Wij, Vlamingen, hebben het weer eens gedaan. Na eerst beschuldigd te zijn als de meeste racistische Europeanen (samen met de Polen en de Hongaren), krijgen we nu te horen dat we onze allochtoontjes slecht opvoeden. Daar waar het onderwijs voor eigen volk als een van de beste van het continent beschouwd wordt, bengelen we aan de staart voor wat dat van de allochtone leerlingen betreft. Als dat zo is - met statistieken kun je nl alle kanten uit - dan is dat in de eerste plaats te wijten aan het feit dat de allochtonen die hier zijn aangekomen, zich massaal in de steden hebben gevestigd, ook diegenen die elders "geplaatst" werden. De overgrote meerderheid van de kinderen werden door hun ouders naar stads- en staatsscholen gestuurd, die in ons land niet het beste op gebied van onderwijs betekenen. Verder zijn de meeste allochtone kinderen van huis uit zelden aangespoord geworden om daadwerkelijk te studeren. Dit geldt zeker voor de jongens, die men maar heeft laten lopen en waaraan zelfs de ouders weinig of niets te zeggen hebben. Door het feit van de massale aanwezigheid van minder presterende allochtone kinderen in de stadsscholen, werden die zgn "zwarte" scholen, waaruit de meeste autochtonen hun kinderen weghaalden waardoor het peil van het onderwijs daar nóg verder achteruit ging. In het rapport van de OESO, die t.o.v. Vlaanderen de beschuldigende vinger uitsteekt, verwijst men er naar dat in landen waar het gemiddelde onderwijs ver achter ligt op dat van ons (in de U.S.A. bv), de allochtonen beter worden opgevangen. Dat is nogal wiedes. Hoe hoger het niveau van het onderwijs, hoe moeilijker het wordt om al dan niet allochtone achterblijvers mee te laten gaan. Moet dit dan betekenen dat daarom ons onderwijs een stapje terug moet zetten en onze kinderen allemaal een beetje minder moeten gaan leren? Nee, toch? Er is nog een andere reden waarom allochtone kinderen hier een serieuze achterstand hebben in het onderwijs. Ze komen meestal uit de lagere klasse van hun eigen land van origine, waar ze waarschijnlijk ook slecht presteerden, als ze al school liepen. In Frankrijk is zopas een nieuwe wet gestemd die de toeloop van allochtonen moet indijken en alleen nog een uitzondering zal maken voor gekwalificeerde buitenlanders aan wie daar werk kan worden aangeboden (om dat te weten moet ge CNN opzetten, onze zenders hebben het te druk met hun campagne tegen het Vlaams Belang). Als ons land het Franse voorbeeld niét volgt, dan is de kans groot dat de vluchtelingenstroom zich nog meer naar hier zal verplaatsen en zal dat er mede voor zorgen dat de verschillen in ons land in het algemeen en het onderwijs in het bijzonder nog dramatischer zullen worden. Multicultuur een verrijking? Vergeet het maar!
De omstreden Ayaan Hirsi Ali, Nederlands parlementslid voor de VVD (liberalen) houdt het in Nederland voor bekeken. Hirsi Ali zou Hirsi Ali niet zijn als dat niet op een spectaculaire manier gebeurt. Jammer genoeg voor haar deze keer niet in een positieve zin. De strijdster tegen het Islam-fundimentalisme, waarvoor ze reeds verscheidene malen met de dood werd bedreigd, is nl zelf de fout ingegaan. Het blijkt nu, dat ze de Nederlandse nationaliteit heeft verkregen door te liegen over haar herkomst én haar naam. In werkelijkheid blijkt ze Hirsi Magan te heten en, alhoewel Somalische van origine, bevond zij zich niet in dat land in burgeroorlog. Dat laatste was nl de voorwaarde waarop Somalis bijna automatisch de Nederlandse nationaliteit konden krijgen. Het is jammer dat haar avontuur, want dat was het, zo moet eindigen, voorlopig in Europa toch, want de moedige vrouw gaat werken bij een conservatieve denktank in de States en heeft belooft door te gaan op de door haar ingeslagen weg. Anderzijds is het positief te noemen dat de Nederlandse regering in het algemeen en minister van vreemdelingenzaken Rita Verdonk in het bijzonder, nota bene: een partijgenote van de donkerhuidige activiste, de wet toepast. De wet is de wet en wie liegt om van de wet te kunnen profiteren, moet daarvan de gevolgen dragen. Hirsi Ali is haar Nederlands staatsburgerschap dan ook ontnomen en heeft zelf ontslag genomen uit het parlement. De zaak Hirsi Ali doet, een klein beetje althans, denken aan de zaak Temsemani hier bij ons. Die had ook gelogen, maar dan over haar niet bestaande diploma's (en had drie faillissementen gehad, waarbij onze fiscus werd opgelicht). Temsamani nam toen ontslag als staatssecretaris, maar bleef leuk in het parlement zitten en zit daar nog. De eer aan zichzelf houden lijkt geen Belgische specialiteit te zijn. Om op Hirsi Ali terug te komen: zij vindt niets verkeerd gedaan te hebben door onder een valse naam gesolliciteerd te hebben. Als reden voert zij daarbij aan, dat iemand die zijn land ontvlucht daardoor in gevaar kan komen. Dit geldt misschien voor personen die in hun eigen land in de kijker staan, maar niet voor de grote massa. Ik vraag me trouwens af, hoeveel zgn asielzoekers er ook in ons land zijn die hier verblijven onder een fictieve naam en waarvan we niet echt weten wie ze zijn, waar ze vandaan komen en wat ze eventueel hebben uitgespookt. Niet voor niets verklaren velen van hen "sans papiers" te zijn. Zoek het maar uit. Mijns inziens is dat geen taak voor ons. Wie uit een land komt waar geen (burger)oorlog heerst of wie blijkt geen persoonlijk gevaar te lopen (wat hij/zij dan maar zelf moet bewijzen), mag voor mij meteen worden terug gestuurd. Hirsi Ali is een moedige vrouw die daarenboven het gevaar niet schuwt en haar verantwoordelijk opneemt. Dat kan van heel wat mensen, eigen volk inbegrepen, niet gezegd worden. Het ga haar goed in "the land of the free"!
België is Europees koploper wat het aantal echtscheidingen betreft. Dat is niets om trots op te zijn. "Scheiden doet lijden", zegt het spreekwoord en dat is ook meestal zo. Het zorgt niet alleen voor emotioneel leed, maar voor velen is het ook een financiële aderlating. Niet weinig jonge koppels die nog aan het bouwen zijn of pas een nieuw huis hebben, moeten dat verkopen, dikwijls met verlies en blijven daarna met schulden zitten die ze nog vele jaren moeten afbetalen. Vooral al men weet dat de dag van vandaag heel wat koppels, ook van Christelijke huize, al enkele jaren samenwonen alvorens ze trouwen, dan vraagt men zich toch af waarmee die bezig zijn. Misschien klopt de recente studie wel die zegt dat de jongeren van vandaag wel meer weten en ondervinden, maar dat minder snel volwassen zijn dan hun (voor)ouders. Tot 1995 moest men in België minstens één jaar wachten tot een echtscheiding een voldongen feit was. Mede op aanraden van "Steunpunt Blijvend Ouderschap", een Vlaamse vereniging die hulp biedt aan mensen met echtscheidingsproblemen, kwam er in 1995 een wetswijziging, waardoor de wachttijd werd teruggebracht op 4 maanden, wat in concreto betekende dat men na ± 6 maanden gescheiden kon zijn. Nu is datzelfde steunpunt aan de alarmbel gaan hangen. Met de rijke ervaring, die het op het gebied van echtscheidingen heeft, zegt het dat scheiden tegenwoordig té snel gaat. In de praktijk leidt dit tot overhaaste beslissingen die heel dikwijls rampzalig uitvallen, veel erger dan wat vroeger gebeurde. Nu zou men denken, als zo'n gespecialiseerde organisatie, die er met de neus op zit, zoiets vertelt, dan gaat men daar toch naar luisteren? Vergeet het maar. Integendeel zelfs, er liggen momenteel een aantal politieke voorstellen op tafel om de termijn niet terug te verlengen, maar in te korten. Daarbij spreekt men van twee maanden tot zelfs het invoeren van zgn "flitsscheidingen" (Hollywood/Reno stijl, zeg maar). Guy Swennen (SP.a) vindt twee maanden "een goed idee". 't Is maar te zien, hoe je het bekijkt. Als het er Swennen om te doen is onze koppositie van echtscheidingskampioen in Europa te behouden, is hij natuurlijk goed bezig. De rotzooi die er het gevolg van is, zal hem waarschijnlijk een zorg zijn. Advocaten en notarissen kunnen er maar goed bij varen.
