"Ik kijk niet uit naar de verkiezingen: ik vind dat geen aangename periode, ik zou liever gewoon doorwerken". Bovenstaande quote komt van Patrick Janssens, tot 2012 nog burgemeester van Antwerpen. Het typeert de man voluit: het liefst van al zou hij de rest van zijn carrière burgemeester blijven zonder verkiezingen te moeten houden. Stijl vroegere Oostblok en landen zoals Venezuela, Cuba en Noord-Korea. Dat zich vastklampen aan de macht was ook de drijfveer, waarom Janssens en zijn partij de bocht van 180 graden namen in het Oosterweelproject. Hoe het Antwerpen verder zal vergaan zal hem worst wezen, zolang hij de touwtjes maar in handen kan houden. Het "Schoon Verdiep", stupid! Ondertussen is er in het Oosterweel debacle een nieuw voorstel gekomen van de zgz stRaten generaal, een samenvoegsel van notabelen en technici, die het misschien goed voor hebben, maar die enkele essentiële punten uit de discussie (letterlijk) links laten liggen: - Elk compleet nieuw project vertraagt de verkeersdiscussie rond Antwerpen met minstens tien jaar (het BAM project loopt al meer dan 15 jaar). - Het nu nieuw voorgestelde project, met liefst zes (kleine) tunnels zal nóg een pak geld meer kosten dan de Lange Wapperbrug en dit alles in een periode waarin openbaar geld steeds schaarser wordt. Er zijn voor het Antwerpse verkeersdilemma maar twee oplossingen: - Het Lange Wapperproject, al dan niet lichtjes aangepast. - Het inschakelen van de Liefkeshoektunnel met enkele aanpassingen, en - indien mogelijk - het doortrekken van de E34 van Ranst naar Kontich. Alle andere voorstellen lossen de problemen niet op en zullen er alleen voor zorgen dat de motor van Vlaanderens economie en de uitbouw van zijn logistiek - het enige dat ons garanties biedt voor een economische toekomst - stil zullen vallen. Als Janssens en zijn partij het daar, om zuiver electorale redenen, niet mee eens zijn, dan moet de Vlaamse regering het maar zonder hen stellen. Er zijn genoeg alternatieven. Het laatste wat Vlaanderen kan hebben, is dat zijn toekomst gehypothekeerd zou worden door de ambities van een would-be dictator.
Vergeet de quote van VBO-topman Leysen, dat België het Griekenland aan de Noordzee dreigt te worden. België wordt nl niet het Griekenland, maar de Balkan aan de Noordzee. Sinds 19 december 2009 stelt de Europese Unie zijn grenzen open voor de inwoners van Servië, Montenegro en Macedonië. Een visum is voor hen sindsdien niet meer nodig. Als gevolg daarvan zijn er in dezelfde maand al een deel etnische Albanezen, vooral uit de grensstreek tussen Servië en Macedonië, naar hier afgezakt. Ze werden in Brussel opgevangen in hotels en kregen er maaltijdcheques. Meer was er niet nodig om dit goede nieuws meteen uit te dragen naar de achterblijvers in de Balkan. Ze willen nu allemaal naar hier komen, waar ze onderdak en uitkeringen verwachten. Er zijn er die hun huis, veestapel en juwelen verkopen en dan met de hele familie vertrekken naar het nieuwe luilekkerland, België. De kans dat die economische gelukzoekers hier officieel zullen kunnen blijven, is miniem. Dit neemt niet weg dat de plaatselijke ngo's en andere vluchtelingenorganisaties (de gespecialiseerde advocatenbureaus niet vergeten) hun uiterste best zullen doen om zoveel mogelijk van die mensen hier een zgz "menswaardig bestaan" te garanderen. Als hun "asielaanvraag", die niets met asiel te maken heeft, zou worden afgewezen, dan blijven ze waarschijnlijk toch hier rondhangen en is de kans groot dat heel wat van die nieuwe gelukzoekers hier in de criminaliteit terecht komen. Binnen de huidige criminaliteit in België is het percentage uit de Balkanlanden nu reeds flink vertegenwoordigd. En wat doet onze staatssecretaris voor migratie, Wathelet Jr? Wel, hij "werkt er aan", zoals watje De Clerck "werkt" aan het gerechtelijk probleem en kameraad Porsche aan dat van de pensioenen. Met rustige vastheid tot aan de verkiezingen van 2011 en dan "na ons de zondvloed".
Op het proces over de gasramp van Gellingen werd feitelijk geen enkele echte straf uitgesproken. De weinigen die er wél een kregen, kregen die met opschorting, voorwaardelijk dus. De gasleidingen lagen te hoog, het materiaal van de aannemer was veel te zwaar, er werd een verkeerde gaskraan dichtgedraaid, de burgemeester was niet te vinden en had geen plaatsvervanger aangeduid, het adres van de zaak die in de lucht vloog was bij de plaatselijke brandweer niet bekend en ga zo maar voort. Allemaal onschuldig, min of meer, mijnheer pastoor... Op de hoorzitting met de drie kopstukken van de NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische Syndicaten), was het van hetzelfde. Een veiligheidsprogramma opgeschort in de jaren tachtig, daarna een Europees plan in de mottenbalen gestopt, dan een eigen plan waaraan men nog steeds "werkt" (lijkt wel watje De Clerck). De heren durfden zelfs nog te zeggen, dat het bij ons beter werkt dan in het buitenland (een verhaaltje zoals dat in de stijl over de begrotingen en de staatsschuld) en dat terwijl men weet dat we qua veiligheid op het spoor minstens tien jaar achter lopen op dat buitenland en dat het nog ettelijke jaren zal duren alvorens we met gerust gemoed nog de trein kunnen nemen... De Brusselse rechtbank heeft vorige week dan het hele Fortis dossier terug naar af verwezen. De gebruikelijke procedurefouten maken dat het zal moeten worden overgedaan in Luik. Toch zou het niets aan de zaak zelf veranderen, zodat dit in feite allemaal kosten op het sterfhuis zijn (cfr zaak Habran, maar die dan in tegengestelde richting: van Luik naar Brussel). En dan zouden we het nog kunnen hebben over de KB-Lux zaak, die - na tien jaar - is afgevoerd en deze van Beaulieu, die al twintig jaar aansleept en waarvan men nu al weet dat ze op een sisser zal uitlopen. Al die gerechtelijke miserie is het gevolg van een archaïsche gerechtsstructuur (uit de tijd van Napoleon) en een overvloed aan steeds meer nieuwe wetten, reglementen en regeltjes, waardoor de huidige rechters geen overzicht meer hebben over het geheel. Gespecialiseerde advocaten, die elk een "niche" hebben gevonden, doen met die rechters dan ook wat ze willen. Zij weten alles van een stukje rechtspraak, de rechters weten slechts een beetje van alles. In het België van vandaag komt het er dan ook op aan een goede advocaat te vinden. Niet de rechtvaardigheid maar de advocaat bepalen hier de uitkomst van de rechtszaken.
