I.v.m. de discussie over het asielakkoord, dat vorige zaterdag gesloten werd tussen de meerderheidspartijen in de regering Van Rompuy, wist de curator-premier te vertellen dat de kostprijs voor hem niet belangrijk was. Zou dat werkelijk zo zijn? Het zou wel eens flink kunnen tegenvallen. Officieus is er een geschat aantal van 25.000, maar dat zou wel eens veel hoger kunnen liggen. Vooral het feit dat het indienen van de aanvragen pas vanaf half september zal kunnen beginnen, maakt dat de parallelle economie, die zich met deze materie bezig houdt (en zich daarbij flink verrijkt) wel eens met een veelvoud aan dossiers zou kunnen afkomen. Dit laatste is mogelijk, omdat de tekst van het akkoord - zoals gebruikelijk sinds Verhofstadt I - zo wazig is, dat men er alle kanten mee uit kan. Dat zou de begroting van dit armlastige land absoluut geen deugd doen. Er zijn trouwens nog meer redenen om zich ongerust te maken over onze staatsfinanciën. Zelfs al zou de crisis zijn bodem bereikt hebben - wat hier en daar geïnsinueerd wordt - dan zal het nog enkele jaren duren alvorens er weer volop nieuwe mensen zullen worden aangeworven. Eerst zullen nl al diegenen, die nu in de verschillende soorten tijdelijke werkloosheid zitten, terug een fulltime job moeten hebben en pas daarna zullen er weer vacatures worden ingevuld. Ik verwijs hierbij o.a. naar een publicatie van de voorzitter van de raad van bestuur van DAF-Trucks, die stelt dat er momenteel in Europa zo'n 20 tot 25% van de vrachtwagens stil staat. Als de economie zou optrekken - en dat kan een paar jaar duren - dan zullen pas daarna eerst de nu stilstaande wagens worden ingeschakeld alvorens de vervoerders weer nieuwe voertuigen zullen kopen. En dit is maar één aspect van de economie. Als gevolg van de aanslepende crisis, zal de staat veel minder geld binnen krijgen. Firma's die failliet gaan of geen winst maken, betalen geen belasting. Anderzijds zullen er de volgende jaren nog heel wat werklozen bijkomen, wat de staat nog eens enorm veel extra geld zal kosten. Dat de kostprijs voor het asielbeleid curator Van Rompuy niet interesseert, is dan ook een erg lichtzinnige uitspraak van de normaal voorzichtige schichtige. Bij de eerste besprekingen over de begroting zal daarover nog niet veel te zeggen zijn. Die vallen nl vóór de aanvangsdatum van het indienen van de asieldossiers. Tegen het einde van dit jaar zal het andere koek zijn, als men er zal zijn achter gekomen hoe groot het gat in die begroting zal geworden ook, mede door de kostprijs van wat men het "Alexiusakkoord" is gaan noemen (Alexius blijkt de patroon van o.m. de zwervers te zijn).
Koningshuizen zijn mijn dada niet. Ik vind het relicten van de middeleeuwen, die niet meer passen in onze moderne 21ste eeuw. Als gevolg daarvan luister ik ook bijna nooit naar de toespraken van "zijne majesteit de koning", ook al omdat ik weet dat, zeker sinds Albert II, de man er zelf niets van op papier heeft gezet en maar afleest, wat ze hem hebben voorgeschreven. Sinds Verhofstadt is het standpunt van de koning zowat hetzelfde geworden als dat van de regering en dat is onder Van Rompuy blijkbaar niet anders. Waar ik wel naar luister, is naar de reacties op die toespraak, waarvan men meestal toch iets kan leren. Zo was het even schrikken, toen ik hoorde, dat Albert II deze keer zelfs vond dat een staatshervorming absoluut nodig is. Dat was even schrikken, zeker omdat hij dat ook aan onze Franstalige landgenoten zou verteld hebben. Toch moet men zich daarbij niet te veel voorstellen. De staatshervorming van Albert II, hem ingefluisterd door de belgicistische regering Van Rompuy, met een meerderheid aan francofonen, is nl niet de staatshervorming die de Vlaamse meerderheid wil. Albert II wil nl meer macht (en vooral geld) terug zien gaan naar de federale regering. Daarmee wordt het probleem België niet opgelost, alleen maar uitgesteld. Als er in dit land een staatshervorming moet komen, dan moet dat een serieuze hervorming worden, niet de zoveelste opknapbeurt van het instituut België, dat zijn tijd heeft gehad. We moeten dan komen tot een soort confederalisme, waarbij Vlaanderen en Wallonië hun eigen ding kunnen doen en waarbij de weinige punten, waarover men het niet eens is, of die een gezamenlijke aanpak vergen (buitenlandse zaken en landverdediging bv), overlaat aan een afgeslankt federaal beleid. In dat kader kan ook de solidariteit blijven spelen, maar dan wel beperkt in de tijd, zodat ook Franstalig België weet waar het in de toekomst aan toe zal zijn en waarbij Brussel ooit eens waar zal meten kiezen voor zijn geld (en dat zal Vlaanderen worden). En wat de koning betreft, ook die functie is vergankelijk. Geen tronen blijven staan. Dat geldt ook voor de laatste tak van de Coburgers, die onder die naam in België is blijven voort teren, grotendeels op het geduld en met de centen van de Vlamingen, die daarvoor hun democratische meerderheid hebben moeten opofferen en er weinig voor in plaats krijgen.
In mijn blog van 30 mei jl ("De minister werkt eraan") uitte ik mijn twijfels over het slagen van het voorakkoord dat minister De Clerck gesloten had met zijn Nederlandse collega, om tegen het einde van dit jaar 500 gedetineerden uit Belgische gevangenissen onder te kunnen brengen in de (leegstaande) Nederlandse gevangenis van Tilburg, net over de grens. Ik blijk daarin gelijk te krijgen. Het was al langer geweten, dat de Franstalige partijen, PS en CdH op kop, moeite hadden met deze "transfer". 30 miljoen betalen (voor 3 jaar huur) aan die "Ollanders", dat kan toch niet? Bij het fameuze regeringsconclaaf van dit weekeinde is de zaak afgevoerd. Voorlopig althans, want De Clerck moet er eerst mee naar de Raad van State. Ook de vakbonden waren tegen deze verhuis en voor één keer ben ik het met hen eens. Want ook zij verkiezen die klaarliggende leegstaande bajesboten, die men ook bv in een Vlaamse haven zou kunnen laten aanmeren en die door eigen personeel meteen zouden kunnen worden uitgebaat. Dit betekent immers ook extra werkgelegenheid. Maar ook daarvan komt dus niets in huis. Men verkiest voort te blijven knoeien à la belge. Ondertussen is nl ook gebleken, dat de bouw van nieuwe gevangenissen in Puurs en Dendermonde niet doorgaat. In Puurs kostte het teveel om de erg vervuilde gronden te saneren en in Dendermonde is een protest van de omwonenden door het gerecht aanvaard. "Nimby", not in my backyard. Een zoveelste geval waarbij het belang van een of meerdere individuen het haalt van het algemeen belang. Arme Stefaan De Clerck die zich zo voor de gek laat houden. Dat is echter de prijs die CD&V-ers moeten betalen zolang ze bereid zijn in zee te blijven gaan met een Waalse meerderheid.
