De ratten verlaten het zinkend schip. Zowel Stevaert als Vande Lanotte kiezen eieren voor hun geld en een vaste(re) job, nu ze weten dat Paars 2 een ramp dreigt te worden. Als de huidige staatsstructuur blijft bestaan, is Steve Stunt zeker van een dikbetaalde baan tot aan zijn pensioen. Vergeten we echter niet dat Verhofstadt in een vroeger leven de provincies ooit al eens heeft willen afschaffen. Als hij (of iemand anders) daar later op terugkomt (we hebben die provincies nl voor niks meer nodig) dan zou de vroegere cafébaas misschien toch nog eens naar wat anders moeten uitzien. Stevaert werd (en wordt) opgehemeld als de man die de SP.a terug op de kaart heeft gezet. Dat was ook zo na de federale verkiezingen van 2003, toen hij een groot deel van de Agalev kiezers aan zijn kant kreeg. Volgens de krant "De Morgen (denk links, leef rechts), was Stevaert opeens "God". Het zou daarna met de Limburgse God echter bergaf gaan: - Agalev vocht terug, werd "Groen!" en slaagde erin een deel van zijn achterban terug te winnen bij de regionale verkiezingen van 2004. - Bij diezelfde verkiezingen gingen de socialisten weer achteruit, niet alleen o.w.v. de betere resultaten van de groenen, maar vooral omdat ze, samen met alle Waalse partijen (tégen alle Vlaamse partijen) vóór de vreemdelingenstemwet hadden gestemd. - Bij het debacle van Brussel-Halle-Vilvoorde leed "God" trouwens ernstig gezichtsverlies, toen hij samen met de blauwe stroman Somers vóór de cameras zijn handtekening zette onder de belofte die kieskring te zullen splitsen. "Gods" handtekening bleek niet veel meer waard te zijn. - Ondertussen leek Steve Stunt, vroeger goed voor een nieuw idee om de zoveel dagen, ineens zijn inventiviteit verloren te hebben. Zijn "alles gratis" politiek deed het niet meer, tenzij misschien in delen van Limburg. De meeste verstandige mensen waren er nl achter gekomen dat er steeds iemand dat "gratis" moest betalen en dat het meestal de belastingbetalers waren. Maar, zoals gezegd, Stevaert heeft nu een vaste job tot aan zijn pensioen. Het is wel gemakkelijk als ge daar zelf over kunt beslissen, niet? Doet me denken aan (toevallige?) partijgenoot Luc Van Den Bossche die zichzelf ook benoemde tot directeur van Biac. --- De nieuwe voorzitter van de Vlaamse socialisten wordt Johan Vande Lanotte, die daarmee ook op rozen zit. Hij zal nl die functie kunnen combineren met die van volksvertegenwoordiger en is daarenboven nog universiteitsprofessor. Ook Vande Lanotte ziet het bij Verhofstadt niet meer zitten, als zal hij dat zo wel niet toegeven. Als minister van begroting heeft hij al enkele jaren na elkaar een aantal spectaculaire kunstgrepen moeten uitvoeren om een begroting in evenwicht te kunnen presenteren. Denk maar aan het overhevelen van het Belgacom pensioenfonds, dat tegelijk moest dienen voor het dempen van het gat in de begroting én het zilverfonds én het naar beneden brengen van de staatsschuld (iets wat niet kàn, maar we leven in België). Nu Verhofstadt op zoek moet naar een extra één miljard euro, omdat de OESO België verteld heeft dat er dit jaar slechts een groei zal zijn van 1,3%, mag Vande Lanotte die onmogelijk taak uitvoeren. Misschien vindt hij er ook dit keer wel iets op, maar erg veel zal het hem niet meer kunnen schelen. Eens de laatste begrotingscontrole van einde juni voorbij, is er immers de vakantie en daarna stapt hij op. --- En dan nog dit: De SP.a zal nu geleid worden door de acteurs uit de soap "Zonen & Dochters": het trio Freia Van Den Bossche, Bruno Tobback en Peter Vanvelthoven, "versterkt" met Frank Vandenbroucke, de man die uit de federale regering werd verbannen omdat hij zowaar enige Vlaamsgezindheid begon te vertonen. Toch maar goed dat het allemaal echte democraten zijn!
Met "L'Enfant" hebben de gebroeders Dardenne hun tweede gouden palm in Cannes behaald. Voorwaar een hele prestatie voor deze twee mensen, die heel professioneel bezig zijn. Toch dient e.e.a. ook hier gerelativeerd te worden. Zoals hier en daar reeds vermeld, maken de broers Dardenne échte films over échte problemen. Dat klopt volkomen. Die échte problemen moeten zij trouwens niet ver gaan zoeken, die vinden zij buiten aan hun voordeur. De broers wonen nl in de buurt van Seraing, een troosteloze streek met een werkloosheidsgraad van ergens rond de 20%. Die werkloosheid is daar zo structureel dat niet alleen hele families, maar zelfs hele generaties er sinds vele jaren geen werk meer hebben. Soms maakt men het mee dat zowel ouders, kinderen als kleinkinderen er werkloos zijn. Wie er werk heeft, "is" dan meestal nog aan de Staat of bij de alomtegenwoordige Parti Socialiste die er haar cliënteel verzorgt. De streek wordt er gekenmerkt door enkele oude steengroeven wier stofferig poeder overal aanwezig is, zwarte huizen, verlaten fabrieken. Einde van de jaren negentig, toen men overal volk tekort kwam, konden de inwoners van deze streek gemakkelijk werk vinden in de buurt van Maastricht, 10/15 km verderop, maar niemand wou daar naartoe. Stel je voor, daar sprak men geen Frans. Een typische Waalse benadering, want in West Vlaanderen werken wel zo'n paar tienduizend Noord Fransen, die hun best doen twee woordjes Westvlaams te spreken (In de regio Rijsel wordt er trouwens steeds meer Nederlands geleerd, zelfs op school!). Eenzelfde situatie maakt men ook mee rond Brussel, waar ook een werkloosheidsgraad is van boven de 20% en waar men zelfs geen werk ter plaatse aanneemt omdat men de taal van de meerderheid van de bevolking niet wil spreken... Voor de rest maakt de parti socialiste er zich helemaal niet druk om, of er daar werk is of niet. Zolang de Belgische Staat (lees: de Vlamingen) blijft zorgen dat er vervangingsinkomens zijn, blijft men nog liever werkloos. Het is ook daarom dat dezelfde partij (en haar zusterpartij bij ons) zo voor de immigranten is: die zorgen voor een nieuwe stroom van proletariërs, nieuwe klanten die zij aan zich kunnen binden. Om terug te komen op de broers Dardenne, nogmaals: knap werk. Zij doén tenminste iets. Maar, zoals gezegd, het wordt hun wel gemakkelijk gemaakt. Een Vlaams cineast zou dergelijke droevige verhalen niet verfilmd krijgen, tenzij hij over een zeer ruime fantasie zou beschikken. Die fantasie hebben de Dardennes niet nodig: zij zien de miserie het elke dag vóór hun ogen plaatsvinden...
