"Wat is het verschil tussen Spirit en het circus van Moskou? Er is geen verschil: in beide zaken is de clown er de baas". Deze variante op een gekende mop blijft actueel, zeker als we het laatste idee van Bert Anciaux erbij nemen. Hij heeft nl een oplossing voor de geluidshinder rond Zaventem. Hij stelt voor de luchthaven gewoon te sluiten en ze te verhuizen naar ergens in Waals Brabant. Van Zaventem zelf wil hij dan een sport- en ontspanningsgcentrum maken. Het is niet de eerste keer dat Bertje bevalt van een, volgens hem, lumineus idee, maar dit slaat toch alles. Dat hij door zo iets nog maar voor te stellen, speelt met de werkgelegenheid van tienduizenden mensen, hoofdzakelijk Vlamingen, is waarschijnlijk nog niet tot zijn eerder beperkte herseninhoud doorgedrongen. Dat hij het grootste vliegveld van Vlaanderen aan de Walen cadeau zou doen, blijkbaar ook niet. Het ligt trouwens helemaal in de politieke lijn van Bertje: als het enigszins kan laat hij de Vlaamse belangen vallen. Dat hebben we ondermeer ook al meegemaakt met het stemrecht voor vreemdelingen (wat, nota bene, ook al een grote flop is geworden: slechts een miniem percentage vreemdelingen heeft zich laten inschrijven). Bertje en het minuscule aanhangsel dat men Spirit noemt, stelt eigenlijk niets voor, maar de man is, alhoewel duidelijk gestoord - mede door zijn kartel met de SP.a - wél minister in Vlaanderen. Op cultureel vlak heeft hij al aardig wat schade aangericht. Dat zal trouwens niet beteren: na dat vreemdelingenstemrecht heeft hij ook al gedreigd om subsidies aan culturele verenigingen in te trekken als die over enkele jaren niet x-aantal allochtonen in dienst zouden hebben. Waarom zouden allochtonen zich nu ineens aan onze cultuur gaan interesseren, evenmin als aan onze verkiezingen. Het is het mooiste bewijs van het feit dat de meeste zgz "asielzoekers" helemaal niet zinnens zijn zich hier te integreren. Om de poen is het te doen.
Hier en daar wordt er al druk gespeculeerd over de regering die Verhofstadt II zal opvolgen. Volgens de kenners zal men drie zgz politieke families nodig hebben om volgend jaar een regering te vormen. Dit alles volgens de huidige peilingen. Daar er echter nog gemeenteraadsverkiezingen tussen komen en er daarna nog meer dan een half jaar moet gewacht worden alvorens de echte federale campagne in gang zal schieten, kan er in ons politieke landschap nog veel veranderen. Om de Grondwet te kunnen veranderen ,iets wat de meeste Vlamingen op e.o.a. manier willen doen, heeft men echter een twee derde meerderheid nodig. Daar er in dat geval ook steeds de corrupte PS bij zal zijn, is het weinig waarschijnlijk dat er voor de Vlamingen iets aanvaardbaar uit de bus zal komen. Het moet zo stilletjesaan gedaan zijn met allerlei toegevingen te blijven doen voor zaken waarop we het recht van inspraak hebben. We gaan toch weer geen faciliteiten geven of uitbreiden, sjoemelen aan de taalgrens (die al bestaat van 1936) of nog van die zaken meer. De enige manier voor Vlaanderen om uit de impasse te geraken die België heet, is ermee op te houden. Er dient gewoon niet meer gepraat te worden. Laat ons ermee ophouden. Frans Van Cauwelaert, notoir CVP-er van voor en na de Tweede Wereldoorlog, heeft het ooit eens zeer juist gesteld: "Al wat Vlaanderen nodig heeft om onafhankelijk te worden, is vijf minuten vastberadenheid". Vijf minuten waarbij men gewoon zegt dat er niet meer gepraat zal worden, dat men de boedelscheiding inzet en dat de Walen maar zien dat ze het op eigen kracht verder rooien. Misschien komen ook zij op die manier uit hun zielige toestand van werkloosheid en profitariaat. Walen en Vlamingen horen niet meer bij elkaar, evenmin als Tsjechen en Slovaken (die dan nog eenzelfde taal spreken), dan Serven en Kroaten (idem). Als Vlaanderen in de Balkan gelegen had, was het nu onafhankelijk!
In de weekeindeditie van Het Laatste Nieuws verschijnt er wekelijks een artikel van een bekende persoon over zijn dorp. Vorig weekeinde was dat Olen en de man in kwestie was Frans Depeuter, ex-leerkracht van het Herentalse college en literaire duizendpoot. Frans schrijft zowel proza, poëzie als toneelstukken. Bij de onderwerpen die iedere week in deze weekeindrubriek worden aangehaald is het laatste hoofdstuk "De ultieme wens", waar Frans het volgende stelt: "Dat ik nog mag meemaken dat Vlaanderen een onafhankelijk land wordt. Ik ben nooit een fervente flamingant geweest, maar de jongste jaren erger ik mij steeds meer aan de arrogantie van bepaalde Waalse politici. Overigens heb ik niets tegenover het Waalse volk op zich, want daar zijn evenveel vriendelijke als onvriendelijk mensen als bij ons. Maar uiteindelijk zijn onze beide culturen zo verschillend dat we nog weinig met elkaar te maken hebben. We zouden eindelijk eens een einde moeten maken aan de bestaande, onzinnige situatie." Toen ik bovenstaande las, moest ik terugdenken aan mijn nonkel pastoor, die evenals Frans Depeuter vele jaren in het onderwijs had gestaan en er evenzo over dacht. Ook hij was geen gedreven flamingant, maar had in zijn leven genoeg meegemaakt om Vlaamsgezind te worden en te blijven. Toen hij zijn middelbare studies deed, op het klein seminarie in het Kempische Hoogstraten, was men daar - in de jaren dertig van de vorige eeuw - verplicht op school Frans te spreken, ook tijdens de speeltijd. Het hele middelbaar onderwijs in Vlaanderen verliep toen nog in het Frans, stel je voor. Jammer genoeg heeft Heeroom de Vlaamse onafhankelijkheid niet meer kunnen meemaken. Hij stierf, twee jaar geleden, op de gezegende leeftijd van negentig jaar. Frans Depeuter is nu 69. Laat ons hopen, dat hij het nog meemaakt, dan zullen wij delen in zijn vreugde.
