Bart De Wever gaat - nog maar eens - een poging doen om de compleet vastgelopen besprekingen over een nieuwe federale regering vlot te trekken. Deze keer gaat hij - volgens zijn eigen woorden - eens boven het partijgewoel staan en een statement maken waarbij hij zich kwetsbaar zal opstellen. M.a.w. hij gaat zijn nek uitsteken, iets wat le beau Pippo niet durfde. Die wil wél eerste minister worden, maar neemt geen enkele beslissing zonder rugdekking van zijn francofone medestanders. Moedig is anders. Wat speciaal is aan het discours dat De Wever vandaag aan de zeven partijen gaat overhandigen, is dat het de allereerste keer zal zijn dat er iets fatsoenlijks op papier zal staan. M.a.w. men heeft vier maanden geouwehoerd zonder enige geschreven notitie. Nogal wiedes dat er e.e.a. op het einde niet meer klopte. "Nee, ik heb dat niet gezegd", "Nee, ik heb dat anders gezegd", "Nee, ik trok daar een andere conclusie uit". Ik hoor ze het al zeggen. Als De Wevers laatste voorstel op papier zal staan kan je er gif op nemen, dat er wel weer e.o.a. belgofoon iets aan zal willen wijzigen. Als dat gebeurt, zijn er twee mogelijkheden: ofwel begint de mallemolen opnieuw te draaien, opwel valt hij definitief stil. Het is te hopen, dat het de tweede optie wordt. Morgen, maandag, weten we misschien weer iets meer. Dan moeten de zeven partijen immers een antwoord geven en gaat de verduidelijker naar de koning. Misschien komt er dan wel een "oververduidelijker"!
Onder voorzitterschap van kentekenspecialist Étienne Schouppe hebben de ministers van transport van de E.U. een voorstel goedgekeurd om de tolheffing op het zwaar vervoer in heel Europa nog wat te verhogen. Die heffing ligt de dag van vandaag ergens tussen de 15 en 25 eurocent per kilometer. Daar zullen 3 tot 4 centen bijkomen. Daar zal het niet bij blijven, want individuele landen mogen er in sommige omstandigheden - bv bij spitsuren - nog wat bij doen. De Vlaamse transportsector heeft er al meteen tegen geprotesteerd en gesteld dat het ten slotte de eindgebruiker zal zijn die de rekening zal mogen betalen. De vrachtvervoerders gaan die extra kosten inderdaad doorberekenen, zoals dat tot nu toe steeds het geval is geweest. Alleen wie contracten op langere termijn heeft, kan daar enigzins verlies op lijden, maar dat zal deze keer eerder miniem zijn, daar de regel niet meteen ingaat. M.a.w.: men kan er zich op voorbereiden. Het zullen straks de consumenten zijn, jij en ik, die voor alle vervoerde producten extra zullen moeten betalen. En nu we het toch over het verkeer hebben: met veel poeha werd het doorboren van de Sankt Gotthard met een tunnel van liefst 57 km wereldkundig gemaakt. Die moet ervoor zorgen dat er in de toekomst in de Zwitserse Alpen minder zwaar vervoer zal rondrijden en dat men één (1!) uur sneller in Italië zal zijn. Hij zal pas over zeven jaar klaar zijn. Ze zijn er trouwens al zo'n 14 jaar mee bezig. Dat grapje gaat, voorlopig geschat, zo'n 15 miljard euro kosten (één derde meer dan wat oorspronkelijk was geraamd) en zal volledig door de Zwitserse Staat betaald worden. Geen enkel privé-bedrijf wou er geld in steken. Om nog te zwijgen over de onderhoudskosten, die dat project met zich zal meebrengen. Het geeft te bedenken, wat het allemaal kan worden met de beslissing van de Vlaamse regering over de Oosterweelverbinding. Die zal per kilometer niet veel minder kosten* en daarvan weet men nu al dat de onderhoudskosten er zeven maal hoger zullen liggen dan in het geval van de eerder geplande brug. Deze week kregen we trouwens al een voorsmaakje van wat er in zo'n tunnel allemaal kan gebeuren. Een tram in de oude tunnel onder de Schelde liet het afweten en elf andere trams konden niet meer door. Men kreeg het gevaarte niet meer in gang en moest alle passagiers van 12 trams evacueren. En dat was nog maar uit het kleine Waaslandtunneltje. Kortom, wat er ook over Verkeer beslist wordt, het zal steeds de belastingbetaler zijn die de rekening zal worden aangeboden. De geschiedenis blijft zich herhalen.
* Hier moet niet door rots geboord worden, zoals in Zwitserland, maar daar heeft men geen oponthoud en extra kosten wegens onteigeningen, verkeersoverlast e.d. die een "cut & cover" operatie met zich meebrengt.
Brussel-Halle/Vilvoorde blijft den belgiek parten spelen. Nadat de regering Leterme II erover gevallen was en de daaropvolgende federale verkiezingen onwettig waren (hoort ge daar nog van?), is het B-H/V spook weer voor de pinnen gekomen bij de opening van het nieuwe parlementaire jaar. De lange parlementaire vakantie zit erop en nu wordt de hele verkozen meute zo goed als werkloos, maar wél doorbetaald. Het Vlaams Belang heeft, zoals het beloofd had, de zaak dus weer ter discussie gebracht, maar geen enkele andere partij wil met hen meegaan, ook geen Vlaamse (we zullen eenzaat Deckerken even vergeten). Ergens hebben ze hierbij allemaal een beetje gelijk. Annemans, om te beginnen, heeft groot gelijk tegen de schenen van het establishment te blijven schoppen. "The opposition is supposed to oppose", zoals de Britten dat zo kernachtig uitdrukken. Maar ook de anderen, N-VA in de eerste plaats, maken - voorlopig - geen fouten. Er was duidelijk gesteld dat Bart De Wever als "verduidelijker" nog tijd kreeg tot 18 dezer, dat was gisteren nog vier dagen. Jan Jambon had vorige zondag in de Zevende Dag expliciet gesteld dat de partij de zaak zou herbekijken, mocht er op 18 oktober geen doorbraak zijn in de huidige regeringsbesprekingen. Op die vier dagen zal het nu ook niet meer steken. Volgende week wordt het wél menens en dan zullen we zien wat er gebeurt, mochten de Belgofonen het been stijf houden. Ondertussen heeft diezelfde Jambon, die het m.i. nog zo slecht niet doet, duidelijk gezegd waar zijn partij aan toe. Ze zal niet in een volgende federale regering stappen als volgende punten niet verwezenlijkt worden: - de nieuwe regering zal serieus moeten besparen; - het asielbeleid zal moeten worden herzien; - justitie en sociale zekerheid zullen moeten worden hervormd; - er zal een echte staatshervorming moeten komen en - B-H/V zal moeten gesplitst worden. Als maandag a.s. blijkt dat het niet zal lukken, dan moet B-H/V bij hoogdringendheid op de Kamer-agenda komen en moeten de Vlaamse partijen de splitsing goedkeuren, zoals ze dit vorig jaar al eens gedaan hebben en dit zonder extra toegevingen. Sinds wanneer moet er een tegenprestatie komen om een wet toe te passen die al minstens 20 jaar oud is en die bekrachtigd is door de Belgische Raad van State?
