Vorige week vrijdag heeft de federale regering 300 miljoen euro uit de sociale zekerheidskas gehaald, om ze toe te voegen aan de reserves van het zo genoemde toekomstfonds. Dat zou moeten dienen om eventuele hogere stijgingen van de gezondheidsuitgaven te financieren. Straffe mannen (en vrouwen) die dat kunnen: geld halen uit een kas die totaal leeg is, zoals trouwens de meeste kassen van diezelfde regering. Ondertussen is Leterme II op zoek naar nog eens 300 miljoen en dit ondanks het feit dat er door een zekere economische groei meer geld binnen is gekomen. Dat laatste ook door de traditionele Belgische melkkoeien Belgacom, De Nationale Bank (zie mijn blog van eergisteren) en de nationale loterij. Die drie instanties zorgden vorig jaar voor 350 miljoen extra inkomsten. Ondanks dat alles blijft Leterme II op zijn tandvlees zitten als gevolg van de Lambermont akkoorden, waardoor de federale regering verplicht is een deel van het geld door te storten aan de gewesten. De 300 miljoen die Leterme nu zoekt, dienen o.m.voor de zgz "nieuwe noden", zoals de kosten voor de gevangenis in Tilburg, het Myrrha-project in Mol (én dat van Fleurus), brandweer en veiligheid. Het blijft dus graaien in een lege kas. Dat geldt trouwens ook voor de Vlaamse regering, waar ministers maar beloftes blijven doen die ze niet waar kunnen maken: Smetje met zijn scholen en Crevits met haar belabberd wegennet. Er is maar één oplossing voor al deze problemen en dat is besparen. In Nederland denkt men eraan 29 miljard te besparen, in België durft men het woord amper uitspreken. Hier blijft men verder sukkelen met pleisters op een houten been, met regeltjes en reglementen, met kunst en vliegwerk. Op die manier denkt men dit jaar uit te komen op een tekort van "slechts" 16 miljard, terwijl de schulden weer de 100% van het bbp bereiken. Volgens begrotingsminister Vanhengel zou dit land tegen 2015 weer kunnen aanknopen met een begroting in evenwicht. Zou hij dat zelf geloven?
Paard rijden kan je gezondheid schaden. Zelfs ervaren ruiters ontsnappen daar niet aan. Denk maar aan Superman. Kris Peeters weet het nu ook. Hij zal er vrijdag niet bij zijn als Leterme zijn ministers en de vijf(!) andere minister-presidenten zal ontvangen in het Egmontpaleis, waar ze van de federale premier een voorbereidende uitleg zullen krijgen over de komende Europese lentetop. Er zal daar gesproken worden over enkele doelstellingen van Euro 2020, zoals de activiteitsgraad, onderzoek en ontwikkeling, CO²-uitstoot, jongeren zonder diploma en armoede). Allemaal nobele doelstellingen waar nog veel aan kan gedaan worden. Toch vraag ik me af, of die Leterme niet van een andere planeet is, of de man nog wel met zijn beide voeten op de grond staat. Want, alvorens hij zich een Europees aureool wil aanmeten, zou de man beter eens zorgen dat enkele dringendere problemen in eigen land eens serieus worden aangepakt. Enkele voorbeelden? - Hoe men de enorme kosten van de vergrijzing zal aanpakken? - Wanneer die lang beloofde bespreking over de pensioenen er zal komen? - Hoe het verder moet met de volledig uit de hand lopende immigratie? - Hoe men denkt het gat in de begroting onder de 3% te zullen krijgen (een sluitende begroting maken we waarschijnlijk niet meer mee!)? - Of er eindelijk iets gaat gebeuren met de staatshervorming, B-H/V en de werkgelegenheid voor iedereen? In een interview met Het Laatste Nieuws heeft Leterme gezegd, dat hij echt niet veranderd is. Dat betekent, dat hij ofwel vroeger alles gelogen heeft, ofwel het nu doet. In eigen land niets doen en dan maar gaan lullen over Europa zal de problemen hier niet oplossen. De kans is zelfs groot dat hij op 1 juli die problemen als een boemerang in zijn gezicht zal krijgen, juist op het moment dat zijn Europees avontuur nog moet beginnen. Op dat moment zal hij zich misschien wel herinneren op welke planeet hij zich bevindt...
Ergens in november van vorig jaar was er, bij de Munt in Brussel, een betoging van aandeelhouders van de Nationale Bank (NBB). Dat was vrij opmerkelijk, want onze Nationale Bank is een van de weinige centrale banken die nog op de beurs aanwezig is. De hoofdaandeelhouder is de Belgische staat en die speelt vals. Ze heeft nl de winstverdeling bij wet zo aangepast, dat het gros van de winst naar de staat gaat en de overige 49% aandeelhouders een soort aalmoes krijgen. Maar er is meer. Jaak Van der Gucht, een zgn "trader", die tien jaar lang in de marktenzaal van een bank heeft gewerkt en dus het klappen van de zweep kent, heeft nl ontdekt dat de aandelen van de NBB gemanipuleerd worden. In 2009 was dat door een onbekende, duistere Zwitserse maatschappij uit Zug, maar daarvoor gebeurde dat ook al door andere schimmige vennootschappen. Van der Gucht, die zelf ook NBB-aandelen heeft, diende daarover klacht neer bij de speciale fraudesectie van de federale politie (de CDGE-FID). Dat was op 8 april 2009. Elf maanden later is er nog steeds niets gebeurd. Via een advocaat diende Van der Gucht toen klacht in bij het parket van Brussel. Toen die het proces-verbaal uit april 2009 opvroeg, bleek het spoorloos te zijn. Later ontdekte men dat het naar Charleroi was verhuisd*. Misschien, maar dat is niet zeker, had parketmagistraat Paul Dhaeyer - die ook in de Fortis saga in opspraak kwam - het meegenomen toen hij van Brussel naar Charleroi verhuisde. Nog later bleek het dossier helemaal zoek te zijn! M.a.w. hier is weer something rotten in the state of Belgium. Vergeten we niet, dat het bij de NBB ook gaat om de Belgische goud- en valutareserves. Wat dat eerste betreft zijn er ondertussen ook al klachten vanwege Deminor en de onafscheidelijke advocaat Modrikamen. Die laatste heeft ondertussen een nieuwe politieke partij opgericht, de PP. Misschien kan hij dat als vehikel gebruiken om die mestvaalt van de NBB eens om te spitten.
