‘De mensen in Rusland en Wit-Rusland willen geen ander leven. Ze willen gewoon goed leven. Ze hebben geen ervaring met vrijheid. Ze denken niet na over democratie. Vandaar die keizerlijke vorm van presidentschap die Poetin en Loekasjenko zich kunnen permitteren En ik vrees dat dat nog lang zo zal blijven’
Zo hoort men het ook eens uit onverdachte bron. Vraag is maar of het zo zal blijven als ze enkele duizenden van hun jongens in lijkzakken zullen zien terugkeren uit Oekraïne. Volgens de Britse geheime dienst zou het Russische leger in Oekraïne al zo’n 15.000 manschappen verloren hebben, waarbij 9 generaals, minstens 1.600 tanks en pantservoertuigen, plus tientallen vliegtuigen en drie schepen waaronder de ‘Moskva’, het vlaggenschip van hun Zwarte Zeevloot. Rusland mag dan een groot land zijn, het blijft een middelmatig regime dat een grootmacht wil zijn, maar het niet is. Haar bevolkingsaantal zit tussen dat van Bangladesh en Mexico, haar economie tussen Brazilië en Zuid-Korea en haar globale export tussen dat van Zwitserland en Taiwan. Als de olie-uitvoer naar het Westen stopt, verliest het land één derde van zijn export. Hoewel het kan rekenen op een zekere sympathie van niet-gebonden landen, heeft het veel van die sympathie verspeeld door de inval in Oekraïne’.
De wereld kan alleen maar hopen dat het Rusland van Poetin verzaakt aan het inzetten van de chemische, biologische en/of nucleaire wapens die het bezit, om zo een derde wereldoorlog te vermijden. Daarvan zou niemand beter worden, ook China niet, dat dan zijn belangrijkste afzetmarkt, Europa, zou kwijtspelen.
Ik ben tot de ontdekking gekomen dat er misschien een nieuwe opening is naar de Vlaamse zelfstandigheid. N.a.v. mijn blog van gisteren, 2 mei, waarin ik vaststelde dat de francofonen van dit land nog steeds niets te maken willen hebben, noch willen praten met het Vlaams Belang, roep ik alle Vlamingen op ervoor te zorgen dat het VB in de volgende Vlaamse regering komt te zitten. Als de francofone politieke partijen consequent zijn, zullen ze dan ook niet meer met de Vlaamse regering willen praten en komt dit België tot stilstand.
Om het VB in de volgende Vlaamse regering te hebben – al dan niet als grootste partij - kunnen we met zijn allen zorgen bij de regionale verkiezingen van 2024.
Wij, Vlamingen, maken 60% uit van de Belgische bevolking, 70% van de economie en meer dan 80% van de export. Onze werkzaamheidsgraad ligt op 76%, t.o.v. 65% voor Wallonië. Het heeft dan ook geen zin meer dit land in zijn huidige vorm in stand te houden door elk jaar minstens 12 miljard euro van onze eigen Vlaamse welvaart af te staan. Geld dat in de rest van het land uitgedeeld , niet of nauwelijks geïnvesteerd wordt en dus verloren gaat aan de Fédération Bruxelles-Wallonie, Francorchamps en nog van dat moois. Als onze francofonen blijven weigeren te praten met het Vlaams Belang en straks ook niet meer met de Vlaamse regering, mocht het VB er deel van uitmaken, dan is er geen enkele reden om met dit België verder te gaan.
Vlaanderen moet dan de Senelle doctrine* toepassen, die stelt dat, als België onbestuurbaar wordt en er bv weer geen federale regering meer kan worden gevormd, het Vlaams parlement Vlaanderen moet uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat telt.
*Wijlen Robert Senelle was een Brusselse grondwetspecialist, die stelde dat België alleen kon overleven met twee autonome deelstaten – Vlaanderen en Wallonië - met een eigen sociale zekerheid en fiscaliteit. Brussel en de Oostkantons konden voor hem alleen subgewesten zijn.
Eén mei was dit jaar, ondanks de opheffingen van de meeste coronaverplichtingen, een mager beestje in Vlaanderen. Er was meer volk op de bedevaarten naar Scherpenheuvel dan in de optochten van wat er overblijft van links. Opvallend daarbij was de uitval van ons zingend konijn naar het Vlaams Belang dat hij verweet nog nooit iets verwezenlijkt te hebben. Dat is niet moeilijk, als men weet dat de partij van Tom Van Grieken nooit een kans heeft gekregen mee te kunnen spelen. Wie niets mag doen, zal ook niets verkeerd doen. We kunnen alleen maar hopen dat hier na de volgende verkiezingen, zeker de regionale in 2024, verandering in komt.