In mijn blog van vrijdag jl had ik het al voorspeld: "De volgende halve maatregel, die eraan komt, zal die van de regularisaties zijn". Het is exact zo gelopen zoals ik geschreven had. De zogezegde "oplossing" voor de al dan niet legale inwijkelingen in dit land, waarover de hele regering Van Rompuy II zo tevreden zou zijn, is een maat voor niets geweest. Er komt geen algemene regularisatie, maar alle gevallen zouden afzonderlijk bekeken worden. Staatssecretaris Wathelet zal nogal werk hebben: buiten de andere vijf taken die hij heeft zou hij, naar schatting, zo'n 25.000 asielaanvragen één voor één moeten gaan beoordelen en daar op een periode van drie maanden uitsluitsel over geven. Dat dit natte vingerwerk zal worden, staat nu al vast. Eén van de criteria is bv dat ingewekenen aanvaard kunnen worden, als ze één van de twee nationale talen spreken: Frans of Nederlands. Daarbij wordt niet gezegd dat iemand die bv Frans zou kennen, in het Franstalig landsgedeelte (of in Brussel) zou moeten gaan wonen. De kans is dan ook groot, dat een deel van die mensen straks door de Franstalige partijen, die het asielbeleid nu in handen hebben, in de Vlaamse Rand worden gedumpt om zo het proces van de verfransing aldaar in een stroomversnelling te brengen. Maar er is nog meer. Er is op die fameuze regeringstop geen woord gesproken over bv de gezinshereniging, die er mede voor zorgt dat er horden analfabeten en taalonkundigen dit land in versast worden en een deel ervan zelfs in onze sociale zekerheid wordt gedumpt. Evenmin is er iets gezegd over de schijnhuwelijken, noch over de snel-Belg-wet, die aan de basis ligt van heel wat onrecht en discriminatie. M.a.w. al dat gepalaver op Hertoginnedal is wat gerommel geweest in de marge. Reporter De Vadder van de rode VRT wist te vertellen dat met deze "oplossing" meteen ook de vloek wordt opgeheven die, volgens de Vlamingen, rust op Hertoginnedal. Die maakt zich dan ook maar blij met een dooie mus...
"If you can't convince them, confuse them". Dat is zo een beetje het motto, waarop de regering Van Rompuy II stoelt. Een echte krabbenmand, waaruit niemand nog wijs kan worden. De bevoegdheid Asiel en Migraties wordt verdeeld over drie ministers en een staatssecretaris (Van Rompuy zelf, Milquet, Onkelinx en Wathelet. We kunnen er nu al zeker van zijn dat het aantal zgz asielzoekers dat zal gelegaliseerd wordt eerder bij de 100.000 dan bij de 50.000 zal liggen. Dat bovenop de 450.000 vreemdelingen die sinds Verhofstadt I in dit land Belg zijn geworden. De strafste van het hele lot is Melchior Wathelet Jr. Die blijft wel staatssecretaris, maar nu voor: 1. Begroting, toegevoegd aan de nieuwe minister van Begroting Vanhengel, ex-woordvoerder van Verhofstadt. Buiten die twee is er ook nog de nieuwe functie van regeringscommissaris, die aan De Padt is gegeven als troostprijs en die zich ook met de Begroting mag bezig houden. Als het adagium "teveel koks bederft het eten" klopt, staan we er goed voor. 2. Migratie en Asielbeleid. In deze materie wordt Wathelet toegevoegd aan minister Milquet, voorzitster van dezelfde partij, waardoor Wathelet alleen zal mogen uitvoeren. 3. Voor de coördinatie van bovenstaande punt 2. wordt Wathelet dan toegevoegd aan de eerste minister. 4. Hij is ook staatssecretaris voor Gezinsbeleid en in die functie wordt hij weer toegevoegd aan zijn bazin Milquet. 5. Voor aspecten inzake personen- en familierecht wordt hij toegevoegd aan minister De Clerck. 6. Als staatssecretaris voor Federale Culturele Instellingen, valt hij dan weer onder de vleugels van Van Rompuy. Waarlijk een superman! Opvallend in de hele herschikking in de federale regering is ook het feit dat minister Van Quickenborne helemaal niet te zien is geweest. Dat was dan de man van de administratieve vereenvoudiging. Waarschijnlijk paste hij daarom niet in het nieuwe plaatje. Hij mag naar 't schijnt trouwens blij zijn, dat hij nog minister is mogen blijven. Quicky is geen vriend van Verhofstadt, vandaar.