* Opmerkelijk is wel, dat ook het dossier van de Bende van Nijvel op een gegeven ogenblik naar Charleroi verhuisde en men er daarna niets meer van terecht heeft gebracht. Toen waren er geruchten, dat men van hogerhand de zaak in de doofpot wou stoppen, iets wat magnifiek gelukt is. Dat men het ook met de NBB-fraude zo wil spelen is niet zeker, maar hopelijk pakt zoiets niet meer in de 21ste eeuw.
Het is me daar wat met de komende nationale verkiezingen in Nederland. Bij ons zou men staan dringen om maar op een lijst te staan, zeker bovenaan. Denk maar aan de heer Vijnck, die er 5.000 euro voor over had (en wat daarna gebeurd is). In Nederland schijnt dat helemaal niet het geval te zijn, met uitzondering van Balkenende misschien, die - na zijn teleurstelling in Europa - zich vastklampt aan zijn mogelijke vijfde termijn als premier. Dat laatste is helemaal niet zeker, want de verkiezingen van 9 juni in Nederland dreigen een tweestrijd te worden tussen Wilders' PVV en de PvdA, waarbij "Harry Potter" hoogstens nog toeschouwer mag spelen. Vooraanstaande politiekers nemen in Nederland ontslag bij bosjes, met Bos himself vooraan. De man wil nu opeens meer tijd gaan besteden aan zijn gezin. Nu ken ik de Nederlanders goed genoeg om te weten dat ze geen schrik hebben te veranderen van job en/of woonst, maar zoiets doen op amper drie maanden vóór een stembusslag, is ook daar niet meer normaal. Bos had schrik klop te krijgen van Wilders en in zijn plaats gaat Job Cohen, de burgemeester van Amsterdam het dan maar proberen. Mocht Job niet slagen, dan is dat geen ramp: de man is de zestig voorbij, Bos is er nog te jong voor. Wouter Bos is trouwens niet de enige in het Nederlandse politieke landschap die er de brui aan geeft. Agnes Kant, kersverse voorzitster van de Socialistische Partij (zoiets als die Linke in Duitsland) is ook al opgestapt na fameus verlies bij de gemeenteraadsverkiezingen. Die partij moest het hebben van de proteststemmen van het gewone volk, dat de multicul in Nederland meer dan zat is. Die kiezers stapten massaal over naar de PVV en, in de gemeentes, naar gelijkgezinde partijen. Nóg opmerkelijker was het vertrek van de tweede op de CDA-lijst, Camiel Eurlings, pas 39. Dit laatste had waarschijnlijk te maken met het feit dat Balkenende (men schrijft soms ook al Balkeneinde) geen plaats wou ruimen én dat hij mikt op het burgemeesterschap van Maastricht, waar Leers - de man van de koffieshops - is moeten opstappen. Kortom, er roert entwat in Nederland. Zie je dat bij ons al gebeuren? Hier moeten ze worden weggepromoveerd of verjaagd na x-aantal schandalen en dan nog.
Niet alleen bij de federale regering is het kommer en kwel. De crisis heeft ook de Vlaamse regering bereikt. De tijd van sinterklaas spelen is voorbij. Ook in de Vlaamse regering moet men nu de vinger op de knip houden. Als de Belgische fiscus minder geld int, krijgt ook Vlaanderen minder centen. Sommige figuren in die nieuwe Vlaamse regering schijnen dat nog altijd niet begrepen te hebben. Dat hebt ge als ge met een soort B-elftal moet spelen. Zo is er dat Smetje op onderwijs, die het wel goed kan uitleggen, maar daar blijft het bij. Hij kan zijn voorganger, Frank Vandenbroucke, maar niet doen vergeten. Die laatste blijkt trouwens zo'n beetje de beste minister uit het vorige kabinet te zijn geweest. Hij was de enige die zijn dossiers grondig kende, die met conceptnota's werkte, die grondig overleg pleegde en waar nodig bijstuurde. "Duracell-konijn" Smet belooft er maar op los, net als trouwens ook stresskonijn Crevits, zonder er zich rekenschap van te geven of zijn plannen wel financieel verwezenlijkbaar zijn. Met Muyters en Lieten heeft Kris Peeters er enkele technocraten bijgekregen (hijzelf was dat vroeger ook) die de kerk wel proberen in het midden te houden, maar die niet genoeg politiek geschoold zijn (niet leep genoeg). Van den Bosche en Schouwvliegje tenslotte zijn lichtgewichten, leuk om naar te kijken, maar daar houdt het ook bij op. Deze zwakke Vlaamse regering Peeters II zou deze maand het verkeersdilemma in Antwerpen moeten oplossen, Opel Antwerpen redden, voor duizenden nieuwe plaatsen in het onderwijs zorgen en het zwaar geteisterde Vlaamse wegennet herstellen. Hoe zei Gaston Geens zaliger het weer: "We moeten ervoor zorgen dat wat we zelf doen, we ook beter doen". De brave man wist toen echter niet dat Vlaanderen elk jaar miljarden zou weggeven aan wat Leterme nu het "samenwerkingsfederalisme" noemt. Hoe lang moet het nog duren vóór de Vlaamse politiek daaraan een einde zal maken?
De kogel is dan door de kerk: Albert II gaat naar de "viering" van 50 jaar Kongolese onafhankelijkheid. Hijzelf heeft er nog niets over gezegd, maar de regering is het erover eens en dus zal hij waarschijnlijk wel gaan. 25 jaar na Bwana Kitoko, zoals broer Boudewijn in de evenaarstaat genoemd werd, gaat dus nu Bwana Kitoko II. Om er misschien naast enkele andere "illustere" figuren te zitten, zoals bv Mugabe en Kadhafi. Het zat eraan te komen dat de regering Leterme II het licht voor die Kongoreis op groen zou zetten. De francofone vleugel was er helemaal voor gewonnen en die heeft het voor het zeggen in dit land. Zowel de twee Michels, Onkelinx als Milquet* waren al naar Kongo gereisd om de zaken voor te bereiden, samen met knechtfederalist Vanackere. Daarmee werd nog maar eens duidelijk wie het in deze federale regering voor het zeggen heeft. In Vlaanderen zelf was er weer eens geen meerderheid, maar die telt dus niet meer mee sinds Leterme zich tot rasechte Belg heeft bekeerd. Dat Deckerken er wél mee akkoord ging, is mijn een raadsel, maar met die man zal men nooit raden wat hij uitspookt. De groenen van hun kant, waren het dan wel eens maar onder voorwaarden (alsof de koning zich van hen iets zal aantrekken). De simpele zielen willen nl dat Albert II in Kongo gaat spreken over de plaatselijke corruptie, de folteringen, de kindsoldaten, de goudsmokkel en de verkrachtingen. Allemaal zaken die ginder inderdaad schering en inslag zijn, maar waarover Albert II zedig zal zwijgen. Als we toch persé die problemen ter sprake wilden brengen, dan hadden we even goed Karel De Gucht kunnen sturen, maar die krijgt waarschijnlijk geen inreisvisum. Het wordt nu aftellen naar 30 juni, want over deze zaak zal gegarandeerd nog veel inkt vloeien, terwijl het niet onwaarschijnlijk is dat er die dagen nog wel e.e.a. te gebeuren staat wat niet gepland werd.
