Karel De Gucht, ex VLD-voorzitter, specialist in Fortis aandelen, ex-minister van Buitenlandse zaken, bijna ex-Europees commissaris voor Ontwikkelingshulp en straks commissaris voor Europese handel, kan het niet laten. De man schijnt te kicken op de confrontatie en zijn geliefde boksbal blijft het Kongo van Kabila. Bij de voorlopig laatste vertoning is de burgemeester van Berlare dus persona non grata verklaard in onze ex-kolonie en dat o.w.v. de zoveelste straffe uitspraak ter zake. Even heel duidelijk stellen dat De Gucht inzake Kongo de (harde) waarheid spreekt. Maar daarover gaat het niet. Op een zeker niveau moet men ook aan diplomatie kunnen doen en dat is er bij Kareltje meestal niet bij. Waarna hij de grote verongelijkte speelt. Ikzelf bv mag morgen de strafste uitspraken over "onze" Kongo doen, maar ik ben niet relevant en daarover zal dan ook niemand vallen. Van zodra men echter bezig is met buitenlandse zaken, verandert dat alles. Bij De Gucht hoeft het trouwens niet persé over buitenlandse zaken te gaan. Ook op de laatste bijeenkomst van de eigen partij heeft hij nog keet geschopt, terwijl hij daar, als Europees commissaris, feitelijk niets meer mee te maken heeft. Tenslotte moet het me nog maar eens van de lever, dat de problemen in de meeste Afrikaanse landen en zeker in Kongo, gewoon niet op te lossen zijn. Alleen al o.w.v. de oppervlakte van dat land (zo groot als heel Europa, met zo goed als heel zijn infrastructuur in puin) is er daar niets meer mee te beginnen. De enige oplossing om, misschien dan nog, iets te bereiken, is dat land in te delen in een half dozijn of meer diverse landen, dit naargelang de bevolkingsgroepen die er wonen. In Soedan, het grootste land van Afrika, zou het zover kunnen komen. Daar is men zinnens ergens volgend jaar een referendum te houden, waarbij het niet denkbeeldig is dat er een nieuwe staat zal ontstaan in Zuid-Soedan. Het zou dan de eerste keer zijn dat er getornd zou worden aan de koloniale grenzen die de oorzaak zijn van de meeste ellende in (vooral) zwart Afrika. Mocht dat lukken, dan is er misschien een waterkansje dat er ook in Kongo iets dergelijks zou kunnen plaatsvinden. Het geld (400 miljoen euro!) dat de westerse wereld enkele jaren geleden heeft uitgegeven om democratische verkiezingen te houden in Kongo, had men beter daaraan kunnen besteden. Maar dat zal onze politiek-correcte wereld natuurlijk nooit toegeven. Die boert liever verder op de thema's van De Gucht en die van de processie van Echternach...
Hoera, hoera! De Belgische federale begroting voor dit jaar vertoont een gat van slechts 21 miljard* (min of meer, mijnheer pastoor). Dat is een meevaller, want Guy Vanhengel, de minister van begroting en die er toch iets van zou moeten kennen, zat er "maar" 4 miljard naast. Hij schatte het gat op 25 miljard en zei erbij dat dit land virtueel failliet was. We zijn dus nu een beetje minder failliet. 21 miljard betekent een tekort van bijna 6%, wat ook momenteel het Europese gemiddelde is. Daarmee kan de federale regering echter niet uitpakken, want daar tegenover staat de enorme staatsschuld van dit land, die zo'n 30 tot 40% boven het Europees gemiddelde ligt. M.a.w. de meeste andere Europese landen met eenzelfde begrotingstekort, kunnen zich dat wél veroorloven omdat hun staatsschuld een stuk kleiner is. De onze bedraagt momenteel zo'n 325 miljard* euro... Die Belgische staatsschuld is sinds 2007 steil de hoogte in gegaan en zal dit jaar de 100% van het bbp bereiken. In simpele termen betekent dit, dat alle Belgen samen dit jaar gratis en voor niks zouden moeten werken om de staatsschuld te betalen. En dat uitgerekend in het jaar waarin normaal gesproken de vergrijzingskosten, door de pensionering van de zgz "babyboomers", nog flink zullen toenemen. Ook het optrekken van de rente, die eraan komt nu de recessie (officieel althans) voorbij is, zal de staat nog handenvol extra geld kosten, o.w.v. de vele leningen die ze heeft aangegaan. De schuld op de crisis steken zal dan niet meer kunnen. Als er iemand schuld treft, dan zijn het Verhofstadt en zijn paarse regeringen, die in een periode van hoogconjunctuur verzuimd hebben om wat geld opzij te leggen en Leterme die al zijn beloftes over de grote staatshervoming heeft moeten inslikken. Dit land zijn in werkelijkheid twee landen die steeds verder uit elkaar groeien, maar wel samen de rekening zullen gepresenteerd krijgen.
