Vrijdagvond zag ik toevallig het begin van ‘De Afspraak’ op Canvas. Aan tafel o.m. Rik Van Cauwelaert, uitmuntend politiek commentator met een column in de weekeindeditie van De Tijd en ook Karel De Gucht, vergane politieke grootheid. Moderator Ivan De Vadder startte de causerie, een overzicht van het jaar 2019 en vroeg aan Van Cauwelaert wat hij de belangrijkste gebeurtenis van het jaar vond, waarop Rik antwoordde: ‘De verkruimeling van de drie traditionele partijen’. Op dezelfde vraag antwoordde De Gucht: De ‘impeachment’ van Donald Trump”...
Dat laatste antwoord slaat gewoon nergens op. Geen enkele ‘Joe Sixpack’ in The States gelooft dat men The Donald zal kunnen afzetten. Om dat te doen heeft men immers in de Amerikaanse Senaat een 2/3 meerderheid nodig en de Democraten hebben daar nu niet eens de helft. Dat betekent dat minstens 20 Republikeinen tegen Trump zouden moeten stemmen, terwijl er tot nu toe niet één daartoe bereid is. Ge moet inderdaad een groot politiek genie zijn om zoiets als de uitval van De Gucht te verklaren. Nu is het de man gewoon te doen om te provoceren. Hij heeft nooit anders gedaan. Denk alleen nog maar aan zijn jaren als voorzitter van de VLD en hij met zijn eigen partijgenoten constant in de clinch lag. Hij ligt o.m. ook al enkele jaren overhoop met de Belgische fiscus over een vermoeden van belastingontduiking en handel met voorkennis en recentelijk gaf hij de kiezer nog de schuld van de impasse bij de federale regeringsvorming. Aan dat laatste kan iets gedaan worden, nl opnieuw verkiezingen houden. Dan kan de kiezer de traditionele partijen, waaronder die van De Gucht, een nóg grotere pandoering geven.
Of men nu vóór of tegen Trump is – The Donald gedraagt zich wel eens als een ongeleid projectiel * - iedereen met een beetje gezond verstand weet dat Trump niet zal worden afgezet en dat de Democraten door onmogelijke acties zoals een impeachment riskeren, dat de kans groot is dat de man straks voor een tweede termijn zal verkozen worden. Het is zonde voor alle energie en geld dat er nodeloos aan verloren zal gegaan zijn..
.
*Dit kan ook gezegd worden van ‘onze’ Theo Francken, die op Twitter ook wel eens te onbesuisd reageert.
Zoals ik halvelings verwachtte, is er nogal wat kritiek gekomen op de beslissing van Vlaams Minister Weyts om zich niets meer aan te trekken van de numerus fixus voor het ingangsexamen voor (tand)arts. Het is de eerste keer dat Vlaanderen dat doet, terwijl de francofonen die regel al 21 jaar aan hun laars lappen. Wij Vlamingen worden verondersteld de Belgische wetten gedwee na te leven, de francofonen hoeven dat alleen te doen als het hun uitkomt. En als we het dan ook zo doen, is er meteen kritiek uit de eigen rangen.
In De Standaard van dit weekeinde staan twee volle bladzijden kritiek op Weyt’s beslissing. Ondertussen blijkt dat we zelfs nu niet alleen al een tekort hebben aan huisartsen, spoedartsen en tandartsen, maar eveneens aan kinderpsychiaters en geriaters. Daarbij komt nog – zoals ik in mijn blog van gisteren schreef – dat de eerste studenten die er nu extra via het ingangsexamen bijkomen, pas over zes jaar afstuderen. Tegen die tijd kunnen er een heel deel reeds gevestigde dokters mee gestopt zijn of met pensioen zijn gegaan,
Dat meer dokters de Sociale Zekerheid meer geld gaan kosten, is een feit. Die Sociale Zekerheid krijgt men nu al maar amper gefinancierd en dat zal er niet op beteren, meer of minder dokters ten spijt. Dat de geneeskunde daardoor duurder zal morden, is echter een fabeltje. Meer concurrentie zal die zelfs goedkoper maken.
Wij moeten hier in Vlaanderen af van die kruiperige mentaliteit voor al wat Belgisch is. Waals viceministerpresident Crucke beweert dat wij, Vlamingen, de Walen maar Untermenschen vinden. In werkelijkheid is het juist andersom. De Vlamingen ondergaan de Belgische wetten, de Franstaligen misbruiken ze. Wie 21 jaar lang duldt dat een wet door de francofonen overtreden wordt, maar pas reclameert als de Vlamingen dat een eerste keer doen, kan men bezwaarlijk een moedig mens noemen en dan blijf ik nog beleefd...
Ben Weyts, Vlaams minister voor o.m. Onderwijs, gaat zo’n 1.450 studenten toelaten in het ingangsexamen voor (tand)arts. Dat zijn er een kleine 400 meer dan wettelijk toegestaan. Volgens de Belgische wet kan dat niet, maar de Franstaligen in dit land overtreden al 21 jaar dezelfde wet en trekken er zich niets van aan, zoals ze zich nooit ook maar iets aantrekken van wetten die niet in hun voordeel zijn.
Lezers die deze rubriek al enkele jaren volgen, weten dat dat ingangsexamen een klucht was en dat terwijl we dokters tekort komen. De Vereniging van Artsenvakbonden zou tegen het besluit van Weyts bezwaren hebben, geeft echter toe dat de Franstaligen deze wet nooit hebben nageleefd en vindt het nu ‘kinderachtig’ dat de Vlamingen dat nu ook niet meer gaan doen. Diezelfde Vereniging geeft trouwens ook toe dat er momenteel in Vlaanderen nu reeds een tekort is aan huisartsen, maar zegt er niet bij dat dit ook al het geval is voor spoedartsen en tandartsen. Misschien heeft men schrik van teveel concurrentie...
