Om de haver klap krijgen we dezer dagen in de media belgicisten aan het woord die de Vlaamse mensen trachten bang te maken door er op te wijzen dat een splitsing van België Vlaanderen veel geld zal kosten. Dat is larie: Bélgië kost ons veel geld. Na Zweden en Denemarken, betalen we de hoogste belastingen van Europa, met dit verschil dat de lasten in die Scandinavische landen over het hele volk verdeeld worden en in België daarentegen maar door één bevolkingsgroep (je mag driemaal raden!). Men zou het nog best kunnen vergelijken met een huurder en iemand die een lening afbetaalt voor zijn eigen huis. De huurder is zijn huurgeld kwijt, de eigenaar niet. Vlaanderen kan in het huidige België beschouwd worden als een huurder. Als onafhankelijk land wordt het een eigenaar. En dan is er nog Brussel. Officieel wordt gesteld dat dit gewest (sic) wordt bewoond door 85% Franstaligen en 15% Nederlandstaligen. Dat klopt niet. Een onderzoek van de VUB heeft uitgewezen, dat in nog geen 50% van de Brusselse huishoudens Frans de enige taal is en dat in 41% het Frans of het Nederlands gecombineerd wordt met een andere taal of geen van beide wordt gesproken. We moeten er dan ook niet van uitgaan, dat Brussel zo maar zou aansluiten bij Wallonië, omdat Frans er de meest gesproken taal is geworden. Die taal zal daar in de toekomst nóg terrein verliezen. Vlaanderen is de enige regio die in staat is Brussel mee te onderhouden, iets wat ze nu trouwens ook al doet. Een samenwerking met Wallonië zou betekenen, dat Brussel Wallonië zou moeten steunen: twee kreupelen die elkaar moeten rechthouden. Wat Vlaanderen moet doen, is Brussel de kans geven bij Vlaanderen aan te sluiten als apart, veeltalig gewest, waar eventueel ook Duits en Engels kunnen gebruikt worden, maar met de nodige garanties dat het Nederlands op gelijke voet behandeld wordt. Buiten dat Brussel moet dan wel alles in het Nederlands gebeuren en moeten de faciliteiten worden afgeschaft. Voor wat hoort wat. Dat België niet gesplitst zou kunnen worden o.w.v. financiële redenen, is larie. Als Tsjecho-Slovakije het kon, kunnen wij het ook. De splitsing tussen die twee Slavische landen is vlot verlopen en internationaal aanvaard geworden, waarom zou de splitsing van België dat niet kunnen? Op 6 september kunnen onze volksvertegenwoordigers beginnen aan het plaatsen van de eerste steen. Wait and see!
Het Vlaams Belang is boven water gekomen en dat is niets te vroeg. De partij heeft het natuurlijk zo al moeilijk genoeg om in het nieuws te komen, maar toch had ik er tot hiertoe meer van verwacht tijdens de nieuwste Belgische crisis. Enfin, ze zijn dus voor de dag gekomen en hoe. Met een uitgebreide mededeling aan internationale pers, waarin het woord (vreedzame) revolutie en (staats)euthanasie niet geschuwd werden, kregen de opgekomen reporters een haarfijn verslag over de toestand, gezien vanuit het Vlaams nationale standpunt én van de geschiedenis van het kunstmatige land dat België is. Apart van de persconferentie was er ook de opmerkelijke verklaring van een immer alerte Gerolf Annemans, die stelde dat Herman Van Rompuy beter zou aftreden als kamervoorzitter zolang hij zijn nieuwe taak van "verkenner" waarneemt. Op 6 september start in de Kamer immers de procedure om het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen en is het niet wenselijk dat Van Rompuy tegelijk een soort formateur is van een mogelijke nieuwe federale regering én tegelijkertijd onpartijdig voorzitter van de Kamer zou moeten zijn. "Dat is", zei Annemans, "zoals tegelijk gas geven en remmen" en daarin heeft hij groot gelijk. Het is trouwens niet zo, dat er op 6 september al een definitieve stemming over B-H/V kan plaats grijpen, omdat er die dag eerst nog commissievoorzitters moeten worden aangesteld. Het is de commissievoorzitter Binnenlandse Zaken die de commissie bij hoogdringendheid moet bijeenroepen, zoals is overeengekomen vóór het parlement met vakantie ging. Het kan allemaal dus nog wel wat duren, maar het belangrijkste is dat Vlaanderen op 6 september het signaal geeft dat men er meteen (en niet "onverwijld") mee start en op die manier op de francofonen een druk kan zetten waardoor ze ofwel eindelijk iets zullen moeten ondernemen ofwel lijdzaam zullen moeten toezien hoe in dit land eindelijk eens de wet wordt nageleefd. "Dura lex, sed lex", om het met de Romeinen te zeggen.
Herman Van Rompuy zal zich moeten haasten. Als hij niets geregeld krijgt vóór 6 september, dan komt het federale parlement weer bijeen en is er de mogelijkheid om op een wettelijke basis de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde op te lossen zonder ook maar één toegeving van Vlaamse kant. Zo'n kans krijgen we geen tweede keer meer. De vraag is alleen: gaan "ze" het doen? En met "ze" bedoel ik: - in de eerste plaats de CD&V-ers die nu kunnen afkomen met het excuus dat "hun" man, "verkenner" Van Rompuy, het eindelijk aan het oplossen is (wat niet waar is); - in de tweede plaats de N-VA-ers, die echt tussen hamer en aanbeeld zullen komen te zitten; - in de derde plaats de Open-VLD-ers, die nu eens zullen moeten laten zien hoe "open" ze wel zijn en feitelijk niet opnieuw de belgicistische kaart kunnen gaan spelen terwijl ze tijdens de onderhandelingen op Hertoginnedal weer wel Vlaamsgezind geworden waren; - tenslotte ook de SP.a-ers, die voor het eerst na de verkiezingen in de mogelijkheid worden gesteld te laten zien dat ook zij Vlaamsgezinder zijn geworden nadat ze dat op 10 juni ll niét waren. Binnen die SP.a dreigt er trouwens een afscheuring: de Vlaams Socialistische Beweging (VSB) blijken separatisten te zijn (geworden?) en willen ook de splitsing. De beweging dreigt bij een volgende verkiezing apart op te komen. Ze stelt nu nog niet veel voor, maar dat was ook het geval bij de start van de Lijst Dedecker. Als stok achter de (Vlaamse) deur kan dat tellen. Als de Vlamingen op 6 september eendrachtig (min of meer althans: op Groen! moet niet gerekend worden, maar die heeft Vlaanderen ook niet meer nodig) de splitsing van B-H/V uitroepen, dan komen we voor een geheel nieuwe Belgische situatie te staan en zullen de francofonen eindelijk verplicht zijn zelf het initiatief te nemen. De speeltijd zal dan wel voorbij zijn.