De federale regering mag dan wel vleugellam liggen en niet meer in staat fatsoenlijke besparingen door te voeren, in de Vlaamse regering doet men dat wel omdat er nu ook daar bespaard moet worden wil men straks tot een sluitend budget komen. De jobkorting was al afgevoerd, nu pakt men de cultuurscène aan. Na de doortocht van Bert Anciaux valt daar waarschijnlijk nog heel wat puin te ruimen. Zo is Schouwvliegje bezig aan een grote herstructurering van onze opera(s) en orkesten, waarbij zelfs de kans bestaat, dat de Vlaamse Opera het straks zonder vast orkest zal moeten doen. Voor het zover is, zal er nog veel water door de Schelde vloeien, want ik zie niet goed in hoe dat de kwaliteit niét zou aantasten. Collega Lieten, minister van de Media, wil dan weer wél geld stoppen in een soort mediafonds om de productie van "kwalitatieve" Tv-fictie, documentaires en animatie te ondersteunen. Dat "kwalitatieve" heb ik zelf tussen haakjes gezet, want daar heb ik zo mijn bedenkingen bij. Heel wat van wat tegenwoordig in dat genre wordt uitgezonden, is m.i. het geld van de belastingbetaler niet waard. Maar het kan nog erger. Vorige week raakte nl bekend dat het Brusselse Raamtheater ontbonden wordt en in vereffening gaat. Voor het boekjaar 2009 is er een schuld van 450.000 euro (over een periode van 30 jaar) en daar kan nog wat bijkomen, zeg maar in totaal zo'n half miljoen euro! Dure cultuur, als ge het mij vraagt, zeker als men weet dat dit theatergezelschap niet eens over eigen zalen beschikte. Alles wat er nu nog kan gerecupereerd worden zijn de tribunes, de theatertechniek, de spots, de togen en de bureaus. Daarmee zal zelfs geen fractie van dat half miljoen (20 miljoen Befkes!) kunnen betaald worden. Nu kan het zijn dat deze grap op kosten komt van het al even zeer geld verslindende Brusselse stadsgewest, maar het zou geen kwaad kunnen, mocht er ook in Vlaanderen eens wat nauwer op de cultuurcentjes gelet worden. Als een theatergezelschap de kans krijgt om dertig jaar lang met het geld van de belastingbetaler grote sier te maken, dan klopt er iets niet in deze meestal zgz progressieve sector en dat de klemtoon vooral op de eerste lettergreep van het woord cultuur komt te liggen...
Bart De Wever ontmoet vandaag de laatste groep voorzitters van de club van zeven, met als allerlaatste (ex?)vriend Di Rupo. Veel zal het waarschijnlijk niet meer uitmaken. Na al wat we er over gehoord hebben, zou het m.i. logisch zijn, dat Bart het minimumplan van N-VA op tafel legt en de andere vraagt dit te onderschrijven. Wie dat niet doet, valt af en als dat ook het geval is met Di Rupo, dan houdt het carrousel hier op. Bart zal zelf weten hoe hij het aanpakt, maar als dat laatste gebeurt - en dat wordt steeds waarschijnlijker - dan is er nog een oplossing: het plan B. Iedereen lijkt tegenwoordig zo'n plan B te hebben en over het Vlaamse plan werd enkele dagen geleden nog erg geringschattend geschreven in De Standaard. Guido Moons, de voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), is het daarmee niet eens en heeft de krant van antwoord bediend. Hij zegt hierin dat er misschien geen helemaal uitgewerkt Vlaams plan B is, maar dat daar al jaren aan gesleuteld wordt en dat het in een zeer korte tijd zou kunnen worden uitgewerkt. Moons verwijst hierbij naar de vroegere Vlaamse inspanningen ter zake van o.m. het vijf jaar oude plan van de Groep in de Warande, voorstellen van Zorgnet Vlaanderen, tot zelfs een (gedeeltelijke) splitsing van de gezondheidszorg. Daarbij komt nog een voorstel tot splitsing van de arbeidsmarkt die werd uitgewerkt door de Vlaamse regering, samen met de VDAB en niemand minder dan Frank Vandenbroucke. Er is al een Aktiecomité Vlaamse Sociale Zekerheid dat al jaren cijfers verzamelt en blauwdrukken maakt en organisaties als Pro Flandria en de Marnixkring die terzake ook al heel wat brainstorming hebben gedaan. Tenslotte is er de toch onafhankelijke studie van Vives (KU Leuven), die zopas nog plannen heeft ontvouwd over de financiering en verdeling van de staatsschuld. Een hele boterham dus en Moons vergeet er nog bij te vertellen dat deze maand nog het boek "De Ordelijke Opdeling van België" op de markt zal komen, een compleet uitgewerkt scenario door als het zover zal zijn. Dat hierover (nog) niet geschreven wordt, komt waarschijnlijk omdat de auteur Gerolf Annemans heet, maar ze zullen er straks wel rekening mee moeten houden. Ook Francofonië zou een Plan B hebben. Dat beweerde althans Di Rupo nog deze week. Wat dat omhelst heeft hij ook gezegd, wie dat gaat/kan betalen niet. Zeker niet het armlastige Wallonië en nog minder Brussel met zijn 25% inwoners onder de armoedegrens. Misschien is het nog geen volwaardig plan B, Vlaanderen heeft echter al een plan X, francofoon België een plan Nix...
