Laurette Onkelinx is niet de enige diva in het dramatische theatergezelschap Leterme II. Er is daar nog een zekere Joëlle Milquet, die zich een stevige reputatie van stoorzender heeft opgebouwd. Sinds de laatste federale verkiezingen is ze zowat overal bij betrokken geweest en is ze vooral opgevallen door het afbreken van alle mogelijke voorstellen vanuit Vlaamse zijde. Dat leverde haar de titel "Madame Non" op en "milquettiseren" werd in Vlaanderen een synoniem voor politieke muggenzifterij. Als Milquet echter zelf met een voorstel afkomt, dan vindt ze het niet meer dan normaal, dat iedereen dat zomaar aanneemt. Dat maakten we al mee half december 2009, toen zij met een nieuw arbeidsplan af kwam, het zoveelste in dit land (men schat dat er al enkele tientallen zijn). Ik noemde het het "Milquettaplan", naar analogie met het vroegere "Rosettaplan" van de andere diva, plan dat ook al op niet veel trok, zeker niet voor Vlaanderen. Het Milquettaplan was ook in eerste instantie gericht op de noden van Wallonië en schrapte de loonsubsidie voor 50-plussers, juist een punt waarvoor de Vlaamse deelregering zich had ingezet. Toen die regering dreigde met het indienen van een belangenconflict, werd de zaak opgehouden. Tijdelijk, zo blijkt nu, want madame Non heeft het nu - twee maanden later - toch zover gekregen dat de federale regering met haar eerste plan akkoord gaat en dat Vlaanderen nog maar eens bij de bok wordt gezet. Het is godgeklaagd dat er in die federale regering een minister van Begroting én een van Pensioenen zitten, die beiden stellen dat we onze mensen langer aan het werk moeten houden, maar dat diezelfde sujetten toch dat plan Milquet mee goedkeuren, waarbij het tegenovergestelde wordt bereikt. Vergeten we niet dat ook de federale CD&V ministers hiermee akkoord zijn gegaan, dat terwijl die partij in de Vlaamse regering ertegen is. De spreidstand van de tsjeven wordt zo hoe langer hoe gevaarlijker. Het is nu nl aan de Vlaamse regering om de Maddens doctrine toe te passen en een belangenconflict in te roepen. Als dat niét gebeurt heeft de Vlaamse meerderheidscoalitie geen reden van bestaan meer.
Het is de laatste week al Onkelinx wat de klok slaat. Onkelinx gaat naar Kongo, Onkelinx wordt opgehemeld door de Amerikaanse ambassadeur, Onkelinx gaat voor "grote hervormingen". Mocht er nog iemand aan twijfelen: de belangrijkste persoon in de huidige federale regering is niet grijze muis Leterme maar Onkelinx, la diva. Tegelijk is het ook haar partij, de PS, die in die regering met een Vlaamse minderheid de lakens uitdeelt. Madame is, op eigen initiatief (ook op eigen kosten?), naar "onze" Kongo geweest en heeft daar, tijdens haar zgz privé-bezoek o.m. een onderhoud gehad met een zekere Kabila. Die man, zou volgens tante Laurette goed zijn dossiers beheersen. Wat ze hem beloofd heeft, zegt ze niet, maar ze gaat alleszins de Belgische regering ertoe aanzetten om Albert II naar de evenaar te sturen om het 50 jarig bestaan van de grootste chaos van Afrika mee te gaan vieren. Meer dan waarschijnlijk zal ze ook wel financiële steun beloofd hebben, geld dat weer zal verdwijnen in de bodemloze vergeetputten van onze vroegere kolonie. Mister Gutman, de excentriekeling die hier Amerikaans ambassadeur speelt, heeft het goed bekeken: de PS is momenteel de belangrijkste partij van dit land en la Onkelinx de belangrijkste persoon in de regering. Alleen - Amerikanen zijn nu eenmaal eenvoudig van geest* - had hij dat niet openbaar mogen zeggen, ook al heeft hij gelijk. Vergeet Leterme. Onkelinx zelf zegt van hem dat het ongelooflijk is wat voor metamorfose die man ondergaan heeft. De 800.000 Vlamingen die ooit voor hem stemden omdat hij een deel van het VB-programma wou realiseren, zijn eraan voor de moeite. Het communautaire zit tegenwoordig in Dehaenes doofpot. Leterme volgt de Van Rompuy strategie: "Wie niets doet, wordt bevorderd". Leterme is nu 100% belgicist geworden en dat kan Onkelinx alleen maar waarderen. De Standaard, niet toevallig De Standaard, zette Onkelinx op de eerste bladzijde van haar laatste weekeindeditie. Met daarbij groot nieuws: ze zegt dat het tijd is voor grote veranderingen. Gaat la Onkelinx de weg op van Brouckie? Heeft zij (eindelijk) het licht gezien? Vergeet het maar. Wat Onkelinx wil, is dat er vers geld moet komen, extra geld dat de lege Belgische staatskas niet heeft. Dat betekent dus nieuwe belastingen en dat voor een land dat al op nummer drie staat in het Europa der belastingen. Als het aan Onkelinx ligt, staan we binnenkort dus in die rangschikking op nummer één, ook al omdat de nummers één en twee (Zweden en Denemarken) al enkele jaren hun belastingen aan het reduceren zijn. Het is trouwens opmerkelijk dat België niet vernoemd wordt als het gaat om armlastige landen in Europa. Men spreekt alleen over de "pigs" (let erop, dat de tweede "i" verdwenen is: Ierland is er - na draconische besparingen - uitgevallen). Nochtans heeft ook België een staatsschuld die de 100% van het bbp bereikt. Waarom komt er dan geen aanval op bv de Belgische staatsbons? Wel, doodeenvoudig omdat wij een land van spaarders zijn. Ondanks alles zijn de Belgen - en zeker de Vlamingen - nog betrekkelijk rijk en daarbij grote spaarders. Wie dat niet gelooft, moet maar eens de Tv-programma's over huizen volgen op VTM en Vitaya. België heeft een "toekomstige terugbetalingscapaciteit", zoals dat heet. Als het land straks het extra geld nodig heeft, waar Onkelinx op zinspeelt, dan zal ze het halen bij de eigen burgers. Bv door de enorme hoeveelheid spaargelden meer te belasten of door de burgers aan te sporen tot het kopen van staatsbons, waarmee de staatsschuld kan worden afgelost/uitgesteld (schrappen wat niet best uit komt). Kortom, als Onkelinx haar zin krijgt en CD&V en Open VLD haar gehoorzaam blijven volgen, dan zal Jan met de Pet de staatsschulden zelf mogen betalen. Het woord "besparen" staat niet in Laurette's woordenboek. Dat is misschien goed voor de Ieren, maar niet voor de Belgen en zeker niet voor onze francofonen die het parasiteren al 180 jaar gewend zijn.
