In mijn blog van 4 april (‘Het Peter Principe*’) schreef ik al dat Elon Musk zijn al tijdelijke politieke functie van controleur bij het nieuwe ministerie van management-efficiëntie nog eerder had opgegeven dan eerst gepland, omdat hij – volgens mij - het slachtoffer was geworden van het Peter Principe, dat stelt dat elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot hij zijn onbekwaamheid bereikt. Musk bleek een crack in de businesswereld, maar niet in de politiek.
Men kan zich zo stilaan afvragen of dat ook niet geldt voor The Donald zelf…
*Laurence J. Peter was een Canadese pedagoog die bij het grote publiek bekend is voor zijn ‘Peter Principle’, beschreven in zijn boek ‘Why everything always goes wrong’.
Ik kom nog even terug op mijn verhaal over de politieke families. Diegenen die ik opgaf waren, niet toevallig, allemaal van de Open VLD. Geen wonder dat het die partij niet meer voor de wind gaat. Het fenomeen bestaat echter ook elders.
Wiens vader was ooit eens directeur van een vakantiecentrum, zijn moeder burgemeester van een Oost-Vlaamse stad en nu voorzitster van een ziekenfonds? Ze zetelde ook jarenlang in de senaat, net zoals trouwens een van zijn grootmoeders. Zijn broer trouwde in volle corona- crisis en vierde zijn trouwfeest op een luxejacht in de haven van Saint-Tropez, iets wat een doorsnee Belg zich toen hier niet kon veroorloven. En dat zijn er dan allemaal van de ‘partij van de zgz ‘werkman’, ‘La gauche caviar’ is een benaming die haar nu beter past.
Een Gents advocaat-generaal, die als lid van de examencommissie van de Hoge Raad voor de Justitie examenvragen doorspeelde aan een deelnemer, niet toevallig de zoon van de afdelingsprocureur in Brugge en een vrouwelijke rechter in Ieper, krijgt zijn ontslag. Ook die procureur en de dame in Ieper kregen een – zij het mildere – straf, wat ik niet meer dan juist vind.
Het is alleen te hopen dat dit een alleenstaand geval is en doet me denken aan wat in onze politiek schering en inslag is, waar ook bepaalde families niet weg te denken zijn. De Verhofstadts bv, maar ook De Gucht, Decroo, Declercq en andere Lachaerts. Het verschil met Justitie is wel dat men in de politiek die mensen kan wegstemmen.
Gisteren stierf Jim Lovell, een vroegere Amerikaanse astronaut, commandant van de Apollo 13, het toestel dat een ontploffing binnenin meemaakte, waardoor het niet meer op de maan geraakte, laat staan weer op de aarde. Jim’s boodschap aan de thuisbasis in Houston: ‘Houston, we have a problem’ werd wereldbekend toen er later ook een film over werd gemaakt met dezelfde titel.
Diezelfde woorden gebruikten wij ook bij ITS, de International Trucks Service van DAF-Trucks waar ik toen werkte, als iemands headset het niet meer deed en zijn telefoon uitviel. De collega’s wisten dan meteen dat er iets schortte en wat het was.
Jim en zijn twee mede-astronauten konden zich redden via de maanlander die ze aan boord hadden. De man werd tenslotte 97!
Het verschil tussen een specialist en een manager:
- Een specialist is iemand die veel weet van weinig, steeds meer komt te weten van steeds minder en tenslotte alles weet van niets.
- Een manager is iemand die weinig weet van veel, steeds minder komt te weten van steeds meer en tenslotte niets weet van alles!
--
Bovenstaande is maar een grapje, maar als men ziet hoe tegenwoordig over zaken en politiek gediscussieerd wordt, zou men er hier en daar nog iets van kunnen geloven. Heel dat tarievenverhaal bv is één grote klucht, waarvan het einde nog lang niet in het zicht is.
