Als er nog iemand zou twijfelen aan het feit dat we in twee verschillende landen leven binnen België, dan volstaat het te zien hoe met de gezondheidszorg wordt omgegaan. Het is al lang geen nieuws meer, dat die in Wallonië en Brussel veel meer kost dan in Vlaanderen. Alleen al aan kinesitherapie wordt in Wallonië 10% meer uitgegeven dan in Vlaanderen en in Brussel is dat nog erger. Reden voor dit alles is, dat Waalse kinesisten o.m. veel meer huisbezoeken afleggen, wat duurder is én minder efficiënt (thuis in de praktijk heeft de kinesist nl meer apparatuur ter beschikking). Verder blijft de ongelijkheid bestaan tussen Franstalige en Vlaamse kine-studenten. De Vlaamse moeten nog altijd een extra examen afleggen, ná het behalen van hun diploma, de Franstaligen niet. Democratie op zijn Belgisch... Op gebied van basisgezondheidszorg is Brussel zonder meer nog onderontwikkeld. Huisartsgeneeskunde en kinesitherapie wordt er veel minder gebruikt, terwijl dure vormen van radiologie om de haverklap worden toegepast. Die dure machines moeten kunnen opbrengen, daar gaat het in Brussel om. De gezondheid van de patiënt komt op de tweede plaats, en dan hebben we het nog niet gehad over de taaltoestanden in de meeste Brusselse ziekenhuizen, waar ge beter Frans kunt spreken en verstaan om gerust te zijn in de afloop van de diverse medische behandelingen. Dat ze er in Francofonië een boel van maken, is erg, maar al bij al hun zaak. Dat wij in Vlaanderen daar het slachtoffer van worden, is van het slechte teveel. Zo weten we, dat het vaccineren tegen baarmoederhalskanker bij jonge meisjes in België niet officieel kan doorgaan, omdat Wallonië zijn deel van de kosten niet wil dragen. Vlaanderen wil dat wel, maar kan dat niet omdat het weer om een zoveelste "federale materie" gaat. Het resultaat van deze cynische klucht is, dat naar schatting de helft van de jonge meisjes in Vlaanderen die inenting niet zullen krijgen (dat zijn er ± 16.000). De andere helft doet het op eigen kosten (waarvan een gedeelte wordt terugbetaald door de ziekenkas). Van armoe heeft het syndicaat van Vlaamse huisartsen de gemeenten en haar leden nu gevraagd zelf hun klanten aan te schrijven, in de hoop, dat er nog iets van in huis zal komen. La Onkelinx, die na justitie nu het federaal departement van volksgezondheid teistert, zegt dat ze het Vlaams protest begrijpt, maar ze doet er niets aan. Wallonië geeft nu eenmaal zelf geen geld uit. Les affairs, c'est l'argent des autres...
Zoals ik een half jaar geleden al een paar keer gesteld heb, is het een fabeltje te denken dat Europa aan de recessie zal ontsnappen. Dat blijkt met de dag duidelijker te worden. In Japan is het al zover en ook in Denemarken en Estland heeft men reeds twee opeenvolgende kwartalen met negatieve groei. Het Duitse ifo-instituut, dat het economische klimaat in de eurozone meet, noemt de situatie in Italië, Spanje, Portugal, Ierland, maar ook België "bijzonder negatief". Volgens het ifo is de inflatie een van de belangrijkste redenen van de groeivertraging. Die inflatie zit bij ons in België op het hoogste peil van de hele eurozone en is er bv het dubbele van Nederland, dat samen met Finland, Oostenrijk en Duitsland er het best voor schijnt te staan. Als de regering Leterme, of wat daarvoor moet doorgaan, straks weer aan het werk zal schieten, zal ze niet alleen geconfronteerd worden met de communautaire problemen, die men heeft laten verrotten, maar ook met een steeds groter wordend gat in de Belgische begroting. Geen mens gelooft dat er de dag van vandaag een budget in evenwicht is. Met de verslechterende financiële en economische toestand, zal dat er niet op verbeteren, integendeel. Als straks de vakbonden, die mee aan de oorsprong liggen van het Belgische faillissement, dan nog zouden gaan beslissen in de herfst van dit jaar te gaan staken, dan dreigt dit land er finaal onderdoor te gaan. Fasten seat belts!
