Het was een paradoxale vertoning die Europese vakbondsactie die zopas in Brussel plaatsgreep. Komt heel Europa betogen tegen de besparingen van de nationale regeringen, uitgerekend in zowat het enige Europese land dat nog altijd geen enkele besparing gepland heeft. Integendeel, er gaat bijna geen week voorbij of er komen hier nieuwe extra kosten boven water die het al grote budget deficit van minstens 20 miljard euro nog komen verzwaren. Neem nu bv de uitspraak van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg, die zopas beslist heeft dat zowat alle agenten in dit land - en dat zijn er zo'n 35.000 - recht hebben op een aanvullende vakantiepremie die ze al sinds 2002 mislopen. De gemiddelde hoogte van het uit te betalen bedrag is 10.600 euro, wat maakt dat de Belgische staat een som van méér dan 370 miljoen euro zal moeten betalen (voor de nostalgici: bijna 15 miljard oude befkens!). Daarbij komt nog dat in de toekomst elk jaar die aanvullende premie zal moeten worden bij ingecalculeerd. E.e.a. is mede het gevolg van de reorganisatie van onze politie door de regeringen Verhofstadt. Evenals vroeger het schoolpact en zopas nog de Oosterweelverbinding heeft ook in dit akkoord (waar de toenmalige oppositiepartij CVP/CD&V mee instemde), zowat iedereen toen zijn dada gekregen en dat op kap van Honoré Gepluimd, de Belgische belastingbetaler. In vergelijking met het hoger genoemd extra bedrag voor de politie, lijken de meeste andere zaken peanuts, maar dat is niet zo. Eveneens deze week bleek dat men bv bij Justitie niet eens weet wat de eigen werkingskosten zijn. En dan verwondert men zich erover dat dat departement op het einde van het jaar tientallen miljoenen euro tekort heeft en dat ettelijke rekeningen niet eens betaald geraken. Om maar één voorbeeld te geven: het proces Habran, dat in Luik zes maanden heeft geduurd, waarbij o.m. de jury een tijdlang in een luxe hotel logeerde, heeft 5 miljoen euro gekost. Het duurste proces uit de Belgische geschiedenis. Het vonnis van datzelfde proces is dan door Europa nietig verklaard omdat er geen voldoende motivatie in de uitspraak was. Het is zopas overgedaan, in Brussel deze keer, en zal waarschijnlijk nog een derde keer voorkomen, want er zouden wéér fouten zijn gemaakt... Kortom, ook al er morgen toch een akkoord tot regeringsvorming zou komen tussen de partijen die daar nu al meer dan 100 dagen over bakkeleien, dan moet het zwaarste werk eigenlijk nog beginnen. Hoe en waar zal er moeten bespaard worden, niet alleen om de gaten te vullen, maar ook om de kiesbeloftes van in de eerste plaats de PS waar te maken...
In theorie wordt er op federaal vlak nog gepraat over de vorming van een nieuwe regering. in werkelijkheid gebeurt er zo goed als niets. De een zegt niets en de ander zegt niets en het ene woord brengt het andere mee. In tegenstelling tot Nederland, waar er waarschijnlijk volgende week een nieuw kabinet zal zijn, is er bij ons niet eens een formateur. Zelfs de preformateur heeft het opgegeven en wat er nu nog gebeurt schijnen maar wat loze discussies in de marge te zijn. De vorige Belgische premiers waren steeds Vlamingen en een constante bij hen was, dat ze voor die job een prijs moesten betalen. De Rupo wil/durft dat niet en daarmee is voorlopig de kous af. De Wever wil ook geen Belgisch premier worden en daarin heeft hij gelijk. Als straks nl blijkt, dat de francofonen in dit land geen verantwoordelijkheden willen nemen en alleen maar uit zijn op de (Vlaamse) centen, dan kan N-VA bij een eventuele nieuwe verkiezing alleen maar stemmen winnen. Dat is trouwens ook de reden, waarom men in Nederland meer dan waarschijnlijk tot een nieuwe regering zal komen. Nieuwe verkiezingen aldaar zullen daar de PVV van Wilders nóg sterker maken. Ondertussen draait de wereld echter verder en België doet het daarin steeds slechter, vooral op financieel en economisch gebied. De regering Leterme II van lopende zaken zit maar gewonnen verloren allerlei besluiten te verlengen, omdat ze er geen nieuwe bij wet kan creëren. Justitie is een puinhoop, Immigratie en Asielbeleid een krabbenmand. E.e.a. maakt, dat er stilaan sprake is van een nieuwe noodregering, zoals die van Verhofstadt III. En dat zou nu dan Leterme III kunnen worden. Stel u voor, de man die men geen kans gaf ooit een Leterme II uit de grond te stampen, die vijfmaal zijn ontslag moest gaan aanbieden bij de koning en wiens kabinet van lopende zaken het momenteel langer uithoudt dan zijn echte regering, uitgerekend die man zou nóg eens aan de bak kunnen komen. In dit apenland (dixit Mark Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken) is inderdaad alles mogelijk.