Morgen, zaterdag, is er weer de jaarlijkse Pride in Antwerpen. Ooit in het leven geroepen om de holebi-gemeenschap een stem te geven, is dat een spektakel geworden waar de doorsnee Vlaming zich stilaan steeds meer aan ergert. Ikzelf heb in mijn leven vrienden en collega’s gehad die homoseksueel waren, maar die daar niet mee te koop liepen.
Voor mij is homofilie geen ziekte, maar een afwijking van de gewone norm, zoals bv linkshandigheid. Het tegenwerken zou, o.m. volgens sommige zenuwartsen, ongunstige gevolgen kunnen teweeg brengen in de hersenhelften, maar daar houdt het voor mij ook bij op Dat sommigen daarmee willen uitpakken, o.m. door zich als dragqueen te presenteren – zoals o.m. Sammy Madhi en Koen Crucke - is gewoon sensatie.
Gisteren werd de 80ste verjaardag herdacht van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, en dat betekende ook het einde van WO II.
De reden om de atoombommen te gooien op Hiroshima en Nagasaki was om een einde te maken aan de oorlog met Japan. Na de Japanse aanval op Pearl Harbour drongen de Amerikanen de Japanners terug, maar dat gebeurde eiland na eiland waarbij de US telkens veel soldaten verloren. De meeste Japanners gaven zich niet over en vochten meestal tot de laatste man. Hoe wreed het ook was, het was het enige alternatief om die oorlog meteen te beëindigen zonder verder verlies van eigen manschappen. Vergeten we trouwens niet dat dit voor de allereerste keer in de geschiedenis gebeurde en men toen het resultaat vooraf niet 100% kon inschatten.
Volgens een artikel uit Het Financiële Dagblad aan de hand van ene Bertold Nieuwesteeg (ondernemer en opiniemaker), zou een gezinsvakantie naar Bali evenveel CO2-uitstoot hebben als acht jaar verwarmen, douchen en koken thuis! ‘Misschien toch maar beter een treinreis naar Berlijn’, stelt hij voor. ‘Ofwel reizen een label te geven zoals nu al gebeurt bij koelkasten, woningen en ontbijtgranen’.
Slecht nieuws voor onze wereldreizigers, die al dan niet met pak en zak denken de wereld te moeten gaan ontdekken. Voor het warme weer moet men trouwens tegenwoordig niet meer naar het zuiden. Het is hier al warm genoeg, soms zelf al té warm. Al bij al komen we er hier nog goed vanaf, als men ziet wat er zo allemaal elders gebeurt.
Er lijkt trouwens dit jaar hier meer fruit te zijn dan de vorige jaren. De eerste verse peren worden al te koop aangeboden en zelf ben ik al begonnen met het maken van appelen- en perenlek. Dat doe ik in de eerste plaats met de afvallers, die meer pectine bevatten.
Het zijn weer eens de westerse landen die de Palestijnen ter hulp mogen snellen, dat terwijl de buurlanden – meestal Arabieren en andere moslims – de andere kant uitkijken. In het beste geval mogen onze hulpverleners er een tussenlanding maken, zoals in Jordanië en Egypte, maar daar houdt het bij op. Libanon bestaat alleen nog op papier, Syrië herstelt van een halve eeuw Assad-dictatuur en Iran is al gewaarschuwd met enkele ‘Trumpbommen’, terwijl Hamas en Hezbollah, de vroegere Iraanse sterkhouders in Gaza en Libanon, in de touwen liggen.
En dan zijn er nog de Koerden die zich in oostelijk Syrië versterkt hebben terwijl ze in Turkije hun PKK hebben opgedoekt. Daar heerst Erdogan, de Turkse Poetin die zijn politieke tegenstanders wel niet laat vermoorden, maar ze achter de tralies zet, zodat hij de volgende verkiezingen weer ‘democratisch’ kan winnen.
Zoals ik al eens meer heb geschreven, vechten ze in het Midden-Oosten al 5.000 jaar en zal dat morgen niet eindigen.