Herman Van Rompuy, de man die geen eerste minister wou worden, is aan zijn tweede kabinet begonnen. Het is een beetje gegaan zoals het verhaal van die bomen vol kraaien. Eenmaal opgeschrikt, vliegen ze allemaal omhoog en komen daarna weer terug te zitten. Sommigen op dezelfde tak, sommigen op een andere. In deze "herschikking", zoals men dat heel geleerd noemt, is er maar één die naast de boom is gevallen: Marie Arena. Zeg maar, de uitzondering die de regel bevestigt. De tegenpool van Arena in de regering Van Rompuy I, Annemie Turtelboom, is niet van de boom gevallen. Integendeel: ze heeft nog promotie gemaakt. Van het pispaalsecretariaat voor immigratie naar Binnenlandse Zaken. De belangrijkste reden, waarom Turtelboom niet verwijderd werd, was omdat ze bij de regionale verkiezingen van 2007 niet verkozen werd en dus geen ander mandaat had om op terug te vallen. Turtelboom kwam nl over van de christendemocraten en Verhofstadt is altijd heel breed geweest t.o.v. "verruimers". Vandaar. Over de bekwaamheid van de verschillende nieuwe (én oude) ministers en staatssecretarissen in de regering Van Rompuy II, maak men zich geen zorgen. Dat doet men alleen in de Vlaamse regering en dan nog hoofdzakelijk omtrent Joke Schauvliege. En de reden daarvoor is, dat de kunstsector, of wat daarvoor moet doorgaan, zich terecht grote zorgen maakt over haar subsidies, zeg maar de centen. Voorganger Anciaux had op dat departement met geld gesmeten, zeker toen hij besefte, dat het wel eens de laatste keer zou kunnen geweest zijn dat hij zoiets nog kon doen. Tenslotte nog dit: Leterme is terug en daarmee zit hij samen met Van Rompuy in een regering die beiden ooit afschilderden als nefast voor Vlaanderen. Leterme zou zo'n regering bekampen van Den Haan tot in Maaseik en Van Rompuy blijkt twee jaar geleden een interview te hebben gegeven aan De Morgen, waarin hij een regering met alleen een meerderheid in Wallonië als "staatsgevaarlijk en spelen met vuur" had bestempeld. Daarmee is het ook duidelijk wat een woord van die heren nog waard is... Dit weekeinde gaat Van Rompuy II het migratieprobleem oplossen. Met alle hefbomen ter zake nu in de handen van de francofonen, ziet het er heel somber uit voor een land dat een schuld heeft van meer dan 322 miljard euro. Die schuldgraad zal dit jaar oplopen tot 97% van het bruto binnenlands product en volgend jaar waarschijnlijk tot 103% (cijfers van de eigen nationale bank!). Op enkele tienduizenden inwijkelingen minder of meer maakt het voor de francofonen niet veel uit. Het zullen toch de Vlamingen zijn die het zullen mogen betalen. De Vlaamse minderheid in de regering Van Rompuy II zal het wel slikken. Open VLD, omdat het nu eenmaal een belgicistische partij is; CD&V omdat het gezien heeft dat ze toch door de kiezer beloond wordt, ongeacht de politiek die ze voert. De vraag is alleen: hoe lang nog?
Politiek België heeft nooit uitgeblonken in het nemen van maatregelen die "af" waren. Sinds de regeringen Verhofstadt is dat fenomeen alleen maar verergerd. Denk maar aan de wapenwet, de verkeerswetten, de snel-Belg-wet, om er maar een paar te noemen. De Messias uit Gent is ondertussen wel verkast naar Europa, maar als tijdelijke voorzitter van wat er nog overblijft van de Open VLD, blijft hij naarstig meewerken aan het ondoorzichtig maken van onze wetten. Neem nu bv die wet die het roken in cafés en restaurants had moeten verbieden. Daar is feitelijk niets van in huis gekomen. Met een beetje verbeelding en durf kan elke cafébaas die wet nu omzeilen. Er is er zelfs al een, de eigenaar van het bootrestaurant "De Kleppende Klipper", die reeds een proces gewonnen heeft tegen de staat. Hetzelfde is ook al gebeurd met de eigenaar van het restaurant "Het Pomphuis" in Antwerpen, die - op zijn dooie eentje - voorlopig het Lange Wapper project heeft stilgelegd, een zaak waarin reeds zo'n 100 miljoen euro is gestoken! De wet op de sperperiode en de koopjes - onwettelijk volgens Europa - werd zodanig aangepast, dat er feitelijk niets van overblijft, tenzij voor de kleding- en de schoenzaken. Mede als gevolg daarvan blijven kleren bv in ons land zo'n 13% duurder dan in bv Nederland of Duitsland. Dat geldt ook voor voedsel en niet-alcoholische dranken, waardoor het voor burgers uit de grensstreken loont, om de wekelijkse grote aankopen te gaan doen in Nederland of Duitsland. Een volgende halve maatregel, die eraan komt, zal die van de regularisatie van vreemdelingen zijn. Officieel van de asielzoekers, in werkelijkheid voor het overgrote deel van economische gelukszoekers die op kosten van de Belgische belastingbetaler zullen moeten worden onderhouden, ook al staat daar niets tegenover. Het adagium "wie zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten", blijkt tegenwoordig alleen maar van toepassing te zijn op de eigen autochtone medeburgers. Dit land is het land van de compromissen, de grendels, de evenwichten en de veto's. Allemaal negatieve zaken die ervoor zorgen dat het klimaat hier grondig verziekt wordt. Een zoveelste wissel in de federale regering zal deze problemen niet oplossen. Integendeel, België zakt steeds verder weg in een moeras van tegenstrijdigheden, waarbij straks alleen een definitieve scheiding soelaas zal kunnen brengen. Het is wel erg goedkoop de nationalistische partijen daarvan de schuld te geven. Alle tot nu toe gemaakte wetten zijn er gekomen door toedoen van de zgz traditionele partijen.
Het belooft nog een plezante tijd te worden in dit landje. Bij de herschikking van de Waalse deelregering is nl beslist dat "papa" Daerden, het notoire drankorgel uit Luik, een ministerpost krijgt in de federale regering van curator Van Rompuy. Ecolo wou hem niet in de nieuwe regionale Waalse regering, maar de PS kon hem gewoon niet laten vallen. De man kreeg in Luik liefst 20% van alle stemmen, iets om stadsgenoot Reynders groen van nijd te doen uitslaan. Nu krijgt Reynders die Daerden bij in dezelfde regering... En daarmee houdt het nog niet op. Daerden gaat in de federale regering nl Marie Arena vervangen. Vanmorgen vertelde men op de radio dat hij dus Pensioenen gaat doen, maar er werd niet bij gezegd, of dat ook inhoudt dat hij zich met het vreemdelingenprobleem zal gaan bezig houden. Dan zal het pas echt plezant worden. Uitgerekend dit weekeinde zouden we dan een (eerste?) clash kunnen krijgen Daerden-Turtelboom! De Gucht eruit en Daerden erin. Arme Van Rompuy die de kelk echt tot op de bodem zal moeten ledigen, uitgerekend hij die feitelijk geen eerste minister van dit land wou worden. Met de wetenschap, dat België vanaf 1 juli van volgend jaar voor zes maanden voorzitter wordt van de Europese Unie, wordt het steeds duidelijker, dat deze federale regering het niet zo lang zal uitzingen. Tenzij men erbij wil nemen dit land helemaal belachelijk te zullen maken voor de ogen van heel Europa...
