Terwijl bijna heel politiek België met vakantie gaat, begint voor Yves Leterme de week van de waarheid, zeg maar de "tijdrit", om het in wielertermen te houden. Het zal niet meevallen, want de keuzes die hij heeft zijn zeer beperkt en dan hebben we het nog maar over een regeringsvorming, niet over een staatshervorming. Om dat laatste te bereiken, is hij verplicht er de socio's bij te pakken en dan weten we nog niet hoe het zal aflopen. Met zijn oranjeblauwe start zit hij alvast met het probleem dat FDF, een deel van MR en N-VA, een deel van Leterme's eigen kartel, loodrecht tegenover elkaar staan. En dan is er nog de plaats van het onheil: Hertoginnedal. Voor de meeste Vlamingen klinkt die naam onheilspellend omdat in dat kasteel al enkele beslissingen zijn genomen die voor Vlaanderen later nefast bleken te zijn: het splitsen van Brussel met daarbij o.m. het nu nog hete hangijzer van Brussel-Halle/Vilvoorde en de oprichting van de faciliteitengemeenten waar men de problemen alleen maar groter heeft gemaakt. Hertoginnedal was ook de druppel die er voor de Volksunie teveel aan was. Schiltz en Co capituleerden er en zo ontstond het Vlaams Blok. Leterme heeft feitelijk weinig in handen om dat te verwezenlijken wat hij bij de laatste verkiezingen aan zijn kiezers heeft beloofd. Bijna 800.000 voorkeurstemmen is niet niks, maar het zou voor hem wel eens een molensteen aan zijn hals kunnen worden als hij niet slaagt. Er zijn natuurlijk nog twee andere scenario's: 1) Leterme blijft bij zijn belofte dat CD&V/N-VA niét in een regering zal stappen als er geen staatshervorming uit de bus kan komen. Dan zit België zonder regering en kan Vlaanderen serieus aan zijn onafhankelijkheid gaan denken. 2) Leterme sluit een akkoord met het Vlaams Belang, waarbij beide in Vlaanderen de volstrekte meerderheid hebben en stelt zo een ultimatum aan de francofonen én de Vlaamse belgicisten. Dit laatste is weinig waarschijnlijk, maar in een normale democratie zou dan moeten kunnen (denk maar aan wat in Oostenrijk en Denemarken is gebeurd). Lukt dat niet, dan staan we weer bij af. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Het is weer zover, 21 juli, nationale feestdag waarvan nog één op vijf Belgen weet waarom. Zeker nu het op een zaterdag is, valt het nog minder op dan vroeger, tenzij men natuurlijk naar de berichtgeving op de nationale zenders afgaat. Daar worden nog eens een resem patriotten, hoofdzakelijk oudere mensen, opgevoerd die ons komen vertellen hoe goed het hier allemaal is. Die hebben trouwens niet eens helemaal ongelijk, maar de meesten van hen dragen weinig of niets meer af aan de steeds meer verslindende staat van dit kunstmatige land. Jongere mensen, die een huisgezin hebben, een woning om af te betalen en meestal met twee moeten gaan werken, weten wel beter. Die dragen ± 50% van al hun verdiensten af aan die staat, die er meestal kwistig mee om springt, vooral ten zuiden van de taalgrens. Elke drie jaar betaalt een gemiddeld Vlaams gezin een middelgrote auto af om de Walen en Brusselaars toe te laten op een zelfde niveau te kunnen leven. De vraag is alleen, hoe lang deze situatie kan blijven aanslepen. Het zwaartepunt van de wereldhandel verplaatst zich langzaam maar zeker naar Azië en straks zitten we hier met een grotendeels vergrijsde bevolking, die het zal moeten hebben van een steeds kleiner wordende groep actieven die zich op haar beurt blauw zal moeten werken om de eindjes aan elkaar te kunnen blijven knopen. Maar voor de bon belges is daar vandaag geen probleem mee. Straks is er het traditionele défilé, waarop er voor de deelnemers alleen maar te hopen is dat het niet zal regenen (de "drasche national", om het op zijn Belgisch te zeggen). De "gestelde lichamen" hebben daar immers geen probleem mee, die staan altijd droog. Wat er dit jaar speciaal te zien is, zijn niet de nieuwe uniformen en enkele nieuwe voertuigen, zoals in de media is aangekondigd, maar André Flauhaut. Het is nl zo goed als zeker dat het dit jaar het laatste défilé wordt voor de baas ganzendonck van onze geliefde paarse regering. Hij zal trachten op tijd te zijn, want de man is nog even bijna de hele wereld gaan afreizen om overal afscheid te nemen van zijn protégés. Flauhaut gaan we in een nieuwe regering niet meer weerzien, zoveel is zeker, zelfs niet mocht er een regering komen met de PS (weer) erbij. De dikgevreten salonsocialist, die van ons leger zijn speeltje maakte is men uiteindelijk toch kotsbeu geworden. Zelfs Kabila zal om hem niet treuren. Zijn eredoctoraat heeft hij immers niet gekregen en hij heeft nu Karel De Gucht waarmee hij zelfs in België mee op de kiesaffiches mocht (onder de titel "goed bestuur" nog wel!). Tarara boem!
Yves Leterme heeft zijn eerste confrontatie met de voorzitters van MR en CDH achter de rug. Volgens milQuet is er alleen gepraat over de sociaal-economische problemen. Dat houdt in, dat men bang is over het communautaire te beginnen en dat dit laatste waarschijnlijk bijzaak zal worden als het de regeringsvorming van oranjeblauw in de weg zou staan. Nochtans hebben de racisten van het FDF al een eerste schot voor de boeg van het nieuwe regeringsschip gelost. Ze vragen, nog maar eens, dat het grondgebied van Bruxelles zou worden uitgebreid. "Wir brauchen mehr Lebensraum. Das Vaterland muß grösser sein", zei die andere racist in de jaren dertig van de vorige eeuw al. Ook hij vond dat een land, waarin zich landgenoten bevonden (Tsjechië), moest worden geannexeerd. Als Leterme (én Peeters) woord houden, komt daar niets van terecht. Toch mag men niet vergeten dat de racisten van het FDF deel uitmaken van het MR en dus in een volgende oranjeblauwe regering zullen zetelen. Daaruit zou dan moeten volgen, dat er géén nieuwe Belgische regering zal komen en men dus best meteen begint met het opdelen van de inboedel. Wie dat alles eerder met een benepen gevoel zal volgen, is ongetwijfeld N-VA-er Bart De Wever. Bart is niet op zijn mondje gevallen en heeft altijd uitgebazuind, dat hij de man van de onderhandeling is, van het compromis, dit in tegenstelling tot het Vlaams Belang dat, volgens De Wever, alle compromissen afwijst. Anderzijds kiest De Wever voor een onafhankelijk Vlaanderen, waarbij het hem niet kan schelen wie er daar woont. Welnu, Bart mag het nu eens bewijzen. Het feit, dat hij bij de eerste vergadering tussen de Christelijke (?) en liberale partijen er al niet bij mocht zitten en dat het FDF in de Brusselse rand, voor het MR althans, "incontournable" is geworden, voorspelt voor de N-VA weinig goeds. Het Vlaams Belang is nu de lachende derde, die zich mag klaarmaken om de scherven op te rapen en meteen een doorstart te maken naar de regionale verkiezingen van 2009.