* Wie dat niet gelooft, moet maar eens het boek "The Ugly American" lezen. Dat is geschreven door een Amerikaans diplomaat en gaat over de Amerikaanse politiek van het einde der vorige eeuw, maar is nog steeds actueel voor wat de Amerikaanse mentaliteit betreft.
In tegenstelling tot wat ik eerst dacht, heeft de Raad van State de klacht van het Pomphuis restaurant tegen het BAM project in Antwerpen dan toch niet ontvankelijk verklaard. Dat misverstand had ik, omdat de auditeur van die Raad dat eerst geadviseerd had. De Raad is de auditeur niet gevolgd, iets wat vrij zelden gebeurt. Daarmee is recht geschied en kan het zo maar niet, dat de eerste de beste hond met een hoed op het algemeen belang kan dwarsbomen. Daarmee ligt de bal nu weer in het kamp van de Vlaamse regering. Als het die regering menens is en ze inderdaad Vlaanderen haar enige grote economische troef niet wil laten kwijtspelen, nl de uitbouw van de logistiek, dan moet er nu worden doorgegaan met het Lange Wapper project, al dan niet aangepast op enkele punten. En het Antwerps referendum? Wel, dat verwierp dat project wel met bijna 60% van de stemmen, maar dat was maar 20% van het totale kiezerskorps. 80% had er geen problemen bij, had er geen interesse voor of stemde tegen. En dan hebben we het alleen over de Antwerpenaren, terwijl de inwoners van de omliggende gemeenten en feitelijk heel de regio, niet eens mochten mee doen. Democratisch is anders. Hét probleem dat zich nu stelt is, dat de partijen, die de meerderheid vormen in de Vlaamse regering, verdeeld zijn. CD&V en N-VA zijn voor, SP.a is tegen*. Naar het schijnt zouden er ook heel wat socialisten vóór de voortzetting van de brug zijn, maar is de heer Patrick Janssens het grote struikelblok. Voor de man, die er al een bocht van 180 graden op heeft zitten in deze zaak, geldt nl maar één criterium, nl de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Of zijn stad en zijn haven straks stikken is voor hem maar bijzaak. De kans wordt nu echter groot dat hij, ofwel het vertrouwen van de eigen partij kwijt speelt (het zijn daar niet allemaal masochisten), ofwel van zijn bevolking. Van de 80% die in oktober niet stemde of tegenstemde, hoeft hij in elk geval niet veel stemmen meer te verwachten. Lange Wapper doet zijn naam alle eer aan en zal, zeker voor Janssens, dé kwelduivel blijven. Symbolischer kon moeilijk.
* Ook de oppositie is verdeeld: Open VLD en LDD zijn vóór, Vlaams Belang is tegen. Rechtuit gezegd, begrijp ik in deze kwestie het VB niet.
En terwijl dit land verzuipt in de schulden en nergens nog geld voor over heeft (pensioenen, politie, werkoverleg en ga zo maar door), blijven de "asielzoekers" hier maar binnenstromen. De regularisatieperiode mag dan al voorbij zijn, de lokroep om hier in hotels te kunnen logeren én financieel gesteund te worden, blijkt een aantrekking te hebben die ze elders niet (meer) vinden. Er logeren momenteel zo'n 2.000 gelukzoekers in Brusselse hotels en de OCMW's van de grote steden kunnen de toestroom gewoon niet meer de baas. De regering heeft wel e.e.a. opzij gelegd om Fedasil, de dienst die zorgt voor de opvang, te kunnen financieren, maar dat geld blijkt ruim onvoldoende te zijn. De twee Waaltjes, die het allemaal eens gingen oplossen, blijken ook al niet goed meer met elkaar overeen te komen. Philippe Courard (PS), staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie speelt de bal door naar Melchior Wathelet Jr (CDH), staatssecretaris voor Asielbeleid en Migratie en vice versa. Ten einde raad sturen ze de stromen inwijkelingen dan maar door naar de OCMW's met de raad daar maar naar geld te vragen. Die OCMW's, zeker die van Antwerpen en Brussel, kunnen dat echter niet meer aan. In Antwerpen heeft het OCMW een financiële put van 30 miljoen euro en heeft de (socialistische!) leiding daar beslist er geen geld meer voor uit te trekken. De stad Antwerpen, die al jaarlijks 103 miljoen uitgeeft aan haar OCMW, zou dat bedrag dan moeten bijpassen. Daar is begrijpelijkerwijze niet veel animo voor, maar als ze het doet, zal dat gaan ten koste van de veiligheid, sport, cultuur en het schoonhouden van de stad. Mooie vooruitzichten, dus. Doet onze regering dan echt niets aan dit probleem? Toch wel. In oktober van vorig jaar had de toenmalige regering van de rustige vastheid daarover een akkoord gesloten, waarbij e.e.a. op punt werd gesteld i.v.m. de nationaliteitswerving (nog een cadeau van Verhofstadts regeringen), de schijnhuwelijken en de oncontroleerbare gezinshereniging. Nu blijkt echter dat de Franstalige CDH en PS deze voorwaarden willen heronderhandelen, m.a.w. terug naar af. En vermits de PS baas is in deze lamlendige regering Leterme (denk maar aan de Amerikaanse ambassadeur die Onkelinx de "machtigste" persoon uit deze regering noemt), is de kans groot, dat er weer eens niets zal gebeuren. De Franstaligen in dit land beschuldigen het Vlaams Belang er steeds van dit land naar de bliksem te willen helpen. Dat klopt helemaal niet. Het VB zit al heel haar bestaan in de oppositie en heeft nooit rechtstreeks gewogen op de Belgische besluitvorming. Het zijn partijen zoals CDH en vooral de PS, die in de regeringen zitten en zo wegen op het beleid, die er de oorzaak van zullen zijn dat dit land niet zal blijven bestaan. Zij zijn de doodgravers van België.
