Op het salon van Genève werd de A1 voorgesteld, het nieuwe kleine wagentje van Audi, dat in de vroegere VW-fabriek van Vorst (nu Audi-Brussel) zal gemaakt worden. Federaal premier Leterme was van de partij om het feit eens extra onder de aandacht te brengen. De fabriek zal in de komende maanden vierhonderd nieuwe (zij het tijdelijke) banen scheppen, wat in deze droeve crisistijden altijd is meegenomen. Nu maar hopen, dat die A1 ook verkocht geraakt, iets waarover ik persoonlijk mijn grootste twijfels heb. Ondergetekende is nl de trotse eigenaar van een A2, het vroegere "kleintje" van Audi. Ik kocht het op het autosalon van 2004, waar het goedkoper was dan de toen nieuwe Golf, nl zo'n kleine 17.000 euro. De wagen heeft een aluminium carrosserie, ABS, een elektronische airco en verwarming, centrale vergrendeling, elektrische ruggensteun, enfin, zowat alles wat ook een grote Audi destijds had. Ondanks het feit dat de A2 een prachtwagen was (en is), werd hij in de zomer van 2007 uit productie genomen en de fabriek, waar het voertuig gemaakt werd, werd gesloten. Dat laatste risico loopt Audi-Brussel nu ook. De nieuwe A1 zal zo'n kleine 16.000 euro kosten en moet concurreren met o.a. de Citroën C2 en de Fiat 500. Qua prijs een onmogelijke zaak, waarbij nog komt dat Audi zelf toegeeft dat 80% van de A1 kopers van buiten haar eigen cliënteel zal moeten komen. Daar wringt het schoentje. Als men dat al niet deed voor de A2, zal men dat ook niet doen voor de A1. Daar komt nog bij dat de Duitse schrootpremie niet meer geldt, waarbij een deel potentiële A1 kopers had kunnen zitten. Als de A1, na waarschijnlijk een goede start, daarna zal blijken niet verkocht te geraken, omdat Audi zelf daar geen cliënteel voor heeft, dan riskeert Audi-Brussel opgedoekt te worden, zoals dat ook met het productiehuis van de A2 is gebeurd. --- In de marge van bovenstaande nog dit: Rudi Kennis, ex-communist en vuurrode ABVV-délegué, was met een groepje gelijkgezinden naar het federale parlement afgezakt. Hij neemt hij nl Leterme kwalijk dat die op het salon van Genève wel met de mensen van Audi is gaan praten, maar niet met de Europese boss van Opel, Nick Reilly, die 50 meter verder stond op datzelfde salon. Leuk om mee te maken: een ruzie tussen belgicisten (een oude tegen een nieuwe) over een probleem in Vlaanderen, waar Leterme het probleem al meteen doorschoof naar "buddy" Kris Peeters, die niét in Genève was. Delegeren blijft een kunst!
Geert Wilders heeft zijn afspraak met de Nederlandse kiezers niet gemist. In de twee plaatsen waar zijn partij opkwam tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, Almere en Den Haag, werd ze respectievelijk de nummer één en twee. Het wordt nu even wachten wat het zal worden op 9 juni, bij de nationale verkiezingen, maar de kans is groot dat zijn PVV ook daar een serieuze rol zal worden toegedicht. Daarmee is in Nederland de trend gezet. Ook bij onze noorderburen zijn er steeds meer mensen die het zat zijn, dat hun land wordt ingepalmd door economische gelukzoekers uit de hele wereld en dat er daar categorieën bij zijn, de moslims wel bepaald, die dan nog eens willen vertellen hoe het er allemaal aan toe zou moeten gaan. Uitgerekend in een tijd waarin er langs alle kanten bespaard moet worden (in Nederland wordt daar - in tegenstelling tot ons landje - echt werk van gemaakt), zou men geld moeten wegsmijten aan de opvang van mensen die hier helemaal niet thuishoren. Dat laatste geldt ook voor België, waar zopas bekend werd dat de Staat de laatste vier maanden 200.000 euro extra geld heeft moeten geven aan nep asielzoekers die door Fedasil niet onder konden worden geplaatst. De 500 euro per persoon per nacht die vanwege de rechtbanken wordt opgelegd zijn er mede de oorzaak van dat de toestroom van dat volkje overhand toeneemt. En dat alles in een land met een staatsschuld om U tegen te zeggen, waarvan blijkt dat twee derde niets te maken heeft met de crisis, maar gewoon structureel is. Hopelijk opent het succes van Wilders ook hier de ogen van de ingedommelde massa, die nog steeds gelooft in het "goed bestuur" van CD&V en de obstakelpolitiek van de francofonen. Wilders heeft in Nederland alvast het voordeel dat hij daar au sérieux wordt genomen en er tegen hem (nog?) geen cordon sanitaire wordt ingesteld zoals dat onze achterlijke contreien het geval is.
Papá Daerden, alias kameraad Porsche, blijft in de actualiteit. Deze keer niet met zijn "witteboek" of "groeneboek", maar met zijn revisorenkantoor dat hij indertijd voor een dikke zeven miljoen euro aan zoonlief doorgaf. Zoonlief die trouwens ook in de politiek zit. Bij de Daerdens snijdt het mes aan alle kanten. Over de werking van Daerdens revisorenkantoor zijn er al lang klachten i.v.m. een soort monopolie dat hij in Wallonië heeft over het controleren van jaarlijkse bedrijfsrekeningen. Er werd en wordt daarbij aan belangenvermenging gedaan dat het niet meer om aan te zien is. Er zouden verschillende strafrechterlijke inbreuken zijn gepleegd en men schat het bedrag van de zo "scheef geslagen" sommen op niet minder dan twintig miljoen euro. Niet slecht voor een familiebedrijf dat beweert op te komen voor het Waalse proletariaat en dat ondertussen reeds zeven maal van naam is veranderd... Zowel de regering Leterme, waarvan Daerden deel uitmaakt, als zijn partij, de in België almachtige PS, blijven achter Daerden staan en verwijzen naar het werk dat het gerecht in deze zaak moet doen. Dat gerecht is echter alleen nog maar met een "opsporingsonderzoek" gestart. De Belgische justitie kennende, kan men zich voorstellen, dat dit nog járen kan duren. Er is echter één lichtpunt. Zowel bij het gerecht, bij de kranten als bij een serie politici is ondertussen nl een lijvig dossier van enkele honderden bladzijden over het reilen en zeilen van papá en fils Daerden aanbeland. Daarin zou niets nieuws staan, maar het heeft in elk geval het voordeel dat er straks niemand zou komen vertellen "das man es nicht gewußt hat". De belangrijkste reden waarom Daerden, voorlopig althans, buiten schot blijft, is dat de man door zijn dossierkennis m.b.t. de meeste Waalse overheidsinstellingen en -organisaties, veel te veel af weet van allerlei malversaties die er de laatste decennia in Wallonië hebben plaatsgevonden. Wat men nu probeert te doen is de man zijn vel te redden door hem zijn termijn bij de regering Leterme II te laten uitdoen om hem dan, in 2011, stilletjes te kunnen afvoeren. Tenzij hij natuurlijk de clown blijft uithangen en zelf munitie blijft aandragen...
