Bij ons kennen we de weerspreuk: ‘Maart slaat met zijn kop of met zijn staart’. In Italië heeft men het over ‘Marzo pazzo’ (Maart is gek). Dat laatste zou dit jaar wel eens waar kunnen worden, zeker op politiek vlak. Er komen verkiezingen in Nederland, (misschien) enige klaarheid in de Franse chaos en normaal gesproken zou de Brexit eindelijk officieel worden opgestart in de UK, eigenlijk ook een buurland. Zoals het nu naar uitziet is niets zeker.
In Nederland is het te hopen dat Wilders’ PVV de grootste partij wordt. Ongeacht of men vóór of tegen de man is, op watje Rutte is de meerderheid van onze noorderburen uitgekeken en de linkse partijen stellen ook daar niet veel meer voor.
In Frankrijk wordt vandaag misschien al een beslissing genomen binnen de partij van les Républicains i.v.m. Fillon, waarmee men alleen de zekerheid heeft dat hij de tweede ronde niet zal halen. Iemand die eigenaar is van een kasteel en een (waarschijnlijk luxueus en erg duur) appartement in Parijs, mag dan nog toegeven dat hij fouten gemaakt heeft, die fouten – de eigen familie verrijken zonder tegenprestaties en dat op de kap van de belastingbetalers – zijn van die aard dat men hem het nooit zal vergeven. Lijkt zo’n beetje op wat bij Publifin in Luik gebeurd is. Hoe de presidentsverkiezingen in Frankrijk ook aflopen, later op het jaar (in juni) zijn er in hetzelfde land ook nog eens parlementsverkiezingen. Als de eerste verkiezingen zouden zorgen voor een Amerikaanse chaos, zullen de volgende nog meer olie op het vuur gieten.
Wat de Brexit betreft tast men compleet in het duister, zowel in de UK als op het continent. Zonde voor alle tijd en papier die men er tot nu toe aan verspild heeft. Zo was er vorige week bij ons nog de klaagzang van de Zeebrugse havenbaas Joachim Coens, die vreesde dat de trafiek van en naar de UK grotendeels zou kunnen wegvallen o.w.v. nieuwe invoertaksen. Maar als die taksen er komen, zullen die gelden voor álle E.U.- en Britse havens. Ik zie niet in waarom alleen Zeebrugge daaronder zou lijden.
Tenslotte zullen er in september ook verkiezingen zijn in Duitsland, dat andere buurland waarmee zeker Vlaanderen heel wat connecties heeft. Vraag is maar of das Mädchen het tegen die tijd nog altijd zal ‘schaffen’…
Het is een publiek geheim dat steeds meer kleinhandelwinkels het moeilijk hebben om overeind te blijven. Dat is niet alleen te zien in grote en kleine steden, maar ook in gewone dorpen, waar zelfs in het centrum zaken sluiten en er niet meer – zoals vroeger – meteen een andere uitbater gevonden wordt. Eerst was er de concurrentie van de grootwarenhuizen die steeds meer toegankelijk werden, o.m. door het toenemende autoverkeer en tegenwoordig hoeft men zelfs niet meer van huis te gaan om bepaalde zaken te kopen bij de steeds groter worden e-commerce zaken, die een nóg grotere keuze aan consumptieartikelen hebben, die ze aan steeds lagere prijzen kwijt kunnen.
Een groot probleem bij deze stand van zaken is het feit dat in een klein land zoals het onze de grenzen overal nabij zijn en onze e-commercebedrijven moeilijk kunnen concurreren tegen die uit Nederland, Duitsland en Frankrijk, omdat deze niet alleen lagere lonen kennen, maar ook ’s nachts mogen werken, waar dat bij ons nog steeds een heikel punt is. Sinds begin dit jaar is daarin een zgz versoepeling gekomen, waarbij ook onze bedrijven nachtwerk kunnen organiseren. Om daarvoor de toelating te krijgen moeten die wel eerst een akkoord sluiten met de vakbonden en daar knelt het schoentje. Tot dusver is er maar één Belgisch bedrijf dat zo’n akkoord heeft bedongen, nl schoenen Torfs. Uit een tweet die CEO Wouter Torfs recentelijk de wereld in stuurde blijkt, dat er in zijn bedrijf een toeslag is afgesproken van 25% in een nieuwe CAO voor nachtarbeid. Maar van 250 euro bruto blijft daar netto nog 57 euro over. Niet om over naar huis te schrijven en zeker geen aanmoediging voor andere bedrijven (én hun werknemers) om er ook mee te beginnen. En dat is nog niet het hele verhaal.
Nu blijkt immers dat bepaalde spelers er hier wél in slagen een e-commerce op poten te zetten. Maar dat zijn dan wel grote logistieke spelers, zoals een katoennatie of Kühne & Nagel, die blijkbaar wél vlotter een e-commerce kunnen organiseren, nachtdiensten inbegrepen. M.a.w. de gewone winkels kunnen ook daartegen niets beginnen, net zoals dat zij vroeger niet konden tegen de supermarkten. De geschiedenis blijft zich herhalen en het is alles behalve netjes dat een minister Peeters – hij weer – die voor e.e.a. verantwoordelijk is, beweert dat de Belgische winkelbedrijven daarover niet moeten blijven zaniken, omdat hij vindt dat ze zijn oplossing, een akkoord met de vakbonden, maar moeten volgen. Als steun van een ex-voorzitter van Unizo, kan dat tellen…
Ik kom nog even terug op de intentie van nieuwe staatssecretaris Zuhal Demir, waarvan gehoopt wordt dat ze samen met la Homans de nieuwe gedachtepolitie gaat aanpakken, vroeger ‘centrum voor kansengelijkheid’ e.d. genoemd, tegenwoordig gewoon ‘Unia’ (kon een merk van margarine zijn). Sinds Youssef De Witte er opstapte, was er enige hoop dat met zijn opvolgster, Els Keytsman, er een nieuwe wind door de organisatie zou waaien. Niets is minder waar. Ze blijkt nóg linkser te zijn.
Els Keytsman was eerst werkzaam op de kabinetten van Agalev onder Aelvoet, Tavernier en Bijttebier. Bij Groen werd ze later beleidsmedewerkster. In die hoedanigheid zetelde ze ook zes jaar als groen gemeenteraadslid in Aalst, om daarna diensthoofd te worden van de politieke dienst van de Oxfam wereldwinkels. Daarna leidde zij Vluchtelingenwerk Vlaanderen tot ze nu bij Unia het hoge woord voert.
Dat Unia krijgt jaarlijks een staatssteun van liefst 7,7 miljoen euro, die hoofdzakelijk worden gebruikt om allerlei klachten van allochtonen tegen autochtonen te steunen, nooit andersom. Een autochtoon die door allochtonen belaagd wordt, op welke manier ook, moet bij Unia niet aankloppen. Een allochtoon die dat doet wordt met open armen ontvangen.