In de weekeindeditie van De Tijd stond een interessant interview met voormalig topdiplomaat Frans Van Daele, ooit ambassadeur in de Verenigde Staten en bij de Europese Unie, maar bij het bredere publiek vooral bekend geworden toen hij bij het aantreden van Flup De Laatste, in 1013, diens kabinetschef werd en vond dat Flup het niet kon. ‘Hij kan het niet’, zei hij toen letterlijk.
In het interview doet de heer Van Daele nog enkele markante uitspraken. Zo zegt hij dat als Trump ervoor wil zorgen dat de US de wereldmacht blijven en tegelijk de kosten kunnen afschuiven op hun bondgenoten, The Donald aan het scoren is. Als hij ooit de Nobelprijs voor de vrede wil halen, wordt dat een ander verhaal en moeten we eerst wachten op de resultaten in Oekraïne en Gaza. Daar voegt hij nog aan toe dat Oekraïne en Gaza niet met elkaar te vergelijken zijn. Oekraïne is een soeverein land dat we economisch en militair ondersteunen nadat een buitenlandse mogendheid er is binnengevallen. De situatie in Gaza is helermaal anders.
Zo hoort men het ook eens van een man met ervaring, die trouwens vindt dat de E.U. van Von der Leyen relatief zwak blijft omdat het te verdeeld blijft en het met slechte kaarten nog goed onderhandeld heeft. Vraag is maar of het zo zal blijven.
Ik ben al lang een fan van Rik Van Cauwelaert, die vroeger in Knack en nu in de weekeindeditie van De Tijd zijn commentaar geeft op de Belgische politiek. Als éminence grise in die materie dwingt hij heel wat respect, ook bij mij die het verder tof vindt dat Rik, net zoals ik, uit de school stapte op zijn zestiende en er toch in slaagde zijn zin serieus te blijven doen. Meestal ben ik het met hem eens, maar toch niet altijd en overal, zoals blijkt uit zijn column in de weekeindeditie van De Tijd van dit weekeinde. Daarin heeft hij het over de statistieken i.v.m. met de werkzaamheid en de pensioenen in Europa en Belgenland. Die statistieken kloppen wel, maar Rik maakt hier de klassieke fout dat hij alleen de officiële Belgische cijfers van de werkzaamheid noemt ((72,3%), terwijl iedereen hier stilaan weet dat die voor Vlaanderen iets meer dan 76% bedragen, terwijl die in Wallonië en Brussel de 70% niét halen. Dat terwijl het Europese streefdoel de 80% is. Als specialist ter zake weet Rik dat de federale en de regionale cijfers in dit land niet dezelfde zijn. Het zou dan ook geen schande zijn als hij daar duidelijker voor uit zou komen.
--
Wat in dit land wel nationaal blijft, zijn het weerbericht en de sport. Wat dit laatste betreft is het een publiek geheim dat minstens 75% van de succesvolle sporters Vlamingen zijn – bij het wielrennen zelfs 95% - maar steeds vermeld worden als Belgen. Laatste in de rij is ene Roos Vanotterdijk die bij de wereldkampioenschappen zwemmen in Singapore liefst twee medailles behaalde. Waar is de tijd dat we al blij waren dat er niemand verdronken was (grapje).
In deze rubriek schrijf ik al enkele jaren dat Vlaanderen beter de logistieke draaischijf kan worden van Noordwest-Europa en niet van de landen van de Club Med, met in de eerste plaats Frankrijk. Voor wat de energiebevoorrading betreft blijkt dat niet meer te kloppen. Frankrijk kan nl nog steeds rekenen op heel wat van zijn nucleaire centrales. Nederland heeft de gasbevoorrading vanuit Groningen stopgezet, onze milieuactivisten wilden de kernenergie vervangen door gas en hebben die in feite vervangen door niets. Het gevolg daarvan is, dat bijna zo’n 12.000 bedrijven in Nederland nu wachten op een aansluiting op het net. In sommige gebieden, zoals rond Eindhoven – de zgn technologiecluster Brainport* – zal vóór 2035 geen nieuwe aansluiting mogelijk zijn. Wij hier riskeren hetzelfde als we voor onze bevoorrading niet verder op Frankrijk zouden kunnen rekenen. We zullen er vet mee zijn, met de ‘Green Deal’ van Timmerfrans en Ruttte. Hou je open haard maar in orde; hij zal nog van pas komen.