De krokusvakantie zit erop en deze week zou de nationale en regionale politiek moeten hervat worden. Het belooft vuurwerk te worden, al moeten we er ons ook niet veel over voorstellen (tenzij misschien bij LDD). Een hele rits voorstellen en plannen, die de laatste weken gemaakt werden, riskeren immers de klassieke doofpot in te geraken. - I.v.m. de veiligheid op de spoorlijnen, n.a.v. de ramp in Buizingen, is Vervotje al komen vertellen dat een oplossing nog niet voor morgen is. We lopen 40 jaar achter op het vergelijkbare Nederland en 10 jaar op het zes keer grotere Frankrijk en dat zal zo nog een tijdje blijven duren. Volgens Vervotje heeft de NMBS nl geen trein teveel en zou men er uit circulatie moeten halen, wat de dienstregeling overhoop zou halen. Vraag is maar wat er hier het belangrijkste is: de uurregeling of de veiligheid? - I.v.m. de pensioenen heeft "papa" Daerden gezegd dat iedereen straks 3 jaar langer zal moeten werken, terwijl 65 jaar de maximum leeftijd voor het op pensioen gaan zou blijven. Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom bij de denktank Itinera Institute, geeft Daerden daarin gelijk. Alleen voegt hij er aan toe, dat we dan slechts verder kunnen tot 2020 en dat is niet zo ver meer af. Voor een echte oplossing zou men zeven jaar langer moeten werken ofwel de drie jaar die Daerden nu stelt, maar dan met een veertigurenweek. Nog afgezien van het feit of dat laatste überhaupt realiseerbaar is, blijft het de vraag of de eerste doelstelling van kameraad Porsche, die drie jaar, straks ook echt zal worden vastgelegd in e.o.a. wet... - I.v.m. Justitie zal watje De Clerck morgen met een rits voorstellen afkomen, waarbij weinig concreets te rapen valt. Er zijn nu inderdaad 500 geïnterneerden verhuisd naar Tilburg, maar er zijn nog altijd minstens 1500 plaatsen tekort in de Belgische gevangenissen. De oude gevangenis van Tongeren is inderdaad in gebruik gesteld voor het herbergen van jeugddelinquenten, maar dat is nog altijd te weinig (gelukkig gaan er daar regelmatig lopen, zodat er toch wat ruimte komt!). Er zijn inderdaad 500 enkelbanden bijgekomen, maar de vraag is of die allemaal wel degelijk gecontroleerd worden. Als men leest dat zelfs een crimineel die een politieagent heeft doodgeschoten, na minder dan een derde van zijn straf al zo'n enkelband krijgt, dan kan men zich daarbij de grootste vragen stellen. Er is inderdaad een akkoord met Marokko om staatsburgers van dat land hun straf daar te laten uitzitten, maar in de praktijk komt daar niets van in huis, o.m. omdat die buitenlandse criminelen daar zelf toestemming zouden voor moeten geven! Kortom, ook met de "humane" aanpak van watje De Clerck blijft in dit het land de perceptie van straffeloosheid heersen. - I.v.m. het tekort op de Belgische begroting en de staatsschuld blijft men halsstarrig vermijden te praten over welke staatshervorming ook, waarbij er ook eens over besparingen van de staatsstructuur zou gepraat worden. Het blijft een belachelijke zaak, dat ook bv Guy Quaden van de nationale bank nog maar eens verwees naar het feit dat we het beter zouden doen dan de ons omliggende landen. Dat is pure hypocrisie voor een land dat zo stilaan schulden heeft die even hoog zijn als zijn bbp. Kortom, eerst was er de rustige vastheid, nu is er de roestige vadsigheid. Het ontwaken zou wel eens ontnuchterend kunnen zijn.
De Nederlandse regering is tenslotte toch gevallen. Jan-Peter Balkenende heeft het ontslag van zijn regering aan de koningin aangeboden en die zal ze wel aanvaarden zeker? Het mens was trouwens ook weer met (ski)vakantie, net zoals onze Albert, die terug moest komen na de treinramp. Balkenende IV ligt er dus en dat is misschien wel goed nieuws, ook voor de rest van Europa. De man heeft trouwens met geen enkele van zijn vier regeringen de rit volledig kunnen uitdoen. Met de PvdA liep het al langer niet goed en de rel over Afghanistan was tenslotte de druppel die de emmer deed overlopen. Over drie maanden zullen er reeds verkiezingen zijn in Nederland en tussendoor zijn er daar ook nog eens gemeenteraadsverkiezingen. Dit maar om aan te tonen dat het niet alleen bij ons geregeld gebeurt en dat de mensen die hier altijd maar staan te roepen over samenvallende verkiezingen soms maar eens naar het buitenland moeten kijken. Daar gebeurt dat ook, maar zeurt men er niet over. Zowel de partij van Balkenende (CDA) als die van Wouter Bos (PvdA) riskeren bij de volgende verkiezingen veel van hun pluimen te gaan verliezen. Als de peilingen enigzins kloppen, zou het wel eens kunnen dat de PVV, de partij van de spraakmakende Geert Wilders de grootste wordt in Nederland. Het Pim Fortuyn effect is daar nooit ver weg geweest en het wordt dan ook uitkijken wat er daar zal gebeuren. Een ruk naar rechts én een lik op stuk beleid t.o.v. de ook in Nederland steeds groter worden instroom van economische gelukzoekers, zou er wel eens voor kunnen zorgen dat ook bij ons de rechtse partijen er baat bij zullen krijgen. In Nederland is men, in tegenstelling tot bij ons, steeds openlijk blijven debatteren, met álle partijen en zonder het achterlijke cordon sanitair, dat hier nog steeds bestaat. Tenslotte nog dit: persoonlijk ben ook ik van mening dat we onze soldaten weg moeten halen uit Afghanistan en andere soortgelijke landen. Het is toch te gek, dat onze jongens daar hun leven moeten riskeren, terwijl een deel van de Afghanen het eigen land ontvlucht, naar Europa komt en wij ze hier moeten onderhouden. Laat ze hun eigen problemen maar eens zelf oplossen.
De drie musketiers zijn terug. Ze heten nu Verhofstadt, Michel Sr, Claes en Dehaene. De mannen van Paars Plus. Net zoals bij Alexandre Dumas zijn ze met zijn vieren. Ze strijden nu voor het verwijderen van alle kernbommen uit Europa. De wereld moet kernbommenvrij worden. Obama heeft het gezegd. Jammer voor hen en voor heel wat van die brave zielen die in de utopie geloven, heeft Obama al zoveel gezegd, maar nog niets verwezenlijkt. Niet in eigen land, niet erbuiten. Alle kernbommen weg uit Europa is zo een van die utopische wensen. De Europese gevestigde kernmachten: Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland zullen het zeker niet doen. Zij zijn Julius Caesar's uitspraak niet vergeten: *"Als je vrede wil, bereid je dan voor op de oorlog". Buiten de drie vernoemde landen zijn er nog China en de States die over kernwapens beschikken, maar ook landen zoals Pakistan en India én meer dan waarschijnlijk ook Noord-Korea en Israel. Dat laatste land geeft het officieel niet toe, maar zal niet aarzelen zo'n bommen te gebruiken, mocht Iran er ooit ook bezitten en/of gebruiken. En dan zal het spel op de wagen zitten, niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook bij ons. Ook in de jaren tachtig van de voorbije eeuw kwam vooral links op straat om het stationeren van kernwapens in Europa aan te klagen. De dreiging met die wapens heeft er wel mede voor gezorgd, dat er een einde kwam aan de koude oorlog. Sinds 1945 leeft Europa in vrede (als we de Balkan even mogen vergeten) en zijn er ook geen kernwapens meer ingezet. Er blijft ons nu de keuze: een (kern)stok achter de deur houden en die vrede bestendigen of het risico lopen straks afgedreigd te zullen worden door landen die wél kernbommen behouden en die het met onze pacificatienormen niet zo nauw zullen nemen.