In Wallonië was het wel iets spannender, sinds de communisten van de PTB er op vooruit blijven gaan ten koste van de socialisten van Magnette. Die laatste verwijt dan weer niet die communisten, maar de liberale MR van alle zonden tegen de zgz democratie, terwijl beide partijen coalitiepartners zijn binnen de Paarsgroen+ regering. Niet alleen de PS, maar ook Ecolo en ‘Les Dégagés’ hebben het nog altijd niet verteerd dat baardman Bouchez het heeft aangedurfd op Tv in debat te gaan met Tom Van Grieken. Ze verkiezen nog altijd hun eigen DDR. Mocht het VB straks deel uitmaken ven de nieuwe Vlaamse regering en de francofonen consequent blijven weigeren ermee te praten, dan praten ze ook niet meer met Vlaanderen en zou dit België wel eens eerder dan verwacht aan zijn einde kunnen komen!
Van toen ik met deze blog begonnen ben, op mijn pensioneringsdag van februari 2005, heb ik geschreven over het probleem van de ingangsexamens voor studenten Geneeskunde en Tandheelkunde. Dat werd nl alleen toegepast door de Vlaamse afdeling, niet door de Franstaligen en was dus een zoveelste discriminatie waar wij Vlamingen het nog maar eens het slachtoffer van werden in la Belgique à papa. Het resultaat daarvan was nl dat Vlaanderen een steeds groter tekort kreeg aan huisartsen, spoedartsen en tandartsen, terwijl er aan francofonen kant meer afstudeerden dan wenselijk was, maar waarvan een deel geen Riziv-nummer kreeg dat nodig was om een artsenpraktijk te beginnen. Onder de regering Michel werd dat laatste probleem min of meer opgelost door Maggy De Block, maar weer bijna uitsluitend in het voordeel van de Franstaligen en veranderde er in feite niets.
Aan die ellendige toestand zou nu een einde komen, omdat de coronacrisis heeft aangetoond dat er in heel het land artsen tekort zijn. Een voorstel van Brouckie zou daar een einde aan maken en zou tevens de Franstalige kandidaat artsen verplichten vanaf het academiejaar 2023-2024 te slagen in een ingangsexamen. Beter laat dan nooit natuurlijk, maar het blijft een schande dat Franstaligen in dit land hun voeten kunnen vegen aan wetten die zij niet goed vinden, maar die de Vlamingen wél moeten naleven. L’unité fait la farce’. Het is trouwens helemaal niet zeker dat de Franstaligen zich straks ook aan de nieuwe wet zullen houden. In principe blijven ze er tegen. Van Vlaamse kant blijft het wantrouwen trouwens groot. Het overtal Franstalige studenten wordt tot en met 2027 kwijtgescholden en omdat Vlaamse artsen dooreen genomen meer uren kloppen dan hun Waalse collega’s – nog zoiets typisch Belgisch - is het risico groot dat de quota aan Franstalige kant nog zullen worden opgetrokken en zullen we met een nieuwe discriminatie te maken krijgen. Hoelang nog?
In de aanloop naar 1 mei zijn er weer de traditionele wensen en eisen van vakbonden en politieke partijen en dat is dit keer niet anders. Zelfs met de vaststelling dat dit land een begrotingstekort heeft van meer dan, 8% - na Griekenland het grootste in de E.U. – verandert daar niets aan, zeker niet in Wallonië waar men nog steeds denkt de luxe te hebben dat de anderen – Brussel en vooral Vlaanderen – het wel zullen betalen.
PS-voorzitter Magnette heeft nog eens het voorstel gelanceerd om jongeren tussen 18 en 25 jaar een basisinkomen te geven. Zoiets is er vroeger al eens geweest, maar werd afgevoerd onder de regering Di Rupo, van dezelfde partij als Magnette.
De MR, die er nog steeds van droomt de PS voorbij te steken als grootste partij van Wallonië, wil daarvoor niet onderdoen en komt met het voorstel om een basisinkomen te geven aan elke burger ouder dan 18 jaar. Te gek om los te lopen, maar ook dat idee is niet nieuw. Het werd in 1997 al eens gelanceerd door Roland Duchâtelet die toen ‘Vivant’ oprichtte, een partij, of zoals hij zelf noemde: ‘een beweging’, die in alle gewesten en taalgemeenschappen aan de verkiezingen deelnam. Dat werd geen succes en Vivant ging daarna op in Open VLD.
De kostprijs van zo’n basisinkomen zou de staat jaarlijks 100 miljard euro kosten, geld dat op andere gebieden zou moeten worden uitgespaard (werkloosheidsuitkeringen en kindergeld bv). Te gek voor woorden en daar zal het ook wel bij blijven. Dit zou een lachertje maken van onze Sociale Zekerheid en een bijkomende aantrekkingspool worden voor immigranten.