Morgen, woensdag, begint in Rabat het proces in beroep tegen Abdelkader Belliraj, de man die daar vorig jaar veroordeeld werd tot levenslange opsluiting wegens het leiden van een terroristische organisatie die het plaatselijke regime wilde omverwerpen. Dat hij morgen in beroep kan gaan, is in elk geval al een pluspunt voor de Marokkaanse justitie. Die laat daarmee zien dat het toch de normale rechtelijke regels volgt, iets wat in moslimlanden niet altijd evident lijkt, zeker niet voor westerlingen, die steeds meer de indruk geven dat criminelen hier alleen maar rechten hebben, geen plichten. Iets wat waarschijnlijk wél verschilt met onze rechtsregels, is de manier waarop men in Marokko criminelen overhoort. Zo bleek die Belliraj tijdens zijn verhoor bekend te hebben informant te zijn geweest van de Belgische staatsveiligheid en - nog straffer - betrokken te zijn geweest bij niet minder dan zes politieke moorden in het Brusselse in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ondertussen zegt de beklaagde, dat alle bekentenissen, die hij toen heeft afgelegd, gebeurden onder marteling en herroept hij alles. Over die tot nu toe onopgehelderde moorden heeft hij echter zoveel details gegeven, dat het niet anders kan zijn dan dat hij er inderdaad bij betrokken was. Als hij het dan toch niet zelf zou gedaan hebben, zou hij tenminste namen kunnen geven van wie er wél bij was, maar dat doet hij dan lekker niet*. De (Gentse) advocaat van Belliraj heeft nu niemand minder dan watje De Clerck gedagvaard. Hij wil dat die hem een kopie van de zes strafdossiers bezorgt, waarbij zijn cliënt wordt verdacht. Op de rechtbank in Rabat zijn die kopieën er echter al sinds vorig jaar, toen de advocaat van een joods slachtoffer ze daar gedeponeerd heeft. Het wordt nergens gezegd of geschreven, maar mijn idee van deze zaak blijft, dat Belliraj, vermoedelijk bij de inderdaad plaats gevonden folteringen, de moorden in België, waarvan hij zeker afweet, heeft bekend in de hoop daardoor naar België uitgewezen te worden. De Belgische gevangenissen zijn paradijzen t.o.v. van die in Marokko en misschien geraakt hij er hier wel sneller uit, via de wet Lejeune of door gewoon te ontsnappen, zoals dat hier meer gebeurt (en niet gestraft wordt). En wat met die Belgische staatsveiligheid? Wel, daarover zwijgt men als vermoord. Ze gaan nu wel een onderzoekscommissie naar Marokko sturen. Zo'n leuk reisje is altijd meegenomen. Ondertussen zal het verdict in beroep wel bekend zijn. Belliraj komt daar nooit meer levend uit de gevangenis. Wie het niet gelooft, moet maar eens de Vlaamse film "De Hel van Tanger" gaan zien. Wijlen Pierre Stukken heeft het allemaal meegemaakt. De man is later gestorven door een ziekte die hij daar had opgelopen...
* Bij de moorden in Brussel waren dus waarschijnlijk nog andere personen betrokken, die hier misschien nog gewoon vrij rondlopen. Enkele daarvan zijn reeds door onze justitie ondervraagd, maar niemand is aangehouden...
Het is me wat met die Carrefour affaire. Natuurlijk is het erg dat zoveel mensen hun job verliezen en nog veel meer in onzekerheid blijven over hun toekomst. Toch is alles niet zo somber als het eruit ziet. De meeste mensen die bij Carrefour zullen moeten vertrekken, hebben veel kans een ander soortgelijk werk te vinden. Er zullen natuurlijk verworven rechten verloren gaan en velen zullen (misschien tijdelijk) loonverlies leiden, maar hun situatie is helemaal niet zo uitzichtloos als deze van bv de werknemers van Opel Antwerpen, mocht die laatste zaak echt sluiten. Als de mensen niet meer bij Carrefour terecht kunnen, zullen ze naar andere grootwarenhuizen gaan, waar men dan toch weer volk zal moeten aannemen. De vraag is maar, wat de vakbonden nog gaan verzinnen. Alles platleggen is één zaak, of ze daarmee hun mensen een goede dienst bewijzen, is een andere. Deze week zou, hopelijk, uitsluitsel moeten brengen. De alternatieven voor Carrefour zijn in de eerste plaats Delhaize en Colruyt. Van deze laatste firma wordt gezegd dat ze Vlaams is. Officieel is ze dat ook, maar ze etaleert zich steeds meer als een Belgisch grootwarenhuis (door o.m. reclame te maken met de Belgische vlag), zodat we om die redenen even goed elders kunnen gaan winkelen. Wijzelf winkelen bij Carrefour, om de eenvoudige reden dat we er een korting krijgen van 4% als we op donderdag gaan. Op jaarbasis is dat eens serieuze besparing. Delhaize mag dan wat hipper zijn, ze zijn er wel (iets) duurder. Iedereen zal het daarmee wel niet eens zijn, maar persoonlijk vind ik heel die heisa om Carrefour en de andere grootwarenhuizen helemaal niet zo erg als het wordt voorgesteld. Het zijn de productiehuizen en de hoofdzetels die we hier moeten houden, niet de kruideniers.
