Vlaams minister Marino Keulen heeft dus voor de tweede keer geweigerd de drie opstandige burgemeesters uit de Rand te benoemen. Hij past hierbij gewoon de wet toe, iets wat de burgemeesters in kwestie juist niét doen en ook niet zullen doen. Dat werd deze week nog door een van hen (Thiery van Linkebeek) bevestigd. Zij blijven dus de wetten overtreden. Ondertussen hebben, zoals verwacht, alle francofone partijvoorzitters Keulens beslissing verworpen. Voor hen hoeft de wet immers niet nageleefd te worden als ze niet in hun kraam past. Dat liedje kennen we al. Daarenboven zetten ze de dialoog tussen de gemeenschappen voorlopig in de ijskast. En dan? Wat hebben wij aan die dialoog? Voor zover er uit de aan de gang zijnde besprekingen al iets uitlekte, zijn die onderhandelaars nog altijd bezig over wat men in wetstratees de "borrelnootjes +" noemt. In feite dus nog altijd het allereerste klein akkoord, dat er al was tijdens de oranjeblauwe besprekingen en bij de aanvang van de regering Leterme. Het resultaat van de huidige bevriezing zal alleen als gevolg hebben, dat er vóór het einde van dit jaar zeker niets beslist wordt en dat de kans dat er ook tegen 7 juni 2009 niets beslist zal zijn, steeds groter wordt. Vlaamse politiekers, hou er mee op, met die dialoog en ook met die regering Leterme. Het leidt tot driemaal niets, noch voor Vlaanderen, noch voor de rest van dit land. Ik begrijp niet, wat voor voordeel CD&V nog denkt te halen uit een verder bestuur van dit vastgeroeste land met zijn grendels, remmen en veto's. Leterme die niet in een regering zou treden zonder staatshervorming en geen regering zou steunen zonder Vlaamse meerderheid, heeft nu al genoeg schade aangericht. De man is ondertussen compleet verzuurd en van hem heeft Vlaanderen niets meer te verwachten. Wat minister Keulen betreft, zou ik trouwens niet wachten tot die drie wetsovertreders nog een derde keer zullen worden voorgedragen. Dat circus heeft nu al lang genoeg geduurd. Zet ze af en vervang ze door regeringscommissarissen. En dat de Europese bemoeiingen daaromtrent ophouden. Ook Europa moet respect hebben voor onze wetten en niet voor wie die overtreedt.
VRT en VTM begonnen gisteren beiden het avondjournaal met het filmpje dat ze toegestuurd gekregen hadden van e.o.a. "terroristische" organisatie en waarop drie gemaskerde helden te zien waren die dreigden met aanslagen op België. We hoorden de helden niet eens zelf spreken; er klonk religieuze muziek uit de koran (heeft men ons verteld, ik heb daar geen benul van) en onderaan verschenen, in vrij correct Nederlands, allerlei verwensingen en bedreigingen. Volgens kenners van bij ons, gaat het hier om e.o.a. groepje uit eigen land. Nou, ja, ze zoeken het maar uit. Zo krijgt onze staatsveiligheid nog eens de kans zijn erg geschonden blazoen wat op te smukken. Heel wat duidelijker waren de doodsbedreigingen die VB-kopman Filip Dewinter te horen (en zien) kreeg. Op YouTube verscheen er nl een clip van een tot nu toe onbekende rapgroep The Cicatris (het lidteken) waarop letterlijk werd gezongen, dat het niet lang meer zou duren voor ze hem (Dewinter) te pakken zouden krijgen en hij zou sterven door een dodelijke schotwond. Dewinter kreeg daarbij nog te horen dat hij een "kanker racist" was. Ondertussen heeft Dewinter het filmpje van YouTube af laten halen en heeft hij klacht ingediend tegen dat groepje gevaarlijke gekken. Die zijn ondertussen trouwens gekend: het gaat om een Belgisch-Marokkaans zootje, waarvan de spreekbuis Samir heet. De kerel zegt er niet aan te denken aan Dewinter zijn excuses aan te bieden. Het is dan ook afwachten wat ons Gerecht ervan terecht zal brengen. Hopelijk laat het eens zien, dat het ook echt onpartijdig kan zijn en kunnen we de verdere procedure eens vergelijken met de rechtszaak die tegen Frank Vanhecke gaat lopen wegens de (onterechte) beschuldiging van grafschennis t.o.v. enkele allochtonen in Sint-Niklaas. In dit laatste geval zijn er al wél excuses geweest, maar voor de Belgische haatdragers en hun allochtone vriendjes is dat blijkbaar niet genoeg. Hoe heette die verdraagzame godsdienst weer?
Di Rupo kreeg dit weekeinde nog eens de kans zijn mening breed uitgesmeerd te zien in De Standaard. De voorzitter van de Waalse socialisten had daarbij harde kritiek aan het adres van de regering Leterme. Ook al heeft hij grotendeels gelijk, zeker op het vlak van de begroting, blijft natuurlijk de vraag waarom zijn partij in een dergelijke regering blijft. Dat het louter om de postjes gaat, zegt hij natuurlijk niet. Di Rupo wil dat er toch iets gedaan wordt aan de koopkracht. "Ik doe zelf mijn boodschappen", zegt hij en hij vindt dat alles inderdaad duurder is geworden. Als voorbeeld geeft hij aan, dat hij het recentste model scheermesjes van Gillette koopt en hij voor 5 mesjes 15 euro moet betalen. "Daarmee doe ik geen week", zegt de man met het strikje. Jawadde! Toevallig scheer ik mij ook met Gillette, zij het dan met een ouder type, de GII plus. Voor 10 mesjes betaal ik 8,89 euro in de Carrefour. Maar - en nu komt het - met zo één mesje scheer ik mij doorgaans twee weken. Dat betekent, dat ik twintig weken verder kan voor 8,89 euro en Di Rupo slechts één week voor 15 euro. Na twintig weken is hij dus 300 euro kwijt! De man smijt gewoon elke dag een mesje weg, waarmee hij zich minstens nog een week zou kunnen scheren... Als hij al zijn aankopen op die manier verbruikt, dan is hij wel erg verkeerd bezig. "Wegwerpconsumptie" noemt men zoiets. En dat gebeurt dan door iemand die wil hebben dat er meer koopkracht komt. Om dus nog meer weg te kunnen smijten. De waarheid zal wel zijn, dat Di Rupo niet weet waarmee hij bezig is en zeker de noden van de man in de straat, waarvoor hij zegt op te komen, niet begrijpt. Dat wordt ook moeilijk als ge kunt beschikken over een auto met chauffeur en God weet welke andere "faciliteiten".