Het was eergisteren weer prijs op Zaventem. Deze keer waren het de verkeersleiders die een wilde staking begonnen waren, staking die zelfs niet eens gesteund werden door de rode en christelijke vakbonden. Zo'n achthonderd vluchten van en naar Zaventem dienden te worden afgelast en/of omgeleid en de schade van die ene dag loopt gegarandeerd in de honderdduizende euro's, met als grootste slachtoffer het eigen Brussels Air Lines. Het is niet de eerste keer dat er problemen zijn bij het verkeerscentrum Belgocontrol, nota bene een overheidsbedrijf. Als gevolg daarvan kan men zich indenken hoe daar "gewerkt" wordt. Het centrum zelf is nagelnieuw en heeft zo'n zestig miljoen euro gekost. De mensen die er werken, zo'n 350, hebben een fraai loon en een vast statuut. Kunnen dus zo maar niet ontslagen worden. Daarbij denkt men dan onwillekeurig aan Ronald Reagan die, pas president, zo'n heel verkeerscentrum ontsloeg en verving door militairen. Zie je hier zoiets al gebeuren? Kers op de Belgocontroltaart is echter de grote baas daar. De man draagt de merkwaardige achternaam Tintin, Kuifje dus. Hij is van PS signatuur en dat verklaart veel. Zijn kennis van het Engels, onmisbaar in dat wereldje, zou maar aan de magere kant zijn. Zijn zoon, die zonder werk zat, heeft hij tot zijn privé-chauffeur benoemd en zo zullen er nog wel enkele typische PS-geplogenheden zijn. Er is zelfs nog meer. Ondanks zijn moderne uitrusting, zijn centrale ligging en zijn meer dan voldoende personeel, verliest Belgocontrol elk jaar enkele tientallen miljoenen euro. Mocht het een privé-onderneming zijn, dan was ze al lang failliet gegaan. De voornaamste reden voor de verliezen zou zijn, dat het bedrijf sinds 1989 gratis moet werken voor de regionale luchthavens. Dat was nog een cadeau van de laatste rooms-rode regering Martens, die vooral de Waalse luchthavens wilde sparen. In die tijd stelden die ook niet zoveel voor. Ondertussen is de situatie echter fel gewijzigd. De luchthaven van Bierset, bij Luik, is de grootste Belgische vrachtluchthaven geworden. Charleroi, "Brussels south", krijgt tegenwoordig jaarlijks enkele miljoenen passagiers. Dat alles ten nadele van het Vlaamse Zaventem, dat dus de volle pot moet betalen. Zelfs kosten aanrekenen aan overvliegende toestellen mag niet meer van Europa. Étienne Schouppe, ontslagnemend staatssecretaris van o.m. Verkeer, wil het dossier van Belgocontrol nu op tafel brengen tijdens de volgende federale ministerraad. De vraag is maar, of het veel zal uithalen. Als Schouppe niet meer ruggengraat zal tonen dan in de zaak van de autoplaten, moeten we er niet veel van verwachten. Ook in dit dossier zullen de Waalse ministers immers dwars blijven liggen, een zoveelste bewijs dat er in dit land niets meer vlot te trekken is. Tenslotte nog dit: de vakbonden hebben onlangs met de werkgevers een akkoord gesloten, waarbij gesteld werd geen wilde stakingen meer te erkennen. Uitgerekend de blauwe vakbond heeft dat akkoord al gebroken, waarbij nog maar eens wordt aangetoond wat voor zootje het daar is.
Terwijl het aftellen is naar enig resultaat van de zich nog steeds voortslepende federale besprekingen en de lopende regering van Leterme II al langer in functie is dan de zgz effectieve, is er wel al één collateraal slachtoffer gevallen: de blauwe familie. De kans dat de Waalse liberalen nog zullen mogen meespelen, wordt steeds kleiner, zeker als men een beetje geloof kan hechten aan de opiniepeilingen. De Vlaamse blauwen hebben een blauwtje opgelopen na het monsterakkoord over Oosterweel en dat is voor een deel te wijten aan de politieke onervarenheid van Alexander, de kleine Decroo. Politiek blijkt eens te meer een soort besmettelijke ziekte, waarvan het moeilijk is te genezen. Voor de liberalen zit er voorlopig niets anders op dan te kijken vanaf de zijlijn, net zoals het Vlaams Blok/Belang dat al jaren moet doen. Misschien ervaren zij nu ook eens wat dat betekent. Als, áls er ooit een akkoord zou komen tussen de partijen die nu onderhandelen en er een federale regering zou zijn zonder de liberalen, dan zullen deze laatste zowat overal in de oppositie gedrongen zijn. Die situatie is niét de schuld van Alexander en zijn jonge entourage, maar van vroegere leiders, zoals een Verhofstadt en De Gucht, die eieren voor hun geld hebben gekozen en nu (voorlopig?) veilig zitten in de duurbetaalde pluchen zetels van het Europese parlement. Na ons, de zondvloed!
Jean-Luc Dehaene, politiek loodgieter, heeft het ver geschopt. Vanuit de christelijke arbeidsbeweging is hij uitgegroeid tot premier van Belgenland en mocht hij zelfs de Europese grondwet helpen herschrijven. Dat dit laatste geen succes is geworden, zal hem worst wezen. Ondertussen heeft de van de arbeidersbeweging afkomstige streber immers goed voor zichzelf gezorgd en is hij er stinkend rijk van geworden. Alleen bij AB-Inbev zit hij vandaag op 2,7 miljoen euro aan aandelenopties, dit dan buiten zijn jaarlijkse vaste "vergoeding" van 67.000 euro. Die 2,7 miljoen kunnen er zelfs 3,4 worden als de conjunctuur wat meezit. Daarbij heeft hij een jobke bij Dexia, de bank van de vakbond, waar hij zo'n 400.000 euro per jaar binnenrijft. Zowel bij AB-Inbev als bij Dexia staan er banen op de tocht, maar dit geldt niet voor (ex?) ACV-er Dehaene. Raar in heel deze zaak is, dat zijn eigen ACV zich zo stilaan begint dood te schamen voor zo'n poenpakkerij, maar dat het rode ABVV daar niet direct gaten in ziet. Met hun motto's: "Ge kunt ze maar hebben" en "Hebben is hebben", zit Dehaene daar op de juiste golflengte. Was het misschien daarom, dat hij enkele jaren geleden ooit eens verklaarde dat, als hij opnieuw zou beginnen, hij de dag van vandaag misschien wel socialist zou geworden zijn. Waarbij nog maar eens duidelijk bewezen wordt, dat wat men tegenwoordig sociaal-democraten noemt, niets meer te maken heeft met de strijd van de gewone arbeiders. Om de poen is het te doen!
P.S. Niet vergeten, dat Dehaene daarenboven nog de riante wedde van Europarlementariër op zak steekt, plus die van nog enkele andere bestuursmandaten...