Enkele weken geleden schonk een draagmoeder, ergens in de Verenigde Staten, het leven aan een vijfling. Voor haar "job" had ze de wensouders, een koppel dat geen kinderen kon krijgen, vijfduizend dollar gevraagd. Toen men echter tot de vaststelling kwam dat alles vrij goed verlopen was en alle vijf de kindjes in leven waren, besloot de draagmoeder geen geld te aanvaarden, daar ze er van uitging dat de wensouders met een vijfling al onkosten genoeg zou hebben. Van een menselijke daad gesproken, zeker als we die vergelijken met wat in ons eigen Vlaanderen is gebeurd, waar een draagmoeder uit St. Lievens Houtum (nota bene: hetzelfde dorp waar die moord en zelfmoord onder advokaten plaatsvond!) er niet beter op vond dan de wensouders voor de gek te houden. Eerst vertelde zij hen dat het kind dood was (ze had toen al wel 3000 euro gekregen), daarna bleek dat niet zo te zijn, maar wou ze het kind niet afstaan en nu blijkt dat ze het gewoon "verkocht" heeft via het Internet. Van een gewetenloos mens gesproken! Nu is het wel zo dat onze wetgeving (weer) eens in gebreke is gebleven, maar dat neemt niet weg dat het hier om mensonterende zaken gaan. Men is dit land niet half streng genoeg voor misdaden tegen kinderen. In de verdorven maatschappij waarin we terecht zijn gekomen zijn kinderen nog bijna het enige waaruit de onschuld spreekt. Zich daaraan vergrijpen kan niet erg genoeg gestraft worden. Om te beginnen zou men voor misdaden tegen kinderen de Wet Lejeune buiten werking moeten stellen. Die laat criminelen terug vrij na het uitzitten van één derde van hun straf "als ze zich in de gevangenis goed gedragen". Welnu, pedofielen en aanverwanten gedragen zich altijd goed in de gevangenis, want daar krijgen zij niet de kans hun lusten uit te werken. Ik lach ermee als men spreekt van zware straffen en dan hoor dat dergelijke mensen een paar jaar gevangenis hebben gekregen. Wie bv drie jaar krijgt, is na één jaar vrij, dikwijls zelfs meteen omdat het sujet meestal reeds in voorhechtenis heeft gezeten. Een lachertje! Als men zaakjes met "babes" doet, noemt men dat mensenhandel. Als het gaat om "babies" kan het zo goed als niet bestraft worden. Het is hoog tijd dat men daar iets aan gaat doen en zich wat minder gaat bezig houden met flitspalen en rookverbod...
Toen Gerard Schröder voor de eerste keer verkozen werd tot Bundeskanzler in Duitsland, verscheen er in Time Europa een artikel over hem met als titel "A man with a plan". Wat speciaal was aan dat artikel (ik had het moeten bijhouden) was, dat, als men het gelezen had, men tot de conclusie kwam dat de man helemaal geen plan had! Na enkele jaren werd dat allemaal duidelijk, ook voor de meeste Duitsers. Een vreselijke watersnood, twee jaar geleden, zorgde er echter voor dat Schröder een goede crisismanager bleek waardoor zijn imago flink werd opgepoetst en hij nog nipt kon herkozen worden. Toch had Schröder zich zelf niet herkiesbaar mogen stellen. Hij had de Duitsers immers beloofd, dat hij dat niet meer mee zou doen als er in Duitsland méér dan 4 miljoen werklozen zouden zijn. Zoals bij echte politiekers wel eens meer gebeurt (denk maar aan B-H-V), slikte hij echter zijn belofte in en kon hij dus toch aan een tweede ambtstermijn beginnen. Vandaag, na de zoveelste zware verkiezingsnederlaag in een deelstaat (Rijnland-Westfalen, zeg maar: het Ruhrgebied) en met meer dan vijf miljoen werklozen, heeft Schröder begrepen dat hij zich beter niet langer aan de macht vastklampt. De man heeft dan toch ergens nog een greintje eergevoel. Dat greintje eergevoel moet men bij zijn Belgische tegenhanger niet gaan zoeken. Ook wij staan ervan te kijken dat er in het grote Duitsland, de vroegere locomotief van Europa, nu meer dan vijf miljoen werklozen zijn. Bij nader toekijken, is dat slechts iets meer dan 7% van de bevolking. Bij ons zijn er ook reeds meer dan één miljoen werklozen.Wij zijn echter slechts met tien miljoen (de Duitsers met tachtig miljoen), wat betekent dat bij ons méér dan TIEN procent werkloos is. Dit is bij ons echter geen reden om er zich druk over te maken. Men belooft dan 200.000 extra werkplaatsen en de bevolking is weeral gerustgesteld. Of niet?
De presidentsverkiezingen in Kongo zijn voor een jaar uitgesteld en zullen dus niet vóór 2006 plaatsvinden. Daar is in Kinshasa en elders in dit onmetelijke land al tegen betoogd; hier en daar zouden er bij betogingen al doden gevallen zijn. Het probleem met die verkiezingen is, dat menig gewone Kongolees denkt dat daarmee zijn problemen gaan worden opgelost, zo een beetje dezelfde situatie die men had bij de onafhankelijkheid. Het ontwaken zal droevig zijn. Kongo's problemen zijn niet op te lossen. Waar de meeste Europeanen in het algemeen en Belgen in het bijzonder niet bij stil staat, is dat we hier praten over een land van meer dan twee miljoen vierkante kilometer. Dat is ongeveer zo groot als het Europa van de zes (Benelux, Duitsland, Italië en Frankrijk) plùs Spanje, Portugal, Denemarken en Groot Brittanië! Hou er dan rekening mee dat er hoegenaamd geen infrastructuur meer bestaat die naam waardig, geen (spoor)wegen, geen bruggen, geen elektriciteitsvoorzieningen zoals wij die kennen, geen vaste telefoonlijnen (Men kan er GSM-men op voorwaarde dat er nergens een mast omwaait, zoals kortelings bij Kinshasa gebeurde, waardoor er zelfs geen internet meer was). De geplande verkiezingen moeten gefinancierd worden door het Westen en zullen tijdelijk voor enkele tienduizende jobs zorgen. Eens de verkiezingen voorbij, gaat alles weer naar af. Wie er daar ook president wordt, niemand krijgt er de problemen opgelost. Er is nl niet alleen geen infrastructuur meer, er is ook geen middenkader meer, er is feitelijk niets meer. Ongeveer driekwart van de bevolking werkt er in wat men eufemistisch het "informele circuit noemt", zeg maar het zwartwerk (dat is daar letterlijk en figuurlijk!). Het land is een van de vruchtbaarste van Afrika, maar alles wat er op landbouwgebied was, is verwaarloosd en wat er nog is wordt slecht onderhouden of uitgevoerd. Bijna het enige dat België nog invoert uit zijn oude kolonie zijn edelstenen en edele metalen (± 95% van de invoer). Wij hebben in Afrika twee fouten gemaakt. De eerste was dat we er naartoe trokken, de tweede dat we er (hals over kop) zijn weggetrokken. Kongo was (en is) een veel te groot land om als één staat te kunnen blijven bestaan. Toen indertijd de rijke Katanga provincie zich wou afsplitsen, mocht dat niet "omdat de rest van het land dan arm zou blijven". Als Katanga onafhankelijk was geworden en een zekere welvaart had gekend, dan zouden ook de aangrenzende regio's daar mee van geprofiteerd hebben. Nu zijn ze allemaal arm, Katanga inbegrepen. Dit is trouwens een situatie die men ook in andere Afrikaanse landen tegenkomt. Door star te houden aan de koloniale grenzen zal er in zwart Afrika nooit rust komen, zullen de wantoestanden er blijven bestaan en zal dat continent het slachtoffer blijven van benden uitbuiters, onder welk mom ze zich ook voordoen.