De Belgische ambassadeur in Parijs, een van de belangrijkste posten in de Belgische diplomatie, is naar Brussel teruggeroepen en door minister De Gucht uit zijn functie ontheven. Du jamais vu, om het in ambassadeur Schmidt's eigen taal te zeggen, want de man is - ondanks zijn naam - een vurige Waal, nogal excentriek en, naar 't schijnt, een goede vriend van Elio Di Rupo, die andere excentriekeling. Moet het nog gezegd worden: monsieur Schmidt is van PS signatuur. Het moet niet altijd Charleroi zijn, nietwaar? Nog een protégee van Di Pippo, Marie Arena, minister-president van de Franse Gemeenschap (oef) en ook van PS signatuur (ge weet wel, die van de dure douche), is in Canada in het nieuws gekomen. In Montréal had daar een conferentie plaats van het onafhankelijk Institut du Nouveau Monde, over welke plaats volksgemeenschappen zich in de globaliserende wereld moeten opstellen. Als enige van het gezelschap, pleitte de Waalse schone tegen onafhankelijkheid en zelfbeschikking, helemaal dus in de trant van het millefoisnon van madame milQuet. De collega's uit Schotland, Catalonië, Baskenland en Québec konden er, naar 't schijnt, niet mee lachen. Eigenlijk is Wallonië niet op zijn plaats in een dergelijk internationaal gezelschap. De francofonen mogen hier dan wel een minderheid zijn, zij hebben zoveel hefbomen in handen gekregen dat zij in werkelijkheid denken de macht in handen te hebben. Voorlopig toch nog, alles hangt ervan af hoe lang de Vlamingen het nog gaan tolereren. Vanuit Wallonië is er echter ook goed nieuws voor Vlaanderen. Niemand minder dan de vroegere bendeleider uit Voeren, José Happart, ook al PS, is ter gelegenheid van een aankondiging van de Waalse Feesten, op de RTBF komen verkondigen dat hijzelf helemaal geen probleem zou hebben met een confederaal België en dat hij zelfs bereid zou zijn daarover met de Vlamingen te praten. Er is dan toch nog iemand in het Walenland die eerst voor zijn eigen streek kiest en pas daarna voor België. Zou de Waalse beweging dan toch nog niet helemaal dood zijn?
Het wordt tijd dat Dehaene met pensioen gaat. Met zijn gefotografeerde nota bij het koninklijke paleis heeft hij zich laten rollen als een eerstejaarsstudent met een spiekbriefje. Nog nooit gehoord van een map of een farde? De inhoud van de nota loog er trouwens niet om. De kartelpartner, N-VA, werd in een slecht daglicht gesteld en het hele communautaire probleem zou verschoven worden naar 2009. Zonder waarschijnlijk enige garantie dat het ondertussen weer niet in de doofpot zou geraken, net zoals onder Verhofstadt gebeurd is met zijn beruchte "Costa". En wat, als er bij de verkiezingen in 2009 een andere politieke situatie ontstaat en alles weer eens herzien moet worden? Het antwoord op deze vraag komt niet uit de politiek maar van VOKA, de samensmelting van het vroegere Vlaams Economisch Verbond en de Vlaamse kamers van koophandel. VOKA stelt, dat België de laatste decennia liefst 25% van zijn internationale handel is kwijtgespeeld. Ook inzake productiviteit verliest het land en dan in de eerste plaats Vlaanderen terrein, want dat tekent voor meer dan 80% van de internationale Belgische handel. Met het oog op de vergrijzing zou dit land tegen 2020 zo'n 350.000 jobs moeten bijcreëren. Dat heeft o.m. ook te maken met het verlies van 140.000 arbeidskrachten die met (al dan niet vervroegd) pensioen gaan. Als we willen (zoals Leterme het blijft stellen) dat Vlaanderen Wallonië blijft steunen, dan moet dat Vlaanderen daartoe ook in staat zijn en dus vooruitgang kunnen boeken. Een Vlaanderen dat zijn eigen arbeidsmarkt en zijn sociaal-economische hefbomen niet in eigen handen krijgt, zal daarin niet lukken en zal dan ook niet meer in staat zijn Wallonië (én Brussel) te blijven subsidiëren. Heel dit proces nog eens uitstellen tot 2009 (en misschien tot Sint Juttemis), zal dit land naar het faillissement leiden. Er moet dus nú iets gebeuren en als dat niet snel gebeurt, zit er niets anders op dat op 6 september een krachtig signaal te geven door de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde meteen erdoor te jagen, zonder welke toegeving ook. Nog acht keer slapen en dan gaan we de (Vlaamse) neuzen tellen.