Vlaams minister van onderwijs, Pascal Smet (SP.a), is een bezig bijtje. Bij zijn aantreden als vervanger van de onmisbaar gewaande Frank Vandenbroucke, waren er heel wat twijfels, niet in het minst omdat Smetje uit de Brusselse "regering" was gezet o.w.v. zijn schijnbaar moeilijk karakter. Dat laatste zal wel kloppen, maar de man doét tenminste iets. Als men zijn werk binnen de Vlaamse regering vergelijkt met bv dat van zijn partijgenote Van den Bossche, dan haalt Smetje het met zijn vingers in de neus. Het was zelfs even schrikken, toen Van den Bossche vorige week nog eens in het nieuws kwam i.v.m. de gasrekeningproblemen. Na zijn met redelijk succes afgewerkt programma om binnen het half jaar een resem nieuwe schooltjes bij te bouwen of uit te breiden en zijn blauwdruk voor een nieuw secundair onderwijs, is Smetje nu bevallen van het idee om in het Vlaamse onderwijs het Frans als tweede taal te vervangen door het Engels. Hij redeneert, terecht, dat men met Frans niet ver meer geraakt in de huidige wereld en dat onze jeugd gehandicapt is als ze in het Engels moet dialogeren met o.m. de Angelsaksische landen, maar vooral met de opkomende industrielanden uit Azië, waar Frans geen optie (meer) is. Zelfs in Scandinavië en in Centraal- en Oost-Europa, waar vroeger Duits de tweede taal was, is die daar - mede als gevolg van de twee wereldoorlogen, vervangen door het Engels. Daarenboven is Engels dé taal in de internationale luchtvaart, de zeevaart, de computerindustrie en het Internet. Zoals te verwachten was, voelen onze francofonen zich nog maar eens in hun gat gebeten. Zij die denken een wereldtaal te spreken die volstaat om niets anders meer te moeten leren, zeker niet in het eigen België, of dat nu Wallonië, Brussel of Vlaanderen is. Armand De Deckèr, de vroegere senaatsvoorzitter, kwam zijn beklag al maken op de VRT, door te stellen dat er 64 miljoen Europeanen zijn, die Frans spreken. Volgens zo'n logica zouden we dan beter allemaal Duits leren, want er zijn 100 miljoen Duitssprekenden op ons continent. In Wallonië is men nooit verplicht geweest Nederlands als tweede taal te leren. 40% volgt er wel Nederlands, 40% Engels en 20% geen enkele tweede taal. Waarom zouden wij weer moéten doen waar de francofonen het mógen doen. Altijd datzelfde Belgische liedje, zelfs al gaat het nu niet direct om Belgische wetten. Wie vindt dat Frans (in België) belangrijk blijft, neemt Frans als tweede taal, wie niet, neemt Engels als tweede en Frans al derde taal. Is dat nu zó moeilijk of moet onze jeugd met een blijvende handicap de internationale markt op?
Uit recente opiniepeilingen in zowel La Libre Belgique als Le Soir, blijkt, dat er in Wallonië wel een meerderheid te vinden zou zijn voor een samengaan met Brussel - mocht Vlaanderen zich ooit afscheiden - maar dat de Brusselaars daarop niet staan te springen. En dat is logisch. Iedereen denkt nl dat de meerderheid van de mensen die in Brussel wonen Franstaligen zijn. Dat komt omdat Frans er de lingua franca is, de taal die er officieel het meest gesproken worden. Ongeveer de helft van de huidige bewoners van Brussel spreken thuis echter een andere taal en dat aantal neemt zienderogen toe. Er zijn er zelfs die beweren, dat er tegen 2020 zo'n 200.000 burgers in Brussel zouden bijkomen en dat dat hoofdzakelijk buitenlanders zullen zijn of mensen van vreemde origine. De meesten van hen zullen eerder kiezen voor een onafhankelijk Brussels stadsgewest, eerder dan voor een WalloBrux. Wallonië is niet in staat zichzelf te bedruipen, laat staan daarbij nog een stad met een overvloed aan kansarmen en mensen die onder de armoedegrens leven. Brussel heeft alleen toekomst als het een confederatie aangaat met Vlaanderen, waarin het geografisch ligt ingebed. Met in Vlaanderen het Nederlands als officiële taal en in Brussel de drie huidige landstalen, Frans, Nederlands en Duits, plus de wereldtaal Engels, die men nu al steeds meer hoort in Brussel. Brussel wordt dan een meertalig stadsgewest. Als het ooit zover zou komen, ziet het er voor Wallonië hoe dan ook niet goed uit. Als de Oostkantons ook zouden opstappen en misschien delen van de provincies Luxemburg en Namen naar Groot-Hertogdom zouden gaan, blijft er helemaal niet veel meer over van Di Rupo's nieuwe vaderland.
Sinds de problemen met Griekenland, is heel Europa ervan overtuigd dat er moet bespaard worden. Het was het eerste punt op de agenda van de nieuwe Britse regering en het werd zopas, op prinsjesdag, nog duidelijk gemaakt in Nederland. Duitsland, het land met de sterkste economische groei sinds de crisis, heeft zelfs beslist 82 miljard euro te zullen besparen in de komende vier jaar. Dat is duizend euro per inwoner, ouderlingen en peuters inbegrepen. In België gebeurt niets. Officieel, omdat we met een regering van lopende zaken zitten. In Nederland is dat ook zo, maar daar blijkt die lopende regering het wél te kunnen. Trouwens, in de periode vóór de val van Leterme II - zeg maar zelfs vanaf juni 2007 - is hier ook niets gebeurd. Integendeel zelfs, er wordt hier steeds meer uitgegeven of gepland om uit te geven. Neem nu dat Oosterweelakkoord. Dat kost enkele miljarden méér dan eerst gepland, niet minder. Men heeft gewoon aan ieder lid van de meerderheid in de Vlaamse regering zijn zin gegeven en zo was het probleem opgelost. Te vergelijken met hoe men vroeger tot het schoolpact is gekomen. Ook toen kregen alle partijen hun deel van de koek en bleek het totaal later bijna niet meer te betalen. Het gevaar is nu reëel, dat er straks een soortgelijk akkoord komt in de federale onderhandelingen. Vergeten we niet, dat de PS aan haar kiezers steeds méér beloofd heeft. De PS "créateur de progres depuis 125 ans" was één van hun slogans...Dat alles terwijl de volgende regering nog het extra deficit van 22 miljard moet zien weg te werken en nog altijd een eerste stap moet doen om de kosten van de vergrijzing op te vangen, iets waarvoor men bv in Nederland en Duitsland al in een fase twee zit. Nog steeds volgens de PS, hierin gesteund door CDH en Ecolo, mag er geen enkel gewest armer worden. Als men drastisch zal moeten besparen, betekent dit de broeksriem aanhalen en kan het dus niet anders of men zal armer worden. Het enige alternatief is dan nieuwe zware belastingen en dat in een land dat al, op twee na, de hoogste belastingen van Europa heeft. We moeten trouwens maar even de kranten overlopen om te zien dat er ook vandaag de dag, lopende zaken of niet helemaal niet bespaard wordt. Justitie gaat dit jaar 30 tot 40 miljoen in het rood. Voor de zgz asielzoekers dient het budget bijna maandelijks te worden opgetrokken (met dank aan de erfenis van Verhofstadt). Er zijn, sinds 2009, toen die miserie begon, al meer dan 16 miljoen euro uitbetaald geworden aan hotelkosten voor de economische gelukzoekers die 95% van die zgz asielzoekers uitmaken. Kortom: er werd hier de laatste jaren van overheidswege niet gespaard, er wordt niet gespaard en er zal waarschijnlijk niet gespaard worden. Dit dan tot we het Griekse niveau zullen bereikt hebben en Europa het ons zal verplichten. Er zal dan toch iets goed zijn aan dat Europa.