In zijn eerste officiële verklaring van het jaar 2010 heeft Leterme bevestigd, wat al een tijd in de lucht hing: er komt tijdens zijn legislatuur géén staatshervorming. Daarmee kunnen de 800.000 die in 2007 voor hem stemden, het stellen. Van al wat de man toen beloofde, komt niets in huis, zelfs niet de zgz borrelnootjes uit de oranjeblauwe besprekingen. Als er op communautair gebied nog iets gebeurt zal dat niet het werk zijn van Leterme, maar van "nanny" Dehaene (en mogen we ons in Vlaanderen het ergste verwachten). In feite is het geen verrassing. Het eerste duidelijke teken van de ommezwaai van Leterme van Vlaanderen naar België kregen we al toen hij zijn eerste regering vormde. Vroeger viel hij ooit uit naar Verhofstadt toen die dreigde een regering te vormen zonder een meerderheid in Vlaanderen. Leterme zei toen, dat hij dat zou bestrijden van De Panne tot in Maaseik. Daarna heeft hijzelf de eerste na-oorlogse Belgische regering gevormd zonder parlementaire meerderheid in Vlaanderen. Leterme is dezelfde weg opgegaan van zijn Vlaamse voorgangers Martens, Dehaene en Verhofstadt. Alle vier zijn ze het slachtoffer geworden van de Belgische recuperatie. Eerst overtuigde Vlamingen, dan kazak gekeerd eens dat ze in de Wetstraat nr 16 aanbeland waren. Het is trouwens de reden waarom ik steeds stel, dat er voor mij gerust een francofoon eerste minister van dit land mag worden. Dan is die ook verplicht rekening te houden met de andere helft van het land. Het is zoals wijlen Joost Ballegeer het stelde: "Vlamingen zijn een volk zonder bovenlaag". Wie er, in de politiek, maar dikwijls ook in het zakenleven, in Vlaanderen bovenuit steekt, wordt door het Belgische systeem gecorrumpeerd en opgeslorpt. In De Standaard van vandaag staat een spotprent van Leterme, van de hand van Zaza, waarop Leterme getoond wordt met de typische voortanden van Verhofstadt. De ondertitel luidt: "Metamorfose"! Beter kan het niet gesteld worden...
Bovenstaande titel heb ik al eens gebruikt en wel op 12 februari 2006. Toen bleek nl reeds dat er van het hele opzet niet veel in huis zou komen . Het wordt nu nog eens bevestigd. Toen de regering Verhofstadt II ermee uitpakte, nu bijna vier jaar geleden, was het de bedoeling meer ouderen aan het werk te houden, op die manier de lasten voor de vergrijzing mee op te vangen én er tegelijkertijd voor zorgen dat de volgende generaties (vandaar de naam "generatiepact") niet zouden worden opgezadeld met een dubbel handicap: steeds meer moeten afdragen aan een steeds groter worden groep senioren én later zelf langer moeten werken en/of minder pensioen krijgen. Het generatiepact van Verhofstadt werd door de vakbonden zodanig uitgehold, dat er feitelijk niets van de goede intenties overbleef. Reeds begin 2006 wist men dat, maar toen draaide de economie nog op volle toeren en dacht paars dat de bomen wel tot in de hemel zouden blijven groeien. Vandaag zitten we opgescheept met bijna 120.000 bruggepensioneerden, waarvan er slecht een miniem aantal (minder dan 2%) in aanmerking komt voor de zgz "reactivatie". Men is vandaag de dag zelfs al blij dat de stijging van het aantal bruggepensioneerden "minder sterk" oploopt. Feitelijk heeft dat niets te maken met het probleem op zich, maar wel door het feit dat heel wat van de 50-plussers, die officieel nog aan het werk zijn, in de technische werkloosheid zitten of in e.o.a. nepcircuit dat door de staat rechtstreeks of onrechtstreeks gefinancierd wordt. De strengere regels voor brugpensioen, die vanaf dit jaar in voege treden, zijn maar voor te lachen. De zgz uiterste leeftijdsgrens is opgetrokken van 58 naar 60 jaar, maar dit geldt niet voor bedrijfsherstructureringen, waarbij men nog steeds mensen van net boven de vijftig kan kwijtgeraken. Als dit bizarre land straks nog wil meetellen op de Europese arbeidsmarkt, dan moet het minstens zien het Europees gemiddelde te halen en niet aan de staart te hangen zoals nu het geval is. Er zou dus een nieuw en degelijk generatiepact moeten komen, maar dat zal wel niet meer voor deze federale regering zijn, die zelfs nog niet over de "borrelnootjes" geraakt is...
In 1989 bereikte het Belgische staatsblad, voor de eerste keer in zijn geschiedenis, een oplage van meer dan 20.000 pagina's. Dat vond men toen al een schande. Nu blijkt dat in 2009 het aantal de 83.000 overschreden heeft, dus viermaal zo veel als dat van 20 jaar geleden. En dat alles - nota bene - na een jaar, waarin er in feite zo goed als niets is gebeurd op politiek vlak, terwijl er in 1989 waarschijnlijk (voor zover ik me herinner) een normaal politieke jaar was. Dat hebt ge met een land dat in werkelijkheid uit twee landen bestaat en waar steeds meer vertaald (en hértaald) moet worden. Een andere reden is, dat - vooral sinds het aantreden van paars - er oneindig veel wetten slecht werden gemaakt en daarom herschreven en opnieuw uitgegeven dienden te worden. Het recentste voorbeeld is de wet op het rookverbod in de horeca. De laatste alinea van de Nederlandse versie bleek in het Frans te zijn, terwijl ook een verkeerde minister ze had ondertekend (dat was gebeurd door kameraad Porsch Daerden, omdat tante Laurette met vakantie was, terwijl haar naam wél onder de wet in het staatsblad stond...). Om een voorbeeld te geven van hoe men zo'n staatsblad efficiënt kan uitgeven, zou men beter (weer maar) eens naar Nederland kijken. Dat land, met 50% meer inwoners en maar de helft van het aantal ambtenaren, slaagde er in 2009 om ...626 nieuwe regelgevende teksten te publiceren. Nog geen 10% van wat hier gebeurt. Daarbij kwam dan nog dat die Nederlandse teksten uitblinken door hun bondige en begrijpelijke stijl, daar waar het bij ons dikwijls gaat om archaïsch vertaalde teksten, die meestal eerst in het Frans geredigeerd worden en daarna vertaald door mensen die in hun achterhoofd nog steeds het deuntje van "pour les Flamands la même chose" hebben draaien.
