In Nederland wordt het elektronisch stemmen (voorlopig althans) afgeschaft. Bij de volgende verkiezingen aldaar (in 2009, voor Europa), wordt er bij onze noorderburen weer uitsluitend gestemd met papier en (rood) potlood. De reden daarvoor is, dat de machines, die gebruikt worden voor het elektronische stemmen, niet zodanig te beveiligen zijn dat ze betrouwbaar zouden zijn. Bij ons is dat niet anders. Ook bij ons is er heel wat verzet tegen het elektronisch stemmen. Eigenaardig genoeg is dat verzet er bijna uitsluitend in het Franstalige landsgedeelte. Wij, Vlamingen, zijn toch zo braaf, mijnheer. Toch is er hoop dat ook hier een einde wordt gemaakt aan het elektronische stemmen. De reden daarvoor is niet de mogelijke onbetrouwbaarheid, maar het feit dat de huidige machines bij ons zo goed als versleten zijn. Bij de laatste verkiezingen waren er al heel wat problemen en dat zal alleen maar toenemen als men weet dat er op vrij korte termijn regelmatig zal moeten gekozen worden. De kostprijs om de huidige machines te vervangen wordt trouwens geschat op zo'n 25 miljoen euro, een hoop geld, zeker als men dan weet dat het misschien nog geen betrouwbaar materiaal is en dat nieuwe en moderne machines misschien nóg beter gemanipuleerd kunnen worden. Gemanipuleerd? Jawel, mijnheer. Voor IT-bollebozen is het de dag van vandaag een koud kunstje om een computer zo te programmeren dat men er alle kanten mee uit kan. Er wordt trouwens beweerd - en niet alleen bij het Vlaams Belang - dat bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen er zou gesjoemeld zijn. In een wereld waarin men een heel boek in enkele minuten de wereld rond kan flitsen, duurde het toen acht uur om de Antwerpse uitslagen van de koekenstad naar Brussel over te zenden, een eeuwigheid in IT-termen. En, oh toevallig, waren die uitslagen onverwacht een grote verrassing. Met het elektronisch systeem, dat we nu kennen, is achteraf controleren zo goed als uitgesloten. Om dat toch te kunnen, zou iedereen na zijn stembeurt daarvan een bevestiging moeten krijgen, iets wat met huidige systeem niet kan. Het zou dus aan te raden zijn het Nederlandse voorbeeld te volgen. Met de intimidaties en insinuaties die men tegenwoordig dagelijks te horen en te lezen krijgt, is het absoluut geen luxe om er zeker van te zijn dat de volgende verkiezingsuitslagen zullen kloppen. Nadat men eerst Brussel-Halle/Vilvoorde zal gesplitst hebben, natuurlijk...
Tony van Parijs, CD&V-kamerlid, ex-minister van Justitie en specialist ter zake, kreeg de job aangeboden als kandidaat rechter, dit als een fin-de-carrière, zeg maar. Hij heeft dit aanbod, "na rijp beraad en omdat hij de politiek niet kan laten", afgewezen. Men zou haast stil worden om zowel wijsheid vanwege de éminence grise uit Gent, ware het niet, dat het echte verhaal helemaal anders is. Een rechter krijgt nl een brutoloon van 60.000 euro. Van Parijs incasseert nu al jaarlijks 78.000 euro, alleen maar via zijn bestuursmandaten bij Dexia en de Gemeenschappelijke Holding. En daar houdt het niet bij op. Verder heeft hij nog zijn weddes als parlementslid, advocaat, als bestuurder bij de Gentse universiteit en in het Gentse havenbedrijf. "Wie denkt, dat ik voor het materiële gekozen heb, vergist zich", aldus Van Parijs. De zelf benoemde proletariër kan misschien eens bij Euromillions proberen? Van Parijs is echter verre van de primus inter pares in Gent. Zo is er Geert Versnick (Open VLD), die in Gent OCMW-voorzitter is, schepen, voorzitter van de algemene vergadering van het OCMW-ziekenhuis Jan Palfijn, volksvertegenwoordiger, met bestuursfuncties bij TMVW, Open VLD, Interparlementaire Unie, Elektrabel, Flanders Expo, Havenbedrijf Gent, A6 SOB, Fasiver c.v., Wexon en de West-Europese Unie. Oef! Gent schijnt dan ook het walhalla te zijn voor politiekers van de traditionele partijen. Denk maar aan de postjes in de familie Van den Bossche en de mandaten van burgemeester Garganel, pardon Termont, met als kers op de taart de kwistig uitgedeelde jobkes door Fientje Moermansk. Die laatste is echter nog niet aan de nieuwe patatten, want "Deckerke" heeft zijn tanden gezet in wat men reeds "Moermangate" is gaan noemen en dat voorspelt weinig goeds. Maar ja, er zullen altijd van die mensen zijn die de zon niet in het water van hun evenmensen kunnen zien schijnen, zeker? Leve de democratie!
Vroeger zei men, dat België enerzijds geschraagd werd door het geduld van de Vlamingen en anderzijds door een serie belangengroepen, zoals het leger, de Kerk, de vakbonden, het groot kapitaal en de vakbonden. Dat is niet meer zo en daarmee is het nu eindelijk zover kunnen komen, dat het voortbestaan van dit kunstmatig land steeds meer in twijfel wordt getrokken. Het leger is verworden tot een eenheid van logistieke steun en een radertje in de internationale betrekkingen, zoals NAVO en UNO. Op zich stelt het niet veel meer voor, tenzij voor de tewerkstelling, wat o.m. door Rumsfeld werd bevestigd (een van de redenen waarom men in de regeringen Verhofstadt zo gebeten was op die man). De Kerk is na het laatste concilie zodanig verdampt, dat het de grote massa niet meer aanspreekt. Zelfs al blijven kardinaal Daneels en zijn club nog achter het ene België staan, niemand geeft daar nog wat om. Door de steeds verder uitdeinende globalisering en de komst van de euro, heeft ook het grootkapitaal geen belangstelling meer dan België. Zelfs Albert Frère, Waal en rijkste Belg, steekt geen cent meer in dit land. De frank is verdwenen en de Nationale Bank is er alleen nog om (dure) statistiekjes op te stellen. Zelfs het koningshuis stelt niets meer voor. Het is niet voor niets, dat Albert II op rust moet. De man is niet meer jong, heeft nooit blijk gegeven van veel talent en is als de dood dat zijn oudste koter hem zal moeten opvolgen. Stel u voor dat Philippe de taaie het nu zou moeten doen! De mensen die nog "Vive le Roi" roepen, doen dat nog uitsluitend in het Frans en ook steeds in mindere getale. Blijft over: de vakbonden. Die hebben zich voorgenomen België te gaan redden en stellen zich op als laatste carré in de verdediging van dit onland. Als reden wordt de solidariteit opgegeven, terwijl geen enkele van de nu onderhandelende partijen ooit gezegd heeft dat men die zou afschaffen. Als doekje voor het bloeden, worden een schare BV's opgevoerd. Ook dat is raar. Normaal gedragen artiesten zich kritisch tegenover het bewind. Niet zo in België, blijkbaar. De adellijke titels wenken. Een Hugo Claus, om er maar een te noemen, positioneert zich al vijftig jaar als Belg omdat hij op die manier hoopt ooit eens de Nobelprijs binnen te halen. Axel Red zingt (nou, ja, als ge dat zingen wilt noemen) uitsluitend in het Frans en gaat voor die cultuur plat op haar buik. Ze hebben ook de Belgische estafetteploeg, die brons haalde op het wereldkampioenschap 100 meter sprint, kunnen klissen voor de Belgische promotie. Wat weten die meisjes van politiek? Misschien dienen ze als pasmunt voor de Belgische nationale voetbalploeg, nog zo'n monument dat samen met het unitaire België, de frank en het koningshuis ten onder is gegaan. Tenslotte mogen we niet vergeten, dat de vakbonden geen democratische verenigingen zijn. Hun leiders worden niet verkozen door de leden, maar door het eigen kader. Ze blijven aan de macht tot ze verplicht worden met pensioen te gaan en houden dan nog meestal van achter de schermen de touwtjes in handen. Pure maf(f)ia*. Vroeger zei ik altijd dat het verschil tussen vakbonden en maf(f)ia* was, dat ze bij de vakbonden elkaar niet doodschoten. Sinds de moord op Cools is zelfs dat niet meer zeker... --- * Ik schrijf maf(f)ia op deze manier, omdat het normaal in alle talen maar met één "f" geschreven wordt. Alleen in het Nederlands schrijft men het met tweemaal "f". Als we die redenering volgen, dan moeten we straks ook spag(h)etti zonder "h" schrijven. Van taalarmoede gesproken!