Dat Liesbeth Homans dat Unia eens serieus wil laten doorlichten is dan ook niets te laat. Dat ze daarbij de steun zal krijgen van Demir zal van pas komen, al was het maar omdat laatstgenoemde op het federale vlak opereert, wat – jammer genoeg – in dit land nog steeds meer mogelijkheden biedt. Als Unia immers haar werk zou doen zoals het hoort, zou ze moeten aanklagen dat heel wat imams en moskeeën oproepen tot rassenhaat, tot moord op wie zij ongelovigen noemen en tot massale discriminatie van vrouwen. En dan hebben we het nog niet gehad over de vrouwenbesnijdenis, de polygamie, eremoorden, kindhuwelijken en slavernij. Zopas was er in Brussel nog een internationale conferentie over het sponsoren van vrouwen in de derde wereld, waarbij ik alvast het woord ‘islam’ niet gehoord heb.
Er is op dat gebied nog heel wat werk aan de winkel, werk dat de grenzen van onze regio en land overstijgt, maar waar we misschien bij ons al eens over kunnen nadenken. Dat Demir zelf van allochtone afkomst is én een vrouw zou wel eens zwaarder kunnen doorwegen in de discussie met een linkse pasionaria zoals Keytsman, die – zoals veel linksen - wel altijd voor de emancipatie van onze eigen vrouwen gestreden heeft, maar niet wil inzien dat het beschermen van de islam het tegenovergestelde beoogt voor de allochtone vrouwen die de islam (moeten) aanhangen. Zo zal men die laatste groep nooit geëmancipeerd krijgen.
Zweden voert de militaire dienstplicht weer in, zowel voor jongens als meisjes. Dat heeft in dat land te maken met een latente dreiging van grote buur Rusland, die vanuit haar enclave van Kaliningrad aan de Oostzee regelmatig oorlogsbodems en militaire vliegtuigen Zweedse wateren en luchtruim komen ‘uittesten’. Zweden is ook geen lid van de NATO.
Wij hebben dat specifieke probleem (nog?) niet, maar toch zou het geen kwaad kunnen zo’n dienstplicht ook bij ons in te voeren, iets waarover ik het al meer dan eens heb gehad. Dat zou niet alleen passen in het kader van een grotere inspanning die het Amerika van Trump vraagt aan zijn NATO-partners, maar anderzijds heel wat van onze jongere mensen wat meer verantwoordelijkheidszin en respect voor de samenleving kunnen bijbrengen. Het zou ook een argument zijn om inwijkelingen, zowel de vroegere als de huidige, voor de keuze te stellen alleen de nationaliteit van dit land aan te nemen en geen tweede of derde, zoals nu het geval is. Dat laatste hebben we zopas nog meegemaakt met die uit de States teruggestuurde Brusselse Belg van Algerijnse origine, die inderdaad drie paspoorten bij zich had.
Het Vlaams parlement bespreekt trouwens binnenkort een conceptvoorstel van Peter Van Rompuy (van de ‘natte dweil’ familie) ter zake. Dat gaat echter alleen maar over een vrijwillige burgerdienst, waar o.m. de N-VA tegen is, omdat die vindt dat er op die manier nogal wat jongeren, die nu vrijwilligerdienst doen, daarvan af zouden zien. De partij wil eerder een versterking van het zgz ‘middenveld’, wat dat ook moge betekenen. Persoonlijk vind ik dat men naar een verplichte burgerdienst moet gaan, waarbij men dan zal kunnen kiezen tussen burgerlijke taken of echte militaire dienst en dat voor een periode van een vol jaar, waarna men kan beslissen ermee te stoppen of verder te gaan. En dat voor zowel jongens als meisjes, mét de mogelijkheid tijdens die dienst eventueel een beroep bij te leren (chauffeur, IT of iets anders). Het zou de staat toelaten een extra hulpdienst achter de hand te houden bij rampen, aanslagen e.d. zodat onze militairen en politiemensen niet verder overwerkt kunnen raken. Zeker door het afschaffen van de Rijkswacht zou dit een welgekomen hulp zijn, die bovendien een stuk goedkoper zou uitvallen.
Het zal wel niet voor morgen zijn, maar een uit de hand lopen van de bestaande wereldorde door allerlei conflicten zou wel eens voor een stroomversnelling kunnen zorgen. Men kan maar beter daarop voorbereid zijn.
In navolging van de States begint men nu ook in Frankrijk op straat te komen tegen de partij waarvan men vreest dat ze de presidentsverkiezingen zal winnen. Zeker met het vooruitzicht dat de PS het niét zal halen en de rest van het linkse kamp verdeeld is, lijkt het wel alsof alle middelen goed zijn. Er zijn niet alleen de gerechtelijke onderzoeken tegen Fillon en Le Pen (het Europees parlement wil deze laatste ook haar onschendbaarheid afnemen), men komt ook op straat, waar men niet aarzelt de boel kort en klein te slaan. Dat is vorig weekeinde nog gebeurd in Nantes, waar niet alleen auto’s in brand werden gestoken en winkelruiten sneuvelden – het klassieke scenario dat ook schering en inslag is in de Parijse banlieues - maar waar supporters van Le Pen bedreigd werden door gemaskerde betogers gewapend met ijzeren staven. Er zijn tot nu toe nog geen doden gevallen, wel een tiental politieagenten gewond geraakt.
Arme democratie, waar een zittend president zelf niet meer mee durft doen aan de volgende verkiezingen en waar de straat probeert de wet te dicteren en blijkbaar nog de steun krijgt van Justitie, die niet wacht tot de verkiezingen voorbij zijn zoals in de States. Alsof dat nog niet erg genoeg is, is er ook een Belgisch cineast, een zekere Lucas Delvaux, die al enkele jaren in Parijs woont, die in volle verkiezingscampagne een anti-FN film in de zalen brengt. Het FN wordt er niet met naam in genoemd, maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig om te horen waar het om gaat. Gewoon opruiing en dit, nota bene, terwijl in Frankrijk de noodtoestand nog steeds van kracht is. Als commentaar op de onlusten zei de Franse PS-voorzitter (een zekere Cambandélis), dat Marine Le Pen wist dat er onlusten zouden zijn en ze dan ook maar beter haar bijeenkomsten had afgezegd. M.a.w. straks is het nog haar schuld dat de socialistische regering zelf de orde in het land niet kan herstellen en moet men het dictaat van de straat maar ondergaan.
We kunnen alleen maar hopen dat Le Pen het haalt en daarna eens grote schoonmaak houdt in la douce France. Daarvoor zullen niet alleen haar kiezers, maar ook die van Fillon, die nog weinig kans maakt, haar dankbaar zijn.