De laatste week van het jaar geraakte bekend, dat de Antwerpse haven in 2009, voor het eerst sinds vele jaren, minder traffiek had gekend. Veel minder trafiek, tot -17%. Dat kwam door de crisis, luidt het daar in koor, maar dat is slechts gedeeltelijk waar. Rotterdam verloor slechts 8% en Zeebrugge won er zelf wat bij. Dat zijn twee havens uit dezelfd regio. Antwerpen gaat steeds meer gebukt onder een immobilisme dat zijn hele toekomst hypothekeert en wel om volgende redenen: - In de eerste plaats is er de Oosterweelverbinding, die er waarschijnlijk niet komt en - mocht dat wél zo zijn - dan met vele jaren vertraging. De Vlaamse deelregering heeft daar 7 (zeven!) werkgroepen opgezet, maar men hoort er helemaal niets meer van. Ondertussen slipt de Ring steeds meer vast en geraakt men straks niet meer in noch uit de haven. - Er zijn plannen om het vervoer vanuit de haven via de binnenscheepvaart en het spoor op te drijven, maar ook dat is een plan op langere termijn. - De verdere uitbaggering van de Schelde door Nederland moet nog steeds beginnen. Of en wanneer dat gaat zijn, is nog koffiedik kijken. - Over De IJzeren Rijn mag men een kruis trekken, zeker voor wat de nabije toekomst betreft. - De elektronische inklaring van de haven, die al vanaf 2008 had moeten werken, drijft de douane tot wanhoop. Sinds dan zijn er al een twintigtal verschillende noodprocedures opgestart, maar goed werkt het nog niet. Enfin, eenzelfde verhaal als bij Justitie, alleen kost het ons hier veel meer geld. In Rotterdam werkt zo'n systeem al jaren feilloos... - De Raad van State heeft, na de Lange Wapperbrug, ook de uitbreiding van het vliegveld van Deurne op de helling gezet. Klachten van de gemeenten Borsbeek en Mortsel werden hiervoor ontvankelijk verklaard. Crisis of geen crisis, Antwerpen wordt een ramp, niet alleen voor de stad en haar inwoners, maar ook voor de hele regio en zelfs heel Vlaanderen. Als de motor begint te pruttelen, rijdt men niet ver meer.
Pers en politiek hebben een nieuw thema gevonden: de "immigratiesamenleving". Men is er bij de media blijkbaar van overtuigd, dat de instroom van vreemden in ons land een constante zal blijven en dat wij ons daar maar moeten bij aanpassen. Daarbij worden - zoals gebruikelijk - enkele essentiële zaken uit het oog verloren: - Landjes zoals Nederland en België zijn al klein en overbevolkt en kunnen moeilijker nóg meer mensen absorberen. Waar moeten die allemaal blijven? - We zitten hier in België al met zo'n half miljoen eigen werklozen, die we niet aan de slag krijgen. Waar moeten de nieuwkomers dan werk vinden? - België zit met een schuld die even hoog is als het bbp en is virtueel failliet. Dat zeg ik niet, dat komt van onze eigen federale minister van begroting. Als we de halve wereld naar hier zouden halen, krijgen we dat nooit betaald. - Onze sociale zekerheid wordt betaald door de mensen die werken. Het heeft geen zin armoede in te voeren. Wie naar hier komt, zou niet van ons sociaal systeem mogen profiteren als hij/zij daar zelf niet toe bijdraagt of bijgedragen heeft. - Ons land heeft nu al, op twee na, de hoogste schulden van de E.U. en - eveneens op twee na - de hoogste belastingen. Bijna 20% van de eigen mensen leven nu al onder de armoedegrens. Onze uitkeringen, pensioenen inbegrepen, zijn van de laagsten van Europa. Als België er niet in slaagt zijn eigen huishouding onder controle te krijgen, zal het een utopie blijven te denken dat wij de wereld zullen kunnen verbeteren. Wie dat wil doen, moet eerst met zichzelf beginnen.
Deze week pakte De Standaard uit met een zgz "Kerstessay tot de vierde macht", een ontleding van onze media. De ondertitel was trouwens: "De media-omertà". Voor wie het nog niet zou weten, "omertà" is een maffiawoord en betekent "zwijgplicht". Het essay besloeg in totaal acht krantenbladzijden en werd neergepend door ene Geert Buelens, schrijver, Standaard columnist en hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde aan de universiteit van Utrecht. Als men dat leest, dan denkt men: nu gaan we eens de juiste uitleg krijgen over die media van ons, die zo weinig populair zijn bij de eigen bevolking. Dat laatste wordt door de schrijver inderdaad bevestigd. Hij geeft o.m. toe dat de media in Vlaanderen al even onpopulair zijn als bv het gerecht en de politiek. Hij geeft daarbij enkele voorbeelden, maar één daarvan vermijdt hij (angstvallig?) te vermelden: nl het cordon sanitair. Over dat item zwijgt de geleerde professor in alle talen. Het woord komt in zijn acht pagina's zelfs niet eens ergens voor, terwijl iedere verstandige Vlaming weet dat dit een van de hoofdredenen is, waarom hij zijn media al lang niet meer gelooft. M.a.w. Professor Buelens is al even schijnheilig als de meeste van zijn collega's die regelmatig de kans krijgen hun columns in De Standaard gepubliceerd te krijgen. De man wil gewoon politiek correct blijven. Een ander bewijs daarvan is, dat de enige journalist, die hij persoonlijk aanpakt in zijn essay, Koen Meulenaere is. Uitgerekend de man die, in Knack, regelmatig de kwaliteitskranten De Morgen en De Standaard, alsmede de VRT in hun hemd zet. Media-omertà, ja. Zwijgplicht is hier wel degelijk de juiste titel.
De impasse tussen de Vlaamse en Franssprekende partijen over de decentralisering van de macht van het federale naar het regionale niveau zal het beleid afwenden van de vitale opdracht om de economie door de neergang te loodsen. Eventueel zal de coalitie struikelen vóór 2011. De levensstandaard zal stagneren en de werkloosheid verder stijgen.