Twee blogs geleden had ik het over het feit dat Vlamingen én Walen gediscrimineerd worden t.o.v. Belgen van vreemde origine, die een dubbele nationaliteit mogen hebben en zo van twee walletjes kunnen eten. Er zijn in dit land nog meer van die discriminaties. In tegenstelling tot bovenstaande gaat het dan echter bijna uitsluitend over Vlamingen die gediscrimineerd worden t.o.v. van Walen cq francofonen. Hierbij een uittreksel: - Volgens de Grondwet zijn alle Belgen gelijk voor de wet. Dat geldt echter zeker niet voor de kieswet. Om in Vlaanderen verkozen te worden heeft men heel wat meer stemmen nodig dan in Wallonië, wat als resultaat heeft, dat de Vlaamse stem in dit land minder waard is dan de francofone. - Ondanks het feit dat 60% van de inwoners van dit land Vlamingen zijn, krijgen wij maar evenveel ministers als de Franstaligen. Ook hierbij worden wij gediscrimineerd. - Wij worden ook gediscrimineerd door onze eigen, Vlaamse gezagdragers. Zo heeft Vlaams minister Keulen (VLD) een wet laten goedkeuren, die zegt dat er op elke kieslijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen evenveel vrouwelijke als mannelijk kandidaten moéten staan. Dit is een discriminatie van man t.o.v. vrouw en iets dat niet in overeenstemming te brengen is met echte democratie. - Een van de laatste decreten die de Vlaamse regering heeft uitgevaardigd alvorens met vakantie te gaan, is er een die zegt dat in 2010 minstens 10% van de Vlaamse ambtenaren moet bestaan uit allochtonen. Van een discriminatie gesproken. Als die allochtonen zorgen dat ze bekwaam genoeg zijn, mogen er van mij gerust 20% ambtenaar worden, maar dan wel op een normale, wettelijke manier en niet enkel omdat ze nu toevallig allochtoon zijn. - Bertje Anciaux zou Anciaux niet zijn als ook hij niet op dit lijstje zou voorkomen. De minister van cultuur (met de klemtoon op de eerste lettergreep) wil nl in de nabije toekomst de subsidiëring vanuit zijn departement laten afhangen van het al dan niet aangeworven percentage allochtonen in de diverse culturele uitingen. Alsof die allochtonen bv geïnteresseerd zouden zijn in onze cultuur (denk maar eens aan opera...)! Het kan best zijn dat allochtonen in onze maatschappij gediscrimineerd worden. De aanwezigheid ervan is ook een nieuw fenomeen dat zijn tijd nodig heeft om geïntegreerd te geraken. Feit is echter dat dé grote discriminatie in dit land gebeurt t.o.v. van de autochtonen in het algemeen en de Vlamingen in het bijzonder.
In Het Laatste Nieuws van vandaag staat een uitgebreid interview met Yves Leterme, tot op heden minister-president van de Vlaamse regering. Leterme zegt op een gegeven ogenblik daarin, dat hij geen schrik heeft om eerste minister te worden in een federale regering. Daarmee wordt nog eens duidelijk gesteld dat de CD&V wel degelijk terug aan de macht wil komen. De vraag is alleen welke prijs zij daarvoor bereid is te betalen. Leterme zegt wel, dat er in elk geval meer macht aan de regio's en gewesten moet gegeven worden, maar dat kan alleen als daarvoor waterdichte afspraken worden gemaakt en dit alvorens met een regering te starten. De dooddoener: "Het staat niet in het regeerakkoord", kennen we ondertussen wel. Denk maar aan Brussel-Halle/Vilvoorde en, daarvoor, het vreemdelingenstemrecht. Het wordt in elk geval uitkijken naar wat het CD&V de volgende maanden gaat doen en ook niét gaat doen. We hebben reeds een voorsmaakje gehad bij de bespreking in de Justitiecommissie , waarbij de partij terechte kritiek uitbracht op Onkelinx, maar niet de logische verdere stap wou zetten om haar ontslag te vragen (ondertussen is er wéér een gangster kunnen ontsnappen uit de gevangenis van Vorst!). In dezelfde editie van HLN stond trouwens ook het bericht dat Wilfried Martens is toegetreden tot B-plus, een nationalistische organisatie van Belgicisten die België in stand wil houden. Daarmee is voor Martens de cirkel rond. Begonnen als Vlaams nationalistische studentenleider ("Geef ons wapens!) heeft hij daarna een record aantal Belgische kabinetten voorgezeten waarbij een begin van staatshervorming/misvorming (schrappen wat niet past) werd doorgevoerd. Nu vindt hij blijkbaar dat het welletjes is geweest en dat België moet blijven wat het is: een land waarin Vlamingen werken en sparen en waarin de Walen geld krijgen en potverteren. Misschien is het wel de warmte die de ex-premiers parten speelt. Ook Jean-Luc Dehaene heeft nu plots ontdekt dat hij tegen het stockeren van kernwapens is, wapens die - nota bene - tijdens zijn eigen ambtsperiodes werden geïnstalleerd. Leterme heeft nog steeds het voordeel van de twijfel. Laat ons hopen dat hij het hoofd koel zal houden en dat er eindelijk eens een Vlaamse toppoliticus de moed zal hebben niet alleen niet meer verder te wijken, maar degelijk op zijn standpunt zal blijven staan. Tot het zover is, mogen we blijven twijfelen.