In de jaren zestig van de vorige eeuw schreef een Amerikaans diplomaat, wiens naam ik vergeten ben, een succesboek met de naam "The Ugly American", vrij vertaald: "De domme Amerikaan". De man werkte voor de Amerikaanse diplomatie in Azië en maakte daar mee dat Amerika heel wat geld en prestige verloor omdat geen enkele Amerikaan "over de grens sprak", hij de inboorlingen dus niet verstond en hun cultuur al evenmin. De geschiedenis herhaalt zich nog altijd en met het incident rond Saddam in zijn onderbroek zijn we ondertussen beland bij episode nummer zoveel. De foto's van Sadam zijn ditmaal wel in een Britse krant verschenen (The Sun), maar het zijn de Amerikanen die Saddam bewaken en dus moet er minstens één van hen bij betrokken zijn geweest. De stommiteiten begonnen bij de Abu Graib gevangenis van Bagdad, waar bewakers gevangenen vernederden en mishandelden. Dit was niet goed te praten, zelfs niet in oorlogstijd, waar men wel eens meer meemaakt dat mensen hun verstand verliezen. Met een beetje gezond verstand hadden die Yankees immers moeten weten dat het rondsturen van foto's en video's voor hen falikant zou aflopen en het publiceren ervan zeker. Dé clou was echter het bericht van het toch respectabel geachte weekblad Newsweek, dat wist te vertellen dat Amerikaanse gevangenisbewakers een koran door het toilet hadden gespoeld in Guantanamo. Het uitbrengen van dit nieuws, voor de moslims een heiligschennis, had zo'n desastreus effect in de moslim wereld, dat, tijdens betogingen ertegen, minstens 16 mensen om het leven kwamen. Toen er dan een onderzoek kwam vanwege het Amerikaanse Gerecht, bleek dat het, oeps, om een vergissing ging! Eigenlijk had men dit meteen moeten weten. Daar in Guantanamo zullen waarschijnlijk wel normale westerse toiletten staan, geen "Franse", ttz die met dat gat in de grond. Nu moet ge eens proberen een boek door een toilet weg te spoelen; dat lukt nooit. Dat moslims in arme landen, waar ze waarschijnlijk niet eens een fatsoendelijk toilet hebben, daar in trapten, is nog aan te nemen. Dat de redactie van een wereldvermaard weekblad daar in tuimelde, zegt genoeg over van het niveau van de huidige berichtgeving...
"België is op sterven na dood. Dat is het resultaat van de tientallen communautaire compromissen en politieke koopjes die werden gesloten. (...) Nergens ter wereld bestaat er een federale staat waarvan, zoals dat in België het geval is, de territoria van de deelgebieden elkaar overlappen. (We moeten) streven naar duidelijk afgescheiden deelgebieden, waar de faciliteiten definitief verdwijnen. (...) Het alternatief is het wanordelijk uiteenvallen van het land. Het ogenblik waarop dit dreigt te gebeuren, is misschien niet zover meer af. Het volstaat dat (...) de Franstaligen beslissingen nemen die flagrant in strijd zijn met de Grondwet en de wetten van dit land, opdat in Vlaanderen een meerderheid zou gevonden worden om de Belgische staat definitief op te geven. (...) Nog eens een kaakslag te moeten verduren, is een vernedering die negen op tien Vlamingen niet meer zullen slikken". --- Bovenstaand verhaal is een uittreksel uit het Burgermanifest, geschreven door Guy Verhofstadt in 1992, onder de titel: " Denkend aan Vlaanderen"! Het is bijna onwaarschijnlijk, dat iemand die dat schreef, daarna de kans kreeg er effectief iets aan te doen maar, in plaats daarvan, een bocht van 380 graden maakte en volledig het tegenovergestelde heeft gedaan (en nog doet). De idealist Guy Verhofstadt is verworden tot een gemene zaktivist, die alles wat hij gedaan heeft en nog doet sinds hij premier is, ondergeschikt heeft gemaakt aan het postje dat hij nu bekleedt. De partij, die hij heeft opgericht en uitgebreid, leidt hij nu regelrecht naar de verdoemenis. Merkwaardig is, dat in datzelfde manifest Verhofstadt in het laatste hoofdstuk oproept tot de vorming van een nieuwe beweging en daar dan begint met een uitspraak van de Oostenrijker Friedrich Hayek, de kampioen van een vrije markt kapitalisme gebaseerd op de totale vrijheid. Die uitspraak luidt zeer betekenend: " Wie zijn principcs niet naleeft, gaat naar de hel"!