De semi-profploeg (zeg maar amateurs) van Zulte Waregem hebben de voetbalbeker van België gewonnen en zal dus volgend weizoen in de Uefa-beker spelen! Daarenboven eindigde de ploeg op een meer dan verdienstelijke zesde plaats, terwijl de andere nieuwkomer in eerste afdeling, Roeselare, het niet veel slechter deed. Ook dat amateursploegje eindigde ergens in de middenmoot van de rangschikking en mag misschien ook naar een Europese competitie, dank zij de zgn Fair Play klassering. Daarmee zetten beide amateursploegen een neus naar al die zgz professionele clubs, die hopen geld kosten, meestal met huizenhoge schulden zitten en als puntje bij paaltje komt failliet gaan, tenzij e.o.a. officiële instantie ter hulp komt, zoals dat in Wallonië schering en inslag is. Voor het vernieuwen van de grasmat van Standard bv, die ± één miljoen euro gaat kosten, neemt de Waalse deelregering 60% voor haar rekening. Met het geld dat de club daarmee uitspaart, kan het elders spelers bijkopen en wordt zo de competitie nog maar eens vervalst. De financiële zorgen van heel wat clubs zouden trouwens heel wat kleiner kunnen zijn, mocht men er in slagen de nationale voetbalbond te splitsen in twee regionale delen. Dat willen de "profs" niet en zo blijven ze maar doormodderen. Het gaat trouwens niet alleen om geld. Het clubje, dat het tegenwoordig in die voetbalbond voor het zeggen heeft, lijkt wel een bende grote dommeriken. Zo is er bv de eindronde van tweede klasse die maar niet van start geraakt. De bond had FC Geel geschorst op "verdenking" van fraude, zonder eigenlijk harde bewezen. Nu draagt Geel wel de titel van "barmhartige stede", maar zó gek zijn ze er ook weer niet en de ploeg heeft de bond dan ook twee processen aangesmeerd. Die zaak loopt al van het vorige seizoen en kan nu zuur opbreken. En dan hebben we het nog niet gehad over de zaak "Ye", waarvan op dit ogenblik niemand weet hoe het gaat aflopen. De echte amateurs zitten dan ook niet in Zulte of in Roeselare, maar in het nationale bondsgebouw. In elk geval is het te hopen dat Zulte-Waregem en Roeselare hun semi-professionele aanpak trouw blijven en in die richting verder gaan. Alleen op die manier krijgen eigen, jeugdige spelers een kans om in hun eigen club door te groeien, waar iedere sportieveling, zowel sporter als supporter, alleen maar beter van kan worden.
Een zekere Jean-Pierre Deraedt, zaakvoerder van een aantal automatenshops in Ronse, is al vijfmaal slachtoffer geworden van inbrekers. Tijdens een van de processen, waarop hij als slachtoffer optrad, verklaarde hij dat het het kotsbeu was en dat hij een volgende keer niet zou aarzelen de inbrekers dood te schieten. Die verklaring werd in de kranten vermeld zonder ook maar een verdere commentaar. Filip Dewinter, die op het laatste VB-congres, over veiligheid, verklaarde dat mensen die overvallen worden in staat moeten zijn zich én hun eigendom te verdedigen, denoods met de wapens, krijgt nu alle zonden Israels over zich. Dit gebeurt niet omdat, na zijn speech, e.o.a. handelaar zijn voorstel in de praktijk zou hebben omgezet, maar omdat een achtienjarige "Halbstarke" door het lint is gegaan en als een waanzinnige enkele onschuldige voorbijgangers heeft doodgeschoten. Dewinter noch zijn partij hebben ooit tot fysiek geweld tegen allochtonen aangezet, tenzij die allochtonen criminelen waren en dan nog als wettige zelfverdediging. De kans dat de inbrekers die de automaten van Jean-Pierre Deraedt kraken allochtonen zijn is trouwens groot, daar een serieus deel van alle criminaliteit in dit land door allochtonen en mensen van vreemde origine gepleegd wordt. Het is alleen moeilijk om het nog terug te vinden in krantenberichten, omdat de nationaliteit en oorsprong van de daders meestal niet meer vermeld (mag) worden. De dramatische criminele gebeurtenis in Antwerpen is nog maar eens een reden voor de correcte politiek om te proberen de Vlaamse opmars in dit land tegen te houden. Socialisten, groenen en spiritisten zijn opnieuw bereid de Waalse partijen achterna te lopen die weer eens gaan trachten de dotatie van het Vlaams Belang af te pakken. Voor de socialisten, schandalenpartij bij uitstek, gebeurt dit door een schaduwgroepje dat zich Kif-Kif noemt en dat door de rode partij wordt gefinancierd. Als grond voor hun klacht verwijzen Walen en linksen nog maar eens naar een uitspraak van Filip Dewinter bij het Amerikaanse weekblad "Jewish Week" van begin dit jaar, artikel waarin Dewinter zei eerder "Islamofoob" te zijn en dat alleen maar op het Internet te zien was; het werd nooit gepubliceerd. Als men hoort wat die nieuwe president van Iran, Ahmejinedad (of zoiets) er allemaal uitslaat, dan is er voor het hele Westen wel degelijk reden om Islamofoob te worden. Of moeten we wachten tot de eerste moslim-atoombom gevallen is en Israel van de kaart zal zijn geveegd? Ik las ergens deze week in de krant dat Vlamingen, Polen en Hongaren bij de meest racistische van Europa behoren. Als reden daarvoor werd aangegeven dat deze volkeren een groot deel van hun geschiedenis door vreemden bezet zijn geweest en daardoor deze reactie in zich hebben. Polen en Hongaren zijn nu helemaal vrij, maar heel wat Vlamingen hebben nog steeds het gevoel bezet te worden: door het francofone België en haar nestvervuilende Vlaamse slippendragers van de SP.a, Spirit en Groen!