Burgemeester Willy De Waele van Lennik (Open VLD, aub) heeft op 11 juli alle Belgische vlaggen vervangen door Vlaamse leeuwenvlaggen. Iemand van de B.A.B. (Belgische alliantie/Alliance belge) had daarover naar de radio gebeld en het was weer kermis. De Waele kreeg de hele politiek-correcte media over zich en een hoop haatmails. Dat laatste blijkt tegenwoordig zowat het enige te zijn waarin francofonen en belgofonen nog bedreven zijn: een teken van zwakte. Wat De Waele van Lennik daar gedaan heeft, verdient navolging. Een zoveelste positief teken uit strijdbaar Vlaams Brabant, dat men daar helemaal niet meer akkoord gaat met de gang van zaken in dit kunstmatig land. Er zijn in Vlaanderen al enkele gemeenten die de foto's van onze verkwistende Coburgers op het gemeentehuis van de muur hebben gehaald. Dat is ook aan te bevelen, maar is iets waar weinig mensen iets aan hebben. Heel wat burgers komen zelden of nooit in het gemeentehuis en zeker niet in de ontvangstzaal, waar die koninklijke foto's normaal hangen. Die vlaggen op straat kunnen echter door iedereen gezien worden, ook door niet-inwoners. Het zou dan ook aan te bevelen zijn, dat alle Vlaamse gemeenten, die achter het idee van het confederalisme staan (of verder), het voorbeeld van Lennik zouden volgen. Ikzelf ga in elk geval mijn burgemeester hier in Kasterlee een mailtje sturen met de vraag die nationale vod weg te halen. Onze burgervader is Ward Kennes CD&V), die zopas Kathy Bercx heeft opgevolgd in het Vlaamse parlement, toen deze benoemd werd tot provinciegouverneuse van Antwerpen. Eens zien, hoe hij gaat reageren!
"Dat Franstalige politici nu willen morrelen aan de taalgrens, lijkt me staatsgevaarlijk". Bovenstaande uitspraak komt niet van een Vlaams-nationalist, maar van Geert van Istendael, ooit BRT-journalist, nu schrijver, met woonplaats in het Brusselse, zelfverklaarde belgicist, maar toch zo eerlijk om te stellen dat de wet moet worden toegepast. België wordt, volgens hem, in gevaar gebracht door de Franstaligen, niét door De Wever en/of het Vlaams Belang. Overal ter wereld , waar (con)federalisme bestaat, geldt het territorialiteitsprincipe: wie er komt wonen, moet zich aanpassen, ook aan de taal. De meest sprekende voorbeelden zijn Zwitserland en Canada, voor zover mij bekend toch echte democratische landen. In dat laatste land hebben de Franstaligen het voor het zeggen in de provincie Quebec en zijn ze daar veel strenger dan wij hier in Vlaanderen. Het probleem met onze Franstaligen, vooral die uit de Rand, is, dat zij het personaliteitsprincipe willen toepassen op het grondgebied van anderen. Bij hen, in Wallonië geldt dan weer het territorialiteitsprincipe. M.a.w. zij willen die termen alleen gebruiken als het hen uitkomt. Zoals al meer dan een keer gebeurd is, willen zij alleen de wetten naleven als het hen uitkomt. Vorige week stond er in "La Dernière Heure" een kop - in het Nederlands! - : "Wallonië, waar één miljoen Vlamingen thuis zijn". In hoever dat cijfer klopt, weet ik niet, maar zelfs áls dat waar zou zijn (via tweede woonsten, goedkopere huizen en gronden vlak over de taalgrens, gepensioneerden), dan is er nog niets aan de hand. Ook in Vlaanderen zijn één miljoen Walen welkom. Het verschil is, dat het miljoen Vlamingen in Wallonië geen heisa veroorzaakt, geen eisen stelt, zich aanpast én Frans spreekt als dat nodig is. Hier bij ons wil een paar tienduizend Franstaligen hun eigen cultuur, taal incluis, kunnen importeren en eist men, dat wij, Vlamingen, ons maar moeten aanpassen. Van een Herrrenvolk-mentaliteit gesproken... Het kan trouwens nóg erger. Bart De Wever krijgt sinds kort politiebewaking, omdat zijn leven niet meer veilig is. Hij krijgt al jaren haatmails, maar de laatste tijd ook echte doodsbedreigingen en die worden steeds talrijker. Op internetfora wordt dagelijks opgeroepen om De Wever "uit te schakelen". Libanon is niet ver meer af... Al bij al zijn dit toch tekenen die erop wijzen, dat de wanhoop de franskiljons nabij is. Blijkbaar hebben ze geen andere argumenten meer. Een reden te meer voor de Vlamingen om vol te blijven houden, B-H/V te splitsen zonder toegevingen en conform de wet artikel 35 van de grondwet het confederalisme in te voeren, waardoor die land verder kan evolueren in de goede richting. Het enige alternatief blijft dan de volledige splitsing.
