Nadat ENGIE/Electrabel in het dossier van de kernuitstap de vlucht vooruit had genomen door te stellen zich te zullen houden aan de beslissing van de Paarsgroene regering onder Verhofstadt alle Belgische kerncentrales te sluiten tegen 2025, wat dus compleet wettelijk was, heeft het bedrijf nu een nieuw schot voor de Belgische boeg gelost. Het Franse megaconcern heeft de voorbereidingen gestart om in dit land vier van de vijf geplande, nieuwe grote gascentrales te bouwen. Daardoor doet het mee aan de aanbesteding waarover de Belgische federale regering eind volgend jaar een beslissing zou nemen.
Met de kennis, de expertise en de knowhow van het Franse bedrijf en niet in het minst de ervaring die het heeft in het ingewikkelde België, is de kans groot dat de Fransen, na de kernenergie, ook de gasvoorziening in dit land zullen beheersen. Zo heeft Electrabel, buiten de kerncentrales, reeds een samenwerking voor een gascentrale met het chemiebedrijf BASF in de Antwerpse haven.
De nieuwe, nog te bouwen gascentrales zullen een capaciteit hebben die gelijk is aan de vier bestaande in Doel of de drie van Tihange. Deze gascentrales zijn bedoeld om eventuele tekorten bij te passen als de alternatieve energie het zou laten afweten, bv bij windstilte of gebrek aan zon.
Het grote probleem met die gascentrales is dat ze CO2 zullen uitstoten, wat kerncentrales niet doen. Die staan momenteel in voor driekwart van de CO2-arme stroom in dit land. Dat probleem wordt door onze Groenen weggewuifd met het argument dat ze niet heel de tijd door zullen moeten draaien. Dat klopt, maar de eigenaar(s) van die centrales zullen wel rendement willen zien en dat betekent extra subsidies ervoor ontvangen. Dat gaat een dure grap worden, men spreekt daarbij op termijn over miljarden euro. Dat laatste was de reden waarom men enkele jaren geleden de bouw van de biomassacentrales van Genk en Gent had geschrapt en daar zou de Belgische regering nu op moeten terugkomen.
De Groenen – minister Van der Straeten op kop – vinden het allemaal prachtig. Vraag is, of dat nog zo zal zijn, mochten de volgende verkiezingen na de uiteindelijke sluiting van de kerncentrales zouden vallen en de belastingbetaler ondertussen begrepen hebben dat hij tenslotte weer de klos zal zijn.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. In Vlaanderen verwarmen momenteel zo’n 38.000 gezinnen hun woning met elektriciteit. Als die straks een stuk duurder zal worden (er zijn niet alleen die subsidies, maar ook de massale toename van het elektrische wagenpark wat veel extra stroom zal vragen) zouden heel wat huisgezinnen wel eens weer kunnen gaan overschakelen op het plaatsen van allesverbranders en/of het hergebruik van de open haarden, wat een bijkomende vervuiling van ons klimaat in de hand zou werken.
Met dank aan de Groenen en de partijen die hen daarbij eventueel zullen blijven steunen.
De opmerkelijkste figuur in de Paargroene+ regering blijft ongetwijfeld Frank Vandenbroucke. Er gaat geen dag voorbij of de man wordt wel op e.o.a. zender geïnterviewd en - indien niet - zorgt hij zelf wel voor nieuws. In de eerste anderhalve maand sinds deze federale regering tot stand kwam, is Brouckie bijna geen dag van het scherm weg geweest. De man is helemaal niet veranderd van sinds hij met slaande deuren uit zijn partij én de politiek vertrok en geniet nu van zijn nieuwe status waarbij hij iedereen de les kan spellen. Dat hij tussendoor universiteitsprofessor werd maakte het alleen nog maar erger.
Het is opmerkelijk dat onze media, ’t Pallieterke uitgezonderd, niet vermelden dat de man deze keer niet eens verkozen werd en bovendien zegt bij een volgende verkiezing niet te zullen opkomen. In ’t kort wil dat zeggen dat hij op die manier denkt aan niemand rekenschap te moeten geven en - in tegenstelling tot zijn partijgenoten van de SP.a –zelfs niet kan worden weggestemd.
In deze federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen is het trouwens veelbetekenend dat de figuren die het meest in de kijker lopen, allemaal Vlamingen zijn. Buiten Brouckie zijn dat Crootje, Quicky en Annelies Verlinden die het regelmatig mogen komen uitleggen. Als men van de francofonen al iets hoort is het dikwijls omdat ze met e.e.a. niet akkoord gaan, zoals momenteel met de discussies over het weer losser maken van de anti-Corona regels. Dat Bouchez, met zijn hoog pagliaccio-gehalte, daartegen reclameert is nier verwonderlijk, maar hij is niet alleen .
Als de Walen vinden dat wij, Vlamingen, teveel gewicht in de schaal gooien, is er maar ééns oplossing: splits dit land, dan kunnen de francofonen doen wat ze zelf willen, maar het ook zelf betalen. Zie je dat al gebeuren?