P.S. Ik had me ee'rst vergist in de cijfers. Na de reactie van Rob, waarvoor dank, heb ik het artikel gecorrigeerd. Het is feitelijk nog erger dan ik eerst gesteld had!
Wij leven echt in een uniek land. Hier gebeuren dingen die in een ander land niet mogelijk zijn. "Only in Belgium", zoals de titel was van de reclameclip die Verhofstadt indertijd nog de wereld rondstuurde. - Bij het aantreden van Verhofstadt I wijzigde de toenmalige minister van Transport, de francofone groene Isabelle Durant, de regels voor het opstijgen en landen van de vliegtuigen op Zaventem. Dat leidde tot een grote chaos, wat haar opvolger, Bertje Anciaux, er toe aanzette een nieuw spreidingsplan uit te werken. Dat plan had tot gevolg dat de inwoners van de Oostrand en de gemeente Sint Pieters Woluwe naar de rechtbank stapten, gevolgd door de inwoners van de Noordrand. Er kwamen allerlei acties, er werden deurwaarders bijgehaald en er werd zelfs beslag gelegd op de kantoren van Bertjes opvolger, zeurpiet Landuyt, die daarop zelfs niet eens durfde te reageren. De hele zaak werd verwezen naar de Raad van State en die heeft nu een uitspraak gedaan: alle klachten werden verworpen. Tot daar lijkt alles nog normaal, maar die uitspraak, gedaan door de Nederlandstalige én Franstalige Kamers samen, heeft 4 (vier!) jaar op zich laten wachten! Ondertussen is de nieuwe staatssecretaris van mobiliteit, CD&V-er Schouppe tot de vaststelling gekomen, dat de wind weer bepalend zal worden voor het opstijgen en landen, zoals overal elders ter wereld. Al die betwistingen en dagvaardigingen waren dus waardeloos en om dat vast te stellen, heeft men vier jaar tijd verloren. In luchtvaartkringen over de hele wereld lacht men zich een breuk over zoveel amateurisme. - We zijn weer in de zogeheten "sperperiode", die de koopjesperiode voorafgaat. Ook dat gebeurt alleen in België, nergens anders. In die sperperiode mogen er geen speciale acties gedaan of kortingen gegeven worden. Afgezien van de absurditeit van dit systeem (wie de grens oversteekt kan daar wél goedkoper kopen), is het in de huidige dreigende crisissituatie het slechtste wat men kan bedenken. Met in het achterhoofd, dat we voor een recessie, misschien wel een depressie staan, zullen heel wat mensen nog meer dan anders wachten tot het koopjestijd wordt. Het gevolg daarvan is, dat deze sperperiode voor de meeste handelszaken gegarandeerd een ramp zal worden. En niemand, zelfs "Quicky" niet, die het in zijn hoofd haalt daaraan een einde te maken, al was het maar tijdelijk voor dit jaar. - "Technische werkloosheid", nog zo'n uniek Belgisch fenomeen. Dat heeft als voordeel dat, wanneer het slecht gaat, fabrieken niet meteen hoeven te sluiten en dat de staat de betaling van een groot deel van de lonen tijdelijk over neemt. De schaduwzijde van dit verhaal is dat, bij multinationals die fabrieken hebben in verschillende landen, de Belgische fabrieken eerst dicht gaan. Zo zouden we nog even kunnen doorgaan. De index, het recupereren van feestdagen tijdens de weekeinden, de dertiende maand, de maaltijdchecks, allemaal "only in Belgium". Prachtig. De vraag is alleen maar hoe we stand zullen houden als die recessie/repressie echt zal toeslaan.
Eigenlijk is de titel van mijn blog niet helemaal juist. "Bont en blauw" verwijst nl naar een uitspraak van Louis Tobback bij het begin van de eerste regering Verhofstadt. Hij zei toen: "Het begint paars en eindigt bont een blauw". Op dit ogenblik wordt een flink politiek robbertje uitgevochten binnen de blauwe familie. Rood staat erbij en kijkt er (geamuseerd) naar. De inzet is de postjes, zoals meestal in de Belgische politiek. Bij een vorige regeling voor het Europees commissariaat was feitelijk voorzien dat iemand van de VLD toen een Europees postje ging krijgen. Dat ging niet door en de job werd ingenomen door Louis Michel, "big Loulou" zoals hij ook genoemd wordt, van de Waalse blauwe zusterpartij . De afspraak was toen wel, dat er de volgende keer een Vlaamse liberaal aan de bak zou komen. In principe zou dat niemand minder zijn dan Karel De Gucht, de man van Mireille (politierechter en bankspecialist zonder voorkennis). Karel zou de plaats van Big Loulou innemen. Sinds de recente gebeurtenissen in Kongo, waar De Gucht in snelheid werd genomen door Charles Michel, zoon van, is het echter niet meer zo zeker dat de burgemeester van Berlare zijn droomjob zal kunnen krijgen. Bij "Europa" hebben ze ook hun ogen niet in hun zakken en worden de recente affaires rond De Gucht met argusogen bekeken. Anderzijds is Didier Reynders, de blauwe zonnekoning uit Luik, er als de dood voor dat Big Loulou terug naar het Belgische politiek toneel zou komen. In dat geval krijgt hij, le beau Didier, er immers een concurrent bij in eigen rangen. Om een lang verhaal kort te houden: Louis Michel, de vader dus, zou nu een tweede termijn als Europees commissaris ambiëren, waardoor De Gucht het mag vergeten. De Gucht zijnde wie hij is, de meest ondiplomatische minister van Buitenlandse Zaken die we ooit hebben gehad, laat zoiets niet over zich heen gaan. De vraag is alleen, hoe het zal aflopen met Fortisgate, waarin zijn madam de hoofdrol speelt. Zelfs als hij daar zonder kleerscheuren vanaf komt, zal de perceptie tegen hem blijven spelen. Waar is de tijd, toen de Open-VLD, alhoewel geklopt bij de federale verkiezingen, toch dacht in een zetel te zitten omdat "ze" het zonder hen niet konden waarmaken. Met een resem schandalen, schandaaltjes en verdachtmakingen (Chevalier, Moerman, De Wael en Fortis), zitten ze daar nu in de hoek waar de klappen vallen. Een burgeroorlog in eigen rangen is er echt teveel aan. Wordt zeker vervolgd.