Kameraad Porsche, papá Daerden voor de Luikenaars, bij de rest van de bevolking bekend om zijn voorliefde voor wijnen en andere zatsels, heeft - als federaal minister van pensioenen - nog eens van zich laten horen. Hij zegt nu, dat de Belg gemiddeld drie jaar langer zal moeten werken om de pensioenen betaalbaar te houden. Dat is helemaal geen nieuws, want iedereen, die er zich aan interesseert, weet dat twee op de drie Belgen niet meer werken na 55 jaar. Voor één keer geef ik zelfs de PS gelijk, waar die zegt dat de wettelijke pensioenleeftijd op 65 moet blijven. Het heeft immers geen zin die tot 67 te verlengen, als men eerst niet begint tot 65 te blijven werken. Langer laten werken is trouwens de enige maatregel die de failliete regering Leterme kan nemen om er iets aan te doen. Voor andere maatregelen is er geen geld, zoals er nergens nog extra geld voor is. Een maand geleden beweerde echter diezelfde Daerden nog, in een reactie op een rapport van Voka, dat het volstond om geld in het Zilverfonds te storten om de pensioenkosten betaalbaar te houden. Ondertussen weet ook hij, dat het zilverfonds een fata morgana is, een letterlijk lege doos, waarin vóór 2007 te weinig is gestort en daarna niets meer. Erger nog, vorig jaar haalde de federale regering nog 800 miljoen euro uit dat fonds om het te beleggen in eigen schuldpapier en daarmee haar begroting op te smukken. Van fraude gesproken... Er is nu een nieuw rapport opgedoken, van Assuralia, de verzekeringsfederatie, die stelt dat het financieringstekort voor gezondheid, ziekte en pensioenen tegen 2050 tot 21,5 miljard zal oplopen. Dat is meer dan het huidige gat in de Belgische begroting, waardoor het zo goed als zeker is, dat de Belgische pensioenen, die nu al tot de laagste van Europa behoren, laag zullen blijven. Het gemiddelde pensioen van de Belg bedraagt nu maar 40% van zijn eindsalaris, omdat het berekend wordt op zijn hele carrière*. SP.a is toevallig ook deze week voor en dag gekomen met een pensioenplan. Onze socio's willen, via de tweede pijler (sparen via het bedrijf waarin men werkt) dat pensioen optrekken naar 75% en dat onder overheidscontrole. Dat klinkt mooi, maar zal wel bij wishfull thinking blijven. Zeker onder overheidscontrole wordt dat weer iets zoals die lege doos van het Zilverfonds, dat ook een socialistisch idee was (van Ti-ta-tovenaar Vande Lanotte, die zelf niet moet vrezen voor zijn pensioen: hoogleraar, senator, voorzitter van Electrowinds én van de haven van Oostende...). En zo sukkelt deze armlastige regering verder met kunst en vliegwerk, in de hoop zo de verkiezingen van 2011, waarna we zullen zien wat we zullen zien, maar waarvan niemand weet wat het zal worden...
* Er is daarop één uitzondering: bij vastbenoemde ambtenaren wordt het pensioen berekend op het laatste werkjaar, waardoor die pensioen bijna 2,5 keer hoger zijn. En dat in een land waar men de mond vol heeft over solidariteit!
Brussel blijft in het nieuws. Terwijl er nog steeds druk gepalaverd wordt tussen allerlei overheden, zonder dat daar iets concreets beslist wordt (het bewijs daarvoor is dat de politievakbond bij zijn stakingsaanzegging blijft), is men er achter gekomen dat een van de zgz topfuncties van het Brusselse stadsgewest al een jaar vacant is, nl die van gouverneur. Het Brussels gewest blijkt nl ook zo'n functie te hebben, alhoewel het geen provincie is. De laatste gouverneur, eigenlijk een gouverneuse, heette Véronique Paulus de Châtelet. Ondanks het feit dat haar naam iets adellijks lijkt voor te stellen, behoorde de dame tot de PS. Ze is begin 2009 met pensioen gegaan en nog steeds niet vervangen. Haar taken, die sinds de laatste staatshervorming al niet veel meer voorstelden, werden overgenomen door de dienstdoende vice-gouverneur (die hebben ze daar ook al!), Hugo Nijs. Het is een raadsel, waarom niemand die job van gouverneur daar wil hebben. Misschien komt dat doordat er in het Brusselse gewest al meer dan duizend verkozenen zijn, die al een andere politieke job hebben, die ze waarschijnlijk niet willen ruilen voor iets dat door sommigen als een pispaalfunctie wordt beschouwd. De politiek wil nu die gouverneursplaats afschaffen. Moet kunnen, zou men denken, maar in een ingewikkeld landje als het onze, met al zijn gevoeligheden, zijn regeltjes, zijn grendels en zijn evenwichten, is niets simpel. Als men nl die job afschaft, dan zouden de gouverneursbevoegdheden moeten worden overgedragen aan Brussels minister-president Charles Picqué. Dat blijkt niet te kunnen, omdat de bevoegdheden van die man bij wet zijn vastgelegd en gelijk moeten blijven aan die van zijn Vlaamse en Waalse collega's. Daarenboven kan men niet om de vice-gouverneur heen, die o.m. bevoegd is voor de taalwetgeving, een functie die de Vlaamse partijen niet willen afgeschaft zien. Kortom, om deze zaak op te lossen is er - nog maar eens - een staatshervorming nodig, iets waarvoor de francofonen, zoals we weten, huiverig zijn. Wat men in dit land ook ten gunste wil veranderen, steeds komt men daarop echter terug. Als ik een tip mag geven (maar wie ben ik?), zou men best álle gouverneurs én hun hofhouding afdanken, samen met hun provincieraden en al wat er bij hoort. Dat zou pas een oplossing zijn, waarmee niet alleen het probleem in Brussel, maar ook de geldverkwisting in het hele land zou gediend zijn. Alle discussies die er op dit ogenblik gevoerd worden, zowel met en over politie en justitie als met vakbonden en werkgevers, lopen vast op het probleem dat de federale regering geen geld meer over heeft. Begin dan a.u.b. eerste eens serieus te besparen, zodat er ergens geld vrij komt. We moeten ons daar echter geen begoochelingen over maken. Dit kan niet zonder staatshervorming en die komt er nooit vóór de volgende verkiezingen van 2011. Het alternatief is dan ook alleen maar dat er wordt voortgemodderd.
Sinds het bezoek van onze kersverse minister van Buitenlandse Zaken aan onze vroeger kolonie, lijken de betrekkingen met Kinshasa weer te normaliseren. Steven Vanackere, nu al gedoodverfd als de CD&V-opvolger van Leterme als de partij nog eens de kans krijgt een volgende eerste minister te leveren (blijkbaar zijn ze "Yves" daar ook al liever kwijt dan rijk), voert dus terug de oude politiek van zoete broodjes bakken. "Ontguchting" heet dat tegenwoordig. Een van de besproken punten op de bijeenkomst in Kabila's buitenverblijf (op 1500 km van Kinshasa!) was, dat koning Albert II zou worden uitgenodigd op de "viering" van 50 jaar Kongolese onafhankelijkheid. Het is opmerkelijk te zien dat vooral onze Waalse politici daarop aandringen. Volgens la Onkelinx zou zijn afwezigheid daar getuigen van "koloniale heimwee" en volgens madame Millefoisnon zou het zelfs een "magnifiek symbool" zijn. Niet iedereen is van die laatste ontboezemingen overtuigd. Zo vraagt Kristl Strubbe, in een vorig leven nog VTM-anker, maar nu Open VLD-schepen van de stad Mechelen, zich - volgens mij terecht - af, wat er daar eigenlijk te vieren valt in Kongo. Gruwelijk verkrachte en gefolterde vrouwen? Kindsoldaten? Massale ondervoeding? Het compleet wegsmelten van de infrastructuur? Dat lijstje zou nog veel langer kunnen zijn. Wat is er overgebleven van de onder Belgisch bewind goedwerkende gezondheidsdienst? Van de gratis (lagere) scholen? Van de vlotte transportmiddelen, zeker per spoor en over het water? Van de gevarieerde voeding? Wat is er in Kongo geworden van de administratieve gebouwen, de havens en luchthavens, de scholen en ziekenhuizen, de hotels en de parken? Kortom, er is daar feitelijk niets te vieren, zeker als men weet dat er op die plechtigheden waarschijnlijk enkele aanwezigen zullen bijlopen, die er beter weg zouden blijven. Zoals Mugabe bv, of Kadaffi, om over de Chinezen nog te zwijgen. Als Albert II er naartoe trekt, zal ook hij tussen die sujetten komen te zitten en misschien nog het vernederende risico lopen herinnerd te worden aan de strapatsen van zijn voorvader Leopold II. Politiek zou echter geen politiek zijn, als men het daar straks zou afdoen als, ja, als wat? Een "fait divers", zou Thielemans zeggen. "'t Is wel ernstig, maar 't blijft een fait divers". En voor de rest zal de kolonisatie de schuld van alles krijgen. Misschien moet Albert II, of Vanackere, of allebei wel een openbare schuldbekentenis afleggen, zoals Verhofstadt vroeger in Rwanda ging (moest?) doen. Straks krijgen we nog heimwee naar De Gucht...