Wie verslaafd is aan drank, drugs en/of seks, doet er best aan aardig te kunnen voetballen, zeker als men in Argentinië (of in Napels) woont. Als het dan tenslotte toch slecht afloopt – wat meestal het geval is – prijst men u daar nog de hemel in, zoals de heilige Diego in Argentinië en Napels. Van die laatste plaats herinner ik me nog dat tijdens mijn verblijf in Italië in de jaren 1960 het stadion van Napoli 80.000 plaatsen telde die allemaal verkocht waren aan abonnees, waarvan er heel wat die voor de rest geen nagel hadden om zich te krabben (ik hou het deftig). ‘Vor der Moral kommt das Fußball’, om het met een variant te zeggen op de bekende tekst van Bertold Brecht in de ‘Drei Groschenoper’, op de muziek van Kurt Weil (Origineel was het: ‘Erst kommt das Fressen, dan kommt die Moral’). Uit dat verhaal komt ook het bekende ‘Mack the Knife’ (‘Mackie Messer’ in het Duits).
---
En dan nog dit:
In Antwerpen zijn de laatste week door de politie liefst drie verboden feestjes opgedoekt, alle drie in de joodse wijk. Hoe durven ze het, bij het Uitverkoren Volk nog wel...
Ik had het er al over in mijn blog van 15 dezer: de effectentaks. Zoals ik toen schreef gaat het om een zoveelste nieuwe transfer van Vlaanderen naar Wallonië en dat wordt nu bevestigd in het decembernummer van ‘Grondvest’, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Niets nieuw onder de zon dus, wel een duidelijkere uitleg over wat transfers in werkelijkheid in dit land betekenen.
Transfers hebben tot gevolg dat gewesten en/of gemeenschappen een beleid voeren met middelen die eigenlijk hun financiële draagkracht overstijgen. M.a.w. die boven hun stand leven, maar de meerkosten door anderen laten betalen. Tot nu toe gebeurden de meeste transfers in België van Noord naar Zuid in het kader van de Sociale Zekerheid, maar Paarsgroen+ heeft dat uitgebreid van particulieren en rechtspersonen naar de gewesten, gemeenschappen, gemeenten en instellingen. Wallonië en Brussel hebben daar weinig last van, want zij hebben steeds geld tekort. Vlaanderen, dat – voorlopig – altijd wel goed geboerd heeft, dreigt nu de dupe te worden van het steeds stijgende begrotingstekort van de federale overheid. De belasting mag dan officieel werken voor het hele Belgische, grondgebied, in werkelijkheid zal de taks alleen die mensen treffen die harder werken en er economisch iets beter voor staan, grotendeels dus de Vlamingen.
Met dank aan Paarsgroen+ en in het bijzonder aan de Vlaamse partijen die aan die uitverkoop meedoen. Welke partij was het weer die in het Paarsgroene regeerakkoord liet zetten dat de belastingen niet verhoogd zouden worden?
Ik kom even terug op dat initiatief van denktank Itinera, het ‘Pleidooi voor politieke renovatie’, waarover ik het had in mijn blog van gisteren. Die mensen beseffen wel terecht dat er in dit land iets moet gebeuren maar lijken niét te beseffen dat er gewoon geen geld meer is om met initiatieven te beginnen die weinig of niets zullen veranderen aan de precaire financiële situatie waarin België zich bevindt. Zelfs het verminderen van de subsidies aan de particratie, ook terecht, zal niet voldoende zijn om grote verschillen te maken. Dit ingewikkelde land moet dringend grondig niet alleen hervormd, maar ook financieel gesaneerd worden. Als de Coronacrisis voor iets goed kan zijn, dan is het om alle overbodige structuren op te ruimen. De zes staatshervormingen hebben gezorgd voor een hele reeks bijkomende niveaus, waarbij men echter vergeten is een aantal oude structuren af te bouwen. In het beste geval, zoals de Senaat bv, heeft men het aantal posten teruggeschroefd, maar zijn de logistieke kosten gebleven wat ze waren. Hetzelfde is bv gebeurd met de provinciale diensten, waarbij men bv in Antwerpen een nieuw, veel te groot en duur nieuw provinciaal huis heeft neergezet, terwijl het aantal provincieraadsleden werd verminderd. Het gevolg daarvan is dat het gebouw maar gedeeltelijk benut kan worden. Als men die provincieraden helemaal zou afschaffen, zou dat gebouw kunnen dienen om er bv diensten van de Vlaamse regering in onder te brengen, wat een stuk goedkoper zou zijn dan zoals nu in Brussel te blijven, waar alles relatief duurder is en zou men niet langer het risico lopen door Brussel gechanteerd te worden met allerlei plaatselijke belastingen, die in de eerste plaats de Vlaamse pendelaars treffen, zoals de recentelijk voorgestelde tolheffing.
De huidige taken van de Senaat, amper acht vergaderingen per jaar, kunnen gemakkelijk worden overgenomen door de gewesten en die van de provincieraden door gewesten, gemeenten en intercommunales, al kan bij die laatste ook nog heel wat bespaard worden.
Een ander voorbeeld is dat van de Franse Gemeenschap, een niveau dat in Vlaanderen nooit heeft bestaan omdat het is ingekapseld in het gewest. Waarom kan dat in Wallonië niet, waar daar alles dubbel gebeurt, met als gevolg dat er voor miljarden euro extra schulden worden gemaakt? Als de francofonen daaraan geen einde willen stellen, laat ze die miljarden dan zelf betalen. Nu betaalt België dat officieel, wat betekent dat Vlaanderen er minstens de helft aan moet bijdragen.
Er zal iets moéten gebeuren. ‘Dank zij’ de Coronacrisis doen ze bij de E.U. nu nog een oogje dicht voor wat betreft de immense extra uitgaven die er plaats vinden – in België minstens 2,5 miljard extra voor 2020 - maar eens zal er een ogenblik komen waarbij de rekeningen weer zullen moeten kloppen en dan is dit land de pineut. De geschiedenis kennende, zal het dan weer Vlaanderen zijn dat op slot van rekening die rekening zal mogen betalen.