N.a.v. de kritiek van N-VA op het unitaire Unia, zijn la Homans en Zuhal Demir de gebeten teven geworden van verenigd links, media inbegrepen. Zo werd er in het overzicht van de binnenlandse pers van gisteren bij de VRT-radio een commentaar gegeven die afkomstig was van De Morgen, de favoriete krant van de zgz openbare omroep, die bij de VRT steeds overvloedig aan bod komt. Daarin werden de cijfers betwist die Homans gegeven had over het percentage analfabeten bij de hier aanbelande vluchtelingen. Homans had het over 47%, terwijl De Morgen sprak van 17%, waarbij het wel toegaf dat zo’n 47% van de inwijkelingen een ‘vrij lage graad’ van ontwikkeling had. Ik denk dat beiden gelijk hebben, want die ‘vrij lage graad van ontwikkeling’ betekent meer dan waarschijnlijk dat die mensen juist genoeg geleerd hebben om hun koran te kunnen lezen, wat gebruikelijk is in moslimlanden. Wat men in heel dit verhaal nergens vertelt is, dat de taal die die mensen ginder min of meer hebben geleerd, het Arabisch is, mét daarbij het Arabische schrift, dat compleet anders is dan het onze, het Romeinse. Zo gezien zijn die 47% inderdaad allemaal bijna-analfabeten, want die moeten hier weer vanaf nul beginnen.
---
Nog zo iets dat met taal te maken had, was het verhaal van die ‘Brusselse Belg van Algerijnse origine’ die met zijn vriendin voor een week naar de States trok. Bij zijn aankomst daar had hij de aandacht getrokken van de Amerikaanse grenspolitie, waarschijnlijk o.w.v. die origine en het feit dat hij over drie paspoorten bleek te beschikken (een Belgisch, een Algerijns en een Italiaans). Op de vraag van de politie hoeveel keer hij al gearresteerd was geworden, antwoordde de ‘Belg’: tien keer. Hij werd prompt in de boeien geslagen – aan handen en voeten! – en op het eerste vliegtuig weer richting België gestuurd. Grote heisa daarover hier ter plaatse. Het excuus dat de man had, was dat zijn Engels niet zo goed was en hij verstaan had dat men hem vroeg hoeveel identiteitscontroles hij al gehad had. Dat krijgt ge als ge denkt – zoals de meeste francofonen in dit land – dat Frans nog steeds een wereldtaal is waarmee men overal terecht kan. Als men dan nog in de States van The Donald aankomt vanuit een Hellhole zoals Brussel is het dubbel opletten geblazen!
Ik heb niet lang moeten wachten om nog maar eens een bevestiging te krijgen van de vooringenomenheid van onze politiek correcte pers, zoals ik schreef in mijn blog van gisteren. De eerste actie van de kersverse staatssecretaris voor o.m. Gelijke Kansen i.v.m. de partijdigheid van Unia, de nieuwe naam voor het Centrum voor Gelijke Kansen van Youssef Dewitte, was goed voor een onmiddellijke reactie van de moslimkrant De Standaard (dixit Kaaiman) om in de tegenaanval te gaan. Nu had Demir wel een foutje gemaakt en dat vroegere centrum verward met het Minderhedenforum van beroepsagitator Van Bellegem, maar zo groot was die fout ook weer niet, want – volgens mij – is het één pot nat. De krant haalde er meteen de reacties van enkele ‘specialisten’ bij, niet toevallig op één na allemaal linkselaars (paterke Leman, voorganger van Youssef, Brussels staatssecretaris Bianca Debaets waar Vlaanderen niets aan heeft en de onvermijdelijke Yasmine Kherbache, o.m. ex-kabinetschef van Di Pippo). De uitzondering die de regel bevestigde was Bartje Somers die, sinds hij verkozen is tot beste burgemeester van de wereld, denkt ook over alles zijn zeg te moeten doen, zeker als het over allochtonen gaat, waaraan zijn stad zo rijk is. Hij zou beter eens nagaan hoe het juist zit met zijn politiekorps, waar ook alle violen niet gelijkgestemd lijken te staan.
De N-VA wil dat fameuze centrum dat nu Unia heet splitsen. Ze wil een Vlaams Unia, waarmee op een bredere basis kan gepraat worden. Dat is helemaal niets nieuws, want dat werd vroeger reeds onderzocht en aanbevolen door KUL-onderzoekers. Zuhal Demir kan alleen wat voortvarendheid verweten worden. Het ziet er echter naar uit dat ze met deze ‘ijzeren’ tante (haar familienaam is Koerdisch en betekent ‘ijzer’) nog niet klaar zijn na het vertrek van watje Sleurs (een beetje te vergelijken met Schauwvliegje, die het wel verder gebracht heeft, maar zoiets kan ook alleen maar bij CD&V).
---
Bij een vraaggesprek met een Duitse zender versprak Geert Wilders zich. Hij zei dat Pim Fortuyn, zijn groot voorbeeld, vermoord werd door een radicale moslim. Dat klopt inderdaad niet, want Pim’s moordenaar was een linksgroene milieuactivist (die ondertussen weeral vrij rondloopt). Geert twitterde de fout meteen goed door erop te wijzen dat hij niet Pim Fortuyn maar Theo Van Gogh bedoelde, die wél werd vermoord door een radicale moslim, maar het onheil was geschied. De terechtwijzing werd wel vermeld op de poco zenders, maar de blunder werd wel eindeloos herhaald in alle Tv-journaals van zowel VRT als VTM. Net zoals men dat doet bij elk negatief nieuws over Trump of Le Pen.
Donald Trump mag dan al wel eens een ongelukkige uitspraak doen, in werkelijkheid heeft hij gelijk waar hij zegt dat de media in zijn land (maar ook elders in de zgn ‘democratische wereld’) vijanden van het volk noemde. Aan Trump hebben ze nu een dankbaar onderwerp, maar in feite is de haat tegen alles wat naar nationalisme neigt, iets dat al jaren lang bezig is. Onze media voeren een censuur t.o.v. alles wat rechts en anti-islam is. De moslims hebben eeuwen geleden al geprobeerd de toen bekende wereld manu militari te veroveren, maar werden daarbij op tijd en stond verslagen (denk maar aan Poitiers en Wenen). Nu hebben ze ontdekt dat ze meer kunnen bereiken op een voor hen eenvoudigere manier, met dank aan de open grenzen, de hier bestaande godsdienstvrijheid en de media die flink meehelpen en zich als aasgieren storten op al wie het met hen niet eens is. Onder een zgz vredesbanier en met de hulp van o.m. de katholieke scholen voeren moslims hun wereld hier in met hun moskeeën en Koranscholen. Wie daartegen protesteert wordt in het beste geval afgeschilderd als een onverdraagzame, in het slechtste voor een racist (zoals Francken door Onkelinx in het parlement). Ze zullen op eigen initiatief niet stoppen vóór ze de sharia ingevoerd krijgen met zijn polygamie, kindhuwelijken, eremoorden en nog van dat moois uit hun eigen middeleeuwse godsdienst.
We kunnen alleen maar hopen dat The Donald volhardt in zijn boosheid, voet bij stuk houdt en er misschien nog enkele zielsgenoten bij wint tijdens de komende verkiezingen in Europa. Die laatste hoeven zelfs geen volstrekte meerderheden te behalen. Het volstaat dat ze sterk genoeg worden om de laksheid van onze regeringen, justitie en vooral media te kunnen blijven aanklagen en – hopelijk – aan banden te leggen.