In de hoop haar gezicht te redden in de onverkwikkelijke zaak van de veiligheid op het spoor, had de federale regering er niet beter op gevonden dan een herdenkingsplechtigheid te houden in wat men tegenwoordig, in verbasterd Vlaams, de "Bozar" noemt ("Paleis voor Schone Kunsten" was te ingewikkeld voor een interloctueel zoals Bertje Anciaux). Die herdenking was eerder gepland in de plaats waar de treinramp van Buizingen gebeurde en dit op aanvraag van de burgemeester van Halle, maar werd door de regeringstop hooghartig afgewimpeld omdat, houdt u vast, "die in Vlaanderen lag en de meeste slachtoffers Franstaligen waren". Mochten er in Vlaanderen nog simpele zielen zijn die nog altijd denken dat Onkelinx, Milquet en Co het in deze federale regering niét voor het zeggen hebben, dan weten ze bij deze hoe laat het daar is. De plechtigheid werd dus naar Brussel overgeplaatst. Er werden zo'n zevenhonderd familieleden van de slachtoffers uitgenodigd. Daarvan kwam echter nog geen tien procent opdagen, waarmee die mensen duidelijk lieten weten dat ze niet zinnens waren als decor te dienen voor een establishment dat zelf mede aan de oorsprong ligt van het falen van de NMBS. Dezelfde partijen, die nu mede de regering Leterme II uitmaken (plus dan de SP.a) zijn immers al enkele decennia aan de macht en dragen mede de verantwoordelijkheid van het falen bij onze spoorwegen. Voor nieuwe spoorwegstations was er geld (in Luik alleen heeft dat station 450 miljoen euro gekost!), voor een garantie op veiligheid niet. Dat alles, terwijl de NMBS de meest gesubsidieerde spoorwegmaatschappij van Europa is. Ze krijgt van de staat 32 eurocent per passagier per kilometer. In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, is dat slechts 15 cent, maar daar hebben ze al wel 40 jaar een sluitend veiligheidssysteem op alle spoorlijnen. Dat het wegblijven van de familieleden wel degelijk iets met een dégout tegen de Belgische politiek te maken had, bewees trouwens het feit dat er de avond voordien toch ook een wake was in Halle, waarop 500 mensen opdaagden. De verenigde Belgische politiek zat er in de "Bozar" dan ook verweesd bij. Het leek eerder een beschuldigdenbank in een tribunaal dat daar zat. Jammer voor de hulpdiensten, die terecht verdienden in de bloementjes te worden gezet, maar door het falen van de overheid er een wrange nasmaak aan zullen overhouden. --- In de marge van bovenstaande nog dit: Nadat staatssecretaris voor mobiliteit Étienne Schouppe de vorige dagen flink wat kritiek had gekregen, omdat hij destijds de grote baas was bij de NMBS toen het opzetten van een veiligheidssysteem werd stopgezet, kreeg de man nu opeens felicitaties omdat hij een nieuwe regeling had uitgewerkt voor het opstijgen en landen van de vliegtuigen in Zaventem. Schouppe heeft nl het warm water weer uitgevonden! De regeling, die hij nu getroffen heeft, werd en wordt over de hele wereld gebruikt - nl steeds opstijgen en landen tegen de windrichting in - en was ook bij ons al in voege vóór groene verpleegster Durant de wereld op zijn kop zette. Het enige verschil met vroeger is, dat er één uitzondering is, nl die voor de vluchten over de Noordrand, die bijna hetzelfde blijven. Die Noordrand ligt toch wel in Vlaanderen zeker, waarmee meteen duidelijk is, waarom de francofonen in de federale regering er meteen mee akkoord gingen...
Deze week stond er in de kranten een artikel over een rust- en verzorgingstehuis in de buurt van Eeklo, dat zich gespecialiseerd heeft in de opvang van jonge dementerenden. Onder "jonge" verstaat men mensen tussen 30 en 60 jaar, waarbij dus de dementie nog niets te maken heeft met een hoge ouderdom. Misschien zou men daar best een plaatsje vrij houden voor streekgenoot Guy Verhofstadt, want die man vertoont echt tekenen van waanzin. Eerst was er de vergelijking van het Franse identiteitsdebat met de regering van Vichy, die onder Wereldoorlog II collaboreerde met de Duitsers. Daarna schoffeerde hij zo'n beetje heel Europa, toen hij stelde dat een eigen identiteit in het ergste geval kan leiden tot Auschwitz toestanden. Daarbij maakt hij zowat iedereen, die een beetje nationaal gevoel heeft, uit voor nazi, fascist, racist (schrappen wat eventueel niet past). Enfin, een nationale identiteit is voor het genie uit Gent zowat een soort crimineel gedrag. Verhofstadt, wiens haring in Europa niet braadt, is gewoon de trappers kwijt. Hij is trouwens niet de enige uit dat Europees parlement die zich in die toestand bevindt. Wat die Britse euroscepticus Nigel Farage, van de United Kingdom Independence Party, er deze week uitkraamde, was er ook ver naast. En dat voor een inwoner van dat land waar men zich zo graag "gentleman" noemt. Men zou zowaar nog gaan supporteren voor Haiku Herman. Die man mag dan inderdaad een droogstoppel zijn, dat is nog geen reden om hem op zo'n manier te beledigen ("het charisma van een natte dweil en het uitzicht van een beambte"). Waar Farage wél gelijk in had, was in de uitspraak dat België een non-land is, geen echt land dus. Dat klopt. België is een kunstmatige constructie die zijn grenzen heeft bereikt. Met een torenhoge staatsschuld, een begroting die niet meer in evenwicht geraakt, met de hoogste belastingen en de laagste pensioenen en uitkeringen, met onveilige treinen en kapotte wegen wordt dit land inderdaad vroeg of laat het Griekenland aan de Noordzee. Om dat te weten hadden we Farage niet nodig. Dat Leterme daartegen is gaan protesteren bij de voorzitter van de scheldbarak, sorry: het Europese parlement, is verloren moeite. Diezelfde Leterme zou er beter voor zorgen dat dit land eindelijk eens echt hervormd wordt. Iets wat hij ooit beloofde n.a.v. de federale verkiezingen van 2007, maar waaraan hij liever niet meer herinnerd wordt.
Mijn vrouw en ik zijn gisteravond naar de opera geweest ... in de bioscoop. Dit is een nieuwe trend die zich al voor het tweede seizoen voordoet. Eenmaal per maand kan men een echte, hele klassieke opera meemaken, die doorgestraald wordt vanuit de grootste operahuizen van Europa. Men moet zich niet speciaal opmaken, men vindt de filmzaal in de eigen omgeving, kan er meestal nog gratis parkeren en betaalt 15 euro de man/vrouw (60-plussers 12 euro), glas champagne tijdens de pauze inbegrepen. Vorig seizoen werden in Vlaanderen zo'n 340.000 tickets voor dergelijke operavoorstellingen verkocht en dat zal dit jaar niet anders zijn. Vergeet niet, dat men dan niet alleen grote opera's te zien en te horen krijgt, maar ook grote zangers. De voorstelling, die wij gisteren meemaakten, was die van Don Carlo van Verdi, een lange opera van meer dan vier uur (zonder de pauzes) en die kwam uit het Teatro alla Scala van Milaan. Het was de openingsvoorstelling van het seizoen 2008/2009, die wij al op Tv gezien hadden (op Arte), maar die toch veel beter uit de verf kwam in de cinemazaal, waar men echt het idee heeft de vertoning live bij te wonen. Beter zelfs, want men krijgt er regelmatig close-ups die men in een zaal niet kan meemaken. Nu moet het lukken dat wij tien dagen eerder ook de Franse (en originele) versie van dezelfde opera gezien hadden in het Antwerpse operagebouw. Dat werd een belevenis, maar niet in de positieve zin. We kregen achtereenvolgens verschillende scènes te zien, waarin de acteurs nu weer gekleed waren in de zestiende-eeuwse klederdracht, dan weer in de kledij van de dag van vandaag. Het ballet werd wel door het (zeer goede) orkest gespeeld, maar wat we te zien kregen was een pantomime, gespeeld door de vijf hoofdacteurs, iets dat helemaal niets te maken had met het verhaal, noch met de tijdsgeest. Tijdens de pauze kwam VTM royalty-watcher Kathy Pauwels ons nog verrassen met de aankondiging dat de koning van Spanje met zijn echtgenote en zijn gevolg de opera zouden bezoeken. Dat bleek tenslotte te gaan om dezelfde hoofdacteurs, die dus helemaal niet te tijd kregen op even op adem te komen (in een zo lang durende opera). Het resultaat was één grote chaos, waarbij een deel van het publiek niet eens meer op zijn plaats zat toen het hoogtepunt van het stuk, de koningskroning, plaats greep. Kortom, dit was geen opera, maar een circus. Misschien zijn ook daar wel liefhebbers voor, geef mij toch maar the right stuff. De opera in de cinema stond dan ook torenhoog boven het circus in de opera.