Buiten enkele belgicisten van het type Bouchez is er haast niemand in dit land die gelooft dat het nog werkt. De belangrijkste reden is de vergelijking van het verhaal van het teveel aan koks dat het eten bederft. De Wever had al eens voorgesteld af te stappen van het evenredig kiessysteem en dat van het meerderheidsstelsel van de Angelsaksen over te nemen. Als we echter zien wat voor een potje die er van maken in de UK en de USA, zoals ik reeds stelde in mijn blog van 6 dezer (‘De Verdeelde Staten), dan is dit ook niets om over naar huis te schrijven,
In haar “Pleidooi voor politieke renovatie’ komt de denktank Itinera nu met een ander voorstel. Die pleit ervoor om in de Kamer het Franse model van meerderheidsstelsel met twee stembeurten in te vullen. Bij Itinera zijn ze ook niet van gisteren en weten ze dat in zo’n systeem een deel van de publieke opinie nauwelijks nog aan bod zal komen. Om dat te compenseren heeft Itinera echter een (volgens haar) lumineus idee. Ze wil die ondervertegenwoordiging compenseren door het bij ons nu gangbare evenredig kiesstelsel nog wel te passen in de Senaat, die opnieuw een wetgevende en grondwetgevende vergadering zou worden. Daar men beseft dat dit geld gaat kosten, geld dat er momenteel niet is, stelt Itinera voor de financiering van de partijen serieus terug te schroeven. Dit zou als bijkomend voordeel hebben, dat de particratie die dit land verlamt aan banden zou kunnen worden gelegd en de echte democratie opnieuw een kans krijgt. Tenslotte stelt Itinera voor een soort ‘correctief referendum’ in te voeren, maar wel gekoppeld aan strikte voorwaarden, wat die ook mogen zijn. Dat zou pas echte democratie zijn, maar daar huivert de Belgische politiek voor. Met de uitslag van het enige referendum van betekenis dat in dit land ooit werd gehouden – dat over de koningskwestie - werd geen rekening gehouden. De Vlaamse meerderheid voor het behoud van Leopold III als koning capituleerde voor de Waalse minderheid die op straat kwam en dreigde met een burgeroorlog.
Tot daar de hersenspinsels van de denktank. En zeggen dat het voorstel uit mijn blog van 6 dezer veel eenvoudiger en vooral goedkoper zou uitvallen: ‘Laat de zaken zoals ze zijn, maar verhoog de kiesdrempel van 5 naar 10% - desnoods met een tussenstap op 7,5% - en dan zullen we meteen verlost zijn van overtollig geworden partijen. Verander die Senaat weer niet, maar schaf hem af, samen met de Provincieraden, de onnodige Franse Gemeenschap die miljarden schulden blijft maken en reduceer inderdaad de financiering van de particratie tot een aanvaardbaar minimum. Dat laatste zou ook best kunnen met de subsidiëring van de kranten, die – mede door de opkomst van de sociale media - veel hun invloed en klanten verloren hebben.
In mijn blog van 1 november maakte ik een grapje over het feit dat het hoofdartikel in De Tijd van dat weekeinde dezelfde titel had als mijn blog van de dag ervoor: ‘Lockdown bis’ en dat ik ze wel eens van plagiaat zou kunnen beschuldigen. Dit weekeinde maakte ik toch weer hetzelfde mee, zeker. In De Tijd van dit weekeinde begint Econoom Geert Noels de titel van zijn maandelijkse column met ‘Déjà vu’, net zoals ik dat in mijn blog van 8 november al geschreven had. Het straffe deze keer was daarbij nog dat het om hetzelfde verhaal ging, nl de vergelijking van Paarsgroen I met Paarsgroen II. Ik weet het, eigen lof stinkt, maar ik ben toch in goed gezelschap.
Noels is niet alleen econoom, hij is ook stichter van Econopolis, een financieel advies-en kennishuis. Ik zou de man geen flamingant noemen, maar het belgicist is hij ook niet. Men kan hem gerust wel een autoriteit op zijn gebied noemen en wat hij zegt en schrijft is meestal de nagel op de kop, waarbij hij niemand spaart, zeker geen politiekers.
In zijn bijdrage van dit weekeinde in De Tijd vergelijkt Noels dus Paarsgroen I met Paarsgroen II en ziet ook hij er feitelijk maar één groot verschil in, nl dat de eerste onder Verhofstadt kon beschikken over de Dehaene buffer, miljarden euro’s, die volledig werden opgesoupeerd en dat de tweede nu onder Decroo moet starten met een schuldenlast om U tegen te zeggen. Een tweede, kleinere vergelijking is dat de overheidsschulden opnieuw het bindmiddel zijn om de hele coalitie bijeen te houden. Die schulden gaan dit jaar naar meer dan 60% van het Bruto Binnenlands Product (bbp) en dan nog exclusief de rente.
Zijn conclusie is dat België wel nood heeft aan een groen- een sociaal- en een economisch beleid, maar dat het zich geen paarsgroen beleid als dat van Verhofstadt meer kan veroorloven, Daar is geen geld én geen tijd meer voor.