Vandaag, 19 mei 2005, wordt 't Pallieterke 60 jaar. Een uitzonderlijke prestatie voor een spotblad dat in mei 1945 werd opgericht door Bruno De Winter, journalist bij het Handelsblad. De Winter schreef in dat Handelsbald al een column waarin hij op spottende wijze de naoorloogse toestanden hekelde, vooral dan de in Vlaanderen onmenselijke repressie en epuratie, die in brutaliteit zijns gelijke niet vond in de westerse wereld. Er was heel wat moed nodig om zoiets in die tijd te ondernemen. Veel van zijn uitspraken zijn legendarisch gebleven, iets waar ik nog wel eens op terugkom. Tien jaar later stierf De Winter echter aan een hartinfarct op amper 45 jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn toen enige vaste medewerker Jan Nuyts, een overtuigde Vlaams nationalist, die het blad tot voor enkele jaren heeft geleid. Nuyts stierf op 8 juli 2002 (hij werd 82) en had ondertussen de fakkel doorgegeven aan Leo Custers, ex-journalist bij o.m. de Gazet Van Antwerpen. 't Pallieterke blijft een unicum in de journalistieke wereld en daarmee bedoel ik niet alleen België, maar heel West Europa. Het blad is compleet onafhankelijk, heeft geen partij achter zich, geen persmagnaat à la Van Thillo, zelfs zo goed als geen reclame (de weinig reclame die erin staat wordt nog door de redactie geconditioneerd). Het blad leeft bijna uitsluitend van de bijdrage van zijn lezers en dat zouden er momenteel meer dan 20.000 zijn. In onze huidige politiek correcte wereld zijn bijna alle kranten en weekbladen gemuilband. Veel zaken kan of mag men niet meer schrijven. "De Tijd" werd zopas overgenomen door de groep Van Thillo en zal in de toekomst ook kleur moeten bekennen. De Gazet van Antwerpen is "gestevatiseeerd" sinds ze eigendom geworden is van die Limburgse familie die de ex-kok in haar vriendenkring heeft. Als men zaken te weten wil komen die in de andere media het licht niet mogen zien, is er één oplossing: 't Pallieterke lezen, iets wat doe sinds 1955 (mijn eerste nummer was dat met het overlijdingsbericht van Bruno De Winter). Buiten Leo Custers schrijven in 't Pallieterke een hele krans van uitgelezen journalisten, sommigen zoals Paul Belien en Marc Platel die door hun vroegere kranten (respectievelijk De Gazet Van Antwerpen en Het Belang van Limburg) werden ontslagen o.w.v. hun Vlaamsgezindheid, anderen die onder een schuilnaam schrijven, maar niet minder bekwaam zijn in hun genre (politiek, sport, film, muziek, kolder). Medewerkers die zich politiek engageren, dienen hun ontslag te geven (zoals vroeger o.m. Gerolf Annemans). Op die manier blijft het blad op en top onafhankelijk en kan het blijven steunen op zijn drie dogma's: - "Wat niet lachend kan gezegd worden is de waarheid niet" - "Vlaanderen eerst" - "Vrank en vrij"
Ik heb 't Pallieterke een email gestuurd met gelukwensen én daarbij het gedicht van Albrecht Rodenbach waarmee ik ook mijn blogs begin: "Strijden eeuwig Strijden leeuwig Strijden,makkers, 't is ons lot. Strijd het heden Strijd 't verleden Strijd de toekomst, rust bij God"!
Wij hebben vroeger negen jaar in Italië gewoond. Een van de diensten die daar niet serieus werkte, was de post. Daarover waren ginder nogal wat sarcastische moppen te horen. Een bekende was die van de brief van Paulus aan de Latijnen, die de week daarvoor zou zijn aangekomen. Het is hier bij ons al niet veel beter. Af en toe leest men daarover in de kranten, maar het wordt pas duidelijk als men zelf eens zoiets meemaakt. Dat "geluk" heb ik zopas gehad. In een plaatselijk reclameblaadje had ik een advententie gezien van Black & Decker waarin, bij aankoop van een bepaald toestel, men er een ander gratis bijkreeg. We waren net zinnens de buitenkant van het houtwerk van ons huis een nieuwe beurt te geven en hadden feitelijk nog een schuurmachientje nodig om de moeilijk te bereiken plaatsen te kunnen afschuren. Ik kocht zo'n toestel bij de Gamma in Turnhout en moest, om een tweede toestel gratis te krijgen, naar Black & Decker een brief schrijven waarbij ik een ingevuld formulier opstuurde, plus het aankoopticket en de streepjescode van het aangekochte toestel. Om zeker te zijn dat er niets verloren ging (die aankoopbon was tegelijkertijd nodig voor eventuele latere garantieclaims), verstuurde ik alles per aangetekend schrijven, op 06.04.05. Toen ik drie weken later nog steeds geen nieuws had, schreef ik Black & Decker opnieuw om te vragen hoe het stond. Enkele dagen later kreeg ik een telefoontje van de firma waarbij een vriendelijke dame me vertelde, dat zij mijn aangetekend schrijven niet ontvangen hadden en dat dat eigenlijk logisch was, want ik had het verstuurd naar een postbus. Ik ging dus naar het plaatselijk postkantoor, waar men mij niet alleen vertelde, dat mijn aangetekend schrijven was afgeleverd (weliswaar drie weken nadat het verstuurd werd), maar mij ook een kopie gaf van een afschrift van de post waarop dat bevestigd werd. Dat men geen aangetekend schrijven naar een postbus kan sturen, werd ontkend. In dat geval stopt de postbode een kaartje in die postbus, waarmee men op het plaatselijk postkantoor het schrijven kan ophalen. Ondertussen had ik ook een e-mail adres van Black & Decker gekregen en liet ik hen het nieuws van de Post weten, waarbij ik hen vertelde dat ik een brief met de bevestiging van de Post zou opsturen. Dat gebeurde op maandag, tweede Pinksterdag. Eén dag later bracht de postbode mij mijn aangetekend schrijven van 06.04.05 terug met de mededeling dat men het niét had kunnen afgeven! Dat was dus, op één dag na, zes weken nadat ik de brief had gepost. Ik heb nu een aangetekend schrijven terug gekregen dat niet kon worden afgeleverd én tegelijkertijd een bewijs dat het op 25.04.05 wél was afgeleverd. Dat is dan de Post in België anno 2005, een bedrijf dat over enkele jaren zou moeten gaan concurreren met de privé! P.S. Black & Decker treft in dit hele verhaal geen schuld. Ik heb hen weer op de hoogte gebracht van de laatste ontwikkelingen en hen alles opnieuw verstuurd per normale post (géén prior!) en ze hebben mij al laten weten de zaak zo spoedig mogelijk te zullen afhandelen...
