Vandaag wordt er nog maar eens gestaakt bij de spoorwegen. Officieel gaat het alleen om het goederenvervoer, de NMBS Logistics, maar het personenvervoer zal daardoor ook in moeilijkheden komen. Zeker in Wallonië, waar alles stil valt als men het woord staking nog maar hoort, verwacht men dat alles weer zo goed als plat zal liggen. Op 18 dezer komt er dan een grote staking, aangevraagd door het ABVV en later waarschijnlijk nog een door het ACV. In de weekeindeditie van De Standaard heeft ene Cristof Vanschoubroek de NMBS eens tegen het licht gehouden en er een weinig flatterend beeld van opgehangen. Binnenkort wordt het treinverkeer binnen de E.U. geliberaliseerd en zijn alle lidstaten verplicht hun nationale spoorwegmaatschappijen te splitsen in twee: één voor de infrastructuur en één voor het vervoer op zich. Voor België bleek dat niet genoeg en Vande Lanotte, destijds bevoegd minister, voegde er nog een holdingmaatschappij aan toe, waarbij zijn kabinetschef, Jannie Haeck, tot directeur werd gebombardeerd. Heel de NMBS is tot op het bot bezet door een nooit geziene schare vakbondsmilitanten. Intern zijn er tientallen nationale en regionale overlegorganen. ABVV en ACV krijgen jaarlijks 7,6 miljoen euro voor o.m. meer dan zestig zgz vrijgestelden, die hun tijd volledig wijden aan vakbondswerk. Daarbuiten zijn er nog een paar tientallen gedeeltelijk vrijgestelden, die o.m. genieten van gratis vervoer in eerste klasse. In het bedrag dat de NMBS betaalt zitten zo'n 4,6 miljoen euro aan vakbondspremies. Wie vakbondslid is, krijgt zijn lidkaart door de NMBS terugbetaald. Alhoewel er toch nog 15% van het NMBS personeel niet gesyndikeerd is, krijgen de bonden toch voor de volle 100% uitbetaald. M.a.w. zij krijgen ook een premie voor wie niet is aangesloten en steken die in eigen zak. Feitelijk komt dat er op neer, dat de staat in totaal 113% van het personeel betaalt... Ondanks al die voordelen is genoeg nog niet genoeg en wordt er bijna permanent gedreigd met stakingen allerhande. Opmerkelijk, maar ook weer typisch Belgisch, is het feit dat 65% van de gesyndikeerden Waal is en slechts 35% Vlaming, dat terwijl 90% van het personenvervoer, waar het meeste aan verdiend wordt, in Vlaanderen plaats vindt. De geschiedenis blijft zich maar herhalen: als er te profiteren valt, staan de Waaltjes op de eerste rij. Tenslotte nog dit: zopas werden de treintickets nog maar eens duurder. Voor wie geen speciale pas of korting heeft, is het Belgische treinticket bij de duurste van Europa. Een gezin met twee kinderen rijdt veel goedkoper met de auto dan met de trein. Maar ja, iemand zal toch die extra onkosten moeten betalen en vermits 90% van het personenvervoer in Vlaanderen plaats vindt, mag je eens raden wie dat zal zijn.
Terwijl Europa stilaan bekomt van de economische crisis (dat hoopt men althans) en een gemiddelde economische groei van tussen de 1,5 en 1,9% laat optekenen, wordt verwacht, dat Duitsland dit jaar meer dan 4% zal groeien. Als voornaamste officiële reden wordt opgegeven, dat Duitsland vooral afgewerkte technische producten aflevert aan grote groeilanden zoals China en India. Dat is echter slechts een deel van het verhaal. Duitsland heeft, sinds de hereniging, een grondige hervorming doorgevoerd van zijn arbeidsmarkt, zijn sociale zekerheid en zijn belastingssysteem: de zogenoemde "Harz"wetten. Mede als gevolg daarvan werd het minimumloon afgeschaft, werden de lonen bevroren (na een akkoord met de vakbonden* a.u.b.), werden de werkloosheidsuitkeringen beperkt, het uitzendwerk geliberaliseerd en werd de terugbetaling van de medische kosten verminderd. Het gevolg van bovenstaande is, dat de lonen in Duitsland, die in de jaren 90 hoger waren dan bv bij ons in België, er nu lager liggen, wat de concurrentiepositie van het land ten goede komt en mee aan de basis ligt van de huidige heropleving. Vanuit Belgische syndicale hoek wordt nogal geringschattend gedaan over het mogelijke tweede Wirtschaftswunder. Volgens Luc Cortebeeck van het ACV, de man die aanraadde niét voor de N-VA te stemmen, die - nota bene - ook een staatshervorming wil, zouden de Duitse maatregelen leiden tot een algemene verarming. Dat blijkt echter niet het geval te zijn, tenzij voor de laagste categorieën, waarin - in Duitsland - momenteel hoofdzakelijk Oekraïners en Moldaven werken in jobs die vroeger door Turken en Polen werden gedaan. Die laatsten zijn ondertussen opgeschoven op de arbeidsladder. Bij ons zijn er inderdaad geen onderbetaalde jobs. De mensen die er bij ons voor in aanmerking zouden komen, hoeven niet eens te werken, zij krijgen het geld zo, plus onderdak, gratis medische verzorging e.d. Interessant om weten is ook dat de zgz Harz-wetten, die tot de Duitse hervormingen hebben geleid, niet het werk waren van de huidige centrum-rechtse coalitie, maar van de laatste Duitse socialistische premier Gerhard Schröder. Zie je dat bij ons al een socialist doen (Di Rupo bv)? Kortom, het Duitse voorbeeld toont duidelijk aan, dat ook wij een grondige staatshervorming nodig hebben, niet wat gepruts in de marge zoals de francofonen het hier zouden willen. Het verschil met Duitsland is, dat men daar zijn DDR te boven is gekomen en dat wij met onze Wallonie zijn blijven zitten.
* De vakbonden zijn in Duitsland heel anders georganiseerd dan bij ons. Zij mogen bv niet tegelijk de rechten verdedigen van werkenden, werklozen én ambtenaren, omdat men daar vindt, dat de belangen van deze verschillende groepen tegenstrijdig zijn. In Duitsland gaat het in de eerste plaats om "jobs, jobs, jobs". Dat was ook een slogan van onze SP.a, maar als men met Duitsland vergelijkt, blijft daar niet veel van over.