Bovenstaande tekst is niet van mij, ook niet van e.o.a. belgicist of separatist, maar komt uit de Britse Economist, toch een van de toonaangevende bladen in Europa. Het is van de hand van David Rennie, die onder de schuilnaam Charlemagne de Europese politiek volgt en bijna constant in Brussel aanwezig is. Een nuchtere vaststelling van een buitenstaander, waaraan weinig is aan toe te voegen.
De laatste drie jaren waren inderdaad verloren jaren. Sinds 2007 is er in dit land niets, maar dan ook niets meer gebeurd. Eerst o.w.v. de federale verkiezingen van dat jaar, dan o.w.v. de oranjeblauwe onderhandelingen die niets hebben opgebracht en daarna o.w.v. de compleet onzekere politieke situatie die er daarna ontstaan is en waarbij we vier premiers hebben gekend in een kleine twee jaar. Kers op de taart was tenslotte het complete immobilisme tijdens de legislatuur van curator Van Rompuy, die daarvoor hoe is het mogelijk nog beloond werd met de topjob in de herschikte Europese Unie.
Als er in 2009 hier bij ons iets speciaals gebeurd is, dan is het wel degelijk die opgang van Haiku Herman, die letterlijk en figuurlijk bij gebrek aan gewicht omhoog is gevallen, eerst tot premier van dit land, daarna tot de primus inter pares van Europa. De man geeft trouwens ridderlijk toe, dat hij in zijn leven nooit ergens echt voor heeft moeten vechten. Het is zon beetje gegaan zoals de loterij winnen, maar dan zonder een lot gekocht te hebben. Hoe belangrijk Europa geworden is, hebben we trouwens nog pas kunnen meemaken tijdens de klimaatflop van Kopenhagen. Het waren de USA en China die het daar tenslotte op een akkoordje gooiden, er Brazilië, India en zelfs Zuid-Afrika bij betrokken en heel Europa (Rusland inbegrepen) in de kou lieten staan.
Als het immobilisme in dit land in 2010 voortduurt, dan zou het inderdaad wenselijker zijn federale verkiezingen te houden vóór 2011. Dan moet echter eerst B-H/V zijn opgelost. De kortste oplossing daarvoor is een eenzijdige goedkeuring van Vlaamse meerderheid in de Kamer. Als de francofonen dan woord houden, laten ze de regering Leterme II vallen en kunnen er inderdaad geldige verkiezingen komen. Daarna zal dan moeten beslist worden dit land grondig te hervormen. Als dat niet zou lukken, dan wordt het Bye, bye, Belgium II. Toerisme Vlaanderen heeft er al een landkaart voor klaar liggen, waarop Wallonië bij Frankrijk werd ondergebracht
---
Ondertussen zijn we weer aan de laatste dag van een jaar gekomen. Het zal weer snel Pasen zijn. Nog de beste wensen voor 2010 aan allen die de moeite blijven doen mijn schrijfsels te blijven volgen.
Het is niet de eerste keer dat ik een lans breek om een deel overbodige politieke instellingen en jobs in ons land af te schaffen. Senaat en provincieraden zijn er daar twee van. Dat geldt niet alleen voor België, maar ook voor ons eigen Vlaanderen. Als we willen dat wat we zelf doen, we beter doen, moet dat gewoon eens gebeuren. Het houdt met die twee voorbeelden trouwens niet op. Dat laatste blijkt uit recent nieuws, dat Vlaanderen niet minder dan 15 arrondissementscommissarissen telt, die elk zo'n 100.000 euro per hoofd kosten. Wat doen die eigenlijk? Wel, niets, helemaal niets. Het gaat hier om een functie die in de verre negentiende eeuw in het leven was geroepen omdat de provinciegouverneurs toen in hun eigen provincie niet overal snel konden geraken. Die commissarissen waren dan ook zo'n soort vice-gouverneurs. Dat zijn ze nog, maar ze hoeven er niets anders meer voor te doen dan hun centen binnenrijven. Het is dan ook louter een job geworden voor politieke gebuisden. Bekendste recent voorbeeld is Anne Martens, dochter van haar vader, die benoemd werd in West-Vlaanderen. Als compensatie voor deze CD&V-benoeming, kreeg Open VLD er een in Oost-Vlaanderen en de SP.a een in Limburg. Hetzelfde ritueel dat ook wordt toegepast voor de benoeming van de gouverneurs. De N-VA heeft bij de laatste benoeming van de Limburgse gouverneur een schuchtere poging gedaan om er zich tussen te wringen, maar dat is niet gelukt. De klassieke partijen houden die luxe baantjes netjes voor zichzelf. Die affaire met de arrondissementscommissarissen is niet de enige politieke uitwas in onze regio. Volgens een Leuvens onderzoek bestaan er in Vlaanderen 529 (!) intermediaire "structuren", waarvan gezegd wordt dat de ene helft dient om de andere te "coördineren". De meesten zijn zelfs door de Vlaamse overheid zelf opgericht en gaan van LOP's in het onderwijs, SERR's en RESOC's op sociaal economisch vlak tot SIT's, SELL's en LOGO's in de gezondheidssector. Er bestaat zelfs een "Raad van Adel", een "Vlaamse Heraldische Raad" en een "Commissie voor Onderzoek van Rijnschepen", om er maar enkele op te noemen. Als dat gerommel in de marge mag dan niets op zich zelf betekenen, in zijn totaliteit kost dat ons, belastingbetalers, veel geld en dient het meestal om eenzelfde groep politieke zakkenvullers te onderhouden. Er is nog veel werk aan de Vlaamse winkel!