Studenten die nu beginnen te studeren voor (tand)arts studeren in het beste geval pas af over zes jaar. Tegen die tijd zullen er weer x-aantal gevestigde artsen minder zijn (bv op pensioen gegaan of iets anders gaan doen) en kan het ook zijn dat een aantal van de studenten de studies niet afmaakt. En dan hebben we het nog niet gehad over het te grote aantal Franstalige afgestudeerden, die zich meestal in en rond Brussel vestigen en zo de zaak daar mee helpen verfransen. Hetzelfde geldt voor buitenlandse artsen. Als die laatsten kunnen bewijzen dat ze een diploma in eigen land hebben behaald – zonder de kwaliteit ervan te controleren - en een van de drie officiële talen van dit land spreken, krijgen zij meteen een RIZIV-nummer waarmee ze hier een artsenpraktijk kunnen uitoefenen. Wat extra pervers is aan die maatregel is, dat bv artsen die Duits spreken zich wel in Brussel en omstreken mogen vestigen, terwijl ze dat in feite alleen zouden mogen doen in de Oostkantons.
We kunnen alleen maar hopen dat Weyts het been stijf houdt. Het gaat hier zelfs niet eens om een wet die dient ontgrendeld te worden, zoals ik in mijn blog van gisteren schreef, maar een die alleen maar door ons, Vlamingen, wordt nageleefd en niet door de francofonen die ze in feite al 21 jaar overtreden.
Na de harde woorden van Magnette (SP), die de N-VA een staatsgevaarlijke partij noemde en Jean-Luc Crucke (MR), die vond dat de Vlamingen de Walen als ‘Untermenschen’ beschouwen, plus daarbij de vaststelling van Demotte dat SP en N-VA nooit zullen samenwerken in eenzelfde regering, kan er daardoor geen federale regering gevormd worden zonder de SP noch een Vlaamse zonder de N-VA. Het enige alternatief blijft dan nieuwe verkiezingen, waarop aan Vlaamse kant alleen het Vlaams Belang zich zal verheugen. Volgens de laatste peiling van Het Laatste Nieuws, VTM en RTL – volgens mij, maar ook volgens Kaaiman (!) - de meest objectieve bevraging in de Belgische politiek - haalt het VB nu al evenveel stemmen als CD&V, SP.a en Open VLD samen.
In deze rubriek heb ik al meerdere keren geschreven dat de formule om Belgische federale regeringen te vormen niet meer werkt en dat er iets anders moet worden uitgevonden. Ik had het dan over een direct gesprek tussen de gewestelijke deelregeringen, maar dat kan ook iets anders zijn. Want er kan nl ook e.e.a. veranderd worden zonder staatshervorming. Hendrik Vuye en Veerle Wouters, de zogenoemde fractie V&W, die uit de N-VA zijn gestapt; hebben daarover een boek geschreven: ‘Sleutels tot Ontgrendeling’, waarin haarfijn wordt uitgelegd hoe we voor een deel van onze Vlaamse aspiraties helemaal geen hervorming nodig hebben. Vuye is een grondwetspecialist die, nota bene, doceert aan de universiteit van Namen en Wouters is handelsingenieur die informatica en economie doceerde.
Mochten er nieuwe verkiezingen komen – een nieuwe modetrend zou men zeggen (in de UK 4x in 5 jaar, in Spanje 4x in 4 jaar en in Israël zelfs 3x in één jaar) en de Vlaamsnationalisten in Vlaanderen eindelijk meer dan 50% halen in hun eigen regio, dan houdt niets hen tegen de artikelen van de Wet, die volgens V&W geen staatshervorming hoeven, te realiseren.
‘Sleutels tot Ontgrendeling’ is uitgegeven door Doorbraak, de website van de Vlaams Volksbeweging (VVB). 231 blz met een uitvoerige bepaling van alle begrippen ter zake.
COP 25, zoals men de klimaattop in Madrid had genoemd, zal eerder de geschiedenis ingaan als FLOP 25. Na twee weken met de gebruikelijke verklaringen en beloften, had men twee dagen nodig om tot een vage slotverklaring te komen die niemand voldeed. Zo abnormaal is dat niet, als men weet dat het om een gezamenlijk akkoord moest gaan van bijna 200 landen. Ik zou er mijn hand niet voor in het vuur steken om te beweren dat al die verklaringen zouden kloppen. Om maar een idee te geven verklaar ik me wat nader over wat onze Belgische delegaties het ervan afgebracht hebben. Rijk land dat we zijn, beschikken we over liefst 4 klimaatministers. Enig voordeel daarbij is dat ze samen kunnen kaarten. Dat ze ondertussen, ná de conferentie, een gezamenlijk akkoord hebben gevonden, verandert weinig ter zake.
Er is in onze linksgezinde en anti-Vlaamse media nogal wat aandacht besteed aan het feit dat Wallonië op die klimaatconferentie met veel betere cijfers voor de dag is gekomen dan Vlaanderen. Ik had daarvan reeds melding gemaakt in mijn blog van 10 dezer (‘De pauzeknop varia’). Het blijkt nu nl dat de 55%, die Wallonië aankondigde, de totale uitstootreductie was sinds 1990 voor de Waalse landbouw, gebouwen, transport, kleine industrie en afval, plus de uitstootreductie van de industrie- en energiesector, allemaal zaken die in werkelijkheid Europees geregeld worden en niet meetellen voor de nationale klimaatdoelen.
E.e.a. maakt dat de totale uitstootreductie voor Wallonië niet 55, maar slechts 36% bedraagt en het nationaal resultaat voor België daardoor ook zakt (en tekort komt), waardoor niet alleen het Vlaamse, maar ook het Belgische klimaatplan de 35% niet zal halen. Het was dan ook veel eerlijker wat Zuhal Demir vertelde, nl dat Vlaanderen hoopte de 35% te halen, maar slechts garandeerde dat het maximaal 32,6% zou worden. De Waalse overdrijving op klimaatgebied is trouwens een afspiegeling van wat de francofone partijen hun kiezers beloven op politiek vlak. In geen van de twee gevallen zal Wallonië tenslotte iets betalen, maar dat officieel overlaten aan België, in werkelijkheid aan Vlaanderen..
