Morgen, vrijdag, is er het overleg van de Europese ministers van Energie. Hopelijk wordt dan in elk geval op e.o.a. doorbraak in de energiezaak gehoopt, zeker dat de gas- en elektriciteitsprijzen van elkaar zullen worden losgekoppeld, want dat is te gek voor woorden.
Ik had het er reeds over in mijn blog van 3 dezer (‘Greedflation (2) en kom daar even op terug hoe dat momenteel werkt, inderdaad te gek voor woorden.
Tot op heden wordt nl de elektriciteitsprijs de dag op voorhand bepaald door een veiling op de netbeheerder. Die vraagt alle leveranciers op de markt te bieden. De goedkoopste wordt eerst vastgelegd, dan de op één na goedkoopste en zo verder tot men aan de gewenste stroomcapaciteit voor die dag komt. De laatste en dus duurste leverancier bepaalt dan de prijs voor de hele markt. Vandaag zijn dat de peperdure gascentrales, de dada’s van Groen.
Als men morgen – zoals ik in dezelfde blog schreef - i.pl.v. de duurste, dagelijks een gemiddelde prijs zou nemen, zou dat al een hele slok op de borrel kunnen geven. Hopelijk gaan die ministers morgen o.m. dat doen. Het zal niets te vroeg zijn.
In de nasleep van mijn ‘Only in Belgium’-lijst, die ik ook naar ’t Pallieterke gestuurd heb, blijkt dat we dit jaar geen vier maar vijf automatische indexaanpassingen gaan krijgen en waarschijnlijk nog twee begin 2023. Dat worden evenveel verhogingen van lonen en uitkeringen die door de bedrijven en de overheden zullen moeten betaald worden, waarna men zich afvraagt waarom alles toch zo duur wordt. Het wordt ‘fasten seat belts’.
Ik ben eens curieus wat er deze week nog uit de bus zal komen, niet alleen bij ons, maar ook in Europa. Zoals ik reeds schreef hebben de andere landen ongeveer dezelfde problemen, maar de meeste van hen – zeker die van de zgz ‘Hanzelanden’ (Nederland, Duitsland en de Scandinavische) hebben niet de torenhoge schulden die België wél heeft en daar zal het schoentje hoe dan ook wringen.
Lezeres Annie vraagt zich af of dit nog wel een land is. Ja, Annie, maar een dat niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond, met een democratische meerderheid die het niet voor het zeggen heeft, dit in tegenstelling tot vele andere landen waar de actie uitgaat van minderheden.
Tenslotte is er de zoveelste dreiging van de vakbonden met stakingen, een relict uit de 19de eeuw waarmee de syndicalisten denken de problemen van de 21ste eeuw op te lossen.
In deze woelige tijden, die ook onze buurlanden teisteren, moet men er wel rekening mee houden dat België een geval apart is, waar in de wetgeving zoveel uitzonderingen en achterpoortjes zijn en waar situaties bestaan die men in onze buurlanden niet eens kent. Ik probeer die ‘Only in Belgium’ – lijst bij te houden en die ziet er voorlopig ongeveer zo uit:
‘Only in Belgium’:
- De automatische index. (Die bestaat ook in Luxemburg, Malta en Cyprus, maar die kunnen we bezwaarlijk echte landen noemen).
- De vastgelegde koopjesperiodes, met daaraan verbonden de sperperiode en de koppelverkoop.
- De kiesplicht voor het federaal en Europees niveau (samen met Griekenland en Luxemburg).
- De werkloosheidsuitkeringen zonder beperking in de tijd. Meer nog: tijdens de werkloosheid kan men in België pensioenrechten blijven opbouwen, de zo genoemde ‘gelijkgestelde periode(s)’.
- Het bestaan van een kabinet voor elke minister, zowel federaal als regionaal en zelfs voor burgemeesters. In een normaal land heeft alleen de eerste minister een kabinet.
- Het bestaan van een alternatieve gewestelijke regering (zgz van de Franse Gemeenschap), die grondwettelijk niet eens bestaat, maar wel een extra minister-president, een regering en een parlement heeft die allemaal door de staat betaald worden.
- Het recupereren van feestdagen die tijdens het weekeinde vallen.
- Het verbod van opkomst voor onafhankelijken bij sociale- of bedrijfsverkiezingen (zoals bv de ondernemingsraden).
- Het cordon sanitair rond een politieke partij, die echter wel mag meedoen aan verkiezingen en zelfs subsidies krijgt in verhouding tot het aantal stemmen dat ze haalt.
- De bedrijfswagens. Nergens rijden er meer en dit als compensatie voor loonsverhogingen die men niet geven kan wegens allerlei akkoorden tussen werkgevers en vakbonden i.v.m. de index en de loonnorm, het risico van verhoogde belastingen (we hebben al de hoogste ter wereld) en het verlies van concurrentiekracht t.o.v. de buurlanden, volgens een wet van 1996..
