Dat Telenet geen eerlijke maatschappij is, is geweten. Ze maakt grof misbruik van haar feitelijk kabelmonopolie dat ze in Vlaanderen heeft en zorgt ervoor de gelden die de mensen vroeger betaalden aan de staat nu op haar bankrekeningen terecht komen.
Bij ons nam Telenet vorig jaar de kabel over van Electrabel via een de dochtermaatschappij Mixt-ICS. Bij die overname werd het kabel abonnement op slag 25% duurder, zomaar. Het werd nog erger toen in september van datzelfde jaar Telenet liefst acht zenders uit zijn aanbieding schrapte, waaronder BBC World, CNN, Arte, TVE (Spanje) en TCM. Daar wij de eerste drie regelmatig bekijken - Arte voor zijn klassieke muziek, de andere twee voor hun objectieve berichtgeving (geen duiding à la VRT) - waren we verplicht een speciaal modem aan te schaffen om die zenders te kunnen blijven zien. Aanschaf en plaatsing kostten ons zo'n 100 euro, waarbij dan het feit kwam dat in werkelijkheid het analoge aanbod van Telenet nóg eens 20% duurder werd (evenveel abonnementsgeld voor 20% minder keuze). Het imago van Telenet kreeg mede daardoor een flinke klap. Toen de maatschappij in oktober van vorig jaar naar de beurs trok, waren er wel genoeg kandidaat kopers, maar het aandeel zelf flopte al op de eerste dag en zakte later nog meer. Het feit dat het kortelings toch steeg, had niets te maken met positief nieuws over Telenet zelf, maar wel met een overname van een kabelmaatschappij in Nederland waarvoor zoveel betaald werd dat de aandelen van Telenet daardoor ondergewaardeerd leken. Ondertussen maakt Telenet nog steeds geen winst. Nu zou je denken dat een maatschappij die toch een behoorlijke cash flow heeft en zoveel reclame maakt, toch voor een goede service zou zorgen. Wel, we hebben daar gisteren kennis mee gemaakt en dat was niet denderend.
Ergens rond 16.00 uur merkte mijn vrouw dat we geen signaal meer hadden op onze TV. Daar zoiets sporadisch nog wel voorkomt (te wijten aan onweders of wegeniswerken), werd er niet meteen aandacht aan besteed. Toen we rond 17.00 uur echter nog steeds zonder beeld zaten, belde ik de service van Telenet op. Ik kreeg daar te horen, dat mijn buurman zijn Telenet abonnement had opgezegd (die was er waarschijnlijk ook niet tevreden over) en dat men hem had afgesloten. Nu bleek dat daarmee iets verkeerd was gegaan, zodat mijn buurman toch nog een aansluiting bleek te hebben, maar wij niet meer. "Maar", zei de Telenet operator, "geen nood.In de loop van de avond worden jullie weer aangesloten". Rond 20.00 uur was dat nog steeds niet gebeurd en belde ik de Telenet service opnieuw. Een zekere Annick daar bevestigde mij dat men van het probleem op de hoogte was en vroeg mij even aan de lijn te blijven terwijl zij navraag zou doen. Toen ik na een volle tien minuten nog steeds niet hoorde, haakte ik af en belde ik opnieuw. Ik kreeg nu een dame aan de lijn die zei dat haar collega Annick vertrokken was! Nog ander slecht nieuws was, dat we pas de dag daarop zouden gerepareerd worden en niet dezelfde avond zoals eerst beloofd. Ik stuurde Telenet daarop een klacht via e-mail. Op het ogenblik dat ik dit schrijf is het vrijdag 14.22 uur en is de lijn inderdaad hersteld (door een buitenfirma). Op mijn klacht van donderdag heb ik echter geen enkele reactie gekregen. Van service gesproken. Een tijdje geleden belde iemand van Telenet mij om te vragen of ik niet geïnteresseerd was in een digitale TV aansluiting. Ik heb toen neen geantwoord en erbij gezegd dat, áls ik het zou doen, ik het niet zou willen bij Telenet. Ik wil niet nog eens gegijzeld worden door die firma en acht me al gelukkig dat ik mijn Internetaansluiting niet via hen heb lopen, anders had die er ook uit gelegen. Telenet opent je wereld niet, alleen je portefeuille!
't Zijn harde tijden voor de gouverneur van Limburg. Daar waar hij vroeger de politiek mee kon sturen, moet hij die nu ondergaan en dat valt niet altijd mee. Dat zijn vriend Fidel Castro op apegapen ligt, daaraan kan hij natuurlijk niets doen. Toch moet het erg zijn te weten dat de Cubanen binnen een verloop van tijd waarschijnlijk via democratische verkiezingen zelf over hun lot zullen kunnen beslissen. Met Fidel was dat niet nodig: evenals Stevaert himself wist de "lider máximo" immers wat goed was voor zijn mensen en hadden de Cubanen dus geen verkiezingen nodig. Steve's broer Tony zit voor de SP.a in de gemeenteraad van Wemmel. Daar dreigen de Franstaligen, met uitzondering van de PRL, met één partij naar de verkiezingen te gaan en bestaat er de mogelijkheid dat ze er de macht grijpen. E.e.a. is nog het gevolg van de besprekingen over de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, waarbij Steve Stevaert indertijd de taalfaciliteiten in Wemmel wou afschaffen. Hij noemde dat toen zijn "wit konijn". Dat wit konijn dreigt nu een zwart schaap te worden! Erger is wat is gebeurd met de voorgenomen aankoop van enkele Nederlands-Limburgse kranten door Concentra, het uitgeversbedrijf uit Hasselt waarin de familie Baert de hoofdaandeelhouder is. Ik heb daarover reeds geschreven in mijn blog van 19.12.05 ("De Limburgse perswereld"). Stevaert stond achter die aankoop en was bereid Concentra, via de provincie, te steunen. Welnu, die koop is niet doorgegaan, om de eenvoudige reden dat het Britse Mecon liefst 200 miljoen méér had geboden. De familie Baert denkt er nu zelfs ernstig aan zowel Het Belang van Limburg als de Gazet Van Antwerpen te verkopen aan, jawel, datzelfde Mecon. Beide kranten blijven immers abonnees verliezen en daarmee ook advertentie inkomsten. En zeggen dat Stevaert er o.a. mee voor gezorgd had dat mevrouw Baert, de eigenares, in de adelstand werd verheven. Ondank is 's werelds loon! Het is zelfs niet denkbeeldig dat Freddy Van Gaever en de zijnen straks de "Gazet van Janssens" mee zouden kunnen overnemen. Misschien kost hen dat minder dan een gloednieuwe krant te moeten opstarten. --- Het is echter allemáál geen kommer en kwel voor Steve. Om te beginnen heeft hij zijn zelfgeregelde, vaste, goedbetaalde baan tot aan zijn pensioen. Verder is er ook goed nieuws voor zijn politieke peetvader, Willy Claes. Die werd zopas benoemd tot voorzitter van de raad van bestuur van "De Scheepvaart", een agentschap dat zowat alle waterwegen binnen de provincies Antwerpen en Limburg beheert. Tussendoor kan "Claeske" dan nog pianist spelen voor Koentje Crucke, maar dat zal dan wel maar bijzaak worden. Daarmee voegen de socio's nog een parel toe aan de hegemonie die ze al hebben op het Vlaams verkeersbeleid. BIAC, De Lijn en de NMBS, alsmede de ministeries van verkeer van zowel de federale als de regionale regering, waren al in hun handen. Nu komt daar nog een deel van de waterwegen bij. Ik vraag me wel af, wat die andere partijen doen: slapen, zeker?