Wallonië zal trouwens wel niet de enige regio geweest zijn die op de klimaattop vals speelde. Ga dat maar eens controleren op een totaal van bijna 200 deelnemers. Daarbij komt nog dat de drie meest vervuilende landen op aarde, de USA, China en Rusland, niet aanwezig waren in Madrid. Ze tekenden ook het verdrag van Parijs niet. Dat lieten ze over aan de simpele zielen die de rest van de wereld denken te moeten vertegenwoordigen en waarbij voorlopig alleen Europa bereid is zijn eigen burgers te laten opdraaien voor een uitstootscenario dat voornamelijk buiten Europa plaats vindt.
Zondagavond, 15 dezer, geraakte ik wel in SenioreNet, maar niet bij de blogs. Men nam mijn paswoord – dat ik pas had sinds 26 november (toen mijn PC een update kreeg van Windows 7 naar 10 – niet meer aan en ik slaagde er niet in iets anders te ondernemen, zelfs niet een nieuwe blog aan te maken. Zopas is mijn systeem beheerder er wél in geslaagd en bereid ik een nieuwe blog voor. Oef!
Hieronder een mopje, waarmee de draak gestoken wordt let dat wachtwoord verhaal.
Waarom 50-plussers wachtwoorden haten...
Een 50-plus computergebruiker probeert wachtwoord in te stellen
WINDOWS: vul wachtwoord in
GEBRUIKER: bloemkool
WINDOWS: Sorry, het wachtwoord moet meer dan 10 karakters bevatten
GEBRUIKER: gekookte bloemkool
WINDOWS: Sorry, het wachtwoord moet een getal bevatten
GEBRUIKER: 1 gekookte bloemkool
WINDOWS: Sorry, het wachtwoord mag geen spaties bevatten
GEBRUIKER: 50gekooktebloemkolen
WINDOWS: Sorry, het wachtwoord moet ten minste één hoofdletter bevatten
GEBRUIKER: 50GEKOOKTEbloemkolen
WINDOWS: Sorry, het wachtwoord mag niet meer dan 1 op elkaar volgende hoofdletter bevatten
De verkiezingsuitslag in de UK zorgde voor aardig wat sensatie. Ondanks het feit dat zowat iedereen dacht dat de Tories zouden winnen, had niemand gedacht dat het zo’n ‘landslide’ zou worden. Onze media hadden – zoals gebruikelijk - nog zo hun best gedaan om Labour een kans te geven of om er tenminste voor te zorgen dat de conservatieven geen absolute meerderheid zouden halen. Denk maar aan de heisa over het filmpje van dat jongetje op de hospitaalvloer daar er geen bed vrij was.
Allemaal verloren werk, want dat laatste gebeurde toch zodat Jommeke Johnson toch victorie kon kraaien. Tegelijk kreeg Labour zijn grootste nederlaag te verwerken sinds 1935 en die kwam grotendeels op rekening van partijleider Corbyn, die voor veel socialisten veel té links was en met een zo goed als onbetaalbaar programma afkwam. Een beetje te vergelijken met dat van ‘onze’ Magnette, nog zo’n linkselaar, die een vergelijking met Corbyn doorstaat..
Bij de overwinning van de conservatieven, hoe massaal ook, toch twee kanttekeningen. De conservatieven wonnen niét in Schotland en Noord-Ierland, niet toevallig twee regio’s waar een meerderheid in het Brexit referendum gestemd had om in de E.U. te blijven, de ‘Remainders’, zoals ze genoemd werden. In beide landsdelen was het verschil nu nog groter; in Schotland haalden de nationalisten van de Scottish National Party (SNP) een overgrote meerderheid en in Noord-Ierland verloren de Unionisten, de voorstanders van een samenwerking met Engeland, voor de allereerste keer de meerderheid aan de Republikeinen, die een hereniging met de Ierse Republiek willen. Vergeten we niet dat het DUP partijtje van de Unionisten zijn gedoogsteun gaf aan de conservatieve regering van Theresa May nadat die zo roekeloos was geweest nieuwe verkiezingen uit te schrijven waarbij haar partij de meerderheid verloor.
Als gevolg van de grote stemmenverschuiving in Schotland heeft Nicola Sturgeon, de SNP-partij voorzitter, al een aanvraag ingediend om in Schotland een tweede Referendum te houden waarin de Schotten zich kunnen uitspreken om al dan niet in de E.U. te blijven en in het eerste geval uit de UK te stappen. In een eerste stemming, enkele jaren geleden, verloor de SNP met een percentageverschil van 45/55, maar nu liggen de kaarten helemaal anders.
Als Vlamingen kunnen wij er ons alleen maar in verheugen dat het plots in Schotland zo’n vaart loopt. Het moeten niet altijd de Catalanen zijn, waar we onze hoop op vestigen om zelf later ook eens tot e.o.a. vorm van onafhankelijkheid te komen. Als we weten dat het onafhankelijksgevoel ook speelt bij de Noord-Ieren, de Basken, de Zuid-Tirolers en in nog wel enkele andere Europese regio’s, is het nog te laat voor een Europa der Volkeren.
In afwachting van wat Coens en Bouchez ervan terecht zullen brengen, zijn de vijf weken informateurschap van volkscommissaris Paul Magnette feitelijk een maat voor niets geweest. Zijn demarche was in feite niets anders dan een PS-verkiezingsfolder, met een open grenzenbeleid en verder allerlei ‘aanpassingen’ en uitgaven die een hele reeks nieuwe belastingen zouden veroorzaken. Niet verteerbaar voor de blauwe achterban die niet bereid was haar principes zomaar over boord te gooien (met uitzondering dan van Matthias Declerq die dat met een ‘Verhofstadtje’ reeds gedaan had in Gent om toch maar burgmeester te kunnen worden). Het grote Vlaamse slachtoffer van Magnette’s mislukking is voorlopig Gwendolientje geworden, die haar eigen partij niet kon overtuigen mee in het paarsgroene verhaal te stappen en zo de Wetstraat 16 mag vergeten.