- Het afschaffen van de Rijkswacht, wat in geen enkel ander Europees land gebeurd is (gendarmes, marechaussees, guardia civil, carabinieri zijn blijven bestaan), waardoor bij rampen en aanslagen geen Plan B meer voorhanden is, ook al omdat de dienstplicht eveneens werd afgeschaft.
- De nationale sociale loonakkoorden (elders bestaan die ook, maar zijn ze sectorieel).
- Het uitbetalen van de werkloosheidsvergoedingen via de vakbonden aan hun leden, niettegenstaande een Nationale Hulpkas die het zelfde doet voor de niet gesyndikeerde leden,
---
Hier zijn dan nog geen maatregelen bij die genomen zijn na de coronacrisis, laat staan nu bij de huidige energiecrisis. Men blijft maar miljarden uitdelen zonder zich daarbij vragen te stellen, stiekem hopend dat Europa ter hulp zal komen...
Voor zover dan nog nodig was, heeft een studie van de Gentse arbeidseconoom Stijn Baert bevestigd dat de werkzaamheidsgraad in België ook een werkzaamheidsgrens blijkt te zijn, die – oh, verrassing! – zowat parallel loopt met de taalgrens. Nieuw aan Baert’s studie is wel dat hij het ook heeft uitgezocht volgens de provincies, waarbij gebleken is dat Waals Brabant en Luxemburg het een stuk beter doen dan de rest van Wallonië. De nabijheid van respectievelijk Brussel en het Groot Hertogdom zal daar wel niet vreemd aan zijn. Voor de provincies Henegouwen – de regio van Di Rupo en Magnette – Luik en Namen blijft het huilen met de pet op.
Volgens de studie blijken alle Vlaamse provincies minder uitkeringsgerechtigde werknemers te hebben dan om het even welke Waalse provincie. Zo telt Henegouwen procentueel vier keer meer ‘werkzoekenden’ dan bv Oost-Vlaanderen en zijn 60% van hen al minstens een jaar zonder werk. En dat voor een provincie die grenst aan West-Vlaanderen, waar men volk te kort komt en waar heel wat Noord-Fransen nu komen werken, omdat de werkloosheidsuitkeringen in eigen land uitdovend zijn . 25 tot 30% van de inwoners op arbeidsleeftijd uit Namen, Luik en Henegouwen is inactief en zoekt zelfs geen baan. En dan zou België tegen 2030 een werkzaamheidsgraad moeten hebben van minstens 80%. Oost-Vlaanderen heeft die al en Vlaanderen als geheel zit op meer dan 76%. Voor Wallonië, dat nu de 70% niet haalt, blijft dat een mission impossible. Waar straks het hele land onder te lijden zal hebben en Vlaanderen de rekening weer zal mogen ‘bijpassen’.
Nimby (Not In My BackYard) is terug van nooit weggeweest. Nadat hij eerst de Langer Wapper in Antwerpen had verslagen, met als gevolg een tiental jaren vertraging en een meervoud aan kosten voor de Oosterweelverbinding, is NIMBY nu aan de slag in West-Vlaanderen, waar hij het Ventilus project eenzelfde lot wil laten ondergaan,
Ventilus is de naam van een hoogspanningsproject dat de op zee door windmolens verwekte elektriciteit naar het vasteland zal moeten brengen. In het project zijn al miljarden euro’s geïnvesteerd, waar nog eens 1,6 miljard zou moeten bijkomen voor de bouw van een bovengrondse hoogspanningslijn. Daartegen is fel protest van de omwonenden, die zeggen dat zo’n leiding o.m. gezondheidsproblemen met zich kan meebrengen. Dat wordt niet helemaal ontkend, maar ook niet bevestigd. De problemen waarvan sprake komen nl ook elders voor en dan zou men straks heel Vlaanderen wel kunnen afbreken. Daar komt nog bij dat een ondergrondse verbinding zo’n kleine 5 miljard méér zal kosten, wat zelfs voor het minst armlastige gedeelte van dit land, Vlaanderen dus, des Guten zuviel is. Zelfs met de regering Pasbon, die – zoals ik reeds schreef – de zwakste Vlaamse regering ooit is. In De Standaard van het weekeinde schrijft men dat ‘Pasbon er zijn tanden op stuk bijt’. Volgens mij heeft hij die nooit gehad.
Tenslotte valt op te merken dat een val van de federale Paarsgroen+ regering hierbij niets zal oplossen. Dit valt onder de bevoegdheid van de Vlaamse deelregering. Zoals ik ook al eens schreef, is dit een legislatuurregering, die men niet kan laten vallen, wel herschikken en wordt het dus wachten tot de regionale verkiezingen van 2024 om de kiezers een kans te geven hun mening te uiten.