En dan zijn er hier nog brave mensen die denken dat ze de opkomst van de Islam kunnen stoppen door samen te werken met Poetin. Vergeet het maar. Zijn troepen vechten samen met die van Iran in Syrië, die ze ook bewapenen, evenals de islamitische ex-Sovjetrepublieken in die regio. Hij steunde de opstand van de moslims in Georgië en Armenië en liet moslim vluchtelingen ongehinderd door Rusland naar Noorwegen trekken.
En op onze media moeten we zeker niet rekenen. ‘Terrible people’, zoals Trump ze correct bestempelt.
In de nasleep van de schandalen bij Publifin, Publipart en Publibrack (dat laatste een uitvinding van Kaaiman) is het hek werkelijk van de dam. Beter laat dan nooit, want vóór die augiasstal helemaal zal zijn uitgemest, zal er nog veel water door Maas en Schelde lopen. Nu pas blijkt hoeveel mensen en instellingen erbij betrokken zijn en hoeveel geld zomaar wordt weggegeven voor dikwijls fictieve vergaderingen en wat lobbywerk (zoals bij Telenet). Het zou geen kwaad kunnen mocht daarover ooit eens een lijst verschijnen waarop alles eens is nageteld. Ik heb het idee dat het dan over miljoenen euro’s zal gaan. Op de vraag waar die gemeenten, steden, OCMW’s en intercommunales dat geld halen, is het antwoord heel duidelijk: bij ons, de belastingbetalers. Op het einde van de rit zullen immers elektriciteit, water, gas, vuilnisophaling e.d. betaald worden door de eindgebruiker en dat zijn wij.
Of heel die zaak zijn weerslag zal hebben op de volgende verkiezingen, zoals hier en daar wordt geopperd, is echter wishful thinking. De eerste verkiezingen, die voor de gemeenten, vallen pas over zo’n twintig maanden. Een eeuwigheid in de politiek en wie weet wat er tegen die tijd nog van over blijft.
Het moeten trouwens niet altijd de intercommunales en afgeleiden zijn waar geld verspild wordt, onze Nationale bank (NBB) geeft zelf het slechte voorbeeld. Bij die instelling zitten acht directeuren. Dat zijn er twee meer dan in de meeste andere landen. Zeg maar: twee teveel. Nu is er daar één van die om persoonlijke redenen ontslag neemt en was er door Open VLD en N-VA voorgesteld ook de overbodig geworden tweede zetel van een CD&V directrice te schrappen. Dat gaat wel gebeuren, maar pas tegen 2019, omdat Kris Peeters dat niet eerder wilde laten gebeuren. Ge weet wel, die Peeters die het altijd heeft over fiscale rechtvaardigheid. Onnodig daarbij te vertellen dat het hier over lonen gaan van honderdduizenden euro, een pak meer dan ze in de andere landen voor dezelfde functies krijgen.
Enfin, het zal nog even duren vóór we hier een fiscale rechtvaardigheid zullen kennen, áls het ooit al zal gebeuren…
---
I.v.m. de graaicultuur en de daarbij horende normvervaging nog dit. Leen Verbist, de dame die zogezegd niet wist dat Telenet 30.000 euro op haar mans rekening had gestort, kreeg via de sociale media o.m. volgend berichtje binnen: ‘Beste Leen. Kun je ook eens kijken of het ontbrekende paneel van de Rechtvaardige Rechters toevallig nergens bij jullie staat?’
Toen ik in 2005 bij DAF-Trucks in Eindhoven met pensioen ging, werd ik geïnterviewd door een reporter van het personeelsblad. Op zijn vraag wat er tijdens mijn carrière het meest veranderd was, zei ik hem dat dat het feit was dat – toen reeds – alles maar bleef veranderen. Dat is, 12 jaar later niet anders, meer zelfs, het verandert allemaal steeds sneller.
Aan bovenstaande moest ik denken omdat er dezer dagen weer eens heel wat te doen is over discussies in onze onderwijswereld. Deze keer ging het over het middelbaar onderwijs, maar dat doet er feitelijk niet toe. Ikzelf ben ook geen specialist ter zake. Wat ik wel weet is, dat door het steeds sneller veranderen van alle omstandigheden, ook bv de economie, de onderwijswereld niet meer kan volgen. Heel het onderwijsapparaat is een logge bedoening die zo maar niet snel snel kan worden aangepast. Zeker als men hoort dat een nieuw systeem meestal een jaar of meer nodig heeft om ‘geïmplementeerd’ te worden, zoals men dat tegenwoordig noemt, is het logisch dat daarin men zeker niet meer met lange termijnplanningen kan bezig zijn.
Recent raakte zo nog bekend dat BMW ook in België een eigen school gaat oprichten, gewoon omdat de auto’s steeds minder mechaniek maar des te meer digitalisering vertonen en automecanicien stilaan een knelpuntberoep aan het worden is. Elk jaar rollen er nieuwe types voertuigen van de band die steeds meer verschillen van de voorgaande. Een school kan dat niet bijhouden. De reden dat er bv ook een groot tekort aan ingenieurs is, heeft ermee te maken dat wie een diploma van ingenieur heeft – eender welk type, want tegenwoordig zijn er nogal wat soorten ingenieur – meteen werk heeft. De reden daarvoor is niet meer het specifieke diploma, maar het feit dat wie afstudeert als ingenieur het gemakkelijkst kan worden omgeschoold. Doet denken aan dat mopje van die vader die zijn zoon komt aanbieden voor een job. Vraagt de baas: ‘Wat kan hij?’. ‘Niets’, zegt de vader. ‘Goed zo’, zegt de baas, dan moeten wij hem niet omscholen’.
Als ons onderwijs, zowel het officiële als het vrije, blijft denken in de geijkte methodes, zal het steeds verder achterop raken. Samenwerking met de bedrijven en instellingen zal dan ook steeds belangrijker worden. Ook het probleem of men vanaf 12, 14 of 16 jaar zal kunnen beslissen wat later te doen, is achterhaald, want tegen dat men de zes jaar middelbaar verlaat zal de wereld weer veranderd zijn.
* De uitdrukking ‘panta rhei’ betekent letterlijk ‘alles stroomt’ en komt van de Griekse filosoof Heraklitus die nog vóór Socrates leefde en vooral bekend werd door Plato.
Het ‘dovemansgesprek over de geluidsnormen’ blijft het politieke nieuws beheersen. Bij het scheiden van de markt is er dan toch door Brussel beslist de eerste 60 dagen de geluidsovertredingen wel te registreren, maar de boetes niet te innen. Gisteren werd dan door de verantwoordelijken van de verschillende regeringen van dit land overeengekomen dat men de zaak voor drie weken in handen zou geven van werkgroepen die de technische mogelijkheden van het probleem in kaart zouden brengen, alvorens de politieke gesprekken verder te zetten. M.a.w. eindelijk zouden er zich ook mensen mee gaan bemoeien die er iets vanaf weten.