In bepaalde streken van Vlaanderen is er nu al een tekort aan huisartsen. Het probleem is zo acuut, dat er zelfs al dokters zijn die geen nieuwe klanten meer (kunnen) aannemen. Dit is een absurde situatie, als men bedenkt dat men aan de Vlaamse universiteiten nog steeds werkt met een numerus clausus en een ingangsexamen. Dit jaar slaagde slechts één student op drie in dat examen. Niet slagen betekent niet dat men niet bekwaam is, maar misschien pech heeft gehad: het merendeel van de vragen zijn multiple choice vragen, wat bij nogal wat kandidaten leidt tot verwarring. Anderzijds zijn er bollebozen die aan zo'n examen meedoen voor de kick en daarna niet eens medicijnen gaan studeren. Ikzelf ken er zo een paar. Dat alles maakt, dat ook het geslaagde derde niet eens voor dokter gaat verder studeren en wie dat wel doet daarom nog geen huisarts wordt. Dat alles terwijl men nu reeds een tekort aan huisartsen krijgt, men zeer goed weet dat er reeds in 2010 een paar honderd te weinig zullen zijn en in 2020 een veelvoud ervan. Dit is puur masochisme, zeker als men weet, dat aan Franstalige kant er geen ingangsexamen wordt gevraagd (het is altijd hetzelfde liedje). Daar zal men dus in de toekomst meer dokters hebben. Als dat er daar teveel worden, gaat een deel ervan zich vestigen in Brussel en de Rand en wordt die regio nog meer verfranst. En Vlaanderen staat er bij en kijkt ernaar... --- Een ander ergerlijk voorbeeld van hoe Vlaanderen in zijn eigen vlees snijdt, is de kwestie van de flitspalen. In Vlaanderen staan er nu zo'n 500 t.o.v. amper 14 in Wallonië. Van deze laatsten is zelfs helemaal niet zeker of ze werken en - indien ja - of de processen verbaal ervan worden geïnd. Vlaanderen blijft ondertussen niet alleen flitspalen bij zetten, maar vervangt de oude (nou, ja, enkele jaren "oud") analoge palen door digitale (van het type Traffic Observer LMS 06), die zo'n 70.000 euro het stuk kosten. Flitspalen is big business geworden. Wallonië trekt nu 250.000 euro uit om meer flitspalen te plaatsen. Als ze de laatste nieuwe types kopen, kunnen ze er daar drie (3!) van plaatsen. Dan heeft de regio er zowaar 17. Erg druk maakt men er zich daar niet over. Ze krijgen toch bijna de helft van de in Vlaanderen geïnde boetes zonder daarvoor iets terug te moeten doen. --- En dan is er de klucht van de regeringsvorming. Onze Vlaamse correcte media, met de VRT en De Standaard op kop, sloven zich dagelijks uit om hun kijkers/lezers erop te wijzen hoe erg de Franstaligen in Brussel en in de Rand er aan toe zullen zijn als Vlaanderen onafhankelijk wordt en dat het tijd is dat we daar een geste tegenover stellen. Als reden wordt steevast aangegeven, dat Franstalig België geen vragende partij is. Men wil alleen het status quo behouden. En, wat is dat status quo? Wal dat is dat Wallonië van Vlaanderen elk jaar 12 miljard euro blijft krijgen. Nee, ze zijn geen vragende partij!
Sinds zijn historische verkiezingsoverwinning (het was de eerste keer sinds de algemene stemwet werd ingevoerd, dat de SP in Wallonië niet meer de grootste partij was), is Didier Reynders helemaal zot van glorie geworden. Nadat hij als informateur reeds God en klein pierke bij hem had uitgenodigd, zit hij nu zijn kans af te wachten om na het waarschijnlijk debacle van Van Rompuy, zelf een poging te doen. Om premier te kunnen worden zegt hij een "symbool" van de Vlamingen te willen zien. Daarmee bedoelt hij dat de Vlamingen een van hun traditionele eisen moeten laten vallen, bv in de betwisting rond Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat laatste dan om zijn racistische FDF-bondgenoot Maingain te kunnen sussen. Persoonlijk heb ik er geen probleem mee om Reynders eerste piet te laten spelen, maar in dat geval zal hij het zijn, en niet wij, die e.e.a. zal moeten toegeven. Daarbij komt nog dat er nooit een staatshervorming zal komen, ook niet met Reynders als premier, als men de PS er niet bij betrekt. De enige manier waarop het zonnekoninkje uit Luik (lach niet: ze hebben daar een "route du soleil"!) zo iets kan klaar spelen is dan ook een akkoord maken met die vermaledijde socio's. Reynders is het prototype van een Streber, erger nog dan Verhofstadt. Hij was de slechtste minister van Financiën die wij in decennia gekend hebben (dit werd bevestigd door de Oeso). Dat zo iets niet meer opviel, kwam door de goede algemene economische conjunctuur én het feit dat de man goed kan delegeren. In die acht jaar heeft hij liefst zeven kabinetschefs gehad die hij allemaal lucratieve postjes heeft gezorgd buiten het departement. Door het feit dat hij zo hoog oploopt met zichzelf, zal hij bereid zijn veel water in zijn communautaire wijn te doen. Voeg daarbij een even grote begeerte bij de PS om er bij te zijn (kwestie van de postjes) en Vlaanderen krijgt de kans toegevingen te bekomen die anders niet mogelijk zouden zijn. Het enige wat het moet doen is niet toegeven, niéts toegeven en ondertussen de agenda van de Kamer én het Vlaams parlement verder afwerken, mét daarop de splitsing van B-H/V. Eens zien, wie eerst zal buigen.