Alle acties van kerkbezettingen door de zgn "asielzoekers" blijken één grote orkestratie te zijn van een organisatie die zich UDEP noemt, de Franstalige afkortingen van "Unie voor de verdediging van mensen zonder papieren". Sterker nog, het hele gebeuren wordt hoofdzakelijk georganiseerd door één man, een zekere Ali Guissé, een zwarte Afrikaan die vorig jaar al met zo'n kerkbezetting begonnen was en die in de loop van April 2006 van minister Dewael een verblijfsvergunning heeft gekregen. Dewael krijgt zo stank voor dank, want moet nu toezien hoe diezelfde man hem het leven meer dan zuur maakt. De UDEP van Guissé roept alle zgn asielzoekers op om kerken en andere openbare gebouwen te bezetten. Hij heeft voor zo'n bezetting een speciaal charter opgemaakt dat aan de kandidaat-bezetters én aan de kerkverantwoordelijken wordt voorgelegd. Daarna krijgen de bezetters een soort reglement van huishoudelijke aard dat ze mogen (niét moeten) ondertekenen en waarin staat hoe ze zich in de kerk moeten gedragen. De UDEP houdt van alle bezetters de persoonlijke gegevens bij, inbegrepen hun registratienummer bij de dienst vreemdelingenzaken. De UDEP hoopt op een soort sneeuwbaleffect waardoor steeds meer "sans-papiers" geregulariserd kunnen worden. Onze bisschoppen zijn dus netjes in de UDEP-val getrapt, met hun ogen wijd open, want het bovenstaande verhaal kwam in de kranten nog vóór de eerwaarde heren hun vergadering terzake hadden. M.a.w. zij hadden de kans om een stap terug te zetten en te zeggen dat ze met die gang van zaken niet akkoord konden gaan. Zij hebben dat echter niet gedaan, waarbij nog maar eens bewezen wordt dat de meeste van onze bisschoppen volksvreemde mensen zijn, die absoluut niet meer met hun voeten op de grond staan. Het is niet voor niets dat onze kerken steeds meer leeglopen: zij, de bisschoppen, zijn er de eerste schuldigen voor. Mgr Daneels is alleen bekommerd om België in het algemeen en het koningshuis in het bijzonder, maar zeker niet om Vlaanderen. Mgr Van Gheluwe heeft zich al eens laten pakken in de zaak Remmery en bewijst daarmee dat hij geen ezel is: die stoot zich nl geen twee keer aan dezelfde steen. Mgr Van den Berghe is een simpele ziel, waarvan ik me nog herinner dat hij, vlak na de val van de Berlijnse Muur, een pleidooi hield voor het socialisme. Kortom, een kringetje wereldvreemde heren die leiders zouden moeten zijn, maar die in werkelijkheid een deel van hun kudde achterna lopen en de rest verwaarlozen. Stel eens voor dat al die "sans-papiers" een verblijfsvergunning zouden krijgen. Dat zou als gevolg hebben dat er nog meer kandidaten zullen opduiken, nog meer kerken zullen bezet worden en er een soort domino-effect zou ontstaan waardoor ons land tenslotte zou overspoeld worden door een deel van de derde wereld. De mensen die de gegeerde papieren zullen gekregen hebben moeten dan in onze samenleving worden "opgenomen". Ik durf het woord "geïntegreerd" niet te gebruiken. Dat betekent dat die aan een echte job dienen te geraken. Hoe gaat dat gebeuren? De meesten kennen onze Nederlandse taal niet en hebben geen enkele specifieke opleiding. Het zal ermee eindigen dat ze allemaal onderdak en steun zullen moeten krijgen. Terwijl elke modale Belg daarvoor zijn hele leven heeft moeten afdragen, krijgen die lui het zo toegeworpen. België mag dan de dag van vandaag nog een betrekkelijk rijk land zijn, lang zal dat niet blijven duren, zeker als Eurostat gelijk krijgt (nl dat de Belgische begroting een gat vertoont van liefst 7,5 miljard euro, waardoor de schuldenlast t.o.v. het BNP weer over de 100% zou stijgen. Ondertussen is er een petitie opgestart vanwege de Beweging voor Christelijke Solidariteit, die er niet mee akkoord gaat dat onze bisschoppen de toelating hebben gegeven dat onze kerken bezet mogen worden. Men zal maar een gelovig katholiek zijn die telkens hij naar de kerk gaat, daar geconfronteerd wordt met de aanwezigheid van een grote groep vreemden waarvan men niet eens weet of ze gelovig zijn. Wat men er wel van weet is dat deze massa wordt uitgebuit door linkse groeperingen en politieke partijen. De vraag is nu of en hoe onze bisschoppen gaan reageren op de klachten van hun eigen gelovigen. Als ze dat niét doen, zijn ze inderdaad volksvreemd en moeten ze er niet versteld van staan dat hun kerken nog verder zullen leeglopen.
Een jongen wordt doodgestoken voor een MP3-speler, een man wordt in elkaar geslagen omdat hij niet snel genoeg voort maakt bij het tanken, een knaap van 18 schiet "zomaar" drie mensen neer, een man steekt zijn huis in brand als de deurwaarder langs komt, een andere laat zijn huis en daarbij een halve straat bijna ontploffen omdat zijn vrouw hem wil verlaten. Om die laatste reden gebeuren er regelmatig moorden, ook op kinderen die dan het gelag moeten betalen. En zo zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan. De vraag is: in wat voor een samenleving zijn we terecht gekomen? Wat zijn de oorzaken van deze verloedering? Er zijn er meerdere De ontkerstening natuurlijk, maar ook het idee dat iedereen recht heeft op welstand en luxe en dat het niets mag kosten. De schuld wegens de recente moorden in Antwerpen nu allemaal aan extreem-rechts toeschrijven is goedkope, populistische politiek. Dat een premier daaraan meedoet, strekt hem niet tot eer. Extremisme blijft extremisme, ongeacht of dat links of rechts is. Is men de Rote Armee Fraktion al vergeten, of de CCC, of de brigate rosse? De rode draad doorheen het hele criminele gebeuren vandaag in ons land, is het gebrek aan gerechtigheid in het algemeen en het falen van Justitie in het bijzonder. Iemand die zich de dag van vandaag een goede advocaat kan veroorloven, kan zijn straf ontlopen. Denk maar aan die Gentse dokter die zijn vrouw vermoordde of aan die verpleegster die een handje toestak om haar tante naar het hiernamaals te krijgen (waardoor haar familie er 300.000 euro rijker op werd). Maar ook wie effectief gestraft wordt, moet niet wanhopen. De zwaarste straf in België vandaag is levenslang en dat betekent 36 jaar. Bij goed gedrag in de gevangenis, kan men echter al na één derde van de straftijd vrijkomen, na 12 jaar dus, dank zij de wet Lejeune. Recidivisten, mensen die bv na zo'n straf weer een groot misdrijf begaan (een tweede moord bv), moeten die tweede keer 14 jaar in de gevangenis blijven, weer op voorwaarde dat ze zich daar goed gedragen. Het zou feitelijk om mee te lachen zijn, was het allemaal niet zo gruwelijk. Kleine misdaden, die er vooral voor zorgen dat mensen met een onveiligheidsgevoel rondlopen, worden zo goed als niet meer bestraft. Wie een straf krijgt van minder dan 6 maanden, moet die niet meer uitzitten. In andere gevallen krijgen gestraften een elektronische enkelband, waardoor ze niet meer naar de gevangenis moeten en toch gecontroleerd kunnen blijven. Van die enkelbanden hadden er al 1300 moeten zijn. Het zijn er nu zo'n 300 (600 tegen het einde van het jaar, zegt tante Laurette). Tenslotte is er nog de kans om een werkstraf te krijgen, maar ze niet te moeten uitvoeren, omdat er ook in die materie zo'n grote achterstand is dat het jaren kan duren vooraleer daarover een beslissing kan vallen. Tegen die tijd kan het zijn dat de straf vervallen is of dat men terugvalt op een effectieve gevangenisstraf. Als die laatste dan weer minder dan 6 maanden is, vervalt die dus ook. Dan hebben we nog niet gehad voor de stilaan ontelbare criminele feiten die gewoon geseponeerd worden bij gebrek aan personeel (of werklust). In Brussel alleen spreekt men van 80% van alle gevallen, iets hallucinant in een land dat zich een rechtstaat noemt. Voor één keer ben ik het trouwens eens met moraalfilosoof Etienne Vermeersch, die stelt dat alleen strengere straffen misdadigers zullen afschrikken. Strenger straffen wil zeggen: meer gevangenissen. Dat moet dan maar en liefst zo snel mogelijk. Geen luxe hotels meer zoals in Brugge en Hasselt, maar Spartaanse, propere en veilige cellen, desnoods gebouwd in snelbouw materialen, kwestie van tijd te winnen. Cipiers vinden zou geen probleem mogen zijn. Vorig jaar waren er voor een toegangsexamen voor cipier liefst 4000 kandidaten. Tenslotte moet men die wet Lejeune afschaffen en veroordeelden pas vrijlaten na twéé derden van hun straftijd, zoals nu al in Nederland gebeurt. Voor misdaden met voorbedachte rade zou men helemaal geen strafvermindering meer mogen geven. Als Madame Onkelinx en haar PS-clan persé wil willen vasthouden aan hun voorrang voor preventie, het stokpaardje waarmee ze al jaren elke serieuze gerechtelijke vernieuwing tegenhoudt, dan moet Justitie in dit land maar gefederaliseerd worden. Als Verhofstadt écht wil ingrijpen, dan maakt hij er nú werk van en schuift hij deze problemen niet door naar een volgende regering. Er zich vanaf maken met het Vlaams Belang alle schuld te geven, is hypocriet en een eerste minister onwaardig.