België is niet het enige land met een overbevolking in zijn gevangenissen. Zeker in West Europa hebben de meeste landen met dit probleem te maken. Vraag is wel, hoe men het probeert op te lossen. Onkelinx heeft zo al een paar initiatieven uit haat mouw geschud (de elektronische enkelband, de vrijstelling voor een straf van minder dan zes maanden), maar in Italië zijn ze nog een stapje verder gegaan. Daar heeft de nieuwe regering, een verzameling van negen partijen (van uiterst links tot liberaal) er niet beter op gevonden dan een nieuwe wet goed te keuren waarbij alle gedetineerden met een straf van minder dan drie jaar, worden vrijgelaten. De strafvermindering geldt ook voor wie een langere straf had gekregen en momenteel nog minder dan drie jaar moest "brommen". De wet heeft wél uitzonderingen en geldt bv niet voor terroristen, pedofielen, mensen die veroordeeld zijn voor kinderporno e.d.). Het resultaat van die kwijtschelding is, dat ongeveer 15.000 van de huidige 60.000 gedetineerden in Italië worden vrijgelaten. Men heeft uitgerekend, dat een gevangene in Italië 120 euro per dag kost. Deze kwijtscheldingsoperatie zou de Italiaanse staat dan ook zo'n 677 miljoen opbrengen, op papier althans. Van die 15.000 gedetineerden is ongeveer één derde (5.393) buitenlander. Ook dat verhaal kennen we in België. Tante Laurette verklaarde vorige week nog dat er momenteel in onze gevangenissen méér buitenlanders dan Belgen in voorarrest zitten (en dan hebben we het nog niet over die "nieuwe" Belgen van vreemde origine). De veroordeelde vreemdelingen die nu in Italië worden vrijgelaten kunnen in dat land blijven als ze een verblijfvergunning hadden of er al een hadden aangevraagd. Wie dat niet heeft, gaat er uit. Albanezen bv worden meteen op de boot naar hun land gezet. Waar dat niet meteen kan, worden de vrijgekomen gedetineerden in afwachting van hun repatriëring naar een voorlopig opvangkamp gebracht. Onnodig te zeggen dat heel die operatie handenvol geld zal kosten. Om te beginnen de vreemden die men niet meteen kan uitwijzen; die blijven op kosten van de staat. Verder zijn er heel wat autochtone gedetineerden die na deze onverwachte vrijstelling geen middelen van bestaan hebben en zo terug vallen op een soort bestaansminimum of caritatieve instelling. In Rome is men zelfs zo ver gegaan de vrijgelaten gevangenen een soort overlevingskit mee te geven, met maaltijdcheques, tramtickets en een "hygiëne set" (wat dat ook moge betekenen). In de praktijk betekent dat voor velen, dat ze terug in de rand van de samenleving terecht komen en binnen de kortste keren weer zullen worden opgepakt. Om e.e.a. toch onder controle te kunnen houden, heeft de Italiaanse staat alvast 30 miljoen euro steun uitgetrokken. Samen met alle andere kosten van begeleiding, opvang en uitwijzing, zal er tenslotte van de vooropgestelde "winst" niet veel overblijven. Voor degenen die hun straf ontlopen hebben, zal er een gevoel zijn van straffeloosheid, voor degenen die het slachtoffer werden van hun misdaden een gevoel van machteloosheid en voor de rechtstaat een gezichtsverlies. Is dát een oplossing?
Door wet over het migrantenstemrecht, goedgekeurd (het kan niet genoeg herhaald worden) door álle Waalse partijen plus de SP.a en Groen!, toen nog Agalev, kunnen mensen van buiten de Europese Unie nu dus ook mee kiezen bij de verkiezingen voor de gemeente- en provincieraden. Die immigranten hebben zelfs een stemrécht gekregen, daar waar wij, simpele autochtonen, een stemplícht hebben. Om te kunnen meedoen, moeten die buitenlanders zich echter eerst laten registreren en dat bleek geen succes. Eind juli was de uiterste datum om zich in te schrijven. Begin juli was er nog maar 5,5% van de mogelijke niet-EU kiezers geregistreerd. Nu, einde van de maand, blijkt dat percentage plots te zijn opgelopen tot iets meer dan 10%. Normaal leek dat niet, vooral omdat al bekend was dat er de laatste dagen van de maand hele dozen met de betreffende inschrijvingsformulieren waren binnengebracht, vooral in het Brusselse. Dat was niet logisch, want de formulieren waren individueel naar de kandidaat kiezers verstuurd. In Zele, waar men ook zo'n 80 formulieren tegelijk binnen kreeg, heeft men de moeite gedaan om ze eens na te kijken en daar bleek dat bij een deel ervan de handtekeningen waren nagemaakt, m.a.w. vervalst. Als men zich ook in Brussel de moeite zou doen een serieuze controle uit te oefenen, zal het daar waarschijnlijk niet anders zijn. M.a.w. voor de eerste keer dat men de allochtone niet-EU burgers laat meedoen aan democratische verkiezingen, spelen ze vals! Arme groenen en socialisten die op zo'n mensen denken te moeten rekenen om hun povere kiesresultaten van de vorige stembusgangen wat te kunnen verbeteren! --- Er wordt m.i. nog meer gefraudeerd door onze multiculturele inwijkelingen. In de zaak van de doodgeslagen stelende drugs trafikant in Maasmechelen, wordt vermeld dat diens ouders met pensioen zijn en het grootste deel van het jaar in Marokko verblijven. Het zou wel eens interessant zijn uit te pluizen waar die daar juist verblijven. Het zou me helemaal niet verwonderen, als die in hun thuisland geen tweede woonst zouden hebben, een huis waarvoor ze hier geen belasting betalen, terwijl ze bij ons toch leven van ons sociaal stelsel. Dit is geen alleenstaand feit. In Nederland is men daar reeds jaren geleden bij uitgekomen. Toen de Nederlandse fiscus tenslotte aan Marokko vroeg de eigendommen in Marokko van in Nederland verblijvende Marokkanen door te geven, ving die bot. Het zal met die ouders van Ghalid Chteoui waarschijnlijk niet anders zijn. Met hun waarschijnlijk dubbele nationaliteit zijn ze Marokkaan in Marokko en Belg in België. Zo kunnen ze goedkoop leven in hun thuisland van het geld dat ze hier van de Belgische staat krijgen. Eten van twee walletjes, noemen ze dat in Holland. Arme Belgen die maar één nationaliteit hebben!