Punt is wel dat er in Wallonië nog altijd politiekers rondlopen die niet beseffen dit land zo goed als failliet is, in fase drie zoals het mopje zegt:
- Fase één waren de moeilijkheden van de ontwikkeling
- Fase twee de ontwikkeling van de moeilijkheden.
- Fase drie de verdeling van de winst na het faillissement.
Wat doet een federale regering die niets serieus opgelost krijgt? Ze organiseert een onlineburgerbevraging waarin iedereen boven de 16 jaar tot 5 juni de tijd krijgt om daarover zijn mening te spuien. Ondertussen heeft het deel van de bevolking dat daarin nog gelooft een leuke bezigheid. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof.
Als die bevraging, die de staat de leuke som van meer dan 2 miljoen euro gaat kosten, iets zal oplossen, dan zal het zijn dat men tot het besluit kan komen dat we met het huidige België helemaal niets meer opgelost krijgen, bevraging of geen bevraging. Dit land zit nl met een onwerkbare bestuursstructuur, samengesteld met compleet tegenovergestelde ideologieën waarmee men niets opgelost krijgt buiten het uitdelen van geld en het maken van schulden.
De enige duurzame oplossing is dat alle partijen tegen de volgende verkiezingen met een duidelijk programma komen en iedereen kan kiezen voor de partij die hem/haar het beste voorstel doet. En m.i. is dit nog altijd dit land te splitsen in twee of drie autonome gebieden, die nog wel zullen moeten samenwerken, maar niets meer beslissen op andermans territorium. Ik heb zelf ook even gedacht dat een eerste stap de vier gewesten hadden kunnen zijn, maar zelfs dat is ondertussen voorbijgestreefd. Vlaanderen en Wallonië worden gescheiden en we laten de Brusselaars zelf kiezen wat ze willen doen, maar wel op voorwaarde dat de Vlaamse bevoegdheid over Brussel wordt behouden met het Nederlands als volwaardige officiële taal. Van de andere kant zal de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ worden opgedoekt, tenzij de francofonen bereid zijn zelf dit failliete systeem zelf te blijven betalen. Nu gebeurt dat officieel door België, maar in werkelijkheid door Vlaanderen. Zelfs zonder die ‘fédération’ zullen zowel Brussel als Wallonië bankroet gaan. Walen en Brusselaars kunnen nu al niet samenwerken.
De Oostkantonners tenslotte, zullen ook zelf kunnen kiezen of ze aansluiten bij Wallonië of terugkeren naar hun Duits herkomstland.
Wij hebben geen spelletjes meer nodig, maar een allerlaatste staatshervorming.
Ons mateke heeft nog maar eens van zich laten spreken. Hij moest er dit keer zichzelf niet eens voor verkleden. Zijn (terechte) uitspraak dat hij, als hij door Molenbeek rijdt, zich niet meer in België waant, heeft een hoop kritiek opgeleverd, zelfs van binnen zijn eigen partij. Nochtans heeft hij gelijk en dergelijke taferelen ziet men ook elders, denk maar aan ‘Borgerokko’. Wie vanuit de Kempen Antwerpen binnen rijdt via de Turnhoutsebaan, maakt exact hetzelfde mee.
Molenbeek is wel een buitenbeentje. Het is de plaats waar de bloedige aanslagen van Parijs, Zaventem en Maalbeek ongestoord beraamd konden worden. Dat juist daar zoiets mogelijk bleef, was het gevolg van jarenlang mismanagement van de gemeente door toenmalig burgemeester Philippe Moureaux, alias ‘Flup Moustache’, de vroegere ideoloog van de PS. Veel zal er daar trouwens niet veranderd zijn: zijn dochter is er momenteel nóg burgemeester.
Ons mateke heeft zich in elk geval (nog) niet verontschuldigd. Hij beweert nu nl dat hij ermee bedoelde dat men in Molenbeek geen Nederlands noch Frans meer hoort, bijna uitsluitend Arabisch. Ook dat zal wel kloppen, maar neemt niet weg dat men daar ook zonder iets te horen, kan ‘zien’ dat het er een andere wereld is. Inch’ Allah!
Open VLD is niet de enige Vlaamse partij die in de problemen zit. CD&V heeft zowat dezelfde problemen, zelfs voor wat betreft het voorzitterschap. Joachim Coens kan dan wel niet verdacht worden van woordbreuk t.o.v. zijn kiezers, zoals Lachaert, integendeel, Hij krijgt zijn plannen echter niet gerealiseerd. In zijn eerste congres in 2021 slaagde hij er niet in zijn vernieuwde Artikel 1 erdoor te drukken en zijn tweede vernieuwingscongres in oktober was al niet veel beter. Eind dit jaar zijn er normaal bij CD&V nieuwe voorzittersverkiezingen gepland, maar vooral de jongerenafdeling – die Sammy Mahdi naar voor schuift - wil dat al zien gebeuren vóór de vakantie.