Een jaar geleden, op 11.08.07, stierf in Oostende Joost Ballegeer. De man is in Vlaamse kringen bekend geworden door enkele boeken over Vlaanderen, meer bepaald "Vlamingen in de Brusselse smeltkroes" en vooral "De Vlamingen, een volk zonder bovenlaag". Dat laatste boek ben ik momenteel aan het lezen. Het gaat in feite over de Belgische recuperatie, waarvan we allemaal al meer dan eens gehoord hebben en weten waarover het gaat. Ballegeer heeft enkel jaren van geduldig opsporen en natrekken over gehad om dit werk te schrijven Hij bracht zijn jeugd door tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog en werkte voor twee echte Franstalige Brusselse patrons. Bij hen ontdekte hij het verschil tussen Vlamingen en Franstaligen en dat heeft hem nooit meer losgelaten. In zijn "Vlamingen, een volk zonder bovenlaag" beschrijft Ballegeer haarfijn hoe elk initiatief van de Vlamingen om vooruit te komen, door de Franstaligen in het algemeen en door de entourage van het koninklijk hof in het bijzonder in de kiem wordt gesmoord. Alle Vlamingen, die maar een beetje boven de rest uitsteken, worden vroeg of laat door het Franstalige België opgevrijd en weinigen kunnen aan de lokroep van geld en roem weerstaan. Ze worden gerecupereerd. Frappante voorbeelden in bovenstand verhaal zijn de politiekers Martens, Dehaene, Verhofstadt, Claes, Mark Eyskens, Chabert en Decroo, om maar de voornaamste op te noemen. Zelfs in de nieuwe generatie is hetzelfde proces bezig en niet alleen met Leterme, maar zelfs met op het eerste zicht mindere figuren zoals Van Quickenborne. Het houdt trouwens niet op met politiekers alleen, ook Vlaamse zakenmannen worden gerecupereerd, denk maar aan André Leysen, Vlerick, Buysse en Vinck. Officieel blijven het allemaal (geografische) Vlamingen, in werkelijkheid werken ze voor het francofone België. Organisaties zoals bv De koning Boudewijn stichting (met een kapitaal van 200 miljoen euro plus jaarlijks 12,5 miljoen van de nationale loterij!), zijn in de eerste plaats bedoeld om België te promoten, tegen Vlaanderen in. Dat geldt ook voor organisaties zoals de groep Coudenberg en de club van Lotharingen, waar Vlamingen alleen geduld worden als ze zich aanpassen aan de franskiljons. Het is niet voor niets dat het Vlaams Blok/Belang meteen in quarantaine werd gezet. Die mensen willen nl het Belgische spel niet meespelen en zijn dan ook niet recupereerbaar voor het regime. Eigenlijk is de huidige politieke patstelling van 14 maanden een Vlaams succes te noemen. Nog nooit hield Vlaanderen zolang het been stijf tegenover de Franstalige hegemonie. Hopelijk blijft het dat doen, met of zonder de nestbevuilers, tot er eindelijk een voor Vlaanderen gunstig akkoord uit de bus komt. Het alternatief is splitsen, niet alleen B-H/V, maar heel dit kunstmatige land.
P.S. Voor wie geïnteresseerd is en het nog niet zou gelezen hebben: "Vlamingen, een volk zonder bovenlaag" (tweede druk) is verkrijgbaar bij Uitgeverij Groeninghe, Belfaststraat, 12, 8500 Kortijk, door een storting van 22 euro (verzendingskosten inbegrepen) op rekening 001.450341168. Men wordt er niet vrolijker op door dit boek te lezen. Het is echter de trieste werkelijkheid. Warm aanbevolen.
Uit een zoveelste grootschalig onderzoek van het marktonderzoekinstituut Gfk Custom Reach T&D, in 22 Europese landen, blijkt nog maar eens dat de mensen het meeste vertrouwen hebben in brandweerlui, geneesheren en leraren. Het minst vertrouwen, en ook dat is niet nieuw, heeft men in politici. Voor België raar genoeg nog minder in Wallonië dan in Vlaanderen. Ook het vertrouwen in de vakbonden is gedaald, terwijl de pers in geen enkel van de 22 gepeilde landen erg betrouwbaar werd gevonden. Dat laatste is zeker het geval in België, waar de Franstalige markt zakte met 2,2%. In Vlaanderen was dat maar met 0,4%. Uitsteker van formaat blijkt echter de Gazet van Antwerpen te zijn, die - op een half jaar tijd - nog maar eens 4.743 abonnees verloor (- 4,4%). De "Gazet van Janssens", zoals ze tegenwoordig door de Vlaamsnationalisten wordt genoemd, krijgt daarmee zijn verdiende straf. Het "frutje", zoals de krant vroeger liefkozend werd betiteld, was de laatste Vlaamse krant die het echt opnam voor de Vlaamse zaak, tegen de politiek-correcten in. Sinds de krant echter werd overgenomen door het Limburgse Concentra, met de goedkeuring van Steve Stevaert, is de krant de linkse trend opgegaan en wordt ze soms letterlijk gedicteerd door Patrick Janssens. Het is recentelijk nog gebeurd, dat het late avondnieuws van de VRT een krantenkop gaf van de krant van de volgende dag en dat de titel in die krant een andere bleek. Janssens was het met de eerste titel nl niet eens (het artikel ging over de Lange Wapperbrug). Om maar te zeggen, hoe vrij die krant nog is. Toen Concentra de "Gazet Van Antwerpen" overnam, werd de Antwerpse, katholieke hoofdredacteur Luc Van Loon ontslagen en vervangen door de Limburgse logeman Luc Rademakers, iemand die gehuwd is met een francofone, in het Brusselse woont en zijn kinderen in het Frans opvoedt. Rademakers maakte zich toen sterk, dat hij de krant jaarlijks een tienduizend nieuwe abonnees zou bezorgen. Het draaide allemaal heel anders uit. Antwerpen is een Vlaamsvoelende stad, met een oppositie die bijna uitsluitend uit Vlaams Belangers bestaat. Sinds de overname door Concentra verloor de krant een twintigduizend abonnees en een veelvoud daarvan aan lezers. Jammer, dat er geen echte, eerlijke Vlaamsgezinde krant meer bestaat. Bij het veranderen van krant, komt men dan ook van de regen in de drup. Het is kiezen tussen pest en cholera. Maar door het af te stappen bij de Gazet Van Janssens geven duizenden Antwerpenaars toch een duidelijk signaal dat ze de dictatoriale fratsen van de reclameboy niet blijven slikken.