Deze week gaan we eens zien wat we zullen zien. De twee exponenten van de rustige vastheid gaan nl uit hun sloffen schieten. Wat dat gaat betekenen, is nog koffiedik kijken, waarbij ik iedereen al meteen wil verzoeken niet té hoge eisen te stellen. Dieren die uit hun winterslaap komen, schieten ook niet meteen in de hoogste versnelling... De uitvinder van de rustige vastheid himself, Haiku Herman, heeft voor deze week een conferentie samengeroepen van alle leden van de Europese Unie. Hij zou nl e.o.a. werkplan hebben opgesteld n.a.v. de bevestiging van de akkoorden van Lissabon en de aanstelling van hemzelf en lady Ashton. De man heeft wel even brute pech. Sinds hij nl die uitnodiging verstuurde, in de euforie van de eindejaarsfeesten, zijn er enkele zaken veranderd die heel wat meer aandacht zullen vragen dan "Lisboa". Denk maar aan het verhaal van de "piigs", met in de eerste plaats Griekenland en - veel erger - de problemen van Spanje, nota bene het land dat momenteel het voorzitterschap van de E.U. waarneemt. De man die de rustige vastheid in België van Haiku Herman heeft overgenomen en aan wie uitdrukkelijk gezegd is, dat hij niets anders meer mag uitspoken, ex-Vlaming Leterme dus, gaat van zijn kant de discussie tussen de sociale partners weer op gang trachten te krijgen. Om dat te verwezenlijken gaat hij eerst praten met zijn vrienden van de vakbonden (hij is zelf een ACV-er), daarna met het patronaat en tenslotte met beide. Veel moet men daarvan niet verwachten, want de tijd dat die sociale partners de eindrekening van hun palavers konden doorschuiven naar de federale regering, is voorbij. Die regering zit op haar tandvlees, heeft alleen nog maar schulden en hoopt dat "Mister President" erin zal slagen ervoor te zorgen dat ons land niet zal besmet worden door de "piigs". Over enkele dagen weten we (misschien) meer. Hout vasthouden, zou ik zeggen.
Er is een nieuwe term in de politieke discussies: de "Wallonisering". De uitdrukking werd, bij mijn weten, gelanceerd in een essay van Geert Noels, ex-beursgoeroe bij Alfacam en sinds vorig jaar hoofd zijn eigen Econopolis, een financiële denktank. Noels is eerder een belgicist, dus niet meteen verdacht van Vlaamse sympathieën, zodat men niet direct weer moet gaan denken dat het de Vlaamse nationalisten zijn die denigrerend zouden doen over Walen. De volledige titel van zijn essay is trouwens "De Wallonisering van Vlaanderen". Met die wallonisering bedoelt Noels, dat de Vlaamse overheid zich steeds meer bemoeit met veel zaken waar ze beter haar handen af zou houden. Zoals ze nu bezig is, remt ze meer af dan ze vooruit helpt. Het bedrijfsleven wordt nu ook in Vlaanderen, zoals dat in Wallonië gebeurt, steeds meer geconditioneerd in haar werk. Voor elke beslissing heeft men tegenwoordig adviezen nodig van de Serv, Mina Raad en andere instanties. Het gaat zo ver dat in Vlaanderen het mogelijk wordt, dat één ambtenaar - soms zelfs met de beste bedoelingen - eender welk dossier kan tegenhouden. Op die manier wordt het zelfs mogelijk dat men voor de goedkeuring van dossiers soms tot tientallen instanties moet raadplegen, wat leidt tot enorm geld- en tijdverlies. De fameuze uitspraak van wijlen Gaston Geens, dat wij Vlamingen moesten trachten dat wat we doen, beter te doen, lijkt dan ook reeds een ver verleden. Men is zich in Vlaanderen van bewust, dat er iets moet gebeuren om ervoor te zorgen dat we niet opnieuw een arm gewest worden, waar steeds meer mensen rechtstreeks of onrechtstreeks van de staat moeten leven, zoals dat nu in Wallonië het geval is: werklozen, al dan niet echte asielzoekers, maar ook ambtenaren. De reden, waarom er de dag van vandaag procentueel meer Vlamingen dan Walen werkloos worden, is juist omdat in Wallonië zo'n 40% van de bevolking van de staat leeft. Op die manier geraken we nooit uit het dal. Dit alles gezegd zijnde, moet mij van de lever dat er in het hele essay van de geleerde Noels, één groot hiaat is. Er staat nl geen jota in over de fameuze transfers, typisch voor een Belgicist, die zoiets als normaal beschouwt. Vlaanderen blijft jaarlijks tot 12 miljard euro van zijn welvaart afgeven, zonder dat er met dat geld veel meer gebeurt dan dat het ten zuiden van de taalgrens wordt uitgedeeld. Stel eens voor dat we bv nog maar de helft voor eigen gebruik zouden kunnen aanwenden. De wereld zou er bij ons snel ander uit zien. En daarmee slaan we weer eens op dezelfde spijker: er is een staatshervorming nodig en liefst zo snel mogelijk. Want met beter hopen is de tijd verlopen...