Dit had een rustige krokusvakantieweek moeten worden, ook in de politiek. Waarom zouden Kris en Co anders op "duurzame" snoepreis zijn gegaan? Het is helemaal anders uitgedraaid. Niet alleen wegens de kritiek op de onnodige reis naar Californië, maar ook om een aantal andere gebeurtenissen: - Er was de domme uitval van het blauw konijn op Sarkozy, die meer dan door iets anders was ingegeven door de benoeming van Haiku Herman, die er mede door Sarkozy was doorgeduwd, terwijl hij - Verhofstadt dus - vroeger werd weggestemd. - In Knack verscheen er een interview met Boudewijn Bouckaert, de man achter de liberale denktank Nova Civitas en de éminence grise van Lijst Dedecker. Bouckaert vindt dat er een liberale hergroepering nodig is en stelt voor dat te doen na de volgende federale verkiezingen van 2011. Daarmee ondergraaft hij helemaal de geloofwaardigheid van Deckerkens partij, voor zover dat nog nodig was. Sinds het geval Vijnck was het immers duidelijk dat de hoofdmoot van de nieuwe partij bestaat uit poenpakkers, overlopers en onbekwamen. De gunstige peilingen bleken er allemaal naast te zitten en de kans is inderdaad groot dat LDD volgende keer de kiesdrempel niet haalt. Wie bv als echte liberaal voor LDD gestemd had, zie ik zo maar niet terug naar de oude Open VLD stal terugkeren. Hetzelfde geldt voor de velen die geloofden dat het hier om een nieuwe Vlaamsvoelende partij ging. Alleen al het feit dat Dedecker vanaf het begin zei bereid te zijn eventueel mee in een Belgische regering te stappen, toonde al aan dat hij bereid was principes te verloochenen. Een eventuele terugkeer van LDD naar VLD zal die laatste partij zeker niet Vlaamsvoelender maken. - Zoals in 2009 Dedecker hoog scoorde in de peilingen, zo doet dat nu de N-VA van Bartje De Wever. Vraag is alleen maar, of die niet dezelfde weg op zal gaan, zeker mocht het met B-H/V de verkeerde kant uitgaan, hetgeen met een zekere J.L.Dehaene zo goed als zeker is. - De partijvoorzitster van die Dehaene, "Marijanus" Thyssen, heeft nog maar eens haar januskop laten zien, toen ze in Le Soir vertelde dat haar partij wel degelijk een staatshervorming wil, terwijl ze pas op de nieuwjaarsrecepties nog vertelde dat het enige wat voorlopig telde de economie was. In hetzelfde Soir artikel had madame Thyssen het ook nog over het samenwerkingsfederalisme van Leterme II. Ze noemde dat, in 't Frans, "fédéralisme de collaboration". Letterlijk vertaald : "collaboratiefederalisme"! Ze zal het zo wel niet bedoeld hebben, maar zo is het inderdaad. - Tenslotte is er nu een politiek spelletje Zwarte Pieten bezig om te zien wie de schuld zal krijgen van de vreselijke treinramp in Buizingen. Wel, de schuldige is de Belgische NMBS, staatsbedrijf, volledig mismeesterd door de traditionele politieke partijen en de vakbonden. Als men weet dat men in Nederland al sinds einde jaren zestig een sluitend veiligheidssysteem heeft (en in Frankrijk sinds de eeuwwisseling), dan kan men daaruit alleen maar uit besluiten dat het hier om schuldig verzuim gaat. Niet van één persoon, maar van een heel systeem dat nooit fatsoenlijk gewerkt heeft en het ook nooit zal doen zolang de politiek en de vakbonden het daar voor het zeggen hebben. Kortom, het was me wel een vakantieweekje. Men zou nog vergeten dat het carnaval is geweest.
Vlaams minister-president Kris Peeters heeft even geluk gehad. Met vice Lieten en een hele schare op reis door Californië, dreigde hij nu vrijdag het overleg van de Europese ministers van industrie over de crisis in de auto-industrie te missen. Op die dag stond nl een bezoek gepland aan niemand minder dan gouverneur Arnold Schwarzenegger. Gelukkig heeft zijn gezond verstand (of was het iemand anders?) hem tijdig gewaarschuwd dat hem dat zuur zou opbreken. Kris zal er dus vrijdag bij zijn in Brussel en niet meer in "the sunny state". Zijn taak wordt daar overgenomen door Ingrid Lieten, die hopelijk indruk zal kunnen maken op de ex bodybuilder. Deze laatste kan haar misschien eens vertellen, dat California zo goed als failliet is. Het kan daar best vergeleken worden met België, want ook Californië heeft al staatseigendommen moeten verkopen om de begroting te redden. Het verschil met hier is, dat het ze niet opnieuw heeft gehuurd aan een veelvoud, zoals destijds Vande La het heeft gedaan. Verder heeft Schwarzenegger publieke diensten en ambtenaren moeten schorsen, omdat er gewoon geen geld meer was. Dat alles is mede het gevolg van het afschaffen van een reeks belastingen, waardoor de staat dat geld moest ontberen. Dat afschaffen gebeurde na een referendum. Waar hebben we dat nog gehoord? Peeters en zijn gevolg waren naar Californië getrokken om daar zogezegd te gaan leren van de groene economie en de duurzaamheid. Zou het? Zopas, deze week nog, werd bekend dat een groots zonnepark in Ontario, Canada, zal gerealiseerd worden, niet door Californiërs, maar door Enfinity, een bedrijf uit Waregem. In totaal 150 voetbalvelden groot, voor een totale som van 100 miljoen euro. Op gebied van windmolens in de zee moeten wij van Californië ook al niets leren. Bij mijn weten staan er daar nog geen in de zee zoals bij ons. En of dat alles nog niet genoeg was, liet Obama uitgerekend deze week nog weten, dat de States, in navolging van een hele rits andere landen, ook opnieuw gaan beginnen met de bouw van kerncentrales. Anders krijgt hij zijn klimaatwet nooit gerealiseerd. Zonnepanelen en windmolens zijn een leuke optie, maar kosten teveel voor een land met een grote staatsschuld zoals de USA (én ook België). Eén kerncentrale stoot jaarlijks 16 miljoen ton minder broeikasgassen uit dan een vergelijkbare centrale op steenkool. De VS hebben er op het ogenblik nog 104 die actief zijn. Daarenboven schept de bouw van zo'n centrale voor acht jaar werk voor 3.000 mensen (de Lange Wapper 10.000, voor wie het zou vergeten zijn). Kortom, voor een duurzame economie en energie moet men niet naar Californië reizen. Peeters en Co hadden even goed hier kunnen blijven en naar het carnaval van Aalst kunnen gaan. Tenzij men ervan uit gaat dat het enige tastbare resultaat, een notenfabriek in Vlaanderen met werk voor 100 man, de moeite waard is. Voor de borrelnootjes, misschien?