En dan zijn er nog die tegenstanders van het Ventilus project, die dreigen te zullen verhuizen. Et alors? Wie zal hen tegenhouden?
Ik kom even terug op mijn blog van gisteren over het onnodig opjagen van de elektriciteitsprijs. Die blijkt nl in de praktijk tot nu toe steeds bepaald te zijn geweest door de laatste eenheid energie die men nodig heeft om een stabiel net te garanderen. Dat is nu de elektriciteit uit de dure gascentrales, waarvan Groen er nog meer wilde installeren. Alle andere producenten van elektriciteit, zoals hernieuwbare energie en kernenergie, mogen dan diezelfde hoge prijs aanrekenen, ook al bedragen hun productiekosten momenteel maar een fractie van die van het gas. Dat terwijl een gemiddelde prijs van alle energieën veel logischer zou zijn, zoals ik in mijn vorige blog ook stelde.
We kunnen alleen maar hopen dat de besprekingen op Europees vlak van volgende week aan dit absurde systeem een einde zullen maken. Daar de hernieuwbare energie uit windmolens en zonnepanelen nooit gegarandeerd is, doet men er best die aan te rekenen op maximaal 20% van het totaal (nu is dat in België nog maar 18%). Zo’n 30% wordt daarenboven momenteel thermisch opgewekt, o.a. met gas en de rest - 50% a.u.b. - via de kerncentrales, die geen last hebben van klimaatveranderingen en geen CO2 uitstoten. Een reden te meer om die laatsten open te houden.
---
En dat nog dit:
In Oekraïne is de voetbalcompetitie weer gestart, dat terwijl het land nog voor deel bezet is en gebombardeerd wordt. De situatie heeft voor de jongere Oekraïense spelers alvast één voordeel opgeleverd: alle – meestal dure – buitenlandse spelers zijn vertrokken en de voetballende jeugd krijgt er nu de kans van haar leven.
Een van de voorstellen die op tafel kwam tijdens de besprekingen van het Overlegcomité, was de splitsing van de gas- en de elektriciteitsafrekeningen. Het is inderdaad niet logisch dat iemand die helemaal geen gas verbruikt en bv elektrisch verwarmt en kookt, daarvoor voor de volle pot van de verhogingen moet bijdragen, terwijl de gasgestookte elektriciteitscentrales slechts een deel van de productiekosten uitmaken, in België zelfs minder dan in de buurlanden. Voor het aandeel van windmolens, zonnepanelen, kerncentrales, biomassa centrales e.a. in het produceren van elektriciteit is dat niet het geval. De elektriciteitsrekening zou m.i. slechts mogen verhoogd worden met het percentage en dus in verhouding tot de door gascentrales verwekte stroom, niet met de totale kosten.
---
En dan nog dit:
Na de ‘inflation’ en de ‘greenflation’, spreekt men in de USA nu van de ‘Greedflation’, de ‘hebzuchtflatie’
Gisteren is het overlegcomité van alle regeringen van dit land nog eens bijeengekomen om de dramatische situatie van onze economie in het algemeen en de energiebevoorrading in het bijzonder te bespreken. Ze waren er alle zes: de federale, de Vlaamse, de Waalse, de Brusselse, die van de Oostkantons en die van de Fédération Wallonië-Bruxelles. Wat die laatste daarbij komt doen, is mij een raadsel, als men weet dat ze volgens de Grondwet niet eens bestaat, daarenboven helemaal geen fiscale middelen heeft en er alleen bij is om de kostprijs voor de anderen, in de eerste plaats Vlaanderen, op te drijven. Wij zijn daarenboven in dat gezelschap niet alleen zwaar in de minderheid (één tegen vijf), ondanks de 60% van de bevolking die wij in België vertegenwoordigen en worden er bovenop nog eens vertegenwoordigd door de wellicht zwakste Vlaamse regering die we tot nu toe gekend hebben. Met cd&v en Open VLD die in de eerste plaats de federale regering steunen waarin Open VLD als zevende partij de federale premier mocht leveren en men cd&v mathematisch zelfs niet eens nodig had, maar bij aan boord nam om de Vlaamse oppositie federaal te verzwakken..
Dat overlegcomité heeft trouwens weinig nieuws beslist. De bestaande financiële situaties zullen worden verlengd tot begin maart 2023 en voor de rest wordt het uitkijken naar de bijeenkomst over dezelfde problemen in Europa, waarover pas eind volgende week zal gepraat worden. Wie leeft, zal zien
Het Franstalig onderwijs in België heeft haar vakantieregels veranderd. De grote zomervakantie is er met twee weken ingekort (begint één week later en stopt één week vroeger), de herfst- en Kerstvakanties worden met één week verlengd (dus nu twee weken) en de Paasvakantie wordt verschoven naar mei.