Het gaat niet goed met de euro. Het zwakste broertje uit de eurozone, Griekenland, ligt op apegapen terwijl Portugal en Spanje naar adem snakken. Ook bij ons is men er zeker niet gerust in. Zolang het allemaal goed ging met banken en economie, leken de bomen tot aan de hemel te groeien. Dat blijkt dus weer eens niet het geval te zijn. Vroeger had een land met een eigen munteenheid heel wat mogelijkheden om aan een slechte financiële situatie een mouw te passen. De munteenheid werd bv gedevalueerd. Sinds de euro kan dat niet meer. Ook de eigen, meestal verlieslatende staatsinstellingen en dito maatschappijen subsidiëren mag niet meer van Europa. Een gezonde begroting, die daaraan zou kunnen verhelpen, zit er - zeker sinds de crisis - ook al niet meer in. Veelbetekenend is dat bv landen zoals Denemarken, Noorwegen en Zweden, die niét meedoen met de euro, wel nog zo'n gezonde begroting hebben, met een staatsschuld van bij de 40%. Wij zitten straks aan 100%, evenals de "piggs"landen, waarbij Griekenland al ergens boven de 120% hangt. In de landen waar de crisis het ergst toeslaat, zal er dus driftig moeten bespaard worden. Griekenland staat al min of meer onder curatele. Als gevolg van de besparende maatregelen komen zowel daar als in Portugal de ambtenaren al op straat. Zij willen van geen inleveren weten. In België, met zijn almachtige vakbonden en een PS die de huidige federale regering domineert, is het echt koffiedik kijken wat er hier nog gaat gebeuren. Maar het zit helemaal niet goed met de euro. Het wordt "fasten seat belts".
Over onze politie en justitie kunnen sterke verhalen verteld worden, maar, mijns inziens, is de grootste gaffe die er op dat gebied in ons land ooit gemaakt is, de zgz affaire van de Bende van Nijvel. Die pleegde in het begin van de jaren tachtig een reeks moorddadige overvallen, waarbij in totaal niet minder dan 28 dodelijke slachtoffers vielen. Men heeft sindsdien (de laatste overval dateert van 25 jaar geleden!) geen enkel spoor van deze bende teruggevonden. In eerste instantie was het parket van Dendermonde met de zaak bezig. Toen men daar op een gegeven ogenblik ontdekte, dat er misschien een link was met een eerdere onopgeloste zaak, nl die van de roze balletten, een seksschandaal waarbij zelfs enkele "hoogwaardigheidsbekleders" zouden betroken zijn geweest, werd het hele dossier van de Bende van Nijvel overgenomen door het parket van Charleroi. Daar belandde het in een kast en was het over en out. De rechter die er officieel met de zaak bezig was, zou later op vervroegd pensioen gestuurd worden, toen bleek dat zijn zoon betrokken zou geweest zijn bij een internationale autozwendel... Om de schijn te redden en zich een geweten te schoppen, werd er ondertussen een cel opgericht die zich uitsluitend nog met deze zaak zou bezig houden. Die cel bestaat nog steeds en - om haar bestaan te verrechtvaardigen - pakt die regelmatig uit met nieuwe initiatieven. Zo werden er - 15 jaar na de feiten - opeens robotfoto's opgemaakt en werden er al enkele keren grote opgravingen gedaan, de laatste vorig jaar bij een autosloper in Dour (Henegouwen), omdat het zou kunnen dat één van de bendeleden na een schietpartij zou zijn overleden en stiekem door de andere bendeleden werd begraven. Let wel op dat alles hier in de voorwaardelijke wijs gebeurt. Nog vorig jaar werd de DNA ontleed van een sigarettenpeukje dat van één van de daders zou kunnen geweest zijn. Klap op de vuurpijl was een studie die rogatoire commissies moest voorbereiden voor eventuele onderzoeken in het buitenland... Het laatste nieuws over de fameuze cel, "Cel Waals-Brabant" genoemd, was van minder goede" aard voor de cel zelf. Eén van de speurders, een zekere Lionel Ruth, werd nl uit de cel ontslagen, nadat bleek dat er in een lade van zijn kantoor een wapen lag van Jean Bultot, ex adjunctdirecteur van de gevangenis van Sint-Gillis, iemand die ooit verdacht werd in de zaak. Het wapen werd nooit door de bende gebruikt, maar er was ook geen verklaring, waarom die Ruth het niet had ingeleverd. De man zou een rijkelijk bestaan leiden en ervan verdacht worden nogal dicht bij het gangstermilieu te staan. Zijn echtgenote werd recentelijk ontslagen uit het ziekenhuis in Charleroi, waar ze werkte, omdat ze de Riziv zou hebben opgelicht... Enfin, de cel kan zich nog een kleine vijf jaar bezig houden met deze bezigheidstherapie, waarna de hele zaak - na 30 jaar - zal verjaren. Tot meerdere eer en glorie van dit heerlijk land.
De meeting tussen de federale en de Vlaamse regering is een flop van jewelste geworden. Het had de start moeten zijn van wat Leterme "het samenwerkingsfederalisme" noemt. Voor zover daar nog iemand in geloofde, zal dat nu wel niet meer het geval zijn, zeker niet langs Vlaamse zijde. We kunnen gerust spreken van een knechtfederalisme dat de regering van ex-Vlaming Leterme zijn vroegere regio wil opleggen. Bij het begin van bovenstaande meeting bleek nl dat de federale regering, zonder enig overleg met de regio's, het begrotingstraject voor de komende maanden al veranderd had, zoals gevraagd door de Europese Commissie. Daarmee werd de Vlaamse regering voor een voldongen feit gesteld. Kris Peeters probeerde nog de schade te minimaliseren om zijn vroegere mentor niet al te veel voor het hoofd te stoten, maar het kwaad was geschied. Vice Lieten (SP.a) liet er geen twijfel over bestaan: zo'n federale houding, zei ze, is gewoon arrogant. Ik heb daarover tot nu toe geen mening gehoord van de N-VA, maar neem aan dat die minstens dezelfde zal zijn. Daarmee zit CD&V in de Vlaamse regering in de reeds lang gevreesde spreidstand en moeten Kris en Co eindelijk eens klare wijn schenken: wordt het Vlaanderen of wordt het het België van Leterme? Als SP.a en N-VA voet bij stek houden - en waarom zouden ze niet? - dan kan de Vlaamse CD&V niet anders dan bakzeil halen. Een alternatief is er niet, zelfs niet met de collaboralen. Zowel op federaal niveau als op het Vlaamse zitten CD&V en Open VLD in een minderheidspositie en is er ook geen oppositiepartij die hen daar zomaar uit zal halen, integendeel. Leterme gaat zo stilaan de weg op van wijlen Hugo Schiltz: eerst de partij groot maken, om ze daarna eigenhandig af te breken. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Vandaag is er een interessante ontmoeting op politiek vlak. Federale Leterme gaat met regionale Peeters overleggen hoe het verder moet met zijn zgn "samenwerkingsfederalisme". Onder tsjeven zou dat geen probleem mogen zijn, maar toch zitten er aardig wat addertjes onder het gras. Veel van de problemen die Peeters zal aankaarten, zijn nl ooit al eens door Leterme geuit. Toen had hij echter Peeters' petje op en nu dat van federaal premier. Aan alles wat Leterme in die tijd gezegd heeft, wil hij liever niet meer herinnerd worden. De man van de 800.000 voorkeurstemmen is Vlaanderens grootste woordbreker en windhaan geworden. Mocht de N-VA niet mee in de Vlaamse regering zitten, dan konden we er nu al zeker van zijn, dat Vlaanderen voor de zoveelste keer bij de bok zou gezet worden. Als de partij van De Wever echter het been stijf houdt, kan Peeters weinig anders doen. Dat betekent ondermeer: - Geen afzwakking van de RVA-controles (tegen de PS en de rode vakbond in). - Geen afzwakking van de pogingen om de 55-plussers aan het werk te houden (tegen het Milquettaplan in). - Specifieke maatregelen per gewest in de ziekteverzekering en de werkgelegenheid (tegen de francofone partijen in). - Het wegwerken van de onrechtvaardigheden op gebied van verkeer (de flitspalen) en de douanediensten (die de logistieke uitbouw van Vlaanderen tegenhouden). En zo zijn er nog wel een half dozijn punten, waarop Vlaanderen en België met elkaar zullen botsen. Peeters moet dan ook gewoon consequent blijven, dit in tegenstelling tot de kazakdraaier Leterme, die nu het tegenovergestelde doet van had hij had gedaan toen hij nog op Peeters' plaats zat en van wat hij ooit zijn kiezers beloofde. Verhofstadts geest blijft rondspoken...