Bart De Wever is nu dus toch terug aan zet. Hij zou nu tien dagen krijgen om een definitieve doorbraak of mislukking te bewerkstelligen. We moeten hem geen raad geven, de man is slim genoeg om te weten wat hij moet doen. Gewoon zijn plan voorleggen en vragen wie er nog meedoet. Gedaan met afpingelen en muggenzifterij. Als het niet lukt met de zeven, dan maar met minder, desnoods zonder de tweederde meerderheid. Lukt ook dat niet, dan kan hij best eens met Reynders gaan praten. Die wil nu ook eerst afwegen wat de gewesten kunnen doen en wat er dan nog zou kunnen overblijven voor het federale niveau. Het doembeeld Maingain is er geen. De rabiate Vlamingenhater heeft slechts drie zetels van de achttien binnen het MR en kan - als N-VA er op aandringt - genegeerd worden.. Als het niét lukt, dan houdt men er best mee op, niet alleen met praten maar ook met het hele België-concept. De politiek correcte redenering dat een deel van de Vlaamsnationalisten geen einde van België wil, kan misschien kloppen, maar ook die willen wel minstens een soort confederalisme. België, zoals het tot nu toe bestaan heeft, heeft afgedaan. Voor de N-VA wordt het trouwens alles of niks. Alhoewel ik altijd het nodige voorbehoud heb bij peilingen, geloof ik dit keer wel dat er steeds meer mensen voor de partij van De Wever willen stemmen, ook vanuit het Vlaams Belang. Dat doen ze echter in de hoop dat Bart en de zijnen de Vlaamse onafhankelijkheid op e.o.a. manier geregeld krijgen. Lukt dat niet, dan zal het surplus dat N-VA nu oogst, weer even snel terug verdwijnen. In dat laatste geval hebben de belgicisten trouwens geen reden om victorie te kraaien. Uiterst rechts heeft men (voorlopig?) kunnen tegenhouden, maar nu zijn ze gepasseerd door een weliswaar gematigd rechts, dat echter nog steeds Vlaams-nationalistisch is. De vlottende massa Vlamingen, die eerst voor het Vlaams Blok/Belang stemde, toen hoopte op Leterme en nu op Bart De Wever, zal nooit meer stemmen voor de traditionele partijen die de oorzaak zijn van de huidige malaise en die geen enkele garantie bieden voor Vlaanderens toekomst.
Volgens onbevestigde geruchten zou Albert II zinnens zijn Johan Vande Lanotte als (pre?)formateur aan te duiden. Dat lijkt me eerder een wanhoopsdaad. De man heeft zich in de regeringen Verhofstadt lelijk verbrand als minister van begroting en is mee voor verantwoordelijk voor de financiële kater waarmee het land thans zit opgescheept. Zijn grootste uitvinding was het zilverfonds, dat een lege doos is gebleken en zijn pogingen om het budget in evenwicht te houden door het verkopen van staatseigendommen en het kapen van pensioenfondsen, zijn evenveel rampen geweest voor ons land. Niet voor niets hield hij er de titel van ti-ta-tovenaar aan over. Ook onder zijn opvolgster Van den Bossche was het bekend dat Vande La er souffleur bij speelde, want het (lichtge)wicht had daar echt geen kaas van gegeten. Die man zou nu de regeringsgesprekken terug op gang moeten trekken. Als dat zo is, dan zal de belangrijkste reden wel zijn, dat Albert II de SP.a terecht beschouwd als een aanhangsel van de PS. Een "PS light", zoals vandaag in de krant stond. Er wordt wel eens meewarig gedaan over het feit dat de MR staat te popelen om opnieuw in de federale regering te zitten, maar dat geldt eveneens voor de SP.a. Die partij had al te lang in die regering gezeten om er geen heimwee naar te krijgen. Als de ti-ta-tovenaar inderdaad het politieke veld wordt ingestuurd, dan zou hij best eens gaan luisteren bij zijn ex-collega en (ex?)wonderboy Steve stunt Stevaert. Die bekijkt de zaken nu al een tijdje vanaf de zijlijn en is tot het besluit gekomen, dat het hoog tijd wordt dat de SP.a eens wat Vlaamsgezinder wordt, wil ze in de toekomst nog willen meespelen. De kastanjes uit het vuur halen voor de PS, is daar geen goede remedie voor. Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek.
Zweden heeft nu ook officieel een nieuwe centrum-rechtse minderheidsregering. Ze moet voor elk nieuw voorstel een meerderheid zien te vinden in het parlement. Officieel wou het nieuwe Zweedse kabinet geen gedoogsteun van de uiterst rechtse partij die voor de eerste keer in het parlement is geraakt, maar in concreto zal dat wel moeten gebeuren. De rest van het Zweedse halfrond is nl links. Daarmee is Zweden, na Denemarken - waar het systeem al tien jaar bestaat - en Nederland, het derde Europese land waar centrum-rechts aan het bewind komt en dat zal zich laten gevoelen. In de eerste plaats in die drie landen zelf, waar de instroom van meestal illegale economische gelukzoekers drastisch zal worden ingeperkt. Het zal ook zijn stempel drukken op de andere landen van West-Europa, die op dat vlak weinig of geen maatregelen hebben genomen. In die groep landen spant België de kroon. Er wordt geschat, dat er dit jaar zo'n 25.000 inwijkelingen een verblijfsvergunning zullen vragen, een nieuw record. Dat getal mag men met minstens een derde verhogen, daar eventueel meegekomen kinderen daar niet zijn bijgeteld. Fedasil, het federale immigratie agentschap, is daar niet op voorbereid noch ingesteld. De huidige regering zegt er niet veel aan te kunnen doen, omdat ze alleen de lopende zaken beheert. Datzelfde verhaaltje krijgt men ook te horen als het bv om het terugdraaien van de uitstap uit de kernenergie gaat. Beide problemen - en nog een deel andere - zijn er al langer, maar zijn nooit tijdig opgelost en daarmee blijven we met deze miserie zitten voor de rest van deze lopende regeringsperiode, maar misschien ook nog veel langer. En dan zijn er nog altijd mensen die zich afvragen, waarom wij een staatshervorming nodig hebben...