"Ik kijk niet uit naar de verkiezingen: ik vind dat geen aangename periode, ik zou liever gewoon doorwerken". Bovenstaande quote komt van Patrick Janssens, tot 2012 nog burgemeester van Antwerpen. Het typeert de man voluit: het liefst van al zou hij de rest van zijn carrière burgemeester blijven zonder verkiezingen te moeten houden. Stijl vroegere Oostblok en landen zoals Venezuela, Cuba en Noord-Korea. Dat zich vastklampen aan de macht was ook de drijfveer, waarom Janssens en zijn partij de bocht van 180 graden namen in het Oosterweelproject. Hoe het Antwerpen verder zal vergaan zal hem worst wezen, zolang hij de touwtjes maar in handen kan houden. Het "Schoon Verdiep", stupid! Ondertussen is er in het Oosterweel debacle een nieuw voorstel gekomen van de zgz stRaten generaal, een samenvoegsel van notabelen en technici, die het misschien goed voor hebben, maar die enkele essentiële punten uit de discussie (letterlijk) links laten liggen: - Elk compleet nieuw project vertraagt de verkeersdiscussie rond Antwerpen met minstens tien jaar (het BAM project loopt al meer dan 15 jaar). - Het nu nieuw voorgestelde project, met liefst zes (kleine) tunnels zal nóg een pak geld meer kosten dan de Lange Wapperbrug en dit alles in een periode waarin openbaar geld steeds schaarser wordt. Er zijn voor het Antwerpse verkeersdilemma maar twee oplossingen: - Het Lange Wapperproject, al dan niet lichtjes aangepast. - Het inschakelen van de Liefkeshoektunnel met enkele aanpassingen, en - indien mogelijk - het doortrekken van de E34 van Ranst naar Kontich. Alle andere voorstellen lossen de problemen niet op en zullen er alleen voor zorgen dat de motor van Vlaanderens economie en de uitbouw van zijn logistiek - het enige dat ons garanties biedt voor een economische toekomst - stil zullen vallen. Als Janssens en zijn partij het daar, om zuiver electorale redenen, niet mee eens zijn, dan moet de Vlaamse regering het maar zonder hen stellen. Er zijn genoeg alternatieven. Het laatste wat Vlaanderen kan hebben, is dat zijn toekomst gehypothekeerd zou worden door de ambities van een would-be dictator.
Vergeet de quote van VBO-topman Leysen, dat België het Griekenland aan de Noordzee dreigt te worden. België wordt nl niet het Griekenland, maar de Balkan aan de Noordzee. Sinds 19 december 2009 stelt de Europese Unie zijn grenzen open voor de inwoners van Servië, Montenegro en Macedonië. Een visum is voor hen sindsdien niet meer nodig. Als gevolg daarvan zijn er in dezelfde maand al een deel etnische Albanezen, vooral uit de grensstreek tussen Servië en Macedonië, naar hier afgezakt. Ze werden in Brussel opgevangen in hotels en kregen er maaltijdcheques. Meer was er niet nodig om dit goede nieuws meteen uit te dragen naar de achterblijvers in de Balkan. Ze willen nu allemaal naar hier komen, waar ze onderdak en uitkeringen verwachten. Er zijn er die hun huis, veestapel en juwelen verkopen en dan met de hele familie vertrekken naar het nieuwe luilekkerland, België. De kans dat die economische gelukzoekers hier officieel zullen kunnen blijven, is miniem. Dit neemt niet weg dat de plaatselijke ngo's en andere vluchtelingenorganisaties (de gespecialiseerde advocatenbureaus niet vergeten) hun uiterste best zullen doen om zoveel mogelijk van die mensen hier een zgz "menswaardig bestaan" te garanderen. Als hun "asielaanvraag", die niets met asiel te maken heeft, zou worden afgewezen, dan blijven ze waarschijnlijk toch hier rondhangen en is de kans groot dat heel wat van die nieuwe gelukzoekers hier in de criminaliteit terecht komen. Binnen de huidige criminaliteit in België is het percentage uit de Balkanlanden nu reeds flink vertegenwoordigd. En wat doet onze staatssecretaris voor migratie, Wathelet Jr? Wel, hij "werkt er aan", zoals watje De Clerck "werkt" aan het gerechtelijk probleem en kameraad Porsche aan dat van de pensioenen. Met rustige vastheid tot aan de verkiezingen van 2011 en dan "na ons de zondvloed".
Op het proces over de gasramp van Gellingen werd feitelijk geen enkele echte straf uitgesproken. De weinigen die er wél een kregen, kregen die met opschorting, voorwaardelijk dus. De gasleidingen lagen te hoog, het materiaal van de aannemer was veel te zwaar, er werd een verkeerde gaskraan dichtgedraaid, de burgemeester was niet te vinden en had geen plaatsvervanger aangeduid, het adres van de zaak die in de lucht vloog was bij de plaatselijke brandweer niet bekend en ga zo maar voort. Allemaal onschuldig, min of meer, mijnheer pastoor... Op de hoorzitting met de drie kopstukken van de NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische Syndicaten), was het van hetzelfde. Een veiligheidsprogramma opgeschort in de jaren tachtig, daarna een Europees plan in de mottenbalen gestopt, dan een eigen plan waaraan men nog steeds "werkt" (lijkt wel watje De Clerck). De heren durfden zelfs nog te zeggen, dat het bij ons beter werkt dan in het buitenland (een verhaaltje zoals dat in de stijl over de begrotingen en de staatsschuld) en dat terwijl men weet dat we qua veiligheid op het spoor minstens tien jaar achter lopen op dat buitenland en dat het nog ettelijke jaren zal duren alvorens we met gerust gemoed nog de trein kunnen nemen... De Brusselse rechtbank heeft vorige week dan het hele Fortis dossier terug naar af verwezen. De gebruikelijke procedurefouten maken dat het zal moeten worden overgedaan in Luik. Toch zou het niets aan de zaak zelf veranderen, zodat dit in feite allemaal kosten op het sterfhuis zijn (cfr zaak Habran, maar die dan in tegengestelde richting: van Luik naar Brussel). En dan zouden we het nog kunnen hebben over de KB-Lux zaak, die - na tien jaar - is afgevoerd en deze van Beaulieu, die al twintig jaar aansleept en waarvan men nu al weet dat ze op een sisser zal uitlopen. Al die gerechtelijke miserie is het gevolg van een archaïsche gerechtsstructuur (uit de tijd van Napoleon) en een overvloed aan steeds meer nieuwe wetten, reglementen en regeltjes, waardoor de huidige rechters geen overzicht meer hebben over het geheel. Gespecialiseerde advocaten, die elk een "niche" hebben gevonden, doen met die rechters dan ook wat ze willen. Zij weten alles van een stukje rechtspraak, de rechters weten slechts een beetje van alles. In het België van vandaag komt het er dan ook op aan een goede advocaat te vinden. Niet de rechtvaardigheid maar de advocaat bepalen hier de uitkomst van de rechtszaken.