Bartje Somers zou op de regeringsbesprekingen vooral zijn opgevallen als moppentapper. Sommige van zijn moppen zouden bij de francofone onderhandelaars echter niet altijd even goed geapprecieerd zijn geweest. Om maar te zeggen, dat ook op dat gebied Walen en Vlamingen verschillen. Op de persconferentie van het liberale trio Somers, De Gucht, Dewael, wist eerstgenoemde nog een mop te vertellen. Hij zei nl dat, als Verhofstadt deze onderhandelingen had geleid, de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde als eerste zou zijn opgelost. Van een mop gesproken. Om te beginnen heeft Verhofstadt in de acht jaar die hij geregeerd heeft, nooit één (1!) communautaire probleem opgelost. Ten tweede is hij er juist de oorzaak van, door het veranderen van de kieswet, dat het met B-H/V finaal fout is gelopen. Het blauwe trio was ook kwaad omdat Bart De Wever (N-VA) Decroo gewraakt had als mogelijke bemiddelaar. Bart was niet vergeten, dat het orakel van Brakel recentelijk nog Vlaams nationalisten vergeleken had met mentaal gehandicapten. Daarna heeft Decroo zijn verontschuldigingen aangeboden aan ... de mentaal gehandicapten. Van een belediging gesproken! Zo iemand is inderdaad niet op zijn plaats om communautaire discussies op te lossen. Met de regeringsonderhandelingen loopt het ondertussen flink fout. Albert II is juist aan het doen wat ik enkele blogs geleden nog heb afgekraakt: nl het consulteren van oude krokodillen, die maar één doel voor ogen hebben: het oude België (en Albert's koningshuis) in stand houden. Het uitgelekt plannetje van Dehaene was al klaar en duidelijk: géén staatshervorming vóór 2009 (zoals de Walen dat willen) en daarna alle verkiezingen tegelijk, zodat we dat weinig beetje democratie dat we nu hebben, ook nog zullen kwijtspelen. Bij de "oude Belgen", de zgz "wijze mannen die iets zouden kennen van communautaire problemen, zitten er twee die voor Vlaanderen absoluut te mijden zijn en feitelijk al bewezen hebben alleen maar als stoorzenders te kunnen dienen: - Philippe Moureaux ("Flup Moustache" voor de aficionados), de uitvinder van de institutionele atoombom, waardoor de Walen hun wapenindustrie konden federaliseren. De Flup is tevens burgemeester van Sint Jans Molenbeek, waar de Vlamingen achtergesteld worden aan de allochtonen en de moslims hun eerste Belgische Islamschool gaan oprichten. - Jos Geysels (Groen!), de uitvinder van het cordon sanitaire en - evenals Moureaux - Vlaminghater voor zover het om rechts Vlaanderen gaat. Het is trouwens dank zij zijn idee dat hij ondertussen allerlei lucratieve postjes heeft kunnen bemachtigen, inbegrepen de titel van minister van staat. Il a bien mérité la patrie! Kortom: Vlamingen let op uw zaak. Ancienne belgique is aan een tegenoffensief begonnen. We moeten het zien uit te houden tot 6 september. Pas dan heeft Vlaanderen een kans om een meesterlijke zet te doen. Nog 9 keer slapen...
In Sint Jans Molenbeek komt een exclusieve moslimschool voor jongens en meisjes, maar dan gescheiden van elkaar en voor de meisjes is de hoofddoek verplicht. Verder zal er extra aandacht besteed worden aan de Islam en de geschiedenis van de landen van oorsprong. Daar deze school niet voldoet aan de hier gesteld vereisten, krijgt ze geen subsidie en worden de kosten dus gedragen door de ouders. Het inschrijvingsgeld zal komen op 1800 euro, per kind. Als men bedenkt dat moslims er nogal op los kweken, is deze school niet alleen een apartheidsgeval, maar bovendien nog een luxe instelling. Bij mijn weten zijn het overgrote deel van de moslims in het Brusselse hulpbehoevend ("Allah is groot, maar ziekenkas is groter", zongen de Strangers dertig jaar geleden al). Het wordt dus een school voor "the happy few", tenzij er straks weer geldstromen vanuit het buitenland komen die voor een verdere subsidiëring gaan zorgen. Ondertussen blijkt wel, dat een deel van onze moslims hier helemaal niet geïntegreerd willen worden en gebeurt er zo'n beetje het tegenovergestelde van wat onze multiculturele overheid steeds heeft voorgehouden. Die overheid kan haar taak trouwens niet aan. Dat ziet men ook gebeuren in Antwerpen, waar eerst de hoofddoek verboden wordt en hij nu zou vervangen worden door een "bandana". Ikzelf kende dat woord niet, maar het blijkt een soort sjaaltje te zijn dat ± hetzelfde werkt als de hoofddoek, maar wel de hals vrij laat. Mits een hemd of trui met hoge kraag te dragen, is het effect hetzelfde. Moslims - Belgische multicul: twee-nul! Ook in Turkije, het land dat hoopt bij de Europese Unie te komen en waar - tot hiertoe - kerk en staat gescheiden waren, heeft de hoofddoek een overwinning behaald. Mevrouw Gül, de echtgenote van de gedoodverfde nieuwe president, draagt er een. Hoe dat daar verder gaat evolueren is koffiedik kijken, maar we kunnen alvast maar blij zijn als dat land uit de E.U. geweerd blijft, anders dragen straks alle Europeanen een zware snor en hun vrouwen een hoofddoek. Dat wordt dan het tijdperk van de post-verlichting. Allah bonheur!
Zou Albert II beginnen te beseffen, dat niet alleen België, maar ook zijn eigen job in de verdrukking komt? Men kan er aan twijfelen, want het duo dat hij nu op pad stuurt, zal het ook niet waarmaken. Het probleem voor de koning is, dat hij alles ook maar ziet door zijn eigen adellijke bril en dat hij omringd is door een select groepje edelen en legerofficieren, die blijkbaar ook nog steeds in een andere wereld leven. Dat blijkt trouwens ook uit het nieuwe boek, dat over ons koningshuis is geschreven en waarin schrijver Rudy Bogaerts, oud privé-leraar van prins Laurent, duidelijk stelt dat zowel de prinsen als de koning een verkeerde entourage hebben. Dat Albert II nu o.m. ook belgicist en royalist Decroo voor zijn kar spant is, vanuit zijn standpunt gezien, een logische zaak. Voor Vlaanderen is dat alleen maar een garantie dat het opnieuw bij de bok zal gezet worden, mocht deze (laatste?) missie een kans op slagen hebben. In heel de heisa om de regeringsvorming is het trouwens kenmerkend dat de (in)formateurs in Wallonië achter elk partijtje aanlopen (CDH, FDF,Ecolo), maar dat men in Vlaanderen alles denkt te kunnen klaren zonder de grootste partij van de regio er zelfs nog maar over te consulteren, laat staan mee te laten doen. Hoe men ook tegenover het Vlaams Belang staat, democratisch gesproken is het nonsens dat men het land wil veranderen zonder dat de grootste partij daarbij inspraak krijgt. Vergeten we tenslotte niet, dat het Vlaamse Kartel CD&V/N-VA zoveel meer stemmen heeft kunnen halen omdat ze een deel van het programma van het Vlaams Blok/Belang heeft overgenomen. Het verschil is, dat het nu gebeurd is via de N-VA die tot onderhandelen bereid is (systeem Volksunie, zeg maar) en niet via het VB rechtstreeks, dat er eerlijk voor uitkomt aan dit België een einde te willen maken. Het is niét zo dat het Vlaams Belang niet zou willen praten, het is wel zo dat de partij dit alleen wil doen als er meteen gesteld wordt dat het zal gaan om de laatste Belgische regering. Als deze federale regeringsvorming op niets uitdraait, gaan we trouwens dezelfde richting uit. Nog 11 keer slapen en dan krijgt de Vlaamse volksvertegenwoordiging een eerste kans om de laatste Belgische rechte lijn in te slaan, richting onafhankelijkheid.