In Frankrijk heeft de regering Raffarin de feestdag van tweede Pinksterdag afgeschaft. De officiële verklaring daarvoor is, dat de Franse regering geld wil vrijmaken voor een betere opvang en begeleiding van de ouderen, dit nadat twee jaar geleden zo'n vijftien duizend Franse oudjes de toen heersende hittegolf niet overleefd hadden. Het zou dus gaan om solidariteit. Dat woord verkoopt altijd goed, vraag het maar eens aan de Belgische politiekers (misschien hebben de Fransen de keuze van dat woord wel bij ons gehaald!). De échte reden is dat Frankrijk het tegenwoordig evenmin makkelijk heeft om de Europese norm van 3% te halen. Wat er bij onze zuiderburen nog bijkomt, dit t.o.v. de hen omliggende landen, is dat men daar enkele jaren geleden de werkweek van 35 uren heeft ingevoerd. Die kost de Franse economie handenvol geld en brengt de Franse fiscus heel wat minder geld in het laatje. Het afschaffen van een feestdag zou zo'n 80 miljard euro opbrengen en dus een (eerste?) tegenwicht vormen voor het verlies dat het land lijdt o.w.v. die ingekorte werkweek. Die uitleg zul je echter officieel niet horen. --- Bij ons is er al enige tijd sprake om er nog een feestdag bij te doen, het tegenovergestelde dus van wat in Frankrijk gebeurt. De ambtenaren krijgen reeds enkele jaren de elfde juli als feestdag, maar het gros van de modale werknemers moet die dag nog steeds werken. Als men ziet dat Vlaanderen continu in accute geldnood zit, zie ik dat de eerste jaren niet veranderen (ook weer de "solidariteit", weet je wel!). Een alternatief zou zijn bv de 11de november als officiële feestdag af te schaffen en die dag dan te nemen op 11 juli. Men moet daarom die Eerste Wereldoorlog niet vergeten, maar hem gewoon vieren zonder speciale feestdag, of die feestdag in het weekeinde laten vallen zonder hem te recupereren, zoals dat met andere weekeindfeestdagen gebeurt. --- En daarmee zijn we dan bij een ander punt aangeland. België is zowat het enige land waar men een feestdag, die tijdens het weekeinde valt, op een ander dag kan recupereren. In Nederland bv heeft men vorig jaar drie feestdagen minder gehad, omdat zowel de eerste als de tweede Kerstdag (een feestdag in Nederland) als Nieuwjaar tijdens het weekeinde vielen. Dit jaar verspeelden onze noorderburen Koninginnedag, die ook al tijdens het weekeinde viel. Toch maar goed dat wij in een rijk land leven!
Heb je al eens geprobeerd aan buitenlanders de situatie in België uit te leggen? Dat is helemaal niet gemakkelijk. Jaren geleden werkte ik op de afdeling Bezoeken van een internationaal bedrijf en heb ik dat af en toe wel eens getracht te doen. Als ik bv. Fransen, Spanjaarden of Italianen op bezoek kreeg en de Vlaams Waalse tegenstellingen in België kwamen ter sprake, had ik de gewoonte de zaak om te draaien. Ik vroeg hun dan, wat er bij hen zou gebeuren als de macht in hun land in handen zou komen van een minderheid van Bretoenen, Basken of Zuid Tirolers. Het antwoord was meestal, dat het dan oorlog zou zijn. Wij, Vlamingen, denken daar niet aan en dat is maar goed ook. Toch zegt het iets over de slaafsheid waarmee wij ons lot ondergaan. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de eeuwenlange onderdrukking die wij hebben meegemaakt van achtereenvolgens Spanjaarden, Oostenrijkers en Fransen. Toen België ontstond waren we wel de meerderheid, maar economisch waren we toen de minderen van het Waalse gebied dat zich gesteund voelde door grote buur Frankrijk en in feite de kolonisatie politiek ervan doorzette.
Als je ziet hoe vlot Nederlanders zijn t.o.v. Vlamingen, die meestal wel beter geschoold zijn en harder werken, maar dit niet te gelde schijnen te kunnen maken, dan heeft ook dat iets te maken met het verleden. Vergeet niet, dat Nederland is kunnen groot worden, niet alleen omdat het onafhankelijk was en zich op die manier beter kon ontplooien, maar ook doordat er toen, na de inval van de Spanjaarden, honderdvijftig duizend Zuid Nederlanders naar het noorden waren gevlucht. De nazaten van die vluchtelingen hebben er niet alleen voor gezorgd dat Nederland in de kortste keren zijn gouden eeuw meemaakte, zij zelf hebben er zich volledig kunnen ontplooien en zijn er nooit het slavenvolk geworden zoals dat wat er in het zuiden is gebleven.
Vlaanderen heeft sindsdien nog grote mensen voortgebracht, maar het waren meestal enkelingen. De grote massa werd onder de knoet gehouden, eerst door de vreemdelingen, daarna door de Belgische staat. Elke poging tot politieke emancipatie werd de kop ingedrukt: na de eerste wereldoorlog door de vervolging van de Fronters, na de tweede door een genadeloze repressie die van de Vlamingen de enige schuldigen van de collaboratie heeft gemaakt.
De zaak Brussel-Halle-Vilvoorde heeft nog eens duidelijk gemaakt dat Vlamingen in België niets te vertellen hebben, zelfs al vormen ze de meerderheid, zelfs al zorgen ze ervoor dat het land voorspoed kent, zelfs al hebben ze de Wet mee. Zolang de francofone minderheid Vlaamse politiekers vindt dit bereid zijn hun overwicht te verkopen voor een bord linzensoep, zal het hier nooit veranderen
Voor zover dit nog bewezen diende te worden is, bij de niét splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde gebleken, dat na 175 jaar België en 25 jaar zgz federalisme, de Vlamingen in dit land nog steeds tweederangs burgers zijn. "Elke Belg is gelijk voor de Wet", zegt de Grondwet, maar de huidige machthebbers trekken zich van die Grondwet geen barst aan en blijven er mee voor zorgen dat waar franstaligen buiten hun landsgrenzen faciliteiten krijgen en voor hun eigen partijen kunnen blijven stemmen, de Vlamingen dit niét kunnen. Dit is gewoon apartheid van het ergste type. Hoe vernederend de nederlaag voor Vlaanderen in de zaak Brussel-Halle-Vilvoorde is, wordt pas duidelijk als men de krantenkoppen in de franstalige kranten leest: - "Goed gedaan" (in het Nederlands!) in La Capitale, met daarbij een foto van de voorzitters van de Waalse partijen. - "Triomf: akkoord noch crisis" in de Libre Belgique. - "Franstalige zege? Uiteraard" in de Soir, die Verhofstadt daarbij feliciteert met zijn "staatsmanschap". - "Striemende nederlaag voor Vlaanderen" in La Dernière Heure. Duidelijker kan het niet. België is niet alleen het laatste kunstmatige land in Europa, zoals de Britse Times begin dezer week schreef (reportage van hun man uit Brussel), maar is ook de laatste nep democratie van het vrije Westen, waar een meerderheid van 60% van de bevolking de wet van een dan nog anderstalige minderheid moet ondergaan. Dit alles terwijl het de Vlaamse meerderheid is die ervoor zorgt dat het in dit land goed leven blijft. Vlaanderen zorgt voor meer dan 80% van de export en betaalt in zijn eentje niet alleen de levcnsstandaard van het failliete Brussel en het marxistische zuiden, maar daarenboven nog de totaliteit van de staatsschuld, die nog altijd ± 100% van het BNP bedraagt. Probeer dit maar eens uit te leggen aan buitenlanders (en begin dan liever niet bij Bretoenen, Basken of Corsicanen, want die zouden in zo'n situatie al lang de wapens hebben opgenomen). De schuld van hoe het zover is kunnen komen ligt trouwens niet bij de franstaligen, maar bij de Vlaamse volksvertegenwoordiging, die haar primaire taak, nl het vertegenwoordigen van eigen bevolking, niet kan of wil uitvoeren. Dé Quisling van de hele paarse bende blijkt dan tenslotte iemand te zijn die vroeger burgermanifesten schreef en die, sinds hij bij de vleespotten zit, een bocht heeft gemaakt van 180°. Er valt voor de Vlamingen dit jaar niets te vieren. Nederlagen viert men niet...