Zaterdag 5 augustus is Hugo Schiltz overleden aan leukemie. Hij is 78 geworden en het minst dat van hem kan gezegd worden, is dat hij in de Vlaamse naoorlogse geschiedenis niet onopgemerkt is voorbijgegaan. Het feit echter dat hij in de eerste plaats geëerd wordt door zowat alle belgicisten van de traditionele partijen (Martens, Dehaene, Verhofstadt, Claes en Decroo), doet vermoeden dat er hier enkele kanttekeningen dienen bij vermeld te worden. Schiltz heeft het hele politieke toneel doorlopen, van uiterst rechts naar links. Als jongeling was hij, als radicaal flamingant, lid van de Dietsche Blauwvoetvendels en op zijn 25ste werd hij opgepakt omdat hij betrokken was bij een actie waarbij een brug over de IJzer in Diksmuide had moeten worden opgeblazen. Daarna trad hij toe tot de Volksunie, een partij die in de jaren zestig en zeventig voor Vlaanderen op de bres stond en o.m. de eis tot amnestie in haar vaandel droeg. Zijn Vlaamse bevlogenheid kreeg een eerste knak, toen hij diezelfde Volksunie liet deelnemen aan het Egmontpact en aan een Belgische regering, nota bene nadat hij in de daar voorafgaande verkiezing had uitgepakt met de slogan: "Gedaan met geven en toegeven". Het resultaat van die ommezwaai naar het officiële België zorgde ervoor dat de rechtervleugel van de Volksunie zich afscheurde en als Vlaams Blok zou verder strijden voor een onafhankelijk Vlaanderen. Voor nogal wat flaminganten wordt Schiltz nog steeds de oprichter (tegen wil en dank) van het Vlaams Blok genoemd. Het ging van kwaad naar erger, want Schiltz werd minister in een Belgische regering en in die hoedanigheid maakte hij het zelfs waar "Leve België" te roepen tijdens een Belgische week in Groningen. Als dank kreeg hij van het establishment, via de koning, de titel van minister van staat, nota bene van diezelfde staat die hij in zijn jeugd bestreden had. De Belgische recuperatie had ook hier zijn slag thuis gehaald, alleen een adellijke titel ontbrak er nog aan! Schiltz zou er tenslotte mee voor zorgen dat ook zijn eigen Volksunie als een kaartenhuisje in elkaar stortte. Bij die crash koos hij voor de linkse vleugel, waar Bertje Anciaux zijn mollenwerk in dienst van de Belgische staat naarstig voortzet (denk maar aan het migrantenstemrecht). De Vlaams Blokkers eerst, maar later ook de groep rond Geert Bourgeois (nu N-VA) noemde hij "crapuul" en "wandluizen". Op dat gebied was hij een De Gucht avant la lettre. Van Schiltz wordt gezegd dat hij voor Vlaanderen heel wat gedaan heeft in de afwikkeling van de staatshervorming. Dat klopt, alleen moet men erbij zeggen dat het dikwijls niet in het voordeel van datzelfde Vlaanderen was. Hij gaf mee onze numerieke meerderheid op, in België maar ook in Brussel. Hij hielp mee van Brussel een derde gewest te maken. Hij was, zegt men, een specialist in compromissen. Ook dat klopt, maar dat hoefde niet. Als men zich in een meerderheidspositie bevindt, hoeft men geen compromissen te sluiten. Dat betekent dan iets afgeven, iets verliezen. Als we van Hugo Schiltz iets kunnen leren dat is het, dat wij Vlamingen geen compromissen meer moeten sluiten. Als wij in dit België nog steeds niet krijgen waar we recht op hebben, moeten we zelfs geen gesprekken meer aangaan met de tegenpartijen. Het gevolg daarvan zal zijn, dat er geen nieuwe Belgische regering zal komen en dat het zal ophouden met België. Hugo Schiltz was een briljant advocaat, een zeer intelligent man, een rasredenaar. Door echter zijn Vlaamse jeugd-idealen compleet te verloochenen voor de Belgische linzensoep, heeft hij zich geplaatst in de categorie Verhofstadt, Martens en Co. Voor Vlaanderen was hij al een tijdje afgeschreven.
Als er op de wereld één plaats is waar continu gevochten werd (en wordt), dan is het wel het Midden Oosten. Eerst waren er de Hittieten, dan de Egyptenaren, dan de Babyloniërs, de Perzen, de Grieken, de Romeinen, de Arabieren, de Kruisvaarders, de Turken, de Britten en nu dus Israël tegen Hamas en Hezbollah. In dit laatste nog aan de gang zijnde conflict dien te worden opgemerkt, dat Hamas en Hezbollah eigenlijk geen bondgenoten zijn. De Palestijnen van Hamas zijn sunni moslims, die van Hezbollah zijn sjiïeten. Het feit dat deze laatsten gesteund worden door het sjiïetische Iran, zorgt ervoor dat de grotere Arabische landen rond Israël: Egypte, Saoedi Arabië en Jordanië zich opvallend afzijdig houden. Ze vinden het blijkbaar goed dat Israël Hezbollah opruimt en het vuile werk voor hen uitvoert. Iran is nl niet alleen sjiïetisch, wat al zorgt voor een grondige afkeer bij de sunni's, maar de meeste Iraniërs zijn daarenboven Perzen, geen Arabieren. De sunni moslims zijn er als de dood voor dat Iran meer macht krijgt, vandaar ook dat zij de initiatieven van de UNO steunen i.v.m. de verrijking van uranium waarmee Iran bezig is. Wat de huidige oorlog in Libanon betreft is het trouwens opmerkelijk dat onze VRT zich, waar ze kan, achter Hezbollah schaart. Het is geen toeval dat schijnbelg Abou Jahjah op het scherm werd opgevoerd. De man doet daar net hetzelfde wat hij in ons land doet, nl de mensen tegen elkaar opzetten, agitator spelen. Om over de vijandigheden in Libanon objectieve berichtgeving te krijgen, doet men er best aan over te schakelen op de Nederlandse zenders. Vorige zondag kwam er daar op de NOS nog een Israëlische generaal uitleggen hoe hun bombardementsysteem werkt. De plaatsen van waaruit raketten van Hezbollah worden afgevuurd, worden met laserstralen gedetecteerd. De bevelen tot bombarderen worden dan elektronisch aan de Israëlische vliegtuigen doorgegeven. De piloten kunnen het aangegeven doel niet meer wijzigen. In concreto betekent het, dat de Hezbollah haar raketten afvuurt van mobiele systemen die bv bij het afschieten in een dorp of gehucht staan. Daar er enkele tijd over gaat alvorens de Israëlische vliegtuigen de afvuurplaats bereiken, is het mobiele geschut weer vertrokken. De mensen die er wonen krijgen dan de volle vergelding, waarna de hele anti-Amerikaanse wereld opnieuw moord en brand kan schreeuwen omdat Israël weer "burgerdoelen" heeft gebombardeerd. Van schijnheiligheid gesproken. Europa wil een onmiddelijk staakt het vuren, enkel en alleen omdat het zelf niet bij machte is ginder in te grijpen. Voor mij hoeft dat trouwens niet. Evenmin als het hoeft dat wij daar straks de kosten zullen moeten gaan dragen van de wederopbouw. In wat voor wereld leven wij dat landen die met een oorlog niets te maken hebben wel opdraaien voor de kosten, terwijl de oorlogvoerende partijen lustig verder gaan met alles kapot te schieten?