Het ziet er naar uit, dat verkenner Van Rompuy het mag schudden. Hij kreeg vanmorgen zelfs de vier voorzitters van oranje-blauw niet meer samen aan tafel en zou, als alles een beetje normaal verloopt, vanmiddag zijn opdracht terug geven aan Albert II. Tot daar geen verrassingen. Voor wat er daarna kan gebeuren, zijn er drie scenario's: 1. Er wordt toch gesproken met de PS, zodat er een regering met een tweederde meerderheid zou kunnen worden gevormd. Om de liberalen zover te krijgen, zal men "zonnekoning" Didier dan wel eerste minister moeten maken. Voor het kartel CD&N/N-VA zal het wel even slikken worden, maar het zal de enige formule zijn om tot een soort voor Vlaanderen betaalbare staatshervorming te komen. 2. Er komt een nieuwe uitgave van paars-groen, een Verhofstadt III regering, met echter geen meerderheid in Vlaanderen. In principe kan dat, maar dan tekent de al dan niet Open VLD daarmee haar doodvonnis tegen de verkiezingen van 2009. De vraag is ook, of de SP.a, waar men momenteel een intern robbertje uitvecht, daaraan zal meedoen. 3. Er komt helemaal geen nieuwe regering meer, maar dan moet eerst het probleem Brussel-Halle/Vilvoorde worden opgelost, anders zijn de te houden nieuwe verkiezingen onwettig. Wat dit laatste punt betreft, moet er deze week dan eens echt werk gemaakt worden van de bespreking ervan in de kamercommissie. Commissievoorzitter Pieter De (C)rem heeft alvast gisteren in de "zeve(re)nde dag" op één toegezegd, geen verdere vertragingen meer te zullen dulden. Uitgerekend vandaag begint ook het Vlaamse parlement haar nieuw parlementair jaar en kan ook daar volle gas gegeven worden. Zo staan de francofonen voor een immense uitdaging: of akkoord gaan met de door Vlaanderen gevraagde staatshervorming (op welke manier ook), of riskeren het betwiste kiesarrondissement gesplitst te zien zonder enige toegeving. Dit laatste zou trouwens niet meer dan normaal zijn en we rekenen erop dat, althans op dat punt, Bart De Wever woord zal houden. Wie leeft, zal zien!
"De jonge generatie Vlamingen voelt zich in het hoofd al onafhankelijk. Al dat Belgische gedoe interesseert hen niet meer. En de Franstaligen beseffen dat nog altijd niet. Vergeet ook niet de lamentabele staat waarin Wallonië zich bevindt. Ik kan de reactie van de Vlaamse opinie begrijpen. Constant krijgt die te horen dat ze Wallonië moet onderhouden. Wallonië, dat er maar niet in slaagt zich uit het economische moeras te trekken". Bovenstaande tekst komt van niemand minder dan Antoinette Spaak, dochter van haar beroemde vader, Paul Henri, kopstuk van het FDF en reeds in de gezegende leeftijd van ergens achter in de tachtig. Als zo iemand zo iets vertelt, dan zegt dat ook hoeveel dwazen er dwalen, ook in Vlaanderen, die nog altijd denken in unitair Belgische redeneringen. De huidige politieke crisis heeft, eindelijk, de ogen geopend van vele gematigde Vlamingen die vroeger het Vlaams zijn verwarde met extremisme. De rechterzijde, met Vlaams Belang, Lijst Dedecker én N-VA, wordt steeds sterker. De CD&V, die zich in haar verkiezingscampagne Vlaams opstelde, heeft er alleen maar vruchten van geplukt. De VLD heeft ondertussen het roer omgegooid, naar buitenuit althans. De linkse Vlaamse partijen, die Vlaanderen "links" lieten liggen, zijn uitgeteld. Zelfs professor Vande Lanotte is nu bereid, desnoods vanuit de oppositie, een staatshervorming te steunen. Als enige Belgische factor in Vlaanderen is er nog Groen! Die partij gaat een nieuwe voorzitter kiezen. Daarvoor zijn er al zes kandidaten. Als er daar nog enkele bijkomen, hebben ze straks meer kandidaten dan leden! Alle gekheid op een stokje, die nieuwe Groen!-voorzitter staat voor een belangrijke keuze: ofwel wordt de partij ook Vlaams, zoals alle andere, ofwel mag hij verwachten dat ze in 2009 de kiesdrempel niet zal halen. Zoals ze nu al enkele jaren bezig zijn, is Groen! een partij die zijn eigen mensen discrimineert. Zo iets is te gek om los te lopen en dat zal gegarandeerd worden afgestraft. Na 177 jaar is Vlaanderen eindelijk weer Vlaamser aan het worden. Het heeft nog altijd een ruime voorraad Lamme Goedzakken en perverse Leliaards, maar die slagen er niet meer in de man in de straat wat wijs te maken. België ligt op apegapen en daarvan moet nu geprofiteerd worden om resoluut in de aanval te gaan. Dinsdag komt daarvoor een nieuwe gelegenheid, wanneer in het parlement de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde weer aan de orde van de dag zal komen. Deze zaak moét doorgaan, onverwijld!