Wat bezielt Verhofstadt? De oprichter van Belgisch Paars en van de actieve welvaartstaat, die die staat tegenwoordig maar niks meer vindt en nu Europa gaat aanpakken, heeft zwaar uitgehaald naar Frankrijk in 't algemeen en de regering Sarkozy in het bijzonder, omdat men daar, in la douce France, een identiteitsdebat is gaan houden. Voor Verhofstadt is dat vloeken in de kerk, voor zover dat kan voor een ongelovige. Verhofstadt wil nl één Europese eenheidsworst, niet alleen economisch, maar ook politiek. Hij wil dat - op termijn - Basken, Lappen, Roma's en Sicilianen, om er maar enkele op te noemen, allemaal hetzelfde gaan houden van dat ene, nieuwe vaderland dat Europa heet. En dat moet beginnen met de kernlanden, zoals Frankrijk en Duitsland. Dat hij, om zijn mening kracht bij te zetten, er zelfs het collaborerende Franse Vichy regime van de laatste wereldoorlog bij sleurt, is zonder meer choquerend en het blauwe konijn heeft dan ook meteen stuk op lik gekregen. In de eerste plaats van Pierre Kouchner, nota bene een linkse in de rechtse Franse regering, die het had over "Le ridicule tue un peu", variatie op "Le ridicule ne tue pas". Daarbij geeft hij te kennen dat - volgens hem - er iets mis loopt in Verhofstadts binnenkamer. Jean-Pierre Audy, voorzitter van de Franse delegatie van de Europese Volkspartij, vraagt zich af hoe blind Verhofstadt, nota bene de fractieleider van de liberalen in het E.U.-parlement, geworden is om zich te mengen in een intern debat over de soevereiniteit van het Frans volk. Hij vraagt zich af, wat het "Belgische volk" (haakjes van mij) ervan zou vinden als een Frans politicus zich zou bemoeien met de Belgische nationaliteit. De brave man weet niet, dat die laatste nationaliteit niet echt bestaat, tenzij voor lui met exotische namen, voor de Coburgers en voor Manneke Pis. Bij Open VLD waren ze wát blij van de bemoeienissen van Verhofstadt verlost te zijn te zijn. Ze hadden hem al het koosnaampje "Gust" gegeven. Dat wordt voortaan "Gust van de cirque", niet alleen voor Open VLD, maar voor heel Europa. Wie hem de volgende keer bezig ziet in het Europese halfrond, molenwiekend, grote ogen trekkend en met veel pathos zijn discours in diverse talen uitratelend, weet dat de man niet meer au sérieux dient genomen te worden: "tué un peu par le ridicule". Het komt van Kouchner, geneesheer en ex voorzitter van Artsen zonder Grenzen, dus zal het wel waar zijn...
"Het is met het beleid in België zoals met de NMBS. Het gaat niet vooruit en er zijn altijd excuses". Bovenstaande zin komt niet van mij. Ik haalde hem uit een artikel van gisteren in De Standaard, aan de hand van Carl Devos, politoloog verbonden aan de universiteit Gent. Het artikel was geschreven vóór de ramp in Buizingen plaats vond en had feitelijk met de NMBS als zodanig niets te maken. Het ging nl over de inertie van wat Devos "het pruttelkabinet Leterme II" noemt. Het is wel een rake typering van de NMBS, die er door het zware treinongeval van gisteren nog maar eens belabberd uitkomt. De vorige grote ramp in Precot had al aangetoond dat een extra veiligheid meer dan gewenst was in geval een treinbestuurder een stoplicht negeert. Er zou dan ook iets aan gedaan worden, maar dan wel op zijn Belgisch, met kleine stapjes en gespreid over vele jaren. Negen jaar later blijkt nl dat er hier en daar al iets gebeurd is, maar dat feitelijk nog niets degelijk werkt. Er waren vorig jaar zo'n 90 gevallen van negeren van het stoplicht. Gelukkig liep het toen telkens goed af. Niet zo in Buizingen. Zo is de spoorlijn daar wel degelijk beveiligd met het nieuwe systeem, maar niét de treinen die er over rijden. Van geklungel gesproken. 's Avonds was het Vervotje die mocht komen uitleggen hoe het allemaal liep (of beter gezegd: niét liep). Zij was de zoveelste excuus-Truus die we de laatste tijd op het scherm te zien en te horen kregen. Pijnlijk in het geval van Vervotje is het feit dat zij zelf ook tot de vakbondskringen behoort, dezelfde vakbonden die bij de NMBS nog steeds de dienst uitmaken en er mede de oorzaak van zijn dat het bedrijf één grote lome olifant is. Vóór Vervotje hadden we vorige week al een paar keer stresskonijn Crevits op het journaal gehad. Ook zij moest zich in alle mogelijke bochten wringen om te komen verklaren waarom onze wegennet er zo slecht aan toe is. Ook de klucht met het repareren van asfalt met emmer en zwabber, iets dat deed denken aan het vroegere Oostblok, goed voor de volgende Belgenmop. Vóór Crevits was Annemie Turtelboom de revue al gepasseerd o.w.v. de onveiligheid in Brussel, waar ook al geen serieuze remedie wordt toegepast en niet zij maar de Brusselse baronnen, gesteund door de francofone partijen, de wet dicteren. Tenslotte nog de primus inter pares van de excuus-Truus-ministers, "watje" De Clerck, die bijna wekelijks mag komen uitleggen waarom er weer eens iets fout gelopen is bij Justitie en waarom hij daar geen mouw aan lijkt te kunnen passen. Hij eindigt zijn betoog dan ook onveranderlijk met: "Ik werk eraan". Dat zal wel, ja. De Belgische problemen blijven zo escaleren en de problemen eromtrent zullen niet worden opgelost, alleen wat bijgeschaafd ngl de omstandigheden. Zowat iedereen in dit land die zijn hoofd aan de binnenkant gebruikt, weet ondertussen dat België alleen nog te redden is met een drastische staatshervorming. Vermits de francofonen dit echter niet willen (tenzij om hogere belastingen te heffen) en zij het in dit "pruttelkabinet" (dixit Carl Devos) voor het zeggen hebben, zal men eerst moeten wachten tot dit land het Griekenland aan de Noordzee wordt (dixit Thomas Leysen, voorzitter van het "Belgisch" Verbond van Ondernemingen en belgicist!)...