Nu, men zou zeggen: ‘ze doen maar wat ze niet laten kunnen’. Al bij al is het een zoveelste bewijs dat noord en zuid in dit land steeds verder uit elkaar groeien, iets waarvoor we als Vlaamsnationalisten alleen maar gelukkig om kunnen zijn. Voor heel wat mensen in Brussel, waar men zowel Franstalige als Nederlandstalige scholen heeft, waar heel wat Franstaligen hun kinderen naar de (betere) Nederlandstalige scholen sturen, zal het puzzelen worden om alles te combineren, werk, vakanties en diverse scholen. Hetzelfde zou zich ook voordoen aan beide zijden van de taalgrens. Wie leeft zal zien.
---
Ergerlijk in dat Franstalig onderwijs blijft wel, dat leerlingen daar zelf kunnen kiezen wat ze willen leren als tweede taal, dat terwijl die in het Nederlandstalig onderwijs geen keuze hebben en verplicht blijven als tweede taal Frans te leren. Dat blijft zuivere discriminatie. Komt daar nog bij dat, volgens de laatste peilingen, twee derde van de leerlingen in het Franstalig middelbaar onderwijs Engels als tweede taal kiest en niet Nederlands. Als men een beetje logisch redeneert, zou men dan ook in het Nederlandstalig onderwijs de leerlingen de keuze moeten geven als tweede taal ook een andere dan Frans bij te leren. Zo belangrijk is Frans de dag van vandaag ook niet meer. Zelfs in Brussel is het niet meer de lingua franca.
Met de grote problemen die zich nu voordoen op gebied van energiekosten én bevoorrading was het te verwachten dat de verschillende politieke partijen het klassieke Belgische zwartepietenspel zouden gaan spelen. Dat gebeurt dan ook.
Zowat alle politieke partijen die na de laatste regering Dehaene in de federale regeringen hebben gezeten, hebben boter op het hoofd. De hoofdschuldige blijft niettemin Verhofstadt die met zijn paarsgroene regering het spaarpotje van Dehaene voor de vergrijzing heeft opgesoupeerd, besliste onze energievoorziening te verkopen aan het buitenland én de eerste stap zette om de kerncentrales te sluiten. Let zijn ‘actieve welvaartstaat’ en het ‘Lege Zilverfonds’, weet je wel.
Nu hebben we toevallig het ‘geluk’ weer een paarsgroene federale regering te hebben, zij het een die om politieke redenen – het verkleinen van de Vlaamse oppositie – werd aangevuld met het aanhangwagentje van cd&v. Wel, dat ze de door hen zelf mede veroorzaakte problemen nu maar eens oplossen!
---
En dan nog iets heel anders:
Enkele dagen geleden was er op het VRT TV-journaal een filmpje over een vliegtuigfanaat uit Limburg, die al een Antonov in zijn tuin had staan, die hij had omgebouwd tot een B&B. Nu komt daar nog een starfighter bij, het laatste toestel van de Belgische luchtmacht, de voorloper van de F16. Dat toestel was berucht om zijn vele ongevallen en werd door de verzamelaar ‘The widowmaker’ genoemd. Ik heb daar in mijn tijd bij DAF ook mee te maken gehad. In de Special Products fabriek van DAF in Eindhoven maakten wij nl in de jaren 1970/80 de onderstellen voor de opvolger, de F16, voor de Benelux en Denemarken. maar wij noemden de voorganger ‘The stortflyer’...
De IJzerwake na de opschorting van de Frontnachtmerrie - ondertussen al de 21ste - is vlekkeloos verlopen, ondanks alle negatieve kritiek en tegenwerking van belgicisten allerhande. Van neonazi’s en dito fascisten geen sprake en geen spoor. De kritiek daarop, die Poetin niet beter had kunnen bedenken, was dan ook buiten alle proporties.
Voorzitter en organisator Wim De Wit, die de manifestatie al dertien jaar leidt en die zelf al vooraf gesteld had dat, als het aan hem lag, hij de IJzerwake liefst van al nog terug onder de IJzertoren wilde hebben, pleitte voor een feest voor álle Vlaamsnationalisten, niet alleen van de N-VA en het VB, maar ook van de andere Vlaamse partijen. Wij moeten nu eens eindelijk voluit gaan voor de Vlaamse onafhankelijkheid en als dat niet meteen kan, dan toch in elk geval gaan voor de Baert- doctrine, die stelt dat elke staatshervorming een stap moet zijn inde richting naar die onafhankelijkheid, verdere stappen niet mag hypothekeren en er geen te hoge prijs voor moet worden betaald*
Tenslotte moeten we af geraken van dat cordon sanitaire, dat in Vlaanderen niets meer voorstelt, maar door de Franstaligen nog steeds misbruikt wordt om de eigen profijten in stand te houden. Het is een systeem dat in geen enkel democratisch land nog bestaat en in feite een grote schande, waarbij één partij wel mag meedoen aan de verkiezingen, zelfs subsidies krijgt voor de behaalde stemmen, maar daarna niet meer mag meespelen.