De voorzitter van het VOKA, de samensmelting van het vroegere Vlaams Economisch Verbond en de Vlaamse Kamers van Koophandel, de heer Muyters, heeft gisteren duidelijk de Vlaamse kaart getrokken. In tegenstelling tot een niet afhoudende pleiade van belgicisten die maar blijven jammeren dat er nog steeds geen nieuwe regering is, stelde Muyters, dat die regering voor zijn part nog wel even mocht wegblijven, als er geen staatshervorming in het vooruitzicht werd gesteld. Hij gaf daarbij een beeldende, maar glasheldere vergelijking over het verdeelde België: als een familie twee kinderen ziek heeft, waarvan één met een virale ontsteking en één met een bacteriologische, dan kan men die niet beide genezen met hetzelfde geneesmiddel. Dat geldt ook voor Vlaanderen en Wallonië. De steun van VOKA komt er niets te vroeg. Eerst was er de voorzitter van het Verbond der Belgische Ondernemingen, die zijn beklag kwam doen omdat er nog steeds geen nieuwe regering was. Dan was het de beurt aan Guy Quaden, de dikbetaalde voorzitter van de niets meer voorstellende Nationale Bank en daarna kwam er ook nog de voorzitter van het Hof van Cassatie janken. Deze laatste zou moeten zwijgen dat hij zweet. Ten eerste is altijd gesteld dat Gerecht en politiek gescheiden moeten zijn in dit land. Ook zonder nieuwe regering moet Justitie dus kunnen werken. Ten tweede is er waarschijnlijk geen trager Gerecht dan het Belgische. Zaken die vijf tot tien jaar aanslepen zijn geen uitzondering en verjaringen scheer en inslag. Men heeft er bv zes jaar over gedaan om al om te weten te komen of men de terroriste Erdal hier in België voor het Gerecht mag brengen... Tenslotte worden we via de oh zo correcte media dagelijks getrakteerd op artikels over die arme francofonen uit de Brusselse Rand die zo'n schrik gekregen hebben van de Vlamingen. Dat is helemaal geen reden toe. Ze kunnen thuis en onder elkaar zoveel Frans praten als ze willen. Voor wat het openbare leven betreft dienen ze zich aan te passen aan de regio waarin ze komen wonen zijn. Ze zouden beter een voorbeeld nemen aan wat zopas in la douce France, hun alleroverheersende voorbeeld, is gebeurd. Daar heeft het Franse parlement een nieuwe immigratiewet goedgekeurd, waarin gesteld wordt dat immigranten voortaan alleen zullen worden toegelaten als ze de (Franse) taal machtig zijn én iets afweten van de Franse cultuur, zeden en gewoonten. "Als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel", is het gezegde. Hopelijk geldt dat ook voor de immigratiewetten.
Toen de SP.a na de klopping van 10 juni besloot, na 19 jaar mee regeren, in de oppositie te gaan, stond ze voor het probleem dat er ander werk diende gezocht te worden voor zo'n 300 kabinetsmedewerkers, om van de politici zelf niet te spreken. Degenen die niet terug konden naar de VRT, Humo, De Morgen en aanverwanten zaten immers zonder inkomsten. Hetzelfde doet zich nu ook voor bij de PS, maar dan voor een meervoud van jobs. De enige die zich tot nu toe heeft kunnen redden is Rudy Demotte, maar dat was louter het gevolg van het feit dat Di Rupo een politieke dubbelfunctie had. Voor de anderen dreigt het zwarte gat. Misschien herinnert zich men nog de vaudeville, die zich enkele jaren geleden in Wallonië heeft afgespeeld, toen er - na een regionale verkiezing - eigenlijk een partij teveel in de Waalse deelregering kwam te zitten, dit als gevolg van pre-electorale afspraken. Men heeft dat toen opgelost door een aantal ministerfuncties te ontdubbelen. Zo had men daar op een gegeven ogenblik zelfs drie ministers van onderwijs! Mocht de PS in de oppositie blijven, dan dient zich weer zo'n scenario aan, maar dan wel in het veelvoud en dat ondanks het feit dat de francofonen nog een regering meer hebben dan de Vlamingen (nl die van de Franse gemeenschap). Daarom en daarom alleen is de sjoemelpartij van Di Pippo bereid om veel water in haar wijn te doen om toch maar mee te kunnen blijven spelen in de nationale regering. Na de nutteloze verkenning van Van Rompuy zal Leterme waarschijnlijk nog een wanhoopspoging doen, maar ook dat zal niet lukken. Francofoon België wil hem niet, dit in tegenstelling tot vroeger Martens, Dehaene en Verhofstadt. Die drie vielen wel in de Waalse gratie omdat ze in de eerste plaats toegegeven hadden aan de francofone verzuchtingen. Leterme zal, na Tindemans, moeten ervaren dat een enorm aantal voorkeursstemmen geen garantie is op federaal gebied. Om mee te kunnen doen in een volgende regering, zal de PS dan ook toestemmen in een volgende staatshervorming, waardoor op enkele eisen van het kartel CD&V/N-VA zal worden ingegaan. Op die manier redt ook de N-VA haar gezicht, met haar "stap voor stap" politiek, type Volksunie. De MR zal zijn eis tegen een (halve) tripatite inslikken, omdat men Reynders zal voordragen als de nieuwe premier. De Open VLD zal dan wel volgen, al was het maar om De Gucht zijn nieuwe hobby verder te laten beoefenen en Dewael waarschijnlijk vice-premier zal mogen zijn. De postjes, weet je wel. We krijgen dan een met rood doorspekte oranjeblauwe ploeg, een "orange bleu rouge", oftewel bloedappelsien. Hoe dat voor Vlaanderen gaat uitdraaien, is helemaal niet te voorspellen. Gelukkig zitten we, in dat geval, met een serieuze Vlaamse oppositie met Vlaams Belang, LDD én een hopelijk vernieuwde SP.a. Dat belooft vuurwerk.
De zaak Aernoudt heeft enkele minder prettige gevolgen voor de Vlaamse regering in het algemeen en Fientje Moerman in het bijzonder. Deze laatste zou, volgens Aernoudt, maar ook volgens anderen waaronder Dedecker, haar boekje te buiten zijn gegaan en dit al meerdere keren. De hoofdklacht gaat om een uitbesteding aan een consultant, die sinds het aantreden van Moerman in de Vlaamse regering van haar reeds zo'n 200.000 euro heeft gekregen. Het probleem is, dat men niet weet waarvoor dat geld heeft moeten dienen. Aernoudt had daarover reeds aan aanklacht ingediend toen hij nog Fientje's kabinetschef was en het is nu wachten op een definitief rapport van de ombudsman die door Aernoudt daarover was aangeschreven. Maar er is nog meer. Zo zijn er door Moerman een aantal benoemingen gedaan, waarbij grote vraagtekens kunnen gesteld worden. Een kabinetsmedewerker, een zekere Marc Luwel, werd geparachuteerd in het nieuw opgericht Herculesfonds, een fonds waarop al enige kritiek was geweest. Verder benoemde ze haar eigenste echtgenoot tot bestuurder van het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap. Na de kritiek, die daarop losbrak, nam de man wijselijk ontslag. Tenslotte, bij zover bekend, werd de moeder van Freya Van den Bossche benoemd in een functie aan de UGent, ook al door Moerman. Paars lijkt in Gent nog steeds goed te werken. "Wat we zelf doen, doen we beter", zei de eerste Vlaamse minister-President Geens ooit. Zou het? --- De familie Van den Bossche zit in elk geval gebeiteld, wat er verder ook met de SP.a gebeurt (Papa is directeur van Brussels Airport én heeft e.o.a. functie aan diezelfde UGent). Voor de andere "zonen en dochters" van de socio's wordt het bang afwachten. Er circuleert nl een scenario voor het geval oranjeblauw crasht (wat te verwachten valt), nl een tripartite, maar dan alleen aan francofone kant, met de Open VLD én het kartel CD&V/N-VA. Reynders zou daarin eerste-minister worden en de PS zou akkoord gaan met een staatshervorming, zoals gevraagd door het Vlaams kartel. Dat zou betekenen dat SP.a niet meer zou kunnen profiteren van de aanwezigheid in de regering van de Waalse tak van de familie. Het leven kan wreed zijn.