* Bij het bezoek van Milquet aan Kongo, heeft madame Millefoisnon daar voor de plaatselijke radio verteld, dat er voor Kongolezen helemaal geen probleem is om naar België te komen (en er te blijven). Zeker wie er al familieleden heeft, zei Joëlleke, krijgt er zo een verblijfsvergunning. Vorig jaar blijken er al 12.000 Kongolezen een verblijfsvergunning te hebben aangevraagd. Driekwart ervan werd, naar 't schijnt, ingewilligd... Leterme heeft schoon spreken. Terwijl hij naar de Balkan reist om daar de mensen te ontraden naar hier te komen, gaat vice-premier Milquet het tegenovergestelde doen in Kongo. Na de Balkanisering krijgen we nu gegarandeerd een Kongolisering van de immigratiediensten. De staat mag de centen al klaar houden: 500 euro per dag per persoon die geen onderdak vindt... Mbote!
Het gaat niet goed met de "vergroening". De inkt over de schandalen rond het hoofdrapport van Kopenhagen is nog niet droog, of er dreigen weer nieuwe onthullingen, die er steeds meer op wijzen dat we zo langzamerhand met een soort groene maffia te maken krijgen. Nog vóór de klimaattop van Kopenhagen bleken er bij de Britse vertegenwoordiging al gegevens vervalst te zijn. Als gevolg daarvan moest de hoofdverantwoordelijke in Groot-Brittannië aftreden. Daarna bleek er geknoeid te zijn met de gegevens over de opmetingen van het smelten van gletsjers in Alaska. Hilarisch werd het pas, toen er beweerd werd dat de gletsjers van de Himalaya tegen 2035 zouden weggesmolten zijn. Later bleek dat gewoon nattevingerwerk te zijn geweest en werd het jaartal gecorrigeerd naar 2350! Nu blijkt uit een grootschalig Nederlands onderzoek, waarbij een paar honderdduizend wagens betrokken waren, dat de meeste auto's veel meer verbruiken en uitstoten dan tot nu toe werd aangenomen. Dramatisch daarbij is, dat dit ook geldt voor de zgz "groene" auto's. De Toyota Prius, de hét van het hét volgens de groene profeten, blijkt per kilometer geen 89 gram CO² uit te stoten, maar liefst 140. Erger nog, geen enkele van alle nieuwe hybride en semi hybride wagens haalt de minimumgrens van 115 gram, grens waarbij men bv in ons land kan rekenen op een korting bij aankoop van liefst 15%. Ondertussen blijkt er alleen in België vorig jaar al voor bijna 60 miljoen euro te zijn uitgekeerd aan kopers van die "milieuvriendelijke" voertuigen. Om in eigen land te blijven: Guido Camps, de prijzendirecteur van de Belgische energieregulator Creg, zegt dat de groene stroommakers in België veel te veel subsidies krijgen en dat daardoor de groene stroom de elektriciteitsprijzen veel sterker doet stijgen dan eigenlijk nodig is. Hij zegt zelfs dat het rendement ervan veel lager wordt ingeschat dan nu eigenlijk het geval is. M..a.w. het is de belastingbetaler die het verschil mag betalen. En daar houdt het niet mee op. Een pas gepubliceerde studie van de Limburgse Xios hogeschool ontkent dat een investering in zonnepanelen in zes jaar zou kunnen worden terugverdiend. In het beste geval is dat acht jaar en dat moet echt alles meezitten. Panelen bv met een kleine helling moeten elk jaar een reinigingsbeurt krijgen en dat kost al gauw 250 euro. Wie zonnepanelen plaatst, riskeert ook een hogere premie te betalen voor zijn brandverzekering. Wie de panelen plaatst, moet in principe ook een geïsoleerd dak hebben. Als dat niet het geval is, moet hij dat eerst doen, wat ook nog extra kosten met zich meebrengt. Tenslotte - en dat staat niet in bovenstaande studie, maar heb ik elders meegepikt - zijn er momenteel al nieuwe zonnepanelen in ontwikkeling die drie tot vier keer efficiënter zijn dan de huidige. Als die over enkele jaren in productie komen, zullen de oude snel worden afgedankt en kan men nieuwe kosten gaan maken, als men tenminste bij wil blijven in de groene mode (zo'n beetje het verhaal van de GSM's en de Tv-toestellen waarvan er ook elk jaar nieuwe types van worden uitgebracht die "men moet hebben")... Kortom, groen is big business en de bevestiging van het Franse adagium "Les affaires, c'est l'argent des autres".