Na de verkiezing van Fausto Bertinotti van de "Rifondazione communista" (het herstichte communisme) tot voorzitter van de kamer van volksvertegenwoordigers, is nu een andere communist, Giorgio Napolitano, verkozen tot president van Italië. Hij wordt de eerste communistische president van West Europa. Dat hij en Bertinotti verkozen zijn heeft alles te maken met het feit dat zijn partij als een der sterkhouders van Prodi's coalitie uit de stembus is gekozen. Prodi, "il professore" zoals hij genoemd wordt is dan wel van katholieke huize, hij is de "nuttige idioot", zoals Lenin het ooit verwoordde, die ermee voor zorgt dat de communisten kunnen terugkomen. Waarschijnlijk vindt ook hij dat communistische presidenten nog altijd goed ontvangen dienen te worden in deze hypocriete westerse wereld. Zie maar hoe de Chinees Hu overal ontvangen wordt en hoe Fidel Castro met de nodige egards behandeld wordt. Nochtans heeft bv die Fidel Castro sinds zijn aantreden zo'n 17.000 tegenstanders van zijn regime laten fusilleren. Agusto Pinochet, een rechtse dictator, heeft ook heel wat tegenstanders op zijn geweten, maar dat is maar een fractie van die van Fidel. Tegen Pinochet werd echter een aanhoudingsbevel uitgevaardigd (door o.m. Louis Michel, evenals Steve Stevaert een persoonlijke vriend van Castro), tegen de Cubaanse dictator moet het eerste aanhoudingsbevel nog altijd uitgesproken worden. Wij leven dan ook in een schizofrene wereld, waar heel wat waarden onder de mat worden geveegd als ze niet passen in de politieke kraam. Voor wat Italië betreft is het nu afwachten waar daar te gebeuren staat. Om te beginnen moet er eerst een nieuwe regering komen. Met zijn negen fracties is de kans groot dat daar al heel wat heibel zal zijn over de te verdelen postjes (er was al ruzie over de job van kamervoorzitter, maar die werd bijgelegd). Een mixt van links-liberalen, christen-demokraten (ja,ja!), radicalen, groenen, socialisten en communisten kan het daar nooit lang uithouden. Zeker niet met de flinterdunne meerderheid die de groep Prodi heeft. In de senaat bv hangt zijn meerderheid af van enkele voor het leven benoemde senatoren zoals bv de 97(!) jarige Rita Levi Montalcini, ooit Nobelprijswinnares. Italië heeft een schuldenlast van bijna 108% t.o.v. het BNP en een staatsschuld van 4,4%. Om hier iets aan te doen moet de nieuwe ploeg van Prodi er meteen iets aan doen en zullen er enkele tientallen miljarden euro (!) nodig zijn, die zullen moeten komen van het besparen op uitgaven en het innen van nieuwe belastingen. In Italiaanse economische kringen (maar ook daarbuiten) houdt men zijn adem in. Zoals Giuseppe Turani, economisch hoofdredacteur van de krant La Repubblica al schreef: "Dat wordt zoiets als het vervangen van een motor van een jumbo tijdens de landing"! "Allacciare le cinture" (gordels vast)!
Op voorstel van Christian Dupont, minister van maatschappelijke integratie, heeft het kernkabinet vandaag beslist dat asielzoekers voortaan geen financiële steun meer zullen krijgen via het OCMW. Zij krijgen alleen (sic) nog woning, voeding, kledij en andere materiële steun. Dat was voor mij even schrikken. Simpele ziel als ik ben, dacht ik nl dat het verstrekken van geld aan zgn asielzoekers al enkele jaren geleden was stopgezet. Dat was toen inderdaad zo gesteld, maar zoals zovele van de beslissingen die in dit land getroffen werden en worden, was daar klaarblijkelijk niets van in huis gekomen. Telkens hier iets nieuw beslist worden, ben je verplicht je af te vragen of er wel iets van zal komen. Dat asielzoekers, maar daarbij bedoel ik échte asielzoekers, geholpen worden is de normaalste zaak van de wereld en een gebruik dat al eeuwenlang wordt toegepast. Dat geldt voor mensen die in eigen land hun leven en vrijheid riskeren, waar (burger)oorlog heerst of die vervolgd worden o.w.v. hun politieke gezindheid of hun geloof. Bij de huidige, échte asielzoekers wil ik er zelfs de Iraniërs nog bijnemen, want de meeste van deze mensen riskeren inderdaad veel als ze naar het land van de Ayatollahs worden teruggestuurd. Het gros van wat zich hier tegenwoordig echter asielzoeker noemt, zijn gewoon economische gelukzoekers en daar kan je rustig alle Afrikanen bijtellen. Of die nl thuis al dan niet iets riskeren, is niet te controlereen. Misschien vandaag wel, morgen weer niet of omgekeerd. De Verenigde Naties bv steken momenteel zo'n 400 miljoen euro in de verkiezingen in Kongo (16 miljard oude Belgische frankskens!), wat toch wel betekent dat men daar democratisch bezig is, dunkt me. Welnu, wat komen Kongolese asielzoekers hier dan doen? Ondertussen blijken de OCMW's hier belangrijker te worden dan de gemeenten. Langs hun kanalen worden de geldstromen steeds groter. Jammer genoeg hebben de eigen mensen er percentsgewijs gezien niet veel aan. Woning, voeding, kledij en andere materiële hulp gaan in de eerste plaats naar vreemdelingen waarvan meestal nog moet worden uitgemaakt of ze hier wel wettelijk kunnen blijven. Voor hen is dit inderdaad het land van melk en honing.
Een paar weken geleden stond er in Humo een dubbelinterview met de hoofdredacteurs van De Standaard en De Morgen. Daaruit bleek dat beide heren gerust van job zouden kunnen veranderen zonder iets aan hun manier van werken te moeten wijzigen. M.a.w. beide kranten, die zich - nota bene - kwaliteitskranten noemen, zijn links-progressief en schrijven gewoon hetzelfde. Dat is ooit anders geweest, toen De Standard uitgesproken Vlaamsgezind was en het logo AVV-VVK op zijn eerste bladzijde prijkte. Sinds het vertrek van Manu Ruys en de komst van enkele nieuwlichters is er van die Vlaamsgezindheid helemaal geen sprake meer en is de politieke correctheid er het dogma geworden. Zelf ben ik bijna mijn hele leven abonnee geweest van de Gazet Van Antwerpen, die tot voor enkele jaren Vlaams en Christelijk geïnspireerd was. Sinds het ontslag van hoofdredacteur Luc Van Loon en de komst van een Stevaert-boy, n.a.v. de overname van het "frutje" door Het Belang van Limburg, is de krant het uithangbord geworden van het "onderlijfke", troetelnaam van de huidige, niet verkozen burgemeester van de "koekenstad". Sindsdien heb ik ook afgehaakt en een abonnement genomen op Het Laatste Nieuws. Dat blad is niét links, laat Vlaamsvoelende lezers ook aan het woord, maar daarbij is dan zowat alles gezegd. Het mag dan wel de titel van "grootste krant" van het land voeren, het overgrote deel van wat men erin te lezen krijgt is pulp, veel kwaliteit is er niet bij. Men krijgt er bv wel een artikel in te lezen over een Griekse hond die werd aangereden en in België verzorgd wordt, maar niet over het Vlaams zangfeest, om maar een voorbeeld te geven. Zelf heb ik aan de lijve mogen ondervinden wat sensatie-journalistiek betekent, toen ik er werd ingeluisd door een van hun reporters, die even kwam informeren over een plaatselijke discussie er die er meteen een sensationeel verhaal van maakte dat nergens op sloeg, maar toch goed was voor enkele negatieve reacties waarmede niemand gediend was. Vlaanderen heeft geen kranten meer die het lezen waard zijn. De laatste die dat nog een beetje was, De Tijd (vroeger de Financieel-Economische Tijd) is overgenomen door de groep Van Thillo en omgebouwd tot een zuivere zakenkrant, waar men helemaal geen serieuze politiek meer in moet gaan zoeken. Ik lees regelmatig buitenlandse kranten: De Telegraaf, de Süddeutsche Zeitung, El Mundo, La Repubblica, Corriere della Sera, Berlingske Tidende, om er maar enkele te noemen. Die kranten mogen enkele dagen oud zijn, het meeste van wat erin staat blijft zo interessant en actueel dat men het het ook enkele dagen later nog kan blijven lezen. Tegen die tijd ligt mijn Laatste Nieuws al lang bij het oud papier. Arm Vlaanderen...