De bespreking van de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde is al voor de tweede week op rij uitgesteld. Dit is niet gebeurd door het verzet van de francofonen, die inderdaad gezegd hebben de zaak te zullen afremmen waar ze kunnen, maar door de nieuwbakken commissievoorzitter Pieter De Crem, in een vorig leven rechts boegbeeld van de CD&V. Dit is dom, een intelligent man als De Crem onwaardig. De bespreking van de splitsing werd nog vóór de parlementaire vakantie als "hoogdringend" aangenomen. Als men daarmee al was begonnen, dan stond er meteen extra druk op de Franstaligen en zou dit ook goed uitkomen voor het werk van "verkenner" Van Rompuy, die er - naar wat we er van weten - tot nu toe niet veel van gebakken heeft. Als Van Rompuy niét slaagt en wie na hem zal komen evenmin, dan kan de splitsing gewoon zijn beslag vinden in het federale parlement, Vlaamse meerderheid tegen Franstalige minderheid. We hebben daar geen regering voor nodig. Waarop wacht men dan? Als er tenslotte géén regering zou komen, wat steeds meer tot de mogelijkheden gaat behoren, dan dreigen er nieuwe verkiezingen. Die kunnen echter wettelijk niet doorgaan als er eerst geen oplossing komt voor B-H/V. En zo is de cirkel rond. Het wordt nu (weer) wachten tot de volgende week. Van Pieter De Crem wordt verwacht dat hij eindelijk eens uit zijn sloffen zal schieten, zoals wij dat van hem de laatste acht jaar gewend waren. Anders kan hij best de "C" van zijn achternaam laten vallen en kan ook hij plaats nemen in de gilde van de Lamme Goedzakken. --- Tenslotte nog dit: op de stemming van de commissie Binnenlandse Zaken was het toch weer een lid van Groen! (Tinne Van der Straeten) die als enige Nederlandstalige beweerde dat B-H/V niet gesplitst hoefde te worden. Ze kreeg daarvoor een applaus van de Franstaligen. Waarmee nog maar eens duidelijk wordt dat een stem vóór Groen! een stem tégen Vlaanderen is. Te onthouden tot de verkiezingen van 2009!
Slim volk daar in Torhout. In een vorig leven had ik al te maken met de Spillier dynastie, zij het dan dat die - bij mijn weten althans - niet in de politiek zit. De nieuwste Vlaamse minister Crevits, "het stresskonijn" zoals ze zichzelf noemt, komt ook al uit Torhout. En dan is daar ook Rudy Aernoudt, ex kabinetschef van zowel de Waalse minister Kubla als van Vlaams minister Moerman (een unicum, denk ik) en, tot gisteren, de Vlaamse secretaris-generaal van het departement Economie. Gisteren werd hij nl uit de Vlaamse administratie ontslagen, "definitief en met onmiddellijke ingang". Aernoudt werd vooral bekend bij de Vlaamse Beweging, nadat hij een tegenmanifest schreef als belgicistisch antwoord op het manifest voor een zelfstandig Vlaanderen, uitgegeven door de Warande groep. Zondag was er op kanaal "Z" nog een confrontatie tussen Aernoudt en een van de auteurs van het Warande manifest, Remi Vermeiren, oud voorzitter van de KBC-bank. Het werkwaardige bij Aernoudt, die zich ondertussen bekend heeft tot B-plusser (het clubje van o.m. Claes, Martens en Luc Van der Kelen), is dat de man het mét het Warande manifest eens is, dat België niet werkt. Het verschil zit hem in de oplossing. Volgens het manifest ligt de oplossing in een splitsing van België, volgens Aernoudt kan het gebeuren via allerlei reparaties van binnenuit. In de confrontatie op kanaal "Z" bleek duidelijk dat dit in een land als België, met al zijn grendels, vetomogelijkheden en evenwichten, een onmogelijke zaak is. Het zou alleen maar leiden tot nóg grotere verwarring en verdere nutteloze oeverloze discussies. De reden waarom Aernoudt ontslagen is, heeft trouwens eerder te maken met de persoon zelf. De man is geniaal, maar houdt er een flamboyante manier van werken op na die hier en daar doet denken aan (ex?) ambassadeur "elektro" Schmidt uit Parijs. Hoe het verder zal lopen, zien we morgen dan wel weer. Feit is wel dat Vlaanderen geen behoefte heeft aan een belgicist binnen de eigen gelederen. --- En om nog even terug te komen op de confrontatie op kanaal "Z": Remi Vermeiren heeft zich daar meer dan behoorlijk uit de slag getrokken tegen zijn gewiekste tegenstander. Vermeiren kreeg overigens de kans maandagmorgen zijn betoog nog eens over te doen in een vrije rubriek van De Standaard en herhaalde daar o.m. dat, indien Brussel en Wallonië samen zouden smelten en blijven bestaan als België (één van de dreigementen tegen de splitsing van dit land), zij ook de totale staatsschuld van datzelfde België zullen moeten betalen. Daar zal veel volk naar komen kijken, als men weet dat die staatsschuld nu al voor het overgrote deel door Vlaanderen wordt betaald...