Als onze francofonen blijven vasthouden aan dat cordon en daarom zelfs straks niet meer met ons willen praten als het VB erbij is, maken ze het ons feitelijk gemakkelijker om aan het Belgische circus een einde te maken.
Volgens een essay over Wallonië van Drieu Godefridi in ’t Pallieterke, heeft Wallonië momenteel een belastingopbrengst van 14 miljard euro, een begrotingstekort van 4 miljard en een gecumuleerde schuld van 23 miljard of 200% van zijn bruto binnenlands product (bbp). Daarbij komt dan nog de schuld van de Franse Gemeenschap (hautain de ‘Fédération Wallonbie-Bruxelles’ genoemd), die geen eigen fiscale middelen heeft en die op het einde van dit jaar zo’n 10 miljard zal bedragen. Men schat dat de Waalse schulden tegen 2025 in totaal 45 miljard euro zullen bedragen of zo’n 400% van het Waalse bbp. Van een faillissement gesproken!
Daarbij mag men niet vergeten dat Wallonië al zo’n kleine halve eeuw elk jaar zo’n 6 miljard euro van Vlaanderen krijgt aan directe en indirecte belastingen via de Sociale Zekerheid en dan vergeet men er nog bij te vertellen, dat dit jaarlijkse bedrag maar ongeveer de helft is van wat wij Vlamingen van onze welvaart afgeven doordat wij ook zo’n 90% van de Belgische staatsschuld betalen (Brussel 10% en Wallonië nul komma nul).
Dit dan voor de Vlaamse leiders (‘lijders’ zou een beter woord zijn) die denken via een akkoord met Wallonië tot e.o.a. soort confederalisme te komen, terwijl dat in feite slechts een eerste stap zou mogen zijn naar een definitieve boedelscheiding.
---
En dan nog dit: er is de laatste dagen nogal wat te doen geweest over het voortbestaan van de F1-races in Francorchamps. Waarover men nergens een woord hoort, is over het feit dat deze organisatie eigendom is van het Waalse Gewest en jaarlijks ± 90 miljoen euro verlies maakt.
---
En dan nog iets heel anders. Vandaag hebben wij een familiefeest ter gelegenheid van 50 jaar wonen in Kasterlee. Daar arriveerde ik met vrouw en drie kinderen na een verblijf van 9 jaar op Sardinië. Het sprookje dat we daar meemaakten, werd een avontuur dat financieel niet goed afliep, maar waar we nog steeds mee bezig zijn. Ik heb de kinderen, de vier kleinkinderen en de twee achterkleinkinderen uitgenodigd voor een gezellig samenzijn.
Wie over ons Sardinië avontuur wat meer wil weten, kan daarvoor terecht op Google na het intikken van ‘Guido van Alphen – Costa Rei’.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (17 Stemmen) Tags: Volgens een essay over Wallonië van Drieu Godefridi in ’,t Pallieterke, heeft Wallonië momenteel een belastingopbrengst van 14 miljard euro, een begrotingstekort van 4 miljard en een gecumuleerde schuld van 23 miljard of 200% van zijn bruto bi
27-08-2022
Het dure leven
Het is niet meer normaal wat er nu allemaal gebeurt met de energieprijzent. Waar gaat dat eindigen? En dan bedenken dat paarsgroen onze kerncentrales wou sluiten. Dat gaat voorlopig niet door, al moet er met Engie nog onderhandeld worden en gaat dat Franse staatsbedrijf misschien wel het onderste uit de kan willen. Afgezien van de kosten zullen we dan wel gespaard blijven van de CO2-uitstoot, want die hebben kerncentrales niet, zoals de door Groen gepromote gascentrales.
Die nu nog draaiende kerncentrales zouden, zonder akkoord, pas dicht gaan in 2025 en er blijven dus nog enkele jaren over om erover te discussiëren.
