Na de verkiezing van Fausto Bertinotti van de "Rifondazione communista" (het herstichte communisme) tot voorzitter van de kamer van volksvertegenwoordigers, is nu een andere communist, Giorgio Napolitano, verkozen tot president van Italië. Hij wordt de eerste communistische president van West Europa. Dat hij en Bertinotti verkozen zijn heeft alles te maken met het feit dat zijn partij als een der sterkhouders van Prodi's coalitie uit de stembus is gekozen. Prodi, "il professore" zoals hij genoemd wordt is dan wel van katholieke huize, hij is de "nuttige idioot", zoals Lenin het ooit verwoordde, die ermee voor zorgt dat de communisten kunnen terugkomen. Waarschijnlijk vindt ook hij dat communistische presidenten nog altijd goed ontvangen dienen te worden in deze hypocriete westerse wereld. Zie maar hoe de Chinees Hu overal ontvangen wordt en hoe Fidel Castro met de nodige egards behandeld wordt. Nochtans heeft bv die Fidel Castro sinds zijn aantreden zo'n 17.000 tegenstanders van zijn regime laten fusilleren. Agusto Pinochet, een rechtse dictator, heeft ook heel wat tegenstanders op zijn geweten, maar dat is maar een fractie van die van Fidel. Tegen Pinochet werd echter een aanhoudingsbevel uitgevaardigd (door o.m. Louis Michel, evenals Steve Stevaert een persoonlijke vriend van Castro), tegen de Cubaanse dictator moet het eerste aanhoudingsbevel nog altijd uitgesproken worden. Wij leven dan ook in een schizofrene wereld, waar heel wat waarden onder de mat worden geveegd als ze niet passen in de politieke kraam. Voor wat Italië betreft is het nu afwachten waar daar te gebeuren staat. Om te beginnen moet er eerst een nieuwe regering komen. Met zijn negen fracties is de kans groot dat daar al heel wat heibel zal zijn over de te verdelen postjes (er was al ruzie over de job van kamervoorzitter, maar die werd bijgelegd). Een mixt van links-liberalen, christen-demokraten (ja,ja!), radicalen, groenen, socialisten en communisten kan het daar nooit lang uithouden. Zeker niet met de flinterdunne meerderheid die de groep Prodi heeft. In de senaat bv hangt zijn meerderheid af van enkele voor het leven benoemde senatoren zoals bv de 97(!) jarige Rita Levi Montalcini, ooit Nobelprijswinnares. Italië heeft een schuldenlast van bijna 108% t.o.v. het BNP en een staatsschuld van 4,4%. Om hier iets aan te doen moet de nieuwe ploeg van Prodi er meteen iets aan doen en zullen er enkele tientallen miljarden euro (!) nodig zijn, die zullen moeten komen van het besparen op uitgaven en het innen van nieuwe belastingen. In Italiaanse economische kringen (maar ook daarbuiten) houdt men zijn adem in. Zoals Giuseppe Turani, economisch hoofdredacteur van de krant La Repubblica al schreef: "Dat wordt zoiets als het vervangen van een motor van een jumbo tijdens de landing"! "Allacciare le cinture" (gordels vast)!
Op voorstel van Christian Dupont, minister van maatschappelijke integratie, heeft het kernkabinet vandaag beslist dat asielzoekers voortaan geen financiële steun meer zullen krijgen via het OCMW. Zij krijgen alleen (sic) nog woning, voeding, kledij en andere materiële steun. Dat was voor mij even schrikken. Simpele ziel als ik ben, dacht ik nl dat het verstrekken van geld aan zgn asielzoekers al enkele jaren geleden was stopgezet. Dat was toen inderdaad zo gesteld, maar zoals zovele van de beslissingen die in dit land getroffen werden en worden, was daar klaarblijkelijk niets van in huis gekomen. Telkens hier iets nieuw beslist worden, ben je verplicht je af te vragen of er wel iets van zal komen. Dat asielzoekers, maar daarbij bedoel ik échte asielzoekers, geholpen worden is de normaalste zaak van de wereld en een gebruik dat al eeuwenlang wordt toegepast. Dat geldt voor mensen die in eigen land hun leven en vrijheid riskeren, waar (burger)oorlog heerst of die vervolgd worden o.w.v. hun politieke gezindheid of hun geloof. Bij de huidige, échte asielzoekers wil ik er zelfs de Iraniërs nog bijnemen, want de meeste van deze mensen riskeren inderdaad veel als ze naar het land van de Ayatollahs worden teruggestuurd. Het gros van wat zich hier tegenwoordig echter asielzoeker noemt, zijn gewoon economische gelukzoekers en daar kan je rustig alle Afrikanen bijtellen. Of die nl thuis al dan niet iets riskeren, is niet te controlereen. Misschien vandaag wel, morgen weer niet of omgekeerd. De Verenigde Naties bv steken momenteel zo'n 400 miljoen euro in de verkiezingen in Kongo (16 miljard oude Belgische frankskens!), wat toch wel betekent dat men daar democratisch bezig is, dunkt me. Welnu, wat komen Kongolese asielzoekers hier dan doen? Ondertussen blijken de OCMW's hier belangrijker te worden dan de gemeenten. Langs hun kanalen worden de geldstromen steeds groter. Jammer genoeg hebben de eigen mensen er percentsgewijs gezien niet veel aan. Woning, voeding, kledij en andere materiële hulp gaan in de eerste plaats naar vreemdelingen waarvan meestal nog moet worden uitgemaakt of ze hier wel wettelijk kunnen blijven. Voor hen is dit inderdaad het land van melk en honing.
Een paar weken geleden stond er in Humo een dubbelinterview met de hoofdredacteurs van De Standaard en De Morgen. Daaruit bleek dat beide heren gerust van job zouden kunnen veranderen zonder iets aan hun manier van werken te moeten wijzigen. M.a.w. beide kranten, die zich - nota bene - kwaliteitskranten noemen, zijn links-progressief en schrijven gewoon hetzelfde. Dat is ooit anders geweest, toen De Standard uitgesproken Vlaamsgezind was en het logo AVV-VVK op zijn eerste bladzijde prijkte. Sinds het vertrek van Manu Ruys en de komst van enkele nieuwlichters is er van die Vlaamsgezindheid helemaal geen sprake meer en is de politieke correctheid er het dogma geworden. Zelf ben ik bijna mijn hele leven abonnee geweest van de Gazet Van Antwerpen, die tot voor enkele jaren Vlaams en Christelijk geïnspireerd was. Sinds het ontslag van hoofdredacteur Luc Van Loon en de komst van een Stevaert-boy, n.a.v. de overname van het "frutje" door Het Belang van Limburg, is de krant het uithangbord geworden van het "onderlijfke", troetelnaam van de huidige, niet verkozen burgemeester van de "koekenstad". Sindsdien heb ik ook afgehaakt en een abonnement genomen op Het Laatste Nieuws. Dat blad is niét links, laat Vlaamsvoelende lezers ook aan het woord, maar daarbij is dan zowat alles gezegd. Het mag dan wel de titel van "grootste krant" van het land voeren, het overgrote deel van wat men erin te lezen krijgt is pulp, veel kwaliteit is er niet bij. Men krijgt er bv wel een artikel in te lezen over een Griekse hond die werd aangereden en in België verzorgd wordt, maar niet over het Vlaams zangfeest, om maar een voorbeeld te geven. Zelf heb ik aan de lijve mogen ondervinden wat sensatie-journalistiek betekent, toen ik er werd ingeluisd door een van hun reporters, die even kwam informeren over een plaatselijke discussie er die er meteen een sensationeel verhaal van maakte dat nergens op sloeg, maar toch goed was voor enkele negatieve reacties waarmede niemand gediend was. Vlaanderen heeft geen kranten meer die het lezen waard zijn. De laatste die dat nog een beetje was, De Tijd (vroeger de Financieel-Economische Tijd) is overgenomen door de groep Van Thillo en omgebouwd tot een zuivere zakenkrant, waar men helemaal geen serieuze politiek meer in moet gaan zoeken. Ik lees regelmatig buitenlandse kranten: De Telegraaf, de Süddeutsche Zeitung, El Mundo, La Repubblica, Corriere della Sera, Berlingske Tidende, om er maar enkele te noemen. Die kranten mogen enkele dagen oud zijn, het meeste van wat erin staat blijft zo interessant en actueel dat men het het ook enkele dagen later nog kan blijven lezen. Tegen die tijd ligt mijn Laatste Nieuws al lang bij het oud papier. Arm Vlaanderen...