*Metropoolregio Brainport Eindhoven is een samenwerkingsverband van o.m. ASML, Philips, VDL-Groep en Jumbo Supermarkten.
N.a.v. de vele partijen die, zowel bij ons als elders, persé een einde willen stellen aan de vreselijke toestanden in Gaza, blijf ik erbij dat Hamas de laatste gijzelaars – dood of levend – moet vrijlaten. Dat zou het Israël van Bibi het laatste excuus ontnemen om de slachtpartijen verder te zetten. Ik zou er zelfs nog een voorwaarde bij willen stellen, nl dat Hamas zichzelf zou opheffen. Zo’n beetje als wat gebeurd is in Turkije, waar de Koerdische PKK dit gedaan heeft. Dit niét doen is alleen maar goed voor de plaatselijke politiek om tweederangsfiguren zoals een Mahdi of ons mateke de indruk te geven dat ze nog meetellen en die Gaza misbruiken voor hun eigen binnenlandse politiek.
Bertin Mampaka, een Belgisch-Kongolees politicus die al 21 jaar in het Brussels parlement blijkt te zitten, tegenwoordig voor de MR, is met een origineel idee afgekomen. De man is sinds de verkiezingen van vorig jaar zowaar waarnemend voorzitter van dat parlement geworden en stelt voor het te verhuizen naar het gebouw waarin nu nog even de Senaat zit. Dat laatste is beter gelegen en onderhouden. De oude gebouwen zouden dan verkocht kunnen worden. Sinds hij waarnemend voorzitter is, heeft Mampaka al afstand gedaan van zijn dienstwagen en zijn vergoeding als voorzitter van de Raad van de Franstalige Gemeenschapscommissie. Niet dat de man zo onbaatzuchtig is, want eigenlijk kreeg hij door de twee Brusselse parlementen een dubbele vergoeding en dito dienstwagen, iets wat zijn voorgangers ook al kregen en niét weigerden. We zouden er allemaal eens mee kunnen lachen, maar als het ooit zover komt, moet men wel eerst van Brussel één stadsgewest hebben gemaakt en geen stad én gewest zoals nu laten blijven. Voor wat hoort wat, zou ik zeggen.
Het werd eergisteren verteld op de radio en ik had verwacht dat de kranten van gisteren erover zouden hebben bericht, maar dat was niet het geval. De ‘deal’ tussen Taco en Ursulaatje von der E U was blijkbaar belangrijker.
Hét nieuws was dat China kindergeld gaat betalen voor de eerste drie jaar van elk kind dat daar nog geboren wordt. ‘Na, und?’ hoor ik de’ Duitsers al zeggen, ‘dat doen we toch allemaal?’. In China was dat eerder niet het geval. Meer zelfs, Mao vaardigde ooit een wet uit dat zijn landgenoten niet meer dan één kind mochten hebben. Die wet werd in 2016 geschrapt nadat bleek dat het Chinese bevolkingsaantal elk jaar desondanks flink bleef zakken en het land op dat gebied zelfs voorbij werd gestoken door India. Niettegenstaande men van toen af meer kinderen mocht hebben bleef het aantal geboorten in China dalen, jaar na jaar. Vandaar dat ze nu kindergeld gaan geven om de Chinezen aan te sporen weer méér kinderen te hebben.