Over de politieke situatie is er stof tot lezen genoeg dezer dagen. Het wordt dan ook moeilijk iets te schrijven dat al ergens niet geschreven is. Toch zijn er nog altijd mensen die het licht van de zon blijken te loochenen. De beste mop uit de regeringsvormingssoap komt van "De Belgische Unie - Union Belge" (B.U.B.). Dit minuscule samenraapsel van laatste Belgische mohikanen zegt het beu te zijn dat Vlaamse en Franstalige politici zich bezig houden met problemen die "alleen een kleine minderheid van het land aangaan". Dat wordt dan verteld door een groepje van drie man en een paardenkop dat bij de laatste verkiezingen niet eens de 0,2% haalde! Ik kom nog even terug op mijn uitspraak van eergisteren in mijn blog "Armageddon", waarin ik stelde dat we de "oude garde" van het type Decroo, Eyskens, Claes, Dehaene en Co" er beter buiten houden. Daarmee bedoelde ik niet hun ouderdom, maar hun mentaliteit. Zoals de Angelsaksers zeggen: "Age is in the mind, not in the calender". Het zijn de ideeën van deze generatie politici die niet deugen. Zij gaan gewoon uit van het principe dat België steeds opnieuw moet gered worden en de Vlamingen daarvoor telkens bereid moeten zijn een prijs te betalen. Van deze "oude" mentaliteit moeten we definitief af. Enkele dooddoeners van bovenvermelde belgicisten zijn bv, - Dat een splitsing van België Vlaanderen veel geld zal kosten. Precies alsof dat nu niet het geval is: wij betalen reeds zo goed als de hele staatsschuld en geven elk jaar meer dan 12 miljard euro uit die niet serieus besteed worden en soms zelfs misbruikt worden om ons te schaden. - Dat we in een chaos terecht gaan komen. Bélgië is de chaos. De periode, waarin we nu zitten, is een perfect voorbeeld van een chaos. Als men, na een informateur (Reynders), een bemiddelaar (Dehaene), een formateur (Leterme), met tussendoor een koning die op vakantie blijft ondanks de precaire situatie, daarna een koninklijke gezant (Reynders opnieuw) en een nieuwe bemiddelaar (Langendries), nog steeds niet weet wat er staat te gebeuren, is dat geen chaos? Er moet een einde komen aan deze kunstmatige staat. Nog 12 keer slapen en we krijgen een kans daarvoor de aanzet te geven.
Mijn vrouw en ik zijn gisteren een dagje naar Luxemburg geweest. Zij is in Luxemburg-stad geboren. Haar moeder kwam uit Mühlenbach-Eich, een voorstad van Luxemburg. We gaan daar af en toe de familie bezoeken én inkopen doen. Kachkés, quetsch en verse ricotta behoren daarbij steevast tot de aangekochte delicatessen. De Groothertogdommers bevinden zich zo'n beetje in dezelfde positie als de Vlamingen: ook zij moeten zich weren tegen de steeds verder oprukkende taal van de Franse taalimperialisten. Officieel is Letzebürger nog altijd een officiële taal, in werkelijkheid is het daar echter bijna al Frans wat je hoort. Vooral voor de oudere Luxemburgers, die nog steeds hun Moeselfrankisch koesteren, is dit een ergerlijke zaak. Loodgieters, elektriciens e.d. die zij aan huis krijgen en meestal van zuiderse origine zijn, spreken alleen nog Frans en dikwijls verstaan ze elkaar niet meer. Enfin, het gekende verhaal als ge francofonen laat begaan. Een duidelijke les voor ons, Vlamingen, om ons niet verder te laten doen. Dat kunnen we, als we het been stijf houden tot 6 september. Nog 13 keer slapen en dan komt de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde op de agenda van de Kamer. Dan moeten de neuzen geteld worden. Als het Vlaamse front dan nog bestaat, is de splitsing een voldongen feit, zónder er iets voor te betalen. Dat Leterme het niet zou halen wisten we al weken. Ik schreef het al in mijn blog t.g.v. het knutselwerk van Dehaene. Met oranjeblauw kan er hoogstens een regering komen zonder staatshervorming en dat zal niet meer vóór 6 september zijn. Aan de Vlaamse regeringsonderhandelaars om nu op de rem te gaan staan, minstens tot die datum. Wie leeft, zal zien wat er daarna nog staat te gebeuren!
