen gesloten hebben over B-H/V en dat, volgens de heren Beke, De Croo Jr en Tobback Jr toch zo goed is voor de Vlamingen. Volgens die akkoorden mogen Franstaligen nl vragen berechtigd te worden volgens de Franstalige procedure en komt hun dossier dan op de tafel van een Franstalige Brusselse onderzoeksrechter. In het geval van Vilvoorde besliste die laatste het aangehouden crapuul weer vrij te laten, omdat er in de Brusselse gevangenissen van Vorst en Sint Gillis geen plaats meer vrij was. Dat laatste klopt trouwens: in Sint Gillis wordt momenteel voor de elfendertigste keer gestaakt wegens de overbezetting (grotendeels met figuren verwant met die 'jongeren'). Meteen is naar het criminele milieu echter een duidelijk signaal gegeven: voor kleinere misdrijven in de Vlaamse rand volstaat het te vragen voor een berechtiging in de Franstalige procedure en wordt men daarna weer vrijgelaten. Leuk vooruitzicht voor de autoriteiten en de politie in de Vlaamse gemeenten rond Brussel, die weten dat ze nu door de Brusselse francofonie vogelvrij zijn verklaard. Met dank aan CD&V, SP.a en Open VLD. --- In de marge van bovenstaande nog dit: de 'zwaantjes' die recentelijk vóór het koninklijke paleis in Laken werden aangereden door een dolgedraaide allochtoon, zouden hun ziekenhuiskosten zelf moeten betalen. De medische dienst van hun korps betaalt nl voorlopig geen facturen meer. Op het Tv-nieuws van zaterdag werd daar als enige commentaar bij gegeven, dat madame Milquet daarover niet te spreken is. Waarom men echter die rekeningen niet meer betaalt, werd er niet bij gezegd. Moeten die kosten niet betaald worden door de aanrijder? Was die gek niet verzekerd? Bezit die man überhaupt iets? Is er dat steunfonds niet meer dat mensen vergoedt die slachtoffer worden van onverzekerde automobilisten? Nergens enig nieuws daarover, voorlopig althans. Het had eens een autochtoon moeten zijn...
De berg van ECB voorzitter Draghi heeft een muis gebaard. Na zijn ronkende verklaringen van vorige week, die een doorbraak voor de Eurozone impasse beloofden, is hij waarschijnlijk teruggefloten door Duitsland, de grootste ECB aandeelhouder en heeft hij zijn ambitieuze plannen ondergeschikt moeten maken aan de politiek, iets wat ik in deze rubriek ook al enkele keren gesteld heb (27 en 30 juli). Wat Draghi op zijn laatste persconferentie vertelde, was correct. Om te vermijden, dat bepaalde landen geen ernstige maatregelen zouden treffen, moeten deze landen eerst in eigen huis orde op zaken stellen. Dat is niet nieuws, dat wordt al twee jaar verteld en dat is ook het Duitse standpunt. De fout die Draghi vorige week maakte, was dat hij de indruk gaf daarvan af te zullen wijken, hetgeen volgens de ECB statuten feitelijk niet kan en wat dan ook niet gebeurd is. Het is dus, voor de zoveelste keer, terug naar af. De markten en beurzen worden van deze spelletjes helemaal niet vrolijk en hebben zo stilaan genoeg van de aanslepende processie van Echternach die zich in de Eurozone afspeelt. Duitsland mag dan al gelijk hebben (vanuit hun standpunt gezien), ergens zal het toch moeten beslissen: of meer garanties geven of de Eurozone drastisch hervormen, zeg maar splitsen. Dat laatste wordt met de dag waarschijnlijker. Voor Vlaanderen wordt het dan hopen, dat we aan de goed kant van die splitsing terecht komen. Als dat met België niet zou kunnen, dan zou een Vlaamse onafhankelijkheid er wel eens sneller kunnen komen dan verwacht. Cruyff zei het al: 'elk nadeel heb se voordeel'.