Het uittrekken van de stekker uit de aan de gang zijnde federale onderhandelingen heeft de Franstaligen met verstomming geslagen. Zij kunnen er gewoon niet bij dat ook de Vlamingen "non" kunnen zeggen en dan nog voet bij stek houden. Zij vinden het nog altijd ongeoorloofd dat de meerderheid in dit land van zijn rechten gebruik maakt. Ze waren het zo goed gewend geraakt: onderhandelingen rekken en trekken, tot de Vlaamse tegenpartij er genoeg van had en dan maar toegaf. Dat was het klassieke scenario. De N-VA is echter geen klassieke partij en Bart De Wever geen klassieke belgicist, die zich voor een appel en een ei laat omkopen. Milquet, Onkelinx, Moureaux en zelfs Rudy Demotte hebben duidelijk hun afkeer voor de Wever in de verf gezet. Moureaux, de "ayatollah" van Sint Jans Molenbeek*, noemt Bart zelfs een avonturier en een leugenaar. Met het huidige scenario is nog maar eens duidelijk gemaakt, dat België geen democratie is, maar een land dat aan elkaar hangt met compromissen, evenwichten, veto's, toeters en (alarm)bellen. Joegoslavië kan tot voorbeeld dienen. Ook dat land bleek lange tijd een anachronisme dat zichzelf overleefde, maar op een gegeven ogenblik was het er toch mee gedaan. Tenslotte nog dit: een zekere Pascal Delwit, politicoloog, ziet (in De Standaard van vandaag) een oplossing voor de huidige problemen. Hij zegt, dat er ook zonder de N-VA een regering kan gevormd worden. Dat klopt, alleen krijgen we dan een heruitgave van Leterme's regeringen, met een surplus aan francofone excellenties en zonder meerderheid in Vlaanderen. Ik denk niet dat men bij CD&V zó achterlijk is die stommiteit een tweede keer te herhalen.
* Moureaux, een man van ergens in de zeventig, is hertrouwd met een moslima van 36. Kwatongen beweren, dat dit zuiver om electorale redenen is. In Sint Jans Molenbeek vormen de allochtonen nu al de meerderheid en het gros daarvan zijn moslims. In het vooruitzicht van de gemeenteverkiezingen van 2012 zou het voor Mouraux de enige mogelijkheid zijn om burgemeester te kunnen blijven... Inch Allah!
De besprekingen voor een nieuwe federale regering en een staatshervorming hebben een (voorlopig?) eindpunt bereikt. Het was voor De Wever en zijn N-VA werkelijk een mission impossible, zoals ik in deze rubriek al een paar keer heb aangehaald. Te veel koks bederven het eten en moeten onderhandelen met zeven partijen is gewoon te veel. Daarbij kwam nog dat zijn partij, samen met DC&V, eigenlijk steeds tegen een overmacht diende te spelen: tegen vijf linkse partijen in het politiek debat en evenveel in het communautaire, dat laatste gewoon omdat SP.a en Groen! geregeld de kant van de francofonen kozen. De Wever kreeg regelmatig te horen, dat hij zich niet aan de afspraken hield, maar dat gold eveneens voor de tegenstrevers. Di Rupo himself heeft ooit op een persconferentie gezegd dat het zwaartepunt van het federale naar het gewestelijke niveau diende gebracht te worden. Daar is nooit iets van in huis gekomen. De Franstaligen speelden gewoon het spelletje dat ze reeds decennialang gespeeld hebben in communautaire onderhandelingen: ze laten aanslepen tot de Vlaamse partner tenslotte door de knieën ging, zgz "voor het staatsbelang" en "met de dood in het hart". Reeds van bij de val van de regering Leterme II werd er gezegd dat een akkoord - toen over B-H/V - binnen handbereik was. Dat was gewoon een vrome leugen om de tegenpartij(en) te lijmen. Onze Franstaligen willen België in stand houden zoals het nu is, ook als het gevolg daarvan straks een bankroet zal zijn. In werkelijkheid blijven zij bij hun leuze "On n'est demandeur de rien". Met alleen CD&V als tegenspeler, zou dat ook nu, zoals in het verleden, gelukt zijn, met De Wever dus niet en daar kan het echte Vlaanderen zich alleen maar over verheugen. Beter geen akkoord dan een (zoveelste) slecht akkoord. Als we de woorden van Di Rupo op die persconferentie trouwens serieus nemen, dan moeten de deelstaten minstens de helft van hun uitgaven kunnen financieren met eigen fiscale inkomsten. Dat hebben de francofonen nooit ofte nimmer willen toegeven. Zij willen de regio's wel wat meer geld geven (en rode Gennez vindt dat prachtig), maar de controle erop in handen laten van het federale niveau. Welnu, dat is geen oplossing, want zo blijft dat federale niveau op alle gebied de lakens uitdelen en moet geen verantwoording gegeven worden door de gewesten. M.a.w. dan gaat de sinterklaaspolitiek verder en staat België morgen aan de afgrond. Zonder politiek akkoord staat datzelfde België straks misschien ook wel aan de afgrond, maar dat zullen we dan meteen weten en niet als het al veel te laat zal zijn.
Het was al een tijdje geleden dat ik het programma "De Zevende Dag" op de VRT nog gezien had. Meestal zegt het me niets, omdat ze bij de VRT nu eenmaal niet onpartijdig zijn en alleen maar uitnodigen wie in hun linkse kraam past. Dat was gisteren niet anders, want toen er een panelgesprek kwam over het nieuwe rechtse kabinet in Nederland, bleek het Vlaams Belang weer al eens niet te zijn uitgenodigd. Uitgerekend de partij die hier al enkele decennia waarschuwt voor de islam en haar invloed, en die het nauwst verbonden is met de doelstellingen van de PVV van Geert Wilders, wordt van zo'n discussie uitgesloten. Er zat er wel eentje bij van de LDD, een partij die in het federale parlement uitgerekend nog één (1) zetel telt en daar als Vlaams parlementslid niet op zijn plaats zat (het ging over een internationaal gebeuren). Ik heb de uitzending dan ook weer eens niet verder bekeken, omdat men op voorhand al weet waar het naartoe zal gegaan zijn. Arm Vlaanderen, dat zo iets blijft toelaten door een zender, die moet overleven van ons belastingsgeld, daarvoor carte blanche te blijven geven. Nog iets wat me in de discussie over rechts kotsmisselijk maakt, is dat constant verwijzen naar het zgz nazi-verleden van al wie zich hier niet links genoeg op stelt. Dat geldt niet alleen voor Wilders en het VB, maar - zoals we zopas nog hebben meegemaakt - ook voor Bart De Wever en zijn N-VA. Mag ik de dames en heren van de Vlaamse me(r)dia er op wijzen, dat er aan het nazi regime al 65 jaar geleden een einde is gemaakt, maar dat de erfgenamen van het (in aantallen slachtoffers) nog moorddadigere communisme vandaag de dag nog steeds hun dodelijke praktijken toepassen in landen zoals Cuba,Vietnam, China en Noord-Korea. Met uitzondering van dat laatste, allemaal landen waarmee wij nu "goede" betrekkingen hebben. Van schijnheiligheid gesproken!