Het China van K’zie Ping Ping mag voorlopig wel de wereldleider zijn op het gebied van de elektrische auto’s en de batterij-industrie, onderhuids kampt het met problemen die niet mis zijn. De vastgoedmarkt is stilgevallen en ingestort door een teveel aan bouwprojecten en de Chinezen sparen zich ondertussen arm. De Chinese spaarquota bedragen momenteel 120% van het bbp …
Ik kom even terug op de weigering van De Wever en Francken om op 21 juli ‘Vive la Belgique’ te roepen. Francken hield het wel bij een ‘Vive la Défense’ en nam wraak door achteraf op X het bericht over die rel te beëindigen met ‘Je maintiendrai’, de wapenspreuk, ook nu nog, van het Nederlandse koningshuis. Of het nu nog zo is, weet ik niet, maar toen ik destijds in Eindhoven werkte, stond die slogan ook op de schouderlintjes van de marechaussees, de Nederlandse rijkswachters.
De Franse wapenspreuk "Je Maintiendrai", wat "Ik zal handhaven" betekent, staat op het Nederlandse wapen en het Nederlandse paspoort, omdat het de wapenspreuk van het Huis van Oranje-Nassau is. Willem van Oranje erfde het prinsdom Orange en daarmee de spreuk, die hij aanpaste van "Je Maintiendrai Chalon, de hoofdstad van dat prinsdom’, naar "Je Maintiendrai Nassau". Zijn opvolgers lieten "Nassau" weg en hielden de spreuk "Je Maintiendrai". Uiteindelijk werd deze in 1815 de wapenspreuk van het Koninkrijk der Nederlanden.
Uit die tijd stamt ook de Oranjekleur die Nederland de dag van vandaag nog als een soort nationale kleur beschouwt, o.m. bij internationale voetbalmatchen en koersen.
Er is op de Belgische nationale feestdag – en ook daarna – heel wat te doen geweest in francofone kringen omdat Bart De Wever weigerde ‘Vive la Belgique’ te roepen zoals zijn federale voorgangers dat steeds gedaan hadden. Men vergeet daarbij dat Bart de allereerste Vlaams-nationale Belgische premier is van het land dat nooit meer zal worden uitgevonden. Bart mag dan wel tot de ‘gematigden’ behoren, een zoetwaterflamingant zeg maar, als historicus blijft hij er wel bij dat de scheiding der Nederlanden de grootste ramp is die Vlaanderen ooit overkomen is, iets waarmee ik het eens ben. Hij mag dan veranderen van functie, zegt hij, niet van overtuiging.
Voor de Belgische Franstaligen is het wel even wennen: Vlaams-nationalisten die de zestien bezetten en de PS die voor het eerst sinds decennia in de oppositie is verzeild. Die Vlaamse meerderheid vertaalt zich echter ook nu niet in federaal overwicht omdat België langs alle kanten vergrendeld is.
De echte flaminganten blijven op hun honger en zullen in principe geduld moeten hebben tot de volgende regionale verkiezingen om te komen tot een echte meerderheid in het eigen parlement en dan de Senelle-doctrine toepassen, zoals ik al meermaals geschreven heb.
Er gaat geen dag voorbij of e.o.a. instantie heeft kritiek en gaat niet akkoord met het fameuze zomerakkoord van Arizona. Ze hebben meestal geen ongelijk, maar vergeten even meestal een alternatief voor te stellen. ‘Het geld halen waar het zit’ is niet meer van deze digitale tijd.
Dat er op alle vlakken zal moeten bespaard worden heeft niet alleen te maken met de extra kosten voor Defensie die op ons afkomen, maar vooral met de schuldenberg die zowat alle federale Belgische regeringen hebben opgebouwd sinds Verhofstadt I.
Het enige wat Arizona dan ook kan doen is overal een beetje aan knabbelen (met de zgz ‘kaasschaaf’) en vooral uitstellen waar mogelijk, als het kan tot na de volgende federale verkiezingen, liefst in 2029.