Na de crisis in de banksector en de economie, zijn we nu aanbeland in deze van de landen zelf. Heel wat van de eurolanden blijken nl hun hand ver overspeeld te hebben. Hét voorbeeld blijft natuurlijk Griekenland, maar daar houdt het niet bij op. Ierland was al aan de beurt, Portugal en Spanje volgen. De vraag over België is niet óf het hier ook gaat gebeuren, maar wel wanneer. - Dat het in Griekenland fout is gelopen, is niet te verwonderen als men ziet wat daar allemaal gebeurd is. Niet alleen werden de officiële cijfers van de begroting vervalst, ook de lasten voor de staat waren er niet meer te dragen. Staatsambtenaren kregen er een dertiende én een veertiende maand en in heel wat beroepen kon men op pensioen gaan met 97% van het laatste loon. Nogal wiedes, dat men daarin nu gaat snoeien, alle protesten ten spijt. - In Ierland heeft men al draconische besparingen doorgevoerd, waardoor het land met een zeker vertrouwen de nabije toekomst tegemoet kan zien. - In Portugal heeft men ook begrepen, dat het zo niet verder kan. De lonen van de ook daar veel te grote ambtenarij worden bevroren tot 2013 en via privatiseringen zou men zes miljard euro willen besparen. Portugal rekent erop tegen 2012 zijn staatsschuld tot 90% van het bbp terug te kunnen brengen. - Spanje is andere koek. Twintig procent van de bevolking zit er zonder werk. Dat is vooral het gevolg van het stilvallen van de bouwactiviteiten. In Spanje staat anderhalf miljoen huizen te koop, waarvan achthonderdduizend spiksplinternieuw! Het land, dat - nota bene - op dit ogenblik voorzitter is van de E.U. heeft nog weinig concrete maatregelen genomen om iets aan het probleem te doen. Misschien wacht het op 1 juli, wanneer de termijn van dat voorzitterschap afloopt. Dan neemt België het over, België dat voor insiders het volgende land is dat zwaar in de problemen zal komen, samen met Italië. Volgens een berekening van Bart Van Craeynest, KBC - conjunctuurspecialist, gaat de Belgische overheidsschuld tegen 2020 oplopen tot 127% van het bbp en tegen 2030 zelfs tot 180%! Tenminste als deze regering en zijn opvolger(s) er met rustige vastheid niets tegen blijft doen. Volgens Van Craeynest is deze situatie niet het gevolg van de crisis, maar was de verslechtering van onze overheidsfinanciën al enkele jaren eerder begonnen (lees: onder Verhofstadt). De laatste veertien jaar zijn onze loonkosten, zelfs na een correctie voor de productiviteitsstijgingen, hier met zo'n 20% gestegen t.o.v. die van buurland Duitsland. De vennootschapsbelasting - een heikel punt voor maatschappijen die hier willen investeren - heeft bij ons een tarief van 33,99%, terwijl het Europees gemiddelde 23,22% is. Dat van Nederland, om nog maar eens een vergelijking te maken met een buurland, is 25,5%. Kortom, dat ons land het Griekenland aan de Noordzee wordt, is geen fictie meer. Het is alleen nog afwachten hoe lang het geïmmobiliseerd zal blijven in de houdgreep van de Waalse PS. Op Leterme en zijn partij moet zeker niet gerekend worden. Met de slogan van "goed bestuur" is die erin geslaagd dit land in slaap te wiegen. Het ontwaken zou wel eens erg dramatisch kunnen worden.
Niet alleen in de sector van de pensioenen, de justitie, het gevangeniswezen e.d., waar ik het gisteren over had, zit het fout. Ook de zgn "sociale partners" raken het met elkaar maar niet eens. Vakbonden en werkgevers waren gisteren door Leterme uitgenodigd om hun afgesprongen gesprekken van december 2009 weer op te starten. Alhoewel Leterme het daarna had over een "zeer constructieve sfeer", was het resultaat zo goed als nul. Het enige wat er uit de bus kwam, was dat men volgend jaar verder praat en dat was ook het enige wat Leterme beoogde. Hij is er nl als de dood voor, dat er dit najaar sociale onrust in dit landje zou heersen terwijl hij, onze CD&V redder in nood, de man van het "goed bestuur", zich aan de wereld wil tonen als leider van een eendrachtig België dat dan zes maanden voorzitter is van de E.U. De gesprekken in december 2009 waren afgesprongen over de harmonisering van de statuten voor arbeiders en bedienden. Dat wil maar niet vlotten en dat zal ook volgend jaar niet lukken. Reden daarvoor is het feit dat de federale regering geen geld heeft om de gaten te vullen, zoals ze dat in het verleden altijd heeft moeten doen. De sociale partners kwamen dan steeds tot een akkoord en lieten ze de staat de rekening betalen. Dat kan nu niet meer, officieel "omdat de federale regering de begroting van 2011 niet kan hypothekeren", in werkelijkheid, omdat dit land op de rand van het faillissement staat. België is zowat het enige land in de westerse wereld waar er nog verschillende statuten zijn voor arbeiders en bedienden. Als het harmoniseren daarvan moet gebeuren zonder geldverlies, dan is er maar één oplossing: de arbeiders moeten bij krijgen, de bedienden moeten inleveren. De vakbonden willen dat laatste echter niet, waardoor er niets zal veranderen en België ook op dat gebied een achterlijk land zal blijven.
Wat werkt er feitelijk nog in dit land? De grote pensioenhervorming komt er niet, de grote justitiehervorming evenmin. De cipiers staken nog maar eens, voor dezelfde redenen als ze dat deden vorig jaar en de jaren daarvoor. De politiediensten kunnen hun werk niet meer aan. De begroting geraakt in geen eeuwen meer rond als men voortboert zoals men bezig is. Het land geraakt maar niet van zijn overtollige ambtenaren af. Het akkoord over het asielbeleid van vorig jaar (een van de "werven" van Haiku Herman) blijkt een lachertje te zijn. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Nu blijkt dat er buiten de kosten van de vergrijzing, die op ons afkomen, er ook rekening zal moeten gehouden worden met een vergroening. Het is alsof we tegelijk geteisterd gaan worden door een aardbeving en een tsunami. Het verschil met die natuurrampen is, dat die meestal onverwachts toeslaan. Bij ons gaat het echter om fenomenen waarvan iedereen op de hoogte zou moeten zijn, de gezagdragers eerst. "Regeren is vooruitzien", werd ons ooit verteld. Dat er een nieuwe geboortegolf plaats vindt, zeker in de steden (meestal via de allochtonen), zou geen slecht nieuws mogen zijn. Op voorwaarde dat men die kinderen een toekomst geeft, zodat ze later aan een goede job geraken en kunnen bijdragen aan het in stand houden van onze welvaart (als die er dan nog zal zijn, tenminste). Een eerste voorwaarde is dan ook de kinderopvang en de scholen. Nu blijkt, dat het ook daar grandioos fout loopt. Nadat men dacht verlost te zijn van de mensonwaardige omstandigheden waarin ouders verplicht waren te gaan kamperen vóór de school om hun kinderen ingeschreven te krijgen, blijkt nu ook het inschrijven via Internet geen soelaas te bieden. Er zijn in onze steden nl te weinig klaslokalen en straks waarschijnlijk ook te weinig leraren. En daar houdt het niet bij op, want die inschrijvingen via het Internet bleken er alleen te zijn voor kleuteropvang en het lager onderwijs. Nu wordt er opnieuw dag en nacht (bij vriesweer!) gekampeerd voor de inschrijving in middelbare scholen. Dat alles in een land dat, voorlopig althans nog, bij de welvarendste van de wereld mag gerekend worden. De vraag is alleen maar: hoelang nog? Met een regering die al drie jaar niets doet en alle problemen doorschuift naar een volgende, waarvan men niet eens weet hoe die eruit zal zien of hoe die het gaat oplossen, is het helemaal niet ondenkbaar dat we inderdaad (dixit Thomas Leysen) in een niet zo korte tijdsperiode het Griekenland aan de Noordzee gaan worden.