---
*’Viva Vivaldi’ was een ochtendprogramma van de toenmalige BRT in de jaren 1970. Onze federale volwaardige regering koos voor Vivaldi o.w.v. zijn ‘Vier seizoenen /Le Quattro Stagioni’. Joseph Haydn schreef ook ‘Die Jahreszeiten’, maar ‘Heil Haydn’ klonk waarschijnlijk niet zo goed
Bart De Wever heeft als pas nog maar eens herkozen voorzitter van de N-VA een oproep gedaan aan CD&V en SP.a om de sluiting van alle kernreactoren in 2025 via een wisselmeerderheid ongedaan te maken. Zoals verwacht hebben die partijen er niet mee ingestemd door te verwijzen naar het regeerakkoord van Paarsgroen+, waarin o.m. staat dat over die sluiting pas een definitief akkoord komt tegen einde 2021.
Bart is slim genoeg om te weten dat het tegen dan sowieso fout zal lopen, zoals ik ook reeds meldde in mijn blog van eergisteren (‘ENGIE/Electrabel – Paarsgroen 1-0’). Voor alle duidelijkheid zet ik alles nog eens op een rijtje.
Als eind volgend jaar blijkt dat bij een complete ontmanteling de energiebevoorrading niet kan verzekerd worden dat de energieprijzen de pan niet uit zouden rijzen, kan - volgens het huidige regeerakkoord - er nog bekeken worden om eventueel de twee jongste kernreactoren toch in werking te houden.
Dat was vóór de beslissing van ENGIE/Electrabel om er toch tegen 2025 volledig mee te stoppen, zoals bepaald door de regering Verhofstadt I. Als het bedrijf bij dat besluit blijft, wat volledig volgens de Belgische wetten is, moet men hier in 2025 verder zonder kernenergie, die nu nog zorgt voor 51% van de productie. Dan zal het tekort hoofdzakelijk moeten worden opgevangen door (dure) import van stroom uit Frankrijk (die daar nog zal gemaakt zijn met ... kernenergie) of uit Duitsland (waar men nog ettelijke jaren stroom zal verwekken met het verbranden van erg vervuilende bruinkool).
Daarmee staat de regering van Crootje, Quickie en Brouckie met de rug tegen de muur. Hét probleem daarbij is dat Paarsgroen+ over geen enkele berekening beschikt die aantoont dat de kernuitstap te realiseren is. Zo’n berekening was er bv wél onder de Zweedse coalitie toen die moest beslissen Doel1 en Doel2 langer open te houden.
Tinneke Van der Straeten is alles behalve een leek ter zake. Ze heeft er al een carrière als advocaat opzitten, waarbij ze zich specialiseerde in klimaat- en energierecht en geldt als een deskundige ter zake. Als de hele nu geplande operatie echter mislukt, riskeert ze eerder herinnerd te zullen worden als minister van Kernuitstap i.pl.v. van Energie.
Het zal nog wat worden met die anti-Corona vaccins. Nadat Pfizer-BioNtech onverwacht vroeg bekend maakte dat het een succesvol vaccin zou hebben, slaan ze ons dagelijks met nieuwe vaccins om de oren, de ene al beter dan de andere (zeggen ze). Om met zekerheid te weten of het allemaal waar zal zijn, zullen we nog even geduld moeten hebben tot na die vaccins zullen zijn ingeënt.
Het heeft er nu even van weg dat men het vel de beer al aan het verkopen is en dat lijkt me nog iets te vroeg. Voor zover ik weet, heb ik trouwens nog nergens van de kostprijs van het nieuwe vaccin gehoord. Als men berekent dat het gaat om miljoenen eenheden, waarvan sommigen zelfs twee keer moeten ingeënt worden, die door zowat de hele wereld zullen worden aangekocht, zal het ook over gigantische bedragen gaan.
Opmerkelijk in het verhaal is dat we in dit landje liefst 21 bedrijven hebben die ermee bezig zijn, waarvan liefst 16 in Vlaanderen. Daarbij ook een van de twee productie-eenheden van Pfizer in Puurs. Dat laatste is echter geen garantie dat ons land die vaccins eerder zal krijgen. “L’argent fait la guerre’ zal ook hier meespelen.
Men maakt zich ook al behoorlijk druk over wie als eerste gevaccineerd zal worden. Dat het in de eerste plaats zal gaan om de gezondheidswerkers, de oudste generaties en de mensen met gezondheidsrisico’s zal wel niemand betwijfelen. Toch is er hier en daar een wereldvreemde – zoals een professor emeritus van de UGent - die er anders over denkt en vindt dat bv ook de gevangenen voorrang moeten krijgen. Mensen die vast zitten, zitten al in een soort quarantaine en als ze het Covid-19 virus nog niet gehad hebben, is de kans uiterst klein dat ze het daar zullen op doen. Ze zouden die professor ook best eerst eens onderzoeken. Als hij geen Covid-19 heeft, zal het wel iets anders zijn.
Tenslotte nog dit. Er zullen waarschijnlijk niet genoeg vaccins zijn om iedereen meteen in te enten. De categorie die het langst zal mogen wachten of er zal overschieten, zal onze middenklasse van middelbare leeftijd zijn, uitgerekend de groep die het meest zal mogen afdragen en die zich voor het overgrote deel in Vlaanderen bevindt. Raar, hé?
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 8 dezer (‘Déjà vu’), wilde Tinne Van der Straeten, de groene minister van Energie, de spaarpot van Engie/Electrabel van, nota bene, meer dan 13 miljard euro voor de ontmanteling van de Belgische kernreactoren, via een wijziging van de wetgeving ter zake ‘herzien’. De financiering en verantwoordelijkheid van de nucleaire schoonmaak zou echter wel bij Engie blijven.