Over de Oosterweelverbinding is al oneindig veel geschreven en dat zal in de toekomst niet veranderen. Uit de eerste reacties kan ik reeds opmaken dat ik er gisteren op enkele punten niet zover af zat: - De oplossing die nu uit de bus is gekomen, dient in de eerste plaats het politieke belang. De mogelijke uitstap van Open VLD (min Van Campenhout) uit het stadsbestuur hoort daar ook bij. - De kostprijs zal in elk geval een stuk hoger komen te liggen dan wat nu werd voorop gesteld. Het kan zelfs zijn dat de vijf miljard op tien jaar flink zullen overschreden worden. Dat alles wegwuiven met het verhaal dat de gebruiker het tenslotte zal betalen, zal wel kloppen, maar pas als de werken helemaal af zullen zijn, over (meer dan) 10 jaar dus. - Het zal nog minstens vier jaar duren vóór het nieuwe milieueffectenrapport volledig klaar zal zijn. Pas ten vroegste in 2015 zal men met de eerste werken kunnen beginnen. Dat betekent, dat het verkeer nog minstens tien jaar in een steeds erger wordende file zal komen te staan. Ik zat er dus wel naast voor wat de totale termijn betreft: het wordt minstens 2021 en niet 2017, zoals ik schreef. Er komt dus tegelijkertijd ook een oplossing voor het vliegveld van Deurne, wat wel voor een extra half miljard euro kosten zal zorgen. Als men al die verhalen hoort en leest, dan vraag ik me wel af, hoe het in Godsnaam mogelijk is dat het 17 jaar moet duren om tot een dergelijk akkoord te komen. Hopelijk krijgen we ooit eens te zien, hoeveel die grap ons tot nu gekost heeft, er rekening mee houdend dat de meeste van deze kosten voor niets zullen geweest zijn.
"Anversa, traversata persa" is een uitdrukking die bekend is bij de Italiaanse zeelui. Daarmee willen ze zeggen dat ze hun scheepsloon in Antwerpen dikwijls riskeren kwijt te spelen, omdat het zo'n plezante stad is. Of dat daar zo zal blijven, is maar zeer de vraag. De uiteindelijke beslissing van de Vlaamse regering, in samenspraak met de stad Antwerpen, laat het ergste vermoeden. Het is een comedia dell'arte van de ergste soort geworden. Aan het dubbelbesluit dat zou worden nageleefd, denkt niemand nog, aan het belang voor stad en streek al evenmin. Alles wat nu beslist is, staat in het teken van de komende gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Eens die voorbij zal men wel zien wat men zal zien, maar het belooft weinig goeds. Om te beginnen kost de tunnelgrap zo'n 350 miljoen extra en die zou moeten worden opgehoest door stad en haven, wat feitelijk hetzelfde betekent. Dat zal een gemiddeld Antwerps gezin 12.000 euro extra kosten. De uitvlucht van Vlaamse gezinnen, zoals zopas nog werd vastgesteld, zal daardoor zeker niet verminderen. De stad blijft dan achter met een steeds groter wordende groep armen, voor het merendeel allochtonen, die helemaal niets zullen (kunnen) bijdragen. De stad zelf heeft, ook zopas, nog medegedeeld dat er nu al een put is van 7 miljoen in de OCMW-kas, put die men niet weet hoe te vullen. Verder komt er een serie tunnels, die niet zullen geboord, maar uitgegraven worden. Dat laatste betekent een enorme overbelasting van het nu al regelmatig geblokkeerde verkeer en dit voor ettelijke jaren. Er moet een nieuw milieueffectenrapport komen, wat jaren vertraging zal opleveren. Het hele project zou tegen 2017 klaar moeten zijn, maar niemand gelooft dat. Daarbij komt nog dat tegen die tijd de kosten van de hele Oosterweelgrap misschien wel zullen verdubbeld zijn. Grapje? Helemaal niet. Zie maar wat er, in datzelfde Antwerpen, gebeurd is met de kostprijs van het nieuwe gerechtsgebouw. Dat was, bij de aanvang, geschat op 76,8 miljoen euro, dat heeft uiteindelijk 280 miljoen gekost. Het nieuwe Antwerpse havenhuis, geschat op 31 miljoen euro, kost nu al 43,2 miljoen en het is nog niet af. Vergeten we ook niet dat er, voor het uitgraven van de nu besliste tunnel ook nog een reeks onteigeningen zullen moeten plaats vinden en dat de onderhoudskost van een tunnel zeven (7!) hoger ligt dan die van een brug. Het resultaat zal derhalve zoiets zijn dat, in verhouding, zal kunnen worden vergeleken met de Chunnel, waarvan de beheersmaatschappij ook zo goed als failliet is en die na zoveel jaren ook nog zijn eerste winst moet opleveren. Kortom, Antwerpen wordt één grote miserie. Buiten de Oosterweelramp is er trouwens nog het drama van zijn luchthaven die geboycot wordt en zijn voetbalveld dat er maar niet wil komen, maar dat wel zou moeten meedoen aan een eventueel Europees of wereldkampioenschap. Vandaag beslist Open VLD, waarvan schepen Bungeleers tégenstemde, of ze nog verder in de Antwerpse meerderheid zal blijven. Ze zouden gek zijn, als ze het doen. Wordt vervolgd.