De escalaties met dodelijke afloop tussen allochtonen en autochtonen blijven elkaar opvolgen. Na de moord op Joe van Holsbeeck, de schietpartij in Antwerpen, de busmoord op Guido De Moor, nu weer een geval in Maasmechelen, waarbij het slachtoffer een drugsverslaafde, stelende allochtoon is en de vermoedelijke daders autochtonen van Italiaanse afkomst (of zijn dat ook allochtonen?). Over die laatste zaak is ook het fijne nog niet geweten, laat staan verteld, zodat hierover waarschijnlijk nog heel wat papier zal worden vuil gemaakt. We zullen de zaak van Maasmechelen maar een "incident" noemen, zeker? Dit in navolging van wat onze media er van de busmoord hebben gemaakt? Wat in elk geval vrij duidelijk is, is het feit dat de lokale politie daar in Limburg niet vrijuit gaat. Daar vindt men het blijkbaar normaal dat een buurt geteisterd wordt door criminelen en men die laatsten hun gang laat gaan. Wat daarvan kan voortkomen, heeft men nu ondervonden. Het is een zoveelste bewijs dat de fameuze politiehervorming niet gegeven heeft wat men ervan verwachtte. Op papier lijkt het allemaal zo mooi en met statistieken kan men elke kant uit. De werkelijkheid is, dat de mensen zich veel minder veilig voelen dan vroeger het geval was. Als de politie toen in gebreke bleef - wat ook voorkwam -dan richtte men zich tot de Rijkswacht en die stond in 99% van de gevallen paraat. Als de politie nu niet of niet snel genoeg reageert, is er geen alternatief meer. Buiten het verhaal van de afschaffing van de Rijkswacht en het wantrouwen dat er is t.o.v. bepaalde politiediensten, heeft de hele politie reorganisatie handenvol geld gekost en weegt deze structurele kostenverhoging zwaar door op alle budgetten, zowel de federale, de regionale als die van de gemeenten. De politiehervorming is trouwens geen alleenstaand feit. Ook het afschaffen van de verplichte legerdienst heeft van onze leger een lachertje gemaakt. Onze "strijdmacht" is alleen nog goed voor logistieke opdrachten. Van zodra er moet gevochten waren, zijn we niet meer bij de les. Dat kan ook moeilijk met een leger wiens manschappen een gemiddelde leeftijd hebben van boven de veertig jaar. Daar het nu allemaal beroepsmilitairen zijn, kost dit het land ook hopen geld meer dan vroeger, met als resultaat dat men moet toegeven dat we niet in aanmerking komen als het ergens menens wordt. Daarmee zou men denken dat deze regering haar lesje geleerd heeft. Niets is minder waar. Ze gaat nu de brandweer en de civiele bescherming hervormen. Je kan er gif op nemen dat het eenzelfde verhaal wordt: elk uur en elk overuur zal dan overeenkomstig de prestatie moeten worden bijbetaald en het hele geval zal een zoveelste aderlating worden voor het federale budget, dat nu al met haken en ogen aan elkaar hangt. De kans dat we tegen het einde van Verhofstadt II de 100% staatsschuld t.o.v. het BNP weer zullen overtreffen is een realiteit.
In de winter van 2004 slaagden de Oekraïners erin de meerderheid te halen in de eerste echte democratische verkiezingen in hun land. Nadat de vorige vervalst bleken en Joestjenko, de kandidaat van de oppositie een poging tot vergiftiging overleefde, zag het er naar uit dat er in Oekraïne eindelijk een grote verandering op til stond. Joestjenko werd president en zijn medestandster Julia Timosjenko premier van eerste regering. De oranje revolutie had zijn doel bereikt, dacht men. Het liep anders af. President en premier kregen ruzie, waarna eerstgenoemde mooie Julia afzette. Dit leidde tot een verlamming van het parlement en op een gegeven ogenblik was Joestjenko verplicht om de Russische rivaal Janukovitch premier te benoemen ofwel het parlement te ontbinden. Ondertussen was de oranje partij in twee kampen gesplitst, wat het er allemaal niet eenvoudiger op maakte. Toch kwam er een oplossing en die was dan nog een grote verrassing: de partij van Joestjenko en die van Janukovitch besloten samen een regering te vormen en laatstgenoemde wordt daarin eerste minister. Hoe raar het ook mag lijken, voor Oekraïne is dit geen slechte zaak. Via de Russische partij zullen de betrekkingen met buurland Rusland beter worden en komt er misschien wel terug een gunsttarief voor de invoer van Russisch gas en brandstoffen. Tegelijk blijft Joestjenko president en houdt zijn partij de teugels mee in handen zodat ze steeds mee zullen bepalen wat er verder gaat gebeuren. Met daarenboven de fractie van Julia Timosjenko in de oppositie zou het wel eens kunnen dat Janukovitch een Pirrus overwinning heeft behaald. Misschien vraagt men zich af, waarover ik me druk maak. Wel, de situatie in Oekraïne is vergelijkbaar met de Belgische. Wij hebben een noord-zuid probleem, zij een west-oost. De Oekraïners maken 60% van de bevolking uit, net zoals de Vlamingen en ook zij hebben nooit iets gemakkelijk politiek verkregen. Voor mij hoeft er geen nieuwe Belgische regering, maar áls die toch zou komen, zou het ook hier geen slechte zaak zijn iemand als bv Di Rupo premier te laten worden maar hem dan verder geen speelruimte geven en hem een programma laten uitvoeren waar we met Verhofstadt (of een andere Vlaamse premier) waarschijnlijk nooit in zouden lukken. Politiek is een spel van de mogelijkheden. Laat ons eens ziens wat men daar in Oekraïne bereikt en er misschien onze lessen uit trekken.