Ondanks het feit dat Dominique Strauss-Kahn een socialist is, werd hij de grote baas bij het IMF dank zij de Franse president Sarkozy, die o.m. daarmee de Franse socialistische partij in de vernieling speelde. DSK, zoals de man in Frankrijk gemeenzaam wordt genoemd, is getrouwd met Anne Sinclair, een gewezen sterjournaliste van het Franse TV-station TF1. Zijn vrouw is steenrijk, mede dankzij een erfenis. Dat neemt niet weg dat het echtpaar Strauss-Kahn socialist is gebleven. Twee jaar geleden, toen Sarkozy nog minister van Binnenlandse Zaken was onder Chirac, gingen DSK en zijn vrouw hun steun toezeggen aan de opstandelingen in de banlieue van Parijs. Dat is hun toen slecht bekomen. Ze hadden nl het onzalige idee gehad, daar naartoe te rijden in hun jaguar... Bovenstaande verhaal viel me te binnen, toen ik het ontslag hoorde van Bettina Geysen bij de Vlaams Progressieven. In dat partijtje, of wat ervan is overgebleven, rommelde het al langer. Wat de emmer deed overlopen was de levensstijl van la Geysen en haar beminde ("Aimé") bij haar vorige werkgever, de VRT. Beiden maakten toen grote sier op kosten van de belastingbetaler. Ook voor Bettina, die in de politiek graag uitpakte met haar steun aan de minder bedeelden (denk maar aan haar hoofddoekverschijning en haar voorstel om dure auto's en verre reizen uit de index te halen), was het motto: "luister naar mijn woorden maar zie niet naar mijn daden". Gauche caviar: denk links, leef rechts. Tegenwoordig noemen ze dat "links liberaal". Links liberaal bestaat niet, evenmin als recht communist. Het hele idee van de Vlaams progressieven slaat trouwens niet aan, hoe men de partij ook zou heten. Waarom er geen LBA van maken - Lijst Bert Anciaux - de enige van de partij die bekend is in Vlaanderen, al was het maar omdat hij zo gul geld uitdeelt in de cultuursector (met nadruk op de eerste lettergreep)? De leiding van wat er van het partijtje overblijft, komt nu (tijdelijk?) in handen van Nelly Maes, "rooie Nel" voor de afeccionados. Dat is dan misschien één troost voor de erfgenamen van Hugo Schiltz die Nel indertijd binnenhaalden als "links alternatief"...
Sinds de oranjeblauwe regeringsonderhandelingen zijn er al heel wat nieuwe politieke termen ontstaan. Denk maar aan de schootnota, de borrelnootjes, de vette vis. Geen enkele is echter zo specifiek, volgens mij althans, als de term "milquetisering". Daarmee bedoelt men het eindeloos schaven aan voorstellen, het vitten op punten en komma's, een complete mierenneukerei, tot het herlezen van het hele voorstel van vooraf aan. Het gevolg was meestal dat er van het oorspronkelijke voorstel zo goed als niets meer overbleef. Op die manier heeft madame Milfoisnon eigenlijk de oranjeblauwe onderhandelingen doen falen, iets wat haar doel was. Om enige kans te maken op de vorming van een regering en een staatshervorming was Leterme dan verplicht er de PS bij te nemen, iets wat later ook gebeurd is. Wie dacht, dat madame Milfoisnon ermee zou stoppen, nadat ze minister van Werk én vicepremier was geworden, had het verkeerd voor. Ze bleef en blijft rustig verder gaan met het zoeken van spijkers op laag water. Dit systeem werkt zo afstompend en is zo destructief, dat het haar eigen kabinet heeft aangetast. Nadat haar woordvoerder én haar vice-kabinetschef (dat bestaat ook!) al waren opgestapt, heeft nu ook haar kabinetschef ontslag genomen. M.a.w. Milquets eigen kabinet wordt ook gemilquetiseerd!! Gezien het feit, dat men in deze omstandigheden nooit tot een serieuze staatshervorming zal komen en dat er zelfs van de borrelnootjes weinig of niets terecht zal komen (wat CD&V en Open VLD ook mogen beweren), zou deze regering best kunnen verder doen zonder de PS. Als voorlopig laatste stunt steunt tante Laurette trouwens de aanzeg tot staking bij de Post. Het probleem is, dat in het geval men de PS overboord zou gooien, madame Milfoisnon waarschijnlijk mee zal opstappen. Dan zitten we wel zonder milquetisering, maar ook met een minderheidskabinet. En daar Leterme dit voor "goed bestuur" voor "de mensen" niet kan waarmaken, zullen we met dit chaoskabinet nog een tijdje opgescheept zitten. Enfin, de media hebben er in elk geval nog iets aan.