Toen Bart Debie, voormalig Antwerps politiecommisaris die het korps verliet en veiligheidsadviseur werd voor het Vlaams Belang, ergens in december van vorig jaar een vergadering van buurtbewoners verliet in Antwerpen Noord, werd hij door een drietal mannen aangevallen. Waarschijnlijk van die verdraagzame die een bepaalde partij niet verdragen omdat ze vinden dat ze onverdraagzaam is (doordenkertje). Debie legde klacht neer (hij weet hoe dat werkt) en er werd een proces verbaal opgesteld. Toen hij twee maanden later nog steeds niets had vernomen (er was hem verteld dat hij zou worden opgeroepen voor de mogelijke identificatie van de aanvallers aan de hand van een serie foto's), ging Debie - via zijn advocaat - eens informeren hoe het met die zaak zat. Het dossier bleek nooit bij het parket te zijn aangekomen. Volgens Antwerps procureur van Lijsebeth wordt men voor dergelijke feiten tegenwoordig niet meer vervolgd. De advocaat, Bart Siffert, kreeg van de procureur zelfs een lijstje mee van de misdrijven waarvoor tegenwoordig geen vervolging meer wordt ingesteld. Hieronder de lijst: "Diefstal van fietsen, bromfietsen en motoren, auto-inbraken, winkeldiefstallen, onopzettelijke slagen en verwondingen, opzettelijke slagen met geringe gevolgen en onbekende dader, vandalisme, aanrijding met vluchtmisdrijf en stoffelijke schade, vandalisme aan auto's met onbekende dader en vernieling van afsluiting met onbekende dader." Als men nog eens uitpakt met "dalende misdaadcijfers", dan weten we dus hoe dat komt en mogen we die met een zeer grote korrel zout nemen. Als ze bovenstaande lijst nog wat langer willen maken zullen die misdaadcijfers nóg zakken, todat er straks geen misdaad meer zal zijn. Men zegge het voort!
De Koningin Elisabethwedstrijd voor viool is weer van start gegaan. Op "La Deux" kan men deze week reeds de halve finales volgen. Het is verfissend te zien, dat er toch nog heel wat jongelui zijn die hun tijd en passie in de klassieke muziek steken. Deze muziek is een der steunpilaren van de ontplooing van onze Westerse cultuur. Als men trouwens ziet hoe steeds meer Aziaten aan dergelijke wedstrijden deelnemen, is dat een duidelijk bewijs dat zij onze klassieke muziek erg appreciëren. Zoals ik reeds opmerkte zijn de halve finales alleen te volgen op de Waalse zender "La Deux". Als we geluk hebben krijgen we op Canvas de finales te zien, meestal dan nog in uitgesteld relais. De "afecionados" hebben ze dan de avond ervoor reeds rechtstreeks gevolgd op de Waalse zender. Muziek kent geen talen. Met de klassieke muziek is het op de Vlaamse zenders trouwens droevig gesteld. Het enige klassieke programma dat we op vier zenders éénmaal per week te zien krijgen, is "klankenkoorts", op Canvas en dan op zaterdag om 13.00 uur. Een onmogelijk uur om voor de TV te gaan zitten. De meeste actieve mensen hebben die dag op dat moment wel iets anders te doen. Voor de rest nul komma nul. Af en toe hoort men op het nieuws wel eens vertellen dat e.o.a. Vlaming ergens in het buitenland bekroond is i.v.m. klassieke muziek, maar diens muziek zelf krijg men niet te zien noch te horen. Wie klassieke muziek wil hebben op TV moet de Nederlandse of de Waalse zenders volgen, ofwel Arte, soms de BBC. Arte en BBC durven zelfs hele opera's uit te zenden, iets dat op de Vlaamse zenders in járen niet meer gebeurd is. De heer Mary, hoofd van de VRT, ging voor meer cultuur, zei hij. Wat hij echter onder cultuur verstaat, zei hij er niet bij. Misschien de gewrochten van Hoet, Panamarenko en Fabre? Het wordt zelfs nóg erger. Bert Anciaux, tot nader orde Vlaams minister voor cultuur, is zinnens de Vlaamse Operastichting te ontbinden. Hij wil bepaalde koren en orkesten laten samensmelten, alsof dat allemaal zo maar kan. Een opera orkest bv begeleidt zangers, een symfonisch orkest interpreteert de muziek heel anders. Anciaux heeft daar geen benul van (van wat anders trouwens?). Het enige wat hij kan is de boel op stelten zetten of om zeep helpen. Dat was zo met zijn Volksunie en dat zal met de VLOS niet anders zijn. Arm volk dat geen betere leiders heeft!
"Het is altijd kletspraat te vertellen waarom een soldaat sneuvelt. Ik geloof dat een soldaat zelden vóór iets sterft, maar meestal tégen zijn goesting" (Bruno De Winter). Aan bovenstaande uitsprak dacht ik toen ik, ter gelegenheid van de herdenking van de Tweede Wereldoorlog in Moskou, nog eens de cijfers te horen kreeg van de gesneuvelde Russen. Voor elke Duitser vielen vier Russen, voor elk Amerikaan vielen er honderd! Dat er toen zoveel Russische soldaten gesneuveld zijn, zal wel meer dan één reden gehad hebben. Toch is het een feit, dat een mensenleven in Rusland nooit veel waard is geweest. Dat maken we trouwens nog regelmatig mee als er weer eens een probleem is met de Tsjetsjenen. Het wordt meestal een bloedbad. In de Tweede wereldoorlog was dat niet anders. Alleen al bij de innname van Berlijn stierven er 400.000 Russische soldaten tegenover slechts 50.000 Duitse. Taktisch gezien was het een grote fout een ingesloten vijand tot het uiterste te bekampen. Slimmer was het geweest hem een uitweg te geven tot vluchten. Dat mocht echter niet van Stalin. Hij en niemand anders zou Berlijn innemen. De vlag met de hamer en sikkel op de Rijksdag was hem belangrijker dan enkele honderduizende soldatenlevens. --- Het is in de Sovjet Unie nooit anders geweest. Sinds 1917 heeft het communisme er meer dan zestig miljoen slachtoffers gemaakt, die van de Tweede Wereldoorlog niét meegerekend. Dat is tien maal de holocaust, 600 maal Hiroshima. Het kunnen er ook meer geweest zijn; het juiste aantal zal nooit bekend geraken. Van de honderden strafkampen, de Goelag Archipels, is er geen enkele naam bij het grote publiek bekend. Geen vergelijking mogelijk met Dachau, Auschwitz en andere Buchenwalds. De resultaten waren er echter niet minder om. En dan hebben we het nog niet gehad over de deportaties, soms van hele volkeren, waarbij het ook over miljoenen mensen ging. Er zijn leukere landen om in te wonen dan Rusland...