Ook in het Vlaamse parlement wordt het al besparen wat de klok slaat: twee ministers minder dan het officieel toegelaten maximum (zoiets is ondenkbaar in Wallonië*), het aantal kabinetsmedewerkers zowat gehalveerd (enkele honderden!), kredieten voor ministeries en agentschappen die gedeeltelijk geblokkeerd worden. Dit laatste althans tot aan het herwerken van de begroting. Evenals de federale begroting, was immers ook de eerder door Vlaanderen gemaakte begroting nog berekend op een groei van 1,2% van de economie. Maar de politiek zou de politiek niet zijn, als er ergens geen uitzondering zou gemaakt worden. Dat gebeurt nl bij wat men het "bureau" van het parlement noemt. Dat is een instelling die o.m. de agenda van de vergaderingen bepaalt, de indeling van de commissies en het toestaan van de interpellaties. Dat bureau bestond tot nu toe één voorzitter, vier ondervoorzitters en drie secretarissen, gekozen uit alle partijen in verhouding tot het aantal behaalde stemmen. Door het feit dat de nieuwe Vlaamse regering in het huidige parlement maar een krappe meerderheid heeft (66 op 124), bestond er de kans, dat de oppositie de agenda zou kunnen gaan bepalen. Om dat te vermijden, had men ook voor minder ondervoorzitters kunnen kiezen (een voorstel van LDD-er Lode Vereeck), maar dat werd afgewezen. Er komen nu nog eens twee ondervoorzitters bij, plus "de wetenschappelijke medewerkers waarop ze recht hebben". Het nieuwe bureau is daarmee al een elftal geworden, mét reserven. De grap van die uitbreiding kost de Vlaamse regering 200.000 euro per jaar extra. Geld dat men op dit ogenblik niet weet waar het vandaan moet komen. Ook dat zal pas besproken worden bij de nieuwe opmaak van de begroting. De vraag is dan ook, of zoiets de kosten wel waard zijn. Het antwoord ligt in de namen van enkele nieuwe leden van dat bureau: Dirk Van Mechelen, Veerle Heeren en Marino Keulen, toevallig allemaal ex-excellenties uit de regering Peeters I. De klassieke troostprijs voor ons kent ons. De honderden kabinetsmedewerkers laten vallen is geen probleem, de enkele mensen aan de top wel. Wat we zelf doen, doen we beter? Dat zal wel, ja...
* De enige besparing die men tot nu toe in Wallonië heeft voorgesteld is, dat het loon van de kamervoorzitter er verlaagd wordt van 12.500 tot 11.000 euro. Dit is grotendeels het gevolg van het "beleid" van de vroegere voorzitter, ex-bendeleider José Happart.
Tijdens de Vlaamse feesten werd er gezongen van "Vlaanderen boven". In de nieuwe Vlaamse regering is het zowaar "Limburg boven". Twee Limburgse ministers, de parlementsvoorzitter (de man die de taak tijdelijk waarnam, was ook al een Limburger: Sauwens). De nieuwe socialistische ministers werden aangeduid door de Limburgse partijvoorzitster, een Stevaert prot égee, evenals nieuwbakken vice-ministerpresident Lieten. Dit laatste wisten we al, maar daar komt nog bij dat ook Smetje een "product" van Stevaert zou zijn. Het blijkt dat de ex-cafébaas, ex-voorzitter, ex-gouverneur destijds Pascal Smet weghaalde bij de dienst Vreemdelingenzaken om Brussels minister te worden. Ook bij de verliezers zitten er echter Limburgers. Peter Vanvelthoven, zoon van, liet zijn job van fractieleider in het federale parlement met de hoop Vlaams minister te worden. Dat is dus niet gelukt. Als troostprijs mag hij nu fractieleider worden in het regionale parlement. Over het laten vallen van Frank Vandenbroucke zal het laatste woord nog niet geschreven zijn. Een andere verliezer is Eric Van Rompuy, bij CD&V, die gehoopt had zijn carrière te kunnen beëindigen als Vlaams parlementsvoorzitter. Nadat hij bij de vorming van de Vlaamse regering onder Leterme uit de boot was gevallen (voor Kris Peeters, nota bene), mag hij er nu wel definitief een kruis over maken. Het feit een zuster te hebben die bij de marxistische PvdA militeert en een broer die in de eerste plaats alleen maar Belgisch denkt, zal hem wel geen goed gedaan hebben. Tenslotte is de vraag wat die Stevaert van plan is. Hij zou zogezegd niet terugkeren naar de politiek, maar het is overduidelijk dat hij achter de schermen bij de S.P.a de touwtjes in handen heeft. Vandenbroucke vond in zijn ogen geen genade. Freya Van den Bossche zou trouwens ook maar met de hakken over de sloot minister zijn kunnen worden. De partij zou haar in 't oog houden en later eventueel evalueren. Ze kreeg ook te horen, dat niet alle "vooroordelen" over haar onjuist zouden zijn. Tiens, tiens, hoe zijn ze daar achter gekomen?
Het belooft nog een lange politieke week te worden. In alle gewesten zijn de regeerakkoorden gesloten. De nieuwe Vlaamse regering heeft zelfs de eed al afgelegd. Wallonië en Brussel zouden deze week volgen. Het hoofdstedelijk gewest heeft de federale regering nu al gevraagd om meer geld. Met een dreigend tekort van boven de 5 miljard euro, alleen al in de sociale zekerheid, zal daarvan weinig in huis komen. Vanwege de oppositie in het Vlaamse parlement en ook van daarbuiten, is er nogal wat kritiek op de benoeming van nieuwe ministers die zich niet eens aan de kiezer hebben moeten tonen om eventueel verkozen te worden. Daar valt wel iets op te zeggen, maar al bij al kiest men de volksvertegenwoordiging rechtstreeks en niet de ministers. Dat gebeurt hier nog altijd door de partijen zelf, in de eerste plaats door de partijvoorzitters. Als deze van oordeel zijn dat de meeste verkozen politiekers niet goed genoeg zijn voor de job - iets waarin ze, volgens mij, nog gelijk hebben ook - dat hebben die het volste recht op de ministerposten iemand te plaatsen die wél bekwaam lijkt. CD&V heeft inderdaad destijds met het opvissen van Kris Peeters bij Unizo een goede gok gedaan, waarom zouden N-VA en S.P.a. dat niet kunnen proberen? De tijd zal leren. Daarmee zijn de problemen natuurlijk niet van de baan. Als de crisis nog enkele jaren aansleept, dan is de kans groot dat de Vlaamse regering helemaal geen sluitende begroting zal kunnen presenteren in 2012. Dan zou het wel eens kunnen dat enkele van de prachtige projecten die ze in aanbieding heeft, nog wel enkele jaren langer zullen moeten wachten op verwezenlijking. Denk maar aan die bijkomende kindertoeslag en de hospitalisatieverzekering. Deze problemen zijn echter klein bier met wat de federale regering te wachten staat. Daar kan men nog enkele dagen de kat uit de boom kijken tot alle postjes bij de deelregeringen zullen zijn ingevuld. Dan zal er echter eindelijk eens iets tastbaars moeten gebeuren. Daarvoor heeft de regering Van Rompuy nu al een verlengd weekeinde uitgetrokken. Op 21 juli zouden we meer moeten weten, maar zeker is dat helemaal nog niet. Week 29 dreigt een lange week te zullen worden.