De krokusvakantie zit erop en deze week zou de nationale en regionale politiek moeten hervat worden. Het belooft vuurwerk te worden, al moeten we er ons ook niet veel over voorstellen (tenzij misschien bij LDD). Een hele rits voorstellen en plannen, die de laatste weken gemaakt werden, riskeren immers de klassieke doofpot in te geraken. - I.v.m. de veiligheid op de spoorlijnen, n.a.v. de ramp in Buizingen, is Vervotje al komen vertellen dat een oplossing nog niet voor morgen is. We lopen 40 jaar achter op het vergelijkbare Nederland en 10 jaar op het zes keer grotere Frankrijk en dat zal zo nog een tijdje blijven duren. Volgens Vervotje heeft de NMBS nl geen trein teveel en zou men er uit circulatie moeten halen, wat de dienstregeling overhoop zou halen. Vraag is maar wat er hier het belangrijkste is: de uurregeling of de veiligheid? - I.v.m. de pensioenen heeft "papa" Daerden gezegd dat iedereen straks 3 jaar langer zal moeten werken, terwijl 65 jaar de maximum leeftijd voor het op pensioen gaan zou blijven. Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom bij de denktank Itinera Institute, geeft Daerden daarin gelijk. Alleen voegt hij er aan toe, dat we dan slechts verder kunnen tot 2020 en dat is niet zo ver meer af. Voor een echte oplossing zou men zeven jaar langer moeten werken ofwel de drie jaar die Daerden nu stelt, maar dan met een veertigurenweek. Nog afgezien van het feit of dat laatste überhaupt realiseerbaar is, blijft het de vraag of de eerste doelstelling van kameraad Porsche, die drie jaar, straks ook echt zal worden vastgelegd in e.o.a. wet... - I.v.m. Justitie zal watje De Clerck morgen met een rits voorstellen afkomen, waarbij weinig concreets te rapen valt. Er zijn nu inderdaad 500 geïnterneerden verhuisd naar Tilburg, maar er zijn nog altijd minstens 1500 plaatsen tekort in de Belgische gevangenissen. De oude gevangenis van Tongeren is inderdaad in gebruik gesteld voor het herbergen van jeugddelinquenten, maar dat is nog altijd te weinig (gelukkig gaan er daar regelmatig lopen, zodat er toch wat ruimte komt!). Er zijn inderdaad 500 enkelbanden bijgekomen, maar de vraag is of die allemaal wel degelijk gecontroleerd worden. Als men leest dat zelfs een crimineel die een politieagent heeft doodgeschoten, na minder dan een derde van zijn straf al zo'n enkelband krijgt, dan kan men zich daarbij de grootste vragen stellen. Er is inderdaad een akkoord met Marokko om staatsburgers van dat land hun straf daar te laten uitzitten, maar in de praktijk komt daar niets van in huis, o.m. omdat die buitenlandse criminelen daar zelf toestemming zouden voor moeten geven! Kortom, ook met de "humane" aanpak van watje De Clerck blijft in dit het land de perceptie van straffeloosheid heersen. - I.v.m. het tekort op de Belgische begroting en de staatsschuld blijft men halsstarrig vermijden te praten over welke staatshervorming ook, waarbij er ook eens over besparingen van de staatsstructuur zou gepraat worden. Het blijft een belachelijke zaak, dat ook bv Guy Quaden van de nationale bank nog maar eens verwees naar het feit dat we het beter zouden doen dan de ons omliggende landen. Dat is pure hypocrisie voor een land dat zo stilaan schulden heeft die even hoog zijn als zijn bbp. Kortom, eerst was er de rustige vastheid, nu is er de roestige vadsigheid. Het ontwaken zou wel eens ontnuchterend kunnen zijn.
De Nederlandse regering is tenslotte toch gevallen. Jan-Peter Balkenende heeft het ontslag van zijn regering aan de koningin aangeboden en die zal ze wel aanvaarden zeker? Het mens was trouwens ook weer met (ski)vakantie, net zoals onze Albert, die terug moest komen na de treinramp. Balkenende IV ligt er dus en dat is misschien wel goed nieuws, ook voor de rest van Europa. De man heeft trouwens met geen enkele van zijn vier regeringen de rit volledig kunnen uitdoen. Met de PvdA liep het al langer niet goed en de rel over Afghanistan was tenslotte de druppel die de emmer deed overlopen. Over drie maanden zullen er reeds verkiezingen zijn in Nederland en tussendoor zijn er daar ook nog eens gemeenteraadsverkiezingen. Dit maar om aan te tonen dat het niet alleen bij ons geregeld gebeurt en dat de mensen die hier altijd maar staan te roepen over samenvallende verkiezingen soms maar eens naar het buitenland moeten kijken. Daar gebeurt dat ook, maar zeurt men er niet over. Zowel de partij van Balkenende (CDA) als die van Wouter Bos (PvdA) riskeren bij de volgende verkiezingen veel van hun pluimen te gaan verliezen. Als de peilingen enigzins kloppen, zou het wel eens kunnen dat de PVV, de partij van de spraakmakende Geert Wilders de grootste wordt in Nederland. Het Pim Fortuyn effect is daar nooit ver weg geweest en het wordt dan ook uitkijken wat er daar zal gebeuren. Een ruk naar rechts én een lik op stuk beleid t.o.v. de ook in Nederland steeds groter worden instroom van economische gelukzoekers, zou er wel eens voor kunnen zorgen dat ook bij ons de rechtse partijen er baat bij zullen krijgen. In Nederland is men, in tegenstelling tot bij ons, steeds openlijk blijven debatteren, met álle partijen en zonder het achterlijke cordon sanitair, dat hier nog steeds bestaat. Tenslotte nog dit: persoonlijk ben ook ik van mening dat we onze soldaten weg moeten halen uit Afghanistan en andere soortgelijke landen. Het is toch te gek, dat onze jongens daar hun leven moeten riskeren, terwijl een deel van de Afghanen het eigen land ontvlucht, naar Europa komt en wij ze hier moeten onderhouden. Laat ze hun eigen problemen maar eens zelf oplossen.
De drie musketiers zijn terug. Ze heten nu Verhofstadt, Michel Sr, Claes en Dehaene. De mannen van Paars Plus. Net zoals bij Alexandre Dumas zijn ze met zijn vieren. Ze strijden nu voor het verwijderen van alle kernbommen uit Europa. De wereld moet kernbommenvrij worden. Obama heeft het gezegd. Jammer voor hen en voor heel wat van die brave zielen die in de utopie geloven, heeft Obama al zoveel gezegd, maar nog niets verwezenlijkt. Niet in eigen land, niet erbuiten. Alle kernbommen weg uit Europa is zo een van die utopische wensen. De Europese gevestigde kernmachten: Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland zullen het zeker niet doen. Zij zijn Julius Caesar's uitspraak niet vergeten: *"Als je vrede wil, bereid je dan voor op de oorlog". Buiten de drie vernoemde landen zijn er nog China en de States die over kernwapens beschikken, maar ook landen zoals Pakistan en India én meer dan waarschijnlijk ook Noord-Korea en Israel. Dat laatste land geeft het officieel niet toe, maar zal niet aarzelen zo'n bommen te gebruiken, mocht Iran er ooit ook bezitten en/of gebruiken. En dan zal het spel op de wagen zitten, niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook bij ons. Ook in de jaren tachtig van de voorbije eeuw kwam vooral links op straat om het stationeren van kernwapens in Europa aan te klagen. De dreiging met die wapens heeft er wel mede voor gezorgd, dat er een einde kwam aan de koude oorlog. Sinds 1945 leeft Europa in vrede (als we de Balkan even mogen vergeten) en zijn er ook geen kernwapens meer ingezet. Er blijft ons nu de keuze: een (kern)stok achter de deur houden en die vrede bestendigen of het risico lopen straks afgedreigd te zullen worden door landen die wél kernbommen behouden en die het met onze pacificatienormen niet zo nauw zullen nemen.