Tijdens een VRT journaal van dit voorbije weekeinde in de berichtgeving over de vieringen n.a.v. de zestigste verjaardag van het einde van Wereldoorlog II, had men toch weer de kans gezien om e.o.a. miepie te laten komen vertellen dat we ook nu moesten opletten voor "extreem rechts". Het onnozel wicht heeft het zelf niet meegemaakt en zal ook wel een van de velen zijn die door onze vooringenomen staatszender was gehersenpoeld. Wat heeft extreem rechts met de Tweede Wereldoorlog te maken? Niks, driemaal niks. De nazi's waren "nationaal socialisten". Hoe kunnen socialisten nu extreem rechts zijn? Het beste bewijs, dat ze links waren, was wel het niet aanvalspact dat ze bij het begin van de oorlog sloten met Stalins communisten waarna ze broederlijk met hun linkse vrienden Polen onder elkaar verdeelden. Later waren de sovjets echter bij de overwinnaars en de nazi's bij de verliezers. De Romeinen kenden dat al: "Vae Victis" (Wee de overwonnenen). De uiterst linksen hadden (mee) gewonnen en de overwonnenen werden dan maar als uiterst rechts geclasseerd. Het politiek correct denken is nu mode, maar bestond toen ook al en, zoals een Amerikaans President ook zegde: "Blijf maar liegen, ergens blijft daar toch wel iets van hangen". Dat hebben ze dus ook bij de VRT goed in hun oren geknoopt. --- Nog zo'n misvatting is het woord "fascist". Het komt van de fascistische beweging van Benito Mussolini en ook die organisatie was socialistisch van oorsprong, dus links. Het woord fascist komt van het Latijnse "fascio", dat "bundel" betekent en stond voor een bundel gehakt hout, waar in het midden een bijl tussen stak. Deze "fascio" werd door de Romeinen mee rondgedragen bij optochten en was een teken van waardigheid. Mussolini's beweging had de draad van die symboliek terug opgenomen. Fascisme is een exclusief Italiaans gebeuren. Met veel goede wil zou men er dat van Kroatië nog bij kunnen nemen, daar ingevoerd uit Italië, maar daar houdt het mee op. Toch wordt het woord "fascist" hier regelmatig gebruikt, meestal als scheldwoord waarbij men echt niet weet waarover men het heeft. Voor onze streken had men bv beter als scheldwoord het woord "nazi" gebruikt, omdat we daar wél mee te maken hebben gehad. Dat gebeurt echter niet, wat ook dat past niet in het moderne correct politiek denken, waarbij het woord socialist angstvallig wordt afgeschermd.
Dat gerechterlijke beslissingen de laatste tijd in België steeds meer vragen oproepen, is een open deur instampen. Denk maar aan die overvaller die men zopas vrij liet omdat er een verkeerde klinker in zijn naam stond, of de moord waarbij de dader werd vrijgesproken omdat hij dronken was. Het is dan ook geen lolletje om in dit land minister van Justitie te zijn. Op het ogenblik is dat Laurette Onkelinx van de Parti Socialiste en die is bezig nogal wat te veranderen. Of dat allemaal in de gunstige zin is, is nog zeer te betwijfelen. Dé wijziging waaraan tante Laurette's naam zeker zal verbonden blijven, is de beslissing om straffen van minder dan zes maanden niet meer te moeten uitzitten. Zoals te verwachten was, gingen hier heel wat "slachtoffers" op inspelen en dat is dan ook gebeurd. Het meest in het oog springend voor het moment is de zaak van een redicivist (iemand die al meerdere keren voor dezelfde feiten in aanmerking is gekomen) uit Sint Niklaas, die een boete opliep van 2750,00 of twee maanden cel. De man koos voor twee maanden cel en kon op die manier meteen als vrij man terug naar huis. Zijn straf was immers minder dan zes maanden. Moest de man geriskeerd hebben voor twee maand achter de tralies te gaan, zou hij waarschijnlijk de boete betaald hebben. Op die manier gaat de staat nog miljoenen euro verliezen en gaan anderzijds heel wat mensen, die het met het naleven van de wetten niet zo nauw namen, nu zonder schroom allerlei overtredingen riskeren waarvoor ze vroeger tenminste twee keer zouden nadenken. --- Tante Laurette is trouwens om nog andere reden een opmerkelijke vrouw. Eerst was ze getrouwd met een Marokkaan, die op die manier Belg werd. Op een gegeven ogenblik werd die echtgenoot in België aangehouden wegens drugbezit. Op e.o.a. manier kwam hij vrij (voorspraak?) in België, maar werd hij later opgepakt in Turkije, ook al o.w.v. drugs. Turkije wilde hem toen uitleveren aan Marokko, waar hij ook al gezocht werd (!), maar kwam terug naar België, nadat er vanuit ons land "enige diplomatieke druk" werd uitgeoefend om hem naar hier te krijgen. Wat later scheidde Onkelinx van haar Marokkaan en trouwde ze met een Brusselse advokaat, Marc Uyttendaele, die sindsdien zijn advokatenpraktijk gevoelig heeft kunnen uitbreiden en waarvan gezegd wordt dat hij de man achter de schermen is in de hervormingen bij het Belgische gerecht. Uyttendaele en Onkelinx zijn nog steeds een koppel, maar zouden niet meer bij elkaar wonen. Hij is in Brussel gebleven en zij zou een onderkomen hebben ergens in de buurt van Louvain-la-Neuve. Nog pikanter wordt het als men weet dat Laurette's eerste man, die Marokkan dus, bij haar op het ministerie van Justitie zou werken en daar zou instaan voor de contacten met de buitenlandse islamitische groeperingen... --- En voor zover je het zou vergeten zijn: Laurette Onkelinx is in België minister van Justitie!