Het voorbij weekeinde was er in Auschwitz een bijeenkomst in het vernieuwde paviljoen dat daar de Belgische doden in het vernietigingskamp herdenkt. Bij deze gelegenheid was er een delegatie van de Belgische regering, geleid door premier Verhofstadt. Niets op aan te merken, deze keer, integendeel: wat daar gebeurd is mag nooit vergeten worden, niet door ons en ook niet door onze nakomelingen. Een tijdje geleden was er het idee van Leterme (dacht ik), die bij zijn bezoek aldaar stelde dat de Vlaamse middelbare studenten daar best regelmatig op schoolreis zouden komen. Zelfs dat moet kunnen, al denk ik dat er prettigere schoolreizen te organiseren zijn. Waar ik het wel moeilijk mee heb is, dat het hier lijkt alsof alleen de nazis dergelijke beestigheden hebben uitgehaald. Wat met de Goelag-slachtoffers? Was dat niet erg genoeg, misschien? Dat men in het huidige Rusland van Poetin dat potje gedekt wil houden, is nog te begrijpen maar niet goed te praten. Want de Goelag was minstens even erg als de nazi-uitroeiïngskampen, alleen gebeurde het op een meer gesofistikeerde manier, hoorden wij hier in het westen er veel minder van en waren het de eigen mensen die daar werden uitgeroeid. Er waren op een gegeven ogenblik in de hele USSR 512 plaatsen waar mensen werden gevangen gehouden, gefolterd en vermoord. Tijdens de Stalin terreur schat men het aantal slachtoffers op 50 miljoen. Alleen al in de jaren 1937 en 1938 werden er 680.000 mensen gefusilieerd (± 2.000 per dag!). Bij het begin van de tweede wereldoorlog zat er anderhalf millioen mensen opgesloten, 429.000 in strafkolonies, 488.000 in gevangenissen en bijna twee miljoen in wat men "speciale steden" noemde. Dat was één veroordeelde elke twee Russische families! Op dit ogenblik zijn er nog communistische staten, waar het Westen het blijkbaar niet moeilijk mee heeft. Denk maar aan Cuba en Noord-Korea. Van dat laatste land weet men, dat er nog dagelijks mensen sterven van de honger. Dat onmenselijk systeem bestaat nog. Auschwitz blijven herdenken: zeker en vast, maar niet alleen Auschwitz. Ook de slachtoffers van de Goelag-archipel. Ook die van de "killing fields" van Pol Pot, de "sprong voorwaarts" van Mao, de gras-etende Noord-Koreanen en de Cubanen die in Castro's gevangenissen wegkwijnen omdat ze het niet eens waren met diens zienswijze. Over al deze mensenrechten-schendingen blijft het in het Westen beangstigend stil.
De Belgische voetbalcompetitie zit erop. Het was de spannendste ontknoping sinds jaren, maar niet omdat er goed gevoetbald werd. Integendeel: er werd sinds lang niet meer zo slecht gevoetbald. Alle zgn topclubs begonnen elke match met de daver op het lijf en van mooi voetbal was er bijna nooit sprake. Diehards, die elke zondag de rechtstreekse uitzending van zo'n hele match moesten ondergaan, hadden beter naar "Mooi en meedogenloos" gekeken. Dat trekt ook op niets, maar dat duurt tenminste niet zo lang. In het buitenlandse voetbal, zeker in landen als Spanje, Italië en Groot-Brittannië wordt er beter gevoetbald: sneller, meer techniek en zo voort, maar doelpunten zijn er nog zeldzamer als hier en dat geldt ook voor de zo de hemel in geprezen "Champions' Cup". De sportievelingen die alle kwart finales ervan hebben gevolgd, in totaal zes uur a.u.b., kregen twee (2) doelpunten te zien plus een gemiste penalty. Dat laatste werd verwezenlijkt door de topschutter van Villareal in blessuretijd en betekende meteen de uitschakeling van zijn club. Dat huzarenstukje werd hem ondertussen al nagedaan door Eto'o, de topschutter van de Spaanse competitie. Het gaat hier om beroepsvoetballers die heel de dag met dat balletje bezig zijn en er als het ware mee gaan slapen en ermee opstaan. Maar datzelfde balletje elf meter verder in de winkelhaak plaatsen (waar geen enkele keeper bij kan), dat lukt hen niet. Topvoetbal is, zoals alle andere topsporten, geen sport meer maar een business. Doordat wij in België in het algemeen en in Vlaanderen in het bijzonder, er niet meer geld in kunnen stoppen, zijn wij verplicht een stapje achteruit te zetten. Onze jonge voetballers moeten naar het buitenland, willen ze carrière maken. In eigen land worden ze vervangen door middelmatige, goedkope buitenlanders die het zeker niet beter doen maar die de clubs en een serie makelaars grof geld opbrengen. Soms wordt zelfs een heel elftal volgestouwd met buitenlanders, zoals dat van Beveren, waar men alleen nog zwarte Ivorianen opstelt en hen dan "Waaslanders" noemt. Als gevolg van o.m. het minachten van de eigen jeugd, is het Belgische voetbal het bekijken niet meer waard en slaagt de nationale ploeg er niet meer in nog enig internationaal tornooi te bereiken, of ons land moet het zelf (mee) organiseren zoals het voorlaatste Europese kampioenschap. Misschien is dat ook de reden waarom Jan Peeters, afscheidsnemend voorzitter van de voetbalbond, heeft voorgesteld dat België, samen met Nederland, ook het wereldkampioenschap van 2018 zou organiseren. Als dat lukt, hoeven we geen voorrondes te spelen en zijn we er nog eens bij. Vraag is alleen of men Peeters, die toevallig uit Mechelen komt, waar een andere grote denker al eens het idee had om hier Olympische spelen te organiseren in 2016, er zijn opzet zal slagen. Volgens mij wordt dat even moeilijk als destijds, toen de Mechelaars de maan wilden blussen...