Exit Open VLD, komt CD&V weer in de kijker en wel meer bepaald Koen Geens die ook wel eens zou kunnen zwichten voor de verlokking van het federaal premierschap. Maar ook voor Geens zou het PS-programma wel eens ‘inbuvable’ kunnen zijn. Er is, om te beginnen, het voorstel tot versoepeling van abortus en euthanasie, dat Geens aan zijn achterban niet verkocht krijgt. Verder de weigering van de francofonen om te praten over een nieuwe staashervorming, waartoe Geens en Coens wél bereid blijken te zijn. Dat vertelde hij althans in de VTM-studio. Tenslotte zijn er de budgettaire uitdagingen die Magnette om te beginnen wil uitstellen tot 2021, om nog te zwijgen over migratie, het uitdoven van de transfers (die hij ook wil uitstellen), de kerncentrales, de financieringswet en de klimaattransitie.
Zoals ik al meerdere keren geschreven heb, werkt dit België gewoon niet meer en moet men met iets nieuws afkomen. Als dat niet gebeurt, is het alternatief nieuwe verkiezingen en dat schrikt de Vlaamsnationalisten zeker niet af. Een nieuwe peiling van Knack, Het Laatste Nieuws en RTL geeft het VB bijna 30% en de Vlaamsnationalisten samen bijna 50%, terwijl Open VLD onder de 10% zou zakken en het er voor CD&V en SP.a al niet veel beter uit ziet.
Zoals Hendrik Vuye, professor Grondwet in Namen en die dus zijn Waalse pappenheimers kent, zei in een interview met Le Soir: ‘Jullie hebben Leterme gehad en daarna De Wever. Straks zal het Tom Van Grieken zijn!’.
Waarom zijn de bananen krom? Een oud mopje daarover gaf het antwoord: ‘Omdat ze in de haven van Antwerpen scheefgeslagen worden’. (‘Scheefslaan’ is Antwerps voor stelen).
Er valt minder te lachen met de banaan die in het Art Basel van Miami Beach, met een kleefstrip aan de muur geplakt werd en verkocht werd als ‘satirische kunst’ onder de naam ‘Comedian’. ‘Werk’ van de Italiaan Maurizio Cattalan die eerder al eens in de belangstelling gekomen was met een gouden WC-pot. Die laatste had tenminste één waarde, die van het massief goud dat de ‘kunstenaar’ ervoor gebruikte.
De aan de muur geplakte banaan is een ander verhaal. Die zou verkocht zijn voor 120.000 dollar en daar houdt het verhaal zelfs niet bij op. Een andere kunstenaar, een zekere David Datuna, vond niet beter dan de banaan van de muur te halen en hem op te eten! Hij noemde zijn daad ‘Hungry Artist’ en zei dat dat ook kunst was...
Men kan zich afvragen waarmee de kunstwereld bezig is. Het moet altijd geen banaan zijn. Een in een tentoonstellingszaal op de grond uitgekapte zak aardappelen of een omgevallen boomstronk op de Biënnale van Venetië werd ook al eens kunst genoemd en voor die laatste kreeg de kunstenares zelfs subsidies. Ik meen dan ook dat de kunstwereld zich daar best maar eens over bezint en een onderscheid maakt tussen Kunst en kitsch als ze straks weer op straat komt om te protesteren tegen het terugschroeven van subsidies. ‘De Grote Mosselpot’ van wijlen Marcel Broodthaers werd destijds door het Gentse SMAK aangekocht voor 5 miljoen oude Belgische frankskens, met de financiële hulp van toenmalig cultuurminister Bert Anciaux. Dat die pot later voor een veelvoud werd doorverkocht aan een klant van het veilingshuis Christie’s in New-York had niets meer met kunst te maken, maar alleen met business
Bij de federale regeringsvorming zitten we aan informateurs 6 en 7 toe. I.pl.v. het politiek ervaren koppel Bourgeois/Demotte - dat er desondanks niets van terecht bracht - is het nu een onuitgegeven stel pas verkozen partijvoorzitters, de heren Bouchez (MR) en Coens (CD&V), die er waarschijnlijk evenmin iets van terecht zal brengen. Onze Flup houdt blijkbaar van verrassingen (of is het wanhoop?).Toch doet hij exact hetzelfde wat zijn vader in 2010 deed: geen beroep op De Wever, de voorzitter van Vlaanderens grootste partij.
Misschien is De Wever daar niet rouwig om. Met wat er op financieel vlak staat te gebeuren in dit land, kan men beter in de oppositie zitten, Als het met het duo Bouchez/Coens ook niet zou lukken, zou ik De Wever warm aanbevelen een eventuele opdracht van Flupke naast zich neer te leggen, om zo te komen tot een volledige stilstand van dit België. Dit is nu de derde regeringsvorming op rij waar het land niet of met de hakken over de sloot uit komt. Het wordt tijd voor iets nieuws, iets anders dat in de plaats moet komen van wat men in dit land tot nu toe gewend is: een confederaal gesprek bv tussen de deelregeringen, om uit te maken wat men nog samen wil en/of kan doen, waarna het voor de rest ieder voor zich wordt. In het beste geval kan men de akkoorden van de zesde staatshervorming nog verder uitvoeren, maar dan wel inbegrepen het uitdoven van de transfers naar Wallonië vanaf 2024 tot 2035.
---
En dan nog dit:
Allerlei instanties, instellingen en drukkingsgroepen willen dat de drempel om geen alcohol te verkopen aan wie jonger is dan 16 jaar, verhoogd wordt tot 18 jaar. Men zou denken dat daar niets tegen kan zijn, maar de reden waarom ze dat vragen is, omdat er steeds meer 12 en 13-jarigen straal bezopen op de Spoed terecht komen. M.a.w. men wil een wet veranderen voor 16- tot 18-jarigen om alcohol drinkende 12- tot 13-jarigen uit de Spoed te houden. Wat heeft dat met elkaar te maken? Als men op die manier de drempel verhoogt, zal dat – mijns inziens – niet veel aan de huidige situatie veranderen en ben ik het voor een keer eens met Maggie De Block dat men beter naar de ouders zou wijzen die niet op de eigen kinderen letten.