Moslims en integratie blijken twee begrippen te zijn die moeilijk, soms zelfs helemaal niet met elkaar te verzoenen vallen. Om het met een Leterme-uitspraak te stellen: "Zijn zij wel intellectueel in staat zich te intregreren. Eerst was (en is er nog steeds) de commotie om de hoofddoek, iets dat pakweg tien jaar geleden helemaal niet aan de orde van de dag was. Er liepen hier en daar toen ook moslima's met een hoofddoek rond, maar de allochtone jeugd trok zich daar weinig of niets van aan. Nu blijkt de hoofddoek een statement te zijn om te laten zien dat men fanatiek religieus is of dat men van thuis uit niet anders gekleed mag lopen. Het kan nog erger zoals we vorige week in Geel hebben kunnen meemaken. Een aanstaande allochtone vader diende daar manu militare uit het hospitaal te worden gezet omdat hij niet wou dat zijn vrouw, die op bevallen stond, zou worden bijgestaan door een mannelijke gynaecoloog. Volgens de koran, waarvan al lang geweten is dat hij door iedereen op zijn manier kan geïnterpreteerd worden, mag men zijn intieme delen niet aan iemand van het andere geslacht laten zien. 't Is maar hoe men zo iets inderdaad interpreteert.. Beide zaken, het dragen van de hoofddoek en het weigeren van mannelijke gynaecologen bij bevalling, zijn vrij recente uitingen van extreem moslim fundamentalisme die, jammer genoeg, steeds meer in onze westerse maatschappij voorkomen. Men kan zich redelijkerwijze afvragen, wat die moslims bezielt om überhaupt hier te blijven? Daar houdt het trouwens niet bij op. De gebouwen van de moslim executieve, het hoogste moslimorgaan in ons land, is zopas voor de tweede keer op evenveel jaren door het Gerecht verzegeld, dit n.a.v. aanhoudend financieel gesjoemel. Het blijkt trouwens dat de doorsnee moslim echt niet erg is opgezet met die executieve. Straffer nog: er zijn moslims die de splitsing vragen in een Vlaamse en Waalse afdeling. Zelfs bij de Islam werkt het ene België blijkbaar niet meer. En er is nóg meer. De moslims zijn begonnen aan de Ramadan, hun jaarlijkse vastenmaand. Moslims die o.w.v. een of andere ziekte overdag spuitjes dienen te krijgen, bv tegen diabetes, weigeren dit overdag te laten doen. De dokter/verpleger van dienst zou dan speciaal voor hen moeten komen opdraven vóór zonsopgang of ná zonsondergang. Alsof die mensen niets anders te doen hebben. Ook willen de moslims die in België in de gevangenis zitten - en dat zijn er zo'n 4.000 (!), 56% van de bajesbevolking - tijdens die vasten bezoek te krijgen van een eigen aalmoezenier. Dat tante Laurette daar nog niet aan gedacht had... Tenslotte willen moslims hier niet blijven als ze overlijden. Ze willen terug naar hun land van oorsprong om daar begraven te worden. Zou het niet beter zijn, dat ze al wat eerder teruggaan, dan kunnen er heel wat onkosten bespaard worden! --- In de marge van bovenstaande: er is weer een heisa, mét fatwa (islamitische terdoodveroordeling) o.w.v. een Mohammed karikatuur. Deze keer door een Zweedse cartoonist. Met alle respect voor de vrijheid van meningsuiting, maar die man heeft het toch wel zelf gezocht. Vergeleken worden met een hond is voor een moslim zo'n beetje de ultieme vernedering. Dat dan nog doen met Mohammed, wetende wat er vorig jaar al is gebeurd na de rellen omtrent de Deense cartoons, is - mijns inziens - wel vragen om moeilijkheden. Is het dat allemaal wel waard?
Van een Dilbeekse lezer kreeg ik een pamflet toegestuurd dat daar verspreid was door de belgicisten van de BUB, met de vraag, daar eens een antwoord op te geven. Het pamflet was (natuurlijk) één lofzang op het unitaire België, met de vraag waarom niet iedereen in dit land tweetalig zou kunnen zijn zodat we die taalproblemen niet meer zouden hebben. Welnu, dat België geen algemene tweetaligheid kent, hebben we te danken aan de francofonen. Reeds in het verre 1936 was er van Vlaamse kant het voorstel (van de katholiek Frans Van Cauwelaert én de socialist Kamiel Huysmans) om België tweetalig te maken. Het werd toen door de Franstaligen afgewezen. De tweede taal in het Vlaams onderwijs is verplicht Frans. In Wallonië is men daarin vrij en kan dat ook Engels of zelfs Duits zijn. Nederlands hoeft blijkbaar niet voor hen, een duidelijke minachting van onze taal. Als ik burger zou zijn van de hoofdstad van een tweetalig land (we laten het Duits er even uit; dat is het gevolg van een oorlogsbuit), dan zou ik fier zijn beide talen van mijn land te spreken. De meeste huidige Brusselaars vertikken dat en spuwen op ons Nederlands. Een groot contrast bv met de Zwitsers, die - als ze ertoe in staat zijn - hun best doen niet twee, maar drie nationale talen te leren. Dát is pas vaderlandsliefde. Een eentalige Brusselaar is een dommerik. Wie zich in een ander land of taalgebied gaat vestigen, wordt verondersteld zo hoffelijk te zijn zich daar aan te passen. Dat is een algemene mondiale regel, die blijkbaar niet geldt voor francofonen die zich in Vlaanderen vestigen. Een duidelijke vorm van minachting tegenover de plaatselijke bevolking. Kortom, als die BUB-ers vinden dat iedereen tweetalig zou moeten zijn, zou het best zijn dat degenen die zich in een ander taalgebied vestigen eerst beginnen daar de plaatselijke taal te leren. De Vlamingen die naar Wallonië getrokken zijn, hebben nooit iets anders gedaan en dat vanaf het ontstaan van dit kunstmatige land. --- Tenslotte nog dit: ook de steeds terugkomende opmerking, dat ons landje te klein zou zijn om nog eens gesplitst te worden, snijdt geen hout. Er zijn in de wereld meer dan honderd landjes die kleiner zijn dan Vlaanderen, in de E.U. alleen al 13 en de meeste ervan zijn welvarend (Andorra, Liechtenstein, Singapore, maar ook Slovenië en het naburige Luxemburg). België is kunnen blijven bestaan op het geduld van de Vlamingen. Dat geduld lijkt eindelijk op te geraken, God zij dank!
Gisteren kreeg ik een mailtje van Elke Serneels die stelde, dat we de krant De Standaard best buiten smeten. Die krant, stelt zij terecht, is een Belgische regimekrant geworden, waar allerlei belgicisten het hoge woord mogen voeren en de tegenstanders amper recht op antwoord krijgen, een antwoord dat dan dikwijls nog gecensureerd wordt. Ik heb sinds een jaar of zo een abonnement op die krant en kan alleen maar beamen wat Mw Serneels schrijft. Ik vernieuw dat abonnement trouwens elke drie maanden en zou het meteen opzeggen, als ik een valabel alternatief zou kunnen kopen. Ik kan nl niet zonder krant. Ik kijk die 's morgens in bij mijn ontbijt en lees die 's avonds helemaal uit. TV is aan mij niet besteed, tenzij voor de berichtgeving (die ik trouwens grotendeels uit het buitenland haal, zeker voor wat het nieuws uit dat buitenland betreft). Ik zou de kranten ook kunnen lezen op mijn PC, maar ik ben evenmin een fan om de hele dag naar dat schermpje te zitten kijken. Een krant biedt bovendien het voordeel dat ge er e.e.a. op kunt aantekenen, een artikel uit kunt knippen en het later kunt gebruiken om de open haard aan te steken. Ik heb gedurende meer dan dertig jaar een abonnement gehad op de Gazet Van Antwerpen, zo een beetje de laatste krant die Vlaamsgezind bleef. Dat heeft geduurd tot het Limburgse Concentra, dat eveneens het Belang van Limburg uitgeeft, het overnam. Achter die overname stak Steve Stevaert en sindsdien is de Antwerpse krant de spreekbuis geworden van de SP.a, via Patrick Janssens. Ik heb toen afgehaakt en heb enkele jaren een abonnement gehad op Het Laatste Nieuws. In die krant krijgt men wel wat echte Vlaamse reacties te lezen, maar de teneur van de krant wordt gezet door B-plusser Van der Kelen, royaliste Hilde Sabbe en hun acolieten, die acht jaar lang Verhofstadt hebben gesteund. Voorts is HLN een pulpkrant waarvan minstens de helft niet te lezen is (tenzij men geïnteresseerd is in de zieleroerselen van de lieven van courreurs e.d.). De overtuigde Vlaming moet de zgz "kwaliteitskranten" lezen zoals hij naar de VRTM kijkt: ttz tussen de regels lezen en alleen daaruit nemen wat hij denkt dat de waarheid is. Soms zelfs het tegenovergestelde van wat ze zeggen en schrijven. Ondanks al hun leugens en anti-Vlaamse perversiteit slagen de Vlaamse correcte media er toch niet in hun mening aan Jan met de pet op te dringen. De laatste verkiezingen waren daar het mooiste bewijs van. De SP.a was de lievelingspartij van de Vlaamse media en kreeg de grootste klopping uit haar geschiedenis. De doorsnee Vlaming gelooft zijn eigen media al lang niet meer. Een nieuwe, rechtsgezinde Vlaamse krant is niet voor morgen. Wat er zou kunnen gebeuren is, dat een bestaande krant wordt overgenomen door een Vlaamsvoelende groep. De dag dat dit gebeurt, vliegt De Standaard er ook bij mij uit.