Donderdag 4 mei 2006 verscheen er in Het Laatste Nieuws een foto van een executie in Mogadischu, hoofdstad van Somalië. Een leraar had daar, na een uit de hand gelopen discussie over een tiener, de vader van die jongen vermoord. Daar in Somalië de Sharia-wetgeving geldt van de fundamentalistische moslims, werd de leraar ter dood veroordeeld. Tot daar liep alles nog normaal (volgens moslim normen althans). De islamitische rechtbank beval dan echter dat de 16-jarige zoon van het slachtoffer zelf de moordenaar van zijn vader zou executeren. Op een plein vol toeschouwers gaf de tiener de leraar eerst een messteek en daarna een tweede in de hals, waarop de dood volgde. De jongen zou achteraf gezegd hebben, dat hij "opgelucht" was omdat hij "wraak" mocht nemen. In de krant stond een foto waarop men de jongen de eerste messteek ziet toebrengen, terwijl de leraar een kap, over zijn hoofd heeft. Daarbij een tweede foto van de leraar, vlak vóór zijn executie. Ik heb twee dagen gewacht alvorens op dit verhaal te reageren. Ik was er nl rotsvast van overtuigd dat hierop reacties gingen komen. Wel, tot op heden heb ik daarvan niets gehoord noch gezien. Van niemand: - Niet van de tegenstanders van de doodstraf. - Niet van de mensenrechtenorganisaties. - Niet van de drukkingsgroepen die altijd klaar staan als er in Amerika ergens een seriemoordenaar ter dood wordt gebracht. - Niet van de protestgroepen tegen Guantánamo en/of de zgz "spookvliegtuigen. - Niet van enige officiële autoriteit in binnen of buitenland. - Niet van enige moslim organisatie die zou kunnen komen vertellen dat bv de Sharia zo niet zou werken. M.a.w. protesten tegen de doodstraf en zeker tegen zo'n weerzinwekkende manier van rechtelijke wraakneming zijn er niet als het gaat om de Sharia, een wetgeving uit de inderdaad "duistere" middeleeuwen, die op de dag van vandaag nog steeds door iedereen op zijn eigen manier kan verklaard worden. Zou men schrik hebben van een reactie zoals tegen de Mohammed-cartoons? Somalië is een wetteloos land waarvan George Bush Sr al eens dacht het te moeten gaan bevrijden. Dat is toen niet gelukt en zo te zien is het er daar niet beter op geworden. Somalië is een van die landen in Oost-Afrika die momenteel erg te lijden hebben van een lange, aanhoudende droogte en waarvoor allerlei steunacties worden opgezet. U steunt toch ook?
De prijs per vat ruwe olie ligt al boven de 75 dollar. Om hetzelfde effect te hebben als in de jaren tachtig, moet de kostprijs van het zwarte goud wel de kaap van de 80 overschrijden, maar met wat tegenwoordig allemaal aan het gebeuren is, zit die mogelijkheid erin. Er zijn al pessimisten die zeggen dat een vat binnenkort wel eens 100 dollar zou kunnen kosten. Redenen voor de speculatie rond de olie zijn er in overvloed. Om te beginnen is er de spanning tussen Iran en de rest van de wereld over de geheime atoom-agenda die het land van de ayatollahs er op na zou houden. Een conflict met Iran dreigt de olie-uitvoer uit dat land, momenteel de tweede producent ter wereld, stil te leggen. Verder is er de situatie in Irak die maar niet opgelost geraakt, waardoor de olieproductie daar zowat gehalveerd is. Tenslotte zijn er enkele andere serieuze olieproducenten die voor even serieuze problemen zorgen. In de eerst plaats Nigeria, waar de autoriteiten het land niet onder controle blijken te hebben en "rebellen" (wat dat in Afrika ook moge te betekenen hebben) regelmatig voor onrust zorgen. In Zuid-Amerika is er een linkse beweging aan het groeien, waarbij enkele uiterst linkse presidenten, Chavez in Venuzuela en Morales in Bolivia, begonnen zijn de olie-industrieën te nationaliseren. Daar het waarschijnlijk niet bij olie alleen zal blijven, is de kans zeer groot dat geen enkel buitenlands bedrijf nog in die landen zal investeren, wat de chaos er alleen maar groter zal maken. Als een rode draad doorheen de olie-anarchie die dreigt, loopt de naam China. Dat land heeft een forse toename van zijn olie-import nodig om zijn blijkbaar onstuitbare economische opgang draaiende te houden. Omwille daarvan wil China geen sancties tegen Iran, helpt het de Soedanese regering in zijn volkerenmoord in Darfoer (al 300.000 doden!) en heeft het o.a. contracten afgesloten met Nigeria, dat laatste na een staatsbezoek van president Hu aan dat land. Dat China het in eigen land niet zo nauw neemt met de mensenrechten, is een bekend thema (ook al wil de zakenwereld daar wel een oogje sluiten). Dat China nu ook het met de voeten treden van de mensenrechten gaat exporteren, is een veeg teken aan de wand. Zoals gewoonlijk, kijkt Europa de kat uit de boom en is het Amerika dat verzocht wordt te trachten onze problemen op te lossen. Dat zal echter een moeilijke zaak worden. Mede door de torenhoge oliefactuur gaat de Amerikaanse handelsbalans verder in het rood. Men schat dat de U.S.A. vorig jaar een schuld had van 805 miljard dollar, maar het cijfer kan ondertussen misschien zelfs 100 miljard hoger liggen. Sinds 1999 leende de States zo'n 3 duizend miljard dollar! Voor wie het niet zou snappen: dat betekent dat Amerika PER DAG die miljard dollar moet aantrekken, geld dat meestal van olieproducerende landen komt die dat opnieuw in Amerika investeren. Als die kraan morgen geheel of gedeeltelijk zou worden dichtgedraaid, crasht de dollar. Dat zal dan betekenen: hogere rentevoeten, minder verbruik, een gevoelige daling van de economische activiteiten en een wereldwijde recessie met forse toename van de werkloosheid. We moeten niet denken dat dit alleen de Amerikanen zal treffen. We zullen er ook bij zijn, al was het alleen maar omdat Europa zoveel uitvoert naar de States. Het wordt dus even bang afwachten wat er verder nog te gebeuren staat.
Vorige week werd een Congolees flink toegetakeld op een servicestation in Zellik. Om alle misverstanden te vermijden wil ik eerst stellen, dat zoiets niet kan en dat de dader, die kortstondig werd aangehouden, voor kosten e.d. zal opdraaien. Toch is het interessant het verslag van deze rammeling eens onder de loupe te nemen, omdat het weer een staaltje van correct nieuwsverslag is. Volgens de kranten werd Constant Bwanassani ineengeslagen door een "Brusselse Turk", een zelfstandig werkende koerier die door het lint ging toen hij te lang moest wachten om te tanken. De Turk werd aangehouden, maar na één nachtje cel terug vrijgelaten. De reden voor die korte aanhouding was, zei parketwoordvoerder Jos Colpin, omdat het slachtoffer niet "werkongeschikt" bleek. Nergens in het krantenartikel staat geschreven wat die Bwanassani doet, maar volgens het eerste bericht in het journaal van de VRT, was hij een asielzoeker. Daar asielzoekers niet mógen werken zolang ze geen verblijfsvergunning hebben, kan die man dan ook niet werkongeschikt zijn. Let wel op, dat staat er niet, maar dat moet men er wel uit besluiten. Een tweede vraag is dan wel hoe die man zijn auto en zijn huur betaalt, allemaal O.C.M.W.? De Congolees woont met vrouw en kind in Affligem, een dorpje in het Vlaamse pajottenland, maar beiden spreken alleen maar Frans. Een derde vraag daarbij: kan men zo'n "asielzoekers" niet beter onderbrengen in Wallonië of Brussel? De discussie tussen slachtoffer en aanrander zal waarschijnlijk trouwens ook wel in het Frans geweest zijn, anders had de Congolees nooit kunnen verstaan dat de Turk hem "hoerenjong" en "vuile zwarte" had genoemd. Samengevat komt het artikel hier op neer dat een journalist de dag van vandaag in ons land op eieren moet lopen en zeker niet zomaar de objectieve waarheid mag neerschrijven. Hij moet politiek correct blijven om zijn job te kunnen blijven doen. Gelukkig heeft de modale Vlaming ondertussen geleerd tussen de regels te lezen. Sinds men begonnen is met alle jeugdige misdaden te laten begaan door "jongeren", zonder verdere beschrijving, weet men dat het dan om allochtone jongeren gaat. Bij autochtone knapen hoeft men kieskeurig niet te zijn. --- Woensdagavond op het TV-journaal van VTM had men het over de moordenaar van Joe Van Holsbeeck. Hij werd nu "Adam G" genoemd, dat, nadat men in alle kranten al dagen aan een stuk zijn achternaam voluit had geschreven: "Adam Giza". Ik herinner me nog dat de moordenaar van Pim Fortuyn, zolang hij niet veroordeeld was, in de Nederlandse pers ook alleen met de eerste letter van zijn achternaam werd vernoemd. In onze pers gebeurde dat toen niet en werd diens naam steeds voluit geschreven? Nu doet men hier het tegenovergestelde. Het zou me niet verwonderen dat onze media van "hogerhand" de raad gekregen hebben ook in deze zaak politiek correct te schrijven. De multicultuur een verrijking? Vergeet het maar.