Vele jaren lang zijn wij geabonneerd geweest op de Gazet Van Antwerpen. Het was zowat de laatste krant in Vlaanderen die voor haar Vlaams zijn uitkwam en die ook de Vlaamse rechterzijde een kans gaf. Tot dan de krant, op aanraden van S.S. uit H., werd overgenomen door de Limburgse uitgeverij Concentra. De hoofdredacteur van het "Frutje", de katholieke overtuigde Vlaming Luc Van Loon werd ontslagen en vervangen door een politiek correcte logebroeder en de krant werd tenslotte wat ze nu nog is: de Gazet van Janssens. Evenals enkele duizende andere overtuigde Vlamingen heb ik mijn abonnement op de Antwerpse krant niet meer vernieuwd. Het probleem daarna was, dat er in Vlaanderen eigenlijk geen echte Vlaamsgezinde krant meer overbleef. Dat ik, na enkele omzwervingen, tenslotte bij De Standaard terecht gekomen ben, had o.m. ook te maken met het feit dat die krant regelmatig nieuws uitbracht over klassieke muziek. Wij zijn thuis nl fervente aanhangers van de echte klassiek, zowel concerten, opera's, Gregoriaanse missen als klassiek ballet. Tot voor enkele jaren terug was het zowat op alle zenders de gewoonte rond de Kersttijd wat meer klassieke muziek uit te zenden. De laatste jaren was dat aanbod al vreselijk verschraald, in zover dat we steeds meer gingen kijken naar Arte, de Nederlandse omroepen en de BBC, allemaal zenders die toch nog iéts van klassiek uitzonden in deze donkerste dagen van het jaar. Dat is ook dit jaar het geval, maar dan met één uitzondering: Exqi. De nieuwe Tv-zender Exqi mag dan al een hoop flauwekul uitzenden, in deze Kerstdagen was het de Vlaamse zender met de meeste uitvoeringen van klassieke muziek. Ik denk dat Exqui op zijn eentje meer klassiek heeft gebracht dan alle andere zgz "Vlaamse" zenders samen , waarvan men bij de meeste niet eens bemerkt dat het nu Kerstmis is. Buiten dan enkele filmen over Santa Claus, de dronkelap die in Amerika verkocht wordt voor Sinterklaas. Filmen die we trouwens elk jaar opnieuw te zien krijgen. Nu nog duimen dat Exqi op de ingeslagen weg verder gaat...
Het einde van het jaar wordt men overal om de oren geslagen met jaaroverzichten. Dit jaar is dat niet anders, er is zelfs meer. Enkele kranten pakken ook uit met een overzicht van het laatste decennium. Na de jaren tachtig en de jaren negentig, spreekt men nu van de jaren nul. Dat is in België zeker correct, nul op alle gebied. Het eerste decennium heeft niets opgebracht, noch op financieel, nog op politiek en zeker niet op communautair gebied. Het was nochtans goed begonnen. Guy Verhofstadt, de schrijver van drie burgermanifesten waarin hij haarfijn de problemen van dit land én de remedies om ze te verhelpen beschreef, kreeg de kans dat nu eens waar te maken. Hij ging van België een modelstaat maken, met een ambitieuze begroting, meer jobs, minder belastingen, hogere pensioenen, betere rechtspraak, meer inspraak en een hervorming van de zgn "ethische" wetten. Alleen op het laatste punt is hij geslaagd, althans volgens hemzelf en zijn gelijkgezinden, want nogal wat burgers (om het in zijn terminologie te zeggen) hadden (en hebben) daar nog problemen mee. De Belgische problemen werden helemaal niet opgelost, ze werden er alleen maar erger door. Men is blijven klooien met steeds meer regels, compromissen, formulieren en uitzonderingen, met als gevolg dat België zich steeds verder vast rijdt. Onze pensioenen en uitkeringen zijn bij de laagste in Europa, onze belastingsdruk bij de hoogste. De begroting is ontspoord als nooit te voren en de jobs smelten weg als sneeuw voor de zon. De staatsschuld is weer opgelopen tot 100% van het bbp en is de hoogste in Europa, na die van Italië en Griekenland. Verhofstadt is ondertussen uitgeweken naar Europa, waar hij - gelukkig - geen beslissingsmacht heeft en dus niet veel meer potten kan breken. De arme Leterme "regeert" nu al twee jaar in de grootste chaos en kan evenmin waar maken wat hij ooit beloofde. Toen hij zag, dat zijn programma niet realiseerbaar was, had hij ermee moeten stoppen. Nu zit hij opgescheept met een ploeg die regeert tegen de Vlaamse meerderheid in en met een Dehaene als chaperon die de problemen zou moeten oplossen die hij, Leterme, niet de baas kan. Acht jaar Verhofstadt en twee jaar Leterme hebben hier inderdaad gezorgd voor de jaren nul. Nul komma nul, nul.