Dat alles nam niet weg dat er ook gisteren in het parlement weer de nodige herrie was vanwege de francofonen – Laurette Mitraillette op kop - die blijven beweren dat de tweede Vlaamse aanvraag voor een voortzetting van het moratorium niet wettig zou zijn. De Vlaamse meerderheidspartijen werden tenslotte ‘gered’ door ‘outlaw’ Hendrik Vuye, van het duo Vuye-Wouters, die uit de N-VA zijn gestapt. Vuye, een grondwetspecialist die o.m. doceert aan de universiteit van Namen en zijn pappenheimers ook daar kent, wist zelfs te vertellen dat een tweede aanvraag niet alleen wél mag, maar zelfs ook een derde en een vierde. Hoe die laatste twee gerechtvaardigd kunnen worden, houdt hij nog even achter de hand, kwestie van de spanning erin te houden.
Feitelijk moeten we daar niet zover voor gaan zoeken. Toen de francofonen destijds de besprekingen over B-H/V boycotten, hebben ze zelf diverse aanvragen ter zake gesteld: door het Waals gewest, de Franse gemeenschap, de Cocof (Franstalige Brusselaars) én door de Oostkantonners, die met B-H/V niets te maken hadden. De termijnen werden toen zelfs nog langer gerekt, met o.m. 16 dagen Kerstvakantie (wat ook nu zou kunnen, maar dan via de krokus- en Paasvakanties).
Tenslotte beweert men dat het francofone uitstel er gekomen is nadat voorzitters Rutten en Beke hun vertegenwoordigers in de Brusselse regering, zijnde Vanhengel (VLD) en Debaets (CD&V) daarvoor onder druk gezet hadden. Laten we niet vergeten dat onze drie Vlaamse traditionele partijen inderdaad ook deel uitmaken van die regering die ons tweede economische speerpunt weg wil hebben. Die verkozenen zijn echter alleen maar de zoveelste ‘Flamands de service’, Vlaamse jaknikkers die daar in de eerste plaats zitten voor het eigen geldgewin. Als dit verhaal klopt, dan is het trouwens opmerkelijk dat men zelfs de moeite niet zou gedaan hebben om ook druk uit te oefenen op de Dritte im Bunde, zijnde Pascal Smet (SP.a). Dat duracell konijn is nl tegenwoordig Brussels minister van … verkeer!
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Er zijn er die het Geert Bourgeois kwalijk nemen dat hij het manoeuvre van de Brusselse regering een ‘institutionele atoombom’ noemde. Dat is exact dezelfde omschrijving die Flup Moustache ooit gebruikte, toen Vlaanderen de export van Waalse wapens naar o.m. Saoedi Arabië wilde verbieden. En die mede daardoor zijn slag thuis haalde.
Over een zo’n drie weken zijn er verkiezingen in Nederland. De economie draait er op volle toeren, de begroting is zo goed als sluitend, de staatsschuld belachelijk laag, zeker in vergelijking met dit land. Waar klagen ze dan over? Wel over het feit dat ze hun gevangenissen niet gevuld krijgen. De regering Rutte is zinnens er 19 te sluiten omdat ze gewoon leeg staan (eerst was er zelfs sprake van 26). De Belgische regering had die van Tilburg al eens gehuurd voor een paar jaar omdat de bajesen hier overvol zaten, maar dat zou nu verleden tijd zijn.
Loopt het dan zo lekker met de politie en het gerechtelijk apparaat bij onze noorderburen? Helemaal niet. De hoofdreden waarom er zoveel gevangenissen daar leeg staan, is het gevolg van een veel te laks gerechtelijk beleid: een gedesorganiseerd politieapparaat, een ronduit belachelijk gedoogbeleid i.v.m drugs en rechters die de wet naast zich leggen als ze hen niet aanstaat, o.w.v. de privacy (ook van criminelen), weet je wel. Tenslotte een ongecontroleerde instroom van criminele inwijkelingen, wat door politie en ambtenarij onder de mat wordt geveegd.
De echte criminaliteit ligt in Nederland zo’n vijf keer hoger dan de officiële cijfers laten vermoeden. Criminele organisaties beheersen de drughandel, misdaden van mensenhandel worden bijna nooit geregistreerd, laat staan vervolgd. Veel politiekantoren zijn vaak gesloten, zodat burgers dan alleen maar aangifte kunnen doen via het Internet. De meestal oudere mensen, digibeten (digitale analfabeten) zoals men ze tegenwoordig noemt, vallen daardoor helemaal uit de boot.
Is er daar dan niemand die daartegen protesteert? Jawel, Wilders onder meer, wiens PVV- partij volgens alle peilingen de grootste wordt van Nederland. Hoe groot zullen we volgende maand weten. Daarna zullen de kranten weer vol staan met artikels tegen het populisme. De schrijvers ervan zullen dit jaar nog veel werk hebben!
Het lijkt het zo stilaan op dat we vroeg of laat een heuse clash tussen Vlaanderen en Brussel zullen krijgen. Een Vlaanderen dat volgens de regels speelt en Brussel dat dat alleen maar doet als het goed uitkomt (typische Belgisch francofone reactie), zoiets kan niet blijven duren.
In het dispuut over de nieuwste, steeds strengere Brusselse geluidsnormen voor opstijgende en dalende vliegtuigen op Zaventem, had Vlaanderen een moratorium van 60 dagen kunnen regelen, met de bedoeling in die tijdspanne e.e.a. aan tafel te kunnen doorpraten. Dat moratorium kwam er, maar van praten was geen sprake. Brussels minister-president Vervoort (PS), maar vooral zijn minister voor Leefmilieu Céline Flémaut (cdH) weigerden elk verder gesprek. Vooral bij deze laatste kan men de minachting t.o.v. de ‘sales flamins’ zo van haar gezicht aflezen. Een waardige opvolgster van Joelle Milquet. Daar er geen alternatief geboden werd, vroeg Vlaanderen een verlenging van het moratorium met nog eens 60 dagen. Dat kan, ook juridisch, daar het eerste was aangevraagd door het Vlaams gewest, het tweede door de Vlaamse gemeenschap en dat zijn twee verschillende rechtspersonen. De kiekenfretters zegden zich daar niets van aan te trekken en zullen vanaf vandaag alle vluchten, die niet volgens de nieuwe regels vertrekken en landen, registreren. De boetes, die in het vooruitzicht werden gesteld, zouden de eerste twee maanden wel niet geïnd worden. Dat laatste werd pas beslist in blessuretijd. Dat de francofonen, Brussel én Wallonië, indertijd vijf keer een moratorium hebben ingeroepen (één keer zelfs via de Oostkantons) bij de discussies over Brussel-Halle/Vilvoorde, vinden ze normaal omdat, zoals gezegd, zij menen dat ze alleen de wetten moeten naleven waar ze baat bij hebben en de andere niet. Ze hadden van Brussel nooit een derde gewest mogen maken, met dank aan onze zgz traditionele partijen.