Het voorbij weekeinde was er in Auschwitz een bijeenkomst in het vernieuwde paviljoen dat daar de Belgische doden in het vernietigingskamp herdenkt. Bij deze gelegenheid was er een delegatie van de Belgische regering, geleid door premier Verhofstadt. Niets op aan te merken, deze keer, integendeel: wat daar gebeurd is mag nooit vergeten worden, niet door ons en ook niet door onze nakomelingen. Een tijdje geleden was er het idee van Leterme (dacht ik), die bij zijn bezoek aldaar stelde dat de Vlaamse middelbare studenten daar best regelmatig op schoolreis zouden komen. Zelfs dat moet kunnen, al denk ik dat er prettigere schoolreizen te organiseren zijn. Waar ik het wel moeilijk mee heb is, dat het hier lijkt alsof alleen de nazis dergelijke beestigheden hebben uitgehaald. Wat met de Goelag-slachtoffers? Was dat niet erg genoeg, misschien? Dat men in het huidige Rusland van Poetin dat potje gedekt wil houden, is nog te begrijpen maar niet goed te praten. Want de Goelag was minstens even erg als de nazi-uitroeiïngskampen, alleen gebeurde het op een meer gesofistikeerde manier, hoorden wij hier in het westen er veel minder van en waren het de eigen mensen die daar werden uitgeroeid. Er waren op een gegeven ogenblik in de hele USSR 512 plaatsen waar mensen werden gevangen gehouden, gefolterd en vermoord. Tijdens de Stalin terreur schat men het aantal slachtoffers op 50 miljoen. Alleen al in de jaren 1937 en 1938 werden er 680.000 mensen gefusilieerd (± 2.000 per dag!). Bij het begin van de tweede wereldoorlog zat er anderhalf millioen mensen opgesloten, 429.000 in strafkolonies, 488.000 in gevangenissen en bijna twee miljoen in wat men "speciale steden" noemde. Dat was één veroordeelde elke twee Russische families! Op dit ogenblik zijn er nog communistische staten, waar het Westen het blijkbaar niet moeilijk mee heeft. Denk maar aan Cuba en Noord-Korea. Van dat laatste land weet men, dat er nog dagelijks mensen sterven van de honger. Dat onmenselijk systeem bestaat nog. Auschwitz blijven herdenken: zeker en vast, maar niet alleen Auschwitz. Ook de slachtoffers van de Goelag-archipel. Ook die van de "killing fields" van Pol Pot, de "sprong voorwaarts" van Mao, de gras-etende Noord-Koreanen en de Cubanen die in Castro's gevangenissen wegkwijnen omdat ze het niet eens waren met diens zienswijze. Over al deze mensenrechten-schendingen blijft het in het Westen beangstigend stil.
De Belgische voetbalcompetitie zit erop. Het was de spannendste ontknoping sinds jaren, maar niet omdat er goed gevoetbald werd. Integendeel: er werd sinds lang niet meer zo slecht gevoetbald. Alle zgn topclubs begonnen elke match met de daver op het lijf en van mooi voetbal was er bijna nooit sprake. Diehards, die elke zondag de rechtstreekse uitzending van zo'n hele match moesten ondergaan, hadden beter naar "Mooi en meedogenloos" gekeken. Dat trekt ook op niets, maar dat duurt tenminste niet zo lang. In het buitenlandse voetbal, zeker in landen als Spanje, Italië en Groot-Brittannië wordt er beter gevoetbald: sneller, meer techniek en zo voort, maar doelpunten zijn er nog zeldzamer als hier en dat geldt ook voor de zo de hemel in geprezen "Champions' Cup". De sportievelingen die alle kwart finales ervan hebben gevolgd, in totaal zes uur a.u.b., kregen twee (2) doelpunten te zien plus een gemiste penalty. Dat laatste werd verwezenlijkt door de topschutter van Villareal in blessuretijd en betekende meteen de uitschakeling van zijn club. Dat huzarenstukje werd hem ondertussen al nagedaan door Eto'o, de topschutter van de Spaanse competitie. Het gaat hier om beroepsvoetballers die heel de dag met dat balletje bezig zijn en er als het ware mee gaan slapen en ermee opstaan. Maar datzelfde balletje elf meter verder in de winkelhaak plaatsen (waar geen enkele keeper bij kan), dat lukt hen niet. Topvoetbal is, zoals alle andere topsporten, geen sport meer maar een business. Doordat wij in België in het algemeen en in Vlaanderen in het bijzonder, er niet meer geld in kunnen stoppen, zijn wij verplicht een stapje achteruit te zetten. Onze jonge voetballers moeten naar het buitenland, willen ze carrière maken. In eigen land worden ze vervangen door middelmatige, goedkope buitenlanders die het zeker niet beter doen maar die de clubs en een serie makelaars grof geld opbrengen. Soms wordt zelfs een heel elftal volgestouwd met buitenlanders, zoals dat van Beveren, waar men alleen nog zwarte Ivorianen opstelt en hen dan "Waaslanders" noemt. Als gevolg van o.m. het minachten van de eigen jeugd, is het Belgische voetbal het bekijken niet meer waard en slaagt de nationale ploeg er niet meer in nog enig internationaal tornooi te bereiken, of ons land moet het zelf (mee) organiseren zoals het voorlaatste Europese kampioenschap. Misschien is dat ook de reden waarom Jan Peeters, afscheidsnemend voorzitter van de voetbalbond, heeft voorgesteld dat België, samen met Nederland, ook het wereldkampioenschap van 2018 zou organiseren. Als dat lukt, hoeven we geen voorrondes te spelen en zijn we er nog eens bij. Vraag is alleen of men Peeters, die toevallig uit Mechelen komt, waar een andere grote denker al eens het idee had om hier Olympische spelen te organiseren in 2016, er zijn opzet zal slagen. Volgens mij wordt dat even moeilijk als destijds, toen de Mechelaars de maan wilden blussen...