Een vreemdeling, die hier in ons land aanbelandt en zegt dat hij een asielzoeker is - wat hij niet eens meteen hoeft te bewijzen - wordt verondersteld opgevangen te worden: een dak boven zijn hoofd en levensonderhoud. Als dat niet kan, krijgt hij per dag 500 euro, een dwangsom die onze alomgeprezen justitie van de Belgische staat eist. 500 euro per dag en per persoon, voor vreemden die hier zomaar komen binnenvallen en waarvan zeker 95% helemaal geen asielzoeker is, maar pure economische gelukzoeker. Een Belgisch staatsburger, die heel zijn leven als zelfstandige gewerkt heeft, krijgt een pensioen van ook zo'n 500 euro, maar dan voor een hele maand. Een werknemer, die heel zijn leven heeft afgedragen in een periode waarin er van pensioensparen nog geen sprake was, krijgt iets meer maar moet daar ook een hele maand mee toekomen. Premier Leterme noemde deze situatie op Tv in Terzake terecht "gruwelijk". Hij gaat daar iets aan doen. Hij heeft zijn Servische collega al naar hier laten komen, om hem e.e.a. uit te leggen en vertrekt een dezer dagen naar Servië om daar eens te gaan herhalen, dat België géén luilekkerland is, dit in tegenstelling tot wat de plaatselijke maffia het daar de mensen voorspiegelt en wat onze eigen maffia, gespecialiseerde advocatenbureaus, ngo's en andere drukkingsgroepen hier vertellen. Het zijn deze laatste groepen die naar de rechter en de Raad van State trekken en er de laatste vier maanden voor gezorgd hebben dat de Belgische Staat al meer dan 200.000 euro aan dwangsommen heeft moeten betalen. Hopelijk geloven ze Leterme daar in de Balkan. Mochten ze even natrekken, wat die man de laatste drie jaar hier al beloofd heeft en waarvan niets is in huis gekomen, dan wordt het een hachelijke zaak voor de Vlaamse woordbreker nummer één. De Belgische rechters die de dwangsommen uitspreken, doen niets anders dan de eigen, Belgische wetten uitvoeren. Als Leterme daar écht iets aan wil dan, dan kan hij dat gemakkelijk. Hij en zijn regering moeten niets anders doen dan de onzalige wetten uit de rampperiode van Verhofstadts regeringen te wijzigen. De kans dat Leterme dat zal klaarkrijgen is zo goed als onbestaande. De man regeert bij de gratie van de PS en het CdH en ligt volledig onder de knoet van de diva's Onkelinx en Milquet. Van iets gruwelijk gesproken...
I.v.m. de crisis en de werkgelegenheid gaat er bijna gaan dag voorbij of men leest of hoort discussies over innovatie en toekomstgerichte economische projecten. Eén van die projecten is bv de voorbereiding van de bouw van een nieuwe onderzoeksreactor in het studiecentrum voor kernenergie in Mol. Men kan voorlopig niet verder zonder kernenergie. Dat heeft zelfs de huidige federale regering gesnapt, toen ze besloot de sluiting van de oudste Belgische kerncentrales uit te stellen. Dat heeft ook Obama begrepen, omdat hij anders nooit zijn klimaatwetten verwezenlijkt zal krijgen. De toekomst van de kerncentrales hangt af van de installaties van de zogenoemde vierde generatie. Het risico van nucleair afval zou daarbij 1000 maal lager komen te liggen en het volume 100 keer kleiner. Een reden temeer dus om verder te gaan met de geplande nieuwe reactor in Mol, die de naam Myrrha heeft gekregen. Daarover moest een beslissing genomen worden, want zelfs met een goedkeuring vandaag duurt het nog tot 2024 vóór die reactor zal kunnen werken, terwijl de huidige reactor in 2026 dicht moet. Hierbij dient te worden aangestipt dat de huidige installatie ook mee doet aan het produceren van isotopen die gebruikt worden voor de behandeling van kankerpatiënten en dat van de nieuwe reactor hetzelfde verwacht wordt. Deze week heeft de regering Leterme II tenslotte toch beslist een som van 60 miljoen euro, voor een periode van 5 jaar, in Mol te investeren. Dat betekent meteen 130 bijkomende hoogtechnische jobs. Na 2014 kunnen dat er een duizendtal worden. Tot daar is alles normaal. Wat niet meer normaal is, is dat de oude Belgische wafelijzerpolitiek nog eens voor de dag werd gehaald. Mol krijgt 60 miljoen, op voorwaarde dat er ook 21 miljoen gereserveerd werd voor de kerncentrale van Fleurus, zogezegd voor investeringen. In 2008 was er in Fleurus nog een radioactief lek, waarbij jodium via de schoorsteen de lucht was ingegaan. De 21 miljoen zouden nu moeten dienen om te zorgen voor meer veiligheid daar in Wallonië. De vraag is maar, of dat echt zo zal zijn. In eerste instantie was er nl afgesproken dat Mol en Fleurus elk 40 miljoen zouden krijgen. Dat Fleurus het nu ineens met 21 ook redt, heeft m.i. alleen te maken met het feit dat de PS, die het in Leterme II voor het zeggen heeft, anders het project in Mol nooit zou hebben goedgekeurd. Vergeet de discussie over innovatie en hoogtechnologisch werk. In België tellen in de eerste plaats de politieke evenwichten.
Op het salon van Genève werd de A1 voorgesteld, het nieuwe kleine wagentje van Audi, dat in de vroegere VW-fabriek van Vorst (nu Audi-Brussel) zal gemaakt worden. Federaal premier Leterme was van de partij om het feit eens extra onder de aandacht te brengen. De fabriek zal in de komende maanden vierhonderd nieuwe (zij het tijdelijke) banen scheppen, wat in deze droeve crisistijden altijd is meegenomen. Nu maar hopen, dat die A1 ook verkocht geraakt, iets waarover ik persoonlijk mijn grootste twijfels heb. Ondergetekende is nl de trotse eigenaar van een A2, het vroegere "kleintje" van Audi. Ik kocht het op het autosalon van 2004, waar het goedkoper was dan de toen nieuwe Golf, nl zo'n kleine 17.000 euro. De wagen heeft een aluminium carrosserie, ABS, een elektronische airco en verwarming, centrale vergrendeling, elektrische ruggensteun, enfin, zowat alles wat ook een grote Audi destijds had. Ondanks het feit dat de A2 een prachtwagen was (en is), werd hij in de zomer van 2007 uit productie genomen en de fabriek, waar het voertuig gemaakt werd, werd gesloten. Dat laatste risico loopt Audi-Brussel nu ook. De nieuwe A1 zal zo'n kleine 16.000 euro kosten en moet concurreren met o.a. de Citroën C2 en de Fiat 500. Qua prijs een onmogelijke zaak, waarbij nog komt dat Audi zelf toegeeft dat 80% van de A1 kopers van buiten haar eigen cliënteel zal moeten komen. Daar wringt het schoentje. Als men dat al niet deed voor de A2, zal men dat ook niet doen voor de A1. Daar komt nog bij dat de Duitse schrootpremie niet meer geldt, waarbij een deel potentiële A1 kopers had kunnen zitten. Als de A1, na waarschijnlijk een goede start, daarna zal blijken niet verkocht te geraken, omdat Audi zelf daar geen cliënteel voor heeft, dan riskeert Audi-Brussel opgedoekt te worden, zoals dat ook met het productiehuis van de A2 is gebeurd. --- In de marge van bovenstaande nog dit: Rudi Kennis, ex-communist en vuurrode ABVV-délegué, was met een groepje gelijkgezinden naar het federale parlement afgezakt. Hij neemt hij nl Leterme kwalijk dat die op het salon van Genève wel met de mensen van Audi is gaan praten, maar niet met de Europese boss van Opel, Nick Reilly, die 50 meter verder stond op datzelfde salon. Leuk om mee te maken: een ruzie tussen belgicisten (een oude tegen een nieuwe) over een probleem in Vlaanderen, waar Leterme het probleem al meteen doorschoof naar "buddy" Kris Peeters, die niét in Genève was. Delegeren blijft een kunst!