Laurette Onkelinx is niet de enige diva in het dramatische theatergezelschap Leterme II. Er is daar nog een zekere Joëlle Milquet, die zich een stevige reputatie van stoorzender heeft opgebouwd. Sinds de laatste federale verkiezingen is ze zowat overal bij betrokken geweest en is ze vooral opgevallen door het afbreken van alle mogelijke voorstellen vanuit Vlaamse zijde. Dat leverde haar de titel "Madame Non" op en "milquettiseren" werd in Vlaanderen een synoniem voor politieke muggenzifterij. Als Milquet echter zelf met een voorstel afkomt, dan vindt ze het niet meer dan normaal, dat iedereen dat zomaar aanneemt. Dat maakten we al mee half december 2009, toen zij met een nieuw arbeidsplan af kwam, het zoveelste in dit land (men schat dat er al enkele tientallen zijn). Ik noemde het het "Milquettaplan", naar analogie met het vroegere "Rosettaplan" van de andere diva, plan dat ook al op niet veel trok, zeker niet voor Vlaanderen. Het Milquettaplan was ook in eerste instantie gericht op de noden van Wallonië en schrapte de loonsubsidie voor 50-plussers, juist een punt waarvoor de Vlaamse deelregering zich had ingezet. Toen die regering dreigde met het indienen van een belangenconflict, werd de zaak opgehouden. Tijdelijk, zo blijkt nu, want madame Non heeft het nu - twee maanden later - toch zover gekregen dat de federale regering met haar eerste plan akkoord gaat en dat Vlaanderen nog maar eens bij de bok wordt gezet. Het is godgeklaagd dat er in die federale regering een minister van Begroting én een van Pensioenen zitten, die beiden stellen dat we onze mensen langer aan het werk moeten houden, maar dat diezelfde sujetten toch dat plan Milquet mee goedkeuren, waarbij het tegenovergestelde wordt bereikt. Vergeten we niet dat ook de federale CD&V ministers hiermee akkoord zijn gegaan, dat terwijl die partij in de Vlaamse regering ertegen is. De spreidstand van de tsjeven wordt zo hoe langer hoe gevaarlijker. Het is nu nl aan de Vlaamse regering om de Maddens doctrine toe te passen en een belangenconflict in te roepen. Als dat niét gebeurt heeft de Vlaamse meerderheidscoalitie geen reden van bestaan meer.
Het is de laatste week al Onkelinx wat de klok slaat. Onkelinx gaat naar Kongo, Onkelinx wordt opgehemeld door de Amerikaanse ambassadeur, Onkelinx gaat voor "grote hervormingen". Mocht er nog iemand aan twijfelen: de belangrijkste persoon in de huidige federale regering is niet grijze muis Leterme maar Onkelinx, la diva. Tegelijk is het ook haar partij, de PS, die in die regering met een Vlaamse minderheid de lakens uitdeelt. Madame is, op eigen initiatief (ook op eigen kosten?), naar "onze" Kongo geweest en heeft daar, tijdens haar zgz privé-bezoek o.m. een onderhoud gehad met een zekere Kabila. Die man, zou volgens tante Laurette goed zijn dossiers beheersen. Wat ze hem beloofd heeft, zegt ze niet, maar ze gaat alleszins de Belgische regering ertoe aanzetten om Albert II naar de evenaar te sturen om het 50 jarig bestaan van de grootste chaos van Afrika mee te gaan vieren. Meer dan waarschijnlijk zal ze ook wel financiële steun beloofd hebben, geld dat weer zal verdwijnen in de bodemloze vergeetputten van onze vroegere kolonie. Mister Gutman, de excentriekeling die hier Amerikaans ambassadeur speelt, heeft het goed bekeken: de PS is momenteel de belangrijkste partij van dit land en la Onkelinx de belangrijkste persoon in de regering. Alleen - Amerikanen zijn nu eenmaal eenvoudig van geest* - had hij dat niet openbaar mogen zeggen, ook al heeft hij gelijk. Vergeet Leterme. Onkelinx zelf zegt van hem dat het ongelooflijk is wat voor metamorfose die man ondergaan heeft. De 800.000 Vlamingen die ooit voor hem stemden omdat hij een deel van het VB-programma wou realiseren, zijn eraan voor de moeite. Het communautaire zit tegenwoordig in Dehaenes doofpot. Leterme volgt de Van Rompuy strategie: "Wie niets doet, wordt bevorderd". Leterme is nu 100% belgicist geworden en dat kan Onkelinx alleen maar waarderen. De Standaard, niet toevallig De Standaard, zette Onkelinx op de eerste bladzijde van haar laatste weekeindeditie. Met daarbij groot nieuws: ze zegt dat het tijd is voor grote veranderingen. Gaat la Onkelinx de weg op van Brouckie? Heeft zij (eindelijk) het licht gezien? Vergeet het maar. Wat Onkelinx wil, is dat er vers geld moet komen, extra geld dat de lege Belgische staatskas niet heeft. Dat betekent dus nieuwe belastingen en dat voor een land dat al op nummer drie staat in het Europa der belastingen. Als het aan Onkelinx ligt, staan we binnenkort dus in die rangschikking op nummer één, ook al omdat de nummers één en twee (Zweden en Denemarken) al enkele jaren hun belastingen aan het reduceren zijn. Het is trouwens opmerkelijk dat België niet vernoemd wordt als het gaat om armlastige landen in Europa. Men spreekt alleen over de "pigs" (let erop, dat de tweede "i" verdwenen is: Ierland is er - na draconische besparingen - uitgevallen). Nochtans heeft ook België een staatsschuld die de 100% van het bbp bereikt. Waarom komt er dan geen aanval op bv de Belgische staatsbons? Wel, doodeenvoudig omdat wij een land van spaarders zijn. Ondanks alles zijn de Belgen - en zeker de Vlamingen - nog betrekkelijk rijk en daarbij grote spaarders. Wie dat niet gelooft, moet maar eens de Tv-programma's over huizen volgen op VTM en Vitaya. België heeft een "toekomstige terugbetalingscapaciteit", zoals dat heet. Als het land straks het extra geld nodig heeft, waar Onkelinx op zinspeelt, dan zal ze het halen bij de eigen burgers. Bv door de enorme hoeveelheid spaargelden meer te belasten of door de burgers aan te sporen tot het kopen van staatsbons, waarmee de staatsschuld kan worden afgelost/uitgesteld (schrappen wat niet best uit komt). Kortom, als Onkelinx haar zin krijgt en CD&V en Open VLD haar gehoorzaam blijven volgen, dan zal Jan met de Pet de staatsschulden zelf mogen betalen. Het woord "besparen" staat niet in Laurette's woordenboek. Dat is misschien goed voor de Ieren, maar niet voor de Belgen en zeker niet voor onze francofonen die het parasiteren al 180 jaar gewend zijn.
* Wie dat niet gelooft, moet maar eens het boek "The Ugly American" lezen. Dat is geschreven door een Amerikaans diplomaat en gaat over de Amerikaanse politiek van het einde der vorige eeuw, maar is nog steeds actueel voor wat de Amerikaanse mentaliteit betreft.