De samenstelling van de nieuwe Vlaamse regeerploeg heeft dan toch voor enkele serieuze verrassingen gezorgd bij de kleinere partners SP.a en N-VA. De Vlaamsnationalisten kozen voor een man van buiten de politiek: Philippe Muyters, dienstdoend voorzitter van VOKA, zeg maar van de Vlaamse werkgevers. Dit kan als positief bestempeld worden. Hij is de man die over Begroting en Financiën zal moeten waken en er o.m. zal over moeten zorgen dat de meute straks Antwerpen niet helemaal plat legt via haar tegenstand tegen het project van de Lange Wapperbrug. De tweede N-VA minister wordt Geert Bourgeois, die een tweede kans krijgt en o.m. te maken zal krijgen met de fransdolle burgemeesters uit de Rand. Hopelijk toont hij zich kordater dan zijn voorganger Marino Keulen, die in dit dossier geen definitieve beslissing durfde te nemen. Jan Peumans kreeg tenslotte het voorzitterschap van de Kamer als troostprijs. De Vlaamse regering kan maximaal 11ministers tellen. De S.P.a had er graag elf gehad. Besparen is nu eenmaal geen socialistische deugd. Het zijn er tenslotte toch maar negen geworden en daarmee moest Caroline Gennez harde keuzes maken. Ze heeft dat ook gedaan en het resultaat is niet erg hoopgevend. Ook de S.Pa koos voor iemand buiten de echte politiek, nl Ingrid Lieten, de grote baas van De Lijn. Haar op gelijke hoogte stellen met Muyters gaat echter niet op. Lieten leidde een overheidsbedrijf dat jaarlijks honderden miljoenen krijgt van de Vlaamse regering. Op die manier zal het allemaal wel een stukje gemakkelijker geweest zijn. Madame Lieten wordt meteen vice-premier en mag nu eens bewijzen wat ze waard is. Even erbij vertellen dat zowel Gennez als Lieten protégees zijn van de ex-gouverneur van Limburg, wat laat vermoeden dat Stevaert nog steeds een flinke voet in huis heeft in het door verkiezingsnederlagen geplaagde Vlaamse socialisme. Pascal Smet, die o.m. onderwijs krijgt, is andere koek. Het zat eraan te komen dat Vandenbroucke kon sneuvelen. De man stak teveel boven het socialistische maaiveld uit (het Van Miert effect, zeg maar). Vandenbroucke werd zogezegd opgeofferd, omdat hij teveel cavalier seul speelde en te koppig was. Welnu, die Smet is om dezelfde redenen uit de Brusselse regering geweerd. Wat in Brussel niet kon, schijnt in Vlaanderen wél te mogen. Vergeten we tenslotte niet dat deze Smet nog niet zolang geleden voorstelde om Brussel uit te breiden en dit ten koste van enkele Vlaamse randgemeenten. De belangrijkste reden, waarom Smet in deze nieuwe Vlaamse regering zit is, omdat er persé een Brusselaar bij moest zijn. Het werd Smet of Bert Anciaux. Zeg maar: kiezen tussen pest en cholera. Smetje krijgt wel de portefeuille van onderwijs, die op zijn eentje 40% van het hele Vlaamse budget uitmaakt. O, ja, dan is er nog Freya Van den Bossche, ooit in de federale regering omhoog gevallen door gebrek aan gewicht. Het feit, dat de eigen partij iemand die al vice-premier geweest is in de federale regering, in Vlaanderen géén vice-premier laat worden, zegt al genoeg. De lichtekooi uit Gent, met haar reeks mannen en kinderen uit alle windhoeken, is feitelijk alleen goed voor de "boekskens". Arme partij, die geen andere boegbeelden wil. Freya, de dochter van, heeft het dus gehaald op Peter Vanvelthoven, de zoon van, en John Crombez, de energieke coming man uit West-Vlaanderen. Ik denk dat laatstgenoemden, samen met "Brouckie", binnenkort wel e.o.a. troostprijs zullen krijgen. Als dat niet gebeurt, zal het ongenoegen groot zijn en riskeert de partij de weg op te gaan van de intern verdeelde Open VLD. Op de bank zitten is niet leuk als alleen de B-ploeg mag spelen.
Vandaag is het dan weer 11 juli, de zgn Vlaamse feestdag, die voor de meeste Vlamingen nog steeds geen feestdag is. Hij valt dit jaar op een zaterdag, zodat er heel wat meer mensen dan gewoonlijk aan zouden kunnen meedoen. De vraag is, of ze daar nog veel zin in hebben. Er valt nl niet veel te feesten voor wie het echt met Vlaanderen meent. Een leeuwenvlag uithangen zal weinig aan de situatie veranderen. De anti-Vlaamse regering, opgezet door CD&V-er Leterme en voorgezet door diens partijgenoot Van Rompuy, zet nog steeds in het federale zadel. Dat is dan zo ook ongeveer alles wat men er positief over vertellen kan. Geen enkel communautair probleem is er de laatste twee jaren opgelost. Na de regionale verkiezingen, die er feitelijk niets zouden mee te maken mogen hebben, is het zelfs niet eens zeker of deze regering ooit aan de slag zal gaan en met welke ministers. De Gucht heeft al afscheid genomen en Leterme zou terugkomen. Er zouden nog enkele ministerportefeuilles gewisseld worden en voor de rest blijft het binnen de federale regering open oorlog tussen Open VLD enerzijds en CdH en PS anderzijds. Sinds die regionale verkiezingen heeft de regering Van Rompuy in Vlaanderen nog de steun van een minderheid van nog geen 38%. Vlaanderen is, sinds de Tweede Wereldoorlog, nog nooit zo bij de bok gezet als met deze regering. Met dank aan de tsjeven. De partij van die tsjeven, die in de eerste plaats verantwoordelijk is voor deze Vlaamse vernedering, deelt dan ook nog eens de lakens uit in de nieuwe Vlaamse regering. Ze is daarvoor beloond geworden voor twee jaar inertie en postjesjagerij. Als het adagium klopt, dat een volk de leiders krijgt die het verdient, dan is het met Vlaanderen triestig gesteld. De meeste Vlamingen denken, jammer genoeg, nog steeds in termen van brood en spelen. De meerderheid zijn nog altijd Lamme Goedzakken. Wat feestgedruis en dappere toespraken op 11 juli zullen daaraan niet veel veranderen...