Dat Ryanair zich als enige luchtvaartmaatschappij meteen naar de Brusselse eisen opstelt, getuigt van weinig solidariteit. Hopelijk zullen klanten zich dat later herinneren en voor de concurrentie kiezen.
---
Net buiten het hoofdstedelijk gebied is er dan de confrontatie van Brussel met Vlaanderen over de stilaan beruchte parking C van de Heizel. De gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat nieuwe Eurostadion zou moeten komen, heeft voor de tweede keer een negatief advies gegeven. Nu maar hopen dat er bij de Vlaamse deelregering evenveel moed gevonden wordt om de uitbreiding van Brussel en zijn rabiaat anti-Vlaamse houding een halt toe te roepen. Brussel dat waanzinnig dure en nutteloze stadion te laten bouwen, terwijl zowel RSA Anderlecht en de Belgische voetbalbond al hebben afgehaakt en het bestaande Koning Boudewijnstadion voor de helft van de prijs zou kunnen omgebouwd worden, zou helemaal te gek zijn. Het zou tevens een goed signaal zijn aan Vervoort en Co dat hen niet alles is toegelaten, op kap van de Vlamingen dan nog en dat dit wel eens een voorteken zou kunnen zijn van hoe Vlaanderen in de toekomst nog met Brussel zal willen omgaan. Enfin, dromen mag…
Terwijl in Wallonië de parlementaire onderzoekscommissie gisteren haar eerste vergadering heeft gehouden over de wantoestanden bij het Luikse Publifin, zijn de linkse partijen en de al even linkse media er in Vlaanderen in geslaagd al een hele week de aandacht van de Gentse variant (Publipar, -lec) volledig af te wenden en zich uitsluitend te concentreren op Bracke, die nu voor zijn adviezen geen cent van Telenet gekregen blijkt te hebben van toen hij Kamervoorzitter werd. Over de echte poenpakkers bij Publipar (en niét bij Telenet), voor het overgrote deel socialisten, wordt geen woord meer gezegd. Noch over het geld dat ze zelf geïncasseerd hebben, noch over de twee miljoen euro die Publipar is kwijt gespeeld in de al even onverkwikkelijke Optima affaire, die ook al gelinkt is aan het Waalse Publifin en de socialisten...
In mijn blog van 12 dezer (‘De Publi-centjes’), schreef ik al dat ik geen fan was van Bracke en enkele dagen later dat hij uit de linkse B/VRT kwam en tussendoor nog voor de SP gewerkt had (onder een schuilnaam dan nog). Ik heb toen ook geschreven dat ik het wel raar vond dat een federale Kamervoorzitter zich ook nog bezig hield met een gemeenteraad. Nu blijkt dat Yves Leterme ook al door Telenet betaald werd toen hij zelfs in functie was als premier van de federale regering (wel in lopende zaken). Die Leterme moet ook al aardig wat ‘zakgeld’ bijeen gescharreld hebben. Daarmee vergeleken is Bracke een amateur, waarover politieke partijen en media zich druk liggen te maken, terwijl men de echte poenpakkers ongemoeid laat. Men zou er straks nog medelijden mee krijgen…
Het was de bedoeling van de wetgever tegen 01.01.2018 een einde te maken aan de ecocheques. De werknemers die ze nu nog krijgen zullen dan eenzelfde bedrag bij op hun salarisstrookje krijgen als nettoloon, zonder daarvoor extra belast te worden. Op die manier wordt een hele administratieve rompslomp ongedaan gemaakt en leek iedereen het daarmee eens. Buiten de vakbonden dan, maar die zijn in dit land zowat tegen alle nieuwe besluiten, zeker als die komen van de centrumrechtse federale regering. Het doet zo’n een beetje denken aan de Amerikaanse democraten en hun media, die ook alles afschieten wat Trump nog maar denkt te doen.
De hele zaak had vorige week dinsdag in de Kamer besproken en eventueel beslecht moeten worden, maar MR en CD&V wilden plots eerst nog eens met de sociale partners overleggen en daarom werd de hele zaak uitgesteld tot ergens in maart. Het rare van deze ommekeer blijkt nu dat ook de Vereniging van Belgische Ondernemingen (VBO) ertegen zou zijn, met als belangrijkste reden dat de werknemers die momenteel ecocheques krijgen, ze nu alleen in eigen land kunnen verzilveren, terwijl als ze die een netto vergoeding in geld uitgekeerd krijgen, ze dat geld ook in het buitenland zouden kunnen opmaken. ‘Belgium First!’. Een zielig argument als ge voor de rest nog iets geeft om Europa en de rest van de wereld. Dat laatste denken ook VOKA, het Verbond van Vlaamse Ondernemers én de middenstandsorganisatie Unizo ervan, beide toch ook werkgeversorganisaties.
De ecocheques blijken een nodeloos ingewikkelde manier te zijn voor werkgevers, om werknemers een tijdelijk ersatzgeld van 250 euro per jaar te geven. Werkgevers en winkels hebben erdoor even nodeloze administratieve kosten en de enigen die met het huidige systeem gebaat zijn, zijn de drie uitgiftebedrijven, die slechts één op de veertig(!) federaties van het VBO vertegenwoordigen. Voka en Unizo vragen zich af of het VBO dan ook niet wereldvreemd is geworden, net zoals bepaalde van onze rechtssystemen. Waarschijnlijk is de ‘B’ in de naam wel de oorzaak.
Ecocheques, maaltijdcheques, subsidiëren van bedrijfswagens, het zijn allemaal lapmiddelen om de belastingen te ontwijken die inderdaad zowat de hoogste zijn van Europa. Ze zouden ze beter afschaffen en de werknemers het geld waarop ze recht hebben, te geven zonder daarvoor allerlei nepstatuten in het leven te roepen. Waarom moet dat altijd hier gebeuren en gebeurt dat nergens anders?
De titel van deze blog heb ik geleend bij Mozart, of – om het juister te stellen – bij zijn librettist Da Ponte. Het betekent ‘Zo doen ze het allemaal’, de titel van een van zijn opera’s. Ik heb wel de laatste letter moeten veranderen, want die van Mozart/Da Ponte sloeg alleen op die van het vrouwelijk geslacht. Door van de laatste letter ‘e’ een ‘i’ te maken geldt ze voor iedereen en met iedereen bedoel ik dan al die dames én heren die om welke reden ook een bijverdienste klussen in een intercommunale of een daarvan afgeleid bedrijf. Nu de ene partij na de andere met namen en cijfers afkomt, zat ik er inderdaad niet ver naast toen ik het in mijn blog van 15 dezer had over ‘De doos van Publi/Pandora’.