Volgens het adviesbureau PricewaterhouseCoopers (PwC) – daarover geïnterpelleerd door de Vlaamse regering - zal het Vlaamse klimaatplan de regio én de privésector samen de eerste tien jaar tussen de 5 en de 7 miljard euro extra kosten, jaarlijks (!). Ruw geschat, zeg maar en dat komt bovenop de tekorten op het budget en de begroting. En dan hebben we het nog niet over de federale tekorten en de staatsschuld die even groot zijn als het bbp.
Kortom, terwijl zowat alle politieke partijen tijdens de laatste verkiezingscampagne de hemel op aarde beloofden en geen enkele het ook maar had over één besparing, mogen we ons verwachten aan een reeks serieuze belastingverhogingen. Dat alles terwijl elke dag wel een andere groep uit de samenleving vindt dat ze niet genoeg krijgt of denkt op straat te moeten komen of te staken.
Waarvoor die belastingen nodig zullen zijn? Wel, om te beginnen om alle versleten infrastructuur te vervangen, de kosten van vergrijzing en klimaattransitie te betalen (dat laatste is gegarandeerd als de Groenen straks mee zouden mogen regeren), het onderwijs en de mobiliteit te verbeteren, de armoede te bestrijden en de tekorten aan personeel weg te werken bij Justitie, Defensie, Politie en de Zorgsector.
Dat alles hebben we in de eerste plaats te danken aan de regeringen Verhofstadt (een reden temeer om nooit meer een paarsgroene regering te steunen) en in mindere mate aan alle daaropvolgende federale regeringen die niet de moed hadden om er iets structureel aan te doen en zich hoofdzakelijk bezig hielden met bijzaakspecialisatie. ‘Met het kader i.pl.v. met het schilderij’, volgens het Peter Principe.
En dan nog dit:
In de gevangenissen gaat het bewakingspersoneel nog maar eens staken. Het nieuwe ervan is deze keer, dat ze niet gaan staken tegen de huidige ‘restregering in falende zaken’, maar tegen de volgende regering, m.a.w. tegen een regering die er (nog) niet is en misschien zelfs niet eens gaat komen...
Informateur nr 5, Magnette, heeft – na 5 weken – zijn ontslag aangeboden bij de Flup. Deze laatste houdt het nog in beraad. Hij wil eerst de partijvoorzitters spreken, waaronder de drie nieuw verkozenen bij respectievelijk de SP.a, de MR en CD&V. Ondertussen zijn we een jaar verder sinds Marrakech, het klimaatakkoord waarbij onze nationale Charel beweerde de goede kant van de geschiedenis gekozen te hebben en zich kroonde tot Eurosjarel, de nieuwe voorzitter van de Raad voor Europa.
Wat Flup zal beslissen is niet meteen duidelijk. We zullen ons maar laten verrassen, zeker?
---
Zuhal Demir, onze nieuwste Vlaamse minister van Omgeving en Energie, is – zij het met drie dagen vertraging – dan toch naar de klimaatconferentie van Madrid kunnen vertrekken met een eigen klimaatplan dat zou zijn na berekend. Meteen kwam er al de kritiek dat het niet voldoende was en het bericht dat Wallonië en Brussel het beter doen. Dat laatste klopt niet; die doén het niet beter, die beloven meer. Net zoals dat ook gebeurt bij de verkiezingscampagnes. Als het zover is dat er iets moet gerealiseerd (én betaald) worden, kijken die weer naar de Vlaamse melkkoe.
Anuna De Wever, de klimaatgodin die de wereld ons benijdt, heeft al laten weten dat het niet genoeg is, maar zei er nog niet bij dat ze zich weer beledigd voelt. Oef!
---
Ursula von der Leyen, de nieuwe voorzitster van de Europese Commissie, heeft er haar eerste buitenlandse reis op zitten. Ze is naar Ethiopië geweest om daar te gaan praten met enkele verantwoordelijken van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid over Handel en Klimaat. Nergens heb ik vernomen dat ze daar ook zou gepraat hebben over Immigratie. Dat lijkt waarschijnlijk niet belangrijk voor een ex-adept van ‘Wir schaffen das’ - Merkel.
Vandaag, maandag 9 december 2019, zou wel eens een spannende dag kunnen worden in de geschiedenis van de Belgische politiek
Om te beginnen gaat Magnette weer naar de Flup aan wie hij niet veel nieuws zal kunnen vertellen. Paarsgroen is niet levensvatbaar zonder CD&V (één zetel op overschot) en helemaal niet als ook Open VLD zou afhaken. Dat laatste zullen we te weten komen na het beraad van de partij op deze eigenste datum. De blauwe toplui zijn vóór (de postjes, weet je), maar heel wat mensen uit de achterban, waarbij volksvertegenwoordigers en burgemeesters, zijn tégen. Zelfs als de toplui het zouden halen, blijft er de kans op rebellie, waar dan nog bijkomt dat zowel Gwendolientje als Crootje op een ministeriële zetel azen, premierschap inbegrepen.
CD&V zie ik deze keer niet toehappen en heeft voor één keer gelijk als ze de kat uit de boom kijkt (iets waarin ze zeer bedreven is). Op zijn minst moet Magnette of zijn opvolger(s) de wijziging van die ethische wetten afvoeren. Verder is het uitkijken naar de nieuwe voorzitter, die hopelijk niet meteen zal willen afgaan.
Dan blijft er nog de optie dat Bart De Wever mag opdraven als (in)formateur, maar dat zal ook niets worden, want hij kan geen federale regering vormen zonder de PS. Blijft dan nog de mogelijkheid van ofwel nieuwe verkiezingen ofwel een gesprek tussen de deelregeringen en zullen we eindelijk zijn aanbeland bij het (con)federalisme. Als de francofonen en/of de linkse partijen dat laatste afwijzen en er dus nieuwe verkiezingen zouden komen, dan kunnen we alleen maar hopen dat de Vlaamsnationalisten in eigen regio eindelijk meer dan 50% halen, waardoor, volgens de Senelle doctrine, de weg naar het (con)federalisme open zou liggen,
De benoeming van een nieuwe gouverneur voor Oost-Vlaanderen dreigt zo stilaan een wansmakelijke grap te worden. Voor wie het niet zou gevolgd hebben, een korte voorgeschiedenis.