Het is dan toch zover: Nederland krijgt een rechtse minderheidsregering, die in het parlement zal gesteund worden door de PVV van Geert Wilders. Ondanks alle tegenstand vanuit een meestal linkse pers en de tegenwerking van enkele oude politieke krokodillen, van Agt op kop, heeft de basis van de partij met een serieuze meerderheid gestemd voor deelname aan het kabinet Rutte. Na Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië krijgt nu ook Nederland een rechtse regering. Het enige land in West-Europa waar dit (voorlopig?) nog niet mogelijk is, is België, dit niettegenstaande het feit dat in Vlaanderen 80% van de kiezers centrumrechts kiest. Het drama is, dat wij, Vlamingen, verplicht zijn één regering te vormen met Wallonië, de enige regio in dit deel van Europa waar het linkse gedachtengoed nog blijft vooruitgaan. Dat 40% van de Walen op e.o.a. manier van een staat leeft, die door het andere landsgedeelte wordt onderhouden, is daar natuurlijk niet vreemd aan. In Nederland zal er dus eindelijk eens iets gaan veranderen en daarvan zullen ook wij de gevolgen dragen. De kans is nl groot dat de toestroom van economische gelukzoekers (geen asielzoekers!) nog zal toenemen en dat Fedasil helemaal overspoeld zal worden, terwijl ze nu het werk al niet aan kan. We zullen dan ook verplicht worden er ook iets aan te doen, met de francofonen als het kan, zonder hen als het moet. Het alternatief zal immers leiden tot een collectieve verarming, net dát wat Di Pippo zegt niet te zullen dulden... Tenslotte heeft de Nederlandse kabinetsvorming nog maar eens duidelijk aangetoond, dat de linkse me(r)dia, zowel hier als in Nederland, wel een grote bek kunnen opzetten, maar helemaal geen invloed meer hebben op het kiesgedrag van de man in de straat, die met de dag mondiger wordt. De Standaard liet de half Palestijn Ramsey Nasr zelfs verklaren dat Wilders een fascist is. Zou die man wel weten, wat dat woord betekent? Hij die komt uit een regio waar op sommige plaatsen Hitler nog verheerlijkt wordt? Het blijft trouwens een schande, dat ook bij ons onze Vlaamse pers steeds het Waalse standpunt denkt te moeten verdedigen en men steeds doet voorkomen alsof het alleen de Vlamingen zijn die de zaak hier belazeren. Onze me(r)dia collaboreren met de tegenpartij en zetten de eigen mensen in een verkeerd daglicht. Hebben ze nu nog niet door dat links in Vlaanderen achteruit zal blijven gaan zolang zij deze taktiek zullen blijven huldigen? In Nederland heeft het journaille een flinke klap gekregen. Hopelijk gebeurt dat hier straks ook. Ze verdient niet beter.
Het was een paradoxale vertoning die Europese vakbondsactie die zopas in Brussel plaatsgreep. Komt heel Europa betogen tegen de besparingen van de nationale regeringen, uitgerekend in zowat het enige Europese land dat nog altijd geen enkele besparing gepland heeft. Integendeel, er gaat bijna geen week voorbij of er komen hier nieuwe extra kosten boven water die het al grote budget deficit van minstens 20 miljard euro nog komen verzwaren. Neem nu bv de uitspraak van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg, die zopas beslist heeft dat zowat alle agenten in dit land - en dat zijn er zo'n 35.000 - recht hebben op een aanvullende vakantiepremie die ze al sinds 2002 mislopen. De gemiddelde hoogte van het uit te betalen bedrag is 10.600 euro, wat maakt dat de Belgische staat een som van méér dan 370 miljoen euro zal moeten betalen (voor de nostalgici: bijna 15 miljard oude befkens!). Daarbij komt nog dat in de toekomst elk jaar die aanvullende premie zal moeten worden bij ingecalculeerd. E.e.a. is mede het gevolg van de reorganisatie van onze politie door de regeringen Verhofstadt. Evenals vroeger het schoolpact en zopas nog de Oosterweelverbinding heeft ook in dit akkoord (waar de toenmalige oppositiepartij CVP/CD&V mee instemde), zowat iedereen toen zijn dada gekregen en dat op kap van Honoré Gepluimd, de Belgische belastingbetaler. In vergelijking met het hoger genoemd extra bedrag voor de politie, lijken de meeste andere zaken peanuts, maar dat is niet zo. Eveneens deze week bleek dat men bv bij Justitie niet eens weet wat de eigen werkingskosten zijn. En dan verwondert men zich erover dat dat departement op het einde van het jaar tientallen miljoenen euro tekort heeft en dat ettelijke rekeningen niet eens betaald geraken. Om maar één voorbeeld te geven: het proces Habran, dat in Luik zes maanden heeft geduurd, waarbij o.m. de jury een tijdlang in een luxe hotel logeerde, heeft 5 miljoen euro gekost. Het duurste proces uit de Belgische geschiedenis. Het vonnis van datzelfde proces is dan door Europa nietig verklaard omdat er geen voldoende motivatie in de uitspraak was. Het is zopas overgedaan, in Brussel deze keer, en zal waarschijnlijk nog een derde keer voorkomen, want er zouden wéér fouten zijn gemaakt... Kortom, ook al er morgen toch een akkoord tot regeringsvorming zou komen tussen de partijen die daar nu al meer dan 100 dagen over bakkeleien, dan moet het zwaarste werk eigenlijk nog beginnen. Hoe en waar zal er moeten bespaard worden, niet alleen om de gaten te vullen, maar ook om de kiesbeloftes van in de eerste plaats de PS waar te maken...