De tiende rit in de ronde van Frankrijk (de "toer de frans" voor de Nederlanders), werd gewonnen door ene Cédric Vasseur uit Steenvoorde, een dorp op een steenworp van de West-Vlaamse grens. Vasseur is een Frans-Vlaming In Frankrijk noemt men hem "un Flamand". Hier bij ons is hij een Fransman. Wel raar dat er naar de Vlaamse roots hier nooit verwezen wordt als het om Frans-Vlamingen gaat. Men doet dat wel als het gaat om Bretoenen, Basken, Normandiërs, Elzassers en nog andere regionale Fransen. Bij ons is het tegenwoordig niet veel soeps meer in de wielrennerij. Men is al blij dat er hier en daar iemand een plat ritje wint of de groene trui kan halen dank zij de moderne berekeningswijze. Vroeger kreeg elk renner elke dag het getal van de plaats waarop hij was aangekomen. Dan moest men werkelijk outstanding zijn om het puntenklassement te halen (Stan Ockers heeft die zo ooit gewonnen). Als er tegenwoordig nog maar een col van derde catégorie opdoemt, zijn er geen Belgen meer bij. Dat "Belgen" is trouwens ook om te lachen. Bij het Belgisch kampioenschap waren er 145 deelnemende beroepsrenners: 137 Vlamingen en 8 (acht) Walen. Bij die laatste is er dan eigenlijk nog één die meedoet voor de knikkers en dat is Philippe Gilbert. Toch heeft men het in de media steeds over de "Belgen". Waar is de tijd toen er regelmatig jongens van bij ons in de eerste tien reden tijdens de ronde van Frankrijk? En dan heb ik het nog niet meteen over Ockers of Schotte, maar later ook over Jef Planckaert, Jos Hoevenaers, Jan Adriaensen, Van Impe en Co. Renners die misschien geen campionissimi waren, maar zich zo niet lieten wegvegen zoals dat nu het geval is. Daarna kwam natuurlijk ook Eddy Merckx, maar dat bleek de uitzondering te zijn die de regel bevestigde. Enkele jaren geleden dacht men een nieuwe witte merel te hebben in de persoon van Wim Van Huffel die een meer dan behoorlijke ronde van Italië reed. Hij heeft dat niet kunnen bevestigen. Nu zit men te wachten op Stijn Devolder, derde in de toch lastige ronde van Zwitserland, kampioen van België op een vrij selectief parcours en winnaar van de ronde van Oostenrijk. De man kan klimmen én tijdrijden. Gaat hij zorgen voor de heropstanding? Laat het ons hopen dat hij het volgend jaar waar maakt en we de eerste landgenoot weer niet moeten gaan zoeken na plaats vijftig...
In mijn blog van 2 juli (De puinhopen van paars) schreef ik te verwachten dat nog wel wat lijken uit de paarse kast zouden vallen. Dit is inderdaad volop aan het gebeuren. Het mooiste bewijs waren de berichten van gisteren over het mank lopen van de begroting, waarin een serieus gat zit en dit ondanks alle hoera geroep van de vorige regering. Reynders, van Financiën of wat daarvoor moest doorgaan, blijft er trouwens bij, dat het gat niet zo groot is als men doorgaat met het kapen van pensioenfondsen en het versjachelen van staatseigendom. Cynischer kan moeilijk. Leterme heeft nu maar te kiezen: ofwel gaat hij dezelfde weg op (hetgeen hij altijd ontkend heeft te zullen doen) en kan hij zo een deel van het gat dichtrijden, ofwel blijft hij bij zijn principes en zal hij verplicht zijn ergens anders vers geld te "vinden". Ondertussen blijkt ook dat de tweede accijnsverhoging op de tabaksproducten, die normaal op 1 juli moest ingaan, niet doorgaat. De reden daarvoor is dat de Belgen na de eerste verhoging eindelijk wijzer zijn geworden en minder zijn gaan roken (dit heeft ook te maken met het steeds groter wordende rookverbod in openbare gebouwen). Als gevolg van dat alles brengt het tabaksverbruik steeds minder op en vreest men, bij een volgende prijsverhoging, nog minder inkomsten te hebben. Een nieuwe wet van Rudy Demotte zal waarschijnlijk de weg volgen van zovele andere wetten van de Verhofstadt regeringen en zal moeten worden "aangepast". Deze keer gaat het om de erkenning van medische oncologen, dokters die zich bezig houden met de behandeling van kankerpatiënten, een wet die zeker niet te vroeg komt. De reden waarom de wet herzien dient te worden is, omdat er liefst 122 (taal)fouten in staan! Zoals naar slechte Belgische gewoonte werd de wet eerst in het Frans opgesteld en daarna slecht of helemaal niet vertaald. In de Vlaamse tekst ontbreken zelfs hele passages... Tenslotte staat ook Justitie weer in haar hemd. Uitgerekend één dag nadat een vrouwelijke rechter de gevangenis van Leuven in gebreke stelde n.a.v. een klacht van gedetineerden i.v.m. de grondige fouillages waaraan ze werden blootgesteld als ze terugkeerden uit penitentiair verlof, zijn er in de gevangenis van het Luikse Lantin twee gevangenen gestorven aan een overdosis en ligt er een derde op apegapen. Cynischer kan moeilijk, want het begint er zo op te lijken dat Justitie een nieuw systeem zou ontdekt hebben om de gevangenissen wat minder overvol te maken! Gelukkig land dat zo acht jaar kon genieten van de paarse weldaden!
Dehaene's opdracht is dus mislukt. Officieel wordt dat natuurlijk niet toegegeven, maar het is wel zo. De norse loodgieter uit Vilvoorde, die een week eerder gezegd had dat het wel eens tot einde van de maand zou kunnen duren, had op zondagmorgen nog geluncht met de top van CD&V, maar liet dezelfde avond via Belga, nota bene, weten dat hij "zijn doel" bereikt had en ermee stopte. Nog dezelfde avond werd Leterme, die niet wist waar hij het had, opgezadeld met "zijn" mission impossible. Welk doel heeft Dehaene bereikt? Dat milQuet en haar linkse club bereid zou zijn mee de benen onder tafel te steken en daarmee uit. Dezelfde milQuet liet maandagmorgen nog weten, dat zij helemaal niet zinnens is zomaar mee te doen aan de CD&V voorwaarden en dat het helemaal niet zeker is dat er ook maar enig akkoord zal komen. Dehaene kan het niet meer, omdat de tijden veranderd zijn. Daarbij kwam nog dat hij de vorige keren een rooms-rode coalitie op de been moest brengen, wat in het verlengde ligt van zijn politieke voorkeur. Exit Dehaene dus en hopelijk voor goed, want zijn belgicistische generatie, met o.m. nog Martens, Decroo en Claes, is voltooid verleden tijd en schadelijk voor Vlaanderen. Zal Leterme erin slagen een regering te vormen én de communautaire problemen aan te pakken? Waarschijnlijk niet, al zijn de wonderen nooit de politieke wereld uit. Op communautair vlak staat hij nergens. Aan de ene kant zijn er de resoluties van het Vlaamse parlement, waar zelfs Open VLD en SP.a niet meer achter staan. Aan de andere kant zijn de francofonen geen vragende partij. In het 200 bladzijden tellende rapport van Reynders aan de koning stond welgeteld een halve (½!) bladzijde over de communautaire problemen... Zelfs al zou Leterme een kleine opening kunnen maken in het communautaire dossier, dan blijft ook het economische dossier zo goed als onuitvoerbaar. De huidige begroting heeft een gat van anderhalf miljard euro, de volgende zou een overschot moeten hebben van enkele miljarden. Daarbij komen dan nog de wensen van de CD&V om financiën en justitie te hervormen en die van Open VLD om de belastingen te verminderen. Dat betekent samen nog eens drie miljard euro. Bij dat alles is dan helemaal nog niets gedaan voor de aanstormende vergrijzing die nog eens minstens een paar miljard extra gaat kosten. Over de vergrijzing wordt in België wel gesproken, maar is nooit iets degelijks ondernomen geworden. Vergeet het zilverfonds, dat is fictie. Wat als Leterme niet lukt in zijn opdracht? Is er dan een "Plan B"? Ik geloof het niet, alhoewel dat niet moeilijk hoeft te zijn. Men vertelt de francofonen gewoon dat het kiezen of delen wordt: een regering met staatshervorming of geen regering. In dat laatste geval kiest men voor het "Plan V", de "V" van Vlaanderen. De vijf minuten moed, weet ge wel...