Op 1 mei 2006 hebben Portugal, Spanje, Griekenland en Finland hun grenzen opengezet voor werknemers uit de nieuwe E.U.-landen. Zweden, Ierland en Groot-Brittannië hadden dat vorig jaar al gedaan. In Zweden is het geen succes geworden: slechts zo'n 8.000, meestal Oost-Europeanen, heeft zich daar ingeschreven. In de andere twee landen gaat het echter om honderduizenden. Toch heeft dat daar geen negatieve invloed gehad, ik zou haast zeggen: integendeel. Zowel in Ierland als in de U.K. gaat het goed met de economie, beter dan bij ons. De reden waarom bv Spanje besloten heeft haar grenzen te openen is, omdat men daar hoopt op die manier de instroom van illegalen onder controle te kunnen krijgen. Spanje heeft reeds tweemaal zijn illegalen geregulariseerd. De eerste keer waren dat er meer dan 300.000, de tweede keer meer dan 800.000. Daar heeft men ondertussen gezien, dat dit geen oplossing van het probleem is, integendeel. Het op grote schaal regulariseren van illegalen geeft anderen de hoop dat zij er een volgende keer ook bij kunnen zijn, waardoor de toeloop steeds groter wordt. Wat gebeurt er ondertussen bij ons? Zo goed als niets. De politiek schuift de problemen gewoon voor zich uit, in de hoop dat de volgende regering (einde 2007 op zijn vroegst) er iets aan zal doen. Ondertussen blijft het pamperbeleid aanmodderen en zitten hier tienduizenden al dan niet illegalen immigranten (die men verkeerdelijk steeds "asielzoekers" noemt), die niet mogen werken, al dan niet steun krijgen en het zwartwerk circuit en de criminaliteit mee verhogen. De Antwerpse bisschop Paul Van den Berghe heeft, voor de zoveelste keer, de overheid opgeroepen tot een humaner asielbeleid. Welk asielbeleid? Hier is geen asielbeleid. België blijft immigranten aantrekken, omdat het juist geen beleid heeft. Daarenboven is er nog steeds de snel-Belg-wet - de snelste wet om ergens in Europa een nationaliteit te verwerven, de mogelijkheid tot huwen van partners uit derde wereldlanden zonder enige beperking en de meestal daarbij horende gezinshereniging. Speciaal daarvoor komt men naar België, omdat het in de meeste ons omliggende landen niet meer kan. België is voor veel gelukzoekers hét beloofde land. Bisschop Van den Berghe en een deel van zijn kerkgemeenschap handelen volgens hun Christelijk geweten. Ik kan er best inkomen, dat zij het moeilijk hebben met de situatie van mensen die persé hier willen blijven, maar daarvoor geen toestemming krijgen. Toch blijft de wet de wet. De Romeinen zegden het al "Dura lex, sed lex". Ofwel leeft men de wet na, ofwel past men de wet aan. Zolang dat laatste niet gebeurt, is illegaliteit letterlijk wat het is: wetteloosheid. Als men illegalen hier laat wonen, laat genieten van onze gezondheidszorg, hun kinderen naar school laat gaan en dies meer, dan is dit land geen rechtstaat meer. Jammer genoeg zie ik Verhofstadt II daaraan niets veranderen.
Het gaat nog steeds niet goed met onze socialisten. Sinds peetvader Steve Stunt de vlucht vooruit heeft gekozen, richting Belgische vleespotten, weet men bij de roden echt niet meer hoe wat te doen. Bewijs daarvan zijn de uitspraken tijdens de 1 mei-vieringen, uitspraken die zo leken overgenomen uit de verre jaren vijftig, zo in de aard van " Den boas is ne smeirlap"! Arme socio's die geen betere argumenten meer hebben... In tegenstelling tot hun Vlaamse broeders, heeft de oppersocio van het Franstalige gedeelte van dit land het deze keer niet over sociale thema's gehad. Waarschijnlijk durfde hij dat niet, na al de schandalen die zijn marxistische groep de laatste tijd heeft gehad en nog heeft. Di Rupo had het over de veiligheid, een thema dat hij van het Vlaams Belang heeft overgenomen, maar dat door de "democratische" media niet serieus wordt genomen als het VB het zelf vooropstelt. Di Rupo zei letterlijk dat álle misdrijven, ook de kleinere, moeten worden aangegeven en bestraft. Wat een schijnheiligheid! Het is uitgerekend een PS-collega van Di Rupo in de regering Verhofstadt II, Laurette Onkelinx, die ervoor gezorgd heeft dat veroordeelden straffen tot 6 maand niet meer moeten uitzitten. Een betere aansporing tot de kleine criminaliteit is niet bedenkbaar. Verder is het de SP, de partij van Di Rupo, die de wijziging van de wet op het jongerensanctierecht nu al twee jaar tegenhoudt. Zonder het drama Van Holsbeeck, zou er van dat sanctierecht trouwens niets in huis zijn gekomen en zelfs nu de SP er wél voor gevonden is, zal het nog duren tot 2009 alvorens de wet in voege zal treden. God weet wat er tegen die tijd weer zal moeten worden "aangepast". Ondertussen is gebleken dat in Brussel, de stad waar madame Onkelinx woont en waar ze burgemeester wil worden in een van de 19 baronieën, liefst 80% van de criminelen feiten geseponeerd worden. En dat is dan nog het goede nieuws: een paar jaar geleden was dat cijfer nl nog 84%. Alleen al in 2005 werden er 1.356 criminele dossiers geseponeerd. Mensen, blijf weg uit Brussel. Als u daar iets overkomt, riskeert ge dat uw dossier ergens in de kelder van het justitiepaleis belandt en ge er nooit nog iets van zult horen. In de tijd van de zaak Dutroux moesten een paar speurders uit Neufchâteau in Brussel een ontvoeringszaak komen oplossen (de zaak Benaïssa), omdat het eigen parket daartoe niet bekwaam was. Later werd poltiecommissaris Demol, die in Schaarbeek de criminaliteit onder controle kreeg, van zijn functie ontheven. Dat was nog toen het Brussels parket onder leiding stond van Dejemeppe, die men ondertussen heeft weggepromoveerd. Nu is er het rapport van de Hoge Raad van Justitie, dat letterlijk zegt dat ook Dejemeppe's opvolger, Paul De Gryse, er niets van bakt. Na de moord op Joe Van Holsbeeck werd gesteld, dat er alleen al in St. Gillis zo'n 35.000 Polen wonen, dat terwijl het officiële cijfer voor legale Polen in heel Brussel op 10.809 staat. En dat zijn alleen nog maar de cijfers voor de Polen. Kortom, Brussel is het Eldorado van de Belgische illegaliteit!