Na het overlijden van André Denijs (Open VLD) was de plaats van Oost-Vlaams gouverneur vacant. Nu was het de gewoonte dat de nieuwe gouverneur benoemd werd vanuit de Vlaamse regering. Dat gebeurde normaal na een unaniem akkoord tussen de traditionele partijen. Bij de verkiezingen van 2014 werd de rust daarin verstoord door het succes van de N-VA die in Vlaanderen de grootste partij werd en dus het eerste woord kreeg bij de benoeming van de volgende gouverneur. De partij werd het slachtoffer van zijn eigen succes, daar er, na die verkiezingen, meer postjes vrijkwamen dan er kandidaten voor waren. Daarom stelde men voor Jan Briers, voorzitter van het Festival van Vlaanderen, te benoemen. De man had geen partijkaart* en kon dus door iedereen aanvaard worden. Dat bleek echter niet het geval te zijn, want Open VLD wou dat Denijs zou worden opgevolgd door een andere liberaal. En dat feest ging toen niet door.
Daarop stelde Open VLD voor in het vervolg bij dergelijke vacatures aan de kandidaten een examen voor te leggen en zou men die met de beste punten benoemen tot gouverneur. Dat liberale voorstel werd aanvaard en degene die de race won was de algemene directeur van de stad Aalst, Wim Leerman, Open VLD was het daarmee niet eens, nota bene met het resultaat van de schifting die ze zelf had voorgesteld. Dat kon niet daar haar kandidaat, Carina Van Cauter, slechts vierde eindigde (op vijftien) in de testen. Daarop weigerde Open VLD de benoeming van Leerman te aanvaarden en werd de Oost-Vlaamse gouverneur tijdelijk vervangen door de arrondissementscommissaris.
Gisteren raakte bekend dat de hele procedure van 2014 geschrapt is en het opnieuw de Vlaamse regering zou zijn die zal bepalen wie er nog tot gouverneur zal benoemd worden. Dit gebeurde niet toevallig door Vlaams minister Somers van het blauwe fabriekje. Dat terwijl ondertussen de heer Leerman een klacht had neergelegd bij de Raad van State, klacht die nu niet meer geldig zou zijn omdat de Vlaamse regering de procedure geschrapt heeft. ‘Zijn vordering is zonder voorwerp’, heet dat in gerechtelijke termen.
‘Wat we zelf doen, moeten we zien beter te doen’, zei Gaston Geens, de eerste Vlaamse minister-president. Dat heette toen nog ‘voorzitter van de Vlaamse regering’. De man, gestorven in 2002, heeft zich waarschijnlijk al enkele keren omgedraaid in zijn graf.
Uit heel deze affaire blijkt nog maar eens dat Open VLD in de eerste plaats een postjespartij is. Misschien hebben de Vlaamse coalitiepartners maar toegegeven, omdat ze vrezen dat de liberalen hetzelfde spelletje gaan spelen bij de poging tot federale regeringsvorming. Alleen meedoen als ze de postjes krijgen. Magnette, die ook niet van gisteren is, zal dat ondertussen ook wel gesnapt hebben.
*Bij de verkiezingen van 26 mei kwam de ondertussen gepensioneerde Briers op voor CD&V. Als onafhankelijke had hij het recht dat te doen, maar het getuigt van weinig loyauteit t.o.v. de N-VA die hem de riante gouverneurspost bezorgd had...
Volgens een laatste berekening van Unizo, het overkoepelend orgaan van kleine en middelgrote ondernemingen (KMO), heeft de Vlaamse middenstand vorige jaar 8 miljard euro verspeeld aan bestellingen die onze mensen gedaan hebben bij buitenlandse webwinkels. Dat is 3 miljard meer dan wat eerst gedacht was.
Ik heb daar al meer over geschreven, maar de reden waarom Vlamingen in het buitenland bestelden was gewoon omdat die sneller leverden. Onze middenstand kon daar weinig tegenover doen, omdat ze van minister Kris Peeters en onze vakbonden niet de kans kregen met gelijke wapens te strijden. Ze mochten in eerste instanties niet overwerken noch nachtdiensten doen, iets wat ze in de buurlanden wel deden. Later is die wet enigszins ‘aangepast’ en mochten ze het wel, maar alleen na akkoord met de vakbonden. Die stelden dergelijk hoge eisen dat er bijna geen enkel bedrijf op ingegaan is. De enige uitzondering die de regel bevestigt is Schoenen Torfs, die het zich al beklaagd heeft, want ook zijn zakencijfer is er niet beter op geworden.
Vorig jaar sloten in Vlaanderen 1060 winkels hun deuren, wat – samen met het geldverlies – tot 45.000 minder arbeidsplaatsen kan leiden. Om nog te zwijgen over het ontvolken van onze winkelstraten.
---
Ook in Frankrijk zijn de plaatselijke vakbonden hun best aan het doen om het land financieel om zeep te helpen. Daar gaat het om de pensioenen waarvan er in het land een twintigtal verschillende stelsels zijn. Men wil die harmoniseren, zodat de 20 herleid zouden worden tot een handvol, maar daar wil blijkbaar niemand van weten. De Fransen gaan gemiddeld officieel op hun 62ste met pensioen, in werkelijkheid op hun 60ste. Dat is zowat de laagste van heel West-Europa. Ook in la douce France is er het probleem van de vergrijzing, met steeds meer ouderen en steeds minder jongeren die daarvoor zouden afdragen, waardoor straks de kans bestaat dat de Sociale Zekerheid onbetaalbaar wordt. In België is dat trouwens niet anders.
Frankrijk leeft al vele jaren boven zijn stand en heeft niet meer de ‘grandeur d’antan’, al doet Macron nog zo zijn best om die hoog te houden. Met Macron als verliezer en Merkel die haar zinkend CDU-schip verlaat plus de het vertrek van de UK na de Brexit, ziet het er helemaal niet goed uit voor Europa.