Voor de eerste maal sinds hij bijna 50 jaar geleden aan de macht kwam, heeft de "lider máximo" van Cuba, Fidel Castro, de macht overgedragen aan zijn broer Raúl. De reden daarvoor was een ingrijpende operatie na een bloeding van de ingewanden. Het feit dat hijzelf de mededeling niet deed, laat veronderstellen dat hij er erg aan toe is en dat we misschien in Cuba voor een belangrijke verandering staan. Alhoewel... Castro en de zijnen maakten, zo'n vijftig jaar geleden, een einde aan het bewind van dictator Fulgenio Batista. In de plaats van diens dictatuur kwam de dictatuur van Fidel. Hij noemde zijn bewind wel communistisch, maar in feite is het een Castristisch regime, dat enkel en alleen in het teken stond van de onderwerping aan één man: hemzelf. Sinds die tijd zijn er meer dan drie miljoen mensen het eiland ontvlucht , meestal mensen uit de (blanke) bovenlaag van de bevolking. Zij hadden feitelijk nog geluk. Degenen die bleven moesten Fidels dictatuur ondergaan. Heel wat opposanten bekochten hun acties met de dood of met jarenlange, soms levenslange gevangenis. Folteringen en terechtstellingen waren er doorlopend aan de orde van de dag. Zelfs eigen medestanders, die het niet langer konden aanzien, werden door Fidel geliquideerd. Het bekendste slachtoffer was generaal Ochoa, die ergens in het midden der jaren negentig werd terechtgesteld. Dat het Westen feitelijk nooit anti-Castro is geweest, is een schande, alleen te verklaren door de anti-Amerikaanse houding van het grootste deel van de westerse media. Het laatste decennium, van toen het Sovjet rijk crashte en Cuba vanuit die hoek geen materiele steun meer kreeg, is men op het eiland luxe hotels gaan bouwen waar westerse toeristen hun euro's en dollars kunnen laten rollen om zo Castro's moorddadig bewind in leven te houden. De Cubaan in de straat heeft er niets aan. Er is daar zo'n soort apartheid ontstaan die de gewone Cubanen weg houdt van hun eigen stranden, hun zee en hun natuurlijke rijkdommen. De man die nu (voorlopig?) de touwtjes in handen heeft, is Fidels broer Raul, ook al 75 jaar oud. Als minister van defensie had hij al de macht over het leger. Nu krijgt hij de macht over al de rest erbij. Raúl zou nog fanatieker zijn dan Fidel, die zijn jongere broer steeds moest intomen. De vraag is dan ook, wat er nu verder zal gebeuren. Er is één troost. Geen van beide broers heeft kinderen (van Raúl wordt zelfs beweerd dat hij homo is), zodat er na de Castro's wel iéts zal moeten veranderen. Dat hopen in elk geval de Amerikanen en zeker de vluchtelingen en hun nakomelingen, die meestal in Florida leven, op zo'n 135 km van hun geboorteland en die vastberaden zijn hun oude bezittingen weer te gaan opeisen van zodra het politiek klimaat dat daar toelaat. "Cuba libre" betekent niet alleen "Cuba vrij", maar is ook de naam van een cocktail (rhum, cola en citroensap). Van dat drankje is er in Miami de laatste dagen al meer dan gewoonlijk gedronken. Hopelijk krijgt ook dat een vervolg.
P.S. Fidel zou wensberichten voor een spoedig herstel gekregen hebben van zijn "vrienden". Of Stevaert erbij was, weten we nog niet.
Jef Sleeckx, Kempische socialist van de oude stempel, heeft het idee geopperd om volgend jaar met een nieuwe partij naar de federale verkiezingen te trekken. Hij is de SP.a beu en noemt ze de "Ferrari socialisten". Volgens Sleeckx zijn diegenen die het de dag van vandaag voor het zeggen hebben in die partij, geen socialisten meer. Hij heeft daarin gelijk. Als ge ziet hoe de SP.a kopstukken voor zichzelf zorgen (de Batselier/Stevaert) of voor hun nakomelingen (Van den Bossche, Claes, Vanvelthoven, Tobback e.a.), dan heeft dat nog weinig met socialisme te maken. Echt socialisme is op zich zelf niet verwerpelijk. Het beoogt nl het gelijkmatig verdelen van de welvaart van een land, ook onder de minst bedeelden. Meestal loopt het vroeg of laat fout als socialisten de winst willen blijven verdelen ook als die er niet meer is. Bij socialistische regimes loopt het meestal mis omdat ze gebouwd zijn op drie fasen: de eerste fase zijn de moeilijkheden van de ontwikkeling, de tweede de ontwikkeling van de moeilijkheden en de derde de verdeling van de winst in geval van faillissement, waarna het hele systeem crasht zoals we o.a. in Oost Europa hebben kunnen meemaken. Sleeckx is nog een socialist uit de oude BSP. Van hem heeft Vlaanderen niets te verwachten. Evenals alle andere echte linksen (PvdA, Groen) e.d.) denkt hij in de eerste plaats aan België. Toch hoop ik dat de man zijn idee waar maakt en inderdaad met een uiterst linkse partij zal opkomen. Het zal het linkse kamp alleen maar verder versnipperen en dat is dan weer goed nieuws voor Vlaanderen. Zolang linkse partijen, de "Ferrari socialisten" inbegrepen, samen met de Walen blijven stemmen tegen hun eigen volk, verdienen ze geen beter lot.
De verkiezingen van 400 miljoen (euro!) zijn dus achter de rug. In het onmetelijke land van ± 2 miljoen vierkante kilometer (heel West- en Zuid-Europa samen) hadden 25 miljoen kiezers zich laten inschrijven en is misschien wel 85% effectief komen stemmen. Naar westerse maatstaven (niet naar Belgische: Kongolezen hebben nl stemRECHT, wij stemPLICHT) een fraai resultaat. Om de juiste cijfers en uitslagen te kennen wordt er nog even geduld gevraagd. Het zal even duren vóór alle gegevens van de 50.000 (!) stembureaus geteld en samengevoegd zullen zijn. En dan is er nog de mogelijkheid dat er een tweede stembeurt komt, iets waarop we beter niet hopen, al was het alleen maar o.w.v. de kostprijs. Die tweede stembeurt komt er als geen enkele van de kandidaten de 50% drempel zou overschreden hebben. Uit de eerste, zeer beperkte resultaten zou dat het geval kunnen zijn met huidig president Joseph Kabila. De enige echte tegenstrever van formaat lijkt Jean-Pierre Bemba te zijn, ex-rebellenleider en huidige vice-premier. Het zijn ook de enigen die over een echte verkiezingskas beschikten (Kabila een van 43 miljoen euro, Bemba een van "slechts" 17 miljoen). Dé vraag die er nu aankomt is eigenlijk niet alleen wie die verkiezingen gaat winnen, maar wel wat er daarna zal gebeuren. De stembusgang was alleen mogelijk o.w.v. van de massale internationale steun en als er daarna iets zal veranderen in de goede zin, zal dat ook alleen maar lukken als VN, EU en mogelijk andere naties er verder nog geld in willen stoppen. Het blijft een dilemma: als het niét zou gebeuren, hervalt het onmetelijke land in dezelfde anarchie waarin het zich de laatste tien jaar bevond; als het wél gebeurt dan is het nog de vraag hoe zoiets moet gebeuren.