Dit weekeinde hield CD&V een zgz &NU?-congres. We hebben daarover niet veel te horen en zien gekregen, om de eenvoudige reden dat er geen journalisten waren op uitgenodigd. Dat zegt al genoeg over de precaire staat van de partij.
CD&V heeft er verkeerd aan gedaan deel te nemen aan Paars-groen, terwijl die haar daarvoor zelfs niet eens nodig had. Ze werd alleen aan boord gehesen om de Vlaamse oppositie wat te verzwakken. Het feit dat de partij enkel outsiders kon vinden om de ministerposten in te vullen, zegt genoeg.
Coens is een achtenswaardig man die het allemaal goed bedoelt maar daarvoor niet genoeg politiek geslepen is. Te braaf, zeg maar. Wie dan wél? Mijn persoonlijke mening is dat de enige die momenteel in staat is van CD&V nog iets te maken, Pieter De Crem is. Vraag is maar of hij het nog zal willen doen.
Als er door de vakbonden maar één dag gestaakt wordt, dan is dat gegarandeerd op een vrijdag, want dat betekent meteen een verlengd weekeinde. Op 22 dezer was het weer zover en werd er door de verzamelde vakbonden in verschillende steden gestaakt voor hoger loon. Door de inflatie en de verhoogde energiekosten verliezen hun leden koopkracht en is de 0,4% die ze bovenop de automatische index krijgen, niet genoeg.
In principe hebben de vakbonden gelijk, maar om te verwezenlijken wat ze vragen, zouden ze best eerst die automatische index afschaffen, zoals ik in deze rubriek al tot in den treure heb geschreven. Die bestaat zo goed als nergens meer, zeker niet in onze buurlanden waarmee we moeten concurreren. Daar worden eventuele loonsverhogingen besproken per sector en niet over het hele land, en kunnen bedrijven die meer winst maken ook meer geven aan hun medewerkers. Hier kan dat niet, omdat dan álle bedrijven, ook diegenen die niet goed boeren, eenzelfde loonsverhoging moeten geven, waartoe sommige niet in staat zijn. Bedrijven bij wie het slecht gaat, kunnen zich dat niet veroorloven omdat ze dan riskeren uit de markt te worden geconcurreerd. Daar de lat in dit land voor iedereen even hoog wordt gelegd, zit er niets anders op dan een gemiddelde te nemen van goed- en minder goed draaiende bedrijven, waarbij de werknemers bij de eerste groep zich tekort gedaan voelen. Ze hebben daarbij gelijk, maar krijgen niet meer omdat hun werkgevers zich ook moeten houden aan die sacrosante index, punt nummer één op mijn ‘Only in Belgium’- lijst..
‘Van alle partijen scoort Open VLD het slechtst als het gaat over betrouwbaarheid, geloofwaardigheid en eerlijkheid.’
Bovenstaande vaststelling komt niet van mij, maar van Philippe Nijs, voorzitter van Jong VLD in een opiniebijdrage in De Morgen. Zo hoort men het ook eens uit volstrekt andere bron. Sinds Verhofstadt zijn de Vlaamse liberalen onderweg hun geloofwaardigheid kwijt gespeeld ondanks 20 jaar regeringsdeelname of misschien juist daarom. De huidige blauwe partijleiding lijkt dat zelfs te beseffen, want hun enige hoop op succes bij een volgende verkiezing zou het premierschap van Crootje zijn, de zgz ‘premierbonus’. Zoals die man nu echter duchtig bezig is om aan een internationale job te geraken ná zijn premierschap, zal dat eerder averechts werken.
--
Philippe Nijs is trouwens niet de enige liberaal die zich daarover zorgen maakt. Zijn voorganger als voorzitter van Jong VLD en nu Vlaams parlementslid, Maurits Vande Reyde, zegt in een bijdrage aan de weekeindeditie van De Tijd dat Open VLD zich de laatste 20 jaar een beetje heeft dood bestuurd. De man pleit in dat artikel trouwens om voor de oppositie te kiezen als de partij niet beter kan scoren.
En de Vande Reyde zegt nog meer, o.a. dat Vlaanderen op weg is naar een gezonde begroting, terwijl de schuldenlast in Wallonië naar liefst 280% gaat. ‘Als dat zo doorgaat’, zegt hij, ‘krijg je een natuurlijke splitsing van dit land, niet meer uit nationalistische overwegingen, maar uit noodzaak’.