Ik heb het nooit begrepen op die nachtelijke vergaderingen om het even wat. Serieuze zaken, vind ik, kunnen vóór middernacht even goed geregeld worden. Als dat niét kan, is er nog altijd de volgende dag en de dagen daarna. De oranjeblauwe club, die reeds zo'n vier weken vergadert, had er dan ook rustig een dagje meer over kunnen doen. Na een hele nacht palaveren is er trouwens weer niets uit de bus gekomen en dat zal vanmiddag niet anders zijn, als er nóg eens vergaderd wordt. Leterme I zal niet voor morgen zijn. De vraag is alleen nog wat er zal gebeuren the day after. Na zo'n gezichtsverlies kan de man van 800.000 bezwaarlijk nog een ander soort regering vormen of in een andere regering stappen die niét belooft iets te zullen doen richting staatshervorming. Blijft dan alleen over, de kans van een nieuwe paarsgroene regering met een minderheid in Vlaanderen. Het orakel van Brakel hing er vanmorgen al over aan de telefoon op radio 1. Als Vlaams Paars daar in stapt, tekent het wel zijn doodvonnis voor de regionale verkiezingen van 2009. Wat Decroo, Eyskens, Martens, Claes, Dehaene en al die andere oude krokodillen betreft, mensen: laat die er buiten. Die oude garde is niet meer om te bouwen. Zij zit vastgeroest in het Belgique à papa en is niet in staat onafhankelijk Vlaams te denken. Nu er van een nieuwe regering meer dan waarschijnlijk niets in huis komt, lijkt het zo precies alsof de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde het enige struikelblok is. De conditio sine qua non. Wat een larie! B-H/V hoort niet bij het communautair pakket, is een reeds gestemde wet die moet worden uitgevoerd zonder dat daarvoor welke toegevingen ook zullen moeten gedaan worden. Om die splitsting door te voeren hoeft er zelfs geen regering te zijn. Als Brussel-Halle/Vilvoorde niet kan gesplitst worden, dan rest er Vlaanderen maar één alternatief: België zelf splitsen. Op 6 september krijgen we daarvoor een eerste mogelijke aanzet.
De voorzitters van alle francofone partijen zijn dus bijeengekomen op het kantoor van zonnekoning Reynders. Het selecte gezelschap was nog versterkt met enkele bijkomende zwaargewichten, waaronder Vlamingenhaters Onkelinx en Maingain. Na het onderhoud werd er geen officieel communiqué uitgegeven en werd zelfs gesuggereerd, dat er over het communautaire geen standpunten waren ingenomen. We zullen het maar geloven! Het resultaat van het gesprek is wel, dat er op communautaire vlak geen enkele toegeving zal gedaan worden die de tweederde meerderheid nodig heeft. Dat heeft als gevolg dat Leterme in de laatste rechte lijn zit richting crash en hoogstens een regering zal kunnen vormen om de sociaal-economische problemen aan te pakken. Al de rest zal verwezen zal worden naar 2009, wanneer er weer regionale verkiezingen zullen zijn. In werkelijkheid verwijst men dan de staatshervorming naar Sint Juttemis, want na die verkiezingen van 2009 is het helemaal niet zeker dat de politieke kaarten hetzelfde zullen liggen. Daar komt nog bij dat de francofonen tegen die tijd wel zullen verwijzen naar de volgende federale verkiezingen van 2011 en zo blijft men (de Vlaamse) Frederik foppen. Deze keer hebben de Vlaamse partijen echter wel één dikke stok achter de deur: er kunnen geen wettelijke nieuwe verkiezingen gehouden worden alvorens het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde is gesplitst. Dit laatste kan met een normale meerderheid, dus ook Vlamingen tegen Franstaligen. De eerste kans daartoe is bij de opening van het nieuwe parlementaire jaar, op 6 september 2007, wanneer het wetsontwerp tot splitsing ter sprake zal komen (het was al - met een gewone meerderheid - tot hoogdringende behandeling gestemd). Wat er daarna zal gebeuren, is nog koffiedik kijken, maar voor Vlaanderen kan het alleen maar beter worden. --- Om het nog eens over onze Waalse vrienden te hebben: in een interview in De Standaard zegt de oude PSC krokodil Charles-Ferdinand Nothomb, ex-voorzitter van die partij en ex-minister in diverse regeringen, dat Vlamingen en Walen dezelfde cultuur hebben. Om dat te staven zegt hij, dat Vlamingen zich opwinden over de schandalen in Charleroi, maar dat niet zullen doen om identieke schandalen in het buitenland. De ouwe heer vergeet hierbij, dat het in Charleroi gaat om centen van de Vlamingen zelf.
L'argent des Flamands fait la guerre en Wallonie...
Vandaag komen alle voorzitters van de Franstalige partijen bijeen, waarschijnlijk om een gezamenlijke strategie overeen te komen i.v.m. de aan de gang zijnde gesprekken voor de regeringsvorming en een mogelijke staatshervorming. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt en de kans is groot dat de francofonen weer één blok zullen vormen. Aan Vlaamse kant was een frontvorming alleen maar een droombeeld. Bij de huidige regeringsbesprekingen hebben het Vlaamse kartel en de Open VLD tot nu toe wel de gelederen gesloten gehouden en is het te hopen dat deze situatie zal aanhouden. Mocht het straks tot een confrontatie komen over de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde, dan kan de oranjeblauwe coalitie, of ze dat nu graag heeft of niet, al vast rekenen op de steun van het Vlaams Belang en, misschien, van de SP.a. Of de Groenen al dan niet nestvervuiler blijven spelen is verwaarloosbaar. Een eerste opiniepeiling na de federale verkiezingen heeft immers uitgewezen, dat Groen! weer klappen krijgt en mogelijks in 2009 de kiesdrempel niet zal halen. Vlaanderen kan daar alleen maar wel bij varen. Een opiniepeiling is natuurlijk wat ze is, toch is het merkwaardig dat in deze die vorig weekeinde verscheen in de zondageditie van het Nieuwsblad, de winnaars van 10 juni vooruit blijven gaan en (ex?) Paars achteruit. Daarbij enkele kanttekeningen: - Het Vlaamse kartel blijft krediet krijgen, al was het maar o.w.v. de absoluut negatieve obstructie vanwege de Franstaligen. Die zien hun heil alleen maar in een tegenovergestelde staatshervorming waarbij de federale staat sterker zou worden. Zeg maar, het project Verhofstadt. Het is niet voor niks dat het gemeenteraadslid uit Gent zo populair blijft ten zuiden van de taalgrens. - Het Vlaams Belang haalt de kiezers terug die in 2004 regionaal voor rechts stemden en op 10 juni federaal niet. - Dat de Open VLD weer klappen krijgt, ondanks het feit dat de partij (tot hier toe althans) toch solidair bleef met het Vlaamse kartel, is uit te leggen door de vlucht van een deel van het conservatieve blauwe kiespubliek. Dat was het niet eens met de linkse politiek van Verhofstadt, maar koos - met de dood in 't hart - toch liberaal omdat ze niet geloofde in het succes van de Lijst Dedecker. Nu die toch is doorgebroken, gaan die mensen voor "Deckerke" kiezen. - De SP.a blijft verliezen omdat ze nog steeds niet bekomen lijkt van de opdonder van 10 juni. - Groen tenslotte graaft zijn eigen graf. Het moet zijn stemmen halen bij het Vlaamse kiespubliek, maar blijft die eigen mensen een mes in de rug steken bij elke communautaire confrontatie. Zo iets kan men niet ongestraft blijven doen. Het is dan ook te hopen dat het groene zootje in 2009 opnieuw uit hun zetels wordt gewipt, ditmaal uit die van het Vlaamse parlement. Enfin, één Vlaams front behoort eindelijk tot de mogelijkheden. Laat ons hopen dat het zo ook zal gaan, dan is nog alles mogelijk.