Bij Engie zagen ze de bui al hangen en hebben ze de vlucht vooruit genomen door te beslissen dat de onderneming dan maar al haar Belgische kerncentrales zal sluiten tegen 2025, zoals beslist was door de eerste Paarsgroene regering onder Verhofstadt. Op die manier kan het bedrijf de spaarpot voor de ontmanteling zelf aanboren.
Tinneke heeft al gezegd zéér blij te zijn met het bericht van de sluiting, al is het niet duidelijk of het mens al door heeft dat dit niet zal kunnen. Om nl tegen 2025 alle elektriciteit, die nu in België wordt geproduceerd, door de kerncentrales (51%!), te vervangen door groene stroom, moet men het dubbel aantal windmolens hebben van het huidige en zelfs driemaal dat van de zonnepanelen, plus bovendien een viertal nog te bouwen gascentrales die niet alleen CO2 gaan uitstoten, wat kernreactoren niet doen, maar bovendien jaarlijks zo’n 400.000 tot 500.000 euro gaan kosten. En zelfs als dat allemaal toch nog wonderbaar zou lukken, heeft de minister wel uit het oog verloren dat de uiteindelijke beslissing over de sluiting van de laatste kernreactoren, volgens het Paarsgroen+ regeerakkoord, pas zou gebeuren over één jaar, dus eind 2021.
Stel dat Engie/Electrabel zich houdt aan de sluiting tegen 2025 en Paarsgroen+ daarover einde volgend jaar geen akkoord bereikt, wat dan? Mocht anderzijds Paarsgroen+ dan wél een akkoord bereiken, is er een jaar verloren gegaan en riskeert men niets meer tijdig klaar te krijgen. Dan zal het immers uitgesloten zijn dat dit land nog genoeg stroom zal kunnen verwekken en zeker niet aan een betaalbare prijs. Het enige alternatief wordt dan de import van stroom vanuit het buitenland. En áls daar dan wél voldoende capaciteit zou zijn, hebben we het nog niet eens over de kostprijs gehad.
Sinds 2018 blijkt er geen volwaardige federale begroting meer te zijn opgemaakt en daar we ondertussen een volwaardige federale regering zouden hebben, wordt het tijd dat dat nog eens gebeurt. Dat zal geen wandeling door het park worden.
Om te beginnen had dit land in 2018 een begrotingstekort van 3,65 miljard euro. Dat is ondertussen 47,5 miljard geworden, waardoor de overheidsschuld gestegen is tot 118,4% van het bruto binnenlands product (bbp). Dat men die schuld de volgende jaren zal kunnen wegwerken, gelooft niemand. Men zal al blij mogen zijn dat – áls Paarsgroen+ deze legislatuur uitdoet – er in 2024 nog een tekort zal zijn van rond de 20 miljard euro.
Waarschijnlijk zal zelfs die 20 miljard niet volstaan, eenvoudig omdat daarbij nog geen rekening was gehouden met de effecten van de tweede Coronagolf plus lockdown en de Brexit.
Kortom, men zal al blij mogen zijn, mocht deze federale regering een serieuze inspanning doen. Van sanering is er helemaal nog geen sprake, laat staan het tekort terug te dringen binnen de Europese regels.
Die E.U. heeft het trouwens al moeilijk genoeg met zichzelf, nu Polen en Hongarije hun veto hebben uitgesproken tegen de Europese meerjarenbegroting en het Corona-herstelfonds. Die twee initiatieven hebben een unaniem akkoord nodig, dat terwijl het sanctiemechanisme dat er door het Europees parlement later aan verbonden werd (en waar Polen en Hongarije het slachtoffer van vrezen te worden) dat niet heeft. Verhofstadt kan er niet mee lachen, zijn tegenstrevers wél...
---
Met mijn excues voor het uitvallen van mijn PC op dinsdagavond. Ik kreeg hem niet meer opgestart en moest wachten op een systeembeheerder, die pas vandaag kon komen.
In Brussel zat het er dit laatste weekeinde weer eens ferm tegen. Deze keer was het niet de brandweer, maar de politie die slaag kreeg van een zootje ongeregelde ‘jongeren’. Het gebeurde nu ook eens niet in Brussel-stad, Anderlecht, Schaarbeek of Molenbeek, de gebruikelijke onrustplaatsen, maar in Elsene. Onze nieuwe federale regering gaat proberen er iets aan te doen, maar het zal haar gegarandeerd weer geld kosten.
Brussel bij Vlaanderen? Vergeet het maar. Ze willen het zelf niet en er zijn ook steeds meer Vlamingen die er genoeg van hebben. Vlaanderen moet ervoor zorgen zijn instellingen elders onder te brengen – net zoals Wallonië dat gedaan heeft - en met het Brussels gewest sluitende afspraken maken over de rechten van de Vlamingen die in Brussel blijven wonen. Daarbij moet gegarandeerd worden dat het Nederlands er op gelijke voet zal behandeld worden als het Frans, die er ook alleen nog een lingua franca is (een meerderheid van inwoners van het huidige Brussel spreekt thuis géén Frans). Tegelijk moet er worden afgesproken dat Brussel geen extra geld meer krijgt zonder tegenprestaties. Daarvoor heeft Brussel mogelijkheden genoeg: van het gewest één stad maken, de 19 baronieën afschaffen(daarbij: evenveel burgemeesters, schepenen, gemeenteraden en OCMW’s), zorgen voor één politiezone (als het nu kan met één brandweercorps, kan ook één politiezone). Allemaal dingen die in andere wereldsteden de normaalste zaak van de wereld zijn, maar in Brussel blijkbaar (nog) niet. Als men dan ook eens officieel een einde zou maken aan die ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’, die in feite ongrondwettelijk is, kan men daar miljarden besparen. Als dat niét kan, dan moet Brussel maar zelf zijn boontjes doppen.