De uitholling van de wet Lejeune, die Verhofstadt voorstelde te gaan verstrengen nadat zijn eigen regering ze pas versoepeld had, is niet de enige holderdebolder wet van deze regering die alleen nog reageert op de actualiteit (denk maar aan de schoolpremie en de jobkorting, twee zaken die alleen te maken hebben met electorale publiciteit). De enige planning die deze regering nog heeft, is haar termijn uitdoen. Op 19 mei van dit jaar besliste Verhofstadt II om het verbod op de dubbele nationaliteit af te schaffen. Tot dan moest iemand, die zich tot Belg wilde laten naturaliseren, zijn eigen nationaliteit opgeven. Als gevolg daarvan deinsten heel wat buitenlanders ervoor terug om Belg te worden. Met de slogan: "Er kunnen niet genoeg Belgen zijn" werd hier dus een eind aan gemaakt. Samen met de snel-Belg-wet en nog een aantal lakse maatregelen, blijft men in dit land dweilen met de kranen open. Tot wat dat kan leiden, maken we nu mee met de evacuatie van Libanon. In Libanon blijken nu zo'n 1200 Belgen te wonen. Ik zeg wel "Belgen", want driekwart ervan is noch Waal noch Vlaming, het zijn Belgen van Libanese origine. Zo'n dubbele nationaliteit hebben, is wel erg handig in moeilijke situaties. Naar gelang het uitkomt, is men dan nl Belg of iets anders. Het is iets dat we trouwens ook al hadden meegemaakt in het betaald voetbal. Josip Weber, Kroaat van geboorte, liet zich naturaliseren tot Belg en kon zo meespelen in de nationale voerbalploeg. Toen hij een kniekwetsuur opliep die een einde maakte aan zijn carrière, werd hij terug Kroaat en vertrok hij weer naar zijn geboorteland. Hetzelfde gebeurde met Branko Strupar, voetballer bij Racing Genk. Die werd Belg omdat hij als Kroaat, een nationaliteit van buiten de Europese Unie, niet in Groot-Brittannië kon spelen. Eens genaturaliseerd, was ook hij vertrokken. André Tschmil, de wielrenner, werd Belg omdat hij op die manier gemakkelijker naar het buitenland kon reizen. De man woonde zelfs niet eens hier, maar in Italië. In Libanon is het nu oorlog en is ons land wel verplicht de mensen met de Belgische nationaliteit bij te staan. Dat hoort zo volgens de wet. Jammer genoeg zijn er ook wetten die niet worden nageleefd en meestal gaat het dan om verplichtingen die de Belgische Staat heeft t.o.v. Vlaanderen (denk maar aan Brussel-Halle/Vilvoorde). Wij, Vlamingen kunnen niet terugvallen op een andere nationaliteit die onze problemen komt oplossen. Van discriminatie gesproken!
Op het ogenblik dat ik deze regels schrijf, is de beruchte gangster Kaplan Murat, ontsnappingskoning met zeven geslaagde pogingen, nog steeds voortvluchtig. Maar er is hoop: het Belgische Gerecht zou met de man aan het onderhandelen zijn, via zijn advocaten, om hem terug achter de tralies te krijgen. Hierbij enkele bedenkingen: - Sinds wanneer onderhandelt de Justitie van een zgz rechtstaat met criminelen, al dan niet via advocaten? - Hoe geraakt een man die al zeventien jaar achter de tralies heeft doorgebracht - ontsnappingen meegerekend - aan advocaten (meervoud)? Dat kost geld. Of zijn het pro deo pleiters? In dat geval gebeurt dat allemaal op kosten van de staat (zeg maar: de belastingbetaler) en blijft het dus een onderonsje tussen staatsambtenaren. - De man wordt steevast door zijn eigen advocaten, maar ook door het Gerecht, tante Laurette inbegrepen, aangesproken met "Monsieur Murat". Het is alsof men bij onze Justitie respect heeft voor een gangster die henzelf en hun departement nu al enkele tientallen jaren belachelijk heeft gemaakt. Of dat allemaal nog niet erg genoeg is, had tante Laurette het feit dat met de gangster onderhandeld werd, zedig verzwegen voor de kamercommissie Justitie, waardoor die opnieuw diende te worden samengeroepen. In gelijk welk land, dat zijn eigen wetten respecteert, zou zo iets het ontslag van de minister betekenen. In dit apenland (dixit Mark Eyskens) dus niet. Hier drink men een glas, loost men een plas en laat men alles zoals het was. Het parlement staat niet voor niets aan het begin van een twaalf weken durende vakantie. Die gaan ze nu toch niet verbrodden, zeker? Ze zullen daarna wel zien waar die "mijnheer" Murat misschien te vinden is!
De kritiek op Onkelinx blijft (gelukkig) aanhouden. Ook in haar eigen Wallonië beginnen zo stilaan de ogen op te gaan. Tot en met de politievakbonden vinden dat het zo niet verder kan. De vrouw is compleet a-moreel. Het moet ophouden dat men van daders slachtoffers maakt. Dat hun eigen advocaten dit proberen te doen, tot daar toe: dat is hun werk. Dat de (meestal linkse) media er te veel eieren onder leggen, is al heel wat bedenkelijker. Maar een minister van Justitie wordt verondersteld daar boven te staan en onafhankelijk te oordelen. Dat is bij Onkelinx niet het geval. Het kan ook moeilijk bij een vrouw wier (eerste, Marokkaanse) man al in de gevangenis heeft gezeten voor drugshandel en waarvoor ze nog steeds zorgt (door hem een job te geven op haar departement!). Voor de rechtstaat die zij hoort te vertegenwoordigen is het echter een schande en voor de regering die alleen maar toekijkt een regelrechte blaam. Ergens schijnt het bij de grote hervormer, die Verhofstadt denkt te zijn, toch beginnen te dagen. Het mosselsouper dat hij zijn regeringsploeg had aangeboden ter gelegenheid van de Gentse feesten werd afgeblazen. Officieel gebeurde dat omdat de begroting zogezegd nog altijd niet rond was, maar je kan er gif op nemen dat het te maken had met de kritiek op de patrones der criminelen. Tegen de nationale feestdag eind dezer week wil men de plooien gladgestreken hebben. Zien of dat zo zal zijn. Als Onkelinx een greintje eergevoel had, was ze reeds opgestapt na de rel over de vlucht van Erdal, waarvoor ze ook verantwoordelijk was. Of nadat gebleken was dat die Abdallah Aït Oud (echte Belg!) door haar Gerecht foutief beoordeeld was en verkeerdelijk werd vrijgelaten. Als Onkelinx niet zelf opstapt, dan is het stilaan de plicht van Verhofstadt om haar zelf te ontslaan. Vraag is maar of dat zal gebeuren. De reden waarom men steeds spreekt van Zeeuwse mosselen en niet van Vlaamse, is omdat de Vlaamse mosselen hier allemaal in de politiek zitten!