In tegenstelling tot wat ik eerst dacht, heeft de Raad van State de klacht van het Pomphuis restaurant tegen het BAM project in Antwerpen dan toch niet ontvankelijk verklaard. Dat misverstand had ik, omdat de auditeur van die Raad dat eerst geadviseerd had. De Raad is de auditeur niet gevolgd, iets wat vrij zelden gebeurt. Daarmee is recht geschied en kan het zo maar niet, dat de eerste de beste hond met een hoed op het algemeen belang kan dwarsbomen. Daarmee ligt de bal nu weer in het kamp van de Vlaamse regering. Als het die regering menens is en ze inderdaad Vlaanderen haar enige grote economische troef niet wil laten kwijtspelen, nl de uitbouw van de logistiek, dan moet er nu worden doorgegaan met het Lange Wapper project, al dan niet aangepast op enkele punten. En het Antwerps referendum? Wel, dat verwierp dat project wel met bijna 60% van de stemmen, maar dat was maar 20% van het totale kiezerskorps. 80% had er geen problemen bij, had er geen interesse voor of stemde tegen. En dan hebben we het alleen over de Antwerpenaren, terwijl de inwoners van de omliggende gemeenten en feitelijk heel de regio, niet eens mochten mee doen. Democratisch is anders. Hét probleem dat zich nu stelt is, dat de partijen, die de meerderheid vormen in de Vlaamse regering, verdeeld zijn. CD&V en N-VA zijn voor, SP.a is tegen*. Naar het schijnt zouden er ook heel wat socialisten vóór de voortzetting van de brug zijn, maar is de heer Patrick Janssens het grote struikelblok. Voor de man, die er al een bocht van 180 graden op heeft zitten in deze zaak, geldt nl maar één criterium, nl de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Of zijn stad en zijn haven straks stikken is voor hem maar bijzaak. De kans wordt nu echter groot dat hij, ofwel het vertrouwen van de eigen partij kwijt speelt (het zijn daar niet allemaal masochisten), ofwel van zijn bevolking. Van de 80% die in oktober niet stemde of tegenstemde, hoeft hij in elk geval niet veel stemmen meer te verwachten. Lange Wapper doet zijn naam alle eer aan en zal, zeker voor Janssens, dé kwelduivel blijven. Symbolischer kon moeilijk.
* Ook de oppositie is verdeeld: Open VLD en LDD zijn vóór, Vlaams Belang is tegen. Rechtuit gezegd, begrijp ik in deze kwestie het VB niet.
En terwijl dit land verzuipt in de schulden en nergens nog geld voor over heeft (pensioenen, politie, werkoverleg en ga zo maar door), blijven de "asielzoekers" hier maar binnenstromen. De regularisatieperiode mag dan al voorbij zijn, de lokroep om hier in hotels te kunnen logeren én financieel gesteund te worden, blijkt een aantrekking te hebben die ze elders niet (meer) vinden. Er logeren momenteel zo'n 2.000 gelukzoekers in Brusselse hotels en de OCMW's van de grote steden kunnen de toestroom gewoon niet meer de baas. De regering heeft wel e.e.a. opzij gelegd om Fedasil, de dienst die zorgt voor de opvang, te kunnen financieren, maar dat geld blijkt ruim onvoldoende te zijn. De twee Waaltjes, die het allemaal eens gingen oplossen, blijken ook al niet goed meer met elkaar overeen te komen. Philippe Courard (PS), staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie speelt de bal door naar Melchior Wathelet Jr (CDH), staatssecretaris voor Asielbeleid en Migratie en vice versa. Ten einde raad sturen ze de stromen inwijkelingen dan maar door naar de OCMW's met de raad daar maar naar geld te vragen. Die OCMW's, zeker die van Antwerpen en Brussel, kunnen dat echter niet meer aan. In Antwerpen heeft het OCMW een financiële put van 30 miljoen euro en heeft de (socialistische!) leiding daar beslist er geen geld meer voor uit te trekken. De stad Antwerpen, die al jaarlijks 103 miljoen uitgeeft aan haar OCMW, zou dat bedrag dan moeten bijpassen. Daar is begrijpelijkerwijze niet veel animo voor, maar als ze het doet, zal dat gaan ten koste van de veiligheid, sport, cultuur en het schoonhouden van de stad. Mooie vooruitzichten, dus. Doet onze regering dan echt niets aan dit probleem? Toch wel. In oktober van vorig jaar had de toenmalige regering van de rustige vastheid daarover een akkoord gesloten, waarbij e.e.a. op punt werd gesteld i.v.m. de nationaliteitswerving (nog een cadeau van Verhofstadts regeringen), de schijnhuwelijken en de oncontroleerbare gezinshereniging. Nu blijkt echter dat de Franstalige CDH en PS deze voorwaarden willen heronderhandelen, m.a.w. terug naar af. En vermits de PS baas is in deze lamlendige regering Leterme (denk maar aan de Amerikaanse ambassadeur die Onkelinx de "machtigste" persoon uit deze regering noemt), is de kans groot, dat er weer eens niets zal gebeuren. De Franstaligen in dit land beschuldigen het Vlaams Belang er steeds van dit land naar de bliksem te willen helpen. Dat klopt helemaal niet. Het VB zit al heel haar bestaan in de oppositie en heeft nooit rechtstreeks gewogen op de Belgische besluitvorming. Het zijn partijen zoals CDH en vooral de PS, die in de regeringen zitten en zo wegen op het beleid, die er de oorzaak van zullen zijn dat dit land niet zal blijven bestaan. Zij zijn de doodgravers van België.
Kameraad Porsche, papá Daerden voor de Luikenaars, bij de rest van de bevolking bekend om zijn voorliefde voor wijnen en andere zatsels, heeft - als federaal minister van pensioenen - nog eens van zich laten horen. Hij zegt nu, dat de Belg gemiddeld drie jaar langer zal moeten werken om de pensioenen betaalbaar te houden. Dat is helemaal geen nieuws, want iedereen, die er zich aan interesseert, weet dat twee op de drie Belgen niet meer werken na 55 jaar. Voor één keer geef ik zelfs de PS gelijk, waar die zegt dat de wettelijke pensioenleeftijd op 65 moet blijven. Het heeft immers geen zin die tot 67 te verlengen, als men eerst niet begint tot 65 te blijven werken. Langer laten werken is trouwens de enige maatregel die de failliete regering Leterme kan nemen om er iets aan te doen. Voor andere maatregelen is er geen geld, zoals er nergens nog extra geld voor is. Een maand geleden beweerde echter diezelfde Daerden nog, in een reactie op een rapport van Voka, dat het volstond om geld in het Zilverfonds te storten om de pensioenkosten betaalbaar te houden. Ondertussen weet ook hij, dat het zilverfonds een fata morgana is, een letterlijk lege doos, waarin vóór 2007 te weinig is gestort en daarna niets meer. Erger nog, vorig jaar haalde de federale regering nog 800 miljoen euro uit dat fonds om het te beleggen in eigen schuldpapier en daarmee haar begroting op te smukken. Van fraude gesproken... Er is nu een nieuw rapport opgedoken, van Assuralia, de verzekeringsfederatie, die stelt dat het financieringstekort voor gezondheid, ziekte en pensioenen tegen 2050 tot 21,5 miljard zal oplopen. Dat is meer dan het huidige gat in de Belgische begroting, waardoor het zo goed als zeker is, dat de Belgische pensioenen, die nu al tot de laagste van Europa behoren, laag zullen blijven. Het gemiddelde pensioen van de Belg bedraagt nu maar 40% van zijn eindsalaris, omdat het berekend wordt op zijn hele carrière*. SP.a is toevallig ook deze week voor en dag gekomen met een pensioenplan. Onze socio's willen, via de tweede pijler (sparen via het bedrijf waarin men werkt) dat pensioen optrekken naar 75% en dat onder overheidscontrole. Dat klinkt mooi, maar zal wel bij wishfull thinking blijven. Zeker onder overheidscontrole wordt dat weer iets zoals die lege doos van het Zilverfonds, dat ook een socialistisch idee was (van Ti-ta-tovenaar Vande Lanotte, die zelf niet moet vrezen voor zijn pensioen: hoogleraar, senator, voorzitter van Electrowinds én van de haven van Oostende...). En zo sukkelt deze armlastige regering verder met kunst en vliegwerk, in de hoop zo de verkiezingen van 2011, waarna we zullen zien wat we zullen zien, maar waarvan niemand weet wat het zal worden...