We hebben nog eens oorlog in Europa, ditmaal tussen Rusland en Georgië. Sinds de implosie van de Sovjet Unie is het in de Kaukasus eigenlijk nooit meer rustig geweest. Er is dat Tsjetsjenië, waar al zoveel bloed vergoten is. Er was het schooldrama in Noord-Ossetië (als ik me niet vergis) en nu dus een echte oorlog tussen Goliath Rusland en klein duimpje Georgië. De vraag is maar, of het daar ooit wel goed komt. Toch zijn er bij deze oorlog enkele zaken te noteren. Vooreerst is er de figuur van Poetin. Het is nu meer dan duidelijk, dat hij - en hij alleen - de touwtjes in handen houdt in Rusland. Medvedev, letterlijk vertaald "beertje", is inderdaad maar een teddybeer die Poetins plaats moet warm houden tegen dat hij over een kleine vier jaar terugkomt. Poetin komt uit de KGB en is bereid over lijken te gaan, letterlijk. Dat hebben we al meegemaakt in Tsjetsjenië, maar ook bij de ontknopingen van de gijzelingen in dat theater in Moskou en die school. Hij zit met een mensenleven niets in en regeert zoals vroeger de tsaren dat deden: meedogenloos. Dat Rusland stilaan terug een wereldmacht wordt, heeft het in de eerste plaats te danken aan zijn olie en andere grondstoffen, die Poetin toelaten niet op een roebel te moeten zien. Rusland wil, voor zover dat nog mogelijk is, zijn oude Sovjet satellieten niet kwijt geraken, ook dus Georgië niet. Komt daar nog bij, dat door dit land een alternatieve oliepijplijn loopt van uit Bakoe in Adzerbeidzjan naar de Zwarte Zee (en zo verder via Turkije naar West-Europa). Die pijplijn dreigt de Russische plannen om in West-Europa het enige alternatief te worden voor de toelevering van energie te dwarsbomen. In dit conflict blijkt, nog maar eens, hoe zwak Europa staat. Het kan geen vuist maken tegen Rusland en moet opletten, dat het straks niet gegijzeld wordt via die olie- en gasbevoorrading. Het is daarom absoluut noodzakelijk, dat West-Europa zijn bezwaren tegen kernenergie opzij zet. Als het dat niet doet, zal het in de toekomst blijvend gechanteerd worden door zowel Rusland als de moslims uit het Midden-Oosten. Eigenlijk moet men toch enig respect opbrengen voor de Georgiërs, die zich zomaar niet laten door de Russische Beer. Vergeten we niet dat Jozef Stalin ook een Georgiër was. Zijn echte naam was Jozef Dzjoegasjvili...