Donderdag 4 mei 2006 verscheen er in Het Laatste Nieuws een foto van een executie in Mogadischu, hoofdstad van Somalië. Een leraar had daar, na een uit de hand gelopen discussie over een tiener, de vader van die jongen vermoord. Daar in Somalië de Sharia-wetgeving geldt van de fundamentalistische moslims, werd de leraar ter dood veroordeeld. Tot daar liep alles nog normaal (volgens moslim normen althans). De islamitische rechtbank beval dan echter dat de 16-jarige zoon van het slachtoffer zelf de moordenaar van zijn vader zou executeren. Op een plein vol toeschouwers gaf de tiener de leraar eerst een messteek en daarna een tweede in de hals, waarop de dood volgde. De jongen zou achteraf gezegd hebben, dat hij "opgelucht" was omdat hij "wraak" mocht nemen. In de krant stond een foto waarop men de jongen de eerste messteek ziet toebrengen, terwijl de leraar een kap, over zijn hoofd heeft. Daarbij een tweede foto van de leraar, vlak vóór zijn executie. Ik heb twee dagen gewacht alvorens op dit verhaal te reageren. Ik was er nl rotsvast van overtuigd dat hierop reacties gingen komen. Wel, tot op heden heb ik daarvan niets gehoord noch gezien. Van niemand: - Niet van de tegenstanders van de doodstraf. - Niet van de mensenrechtenorganisaties. - Niet van de drukkingsgroepen die altijd klaar staan als er in Amerika ergens een seriemoordenaar ter dood wordt gebracht. - Niet van de protestgroepen tegen Guantánamo en/of de zgz "spookvliegtuigen. - Niet van enige officiële autoriteit in binnen of buitenland. - Niet van enige moslim organisatie die zou kunnen komen vertellen dat bv de Sharia zo niet zou werken. M.a.w. protesten tegen de doodstraf en zeker tegen zo'n weerzinwekkende manier van rechtelijke wraakneming zijn er niet als het gaat om de Sharia, een wetgeving uit de inderdaad "duistere" middeleeuwen, die op de dag van vandaag nog steeds door iedereen op zijn eigen manier kan verklaard worden. Zou men schrik hebben van een reactie zoals tegen de Mohammed-cartoons? Somalië is een wetteloos land waarvan George Bush Sr al eens dacht het te moeten gaan bevrijden. Dat is toen niet gelukt en zo te zien is het er daar niet beter op geworden. Somalië is een van die landen in Oost-Afrika die momenteel erg te lijden hebben van een lange, aanhoudende droogte en waarvoor allerlei steunacties worden opgezet. U steunt toch ook?
De prijs per vat ruwe olie ligt al boven de 75 dollar. Om hetzelfde effect te hebben als in de jaren tachtig, moet de kostprijs van het zwarte goud wel de kaap van de 80 overschrijden, maar met wat tegenwoordig allemaal aan het gebeuren is, zit die mogelijkheid erin. Er zijn al pessimisten die zeggen dat een vat binnenkort wel eens 100 dollar zou kunnen kosten. Redenen voor de speculatie rond de olie zijn er in overvloed. Om te beginnen is er de spanning tussen Iran en de rest van de wereld over de geheime atoom-agenda die het land van de ayatollahs er op na zou houden. Een conflict met Iran dreigt de olie-uitvoer uit dat land, momenteel de tweede producent ter wereld, stil te leggen. Verder is er de situatie in Irak die maar niet opgelost geraakt, waardoor de olieproductie daar zowat gehalveerd is. Tenslotte zijn er enkele andere serieuze olieproducenten die voor even serieuze problemen zorgen. In de eerst plaats Nigeria, waar de autoriteiten het land niet onder controle blijken te hebben en "rebellen" (wat dat in Afrika ook moge te betekenen hebben) regelmatig voor onrust zorgen. In Zuid-Amerika is er een linkse beweging aan het groeien, waarbij enkele uiterst linkse presidenten, Chavez in Venuzuela en Morales in Bolivia, begonnen zijn de olie-industrieën te nationaliseren. Daar het waarschijnlijk niet bij olie alleen zal blijven, is de kans zeer groot dat geen enkel buitenlands bedrijf nog in die landen zal investeren, wat de chaos er alleen maar groter zal maken. Als een rode draad doorheen de olie-anarchie die dreigt, loopt de naam China. Dat land heeft een forse toename van zijn olie-import nodig om zijn blijkbaar onstuitbare economische opgang draaiende te houden. Omwille daarvan wil China geen sancties tegen Iran, helpt het de Soedanese regering in zijn volkerenmoord in Darfoer (al 300.000 doden!) en heeft het o.a. contracten afgesloten met Nigeria, dat laatste na een staatsbezoek van president Hu aan dat land. Dat China het in eigen land niet zo nauw neemt met de mensenrechten, is een bekend thema (ook al wil de zakenwereld daar wel een oogje sluiten). Dat China nu ook het met de voeten treden van de mensenrechten gaat exporteren, is een veeg teken aan de wand. Zoals gewoonlijk, kijkt Europa de kat uit de boom en is het Amerika dat verzocht wordt te trachten onze problemen op te lossen. Dat zal echter een moeilijke zaak worden. Mede door de torenhoge oliefactuur gaat de Amerikaanse handelsbalans verder in het rood. Men schat dat de U.S.A. vorig jaar een schuld had van 805 miljard dollar, maar het cijfer kan ondertussen misschien zelfs 100 miljard hoger liggen. Sinds 1999 leende de States zo'n 3 duizend miljard dollar! Voor wie het niet zou snappen: dat betekent dat Amerika PER DAG die miljard dollar moet aantrekken, geld dat meestal van olieproducerende landen komt die dat opnieuw in Amerika investeren. Als die kraan morgen geheel of gedeeltelijk zou worden dichtgedraaid, crasht de dollar. Dat zal dan betekenen: hogere rentevoeten, minder verbruik, een gevoelige daling van de economische activiteiten en een wereldwijde recessie met forse toename van de werkloosheid. We moeten niet denken dat dit alleen de Amerikanen zal treffen. We zullen er ook bij zijn, al was het alleen maar omdat Europa zoveel uitvoert naar de States. Het wordt dus even bang afwachten wat er verder nog te gebeuren staat.
Vorige week werd een Congolees flink toegetakeld op een servicestation in Zellik. Om alle misverstanden te vermijden wil ik eerst stellen, dat zoiets niet kan en dat de dader, die kortstondig werd aangehouden, voor kosten e.d. zal opdraaien. Toch is het interessant het verslag van deze rammeling eens onder de loupe te nemen, omdat het weer een staaltje van correct nieuwsverslag is. Volgens de kranten werd Constant Bwanassani ineengeslagen door een "Brusselse Turk", een zelfstandig werkende koerier die door het lint ging toen hij te lang moest wachten om te tanken. De Turk werd aangehouden, maar na één nachtje cel terug vrijgelaten. De reden voor die korte aanhouding was, zei parketwoordvoerder Jos Colpin, omdat het slachtoffer niet "werkongeschikt" bleek. Nergens in het krantenartikel staat geschreven wat die Bwanassani doet, maar volgens het eerste bericht in het journaal van de VRT, was hij een asielzoeker. Daar asielzoekers niet mógen werken zolang ze geen verblijfsvergunning hebben, kan die man dan ook niet werkongeschikt zijn. Let wel op, dat staat er niet, maar dat moet men er wel uit besluiten. Een tweede vraag is dan wel hoe die man zijn auto en zijn huur betaalt, allemaal O.C.M.W.? De Congolees woont met vrouw en kind in Affligem, een dorpje in het Vlaamse pajottenland, maar beiden spreken alleen maar Frans. Een derde vraag daarbij: kan men zo'n "asielzoekers" niet beter onderbrengen in Wallonië of Brussel? De discussie tussen slachtoffer en aanrander zal waarschijnlijk trouwens ook wel in het Frans geweest zijn, anders had de Congolees nooit kunnen verstaan dat de Turk hem "hoerenjong" en "vuile zwarte" had genoemd. Samengevat komt het artikel hier op neer dat een journalist de dag van vandaag in ons land op eieren moet lopen en zeker niet zomaar de objectieve waarheid mag neerschrijven. Hij moet politiek correct blijven om zijn job te kunnen blijven doen. Gelukkig heeft de modale Vlaming ondertussen geleerd tussen de regels te lezen. Sinds men begonnen is met alle jeugdige misdaden te laten begaan door "jongeren", zonder verdere beschrijving, weet men dat het dan om allochtone jongeren gaat. Bij autochtone knapen hoeft men kieskeurig niet te zijn. --- Woensdagavond op het TV-journaal van VTM had men het over de moordenaar van Joe Van Holsbeeck. Hij werd nu "Adam G" genoemd, dat, nadat men in alle kranten al dagen aan een stuk zijn achternaam voluit had geschreven: "Adam Giza". Ik herinner me nog dat de moordenaar van Pim Fortuyn, zolang hij niet veroordeeld was, in de Nederlandse pers ook alleen met de eerste letter van zijn achternaam werd vernoemd. In onze pers gebeurde dat toen niet en werd diens naam steeds voluit geschreven? Nu doet men hier het tegenovergestelde. Het zou me niet verwonderen dat onze media van "hogerhand" de raad gekregen hebben ook in deze zaak politiek correct te schrijven. De multicultuur een verrijking? Vergeet het maar.