Geert Wilders heeft zijn afspraak met de Nederlandse kiezers niet gemist. In de twee plaatsen waar zijn partij opkwam tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, Almere en Den Haag, werd ze respectievelijk de nummer één en twee. Het wordt nu even wachten wat het zal worden op 9 juni, bij de nationale verkiezingen, maar de kans is groot dat zijn PVV ook daar een serieuze rol zal worden toegedicht. Daarmee is in Nederland de trend gezet. Ook bij onze noorderburen zijn er steeds meer mensen die het zat zijn, dat hun land wordt ingepalmd door economische gelukzoekers uit de hele wereld en dat er daar categorieën bij zijn, de moslims wel bepaald, die dan nog eens willen vertellen hoe het er allemaal aan toe zou moeten gaan. Uitgerekend in een tijd waarin er langs alle kanten bespaard moet worden (in Nederland wordt daar - in tegenstelling tot ons landje - echt werk van gemaakt), zou men geld moeten wegsmijten aan de opvang van mensen die hier helemaal niet thuishoren. Dat laatste geldt ook voor België, waar zopas bekend werd dat de Staat de laatste vier maanden 200.000 euro extra geld heeft moeten geven aan nep asielzoekers die door Fedasil niet onder konden worden geplaatst. De 500 euro per persoon per nacht die vanwege de rechtbanken wordt opgelegd zijn er mede de oorzaak van dat de toestroom van dat volkje overhand toeneemt. En dat alles in een land met een staatsschuld om U tegen te zeggen, waarvan blijkt dat twee derde niets te maken heeft met de crisis, maar gewoon structureel is. Hopelijk opent het succes van Wilders ook hier de ogen van de ingedommelde massa, die nog steeds gelooft in het "goed bestuur" van CD&V en de obstakelpolitiek van de francofonen. Wilders heeft in Nederland alvast het voordeel dat hij daar au sérieux wordt genomen en er tegen hem (nog?) geen cordon sanitaire wordt ingesteld zoals dat onze achterlijke contreien het geval is.
Papá Daerden, alias kameraad Porsche, blijft in de actualiteit. Deze keer niet met zijn "witteboek" of "groeneboek", maar met zijn revisorenkantoor dat hij indertijd voor een dikke zeven miljoen euro aan zoonlief doorgaf. Zoonlief die trouwens ook in de politiek zit. Bij de Daerdens snijdt het mes aan alle kanten. Over de werking van Daerdens revisorenkantoor zijn er al lang klachten i.v.m. een soort monopolie dat hij in Wallonië heeft over het controleren van jaarlijkse bedrijfsrekeningen. Er werd en wordt daarbij aan belangenvermenging gedaan dat het niet meer om aan te zien is. Er zouden verschillende strafrechterlijke inbreuken zijn gepleegd en men schat het bedrag van de zo "scheef geslagen" sommen op niet minder dan twintig miljoen euro. Niet slecht voor een familiebedrijf dat beweert op te komen voor het Waalse proletariaat en dat ondertussen reeds zeven maal van naam is veranderd... Zowel de regering Leterme, waarvan Daerden deel uitmaakt, als zijn partij, de in België almachtige PS, blijven achter Daerden staan en verwijzen naar het werk dat het gerecht in deze zaak moet doen. Dat gerecht is echter alleen nog maar met een "opsporingsonderzoek" gestart. De Belgische justitie kennende, kan men zich voorstellen, dat dit nog járen kan duren. Er is echter één lichtpunt. Zowel bij het gerecht, bij de kranten als bij een serie politici is ondertussen nl een lijvig dossier van enkele honderden bladzijden over het reilen en zeilen van papá en fils Daerden aanbeland. Daarin zou niets nieuws staan, maar het heeft in elk geval het voordeel dat er straks niemand zou komen vertellen "das man es nicht gewußt hat". De belangrijkste reden waarom Daerden, voorlopig althans, buiten schot blijft, is dat de man door zijn dossierkennis m.b.t. de meeste Waalse overheidsinstellingen en -organisaties, veel te veel af weet van allerlei malversaties die er de laatste decennia in Wallonië hebben plaatsgevonden. Wat men nu probeert te doen is de man zijn vel te redden door hem zijn termijn bij de regering Leterme II te laten uitdoen om hem dan, in 2011, stilletjes te kunnen afvoeren. Tenzij hij natuurlijk de clown blijft uithangen en zelf munitie blijft aandragen...