Enkele weken geleden was Laurette Onkelinx al eens goed aangepakt in het parlement, dit n.a.v. de kindermoorden in Luik, waarbij bleek dat de vermoedelijke dader geen mens was om vrij te laten rondlopen. De man was na een eerdere verkrachtingszaak door een gerechtelijke dwaling vervroegd vrijgekomen en kon daarna niet meer opnieuw voor hetzelfde feit veroordeeld worden. Tijdens de interpellatie toen door iemand van het Vlaams Belang (ik ben zijn naam kwijt) noemde de interpellant Onkelinx de "patrones der criminelen". Het leek misschien sterke taal, maar de Luikse furie doet er zelf alles aan om die titel waar te maken. Dat bleek duidelijk in de ontsnapping van Murat Kaplan, een crimineel met een strafregister om "u" tegen te zeggen. Het was de zevende keer dat de misdadiger ontsnapte en deze keer met medewerking van tante Laurette herself die niet de minste moeite had om dat toe te geven. De man was voorwaardelijk vrijgelaten omdat hij driekwart van zijn eerste straf (20 jaar) had uitgezeten en was tijdens die voorwaardelijke invrijheidstelling nog maar eens aangehouden wegen diefstal en nog een paar andere zaken. Het is dus niet waar wat Onkelinx zei, dat de man in 2009 zou vrijkomen, want het proces over de laatste zaak van begin dit jaar komt daar ook nog bij. Zo'n crimineel geeft madame la ministre de la justice penitentiair verlof! Murat Kaplan is dus weer verdwenen. Er wordt nu naar hem gezocht met honderd agenten, de elitetroepen van het speciale interventie eskadron en twee helikopters. Dat zal weer moeten betaald worden door jij en ik, de belastingbetalers. Zou men die kosten niet beter aftrekken van het riante inkomen van mevrouw Onkelinx? Op die manier zou ze misschien in het vervolg haar hoofd ook eens aan de binnenkant gebruiken, in plaats van te zeggen dat die Murat anders nooit meer zou geïntegreerd geraken in de maatschappij. Wat een lulkoek! Die man wil niet geïntegreerd geraken, in geen honderd jaar, met of zonder Onkelinx. Hypocriet was ook de houding van oppositie (sic) partij CD&V, die de houding van Onkelinx wel terecht aan de kaak stelde, maar er de consequente eis tot aftreden niet bij deed. Misschien omdat ze in die partij schrik hebben de rode feeks straks terug tegen te komen bij de vorming van de volgende Belgische regering, waar ze hopen bij te zijn?
* "De koningin van de nacht" komt uit de opera "De Toverfluit" van Mozart, waar ze het kwaad vertegenwoordigt.
Toen ik klein was, zei ik altijd: "Als ik soldaat ben ga ik naar de Kongo". Het was louter een toeval, maar toen ik in 1960 mijn militaire dienstplicht volbracht, werd Kongo dat jaar onafhankelijk en begonnen meteen de eerste onlusten in het onmetelijke evenaarsland. Er werden toen vrijwilligers voor Kongo gevraagd, maar - in tegenstelling tot wat ik als klein kind had gezegd - ben ik toen niét gegaan. Ik herinner me trouwens nog dat tijdens mijn "drie dagen" in het Klein Kasteeltje, in Brussel, het jaar daarvoor, er in mijn groep ook een zekere Indekue was. De jongen was dat jaar Belgisch kampioen bij de wieler-liefhebbers geworden. Die Indekue is wél gegaan en is in Kongo verongelukt bij een vliegtuigcrash. Ik had er ook bij kunnen zijn... Toen ik in 1960 mijn legerdienst vervulde, als "kandidaat reserve onderofficier" (KRO), was er een nieuwe lichting beroepsmilitairen, die men de "NATO"-militairen noemde. Dat waren beroepssoldaten die een contract van beperkte duur hadden. Ik herinner me nog dat de verstandhouding tussen de NATO-militairen en de vaste beroepssoldaten niet altijd in de beste omstandigheden verliep. Via mijn blog kreeg ik het verhaal te horen van een achttal Vlaamse jongens die, in dienst van het Belgische leger, de meeste als zgz NATO-militairen avant la lettre, naar Kongo trokken om daar de onlusten die waren uitgebroken te helpen onderdrukken. Eén dag na hun aankomst vielen de acht carabiniers, van het bataljon uit Siegen, in handen van Lumumba rebellen. Het was het begin van een maandenlange nachtmerrie. In tegenstelling tot de para's van Kigali in 1996 hebben zij het overleefd, maar hoe! Na vier jaar opzoekingwerk schreef Mimi Frederix, uit Tienen, het relaas van een mensonterende gijzeling. Het boek, met als titel "De acht van Stanleystad" en geïllustreerd met authentieke foto's van de gijzeling, leest als een trein. Ikzelf en enkele van mijn familieleden, die ook met Kongo te maken hebben gehad, hebben het in één keer uitgelezen. Voor wie het zich nog herinnert en het boek wil aanschaffen, hier het e-mail adres van Roland Marico, een van de acht: roland.marico@telenet.be
De ontslagvergoeding bij het Vlaamse parlement en het rijkelijke loon dat Norbert de Batselier bij de Nationale Bank heeft weten vast te krijgen, blijft nazinderen. In enkele kranten zijn er lezers, waarschijnlijk ook socialisten, die in dit verband verwijzen naar Jean-Luc Dehaene. Die heeft inderdaad ook nogal wat lucratieve bijverdiensten (InBev om er maar één te noemen). Dehaene is trouwens een ACV-er, hij is dus van de zgz tak van de werklieden bij het CD&V, om maar te zeggen dat de afstand Dehaene-"den Bats" nog niet zo groot is. Toch is er een wezenlijk verschil: Dehaene haalt zijn centen, buiten dan zijn mandaat van euro-parlementslid, uit de "privé"; zoals ze dat noemen. Die sector doet met haar geld wat ze wil. Het gaat hier dus niet over geld van de belastingbetaler, zoals dat met de Batselier wél het geval is. Dat men de jobs bij de Nationale Bank zgz "verzelfstandigd" heeft, is waarschijnlijk met voorbedachte rade gebeurd om ex-politiekers juist dat extra geld te kunnen laten meegraaien. Er is trouwens nog een socialistisch initiatief dat de moeite waard is eens na te trekken. Freya Van den Bossche heeft een voorstel ingediend om contracten kosteloos vervroegd te kunnen opzeggen. Op het eerste zicht lijkt dat een prima idee. Het is niet altijd leuk een abonnement vernieuwd te zien als men om e.o.a. reden er niet bij stil gestaan heeft het op te zeggen en het dus automatisch een volgende termijn in gaat. Voor heel wat bedrijven en zelfstandigen, die een werkpakket voor een volgend jaar moeten vastleggen, kan dit echter leegloop betekenen, zodat het gevolg daarvan kan zijn dat de prijzen zullen stijgen voor wie wél zijn abonnement wil vernieuwen. Het voorstel van de moeder van Billie geldt nl niet alleen voor accountants en boekhouders, maar voor álle dienstverleners. Het lijkt weinig waarschijnlijk dat die wet er zo onaangepast zal doorkomen, misschien alleen maar voor kranten, GMS e.d. Ondertussen hoopt rooie Freya daarmee toch weer stemmen te kunnen winnen, in de eerste plaats bij haar eigen kiesvee, waarbij er nogal wat zijn die zonder nadenken allerlei goederen en diensten kopen en huren. Nu het parlement op vakantie is, maar de ministers de maand uitdoen, is de kans groot dat er nog van die "omfloerste" voorstellen zullen komen. De regering zou zich beter ernstig bezig houden met de begroting. Het zal al een wonder zijn, als die dit keer gaat kloppen of mogen we weer enkele goocheltruken verwachten?