Er heeft dus weer iemand geprobeerd een vliegtuig te doen verongelukken en weer was de dader een moslim. Ik moest daarbij denken aan een artikel van Patrick De Witte dat een tijdje geleden in de krant verscheen. De Witte, die schrijft onder het pseudoniem (pdw), is een Tv-maker en satiricus van linkse strekking. Zijn thema was, dat men religies moet kunnen bespotten, ook de islam. In tegenstelling tot het katholicisme, het boeddhisme, het hindoeïsme, het jodendom en ga zo maar verder, is het bespotten van de islam immers een levensgevaarlijke zaak. Daar waar de andere godsdiensten ook - en soms heftig - protesteren als ze bespot worden, hebben moslims "de neiging zichzelf op te blazen in uw onmiddellijke nabijheid", aldus De Witte. "Als ze u tenminste niet met slagersmes onthoofden, al dan niet voor het oog van de camera"... Het is nu weer afwachten tot de gebruikelijke excuus-Truus, van het type Hemmelinks of Reynebelg, komt aandraven met de dooddoener dat het hier gaat om een kleine minderheid, dat de meerderheid van die moslims zo niet is. Die is, integendeel, - volgens die goedpraters althans - uiterst verdraagzaam. Dat zal wel, ja, maar dan niet als het gaat over hún zgz vrijheid van mening, over hun hoofddoeken, over hun manier van slachten, over hun scheiding van machten, zwembaden en dies meer. De meeste moslims zullen inderdaad wel brave mensen zijn. Feit blijft dat de moderne terroristen voor 99% wel tot hun geloof behoren en dat er ergens in de godsdienst wel degelijk iets schort. Zolang zij in hun eigen landen, waar ze hun tegenstrevers helemaal geen vrijheid van mening of godsdienst gunnen, blijven, is dat voor ons geen probleem. Dat ze echter bij ons hún visie willen doordrukken, is er teveel aan. Gelukkig wordt het kransje van linkse goedpraters van bij ons steeds kleiner. Niet alleen De Witte heeft het licht gezien. Denk maar aan Geert Van Istendaal, Barno Bernard, Etienne Vermeersch, die allen al e.e.a. ter zake hebben aangeklaagd. Het wordt hoog tijd dat we ophouden onze eigen religie(s) te bespotten maar een middeleeuwse woestijnleer goedpraten.
Volgens het financieel expertisebureau Watson Wyatt, dat daarover enkele peilingen heeft verricht, zou 40% van de Vlaamse werknemers voor 2010 een degelijke loonsverhoging verwachten. Een op vier denkt er zelfs aan daarover eens met de baas te gaan klappen en een deel daarvan denkt naar ander werk uit te gaan kijken, mocht die loonsverhoging er niét komen. Leven die mensen op Mars, of zie ik dat (weer) verkeerd? In een tijd waarin fabrieksluitingen en afdankingen bijna wekelijkse kost zijn geworden, waarbij nog altijd een serieus percentage van zowel arbeiders als bedienden in een tijdelijke werkloosheid zitten, zou men aannemen dat heel wat mensen al erg blij zouden mogen zijn hun huidige job te kunnen behouden. Zeker in een land als België dat nog als enige de oude index hanteert en waar een systeem van technische werkloosheid al vóór de crisis bestond, hebben heel wat werknemers geluk gehad niet afgedankt te worden. Dank zij die index kregen ze begin dit jaar zelfs een automatische loonsverhoging van 4,5% (t.o.v. het Europees gemiddelde van 2,6%). Door het feit dat de inflatie in 2009 uitzonderlijk negatief was, heeft de gemiddelde werknemer zijn koopkracht hier met meer dan 4% zien toenemen. Het ergste van de crisis mag dan al officieel voorbij zijn, zowat iedereen die ermee te maken heeft, voorspelt dat er ook in 2010 nog heel wat jobs zouden kunnen sneuvelen. Uitgerekend nú loonsverhogingen eisen is er dan ook vér over. Blijkbaar zijn er mensen die nooit genoeg hebben, waarvoor ook genoeg nog niet genoeg is. Het zou voor sommigen wel eens bitter ontwaken kunnen worden...
Bij ons vorstenhuis heeft men het warm water niet uitgevonden, dat is al langer algemeen geweten. Als gevolg daarvan weet zo ook stilaan iedereen dat de toespraken van de koning niet door hemzelf worden gemaakt, maar door zijn franskiljonse hofhouding, daarin bijgestaan door de Belgische regering. Om echt te begrijpen wat er bedoeld wordt, moet men dat in zijn achterhoofd houden en tussen de regels kunnen lezen. Denk maar aan zijn vroegere uitspraak over de "omfloerste separatisten". In de kerstboodschap van Albert II was er weer zo'n zinnetje dat de nieuwsgierigheid van de "waarde onderdanen" prikkelt, nl daar waar hij het heeft over het feit dat Vlamingen en Walen het "communautaire moeten overstijgen". Om dat even te verduidelijken geef ik hieronder een fictieve toespraak van wat de vorst daarmee bedoelde:
Waarde landgenoten. Vrede op aarde aan alle Vlamingen van goede wil. Dat wil zeggen, aan alle Vlamingen die bereid zijn braaf, dociel, onderdanig en verdraagzaam te blijven. Die het geduld blijven hebben waarop mijn koninkrijk al 180 stoelt. Die bereid blijven elk jaar, ook nu ondanks de crisis, een kleine twaalf miljard euro solidariteitsgeld te blijven betalen om ervoor te zorgen dat de Walen er een serieuze levenstandaard op na kunnen blijven houden zonder er echt voor te moeten werken. Twaalf miljard per jaar is niet niks als men weet dat de 27 landen van de E.U. allemaal samen slechts iets meer dan zeven miljard (en dan nog op drie jaar tijd) willen geven voor de klimaatsproblemen van de ontwikkelingslanden. Vrede op aarde ook aan die Vlamingen die bereid blijven hun eigen meerderheid op te geven en een regering te steunen met een Franstalige meerderheid. Die bereid blijven het overgrote deel van de belastingen te betalen en die met hun vertegenwoordiging van 60% liefst 88% van de inwijkelingen in dit land onderdak willen geven. Die keurig hun verkeersboetes betalen die ze hebben gekregen via de honderden flitspalen die Vlaanderen rijk is en de opbrengst van dat geld daarna verdelen met hun Waalse broeders, die meestal niet eens weten wat zo'n flitspaal voorstelt en als ze dat al weten, er bijna zeker van kunnen zijn dat hij niet werkt. Vrede op aarde ook aan die Vlamingen die mijn koningshuis blijven steunen en ervoor blijven zorgen dat ook mijn nakomelingen, zonder ervoor te moeten werken, niets tekort komen in deze moeilijke crisisjaren. Dat ik op tijd een nieuw jacht kan kopen in Italië, zonder daarvoor BTW te betalen en het kan laten bemannen door Belgische mariniers, die me ook al niks kosten én daarenboven zijn opgeleid tot hartspecialisten.