* Er is daarop één uitzondering: bij vastbenoemde ambtenaren wordt het pensioen berekend op het laatste werkjaar, waardoor die pensioen bijna 2,5 keer hoger zijn. En dat in een land waar men de mond vol heeft over solidariteit!
Brussel blijft in het nieuws. Terwijl er nog steeds druk gepalaverd wordt tussen allerlei overheden, zonder dat daar iets concreets beslist wordt (het bewijs daarvoor is dat de politievakbond bij zijn stakingsaanzegging blijft), is men er achter gekomen dat een van de zgz topfuncties van het Brusselse stadsgewest al een jaar vacant is, nl die van gouverneur. Het Brussels gewest blijkt nl ook zo'n functie te hebben, alhoewel het geen provincie is. De laatste gouverneur, eigenlijk een gouverneuse, heette Véronique Paulus de Châtelet. Ondanks het feit dat haar naam iets adellijks lijkt voor te stellen, behoorde de dame tot de PS. Ze is begin 2009 met pensioen gegaan en nog steeds niet vervangen. Haar taken, die sinds de laatste staatshervorming al niet veel meer voorstelden, werden overgenomen door de dienstdoende vice-gouverneur (die hebben ze daar ook al!), Hugo Nijs. Het is een raadsel, waarom niemand die job van gouverneur daar wil hebben. Misschien komt dat doordat er in het Brusselse gewest al meer dan duizend verkozenen zijn, die al een andere politieke job hebben, die ze waarschijnlijk niet willen ruilen voor iets dat door sommigen als een pispaalfunctie wordt beschouwd. De politiek wil nu die gouverneursplaats afschaffen. Moet kunnen, zou men denken, maar in een ingewikkeld landje als het onze, met al zijn gevoeligheden, zijn regeltjes, zijn grendels en zijn evenwichten, is niets simpel. Als men nl die job afschaft, dan zouden de gouverneursbevoegdheden moeten worden overgedragen aan Brussels minister-president Charles Picqué. Dat blijkt niet te kunnen, omdat de bevoegdheden van die man bij wet zijn vastgelegd en gelijk moeten blijven aan die van zijn Vlaamse en Waalse collega's. Daarenboven kan men niet om de vice-gouverneur heen, die o.m. bevoegd is voor de taalwetgeving, een functie die de Vlaamse partijen niet willen afgeschaft zien. Kortom, om deze zaak op te lossen is er - nog maar eens - een staatshervorming nodig, iets waarvoor de francofonen, zoals we weten, huiverig zijn. Wat men in dit land ook ten gunste wil veranderen, steeds komt men daarop echter terug. Als ik een tip mag geven (maar wie ben ik?), zou men best álle gouverneurs én hun hofhouding afdanken, samen met hun provincieraden en al wat er bij hoort. Dat zou pas een oplossing zijn, waarmee niet alleen het probleem in Brussel, maar ook de geldverkwisting in het hele land zou gediend zijn. Alle discussies die er op dit ogenblik gevoerd worden, zowel met en over politie en justitie als met vakbonden en werkgevers, lopen vast op het probleem dat de federale regering geen geld meer over heeft. Begin dan a.u.b. eerste eens serieus te besparen, zodat er ergens geld vrij komt. We moeten ons daar echter geen begoochelingen over maken. Dit kan niet zonder staatshervorming en die komt er nooit vóór de volgende verkiezingen van 2011. Het alternatief is dan ook alleen maar dat er wordt voortgemodderd.
Sinds het bezoek van onze kersverse minister van Buitenlandse Zaken aan onze vroeger kolonie, lijken de betrekkingen met Kinshasa weer te normaliseren. Steven Vanackere, nu al gedoodverfd als de CD&V-opvolger van Leterme als de partij nog eens de kans krijgt een volgende eerste minister te leveren (blijkbaar zijn ze "Yves" daar ook al liever kwijt dan rijk), voert dus terug de oude politiek van zoete broodjes bakken. "Ontguchting" heet dat tegenwoordig. Een van de besproken punten op de bijeenkomst in Kabila's buitenverblijf (op 1500 km van Kinshasa!) was, dat koning Albert II zou worden uitgenodigd op de "viering" van 50 jaar Kongolese onafhankelijkheid. Het is opmerkelijk te zien dat vooral onze Waalse politici daarop aandringen. Volgens la Onkelinx zou zijn afwezigheid daar getuigen van "koloniale heimwee" en volgens madame Millefoisnon zou het zelfs een "magnifiek symbool" zijn. Niet iedereen is van die laatste ontboezemingen overtuigd. Zo vraagt Kristl Strubbe, in een vorig leven nog VTM-anker, maar nu Open VLD-schepen van de stad Mechelen, zich - volgens mij terecht - af, wat er daar eigenlijk te vieren valt in Kongo. Gruwelijk verkrachte en gefolterde vrouwen? Kindsoldaten? Massale ondervoeding? Het compleet wegsmelten van de infrastructuur? Dat lijstje zou nog veel langer kunnen zijn. Wat is er overgebleven van de onder Belgisch bewind goedwerkende gezondheidsdienst? Van de gratis (lagere) scholen? Van de vlotte transportmiddelen, zeker per spoor en over het water? Van de gevarieerde voeding? Wat is er in Kongo geworden van de administratieve gebouwen, de havens en luchthavens, de scholen en ziekenhuizen, de hotels en de parken? Kortom, er is daar feitelijk niets te vieren, zeker als men weet dat er op die plechtigheden waarschijnlijk enkele aanwezigen zullen bijlopen, die er beter weg zouden blijven. Zoals Mugabe bv, of Kadaffi, om over de Chinezen nog te zwijgen. Als Albert II er naartoe trekt, zal ook hij tussen die sujetten komen te zitten en misschien nog het vernederende risico lopen herinnerd te worden aan de strapatsen van zijn voorvader Leopold II. Politiek zou echter geen politiek zijn, als men het daar straks zou afdoen als, ja, als wat? Een "fait divers", zou Thielemans zeggen. "'t Is wel ernstig, maar 't blijft een fait divers". En voor de rest zal de kolonisatie de schuld van alles krijgen. Misschien moet Albert II, of Vanackere, of allebei wel een openbare schuldbekentenis afleggen, zoals Verhofstadt vroeger in Rwanda ging (moest?) doen. Straks krijgen we nog heimwee naar De Gucht...