Morgen, woensdag, begint in Rabat het proces in beroep tegen Abdelkader Belliraj, de man die daar vorig jaar veroordeeld werd tot levenslange opsluiting wegens het leiden van een terroristische organisatie die het plaatselijke regime wilde omverwerpen. Dat hij morgen in beroep kan gaan, is in elk geval al een pluspunt voor de Marokkaanse justitie. Die laat daarmee zien dat het toch de normale rechtelijke regels volgt, iets wat in moslimlanden niet altijd evident lijkt, zeker niet voor westerlingen, die steeds meer de indruk geven dat criminelen hier alleen maar rechten hebben, geen plichten. Iets wat waarschijnlijk wél verschilt met onze rechtsregels, is de manier waarop men in Marokko criminelen overhoort. Zo bleek die Belliraj tijdens zijn verhoor bekend te hebben informant te zijn geweest van de Belgische staatsveiligheid en - nog straffer - betrokken te zijn geweest bij niet minder dan zes politieke moorden in het Brusselse in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ondertussen zegt de beklaagde, dat alle bekentenissen, die hij toen heeft afgelegd, gebeurden onder marteling en herroept hij alles. Over die tot nu toe onopgehelderde moorden heeft hij echter zoveel details gegeven, dat het niet anders kan zijn dan dat hij er inderdaad bij betrokken was. Als hij het dan toch niet zelf zou gedaan hebben, zou hij tenminste namen kunnen geven van wie er wél bij was, maar dat doet hij dan lekker niet*. De (Gentse) advocaat van Belliraj heeft nu niemand minder dan watje De Clerck gedagvaard. Hij wil dat die hem een kopie van de zes strafdossiers bezorgt, waarbij zijn cliënt wordt verdacht. Op de rechtbank in Rabat zijn die kopieën er echter al sinds vorig jaar, toen de advocaat van een joods slachtoffer ze daar gedeponeerd heeft. Het wordt nergens gezegd of geschreven, maar mijn idee van deze zaak blijft, dat Belliraj, vermoedelijk bij de inderdaad plaats gevonden folteringen, de moorden in België, waarvan hij zeker afweet, heeft bekend in de hoop daardoor naar België uitgewezen te worden. De Belgische gevangenissen zijn paradijzen t.o.v. van die in Marokko en misschien geraakt hij er hier wel sneller uit, via de wet Lejeune of door gewoon te ontsnappen, zoals dat hier meer gebeurt (en niet gestraft wordt). En wat met die Belgische staatsveiligheid? Wel, daarover zwijgt men als vermoord. Ze gaan nu wel een onderzoekscommissie naar Marokko sturen. Zo'n leuk reisje is altijd meegenomen. Ondertussen zal het verdict in beroep wel bekend zijn. Belliraj komt daar nooit meer levend uit de gevangenis. Wie het niet gelooft, moet maar eens de Vlaamse film "De Hel van Tanger" gaan zien. Wijlen Pierre Stukken heeft het allemaal meegemaakt. De man is later gestorven door een ziekte die hij daar had opgelopen...
* Bij de moorden in Brussel waren dus waarschijnlijk nog andere personen betrokken, die hier misschien nog gewoon vrij rondlopen. Enkele daarvan zijn reeds door onze justitie ondervraagd, maar niemand is aangehouden...
Het is me wat met die Carrefour affaire. Natuurlijk is het erg dat zoveel mensen hun job verliezen en nog veel meer in onzekerheid blijven over hun toekomst. Toch is alles niet zo somber als het eruit ziet. De meeste mensen die bij Carrefour zullen moeten vertrekken, hebben veel kans een ander soortgelijk werk te vinden. Er zullen natuurlijk verworven rechten verloren gaan en velen zullen (misschien tijdelijk) loonverlies leiden, maar hun situatie is helemaal niet zo uitzichtloos als deze van bv de werknemers van Opel Antwerpen, mocht die laatste zaak echt sluiten. Als de mensen niet meer bij Carrefour terecht kunnen, zullen ze naar andere grootwarenhuizen gaan, waar men dan toch weer volk zal moeten aannemen. De vraag is maar, wat de vakbonden nog gaan verzinnen. Alles platleggen is één zaak, of ze daarmee hun mensen een goede dienst bewijzen, is een andere. Deze week zou, hopelijk, uitsluitsel moeten brengen. De alternatieven voor Carrefour zijn in de eerste plaats Delhaize en Colruyt. Van deze laatste firma wordt gezegd dat ze Vlaams is. Officieel is ze dat ook, maar ze etaleert zich steeds meer als een Belgisch grootwarenhuis (door o.m. reclame te maken met de Belgische vlag), zodat we om die redenen even goed elders kunnen gaan winkelen. Wijzelf winkelen bij Carrefour, om de eenvoudige reden dat we er een korting krijgen van 4% als we op donderdag gaan. Op jaarbasis is dat eens serieuze besparing. Delhaize mag dan wat hipper zijn, ze zijn er wel (iets) duurder. Iedereen zal het daarmee wel niet eens zijn, maar persoonlijk vind ik heel die heisa om Carrefour en de andere grootwarenhuizen helemaal niet zo erg als het wordt voorgesteld. Het zijn de productiehuizen en de hoofdzetels die we hier moeten houden, niet de kruideniers.
In de hoop haar gezicht te redden in de onverkwikkelijke zaak van de veiligheid op het spoor, had de federale regering er niet beter op gevonden dan een herdenkingsplechtigheid te houden in wat men tegenwoordig, in verbasterd Vlaams, de "Bozar" noemt ("Paleis voor Schone Kunsten" was te ingewikkeld voor een interloctueel zoals Bertje Anciaux). Die herdenking was eerder gepland in de plaats waar de treinramp van Buizingen gebeurde en dit op aanvraag van de burgemeester van Halle, maar werd door de regeringstop hooghartig afgewimpeld omdat, houdt u vast, "die in Vlaanderen lag en de meeste slachtoffers Franstaligen waren". Mochten er in Vlaanderen nog simpele zielen zijn die nog altijd denken dat Onkelinx, Milquet en Co het in deze federale regering niét voor het zeggen hebben, dan weten ze bij deze hoe laat het daar is. De plechtigheid werd dus naar Brussel overgeplaatst. Er werden zo'n zevenhonderd familieleden van de slachtoffers uitgenodigd. Daarvan kwam echter nog geen tien procent opdagen, waarmee die mensen duidelijk lieten weten dat ze niet zinnens waren als decor te dienen voor een establishment dat zelf mede aan de oorsprong ligt van het falen van de NMBS. Dezelfde partijen, die nu mede de regering Leterme II uitmaken (plus dan de SP.a) zijn immers al enkele decennia aan de macht en dragen mede de verantwoordelijkheid van het falen bij onze spoorwegen. Voor nieuwe spoorwegstations was er geld (in Luik alleen heeft dat station 450 miljoen euro gekost!), voor een garantie op veiligheid niet. Dat alles, terwijl de NMBS de meest gesubsidieerde spoorwegmaatschappij van Europa is. Ze krijgt van de staat 32 eurocent per passagier per kilometer. In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, is dat slechts 15 cent, maar daar hebben ze al wel 40 jaar een sluitend veiligheidssysteem op alle spoorlijnen. Dat het wegblijven van de familieleden wel degelijk iets met een dégout tegen de Belgische politiek te maken had, bewees trouwens het feit dat er de avond voordien toch ook een wake was in Halle, waarop 500 mensen opdaagden. De verenigde Belgische politiek zat er in de "Bozar" dan ook verweesd bij. Het leek eerder een beschuldigdenbank in een tribunaal dat daar zat. Jammer voor de hulpdiensten, die terecht verdienden in de bloementjes te worden gezet, maar door het falen van de overheid er een wrange nasmaak aan zullen overhouden. --- In de marge van bovenstaande nog dit: Nadat staatssecretaris voor mobiliteit Étienne Schouppe de vorige dagen flink wat kritiek had gekregen, omdat hij destijds de grote baas was bij de NMBS toen het opzetten van een veiligheidssysteem werd stopgezet, kreeg de man nu opeens felicitaties omdat hij een nieuwe regeling had uitgewerkt voor het opstijgen en landen van de vliegtuigen in Zaventem. Schouppe heeft nl het warm water weer uitgevonden! De regeling, die hij nu getroffen heeft, werd en wordt over de hele wereld gebruikt - nl steeds opstijgen en landen tegen de windrichting in - en was ook bij ons al in voege vóór groene verpleegster Durant de wereld op zijn kop zette. Het enige verschil met vroeger is, dat er één uitzondering is, nl die voor de vluchten over de Noordrand, die bijna hetzelfde blijven. Die Noordrand ligt toch wel in Vlaanderen zeker, waarmee meteen duidelijk is, waarom de francofonen in de federale regering er meteen mee akkoord gingen...