N.a.v. de heisa rond de voorgestelde nultolerantie t.o.v. de criminaliteit in Brussel, is nog maar eens duidelijk gebleken, dat bijna alles in dit land communautair geladen is. De Vlamingen willen in Brussel een nultolerantie, de francofonen willen dat niet. Die blijven zweren bij preventie alhoewel de geschiedenis heeft geleerd, dat het weinig uithaalt. Op het (voorlopige) einde van het verhaal, is er dan weer een oplossing à la belge uit de bus gekomen, die niemand bevredigt: men wil een nultolerantie invoeren, maar alleen in bepaalde wijken. Dat haalt natuurlijk niets uit, want in deze tijd van GSM, SMS en PC zullen de doorgaans jonge criminelen al lang hun werkterrein verlegd hebben naar wijken waar (nog) geen nultolerantie is. Daarenboven hebben de Brusselse rechters, die nu hun werk al niet aankunnen (een reden temeer om B-H/V ook gerechtelijk te splitsen), al laten weten dat zij voor extra werk geen tijd zullen hebben. De Brusselse burgemeesters willen daarenboven niet weten van één politiezone voor de hele stad. Daarmee verspelen ze nl een deel van hun macht(eloosheid) in hun eigen baronie. Flup Moustache, van Molenbeek, kwam gisteren op het journaal nog vertellen dat in zijn gemeente er de laatste tien jaar 10% meer bewoners zijn bijgekomen, maar hij voor zijn politie geen extra geld krijgt. Om de poen is het dus te doen. Als men in heel Brussel één politieapparaat had, zoals bv in Antwerpen, dan zou dat al een hele besparing zijn en heeft men daarvoor geen extra geld meer nodig. Wie zich in de hele discussie ook weer komt moeien is professor Brice De Ruyver, de vroegere veiligheidsadviseur van Verhofstadt. Hij vindt het niet kunnen dat men bij een veroordeling tot zes maanden niet naar de gevangenis moet en zelfs niet tot drie jaar. In dat laatste geval krijgt de veroordeelde een enkelband (wanneer die ooit voorhanden is). De Ruyver is een hypocriet, want hij ligt zelf mede aan de basis van die verkrachte wetten en heeft daarvoor evenveel boter op zijn hoofd als Verhofstadt én la Onkelinx. Ondertussen blijkt, dat de criminaliteit niet alleen in Brussel, maar ook in Antwerpen en waarschijnlijk ook daarbuiten, blijft stijgen. Dat krijgt ge als ge criminelen de indruk geeft niet (of niet zwaar) gestraft te zullen worden. Tenslotte nog dit: de nultolerantie is geen uitvinding van de huidige regering of de traditionele partijen. Het Vlaams Blok/Belang stelt dat al twintig jaar voor. Nu blijkt, dat die partij het weer eens bij het rechte eind had, maar dat anderen met de pluimen willen gaan lopen. Nog zien, of het zal lukken. Vraag het maar eens aan een zekere Leterme, die ooit ook eens campagne voerde met de argumenten van het VB. Daaraan wil hij tegenwoordig liever niet meer herinnerd te worden...
Enkele jaren geleden haalde Telenet op, eigen houtje, zo maar even acht zenders van de kabel, waaronder CNN, BC World, Tv-España en Arte, allemaal zenders die wij regelmatig bekeken en beluisterden. Dat laatste gold dan zeker voor de cultuurzender Arte, een van de weinig zenders waar men regelmatig klassieke muziek liet (en nog laat) horen en zien. Om de weggenomen zenders nog te kunnen ontvangen, moesten we een speciale digibox kopen, wat we toen ook gedaan hebben. Daarvan hebben we nooit spijt gehad. Gisteren bv was er de hele dag klassieke muziek op Arte, van ergens in de ochtend tot half negen 's avonds. Men zond er de "Folle Journée de Nantes" uit, een jaarlijks terugkomend ééndaags muziekfestival, dat dit jaar in het teken stond van de tweehonderdste geboortedag van pianist/componist Frederic Chopin. Om het zeker niet eentonig te laten worden, had men er ook muziek van andere componisten uit Chopins tijd bijgehaald, zoals Paganini, Liszt en Hector Berlioz. Van deze laatste speelde men de Symphonie Fantastique, een symfonie die inderdaad fantastisch is en niet gemakkelijk om goed te spelen. Die taak werd echter probleemloos uitgevoerd door Anima Eterna*, het Vlaams orkest uit Brugge, onder leiding van dirigent en stichter Jos van Immerseel. Het zou verkeerd zijn dit orkest te vergelijken met de mastodonten uit Amsterdam, Berlijn en Wenen, omdat van Immerseel met een kleinere bezetting werkt en omdat zijn muzikanten spelen op originele instrumenten uit de tijd van de componisten. Dat maakt echter, dat men feitelijk de stukken hoort zoals ze werden uitgevoerd in de tijd toen ze pas gemaakt waren en toen doorgingen voor moderne muziek. Anima Eterna deed dat met veel bravoure en prachtig uitgewerkte klanken. Het is niet de eerste keer dat we dit Vlaams orkest op Arte te horen en te zien kregen. Recentelijk kregen we van hen ook de derde van Ludwig van Beethoven (Vlaming van oorsprong!) te horen, de zogenoemde "Eroica". Als Vlamingen mogen we fier zijn hier zo'n orkest te hebben. Het is daarom wel ergerlijk, dat we naar vreemde zenders moeten overschakelen om het puikje van onze eigen klassieke muziek te kunnen meemaken. Buiten een schaarse vertoning op zondagmiddag (als er geen tennis of cyclocross is), krijgen we op onze openbare omroep zo goed als nooit klassieke muziek voorgeschoteld. Het zou eens iets anders zijn dan de steeds terugkerende pop en ander lawaai, om nog maar te zwijgen van de diverse quizjes en praatprogramma's met steeds dezelfde ons-kent-ons figuren, waarin men klaarblijkelijk geen twee zinnen kan zeggen zonder dat er enkele schunnige moppen bij te pas komen. Het kan misschien zijn, dat er de dag van vandaag minder mensen geïnteresseerd zijn in klassieke muziek, maar dat is relatief. Vorig seizoen waren er 340.000 bezoekers die naar de live-uitzendingen van de opera's kwamen kijken in de filmzalen. En probeer maar eens een abonnement te versieren in eender welk Belgisch operahuis... Kortom, met onze cultuur is het triestig gesteld, tenzij men vindt, dat Eurosong, K3, Sterren op de dansvloer en aanverwanten daar de hoofdbrok van moeten zijn.