Over Pim Fortuyn is het laatste woord nog niet gezegd noch geschreven, zeker niet in Nederland. Er zijn al een hele rist boeken over hem verschenen. Het laatste in de reeks is dat van kunstenares Ine Veen en is het lijvigste tot nu toe (meer dan 400 bladzijden). Eigenaardig genoeg wordt het boek niet of nauwelijks vermeld in de politiek correcte media en daarvoor zal wel een reden zijn. Ine Veen schrijft nl, een geheim politierapport over de moord op Fortuyn te hebben, waaruit blijkt dat Pim getroffen werd door vijf kogels ... uit twee verschillende wapens. Daarop verder gaande zegt ze, dat er dus twee schutters waren: de bekende milieufundamentalist Volkert van de Graaf én een Libanese huurmoordenaar met de naam Abu Fatah. Het zouden de kogels van deze laatste zijn die Fortuyn dodelijk troffen. Ine Veen houdt het daar niet bij. Ze beweert, dat de Libanees daarna onder politiebegeleiding in allerijl naar de luchthaven van Schiphol werd gebracht. Dat laatste houdt in, dat er wel degelijk een komplot zou geweest zijn om Fortuyn te vermoorden en dat Paars, toen aan het bewind in Nederland, daarin een rol zou gespeeld hebben. De vraag is natuurlijk, wat er allemaal van waar is. De naam van de zgz huurmoordenaar zal wel niet kloppen. Voor zover ik er wat van ken, betekent "Abu" zoveel als vader(tje) en iedereen weet dat Fatah een politieke groepering bij de de PLO is. Feit is natuurlijk wel, dat het boek van Ine Veen niet verboden wordt en dat er tegen haar tot nu toe geen enkele klacht is neergelegd. Een reden, waarom de media zwijgen, zou ook kunnen zijn omdat deze nooit inzage kregen in het technisch rapport over de moord en Ine Veen blijkbaar wel. De vraag is nu, hoe lang Geert Wilders, de rechtse luis in het vel van politiek correct Nederland, nog gaat wachten om er zelf achteraan te gaan. Als hij geen schrik heeft te stellen, dat men de koran zou verbieden, moet het uitdiepen van de moord op zijn politieke geestelijke vader geen problemen opleveren. Ine Veen vergelijkt de moord alvast met die op John Kennedy, waarover men ook niet uitgepraat geraakt.
P.S. Voor de geïnteresseerden: het boek heet "Moord namens de Kroon? Het ultieme leven van Pim Fortuyn" (Soesterberg, Aspekt 2007.III., 24,9 euro ISBN 978 9059 1155 45).
Yves Leterme is ontgoocheld. De grote overwinnaar van de laatste federale verkiezingen krijgt zijn Belgische mecano niet in elkaar geknutseld. Walen en Vlamingen begrijpen elkaar niet (meer). Dat is geen verrassing, dat is al lang het geval. Als men ten noorden en ten zuiden van de taalgrens met totaal tegengesteld programma's de verkiezingen wint, dan is daar geen overeenkomst uit te brouwen. Dit is niets nieuw, dat was vroeger ook meestal zo. Wat er vroeger ná de verkiezingen gebeurde, was dat Vlaanderen nog maar eens (met de dood in het hart) toegaf. Dat kan nu niet meer. Door een groot deel van het kiesprogramma van het Vlaams Belang over te nemen, heeft het kartel CD&N/N-VA het zichzelf onmogelijk gemaakt daarop nog terug te kunnen komen. Dewinter en Co moeten nu heerlijk in hun baardje lachen en ze hebben nog gelijk ook. Anderzijds is nu ook duidelijk gebleken, dat de reden waarom het francofone gedeelte van dit land mordicus achter België blijft staan, te zoeken is in het feit dat het weet zelf niet in staat te zijn de eigen regio fatsoenlijk te beheren. Zonder Vlaams geld is francofoon België een lege doos. Nu Leterme, na vier weken oh zo voorzichtig tasten, tot het besluit moest komen dat de mayonaise inderdaad niet werkt, is hij maar gaan uithuilen bij Albert II, die hij nu tot een soort part time informateur heeft benoemd. Eigenlijk is dat te raden gaan bij de duivel, want het koningshuis is niet Vlaamsgezind en is zelf één van de reden waarom dit kunstmatig land zo ingewikkeld is geworden dat een kat er haar jongen niet meer in terugvindt. Als er geen nieuwe regering komt, zoals men halvelings kan verwachten, dan is er voor de Vlaamse partijen nog één zaak te doen: als het parlement weer bijeenkomt in september, staat de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde op de agenda. Daarvoor is geen staatshervorming nodig, ook geen tweederde meerderheid. Juist zoals men vóór het reces het Kamerbureau en de quaestoren heeft gestemd, Vlamingen tegen Walen, met een eenvoudige meerderheid, zo kan men dat ook doen met de splitsing van B-H/V. Dat wordt het even wachten op de reactie van de Franstaligen en zullen we waarschijnlijk heel dicht staan bij een splitsing van het hele belgikske. Het wordt helemaal nikske.