In theorie wordt er op federaal vlak nog gepraat over de vorming van een nieuwe regering. in werkelijkheid gebeurt er zo goed als niets. De een zegt niets en de ander zegt niets en het ene woord brengt het andere mee. In tegenstelling tot Nederland, waar er waarschijnlijk volgende week een nieuw kabinet zal zijn, is er bij ons niet eens een formateur. Zelfs de preformateur heeft het opgegeven en wat er nu nog gebeurt schijnen maar wat loze discussies in de marge te zijn. De vorige Belgische premiers waren steeds Vlamingen en een constante bij hen was, dat ze voor die job een prijs moesten betalen. De Rupo wil/durft dat niet en daarmee is voorlopig de kous af. De Wever wil ook geen Belgisch premier worden en daarin heeft hij gelijk. Als straks nl blijkt, dat de francofonen in dit land geen verantwoordelijkheden willen nemen en alleen maar uit zijn op de (Vlaamse) centen, dan kan N-VA bij een eventuele nieuwe verkiezing alleen maar stemmen winnen. Dat is trouwens ook de reden, waarom men in Nederland meer dan waarschijnlijk tot een nieuwe regering zal komen. Nieuwe verkiezingen aldaar zullen daar de PVV van Wilders nóg sterker maken. Ondertussen draait de wereld echter verder en België doet het daarin steeds slechter, vooral op financieel en economisch gebied. De regering Leterme II van lopende zaken zit maar gewonnen verloren allerlei besluiten te verlengen, omdat ze er geen nieuwe bij wet kan creëren. Justitie is een puinhoop, Immigratie en Asielbeleid een krabbenmand. E.e.a. maakt, dat er stilaan sprake is van een nieuwe noodregering, zoals die van Verhofstadt III. En dat zou nu dan Leterme III kunnen worden. Stel u voor, de man die men geen kans gaf ooit een Leterme II uit de grond te stampen, die vijfmaal zijn ontslag moest gaan aanbieden bij de koning en wiens kabinet van lopende zaken het momenteel langer uithoudt dan zijn echte regering, uitgerekend die man zou nóg eens aan de bak kunnen komen. In dit apenland (dixit Mark Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken) is inderdaad alles mogelijk.
Het was eergisteren weer prijs op Zaventem. Deze keer waren het de verkeersleiders die een wilde staking begonnen waren, staking die zelfs niet eens gesteund werden door de rode en christelijke vakbonden. Zo'n achthonderd vluchten van en naar Zaventem dienden te worden afgelast en/of omgeleid en de schade van die ene dag loopt gegarandeerd in de honderdduizende euro's, met als grootste slachtoffer het eigen Brussels Air Lines. Het is niet de eerste keer dat er problemen zijn bij het verkeerscentrum Belgocontrol, nota bene een overheidsbedrijf. Als gevolg daarvan kan men zich indenken hoe daar "gewerkt" wordt. Het centrum zelf is nagelnieuw en heeft zo'n zestig miljoen euro gekost. De mensen die er werken, zo'n 350, hebben een fraai loon en een vast statuut. Kunnen dus zo maar niet ontslagen worden. Daarbij denkt men dan onwillekeurig aan Ronald Reagan die, pas president, zo'n heel verkeerscentrum ontsloeg en verving door militairen. Zie je hier zoiets al gebeuren? Kers op de Belgocontroltaart is echter de grote baas daar. De man draagt de merkwaardige achternaam Tintin, Kuifje dus. Hij is van PS signatuur en dat verklaart veel. Zijn kennis van het Engels, onmisbaar in dat wereldje, zou maar aan de magere kant zijn. Zijn zoon, die zonder werk zat, heeft hij tot zijn privé-chauffeur benoemd en zo zullen er nog wel enkele typische PS-geplogenheden zijn. Er is zelfs nog meer. Ondanks zijn moderne uitrusting, zijn centrale ligging en zijn meer dan voldoende personeel, verliest Belgocontrol elk jaar enkele tientallen miljoenen euro. Mocht het een privé-onderneming zijn, dan was ze al lang failliet gegaan. De voornaamste reden voor de verliezen zou zijn, dat het bedrijf sinds 1989 gratis moet werken voor de regionale luchthavens. Dat was nog een cadeau van de laatste rooms-rode regering Martens, die vooral de Waalse luchthavens wilde sparen. In die tijd stelden die ook niet zoveel voor. Ondertussen is de situatie echter fel gewijzigd. De luchthaven van Bierset, bij Luik, is de grootste Belgische vrachtluchthaven geworden. Charleroi, "Brussels south", krijgt tegenwoordig jaarlijks enkele miljoenen passagiers. Dat alles ten nadele van het Vlaamse Zaventem, dat dus de volle pot moet betalen. Zelfs kosten aanrekenen aan overvliegende toestellen mag niet meer van Europa. Étienne Schouppe, ontslagnemend staatssecretaris van o.m. Verkeer, wil het dossier van Belgocontrol nu op tafel brengen tijdens de volgende federale ministerraad. De vraag is maar, of het veel zal uithalen. Als Schouppe niet meer ruggengraat zal tonen dan in de zaak van de autoplaten, moeten we er niet veel van verwachten. Ook in dit dossier zullen de Waalse ministers immers dwars blijven liggen, een zoveelste bewijs dat er in dit land niets meer vlot te trekken is. Tenslotte nog dit: de vakbonden hebben onlangs met de werkgevers een akkoord gesloten, waarbij gesteld werd geen wilde stakingen meer te erkennen. Uitgerekend de blauwe vakbond heeft dat akkoord al gebroken, waarbij nog maar eens wordt aangetoond wat voor zootje het daar is.