---
Ik heb het debat op Terzake tussen Bouchez en Van Grieken niet meegemaakt, maar men vertelde me dat Bouchez zou gesteld hebben dat Vlaanderen maar best zo snel mogelijk aan een arbeidsgraad van 80% zou geraken. Ge moet maar durven. Het doel is immers niet dat Vlaanderen alleen dat haalt, maar heel België. Voor Wallonië, dat momenteel nog niet eens aan 70% zit, wordt dit een mission impossible.
Zoals ik reeds terloops vermeldde in mijn blog van gisteren, was er in politiek Wallonië heel wat opschudding omdat MR-voorzitter Bouchez in Terzake een debat was aangegaan met Tom Van Grieken, wat, volgens de zelfverklaarde Waalse democraten, indruist tegen het in 2002 gesloten akkoord van de zgz ‘democratische’ francofone partijen die rond het Vlaams Blok/Belang een ‘cordon sanitaire mediatique’ hadden gesloten.
Ondertussen heeft de MR haar voorzitter al teruggefloten en wordt het weer business as usual inbegrepen het in stand houden van het cordon médiatique.
Het cordon sanitair en, bij uitbreiding, dat in de media, is een van de punten op mijn lijst ‘Only in Belgium’. Dat is nl iets dat in geen enkel ander democratische land gebeurt en een voorbeeld van schijnheiligheid. Men staat nl een partij toe mee te doen aan democratische verkiezingen, geeft diezelfde partij na de verkiezingen zelfs subsidies voor het aantal behaalde stemmen, maar zegt daarna dat ze niet mee mag spelen. En dan zijn er nog altijd die niet begrijpen waarom men in het buitenland – in de eerste plaats in Nederland en Frankrijk – Belgenmoppen blijft vertellen over dit Absurdistan in Europa.
Opmerkelijk nieuws uit de Belgische politiek: Sophie Wilmès neemt tijdelijk afscheid van haar functie als minister van Buitenlandse Zaken. Haar man en de vader van haar vier kinderen heeft een agressieve vorm van hersenkanker en Sophie vindt dat haar plaats voorlopig thuis is. Voor zoiets kan men niets anders dan veel respect opbrengen.
Heel wat minder respect is er voor eerste piet Crootje, die beslist heeft als federaal premier die taak van Buitenlandse Zaken erbij te nemen i.pl.v. eens een nieuwe man/vrouw de kans te geven. Alles heeft te maken met het feit dat Crootje zich al een tijdje uitslooft om te canvassen voor een internationale functie en Buitenlandse Zaken daar goed bij past. Nu die andere liberalen Charles Michel en Didier Reynders daarin al geslaagd zijn en Sophie kandidaat was voor de post van NAVO-voorzitter, was de Belgische politieke spoeling internationaal wat dun geworden en wordt er ook regionaal van Open VLD niet veel meer verwacht van de volgende verkiezingen, vandaar.
Een Franstalige liberaal die zich dezer dagen wél positief liet opmerken, is MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez in een debat tussen hem en Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken, gisteren in "Terzake". Het debat was een primeur, omdat Franstalige politieke partijen zich nog altijd houden aan een "cordon sanitaire médiatique". Bouchez zelf begrijpt de kritiek niet en doet steeds meer aan ‘Realpolitik’, iets waar ze bij Open VLD nog niet aan toe zijn.
Vincent Van Quickenborne vindt wel dat Open VLD zich moet heruitvinden. Hij zou misschien eens kunnen proberen te rade te gaan bij zijn Waalse politieke familie, te beginnen bij ‘barbuto’ Bouchez..
I.v.m. de oorlog in Oekraïne zal ik wel de enige niet zijn die zich afvraagt wat Poetin bezielde om zo’n ‘speciale militaire operatie’ te beginnen. Hij noemde het zelfs niet eens een oorlog. Zou men de eigen soldaten verteld hebben dat ze Oekraïne gingen ‘denazifizeren, voor zover die daar al iets van zouden gesnapt hebben?
Poetin is niet de schaakgrootmeester, zoals hij wel eens werd voorgesteld. Een schaker denkt nl verschillende zetten vooruit. Dat is in het geval van Oekraïne niet gebeurd, zelfs niet nadat hij zijn grondtroepen al enkele weken in staat van paraatheid had gebracht om daarna te constateren dat ze niét waren voorbereid.
De geliefde sport van Poetin is judo en daarin denkt men niét vooruit, maar weegt men de kansen af die zich voordoen. Waar hij helemaal geen rekening mee had gehouden was het moreel van zijn troepen en nog minder dat van de tegenstanders. ’Een oorlog winnen is voor driekwart het gevolg van het moreel en slechts één kwart dat van de militaire krachtverhoudingen’, zei Napoleon al en die kende er iets van.