Dit had een rustige krokusvakantieweek moeten worden, ook in de politiek. Waarom zouden Kris en Co anders op "duurzame" snoepreis zijn gegaan? Het is helemaal anders uitgedraaid. Niet alleen wegens de kritiek op de onnodige reis naar Californië, maar ook om een aantal andere gebeurtenissen: - Er was de domme uitval van het blauw konijn op Sarkozy, die meer dan door iets anders was ingegeven door de benoeming van Haiku Herman, die er mede door Sarkozy was doorgeduwd, terwijl hij - Verhofstadt dus - vroeger werd weggestemd. - In Knack verscheen er een interview met Boudewijn Bouckaert, de man achter de liberale denktank Nova Civitas en de éminence grise van Lijst Dedecker. Bouckaert vindt dat er een liberale hergroepering nodig is en stelt voor dat te doen na de volgende federale verkiezingen van 2011. Daarmee ondergraaft hij helemaal de geloofwaardigheid van Deckerkens partij, voor zover dat nog nodig was. Sinds het geval Vijnck was het immers duidelijk dat de hoofdmoot van de nieuwe partij bestaat uit poenpakkers, overlopers en onbekwamen. De gunstige peilingen bleken er allemaal naast te zitten en de kans is inderdaad groot dat LDD volgende keer de kiesdrempel niet haalt. Wie bv als echte liberaal voor LDD gestemd had, zie ik zo maar niet terug naar de oude Open VLD stal terugkeren. Hetzelfde geldt voor de velen die geloofden dat het hier om een nieuwe Vlaamsvoelende partij ging. Alleen al het feit dat Dedecker vanaf het begin zei bereid te zijn eventueel mee in een Belgische regering te stappen, toonde al aan dat hij bereid was principes te verloochenen. Een eventuele terugkeer van LDD naar VLD zal die laatste partij zeker niet Vlaamsvoelender maken. - Zoals in 2009 Dedecker hoog scoorde in de peilingen, zo doet dat nu de N-VA van Bartje De Wever. Vraag is alleen maar, of die niet dezelfde weg op zal gaan, zeker mocht het met B-H/V de verkeerde kant uitgaan, hetgeen met een zekere J.L.Dehaene zo goed als zeker is. - De partijvoorzitster van die Dehaene, "Marijanus" Thyssen, heeft nog maar eens haar januskop laten zien, toen ze in Le Soir vertelde dat haar partij wel degelijk een staatshervorming wil, terwijl ze pas op de nieuwjaarsrecepties nog vertelde dat het enige wat voorlopig telde de economie was. In hetzelfde Soir artikel had madame Thyssen het ook nog over het samenwerkingsfederalisme van Leterme II. Ze noemde dat, in 't Frans, "fédéralisme de collaboration". Letterlijk vertaald : "collaboratiefederalisme"! Ze zal het zo wel niet bedoeld hebben, maar zo is het inderdaad. - Tenslotte is er nu een politiek spelletje Zwarte Pieten bezig om te zien wie de schuld zal krijgen van de vreselijke treinramp in Buizingen. Wel, de schuldige is de Belgische NMBS, staatsbedrijf, volledig mismeesterd door de traditionele politieke partijen en de vakbonden. Als men weet dat men in Nederland al sinds einde jaren zestig een sluitend veiligheidssysteem heeft (en in Frankrijk sinds de eeuwwisseling), dan kan men daaruit alleen maar uit besluiten dat het hier om schuldig verzuim gaat. Niet van één persoon, maar van een heel systeem dat nooit fatsoenlijk gewerkt heeft en het ook nooit zal doen zolang de politiek en de vakbonden het daar voor het zeggen hebben. Kortom, het was me wel een vakantieweekje. Men zou nog vergeten dat het carnaval is geweest.
Vlaams minister-president Kris Peeters heeft even geluk gehad. Met vice Lieten en een hele schare op reis door Californië, dreigde hij nu vrijdag het overleg van de Europese ministers van industrie over de crisis in de auto-industrie te missen. Op die dag stond nl een bezoek gepland aan niemand minder dan gouverneur Arnold Schwarzenegger. Gelukkig heeft zijn gezond verstand (of was het iemand anders?) hem tijdig gewaarschuwd dat hem dat zuur zou opbreken. Kris zal er dus vrijdag bij zijn in Brussel en niet meer in "the sunny state". Zijn taak wordt daar overgenomen door Ingrid Lieten, die hopelijk indruk zal kunnen maken op de ex bodybuilder. Deze laatste kan haar misschien eens vertellen, dat California zo goed als failliet is. Het kan daar best vergeleken worden met België, want ook Californië heeft al staatseigendommen moeten verkopen om de begroting te redden. Het verschil met hier is, dat het ze niet opnieuw heeft gehuurd aan een veelvoud, zoals destijds Vande La het heeft gedaan. Verder heeft Schwarzenegger publieke diensten en ambtenaren moeten schorsen, omdat er gewoon geen geld meer was. Dat alles is mede het gevolg van het afschaffen van een reeks belastingen, waardoor de staat dat geld moest ontberen. Dat afschaffen gebeurde na een referendum. Waar hebben we dat nog gehoord? Peeters en zijn gevolg waren naar Californië getrokken om daar zogezegd te gaan leren van de groene economie en de duurzaamheid. Zou het? Zopas, deze week nog, werd bekend dat een groots zonnepark in Ontario, Canada, zal gerealiseerd worden, niet door Californiërs, maar door Enfinity, een bedrijf uit Waregem. In totaal 150 voetbalvelden groot, voor een totale som van 100 miljoen euro. Op gebied van windmolens in de zee moeten wij van Californië ook al niets leren. Bij mijn weten staan er daar nog geen in de zee zoals bij ons. En of dat alles nog niet genoeg was, liet Obama uitgerekend deze week nog weten, dat de States, in navolging van een hele rits andere landen, ook opnieuw gaan beginnen met de bouw van kerncentrales. Anders krijgt hij zijn klimaatwet nooit gerealiseerd. Zonnepanelen en windmolens zijn een leuke optie, maar kosten teveel voor een land met een grote staatsschuld zoals de USA (én ook België). Eén kerncentrale stoot jaarlijks 16 miljoen ton minder broeikasgassen uit dan een vergelijkbare centrale op steenkool. De VS hebben er op het ogenblik nog 104 die actief zijn. Daarenboven schept de bouw van zo'n centrale voor acht jaar werk voor 3.000 mensen (de Lange Wapper 10.000, voor wie het zou vergeten zijn). Kortom, voor een duurzame economie en energie moet men niet naar Californië reizen. Peeters en Co hadden even goed hier kunnen blijven en naar het carnaval van Aalst kunnen gaan. Tenzij men ervan uit gaat dat het enige tastbare resultaat, een notenfabriek in Vlaanderen met werk voor 100 man, de moeite waard is. Voor de borrelnootjes, misschien?