De met veel poeha aangekondigde hervorming van het Belgische gerecht zit al in het slop. Alle activiteiten zijn tot half januari uitgesteld en de N-VA is uit het "Atomium" overleg gestapt, dat dus nu weer een "octopus" overleg wordt zoals dat van de vroegere politiehervorming. Als het kind maar een naam heeft. Met de uitstap van de N-VA zijn de V-partijen in het verdere overleg niet meer vertegenwoordigd en wordt het dus weer een hoofdzakelijk links belgicistisch onderonsje. Ondertussen blijft de Belgische justitie zich verder belachelijk maken, deze keer in het proces tegen de DHKP-C bende. Na tien jaar en vier processen is die terreurgroep vrijgesproken van terrorisme, niet omdat ze die niet zou gepleegd hebben, maar omdat ze dat gedaan heeft in de periode voordat de Belgische anti-terreurwet van kracht werd. Een zoveelste soort procedurefout, waarmee in dit land al talrijke criminelen zijn vrij gekomen. Dat de groep in het gehuurde appartement aan de kust hun archieven aan het verbranden waren, er wapens en een zelfgemaakte bom, alsmede valse identiteitspapieren hadden liggen, valt in België onder "bendevorming" en daarvoor krijgt men hoogstens nog een voorwaardelijke straf, waardoor men niet meer in de gevangenis terecht komt. Dit blijkt ook te gelden voor Fehrye Erdal, de vrouw die op bewakingscamera's in Turkije werd ontmaskerd als medeplichtige aan een drievoudige moord en die hier ontsnapte aan de aandacht van 18 (achttien!) politie-inspecteurs die verondersteld waren haar geen ogenblik uit het oog te verliezen... Stel eens voor dat het hier niet om een uiterst linkse, maar om een uiterst rechtse groepering had gegaan, zou dat dan ook zo zijn afgelopen? De vraag stellen, is hier ze beantwoorden...
Onze media zijn er steeds als de kippen bij om te verkondigen dat de mensenrechten ergens overtreden worden of dat bepaalde regimes hun oppositie niet aan het woord laten. Daarbij wordt vergeten, dat zijzelf dat hier bij ons ook doen. Dat bleek nog maar eens uit een paginagrote uitleg in De Standaard over de diaspora van de vroegere Volksunie. Aanleiding daarvoor was de beslissing van de SLP van Geert Lambert om over te stappen naar Groen!, waardoor dus alleen de N-VA nog kan zeggen overgebleven te zijn van wat ooit de eerste grote Vlaamsnationalistische partij was van na de Tweede Wereldoorlog. In het bewuste artikel, met namen en foto's, wordt gesteld dat de eerste breuk er kwam toen een deel van de Volksunie verkozenen in 1991 overliep naar de VLD. Dat is een grove leugen. Daarvoor had de rechtervleugel van de partij zich al afgescheiden via Karel Dillen en Lode Claes en heeft het Vlaams Blok daarna de Vlaamse eisen van de vroegere Volksunie overgenomen en zelfs versterkt. Bij De Standaard weet men dat ook, maar wordt dat verzwegen. Zoals bv ook de Chinese communisten of the Iraanse ayatollahs dat doen met hún oppositie en met gebeurtenissen die niet in hun kraam passen (Tienamen bv). Zover staan we met de mensenrechten bij de media in ons eigen land. De Volksunie verkozenen die in 1991 overliepen naar de VLD deden dat trouwens niet o.w.v. de lokkende stem van Verhofstadt, zoals geïnsinueerd wordt, maar gewoon omdat ze een rechtse reflex hadden die niet meer paste in de zwenking naar links die de Volksunie genomen had met Hugo Schiltz, rooie (nu groene-) Nel Maes en andere figuren zoals bv Coppieters. Het is trouwens opmerkelijk dat Hugo Schiltz later achter de nu rode Bert Anciaux bleef staan, terwijl zoonlief Willem-Frederik eieren voor zijn geld koos en (ook) overstapte naar de nu zgz Open VLD. Dat laatste wordt bij De Standaard niet verteld, maar hoort wel degelijk bij het verhaal van de aftakeling van de Volksunie. Men is kwaliteitskrant of men is dat niet...
Voor de verkozenen des volks is het nog steeds geen vakantie. Erg, he! Ze moeten zich nl deze week nog maar eens buigen over de begroting, die al voor de zoveelste keer door Europa is teruggefloten. Hoofdreden daarvoor is het feit dat men ons wil doen geloven dat ze dat gat van bijna 7% in enkele jaren zullen kunnen dichtrijden. Dat zal niet lukken en daarmee blijft België in de gevarenzone zitten. Enkel Griekenland en Italië doen het nog slechter, als dit al een troost mocht zijn... Hoe men het ook zal draaien of keren, als deze regering van samengevoegde tegenstellingen het wil redden, dan moet er een echte staatshervoming komen, geen afgietsel of ersatzproduct. Dat weten de huidige gezagsdragers ook wel, maar het enige doel dat deze regering heeft, is te overleven tot 2011 en de zwarte piet dan door te geven aan een eventuele volgende regering. Buiten het gat van de 25 miljard in de huidige begroting komt er over enkele jaren immers nog de tsunami van de vergrijzing aan. Mensen die het kunnen weten, voorspellen dat er tegen 2015 daarvoor zeker 30 miljard extra zal nodig zijn. Dat maakt dat het tekort op de huidige begroting dan minstens eens zoveel zal zijn. België is een van de weinige landen waar niets aan dit probleem is gedaan, noch door Paars, noch door de francofone regering van Verhofstadt/Leterme/Van Rompuy/Leterme.