50 jaar geleden werd de container geboren. In onze eigen media heb ik er niets van teruggevonden, maar in het Italiaanse dagblad "La Repubblica" stond het hele verhaal van deze opmerkelijke "doos", die zo stilaan een van de symbolen van de wereldhandel is geworden. Het was op 26 april 1956 dat de Amerikaan Malcolm Mclean 55 grote containers door een kraan op een afgedankt petroleumschip liet stapelen in de haven van Newark (New Jersey). Vijf dagen later kwam het schip aan in de haven van Houston (Texas) waar de containers werden opgewacht door evenveel vrachtwagens en van daaruit naar hun eindbestemming werden gebracht. In 1956 kostte het lossen van een schip daar 5,83 dollar per ton. Met zijn nieuw systeem had Mclean uitgerekend dat het hem slechts 0,16 dollar zou kosten. Het leek het ei van Columbus, maar ondanks het grote prijsverschil en de daarbij verbonden winsten, zou het nog even duren alvorens het nieuwe systeem ingang vond. Om het containervervoer degelijk op grote schaal te laten functioneren was men nl verplicht nogal wat investeringen te doen aan haveninfrastructuur, aan de opbouw van vrachtwagens en moest men een nieuw soort schepen bouwen. Daarenboven zouden heel wat mensen, die toen hun brood verdienden met het laden en lossen van schepen, hun werk verliezen. De echte doorbraak zou er komen in de jaren zestig, tijdens de Vietnam oorlog. Het Amerikaanse leger had toen grote logistieke problemen om al haar materiaal snel ter plaatse te krijgen. McLean kreeg een deel van het contract, waarbij bleek dat zijn methode de ideale was. Van dan af was de opgang van de container niet meer te stuiten. Grote havens breidden uit, denk maar aan Rotterdam dat met zijn Maasvlakte ruimte zat had en nieuwe havens ontstonden, vooral in Azië. Een tweede groot pluspunt in de ontwikkeling van het nieuwe vervoersmiddel was dat de container in de hele wereld één standaardmaat bleef houden: 2,44 meter (8 voet) breed, 2,59 meter hoog (8 voet en 6 duim) en 6,10 meter lang (20 voet). Alleen de lengte kan verdubbeld worden. De container was niet alleen een revolutie in de transportwereld, hij zou ook heel wat andere aspecten van ons dagelijks leven grondig veranderen. Bijna alles kan in een container vervoerd worden: van grondstoffen tot levensmiddelen (zelfs diepgevroren), tot afgewerkte producten. Dit maakt o.m. dat afstand geen barrière meer is en dat lonen van mensen aan de andere kant van de wereld echt concurrentieel zijn geworden. Wat dat bv voor China betekende, hoef ik hier nauwelijks bij te vertellen. We ondervinden het nog dagelijks aan de lijve. Daardoor is elke industrie de dag van vandaag bijna verplicht internationaal te gaan. Dat heeft als gevolg dat heel wat producten een stuk goedkoper zijn geworden, maar ook dat heel wat van onze eigen mensen hun werk dreigen verloren te zien gaan. Zij moeten nu concurreren met een paar miljard Aziaten aan voorwaarden die vroeger niet bestonden. Men kan rustig stellen dat het belang van de container voor de wereldhandel zeker even groot is als die van de computer, zeker als men ziet wat voor eenvoudig idee het was. Daarom verwondert het mij dat ik daarover hier zo weinig hoor.
In mijn blog over de voorstelling van Wilfried Martens' mémoires, had ik het over het feit dat Vlaamse politici alleen maar federaal eerste minister kunnen worden als ze voor het Belgische systeem "recupereerbaar" worden, t.t.z. als ze ophouden Vlaming te zijn en alleen nog als Belg door het leven gaan. Ik citeerde toen Gaston Eyskens, Martens zelf, Dehaene en Verhofstadt. Ik ben er toen nog een paar vergeten: Tindemans bv, maar ook Mark Eyskens, zoon van Gaston en even eerste minister van een rooms-blauwe regering tussen de reeks Martens in. Toen Mark Eyskens in een der regeringen Martens minister van Buitenlandse Zaken was en men wilde dat hij ontslag nam o.w.v. de zaak Khaled (een terrorist die erin geslaagd was een Belgisch visum te bekomen en doodgemoederd rondliep op de Brusselse Grote Markt), sprak hij de intussen overbekende woorden uit: "In een normaal land zou ik dat doen, maar niet in dit apenland". Eyskens is ondertussen uit de actieve politiek gestapt en schrijft o.m. nog regelmatig gedichten die gepubliceerd worden in Het Laatste Nieuws. Als hij het tegenwoordig nog over politiek heeft, dan is hij - officieel nog altijd christen-democraat - eerder een supporter geworden van paars en een belgicist tot in de kist. Dat bleek ook uit een interview aan datzelfde Laatste Nieuws van dit weekeinde. Het Vlaams Belang lust hij rauw en, waarschijnlijk met het oog op het behoud van het cordon sanitaire rond die partij, zegt hij dat de volgende regering best een tripartite (socialisten, liberalen én christen-democraten) zou zijn, maar dan mét volmachten. In dat geval gaan we dan naar een dictatuur van de particratie, naar een totalitaire democratie. M.a.w. zoals de meeste belgicisten, is Eyskens er waarschijnlijk van overtuigd geraakt dat dit apenland (zijn eigen woorden!) niet meer te redden is op een democratische manier. Dan dus die vervelende oppositie maar uitschakelen via volmachten... Om tot zo'n draak van een totalitaire democratie te komen, moet echter ook het CD&V, annex NV-A, meespelen. Voor de eerste betekent dat een terugkeer naar de oude CVP-mentaliteit ("met de dood in het hart", weet ge wel), voor de tweede het einde van haar geloofwaardigheid. Nadat Bourgeois bij een vorige gelegenheid zijn woord niet heeft gehouden t.o.v. Vlaanderen ("wij stappen in geen regering als Brussel-Halle/Vilvoorde niet gesplitst wordt"), zou elke volgende toegeving (de uitbreiding van Brussel, B-H/V niét gesplitst e.d.) voor het laatste cordon van de vroegere Volksunie wel eens het definitieve einde kunnen betekenen. In zo'n situatie zou het voor Vlaanderen beter zijn dat er géén nieuwe federale regering komt, tenzij er eerst definitieve afspraken zouden zijn over álle communautaire hangijzers. Een regering waarin figuren als een Onkelinx en Flahaut - om er maar enkele te noemen - met volmachten zouden werken en hun zin zouden kunnen doen, is zowat het laatste waar Vlaanderen behoefte aan heeft. Laat Eyskens het maar bij zijn gedichten houden. Zijn politieke commentaar begint op sprookjes te lijken.