Het moet niet altijd politiek zijn. In afwachting van de kladaratsch in de Vlaamse regering en de zoveelste evaluatie op nationaal vlak valt er, gelukkig maar, ook nog wat anders te beleven dan de uitzichtloze Belgische politiek en het Antwerpse gekonkel. Zo vernam ik gisteren, via de krant, dat het prestigieuze Hermitage van Sint-Petersburg, een van de grootste en meest spraakmakende musea van Europa, een tentoonstelling gaat houden met 70 werken die op dit ogenblik eigendom zijn van Jef Rademakers. Jef wie? Wel dezelfde Rademakers die in de jaren tachtig en negentig berucht en bekend werd als producer van Tv-programma's zoals "De pin-up club" en "Klasgenoten". Vooral dat laatste zou hem veel geld hebben opgebracht. Op een gegeven ogenblik werd Jef het echter allemaal beu en ergens in de jaren negentig verkocht hij zijn Tv-bedrijf en ging hij aan het schrijven en het aankopen van schilderijen. Rademakers is een Nederbelg, geboren in Roosendaal, vlak over de grens bij Essen, die tegenwoordig in een kast van een villa woont in Brasschaat, waar hij zo'n honderd schilderijen heeft hangen. Zeventig daarvan verhuizen nu dus naar Sint-Petersburg en zullen later ook te zien zijn in het Museum-M in Leuven. De schilderijen waarover sprake zijn allemaal uit de negentiende eeuw en behoren tot de romantische periode. Dat was vóór de schilderkunst gecommercialiseerd werd door figuren zoals Picasso, Dali en aanverwanten, die wel grote schilders waren, maar tenslotte alleen nog werkten voor de poen, waarbij men zich afvragen kon of het allemaal nog wel kunst was. Rademakers heeft daar ook zijn twijfels over en noemt hedendaagse kunst "oplichterij van bohémiens die doen alsof ze revolutionair zijn". En dat gebeurt in dezelfde krant, De Standaard, die uitgerekend deze week een prentenalbum met prentjes over het werk van Wim Delvoye aan zijn lezers cadeau geeft. De Wim Delvoye van de getatoeëerde varkens en de cloaca (de strontmachine) en die dat ook kunst noemt. Ieder diertje zijn pleziertje, natuurlijk, maar ik denk dat Delvoye met zijn rotzooi nooit in de Hermitage zal geraken, zoals Jef Rademakers' schilderijen...
In Zweden heeft de centrumrechts regering van Reinfeldt de volstrekte meerderheid niet kunnen behouden. Belangrijkste reden daarvan, was de doorbraak van de uiterst rechtse "Zweden-Demokraten", die, als gevolg van een veel te lakse immigratiepolitiek (waar hebben we dan nog gehoord?), voor de eerste keer de kiesdrempel (van 4% in Zweden) halen. Zoals het ook bij ons gegaan is, willen de politiekcorrecte Zweedse partijen niet samen regeren met uiterstrechts en daardoor zit het land in een patstelling. Zoals de zaken er nu voor staan, lijkt de enige oplossing een minderheidsregering die vanuit de oppositie gedoogd wordt. In tegenstelling tot Denemarken, waar dit al tien jaar het geval is, zou dat gedoog in Zweden echter moeten komen van andere dan de uiterstrechtse partij... In Nederland zit er hetzelfde aan te komen, hoe erg dat daar ook schijnt te zijn voor enkele superdemocraten. Bij onze noorderburen zal de gedoogsteun wél van uiterstrechts moeten komen en daar wringt het schoentje. De meerderheid der Nederlanders blijkt tot nu toe echter nuchter genoeg om in te zien dat er geen andere werkzame regering kan komen. Peilingen wijzen nl uit dat nieuwe verkiezingen de positie van Wilders' PVV alleen maar zullen versterken. En bij ons? Persoonlijk vind ik, dat N-VA een slimme zet heeft gedaan door de aanslepende federale onderhandelingen nog maar eens een week uit te stellen. Het zal aan de kern van de zaak niet veel veranderen, maar het geeft de partij van De Wever wel meer ademruimte én de kans om deze week alles in te zetten op de regionale discussie rond de Antwerpse Oosterweelverbinding. Het gevolg daarvan zou nl kunnen zijn, dat ook de Vlaamse regering in nauwe schoentjes zal komen te zitten. Als de SP.a eruit zou stappen (of eruit zou gesmeten worden!) en de Open VLD zou bedanken om voor schaamdoekje te dienen, dan zal er ook in Vlaanderen een klimaat ontstaan om eens na te denken over een centrumrechtse gedoogregering, die niet alleen vanuit de oppositie zou kunnen gesteund worden door die Open VLD, maar eventueel ook door het VB en LDD. De zelfverklaarde democraten van links zullen er wel een ziekte aan overhouden, maar voor Vlaanderen hoeft dat hoegenaamd niet slecht te zijn. Als N-VA versterkt uit de Vlaamse crisis zou komen, dan heeft zij extra munitie om straks het zakgeldfederalisme van de PS met nieuwe moed aan te pakken. Wie weet?
Deze week zou het dan weer moeten gebeuren, zowel op federaal als op regionaal vlak. Waarschijnlijk wordt dat laatste nog het belangrijkste, omdat het eerste het tweede wel eens grondig zou kunnen beïnvloeden. Als er immers in de Vlaamse regering geen akkoord komt over de Oosterweelverbinding, dan is zelfs het voorbestaan van de huidige Vlaamse meerderheid helemaal net meer zeker. Ondertussen blijft het ergerlijk vast te stellen hoe onze linkse me(r)dia met de francofonen mee heulen tegen Bart De Wever. Men vindt het niet meer dan normaal dat het wij, de Vlamingen, zijn die steeds maar moeten toegeven. Hopelijk houden Bart en zijn entourage het been stijf en geven zij geen eurocent af als daar geen verantwoording tegenover staat. Het is niet omdat de Walen steeds op onze kap hebben geleefd, dat zo'n situatie moet blijven duren. We blijven zelfs bereid hen geld te geven, maar wel op voorwaarde dat ze er verantwoording voor afleggen. Dat blijkt nog steeds niet te kunnen. Tenslotte lijkt er aan de Antwerpse soap geen einde te komen. Zelfs als er morgen een beslissing zou vallen, dan nog blijft de kans groot dat die op e.o.a. gebied zal worden aangevochten en dat er niets van in huis komt. Ik vraag me af, of het niet beter zou zijn dat men Antwerpen links (sic) zou laten liggen en het tracé van de E34 (vanuit Turnhout) zou doortrekken naar Kontich (iets dat ooit al eens gepland was). Tegelijkertijd zou men de Liefkenshoektunnel tolvrij moeten maken én beter toegankelijk. Dit alles zou dan wel tot gevolg hebben, dat Antwerpen in de toekomst een groot deel van de beloofde inkomsten zal moeten derven. Dat is het maar zo. Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten. Als de plaatselijke politiek geconditioneerd blijft door zootjes ongeregeld en bepaalde Antwerpse partijen bereid zijn daaraan toe te geven, dan heeft de stad geen toekomst meer.