Voor zover dat nog niet bekend was, leeft in Brussel één op de vier jongeren onder de armoedegrens. Dat heeft in de eerste plaats te maken met het feit dat vele ouderen er ook zo erg aan toe zijn én dat de meeste van die jongeren hun school niet afmaken of er zonder enig diploma uit komen. Wat men in de verslagen hierover nergens leest is, dat die "jongeren" voor meer dan 90% van allochtone afkomst zijn en dat het probleem in de eerste plaats voortkomt uit het feit dat men al die vreemden hier zo maar laat binnenstromen zonder enige controle of terughoudendheid, allemaal nog gevolgen van de desastreuze wetten van onder Verhofstadt. Een oplossing voor die Brusselse problemen is er feitelijk niet, want zo lang men niets wijzigt aan de huidige politiek van asiel en migratie, zullen er van die armoezaaiers blijven binnenstromen en gaan die zich vooral, met of zonder de zgz gezinshereniging - vestigen bij de allochtonen die er al zijn, o.a. in Brussel dus. Frappant is wel dat men Brussel nog steeds bejubelt. Het zou een "sterk merk" zijn. Volgens onze politiek-correcten is Brussel het uithangbord van ons land. Dat zal dan toch alleen maar zijn voor wie niet verder kijkt dan zijn neus lang is. Volgens een recent artikel van Pascal Dendooven, een economie-specialist van De Standaard, neemt het financieel belang van Brussel steeds verder af. Op de Brusselse beurs werken nog 35 mensen. Nog niet zolang geleden waren dat er 235! België is , op KBC na, alle beslissingscentra van zijn grootbanken kwijt. Die zijn nu voor meer dan 80% in buitenlandse handen. De fondsenwerving is ingestort, na een begrotingsmaatregel van, nog maar eens, Verhofstadt, vier jaar geleden, waardoor sindsdien de zgn beveks belast worden. Nergens in Europa zijn er zwaardere heffingen op spaardeposito's en dan verwondert men zich erover dat er hier niet meer geïnvesteerd wordt. Tenslotte nog dit: Brussel heeft nog één kans: Wallobrux. Tenminste als men de uitleg van Di Pippo wil geloven. Als, volgens de man met het rode strikje, Vlaanderen zich zou afscheiden, dan blijft België bestaan met als grondgebied Wallonië, Brussel en de faciliteitengemeenten. Als, áls dat ooit zou gebeuren, dan erft het nieuwe België de hele staatsschuld van het oude. Waar hij het geld gaat halen om die schuld te betalen én bovendien een kwart van de Brusselaars van onder de armoedegrens onderuit te halen, zegt hij er niet bij. De Euromillions misschien?
Vandaag wordt er nog maar eens gestaakt bij de spoorwegen. Officieel gaat het alleen om het goederenvervoer, de NMBS Logistics, maar het personenvervoer zal daardoor ook in moeilijkheden komen. Zeker in Wallonië, waar alles stil valt als men het woord staking nog maar hoort, verwacht men dat alles weer zo goed als plat zal liggen. Op 18 dezer komt er dan een grote staking, aangevraagd door het ABVV en later waarschijnlijk nog een door het ACV. In de weekeindeditie van De Standaard heeft ene Cristof Vanschoubroek de NMBS eens tegen het licht gehouden en er een weinig flatterend beeld van opgehangen. Binnenkort wordt het treinverkeer binnen de E.U. geliberaliseerd en zijn alle lidstaten verplicht hun nationale spoorwegmaatschappijen te splitsen in twee: één voor de infrastructuur en één voor het vervoer op zich. Voor België bleek dat niet genoeg en Vande Lanotte, destijds bevoegd minister, voegde er nog een holdingmaatschappij aan toe, waarbij zijn kabinetschef, Jannie Haeck, tot directeur werd gebombardeerd. Heel de NMBS is tot op het bot bezet door een nooit geziene schare vakbondsmilitanten. Intern zijn er tientallen nationale en regionale overlegorganen. ABVV en ACV krijgen jaarlijks 7,6 miljoen euro voor o.m. meer dan zestig zgz vrijgestelden, die hun tijd volledig wijden aan vakbondswerk. Daarbuiten zijn er nog een paar tientallen gedeeltelijk vrijgestelden, die o.m. genieten van gratis vervoer in eerste klasse. In het bedrag dat de NMBS betaalt zitten zo'n 4,6 miljoen euro aan vakbondspremies. Wie vakbondslid is, krijgt zijn lidkaart door de NMBS terugbetaald. Alhoewel er toch nog 15% van het NMBS personeel niet gesyndikeerd is, krijgen de bonden toch voor de volle 100% uitbetaald. M.a.w. zij krijgen ook een premie voor wie niet is aangesloten en steken die in eigen zak. Feitelijk komt dat er op neer, dat de staat in totaal 113% van het personeel betaalt... Ondanks al die voordelen is genoeg nog niet genoeg en wordt er bijna permanent gedreigd met stakingen allerhande. Opmerkelijk, maar ook weer typisch Belgisch, is het feit dat 65% van de gesyndikeerden Waal is en slechts 35% Vlaming, dat terwijl 90% van het personenvervoer, waar het meeste aan verdiend wordt, in Vlaanderen plaats vindt. De geschiedenis blijft zich maar herhalen: als er te profiteren valt, staan de Waaltjes op de eerste rij. Tenslotte nog dit: zopas werden de treintickets nog maar eens duurder. Voor wie geen speciale pas of korting heeft, is het Belgische treinticket bij de duurste van Europa. Een gezin met twee kinderen rijdt veel goedkoper met de auto dan met de trein. Maar ja, iemand zal toch die extra onkosten moeten betalen en vermits 90% van het personenvervoer in Vlaanderen plaats vindt, mag je eens raden wie dat zal zijn.