Wat bezielt Verhofstadt? De oprichter van Belgisch Paars en van de actieve welvaartstaat, die die staat tegenwoordig maar niks meer vindt en nu Europa gaat aanpakken, heeft zwaar uitgehaald naar Frankrijk in 't algemeen en de regering Sarkozy in het bijzonder, omdat men daar, in la douce France, een identiteitsdebat is gaan houden. Voor Verhofstadt is dat vloeken in de kerk, voor zover dat kan voor een ongelovige. Verhofstadt wil nl één Europese eenheidsworst, niet alleen economisch, maar ook politiek. Hij wil dat - op termijn - Basken, Lappen, Roma's en Sicilianen, om er maar enkele op te noemen, allemaal hetzelfde gaan houden van dat ene, nieuwe vaderland dat Europa heet. En dat moet beginnen met de kernlanden, zoals Frankrijk en Duitsland. Dat hij, om zijn mening kracht bij te zetten, er zelfs het collaborerende Franse Vichy regime van de laatste wereldoorlog bij sleurt, is zonder meer choquerend en het blauwe konijn heeft dan ook meteen stuk op lik gekregen. In de eerste plaats van Pierre Kouchner, nota bene een linkse in de rechtse Franse regering, die het had over "Le ridicule tue un peu", variatie op "Le ridicule ne tue pas". Daarbij geeft hij te kennen dat - volgens hem - er iets mis loopt in Verhofstadts binnenkamer. Jean-Pierre Audy, voorzitter van de Franse delegatie van de Europese Volkspartij, vraagt zich af hoe blind Verhofstadt, nota bene de fractieleider van de liberalen in het E.U.-parlement, geworden is om zich te mengen in een intern debat over de soevereiniteit van het Frans volk. Hij vraagt zich af, wat het "Belgische volk" (haakjes van mij) ervan zou vinden als een Frans politicus zich zou bemoeien met de Belgische nationaliteit. De brave man weet niet, dat die laatste nationaliteit niet echt bestaat, tenzij voor lui met exotische namen, voor de Coburgers en voor Manneke Pis. Bij Open VLD waren ze wát blij van de bemoeienissen van Verhofstadt verlost te zijn te zijn. Ze hadden hem al het koosnaampje "Gust" gegeven. Dat wordt voortaan "Gust van de cirque", niet alleen voor Open VLD, maar voor heel Europa. Wie hem de volgende keer bezig ziet in het Europese halfrond, molenwiekend, grote ogen trekkend en met veel pathos zijn discours in diverse talen uitratelend, weet dat de man niet meer au sérieux dient genomen te worden: "tué un peu par le ridicule". Het komt van Kouchner, geneesheer en ex voorzitter van Artsen zonder Grenzen, dus zal het wel waar zijn...
"Het is met het beleid in België zoals met de NMBS. Het gaat niet vooruit en er zijn altijd excuses". Bovenstaande zin komt niet van mij. Ik haalde hem uit een artikel van gisteren in De Standaard, aan de hand van Carl Devos, politoloog verbonden aan de universiteit Gent. Het artikel was geschreven vóór de ramp in Buizingen plaats vond en had feitelijk met de NMBS als zodanig niets te maken. Het ging nl over de inertie van wat Devos "het pruttelkabinet Leterme II" noemt. Het is wel een rake typering van de NMBS, die er door het zware treinongeval van gisteren nog maar eens belabberd uitkomt. De vorige grote ramp in Precot had al aangetoond dat een extra veiligheid meer dan gewenst was in geval een treinbestuurder een stoplicht negeert. Er zou dan ook iets aan gedaan worden, maar dan wel op zijn Belgisch, met kleine stapjes en gespreid over vele jaren. Negen jaar later blijkt nl dat er hier en daar al iets gebeurd is, maar dat feitelijk nog niets degelijk werkt. Er waren vorig jaar zo'n 90 gevallen van negeren van het stoplicht. Gelukkig liep het toen telkens goed af. Niet zo in Buizingen. Zo is de spoorlijn daar wel degelijk beveiligd met het nieuwe systeem, maar niét de treinen die er over rijden. Van geklungel gesproken. 's Avonds was het Vervotje die mocht komen uitleggen hoe het allemaal liep (of beter gezegd: niét liep). Zij was de zoveelste excuus-Truus die we de laatste tijd op het scherm te zien en te horen kregen. Pijnlijk in het geval van Vervotje is het feit dat zij zelf ook tot de vakbondskringen behoort, dezelfde vakbonden die bij de NMBS nog steeds de dienst uitmaken en er mede de oorzaak van zijn dat het bedrijf één grote lome olifant is. Vóór Vervotje hadden we vorige week al een paar keer stresskonijn Crevits op het journaal gehad. Ook zij moest zich in alle mogelijke bochten wringen om te komen verklaren waarom onze wegennet er zo slecht aan toe is. Ook de klucht met het repareren van asfalt met emmer en zwabber, iets dat deed denken aan het vroegere Oostblok, goed voor de volgende Belgenmop. Vóór Crevits was Annemie Turtelboom de revue al gepasseerd o.w.v. de onveiligheid in Brussel, waar ook al geen serieuze remedie wordt toegepast en niet zij maar de Brusselse baronnen, gesteund door de francofone partijen, de wet dicteren. Tenslotte nog de primus inter pares van de excuus-Truus-ministers, "watje" De Clerck, die bijna wekelijks mag komen uitleggen waarom er weer eens iets fout gelopen is bij Justitie en waarom hij daar geen mouw aan lijkt te kunnen passen. Hij eindigt zijn betoog dan ook onveranderlijk met: "Ik werk eraan". Dat zal wel, ja. De Belgische problemen blijven zo escaleren en de problemen eromtrent zullen niet worden opgelost, alleen wat bijgeschaafd ngl de omstandigheden. Zowat iedereen in dit land die zijn hoofd aan de binnenkant gebruikt, weet ondertussen dat België alleen nog te redden is met een drastische staatshervorming. Vermits de francofonen dit echter niet willen (tenzij om hogere belastingen te heffen) en zij het in dit "pruttelkabinet" (dixit Carl Devos) voor het zeggen hebben, zal men eerst moeten wachten tot dit land het Griekenland aan de Noordzee wordt (dixit Thomas Leysen, voorzitter van het "Belgisch" Verbond van Ondernemingen en belgicist!)...