P.S. Deze week stond er op een gegeven ogenblik aan de poort van Hertoginnedal een eenzame betoger met een sandwichbord, waarop duidelijk vermeld stond: "De republiek Vlaanderen" en daarnaast "La république walonne". Moedige mens die dat daar kwam verkopen.
We hebben het allemaal al wel eens meegemaakt: onze zgz officiële media durven wel eens een loopje met de waarheid nemen of - wat nog het meest voorkomt - een deel van het verhaal niet vertellen. De doorsnee Vlaming heeft ondertussen al geleerd tussen de lijnen te lezen. Zo weet iedereen, die zijn hoofd aan de binnenkant gebruikt, dat het woord "jongeren" bijna altijd slaat op allochtonen en dat een "Antwerpenaar" of "Gentenaar", die hoogstens met zijn initialen wordt vermeld, wel van dezelfde origine zal zijn. Voor enquêtes en economisch-sociale berichten die uitpakken met percentages over heel België, weet de Vlaming dat die meer dan waarschijnlijk grondig verschillen naargelang het landsgedeelte. Dat werd nog eens duidelijk in de verhalen over het ziekteverzuim bij de Belgische Post. De Waalse postmedewerker, schrijft men, is gemiddeld 29,43 dagen per jaar ziek, "in Vlaanderen ligt dat cijfer iets lager". Men zegt er wel niet bij "hoeveel lager". Wel, in procenten uitgedrukt, ligt het Waalse ziekteverzuim rond de 14%, het Vlaamse rond de 6%. Dat blijkt niet vermeld te mogen worden door de politiek correcte media, ook niet door radio en TV, die nochtans met het geld van alle burgers gefinancierd wordt. Recentelijk stond er nog in de kranten, dat de "Belgen" vorig jaar voor 312 miljoen euro aan verkeersboetes hebben betaald. Ook dat klopt niet: het zijn hoofdzakelijk de Vlamingen die dat betaald hebben. In Wallonië staan amper flitspalen, laat staan dat ze werken en - in dat laatste geval - dat de boetes daar ook daadwerkelijk worden geïnd. Het is niet voor niets dat de Franstaligen het federale België in zijn huidige toestand willen bewaren... Dé clou is echter het geval Majacarga, de Ecuadoriaanse vrouw die, samen met haar dochter van elf, bijna werd uitgewezen omdat ze al vier jaar illegaal hier verblijft en niet eens een aanvraag tot legalisatie had aangevraagd. De vrouw kreeg in het gesloten opvangcentrum het bezoek van de Ecuadoriaanse president Correa en zijn (Waalse) vrouw en protesteerden tegen wat zij "gestapo praktijken" noemden. Nu blijkt dat de heer Correa en zijn Anne Malherbe een riante villa hebben staan in Dilbeek, waar Ana Majacarga ... poetsvrouw was! M.a.w. de heer president van Nicaragua had een poetsvrouw in 't zwart en dreigde die nu kwijt te spelen! Onze politiek correcte media hebben dagen over de zaak Cajamarca geschreven, in de kranten bladzijden vol, maar dat verhaaltje over de kuisvrouw ben ik nergens tegengekomen. Het zal weer welaan mij liggen, zeker?
"Usque tandem?" heeft niets te maken met fietsen. Het is de aanvang van een redevoering die Cicero in het oude Rome wereldberoemd zou maken: Usque tandem Catalina abutere patientia nostra? (hoelang nog, Catalina, zul je ons geduld misbruiken?). Vervang Catalina door Maingain en we zitten op Hertoginnedal. Daar zit de situatie muurvast. Zoals ik stelde lang vóór de verkiezingen van 10 juni ll is het voor de Vlamingen beter dat er geen nieuwe federale regering komt dan dat er een zou komen die weer eens, voor de zoveelste keer, zou gaan geven en toegeven. België blijft alleen nog bestaan op het geduld van de Vlamingen. Dat het zover is kunnen komen, is niet de schuld van Leterme, maar van alle traditionele partijen, de oude CVP en de vroegere Volksunie inbegrepen. Zij hebben de francofonen in het verleden zoveel voordelen gegeven, dat die nu inderdaad geen vragende partij meer zijn, maar integendeel eisen gaan stellen die Vlaanderen nooit kan aanvaarden. Aan de grenzen van Vlaanderen en Brussel wordt niet geraakt. Wat er nu nog moet gebeuren, is gewoon afwachten tot het parlementaire jaar begint, de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde op de agenda plaatsen en goedkeuren met een eenvoudige, Vlaamse meerderheid (zoals dat is gebeurd met de aanstelling van het vast Kamerbureau en de quaestoren. De eis tot de splitsing was zelfs niet eens inbegrepen in de 25 communautaire aanspraken van de Vlaamse onderhandelaars op Hertoginnedal. Eens de splitsing goedgekeurd, zullen we zien wat er zal gebeuren. Het woord is dan aan de Franstaligen. Als die blijven doordrammen, kan fase twee in actie treden: Vlaanderen roept dan zijn onafhankelijkheid uit. Wat trouwens Cicero betreft, die won tenslotte het pleit. Laat Vlaanderen hetzelfde doen!