Op 1 mei 2006 hebben Portugal, Spanje, Griekenland en Finland hun grenzen opengezet voor werknemers uit de nieuwe E.U.-landen. Zweden, Ierland en Groot-Brittannië hadden dat vorig jaar al gedaan. In Zweden is het geen succes geworden: slechts zo'n 8.000, meestal Oost-Europeanen, heeft zich daar ingeschreven. In de andere twee landen gaat het echter om honderduizenden. Toch heeft dat daar geen negatieve invloed gehad, ik zou haast zeggen: integendeel. Zowel in Ierland als in de U.K. gaat het goed met de economie, beter dan bij ons. De reden waarom bv Spanje besloten heeft haar grenzen te openen is, omdat men daar hoopt op die manier de instroom van illegalen onder controle te kunnen krijgen. Spanje heeft reeds tweemaal zijn illegalen geregulariseerd. De eerste keer waren dat er meer dan 300.000, de tweede keer meer dan 800.000. Daar heeft men ondertussen gezien, dat dit geen oplossing van het probleem is, integendeel. Het op grote schaal regulariseren van illegalen geeft anderen de hoop dat zij er een volgende keer ook bij kunnen zijn, waardoor de toeloop steeds groter wordt. Wat gebeurt er ondertussen bij ons? Zo goed als niets. De politiek schuift de problemen gewoon voor zich uit, in de hoop dat de volgende regering (einde 2007 op zijn vroegst) er iets aan zal doen. Ondertussen blijft het pamperbeleid aanmodderen en zitten hier tienduizenden al dan niet illegalen immigranten (die men verkeerdelijk steeds "asielzoekers" noemt), die niet mogen werken, al dan niet steun krijgen en het zwartwerk circuit en de criminaliteit mee verhogen. De Antwerpse bisschop Paul Van den Berghe heeft, voor de zoveelste keer, de overheid opgeroepen tot een humaner asielbeleid. Welk asielbeleid? Hier is geen asielbeleid. België blijft immigranten aantrekken, omdat het juist geen beleid heeft. Daarenboven is er nog steeds de snel-Belg-wet - de snelste wet om ergens in Europa een nationaliteit te verwerven, de mogelijkheid tot huwen van partners uit derde wereldlanden zonder enige beperking en de meestal daarbij horende gezinshereniging. Speciaal daarvoor komt men naar België, omdat het in de meeste ons omliggende landen niet meer kan. België is voor veel gelukzoekers hét beloofde land. Bisschop Van den Berghe en een deel van zijn kerkgemeenschap handelen volgens hun Christelijk geweten. Ik kan er best inkomen, dat zij het moeilijk hebben met de situatie van mensen die persé hier willen blijven, maar daarvoor geen toestemming krijgen. Toch blijft de wet de wet. De Romeinen zegden het al "Dura lex, sed lex". Ofwel leeft men de wet na, ofwel past men de wet aan. Zolang dat laatste niet gebeurt, is illegaliteit letterlijk wat het is: wetteloosheid. Als men illegalen hier laat wonen, laat genieten van onze gezondheidszorg, hun kinderen naar school laat gaan en dies meer, dan is dit land geen rechtstaat meer. Jammer genoeg zie ik Verhofstadt II daaraan niets veranderen.
Het gaat nog steeds niet goed met onze socialisten. Sinds peetvader Steve Stunt de vlucht vooruit heeft gekozen, richting Belgische vleespotten, weet men bij de roden echt niet meer hoe wat te doen. Bewijs daarvan zijn de uitspraken tijdens de 1 mei-vieringen, uitspraken die zo leken overgenomen uit de verre jaren vijftig, zo in de aard van " Den boas is ne smeirlap"! Arme socio's die geen betere argumenten meer hebben... In tegenstelling tot hun Vlaamse broeders, heeft de oppersocio van het Franstalige gedeelte van dit land het deze keer niet over sociale thema's gehad. Waarschijnlijk durfde hij dat niet, na al de schandalen die zijn marxistische groep de laatste tijd heeft gehad en nog heeft. Di Rupo had het over de veiligheid, een thema dat hij van het Vlaams Belang heeft overgenomen, maar dat door de "democratische" media niet serieus wordt genomen als het VB het zelf vooropstelt. Di Rupo zei letterlijk dat álle misdrijven, ook de kleinere, moeten worden aangegeven en bestraft. Wat een schijnheiligheid! Het is uitgerekend een PS-collega van Di Rupo in de regering Verhofstadt II, Laurette Onkelinx, die ervoor gezorgd heeft dat veroordeelden straffen tot 6 maand niet meer moeten uitzitten. Een betere aansporing tot de kleine criminaliteit is niet bedenkbaar. Verder is het de SP, de partij van Di Rupo, die de wijziging van de wet op het jongerensanctierecht nu al twee jaar tegenhoudt. Zonder het drama Van Holsbeeck, zou er van dat sanctierecht trouwens niets in huis zijn gekomen en zelfs nu de SP er wél voor gevonden is, zal het nog duren tot 2009 alvorens de wet in voege zal treden. God weet wat er tegen die tijd weer zal moeten worden "aangepast". Ondertussen is gebleken dat in Brussel, de stad waar madame Onkelinx woont en waar ze burgemeester wil worden in een van de 19 baronieën, liefst 80% van de criminelen feiten geseponeerd worden. En dat is dan nog het goede nieuws: een paar jaar geleden was dat cijfer nl nog 84%. Alleen al in 2005 werden er 1.356 criminele dossiers geseponeerd. Mensen, blijf weg uit Brussel. Als u daar iets overkomt, riskeert ge dat uw dossier ergens in de kelder van het justitiepaleis belandt en ge er nooit nog iets van zult horen. In de tijd van de zaak Dutroux moesten een paar speurders uit Neufchâteau in Brussel een ontvoeringszaak komen oplossen (de zaak Benaïssa), omdat het eigen parket daartoe niet bekwaam was. Later werd poltiecommissaris Demol, die in Schaarbeek de criminaliteit onder controle kreeg, van zijn functie ontheven. Dat was nog toen het Brussels parket onder leiding stond van Dejemeppe, die men ondertussen heeft weggepromoveerd. Nu is er het rapport van de Hoge Raad van Justitie, dat letterlijk zegt dat ook Dejemeppe's opvolger, Paul De Gryse, er niets van bakt. Na de moord op Joe Van Holsbeeck werd gesteld, dat er alleen al in St. Gillis zo'n 35.000 Polen wonen, dat terwijl het officiële cijfer voor legale Polen in heel Brussel op 10.809 staat. En dat zijn alleen nog maar de cijfers voor de Polen. Kortom, Brussel is het Eldorado van de Belgische illegaliteit!