België blijft een speciaal land, zelfs als het niet gaat over het communautaire. Er zijn heel wat zaken in onze sociale wetgeving die enig zijn in Europa, zelfs in de wereld. Zo is het bv de regel, dat feestdagen die in het weekeinde vallen, kunnen gerecupereerd worden. Dat gebeurt, bij mijn weten, nergens anders en maakt dat de kosten voor de bedrijven daardoor hier duurder uitvallen dan in de ons omliggende landen. Hetzelfde geldt voor de index, ook daarmee zijn we een unicum, zelfs in heel Europa. Die index is er o.m. mee verantwoordelijk voor, dat de inflatie in dit land zo'n derde hoger ligt dan het Europees gemiddelde. Voor de gewone mens zou het een zegen moeten zijn, maar toch vinden de vakbonden dat de koopkracht nog te zwaar wordt aangetast en gaan ze waarschijnlijk in het najaar hiertegen betogen en staken. Zij willen én de index én de loonsverhogingen en dat alles in een tijd dat de mondiale crisis elke dag duidelijker wordt. Er is nog iets waarin België anders is dan de rest. Wij zijn zo ongeveer het enige land waarin nog een verschil van statuut bestaat tussen bedienden en arbeiders. Overal elders in Europa is dat afgeschaft, bij ons (nog) niet. Daarin zou verandering kunnen komen, nu het Antwerps Arbeidshof daarover een merkwaardige uitspraak heeft gedaan. Een zekere Bob Meert uit Hoboken had nl klacht neergelegd tegen zijn vroegere werkgever, omdat hij vindt dat hij recht had op een bediendepensioen en dat niet kreeg. De man was systeemtester en de kern van zijn taak, vindt hij, was denkwerk, geen handenarbeid, alhoewel die er later wel bij kwam. Hij kreeg gelijk. Dit vonnis kan verstrekkende gevolgen hebben. De dag van vandaag zijn er nog weinig jobs, waarbij uitsluitend nog handenarbeid verricht wordt, zeker in vergelijking met vroeger. Men schat dat de helft van de huidige arbeiders naar de rechtbank zou kunnen stappen en recht zou hebben op een bediendestatus. Voor de werkgevers kan dit betekenen dat ze meer pensioengelden zullen moeten betalen en dat ook bv de opzegtermijnen langer zullen worden. Raar genoeg hoort men, tot nu toe althans, geen juichkreten bij de vakbonden. De reden daarvoor is, dat die vakbonden liever niet willen dat een massa arbeiders morgen een bediendestatuut zou krijgen. In dat geval verliezen ze die mensen immers aan de bediendebond. Erg, he! The money, stupid! Er zouden in België zelfs nu nog mensen met een A1 diploma aangeworven worden met een arbeidersstatuut... Vroeger zei men wel eens: "De baas houdt ze arm, de pastoor houdt ze dom". Dat zou tegenwoordig moeten worden: "de vakbond houdt ze dom én arm en wordt er zelf rijk mee". Het zijn trouwens niet alleen de vakbonden, die schuld hebben bij het in leven houden van zo'n archaïsch arbeidssysteem. Ook onze dames en heren politici hebben boter op hun hoofd. Zij zijn het die al die jaren verzuimd hebben onze wetgeving aan te passen, zoals dat in alle andere landen van Europa is gebeurd. Dat ze, althans de Franstaligen, ook nu dwars blijven liggen om eender welke staatshervorming goed te keuren, toont nog maar eens duidelijk aan dat dit land hoe langer hoe meer onbestuurbaar zal worden.
Vandaag beginnen in Peking dan de veel besproken Olympische Spelen. Wie weet, wat maken we daar nog mee. België heeft er een vertegenwoordiging die meer dan het dubbele is van die van Athene, vier jaar geleden. Toch vrees ik dat we de minieme oogst van toen, amper drie medailles (t.o.v. bv meer dan 20 voor Nederland), deze keer zelfs niet zullen halen. Door het afhaken van Justine Henin zijn we al zeker één medaille kwijt. De top van het Belgische vrouwentennis stelt (voorlopig?) niets meer voor. Bij het mannentennis is het feitelijk nog erger. Daar hebben twee spelers de Belgische justitie moeten inschakelen om naar Peking te mogen, waar ze waarschijnlijk niet veel zullen uitspoken. Het Belgisch voetbal zakt naar een nooit gezien dieptepunt. In Peking werd de eerste match verloren en werden nieuwe Belg Fellaini en superbelg Kompany al met rood van het veld gestuurd. In eigen land werd Anderlecht reeds in de voorronde van de Champions League uitgeschakeld door een amateursploeg uit Wit-Rusland en Beerschot in de Intertoto door een al even onbekende ploeg uit Azerbeidzjan. Club Brugge won zijn eigen "Brugse metten" dank zij een zege tegen de B-ploeg van Rijsel, maar pas na het krijgen van een penalty en de uitsluiting van twee spelers van de Noord-Franse club. Armoe troef, dus. Men heeft hier nog steeds niet gesnapt, dat voetbal een ploegspel is en dat een elftal dient opgebouwd te worden met spelers die elkaar begrijpen en verstaan. Met een tiental verschillende nationaliteiten in één ploeg, wordt zo iets onmogelijk, tenzij misschien bij steenrijke clubs à la Liverpool, AC Milan en Real Madrid, die zich de beste spelers kunnen veroorloven. Met de tweede- en derderangsvoetballers die onze competitie komen teisteren, komt men er nooit uit. Ondertussen kwijnt ook het nationale team weg, bij gebrek aan eigen jong talent dat hier niet meer aan bod komt. Zelfs bij het wielrennen gaan we achteruit. Een paar grote heuvels, laat staan bergen, en er zijn geen Belgen meer te zien. De olympische race wordt gereden op een soort Luik-Bastenaken-Luik parcours, zodat onze kermiscoureurs het ook daar kunnen vergeten. Zelfs in de ronde van Frankrijk lukte het niet. Lotto, dat de gedoodverfde tourwinnaar in zijn rangen had, verzuimde het hem te omringen met betere klimmers. De arme Evans werd door een drietal CSC-renners, die wél kunnen klimmen, zo murw gereden, dat hij tenslotte de macht niet meer had de zaak recht te zetten in de tijdrit. Quick-step haalde één overwinning, in Parijs, en daarover werd veel gekraaid. Steegmans had echter al een paar andere ritten kunnen winnen, maar miste telkens één man in het treintje naar de finish. Dat hij in Parijs wél won, was te danken aan het feit dat David Millar, van een concurrerende ploeg, zo vriendelijk was vierde man te spelen. Anders was het ook daar niet gelukt. Tenslotte is al de Belgische hoop gevestigd op Gevaert en Hellebaut. De vraag is maar, of eerstgenoemde het psychologisch aan zal kunnen, nu ze beslist heeft dat dit haar laatste seizoen wordt. Het Henin-effect, weet je wel. Kortom, we mogen al blij zijn met één, misschien twee medailles. Ik hoop me te vergissen, maar vrees er niet ver naast te zullen zitten.