Er was deze week nogal wat commotie over een uitspraak van Peter Leyman, ex-directeur van Volvo Gent, ex-kamerlid voor CD&V (zelf ontslag genomen) en (voorlopig nog?) ondervoorzitter van VOKA, de vereniging van de Vlaamse werkgevers (het vroegere VEV) en de kamers van koophandel. Leyman, die altijd een buitenbeentje is geweest (hij speelt o.a. ook in een jazz-orkestje), had in een Nederlandse krant verklaard dat hij het in Vlaanderen allemaal niet meer zag zitten en dat hij zijn kinderen zou aanraden hun toekomst buiten onze regio uit te bouwen. Zelfs Wallonië leek hem nog beter dan het eigen Vlaanderen. Een straffe uitspraak natuurlijk, zeker van iemand in die functie. Het doet een beetje denken aan de uitspraken van ene Karel De Gucht. Die vertelt ook regelmatig straffe dingen, die wel grotendeels waar zijn, maar die niet zo maar verteld kunnen worden vanuit de functie van de man die de uitspraken doet. Dat geldt ook voor Leyman. Leyman heeft inderdaad voor een deel gelijk. Vlaanderen doet te veel aan regelneverij, een ziekte die ze van het officiële België heeft afgekeken, waarschijnlijk bij gebrek aan beter. Om in Vlaanderen iets geregeld te krijgen moet men veel geduld hebben. Hét voorbeeld is Antwerpen, waar niet alleen de stad zelf, maar de hele regio wordt lamgelegd door allerlei zootjes ongeregeld. Nimby (Not In My Back Yard) is er heer en meester. Wat Leyman vertelt over het feit dat het in Wallonië allemaal wat gemakkelijker gaat, heeft hij ook gelijk. Denk maar aan bouwvergunningen, flitspalen e.d. Daarbij moet echter ook meteen de Belgische spiegel voor worden bijgehaald. De Belgische wetten tellen nl evenzeer voor Wallonië als voor Vlaanderen. Het verschil is dat de Vlamingen ze rigoureus toepassen, de Walen alleen als het hun uitkomt. Bij heel wat zaken wordt in Wallonië door de vingers gekeken en dat kan allemaal zo maar in een land waar elke burger gelijk zou moeten zijn voor de wet. Daarbij wordt nog maar eens bewezen, dat dit België geen normaal land is en dat een staatshervorming meer dan ooit hier nodig is. Dit is een tweelandenland en zoiets kan niet blijven duren.
Van de beleidspartij, die CD&V beweerde te zijn, blijft niet veel meer over. Op federaal vlak speelt ze het wielzuigertjesspel à la Joop Zoetemelk: Wouter Beke sluit probleemloos aan bij alles wat N-VA zegt en doet en waagt het niet uit diens wiel te komen. Dat is natuurlijk een taktiek als een andere. Feitelijk doet de partij daar hetzelfde als wat de liberalen deden bij de oranjeblauwe besprekingen: die lieten toen ook CD&V de kastanjes uit het vuur halen, in de hoop dat die partij - mocht het mislukken - op haar bek zou vallen. Het is toen ten dele gelukt. CD&V heeft zich flink verbrand, maar de blauwen hebben toen toch ook genoeg "collateral damage" opgelopen om bij de volgende verkiezingen aanzienlijk achteruit te gaan. Op regionaal vlak staan de zaken er heel anders voor. In de Vlaamse deelregering zou CD&V het voortouw moeten nemen. Al bij al was zij bij de laatste regionale verkiezingen in Vlaanderen nog de grootste partij en levert zij daar de minister-president. Maar Kris Peeters blijft o zo voorzichtig in zijn verklaringen omtrent het Oosterweelprojekt en dit ondanks het duidelijk afgesproken voorakkoord: de tunnel mocht niet duurder zijn dan de brug, er mocht geen extra tijd verloren worden en hij moest technisch haalbaar zijn. Dat laatste zal wel kloppen, de eerste twee voorwaarden zijn echter niet vervuld. Men hoort nu alleen nog maar discussies over het verschil van de kostprijs, maar voorwaarde nr twee is ook niet vervuld en daarover lijkt het alsof dat niet meer meetelt. Een tunnel zou betekenen, dat er een nieuw milieueffectenrapport moet komen en dat betekent een extra uitstel van liefst vier jaar! Met de wetenschap, dat het verkeer rond Antwerpen nu reeds verzadigd is, kan er van zoiets nooit sprake zijn. N-VA koos voor de brug, Open VLD ook. CD&V blijft nu de x-factor. Er is echter geen tijd meer voor tsjeverijen. Als de Vlaamse socio's niet mee willen, dan maar zonder die socio's. Het alternatief is een totaal verkeersinfarct, niet alleen voor Antwerpen, maar voor de hele regio. Een regio, die het in de toekomst in de eerste plaats zal moeten hebben van haar logistieke ligging. Zoiets is dodelijk.