De Eurotunnel is niet alleen het langste gat van Europa, het is nu ook het kostelijkste geworden. Het bedrijf staat meer dan negen (9) miljard euro (± 360 miljard oude befkens!) in het rood. Het Frans-Britse consortium, dat Eurotunnel bezit en uitbaat, heeft een gerechtelijk akkoord aangevraagd, dit nadat de besprekingen met wat men de "kleine" schuldeisers noemt, zijn afgesprongen. Door zo'n gerechtelijk akkoord kan de firma zich tijdelijk beschermen tegen zijn schuldeisers en blijft er nog steeds een kans dat er e.o.a. oplossing komt voor dit toch wel grote probleem. Bij Eurotunnel zijn er 2.300 werknemers en die houden natuurlijk hun hart vast. Dat is ook het geval voor de liefst 800.000 aandeelhouders, die riskeren morgen hun geld, dat al niet veel meer waard was, in rook te zien opgaan. De vraag is nu natuurlijk of grote landen zoals Frankrijk en Groot-Brittannië dit prestigeproject zo maar gaan laten vallen, al zit de kans erin dat ze eerst wachten op een faillissement om daarna met een propere lei te kunnen herbeginnen. De aandeelhouders zijn dan wel de klos. De kans dat er bij die aandeelhouders heel wat landgenoten zitten, is reëel. Dat zou betekenen dat we, na het debacle van Lernout en Hauspie, voor de tweede keer met een ramp voor beleggers te maken hebben. Leterme heeft schoon praten door te zeggen dat Vlamingen meer ondernemersschap en durf aan de dag moeten leggen, L&H en Eurotunnel laten zien dat de risico's enorm groot zijn, zeker voor wie geen specialist ter zake is. Durfkapitaal, hefboomfondsen en hoe noemen ze het nog allemaal de dag van vandaag. Het blijft een wereldje apart waarin de gewone belegger zijn weg niet meer vindt. Misschien blijft ook hier de schoenmaker best bij zijn leest en is het spaarboekje, hoe nietig ook, tenminste een oplossing voor wie er zijn slaap niet voor wil laten.
Uit de reacties van lezers in de verschillende kranten valt maar één ding op (wat ik trouwens al voorspeld had): men is er in geslaagd onze mensen nog maar eens tegen elkaar op te zetten. Vlaanderen is meer verdeeld dan ooit en dat zal niet eindigen met de gemeenteraadsverkiezingen. Dat zal zelfs nog erger worden tegen de federale stembusgang. Het gaat er niet meer om of men al dan niet een concert zou kunnen geven voor verdraagzaamheid, het gaat er hier om dat men dat niet doet vóór iets, maar alleen tégen iets. Compleet negatief, dus. Er zijn 52 weken in een jaar, maar men kiest als datum één week voor verkiezingen. Politiek perverser kan moeilijk. Ondertussen is er maar één partij die uit dat alles voordeel zal halen: het Vlaams Belang. Het is altijd al zo geweest en het zal nu niet anders zijn. De partij wordt gediaboliseerd en blijft de underdog spelen. Vlaanderen heeft een zwak voor underdogs. Dat stamt reeds uit de tijd van Tijl Uylenspiegel. Dat was ook een underdog die tegen de bezetter vocht. De huidige bezetter heet België. "Met dat concert vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen wordt het hele politiek debat herleid tot één vraag: vóór of tegen het Vlaams Belang. Voor het VB is het een godsgeschenk. Alle pogingen van de andere partijen om zich t.o.v. elkaar te profileren zijn verspilde moeite." Bovenstaande is niet van mij. Het werd geschreven door Dr Koenraad Elst in 't Pallieterke van 12 juli en ik zou het niet beter kunnen verwoorden. Wat uit de lezersbrieven in de kranten ook opvalt is, dat men eindelijk in de tegenaanval wil gaan en iedereen wil boycotten die aan die politieke concerten deelneemt: zowel de organisatoren, de zangers als de sponsors. Hen raken in wat hen het dierbaarst is: hun geldbeugel. Want daar gaat het hem bij de meeste van die figuren trouwens om: subsidies voor wat lawaai. Als het miljoen VB-kiezers (het kunnen er nu al veel meer zijn) daarin consequent zou zijn, gaan we nog iets beleven.