De (groothandels)prijs voor tarwe is de laatste twee jaar verdubbeld, de winkelprijs voor melk is zopas met 30% verhoogd. Daarvoor zijn er natuurlijk verschillende oorzaken, zoals bv de reeds jarenlange droogte in Australië of het drama van Zimbabwe. In het vroegere Zuid-Rhodesië heeft dictator Mugabe alle blanke boeren onteigend (voor zover ze al niet vermoord werden) en de grond geschonken aan arme zwarte boeren die er alleen een stukje van bebouwen voor hun eigen primitieve landbouw. Het resultaat daarvan is, dat Zimbabwe, dat vroeger voedsel uitvoerde, nu moet invoeren en daarvoor zelfs geen geld heeft (Er is een devaluatie van om en bij de 10.000%!). Het Westen, dat vroeger zijn kritiek niet spaarde voor het regime van Ian Smith, kijkt nu heel schijnheilig de andere kant uit... Er is echter meer. De voornaamste reden waarom het voedsel in de wereld steeds duurder dreigt te worden, is mede het gevolg van het subsidiëren van biobrandstoffen. Daar waar vroeger de Europese boeren goed geld verdienden aan het volgen van de subsidieregels van de E.U. en o.m. op grote schaal maïs voor veevoeder zijn gaan verbouwen, schakelen er steeds meer over op koolzaad en andere gewassen die kunnen worden verwerkt tot biobrandstoffen. Buiten Europa wordt het nog dramatischer: daar schakelt men over naar het verbouwen van maïs voor menselijk gebruik en suikerriet exclusief voor de nieuwe zgz "groene" brandstof. Een voorbeeld tot wat dat kan leiden hebben we begin dit jaar reeds meegemaakt met een opstand van arme mensen in Mexico die de prijs van hun dagelijkse tortillas verdubbeld zagen. In Brazilië worden, met inzet van een soort moderne slavenhandel, grote delen van het Amazonewoud afgebrand, wat enorme hoeveelheden CO2 genereert en er tegelijkertijd voor zorgt dat er minder zuurstof in de atmosfeer komt. Bij ons is het nog niet zover, maar we gaan er wel naartoe. Het wordt hoog tijd dat men ook hier gaat inzien dat men de hype omtrent al dat groen, dat zgz milieu en alles wat ermee samenhangt, eens een halt toeroept. De zgz groene stroom, die we nu al kennen, is alleen maar goedkoper omdat hij door de Staat gesubsidieerd wordt. De alternatieve stroomverwekkers, via zonnepanelen en windmolens, kosten driemaal zoveel als de klassieke stroomcentrales. Ook dat verschil wordt door de Staat bijgepast. En dan hebben we het nog niet gehad over de vergelijking met de kerncentrales waarbij het verschil een veelvoud is. Uitgerekend die kerncentrales zou men dan willen sluiten, waardoor het nu al zeker is dat men de Kyoto-normen nooit zal halen. Europa riskeert vroeg of laat wakker te worden met een fameuze financiële kater, wanneer zal blijken dat het geld dat we uitgeven aan alternatieve energie, ten koste zal gaan van de voedselbevoorrading, waarbij in de eerste plaats de zwakkeren uit onze samenleving zullen getroffen worden. Die zwakkeren nog eens gaan ondersteunen, kan ook natuurlijk, maar dan zijn we wel verkeerd bezig. Veel goedkoper zou zijn eerst te zien of de rekening betaalbaar blijft. Voor wat de (eventuele) nieuwe Belgische regering betreft, weet men nu al dat er een gat is van anderhalf miljard euro in de begroting, met dank aan Paars. Als ze daar straks nog eens enkele miljarden extra zullen moeten begroten om de mensen wijs te maken dat biobrandstof en groene stroom zo voordelig zijn, wil ik toch eens weten van waar dat geld zal moeten komen. Sinterklaas is nog ver af...
Vrijdag is in Herentals Leonard Van Baelen begraven. De man was een van onze vele missionarissen die naar "onze" Kongo getrokken zijn. Hij was echter niet zomaar de eerste de beste. Pater Van Baelen, Kapucijn, was hoogleraar sociale moraal aan de universiteit van Kinshasa. Samen met Jan Van Mullen richtte hij in 1969 de ngo CDI Bwamanda op in de Kongolese evenaarsprovincie. Deze coöperatie teelt o.m. maïs, koffie, soja en aardnoten. De koffie en de maïs worden ter plaatse verwerkt en met eigen boten verscheept naar Kinshasa en van daar naar de rest van de wereld. Ze onderhoudt meer dan 500 km wegen en runt scholen en ziekenhuizen. Van Baelen zette er zelfs een soort ziekenkas-op-zijn-Belgisch op zijn poten, waarbij mensen zich met een kleine bijdrage konden aansluiten. In 2003 werd Van Baelen door het weekblad "Time" verkozen tot "Europese held, wiens moed, energie en vrijgevigheid de wereld inspireren en veranderen". In feite deed hij wat de Staat zou moeten doen, maar waarin die klaarblijkelijk niet slaagt. Van Baelen was "maar" een missionaris en dus geen sant in eigen land. Zeker in tijden van Verhofstadt regeringen zijn zo'n mensen niet salonfähig genoeg. Van Baelen heeft voor Kongo honderdmaal meer gedaan dan wat De Gucht er ooit gepresteerd heeft. Leonard Van Baelen kreeg kanker en is daarom terug naar Vlaanderen moeten komen. Een jaar later heeft hij de strijd verloren. Hopelijk wordt zijn werk ginder verder gezet, want het is een feit dat Kongolezen goed werken als ze goed geleid worden en er weinig van terecht brengen als dat niet het geval is. In onze vroegere kolonie zijn trouwens nog enkele ngo's goed bezig, waarvan Memisa (Medische Missie Samenwerking) misschien wel de belangrijkste is. Ook Memisa wordt geleid door een pater (Joseph Burgraff). Wie die mensen wil helpen kan in elk geval veel beter zijn geld aan Memisa geven dan bv aan 11.11.11, zeker zolang deze laatste geleid wordt door de Vlamingenhater Geysels.