Ons pensioenstelsel gaat ervan uit, dat de gemiddelde Belg 45 jaar werkt. Dat blijkt een fabeltje te zijn. Volgens een recent Europees rapport is dat in werkelijkheid slechts 32,5 jaar (35 voor de mannen, 29,9 voor de vrouwen). Daarmee zitten we ver onder het Europese gemiddelde. Zo werkt de gemiddelde Belg liefst zes jaar minder dan de gemiddelde Nederlander. Dat betekent zes jaar minder afdragen en zes jaar meer pensioen trekken. Reken maar eens uit wat dat geeft over een hele werkende bevolking. Ergens wordt het dan ook aannemelijker dat een van de grote klachten tegen de Belgische pensioenen - nl dat ze te laag zijn - ongegrond is. De mensen die wél de rit uitdoen betalen mee voor hen die dat niet doen. Ondergetekende, die werkte van zijn 16de tot zijn 65ste, heeft er dus weinig schuld aan en begrijpt ook niet hoe mensen het klaar spelen om zo weinig te werken en dan een pensioen krijgen dat evenveel (of even weinig, als ge wilt) bedraagt als dat van de 'doodwroeters'. Om nog te zwijgen over de mensen die meteen staan te klagen als er dan toch wat langer zal moeten gewerkt worden. Het minder werken werd hier steeds gecompenseerd door de zo geroemde productiviteit van onze werkende bevolking. Sinds er echter steeds meer geautomatiseerd wordt, is dat productiviteitsvoordeel grotendeels weggevallen. Bij dit alles toch nog enkele kanttekeningen: - Er wordt in het Europees rapport weer eens geen onderscheid gemaakt tussen de loopbanen van Vlamingen en Walen. Net zoals op de Olympische Spelen zijn we weer allemaal Belgen. Ik vrees dat een afzonderlijke optelling wel eens voor nóg verrassendere resultaten zou leiden en dat ons politiekcorrecte systeem zo'n gesplitste optelling niet zou dulden. - De door de band genomen lage Belgische pensioenen tellen niét voor de vastbenoemde ambtenaren. Dat geldt ook voor het berekenen van de index, maar dan in tegenovergestelde richting. De meeste EU-landen hebben nl een index die de pensioenen koppelt aan de evolutie van de lonen en de welvaart. In België is die echter gekoppeld aan de evolutie van de prijzen, maar dat laatste geldt ook weer niet voor de vastbenoemde ambtenaren, die bij ons een soort apartheidsstatuut hebben gekregen. Iedereen is hier gelijk voor de wet, maar de enen blijkbaar wat gelijker dan de anderen...
Toen, in 2008, de Kamercommissie de splitsing van B-H/V goedkeurde, werd daar geen vervolg aan gebreid in de voltallige Kamer, doordat de francofonen allerlei bezwaren opperden via de Raad van State en zo tijd wonnen om niets te doen. Eén van de vertragingsmanoeuvres kwam toen van Karl-Heinz Lambertz, minister-president van het (bij manier van spreken) handvol Duitssprekenden dat onze Oostkantons bevolkt. Hij noch zijn regio hadden ook maar iets te maken met de zaak, maar zijn protest hielp wel mee het probleem weer eens drie maanden op te schuiven, met het nu gekende gevolg dat wij, Vlamingen, zwaar hebben moeten betalen om een reeds goedgekeurde wet toegepast te krijgen. Diezelfde Karl-Heinz komt nu klagen, dat hij er maar niet in slaagt de overdracht van bepaald bevoegdheden i.v.m. ruimtelijke ordening, stedenbouw en woningen geregeld te krijgen met de Frans Gemeenschap. Waarschijnlijk waren die hem beloofd als tegenprestatie voor het boycotten van de Vlaamse plannen en hoopte de socialistische Oostkantonner dat gedaan te krijgen nu er een partijgenoot federaal eerste minister was geworden. Zo'n beetje dezelfde redering die Di Rupo zich maakte, toen die dacht bij het aantreden van kameraad Hollande als nieuwe Frans president de Dexia affaire een andere wending te kunnen geven. Blijkbaar blijkt solidariteit bij onze socialisten alleen te bestaan als het er op aankomt geld van Vlaanderen los te krijgen. Aan elkaar gunnen ze het niet, dit waarschijnlijk volgens het rode adagio 'ge kunt het maar hebben'. Nu schermt Lambertz met het artikel 139 van de Belgische Grondwet, dat zegt dat de Gemeenschappen in onderling overleg gehele of gedeeltelijke bevoegdheden kunnen overdragen. Zelf schijnt hij er niet in te geloven, want hij zegt in maart van volgend jaar nog eens te proberen. Op Vlaanderen, dat vroeger altijd positief stond t.o.v. de problemen in de Oostkantons, moet hij niet teveel meer rekenen. Hij heeft ons vroeger ook in de kou laten staan.