* Anima Eterna is de (vrije) Latijnse vertaling van van Immerseels familienaam!
"Brussel is een bruisende stad", zong Van 't Groenewoud. Zeg maar, dat Brussel de laatste tijd aan het overkoken is. Vorige week was er nog een betoging van de brandweer, die het met e.e.a. niet akkoord was. Nu moet men weten dat juist die brandweer de enige Brusselse instantie is die behoorlijk werkt en bv het hele gebied van het stadsgewest bestrijkt. Voor de rest is alles ingedeeld in 19 dooreenlopende baronieën, waar niets naar behoren werkt. Neem nu de politie. Die kan haar werk in Brussel helemaal niet meer aan. Dat is niet alleen een zaak van (des)organisatie, maar ook het feit dat men niet genoeg mensen vindt, die in dit multicultureel "paradijs" willen werken. Het is er veel te gevaarlijk. De laatste twee weken zijn er al evenveel vuurgevechten geweest met criminelen. Daarbij viel één dode te betreuren, gelukkig een (uit de gevangenis ontsnapte) boef van Marokkaanse afkomst. Als reactie daarop werden nog maar eens wagens in brand gestoken. Helemaal ergerlijk was het feit, dat een technische school haar leerlingen vanuit Anderlecht moest verhuizen naar Brussel centrum, omdat die dagelijks bedreigd werden door loslopend crimineel spul. Het werd nóg erger, toen bleek dat de gevatte boefjes dienden te worden vrijgelaten bij gebrek aan plaats in een daarvoor bestemde gesloten instelling. Even ook nog bij vertellen, dat leraars, die in het Brusselse willen werken, daarvoor een extra financiële vergoeding krijgen. Bibbergeld, zeg maar. Tenslotte zit het fout bij het Brusselse gerecht, waar het hof van beroep vorig jaar 30% minder strafzaken afhandelde dan bv in 2005. Het zit daar zo verkeerd, dat zelfs de meerderheidspartij CD&V gevraagd heeft dat hof onder toezicht te plaatsen. Het woord curatele werd nog net niet gebruikt, want dat zou betekenen dat het hof zo goed als failliet is... Dat laatste probleem zou kunnen worden opgelost bij een splitsing van het gerechtelijk arrondissement B-H/V en zo komen we - weer eens - tot de kern van de zaak. Brussel is nl een gewest dat op zich zelf niet kan bestaan. Het is een grove fout geweest van de traditionele partijen, ook en vooral de Vlaamse, om van Brussel een apart gewest te maken. En zeggen dat er daar een partij is - het Vlaminghatend FDF - dat nog andere gemeenten zou willen inlijven bij die failliete mierennest. De francofonen in de Rand zouden hun handjes moeten kussen, dat ze in Vlaanderen wonen en niet in een gewest waar de overheid zijn taken niet aan kan.
De vakbonden hebben gisteren hun dagje Brussel weer eens gehad. Met 30.000 waren ze en ze willen respect en werk. Wie wil dat niet? Probleem is, dat er vandaag de dag zomaar geen extra werk kan worden bijgemaakt en dat daarom nogal wat van de vakbondseisen niet te verwezenlijken zijn: - kortere werkweek - meer jobs bij de overheid - gelijkschakeling van arbeiders en bedienden - afschaffing van de werklozencontrole. Met korter te gaan werken worden onze producten nóg duurder en zullen we nóg minder kunnen concurreren. Gevolg: nóg meer verloren arbeidsplaatsen. De overheid kan niet voor meer jobs zorgen, om de eenvoudige reden, dat ze daarvoor het geld niet heeft. De overheid zal trouwens een deel van haar werknemers, die met pensioen gaan, niet meer vervangen. Het worden er dus niet meer, maar minder. De gelijkschakeling van arbeiders en bedienden is in de ons omliggende landen al twintig jaar geleden gebeurd. Wij lopen dus twintig jaar achter en dat is grotendeels de schuld van de vakbonden die daar in de vorige eeuw niet van wilden weten. De lonen en ontslagvergoedingen van alle arbeiders nu op het peil van die van de bedienden brengen, is financieel onuitvoerbaar. De afschaffing van de werklozencontrole (een dada van o.m. ook Di Rupo), is niet doenbaar. Ze zal alleen het zwartwerk in de hand werken. Niemand wordt als werkloze trouwens zo maar geschorst; er is daar steeds een reden voor. Kortom, méér werk zal nog niet voor morgen zijn. Op 8 februari mogen bonden en patroons eens op bezoek komen bij Leterme. Alsof die er iets aan zal doen. Het enige, wat de staat in deze moeilijke tijden kan doen, is zélf besparen zodat ze meer mogelijkheden krijgt om te investeren. Dat besparen zou kunnen door bv een deel nutteloze en kostenverwekende instellingen af te schaffen . Dat laatste kan alleen via een staatshervorming. En zo zitten we weer bij af. Daar deze regering maar één doel heeft: de verkiezingen van 2011 halen, zal er niets gebeuren en glijdt dit land verder af naar een totaal faillissement. Wat chocoladepralines in een Belgisch etuitje uitdelen in Davos zal daar weinig aan verhelpen...