Terwijl Europa stilaan bekomt van de economische crisis (dat hoopt men althans) en een gemiddelde economische groei van tussen de 1,5 en 1,9% laat optekenen, wordt verwacht, dat Duitsland dit jaar meer dan 4% zal groeien. Als voornaamste officiële reden wordt opgegeven, dat Duitsland vooral afgewerkte technische producten aflevert aan grote groeilanden zoals China en India. Dat is echter slechts een deel van het verhaal. Duitsland heeft, sinds de hereniging, een grondige hervorming doorgevoerd van zijn arbeidsmarkt, zijn sociale zekerheid en zijn belastingssysteem: de zogenoemde "Harz"wetten. Mede als gevolg daarvan werd het minimumloon afgeschaft, werden de lonen bevroren (na een akkoord met de vakbonden* a.u.b.), werden de werkloosheidsuitkeringen beperkt, het uitzendwerk geliberaliseerd en werd de terugbetaling van de medische kosten verminderd. Het gevolg van bovenstaande is, dat de lonen in Duitsland, die in de jaren 90 hoger waren dan bv bij ons in België, er nu lager liggen, wat de concurrentiepositie van het land ten goede komt en mee aan de basis ligt van de huidige heropleving. Vanuit Belgische syndicale hoek wordt nogal geringschattend gedaan over het mogelijke tweede Wirtschaftswunder. Volgens Luc Cortebeeck van het ACV, de man die aanraadde niét voor de N-VA te stemmen, die - nota bene - ook een staatshervorming wil, zouden de Duitse maatregelen leiden tot een algemene verarming. Dat blijkt echter niet het geval te zijn, tenzij voor de laagste categorieën, waarin - in Duitsland - momenteel hoofdzakelijk Oekraïners en Moldaven werken in jobs die vroeger door Turken en Polen werden gedaan. Die laatsten zijn ondertussen opgeschoven op de arbeidsladder. Bij ons zijn er inderdaad geen onderbetaalde jobs. De mensen die er bij ons voor in aanmerking zouden komen, hoeven niet eens te werken, zij krijgen het geld zo, plus onderdak, gratis medische verzorging e.d. Interessant om weten is ook dat de zgz Harz-wetten, die tot de Duitse hervormingen hebben geleid, niet het werk waren van de huidige centrum-rechtse coalitie, maar van de laatste Duitse socialistische premier Gerhard Schröder. Zie je dat bij ons al een socialist doen (Di Rupo bv)? Kortom, het Duitse voorbeeld toont duidelijk aan, dat ook wij een grondige staatshervorming nodig hebben, niet wat gepruts in de marge zoals de francofonen het hier zouden willen. Het verschil met Duitsland is, dat men daar zijn DDR te boven is gekomen en dat wij met onze Wallonie zijn blijven zitten.
* De vakbonden zijn in Duitsland heel anders georganiseerd dan bij ons. Zij mogen bv niet tegelijk de rechten verdedigen van werkenden, werklozen én ambtenaren, omdat men daar vindt, dat de belangen van deze verschillende groepen tegenstrijdig zijn. In Duitsland gaat het in de eerste plaats om "jobs, jobs, jobs". Dat was ook een slogan van onze SP.a, maar als men met Duitsland vergelijkt, blijft daar niet veel van over.
Bart De Wever is nu dus toch terug aan zet. Hij zou nu tien dagen krijgen om een definitieve doorbraak of mislukking te bewerkstelligen. We moeten hem geen raad geven, de man is slim genoeg om te weten wat hij moet doen. Gewoon zijn plan voorleggen en vragen wie er nog meedoet. Gedaan met afpingelen en muggenzifterij. Als het niet lukt met de zeven, dan maar met minder, desnoods zonder de tweederde meerderheid. Lukt ook dat niet, dan kan hij best eens met Reynders gaan praten. Die wil nu ook eerst afwegen wat de gewesten kunnen doen en wat er dan nog zou kunnen overblijven voor het federale niveau. Het doembeeld Maingain is er geen. De rabiate Vlamingenhater heeft slechts drie zetels van de achttien binnen het MR en kan - als N-VA er op aandringt - genegeerd worden.. Als het niét lukt, dan houdt men er best mee op, niet alleen met praten maar ook met het hele België-concept. De politiek correcte redenering dat een deel van de Vlaamsnationalisten geen einde van België wil, kan misschien kloppen, maar ook die willen wel minstens een soort confederalisme. België, zoals het tot nu toe bestaan heeft, heeft afgedaan. Voor de N-VA wordt het trouwens alles of niks. Alhoewel ik altijd het nodige voorbehoud heb bij peilingen, geloof ik dit keer wel dat er steeds meer mensen voor de partij van De Wever willen stemmen, ook vanuit het Vlaams Belang. Dat doen ze echter in de hoop dat Bart en de zijnen de Vlaamse onafhankelijkheid op e.o.a. manier geregeld krijgen. Lukt dat niet, dan zal het surplus dat N-VA nu oogst, weer even snel terug verdwijnen. In dat laatste geval hebben de belgicisten trouwens geen reden om victorie te kraaien. Uiterst rechts heeft men (voorlopig?) kunnen tegenhouden, maar nu zijn ze gepasseerd door een weliswaar gematigd rechts, dat echter nog steeds Vlaams-nationalistisch is. De vlottende massa Vlamingen, die eerst voor het Vlaams Blok/Belang stemde, toen hoopte op Leterme en nu op Bart De Wever, zal nooit meer stemmen voor de traditionele partijen die de oorzaak zijn van de huidige malaise en die geen enkele garantie bieden voor Vlaanderens toekomst.