Ondertussen ligt wel de helft van Oekraïne in puin, zijn er al tienduizenden doden en zo’n 12 miljoen mensen op de vlucht, waarvan 5 miljoen naar het buitenland. Dat allemaal omdat de heer Poetin zich bedreigd voelde door een de facto defensieve organisatie en wou dat Oekraïne binnen zijn invloedsfeer bleef. Een invloedsfeer van dood en vernieling.
De werken aan de Antwerpse Oosterweelverbinding liggen nog maar eens zo goed als stil na een zoveelste arrest van de Raad van State i.v.m. de Pfos/Pfas vervuiling. Zoals de zaken daar nu evolueren, wordt de verbinding iets voor tegen Sint Juttemis en zullen de meesten onder ons dat niet meer meemaken.
Daarmee lijkt de in hoofdzaak groene oppositie tegen de ontsluiting van de Antwerpse Ring het te halen. Zoals ik in deze rubriek al vanaf het begin over deze zaak geschreven heb, is de grond rond de 3M-fabriek inderdaad vervuild, maar is er, 20 jaar na het stopzetten van het storten van de Pfos/Pfas, nog altijd niemand van ziek geworden en zou de zaak dus beheersbaar moeten kunnen zijn. Niet dus.
Waar de wereldverbeteraars niet bij stilstaan is, dat er van de door hen ook gevraagde overkapping van een groot gedeelte van de huidige Antwerpse Ring dan ook niets in huis zal komen, want die kan pas begonnen worden nadat de Ring er definitief zal zijn. Dat terwijl de hele zaak nu al tientallen jaren aansleept en reeds miljarden euro’s heeft gekost. Ondertussen raakt de lucht rond de koekenstraat steeds meer vervuild door het trage en dikwijls stilstaande verkeer op de nu reeds oververzadigde Ring.
Hoe zei Gaston Geens, de eerste Vlaamse minister-president, het weer: ‘We moeten zien dat wat we zelf doen, we beter doen’.
Het Russische offensief in de Donbass lijkt eindelijk begonnen te zijn. Hoe men er ook tegenaan kijkt, is het opmerkelijk hoe gemotiveerd die Oekraïners blijven. Een schril contrast trouwens met de berichten die men hoort over het Russische grondleger, waar sommige rekruten niet eens wisten dat ze naar een echte oorlog trokken. Het lijkt eerder op een zootje ongeregeld, waarbij de wandaden die ze pleegden bij hun aftocht uit Noord-Oekraïne eerder thuishoorden bij een verslagen dan bij een winnend leger.
De juiste cijfers zullen we wel nooit te weten komen, maar het is nu al zeker dat er minstens een paar duizend Russen gesneuveld zijn en er een paar honderd Russische tanks en pantserwagens vernield werden.
Als het doel van Poetin de definitieve verovering van die Donbass was, dan kan men zich afvragen waarvoor al dat andere geweld en verwoesting elders nodig was. Zoals ik reeds in een van mijn vorige blogs schreef, was Poetin er misschien wel mee weggekomen, mocht hij alleen de Donbass - die sinds 2014 toch al gedeeltelijk bezet was door pro-Russische rebellen - geannexeerd hebben, net zoals men hem laten doen heeft met de Krim. Een bevrijding op zijn Russisch, zeg maar. Men zal het maar meemaken.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (11 Stemmen) Tags: Het Russische offensief in de Donbass lijkt eindelijk begonnen te zijn. Hoe men er ook tegenaan kijkt, is het opmerkelijk hoe gemotiveerd die Oekraïners blijven. Een schril contrast trouwens met de berichten die men hoort over het Russische grondleg
19-04-2022
Er is recessie en recessie
- In de discussie over een mogelijk op komst zijnde recessie, wordt nogal eens de vergelijking gemaakt met de oliecrisis van de jaren 1970 en de daarop volgende financiële crisis. Ook dat moet genuanceerd worden.
Ook toen steeg, door de automatische indexering, de loonkost van de bedrijven, maar werd de koopkracht van de gezinnen gevrijwaard. Het gevolg daarvan was wel verarming door concurrentieverlies t.o.v. de buurlanden, stijgende werkloosheid en ontsporende overheidsfinanciën. Het lijkt zowat hetzelfde als dat we nu meemaken.