--
Ondertussen wordt er flink gefeest: ‘Tien om te zien’ in Oostende, ‘De Gentse Feesten’ met meer dan 100.000 bezoekers per dag en een tweede weekeinde op ‘Tomorrowland’. Alsof de wereld van Vlad , Taco, Bibi en ‘K Zie Ping Ping geen andere problemen meer heeft. Daarover gaan ze misschien ergens in september wel eens over praten. ’Wie leeft, zal zien’ dient men dan wel letterlijk te nemen, zeker in Gaza en Oekraïne…
De zoon van mijn jongste zus kreeg als kind te maken met een oorprobleem en was een tijd bijna doof. Gelukkig stond de wetenschap niet stil en kreeg hij als puber een chip ingeplant, waardoor hij weer fatsoenblijk kon horen. E.e.a. zorgde er wel voor dat hij een beetje een eenzaat is gebleven. Meestal hoorden we alleen van hem als hij in de zomer naar Sardinië trok waar hij met zijn neven, de zonen van mijn oudste zus, naar de plaatselijke autorally trok. Tot zondag 20 dezer, toen we te horen kregen dat de verstokte vrijgezel – ondertussen bijna 58 – getrouwd was in …Bangkok! We wisten dat hij wel eens op vakantie ging in Thailand, maar trouwen?
Hij bleek er een dame van zijn leeftijd te hebben leren kennen, de hoofdverpleegster van een hospitaal. Die was al wel twee keer getrouwd geweest, maar ook twee keer weduwe geworden en had ondertussen drie zonen en een vijftal kleinkinderen.
We zullen zien hoe het verder verloopt, maar wensen het niet zo jonge koppel het allerbeste. ‘È una bella storia romantica’ schreef een Sardische vriendin uit Zürich toen ik het haar mededeelde. Die vriendin was een dochter van een landmeter waarmee ik op Sardinië had samengewerkt. De man stierf aan een beroerte toen hij nog geen veertig was en liet een vrouw met vier dochters achter, die later ook het geluk had te kunnen hertrouwen met een vrijgezel, net zoals de Thaise dat zelfs twee keer heeft kunnen doen.
‘Het kan verkeren’, wist Brederode al.
--
En dan nog dit: het is al meer gebeurd, maar deze week kreeg ik weer geen Pallieterke. Normaal moet ik het blad op donderdag krijgen, maar nu zou het maandag kunnen worden, een vertraging o.w.v. de nationale feestdag op maandag. The Economist, waarop ik ook een abonnement heb en die van Londen moet komen, kreeg ik vrijdag wél op tijd. Geweldig die Bpost!
De hervormingsregering die Arizona wil zijn, komt er dan toch. Zoals ik al meldde in mijn lijst ‘Only in Belgium’, was dit land zowat het enige ter wereld zonder werkloosheidbeperking. Dat gaat nu veranderen. In navolging van een reeks andere Europese landen wordt er ook een pensioenmalus ingevoerd, waarvoor wie onvoldoende lang heeft gewerkt en toch met vervroegd pensioen wil gaan, daar financieel voor gestraft wordt. Ook de gelijkschakeling van de ambtenarenpensioenen met die van de andere werknemers komt er zonder grote aanpassingen. Op termijn zal die voor iedereen berekend worden op een hele loopbaan en niet op de laatste 10 jaar zoals dit nu voor de ambtenaren is. Nachtarbeid zal straks in alle sectoren worden toegelaten en onder nachtdienst zal men voortaan verstaan vanaf middernacht tot 5 uur ’s ochtends
Het plan De Wever wordt vergeleken met het Globaal Plan van Jean-Luc Dehaene, maar dat klopt niet helemaal. Anders dan in de jaren 1990 zal het tekort op het Bruto Binnenlands Product (bbp) van 6,5% niet op korte termijn kunnen worden opgelost. Volgens De Wever zelf zal men daar twee legislaturen voor nodig hebben. Dat beloven nog enkele jaren van discussies te worden.