De titel komt van Peter Vanvelthoven, dacht ik, maar is in elk geval goed gevonden. Sinds gisteren zijn de cijfers voor de begroting voor 2009 (of wat daarvoor moet doorgaan) bekend, dit met een vertraging van bijna drie weken. Vanaf vandaag zal er in het parlement over gedebatteerd worden en het belooft een lange en hevige discussie te worden. Deze begroting is er inderdaad een van de chaos. Om te beginnen, is de begroting voor 2008 verlieslatend. Voor die van 2009 zal dat ook het geval zijn. men denkt aan zo'n anderhalf miljard. - Er is altijd nog geen oplossing voor de 800 miljoen euro die de gewesten zouden (moeten) inbrengen, maar die dat alleen willen doen onder voorwaarden. - Er is nog altijd geen akkoord met de energieleveranciers over een totaalbedrag van 750.000 euro, die de regering uit de pot van de kernuitstap heeft gepikt. - De regering rekent verder op een overschot bij de gemeenten van nog zo een 750 miljoen, een overschot dat er niet zal zijn. Met het debacle van Dexia en Ethias zullen de gemeenten zelfs geld tekort hebben. - Het ergst van al is, dat men voor de opmaak van de begroting van 2009 nog altijd vasthoudt aan een groei van 1,2%, daar waar het kleinste kind nu zo stilaan weet, dat dit ergens rond de 0% zal liggen. - Alle miljarden, die de laatste weken in de banken gestoken zijn, dienen niet in de begroting te worden opgenomen, echter wel de intresten daarop en ook die zijn nog niet meegerekend. De bovenstaande bedragen drukken wel de staatsschuld mee omhoog en ook dat kost extra geld. Er zal dus duchtig moeten bespaard worden: - De federale regering zou op zijn minst één miljard euro kunnen uitsparen, als ze bepaalde werkingsuitgaven in de gezondheidszorg en de tewerkstellingsproblematiek zou afstaan aan de gewesten. Deze materies vallen echter onder Waalse furie Onkelinx en Madame Non en het ziet er niet naar uit dat dit dan ook zal gebeuren. Onkelinx heeft niet voor niets het grootste budget in de regering Leterme Un. Ook in de klassering van de budgetten voor "consultants" (kosten aan "derden") staan de twee dames op kop. - Er kunnen hopen geld bespaard worden, als er eens echt de schaar zou gezet worden in de wildgroei bij de (meestal overbodige) kabinetten. Dat was al een intentieverklaring bij het aantreden van Verhofstadt I en daar is niets van in huis gekomen, integendeel zelfs. - Verder is het nu duidelijk, dat verdere échte besparingen er alleen zullen komen als er een serieuze staatshervorming komt, die er o.m. voor zorgt dat senaat en provincieraden worden afgeschaft en zo zijn er nog wel enkele zaken te bedenken. Iedereen weet dat die instellingen al lang hadden moeten worden opgedoekt. De reden, dat ze er nog zijn, heeft niets met staatsbelang, alleen met eigen politiek belang te maken. Kortom, het wordt voor de cijferaars een weekje om te onthouden. Zonder drastische maatregelen zal men er niet uit geraken. Dit land gaat naar de knoppen.
Amper drie dagen geleden schreef ik nog in mijn blog "Statistisch België" (15 dezer) over de doemdenkers die ons, Vlamingen, trachten bang te maken met te zeggen dat het opsplitsen van België ook Vlaanderen veel geld gaat kosten. Dit alles nadat uit internationale statistieken bewezen is dat de zeven rijkste landen van de wereld (per inwoner) allemaal landen en landjes zijn met minder inwoners dan Vlaanderen. Gisteren kwam Herman De Croo, het orakel van Brakel en een van de slaafse vazallen van de Coburgers, weer met zo'n argumenten af. De hofnar heeft er warempel een boek(je) over geschreven, zoals het een echte Belg pas in de twee landstalen. De Croo maakt er een drama van dat we, bij een splitsing heel wat zouden verliezen. Stel u voor: het Hof (natuurlijk), de Raad van State, de senaat, het Hof van Cassatie, het Rekenhof en ga zo maar voort. Dat eerste Hof zullen we met veel plezier kwijt zijn en de senaat ook. Voor de andere hoven vinden we wel een Vlaamse variant. Volgens de hofnar zullen we ook Brussel verliezen. Waarom? Gaat Wallonië dat waterhoofd onderhouden? Volgens De Croo zullen we de staatsschuld mogen betalen (nog zo'n afgezaagd refrein). Dat doen we nu toch ook al? Wat betalen de Walen in België? Driemaal niets. Wat betalen de Vlamingen: bijna alles. Wie exporteert hier vanuit België? Vlaanderen voor meer dan 80%. Waar liggen de havens, waar wordt het hardst gewerkt, waar worden de meeste belastingen betaald, waar wordt het meest gecontroleerd (op alle gebied)? Wie betaalt de meeste flitsboetes en wie krijgt daarvan het meeste geld? In zijn "pamflet", zoals De Wever het noemt (het telt slechts 40 bladzijden), staat, mijns inziens, slechts één reden waarom we België best niet meteen splitsen maar eerst gaan naar een soort confederalisme: Europa. De Europese instellingen zijn niet Vlaamsvriendelijk, om het beleefd uit te drukken. Mede door het gestook van de francofonen en het lamlendig verweer van de meeste Vlaamse verkozenen, ligt Vlaanderen bij Europa niet in de bovenste lade. Het zou, steeds volgens mij, dan ook beter zijn eerst naar een confederaal België te gaan en pas vanuit die opstelling de volgende stap voor te bereiden. Maar wie ben ik?
Deze regering Leterme kan men bezwaarlijk een team noemen. Men krijgt soms de indruk dat er binnen de regering meer oppositie gevoerd wordt dan erbuiten. - Om te beginnen is er de Waalse rivaliteit tussen MR enerzijds en PS/CdH anderzijds. Die Waalse ruzies worden echt niet binnenkamers gehouden. - Staatssecretaris Devlies, toegevoegd aan het kabinet van Leterme, probeert zijn werk wel goed te doen, maar botst dan steeds onvermijdelijk met het FOD van Financiën dat al jaren zijn werk niet hoed doet. Hoe meer resultaten Devlies boekt, hoe slechter Financiën in het daglicht komt. - Terwijl aan de linkerzijde (én bij CD&V) men stilaan aanvaardt dat er niet alleen geen overschot op de begroting zal zijn, maar zelfs een deficit aanvaardbaar wordt, zijn de liberalen het daar gloeiend mee oneens. In de "zevende dag" hebben we vorige week nog een bitsig duel gehoord tussen staatssecretaris Schoupen en Open VLD-er Van Biesen daarover. En de kosten voor de vergrijzing zullen wel voor na de zondvloed zijn, zeker? - De notie over het beleid van Annemie Turtelboom geraakt niet van de grond, omdat op gebied van immigratie en asiel het standpunt van de tandem PS/CdH haaks op het programma van de andere regeringspartijen staat. Deze laatste hebben het echter bij het rechte eind, want zij volgen de Europese instructies. - Op Buitenlandse Zaken is de Gucht heel wat van zijn pluimen kwijt geraakt. In de Kongo kwestie werd hij voorbij gestoken door Charles Michel, zoon van, die even als zijn vader er trouwens van droomt zelf Buitenlandse Zaken onder handen te krijgen. Mocht De Gucht opstappen, dan krijgen we misschien zelfs twee Michels als kandidaat, want ook papa Louis zou die job terug willen, al zal partijgenoot en -voorzitter Reynders daar wel een stokje voor willen steken. Van je vrienden moet je't hebben! De Gucht zal tenslotte gezichtsverlies lijden in de Fortis zaak, hoe die ook afloopt. Vooral het feit, dat niet alleen zijn echtgenote, maar ook vrienden en kennissen op die bewuste dag in hetzelfde kantoor hun Fortis aandelen zijn komen van de hand doen, is niet normaal. Van Fortis gesproken, ook in deze zaak is het helemaal niet zeker dat Leterme met de pluimen zal gaan lopen. Ondertussen is nl gebleken, dat deze affaire de Belgische staat drie miljard extra heeft gekost (men had dat gewoon verzwegen!) en dat het de Belgische begroting nog dieper in de put zal helpen. Tenslotte blijkt Leterme een rancuneus ventje te zijn, die geen kritiek meer schijnt te verdragen. Zelfs tegenover de media wordt hij steeds zuurder en ondertekent hij sms'en met "namens de amateuristische prutsers" en nog van dergelijk liefs. De vraag is, hoe lang hij het nog gaat volhouden.