In De Standaard van dit weekeinde verscheen er een interview over twee volle pagina’s met Pierre-Yves Dermagne, de nieuwe minister van Werk en Economie in de federale regering Decroo en tevens de vice-premier voor de SP, zijn partij. De man wordt een regionalist genoemd en zijn droom zou het omkeren van de transfers zijn. Dus van Wallonië naar Vlaanderen i.pl.v. wat nu gebeurt. Dat zullen wel dromen blijven, want dat liedje horen we al dertig jaar. O.m. toenmalig PS-voorzitter ‘Dieu’ Spitaels zei dat al in de jaren 1990 en zelfs enkele zgz ‘Marshall Plans’ hebben daar niets aan kunnen veranderen. Integendeel, de economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië is er ondertussen alleen maar groter op geworden. Het wordt nu afwachten wat het wordt als we eenmaal hopelijk van dat Coronavirus verlost zullen zijn. Met alle cadeaus die ondertussen al zijn uitgedeeld en nog een tijdje zullen aanhouden, is de kans groot dat Wallonië straks weer op de eerste rij zal staan als er moet gesteund en gekregen worden. Het begint nu al met de discussie over de ± 5 miljard die België van Europa zou krijgen en hoe die verdeeld zullen worden. Europa geeft die nl niet rechtstreeks aan de gewesten, maar aan de federale regering en dat laat het ergste vermoeden. Anderzijds getuigt de huidige Vlaamse regering van weinig stootkracht t.o.v. de federale en dat heeft alles te maken met het feit dat twee van de drie coalitiepartijen in de Vlaamse regering ook in de federale regering vertegenwoordigd zijn.
Voor wie het zou vergeten zijn, nog dit: er zijn in dit land nooit, maar dan ook nooit transfers geweest van Wallonië naar Vlaanderen. Zelfs toen er midden de negentiende eeuw in Vlaanderen een soort hongersnood heerste (veroorzaakt door o.m. een aardappelziekte) werden er in Wallonië, dat met zijn koolmijnen en staalfabrieken toen een hoogconjunctuur beleefde, openbare werken uitgevoerd met Vlaams geld. Wie dat niet gelooft, leest maar eens het boek dat wijlen Prof. Jules Hannes daarover geschreven heeft. Die man, nota bene: een liberaal, heeft de hele geschiedenis vanaf 1830 ror 1914 uitgekamd en is geen enkele transfer van zuid naar noord tegengekomen..
In mijn blog van 4 dezer had ik het er reeds over: de effectentaks, door Paarsgroen nu herdoopt tot ‘solidariteitsbijdrage’. Die taks was al in het leven geroepen door de regering Michel, maar werd door het Grondwettelijk Hof vernietigd, omdat ze zou gediscrimineerd hebben. Ze belastte aandelen, kasbons en obligaties, waarbij alleen ‘natuurlijke personen’ daaraan onderworpen zouden worden.
Deze keer wil Paarsgroen+ alle effectenrekeningen en bijkomende financiële instrumenten (bv swaps en opties) belasten en niet alleen die natuurlijke personen, maar ook allerlei overheidsinstellingen en organisaties zoals bv gewesten, gemeenschappen, provincies, gemeenten, intercommunales en ga zo maar verder. Komt daarbij dat heel wat van die instellingen a.h.w. verplicht werden uit te kijken naar effectenrekeningen, omdat ze bij de banken geen intrest meer kregen en soms zelfs geconfronteerd werden met negatieve rentes. Nu gaat de federale overheid zowat alle andere overheden in dit land extra belasten en betekent de nieuwe maatregel een zoveelste nieuwe transfer, nu van Vlaanderen niet meteen naar Wallonië, maar naar het federaal niveau dat het geld weer zal verdelen volgens de Belgische normen die voor Vlaanderen geldverlies betekenen.
Het duo Coens/Van Peteghem zal het moeilijk krijgen om dat straks uitgelegd te krijgen aan haar achterban van burgemeesters en gemeenten, het enig niveau waar CD&V nog meetelt.
De post van minister van Klimaat wordt in de regering De Croo ingevuld door Zakia Khattabi en dat zullen we geweten hebben. De dame, met Marokkaanse roots, was eerder al Waals volksvertegenwoordiger en medevoorzitter van Ecolo. Ze kwam al eens in het nieuws nadat ze door haar partij tot tweemaal toe was voorgedragen voor de post van rechter bij het Grondwettelijk Hof en dit zonder dat ze enig juridisch diploma had. Voor die benoeming was een 2/3 meerderheid nodig en die kreeg ze niet omdat VB en N-VA tegenstemden. Buiten het feit van het ontbreken van enige juridische ervaring, lag Khattabi ook onder vuur omdat ze zich eerder al eens zou verzet hebben tegen de uitwijzing van illegale immigranten.