Ondertussen wordt het leven steeds duurder en niets laat vermoeden dat daarin spoedig veel verandering in zal komen. Straffer nog, hier in dit land zou de koopkracht beter stand houden dan in de buurlanden. Dat heeft te maken met de automatische indexering waardoor de lonen en uitkeringen dit jaar al vier keer zijn of zullen verhoogd worden. Men vergeet er echter steeds bij te vertellen dat dit voor sommige bedrijven niet te doen is. Die zullen straks ofwel moeten stoppen, ofwel zekere producten niet meer kunnen maken ofwel verhuizen naar het buitenland waar die index nergens nog bestaat. Nog zoiets is de beperking van de werkloosheid in de tijd. Die wordt overal toegepast, behalve in dit land waar men ongestoord kan blijven doppen tot aan het wettelijk pensioen.. Het resultaat daarvan is dat ontelbare vacatures niet ingevuld raken en de 80% werkzaamheidsgraad in België een fata morgana blijft, met dank aan Wallonië dat zelfs de 70% nooit zal bereiken.
Kortom, mijn lijst ‘Only in Belgium’, wordt razend actueel . Ik zal hem bij gelegenheid nog eens publiceren.
Brussel blijft in het nieuws, maar dan in het negatieve nieuws, zeker voor Vlaanderen. In een vorig artikel had ik het er al eens over dat de Brusselse vicegouverneur, Jozef Ostijn, vorig jaar zowat 60% van de aanstellingen in het Brusselse geschorst had wegens het niet naleven van de taalwetten, in de eerste plaats het ontbreken van de kennis van het Nederlands. Nu blijkt dat de lokale besturen bij hun eerste beslissing blijven en er in feite niets verandert. Zoals we gewend zijn met onze francofonen houden die zich niet aan de wetten als die hen niet uitkomen.
Er wonen straks geen Belgen meer in Brussel noch in het Brussels Gewest. In Brussel-Stad zijn bijna 80% van de inwoners van vreemde afkomst, in het Gewest iets meer dan 70%. In Sint Joost haalt men 90% en is bijna de helft van de bevolking moslim, gevolgd door Molenbeek waar de bekende aanslagen werden beraamd.
Er doet zich trouwens nog een nieuwe trend voor. Op vragen in het Nederlands wordt steeds meer geantwoord in het Engels, dat in de meeste Franstalige scholen als niet verplichte tweede taal wordt aangeleerd, dat terwijl in het Nederlandstalig onderwijs het Frans als tweede taal verplicht is. In Brussel is er geen lingua franca meer, ook het Frans niet.
Wat houdt ons, Vlamingen, tegen om Brussel nog langer als hoofdstad van onze regio te houden? Bij een volgende staatshervorming, hopelijk na de verkiezingen van 2024, moeten we ook daar een punt van maken, mag Brussel van mij gerust een onafhankelijk derde gewest worden, maar dan wel een dat zelf zal moeten zorgen voor de financiering van zijn baronieën, zijn politiezones en andere kostelijke vermakelijkheden.
Het gaat niet goed in vele delen van de wereld, ook bij ons niet, maar het kan nog slechter, zoals in de UK. Alles lijkt daar tegenwoordig slechter dan in de rest van Europa, als we Oekraïne even vergeten. Nergens is de inflatie hoger, momenteel al meer dan 10% en nog stijgende. Bijna 5 miljoen kinderen leven er in armoede. De transportsector werkt niet meer naar behoren, de treinen evenmin en in de havens gaat men staken, waardoor zowat de helft van het containervervoer niet over het kanaal geraakt. Overal is er personeelstekort, waarbij men zich af kan vragen waar al die tienduizenden immigranten naartoe zijn die jaarlijks naar het beloofde land, dat de UK voor hen lijkt te zijn, trekken en er zelfs hun leven voor riskeren. In de Zorg zijn er liefst 160.000 vacatures.
Of het allemaal met de Brexit te maken heeft, is niet zeker, maar het Centre for European Reform, een Britse denktank, heeft al wel uitgerekend dat de Britse economie meer dan 5% groter zou geweest zijn, mocht het land in de EU gebleven zijn. Dat laatste heeft natuurlijk ook te maken met de politiek, die door Boris Johnson mismeesterd werd en waarbij niemand gelooft dan een van de kandidaat-opvolgers het beter gaat doen. De UK is na de Brexit alleen maar duurder en trager geworden en beterschap is er niet in het zicht. ‘Brittania rules the waves’ is a far cry.
In zijn reactie op het voorstel van onze vriend Walter om voor de Vlaamse Zaak op straat te komen, heeft lezer Ropie wel gelijk. Op straat komen haalt niets uit. De enige manier om een begin van Vlaamse onafhankelijkheid te bereiken, is wat ik hier al meerdere keren heb geschreven en wat ook al vier keer werd vermeld in de brievenrubriek van ‘t Pallieterke, nl bij de volgende gewestelijke verkiezingen een meerderheid van Vlaamsnationalisten bereiken in het eigen Vlaamse parlement. VB én N-VA, waarbij ik die laatsten zelfs de kans wil geven nationaal N-V A te blijven stemmen, maar regionaal voor het VB, gewoon omdat we niet meer kunnen rekenen op de medewerking van het N-VA bestuur.