Zoals Stefaan in zijn reactie gisteren al vermeldde, waren het niet álle Vlamingen die tijdens het fameuze kamerdebat aan één zeel trokken. Groen! deed nl weer eens niet mee. Het is ongelooflijk hoe dat partijtje zijn eigen mensen in de rug blijft schieten en mee blijft stemmen mét de francofonen tégen Vlaanderen. In het kader van de hele heisa rond de milieu- en klimaatsproblemen, was het al opmerkelijk dat de Groenen in Vlaanderen feitelijk weinig vooruitgang hadden gemaakt (Jef Tavernier, hun eigen ex-minister, heeft dat trouwens al bevestigd). We kunnen er dan ook van uit gaan, dat heel wat Vlamingen Groen! niet lust(t)en o.w.v. het ronduit anti-Vlaams imago van deze zgz wereldverbeteraars. Tegen de regionale verkiezingen van 2009 kan er dan ook niet genoeg de nadruk op worden gelegd dat een stem voor Groen! een verloren stem is voor Vlaanderen. Ik heb trouwens ook het voorgevoel dat heel wat Vlamingen dit najaar 11.11.11 links zullen laten liggen, nu deze drukkingsgroep Jos Gijsels, de uitvinder van het cordon sanitair als voorzitter heeft aanvaard. Hoe kan Vlaanderen solidair blijven met een organisatie die zelf (eigen) mensen uitsluit? --- Ondertussen mag ook Bart De Wever zich zorgen beginnen te maken. In het kader van een nieuwe regeringsvorming zijn CD&V-ers en Open VLD-ers nl al stiekem aan het vergaderen geslagen (in het bureau van Patrick Dewael) en gebeurde dat zonder ook maar één vertegenwoordiger van de N-VA. En zeggen dat Bart zijn vakantie in Beieren al had geannuleerd in het vooruitzicht van de komende besprekingen waarop hij, zoals hij reeds vertelde tijdens de verkiezingsperiode, zou "willen wegen". Op enig begrip vanwege Dehaene zal hij ook niet moeten rekenen, integendeel. Het ziet er dan ook al naar uit, dat we in de eerste plaats een oranjeblauwe regering zullen krijgen waarin nog weinig plaats zal zijn voor vendelzwaaiende klauwende leeuwen. Vlaanderen is weer vragende partij en Wallonië zal dat (weer) trachten te verzilveren, op welke manier ook. Wordt zeker vervolgd...
Donderdag 12 juli 2007 was een historische dag voor Vlaanderen. Er werd in de Kamer een nieuwe (voorlopige?) voorzitter gekozen: Herman Van Rompuy, CD&V, iemand voor wie die "C" nog iets betekent, die daarenboven in het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde woont en er zeker niet minder Vlaamsgezind op is geworden. De vervanging van belgicist Decroo is in elk geval al een pluspunt. Dezelfde dag werd ook het vast bureau en het college van quaestoren benoemd, zodat de Kamer zal kunnen functioneren. Hierbij werd de zgn regel "D'hondt" gevolgd, waarmee ook het Vlaams Belang én de SP.a een mannetje in dat bureau kregen. Wat nu zo historisch was aan al dit bovenstaande is, dat al deze verkiezingen gebeurden met de goedkeuring van de Vlaamse meerderheid tegen de Waalse minderheid. Voor één keer hebben alle Vlaamse partijen, ook de socialisten, aan één zeel getrokken en haalden ze de hele buit binnen. Bij die hele buit hoorde trouwens ook de hoogdringendheid van het bespreken van de splitsing van B-H/V. Als die eensgezindheid stand houdt, kan ook die splitsing straks een feit zijn, want daarvoor heeft het parlement geen regering nodig. Dat is dus het goede nieuws. Voorlopig is er geen slecht nieuws, maar mijn slecht karakter zegt mij dat die Vlaamse meerderheid wel eens geen lang leven beschoren zou kunnen zijn. Vergeten we niet dat we vóór de vakantie staan en iedereen wou vermijden nog enkele weken te moeten blijven vergaderen. Het is bv ook niet voor niets dat er tijdens de zomer bijna nooit stakingen zijn en er in de politiek en bij de vakbonden altijd gesproken wordt van een "hete herfst", nooit over een "hete zomer". De vakantie gaat voor! Een tweede twijfelgeval blijft natuurlijk de SP.a. Gaat die straks de Vlaamse meerderheid blijven steunen. Buiten het thema vakantie was er nl nog een tweede reden waarom de Vlaamse socialisten hebben meegestemd. Evenals het Vlaams Belang dreigden ook zij hun man binnen het vast bureau kwijt te spelen, vandaar. Mocht de SP.a straks weer met de francofonen onder één hoedje gaan spelen, dan kan men misschien eens het "systeem Sarkozy" proberen. Die lepe Fransman heeft nl sinds zijn verkiezing tot president de Fransen socialisten volledig uit elkaar gespeeld. Dat deed hij door allerlei socialistische kopstukken (tot nu toe reeds zes, waaronder vier ex-ministers) een leuke baan in zijn regering of in e.o.a. internationale instelling te bezorgen. De Franse socialistische partij is momenteel helemaal van de kaart. Zou dat geen leuk precedent zijn voor het geval onze roodjes weer dwars gaan liggen? Frank Vandenbroucke minister maken in een niet-rode regering, bv? Ik zou in elk geval weer stof tot schrijven hebben!