Het ziet ernaar uit dat de haring van Magnette niet braadt. Reden daarvoor zou kunnen zijn omdat hij nu ook CD&V heeft uitgenodigd om met hem te komen praten, wat zou kunnen betekenen dat het met Open VLD alles behalve vlot loopt. De blauwe partijbonzen, in de eerste plaats Rutten en Crootje, mogen dan al smachten naar een ministerpost en bereid zijn daarvoor een prijs te betalen, de achterban volgt niet. En het gaat niet alleen om Lachaert en Van Quickenborne, de twee aanstormende vertegenwoordigers van de jonge generatie, maar ook om bv de meeste liberale burgemeesters. Althans die uit Limburg hebben in grote getale uiting gegeven aan hun afkeer voor paarsgroen. Bij CD&V zal dat niet veel anders worden, mochten Geens en Verherstraeten het in hoofd halen in paarsgroen te stappen. Zowel voor hen als voor de liberalen dreigt straks – in het beste geval in 2024 – een politiek doodvonnis als ze Vlaanderen, waar ze hun stemmen moeten halen, zo in de steek laten. Paarsgroen zal hier nooit een meerderheid krijgen. Bij CD&V komt daar nog bij dat haar achterban niet zal vergeven dat ze zou samenspannen met een links-francofone meerderheid die haar reeds verreikende ‘ethische’ moordwetten nog wil verruimen.
Magnette schermt trouwens ook met het binnenhalen van enkele mini-partijtjes zoals CdH en Défi, die samen ‘goed’ zijn voor amper 7 zetels. Als hij zo voort doet, zit hij straks met een regering met tien partijen; wat een Europees record zou zijn.
Men zou het haast vergeten, maar ‘onze’ SP.a’ wil degelijk wél deel uitmaken van een paarsgroene regering. Het waarom vertelde kersvers voorzitter Conner Rousseau in de Ochtend: ‘Hogere lonen, hogere pensioenen, lagere pensioenleeftijd, meer investeringen en hogere uitgaven voor de Sociale Zekerheid’. Op de vraag hoe hij dat allemaal ging financieren, antwoordde het jochie: ‘Met een begroting in evenwicht’. We gaan nog heimwee krijgen naar ‘den John’!
N.a.v. de Madrileens klimaattop wordt er weer over niets anders meer gesproken en gedebatteerd. De algemene tendens in deze materie is dat zowat iedereen er zich van bewust is dat er iets moet gebeuren, de vraag is wel wat juist en vooral op welke termijn. Want denken dat dit in enkele jaren kan worden opgelost, is de mensen wat wijs maken, met als voornaamste gevolg dat er veel, heel veel geld zal vermorst worden dat misschien beter besteed had kunnen worden.
Klassiek voorbeeld in de klimaatdiscussie is, dat men denkt dat o.a. iedereen over enkele jaren elektrisch zal rijden. Dat is een grote misvatting. Niet alleen is er niet voldoende productie om het elektriciteitsverbruik op peil te houden, er is ook nog steeds geen adequaat systeem om genoeg energie op te slaan. Daarenboven komt er regelmatig nieuws over onvoorziene kosten. Het laatste in de rij is dat van de Vreg, de Vlaamse energieregulator. Die stelt dat er in dit landje honderden miljoenen, misschien zelfs miljarden euro zullen nodig zijn om alleen nog maar het bedrijfswagenpark te elektrificeren. Het grootste deel van die kosten zal de algemene bekabeling uitmaken, waardoor iedereen zal kunnen tanken, zowel thuis als elders. Op dit moment heeft een gemiddeld gezin pieken in het verbruik van maximaal 7 KW. Met een elektrische auto wordt dat 27 KW. Als iedereen in een straat na het werk snel zijn auto zou opladen, zou er een piek volgen die niet kan worden opgevangen. Dat kan betekenen dat alle bestaande aansluitingen in heel Vlaanderen zullen moeten vervangen of versterkt worden. Men kan de wagen ook opladen via een gewoon stopcontact, maar dan duurt het een hele nacht en is dit niet zonder risico. En dan hebben we het nog maar alleen over de bedrijfswagens, niet over de rest waaronder het vrachtwagenpark.
Een ander nieuws i.v.m. de klimaatheisa is een uitspraak van Jean-Pascal van Ypersele; professor klimatologie aan de UCL van Louvain-la-Neuve. Die stelt dat het bouwen van nieuwe gascentrales bij de sluiting van de kerncentrales geen alternatief is om de CO2-uitstoot te verminderen. Kerncentrales stoten nl niets uit, gascentrales wél. En dan hebben we het ook in deze materie niet gehad over de prijs van die gascentrales, waarvan België er een tiental zal nodig hebben. Het zal misschien niet veel goedkoper zijn de kerncentrales open te houden, maar op die manier zal er wel iets positiefs gedaan worden om de CO2-uitstoot te verminderen, wat momenteel zowat punt nummer één is van de klimaatactivisten.
Kortom, dat er iets moet gebeuren, weet ondertussen iedereen. Alleen beseffen veel van de mensen die ermee bezig zijn niet, dat het zijn tijd zal vragen en dat men een compleet verkeerde indruk wekt als men – zoals nu gebeurt – meteen kosten wil maken, waarvan men later nog spijt zou kunnen krijgen.
Ik kom even terug op de reactie van onze vriend Walter i.v.m. het negeren van de 800.000 VB-stemmen die men hooghartig heeft afgewezen bij de vorming van de nieuwe Vlaamse deelregering. Hij heeft daarin grotendeels gelijk.
Ook al hadden N-VA, CD&V en Open VLD op 26 mei flink wat stemmen verloren, konden zij hun coalitie echter verder zetten omdat ze nog steeds de meerderheid hadden. Zo’n zaken zijn nu eenmaal courant in de politiek. Toen er later in het federaal parlement de wisselmeerderheden kwamen om enkele zgz ‘ethische’ wetten van Open VLD aan te passen, hadden de liberalen er ook geen probleem mee dat het VB met hen meestemde. Dan moeten ze straks ook niet verbaasd zijn als diezelfde VB in hun plaats in de Vlaamse regering zou komen. Dat is echter geen evidentie van vandaag op morgen.