"Vol is vol", was een bekende uitspraak van Fritz Bolkenstein, de voormalige Nederlandse VVD-leider en Euro-commissaris. Hij bedoelde daarmee Nederland, maar in België is het minstens even erg. Zo erg, dat de immigratiedienst Fedasil letterlijk de deuren heeft moeten sluiten. Al onze zgz asielcentra zitten overvol en daarenboven zijn er nog zo'n 700 gelukzoekers gelogeerd in 17 Brusselse hotels. Sinds de komst van de snel-Belg-wet, nog zo'n ongelukswet van Verhofstadt, die daarmee dacht het stemrecht voor vreemdelingen te kunnen tegenhouden (wat hem ook al niet gelukt is), zijn er in dit land zo'n 450.000 buitenlanders genaturaliseerd; Een hele groep daarvan zelfs zonder dat die het zelf gevraagd had. Daar die mensen niet eens gevraagd werd een van de plaatselijke talen te spreken had het o.m. tot gevolg dat het grootste gedeelte van die nieuwe Belgen geen werk heeft en op de kap leeft van onze sociale zekerheid. Voor zover ze al niet in de criminaliteit zijn beland. Sla elke dag de krant maar open en - voor zover de nationaliteit of herkomst van de dader(s) al vermeld wordt, gaat zeker de helft van de misdaden in dit land over of tussen al dan niet genaturaliseerde vreemdelingen. Ondertussen is er een hele industrie ontstaan rond die immigranten, een industrie die daarvan leeft, meestal nog eens op kosten van de belastingbetaler. Na één dag sluiting heeft Fedasil zo bv al een dwangarrest van e.o.a. rechter aan zijn broek gekregen. Men gelooft toch niet dat een immigrant, die één dag in ons land is aangekomen, zelf al weet waar hij zoiets moet versieren? Net zoals de drugswereld, is die van de immigratie een virtuele economie geworden, die alle achterpoortjes van onze krammakkelijke wetten weet te omzeilen. Mensen die bv worden afgewezen, hebben het recht om opnieuw een aanvraag in te dienen. Het record daarvan staat momenteel op 18! Telkens is Fedasil verplicht die mensen opnieuw een maand te herbergen. Op dit ogenblik wordt een kwart van alle opvangplaatsen bezet door mensen die reeds een negatief antwoord hebben gekregen, maar hier niet willen vertrekken. Af en toe leest en hoort men dan van enkele schrijnende gevallen, die maar niet opgelost geraken. Als we echter de redeneringen volgen van CdH en PS en zo goed als alle aanvragers hier toelaten, dan kan straks de halve wereld naar hier afzakken. Uitgerekend naar een land dat tot over zijn oren in de schulden zit en niet weet hoe het daar ooit uit zal geraken. Van Rompuy gaat dat probleem vóór 21 juli oplossen...
Voor zover er nog zouden denken dat het in dit land allemaal goed loopt, heeft de Organisatie voor Europese Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) België nog maar eens gewaarschuwd, dat het zal moeten opletten. Hiermee bevestigt het wat de meeste economen al lang wisten en waarvoor ook al lang gewaarschuwd was: dit land leeft op zijn tandvlees. De staatsschuld wordt zo groot, dat normale middelen om tegen 2014/2015 de begroting terug in evenwicht te krijgen, niet meer werken. Ook de OESO is er nu van overtuigd, dat hier een deel van de verantwoordelijkheden van het federaal naar het regionaal niveau moeten versast worden. Men heeft het wel in de eerste plaats over de ambtenarenpensioenen, maar er mag veel meer geregionaliseerd worden. Het is nog maar eens gebleken, dat Verhofstadts Lambermontakkoord een slecht akkoord was. Het gaf de gewesten geld zonder dat er verantwoordelijkheden tegenover stonden. De Oeso vertelt ook, dat er hogere belastingen zouden moeten komen. Daar dit bezwaarlijk kan in een land dat al mede de hoogste belastingen heeft van heel Europa, moet er hier en daar met e.e.a. geschoven worden. Zelf stelt de Oeso om veel meer belastingen te heffen op woningen. Daarbij wordt wel vergeten, dat de eigen woning voor veel gepensioneerde Belgen zowat de enige positieve besparing is, die die mensen hebben. Lage pensioenen en hogere taksen voor gepensioneerden zal wel het laatste zijn dat een regering hier zal kunnen waarmaken. Tenslotte wordt gesteld, dat de prijzen van heel wat producten in dit land te hoog zijn en dat dit komt door te weinig echte concurrentie. Ook de Oeso stelt de sperperiodes - nog zo'n unieke Belgische "verworvenheid" - als een van de redenen daarvoor aan de kaak. Wat de OESO niét zegt, is dat er in dit land met twee maten en twee gewichten wordt gewerkt. Terwijl Vlaanderen met man en macht probeert te besparen, vindt men dat in Wallonië helemaal niet belangrijk. Daar waar Vlaanderen in 2011 met een sluitende begroting wil komen te zitten, spreekt drankorgel Daerden over 2015 voor het zuiden van het land. Enfin, het eeuwige verhaal van de Vlaamse mier en de Waalse krekel. Het wordt dan ook hoog tijd dat curator Van Rompuy zijn Franstalige collega's duidelijk maakt dat er één lijn moet zitten in de herstelplannen. "Eendracht maakt macht" kan niet langer vertaald worden als "L'union fait la farce".