Nu is de dame dus terug en haar eerste voorstel als minister is een CO2-taks waartegen niet alleen de Vlaamsnationalisten, maar ook de liberalen zich verzetten. Die laatsten stellen nl dat volgens het regeerakkoord van Paarsgroen men geen belastingverhogingen op CO2 zou toestaan tenzij dat in Europees verband zou gebeuren. Er was ook afgesproken dat een CO2-taks budgetneutraal moest zijn, wat nu niet het geval zou zijn. Een hogere CO2-taks zou vooral effect hebben in de verwarmingssector. Zo geeft de overheid bv de dag van vandaag aan de ene kant subsidies voor op elektriciteit werkende warmtepompen, dat terwijl de elektriciteit anderzijds viermaal zwaarder belast worden dan bv gas.
Enfin, we gaan nog wat beleven als onze groentjes hun dada’s in de regering van Crootje, Quicky en Brouckie willen verzilverd zien.
---
Ondertussen is trouwens gebleken dat we CO2 niet te snel moeten afschrijven. Wat de groenen er ook over denken, we hebben die CO2 af en toe zelfs nodig. Het nieuwe anti-corona vaccin van Pfizer bv zal moeten vervoerd worden bij een temperatuur van 80 graden onder nul. Dat kan alleen door het in te pakken in droogijs en dat laatste wordt gemaakt uit, ja: CO2. Firma’s die droogijs produceren halen de CO2 daarvoor bij industriële chemische installaties, bij ons o.a. in de havens van Gent en Antwerpen.
Tenslotte nog dit: droogijs smelt niet. Het ‘sublimeert’, dat is een soort verdamping en er blijft niets van over. Doet zo’n beetje denken aan waterstof, waarbij ook alleen maar waterdamp overblijft.
In afwachting dat er wat meer duidelijkheid komt in de afwikkeling van de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen, denk ik dat men er best aan zou doen die op hun beloop te laten. Zolang de laatste hertellingen niet zijn gebeurd en men niet weet hoe de afloop zal zijn van de twee run-off verkiezingen voor de Senaat in Georgia kan men er nog alle kanten uit en geldt dit zowel voor de Republikeinen als voor de Democraten.
Feit is wel dat er nooit een grotere opkomst was, dat beide kandidaten meer stemmen kregen dan ooit en dat terwijl stemmen er niet eens verplicht is. Democratischer kan moeilijk. Dat betekent echter nog niet dat alle Amerikanen die voor Trump of Biden stemden, het met die heren eens waren. Wie van huis uit vroeger al Republikein of Democraat stemde had geen andere keuze dan dat nu weer te doen, ongeacht of hij voor of tegen de kandidaat van zijn partij was. Het klopt niet te zeggen dat Trump nu 70 miljoen volgelingen heeft. Daar waren ook de stemmen bij van de Republikeinen die nooit anders zouden gestemd hebben, ongeacht wie er kandidaat was en dat geldt ook zo voor Biden. De Amerikaanse kiezers hebben jammer genoeg zelden de kans gehad voor een derde partij te kunnen stemmen.
---
Ergens las ik een krantentitel die zei dat de Verenigde Staten nu twee landen zijn. België is dat ook en ondanks het feit dat er bij ons nog een taalgrens doorloopt, krijgen wij het nog steeds niet gesplitst. Maar als het ons ooit lukt zal het toch meegenomen zijn dat die grens er ligt. Dat kan in de States niet en ze zullen dus op e.o.a. manier toch overeen moeten blijven komen. Ofwel hun kiesstelsel herzien, een eind maken aan hun ‘winner take all’ systeem en het voor al hun staten gelijkvormig maken. Wat verkiezingen betreft, lijkt de machtigste democratie ter wereld eerder op een krabbenmand.
Tijdens de Amerikaanse verkiezingscampagne werd er hier nog maar eens meewarig gedaan over het feit dat er daar al bijna zo’n 240.000 mensen overleden waren aan het Covid 19. Dat is inderdaad enorm veel, maar dat getal, hoe groot ook, moet percentueel bekeken worden.
Zopas werd nog bekend dat het aantal sterfgevallen i.v.m. Corona in dit land de kaap van de 13.000 heeft overschreden. Dat voor een totale bevolking van ±11 miljoen. Om eenzelfde percentage (sterfgevallen t.o.v. aantal inwoners) in verhouding te bereiken zouden er in de States geen 240.000, maar 390.000 mensen moeten bezweken zijn, want de Verenigde Staten tellen 30 maal meer inwoners dan het kleine België.
Onze media zouden beter twee keer nadenken alvorens dergelijk nieuws te brengen zonder enige nuance. Een beetje nederigheid zou hier op zijn plaats zijn, zeker als men weet dat dit land – als men het in procenten uitdrukt (sterfgevallen t.o.v. het aantal inwoners) - zich nog altijd bij de koplopers op wereldvlak bevindt.
---
Ondertussen ziet het er steeds meer naar uit dat ‘Slow Joe’ de Amerikaanse verkiezingen gaat winnen en dat het hertellen van de stemmen in vier staten misschien wel andere resultaten kan brengen, maar niet genoeg stemmenverschil. Belangrijker worden in dit verband nog twee tussentijdse verkiezingen in Georgia in januari 2021, die het aantal Senaat- en Kamervertegenwoordigers wel eens zouden kunnen veranderen, waardoor het voor Biden een stuk moeilijker zou kunnen worden om te regeren.
Als er echter verder niets verandert, zullen de Republikeinen alles moeten zetten op de volgende verkiezingen in 2024. Net zoals de Vlaamsnationalisten bij ons trouwens. Daarbij hebben wij één voordeel: hier kan de federale regering nog vallen vóór het zover is. In de States zit dat er niet in.