Terwijl het aftellen is naar enig resultaat van de zich nog steeds voortslepende federale besprekingen en de lopende regering van Leterme II al langer in functie is dan de zgz effectieve, is er wel al één collateraal slachtoffer gevallen: de blauwe familie. De kans dat de Waalse liberalen nog zullen mogen meespelen, wordt steeds kleiner, zeker als men een beetje geloof kan hechten aan de opiniepeilingen. De Vlaamse blauwen hebben een blauwtje opgelopen na het monsterakkoord over Oosterweel en dat is voor een deel te wijten aan de politieke onervarenheid van Alexander, de kleine Decroo. Politiek blijkt eens te meer een soort besmettelijke ziekte, waarvan het moeilijk is te genezen. Voor de liberalen zit er voorlopig niets anders op dan te kijken vanaf de zijlijn, net zoals het Vlaams Blok/Belang dat al jaren moet doen. Misschien ervaren zij nu ook eens wat dat betekent. Als, áls er ooit een akkoord zou komen tussen de partijen die nu onderhandelen en er een federale regering zou zijn zonder de liberalen, dan zullen deze laatste zowat overal in de oppositie gedrongen zijn. Die situatie is niét de schuld van Alexander en zijn jonge entourage, maar van vroegere leiders, zoals een Verhofstadt en De Gucht, die eieren voor hun geld hebben gekozen en nu (voorlopig?) veilig zitten in de duurbetaalde pluchen zetels van het Europese parlement. Na ons, de zondvloed!
Jean-Luc Dehaene, politiek loodgieter, heeft het ver geschopt. Vanuit de christelijke arbeidsbeweging is hij uitgegroeid tot premier van Belgenland en mocht hij zelfs de Europese grondwet helpen herschrijven. Dat dit laatste geen succes is geworden, zal hem worst wezen. Ondertussen heeft de van de arbeidersbeweging afkomstige streber immers goed voor zichzelf gezorgd en is hij er stinkend rijk van geworden. Alleen bij AB-Inbev zit hij vandaag op 2,7 miljoen euro aan aandelenopties, dit dan buiten zijn jaarlijkse vaste "vergoeding" van 67.000 euro. Die 2,7 miljoen kunnen er zelfs 3,4 worden als de conjunctuur wat meezit. Daarbij heeft hij een jobke bij Dexia, de bank van de vakbond, waar hij zo'n 400.000 euro per jaar binnenrijft. Zowel bij AB-Inbev als bij Dexia staan er banen op de tocht, maar dit geldt niet voor (ex?) ACV-er Dehaene. Raar in heel deze zaak is, dat zijn eigen ACV zich zo stilaan begint dood te schamen voor zo'n poenpakkerij, maar dat het rode ABVV daar niet direct gaten in ziet. Met hun motto's: "Ge kunt ze maar hebben" en "Hebben is hebben", zit Dehaene daar op de juiste golflengte. Was het misschien daarom, dat hij enkele jaren geleden ooit eens verklaarde dat, als hij opnieuw zou beginnen, hij de dag van vandaag misschien wel socialist zou geworden zijn. Waarbij nog maar eens duidelijk bewezen wordt, dat wat men tegenwoordig sociaal-democraten noemt, niets meer te maken heeft met de strijd van de gewone arbeiders. Om de poen is het te doen!
P.S. Niet vergeten, dat Dehaene daarenboven nog de riante wedde van Europarlementariër op zak steekt, plus die van nog enkele andere bestuursmandaten...
Vlaams minister van onderwijs, Pascal Smet (SP.a), is een bezig bijtje. Bij zijn aantreden als vervanger van de onmisbaar gewaande Frank Vandenbroucke, waren er heel wat twijfels, niet in het minst omdat Smetje uit de Brusselse "regering" was gezet o.w.v. zijn schijnbaar moeilijk karakter. Dat laatste zal wel kloppen, maar de man doét tenminste iets. Als men zijn werk binnen de Vlaamse regering vergelijkt met bv dat van zijn partijgenote Van den Bossche, dan haalt Smetje het met zijn vingers in de neus. Het was zelfs even schrikken, toen Van den Bossche vorige week nog eens in het nieuws kwam i.v.m. de gasrekeningproblemen. Na zijn met redelijk succes afgewerkt programma om binnen het half jaar een resem nieuwe schooltjes bij te bouwen of uit te breiden en zijn blauwdruk voor een nieuw secundair onderwijs, is Smetje nu bevallen van het idee om in het Vlaamse onderwijs het Frans als tweede taal te vervangen door het Engels. Hij redeneert, terecht, dat men met Frans niet ver meer geraakt in de huidige wereld en dat onze jeugd gehandicapt is als ze in het Engels moet dialogeren met o.m. de Angelsaksische landen, maar vooral met de opkomende industrielanden uit Azië, waar Frans geen optie (meer) is. Zelfs in Scandinavië en in Centraal- en Oost-Europa, waar vroeger Duits de tweede taal was, is die daar - mede als gevolg van de twee wereldoorlogen, vervangen door het Engels. Daarenboven is Engels dé taal in de internationale luchtvaart, de zeevaart, de computerindustrie en het Internet. Zoals te verwachten was, voelen onze francofonen zich nog maar eens in hun gat gebeten. Zij die denken een wereldtaal te spreken die volstaat om niets anders meer te moeten leren, zeker niet in het eigen België, of dat nu Wallonië, Brussel of Vlaanderen is. Armand De Deckèr, de vroegere senaatsvoorzitter, kwam zijn beklag al maken op de VRT, door te stellen dat er 64 miljoen Europeanen zijn, die Frans spreken. Volgens zo'n logica zouden we dan beter allemaal Duits leren, want er zijn 100 miljoen Duitssprekenden op ons continent. In Wallonië is men nooit verplicht geweest Nederlands als tweede taal te leren. 40% volgt er wel Nederlands, 40% Engels en 20% geen enkele tweede taal. Waarom zouden wij weer moéten doen waar de francofonen het mógen doen. Altijd datzelfde Belgische liedje, zelfs al gaat het nu niet direct om Belgische wetten. Wie vindt dat Frans (in België) belangrijk blijft, neemt Frans als tweede taal, wie niet, neemt Engels als tweede en Frans al derde taal. Is dat nu zó moeilijk of moet onze jeugd met een blijvende handicap de internationale markt op?