Er is in ons Nederlandstalig onderwijs nooit meer ruzie geweest als toen Marleen Vanderpoorten er minister was. Sinds de laatste regionale verkiezingen zijn we van haar als regionaal minister vanaf geraakt, maar ze zit nu wel op de voorzitterstoel van het Vlaamse parlement. Opmerkelijk was dat ze er, tot nu toe, weinig ophef heeft gemaakt. Het was dus tijd dat het toch zou gebeuren en daarvoor heeft ze haar speech van de 11 juli viering gebruikt. Juf Marleen (ze stond zelf ooit in het onderwijs) heeft de Vlaamse boerkens eens de les gespeld: - We mogen de solidariteit niet in vraag stellen (dus de transfers blijven betalen). - We mogen geen agressieve toon aanslaan. ( "Aub, mijnheer Di Rupo, wat zijn Uw wensen?"). - De kiezer begrijpt de structuren van dit land niet. (De kiezer is dus dom en zij, de juf, is slim). - De federale en regionale verkiezingen moeten terug samenvallen. (Zo blijft de Vlaamse deelregering ondergeschikt aan waarschijnlijk eenzelfde soort nationale regering en kunnen er geen "Vlaamse" accidenten gebeuren). - De splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde is, volgens Juf Marleen, wel noodzakelijk, maar gaat de nieuwe staatshervorming "bezwaren"... M.a.w. Wie de redevoering van Marleen Vanderpoorten zou horen zonder te weten van wie ze kwam en op welke gelegenheid ze werd uitgesproken, had evengoed kunnen denken te luisteren naar iemand van B-plus, BUB of van een andere fossiele belgiciste vereniging. A.u.b., stuur Marleen terug naar Lier, waar ze kan debatteren met Els Van Weert en andere politici van haar niveau! --- Bert Anciaux zou zichzelf niet zijn, als hij op zo'n feestdag ook zijn gebruikelijke stommiteiten niet aan de man bracht. Hij had het over "die bovenste beste buur, de Franse Gemeenschap" en beloofde meteen al met geld over de brug te komen. Het moet niet altijd Charleroi zijn als we van corruptie spreken... Berts collega, Spirit-voorzitter Geert Lambert, heeft ook zijn woordje geplaatst. De man is de laatste mohikaan van de Spiritisten die erin geslaagd is zijn zetel in het in het federaal parlement te kunnen behouden en stelt dus driemaal niets meer voor (tenzij zijn eigen gewicht!). Zal daar veel volk naar geluisterd hebben! --- Tenslotte nog dit. Zowel Leterme, Vandeurzen als De Wever hebben ter gelegenheid van 11 juli nog eens herhaald, dat het Vlaams kartel niét in een federale regering zal stappen zonder duidelijke afspraken over de realisatie van de Vlaamse eisen. De nieuwe Vlaamse minister-president Peeters voegde daaraan toe, dat: 1) aan de grenzen van Brussel niet geraakt wordt, 2)dat de faciliteitengemeenten Vlaams moeten blijven en dat 3) Brussel-Halle/Vilvoorde moet en zal gesplitst worden. Laten we bovenstaande heren op hun woord nemen en erop letten dat ze dat woord ook houden. Wie leeft, zal zien!
Het is weer zover, 11 juli, de Vlaamse feestdag. Officieel geldt hij nog steeds alleen maar voor de politici en de ambtenaren met hier en daar enkele instellingen die meespelen, de banken bv. In werkelijkheid geeft deze zgn feestdag een duidelijk beeld van het huidige Vlaanderen, waarin zoveel nog niet is afgewerkt en waar ze nog zoveel dient te veranderen om tot een volwaardig land(sgedeelte) te komen. Bij de vorige viering kondigde toenmalig minister president Leterme een actieplan aan, een toekomstplan van liefst 200 bladzijden. Er is sindsdien wel aan gewerkt (het zou er nog moeten bijkomen), maar het meeste is niet afgewerkt. Diezelfde Leterme werkt nu aan een nieuw toekomstplan, voor België deze keer en het is zeer de vraag in hoever Vlaanderen daarvan vruchten zal plukken. De verwachtingen zijn zo laag gespannen, dat de meeste overtuigde Vlamingen heimelijk hopen, dat er van Leterme's nieuwe federale regering niets in huis zal komen. En er wordt gefeest vandaag. Ook dat is niet voor iedereen weggelegd, want voor wie niet behoort tot de reeds geciteerde categorieën of niet kan genieten van het bouwverlof, betekent 11 juli een werkdag en valt er dus weinig te vieren. Die 11 juli vieringen zijn, sinds de introductie van Paars, trouwens uitgegroeid tot veredelde kermissen, ik zou ze zelfs geen "Vlaamse" kermissen willen noemen. Dat krijgt men als men een stuk onbenul als die Anciaux minister van cultuur maakt, de man die er part op gaat het verder te hebben gebracht dan zijn IQ het feitelijk toeliet. Als er vandaag iets speciaals is, dan is het de vergadering in het Vlaams Huis, in de Drukpersstraat in Brussel, waar een deel van de Brusselse Kongolezen bijeenkomt om de macht van de Franstalige partijen in Brussel te counteren. Deze bijeenkomst zal voorwaar in de twee landstalen verslagen worden en is feitelijk een gevolg van de betoging van dezelfde Kongolezen in april van dit jaar, omdat ze het niet eens zijn met de Belgische pamperpolitiek t.o.v. Kabila, die hoofdzakelijk uitgaat van de Franstalige partijen, met boegbeelden Michel en De Decker op kop. Het is wel ver gekomen dat Vlamingen al moeten blij zijn steun te krijgen uit zo'n onverwachte hoek. Misschien komt de rest van de niet Franstalige inwoners van Brussel er ook nog wel eens achter, dat ze beter af zijn met het welvarende Vlaanderen dan met het stuntelende Brussel.
Het mag dan wel de vooravond zijn van de (halve officiële) Vlaamse feestdag, de belgicisten zitten niet stil: - Vooreerst is er Dehaene die met zijn gekende bulldozertact de denkpiste van het artikel 35 van de tafel heeft geveegd. Ik had het daar gisteren al over: volgens dat artikel liggen alle bevoegdheden bij de deelstaten, tenzij ze uitdrukkelijk aan het federale niveau zijn toegewezen. Volgens onze nationale loodgieter is dat artikel niet voor herziening vatbaar gesteld. Dat wordt tegengesproken door grondwetspecialist Paul Van Orshoven (KULeuven). - Ook de zgn "Pavia"groep is weer boven water gekomen met het oude voorstel tot het instellen van één federale kieskring voor heel België. Die groep van oude Belgische fossielen, getrokken door o.m. professor Kris Deschouwer (VUB), blijft erbij dat men de klok best 50 jaar terugdraait. Van vooruitgang gesproken. Het ergerlijke is deze zaak is, dat Deschouwer en Co nogal wat supporters hebben bij Open VLD, een van de kandidaten voor een nieuwe federale regering, als die er ooit komt. - De "krokodillenraad" van de SP.a is bijeengekomen. Dat zijn de socialistische "oudjes" van de uiteraard Belgische politiek, zeg maar de BSP. En wat hebben die heren zoal te vertellen? Wel, ze vinden dat hun enige overgebleven minister in de Vlaamse deelregering, Frank Vandenbroucke, "te Vlaams" is. M.a.w. die vergrijsde heren hebben nog steeds niet gesnapt dat hun partij van kaviaarsocialisten zopas een duchtige electorale rammeling heeft gekregen omdat ze niet communautair naar buiten wou komen. Willen ze misschien nog meer klop, of is Vandenbroucke persona non grata omdat hij een van de weinigen in hun partij is die zijn job niet dankt aan zijn papa of mama? Kortom, wij Vlamingen moeten op onze zaak blijven letten. Die nieuwe regering moet er voor ons echt niet komen. Liever geen regering dan een zoveelste dure toegeving op welk gebied ook. Met of zonder een nieuwe regering zijn we in de mogelijkheid dit land te hervormen via dat artikel 35. Als de tegenpartij dat niet wil, dan houden we er gewoon mee op. Ook dat kan, zoals na de fameuze Tv-uitzending van de RTBF gebleken is. Het is betekenisvol voor onze brave mentaliteit dat we hebben moeten wachten op een tip van de Walen zelf om tot de vaststelling te komen dat vijf minuten Vlaamse eensgezindheid volstaat om een onafhankelijke Vlaamse Staat uit te roepen. Voor Leterme zal er op het einde van zijn Canossagang weinig anders overblijven. Tenzij hij zijn politiek imago voor eeuwig en drie dagen beschadigd wil zien...