Het grote verschil met nu was echter, dat men toen nog een Belgische frank had die men kon devalueren, iets wat nu niet meer mogelijk is. Daarenboven heeft men toen de belastingen verhoogd, iets wat geen enkele partij nu durft voorstellen maar wat er mogelijks toch zal komen onder de vorm van een ‘financiële hervorming’, waaraan huidig minister zonder Financiën Van Peteghem momenteel ‘werkt’...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (16 Stemmen) Tags:- In de discussie over een mogelijk op komst zijnde recessie, wordt nogal eens de vergelijking gemaakt met de oliecrisis van de jaren 1970 en de daarop volgende financiële crisis. Ook dat moet genuanceerd worden. Ook toen steeg, door de automatische
18-04-2022
Adieu trado's (en Groen)
De algemene teneur over de eerste ronde van de Franse verkiezingen is, dat de traditionele partijen in Frankrijk zo goed als zijn weggevaagd en dat dat fenomeen zich in meerdere landen voordoet, ook in het onze. Daar is iets van, maar dat moet genuanceerd worden. Wat er in dit land – en zeker in Vlaanderen – bij komt is, dat die partijen nog altijd de Belgische kaart trekken, terwijl ze alleen maar stemmen kunnen ophalen in het eigen gewest, een gewest dat door diezelfde traditionele partijen (plus Groen) verwaarloosd wordt. Ik schreef dat al eens in een vorige blog (die toen ook de brievenrubriek van ’t Pallieterke haalde).
Dat Vooruit, de vroegere SP.a, het in Vlaanderen iets minden slecht doet, heeft te maken met de uitstraling van ons mateke, alias ‘het ‘zingend konijn’, die er een show van maakt voor ‘la Gauche Caviar’. Vraag is maar of dat zal ‘blaffeturen’ om het eens in zijn eigen taaltje uit te drukken. Hét probleem met Rousseau is nl niet dat hij er een show van maakt, maar dat hij niets anders doet.
Volgens voorzitter Coens gaat zijn CD&V in oktober een congres houden waarbij een herverdeling van de lasten zal worden voorgesteld. Veel beloven en weinig geven, zeker als men weet dat het pas over een half jaar zal zijn, wat in de huidige politieke omstandigheden een eeuwigheid lijkt. En de Open VLD collega-voorzitter mag voorstellen wat hij wil. Wie gelooft hem nog, zeker nu Crootje, de man die het meest geprofiteerd heeft van Lachaerts woordbreuk t.o.v. de blauwe achterban, zich ijverig aan het positioneren is voor een volgende, waarschijnlijk internationale carrière.
Het wordt voor oligarchen, maar ook voor andere zwartbeleggers, steeds moeilijker, om niet te zeggen onmogelijk, om hun bezittingen onder de financiële radar te houden. Dat werd enkele weken geleden al duidelijk toen, net zoals in de zaak van de drugshandel, een samenwerkingsverband van een zeventigtal onderzoeksjournalisten, waaronder een van De Tijd van bij ons, meer dan 15 miljard euro aan bezittingen van Poetin en zijn bevriende oligarchen konden blootleggen.
Het gaat om riante villa’s, privéjets, luxejachten, aandelen en eigendommen. Betrokkenen kregen dat alles in handen via ondoorzichtige postbusvennootschappen op de Britse Maagdeneilanden, het eiland Man en Cyprus, terwijl ze ook luxueus vastgoed en luxe jachten kochten aan de Côte d’Azur, Londen, New York en Parijs. Men trof zelfs een Airbus A340-300 aan met een waarde van zo’n 300 miljoen dollar. Alleen al in België werd al voor een bedrag van meer van 10 miljard euro bevroren.
En zelfs daar hield het niet mee op. Een nieuw journalistiek onderzoek ontdekte zopas ook nog postbusvennootschappen die dienden als zgz ‘schermconstructies’ om internationale regels te omzeilen. Ook daar ging het in hoofdzaak, maar niet uitsluitend, om Russische oligarchen die op e.o.a. manier hun kostelijke schaapjes op het droge wilden brengen vóór het voor hen in het land van Poetin te heet zou worden.
Het Russische leger is zich in Oekraïne ferm belachelijk aan het maken met haar ‘speciale militaire operatie’. Militaire grootmacht? Laat me niet lachen. Ze zouden dat Oekraïens amateurlegertje eens wegvagen, op één week tijd. Getuige de 5 dagen proviand voorzien voor de grondtroepen.
Ondertussen zijn we in week 7 (of is het 8?). Uit nijd omdat het niet lukt, wreekt die zgz militaire grootmacht zich op de ongewapende burgerbevolking, waarbij het woord ‘genocide’ nooit veraf is. Daar hun luchtmacht blijkbaar meestal niet in staat lijkt precisie bombardementen uit te voeren, doet men het dan maar met bomtapijten waarbij letterlijk álles wordt platgegooid. Een beproefd procedé dat al werd uitgetest in Tsjetsjenië en Syrië. Nu blijkt ook hun vlaggenschip van de Zwarte Zeevloot, de Moskva, uitgeschakeld te zijn door enkele zelfgemaakte, goed gerichte Neptun-raketten van de Oekraïense amateurs. De Russische eerste versie van die ramp, een zgz brand aan boord van het schip met 500 bemanningsleden die ze niet onder controle kregen, blijkt eveneens een fabeltje te zijn geweest. Het feit dat de fabriek bij Kiev, waar de Oekraïners die raketten maken, binnen de 24 uur gebombardeerd werd, zegt genoeg.