Ik heb het vroeger al een paar keer geschreven in deze rubriek. De SP.a heeft het zeer moeilijk om echt oppositie te voeren tegen de regering Leterme. Dat komt niet alleen omdat hun Waalse familie mee in die regering zit (ook al voert die tussendoor daarin ook wel een soort oppositie; denk maar aan Flahaut), maar vooral door het feit dat de SP.a achttien jaar mee aan de macht is geweest en toen de tijd had om veel problemen, die het nu aanklaagt, mee te kunnen oplossen. Hun kritiek op bv de zgz "graaicultuur" (woord overgenomen van de Nederlandse zusterpartij), slaat dan ook nergens op. Kop van jut voor de socio's is deze keer Fortis-topman Verwilst, die "riskeert" een vertrekpremie te krijgen van zo'n 5 miljoen euro (ter vergelijking: de UNO denkt het voedselprobleem voor Haiti op te lossen voor 3 miljoen...). Bij monde van ex-staatssecretaris Bruno Tuybens, schreeuwt de SP.a nu moord en brand. Wat de brave man er niet bij zegt is, dat deze Verwilst een product is van zijn eigen partij. Verwilst was destijds kabinetschef bij Willy Claes (denk aan de Agusta en Dassaultsmeergelden) en twee jaar senator voor de socialisten. Verwilst is trouwens geen uitzondering. Toen de SP.a mede aan de kaas zat, is de partij altijd genereus geweest voor de eigen kandidaat graaiers. Ze plaatste haar mannetjes (én vrouwtjes) op de hoogste posten van de NMBS (Haeck, kabinetschef van Vande Lanotte), De Lijn (Mw Lieten, protégee van Stevaert) en Luc Van den Bossche, die zijn ministerpost ruilde voor de voorzitterzetel van wat nu Brussels Airport heet. Norbert De Batselier, nóg een socialist, ruilde zijn job van Kamervoorzitter van het Vlaamse parlement voor die van directeur bij de nationale bank en kreeg daarvoor als extra beloning nog een gouden handdruk mee. De grote baas van die nationale bank, is trouwens ook al een socialist, Guy Quaden, die (houd u vast) een loon krijgt dat viermaal hoger ligt dan dat van zijn collega Ben Bernanke bij de centrale bank van de U.S.A.: bijna 475.000 euro bruto per jaar! De SP.a is ook tegen de notionele intrestaftrek, die de staat zo'n miljard meer kost dan eerst werd gepland, omdat heel wat bedrijven er achterpoortjes in gevonden hebben om minder belastingen te moeten betalen. Men is blijkbaar vergeten dat de socialisten, zowel van boven als onder de taalgrens, die wet destijds mee hebben goedgekeurd... Kortom, de SP.a speelt tegenwoordig open miserie. Hier en daar lijkt het er zelfs op, dat de partij Vlaamsgezinder aan het worden is. Het is misschien de enige mogelijkheid om straks ergens nog geloofwaardig over te komen. --- P.S. Ik maakte inderdaad een fout in mijn vorige blog. Charleroi is niet het Chicago aan de Ourthe, maar aan de Samber. Hierbij mijn verontschuldigingen aan de mensen die aan de Ourthe wonen!