Catalonië blijft een voorbeeld voor Vlaanderen. Deze dichtst bevolkte streek van Spanje is tevens de meest welvarende van dat land. "Barcelona trabaja, Madrid consuma" (Barcelona werkt, Madrid verbruikt) is er een gekende slogan, die in België ook gerust kan worden toegepast. Men moet alleen Barcelona vervangen door Vlaanderen en Madrid door Wallonië/Brussel. De Catalanen hebben een eigen taal, een eigen vlag, een eigen territorium, misschien zelfs een eigen volkslied. Van dat laatste ben ik niet zeker. Wij, Vlamingen, hebben dat wel. Ondertussen hebben de Catalanen er iets bij gekregen dat wij nog niét hebben: een eigen extensie op het Internet: .cat i.pl.v. .es (voor Spanje). Wat niet is, kan echter nog komen. Om een eigen extensie te kunnen krijgen, moet men zich wenden tot ICANN (Internet Corporation for Assigned Names and Numbers), de internationale organisatie die o.m. bevoegd is voor het toewijzen van Internetextensies. In ons geval moet deze aanvraag gebeuren door het Vlaamse parlement. Met de ervaring, die we daarmee hebben, weten we dat zelfs de eigen "praatbarak" enkele partijen herbergt die nog altijd veel te belgicistisch denken. Om wat druk op de ketel te zetten loopt er momenteel op het Internet een petitie die uitgaat van "Jonge Vlamingen" en die iedereen met een beetje Vlaamse reflex uitnodigt deze petitie te ondertekenen. Het is de bedoeling, dat men daarmee later naar het Vlaamse parlement gaat om te proberen een doorbraak te forceren. Daar Vlaanderen, jammer genoeg, nog steeds geen onafhankelijke staat is, maar een regio (net zoals trouwens Catalonië), krijgen wij - voorlopig althans - geen twee- maar een drieletterwoord. Wat dat gaat worden, staat nog niet vast: .vla of .vln of nog iets anders. Dat doet er momenteel ook niet toe. Wat belangrijk is, is dat we Vlaanderen op de Internet-wereldkaart zetten en dat men die petitie tekent. Dat kan als men surft naar: http://puntvl.net Mensen, er achteraan! Voor die ene keer dat we er zelf ook iets aan kunnen doen, mogen we die kans niet laten voorbijgaan. Met dank bij voorbaat!
Het Algemeen Nederlands Zangfeest (ANZ) kreeg vorige zondag zesduizend zangers over de vloer. Dat is behoorlijk als men ervan uitgaat, dat er de mars voor Joe Van Holsbeeck was, Luik-Bastenaken-Luik, het Fed-tornooi en de Open Monumentendag. Vergeet niet, dat het zangfeest tegenwoordig alles met eigen middelen moet doen. Bert Anciaux, die - jammer genoeg - nog steeds "Vlaams" minister van cultuur is, heeft de subsidie aan dit eigen zangfeest ingetrokken. De man die het zelf een compliment vindt dat men van hem zegt dat hij het zover gebracht heeft ondanks zijn beperkt intellect (exclusief interview HLN), heeft wel 60.000 euro over om een Vlaamse zangeres een Engelstalig lied met Franse titel te laten zingen voor België, maar niets voor eigen, Vlaamse liederen. Anciaux was trouwens de enige niet die het liet afweten. In mijn eigen krant, Het Laatste Nieuws, waarvan ik voorlopig nog een abonnement heb, stond over het hele zangfeest geen jota, niets, helemaal niets. Misschien heeft de krant het te druk met de zaak Van Holsbeeck, waarover dagelijks zo'n vier volle bladzijden verschijnen (waarbij men zich afvraagt waar het nieuws eindigt en de sensatie begint). Nu, een privé-krant doet wat ze wil. Als men ze beu is, kan men ze opzeggen en een andere kopen. Erger is, dat onze zgz "nationale" TV-zender, de VRT, over datzelfde zangfeest evenmin één woord heeft vuilgemaakt. Daar zitten de zaken immers anders: de VRT wordt betaald met belastinggeld, geld van u en ik. Om een reporter met cameraploeg bv naar Merksplas te sturen om daar een verslag te maken over een betoging van de klassieke "drie man en een paardenkop", heeft de VRT geld. Om een zangfeest met 6.000 man te verslaan, schijnt dat niet te kunnen. Het ligt er vingerdik bovenop dat het de zoveelste boycot is van een Vlaams gebeuren, omdat het niet past in de links-rode kraam van de wereldverbeteraars. Er is dezer dagen nogal wat te doen o.w.v. een discussie tussen de raad van bestuur van de VRT en Tony Mary, de afgevaardigde-bestuurder. Geert Bourgeois, Vlaams minister van mediabeleid, probeert al een hele tijd een vinger in de pap te krijgen in de rode omroep, tot nu toe zonder veel succes. Als men ziet, hoe hautain die Mary zich trouwens opstelt, zou het hoegenaamd geen kwaad kunnen hem met klikken en klakken buiten te smijten. Zaak is dan alleen het daarbij niet te laten, maar ook de rest van de augiasstal uit te mesten. Het kan niet zijn dat een omroep die door iedereen wordt betaald, maar uitzendt waar het zin in heeft en een deel van zijn kijkers/luisteraars regelmatig voor het hoofd stoot. Liever geen nationale omroep dan het exclusieve linkse clubje dat er nu de plak zwaait.
Als Vlaams minister van Economie vergezelt Fientje Moerman (VLD) o.m. onze "taaie", Prins Filip, op zijn wereldveroverende handelsmissies. Al loopt ze er altijd bij met een haartooi die eruit ziet alsof ze net uit haar bed komt, toch heeft Fientje haar ogen niet in haar zakken zitten. Ze merkt dus heel wat op en heeft, voor wat de China-reis betreft althans, een en ander op papier gezet. Ze noemt het een handleiding en heeft er de originele titel "Stoemp met stokjes" aan gegeven. De handleiding zou een praktische gids moeten zijn voor Vlaamse ondernemers die in China zaken willen doen. De vraag is, of het de taak is van een Vlaams minister onze ondernemers aan te sporen naar China te trekken. Zelfs al zouden die ondernemers daar zelf baat bij hebben, voor de werknemers hier in Vlaanderen klinkt zoiets eerder onheilspellend. Fientje is zich trouwens ervan bewust, dat ze nog maar een aanzet heeft gegeven, want ze nodigt de bedrijfswereld uit ook zelf suggesties te formuleren om haar teksten eventueel bij te sturen of aan te vullen. Het Deense dagblad "Berlingske Tidende" van 18 april bracht een heel verslag uit over de China Business en kwam tot de conclusie dat men zijn geld veel beter zou investeren in Oost-Europa en wel om o.a. volgende redenen: - De rente op kapitalen ligt er veel hoger dan in China. - Het loonverschil blijft groot, maar niet zo dramatisch als t.o.v. het onze. - Geografisch ligt Oost-Europa een stuk dichter. Men is er sneller, wat het goedkoper maakt. - De kwaliteit van de arbeidskrachten is er beduidend hoger. - Cultureel gezien is het een stuk gemakkelijker met Oost-Europeanen te werken. - Er is minder bureaucratie dan in China. - Het banksysteem is er stukken beter. - De politieke systemen zijn er veel stabieler. Misschien zou Fientje haar prins eens moeten influisteren de volgende reis naar Oost-Europa te laten vertrekken. Of is dat niet ver genoeg, moet het persé aan de andere kant van de wereld zijn? Investeren in Oost-Europa i.pl.v. in China zou nog bijkomende voordelen hebben. Op die manier blijven misschien meer Polen in hun eigen land en hoeven die hier geen hele wijken van Brusselse voorsteden illegaal in te palmen. Of is ook dat een zonde tegen de multicultuur?