Laurette Onkelinx is niet de enige diva in het dramatische theatergezelschap Leterme II. Er is daar nog een zekere Joëlle Milquet, die zich een stevige reputatie van stoorzender heeft opgebouwd. Sinds de laatste federale verkiezingen is ze zowat overal bij betrokken geweest en is ze vooral opgevallen door het afbreken van alle mogelijke voorstellen vanuit Vlaamse zijde. Dat leverde haar de titel "Madame Non" op en "milquettiseren" werd in Vlaanderen een synoniem voor politieke muggenzifterij. Als Milquet echter zelf met een voorstel afkomt, dan vindt ze het niet meer dan normaal, dat iedereen dat zomaar aanneemt. Dat maakten we al mee half december 2009, toen zij met een nieuw arbeidsplan af kwam, het zoveelste in dit land (men schat dat er al enkele tientallen zijn). Ik noemde het het "Milquettaplan", naar analogie met het vroegere "Rosettaplan" van de andere diva, plan dat ook al op niet veel trok, zeker niet voor Vlaanderen. Het Milquettaplan was ook in eerste instantie gericht op de noden van Wallonië en schrapte de loonsubsidie voor 50-plussers, juist een punt waarvoor de Vlaamse deelregering zich had ingezet. Toen die regering dreigde met het indienen van een belangenconflict, werd de zaak opgehouden. Tijdelijk, zo blijkt nu, want madame Non heeft het nu - twee maanden later - toch zover gekregen dat de federale regering met haar eerste plan akkoord gaat en dat Vlaanderen nog maar eens bij de bok wordt gezet. Het is godgeklaagd dat er in die federale regering een minister van Begroting én een van Pensioenen zitten, die beiden stellen dat we onze mensen langer aan het werk moeten houden, maar dat diezelfde sujetten toch dat plan Milquet mee goedkeuren, waarbij het tegenovergestelde wordt bereikt. Vergeten we niet dat ook de federale CD&V ministers hiermee akkoord zijn gegaan, dat terwijl die partij in de Vlaamse regering ertegen is. De spreidstand van de tsjeven wordt zo hoe langer hoe gevaarlijker. Het is nu nl aan de Vlaamse regering om de Maddens doctrine toe te passen en een belangenconflict in te roepen. Als dat niét gebeurt heeft de Vlaamse meerderheidscoalitie geen reden van bestaan meer.
Het is de laatste week al Onkelinx wat de klok slaat. Onkelinx gaat naar Kongo, Onkelinx wordt opgehemeld door de Amerikaanse ambassadeur, Onkelinx gaat voor "grote hervormingen". Mocht er nog iemand aan twijfelen: de belangrijkste persoon in de huidige federale regering is niet grijze muis Leterme maar Onkelinx, la diva. Tegelijk is het ook haar partij, de PS, die in die regering met een Vlaamse minderheid de lakens uitdeelt. Madame is, op eigen initiatief (ook op eigen kosten?), naar "onze" Kongo geweest en heeft daar, tijdens haar zgz privé-bezoek o.m. een onderhoud gehad met een zekere Kabila. Die man, zou volgens tante Laurette goed zijn dossiers beheersen. Wat ze hem beloofd heeft, zegt ze niet, maar ze gaat alleszins de Belgische regering ertoe aanzetten om Albert II naar de evenaar te sturen om het 50 jarig bestaan van de grootste chaos van Afrika mee te gaan vieren. Meer dan waarschijnlijk zal ze ook wel financiële steun beloofd hebben, geld dat weer zal verdwijnen in de bodemloze vergeetputten van onze vroegere kolonie. Mister Gutman, de excentriekeling die hier Amerikaans ambassadeur speelt, heeft het goed bekeken: de PS is momenteel de belangrijkste partij van dit land en la Onkelinx de belangrijkste persoon in de regering. Alleen - Amerikanen zijn nu eenmaal eenvoudig van geest* - had hij dat niet openbaar mogen zeggen, ook al heeft hij gelijk. Vergeet Leterme. Onkelinx zelf zegt van hem dat het ongelooflijk is wat voor metamorfose die man ondergaan heeft. De 800.000 Vlamingen die ooit voor hem stemden omdat hij een deel van het VB-programma wou realiseren, zijn eraan voor de moeite. Het communautaire zit tegenwoordig in Dehaenes doofpot. Leterme volgt de Van Rompuy strategie: "Wie niets doet, wordt bevorderd". Leterme is nu 100% belgicist geworden en dat kan Onkelinx alleen maar waarderen. De Standaard, niet toevallig De Standaard, zette Onkelinx op de eerste bladzijde van haar laatste weekeindeditie. Met daarbij groot nieuws: ze zegt dat het tijd is voor grote veranderingen. Gaat la Onkelinx de weg op van Brouckie? Heeft zij (eindelijk) het licht gezien? Vergeet het maar. Wat Onkelinx wil, is dat er vers geld moet komen, extra geld dat de lege Belgische staatskas niet heeft. Dat betekent dus nieuwe belastingen en dat voor een land dat al op nummer drie staat in het Europa der belastingen. Als het aan Onkelinx ligt, staan we binnenkort dus in die rangschikking op nummer één, ook al omdat de nummers één en twee (Zweden en Denemarken) al enkele jaren hun belastingen aan het reduceren zijn. Het is trouwens opmerkelijk dat België niet vernoemd wordt als het gaat om armlastige landen in Europa. Men spreekt alleen over de "pigs" (let erop, dat de tweede "i" verdwenen is: Ierland is er - na draconische besparingen - uitgevallen). Nochtans heeft ook België een staatsschuld die de 100% van het bbp bereikt. Waarom komt er dan geen aanval op bv de Belgische staatsbons? Wel, doodeenvoudig omdat wij een land van spaarders zijn. Ondanks alles zijn de Belgen - en zeker de Vlamingen - nog betrekkelijk rijk en daarbij grote spaarders. Wie dat niet gelooft, moet maar eens de Tv-programma's over huizen volgen op VTM en Vitaya. België heeft een "toekomstige terugbetalingscapaciteit", zoals dat heet. Als het land straks het extra geld nodig heeft, waar Onkelinx op zinspeelt, dan zal ze het halen bij de eigen burgers. Bv door de enorme hoeveelheid spaargelden meer te belasten of door de burgers aan te sporen tot het kopen van staatsbons, waarmee de staatsschuld kan worden afgelost/uitgesteld (schrappen wat niet best uit komt). Kortom, als Onkelinx haar zin krijgt en CD&V en Open VLD haar gehoorzaam blijven volgen, dan zal Jan met de Pet de staatsschulden zelf mogen betalen. Het woord "besparen" staat niet in Laurette's woordenboek. Dat is misschien goed voor de Ieren, maar niet voor de Belgen en zeker niet voor onze francofonen die het parasiteren al 180 jaar gewend zijn.
* Wie dat niet gelooft, moet maar eens het boek "The Ugly American" lezen. Dat is geschreven door een Amerikaans diplomaat en gaat over de Amerikaanse politiek van het einde der vorige eeuw, maar is nog steeds actueel voor wat de Amerikaanse mentaliteit betreft.