Als Open VLD doorzet, zou er inderdaad iets in bovenstaande zin moeten gebeuren. In het slechtste geval zou men zelfs een Vlaamse minderheidsregering van N-VA en CD&V kunnen opstarten met gedoogsteun van het VB en als dat werkt ermee doorgaan en tot een nieuwe regering komen die wél een comfortabele meerderheid zou hebben. Het zou het politieke landschap wel eens goed dooreen kunnen schudden en een zware hypotheek kunnen leggen op een paarsgroene meerderheid (met één zetel!) in het algemeen en de Open VLD in het bijzonder.
Het wordt alleen wachten hoe het project van Magnette verder evolueert, maar als de Vlaamse liberalen ermee doorgaan, is het laatste woord hierover nog niet gevallen, want anders zal die Vlaamse regering helemaal niet meer werken
Bij Open VLD loopt het flink mis. Eerst was er de uitval van Bartje Somers in het Vlaams parlement n.a.v. de brand in Bilzen waarbij hij, zonder enig bewijs, de VB’ers vergeleek met de brandstichters in de Reichstag onder het Nazi-regime. Hij kreeg daarin trouwens nog steun van Gents burgemeester Mathias Declercq die dezelfde VB’ers in zijn gemeenteraad uitmaakte voor brandstichters.
Dan was er de partijbijeenkomst van vorige week donderdag waarbij in het middernachtjournaal nog uitlekte dat er onenigheid was in de partij, iets dat ’s anderendaags niet meer kon bevestigd worden. ‘Verboten!’. Tot er een Plan Magnette uitlekte dat meer een regeringsverklaring dan een voorstel tot regeringsvorming was. Tenslotte was er de positie van Gwendolientje die, tegen haar belofte in, niet in de Vlaamse regering wou stappen, zich naar voor schoof als kandidaat voor de Europese Commissie en daarna bleek te azen op niets minder dan het Belgisch federaal premierschap en daarvoor bereid was paarsgroen te steunen.
Of dat alles nog niet erg genoeg was lekte nog een tweede geheim uit, nl een bijeenkomst vorige week zaterdag bijeengeroepen door Magnette voor vertegenwoordigers van alle paarsgroene partijen en zonder uitnodiging voor N-VA en CD&V.
Dat laatste was des Guten zuviel en Bart De Wever verklaarde dit een vertrouwensbreuk tussen – nota bene – coalitiepartners binnen de Vlaamse regering. Enig lichtpunt in deze commedia dell’arte is wel dat de heren Lachaert en Van Quickenborn voet bij stek houden en zeggen niet te willen weten van paarsgroen vooraleer paarsgeel was uitgeprobeerd, wat nog steeds niet gebeurd is. Het jonge aanstormende Open VLD duo doet zo’n beetje denken aan het tweetal wel iets oudere De Crem/Bogaert bij CD&V.
De vraag blijft wat de liberale partij gaat zoeken in een linkse francofone coalitie met een DDR-programma? Vergeten we niet dat PVV/Open VLD al 20 jaar mee federaal regeert met als resultaat een begrotingstekort van meer dan 11 miljard euro en een belastingdruk van bij de hoogste in Europa. Deelnemen aan een linkse francofone federale regering zonder meerderheid in de eigen Vlaamse regio zou een ‘blauwdruk’ (what’s in a name?) zijn om de partij definitief richting verkiesdrempel te sturen. Lachaert, die beschouwd wordt als een van de laatste echte ideologen van Open VLD, is het daarmee eens en zei daar o.m. over dat hij dat pas zou doen als de Franstalige groenen hun partijprogramma ritueel zouden verbranden!
In Le Soir van vorige week verscheen er een dubbelinterview met Marc Uyttendaele en Vincent de Coorebyter, twee ULB professoren en niet van de minste. De eerste is ook gekend als ‘monsieur Onkelinx’ en is – dank zij de vele opdrachten via de PS - een van de duurste advocaten van dit land (hij onderhandelt ook mee in de zaak Boël/Albert II). De tweede stond jarenlang aan het hoofd van het onafhankelijk Waalse studiecentrum CRISP. Beide geleerde heren geven toe dat België zich in een bestaanscrisis bevindt en er niet uit zal geraken met de plannen van Magnette.
Ze vinden dat het een fout was van de regering Michel om niet meteen af te treden na Marrakech en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Bij de crisis van de 541 dagen in 2010/2011 werd er tenminste ook nog onderhandeld over de zesde staatshervorming, terwijl juist de Franstalige partijen ze nu geblokkeerd hebben en er een nieuwe federale regering nodig is om er na de volgende verkiezingen iets aan te doen. Volgens Uyttendaele wordt het tijd dat er nagedacht wordt ‘om in een confederale logica het gezamenlijk beheer van de federale belangen over te laten aan de deelregeringen’. Dat is net wat ik hier al jaren schrijf.
Alhoewel de partij stoemelings blijft vasthouden aan paarsgroen, zijn er zelfs bij de Open VLD die vinden dat een federale regering op basis van het plan Magnette een lawine van nieuwe lasten zal betekenen. Dat laatste is ook de mening van econoom Ive Marx (UA) die zich afvraagt wie dat allemaal gaat betalen. Alleen al het voorstel om de vrijstelling van belastingen uit te breiden van één naar drie nieuwe aanwervingen zou twee miljard euro extra kunnen kosten en dat is nog maar een voetnoot in het hele plan.
Magnette’s plan is zelfs voor doorwinterde socialistische proffen niet meer dan een wanhoopspoging. Een mogelijke volgende federale regering moet een gat in de begroting van bijna 12 miljard euro dichten, plus de extra kosten van de klimaattransitie, de vergrijzing en de sociale zekerheid. En dat terwijl men de kiezer hemel op aarde blijft beloven.
Tenslotte nog dit: Uyttendaele stelt voor een referendum te houden, maar dat is geen oplossing. Als dat dan ongeveer uitvalt zoals de laatste verkiezingen, met een meerderheid van links in Wallonië en een van rechts in Vlaanderen, dan verandert er driemaal niks aan de huidige patstelling.