De lijst waarover de SP.a inzage gaf blijkt – met uitzondering van die van de Gentse mandatarissen – niet te kloppen. Enkele van hun politici ’vergaten’ een volledige aangifte van hun postjes te doen bij het Rekenhof. Ze kunnen daarvoor strafrechtelijk vervolgd worden! Verder ontbreken er enkele namen, waarbij die van Lowie Lawijt de bekendste is. De gouden palm gaat echter naar de Antwerpse SP.a politica Leen Verbist, die al drie jaar na elkaar meer dan 10.000 euro van Telenet op haar bankrekening gestort kreeg en daar zogezegd pas achter kwam nadat ze erop attent werd gemaakt dat die bedoeld waren voor Koen Kennis, haar opvolger in de gemeenteraad. ‘Er was zoveel geldverkeer op haar rekening’, zei ze, ‘dat ze het niet gezien had’. Socialiste, nota bene, van de ‘partaai van de waarkman’ . Wie gelooft zoiets? Welke loontrekkende zou niet merken dat er 10.000 euro op zijn/haar rekening is gestort die er niet thuis horen? Ondertussen heeft ze wel haar conclusies getrokken en haar ontslag uit de Antwerpse gemeenteraad aangeboden…
Zowel PS en SP.a hebben hun uiterste best gedaan, gul geholpen door onze linkse media en Tv-zenders, om de andere partijen mee in het bad te trekken. Niet dat die anderen geen boter op het hoofd zouden hebben, maar zowel Publifin als Publipart zijn in eerste instantie socialistische initiatieven en het leeuwendeel van alle extra’s is wel naar de partijen van de kameraden gegaan.
Nu moet men er wel op letten het kind niet met het badwater weg te smijten. De meeste intercommunales doen goed werk. Alleen moet er nagekeken worden of ze bepaalde activiteiten persé zelf dienen te verrichten en of er in de wildgroei aan intercommunales en vooral in al die afgeleide ondernemingen geen zaken zijn die op een andere en transparantere manier kunnen gebeuren. En zonder dat een meute al dan niet gebuisde politiekers betaald moet worden voor hun soms enkel maar fictieve arbeid. We hebben een Dienst voor Administratieve Vereenvoudiging. Sinds Quicky die niet meer onder zich heeft, horen we daar nog weinig van. Misschien zou het niet slecht zijn die dienst eens op te waarderen of te federaliseren, dat laatste indien Brussel en/of Wallonië het daarover weer niet eens zouden zijn.
Geertrui Windels stapt uit de politiek. ‘Geertrui wie?’. Wel, de echtgenote van Herman Van Rompuy. Toen die laatste voorzitter werd van de Europese Raad (en niet ‘Europees president’, zoals onze media hem verkochten), besloot CD&V zijn vrouw in te zetten in de gemeentepolitiek van Sint-Genesius-Rode, een van de Brusselse faciliteitengemeenten waar zij al enkele tientallen jaren wonen. Geertrui kwam op voor de Vlaamse eenheidslijst ‘Respect’ en haalde zo’n 1500 stemmen. In totaal haalde Respect slechts 34,5% van de stemmen en Mw Van Rompuy bleef de enige Vlaamse verkozene. Men zou denken dat zo iemand en dan nog bij een partij die zich ‘Respect’ noemde, ook enig respect zou krijgen. Niets was minder waar. Door het speciale kiessysteem bij faciliteitengemeenten, werd ze wel automatisch schepen, maar dat belette de francofonen niet haar langs alle kanten te boycotten, te pesten en te chanteren. Ondanks de subsidies die zij bij het Vlaamse gewest voor de gemeente kon losmaken, werd haar gemeentelijk budget systematisch verminderd en haar bevoegdheden uitgehold.
Dat Geertrui Windels nu gedegouteerd uit de politiek stapt, is goed te begrijpen. Minder is, dat ze pas nu daarover groot misbaar maakt. Dat had ze moeten doen vanaf de eerste keer toen ze door de francofonen gediscrimineerd werd. Dat haar man toen nog een topfunctie had bij Europa, maakte in Sint-Genesius-Rode blijkbaar geen indruk. Ook het adagium van haar ventje (‘Wie niets doet maakt geen fouten, wie geen fouten maakt wordt bevorderd’) bleek daar niet te pakken. Het kon de francofonen niets schelen wat haar man deed, zij was alleen maar een ‘Flamine’, die in hun ogen daar niets te zeggen had en als Vlaamse onderdanig moest blijven t.o.v. het Franstalige Herrenvolk.
Het geval Windels is het zoveelste bewijs dat Vlaanderen zich niet in slaap mag laten wiegen in en om Brussel. Dat hebben we al enkele decennia meegemaakt met de affaire B-H/V, dat maken we nog mee met Zaventem en de parking C van de Heizel en dat zal nooit veranderen als we niet van ons afbijten. De volgende keer dat Brussel weer extra geld nodig heeft (het is nooit anders geweest), moeten we gewoon weigeren dat te geven tenzij er meteen boter bij de vis komt.
---
Wat de parking C betreft is er het goede nieuws dat Anderlecht ervoor bedankt. Als de club zelf terreinen heeft in Neerpede, dan zou ze gek zijn elk jaar zo’n 10 miljoen euro te gaan neerleggen op de Heizel, terwijl dat geld bij de club blijft als het investeert in een eigen stadion. De uitleg van voetbalspecialist Peter Vandenbempt, dat Union dan misschien de plaats van Anderlecht zou innemen, is lachwekkend. Waar gaat zo’n tweede klasse ploeg dat geld halen en – meer nog – terugwinnen. Gezond verstand en voetbalgekte horen blijkbaar niet bij elkaar. Blijft trouwens nog altijd de mogelijkheid het Koning Boudewijnstadion te renoveren voor de helft van de prijs en mét de garantie dat de Van Damme Memorial daarmee gered zou zijn. Vraag is maar of de grootheidswaanzin van enkele Brusselse politiekers daarmee getemperd zal zijn…
Na meer dan 20 jaar palaveren, discuteren, ouwehoeren en nog van dattem, is er eindelijk een initiatief dat iets reëels gaat doen aan het verkeersinfarct rond Antwerpen. De twee grootste uitbaters van de containerterminals in de haven, DP World en MPET, starten vanaf 20 maart een proefproject waarbij hun terminals 24 uur per dag open zullen blijven. M.a.w. ook ’s nachts. De bedoeling is dat ze daarbij 300 tot 500 vrachtwagens uit het dagdagelijks verkeer gaan halen, die dus niet meer zullen meespelen in de verkeersdrukte op de Ring. Dat vraagt natuurlijk niet alleen een inspanning van de terminals zelf, maar ook van hun klanten, de douane en alles wat erbij komt kijken. Nachtwerk betekent ook dat het allemaal wat duurder zal worden, al moet dit wel vergeleken worden met de extra kosten van het in de file staan, wat nu dagelijkse kost is en wat gemiddeld – wachttijden inbegrepen - zorgt voor zo’n drie uur vertraging, wat ook geld kost. De stad Antwerpen staat achter het project en de initiatiefnemers vragen het Vlaams gewest de Liefkenshoektunnel alvast ’s nachts gratis te maken. Als dit privé initiatief lukt waar de politiek er niets van terecht brengt, is het een win-win situatie voor iedereen, al is het bang afwachten wat de onvermijdelijke vakbonden daar straks weer tegenin zullen brengen. Denk maar aan de e-commerce waar dit land jaarlijks duizenden banen en miljoenen euro’s mee verliest en die ook niet kan rekenen op de steun van de vakbonden o.w.v. het nachtwerk dat erbij komt kijken..