De regionale- en Europese verkiezingen hebben voor een soort volksverhuizing gezorgd binnen de politieke instellingen van zowel België als Europa. Het overhaast vertrek van Karel De Gucht naar Europa is daarbij wel het meest opmerkelijke. De Streber uit Berlare ambieerde al langer een job als eurocommissaris, iets wat hij dacht te kunnen krijgen vanaf 2010. Dat het nu allemaal zes maanden naar voor opschuift heeft alles te maken met het feit dat "Loulou" Michel op de MR-lijst verkozen werd tot Europees parlementslid en daarvoor volgende week dinsdag de eed moet afleggen. Als hij dat doet, kan het (letterlijke) Waalse zwaargewicht zijn functie van eurocommissaris voor Ontwikkelingssamenwerking niet cumuleren met die van europarlementslid. Misschien had Michel commissaris kunnen blijven, maar zeker was dat niet. Vandaar de vlucht naar voor. Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 9 juni jl, betekent een zitje in het Europees parlement o.a. een jaarsalaris van 92.000 euro, een pensioenregeling waarvoor niet dient te worden afgedragen, een jaarlijkse bijdrage van 50.424 euro voor een eventueel opzetten van een eigen bureau (men krijgt dat geld echter ook als men het niet doet!), een aanwezigheidspremie van 298 euro per dag, plus voor honderden euro's vervoerkosten. En dat alles gegarandeerd voor vijf jaar, áls men verkozen wordt. Vandaar. Die zekerheid van een nieuwe lange(re) termijn op een ander niveau, is er ook de reden voor dat drommen parlementariërs van het federale naar het regionale vlak overstappen. Met de huidige crisis binnen de Open VLD (de naam is wel degelijk toepasselijk: de partij is zo open, dat iedereen er gaat lopen!), is het absoluut niet zeker dat de regering Van Rompuy het zal uitzingen tot 2011 en bestaat het gevaar dat er zelfs dit jaar nog een einde aan komt. Nogal wiedes, dat zelfs federale "zwaargewichten" zoals Bart Tommelein (Open VLD), Peter Vanvelthoven (SP.a), Freya Van den Bossche (SP.a) en zelfs, jaja, Bart De Wever (N-VA) voor een veilige voortzetting van hun ambtstermijn voor het Vlaamse parlement hebben gekozen. Dat door heel die stoelendans weer een vloedgolf van opvolgers de banken van zowel het regionaal als het federaal parlement komen teisteren - allemaal mensen die niét verkozen werden - zal de "democraten" een zorg wezen. En met "democraten" bedoel ik deze keer niet alleen de traditionele partijen, maar ook die van het niet bestaande "Forza Flandria", die driftig meedoen aan die stoelendans. Oppositiepartijen hebben natuurlijk altijd het excuus dat zij die electorale wetten niet hebben gemaakt of veranderd. Die eer komt toe aan de Verhofstadt regeringen. Niettemin had men t.o.v. de eigen kiezer wel een signaal kunnen geven dat zij deontologisch een stapje hoger staan, iets wat nu niet het geval blijkt te zijn.
Na de heisa over de verkoop met voorkennis van de Fortis aandelen van De Guchts schoonmoeder, is het nu de beurt aan staatssecretaris Étienne Schouppe om een dergelijke beschuldiging aan zijn broek te krijgen. Bij hem gaat het om aandelen van KBC, die hij verkocht één dag vóór ze zo'n twee derde van hun waarde verloren. Schouppe beweert, net als De Gucht vroeger, dat hij het helemaal niet met opzet gedaan heeft en hij absoluut geen voorkennis had. Evenmin als De Gucht heeft Schouppe geld tekort. Alleen al met zijn afscheidspremie als directeur van de NMBS (indertijd ontslagen door groene Isabelle Durant), zou een gewone mens een heel leven verder kunnen. Nu, Schouppe hoeft zich waarschijnlijk geen zorgen te maken, evenmin als De Gucht trouwens, die ondertussen al is vrijgesproken. Nochtans lag het er in de affaire De Gucht vingerdik bovenop dat er iets niet klopte. Dat kwam vooral door het feit dat diezelfde dag in zijn eigen gemeente, enkele uren vóór de verkoop van Fortis, ook enkele vrienden en kennissen van De Gucht hun Fortis aandelen hadden verkocht. Als men echt van niets weet, dan gaat men toch geen derden aansporen ook hun aandelen te verzilveren, of zie ik dat weer verkeerd? Als men in de politiek zit, of er rechtstreeks mee te maken heeft, hoeft men trouwens niet altijd iets schijnbaar onregelmatigs te doen om dik geld te verdienen. Zie maar naar die experts, die - op last van de regering Leterme - de bankencrisis onderzochten. Voor dat werkje van een paar weken, kregen die heren de nette som van 434.724 euro uitbetaald, misschien wel belastingvrij. Dat maakt meer van 100.000 euro (4 miljoen oude Befkes!) de man... Jammer, dat ze mij nooit zoiets vragen.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven, dat Herman Van Rompuy geen echte eerste-minister is, maar eerder een notaris. Iemand die noteert en van alles akte neemt, maar verder geen initiatief onderneemt. Op 1 april (geen grapje) heeft hij verklaard niets meer te zullen doen tot aan de verkiezingen, nu doet hij niets totdat de regionale regeringen zullen gevormd zijn en daarna gaat hij, samen met zijn regering en de hele praatbarak voor minstens twee maanden met vakantie. Dat betekent zes maanden, een half jaar, helemaal niets doen Het was voor mij een blijde verrassing te vernemen, dat ook Bart Maddens Van Rompuy een notaris is gaan noemen. Deze Leuvense politicoloog is de man achter de naar hem genoemde "Maddens doctrine", die zegt dat Vlaanderen niets meer moeten vragen - we worden dan toch maar gechanteerd - en daarbij systematisch alle federale beslissingen, die tegen de Vlaamse belangen ingaan, moet aanvechten via het belangenconflict, net zoals de francofonen dat al jaren doen i.v.m. de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde. Die ene keer dat de Vlaamse regering dat tot nu toe gedaan heeft (als protest tegen de afschaffing van de staatssteun aan bedrijven die 55-plussers in dienst wilden nemen), was het kot aan Franstalige kant te klein. De francofonen gaan er nl van uit, dat zij alleen het recht hebben wetten niet na te leven en/of te saboteren. Angélique Vanderstraeten, die de financiële gang van zaken in dit land becommentarieert in 't Pallieterke, gaat nog een stap verder. Zij schrijft, dat Van Rompuy geen notaris is, maar een curator. De curator van het bijna failliete België. In verband met deze gang van zaken verscheen er zaterdag in De Standaard een open brief van een dozijn jonge Open-VLD verkozenen, die zouden willen dat hun partij uit de federale regering zou stappen, als "curator" Van Rompuy zo blijft niksen. Open VLD is nu niet bepaald de partij waarvoor mijn hart klopt, maar als het goed is zeg ik het ook. Voor één keer hebben ze nl overschot van gelijk. De relance van dit land uitstellen tot 2014/2015 (en misschien nog langer) is immers misdadig t.o.v. de volgende generaties. We hebben in dit België al de hoogste belastingen van Europa, de laagste pensioenen, het grootst aantal politieke instellingen en eveneens het hoogste aantal ambtenaren. Een half miljoen werklozen en toch heel wat vacatures die niet in gevuld geraken. Een justitie die onbetrouwbaar is en een politieapparaat dat enorm veel geld kost, maar niet efficiënt kan werken. Enfin, zo kan men nog wel even doorgaan. Niets doen aan al deze problemen, zoals curator Van Rompuy nu bezig is, is de volgende generaties opzadelen met enorme schulden. De brief van de Open VLD broekies is echter niet af. Vlaanderen ontbreekt er nl in, wat enigzins te verklaren is als men ziet wie daar mede heeft ondertekend. Met namen als Declerq, De Gucht en De Croo, allemaal familie van, is dat ook niet zo verwonderlijk. Zelfs niet met de naam van Willem-Frederik Schiltz, ook al een zoon van iemand die ooit "Leve België" riep ... Zullen ze het dan nooit leren?