De grote vakantie zit er weeral voor de helft op, maar voor de meeste van onze politiekers is ze nog maar pas begonnen. Voor hen is het de 'heel grote' vakantie, want - met een beetje geluk - moeten ze pas half oktober weer aan de slag, tenzij misschien Europa roet in het eten zou werpen. Ondertussen is het wel heilzaam eens na te denken, wat wij - Vlamingen - ondertussen bereikt hebben. Wel, bitter weinig. Gisteren had ik het nog over de ontmanteling van een aantal Vlaamse iconen: de zgz feestdag, de IJzerbedevaart en de Gordel. We worden geregeerd door een club waarin 90% van de francofone partijen zitten en niet eens de helft van die van ons. De Vlaamse partijen in deze regering durven dan nog stellen, dat ze ik weet niet wat verwezenlijkt hebben, terwijl het in feite om een zoveelste uitverkoop gaat. We hebben nu een regering zonder meerderheid in Vlaanderen, met een francofone eerste minister die beste vriendjes is met het Hof, dat in de eerste plaats Frans praat en denkt. Zelfs de aartsbisschop is nu een Waal. De komende gemeenteverkiezingen zullen aan deze situatie niets veranderen. Het blijft natuurlijk hopen dat de Vlaamse meerderheidspartijen klop zullen krijgen, maar dat zal aan de federale situatie niet veel veranderen. Integendeel, die partijen zullen proberen de rit met Di Rupo uit te doen, zeker zolang ze geen verbetering van hun kiescijfers ontwaren. Het wordt dus wachten tot de moeder van alle verkiezingen in 2014 en dan zal het moeten gebeuren. Met de onafhankelijkheid van Vlaanderen staan we nog nergens. Met de francofonen zullen we dat ook nooit geregeld krijgen. Zij weten dat ze van Vlaanderen leven en willen dat zo houden. Zelfs een aanhechting aan Frankrijk zou voor Wallonië geen goede zaak zijn. Parijs wil nl het arme Wallonië niet, wel het rijke Vlaanderen. De enige oplossing is dat er bij de verkiezingen in 2014 tenminste een duidelijke meerderheid van de V-partijen in het Vlaamse parlement komt. Mochten de huidige Vlaamse meerderheidspartijen in de federale regering, ondanks een pandoering, toch doorgaan met gangmaker te spelen voor Di Rupo, dan moet het nieuwe Vlaamse parlement een onafhankelijkheidsverklaring afleggen. De zgn 'Eenzijdige Verklaring van Onafhankelijkheid' (EVO). Daar het te verwachten is, dat Europa het daarmee niet eens zal zijn, blijft er nog altijd de tussenstap naar een confederaal België. Daarbuiten is er - misschien - nog het alternatief dat zich zou voordoen, mocht de eurozone in twee splitsen. Zelfs de meest belgicistische Vlamingen zullen dan verplicht worden te kiezen tussen hun overtuiging en hun portemonnee. Tussen de aansluiting met Vlaanderen bij de groep van Duitsland of met die van de PIIGS landen. Ik zie ze dat laatste nog niet te snel doen.