Het openhouden van de containerterminals 24 uur op 24 zal het Oosterweel probleem niet oplossen, wel een impact hebben over het verkeersprobleem van de Ring en dit zonder een eerste spadesteek (‘schup’ voor Weyts) te moeten verrichten. Men kan alleen maar hopen dat het zal lukken en dat er weer geen nodeloos gekrakeel over komt van welke kant ook.
Siegfried Bracke zit in de hoek waar de klappen vallen. Het is ook een beetje raar dat een Kamervoorzitter in zijn thuisstad in de gemeenteraad zit en daar dan de oppositie aanvoert. Bracke is trouwens een geval apart. Feitelijk heeft hij een links verleden, als medewerker bij de BRT/VRT, waarbij later gebleken is dat hij tussendoor ook nog wat werk verzette voor de socialistische partij. Plots werd hij Vlaming, toen de N-VA, zelf slachtoffer van haar eigen electoraal succes, een tekort bleek te hebben aan BV’s om de kieslijsten gevuld te krijgen. Als bekend gezicht op de Tv zijn er altijd wel mensen die voor u stemmen, ongeacht wat ge vertegenwoordigt. Bracke viel op die manier omhoog, zo hoog dat hij na de laatste federale verkiezingen Kamervoorzitter werd, de ‘eerste burger van het land’ zoals die genoemd wordt. Nu blijkt dat hijzelf nog een of meerdere lucratieve bijverdiensten heeft, wat de politieke tegenstrevers pas ontdekt hebben nadat hij hen van hetzelfde beschuldigd had. Il faut le faire.
Wat heeft Bracke voor de N-VA al opgebracht? Bitter weinig, denk ik. Het meest is hij bekend geworden door de zgz ‘bocht van Bracke’, een initiatief van hem dat aan de grondslag zou gelegen hebben van het in de ijskast stoppen van het communautaire programma van de partij en dit voor de hele duur van de huidige federale legislatuur. Of hij, buiten zijn mandaat bij Telenet, waar hij voor ‘advies’ zo’n 12.000 euro per jaar kreeg, nog meer van die akkevietjes zou hebben, moet nog blijken, maar heeft er alvast toe geleid dat alle partijen in de Kamer eerst gaan uitvlooien wat Kamervoorzitter en volksvertegenwoordigers feitelijk nog buitenaf mogen doen en niét doen. Wie weet, leidt dat straks nog tot een tweede bocht van Bracke…
---
Bracke is trouwens niet de enige Gentenaar die door het stof moet kruipen. Daniël Termont, twee jaar geleden nog tweede beste burgemeester van de wereld, werd bij de nieuwjaarsreceptie van de stad vorige maand nog uitgefloten door zijn eigen stadsgenoten. Sindsdien doet hij zijn uiterste best om steeds maar te vertellen hoe keihard hij en de zijnen daar werken. Het resultaat is wel dat zijn partij waarschijnlijk het kartelinitiatief aan Groen zal moeten laten en dat kartel hoe dan ook helemaal niet zeker is volgend jaar de verkiezingsoverwinning van 2013 zal kunnen overdoen, tenzij de liberalen hen daarbij ter hulp zullen snellen als dank om deze legislatuur mee te hebben mogen spelen alhoewel ze hen niet nodig hadden. Wat mij vooral opviel bij de discussie in de Gentse gemeenteraad was, dat Termont tussendoor regelmatig stond te vloeken, een burgervader onwaardig.
---
In al die Gentse heisa is het grote plan van die andere Gentenaar, die met zijn herengoed in Italië, helemaal naar de achtergrond verdreven. De man had netjes uitgedokterd hoe hij zijn Verenigde Staten van Europa zou gaan redden, krijgt daar misschien wel wat lauw applaus voor in zijn Europees parlement, maar zeker niet bij de diverse regeringen die het zouden moeten goedkeuren. Door de verschillende Publi schandalen, waarbij ook Gent niet gespaard bleef, is er hier ter plaatse geen hond die het interesseert wat Verhofstadt in Straatsburg nog uitspookt.
Met de affaires rond Publifin, -part en –lec is er een doos van Pandora geopend. Het gaat hem trouwens niet alleen om wie wat heeft gekregen, maar ook wie men daarop pakken kan in het vooruitzicht van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Het zou overdreven zijn iedereen die een mandaat heeft erbij te betrekken. Er zijn nu eenmaal intercommunales die nodig zijn en waar bekwame mensen zitten die voor de tijd die ze erin steken voor mij best mogen vergoed worden. Ik vrees dat dat echter een minderheid zal zijn.
Op de man spelen kan ook, maar men mag het totaalbeeld niet uit het oog verliezen. Als bv een Wouter Van Besien de Antwerpse schepen Kennis onder vuur neemt, kan hij best gelijk hebben, maar de bedoeling erachter is wel de N-VA van De Wever er onderuit te halen bij de volgende verkiezingen. Wouter de Boskabouter zal bv de CD&V niet aanpakken alhoewel die partij – voor zover bekend – één op de drie betaalde zitjes bij intercommunales heeft (± 1.300!). Hij heeft nl die partij straks misschien nog nodig in Antwerpen.
In Gent is het nu al zeker dat de SP.a van Termont de grote verliezer wordt. Het zou goed kunnen dat het roodgroene kartel straks een groenrood kartel wordt, wat betekent dat de lijsttrekker een groene zal zijn en niet de grijze muis die nu Balthazar’s stoel warm moet houden. De socialisten verloren al Antwerpen (na 90 jaar!) en Hasselt, misschien straks nog Gent en/of Leuven waar Lowie Lawijt zijn lijsttrekkerplaats doorgeeft aan ene … Mohammed. Zie je die daar al burgemeester worden?
Tenslotte nog dit. Na het bekend raken van het Publifin schandaal in Luik, blijkt nog eens dat men ook daar appels heeft die niet ver van de rode boom vallen. I.pl.v. Vanden Bossche, Claes en Tobback heten ze daar Dardenne en Mathot, zijnde de zonen van papa Porsche en van de man die voorspelde dat het gat in de begroting wel vanzelf weer zou dicht gaan. Het is zelfs goed mogelijk dat die Stéphane Moreau bij Publifin de rekening gepresenteerd kreeg omdat hij geen ‘zoon van’ was en daarenboven de man is die in Ans ‘papa’ opzij had geschoven.
Enfin, in de media weten ze weer waarover schrijven. Doordat de zaak van de intercommunales rechtstreeks te maken heeft met de gemeenten, zal daar nog aardig wat papier en inkt (‘toner’ heet dat tegenwoordig) aan vuil gemaakt worden, ook al zijn de gemeenteraadsverkiezingen pas in het najaar van 2018…