Bij gebrek aan betere argumenten wordt Filip Dewinter in enkele kranten aangevallen omdat hij zich laatdunkend heeft uitgelaten over het Franse nationale voetbalelftal. Volgens "El Cid" is deze ploeg geen afspiegeling van het Franse volk. Met deze mening zit hij op dezelfde golflengte als Jean-Marie Le Pen van het Front National, die al eens hetzelfde gezegd heeft. Het Laatste Nieuws heeft eens een steekproef gehouden van de Franse elf die de halve finale tegen Brazilië wonnen en wat blijkt: van de veertien die er toen gespeeld hebben (de elf aan de aftrap en drie wisselspelers), waren er drie echte Fransen bij. De rest kwam van wat de Fransen "l' Outre Mer" noemen (de overzeese gebieden) of zelfs uit het buitenland (Argentinie, Kongo/Kinshasa) die dan genaturaliseerd werden. Als ik Afrikaans voetbal wil zien, zei Dewinter, dan kijk ik naar Mali tegen Ghana. Dewinter heeft groot gelijk, zeker als ge die "Franse" ploeg vergelijkt met de Italiaanse, waartegen ze in de finale verloor. Bij die Italianen zag men geen donkere types rondlopen. Nu is het wel zo dat men tegenwoordig in heel wat landenploegen, zelf in Scandinavische, nogal wat genaturaliseerden ziet rondlopen, maar bij Frankrijk loopt het wel de spuigaten uit. Dat supporters zich daarin nog terugvinden is voor mij onbegrijpelijk. Men hoeft trouwens daarvoor niet alleen naar de nationale ploegen te kijken. Zie maar wat bij ons in Beveren al enkele jaren aan de hand is. Dat is nog erger dan in het Franse nationale elftal. En dan noemt men die zwarte jongens hier "Waaslanders"! Ondertussen is bij ons de vreemdelingen competitie weer van start gegaan. Ongeveer de helft van de spelers in de eerste afdeling zijn vreemdelingen of van vreemde oorsprong. Hoe het mogelijk is, weet ik niet, maar die jongens schijnen hier maar de helft aan belastingen te moeten betalen t.o.v. de eigen spelers. Nóg een discriminatie. De doorsnee Belgische voetbalsupporter schijnt er zich niets meer van aan te trekken en dit ondanks het feit dat twee ploegen die vorig seizoen met bijna uitsluitend eigen volk hebben gespeeld, Zulte-Waregem en Roeselare, nu Europees spelen. Brood en spelen. Het is van alle tijden maar het zegt toch ook iets over de verloedering van onze maatschappij.
Van mijn heeroom heb ik ooit de originele eerste uitgave gekregen van het "Modern Woordenboek", dat pater Verschueren had uitgegeven in 1931. Pater Verschueren was een flamingant die het erg vond dat in die tijd de Vlamingen alleen maar de "Petite Larousse Illustré" hadden om zich cultureel te verrijken. Het plan om een eigen, Vlaamse encyclopedie uit te geven had hij al veel vroeger, maar - zoals bijna steeds in die periode - ondervond hij veel tegenstand van het Belgische establishment om het gerealiseerd te krijgen. Eén van zijn grootste tegenstanders was trouwens niemand minder dan de fransdolle kardinaal Mercier. In 1925 kreeg jezuïet Verschueren tenslotte de nodige steun, niet uit België, maar van zijn algemene overste in Rome. Als reactie zou Verschueren kardinaal Mercier in zijn woordenboek trouwens niet eens vermelden! De taak van pater Verschueren werd bij diens overlijden, in 1965, overgenomen door een collega-priester, pater Frans Claes, die samen met een twaalftal medewerkers het woordenboek bleef uitgeven. Het laatste, dat ik me herinner, was in 1991 en kreeg toen als titel "Het Groot Geïllustreerd Woordenboek". Ik heb dat toen gekocht. Misschien zijn er later nog uitgaven geweest. Die heb ik niet gekocht en zal ik ook niet kopen, omdat er ondertussen een nieuwe spelling aankwam. Die nieuwe spelling kwam er in 1996 en zorgde ervoor dat alle woordenboeken verouderd waren. Ik kocht toen een elektronisch gadget van Franklin, dat "De Nieuwe Spellinggids" heette en ik in het bovenzakje van mijn jas kon steken. Bij consultatie voerde ik een woord in en kreeg ofwel de bevestiging van het woord ofwel de correctie. Een heel handig ding dat ik ben blijven gebruiken tot ik een moderne PC met correctie sofware had. Nu is er wéér een nieuwe(re) spelling, die vanaf dinsdag 1 augustus van kracht wordt. Mijn "Verschueren" is verouderd, mijn PC heeft geen juiste software meer en mijn Franklin toestelletje mag ik ook vergeten. Voor mij hoeft het echter niet meer. Ik zal verder mijn plan wel trekken met wat ik denk dat goed is. Mensen die het echter wel nodig hebben, in het onderwijs bv of bij de redactie van dagbladen en tijdschriften, zijn wel te beklagen. Zeker als men weet dat het niet zeker is dat er over tien jaar wéér geen wijzigingen zullen aankomen.
Uit de laatste peiling van de Stemmenkampioen blijkt, dat nog altijd twee derden van de Vlamingen tegen het stemrecht voor migranten zijn. Alleen binnen de SP.a en Groen! is er nog steeds een meerderheid te vinden die vóór dat stemrecht is. De reden daarvoor is, dat die linkse partijen ervan uitgaan dat de meeste migranten voor hen gaan stemmen. Veel reden tot optimisme moeten ze echter niet hebben, want het is gebleken dat slechts een miniem percentage (± 10% na een slotoffensief van de linkse groperingen) niet-Europese vreemdelingen zich heeft laten registreren voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Waarbij nog maar eens duidelijk wordt gesteld, dat het bij de meeste van die zgz "asielzoekers" niet de wil tot integratie aanwezig is. Het gaat hun alleen om de materiële welvaart die ze hier hopen te vinden. Opvallend in die laatste opiniepeiling is wel, dat er ook in het CD&V nog steeds een meerderheid tegen dat stemrecht voor migranten is (62,2%), maar dat er binnen die partij een linkse stroming is die helemaal niet akkoord gaat met de meerderheid van de CD&V-kiezers. Erger nog: een stroming die kiest voor steun aan de illegaliteit en dus tegen de rechtstaat. Het gaat in de eerste plaats om de Vlaamse bisschoppen, die de kerkbezettingen toelieten en zelfs aanmoedigden. Tot men er begon met hongerstakingen, al kan de afkeur daarvan ook maar een uitvlucht geweest zijn om aan die kerkbezettingen een einde te maken. Verder springt nu ook het katholiek onderwijs in de bres voor de uitgeprocedeerden en biedt ze haar lokalen aan als alternatief voor de kerken. Maar er is nog meer (en erger). Ooit al gehoord van OR.C.A.? Dat betekent "Organisatie Clandestiene Arbeidsmigratie" en is een vereniging die zich bezig houdt met de "rechten" van illegalen. Deze organisatie wordt gesteund door de vakbonden (vandaar dat deze aan illegalen gratis lidmaatschapkaarten aanboden) en zorgt er dus mee voor dat de wetten van dit land omzeild kunnen worden. Als het CD&V morgen opnieuw in een federale regering zal zitten, zal zij met de bisschoppen, het vrij onderwijs en andere OR.C.A.'s rekening moeten houden. Als die regering dan rooms-rood zou zijn, wat niet denkbeeldig is, krijgen we te maken met een verlinksing waar zelfs Verhofstadt nog wat van zal kunnen leren!