Uit recente opiniepeilingen in zowel La Libre Belgique als Le Soir, blijkt, dat er in Wallonië wel een meerderheid te vinden zou zijn voor een samengaan met Brussel - mocht Vlaanderen zich ooit afscheiden - maar dat de Brusselaars daarop niet staan te springen. En dat is logisch. Iedereen denkt nl dat de meerderheid van de mensen die in Brussel wonen Franstaligen zijn. Dat komt omdat Frans er de lingua franca is, de taal die er officieel het meest gesproken worden. Ongeveer de helft van de huidige bewoners van Brussel spreken thuis echter een andere taal en dat aantal neemt zienderogen toe. Er zijn er zelfs die beweren, dat er tegen 2020 zo'n 200.000 burgers in Brussel zouden bijkomen en dat dat hoofdzakelijk buitenlanders zullen zijn of mensen van vreemde origine. De meesten van hen zullen eerder kiezen voor een onafhankelijk Brussels stadsgewest, eerder dan voor een WalloBrux. Wallonië is niet in staat zichzelf te bedruipen, laat staan daarbij nog een stad met een overvloed aan kansarmen en mensen die onder de armoedegrens leven. Brussel heeft alleen toekomst als het een confederatie aangaat met Vlaanderen, waarin het geografisch ligt ingebed. Met in Vlaanderen het Nederlands als officiële taal en in Brussel de drie huidige landstalen, Frans, Nederlands en Duits, plus de wereldtaal Engels, die men nu al steeds meer hoort in Brussel. Brussel wordt dan een meertalig stadsgewest. Als het ooit zover zou komen, ziet het er voor Wallonië hoe dan ook niet goed uit. Als de Oostkantons ook zouden opstappen en misschien delen van de provincies Luxemburg en Namen naar Groot-Hertogdom zouden gaan, blijft er helemaal niet veel meer over van Di Rupo's nieuwe vaderland.
Sinds de problemen met Griekenland, is heel Europa ervan overtuigd dat er moet bespaard worden. Het was het eerste punt op de agenda van de nieuwe Britse regering en het werd zopas, op prinsjesdag, nog duidelijk gemaakt in Nederland. Duitsland, het land met de sterkste economische groei sinds de crisis, heeft zelfs beslist 82 miljard euro te zullen besparen in de komende vier jaar. Dat is duizend euro per inwoner, ouderlingen en peuters inbegrepen. In België gebeurt niets. Officieel, omdat we met een regering van lopende zaken zitten. In Nederland is dat ook zo, maar daar blijkt die lopende regering het wél te kunnen. Trouwens, in de periode vóór de val van Leterme II - zeg maar zelfs vanaf juni 2007 - is hier ook niets gebeurd. Integendeel zelfs, er wordt hier steeds meer uitgegeven of gepland om uit te geven. Neem nu dat Oosterweelakkoord. Dat kost enkele miljarden méér dan eerst gepland, niet minder. Men heeft gewoon aan ieder lid van de meerderheid in de Vlaamse regering zijn zin gegeven en zo was het probleem opgelost. Te vergelijken met hoe men vroeger tot het schoolpact is gekomen. Ook toen kregen alle partijen hun deel van de koek en bleek het totaal later bijna niet meer te betalen. Het gevaar is nu reëel, dat er straks een soortgelijk akkoord komt in de federale onderhandelingen. Vergeten we niet, dat de PS aan haar kiezers steeds méér beloofd heeft. De PS "créateur de progres depuis 125 ans" was één van hun slogans...Dat alles terwijl de volgende regering nog het extra deficit van 22 miljard moet zien weg te werken en nog altijd een eerste stap moet doen om de kosten van de vergrijzing op te vangen, iets waarvoor men bv in Nederland en Duitsland al in een fase twee zit. Nog steeds volgens de PS, hierin gesteund door CDH en Ecolo, mag er geen enkel gewest armer worden. Als men drastisch zal moeten besparen, betekent dit de broeksriem aanhalen en kan het dus niet anders of men zal armer worden. Het enige alternatief is dan nieuwe zware belastingen en dat in een land dat al, op twee na, de hoogste belastingen van Europa heeft. We moeten trouwens maar even de kranten overlopen om te zien dat er ook vandaag de dag, lopende zaken of niet helemaal niet bespaard wordt. Justitie gaat dit jaar 30 tot 40 miljoen in het rood. Voor de zgz asielzoekers dient het budget bijna maandelijks te worden opgetrokken (met dank aan de erfenis van Verhofstadt). Er zijn, sinds 2009, toen die miserie begon, al meer dan 16 miljoen euro uitbetaald geworden aan hotelkosten voor de economische gelukzoekers die 95% van die zgz asielzoekers uitmaken. Kortom: er werd hier de laatste jaren van overheidswege niet gespaard, er wordt niet gespaard en er zal waarschijnlijk niet gespaard worden. Dit dan tot we het Griekse niveau zullen bereikt hebben en Europa het ons zal verplichten. Er zal dan toch iets goed zijn aan dat Europa.
Over de Oosterweelverbinding is al oneindig veel geschreven en dat zal in de toekomst niet veranderen. Uit de eerste reacties kan ik reeds opmaken dat ik er gisteren op enkele punten niet zover af zat: - De oplossing die nu uit de bus is gekomen, dient in de eerste plaats het politieke belang. De mogelijke uitstap van Open VLD (min Van Campenhout) uit het stadsbestuur hoort daar ook bij. - De kostprijs zal in elk geval een stuk hoger komen te liggen dan wat nu werd voorop gesteld. Het kan zelfs zijn dat de vijf miljard op tien jaar flink zullen overschreden worden. Dat alles wegwuiven met het verhaal dat de gebruiker het tenslotte zal betalen, zal wel kloppen, maar pas als de werken helemaal af zullen zijn, over (meer dan) 10 jaar dus. - Het zal nog minstens vier jaar duren vóór het nieuwe milieueffectenrapport volledig klaar zal zijn. Pas ten vroegste in 2015 zal men met de eerste werken kunnen beginnen. Dat betekent, dat het verkeer nog minstens tien jaar in een steeds erger wordende file zal komen te staan. Ik zat er dus wel naast voor wat de totale termijn betreft: het wordt minstens 2021 en niet 2017, zoals ik schreef. Er komt dus tegelijkertijd ook een oplossing voor het vliegveld van Deurne, wat wel voor een extra half miljard euro kosten zal zorgen. Als men al die verhalen hoort en leest, dan vraag ik me wel af, hoe het in Godsnaam mogelijk is dat het 17 jaar moet duren om tot een dergelijk akkoord te komen. Hopelijk krijgen we ooit eens te zien, hoeveel die grap ons tot nu gekost heeft, er rekening mee houdend dat de meeste van deze kosten voor niets zullen geweest zijn.