Onze nieuwste minister van Just is just, Vincent Van Quickenborne (‘Quicky’ voor de kenners) heeft er al een heel gevarieerde route op zitten. Hij begon zijn politieke carrière aan de zijde van niemand minder dan Bert Anciaux (ook wel eens ‘Ansjofis’ genoemd, zoon van). Dat was bij ID 21, de linkervleugel van de Volksunie, zeg maar. Na de splitsing van die Volksunie volgde hij Bertje naar diens nieuwste creatie Spirit om tenslotte in 2002 over te stappen naar de VLD. Quicky werd toen liberaal, terwijl Ansjofis consequent socialist bleef.
Zoals bekend, stond Quicky achter de keuze van Egbert Lachaert als nieuwe voorzitter van de Open VLD, die toen niet wilde weten van Paarsgroen, waar ex-voorzitster Gwendolientje wél voor was. Net als Lachaert keerde hij vervolgens kazak en keurde hij diens samenstelling van uitgerekend hetzelfde Paarsgroen waar hij vroeger tegen was, mee goed. Als beloning kreeg hij nu de post van federaal minister én vicepremier in de centrumlinkse regering Decroo. Dus, van links naar centrumrechts en dan weer naar centrumlinks.
Voor wie daar problemen mee zou hebben, verwijs ik naar het versje van Toon Hermans in mijn blog van 9 dezer.
We hebben er wat mee gelachen, met die ‘papieren verkiezingen’ in de States, maar het is bij ons niet veel beter. Dat bleek nog eens uit de commentaren i.v.m. de sociale verkiezingen die bij ons hadden moeten plaats vinden tussen 11 en 24 mei dit jaar, maar o.w.v. de Coronacrisis werden uitgesteld naar de periode tussen 16 en 19 november. Ook dat schijnt niet te lukken en de reden deze keer is niet Corona, maar het papierwerk dat erbij komt kijken.
Zo’n sociale verkiezingen worden bij ons grotendeels geregeld door het socialedienstenbedrijf SD Worx. Normaal werd er steeds fysiek gestemd binnen het bedrijf, maar nu ziet men daar tegenop. Bedrijven die willen dat het stemmen niet meer binnenshuis gebeurt, kregen twee alternatieven: elektronisch stemmen of stemmen per brief. Vooral dat laatste schept veel problemen omdat men niet alle brieven tijdig verstuurd krijgt.
Er zijn in dit ingewikkelde land bedrijven die tot 40 verschillende stembiljetten tellen. Verschillende kieskringen en categorieën: arbeiders, bedienden, jongeren en naar gelang het aantal werknemers ook nog eens het stemmen voor het comité preventie en bescherming en/of de ondernemersraad.
E.e.a. maakt dat er nu stemmen opgaan om die sociale verkiezingen toch in het bedrijf zelf te laten plaats vinden.
Die kunnen perfect Coronaproof georganiseerd worden, zoals bij andere verkiezingen elders reeds werd bewezen.
Tenslotte nog dit: De manier waarop die sociale verkiezingen in dit land georganiseerd worden, is weer een van die zaken ‘Only in Belgium’. Alleen de erkende vakbonden mogen er aan deelnemen. In Nederland bv, waar ik 27 jaar gewerkt heb, konden ook onafhankelijken meedoen en zaten er steeds verkozen onafhankelijken bij in de ondernemingsraden.
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 6 dezer heb ik me nooit erg bezig gehouden met die Amerikaanse verkiezingen. Toen Trump vier jaar geleden de verkiezingen won, was dat ook voor mij een leuke verrassing en toen de man daarna meteen werd aangevallen op alles wat hij zei en deed, vond ik dat evenmin eerlijk en werd ik het beu die oeverloze discussies te blijven volgen. Ze zijn zeldzaam, de zakenmensen die het in de politiek waar hebben gemaakt. Zoals Toon Hermans het ooit verwoordde:
“Politiek is handjes drukken;
Dreigen, sjoemelen en bukken,
Katten uit de bomen kijken,
overreden, over-lijken,
schipperen of schaakmat zetten,
lange speeches, korte metten,
witte voetjes, pan uit vegen,
passen, meten, wikken, wegen,
lachjes, dansjes, judas-kusjes,
loeren draaien, dooie musjes,
veel beloven, vleien, paaien,
de kunst om om iets heen te draaien,
d’r is geen liefde, regelrecht
en daar is alles mee gezegd.
Als puntje bij paaltje komt blijft het zo dat ons Vlaams gezegde ‘Schoenmaker, blijf bij uw leest’ ook geldt voor de politiek, zowel hier als elders.
De hele polemiek rond Trump heeft er wel voor gezorgd dat er nooit zoveel Amerikanen zijn gaan stemmen en dat zowel de winnaar als de verliezer meer stemmen kreeg dan er ooit tevoren waren uitgebracht. Dat alles terwijl men in de States niet – zoals bij ons – verplicht is te gaan stemmen. Men kan zich wel afvragen of het nog van deze tijd is dat in een moderne democratie – met de digitale middelen die nu ter beschikking staan - nog via de post moet gestemd worden. Het tellen van al dat papier is iets dat men nog kan verwachten in een derde wereldland , maar niet in de momenteel nog machtigste democratie op aarde.
Enfin, we zien wel hoe het verder afloopt, maar hopelijk krijgen we de volgende 75 dagen nog wat anders te horen en te zien dan al die politieke discussies al dan niet ter zake, om nog te zwijgen over de commentaren van een Björn Soenens en een Greet De Keyser, die hoe dan ook even vooringenomen zijn als de zenders die ze vertegenwoordigen.