In de media heeft men het voortdurend over Dehaenes mission impossible. Dat is niet correct, want Dehaene kennende, zal hij er waarschijnlijk wel iets van maken. De vraag is alleen wat het zal worden en het antwoord is nu al dat het resultaat wel zal uitkomen voor Dehaene maar niet voor Leterme, de man die het daarna zal moeten waar maken. Dehaenes eerste opdracht luidt Milquet en haar CDH over de streep te halen om mee te doen in een oranjeblauwe regering. Dat zal al meteen een zware klus zijn. Het CDH is zo'n beetje de Spirit partij van Wallonië geworden en hangt met handen en voeten vast aan de PS, waarmee ze samen in de Waalse gewestraad én gemeenschapsregering zit. Als Dehaene erin zou slagen het CDH mee in zo'n nieuwe centrum regering (laat dat "rechts" er maar af) te krijgen, dan gaat dat alleen maar lukken mits een serie toegevingen vanwege Vlaanderen. Daarbij mogen we niet vergeten dat Dehaene zelf een linkse ACV-er is, iets waar hij trouwens grif voor uitkomt. Mocht Dehaene erin slagen Milquet en de haren over te halen mee te doen, dan is daar punt twee: de staatshervorming. Nu reeds laat de nationale loodgieter via zijn woordvoerder weten, dat het artikel 35 van de Grondwet niet aan hem besteed is. Dat artikel schept de mogelijkheid om alles te regionaliseren wat niet federaal is en is in feite een soort van omgekeerde bewijsvoering, om het in gerechtelijke termen te zeggen. Dehaene zal dan ook vertrekken vanuit het omgekeerde standpunt, nl dat eerst moet gezien worden wat nu federaal is en daarna pas wat kan geregionaliseerd worden. Als we er van uitgaan, dat er geen staatshervorming mogelijk is zonder twee derden van de zetels en dus ook niet zonder de medewerking van de socialisten, in de eerste plaats de Waalse PS, dan kan men er gif op nemen dat ook daar Vlaanderen diep in zijn reserves zal moeten gaan om enige tastbare verandering te kunnen bekomen. Stel dat Dehaene in beide opdrachten slaagt, dan heeft men echter nog maar een compromis à la Dehaene, eind twintigste eeuw. Dan is het de beurt aan Leterme, die dan zijn beloften tegenover zijn Vlaams kiespubliek nog moet waarmaken. En dan hebben we het niet gehad over wat nog vóór een eventueel akkoord zal moeten gebeuren, nl de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. Dehaene maakt een kans op slagen, voor Leterme wordt het echt een mission impossible.
Mensen die al een tijdje mijn blogs volgen, weten dat ik geen hoge dunk heb van Telenet. Deze maatschappij, die vroeger was opgericht door de Vlaamse deelregering als tegengewicht voor Belgacom, is ondertussen geprivatiseerd en grotendeels in handen van de Amerikaanse Liberty. Sindsdien draait alles daar om de centen en zijn de klanten er de dupe. Het begon bij ons, in de Kempen, toen Telenet de kabel van Electrabel overnam. Bij de eerstvolgende betaling, bleek het abonnement met liefst 40% te zijn opgeslagen. De winst die de modale burger gemaakt had door de afschaffing het kijk- en luistergeld, was meteen weggevaagd. Het jaar daarop haalde Telenet, op eigen houtje, zonder enige inspraak, een kwart van de zenders van de kabel, zonder dat daarvoor enige korting gegeven werd. In feite betekende dat weer een de facto verhoging van het abonnementsgeld van 25%. Bij de weggenomen zenders waren o.m. Arte, BBC World, CNN en TV España, allemaal zenders die wij thuis regelmatig opzetten (wij zijn geen fans van de VRTM). Om die zenders toch te behouden moesten we een speciaal kastje kopen aan 49 euro, kostprijs die men kan terugkrijgen als men het ooit weer inlevert (iets waarop Telenet speculeert dat het niet zal gebeuren). Daar wij echter ook een video en DVD-speler hadden, lukte het ons niet dat kastje aan te sluiten. We moesten daar een specialist bij halen, die er drie kwartier aan bezig was en ons een extra rekening van 50 euro liet betalen. Later bleek dat we van de bovenvermelde zenders via dat kastje geen video-opnames meer konden maken. Niettegenstaande dat alles werd het abonnementsgeld onlangs wéér verhoogd. Telenet trok naar de beurs en dat werd een afknapper. Kandidaat-kopers genoeg, maar het aandeel kelderde meteen. Later won het terug terrein, maar dat kwam alleen omdat Telenet goedkoper bleek te zijn dan een Nederlandse concurrent die voor grof geld was overgenomen. De laatste stunt van Telenet, dat nog nooit winst heeft gemaakt, is dat het een lening heeft aangegaan van 825 miljoen euro, om zijn aandeelhouders een "winst" van 5 tot 8 euro per aandeel te kunnen uitbetalen. M.a.w. een bedrijf dat na deze actie een schuld zal hebben van 2,125 miljard euro, gaat geld lenen om een fictieve winst te kunnen uitbetalen. Het doet me denken aan de mop van de drie bedrijfsfasen: de eerste zijn de moeilijkheden van de ontwikkeling, de tweede de ontwikkeling van de moeilijkheden en de derde de winst in geval van faillissement. Bij Telenet schijnt men aan de derde fase begonnen te zijn. Zo'n vaart zal het natuurlijk niet lopen omdat het bedrijf, zoals de meeste andere tele en gsm maatschappijen, een grote cashflow heeft (er komt steeds maar vers geld binnen). Hét gevaar bestaat er wel in dat de abonnees in de toekomst nog wel enkele verrassingen te verwerken zullen krijgen voor wat de prijsverhoging van het abonnement betreft. Mocht ge nog niet beslist hebben om een digitale TV aan te schaffen, denk dan tweemaal na vooraleer dat bij Telenet te doen. Telenet opent nl je wereld niet, zoals haar reclame suggereert, wel je portemonnee!