Daarmee zijn we weeral een Wetstraatterm rijker: het zakgeldfederalisme. Goed gevonden, wat zakgeld is geld dat men krijgt, waarna men er mee kan doen wat men wil. Dat is exact wat de francofonen willen. Geld en nog eens geld en zonder daarvoor enige verantwoording te moeten geven. Dat gebeurt nergens, tenzij in het koninkrijk België. De N-VA staat voor kwade tijden. Vergeten we niet dat de partij een paar jaar geleden nog zo goed als onbestaande was en dat ze nu op twee fronten moet opboksen tegen traditionele partijen met een goed geoliede structuur, daarbij nog geruggensteund door vakbonden, ziekenkassen en allerlei andere drukkingsgroepen zoals onze door linksen bestuurde media. Op federaal vlak moet N-VA het been stijf houden en geen akkoord tekenen tenzij er effectief een responsabilisering komt van het geld dat de verschillende regio's krijgen. Het is belachelijk dat men staat te roepen (zoals bv Gennez van de SP.a), dat Vlaanderen zoveel extra miljarden zal krijgen, als men weet dat de eindcontrole op het federaal niveau blijft. Er kan beter geen hervorming zijn dan een slechte hervorming. Op regionaal vlak moet deze maand de beslissing vallen over de Oosterweelverbinding in Antwerpen, Vlaanderens economische poort op de wereld. Ook hier staat N-VA (maar ook CD&V en Open VLD) lijnrecht tegenover de SP.a (en Groen!) en wil de partij dat men zijn verplichtingen nakomt. Als de brug goedkoper blijkt (en nog geen klein beetje) én sneller kan gerealiseerd worden (minstens vier jaar), dan moet het maar. Het heeft geen zin nóg maar eens een nieuwe reuzensluis te bouwen, als het verkeer nu al niet meer de haven uitgeraakt. Desnoods moet men de SP.a maar uit de Vlaamse regering zetten. Het zou een nieuwe situatie doen ontstaan, die ook op federaal vlak zou kunnen zorgen voor een (h)echt Vlaams front, desnoods met de steun van Open VLD en het Vlaams Belang vanuit de oppositie. Als dat in Denemarken kan en - misschien - morgen ook in Nederland, waarom dan niet bij ons? Tenslotte nog dit: het is niet waar dat er in Vlaanderen geen Plan B zou zijn. Niemand minder dan Gerolf Annemans werkt aan een draaiboek met als titel "De Ordelijke Opdeling van België". Annemans heeft alle praktische scenario's al tot in de details uitgewerkt, waarin hij o.m. beschrijft hoe alle administraties en instellingen gesplitst kunnen worden. De internationale erkenning van een nieuwe staat én de financiën, het staat er allemaal in. Het boek komt straks in elk geval op de boekenbeurs en zal gegarandeerd een hit worden. Hopelijk is het tegen die tijd al in gebruik om het onmogelijke mogelijk te maken: een onafhankelijk Vlaanderen.
De uitspraak van de week komt van Marc Reynebeau, redacteur van De Standaard en verbeten belgicist. Ik noem de man liever Reynebelg, want alhoewel hij in Vlaanderen woont, is bij hem niets goed wat Vlaams lijkt en alles goed wat Belgisch is. Reden van zijn hersenkronkels is waarschijnlijk het feit dat hij in Kongo geboren is uit een koppel oud-kolonialen, die nog steeds dachten in termen als België, de wereldmacht. Reynebelg wist gisteren in zijn krant te vertellen, dat in een democratie een financieringswet niet oordeelt of een beleid goed of slecht is, maar dat de kiezers dat doen. Als het dat is wat de kiezers gedaan hebben, in juni 2007 en ook dit jaar, dan zijn we inderdaad goed af. Volgens Reynebelg kunnen m.a.w. de kiezers de politici afstraffen via de verkiezingen, als die e.o.a. niet doen zoals zij het willen. In een normale democratie is dat ook zo, maar niet in de Belgische. Wij, Vlamingen, kunnen de Waalse politici daarop niet ter verantwoording roepen en de Walen de onzen ook niet. Dat weet Reynebelg natuurlijk ook - de man is helemaal niet dom - maar hij zou natuurlijk liever de federale kieskring zien terugkeren. Meer zelfs: hij zou liever het oude België, dat uit zijn koloniale tijd, willen zien terugkeren. Wie een beetje met zijn voeten op de grond staat, weet dat dit niet meer kan. We kunnen niet meer terug naar het Belgique à papa en dit land moet zich dan ook aanpassen aan de nieuwe situaties. Daar de Belgische kiezers, zowel Vlamingen als francofonen, niet meer in staat zijn iets aan de huidige verstarde situatie te veranderen, moet men ophouden met dit België. Er moet een soort confederatie komen als dat kan en anders de volledige splitsing. Het alternatief dat overblijft, is een land met de op twee na hoogste belastingen in Europa, de hoogste loonlasten en de op één na hoogste uitgaven voor sociale bescherming. Dit alles terwijl we ook aan de wereldtop zitten qua staatsschuld, met een gezondheidszorg in constante geldnood, met een van de laagste pensioenen in Europa en een totaal ontbrekende politiek i.v.m. de aankomende vergrijzing. Als we dus, zoals Reynebelg voorstelt, moeten verwachten dat de kiezers dat in het huidige systeem zullen moeten oplossen, dan zijn we nog ver van huis.
"Maar zo wie een van deze kleinen die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals werd gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte van de zee" (Mattheus 18-6). Dat waren, volgens het evangelie van Mattheus, de woorden van Christus himself i.v.m. mensen die kinderen aanranden. Duidelijker kan moeilijk. Dit gezegd zijnde, moet het mij wel van de lever, dat onze media weer eens in overdrive aan het werken zijn. Vandaag was het de eerste dag sinds meer dan een week, dat ook ander nieuws eens de aandacht kreeg. Dagenlang stond er in de eerste vijf tot zeven bladzijden van de kranten niets anders te lezen dan alles wat maar enigzins te schrijven viel over de kerkelijke pedofilie uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Wie leest dat allemaal nog? Op de Tv-journaals was het trouwens al niet veel beter. Het leek wel alsof er geen ander nieuws was. Nog zo iets was het bericht dat Willy Vandersteen, de vader van Suske en Wiske, tijdens de Tweede Wereldoorlog, - onder een pseudoniem - spotprenten over de joden had gemaakt. En dan? In die tijd was het overgrote deel van onze bevolking overtuigd katholiek en werden de joden misprezen. Zij waren het immers die onze Heer aan het kruis hadden laten nagelen. "Vuile jood" was, evenals "vuile neger" een scheldwoord waarover toen niet druk werd gedaan. Dat was de tijdsgeest van die jaren. Wie daarover nu schrijft met de wetenschap van vandaag, moet daarover geen mensen veroordelen die toen niet beter wisten. Journalisten, die dat niet kunnen, hebben geen inlevingsvermogen en zijn dan ook geen goede journalisten. Men moet alles zien in zijn tijdsperspectief. Wandaden zoals in de kerkelijke pedofilie van de jaren 70 en 80 zullen nooit goed te praten zijn. De kans dat het echter de dag van vandaag nog op zo'n schaal zal gebeuren is verwaarloosbaar. Als het nog gebeurt, dan is het nu meestal buiten de Kerk. Die Kerk heeft niet meer de dominantie die ze toen had en anderzijds zijn de kinderen heel wat mondiger geworden. Als er één zaak is, die de Kerk vandaag wél kan doen, dan is het dat celibaat afschaffen. In de huidige maatschappij, met de lusten en verleidingen die er nu zijn, is dit niet meer te verantwoorden. Bij protestanten en orthodoxen bestaat het niet, waarom zou het bij de katholieken dan wél moeten? Het nijpende tekort aan priesters zou op die manier waarschijnlijk sterk verminderd worden en de Kerk als geheel zou heel wat geloofwaardiger overkomen.