Hét probleem is dat die knoeiers over kernwapens beschikken en straks in staat kunnen zijn ze te gebruiken, al zullen ze er zelf mee ten onder gaan. Hun dreigementen zijn stilaan te vergelijken met die van Kim Jong Oen (met klemtoon op het laatste woord) van Noord-Korea.
Toen ik met pensioen ging, kreeg ik van mijn Nederlandse schoonzoon een ingekaderde kopie van de voorpagina van De Telegraaf van 6 februari 1940, mijn geboortedag. Daarop stond als hoofdartikel de titel ‘18de Sovjet-divisie vernietigd bij het Ladoga meer’, Dat gebeurde in Finland en door de Finnen. Die kopie hangt nog steeds in mijn werkkamer.
Tijdens de zogenaamde ‘Winteroorlog’ (eind november 1939 tot medio maart 1940) werden de Finnen door hun grote buur, de Sovjet-Unie, aangevallen. Deze oorlog resulteerde in grote militaire verliezen voor Rusland. Finland wist weliswaar zijn onafhankelijkheid te bewaren, maar werd verplicht om enkele grensstreken aan de Sovjet-Unie af te staan en bovendien zich verder neutraal te houden. Deze gebieden behoren tegenwoordig nog steeds tot Rusland.
De naam ‘finlandisering’ is een omschrijving van een situatie waarin een land zich – naar het voorbeeld van Finland - vergaand meegaand opstelt tegenover een machtiger land. De term ontstond in de jaren 1970 in het toenmalige West-Duitsland, waar het gebruikt werd om de ‘Ostpolitik’ van Willy Brandt te omschrijven.
Zoals het woord al aangeeft, is finlandisering het eerst gebruikt om een Finse situatie te beschrijven. Finland was in 1939 dus al door de Sovjet-Unie aangevallen en gedurende de Tweede Wereldoorlog was er het grootste deel van de tijd een staat van oorlog tussen Finland en de Sovjet-Unie. Niettemin bleef Finland na de oorlog onafhankelijk (al was het kleiner geworden) én omdat het zich - zeer bewust van de Sovjet-dreiging - goed bewapend had. In Finland is de militaire dienstplicht nooit afgeschaft.
Mede als gevolg van de instorting van de Sovjet-Unie in 1991, ging Finland meer werken aan de integratie in West-Europa. Uit vrees voor buurland Rusland is het land echter tot op heden geen lid van de NAVO. Het trad in 1995 wel toe tot de Europese Unie en verving in 2002 de eigen munt, de Markka, door de euro.
Met de brutale en absurde inval van Rusland in Oekraïne heeft men echter ook in Finland gezien wat er kan gebeuren als je niét bij de NAVO bent. Men schat dat 7 op10 Finnen de dag van vandaag voorstander zijn van een toetreding tot de NAVO. Als dat ook het geval zou zijn in het Finse parlement dan kan dat een kwestie worden van enkele weken, zeker geen maanden zoals de huidige Finse première Sanna Marin het verwoordde. Zoals de meeste centraal- en Oost-Europese landen dat al hebben voorgedaan, zal ook de Finse (en misschien zelfs de Zweedse) toetreding het gevolg zijn van de vraag van een democratisch verkozen regering en niet door de NAVO opgedrongen zoals sommigen dat suggereren.
---
Tenslotte nog dit.
- Men mag de EU niet verwarren met de NAVO. Zo is er bv geen verbod van Rusland tegen het eventueel lidmaatschap van Oekraïne bij de EU, wel tegen dat bij de NAVO. Finland zou daar als voorbeeld kunnen dienen.
- Poetins vriendje Medvedev (letterlijk vertaald ‘beertje’), die hem al hielp bij het haasje over springen van president naar premier tot opnieuw president, kwam vertellen dat, als Finland zou toetreden tot de NAVO, Rusland raketten met kernkoppen zou plaatsen aan haar grenzen met Europa. Laat ze dat maar doen. Of die raketten vlak over de grens staan of 100 km verder, maakt niets uit zolang men ze maar niet afschiet.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (15 Stemmen) Tags: Toen ik met pensioen ging, kreeg ik van mijn Nederlandse schoonzoon een ingekaderde kopie van de voorpagina van De Telegraaf van 6 februari 1940, mijn geboortedag. Daarop stond als hoofdartikel de titel ‘,18de Sovjet-divisie vernietigd bij het La