Vorige weekeinde werd de stad Antwerpen bezocht door een sultan met een reuzengrote mechanische olifant en een reuzinnetje. Enkele honderduizenden vergaapten zich aan dit spektakel en de stad leefde in een sprookje. Eens de sultan en zijn gevolg verdwenen waren, bleef het sprookje niet duren, alvast niet voor de zich zichzelf correct noemende politiekers. Uit een opiniepeiling van de Stemmenkampioen bleek nl dat de Antwerpse VLD er 7% op achtergaat en Groen! drie van haar zes zetels zou verliezen als het vandaag verkiezingen zouden zijn. Bij de VLD is dat ongeveer een weerspiegeling van haar regionale crisis (plus daarbij de factor Coveliers), de groenen betalen de prijs voor de vervuiling van de stad die door haar schepenen niet kon worden opgelost, integendeel. Er was echter nog een derde verliezer, de SP.a. Die verloor weliswaar slechts 0,7% van haar aanhang, maar bij de roden werd niet op achteruitgang gerekend. Na een barnum reclame die al enkele maanden bezig is en waarbij hun PR-burgemeester constant in de bloementjes wordt gezet, na de overname van de Gazet Van Antwerpen door het Belang van Limburg (via Stevaert) en na een resem optredens van dezelfde burgemeester bij alle mogelijke aangelegenheden, is elke achteruitgang wel degelijk een verlies. Bij de komst van de sultan droeg de brave man zelfs een stropdas, iets wat sinds zijn aantreden nog niet gebeurd was (daarom wordt hij ook het "onderlijfke" genoemd). Het heeft niet mogen baten. De grote winnaar van de Antwerpse peiling was het kartel CD&V/N-VA dat 8,3% vooruit ging en, in mindere mate, het Vlaams Belang dat als grootste partij toch weer 0,8% bij won. Vooral als men er rekening mee houdt dat de peiling werd gehouden nog vóór er van het "verdraagzaamheidconcert" van 1 oktober sprake was, kan het goed zijn dat het VB wéér procenten bij zal winnen. Ondertussen heeft nl de Nationale (Belgische) Loterij besloten de zgn "0110" concerten te gaan sponsoren, waarbij nog maar eens duidelijk bewezen wordt dat het officiële België er alle baat bij heeft de Vlamingen verdeeld te houden. Wij, Vlamingen, hebben daar maar één antwoord op: speel niet meer met de lotto en aanverwante kansspelen. Met uw geld worden toch maar anti-Vlaamse acties gesteund (N.B. Ook het centrum voor gelijke kansen en racisme krijgt geld van de nationale loterij!). Wie trouwens toch wil gokken, heeft veel alternatieven, zoals bv de "Euro Millions" waar zopas een Vlaams gezin nog 34 miljoen euro gewonnen heeft met een ticket van amper 2 euro. Wat ze bij "Euro Millions" met hun winsten doen, weet ik niet, maar ze zullen zeker niet dienen om onze mensen tegen elkaar op te zetten.
Bij de vorming van de regering Leterme was overeengekomen dat Norbert de Batselier (SP.a) nog twee jaar voorzitter zou blijven van het Vlaamse parlement en daarna zou aftreden ten voordele van een VLD-er. We zijn nu zover en op 11 juli hield de Batselier in Brussel zijn laatste toespraak als voorzitter, dit ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag. Die speech was een beetje voorspelbaar: een echo van het zgz "Marshall-plan" van Leterme met daarbovenop nog enkele raadgevingen voor de Vlamingen, die hier op neerkomen: "Wees verdraagzaam en blijft solidair met de francofonen". Dat woordje "verdraagzaam" is tegenwoordig iets obligaat geworden, zonder dat kun je geen politieke boodschap meer kwijt. Ik ga daarover dan ook verder geen commentaar geven. Anders is het gesteld met die solidariteit met onze zuiderburen. Zeker als ge leest dat Di Rupo en Milquet, beiden ook aanwezig op het Vlaamse feest in Brussel, al meteen lieten weten niet bereid te zijn om verdere communautaire gesprekken aan te vatten. De Batselier is trouwens de laatste die over centenkwesties mag praten. Na zijn ontslag bij het Vlaams parlement wordt hij immers directeur van de Nationale Bank. Alhoewel deze bank niet veel meer voorstelt in het verenigd Europa, het is alleen nog een soort rekenkamer geworden, worden daar riante lonen uitbetaald. Zo krijgt de Batselier een netto maandelijks bedrag van 10.000 euro plus daarbij wat men de "gewone parlementaire uittredingsvergoeding" noemt van nog eens 4.700 euro per maand, ook netto. Normaal had hij zelfs nóg meer kunnen krijgen als uittredend voorzitter én lid van het bureau. Met zo'n inkomen is het niet moeilijk solidair te blijven. En er is nog meer. De Batselier volgt bij de Nationale Bank een zekere Pauwels op, ook SP.a, die normaal vorig jaar al zou gestopt zijn maar een extra jaar had genomen om de zetel voor de Batselier vrij te houden (die Pauwels is ondertussen 69). Ons kent ons, weet je wel. De nieuwe directeur kan nu voor vier jaar zetelen en waarschijnlijk wordt zijn termijn dan nog eens met vier jaar verlengd, waarna de man eindelijk met verdiend pensioen kan. Daarmee is de Batselier de zoveelste socialist die eieren voor zijn geld kiest. Na Stevaert (gouverneur), Van den Bossche (hoofd BIAC), Tobback Sr en Willockx (burgemeester van een grote stad) is er weer een lid van de "partij van de werkman" die grof geld gaat krijgen (niet "verdienen", dat is iets anders). Nu zijn er ook in de andere partijen politici die dat gedaan hebben, denk maar aan bv Stefan Declerq in Kortrijk, maar die andere partijen zijn tenminste niet zo schijnheilig om te gaan vitten op de lonen van topmanagers in de privé-sector. "Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden", is hier wel perfect toepasselijk.