Dat "piigs", uit de titel hierboven, is wel degelijk met twee "i"'s geschreven. Het zijn de Engelstalige afkortingen van de Eurolanden die er momenteel het slechts aan toe zijn. "Piigs" staat voor Portugal, Ireland, Italy, Greece en Spain. Vooral Griekenland is er erg aan toe. Om te beginnen had dat land gefraudeerd met haar gegevens om toch maar bij de Eurolanden te kunnen geraken. Daarna werden de officiële cijfers er regelmatig "aangepast", om er toch maar bij te kunnen blijven. Dat heeft geduurd tot er, na de laatste verkiezingen, een nieuwe regering aan de macht (nou,ja) kwam, die (hopelijk) alles heeft moeten opbiechten. De financiële rating, waaruit blijkt hoe solvabel een land is, is door verscheidene ratingbureaus naar beneden gehaald en de vraag is maar, hoe het daar nu verder moet. Griekenland is niet het enige land met grote financiële problemen, maar met zijn inflatie van meer dan 12% en een staatsschuld van 112% t.o.v. zijn bbp, steekt het er wel bovenuit (of moet ik zeggen "onderuit"?). Ook Portugal blijkt nu in het vizier van de ratingbureaus te komen, terwijl het in Ierland, Spanje en Italië al niet veel beter is. Zeker als een van de twee laatstgenoemde, grotere landen echt in de problemen zou komen, wordt het afwachten hoe het verder moet met die euro van ons. Met een eigen munt was het vroeger allemaal veel eenvoudiger: men devalueerde ze en klaar was kees (voor een tijdje althans). Ik heb dat zelf meegemaakt in Italië, waar de lire op een kleine tien jaar tijd de helft van zijn waarde verloor t.o.v. de Belgische frank. België komt voorlopig nog niet voor het lijstje van de bedreigde eurolanden, maar we moeten er niet te trots op zijn. Met een inflatie van meer dan 6% en een staatsschuld die ook de 100% van het eigen bbp benadert, hebben we niet veel overschot. Zeker niet als deze regering van openbare stilstand er verder niets aan blijft doen en alle problemen zegt te zullen aanpakken (niet oplossen!) in 2012. Dat is dan na de volgende federale verkiezingen, waarvan niemand de uitslag kan voorspellen. Zopas is zuipschuit Daerden in de Kamer nog komen verklaren dat zijn "groenboek" over de pensioenen in maart zal gepresenteerd worden. Naar aloude Belgische traditie is die al klaar, maar alleen in het Frans. De Menapiërs moeten dan ook nog een maandje wachten om hun vertaalde versie te zien te krijgen. Het belangrijkste weten we echter al. Michel Jadot*, de man die het allemaal moest samenvatten, heeft nu al verteld, dat er geen ingrijpende pensioenhervorming zal komen. Het blijft plak- en knipwerk op zijn Belgisch, waardoor de problemen niet worden opgelost, alleen maar uitgesteld. Als dat hier zo doorgaat krijgen de "piigs" straks ons gezelschap. Het worden dan de "pi bigs" of zoiets. Met dank aan onze traditionele partijen die allemaal boter op hun hoofd zullen hebben als dit land definitief zal crashen.
* In zijn betoog, wist Michel Jadot o.m. te vertellen, dat het zilverfonds een "hypocrisie" is. Dat schrijf ik hier al vier jaar, maar zo hoort men het eens van iemand anders, een insider nog wel!
Jan Peumans is niet zinnens later niet herinnerd te worden. Reeds in de vorige Vlaamse legislatuur was hij bekend als de bezigste bij van het politieke halfrond, de man die van veel zaken in het algemeen en de BAM in het bijzonder veel meer afwist dan de zogezegde specialisten, ministers inbegrepen. Nadat zeker was dat de N-VA mede in de Vlaamse regering zou komen, hoopte Peumans op een ministerzetel. Die heeft hij tenslotte niet gekregen. Als troostprijs mocht hij wel voorzitter spelen van het Vlaamse parlement. Wat Jan doet, doet hij goed. Hij laat niet met zijn voeten spelen en houdt niet van flauw geouwehoer. Daarenboven is hij niet alleen Vlaams nationalist, maar ook een overtuigde republikein. Al van bij het begin van zijn aanstelling tot parlementsvoorzitter had hij laten weten, dat ze hem op het paleis niet zouden zien, ook niet als hij werd uitgenodigd. En zo geschiedde, want voor Jan is een woord een woord. Bij de nieuwjaarsreceptie van 2010 van Albert von Saksen Coburg, had Jan dan ook zijn kat gestuurd, in de persoon van ondervoorzitter Carl Decaluwé (CD&V). Die mocht het paleis echter niet in. Dat stond niet in het vermolmde paleisprotocol. En zo gebeurde het dat het officiële Vlaanderen dit jaar niet vertegenwoordigd was op de jaarlijkse komedie van de "gestelde lichamen". Erg, hé? In het Vlaamse parlement kreeg Peumans dan ook heel wat kritiek te slikken van de B-partijen, die België altijd nog belangrijker vinden dan hun eigen Vlaanderen. Jan gaat zich daar niet aan storen en verklaarde, als echte republikein, ook later niet te zullen gaan. Als ze het officiële Vlaanderen er persé bij willen hebben, moeten ze hun protocol maar aanpassen. Zijn standpunt werd bijgetreden door de V-partijen, waarbij we toch nog eens konden vaststellen dat samenwerken kán. Yes, we can! Alle gekheid op een stokje: als we als Vlamingen de onafhankelijkheid willen, in welke vorm ook, dan hebben we geen behoefte meer aan middeleeuwse toestanden zoals een koning en zijn gevolg. We zingen het zelfs in ons eigen volkslied: "Geen tronen blijven staan". Waarom die van Albert second dan wel? Laat ons consequent blijven en wegblijven van al die opgeklopte adellijke etiquette, die niet meer van deze tijd is en die zeker niet meer past in een vrij en onafhankelijk Vlaanderen.
Januari blijft de maand van de politieke partijrecepties. Helemaal in de trant van "veel beloven, weinig geven, doet de gekken in vreugde leven". De hoofdvogel werd dit weekeinde afgeschoten door de SP.a, waar Caroline Gennez haar foorwijvenstatuut alle eer aan deed door gewoon achter de demagogische praat van het ABVV te gaan staan. AB Inbev en Opel zijn nu eenmaal "in". "Den boas is ne smeirlap", meer kon er uit haar relaas niet gehaald worden. Tenzij men vindt dat in dit failliete land haar andere dada, een tweede pensioenpijler voor iedereen, ook ergens maar een kans zal maken. Deze bijna failliete staat (de werkgevers vrezen nu al voor een "Griekenland aan de Noordzee"), die niet eens in staat is de eerste pijler fatsoenlijk te betalen, zou daarvoor nog eens in de beurs moeten gaan, al dan niet via de lege doos van dat door de SP.a uitgevonden zilverfonds. Zelfs al zou er morgen een mirakel gebeuren en er plotseling ergens (veel) geld vrijkomen, dan kan de staat dat wel storten in dat zgz fonds, maar het niet gebruiken. Alvorens dat zou kunnen, moet de staatsschuld terug worden gebracht tot 60% van het bbp. Wanneer zullen we dat nog meemaken? Mocht iemand van een Vlaamsgezinde partij zo'n onzin uitkramen, dan zou men spreken van populisme. Bij de SP.a is dat staatsmansschap. Terloops nog even aan herinneren, dat de SP.a niét in de federale regering zit. De Waalse tak van de rode familie zit daar wél in, maar vond het niet nodig iemand naar de receptie van de Vlaamse socio's af te vaardigen. De SP.a is dan ook maar een splinterpartij geworden, een bepaling die zij zelf graag geeft aan de Vlaams nationalisten. Enfin, het verhaal van de splinter en de balk.