50 jaar geleden werd de container geboren. In onze eigen media heb ik er niets van teruggevonden, maar in het Italiaanse dagblad "La Repubblica" stond het hele verhaal van deze opmerkelijke "doos", die zo stilaan een van de symbolen van de wereldhandel is geworden. Het was op 26 april 1956 dat de Amerikaan Malcolm Mclean 55 grote containers door een kraan op een afgedankt petroleumschip liet stapelen in de haven van Newark (New Jersey). Vijf dagen later kwam het schip aan in de haven van Houston (Texas) waar de containers werden opgewacht door evenveel vrachtwagens en van daaruit naar hun eindbestemming werden gebracht. In 1956 kostte het lossen van een schip daar 5,83 dollar per ton. Met zijn nieuw systeem had Mclean uitgerekend dat het hem slechts 0,16 dollar zou kosten. Het leek het ei van Columbus, maar ondanks het grote prijsverschil en de daarbij verbonden winsten, zou het nog even duren alvorens het nieuwe systeem ingang vond. Om het containervervoer degelijk op grote schaal te laten functioneren was men nl verplicht nogal wat investeringen te doen aan haveninfrastructuur, aan de opbouw van vrachtwagens en moest men een nieuw soort schepen bouwen. Daarenboven zouden heel wat mensen, die toen hun brood verdienden met het laden en lossen van schepen, hun werk verliezen. De echte doorbraak zou er komen in de jaren zestig, tijdens de Vietnam oorlog. Het Amerikaanse leger had toen grote logistieke problemen om al haar materiaal snel ter plaatse te krijgen. McLean kreeg een deel van het contract, waarbij bleek dat zijn methode de ideale was. Van dan af was de opgang van de container niet meer te stuiten. Grote havens breidden uit, denk maar aan Rotterdam dat met zijn Maasvlakte ruimte zat had en nieuwe havens ontstonden, vooral in Azië. Een tweede groot pluspunt in de ontwikkeling van het nieuwe vervoersmiddel was dat de container in de hele wereld één standaardmaat bleef houden: 2,44 meter (8 voet) breed, 2,59 meter hoog (8 voet en 6 duim) en 6,10 meter lang (20 voet). Alleen de lengte kan verdubbeld worden. De container was niet alleen een revolutie in de transportwereld, hij zou ook heel wat andere aspecten van ons dagelijks leven grondig veranderen. Bijna alles kan in een container vervoerd worden: van grondstoffen tot levensmiddelen (zelfs diepgevroren), tot afgewerkte producten. Dit maakt o.m. dat afstand geen barrière meer is en dat lonen van mensen aan de andere kant van de wereld echt concurrentieel zijn geworden. Wat dat bv voor China betekende, hoef ik hier nauwelijks bij te vertellen. We ondervinden het nog dagelijks aan de lijve. Daardoor is elke industrie de dag van vandaag bijna verplicht internationaal te gaan. Dat heeft als gevolg dat heel wat producten een stuk goedkoper zijn geworden, maar ook dat heel wat van onze eigen mensen hun werk dreigen verloren te zien gaan. Zij moeten nu concurreren met een paar miljard Aziaten aan voorwaarden die vroeger niet bestonden. Men kan rustig stellen dat het belang van de container voor de wereldhandel zeker even groot is als die van de computer, zeker als men ziet wat voor eenvoudig idee het was. Daarom verwondert het mij dat ik daarover hier zo weinig hoor.
In mijn blog over de voorstelling van Wilfried Martens' mémoires, had ik het over het feit dat Vlaamse politici alleen maar federaal eerste minister kunnen worden als ze voor het Belgische systeem "recupereerbaar" worden, t.t.z. als ze ophouden Vlaming te zijn en alleen nog als Belg door het leven gaan. Ik citeerde toen Gaston Eyskens, Martens zelf, Dehaene en Verhofstadt. Ik ben er toen nog een paar vergeten: Tindemans bv, maar ook Mark Eyskens, zoon van Gaston en even eerste minister van een rooms-blauwe regering tussen de reeks Martens in. Toen Mark Eyskens in een der regeringen Martens minister van Buitenlandse Zaken was en men wilde dat hij ontslag nam o.w.v. de zaak Khaled (een terrorist die erin geslaagd was een Belgisch visum te bekomen en doodgemoederd rondliep op de Brusselse Grote Markt), sprak hij de intussen overbekende woorden uit: "In een normaal land zou ik dat doen, maar niet in dit apenland". Eyskens is ondertussen uit de actieve politiek gestapt en schrijft o.m. nog regelmatig gedichten die gepubliceerd worden in Het Laatste Nieuws. Als hij het tegenwoordig nog over politiek heeft, dan is hij - officieel nog altijd christen-democraat - eerder een supporter geworden van paars en een belgicist tot in de kist. Dat bleek ook uit een interview aan datzelfde Laatste Nieuws van dit weekeinde. Het Vlaams Belang lust hij rauw en, waarschijnlijk met het oog op het behoud van het cordon sanitaire rond die partij, zegt hij dat de volgende regering best een tripartite (socialisten, liberalen én christen-democraten) zou zijn, maar dan mét volmachten. In dat geval gaan we dan naar een dictatuur van de particratie, naar een totalitaire democratie. M.a.w. zoals de meeste belgicisten, is Eyskens er waarschijnlijk van overtuigd geraakt dat dit apenland (zijn eigen woorden!) niet meer te redden is op een democratische manier. Dan dus die vervelende oppositie maar uitschakelen via volmachten... Om tot zo'n draak van een totalitaire democratie te komen, moet echter ook het CD&V, annex NV-A, meespelen. Voor de eerste betekent dat een terugkeer naar de oude CVP-mentaliteit ("met de dood in het hart", weet ge wel), voor de tweede het einde van haar geloofwaardigheid. Nadat Bourgeois bij een vorige gelegenheid zijn woord niet heeft gehouden t.o.v. Vlaanderen ("wij stappen in geen regering als Brussel-Halle/Vilvoorde niet gesplitst wordt"), zou elke volgende toegeving (de uitbreiding van Brussel, B-H/V niét gesplitst e.d.) voor het laatste cordon van de vroegere Volksunie wel eens het definitieve einde kunnen betekenen. In zo'n situatie zou het voor Vlaanderen beter zijn dat er géén nieuwe federale regering komt, tenzij er eerst definitieve afspraken zouden zijn over álle communautaire hangijzers. Een regering waarin figuren als een Onkelinx en Flahaut - om er maar enkele te noemen - met volmachten zouden werken en hun zin zouden kunnen doen, is zowat het laatste waar Vlaanderen behoefte aan heeft. Laat Eyskens het maar bij zijn gedichten houden. Zijn politieke commentaar begint op sprookjes te lijken.
Catalonië blijft een voorbeeld voor Vlaanderen. Deze dichtst bevolkte streek van Spanje is tevens de meest welvarende van dat land. "Barcelona trabaja, Madrid consuma" (Barcelona werkt, Madrid verbruikt) is er een gekende slogan, die in België ook gerust kan worden toegepast. Men moet alleen Barcelona vervangen door Vlaanderen en Madrid door Wallonië/Brussel. De Catalanen hebben een eigen taal, een eigen vlag, een eigen territorium, misschien zelfs een eigen volkslied. Van dat laatste ben ik niet zeker. Wij, Vlamingen, hebben dat wel. Ondertussen hebben de Catalanen er iets bij gekregen dat wij nog niét hebben: een eigen extensie op het Internet: .cat i.pl.v. .es (voor Spanje). Wat niet is, kan echter nog komen. Om een eigen extensie te kunnen krijgen, moet men zich wenden tot ICANN (Internet Corporation for Assigned Names and Numbers), de internationale organisatie die o.m. bevoegd is voor het toewijzen van Internetextensies. In ons geval moet deze aanvraag gebeuren door het Vlaamse parlement. Met de ervaring, die we daarmee hebben, weten we dat zelfs de eigen "praatbarak" enkele partijen herbergt die nog altijd veel te belgicistisch denken. Om wat druk op de ketel te zetten loopt er momenteel op het Internet een petitie die uitgaat van "Jonge Vlamingen" en die iedereen met een beetje Vlaamse reflex uitnodigt deze petitie te ondertekenen. Het is de bedoeling, dat men daarmee later naar het Vlaamse parlement gaat om te proberen een doorbraak te forceren. Daar Vlaanderen, jammer genoeg, nog steeds geen onafhankelijke staat is, maar een regio (net zoals trouwens Catalonië), krijgen wij - voorlopig althans - geen twee- maar een drieletterwoord. Wat dat gaat worden, staat nog niet vast: .vla of .vln of nog iets anders. Dat doet er momenteel ook niet toe. Wat belangrijk is, is dat we Vlaanderen op de Internet-wereldkaart zetten en dat men die petitie tekent. Dat kan als men surft naar: http://puntvl.net Mensen, er achteraan! Voor die ene keer dat we er zelf ook iets aan kunnen doen, mogen we die kans niet laten voorbijgaan. Met dank bij voorbaat!