Acerta is een socialedienstengroep, die de loonstrook berekent voor liefst 400.000 werknemers. In het bedrijf passeert jaarlijks een geldbedrag dat groter is dan de wereldwijde omzet van Inbev, om maar een idee te geven. In deze tijd van overnames zou het dan ook niet meer dan logisch zijn dat zo'n bedrijf wordt overgenomen door e.o.a. "durfkapitalist", maar dat gebeurt niet. De reden daarvoor, zegt gedelegeerd bestuurder Karel Plasman, is dat het Belgische stelsel van de sociale zekerheid veel te ingewikkeld en veel te duur is. Een loonberekening in bv Nederland of Groot-Brittannië kost maar een fractie van wat het ons hier kost... Niets is van het lijkt in dit kunstmatig land. Het in stand houden van dit Belgisch systeem kost handenvol geld, in de eerste plaats aan Vlaanderen dat hier de grote financier speelt. Om dit te verdoezelen, wordt er naar buitenuit steeds met "België" geschermd, terwijl er telkens grote verschillen zijn tussen de twee landgedeelten. Uit een studie van Ernst&Young blijkt dat de Belgische economie het nog steeds niet slecht doet, maar toch weinig toekomstperspectieven biedt. Dezelfde studie zegt dat de groei vorig jaar volledig op rekening van Wallonië komt. Dat zou ons, Vlamingen, moeten verheugen, omdat het een teken zou zijn dat de Walen eindelijk aan het werk gaan schieten. Niets is echter minder waar. Het overgrote deel van de nieuwe Waalse investeringen gebeurt nl in Henegouwen, maar komt op rekening van Vlaamse bedrijven die er goedkopere industriegronden vinden. De werknemers zijn er ook Vlamingen (of Noord-Fransen!), geen Walen. Een enquête van de Federale Overheidsdienst Economie zegt dat het doorsnee Belgisch huishouden vorig jaar zo'n 3% meer heeft uitgegeven. Bij nader toezien blijkt, dat Vlaanderen 4% meer uitgaf, Brussel 1,3% en Wallonië slechts 0,8%. Toch wordt er verder in de hele enquête geen verder onderscheid gemaakt en praat men er de hele tijd over "de Belgen". En zo worden er met de regelmaat van de klok peilingen vervalst, doordat men het steeds alleen maar heeft over België, alsof dat één geheel zou vormen. België is een geheel van twee totaal verschillende landen die nog steeds verder uit elkaar groeien. Vlamingen en Walen hebben niet alleen een andere taal, maar reageren ook compleet anders in de meest uitlopende situaties. Vlamingen en Walen lezen elkaars kranten niet, kijken niet naar elkaars Tv-programma's, kijken naar andere films en luisteren naar andere muziek De enige peiling waarin wel degelijk een onderscheid werd gemaakt tussen Vlaanderen en Wallonië, was die van het onderwijs. België staat in Europa op de 18de plaats. Dat is het gemiddelde van de derde (3de!) plaats voor Vlaanderen en de drieëndertigste (33ste!) voor Wallonië en dan werd daar nog niet bij verteld dat het Waalse onderwijs zowat het duurste van Europa is, dank zij de miljarden die het van Verhofstadt cadeau kreeg! Van een verschil gesproken!
Een spotprent die me is bijgebleven (ik dacht, uit Het Laatste Nieuws), was die van een zoon die tot zijn vader zei: "Als ik groot ben, wil ik ontslagen worden bij Volkswagen". Ondertussen zou hij beter bij Opel terecht gekomen zijn, of misschien bij een andere (vracht)wagenconstructeur. Bij Volvo Gent, vrachtwagens, is men momenteel al drie dagen aan het staken voor meer loon en bij Ford Gent overwegen de vakbonden een staking omdat de directie beslist heeft de montageband één (1!) seconde sneller te doen draaien (dat geeft twee tot drie extra wagens per dag!). Over die laatste twee problemen wil ik verder niets kwijt, wel over het feit, dat de werknemers in de autosector helemaal niet meer loyaal staan achter hun eigen fabriek en merk. Er is in Europa nog steeds een overaanbod van ± 20% aan auto's en de kans dat een fabriek ergens gesloten of de productie gereduceerd zal worden, blijft dan ook reëel. Hier en daar hoopt men er zelfs op. Gouden handdrukken kunnen hun deel zijn, heeft de ervaring geleerd. Het moet trouwens niet altijd de automobielnijverheid zijn die gouden handdrukken geeft. Een politie-inspecteur die aan het einde van zijn loopbaan niet (schijn)ziek wordt en zijn termijn helemaal gezond uitdoet, krijgt daarvoor een beloning van 13.000 euro! Ik heb ook tot mijn 65ste gewerkt en ben weinig of nooit ziek geweest, maar heb blijkbaar het ongeluk gehad een verkeerde job te hebben uitgeoefend! Wat die politie-inspecteur betreft, die schijnt jaarlijks "recht" te hebben op 30 ziektedagen. Als hij die opspaart, kan hij in principe dagen, weken, maanden, zelfs jaren(!) eerder met pensioen gaan Tenzij hij natuurlijk kiest voor wat men de "Lourdespremie" noemt... Het kan nog erger. Herinner u Fons Borginon, de man die geen verkiesbare plaats meer kreeg op de Open VLD lijst bij de laatste verkiezingen en dan zelf besliste niet meer mee te doen. Als iemand in de privé zelf ontslag neemt, krijgt hij zelfs geen werkloosheidsuitkering. Niet zo in de politiek. Die arme Borginon heeft 12 jaar in het parlement gezeten en krijgt daarvoor een gouden handdruk van net geen kwart miljoen euro (bruto). Dat is 116.000 euro meer dan de hoogste afscheidspremie bij Opel! Ondertussen heeft Fientje Moerman zich over de stakker ontfermt en hem regeringscommissaris gemaakt... --- In de zichzelf serieus noemende kranten werd meewarig gemeld dat Monique Moons 2.000 euro per maand overhoudt aan haar overstap van het Vlaams Belang naar de Lijst Dedecker, omdat ze nu geen afdrachten meer betaalt. Monique wie? Wel, die voor de meesten onbekende dame zat voor het VB in het Vlaams parlement en wisselde van partij omdat ze geen verkiesbare plaats meer kreeg, waarschijnlijk omdat ze toch niets uitspookte. 2.000 euro, zelfs per maand voor een periode van 2 jaar, zijn echter nog peanuts in vergelijking met de afscheidspremie van Fons Borginon (én misschien nog wel enkele anderen). Rijk land dat zo met geld kan smijten!
Om normaal te kunnen functioneren heeft de kamer van volksvertegenwoordigers wat men noemt "een vast bureau" nodig. Dit bureau organiseert de werking van de Kamer en wordt, voor de financiële kant van de zaak, bijgestaan door een college van quaestoren. Ongeacht of er nu al een nieuwe regering is of niet, moet deze gang van zaken doorgang vinden. Het aantal leden van bureau en college ligt niet vast en wordt normaal verdeeld over de verschillende partijen in verhouding tot het aantal behaalde zetels. Na de vorige federale verkiezing had het Vlaams Belang normaal een lid in dat bureau moeten hebben. De PS stelde toen zijn veto en de VLD zwichtte daar meteen voor. Verhofstadt moest immers premier kunnen blijven, kost wat kost. Het VB dreigde daarna de werking van de Kamer te blokkeren, waarna het, als troostprijs, een "toegevoegd" lid kreeg (een ook financieel minder interessante post). De geschiedenis herhaalt zich. Ook nu wil de PS van geen VB-lid weten. Nochtans liggen de kaarten thans helemaal anders: - De Waalse socialisten vormen niet meer de grootste partij in Wallonië en kunnen a priori uitgesloten worden van een regeringsdeelname. - Deze keer is het niet meer de (Open)VLD die de grootste partij is en dus een doorslaggevende stem heeft in de besprekingen, maar het Vlaamse kartel CD&V/N-VA. - Het Vlaams Belang heeft, na deze federale verkiezingen, gesteld dat het "uit zijn kas" zal komen. Welnu, ook deze keer wordt het VB uitgesloten van deelname aan dat bureau cq quaestorencollege. Het Vlaamse kartel gaat dus reeds door zijn knieën bij de allereerste confrontatie met de francofonen. Meer dan toegeven aan de PS, speelt waarschijnlijk het idee dat men het CDH-partijtje van milQuet wil lijmen, om te vermijden dat men straks nog verplicht zal worden de groenen mee in de regering te moeten nemen. Het ondenkbare is echter reeds gebeurd. De partij die zich eens serieus voor de Vlamingen zou gaan inspannen, laat het afweten bij zijn eerste test. Arm N-VA dat erbij wou zijn om op het communautaire te gaan "wegen" (dixit De Wever), arme Vlaamse kiezers die daar zijn ingetrapt. Vergeet niet: dit is nog maar het begin. Wie weet wat voor vernederingen schudt loodgieter Dehaene straks nog uit zijn mouw. Aan het Vlaams Belang nu om inderdaad de oorlog te verklaren aan de nieuwe would-be regering en het deze keer niet te laten bij een troostprijs als toegevoegd lid. Als de partij het echt hard wil spelen, geraakt de nieuwe Kamer niet van de grond. --- In de heisa rond bovenstaande, is men bijna vergeten dat er nog een tweede slachtoffer is gevallen. Ook de SP.a wordt (voorlopig?) uitgesloten. Dat moet hard aankomen voor een partij van profiteurs die bijna twintig jaar heeft kunnen meegraaien in de vetpotten van de Belgische Staat!