Regionaal moeten nl we aan één zeel trekken en dat kunnen we niet eerder dan bij de gewestelijke verkiezingen van 2024, omdat de Vlaamse deelregering nu eenmaal een legislatuurregering is die men wel kan laten vallen, maar waarbij men daarna niet meteen verkiezingen kan uitschrijven, wat bij een federale regering wél kan.
Alleen met een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement kunnen we de zgz ‘Senelle doctrine’ uitvoeren, waarbij het Vlaams parlement Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Een eerste noodzakelijke stap richting onafhankelijkheid. Met het VB erbij zou dat wel eens kunnen betekenen dat de francofonen dan zelfs niet eens meer met die regering – en dus ook niet met ons – willen praten en dat België dan nog wel geen verleden tijd is, maar het wel zal worden.
We zullen dus toch nog even geduld moeten hebben tot die verkiezingen van 2024.
Zaterdagavond, 20.08.22, werd de auto van Aleksandr Doegin, de officieuze, ultranationalistische huisideoloog van president Poetin, in de regio Moskou tot ontploffing gebracht. Zijn 30-jarige dochter, die alleen in de wagen en aan het stuur zat, stierf ter plekke. Het gaat in dit geval eens niet om een tegenstander, maar om een fanatieke voorstander van Poetin en het is niet meteen duidelijk of men die leuke dochter, journaliste en een even fanatieke Poetin fan als haar vader, wou elimineren of de vader zelf, aan wie de auto toebehoorde en die op het laatste ogenblik beslist had in een andere wagen te stappen. Die Doegin, die al de bijnaam ‘Raspoetin’ gekregen heeft, naar de beruchte monnik onder tsaar Nicolaas II (die, nota bene, ook werd vermoord) zou hij de man geweest zijn die Poetin zijn heimwee naar het grote Rusland van de Sovjet Unie zou gegeven hebben én de invasie van Oekraïne aangepraat.
Ze zijn daar in het Wilde Oosten al e.e.a. gewend op het gebied van aanslagen, al ging het tot nu toe meestal om tegenstanders van Poetin die werden geliquideerd. Hieronder een (ver van volledig) lijstje:
- Anna Politkovskaja, journaliste die een getuigenverslag schreef over de verwoesting van Grosny, de hoofdstad van Tsjetsjenie. In Moskou op straat doodgeschoten.
- Alexandr Litvinenko, vergiftigd met polonium in Londen, waar nog een tweede dissident en zijn dochter hetzelfde lot ondergingen, maar door de Britse gezondheidsdienst nog konden gered worden.
- Boris Nemtsov, politiek tegenstander van Poetin, in Moskou op straat doodgeschoten in de buurt van het Kremlin.
- Alexej Navalni, vergiftigd met novitsjok op een vlucht naar het buitenland. Door een Duits hospitaal gered en bij zijn terugkomst voor jaren gevangen gezet.
- Anatoli Tjoebajs, de architect van de privatiseringen na de val van de Sovjet Unie, werd recentelijk nog met vergiftingsverschijnselen opgenomen in een hospitaal in Olbia, op Sardinië. De man was een topadviseur van Poetin, maar was zelf opgestapt na de Russische inval in Oekraïne en had het land verlaten.
Oekraïne werd meteen verantwoordelijk gesteld voor de ontploffing van Doegins auto. Dat werd eerst niet officieel bevestigd, daarna weer wel, maar bijna niemand gelooft het. Integendeel, er blijkt in Rusland wel degelijk iets te groeien tégen het regime van Poetin en wel door e.o.a. organisatie die zich het ‘Nationaal Republikeins Leger’ noemt en niet zinnens is het daarbij te laten.
In de jaren 50 van de vorige eeuw wonnen de christendemocraten, toen nog onder de naam CVP, glansrijk de verkiezingen nadat ze een campagne hadden gevoerd onder het motto ‘De ziel van het kind’. Iets dergelijks zouden de Vlaamsnationalisten moeten doen naar de volgende verkiezingen toe, maar dan de ziel van de N-VA-kiezer’.
Het is een publiek geheim dat de leiding van de N-VA niet wil weten van een samenwerking met het VB, ook niet mochten beiden partijen straks samen de meerderheid behalen in het Vlaamse parlement. Dat zou voor Vlaanderen een ramp betekenen, zo na bij ’t doel gekomen. Eveneens bekend is echter dat liefst 81% van de N-VA-kiezers zo’n samenwerking wél ziet zitten.