Het is algemeen geweten dat de Vlaamse kranten misschien niet liegen, maar dan toch met zekerheid niet alles vertellen. Ze zijn zo politiek correct geworden dat ze blijkbaar al bang zijn geworden van hun eigen schaduw. Als ge van sommige zaken het fijne wilt weten, moet ge dat niet gaan zoeken in onze eigen kranten. Misschien vindt ge het antwoord in een buitenlands dag- of weekblad óf in 't Pallieterke, het enige blad van bij ons dat een kat een kat blijft noemen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat heel wat lezers al jaren aan het weekblad 't Pallieterke vragen om een dagblad te worden. Dat is echter niet zomaar te verwezenlijken. Het "rioolkrantje", zoals Frans Van Cauwelaert het ooit genoemd heeft, heeft een zeer beperkte redactie, aangevuld met een grote schare vrijwilligers die het blad de nieuwtjes brengen die de zgz "serieuze" pers niet durft of mag publiceren. Toch ziet het er nu naar uit dat er een nieuwe Vlaamse krant in de maak is, een krant van en voor Vlamingen, een krant die nu eens wél een kat een kat gaat noemen. Initiatiefnemer is de onvermoeibare Freddy Van Gaever, die in zijn rijkgevulde leven al heel wat op stapel heeft gezet. Dat niet al zijn initiatieven tot resultaat hebben geleid, ligt niet aan hem, maar aan de tegenwerking die hij daarvoor kreeg van vooral het Belgische establishment. Met de ervaring die hij op dat gebied heeft opgedaan, zou het wel eens kunnen dat hij ditmaal wél slaagt. Er is nl een groot gat in onze media markt. Als we er nog maar van uit zouden gaan, dat één op vier Vlaams Belang kiezers een abonnement op de nieuwe krant zou nemen, dan betekent dit een oplage van 250.000, wat voor een beginnende krant in een klein landje niet mis is. De bedoeling is dat de nieuwe krant er tegen 01.01.07 zou komen. Dat betekent, dat men ruim de tijd heeft om e.e.a. klaar te stomen. Buiten Van Gaever zou ook Bruno Valkeniers, nog iemand die uit een rijkelijk gevuld zakenleven komt, er zich mee gaan bezig houden. Laat ons hopen dat het lukt en dat de Vlaming in de toekomst een krant kan kopen waarin "jongeren" met hun nationaliteit en herkomst worden aangeduid, waarin een moord niet herleid wordt tot een busincident en waarin een zwarte Kongolees niet voorgesteld wordt als een Vlaming, om maar enkele punten van ergernis op te sommen. Een krant die ervoor uit zal komen fier te zijn Vlaams te zijn en die zeer duidelijk zal kiezen voor de Vlaamse onafhankelijkheid. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Ik zal in elk geval een der eerste abonnees zijn!
Een kort bericht in de media: gisteren werd de sluis van Strépy-Thieu, bij La Louvrière, provisorisch gerepareerd, waardoor het scheepsverkeer - dat al bijna een week stil lag - weer op gang kon komen. Die "sluis", op het canal du centre, is in werkelijk een scheepslift, de grootste ter wereld, een erfenis van de wafelijzerpolitiek van de vorige Belgische regeringen. Ze was een compensatie voor de uitbreiding van de haven van Zeebrugge, waarmee de kostprijs ongeveer mee moest overeenkomen, nl zes à zeven miljard Belgische frankskens. Toen Openbare Werken in 1988 geregionaliseerd werd, bleek de factuur al te zijn opgelopen tot liefst 25 miljard befkens! Daarvan had het federale België ondertussen tien miljard betaald (dus al zeker 3 meer dan wat Zeebrugge gekost had) en moest de rest dus van Wallonië zelf komen. Uit tal van rapporten bleek toen al, dat het project nooit rendabel zou worden en dat het goedkoper zou zijn geweest de werken stil te leggen. Dat gebeurde echter niet, evenmin als Wallonië af wil van zijn verlieslatend F1 circuit van Francorchamps. Het duurde tot vrijdag 30 augustus 2002 vóór de scheepslift officieel kon geopend worden. Vorige week was er dan een eerste ernstige panne en bleek er voor het hele kunstwerk geen enkel onderdeel voorhanden te zijn. Dat moest ergens uit Duitsland komen en het kon nog tot 15 augustus duren alvorens de lift volledig hersteld wou zijn. Wel kon één van de sluizen geopend worden na een noodreparatie. De blunder van de eeuw, zoals de lift al al genoemd werd, is geen precedent. Daarvóór was er al het "hellend vlak" van Ronquières, ook een soort scheepslift die tegenwoordig meer geld opbrengt als toeristische bezienswaardigheid dan als sluis voor de binnenschepen. Het zou om mee te lachen zijn, ware het niet, dat het geld dat eerst door de Belgische Staat en later officiëel door het Waals Gewest is betaald, meer dan waarschijnlijk komt uit de grote solidariteitspot van meer van 12 miljard euro die Wallonië van Vlaanderen jaarlijks cadeau krijgt. Waarom zouden Waalse bedrijven zich trouwens nog moe maken. Dat bleek uit het resultaat van een experiment van de federale regering i.v.m. de innovatiepremie, waarbij bedrijven hun werknemers onder bepaalde voorwaarden een extra kunnen geven als die met iets vernieuwends voor de dag komen. Van de 277 dossiers die werden ingediend kwamen er slechts 12 uit Wallonië... Werk maar, Vlamingen!
"Wat is het verschil tussen Spirit en het circus van Moskou? Er is geen verschil: in beide zaken is de clown er de baas". Deze variante op een gekende mop blijft actueel, zeker als we het laatste idee van Bert Anciaux erbij nemen. Hij heeft nl een oplossing voor de geluidshinder rond Zaventem. Hij stelt voor de luchthaven gewoon te sluiten en ze te verhuizen naar ergens in Waals Brabant. Van Zaventem zelf wil hij dan een sport- en ontspanningsgcentrum maken. Het is niet de eerste keer dat Bertje bevalt van een, volgens hem, lumineus idee, maar dit slaat toch alles. Dat hij door zo iets nog maar voor te stellen, speelt met de werkgelegenheid van tienduizenden mensen, hoofdzakelijk Vlamingen, is waarschijnlijk nog niet tot zijn eerder beperkte herseninhoud doorgedrongen. Dat hij het grootste vliegveld van Vlaanderen aan de Walen cadeau zou doen, blijkbaar ook niet. Het ligt trouwens helemaal in de politieke lijn van Bertje: als het enigszins kan laat hij de Vlaamse belangen vallen. Dat hebben we ondermeer ook al meegemaakt met het stemrecht voor vreemdelingen (wat, nota bene, ook al een grote flop is geworden: slechts een miniem percentage vreemdelingen heeft zich laten inschrijven). Bertje en het minuscule aanhangsel dat men Spirit noemt, stelt eigenlijk niets voor, maar de man is, alhoewel duidelijk gestoord - mede door zijn kartel met de SP.a - wél minister in Vlaanderen. Op cultureel vlak heeft hij al aardig wat schade aangericht. Dat zal trouwens niet beteren: na dat vreemdelingenstemrecht heeft hij ook al gedreigd om subsidies aan culturele verenigingen in te trekken als die over enkele jaren niet x-aantal allochtonen in dienst zouden hebben. Waarom zouden allochtonen zich nu ineens aan onze cultuur gaan interesseren, evenmin als aan onze verkiezingen. Het is het mooiste bewijs van het feit dat de meeste zgz "asielzoekers" helemaal niet zinnens zijn zich hier te integreren. Om de poen is het te doen.