Uitgerekend gisteren, op koningsdag, raakte bevestigd dat de koninklijke dotatie voor 2009 met 6% zal verhoogd worden. Dat is ongeveer het dubbele van wat de modale Belg zal krijgen (en die zal er in vele gevallen dan nog voor moeten vechten). Het is een zoveelste bewijs van wat ik in mijn blog van 13 dezer al schreef: alle Belgen zijn niét gelijk voor de wet. De reden waarom de koninklijke familie procentueel meer opslag krijgt dan Jan met de pet is, omdat die dotatie gelinkt wordt aan de consumptie-index, terwijl voor de rest van het land de zgz gezondheidsindex van toepassing is, waar de prijzen van energie e.d. niet zijn ingerekend. Dit is des te meer een schande daar die koninklijke verzameling bovenop de dotatie van bijna 14 miljoen euro, nog eens 17 miljoen krijgt voor allerlei onkosten zoals hun energieverbruik, hun verplaatsingen, hun vakanties (en die zijn er veelvuldig), hun beveiliging en ga zo maar verder. En er is nog meer. Reeds zeven maanden geleden is er beslist dat er een werkcommissie zou komen, die al die koninklijke steun eens zou bespreken en ervoor zou zorgen dat e.e.a. transparanter zou worden, zodat er daarover in de toekomst minder discussies zouden zijn. Tegelijkertijd zou er ook gezien worden of er geen wijziging in die dotaties moest komen. Reden hiervoor is, dat wij het enige koninkrijk zijn, waar de hele koninklijke familie onderhouden wordt op kosten van de belastingbetaler. In de andere vorstendommen gelden die dotaties alleen voor de koning zelf en zijn troonopvolger. Die hele problematiek zou besproken worden in de senaat. Op dit ogenblik, zeven maanden later, is die commissie niet eens samengesteld, laat staan dat er al over gesproken is. Ze is dan ook al even nutteloos als de senaat zelf, die men best zou afschaffen (samen met de provincieraden). --- De politici, die over bovenstaande zouden moeten waken, laten trouwens wel meer geld rollen dat gewoon verkwist wordt. Denk maar aan "The Sequence", een geheel van houten latten die door een zekere Arne Quinze ("kunstenaar") in elkaar is getimmerd ter hoogte van het Vlaamse parlement in Brussel. Dat grapje heeft 387.000 euro gekost (onderhoud wel inbegrepen: het zou er vijf jaar blijven staan). Zoiets kan er bij mij niet in, evenmin als die stinkende boel van Jan Fabre in het MuHKA, waar met aardappelen en uien gevulde condooms hangen te rotten. Dat de Quinzes en Fabres van deze wereld zoiets kunst noemen en voor veel geld verkocht krijgen, is één zaak. Dat die lachwekkende spullen echter betaald worden met geld van de belastingbetaler, zou niet mogen kunnen, zeker niet in de onzekere tijden die we tegemoet gaan. --- En nu we toch bezig zijn: CD&V heeft haar hoofdkwartier in de Wetstraat gerenoveerd voor het zachte prijsje van bijna 3 miljoen euro (120 miljoen oude Befkes!). Ook dat wordt voor een deel betaald door de belastingbetaler, want een groot deel van het geld dat de politieke partijen krijgen komt van de staat. Is het misschien daarom dat de partij zo vast blijf houden aan haar labiele regering Leterme?
Er zijn deze week weer enkele Europese statistieken boven water gekomen. Zoals al enkele jaren aan de gang is, maakt België er geen al te goede beurt. Daarenboven mag men steeds raden, wat het zou zijn als Vlaanderen apart zou berekend worden. We kunnen ons dan ook alleen maar troosten met de gedachte dat het voor onze regio wel iets beter zal zijn dan wat deze statistieken zeggen.. Volgens een peiling van de Euro Health Consumer Index staat België op plaats twaalf in Europa (op een totaal van 31 landen). Tien jaar geleden stonden we nog op plaats zes. En dan maar beweren, dat we de beste gezondheidszorg ter wereld zouden hebben. Helemaal erg wordt het, als men ziet dat Nederland op plaats één staat. Zoiets klinkt onwaarschijnlijk, als men weet dat hele horden Nederlanders naar België komen om zich hier te laten behandelen. Blijkt nu, dat dat grotendeels komt doordat hier geen wachtlijsten zijn (in Nederland riskeert men soms te sterven omdat men niet tijdig aan de beurt komt) en doordat er hier een beter, vriendelijker contact is met de arts. Voor "resultaten" scoort België slecht: aantal hartaanvallen met dodelijke afloop, overlevingskansen bij kankerpatiënten, kindersterfte en ziekenhuisinfecties. --- Een tweede statistiek is van het marktonderzoekbureau GfK, dat keek naar het bestedingsvermogen van de verschillende landen. Ook hier staat België op de twaalfde plaats, met een koopkracht per inwoner van 17.695 euro. Opmerkelijk in die lijst is wel, dat de eerste zeven plaatsen worden ingenomen door landen met een kleinere bevolking dan Vlaanderen. Achtereenvolgens: Liechtenstein, Luxemburg, Zwitserland, Noorwegen, Ierland, Denemarken en IJsland. Nog opmerkelijker is, dat de eerste drie landen niet eens aan een ze grenzen. Dit voor de belgicistische doemdenkers (type Rudy Aernoudt) die hier altijd beweren dat Vlaanderen te klein zou zijn om zelfstandig te worden. Een onafhankelijk Vlaanderen, met zijn grote havens, zou waarschijnlijk in de top vijf eindigen. Deze laatste statistiek bewijst dan ook dat een klein land best welvarend kan zijn. Waarop wachten wij?