Volgens onbevestigde geruchten zou Albert II zinnens zijn Johan Vande Lanotte als (pre?)formateur aan te duiden. Dat lijkt me eerder een wanhoopsdaad. De man heeft zich in de regeringen Verhofstadt lelijk verbrand als minister van begroting en is mee voor verantwoordelijk voor de financiële kater waarmee het land thans zit opgescheept. Zijn grootste uitvinding was het zilverfonds, dat een lege doos is gebleken en zijn pogingen om het budget in evenwicht te houden door het verkopen van staatseigendommen en het kapen van pensioenfondsen, zijn evenveel rampen geweest voor ons land. Niet voor niets hield hij er de titel van ti-ta-tovenaar aan over. Ook onder zijn opvolgster Van den Bossche was het bekend dat Vande La er souffleur bij speelde, want het (lichtge)wicht had daar echt geen kaas van gegeten. Die man zou nu de regeringsgesprekken terug op gang moeten trekken. Als dat zo is, dan zal de belangrijkste reden wel zijn, dat Albert II de SP.a terecht beschouwd als een aanhangsel van de PS. Een "PS light", zoals vandaag in de krant stond. Er wordt wel eens meewarig gedaan over het feit dat de MR staat te popelen om opnieuw in de federale regering te zitten, maar dat geldt eveneens voor de SP.a. Die partij had al te lang in die regering gezeten om er geen heimwee naar te krijgen. Als de ti-ta-tovenaar inderdaad het politieke veld wordt ingestuurd, dan zou hij best eens gaan luisteren bij zijn ex-collega en (ex?)wonderboy Steve stunt Stevaert. Die bekijkt de zaken nu al een tijdje vanaf de zijlijn en is tot het besluit gekomen, dat het hoog tijd wordt dat de SP.a eens wat Vlaamsgezinder wordt, wil ze in de toekomst nog willen meespelen. De kastanjes uit het vuur halen voor de PS, is daar geen goede remedie voor. Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek.
Zweden heeft nu ook officieel een nieuwe centrum-rechtse minderheidsregering. Ze moet voor elk nieuw voorstel een meerderheid zien te vinden in het parlement. Officieel wou het nieuwe Zweedse kabinet geen gedoogsteun van de uiterst rechtse partij die voor de eerste keer in het parlement is geraakt, maar in concreto zal dat wel moeten gebeuren. De rest van het Zweedse halfrond is nl links. Daarmee is Zweden, na Denemarken - waar het systeem al tien jaar bestaat - en Nederland, het derde Europese land waar centrum-rechts aan het bewind komt en dat zal zich laten gevoelen. In de eerste plaats in die drie landen zelf, waar de instroom van meestal illegale economische gelukzoekers drastisch zal worden ingeperkt. Het zal ook zijn stempel drukken op de andere landen van West-Europa, die op dat vlak weinig of geen maatregelen hebben genomen. In die groep landen spant België de kroon. Er wordt geschat, dat er dit jaar zo'n 25.000 inwijkelingen een verblijfsvergunning zullen vragen, een nieuw record. Dat getal mag men met minstens een derde verhogen, daar eventueel meegekomen kinderen daar niet zijn bijgeteld. Fedasil, het federale immigratie agentschap, is daar niet op voorbereid noch ingesteld. De huidige regering zegt er niet veel aan te kunnen doen, omdat ze alleen de lopende zaken beheert. Datzelfde verhaaltje krijgt men ook te horen als het bv om het terugdraaien van de uitstap uit de kernenergie gaat. Beide problemen - en nog een deel andere - zijn er al langer, maar zijn nooit tijdig opgelost en daarmee blijven we met deze miserie zitten voor de rest van deze lopende regeringsperiode, maar misschien ook nog veel langer. En dan zijn er nog altijd mensen die zich afvragen, waarom wij een staatshervorming nodig hebben...
Het uittrekken van de stekker uit de aan de gang zijnde federale onderhandelingen heeft de Franstaligen met verstomming geslagen. Zij kunnen er gewoon niet bij dat ook de Vlamingen "non" kunnen zeggen en dan nog voet bij stek houden. Zij vinden het nog altijd ongeoorloofd dat de meerderheid in dit land van zijn rechten gebruik maakt. Ze waren het zo goed gewend geraakt: onderhandelingen rekken en trekken, tot de Vlaamse tegenpartij er genoeg van had en dan maar toegaf. Dat was het klassieke scenario. De N-VA is echter geen klassieke partij en Bart De Wever geen klassieke belgicist, die zich voor een appel en een ei laat omkopen. Milquet, Onkelinx, Moureaux en zelfs Rudy Demotte hebben duidelijk hun afkeer voor de Wever in de verf gezet. Moureaux, de "ayatollah" van Sint Jans Molenbeek*, noemt Bart zelfs een avonturier en een leugenaar. Met het huidige scenario is nog maar eens duidelijk gemaakt, dat België geen democratie is, maar een land dat aan elkaar hangt met compromissen, evenwichten, veto's, toeters en (alarm)bellen. Joegoslavië kan tot voorbeeld dienen. Ook dat land bleek lange tijd een anachronisme dat zichzelf overleefde, maar op een gegeven ogenblik was het er toch mee gedaan. Tenslotte nog dit: een zekere Pascal Delwit, politicoloog, ziet (in De Standaard van vandaag) een oplossing voor de huidige problemen. Hij zegt, dat er ook zonder de N-VA een regering kan gevormd worden. Dat klopt, alleen krijgen we dan een heruitgave van Leterme's regeringen, met een surplus aan francofone excellenties en zonder meerderheid in Vlaanderen. Ik denk niet dat men bij CD&V zó achterlijk is die stommiteit een tweede keer te herhalen.
* Moureaux, een man van ergens in de zeventig, is hertrouwd met een moslima van 36. Kwatongen beweren, dat dit zuiver om electorale redenen is. In Sint Jans Molenbeek vormen de allochtonen nu al de meerderheid en het gros daarvan zijn moslims. In het vooruitzicht van de gemeenteverkiezingen van 2012 zou het voor Mouraux de enige mogelijkheid zijn om burgemeester te kunnen blijven... Inch Allah!