Hier en daar wordt er al druk gespeculeerd over de regering die Verhofstadt II zal opvolgen. Volgens de kenners zal men drie zgz politieke families nodig hebben om volgend jaar een regering te vormen. Dit alles volgens de huidige peilingen. Daar er echter nog gemeenteraadsverkiezingen tussen komen en er daarna nog meer dan een half jaar moet gewacht worden alvorens de echte federale campagne in gang zal schieten, kan er in ons politieke landschap nog veel veranderen. Om de Grondwet te kunnen veranderen ,iets wat de meeste Vlamingen op e.o.a. manier willen doen, heeft men echter een twee derde meerderheid nodig. Daar er in dat geval ook steeds de corrupte PS bij zal zijn, is het weinig waarschijnlijk dat er voor de Vlamingen iets aanvaardbaar uit de bus zal komen. Het moet zo stilletjesaan gedaan zijn met allerlei toegevingen te blijven doen voor zaken waarop we het recht van inspraak hebben. We gaan toch weer geen faciliteiten geven of uitbreiden, sjoemelen aan de taalgrens (die al bestaat van 1936) of nog van die zaken meer. De enige manier voor Vlaanderen om uit de impasse te geraken die België heet, is ermee op te houden. Er dient gewoon niet meer gepraat te worden. Laat ons ermee ophouden. Frans Van Cauwelaert, notoir CVP-er van voor en na de Tweede Wereldoorlog, heeft het ooit eens zeer juist gesteld: "Al wat Vlaanderen nodig heeft om onafhankelijk te worden, is vijf minuten vastberadenheid". Vijf minuten waarbij men gewoon zegt dat er niet meer gepraat zal worden, dat men de boedelscheiding inzet en dat de Walen maar zien dat ze het op eigen kracht verder rooien. Misschien komen ook zij op die manier uit hun zielige toestand van werkloosheid en profitariaat. Walen en Vlamingen horen niet meer bij elkaar, evenmin als Tsjechen en Slovaken (die dan nog eenzelfde taal spreken), dan Serven en Kroaten (idem). Als Vlaanderen in de Balkan gelegen had, was het nu onafhankelijk!
In de weekeindeditie van Het Laatste Nieuws verschijnt er wekelijks een artikel van een bekende persoon over zijn dorp. Vorig weekeinde was dat Olen en de man in kwestie was Frans Depeuter, ex-leerkracht van het Herentalse college en literaire duizendpoot. Frans schrijft zowel proza, poëzie als toneelstukken. Bij de onderwerpen die iedere week in deze weekeindrubriek worden aangehaald is het laatste hoofdstuk "De ultieme wens", waar Frans het volgende stelt: "Dat ik nog mag meemaken dat Vlaanderen een onafhankelijk land wordt. Ik ben nooit een fervente flamingant geweest, maar de jongste jaren erger ik mij steeds meer aan de arrogantie van bepaalde Waalse politici. Overigens heb ik niets tegenover het Waalse volk op zich, want daar zijn evenveel vriendelijke als onvriendelijk mensen als bij ons. Maar uiteindelijk zijn onze beide culturen zo verschillend dat we nog weinig met elkaar te maken hebben. We zouden eindelijk eens een einde moeten maken aan de bestaande, onzinnige situatie." Toen ik bovenstaande las, moest ik terugdenken aan mijn nonkel pastoor, die evenals Frans Depeuter vele jaren in het onderwijs had gestaan en er evenzo over dacht. Ook hij was geen gedreven flamingant, maar had in zijn leven genoeg meegemaakt om Vlaamsgezind te worden en te blijven. Toen hij zijn middelbare studies deed, op het klein seminarie in het Kempische Hoogstraten, was men daar - in de jaren dertig van de vorige eeuw - verplicht op school Frans te spreken, ook tijdens de speeltijd. Het hele middelbaar onderwijs in Vlaanderen verliep toen nog in het Frans, stel je voor. Jammer genoeg heeft Heeroom de Vlaamse onafhankelijkheid niet meer kunnen meemaken. Hij stierf, twee jaar geleden, op de gezegende leeftijd van negentig jaar. Frans Depeuter is nu 69. Laat ons hopen, dat hij het nog meemaakt, dan zullen wij delen in zijn vreugde.
Twee blogs geleden had ik het over het feit dat Vlamingen én Walen gediscrimineerd worden t.o.v. Belgen van vreemde origine, die een dubbele nationaliteit mogen hebben en zo van twee walletjes kunnen eten. Er zijn in dit land nog meer van die discriminaties. In tegenstelling tot bovenstaande gaat het dan echter bijna uitsluitend over Vlamingen die gediscrimineerd worden t.o.v. van Walen cq francofonen. Hierbij een uittreksel: - Volgens de Grondwet zijn alle Belgen gelijk voor de wet. Dat geldt echter zeker niet voor de kieswet. Om in Vlaanderen verkozen te worden heeft men heel wat meer stemmen nodig dan in Wallonië, wat als resultaat heeft, dat de Vlaamse stem in dit land minder waard is dan de francofone. - Ondanks het feit dat 60% van de inwoners van dit land Vlamingen zijn, krijgen wij maar evenveel ministers als de Franstaligen. Ook hierbij worden wij gediscrimineerd. - Wij worden ook gediscrimineerd door onze eigen, Vlaamse gezagdragers. Zo heeft Vlaams minister Keulen (VLD) een wet laten goedkeuren, die zegt dat er op elke kieslijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen evenveel vrouwelijke als mannelijk kandidaten moéten staan. Dit is een discriminatie van man t.o.v. vrouw en iets dat niet in overeenstemming te brengen is met echte democratie. - Een van de laatste decreten die de Vlaamse regering heeft uitgevaardigd alvorens met vakantie te gaan, is er een die zegt dat in 2010 minstens 10% van de Vlaamse ambtenaren moet bestaan uit allochtonen. Van een discriminatie gesproken. Als die allochtonen zorgen dat ze bekwaam genoeg zijn, mogen er van mij gerust 20% ambtenaar worden, maar dan wel op een normale, wettelijke manier en niet enkel omdat ze nu toevallig allochtoon zijn. - Bertje Anciaux zou Anciaux niet zijn als ook hij niet op dit lijstje zou voorkomen. De minister van cultuur (met de klemtoon op de eerste lettergreep) wil nl in de nabije toekomst de subsidiëring vanuit zijn departement laten afhangen van het al dan niet aangeworven percentage allochtonen in de diverse culturele uitingen. Alsof die allochtonen bv geïnteresseerd zouden zijn in onze cultuur (denk maar eens aan opera...)! Het kan best zijn dat allochtonen in onze maatschappij gediscrimineerd worden. De aanwezigheid ervan is ook een nieuw fenomeen dat zijn tijd nodig heeft om geïntegreerd te geraken. Feit is echter dat dé grote discriminatie in dit land gebeurt t.o.v. van de autochtonen in het algemeen en de Vlamingen in het bijzonder.