"Anversa, traversata persa" is een uitdrukking die bekend is bij de Italiaanse zeelui. Daarmee willen ze zeggen dat ze hun scheepsloon in Antwerpen dikwijls riskeren kwijt te spelen, omdat het zo'n plezante stad is. Of dat daar zo zal blijven, is maar zeer de vraag. De uiteindelijke beslissing van de Vlaamse regering, in samenspraak met de stad Antwerpen, laat het ergste vermoeden. Het is een comedia dell'arte van de ergste soort geworden. Aan het dubbelbesluit dat zou worden nageleefd, denkt niemand nog, aan het belang voor stad en streek al evenmin. Alles wat nu beslist is, staat in het teken van de komende gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Eens die voorbij zal men wel zien wat men zal zien, maar het belooft weinig goeds. Om te beginnen kost de tunnelgrap zo'n 350 miljoen extra en die zou moeten worden opgehoest door stad en haven, wat feitelijk hetzelfde betekent. Dat zal een gemiddeld Antwerps gezin 12.000 euro extra kosten. De uitvlucht van Vlaamse gezinnen, zoals zopas nog werd vastgesteld, zal daardoor zeker niet verminderen. De stad blijft dan achter met een steeds groter wordende groep armen, voor het merendeel allochtonen, die helemaal niets zullen (kunnen) bijdragen. De stad zelf heeft, ook zopas, nog medegedeeld dat er nu al een put is van 7 miljoen in de OCMW-kas, put die men niet weet hoe te vullen. Verder komt er een serie tunnels, die niet zullen geboord, maar uitgegraven worden. Dat laatste betekent een enorme overbelasting van het nu al regelmatig geblokkeerde verkeer en dit voor ettelijke jaren. Er moet een nieuw milieueffectenrapport komen, wat jaren vertraging zal opleveren. Het hele project zou tegen 2017 klaar moeten zijn, maar niemand gelooft dat. Daarbij komt nog dat tegen die tijd de kosten van de hele Oosterweelgrap misschien wel zullen verdubbeld zijn. Grapje? Helemaal niet. Zie maar wat er, in datzelfde Antwerpen, gebeurd is met de kostprijs van het nieuwe gerechtsgebouw. Dat was, bij de aanvang, geschat op 76,8 miljoen euro, dat heeft uiteindelijk 280 miljoen gekost. Het nieuwe Antwerpse havenhuis, geschat op 31 miljoen euro, kost nu al 43,2 miljoen en het is nog niet af. Vergeten we ook niet dat er, voor het uitgraven van de nu besliste tunnel ook nog een reeks onteigeningen zullen moeten plaats vinden en dat de onderhoudskost van een tunnel zeven (7!) hoger ligt dan die van een brug. Het resultaat zal derhalve zoiets zijn dat, in verhouding, zal kunnen worden vergeleken met de Chunnel, waarvan de beheersmaatschappij ook zo goed als failliet is en die na zoveel jaren ook nog zijn eerste winst moet opleveren. Kortom, Antwerpen wordt één grote miserie. Buiten de Oosterweelramp is er trouwens nog het drama van zijn luchthaven die geboycot wordt en zijn voetbalveld dat er maar niet wil komen, maar dat wel zou moeten meedoen aan een eventueel Europees of wereldkampioenschap. Vandaag beslist Open VLD, waarvan schepen Bungeleers tégenstemde, of ze nog verder in de Antwerpse meerderheid zal blijven. Ze zouden gek zijn, als ze het doen. Wordt vervolgd.
Het moet niet altijd politiek zijn. In afwachting van de kladaratsch in de Vlaamse regering en de zoveelste evaluatie op nationaal vlak valt er, gelukkig maar, ook nog wat anders te beleven dan de uitzichtloze Belgische politiek en het Antwerpse gekonkel. Zo vernam ik gisteren, via de krant, dat het prestigieuze Hermitage van Sint-Petersburg, een van de grootste en meest spraakmakende musea van Europa, een tentoonstelling gaat houden met 70 werken die op dit ogenblik eigendom zijn van Jef Rademakers. Jef wie? Wel dezelfde Rademakers die in de jaren tachtig en negentig berucht en bekend werd als producer van Tv-programma's zoals "De pin-up club" en "Klasgenoten". Vooral dat laatste zou hem veel geld hebben opgebracht. Op een gegeven ogenblik werd Jef het echter allemaal beu en ergens in de jaren negentig verkocht hij zijn Tv-bedrijf en ging hij aan het schrijven en het aankopen van schilderijen. Rademakers is een Nederbelg, geboren in Roosendaal, vlak over de grens bij Essen, die tegenwoordig in een kast van een villa woont in Brasschaat, waar hij zo'n honderd schilderijen heeft hangen. Zeventig daarvan verhuizen nu dus naar Sint-Petersburg en zullen later ook te zien zijn in het Museum-M in Leuven. De schilderijen waarover sprake zijn allemaal uit de negentiende eeuw en behoren tot de romantische periode. Dat was vóór de schilderkunst gecommercialiseerd werd door figuren zoals Picasso, Dali en aanverwanten, die wel grote schilders waren, maar tenslotte alleen nog werkten voor de poen, waarbij men zich afvragen kon of het allemaal nog wel kunst was. Rademakers heeft daar ook zijn twijfels over en noemt hedendaagse kunst "oplichterij van bohémiens die doen alsof ze revolutionair zijn". En dat gebeurt in dezelfde krant, De Standaard, die uitgerekend deze week een prentenalbum met prentjes over het werk van Wim Delvoye aan zijn lezers cadeau geeft. De Wim Delvoye van de getatoeëerde varkens en de cloaca (de strontmachine) en die dat ook kunst noemt. Ieder diertje zijn pleziertje, natuurlijk, maar ik denk dat Delvoye met zijn rotzooi nooit in de Hermitage zal geraken, zoals Jef Rademakers' schilderijen...