In de media wordt weer druk gedaan over het feit dat België nog maar eens geld heeft kunnen plaatsen tegen voordelige voorwaarden. Die nieuwe trend lijkt zich door te zetten en dat is in de eerste plaats goed voor de federale begroting, die minder schulden zal moeten afbetalen. Voorlopig althans, want voor hetzelfde geld kan het tij morgen weer keren en zal het dan weer méér geld kosten. Het concurrentievermogen van onze bedrijven blijft immers precair. Zie maar wat er (weeral) te gebeuren staat bij grote bedrijven zoals Bekaert, Alcatel-Lucent (de vroegere 'Bell', waar nu nog amper een tiende van het vroegere personeel werkt) en HP. Allemaal bedrijven met heel wat jobs voor hoger opgeleiden, jobs die steeds meer op de helling komen te staan. De staatsschuld blijft onaanvaardbaar hoog en de kosten van de vergrijzing zullen ervoor zorgen, dat die de eerstvolgende jaren eerder zal stijgen dan dalen. Een staatsschuld boven de 100%, zoals we die nu kennen en dit gedurende nog meerdere jaren, is nefast voor groei en werkgelegenheid, de 'relance" zeg maar. En dan hebben we het nog niet gehad over Dexia. Ondertussen worden in dit land de Vlaamse activiteiten helemaal op een laag pitje gezet. 11 juli, de zgz Vlaamse feestdag, is nog altijd geen feestdag voor iedereen en lijkt steeds meer op een uit de kluiten gewassen Vlaamse kermis, waarbij dan een Raymond van het Groenewoud nog de kans krijgt Vlaanderen belachelijk te maken (om nog te zwijgen van de ridicule toespraak van kabouter Peumans in het Brusselse stadhuis). De IJzerbedevaart, die al enkele jaren gehighjackt was door wat we maar de progressieve vleugel van de ter ziele gegane Volksunie zullen noemen, is feitelijk al helemaal afgeschaft. In de praktijk wordt ze dit jaar overgeheveld naar 11 november, waarop ze dan zal samenvallen met de herdenking van de Eerste Wereldoorlog en in werkelijkheid door België zal gerecupereerd worden. En dat alles voor een wereldwijd bekend historische gebeurtenis die in Vlaanderen plaats vond. En er is meer. Nu blijkt dat de 32ste editie van De Gordel, op 2 september a.s., ook de laatste editie zal zijn. Volgens de politiek-correcten van de federale meerderheid heeft Vlaanderen nl alles gekregen wat het wou en is er dan ook geen reden meer om tegen wat dan ook nog te gaan protesteren rond Brussel, de stad die de wereld ons zou benijden. Er zou ook daar iets anders voor in de plaats komen en de kans is groot dat het dezelfde weg op gaat van de 11de juli en de IJzerbedevaart. E.o.a. happening voor de simpele zielen, op wier stemmen de traditionele partijen blijven hopen om hun politieke postjes te kunnen veiligstellen. Hopelijk zullen er op 14 oktober genoeg Vlamingen zijn die zich dat allemaal zullen herinneren en dan ook navenant zullen stemmen.
Vakantie of geen vakantie, deze week zal er eindelijk iets tastbaars moeten gebeuren in de Europese wanorde. Na de uitdrukkelijke steunverklaringen aan de euro van Draghi, Merkel en Hollande van vorige week, mag het niet langer bij woorden alleen blijven. Dat liedje heeft nu lang genoeg geduurd. Markten en beurzen, die vorige week weer eens waren opgeveerd, zullen anders straks opnieuw als een pudding in elkaar zakken, mocht er weer geen gevolg gebreid worden aan de ronkende verklaringen van de zgz 'verantwoordelijken'. De drie bovenvernoemden zullen het moeten waar maken. Vergeet even Barroso en 'bloempot' Van Rompuy en zeker schertsfiguren als een Verhofstadt en zijn slippendragers. Landen als Spanje en Griekenland hebben hoge schulden (België trouwens ook). Op zichzelf is dat geen ramp. De VS en Groot-Brittannië hebben zelfs nóg grotere schulden. De twee laatstgenoemde landen hebben echter hun financiële toestand in eigen handen. Zo kunnen die bv zelf geld bijdrukken. De landen van de eurozone kunnen dat niet meer, alleen de Europese Centrale Bank (ECB) kan dat. Het is nu afwachten of Draghi straks bevestigt dat hij zoiets ook gaat doen. Zoals ik hier al eerder schreef, moet de politiek hem dan wel volgen. Duitsland in de eerste plaats, omdat dat land de grootste aandeelhouder van de ECB is. En ondanks het feit dat Merkel en Hollande nu niet precies eenzelfde economisch discours verkondigen - om het voorzichtig uit te drukken - zullen ze nu wel aan één zeel moeten trekken en liefst nog deze week. Het zou wel eens een cruciale week kunnen worden. Nog maar eens, maar deze keer dan écht.