Op 23 mei greep er in Anderlecht een (op voorhand afgesproken) straatgevecht plaats tussen een groep voetbal hooligans van S.C. Anderlecht en een bende allochtone jongeren. Er werd heel wat schade aangericht en enkele politieagenten, die tussenbeide wilden komen, werden gewond. Vlak na de veldslag werd een aantal allochtonen opgepakt, maar later - naar slechte Belgische gewoonte - weer vrijgelaten. De rellen werden gefilmd en iedereen kon zien wie er bij de zaak betrokken was. Het gevolg daarvan was, dat de politie nu, zes maanden later, twaalf van de veertien op de film erkende Anderlecht-supporters, na huiszoekingen en invallen, oppakte en achter de tralies sloot. Van de allochtonen heeft men er tot nu geen enkele aangehouden. Ze zouden, volgens een woordvoerster van de politie (die nauwelijks haar lach kon onderdrukken), "moeilijk herkenbaar zijn. De waarheid is heel anders. De reden waarom er bij de allochtone verdachten geen huiszoekingen plaats vonden is gewoon, omdat de politie dat in Anderlecht niet durft. De wijk Kuregem in het algemeen en het Lemmenspleintje is het bijzonder zijn voor de plaatselijke politie "off limits". Zelfs als de politie zich daar overdag op straat durft te tonen, riskeert zij slagen te krijgen of met stenen bekogeld te worden. Het is trouwens dezelfde wijk waar, nog niet zo lang geleden, bussen van het openbaar vervoer met stenen (en eenmaal zelfs met een moltovcocktail) werden bekogeld. In het geval van de rellen van 23 mei zijn het dan ook de echte Belgen die de rekening riskeren voorgelegd te krijgen. Van de "jongeren" zou er slechts één bekend zijn. De man wordt "de zotten Ahmed" genoemd, maar blijkt onvindbaar. Misschien zit hij al lang terug in Marokko. Het zou niet slecht zijn, de Marokkaanse politie hiervoor in te schakelen. Bij de zaak Belliraj was die ook alerter dan de broekschijters die zich hier de "openbare ordehandhavers" noemen.
Volgens de Grondwet zijn alle Belgen gelijk voor die wet. Dat is de theorie. We weten dat wij, Vlamingen, in de praktijk gediscrimineerd worden. Zo moet een Vlaming die voor het parlement verkozen wil worden, meer stemmen halen dan een Waal. Als gevolg daarvan is een Vlaamse stem dus minder waard dan een Waalse. Hetzelfde in het veelbesproken kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. Daar mag men, in Vlaams Brabant, voor Waalse kieslijsten stemmen. Op Waals grondgebied mag men echter nergens stemmen voor Vlaamse partijen. Ook voor de fiscus zijn niet alle Belgen gelijk. Dat blijkt uit een zopas uitgegeven rapport van Carl Devlies, staatssecretaris van o.m. fraudebestrijding. De Vlamingen maken 56% uit van de belastingplichtigen, maar krijgen meer dan 70% van alle controles. Het rapport van Devlies, brave CD&V-volgeling en niet voor niets toegevoegd aan het kabinet van Leterme, klopt trouwens niet helemaal. Bij de controle op de bedrijven haalt Charleroi, met 12% zowat het dubbele van het Waalse gemiddelde en zelfs vier maal dat van Namen (wordt daar "gewerkt",zeg!). De reden daarvoor is dat men in de regio Charleroi extra is gaan (moeten) controleren na het ontdekken van een hele resem fraudezaken en andere malversaties. Zonder dat gesjoemel zou Charleroi het waarschijnlijk niet beter gedaan hebben dan Namen, zodat men nu een vertekend beeld van de situatie krijgt. Vergeten we trouwens niet dat wij, Vlamingen, ook op andere gebieden gediscrimineerd worden. Denk maar aan het innen van de boetes, in de eerste plaats die van de flitspalen. Die staan hoofdzakelijk in Vlaanderen. Op de Singel, de binnenring van Antwerpen staan er bv op het grondgebied van Berchem liefst 21 palen op 3,5 km. De opbrengst van die boetes gaat voor meer dan de helft naar Wallonië, waarschijnlijk als dank omdat men daar niet geflitst wordt (en als dat gebeurt, is het nog zeer de vraag of men beboet zal worden). Kortom, die Belgische Grondwet is voor velen maar een vodje papier, dat alleen moet dienen om de Vlaamse meerderheid in bedwang te houden. Allerlei evenwichten, grendels en veto' zorgen ervoor dat dit ook werkelijk gebeurt. "Democratie" noemt men dat...