Rudy Demotte, de kersverse minister-president van de Waalse deelregering, is ons nog eens komen vertellen hoe goed het allemaal loopt in Wallonië. "Dank zij ons Waalse Marshal Plan", zei de Rudy. Daarbij vergat hij er bij te vertellen, zoals dat steeds gebeurt, dat het gros van de nieuwe investeringen plaats vindt aan de taalgrens in Henegouwen, dat de meeste bedrijven die er zich vestigen Vlaamse zijn en dat de meeste werknemers er Vlamingen en Noord-Fransen zijn. En er is nog meer: - Eén dag vóór Demotte's lofzang op zijn Marshal plan, werd er een enquête gepubliceerd door het uitzendbedrijf Manpower. Dat vraagt elke trimester wereldwijd aan liefst 52.000 bedrijven wat hun vooruitzichten zijn i.v.m. de werkgelegenheid. Welnu, volgens de laatste Manpower peiling, blijkt, dat België op +5% staat. Onderverdeeld komt men echter tot een verrassende +17% voor Brussel, +8% voor Vlaanderen en amper +1% voor het rijk van Rudy Demotte. Zeg maar, zo goed als nul. - Dezelfde dag was er trouwens nog nieuws over de fraudes in Charleroi. Daar heeft men ondertussen al een derde zwarte kas ontdekt. Allemaal bij de vrienden van Demotte's PS. - Een ware schande beleefde Wallonië vorige week toen Inbev besloot de productie van het Hoegaardse witbier terug naar Hoegaarden, Vlaanderen dus, te brengen. De Waalse pilsbrouwers uit Jupille waren niet in staat de goede kwaliteit te leveren die de Vlamingen in Hoegaarden wél produceren. - UR Namen, een voetbalploeg uit derde klasse, mag onterecht promoveren naar tweede, omdat een Waalse rechter de Belgische voetbalbond onder druk had gezet door met dwangsommen te dreigen. Het Vlaamse Verbroedering Geel, dat zowel sportief als reglementair recht had op die plaats in tweede klasse, werd het kind van de rekening, zoals ik trouwens al voorspeld had in mijn blog van 9 september (De BVB bobo's/klojo's). Hoe sympathiek Rudy Demotte ook overkomt (grotendeels wegens zijn goed Nederlands met licht West-Vlaams accent), hij heeft weinig redenen om uit te pakken met zijn Marshal plan en de zgz vooruitgang van Wallonië. --- In de marge van bovenstaande trouwens nog dit: De fameuze RTBF-uitzending "Bye,bye Belgium" van vorige zomer is er alleen maar kunnen komen, omdat de zender extra geld vrij had gekregen toen de F1 wedstrijd van Francorchamps niet doorging. Die afgelasting heeft het Waalse gewest handenvol gekost en dat is nog niet het einde. Het circuit heeft een kostelijke aanpassing gekregen en de nieuwe wedstrijd, nu zondag, kost het gewest 14 miljoen euro, waarvan niemand weet hoe men die gaat terugwinnen. De vorige uitbater is failliet gegaan en nu moet het gewest maar zien hoe ze hier uit geraakt. Misschien ook via het Marshal plan?
Leterme kan bij zijn francofone vrienden helemaal niets goed meer doen. Op alles wat de man van de 800.000 voorkeurstemmen zegt, wordt meteen ingehakt met de botte bijl. Op zijn suggestie de BTW op de bouw van klaslokalen te verminderen, zodat men ook in het Franstalige landsgedeelte geld zou kunnen uitsparen, kreeg hij meteen stuk op lik vanwege de stilaan beruchte madame Milfoisnon en de bitch met de lange nek die tot nadere datum "minister-president" is van de Franse Gemeenschap (die met haar dure douche). Misschien zou het raadzaam zijn oranje-blauw eens uit te proberen met een andere kandidaat premier dan Leterme... Waarschijnlijk heeft Leterme gedacht aan de miljarden (Belgische franken) die Verhofstadt indertijd aan het Franstalig onderwijs cadeau heeft gedaan bij het tot stand komen van paars-groen. Alleen was het genie uit Gent toen zo sluw dat niet openbaar te doen, maar stoemelings met een geheime agenda, zodat iedereen voor een voldongen feit stond. Heeft het geld van Verhofstadt het Franstalig onderwijs uit de penarie geholpen? Helemaal niet, tenzij men alleen de financiële kant van de zaak bekijkt. Bij de laatste enquête op Europees vlak, bleek het Waalse onderwijs op de 34ste plaats te staan in Europa (het Vlaamse op nr 3!). En er is nog meer: Vlaanderen stort jaarlijks zo'n 9 miljoen euro in de Franstalige scholen van de faciliteitengemeenten. Daar het gaat om ± 3.000 leerlingen, betekent dat grosso modo 3.000 per kind. In de enige faciliteitengemeente in Wallonië, nl in Komen, zou het Vlaamse schooltje ook steun van het Waalse Gewest moeten krijgen, maar dat gebeurt niet. Aan de ratio van 3.000 euro per kind heeft dat schooltje van 35 kinderen eigenlijk recht op 105.000 euro. Het krijgt niets. Erger nog: zowel de school, de leraren als de ouders van de daar aanwezige kinderen worden er op allerlei manieren gepest door de franskiljonse gemeente. Het is dan ook hoge tijd dat Vlaanderen deze zoveelste transfer stopzet, zoals lezer Cederic dat gisteren duidelijk stelde. Wat zijn onze volksvertegenwoordigers toch simpele zielen, als ze dat allemaal blijven gedogen.