De twee verdachten van de moord op Joe Van Holsbeeck blijken tenslotte twee Poolse jongeren van het "Noord-Afrikaanse" type te zijn. Foutje natuurlijk, maar de meeste omstaanders hadden dit zo gemeld. Politie en parket treffen daarin dan ook geen fout. Dat de Noord-Afrikaanse gemeenschap zich daarover nu beklaagt, is te begrijpen. Het valt echter niet te ontkennen dat het gros van de "steamings" in onze steden wel degelijk gepleegd worden door jongeren van dat type. Een meerderheid van de Belgische Marokkaanse gemeenschap dacht er in eerste instantie trouwens ook zo over. Gelukkig is een moord voor zo'n onbenulligheid als een MP3-speler een eerder zeldzaam gebeuren, maar het overvallen en stelen van dergelijke zaken, inbegrepen geld en GSM's, is iets dat tegenwoordig aan de lopende band gebeurt en blijft gebeuren. Volgens De Standaard, een krant die nu precies niet uitblinkt in het bekritiseren van de "multicul", worden er in ons land ieder jaar zo'n 1700 PV's opgesteld voor steaming, zoals men het fenomeen ook noemt. Dat zijn er bijna gemiddeld vijf per dag en dat zijn enkel maar de zaken die worden aangegeven bij de politie. In de krant van maandag stonden o.a. nog twee zulke feiten die in Mechelen tijdens dit weekeinde hadden plaatsgevonden. In beide gevallen werden autochtone jongeren aangevallen door groepjes allochtone jongeren, die er met hun geld en GSM's van door gingen. Eén van de slachtoffers die de schoelies achterna liep om zijn GSM terug te eisen, kreeg een pak slaag. Hij heeft geluk gehad, hij leeft nog. In de nasleep van de ontwikkelingen bij de moord op Joe Van Holsbeeck, is de regering het eindelijk erover eens geworden dat er een tweede jeugdgevangenis moet komen, een tweede Everberg, zeg maar. Tot voor kort was de PS, de partij van tante Laurette (weer zij!) er tegen, maar nu heeft ze de hele publieke opinie tegen en dat zou nóg meer stemmenverlies betekenen. Het zou alleen nog wachten zijn op het opvullen van de begroting ervan, zeg maar het kostenplaatje. Is dat wel zo? En wat met de personeelsbezetting? Waar gaat men de extra cipiers en al wat er daar verder nog bij komt kijken, vinden? Er is nu steeds een chronisch tekort aan gevangenisbewakers, in zoverre dat het ACV maandag ll een nationale stakingsaanzeg heeft ingediend. Het gaat trouwens niet alleen over het bekende personeelstekort, maar ook over de overbevolking van de gevangenissen, waarbij droom en werkelijkheid nog ver van elkaar verwijderd zijn. Zeker als men niet wil toegeven aan de verleiding om veroordeelde criminele buitenlanders terug naar hun land van herkomst te sturen om daar hun straf uit te zitten. "El Cid" zou dan weer scoren en dat is het laatste waaraan de politiek correcten willen toegeven.
In mijn blog van 21 dezer ("De schaamte voorbij"), stelde ik dat de modale Belg het gevoel heeft dat onze Justitie er is voor de criminelen en niet voor de slachtoffers. Dat was toen nog mijn "perceptie", om het in de moderne politieke terminologie te zeggen. Ondertussen weet ik dat het geen perceptie maar een feit is, zeker voor wat de jeugdcriminaliteit betreft. Het is inderdaad niet alleen zo dat er sinds een tiental jaren in ons land (als enig land in Europa) geen statistieken van jeugdcriminaliteit meer worden bijgehouden, gewoon omdat men in de politierapporten geen ouderdom meer mag vermelden. Dat is erg en ergerlijk, maar het kan nóg erger. Nu blijkt immers, dat DNA-sporen van minderjarige overtreders niet mogen worden bijgehouden. Dat houdt bv in dat, in het geval van de moord op Joe Van Holsbeeck, men bijna nooit aan de hand van het gevonden mes had kunnen te weten komen of de DNA-sporen van de dader, die erop hadden kunnen zitten, overeenkwamen met eventuele verdachten. Bovendien mag onze politie tot op de dag van vandaag alleen nog foto's van jonge criminelen bijhouden als er een toestemlming van het Parket is. Alleen van zware criminele jongeren die al opgesloten zitten, bv in Everberg, heeft men foto's. Dergelijke onwaarschijnlijke toestanden zorgen er niet alleen voor dat jonge criminelen gemakkelijker buiten schot kunnen blijven, maar zijn tegelijkertijd ook een uitnodiging voor echte criminelen om het vuile werk hier door minderjarigen te laten uitvoeren. De kans dat ze ooit zullen gegrepen worden, wordt zo erg klein. In het geval Van Holsbeeck is er daarenboven de op zijn minst raadselachtige houding van Brussels procureur Degryse, die eerst de video's niet wou vrijgeven, daarna weigerde de robotfoto te publiceren en tenslotte ook niet bereid was een premie voor een gouden tip uit te loven. Men zou zich zo stilaan afvragen aan welke kant die man feitelijk staat. Ondertussen ligt de wet op het jeugdsanctierecht al twee jaar te verkommeren in het parlement, doet het Gerecht niets met de lijsten van spijbelaars die door de scholen worden doorgegeven en wordt vandalisme in feite getollereerd omdat de straffen erop minder dan 6 maanden bedragen en men ervoor toch niet in de gevangenis komt, een uitvinding van Laurette Onkelinx. De zaak Joe Van Holsbeeck is nu hopelijk de druppel die de emmer zal doen overlopen en ervoor zal zorgen dat er eindelijk schot in de zaak komt. Tante Laurette heeft nu lang genoeg op de rem gestaan. Om het in de moedertaal van haar partijvoorzitter te zeggen: "Basta così"!
In deze rubriek heb ik reeds meermaals de draak gestoken met het feit, dat deze regering er blijkbaar niet in slaagt een wet van de eerste keer goed te maken. De meeste wetten die uit het parlement komen, moeten met de regelmaat van een klok worden aangepast, bijgesteld of zelfs radicaal veranderd. Kop van jut de laatste tijd was Patrick Dewael, minister van Binnenlandse Dinges, die er maar niet in slaagt van zijn negatief imago verlost te geraken. Het zal niet beteren voor de vriend van Greet, want zijn laatste aanpassing van de immigratiewet blijkt weer een maat voor niets te zijn geweest. Het volgend probleem komt eraan: allochtone Nederlanders! In tegenstelling tot bij ons, maakt men het in Nederland (en enkele andere Europese landen) de allochtonen steeds moeilijker om er te komen wonen. Voor inwijkelingen met familie in het buitenland, had men er reeds iets op gevonden: ze komen tijdelijk in België wonen, trouwen hier en krijgen er zo de gezinshereniging erdoor. Eens dat gelukt is, trekken ze terug naar Nederland, waar ze dan worden toegelaten omdat ze uit een ander E.U.-land komen en daar getrouwd zijn. Dat verhaal is reeds bekend. Nu komt het vervolg. Allochtone Nederlanders die in Nederland niet meer aan een werkloosheidsuitkering geraken, zoeken of kopen (ja,ja!) een job bij een poetsdienst in het Brusselse. Ze krijgen dan een zgn "blauwe kaart", die vijf jaar geldig blijft en die hen recht geeft op werklozen- of OCMW-steun. De nieuwe "poetsers" worden aangenomen met een contract van onbepaalde duur, maar worden reeds in hun proefperiode ontslagen. Op die manier hoeft de werkgever geen opzeg te betalen, maar krijgt de werknemer wél steun. Had die laatste al in Nederland gewerkt, dan krijgt hij/zij hier "dop", is dat niet het geval dan wordt het OCMW-steun. Dit is gewoon een nieuwe versie van de "pak de poen" show! Deze zaak werd aangekaart door OCMW-raadslid Marco Laenen (VLD en dus partijgenoot van de minister die er niets van bakt), dezelfde persoon die vorig jaar al het schandaal van de "reizende Pakistanen" aankaartte. Dewael, die van de zaak op de hoogte is, zou het probleem opnemen met zijn Nederlandse collega van Justitie Doner. Daarmee is de zaak echter helemaal niet opgelost. Ook hiervoor moet een nieuwe wet worden gemaakt of de oude (voor de zoveelste keer) "aangepast. --- In de marge van bovenstaande nog dit: één op de vijf sociale woningen wordt in Vlaanderen toegewezen aan buitenlanders en dat aantal zou de laatste jaren nog in stijgende lijn gaan. En dit is maar een gemiddelde: bij enkele Antwerpse huisvestingmaatschappijen werden in 2004 al meer sociale woningen toegewezen aan buitenlanders dan aan Belgen. Het einde van het "pamperbeleid" is helemaal nog niet in het zicht.