Charleroi was deze week nog eens in het nieuws. Neen, deze keer geen fraudezaak, zelfs geen politieke rel of iets dergelijks. Gewoon een brandje. De bliksem was ingeslagen op een stapel half gedemonteerde onderdelen bij een autorecyclagebedrijf in Châtelet, vlakbij het Chicago aan de Ourthe. Normaal hoeft zo iets geen groot nieuws te zijn, ware het niet dat de plaatselijke brandweer het vuur niet onder controle kreeg en dat men in het hele Walenland geen fatsoenlijke pompen vond om het vuur efficiënt te bestrijden. Tenslotte moest de brandweer van Antwerpen en de civiele bescherming van Brasschaat erbij gehaald worden om de brand meester te worden. Misschien kunnen ze nu, met al het geld dat ze jaarlijks van Vlaanderen krijgen, misschien eens wat investeren in hun brandweermateriaal in plaats van het allemaal op te souperen, zoals ze al decennia gewend zijn. Het is trouwens niet de eerste keer dat Charleroi door Antwerpen uit de nood wordt geholpen. Denk maar aan de politieversterking die ze vorig jaar nog kreeg vanuit de Scheldestad, toen men de eigen criminaliteit niet onder controle kreeg. Wat die brand betreft, is er trouwens nog meer. Het duurde meer dan 24 uur vóór men eindelijk een analyse had gemaakt van de verschrikkelijke rookvorming. Waarschijnlijk was die dienst met vakantie. Toen die analyse bekend werd, werd het helemaal lachen: er zou zgz geen gevaar geweest zijn voor de volksgezondheid. Een uitslaande brand, nota bene, met hopen kunststof, autolakken en God weet wat nog meer. Dat liedje wordt trouwens niet alleen in Charleroi gezongen. Ook bij ons mag een chemische fabriek in de fik staan; er is bijna nooit een gevaar voor de volksgezondheid. Als men zgz maar de ramen en deuren dicht houdt. Als iemand echter achteraan in zijn tuin wat takken en bladeren opstookt, wordt hij bestempeld als een crimineel die onverantwoord bezig is. Van een hypocriete maatschappij gesproken!
Sandro Mazzatorta (letterlijk vertaald: de taartendoder!), senator voor de Lega Nord, die deel uitmaakt van de nieuwe regering Berlusconi, heeft uitgerekend, dat in Italië 60% van de moordaanslagen, 60% van de overvallen en 82% van de aanrandingen gebeuren door vreemdelingen. Mede als gevolg van dergelijke openbaringen, heeft de regering Berlusconi het leger ingeschakeld voor de ordehandhaving in de grote Italiaanse steden. Voorlopig 3.000 man en dat is een beetje weinig voor een dergelijk uitgestrekt land. Italië krijgt meer dan zijn deel van illegale immigranten die langs zijn uitgestrekte kusten vrij gemakkelijk binnenkomen. Dat zijn dan in de eerste plaats bootladingen vol met Afrikanen. Er zijn echter ook enorm veel Rom(a)-zigeuners in het land. Die komen voornamelijk uit Roemenië en kiezen voor Italië, omdat het Italiaans een aanverwante taal van het Roemeens is en ze er zich dan ook gemakkelijker kunnen aanpassen (op hun manier althans). Ook in ons land wordt het merendeel van de misdaden gepleegd door vreemdelingen. Alleen krijg je dat bijna nergens te horen of te lezen. Ze worden afgedaan als "jongeren" of alleen maar aangeduid met een voornaam. In veel gevallen gebeurt zelfs dat laatste niet en spreekt men over "een man uit Antwerpen", terwijl het wel degelijk om een (meestal illegale) buitenlander gaat die dan toevallig in de Scheldestad woont). Als het echter tot een proces komt, kan men niet anders dan de namen bekend maken. Zo zijn de zittingen van onze gerechtshoven voor meer dan de helft gevuld met misdaden gepleegd door mensen die hier feitelijk niets te zoeken hebben. Dat geldt ook voor de gevangenissen, waar de meerderheid van de geïnterneerden buitenlanders zijn. Daarbij komt nog, dat bij de overige gevangenen, de zogezegde Belgen, er nog eens een meerderheid is van "nieuwe" Belgen, die dank zij Verhofstadt en zijn linkse regeringen snel Belg zijn kunnen worden. In onze politiek correcte media schrijft men nu schamper over het Italiaanse initiatief, terwijl men zedig zwijgt over het feit, dat hier ondertussen helemaal niets gebeurt. Dewael en Vandenbroucke hebben het ondertussen immers te druk met de holocaust, die ze in het leerpakket van de Vlaamse scholen willen geïntegreerd zien. Hoe erg het ook was - en men zou die nooit mogen vergeten - die genocide ligt meer 60 jaar achter ons. Een beetje werk maken van de strijd tegen de huidige criminaliteit zou veel meer burgers plezier doen.