De besprekingen voor een nieuwe federale regering en een staatshervorming hebben een (voorlopig?) eindpunt bereikt. Het was voor De Wever en zijn N-VA werkelijk een mission impossible, zoals ik in deze rubriek al een paar keer heb aangehaald. Te veel koks bederven het eten en moeten onderhandelen met zeven partijen is gewoon te veel. Daarbij kwam nog dat zijn partij, samen met DC&V, eigenlijk steeds tegen een overmacht diende te spelen: tegen vijf linkse partijen in het politiek debat en evenveel in het communautaire, dat laatste gewoon omdat SP.a en Groen! geregeld de kant van de francofonen kozen. De Wever kreeg regelmatig te horen, dat hij zich niet aan de afspraken hield, maar dat gold eveneens voor de tegenstrevers. Di Rupo himself heeft ooit op een persconferentie gezegd dat het zwaartepunt van het federale naar het gewestelijke niveau diende gebracht te worden. Daar is nooit iets van in huis gekomen. De Franstaligen speelden gewoon het spelletje dat ze reeds decennialang gespeeld hebben in communautaire onderhandelingen: ze laten aanslepen tot de Vlaamse partner tenslotte door de knieën ging, zgz "voor het staatsbelang" en "met de dood in het hart". Reeds van bij de val van de regering Leterme II werd er gezegd dat een akkoord - toen over B-H/V - binnen handbereik was. Dat was gewoon een vrome leugen om de tegenpartij(en) te lijmen. Onze Franstaligen willen België in stand houden zoals het nu is, ook als het gevolg daarvan straks een bankroet zal zijn. In werkelijkheid blijven zij bij hun leuze "On n'est demandeur de rien". Met alleen CD&V als tegenspeler, zou dat ook nu, zoals in het verleden, gelukt zijn, met De Wever dus niet en daar kan het echte Vlaanderen zich alleen maar over verheugen. Beter geen akkoord dan een (zoveelste) slecht akkoord. Als we de woorden van Di Rupo op die persconferentie trouwens serieus nemen, dan moeten de deelstaten minstens de helft van hun uitgaven kunnen financieren met eigen fiscale inkomsten. Dat hebben de francofonen nooit ofte nimmer willen toegeven. Zij willen de regio's wel wat meer geld geven (en rode Gennez vindt dat prachtig), maar de controle erop in handen laten van het federale niveau. Welnu, dat is geen oplossing, want zo blijft dat federale niveau op alle gebied de lakens uitdelen en moet geen verantwoording gegeven worden door de gewesten. M.a.w. dan gaat de sinterklaaspolitiek verder en staat België morgen aan de afgrond. Zonder politiek akkoord staat datzelfde België straks misschien ook wel aan de afgrond, maar dat zullen we dan meteen weten en niet als het al veel te laat zal zijn.
Het was al een tijdje geleden dat ik het programma "De Zevende Dag" op de VRT nog gezien had. Meestal zegt het me niets, omdat ze bij de VRT nu eenmaal niet onpartijdig zijn en alleen maar uitnodigen wie in hun linkse kraam past. Dat was gisteren niet anders, want toen er een panelgesprek kwam over het nieuwe rechtse kabinet in Nederland, bleek het Vlaams Belang weer al eens niet te zijn uitgenodigd. Uitgerekend de partij die hier al enkele decennia waarschuwt voor de islam en haar invloed, en die het nauwst verbonden is met de doelstellingen van de PVV van Geert Wilders, wordt van zo'n discussie uitgesloten. Er zat er wel eentje bij van de LDD, een partij die in het federale parlement uitgerekend nog één (1) zetel telt en daar als Vlaams parlementslid niet op zijn plaats zat (het ging over een internationaal gebeuren). Ik heb de uitzending dan ook weer eens niet verder bekeken, omdat men op voorhand al weet waar het naartoe zal gegaan zijn. Arm Vlaanderen, dat zo iets blijft toelaten door een zender, die moet overleven van ons belastingsgeld, daarvoor carte blanche te blijven geven. Nog iets wat me in de discussie over rechts kotsmisselijk maakt, is dat constant verwijzen naar het zgz nazi-verleden van al wie zich hier niet links genoeg op stelt. Dat geldt niet alleen voor Wilders en het VB, maar - zoals we zopas nog hebben meegemaakt - ook voor Bart De Wever en zijn N-VA. Mag ik de dames en heren van de Vlaamse me(r)dia er op wijzen, dat er aan het nazi regime al 65 jaar geleden een einde is gemaakt, maar dat de erfgenamen van het (in aantallen slachtoffers) nog moorddadigere communisme vandaag de dag nog steeds hun dodelijke praktijken toepassen in landen zoals Cuba,Vietnam, China en Noord-Korea. Met uitzondering van dat laatste, allemaal landen waarmee wij nu "goede" betrekkingen hebben. Van schijnheiligheid gesproken!
Het is dan toch zover: Nederland krijgt een rechtse minderheidsregering, die in het parlement zal gesteund worden door de PVV van Geert Wilders. Ondanks alle tegenstand vanuit een meestal linkse pers en de tegenwerking van enkele oude politieke krokodillen, van Agt op kop, heeft de basis van de partij met een serieuze meerderheid gestemd voor deelname aan het kabinet Rutte. Na Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië krijgt nu ook Nederland een rechtse regering. Het enige land in West-Europa waar dit (voorlopig?) nog niet mogelijk is, is België, dit niettegenstaande het feit dat in Vlaanderen 80% van de kiezers centrumrechts kiest. Het drama is, dat wij, Vlamingen, verplicht zijn één regering te vormen met Wallonië, de enige regio in dit deel van Europa waar het linkse gedachtengoed nog blijft vooruitgaan. Dat 40% van de Walen op e.o.a. manier van een staat leeft, die door het andere landsgedeelte wordt onderhouden, is daar natuurlijk niet vreemd aan. In Nederland zal er dus eindelijk eens iets gaan veranderen en daarvan zullen ook wij de gevolgen dragen. De kans is nl groot dat de toestroom van economische gelukzoekers (geen asielzoekers!) nog zal toenemen en dat Fedasil helemaal overspoeld zal worden, terwijl ze nu het werk al niet aan kan. We zullen dan ook verplicht worden er ook iets aan te doen, met de francofonen als het kan, zonder hen als het moet. Het alternatief zal immers leiden tot een collectieve verarming, net dát wat Di Pippo zegt niet te zullen dulden... Tenslotte heeft de Nederlandse kabinetsvorming nog maar eens duidelijk aangetoond, dat de linkse me(r)dia, zowel hier als in Nederland, wel een grote bek kunnen opzetten, maar helemaal geen invloed meer hebben op het kiesgedrag van de man in de straat, die met de dag mondiger wordt. De Standaard liet de half Palestijn Ramsey Nasr zelfs verklaren dat Wilders een fascist is. Zou die man wel weten, wat dat woord betekent? Hij die komt uit een regio waar op sommige plaatsen Hitler nog verheerlijkt wordt? Het blijft trouwens een schande, dat ook bij ons onze Vlaamse pers steeds het Waalse standpunt denkt te moeten verdedigen en men steeds doet voorkomen alsof het alleen de Vlamingen zijn die de zaak hier belazeren. Onze me(r)dia collaboreren met de tegenpartij en zetten de eigen mensen in een verkeerd daglicht. Hebben ze nu nog niet door dat links in Vlaanderen achteruit zal blijven gaan zolang zij deze taktiek zullen blijven huldigen? In Nederland heeft het journaille een flinke klap gekregen. Hopelijk gebeurt dat hier straks ook. Ze verdient niet beter.