Pim Fortuyn werd o.m. bekend met zijn boek "De puinhopen van Paars". Die titel is ook hier al gebruikt voor het beleid dat we in België kennen sinds Verhofstadt (de man van de "Burgermanifesten", weet je wel) aan de macht is. Voor wat die puinhopen betreft, zijn we nog niet zover, maar het kan nog altijd komen, als men ziet wat voor leugens de huidige bewindsploeg rondstrooit: - "Het budget is in evenwicht en dit voor het zesde jaar op rij". Officieel klopt dat en is het waar dat er maar een viertal landen in de E.U. zijn waar dat gelukt is. Wat men er niét bij zegt, is dat ons land met een schuldenlast zit die nog steeds ongeveer even groot is als het Brutto Nationaal Product. Om mee te doen aan de euro was een van de voorwaarden, dat men een schuld mocht hebben van maximaal 60%. België stond toen aan 120%, maar Dehaene kreeg het gedaan dat we mochten meespelen omdat hij beloofde de schuldenberg af te bouwen. Na Dehaene, toen er geld zat over was, heeft de regering Verhofstadt 1 echter alles door deuren en ramen buitengesmeten en de unieke kans laten liggen om de staatsschuld te verkleinen. Landen die onder de 60% zitten, kunnen zich veroorloven een zekere schuld te maken; België kan dat niet en zou eigenlijk overschot moeten hebben. Ondanks allerlei kunstgrepen, denk maar aan het ovcrhevelen van de Belgacom pensioenen, was men al blij een budget in evenwicht te hebben. Nu zegt Verhofstadt, dat onze staatsschuld over 7 jaar bij het Europees gemiddelde zal zitten. Hij zegt er niet bij, waarop hij zich baseert, zodat het bericht evcngoed van madame Blanche had kunnen komen... - Het zilverfonds is één grote leugen. Hoe kan een land met een dergelijke staatsschuld naast die schuld geld opzij leggen? Dat druist in tegen alle financiële logica. Zo'n zilvcrfonds zal slechts efficiënt zijn als eerst die staatsschuld zal zijn afgebouwd. Een studie gemaakt door de heer de Callatay, ex cabinetmedewerker van Dehaene, toen die premier was, heeft ooit uitgerekend dat, om tegen 2020 de pensioenen betaalbaar te houden, er een fonds nodig zal zijn van ongeveer 500 miljard euro! Het is nog niet zover, maar dat Verhofstadt puinhopen zal achterlaten is zeker. Het kan ook moeilijk anders als een liberale partij zich laat domineren door een marxistische partij zoals de PS.
Er is nog maar eens een waarschuwing gekomen tegen het gevaar van het roken. Ditmaal komt het van het Britse Instituut voor Verzekeringsstatistieken, dat zegt dat bij mannen tot hun dertigste, die roken, de levensverwachtig met 5,5 jaar vermindert en bij vrouwen zelfs tot 6,5 jaar. Zopas was er ook nog een waarschuwing voor rokende moeders in verwachting. Het blijkt nu dat het roken bij hen niet alleen schadelijk is voor het kind dat ze dragen, maar dat dit zelfs doorwerkt op hun kleinkinderen. Het strafste verhaal hieromtrent is dat van dokter "Sir" Richard Doll. De man is nu 91 en was een onderzoek begonnen naar leven en dood van, nota bene, Britse artsen. Dat onderzoek startte in 1951. In 2001, dus 50 jaar later, bleken er van de 34.439 Britse artsen die rookten, nog slechts 134 in leven te zijn, veel minder dat het aantal niet-rokenden! Daarmee wordt bewezen dat roken eigenlijk nog dodelijker is dan wat toe werd gedacht; vrijwel niemand ontsnapt aan de gevolgen ervan. Uit hetzelfde onderzoek blijkt ook dat wie op zijn dertigste de sigaretten afzweert, een grote kans maakt om op een normale leeftijd te sterven. De helft van wie stopt op 50 jarige leeftijd, riskeert nog altijd vroegtijdig te sterven. Vroeger, ik spreek nu van ± 40 jaar geleden, wist men niet beter. "Het is geen man die niet roken kan", was het spreekwoord. Wie dat vandaag nog blijft doen, is niet bijster verstandig, wat voor uitvlucht hij (of zij) daarvoor ook mag hebben. Bij oudere rokers dacht ik vroeger ook dat ze eraan verslaafd geraakt waren en dus niet meer konden ophouden. Tot ik een collega ketting-roker van rond de vijftig, die rookte van wanneer hij opstond tot wanneer hij ging slapen, meteen heb zien stoppen toen de dokter hem vertelde dat zijn gezichtsverlies (zijn oogpupillen werden steeds nauwer) het gevolg was van een slechte bloedsomloop die op zijn beurt voortkwam van het roken. Het is dus gewoon een kwestie van karakter.
Luc Vansteenkiste heeft afscheid genomen als voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen. Ter gelegenheid daarvan heeft hij enkele interviews gegeven en ook enkele forse standpunten ingenomen i.v.m. de politiek in ons landje. Het duidelijkst was hij nog toen hij volgende stelde: " Shangai, met 16 miljoen inwoners, wordt bestuurd door één burgemeester en 500 medewerkers. België, met slechts 10 miljoen inwoners wordt bestuurd door ± 3.200 burgemeesters en schepenen, 270 provinciegouverneurs en hun medewerkers, 68 ministers in zes parlementen en honderden politieke afgevaardigden" Probeer dat maar eens aan een buitenlander uit te leggen zonder uitgelachen te worden. Dan vertel je er trouwens best niet bij dat er daarenboven drie taalgroepen zijn en dat de grootste, de Vlaamse met 60%, het niet voor het zeggen heeft in een officieel democratisch land. Stel eens voor dat de Basken het veto recht hadden in Spanje, of de Zuid-Tirolers in Italië, of de Bretoenen in Frankrijk... Al die ministers, senatoren en volksvertegenwoordigers kosten België een pak geld dat niet geïnvesteerd kan worden. Buiten de lonen hebben al die ministeries, provincies en gemeenten nog budgetten die best overschreden worden, anders riskeert men voor het volgende jaar minder geld te krijgen. Daar houdt het niet bij op: die honderden verkozenen willen ook allemaal hun zegje hebben, liefst hùn nieuwe wetten erdoor krijgen en dat heeft dan weer tot gevolg dat het land verzuipt in duizende nieuwe wetten en regeltjes waarin alleen gespecialiseerde advocaten zich in terugvinden kunnen. Geen enkel communautair probleem kan worden opgelost zonder wat men noemd de "evenwichten" in gevaar te brengen. Alles wordt dus één koehandel (iets wat we da dag van vandaag weer meemaken met het verhaal van Brussel-Halle-Vilvoorde). Hoe is zoiets kunnen tot stand komen en hoe geraken we daar vanaf? Dé grote fout ligt bij de vele staatshervormingen. Men heeft allerlei nieuwe instanties geschapen, maar men heeft de oude, overbodige instellingen niet afgeschaft. De senaat en de provincieraden bv had men meteen moeten afschaffen. Desnoods had men de gouverneurs met hun ""hofhouding" nog kunnen in stand houden, maar dan bv alleen maar voor culturele zaken. Nu kosten al die organen enorme bedragen extra geld, dat voor andere, nuttige zaken gemist wordt. Daar het afschaffen moet gebeuren door degenen die er van profiteren, is het weinig waarschijnlijk dat het zal gebeuren (zelfs Verhofstadt wou de provincies afschaffen, al moet er worden bijgezegd dat het was toen hij nog in de oppositie zat en zijn "Burgermanifesten" schreef!).