11 juli is nog steeds geen officiële feestdag. Voor zover nog moest bewezen worden dat we er zeker nog niet zijn, is dit het duidelijkste bewijs. Ambtenaren en politici nemen vrijaf, de anderen, die toevallig niet onder het bouwverlof vallen, kunnen blijven werken. De reden waarom 11 juli nog steeds geen nationale feestdag is, is omdat de federale regering dat moet toestaan en dat gebeurt dus niet. Daarmee wordt nog eens pijnlijk duidelijk dat de Vlaamse deelregering nog steeds niet veel voorstelt. Vlaams minister president Leterme mag dan wel een toekomstplan Vlaanderen voorstellen, het blijft allemaal veel te braaf, haast belgicistisch. Niemand zal hem tegenspreken dat het technisch onderwijs geherwaardeerd moet worden, dat Vlamingen meer ondernemingsgezind moeten worden en dat de centrale ligging van Vlaanderen beter moet worden uitgespeeld, maar dat zijn allemaal zo van die vrijblijvende voornemens, die men elk jaar zou kunnen herhalen. In heel Leterme's toekomstplan van 200 bladzijden staat nauwelijks iets over de nood om Vlaanderen onafhankelijk(er) te maken. Vlaanderen moet zijn eigen weg kunnen gaan, kan het niet volledig als onafhankelijk land dan toch in grote mate in een veel lossere structuur dat in het Belgisch keurslijf waarin het nu zit. Zeg maar: Catalonië, Baskenland en Schotland achterna. Als landjes als Slovenië en Montenegro onafhankelijk zijn kunnen worden, waarbij het eerste zelfs in de Europese Unie werd opgenomen (met amper 850.000 inwoners), waarom Vlaanderen dan niet? In zijn interview van vorig weekeinde in Het Laatste Nieuws, zei Karel De Gucht dat Leterme er was dank zij Verhofstadt. Dat is natuurlijk een boutade à la De Gucht. Men kan eerder zeggen dat België er is dank zij Vlaanderen. Dat neemt niet weg, dat het hoog tijd wordt dat Vlaanderen zijn tanden laat zien. Dat gaan we onder Leterme waarschijnlijk niet meer meemaken. Het wordt afwachten wat Yves zal doen na de federale verkiezingen van volgend jaar. Als hij dan zou overstappen naar de federale regering, wat de algemene verwachting is mocht zijn partij in een volgend kabinet komen te zitten, dan weten we waarom. Voor Vlaanderen zal het echter weer een stapje achteruit zijn...
Zegt die onderwijzer: "Er zijn vier redenen waarom ik dit beroep gekozen heb: Kerstmis, Pasen, juli en augustus". Dit is natuurlijk een grapje, maar in de werkelijkheid is er een categorie die nóg meer vakantie neemt: de parlementairen. Die hebben niet alleen Kerstmis en Pasen, maar sluiten eveneens de boeken vanaf 12 juli tot 26 september! Dat gebeurt althans in het Vlaamse parlement. Bart Caron, van Spirit (als het goed is, zeggen we het ook), vindt dat niet juist. "Ze noemen ons wel eens zakkenvullers en luieriken", schrijft hij, "en eigenlijk klopt het wel een beetje". Nog komisch voor het parlementair "reces", zoals ze dat noemen, is het feit dat de ministers van de deelregering wél doorwerken tot einde juli en vanaf 1 september weer aanwezig zijn. Zij worden dus verondersteld harder te werken, maar kunnen in die periode zo een beetje doen wat ze willen. Er is, althans vanuit het Vlaams parlement, geen enkele controle op hun "werkzaamheden" tijdens die periode. Zeker dit jaar, met de gemeenteraadsverkiezingen reeds op 8 oktober, zullen er heel wat van die "excellenties" zijn die zich en hun partij in september duchtig in de kijker zullen willen zetten. Dat in de kijker zetten is trouwens zo'n beetje het enige wat ze kunnen doen, want het Vlaams parlement stelt weinig voor. Zelfs in materies waarin ze het zgz voor het zeggen hebben, wordt het nog regelmatig in de wielen gereden door de federale praatbarak (we zouden het tegenwoordig ook "scheldbarak" kunnen noemen). Denk maar aan de schoolpremie begin september. Het wordt dan ook hoog tijd dat het Vlaams parlement meer macht, bevoegdheden en dotaties krijgt, waardoor ons gewest verder tot een volwaardige land kan uitgroeien. Met de federale verkiezingen van volgend jaar in het vooruitzicht, wordt het hoog tijd dat daarover eensgezinde stellingen worden ingenomen. Vraag is alleen, of dat gaat gebeuren...
N.a.v. de slechte resultaten die de VLD haalt in de diverse laatste peilingen, kreeg Karel De Gucht een forum in Het Laatste Nieuws, waarin hij in een vraaggesprek met Luc Van der Kelen zijn visie mocht weergeven. Alhoewel hij vindt dat wij moeten leren wat contenter te zijn, bleef hij voor de rest nogal op de vlakte. Het is reeds een verademing als hij eens een keer niét scheldt! De Gucht vindt, dat we nu minder belastingen moeten betalen, het enige pluspunt voor de VLD tijdens Verhofstadt II, maar dat de mensen het blijkbaar niet schijnen te kunnen waarderen. Dat is ook vrij logisch. Om te beginnen hebben wij al de zwaarste belastingsdruk van heel Europa. Het zou erg zijn als die zo bleef, laat staan zwaarder zou worden. Ten tweede is het voordeel van die verlaging al lang teniet gedaan door allerlei bagatelbelastingen die ons de laatste jaren zijn opgedrongen via de gemeente, de provincie en de regio. Denk maar aan de extra waterbelasting. Voor de burger is het dus meestal een operatie broekzak-vestzak geworden. De belasting op radio en TV, die werd afgeschaft, was zelfs geen VLD, maar een SP.a initiatief (van Steve Stunt) en ook die is ondertussen al lang teniet gedaan door twee opeenvolgende verhogingen van de tarieven van Telenet (met respectievelijk 40 en 25%!). De Gucht zegt ook, dat de regeringen Verhofstadt op zeven jaar tijd het landschap op ethisch vlak totaal hebben veranderd, met de wetten over euthanasie en holebi-toestanden. Dat klopt: veranderd, maar niet verbeterd. Zelfs traditionele liberalen, die niet antireligieus zijn en conservatieven allerhande zijn niet zo maar te vinden voor wetten van "alles mag, niets moet". Voor de gelovigen, ook de meeste die niet meer elke week naar de kerk gaan, is dit land er zo niet beter op geworden, alleen maar goddelozer (en dat was ook het paarse opzet). Toevallig heeft Paus Benedictus XVI het zaterdag nog gezegd bij zijn aankomst in Valencia: "Man en vrouw zijn voor elkaar bestemd. Het gezin is de hoeksteen van onze samenleving, is de toekomst". Wie zijn De Gucht, Verhofstadt en hun aanhang om te denken dat zij het beter weten? Het probleem met De Gucht (én met Verhofstadt), en dat geeft Karel zelfs toe in het bovenvermelde interview, is dat het beide keikoppen zijn die nooit hun ongelijk zullen toegeven. Zij zijn dan ook gedoemd om vroeg of laat met hun hoofd tegen een muur te lopen die niet zal begeven en dan is hun mooie liedje uit. Volgens mij, ten laatste in juni 2007!