Vandaag begint de winter. Door de overvloedige sneeuwval van zondag kunnen we nog eens spreken van winter wonderland, zeker hier in de Kempen. De echte winter noemen we sinds
eeuwen de astronomische winter. Sinds de wetenschappers er zich mee gaan moeien zijn, kennen we ook een meteorologische winter, die al op 1 december is begonnen. Die is er echter voor de statistieken.
Aan die statistieken moest ik denken, toen ik gisteren hoorde dat de Libre Belgique weer eens met een peiling over het stemgedrag van onze waarde landgenoten voor de pinnen was gekomen. Nu is het wel zo dat de peilingen van de Libre doorgaans heel wat betrouwbaar zijn dan bv deze van het duo De Standaard/VRT. In mijn blog van gisteren heb ik nog aangetoond dat die twee niet objectief zijn in hun berichtgeving, waarom zouden ze dat zijn in hun peilingen? In een vorige peiling, ergens in de herfst, was er bv een verschil van 4% voor wat de stemmen van het Vlaams Belang betrof. Bij de Libre positief, bij de andere negatief, of wat dacht je?
Volgens deze laatste Libre enquête winnen zowel Vlaams Belang als N-VA aan stemmen en gaan zowel Open VLD en SP.a verder achteruit. Zelfs CD&V zou deze keer terrein verliezen. Zouden er eindelijk kiezers zijn die door hebben dat die partij Vlaanderen (nog maar eens) aan het bedriegen is?
Opmerkelijk in de peiling was, dat ook Groen! vooruit zou gaan. Vraag is maar, of de enquête vóór of na het nieuws van de Zenne vervuiling gehouden werd. Ook dient ermee rekening te worden gehouden dat de francofone kranten door de bank hoegenaamd niet wakker liggen van een milieuramp als die alleen maar Vlaanderen treft. De solidariteit, weet je wel Ik heb echter zo het idee dat de ramp met dat waterzuiveringsstation in Vlaanderen nog lang zal nazinderen en heel wat andere partijen nu al prachtige verkiezingsslogans zal bezorgen (Groen! aan de macht, de vissen uit de rivieren, is er zo al eentje van).
Tenslotte blijkt ook de partij van Deckerken op zijn grenzen te zijn gestoten. Het wordt hoog tijd dat de ex-judo eens serieus nadenkt over e.o.a. beslissing richting Forza Flandria.
De Nationalistische Studentenvereniging (NSV) is terug officieel aanvaard in de Gentse universiteit. Dat na 27 jaar in het verdomhoekje te hebben gezeten.Vorige maandag stemden acht van de vijftien organisaties, die samen het Politiek en Filosofisch Konvent van de universiteit uitmaken, voor de rehabilitatie. Daarmee wordt alvast het laatste cordon sanitair binnen het Vlaamse universitair onderwijs opgeheven. In Leuven en Brussel was dat al eerder gebeurd. Daar nogal wat hoogstudenten later in de politiek terecht komen, wordt verwacht dat de beslissing van Gent een weerslag zal hebben op het echte cordon tegen het Vlaams Belang in de regionale en federale politiek en dat men ook in Vlaanderen eindelijk eens tot een echte democratie zal kunnen komen. Dat is dan echter voorlopig nog zonder onze media gerekend, die blijven doordrammen alsof er in dit land geen andere problemen zijn dan uiterst rechts dood te zwijgen. Dat bleek nog eens uit enkele voorvallen van de laatste weken: - De Standaard, niet toevallig De Standaard, pakte dit weekeinde uit met een reportage in zijn magazine, waarbij de zgz 50 "geweldigste" Vlamingen van het decennium in het licht werden gezet. Bij deze 50 geen enkele Vlaamsgezinde, of wat dacht je? Geen Vlaams Belanger, natuurlijk, maar zelfs geen N-VA-er. Het waarom daarvan wordt duidelijk, als men weet dat de "jury", die daarover moest beslissen o.a. bestond uit linkse en belgicistische creaturen à la Noël Slangen, Marc Reynebelg, Peter Vandermeersch, Phara De Aguirre en ... Goedele Liekens. Helemaal dus in de stijl van "ons kent ons", net zoals het beproefde recept bij de VRT. Die VRT riskeert trouwens weer een veroordeling door de Vlaamse mediaregulator. Enkele weken geleden kreeg de omroep reeds te horen, dat ze grondig in de fout was gegaan in de aanloop naar de federale verkiezingen van 2007, toen alle partijvoorzitters aan bod mochten komen met uitzondering van die van het Vlaams Belang. Nu blijkt er weer zo'n "vergetelheid" te zijn gebeurd. In het programma "Villa Politica" slaagde de rode zender erin vanuit Straatsburg vertegenwoordigers van alle partijen aan bod te laten komen, behalve die van het VB. Eurokritisch blijkt nl bij de VRT geen kans te krijgen, evenmin als milieukritisch. Het VB heeft nu dus weer een klacht neergelegd die meer dan waarschijnlijk zal aanvaard worden. Kijk, een krant doet wat ze wil. Wie het er niet mee eens is, hoeft die krant niet (meer) te kopen. Bij de VRT ligt dat anders. Die is openbaar en wordt gespekt met het geld van de belastingbetalers, van álle belastingbetalers, ook die van Vlaams nationalistische strekking. De VRT moet dus objectief zijn, maar is dat helemaal niet. Na het ontslag van de zoveelste directeur (die er een bonus van 300.000 euro aan overhield), wordt het hoog tijd dat men die rode augiasstal eens grondig gaat uitmesten. Ingrid Lieten, die zelf van socialistische strekking is, heeft al verteld dat de overheadkosten, die bij de VRT op 16% liggen (t.o.v. bv maar 3% bij De Lijn), naar omlaag moeten. Misschien kan ze dat doen door enkele van die cryptocommunisten daar buiten te smijten. Vlaanderen kan er alleen maar beter van worden.