Het was een paradoxale vertoning die Europese vakbondsactie die zopas in Brussel plaatsgreep. Komt heel Europa betogen tegen de besparingen van de nationale regeringen, uitgerekend in zowat het enige Europese land dat nog altijd geen enkele besparing gepland heeft. Integendeel, er gaat bijna geen week voorbij of er komen hier nieuwe extra kosten boven water die het al grote budget deficit van minstens 20 miljard euro nog komen verzwaren. Neem nu bv de uitspraak van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg, die zopas beslist heeft dat zowat alle agenten in dit land - en dat zijn er zo'n 35.000 - recht hebben op een aanvullende vakantiepremie die ze al sinds 2002 mislopen. De gemiddelde hoogte van het uit te betalen bedrag is 10.600 euro, wat maakt dat de Belgische staat een som van méér dan 370 miljoen euro zal moeten betalen (voor de nostalgici: bijna 15 miljard oude befkens!). Daarbij komt nog dat in de toekomst elk jaar die aanvullende premie zal moeten worden bij ingecalculeerd. E.e.a. is mede het gevolg van de reorganisatie van onze politie door de regeringen Verhofstadt. Evenals vroeger het schoolpact en zopas nog de Oosterweelverbinding heeft ook in dit akkoord (waar de toenmalige oppositiepartij CVP/CD&V mee instemde), zowat iedereen toen zijn dada gekregen en dat op kap van Honoré Gepluimd, de Belgische belastingbetaler. In vergelijking met het hoger genoemd extra bedrag voor de politie, lijken de meeste andere zaken peanuts, maar dat is niet zo. Eveneens deze week bleek dat men bv bij Justitie niet eens weet wat de eigen werkingskosten zijn. En dan verwondert men zich erover dat dat departement op het einde van het jaar tientallen miljoenen euro tekort heeft en dat ettelijke rekeningen niet eens betaald geraken. Om maar één voorbeeld te geven: het proces Habran, dat in Luik zes maanden heeft geduurd, waarbij o.m. de jury een tijdlang in een luxe hotel logeerde, heeft 5 miljoen euro gekost. Het duurste proces uit de Belgische geschiedenis. Het vonnis van datzelfde proces is dan door Europa nietig verklaard omdat er geen voldoende motivatie in de uitspraak was. Het is zopas overgedaan, in Brussel deze keer, en zal waarschijnlijk nog een derde keer voorkomen, want er zouden wéér fouten zijn gemaakt... Kortom, ook al er morgen toch een akkoord tot regeringsvorming zou komen tussen de partijen die daar nu al meer dan 100 dagen over bakkeleien, dan moet het zwaarste werk eigenlijk nog beginnen. Hoe en waar zal er moeten bespaard worden, niet alleen om de gaten te vullen, maar ook om de kiesbeloftes van in de eerste plaats de PS waar te maken...
In theorie wordt er op federaal vlak nog gepraat over de vorming van een nieuwe regering. in werkelijkheid gebeurt er zo goed als niets. De een zegt niets en de ander zegt niets en het ene woord brengt het andere mee. In tegenstelling tot Nederland, waar er waarschijnlijk volgende week een nieuw kabinet zal zijn, is er bij ons niet eens een formateur. Zelfs de preformateur heeft het opgegeven en wat er nu nog gebeurt schijnen maar wat loze discussies in de marge te zijn. De vorige Belgische premiers waren steeds Vlamingen en een constante bij hen was, dat ze voor die job een prijs moesten betalen. De Rupo wil/durft dat niet en daarmee is voorlopig de kous af. De Wever wil ook geen Belgisch premier worden en daarin heeft hij gelijk. Als straks nl blijkt, dat de francofonen in dit land geen verantwoordelijkheden willen nemen en alleen maar uit zijn op de (Vlaamse) centen, dan kan N-VA bij een eventuele nieuwe verkiezing alleen maar stemmen winnen. Dat is trouwens ook de reden, waarom men in Nederland meer dan waarschijnlijk tot een nieuwe regering zal komen. Nieuwe verkiezingen aldaar zullen daar de PVV van Wilders nóg sterker maken. Ondertussen draait de wereld echter verder en België doet het daarin steeds slechter, vooral op financieel en economisch gebied. De regering Leterme II van lopende zaken zit maar gewonnen verloren allerlei besluiten te verlengen, omdat ze er geen nieuwe bij wet kan creëren. Justitie is een puinhoop, Immigratie en Asielbeleid een krabbenmand. E.e.a. maakt, dat er stilaan sprake is van een nieuwe noodregering, zoals die van Verhofstadt III. En dat zou nu dan Leterme III kunnen worden. Stel u voor, de man die men geen kans gaf ooit een Leterme II uit de grond te stampen, die vijfmaal zijn ontslag moest gaan aanbieden bij de koning en wiens kabinet van lopende zaken het momenteel langer uithoudt dan zijn echte regering, uitgerekend die man zou nóg eens aan de bak kunnen komen. In dit apenland (dixit Mark Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken) is inderdaad alles mogelijk.