De mars voor de laffelijk vermoorde Joe Van Holsbeeck heeft vandaag zijn beslag gekregen. Er waren ± 80.000 mensen, wat niet niks is, zeker niet als men bedenkt dat er dezelfde dag heel wat andere reeds geplande grote manifestaties waren : monumentendag, het Vlaams nationaal zangfeest, de tennis FED-cup en Luik-Bastenaken-Luik, allemaal manifestaties die heel wat volk trekken. Het groot aantal manifestanten was in elk geval een hart onder de riem voor de beproefde familie. Na afloop zei vader Van Holsbeeck dan ook dat hij hoopte, dat de authoriteiten daaruit de nodige conclusies zouden trekken. Dat zal wel, vraag is alleen welke conclusies? Ondertussen is het nl zo dat er van de twee daders na tien dagen nog steeds geen enkel spoor gevonden is. Het kan bijna niet dat het hier ging om twee knapen die zich zomaar per toeval eens kwamen vervelen in het Brussels centraal station. Die kerels verbleven in elk geval in Brussel of omstreken en het kan niet anders dan dat er hier mensen zijin die ze kennen. Zeker na het vertonen van de beelden op alle TV-zenders is het uitgesloten dat niemand ze gezien heeft. Tweede vraag is natuurlijk, waarom het zes dagen moest duren vóór die beelden mochten vrijgegeven worden. Dit is natuurlijk absurd en leidt tot "Erdal"-conclusies, nl een onbekwame politiedienst. De reden dat het tonen van de beelden tot een heksenjacht had kunnen leiden, is iets dat alleen maar bestaat in de hoofden van politiek correcten die alleen maar met hún waarheid bezig zijn. Zouden ze dat ook gedaan hebben mocht het slachtoffer een jonge allochtoon zijn geweest? Derde vraag is, hoe het komt dat de kwaliteit van die beelden zo slecht moet zijn. Er wordt daarvoor wel een technische uitleg gegeven, maar die voldoet niet. Een flitspaal kan auto's aan overdreven snelheid haarfijn fotograferen en via sateliet kan men tegenwoordig zelfs zien of men geen bouwovertredingen heeft begaan. Ook hier is er dus nog werk aan de winkel. Tenslotte heeft onze onvolprezen minister van Binnenlandse Zaken laten weten dat de wet op de immigratie nog eens zal worden aangepast. Zoals men ook de verkeerswet al ettelijke keren heeft aangepast, of de wet op de inburgering, of de wet op de vluchten in Zaventem, of de wet op de adoptie en ga zo maar voort. Voor wanneer een wet die dit hele land eens grondig "aanpast" door het gewoon te splitsen. Daarmee waren het de zesduizend aanwezige op het Vlaams nationale zangfeest al zeker mee eens!
De regeringen Verhofstadt zullen later meer dan waarschijnlijk (alleen) herinnerd worden als die waarin een serie ethische problemen op niet-gelovige basis werden aangepakt (niét opgelost). Denk maar aan de euthanasie, het homo-huwelijk en - nu pas - het adoptierecht voor holebi's. Ons land werd daardoor, samen met Nederland, op de wereldkaart gezet, al is het zeer de vraag of we daarmee elders wel in een goed daglicht zullen komen te staan. Daarvoor was er al de abortuswet. Die kon worden goedgekeurd omdat de toenmalige CVP het probleem uit de regeringsverklaring had laten vallen en dus op voorhand wist wat daarvan de consequenties zouden kunnen zijn. Bij de goedkeuring van die abortuswet was er wel gezegd dat men de zaak goed zou opvolgen, maar iedereen weet dat daarvan niet veel in huis is gekomen en men maar verder aanklooit. Ondertussen schat men, dat er in Vlaanderen per jaar zo'n 20.000 abortussen worden uitgevoerd. Dat zijn zoveel Vlamingen minder, meestal van het autochtone soort (bij de alochtonen gebeurt dat veel minder, áls het al gebeurt). Met de euthanasiewet gaan we dezelfde richting uit. De wet werd al een paar keer aangepast (ook dát is een specialiteit van de regeringen Verhofstadt) en als het aan de verlichte rode en blauwe geesten zou liggen, kan ze niet ver genoeg worden uitgebreid. Voor de wet ter goedkeuring van het adoptierecht voor holebi's werd het in laatste instantie nog even spannend. "Groene" VLD-er Patrick Vankrunkelsven had in de senaat een amendement ingediend waarbij gesteld werd dat adoptie door holebi's alleen kon als het kind afstamde van één der "ouders". Nogal wat MR's (Waalse blauwen), die zegden met die wet nl gewetensproblemen te hebben, steunden het amendement en zelfs bij de VLD was er een tweede "afvallige" in de persoon van Annemie Van de Casteele, in een vroeger leven - evenals Vankrunkelsven - ook nog even voorzitter van wat toen de Volksunie heette. Toen bij de stemming in de senaat echter bleek dat het wetsvoorstel zonder amendement het niet zou halen, omdat Pierre Chevalier, ex-socialist maar sinds Verhofstadt de incarnatie van de reizende VLD-er, niet tijdig terug zou zijn van zijn zoveelste uitstap, kreeg Annemie "twijfels" (haar eigen woorden) en besloot ze zich te onthouden. Daardoor wet de oorspronkelijke wet, zonder het amendement van Vankrunkelsven goedgekeurd en had de loge zijn zoveelste doelstelling bereikt. Van een goede orkestratie gesproken! Ik zal het volgens die nieuwlichters wel niet gesnapt hebben, ik ben ook maar een traditionele conservatief, maar ergens zegt iets mij toch dat ik medelijden krijg met kindjes die bij zo'n onnatuurlijke koppels terecht zullen komen. Ik hoop dat Annemie later niet opnieuw twijfels zal krijgen (én wroeging). Er blijken trouwens al landen te zijn waar België én Nederland op een soort zwarte lijst zouden komen te staan zijn, waardoor ze niet meer in aanmerking zouden komen voor kinderadoptie. Het is niet omdat onze papenvreters het licht denken gezien te hebben, dat de hele wereld hen zal volgen. Een andere bedenking is het feit dat er vooral bij de socialistische partijen nogal wat moslim-migranten aanwezig zijn, zowel bij hun kiezers als hun gekozenen. Vooral voor deze laatsten lijkt het me erg moeilijk te worden om hun kiezers uit te leggen dat hun partij abortus, euthanasie en homofilie zo maar goedkeurt. Voor wat onze huidige samenleving betreft kan men rustig stellen dat die zo breed geworden is, dat ze er alle hoogte bij verloren heeft.