Deze week zou er nog een ontmoeting zijn PS/N-VA, waarop nog een (laatste?) poging zou ondernomen worden om de gestrande federale onderhandelingen weer vlot te trekken. De vraag is maar, wie daar nog in gelooft. Het blijft trouwens altijd beter geen oplossing te hebben dan een slechte. Het is niet de N-VA die Vlaanderen zou versjachelen, maar SP.a en Groen! als ze er de kans toe hadden. In de Zevende Dag van zondag was het voor deze twee partijtjes dan ook ontluisterend, toen Standaard redactrice Isabelle Albers er in hun bijzijn kwam vertellen, dat ze samen nog slechts 20% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigen. Ondertussen "zou" (voorwaardelijke wijs) men zich in Franstalig België al volop voorbereiden aan een plan B en voor hen zou dat het Wallobrux project betekenen. Laat mij toe daar mijn grootse twijfels over te hebben en wel om volgende redenen: - Het enige wat Brussel momenteel vraagt, is geld, veel geld. Dat hoopt ze te krijgen van het doorgeefluik België, maar in werkelijkheid van Vlaanderen. Als er ooit een Wallobrux zou komen en Vlaanderen zou zich er verder niets meer mee bemoeien (zeg maar, het Crols effect), wie gaat dan voor dat geld zorgen? Toch niet Wallonië zeker, dat zelf continu in geldnood zit. - Er wordt mee geschermd, dat er momenteel geen 10% Vlamingen meer wonen in Brussel. Dat is misschien wel juist, maar de overige 90% zijn ook allemaal geen Franstaligen. Meer dan de helft van de huidige bewoners van onze hoofdstad zijn vreemdelingen of van vreemde afkomst. Velen daarvan spreken thuis een andere taal dan Frans of Nederlands. - 22% van de Brusselse kinderen gaan naar Nederlandstalige scholen. Daar zijn dus ook heel wat niet-Vlamingen bij. Dat is niet alleen omdat die kinderen zo Nederlands zouden leren (de taal van de meerderheid in dit land), maar ook omdat het niveau van dat onderwijs een stuk hoger ligt dan in het Franstalige onderwijs. - Als dat Wallobrux zich verder ook nog officieel België zou blijven noemen, dan moet het de facto ook de hele Belgische staatsschuld overnemen. Wie ziet dat gebeuren? Kortom, Brussel heeft alleen een toekomst samen met Vlaanderen, waardoor het omsloten wordt. Desnoods in een federatie als meertalig (geen tweetalig) gewest.
N.a.v. de herdenking van 9/11 en de commotie die ze in New York teweeg bracht, werd bekend dat er in de U.S.A. zo'n twee en een half miljoen moslims leven. Dat lijkt veel, maar in verhouding tot het totaal aantal inwoners is dat minder dan 1%. Daarbij wordt de vergelijking gemaakt met Duitsland, dat een miljoen méér moslims huisvest en waar het aantal iets meer dan 4% van de bevolking bedraagt. Als we de lijn even doortrekken naar België, dan zien we dat hier zo'n 600.000 mohamedanen wonen. In verhouding tot het totaal aantal Belgen is dat 6%. Dus, vijftig procent meer dan in Duitsland, waar op dit ogenblik heel wat commotie is ontstaan over het grote aantal allochtonen dat het land thans herbergt en waarvan de moslims een groot deel van uitmaken. Reden tot de Duitse commotie is een boek van Thilo Sarrazin (what's in a name!), Duits politicus en, sinds mei 2009, bestuurder bij de Duitse centrale bank, de Bundesbank. Sarrazin heeft er nl een goed gedocumenteerd boek over geschreven met de echt Duitse titel: "Schafft Deutsland sich ab?", waarin hij het heeft over de schade die de ongecontroleerde immigratie van islamieten Duitsland heeft aangebracht. Moslims maken, volgens Sarrazin, het land dommer, omdat ze minder onderwijs hebben genoten, de staat meer kosten dan ze bijdragen en zich weigeren te integreren. Over meer specifiek de Turken, zei hij dat hun enige functie in Berlijn "het verkopen van fruit en groenten is en dat ze veel kinderen krijgen". Sarrazin beschouwt de meeste immigranten als "nutteloos voor de Duitse maatschappij". Het hoeft geen betoog dat de politiek-correcte meute over Sarrazin is heen gevallen. De man heeft ondertussen trouwens al ontslag genomen (moeten nemen?) bij de Bundesbank. Het zal hem waarschijnlijk een zorg zijn. De eerste uitgave van zijn boek was al uitverkocht vóór ze in de winkel lag. Een tweede en derde uitgave komen er aan en alles laat vermoeden dat "Deutschland schafft sich ab" het meest succesrijke politieke boek wordt van na de Tweede Wereldoorlog. Hem is ondertussen al gevraagd een Duitse anti-islam partij op te richten, in navolging van Wilders in Nederland. Er zou trouwens in Duitsland al zo'n partij bestaan, maar die zou zijn voortgekomen uit het CDU. Sarrazin is, nota bene, lid van de SPD, een socialist dus. Zie je dat bij ons al gebeuren in een januspartij zoals de SP.a die tegelijk het feminisme én de hoofddoeken verdedigt? Trouwens, zie je bij ons überhaupt al iets gebeuren in de zin zoals dat nu in Duitsland is? Bij ons, waar er percentsgewijs 50% meer moslims zijn dan bij onze oosterburen? Schafft Belgien sich ab? Waarschijnlijk wel, maar niet o.w.v. de moslims...