Het huwelijk van Joseph Kabila, president van de "democratische" republiek Kongo met zijn Olive is dan toch doorgegaan, een week later dan gepland, op vrijdag 16 en zaterdag 17 juni in het plaatsje Gombe. In onze kranten was er weinig of niets over te vernemen, daarom zal ik het maar vertellen, zeker? O.w.v. de nakende parlements- en presidentsverkiezingen durfde geen enkel buitenlands staatshoofd of minister het huwelijk bijwonen. Ook Reynders en Co, die er naartoe wilden, werden teruggefloten. België werd tenslotte vertegenwoordigd door Anne-Marie Lizin, senaatsvoorzitster. De Kinshasa jetset was er wel, zo'n 450 genodigden, naar het schijnt een beperkt aantal voor het huwelijk van een Afrikaans president. De bruid, Olive Lembe dus, is de dochter van een zekere Léonie Kasembe en haar eerste man, Banabé Sita, een ingenieur bij de mijnen van Sominki. Na een scheiding hertrouwde Léonie met een andere ingenieur van dezelfde mijnen: Camille Adam, een blanke Belg. Na de eerste onlusten in Rwanda in 1994 (het koppel woonde toen in de buurt van Goma), kwam Adam met zijn Léonie naar België terug, samen met hun twee zonen, halfbroers van Olive dus. Olive zelf bleef echter in Kongo achter. Ze had ondertussen nl een bloeiende handel in witte bonen opgezet. Ze kocht die bonen bij de boeren en leverde ze aan het Kongolese leger. Toen enkele militairen op een gegeven ogenblik haar terreinwagen, die ze gekocht had in Dubai (!), in beslag namen, ging Olive daarover haar beklag doen bij de leiding en kwam ze tenslotte terecht bij niemand minder dan de opperbevelhebber van het hele Kongolese leger: Joseph Kabila, toen amper vooraan in de twintig, op die post benoemd door papa Désiré, ex-cafébaas maar ondertussen président van het tweede grootste land van Afrika! Het klikte meteen tussen Joseph en Olive en het resultaat was de geboorte van een dochter die dezelfde naam kreeg als Joseph's moeder: Sifa. Het kind is ondertussen zes jaar en het werd dus tijd dat hun situatie "geregulariseerd" werd, ook al ging het hier niet om "sans papier". Joseph deed het allemaal heel netjes: hij stuurde een afvaardiging naar La Louvière, waar zijn toekomstige schoonmoeder woont en kwam haar daar de hand van haar dochter vragen. Dat is ondertussen allemaal achter de rug. Hopelijk leven ze nog lang en gelukkig, zoals in de echte sprookjes. In de eerste plaats wordt het wachten op de verkiezingen en eventueel de uitslag daarvan. Wie weet wat maakt men daar nog mee. De kans dat Joseph Kabila president blijft is zeer groot. Hij heeft de grootste naambekendheid, hetzelfde wat ook hier in België gebeurt. Heel wat mensen stemden (en stemmen nog) voor Dehaene en Verhofstadt, gewoon omdat die regelmatig in de kijker lopen. "Tutto il mondo è paese", zegt men in Italië ("De hele wereld is een dorp). Of het daarna in Kongo beter wordt? Dát is een ander verhaal...
N.a.v. het rockfestival van Werchter, naar het schijnt het grootste van de wereld, heeft een van artiesten een lumineuze inval gehad. Een zekere Tom Barman van een Antwerps groepje, bij mij zo goed als onbekend maar misschien wel populair bij de jeugd (of een deel ervan), heeft er voorgesteld om één week vóór de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober een pop concert te houden tégen het Vlaams Belang. Dat wij thuis overtuigde Vlamingen, zeg maar flaminganten zijn, hoeft geen betoog. Het kan daarom een beetje raar lijken, maar wij hebben al vijftien jaar een abonnement op de opera in Luik, de "opéra royal de Wallonie". Op de rij voor ons zit Thierry Giet, een notoir rabiate SP-er die o.m. mede zijn handtekening gezet heeft onder de vraag aan de Raad van State om het Vlaams Belang zijn dotatie af te nemen (ook Didier Reynders, minister van Financiën komt er af en toe, maar die heeft er geen abonnement). Nu, in die vijftien jaar is er daar nooit één woord over politiek gesproken. Muziek is universeel, overstijgt talen, grenzen en gezindheden. Muziek brengt mensen samen. Muziek zet geen mensen tegen elkaar op. Dat gebeurde alleen in totalitaire regimes zoals in de vroegere Sovjet Unie die de muziek misbruikte voor eigen doeleinden. Dat gebeurt nu waarschijnlijk dus ook bij ons, waardoor in Vlaanderen nog maar eens verdeeldheid wordt gezaaid. We hebben al een Antwerps schepencollege dat nergens vóór is, alleen maar ergens tegen. Met de Vlaamse deelregering zitten we in hetzelfde schuitje. Vlaanderen heeft geen gebrek aan nuttige idioten die er alleen maar voor zorgen dat de verdeeldheid onder de Vlamingen toeneemt en de francofonen zullen het schouwspel met voldoening gadeslaan. Voor de afloop van de verkiezingen tenslotte zal het niets uitmaken, integendeel. De kans is groot dat weer een groter deel van de bevolking voor het Vlaams Belang zal stemmen. De partij heeft al 12 stembusgangen na elkaar gewonnen, meestal nadat zij gediaboliseerd werd. Het zal de dertiende keer niet anders zijn. Daaraan zal een groepje sympathisanten van drugs, sex en rock & roll niets veranderen. "Onze Lieve Heer moet zijn aantal hebben", zegt men hier. In Vlaanderen heeft hij dat wis en zeker.