Deze week gaan we eens zien wat we zullen zien. De twee exponenten van de rustige vastheid gaan nl uit hun sloffen schieten. Wat dat gaat betekenen, is nog koffiedik kijken, waarbij ik iedereen al meteen wil verzoeken niet té hoge eisen te stellen. Dieren die uit hun winterslaap komen, schieten ook niet meteen in de hoogste versnelling... De uitvinder van de rustige vastheid himself, Haiku Herman, heeft voor deze week een conferentie samengeroepen van alle leden van de Europese Unie. Hij zou nl e.o.a. werkplan hebben opgesteld n.a.v. de bevestiging van de akkoorden van Lissabon en de aanstelling van hemzelf en lady Ashton. De man heeft wel even brute pech. Sinds hij nl die uitnodiging verstuurde, in de euforie van de eindejaarsfeesten, zijn er enkele zaken veranderd die heel wat meer aandacht zullen vragen dan "Lisboa". Denk maar aan het verhaal van de "piigs", met in de eerste plaats Griekenland en - veel erger - de problemen van Spanje, nota bene het land dat momenteel het voorzitterschap van de E.U. waarneemt. De man die de rustige vastheid in België van Haiku Herman heeft overgenomen en aan wie uitdrukkelijk gezegd is, dat hij niets anders meer mag uitspoken, ex-Vlaming Leterme dus, gaat van zijn kant de discussie tussen de sociale partners weer op gang trachten te krijgen. Om dat te verwezenlijken gaat hij eerst praten met zijn vrienden van de vakbonden (hij is zelf een ACV-er), daarna met het patronaat en tenslotte met beide. Veel moet men daarvan niet verwachten, want de tijd dat die sociale partners de eindrekening van hun palavers konden doorschuiven naar de federale regering, is voorbij. Die regering zit op haar tandvlees, heeft alleen nog maar schulden en hoopt dat "Mister President" erin zal slagen ervoor te zorgen dat ons land niet zal besmet worden door de "piigs". Over enkele dagen weten we (misschien) meer. Hout vasthouden, zou ik zeggen.
Er is een nieuwe term in de politieke discussies: de "Wallonisering". De uitdrukking werd, bij mijn weten, gelanceerd in een essay van Geert Noels, ex-beursgoeroe bij Alfacam en sinds vorig jaar hoofd zijn eigen Econopolis, een financiële denktank. Noels is eerder een belgicist, dus niet meteen verdacht van Vlaamse sympathieën, zodat men niet direct weer moet gaan denken dat het de Vlaamse nationalisten zijn die denigrerend zouden doen over Walen. De volledige titel van zijn essay is trouwens "De Wallonisering van Vlaanderen". Met die wallonisering bedoelt Noels, dat de Vlaamse overheid zich steeds meer bemoeit met veel zaken waar ze beter haar handen af zou houden. Zoals ze nu bezig is, remt ze meer af dan ze vooruit helpt. Het bedrijfsleven wordt nu ook in Vlaanderen, zoals dat in Wallonië gebeurt, steeds meer geconditioneerd in haar werk. Voor elke beslissing heeft men tegenwoordig adviezen nodig van de Serv, Mina Raad en andere instanties. Het gaat zo ver dat in Vlaanderen het mogelijk wordt, dat één ambtenaar - soms zelfs met de beste bedoelingen - eender welk dossier kan tegenhouden. Op die manier wordt het zelfs mogelijk dat men voor de goedkeuring van dossiers soms tot tientallen instanties moet raadplegen, wat leidt tot enorm geld- en tijdverlies. De fameuze uitspraak van wijlen Gaston Geens, dat wij Vlamingen moesten trachten dat wat we doen, beter te doen, lijkt dan ook reeds een ver verleden. Men is zich in Vlaanderen van bewust, dat er iets moet gebeuren om ervoor te zorgen dat we niet opnieuw een arm gewest worden, waar steeds meer mensen rechtstreeks of onrechtstreeks van de staat moeten leven, zoals dat nu in Wallonië het geval is: werklozen, al dan niet echte asielzoekers, maar ook ambtenaren. De reden, waarom er de dag van vandaag procentueel meer Vlamingen dan Walen werkloos worden, is juist omdat in Wallonië zo'n 40% van de bevolking van de staat leeft. Op die manier geraken we nooit uit het dal. Dit alles gezegd zijnde, moet mij van de lever dat er in het hele essay van de geleerde Noels, één groot hiaat is. Er staat nl geen jota in over de fameuze transfers, typisch voor een Belgicist, die zoiets als normaal beschouwt. Vlaanderen blijft jaarlijks tot 12 miljard euro van zijn welvaart afgeven, zonder dat er met dat geld veel meer gebeurt dan dat het ten zuiden van de taalgrens wordt uitgedeeld. Stel eens voor dat we bv nog maar de helft voor eigen gebruik zouden kunnen aanwenden. De wereld zou er bij ons snel ander uit zien. En daarmee slaan we weer eens op dezelfde spijker: er is een staatshervorming nodig en liefst zo snel mogelijk. Want met beter hopen is de tijd verlopen...
Het gaat niet goed met de euro. Het zwakste broertje uit de eurozone, Griekenland, ligt op apegapen terwijl Portugal en Spanje naar adem snakken. Ook bij ons is men er zeker niet gerust in. Zolang het allemaal goed ging met banken en economie, leken de bomen tot aan de hemel te groeien. Dat blijkt dus weer eens niet het geval te zijn. Vroeger had een land met een eigen munteenheid heel wat mogelijkheden om aan een slechte financiële situatie een mouw te passen. De munteenheid werd bv gedevalueerd. Sinds de euro kan dat niet meer. Ook de eigen, meestal verlieslatende staatsinstellingen en dito maatschappijen subsidiëren mag niet meer van Europa. Een gezonde begroting, die daaraan zou kunnen verhelpen, zit er - zeker sinds de crisis - ook al niet meer in. Veelbetekenend is dat bv landen zoals Denemarken, Noorwegen en Zweden, die niét meedoen met de euro, wel nog zo'n gezonde begroting hebben, met een staatsschuld van bij de 40%. Wij zitten straks aan 100%, evenals de "piggs"landen, waarbij Griekenland al ergens boven de 120% hangt. In de landen waar de crisis het ergst toeslaat, zal er dus driftig moeten bespaard worden. Griekenland staat al min of meer onder curatele. Als gevolg van de besparende maatregelen komen zowel daar als in Portugal de ambtenaren al op straat. Zij willen van geen inleveren weten. In België, met zijn almachtige vakbonden en een PS die de huidige federale regering domineert, is het echt koffiedik kijken wat er hier nog gaat gebeuren. Maar het zit helemaal niet goed met de euro. Het wordt "fasten seat belts".