Als je elke dag een blog schrijft, is het soms wel eens zoeken naar inspiratie. Het tegenovergestelde kan echter ook gebeuren, nl dat er zoveel nieuws is, dat je over heel wat verschillende zaken tegelijk zou moeten schrijven. Dat was dit weekeinde het geval. Eerst was er natuurlijk het verlengde weekeinde van de zoveelste verjaardag van W.O.I, waar men moeilijk aan voorbij kan. Maar er was meer: - Professor Vande Lanotte gaat in het offensief tegen Letermes begroting. Terecht merkt hij op, dat die begroting een zeef is en dat men er beter opnieuw aan zou beginnen. Herexamen, dus. Het is trouwens opmerkelijk dat Leterme, die in zijn oppositietijd heel wat energie gestoken heeft in het afbreken van de paarse begrotingen, nu zelf geen serieuze begroting in elkaar krijgt. Meer zelfs, met een serieus deficit zal blijven zitten. Dit gezegd zijnde, moet er echter meteen aan worden toegevoegd, dat Vande Lanotte de laatste zou moeten zijn om daar misbaar over te maken. Hij was, in de regering Verhofstadt I de minister van begroting die allerlei truuks heeft bovengehaald om diens begrotingen sluitend te houden. Denk maar aan het kapen van pensioenfondsen en het versjachelen van overheidsgebouwen. Vande Lanotte en zijn opvolgster/vertrouwelinge zijn er mede voor verantwoordelijk voor dat het land nu in zo'n slechte papieren zit. In een periode van hoogconjunctuur hebben ze de kans laten liggen de enorme Belgische staatsschuld serieus af te bouwen. Met de aan de gang zijnde crisis, wordt dat voor Leterme een "mission impossible". - De Verenigde Naties gaan de oorlogsmisdaden in Kongo "constateren" en hebben daarvoor al een ploeg duurbetaalde specialisten ter plaatse gestuurd, die daar de lijken gaan tellen. Ze zouden er beter aan doen ervoor te zorgen dat de aanwezige blauwhelmen (17.000 a.u.b.!) ermee op zouden houden verstoppertje te spelen. Nóg meer blauwhelmen sturen is dan ook geen oplossing, zolang die militairen daar in de weg lopen i.pl.v. te helpen. Het is trouwens opmerkelijk, dat ngo's en vredesactivisten nu staan te roepen om Belgische troepen te sturen naar het gebied. Uitgerekend dezelfde groepen die steeds de pacifistische trom roeren als het land elders militairen naartoe stuurt (naar Afghanistan bv). M..a.w. volgens die pacifisten mag oorlog alleen als het in hun kraam past... - Eigenlijk had ik ook nog enkele alinea willen spenderen aan mediagoeroe Slangen, maar die heeft intussen ook ontslag genomen als strategisch voorzitter van de Open VLD. Een vlucht vooruit, zeg maar. Nu nog afwachten, hoe het afloopt met beursspecialist De Gucht en dan kan Bartje Somers proberen de blauwe schuit weer vlot te trekken. Chevalier, Moerman, Slangen, De Wael, De Gucht, het is me daar een zootje! - Tenslotte nog goed nieuws uit de voetbalwereld. Westerlo, een ploegje uit een Kempense gemeente met 20.000 inwoners, speelt mee aan de top van het Belgisch(?) voetbal. Er lopen ook bij Westerlo wel enkele exotische types bij, maar die hebben waarschijnlijk de fortuinen niet gekost die de grote clubs hebben moeten ophoesten en die het zeker niet beter doen. Voor de rest zit de laatste feestdag vóór Kerstmis erop en is het te hopen dat er tegen die tijd e.e.a. beslist wordt in de diverse hangende communautaire en andere zaken. We laten ons verrassen.
We "vieren" vandaag nog maar eens de "Grote Oorlog". Zoals ik vroeger al eens schreef, zouden ze die vrije dag beter op een ander tijdstip geven (11 juli bv). In deze kille novembermaand hebben weinig mensen er wat aan. Dat betekent daarom niet, dat we die eerste wereldoorlog moeten vergeten. Dat zou echter ook kunnen zoals ze dat in Groot-Brittannië doen, op de zondag ervoor (of erna). De eerste wereldoorlog was een ramp voor Europa en de aanleiding tot een tweede, die de zaak alleen maar heeft verergerd. Gelukkig is men daarna tot het besef gekomen, dat het zo niet verder kon en kennen we nu toch al een periode van meer dan zestig jaar vrede in onze contreien. Voor Vlaanderen had W.O.I één meerwaarde: de Vlaamse Beweging ontstond in de loopgraven van de IJzer. Vlaanderen is, zeker sinds de Spaanse overheersing, een regio van onderworpenen geweest. Feitelijk is het dat de dag van vandaag nog, want het gros van onze Vlaamse bevolking ondergaat nog steeds alles veel te lijdzaam. We zijn er nog steeds niet. Diegenen die menen, dat we reeds genoeg bereikt hebben, zitten nog steeds met dat gevoel van onderworpenen en zijn blij met wat kruimels. Nadat na de tweede wereldoorlog de Vlaamse ambities weer konden worden teruggeschroefd, heeft het Belgisch systeem nu weer een reden gevonden om de rechtmatige Vlaamse eisen naar het tweede plan te drukken: de financiële crisis. Dat daarbij steeds eigen Vlaamse politici gevonden worden die bereid zijn daaraan mee te werken (Leterme is, voorlopig, de laatste van het rijtje), is symptomatisch. Het weinige nieuws dat we horen over de dialoog tussen de gewesten is van hetzelfde kaliber. Nu wordt druk uitgeoefend om de drie weerspannige burgemeesters uit de Rand toch maar te benoemen. De reden is, dat daardoor de dialoog vlotter zou verlopen. En zo blijven we verder gaan: steeds toegevingen doen om zo goed als niets te krijgen. Blij zijn met een dooie mus. De fronters hadden het zich waarschijnlijk wel heel anders voorgesteld...
De NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische syndicalisten) geeft elk jaar liefst 8 miljoen euro (320 miljoen oude Befkes) aan de vakbonden, "om de sociale vrede te bewaren". Wat dat laatste inhoudt, hebben we op 6 oktober kunnen meemaken. Ondanks het losgeld, werd er toch gestaakt. Het doet denken aan de "tarieven" die de Maffia in sommige steden aan zakenmensen oplegt voor de "bescherming" van hun business... Acht miljoen, dat is het dubbele van wat Fortis-baas Mittler mee naar huis kreeg, maar dan structureel, elk jaar dus opnieuw dus. En dat wordt gegeven door een maatschappij waarin de Staat nog altijd hoofdaandeelhouder is. Dezelfde staat die aan dezelfde vakbonden jaarlijks ook nog eens zo'n 160 miljoen ophoest voor het uitbetalen van werklozensteun, die zij zelf ook zou kunnen uitbetalen. En dan maar klagen over de koopkracht van de mensen. Zeker in Wallonië gaan ze daar binnenkort weer voor staken. --- De Groep C van poenpakker Slangen trekt zich dus terug uit het Antwerpse BAM-project. Dit nadat o.m. gebleken was, dat diezelfde groep eigenlijk mee tegen de stad Antwerpen werkt om het project van de IJzeren Rijn tegen te houden. Ondertussen hebben die handige jongens zich voor hun "adviezen" al wel 5 miljoen euro laten uitbetalen en dit voor een project waar nog altijd aan moet begonnen worden. "Les affaires, c'est l'argent des autres" wordt hier wel duidelijk in beeld gebracht. Het feit dat die Groep C en Slangen zich ten dienste heeft gesteld van de Nederlands Limburgse gemeente Weert tégen de stad Antwerpen, schijnt voor de Open-VLD geen reden te zijn om die mijnheer Slangen te ontslaan als strategisch directeur van de partij. Daarmee zijn de lichtblauwen zich (nog maar eens) in de vernieling aan het rijden. Buiten de zaak Slangen, was Karel De Gucht de verliezer van de voorbije week. Niet alleen moet hij een dubbel gerechtelijk onderzoek dulden i.v.m. de Fortis aandelen van zijn schoonmoeder, hij werd op zijn eigen buitenlands terrein ook voorbijgestoken door Charles Michel, de zoon van big Loulou, die nu probeert platte broodjes te bakken met Joseph Kabina, een van Karels intieme vijanden. Als we weten, dat Patrick De Wael zich ondertussen gedeisd moet houden om geen verdere collaterale schade op te lopen in de Koekelberg-affaire, kan men best begrijpen dat padvinder Somers al betere tijden heeft meegemaakt.