Het Vlaams Belang had zich, na de verkiezingen van 10 juni, voorgenomen de campagne voor 2009 tijdig te beginnen en daarvoor "eens alles uit de kast te halen". Zo te zien zijn ze goed begonnen. Eerst was er vorige week de briefing aan de internationale pers. De correcte media hebben dat wel trachten te minimaliseren, maar ondertussen wordt er toch ook in het buitenland niet meer verrast gereageerd als men spreekt over de splitsing van België. Maandag werd daar een verlengstuk aan gebreid met de interpellatie in het Vlaamse parlement, waarop de internationale pers weerom vrij massaal aanwezig was (de eerste keer dat dit in ons deelparlement gebeurde). Dinsdag, 9/11, was er de verboden betoging tegen de Islam in Brussel, waarbij geweld vanwege de (Luikse?) politie niet geschuwd werd en dit ondanks de lage opkomst. Dat laatste had alles te maken met het verbod op betogen vanwege de burgemeester van Bruslamabad en toont trouwens nog maar eens aan dat rechtse betogers zich beter aan de wetten kunnen houden dan de linksen. Door dat verbod had de Duitse initiatiefnemer trouwens ook al afgehaakt. Het wordt nu uitkijken naar volgende betogingen pro-Islam in de hoofdstad. Als die zouden worden toegelaten, is het hek helemaal van de dam. Inch'Allah! Vanwege N-VA en LDD wordt er nogal schamper gereageerd op de acties van het Vlaams Belang. Zij vinden dat de partij niet meespeelt, buiten het beleid staat en zijzelf erbinnen. Het Vlaams Belang kan intern niet wegen op het beleid o.w.v. het cordon sanitair. Als men ziet hoe bv Bart De Wever tegenwoordig in de Franstalige media wordt afgeschilderd als een baardige duivel en er nu reeds openlijk wordt gevraagd dat de CD&V haar rechter kartelvleugel zou moeten laten vallen, dan is de dag niet meer ver af dat men ook zal trachten tegen de N-VA een soort cordon op te richten, zeker langs Franstalige kant. Als dat ooit gebeurt, zullen De Wever en Co weten, wat het is politiek uitgesloten te worden en zal men wát blij zijn desnoods de straat op te moeten gaan. N-VA (én LDD) worden voorlopig nog geduld door het Belgische establishment. De vraag is: hoe lang nog?
Dat er obstructie zou komen in de afwikkeling van de bespreking van Brussel-Halle/Vilvoorde, was algemeen verwacht. De eerste commissievergadering voor deze week woensdag gaat al niet door en is uitgesteld tot volgende week dinsdag. Ik heb al geschreven dat we de neuzen zullen tellen en de zaak zullen blijven volgen. De eerste die van Vlaanderen een gele kaart krijgt is Pieter De Crem (CD&V), kersverse commissievoorzitter Binnenlandse Zaken, die vindt dat zo'n uitstel mogelijk is, omdat enkele Waalse partijen (toevallig, niet?) belet waren. Daarenboven vindt De Crem dat er nog tijd genoeg is, daar het echte parlementair jaar pas in oktober begint. Dat is flauwe zever. Het gaat er niet om wanneer het parlementair jaar al dan niet begint, het gaat erom dat de bespreking van de splitsing B-H/V ONVERWIJLD moet doorgaan, al was het maar om de druk op de francofone partijen te kunnen opvoeren, om een stok achter de deur te hebben en om hen duidelijk te maken dat de slag ook, en zelfs gemakkelijker, kan gewonnen worden op het tweede front. De reden waarom De Crem de zaak uitstelt, heeft alles te maken met het werk van onzichtbare verkenner Van Rompuy, waarvan de politieke commentators vinden dat hij goed bezig is "omdat er niets uitlekt". M.a.w. men weet helemaal niet wat er gaande is, of er enige vooruitgang is en of men kans heeft terug aan tafel te gaan zitten, maar men is al blij dat er niets van ontkend wordt. We zullen dat maar virtuele politiek noemen, zeker? In elk geval zijn het weer de tsjeven die als eerste Vlaamse partij water in hun wijn doen. Het zal weer wel "met de dood in 't hart zijn", zeker? En dan nog uitgerekend De Crem, het haantje de voorste toen hij in de vorige legislatuur als fractieleider belgicist Decroo kon dwarsbomen. Wat wordt de volgende zet? Tenslotte is er het derde front, het Vlaamse parlement, waar wél iets gebeurde, al was het maar dat men de internationale pers heeft wakker geschud. Dat de traditionele partijen ook daar de zaak ondergeschikt maken aan het federale België, is een afgang voor de traditionele partijen en iets dat men niet zal kunnen blijven volhouden. Het excuus van Patricia Ceyssens (VLD), die zei dat de "overgrote meerderheid" der Vlamingen tegen de splitsing van het land is, is eveneens flauwe kul. Hoe weet zij dat, als ze niet eens een referendum erover aandurft? De internationale pers heeft ook kennis kunnen maken met Mie Vogels. Hopelijk gaan ze die niet beschouwen als een doorsnee Vlaming, want zo achterlijk zijn we nu ook weer niet.
Ik kom nog eens terug op mijn artikel van 7 dezer over de mogelijke "holdup" door de Hoge Raad van Financiën. Het is feitelijk te gek voor woorden, wat die Raad voorstelde en toont nog maar eens aan in wat voor soort Absurdistan (vrij naar Jean) wij leven. In de weekeindeditie van De Standaard verscheen over deze zaak een interessant artikel van Eric Verhulst en Willy De Wit, medewerkers van een onafhankelijke socio-economische denktank met de naam www.WorkForAll.org. Zo te zien mensen die er iets van afweten. In het artikel wordt het voorstel van de RVF, waarbij gesteld werd nieuwe belastingen te heffen op spaarrekeningen en beleggingen, vakkundig de grond in geboord. Een belasting op spaargeld is, volgens deze heren, niets minder dan welvaartsvernietigend. Het komt neer op een belasting voor investeringen. België heeft meer dan één miljoen mensen tewerkgesteld bij de overheid, dat is meer dan het dubbele van bv Nederland, dat 50% meer inwoners telt. Bij een studie over de efficiëntie van het overheidsapparaat van de verschillende EU-landen, stond België pas op de 19de plaats met een efficiëntie van slechts 52% tegenover de best presterende landen. Als ons land echt efficiënt zou bestuurd worden, zou het in staat zijn (houd u vast!) jaarlijks 74 miljard te kunnen besparen en dit door alle niet-essentiële activiteiten stop te zetten. En dan hebben we het nog niet over de afschaffing van de Senaat en de provincieraden die sinds de vorige staatshervormingen overbodig zijn geworden. Een land met zes regeringen en zeven parlementen kan nu eenmaal nooit efficiënt werken. Om dat te veranderen, zijn er twee oplossingen: terug naar het unitaire België (wat niemand wil) of splitsen. Maar dan écht splitsen, desnoods in twee fazen (eerst confederalisme, dan separatisme). Het land zo laten voortklooien toch het vanzelf definitief vastloopt is natuurlijk ook een optie. Alleen moet men dan niet afkomen met "wir haben es nicht gewußt". Het geld pakken waar het is, zoals de Hoge Raad van Financiën voorstelt, is een vorm van puur communisme, een anachronisme in de geglobaliseerde wereld van vandaag. Waar zijn ze mee bezig?