Rond deze tijd, één jaar geleden, werd Fidel Castro, de dictator van Cuba, 80 jaar. Men wou dat groots gaan vieren, maar daarvan is toen niets in huis gekomen, toen de man even daarvoor erg ziek werd en een zware maag en darmoperatie diende te ondergaan. Men vreesde zelfs voor zijn leven. El lider máximo leeft nog steeds, maar loopt er meestal bij in een soort pyjama en heeft wel de macht afgestaan aan zijn vijf jaar jongere broer Raúl. Met de komst van Raúl had men gehoopt op een opening in de Cubaanse politiek. Die is er niet gekomen. De partij is een lege doos, uit het parlement komt nog steeds geen enkele dissidente noot. Men houdt zijn bek, alhoewel iedereen weet dat het niet goed gaat. Tot zelfs in de hoogste kringen heeft men in elke familie wel iemand die het land ontvlucht is of in de gevangenis zit omwille van een afwijkend idee. Het Castrisme heeft iedereen in de armoede gestort. De auto's die er rond rijden zijn nog van vóór de Castro opstand. De productie van tabak en suiker staan nog steeds op hetzelfde peil als 100 jaar geleden. Zelfs wie een universitair diploma behaald heeft, geraakt niet uit de miserie. Ongelooflijk, dat zo iets nog gebeurt in de 21ste eeuw, veertien jaar na de ineenstorting van de Sovjet Unie. Ook de Cubanen weten dat de Oost-Europese landen, vrij van het communistische juk sinds 1989, zich stilaan aan het opwerken zijn. Ze weten dat zelfs Chinezen en Vietnamezen de vrij markt een kans geven en er beter van worden. Ze weten dat in verscheidene vroegere landen van het Oostblok de oude communistische partijen zich hebben omgevormd tot meer gematigde linkse groeperingen en er in enkele landen zelfs terug mee in de regering zitten. Maar Cuba blijft vasthouden aan een systeem, dat in de twintigste eeuw verantwoordelijk is geweest voor zo'n 100 miljoen doden en dat toen een derde van de wereld geterroriseerd heeft. Dat het daarin lukt, heeft te maken met twee zaken: - het feit dat het, na het afhaken van de Sovjet Unie, zijn brandstof bijna gratis krijgt van Hugo Chavéz, die andere gek die nog veel miserie zal brengen in Zuid-Amerika; - de buitenlandse valuta die westerse, hoofdzakelijk Europese toeristen het land binnenbrengen. We kunnen dan ook rustig stellen dat het onmenselijke regime op Cuba, dat daar al meer dan 50 jaar stand houdt (een unicum in de westerse wereld), mede in leven wordt gehouden door onze eigen "democraten", die er naartoe gaan om goedkoop op vakantie te kunnen gaan. Een triestige zaak. Cuba libre is nog niet voor morgen.
Uit een studie van de universiteiten UGent en ULB blijkt, dat de gezondheidstoestand van onze zuiderburen er niet beter op wordt. Walen leven gemiddeld al minder lang dan Vlamingen en ook die kloof schijnt te vergroten, alle Belgisch vendelzwaaien ten spijt. In het bijzonder is er een vergelijking gemaakt tussen Charleroi en gent, twee steden met ± hetzelfde aantal inwoners. In de jaren tachtig was dat al eens gebeurd en nu dus herhaald. Het resultaat is dat bv de gevallen van acute hartaanvallen in het Gentse met de helft zijn gedaald en in de fraudestad bij uitstek slechts zeer lichtjes, zodat men in Charleroi eens zoveel kans loopt op zo'n hartaanval als in Gent. Redenen voor de verslechtering van de gezondheidstoestand in Wallonië zijn officieel, dat men er minder gezond eet (meer vet, meer boter) en meer rookt en drinkt, maar de officieuze oorzaak is dat het grotendeels komt door de grote werkloosheid. Mensen die werkloos zijn hebben meer tijd om zich te vervelen en gaan dan inderdaad meer roken, eten en drinken. Een oplossing zou dan kunnen zijn ervoor te zorgen dat onze Waaltjes eens wat meer zouden gaan werken. Het gaat trouwens niet alleen om Charleroi, maar om heel Henegouwen en Luik. Het is te gek om los te lopen dat bv in Bergen, de thuisstad van burgemeester Di Rupo, er een werkloosheidspercentage is van liefst 28%. Eén van de Vlaamse eisen bij de aan de gang zijnde besprekingen voor een oranjeblauwe federale regering, is de splitsing van de werkgelegenheidsector, zodat elk gewest zijn eigen noden op zijn eigen manier kan aanpakken. Nationale CAO's zorgen er alleen maar voor dat de Walen steeds meer terrein verliezen. Ze krijgen dan immers eenzelfde loon als de Vlamingen, maar hebben dooreengenomen een lager rendement waardoor ze zichzelf uit de markt prijzen. Zolang de francofone gesprekspartners op Hertoginnedal ook deze tegen de oplossing voor deze problematiek "non" blijven zeggen, zorgen ze er in feite mee voor dat de levensverwachting van heel wat Walen er niet op zal verbeteren.
Buiten de linkse filosoof Drèze, is Madame "non" van het CDH bij de onderhandelingen op Hertoginnedal ook steeds vergezeld van volksvertegenwoordiger en advocaat Melchior Wathelet Jr, zoon van een vader met dezelfde naam: Melchior Wathelet Sr, die in een regering Martens in het nieuws kwam als minister van Justitie, omdat hij Dutroux vervroegd had vrijgelaten en dus onrechtstreeks mede verantwoordelijk werd geacht voor de moorden die ons land zouden schokken. Watelet Sr werd stilletjes afgevoerd en weggepromoveerd tot rechter bij het Europees Hof van Justitie. In centen gesproken, was dit een bevordering. Ons kent ons, weet je wel. Het CDH, dat toen nog PSC heette, had trouwens al eens een andere minister die had moeten opstappen, maar het niet deed, nl de adellijke Nothomb na het Heizeldrama van 1985. De nummer één in het PSC blunderboek is echter Philippe Maystadt, minister van Financiën in de laatste regering Martens. Die slaagde erin de staatskas 571 miljoen euro te doen verliezen door met geld van die kas te speculeren op sterke en zwakke munten. De man had toen nog niet door, dat ge ook geld kunt toveren met het verkopen en terugleasen van overheidsgebouwen en het kapen van pensioenfondsen, zoals ti-ta-tovenaar Vande Lanotte dat zo briljant uitvond onder Verhofstadt I en de moeder van Billie dat voorzette onder Verhofstadt II. Ondanks het feit dat Maystadt, zonder enig medeweten van het parlement, zomaar het geld van de Staat verkwanselde, heeft hem zelf dat nooit een cent gekost. Ook hij werd "gedepanneerd" met als troostprijs de post van voorzitter van de Europese Investeringsbank. Misschien kan een volgende minister van Financiën (waarom weer niet van het CDH?) het eens proberen via Euromillions?