De gezondheid is zowat het belangrijkste waarover een mens beschikt. Dat wil daarom niet zeggen dat men er mee moet overdrijven. Dat is nl wat men, mijns inziens, de laatste tijd doet m.b.t de zgn Mexicaanse griep. De Britse minister van Volksgezondheid heeft laten uitrekenen dat er in zijn land binnenkort zo'n 100.000 gevallen van Mexicaanse griep per dag gaan plaatsvinden, met daarbij een veertigtal doden. Hoe hij tot dat besluit komt is erg betwistbaar. Hij beweert nl dat het zal komen door het feit, dat de vakanties eraan komen en veel toeristen de ziekte van elders zullen meebrengen. Bij zulke diagnose zijn wel enkele kanttekeningen te maken. Om te beginnen blijven de meeste dodelijke slachtoffers vallen in Mexico zelf en in de landen er rond. De oorzaak daarvan is nog niet gevonden, maar waarschijnlijk is het een vorm van ondervoeding en gebrek aan weerstand (en hygiëne). De dodelijke slachtoffers tot nu toe in Europa zijn, zonder uitzondering, allemaal mensen die e.o.a. ziekte of zwakte hadden en daardoor niet genoeg weerstand. Ze zouden waarschijnlijk ook gestorven zijn aan een gewone griep. Ten tweede, voor wat die vakanties betreft, zal het er vanaf hangen naar welke landen men op vakantie gaat. Wie zo gek is om nu naar Mexico of een aanpalend land te gaan, maakt het zichzelf moeilijk. Uitgerekend in dit crisisjaar blijken trouwens heel wat minder mensen op vakantie te gaan. Van degenen die wél gaan, zijn er veel die in eigen land blijven, wat het risico aanzienlijk vermindert. Ten derde is men, hier althans, op een eventuele pandemie voorbereid. Diegenen die tekenen van de Mexicaanse griep vertoonden, zijn tot nu toe goed opgevangen en waren er na enkele dagen vanaf. Sommigen hoefden zelfs niet eens naar het hospitaal te gaan. Onze griepspecialist, professor Van Ranst, maakt zich dan ook een beetje belachelijk door België meteen met Groot-Brittannië te vergelijken en de helemaal niet bewezen Britse cijfers* te delen door zes. In één adem zegt hij er dan bij, dat er absoluut geen paniek hoeft te zijn, maar de hele uitzending over de zaak probeert juist niets anders te doen. Om alles op een rijtje te zetten: griep - elke soort griep - is een gevaarlijke ziekte voor al ouder wordt, voor kleine kinderen en iedereen die op e.o.a manier verzwakt is. Mijn laatste griep dateert van 1993 en ik was er zo ziek van dat ik sindsdien elk jaar een anti-griep prikje krijg (en sindsdien geen griep meer heb gehad). --- * Ik vraag me soms af, hoe men aan dergelijke voorspellingen komt. Dat geldt trouwens niet alleen voor deze griepaffaire. Denk maar aan de economie, aan de crisis. Met de regelmaat van een klok zijn er "specialisten", die ons komen vertellen wanneer de crisis zijn dieptepunt zal bereikt hebben en wanneer de heropleving zal starten. Ze weten ons nu al te vertellen, hoeveel werklozen er over vijf jaar zullen zijn en ga zo maar verder. Als dat allemaal zo maar te voorspellen is, hoe komt het dan dat niemand de crisis had zien aan komen, evenmin als de heropleving van het aantal geboortes in ons land, om maar twee voorbeelden te geven. Madame Blanche wist het evenmin...
De hele heisa rond het geplande project van de Lange Wapperbrug in Antwerpen wordt momenteel doorkruist door een uitspraak van de auditeur van de Raad van State. Die heeft nl een klacht van de restaurantbaas Het Pomphuis ontvankelijk verklaard. Dat restaurant dreigt nl onder de besproken brug te komen te liggen, wat natuurlijk betekent dat hij het daar mag vergeten. Wie gaat er nog rustig kunnen eten in een restaurant waarover een autosnelweg raast? Als de Raad van State het advies van de auditeur volgt, wat de normale gang van zaken is, dan komt er voorlopig niets meer in huis van het hele BAM project i.v.m. de verbinding naar de andere kant van de stroom, de zgn Oosterweelverbinding. In het beste geval zal men dan een nieuw project moeten opstarten. Als men weet, dat het BAM-project is opgestart in 1995, dan kan men rustig stellen, dat Antwerpen het mag vergeten.De Antwerpse ring zal één grote parkeerplaats worden, de haven zal onbereikbaar worden en heel wat van de 170.000 arbeidsplaatsen in en rond die haven zullen in gevaar komen. En dat alles in een periode van diepe crisis. De milieujongens en -meisjes kunnen juichen. De groenen ook. De middeleeuwen komen terug! Wat men in deze Antwerpse zaak meestal vergeet erbij te vertellen is, dat uitstel van de Oosterweelverbinding ook uitstel (misschien wel afstel) van een half dozijn andere werken in de koekenstad betekent. Er is nog één lichtpuntje. De nieuwe Vlaamse regering kan de zaak nog rechttrekken. Het item staat nl ook op de agenda van de aan de gang zijnde besprekingen. Als dat niét zou gebeuren, dan wordt dit niet alleen voor Antwerpen, maar eveneens voor het hele Vlaamse hinterland een fameuze strop. Vergeet Vlaanderen dan maar als draaischijf van de West-Europese logistiek. Een land waar iedere hond met een hoed op zijn eigen belang boven het algemeen belang kan laten primeren, heeft geen toekomst meer.