Vandaag brengt informateur Reynders zijn verslag aan de koning naar buiten en gaan we misschien al te weten komen wat le beau Didier ervan denkt. Daarmee kennen we echter waarschijnlijk alleen nog maar de MR-kant van het verhaal en zal het nog wel even duren vóór er iets definitiefs gebeurt. Langs Vlaamse kant heeft dat ook te maken met het feit dat we naar 11 juli gaan, de feestdag voor de Vlaamse ambtenaren en politici. Vóór die dag zal Leterme het achterste van zijn tong niet laten zien, want dan moeten er eerst weer forse uitspraken gedaan worden en kan er geen sprake van zijn dat men het al zou hebben over eventuele toegevingen aan de francofonen (de staatshervorming uitstellen tot 2009 bv). Ondertussen wordt het Leterme moeilijk gemaakt door zijn eigen CD&V-jongeren. Die zijn voor de pinnen gekomen met nu eens iets anders dan communautaire problemen. Jong-CD&V vindt nl dat de ethische wetten van paars ter discussie moeten kunnen worden gesteld, dat terwijl de Open VLD altijd gezegd heeft in geen regering te zullen stappen als daaraan zou geraakt worden. De CD&V-jongeren hebben het vooral gemunt op de schuldloze echtscheiding, waarbij zij (volgens mij, terecht) vinden dat het huwelijk op de tocht wordt gezet. De Open VLD-jongeren hebben ondertussen ook al stelling genomen: "no pasarán", klinkt het daar. Bij het CDH, dat staat voor "centre démocrate humaniste" (ik had dat in een vorig blog verkeerdelijk beschreven als "centre démocratique humanitaire"), hebben ze ook een jongerenafdeling. De voorzitter daarvan heet Hamza Fassi-Fihri, zoals ge kunt zien een volbloed Belg. Op de CDH-kamerlijst in Brussel-Halle/Vilvoorde stonden liefst zes kandidaten van Turkse of Afrikaanse afkomst. Geen enkele werd verkozen (in heel Vlaanderen geraakten slechts vier Belgen van allochtone afkomst rechtstreeks verkozen), maar het zegt wel iets over de opstelling van dat centre enz... en geeft ook aan waarom milQuet (schrijfwijze Père Ubu) zo dwars blijft liggen t.o.v. Leterme's voorstellen tot staatshervorming. Maar van dat alles komt dus voorlopig niets in huis. Eerst de Vlaamse feestdag vieren, uit volle borst de Vlaamse Leeuw zingen en Anciaux's Vlaamse kermissen bijwonen. Wie dat overleeft, zal zien wat er ons dan staat te wachten. Verwacht er niet teveel van...
Het is weinig waarschijnlijk dat we snel aan een nieuwe regering zullen geraken. Misschien lukt het zelfs helemaal niet. Informateur Reynders zal wel geen pasklare oplossing hebben. Die is al blij dat hij enkele weken in de schijnwerpers heeft mogen staan. Meteen Leterme op pad sturen als formateur, durft men blijkbaar ook niet, waardoor men nu al spreekt van een tweede informateur. Dat zou niemand minder worden dan onze nationale loodgieter Dehaene. Die man heeft inderdaad heel wat ervaring op dat gebied, maar zal er rekening mee moeten houden dat de politieke situatie enigszins veranderd is . Vergeten we ook niet dat Dehaene in een ongedwongen moment verklaard heeft dat hij, mocht hij ook zijn carrière opnieuw kunnen beginnen, hij socialist zou worden. Met een dergelijke mening in het achterhoofd, zal het voor hem niet gemakkelijk worden een regering op de been te brengen, waarin geen socialisten zullen zitten. Gelukkig zijn er nog de ACV-ers en die zijn nog steeds talrijk in de CD&V. Dehaene is er een en ook Leterme en Vervotte zijn ACV-ers. Daar houdt het niet mee op, want de nieuwe ministers in het Vlaamse parlement, Crevits en Vanackere zijn ook al ACV-ers. De nieuwe Vlaamse minister-president kan dan wel een onafhankelijke techneut zijn, ook hij dankt zijn politiek carrière aan ACV-er Leterme. Dat stemt weinig hoopvol voor een staatshervorming zoals Vlaanderen die wil. Bij gebrek aan de een nieuwe regering begint men al maar meteen overal postjes uit te delen aan de politiek gebuisden. In de eerste plaats gebeurt dat door ze op te vissen als gecoöpteerd senator, maar daarbuiten zijn nog mogelijkheden. Zo heeft men een zoveelste nieuw fonds opgericht dat luistert naar de krachtige naam Hercules en daar blijkt Fons Borginon, die bij de laatste verkiezingen de eer aan zichzelf gehouden had, nu ineens regeringscommisaris te worden. Hij is daarvoor voorgedragen door, Oh verrassing, niemand minder dan Fientje Moerman van toevallig dezelfde partij. "Deckerke" mag daartegen zoveel protesteren als hij wil. Hij krijgt zijn gecoöpteerde senator niet en zal waarschijnlijk ook mogen fluiten naar de andere troostprijzen. Verschil moet er zijn. Om de eentonige komkommertijd enigszins te doorbreken hebben we gelukkig nog Herman De Croo. De man was in het hospitaal opgenomen wegens oververmoeidheid. Dit had niets te maken met een mentale handicap. Die krijgt ge nl volgens De Croo alleen als ge Vlaams nationalist bent. Volgens mij ziet men bij het orakel van Brakel al de eerste tekenen van dementie. Hij vindt nl dat het nu niet het moment is voor zelfkritiek, maar dat er eerst een nieuwe regering moet komen (de postjes, weet je wel). Voor de communautaire problemen heeft hij een kei van een oplossing. Hij stelt voor weer een "Costa" (conferentie staatshervorming) op te richten, in navolging van de miskleun tijdens Verhofstadt I, die één keer bij elkaar is gekomen en daarna door de goede zorgen van groenblauwe Vankrunkelsven is begraven geworden. Volgens mij zou De Croo beter zwijgen vóór ze hem naar een RVT afvoeren. Hij zou er trouwens de eerste liberaal niet zijn... --- Voor de taalpuriteinen: ken je de verleden tijd van komkommersla? Wel: kwamkwammersloeg!