Aan die N-VA- kiezers zou ik de gouden raad geven van hun hart voor één keer een steen te maken en in de regionale verkiezingen te stemmen voor het VB. Ze kunnen dan nationaal nog stemmen voor de N-VA.
Nu zouden De Wever, Demir, Francken & Co straks ook kunnen overwegen de stap naar het VB wél te zetten. Wie garandeert echter dat ze, ná de verkiezingen, geen ‘Lachaertje’ zullen doen en zich, voor de zoveelste keer na Marrakech, in de zak laten zetten door tovenaar Magnette en zijn linkse aanhang?
Als wij aan dit België – een land dat nooit meer zou worden uitgevonden als het niet bestond (dixit The Economist) – een eind willen maken, dan krijgen we daarvoor in 2024 een unieke kans. Ze niet benutten en voortgaan ‘à la belge’ zou een vreselijke vergissing zijn.
In deze rubriek heb ik het ooit al eens gehad over het Belgisch wielrennen, dat – zeker bij de profs – voor ± één (1) procent bestaat uit Franstaligen en de rest uit Vlamingen. Nu Philippe Gilbert ermee stopt, blijft er in feite nog één Waalse beroepsrenner over die naam waardig. Een zekere Arnaud De Lie, een Luxemburgse boerenzoon die als eerstejaars prof toch al een zestal koersen heeft gewonnen en die zich – evenals Gilbert – ook vrij behoorlijk in het Nederlands uitdrukt. Voor zover ik weet houdt het daarbij op. Toch blijft men het in onze media steeds hebben over Belgische, bijna nooit over Vlaamse renners.
Dat laatste geldt trouwens niet alleen voor het wielrennen, maar in zowat alle sporten. Zo hebben we deze zomer meegemaakt dat er in het nationale voetbalelftal voor dames, dat de finale haalde van het Europees Kampioenschap, 23 van de 24 speelsters Vlaamse waren en dat die o.m. verplicht werden de brabançonne te zingen.
En het kan nóg erger. De Nederlandsonkundige broertjes Borlée, die om financiële redenen ruzie kregen met hun Franstalige atletiekliga, stapten een jaar geleden over naar de Vlaamse liga en beloofden ook Nederlands te leren, iets wat ze trouwens in het Brusselse lager onderwijs ook gekregen hadden. Sindsdien heb ik hen nog steeds geen woord in die taal horen uitspreken bij de vele interviews door de Vlaamse media, die dat allemaal zonder protest ondergaan Engels kunnen ze wel, net zoals trouwens die Naffi Thiam. Vlaamse centen zijn welkom, maar Vlaams spreken is te moeilijk.
Het gaat niet goed met Open-VLD, die volgens de laatste peilingen onder de 10% grens is gezakt en richting kiesdrempel spoort. De partij wil daar iets aan doen en vond niets beter dan voorzitter Lachaert te laten interviewen op VTM, de bevriende zender die ook Het blauwe Laatste Nieuws onder haar hoede heeft.
Wat Lachaert op VTM ook verklaard heeft, niemand gelooft die man nog en zeker de eigen blauwe achterban niet meer die door diezelfde Lachaert bij zijn verkiezing tot voorzitter een Verhofstadtje deed en koos voor een federale centrumlinkse regering i.pl.v. de centrumrechtse die hij beloofd had. Wat toen ook meespeelde was, dat Crootje achter hem stond en zo meer kans maakte om federaal premier te worden, zeker na de toezeggingen aan de PS. Als Gwendolientje had gewonnen, was zij misschien zelf wel première geworden.
Men vergeet ook niet dat de Vlaamse liberalen de laatste 20 jaar in zowat alle regeringen hebben gezeten en daardoor mede verantwoordelijk zijn voor zowat alles wat er is misgelopen. Het is gewoon een postjespakkerspartij geworden zoals duidelijk werd bij de verkiezing van de nieuwe gouverneur van Oost-Vlaanderen, die de post kreeg o.w.v. haar partijkaart nadat ze pas als vierde was geëindigd in een proef die door de partij zelf was gevraagd. Dat dat in Oost-Vlaanderen kon gebeuren, is trouwens omdat het de enige provincie is waar de partij nog iets te vertellen heeft. Niet omdat ze het daar beter doet, wel o.w.v. de invloed van de plaatselijke politiek belangrijke families, zoals die van De Gucht, De Declerq, Verhofstadt en Decroo. Daarbuiten zijn er misschien nog de Bartjes Somers en Tommelein, beiden niet toevallig afkomstig uit de Volksunie waardoor ze soms nog een Vlaamse reflex schijnen te hebben.
Kortom, Open VLD zal meer moeten doen dan een ‘Lachaertje ‘ om te vermijden dat ze straks helemaal irrelevant wordt.