Deze week stond er in de kranten een artikel over een rust- en verzorgingstehuis in de buurt van Eeklo, dat zich gespecialiseerd heeft in de opvang van jonge dementerenden. Onder "jonge" verstaat men mensen tussen 30 en 60 jaar, waarbij dus de dementie nog niets te maken heeft met een hoge ouderdom. Misschien zou men daar best een plaatsje vrij houden voor streekgenoot Guy Verhofstadt, want die man vertoont echt tekenen van waanzin. Eerst was er de vergelijking van het Franse identiteitsdebat met de regering van Vichy, die onder Wereldoorlog II collaboreerde met de Duitsers. Daarna schoffeerde hij zo'n beetje heel Europa, toen hij stelde dat een eigen identiteit in het ergste geval kan leiden tot Auschwitz toestanden. Daarbij maakt hij zowat iedereen, die een beetje nationaal gevoel heeft, uit voor nazi, fascist, racist (schrappen wat eventueel niet past). Enfin, een nationale identiteit is voor het genie uit Gent zowat een soort crimineel gedrag. Verhofstadt, wiens haring in Europa niet braadt, is gewoon de trappers kwijt. Hij is trouwens niet de enige uit dat Europees parlement die zich in die toestand bevindt. Wat die Britse euroscepticus Nigel Farage, van de United Kingdom Independence Party, er deze week uitkraamde, was er ook ver naast. En dat voor een inwoner van dat land waar men zich zo graag "gentleman" noemt. Men zou zowaar nog gaan supporteren voor Haiku Herman. Die man mag dan inderdaad een droogstoppel zijn, dat is nog geen reden om hem op zo'n manier te beledigen ("het charisma van een natte dweil en het uitzicht van een beambte"). Waar Farage wél gelijk in had, was in de uitspraak dat België een non-land is, geen echt land dus. Dat klopt. België is een kunstmatige constructie die zijn grenzen heeft bereikt. Met een torenhoge staatsschuld, een begroting die niet meer in evenwicht geraakt, met de hoogste belastingen en de laagste pensioenen en uitkeringen, met onveilige treinen en kapotte wegen wordt dit land inderdaad vroeg of laat het Griekenland aan de Noordzee. Om dat te weten hadden we Farage niet nodig. Dat Leterme daartegen is gaan protesteren bij de voorzitter van de scheldbarak, sorry: het Europese parlement, is verloren moeite. Diezelfde Leterme zou er beter voor zorgen dat dit land eindelijk eens echt hervormd wordt. Iets wat hij ooit beloofde n.a.v. de federale verkiezingen van 2007, maar waaraan hij liever niet meer herinnerd wordt.
Mijn vrouw en ik zijn gisteravond naar de opera geweest ... in de bioscoop. Dit is een nieuwe trend die zich al voor het tweede seizoen voordoet. Eenmaal per maand kan men een echte, hele klassieke opera meemaken, die doorgestraald wordt vanuit de grootste operahuizen van Europa. Men moet zich niet speciaal opmaken, men vindt de filmzaal in de eigen omgeving, kan er meestal nog gratis parkeren en betaalt 15 euro de man/vrouw (60-plussers 12 euro), glas champagne tijdens de pauze inbegrepen. Vorig seizoen werden in Vlaanderen zo'n 340.000 tickets voor dergelijke operavoorstellingen verkocht en dat zal dit jaar niet anders zijn. Vergeet niet, dat men dan niet alleen grote opera's te zien en te horen krijgt, maar ook grote zangers. De voorstelling, die wij gisteren meemaakten, was die van Don Carlo van Verdi, een lange opera van meer dan vier uur (zonder de pauzes) en die kwam uit het Teatro alla Scala van Milaan. Het was de openingsvoorstelling van het seizoen 2008/2009, die wij al op Tv gezien hadden (op Arte), maar die toch veel beter uit de verf kwam in de cinemazaal, waar men echt het idee heeft de vertoning live bij te wonen. Beter zelfs, want men krijgt er regelmatig close-ups die men in een zaal niet kan meemaken. Nu moet het lukken dat wij tien dagen eerder ook de Franse (en originele) versie van dezelfde opera gezien hadden in het Antwerpse operagebouw. Dat werd een belevenis, maar niet in de positieve zin. We kregen achtereenvolgens verschillende scènes te zien, waarin de acteurs nu weer gekleed waren in de zestiende-eeuwse klederdracht, dan weer in de kledij van de dag van vandaag. Het ballet werd wel door het (zeer goede) orkest gespeeld, maar wat we te zien kregen was een pantomime, gespeeld door de vijf hoofdacteurs, iets dat helemaal niets te maken had met het verhaal, noch met de tijdsgeest. Tijdens de pauze kwam VTM royalty-watcher Kathy Pauwels ons nog verrassen met de aankondiging dat de koning van Spanje met zijn echtgenote en zijn gevolg de opera zouden bezoeken. Dat bleek tenslotte te gaan om dezelfde hoofdacteurs, die dus helemaal niet te tijd kregen op even op adem te komen (in een zo lang durende opera). Het resultaat was één grote chaos, waarbij een deel van het publiek niet eens meer op zijn plaats zat toen het hoogtepunt van het stuk, de koningskroning, plaats greep. Kortom, dit was geen opera, maar een circus. Misschien zijn ook daar wel liefhebbers voor, geef mij toch maar the right stuff. De opera in de cinema stond dan ook torenhoog boven het circus in de opera.