Men vraagt zich wel eens af, of het Vlaams belang niet al te braaf is. De reden, dat men feitelijk te weinig van de partij hoort, ligt echter niet aan haar zelf, maar aan het feit dat ze wordt doorgezwegen door de zgz politiek-correcte media. Alleen als er iets slechts over het Belang te horen is, zijn ze erbij. Meestal gaat het dan nog over randgevallen, zoals die ook bij andere partijen voorkomen. Zelfs LLD, zgz de partij van het gezond verstand, wordt niet gespaard van gerommel in de marge Het VB is echter stilaan zijn tanden aan het laten zien. Dat hebben we zopas nog vernomen, toen voorzitter Valkeniers niemand minder dan Karel De Gucht (én echtgenote) bij het parket heeft aangeklaagd wegens het schenden van voorkennis bij de verkoop van Fortis-aandelen. Ondanks het feit, dat het Gerecht de zaak al onderzoekt, komt er toch een klacht en dat is maar goed ook. De kans, dat de zaak anders in de doofpot zou geraken, wordt daardoor een stuk kleiner. Zelfs al zou De Guchts madame worden vrijgesproken, zal er steeds de perceptie blijven, dat er wel iets aan de hand was. Het kan immers niet zijn dat er, buiten mevrouw De Gucht, uitgerekend die dag - enkele uren voor het tweede Fortis verdict - ook enkele vrienden en kennissen van De Gucht dezelfde transactie hebben uitgevoerd. Ondertussen heeft het VB ook gelijk gekregen in een dispuut met de vakbonden, meer bepaald die van de LBC (landelijke bediendencentrale, aangesloten bij het ACV). Die hadden een vrouwelijkVB-lid uit de bond gezet, omdat ze zich kandidaat had gesteld op een VB-lijst tijdens de regionale verkiezingen van 2004. Van de rechtbank van eerste aanleg van Antwerpen, heeft de partij gelijk gekregen. Volgens de wet én de statuten van LBC kan dat niet. De vakbond gaat natuurlijk in beroep, maar ondertussen is er wel een uitspraak die als precedent kan dienen bij andere processen. Het gaat trouwens niet op dat vakbonden iemand uitsluiten omdat die bij een voor hen onverdraagzame partij zou zijn aangesloten, terwijl ze zelf onverdraagzaam zijn t.o.v. leden van die partij (én o.m. tegenover werkwilligen, zoals we de laatste tijd regelmatig meemaken). Enfin, ik zou zeggen aan de VB-mensen: voort doen en de politiek correcten aanpakken langs de legale weg, waar ze het minst tegenstand kunnen bieden. Misschien zal het wel lonen op 7 juni a.s.
Vlaams Belanger Bart Laeremans overhandigde gisteren Kamervoorzitter Herman Van Rompuy een grote taart, dit ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de stemming in de Kamer van de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. De "kardinaal" zou er niet blij mee geweest zijn. Ondertussen is er heel wat gebeurd: België kreeg een (overwegend Franstalige) regering onder Leterme, met een minderheidsvertegenwoordiging in Vlaanderen, iets wat diezelfde Leterme vroeger altijd heeft veroordeeld. De communautaire discussie werd verwezen naar een dialoog tussen de gewesten, wat tot nu toe zo ongeveer gelijk staat met een doofpotoperatie. Men hoort er zo goed als niets over en de kans is groot dat het item B-H/V, dat in de Kamer kan beslecht worden zonder toegevingen van Vlaamse zijde, door Vlaanderen ergens duur zal betaald worden. Eigenlijk is het voor Vlaanderen nog best dat er helemaal niets verandert en dat we ter zijner tijd - en dat is nog vóór de volgende verkiezingen - de zaak verder afhandelen in de Kamer. Want de Rand blijft een schand. Nergens anders ter wereld belet één regio een andere te werken en zich te ontwikkelen. Nergens anders eist een armere regio het grondgebied op van een rijkere. Nergens anders eist één regio dat een andere haar taal zou gebruiken. Dat alles gebeurt nog steeds wel in onze Rand en zo iets is onduldbaar in een land dat zich nog altijd democratisch noemt. Ons behoort het Noordzeestrand. Én de Rand!
Mocht ik nu een rekening bij Fortis hebben, ik zegde ze meteen op. In het proces, dat een groep kleine aandeelhouders tegen de maatschappij heeft lopen, heeft het openbaar ministerie nl gesteld dat de zaak helemaal niet van de baan is. Het stelde o.m. dat de regering Leterme niet het recht had om Fortis Bank te verkopen aan BNP Paribas (de aandeelhouders moeten dat eerst goedkeuren) en dat experts eerst de waarde van de bank moeten bepalen en in kaart brengen. Daarmee zit de zaak voorlopig helemaal in het slop. "Les jeux sont faits; rien ne va plus", geldt hier niet. Fortis is op anderhalf jaar tijd zo'n 40 miljard euro verspeeld. Het eigen vermogen zakte op één jaar van 28 naar zo'n 5 miljard. Cijfers om van te duizelen. Maar aan elke nadeel is een voordeel, althans volgens Johan Kruijff. Voor Vlaanderen is dat voordeel het feit dat het Belgische grootkapitaal, de zgn "haute finance", een harde klap heeft gekregen. Franskiljonse families, zoals Lippens, Frère, Boël en Janssen (Solvay) en anderen hebben bij Fortis honderden miljoenen euro verloren. Het is weinig waarschijnlijk dat zij achter de schermen nog veel druk zullen kunnen uitoefenen op de Belgische politiek, zoals ze dat gewend waren. Het is nu afwachten wat Justitie zal beslissen. Met een rechtspraak als de onze (denk maar aan de recente zaken zoals die van rijkswachter De Vleeschauwer, Humo en Vanhecke), kan men alle kanten uit, de gekste eerst...