Het was eergisteren weer prijs op Zaventem. Deze keer waren het de verkeersleiders die een wilde staking begonnen waren, staking die zelfs niet eens gesteund werden door de rode en christelijke vakbonden. Zo'n achthonderd vluchten van en naar Zaventem dienden te worden afgelast en/of omgeleid en de schade van die ene dag loopt gegarandeerd in de honderdduizende euro's, met als grootste slachtoffer het eigen Brussels Air Lines. Het is niet de eerste keer dat er problemen zijn bij het verkeerscentrum Belgocontrol, nota bene een overheidsbedrijf. Als gevolg daarvan kan men zich indenken hoe daar "gewerkt" wordt. Het centrum zelf is nagelnieuw en heeft zo'n zestig miljoen euro gekost. De mensen die er werken, zo'n 350, hebben een fraai loon en een vast statuut. Kunnen dus zo maar niet ontslagen worden. Daarbij denkt men dan onwillekeurig aan Ronald Reagan die, pas president, zo'n heel verkeerscentrum ontsloeg en verving door militairen. Zie je hier zoiets al gebeuren? Kers op de Belgocontroltaart is echter de grote baas daar. De man draagt de merkwaardige achternaam Tintin, Kuifje dus. Hij is van PS signatuur en dat verklaart veel. Zijn kennis van het Engels, onmisbaar in dat wereldje, zou maar aan de magere kant zijn. Zijn zoon, die zonder werk zat, heeft hij tot zijn privé-chauffeur benoemd en zo zullen er nog wel enkele typische PS-geplogenheden zijn. Er is zelfs nog meer. Ondanks zijn moderne uitrusting, zijn centrale ligging en zijn meer dan voldoende personeel, verliest Belgocontrol elk jaar enkele tientallen miljoenen euro. Mocht het een privé-onderneming zijn, dan was ze al lang failliet gegaan. De voornaamste reden voor de verliezen zou zijn, dat het bedrijf sinds 1989 gratis moet werken voor de regionale luchthavens. Dat was nog een cadeau van de laatste rooms-rode regering Martens, die vooral de Waalse luchthavens wilde sparen. In die tijd stelden die ook niet zoveel voor. Ondertussen is de situatie echter fel gewijzigd. De luchthaven van Bierset, bij Luik, is de grootste Belgische vrachtluchthaven geworden. Charleroi, "Brussels south", krijgt tegenwoordig jaarlijks enkele miljoenen passagiers. Dat alles ten nadele van het Vlaamse Zaventem, dat dus de volle pot moet betalen. Zelfs kosten aanrekenen aan overvliegende toestellen mag niet meer van Europa. Étienne Schouppe, ontslagnemend staatssecretaris van o.m. Verkeer, wil het dossier van Belgocontrol nu op tafel brengen tijdens de volgende federale ministerraad. De vraag is maar, of het veel zal uithalen. Als Schouppe niet meer ruggengraat zal tonen dan in de zaak van de autoplaten, moeten we er niet veel van verwachten. Ook in dit dossier zullen de Waalse ministers immers dwars blijven liggen, een zoveelste bewijs dat er in dit land niets meer vlot te trekken is. Tenslotte nog dit: de vakbonden hebben onlangs met de werkgevers een akkoord gesloten, waarbij gesteld werd geen wilde stakingen meer te erkennen. Uitgerekend de blauwe vakbond heeft dat akkoord al gebroken, waarbij nog maar eens wordt aangetoond wat voor zootje het daar is.
Terwijl het aftellen is naar enig resultaat van de zich nog steeds voortslepende federale besprekingen en de lopende regering van Leterme II al langer in functie is dan de zgz effectieve, is er wel al één collateraal slachtoffer gevallen: de blauwe familie. De kans dat de Waalse liberalen nog zullen mogen meespelen, wordt steeds kleiner, zeker als men een beetje geloof kan hechten aan de opiniepeilingen. De Vlaamse blauwen hebben een blauwtje opgelopen na het monsterakkoord over Oosterweel en dat is voor een deel te wijten aan de politieke onervarenheid van Alexander, de kleine Decroo. Politiek blijkt eens te meer een soort besmettelijke ziekte, waarvan het moeilijk is te genezen. Voor de liberalen zit er voorlopig niets anders op dan te kijken vanaf de zijlijn, net zoals het Vlaams Blok/Belang dat al jaren moet doen. Misschien ervaren zij nu ook eens wat dat betekent. Als, áls er ooit een akkoord zou komen tussen de partijen die nu onderhandelen en er een federale regering zou zijn zonder de liberalen, dan zullen deze laatste zowat overal in de oppositie gedrongen zijn. Die situatie is niét de schuld van Alexander en zijn jonge entourage, maar van vroegere leiders, zoals een Verhofstadt en De Gucht, die eieren voor hun geld hebben gekozen en nu (voorlopig?) veilig zitten in de duurbetaalde pluchen zetels van het Europese parlement. Na ons, de zondvloed!
Jean-Luc Dehaene, politiek loodgieter, heeft het ver geschopt. Vanuit de christelijke arbeidsbeweging is hij uitgegroeid tot premier van Belgenland en mocht hij zelfs de Europese grondwet helpen herschrijven. Dat dit laatste geen succes is geworden, zal hem worst wezen. Ondertussen heeft de van de arbeidersbeweging afkomstige streber immers goed voor zichzelf gezorgd en is hij er stinkend rijk van geworden. Alleen bij AB-Inbev zit hij vandaag op 2,7 miljoen euro aan aandelenopties, dit dan buiten zijn jaarlijkse vaste "vergoeding" van 67.000 euro. Die 2,7 miljoen kunnen er zelfs 3,4 worden als de conjunctuur wat meezit. Daarbij heeft hij een jobke bij Dexia, de bank van de vakbond, waar hij zo'n 400.000 euro per jaar binnenrijft. Zowel bij AB-Inbev als bij Dexia staan er banen op de tocht, maar dit geldt niet voor (ex?) ACV-er Dehaene. Raar in heel deze zaak is, dat zijn eigen ACV zich zo stilaan begint dood te schamen voor zo'n poenpakkerij, maar dat het rode ABVV daar niet direct gaten in ziet. Met hun motto's: "Ge kunt ze maar hebben" en "Hebben is hebben", zit Dehaene daar op de juiste golflengte. Was het misschien daarom, dat hij enkele jaren geleden ooit eens verklaarde dat, als hij opnieuw zou beginnen, hij de dag van vandaag misschien wel socialist zou geworden zijn. Waarbij nog maar eens duidelijk bewezen wordt, dat wat men tegenwoordig sociaal-democraten noemt, niets meer te maken heeft met de strijd van de gewone arbeiders. Om de poen is het te doen!
P.S. Niet vergeten, dat Dehaene daarenboven nog de riante wedde van Europarlementariër op zak steekt, plus die van nog enkele andere bestuursmandaten...