Tijdens de koninklijke consultaties na de verkiezingen van 10 juni 2007, werd ook Bart De Wever door Albert II uitgenodigd. Bart maakte van die gelegenheid gebruik, er de vorst op te wijzen dat zijn oudste koter nog altijd in het bezit was van de historische meubelen, die hij te leen had gekregen toen het oude koninklijke paleis aan de Meir in Antwerpen gerestaureerd diende te worden. Albert beloofde Bart toen, dat hij er werk van zou maken. We zijn nu een jaar verder en die meubelen, ooit in opdracht van Napoleon Bonaparte gemaakt door gespecialiseerde Parijse meubelmakers, staan nog steeds bij Philippe den Taaie. Erger zelfs, de kans is groot dat die ze nooit zal moeten teruggeven. De regering Leterme, die daarvoor moest zorgen via Didier Reynders, blijkt daarmee akkoord te gaan. Dit alles tegen alle regels in, want het paleis in Antwerpen werd, mét alle meubilair, in uitvoering van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 door de federale regering aan de Vlaamse gemeenschap overgedragen. Dit gebeurde bij koninklijk besluit van 22/04/1996. Bovendien bestaat er een schrijven van grootmaarschalk André Schöller, in opdracht van koning Boudewijn, waarin gesteld wordt, dat de koning wenste dat het meubilair en de kunstvoorwerpen bij het paleis in Antwerpen zouden blijven. Als gevolg van de huidige impasse kan het nu gerestaureerde gebouw trouwens niet eens worden opengesteld voor het publiek. De Vlaamse regering had vorig jaar, ik dacht via Geert Bourgeois, al gedreigd met een proces tegen het Hof, als die meubelen niet terugkwamen. Waar wacht men op om daarmee nu te beginnen? Zeker in de aanloop naar de regionale verkiezingen, zou dit voor de Vlaamse nationalisten een opsteker zijn. Anderzijds toont deze zaak nog maar eens aan wat voor domme kliek die Coburgers zijn. Mét België staat ook hun toekomst op het spel. Zopas hebben ze nog met zijn allen een royale (c'est le cas de le dire) loonsverhoging gekregen. Daarbuiten kwamen ze al negatief in het nieuws wegens hun misbruik van de vliegtuigen van landsverdediging. "Hebben is hebben en krijgen is de kunst" is eerder een adagium voor proletariaat, niet voor een kaste die zich boven de meute verheven voelt.
P.S. Bart De Wever werd tijdens de laatste consultatie van partijvoorzitters niet meer uitgenodigd op het paleis. Zou het met die meubeljacking te maken hebben gehad?
Iedereen is nu met vakantie, de drie koninklijke bemiddelaars inbegrepen. Ergens in september gaan die de draad weer opnemen en voortgaan met niets te bereiken. Het doel is immers niet dat zij iets zouden realiseren. Ze moeten er alleen voor zorgen dat Leterme-bis het nieuwe parlementaire jaar bereiken kan en dat begint pas op 1 oktober. Ondertussen beweert Leterme ook vakantie te zullen nemen, maar wie tussen de regels kan lezen, weet dat het om slechts één week zal gaan. Daarna vertrekt de onvermoeibare voor tien dagen naar China, wat dom is voor een man die toch geen ijzeren gestel (meer) heeft. Wil hij misschien eindigen zoals destijds zijn partijgenoot Lefèvre? Alvorens met vakantie te vertrekken, heeft Leterme nog uitgebreid interviews gegeven aan onze politiek-correcte media, waarbij er enkele zinnen uitsteken die het vermelden waard zijn: - Hij wil zich niet meer laten vastpinnen op een deadline (de dada van De Wever), wat in feite bevestigt, dat ook hij gewonnen is om de staatshervorming in de koelkast te zetten tot minstens na de verkiezingen van 2009. - Hij zegt niet te zullen opgeven "in het zicht van de finish"! Zou hij dat zelf geloven? In dat geval maakt hij zichzelf maar wat wijs. In één adem vertelt hij daar nog bij, dat hij graag zou hebben dat men over vijftien, twintig jaar in de handboeken zou spreken over de staatshervorming van 2008 of 2009. De man blijkt nu al op wolkjes te lopen. Let ook op dat "of 2009", wat bovenstaande van die koelkast nog eens bevestigt. - Het kartel mag, steeds volgens Leterme, geen gijzeling worden. Dat De Wever het maar noteert voor zijn congres van einde september. - Aan de zeven uitgangspunten van het Vlaamse kartel vindt hij, dat daar niet teveel belang aan moet gehecht worden. Het resultaat het is enige dat telt, zegt Leterme. - Tenslotte vindt de premier, dat de begroting in evenwicht is. Zoals Verhofstadt vóór hem, begint ook hij te verwijzen naar de ons omliggende landen, die geen sluitende begroting zouden hebben. Net als het blauwe konijn vergeet hij daar opzettelijk bij te vermelden, dat die landen percentueel niet zo'n grote staatsschuld hebben als België en zich dus een iets minder sluitende begroting kunnen veroorloven. De 400 miljoen van de Vlaamse deelregering, die hij eventueel niet zou krijgen als er voor Vlaanderen geen aanvaardbare staatshervorming komt (iets wat Leterme zelf heeft geëist toen hij nog Vlaams minister-president was), doet hij af als een peulschil (0,1% van het bbp). Van minachting gesproken. Kortom, van deze Leterme moet Vlaanderen al evenmin wat verwachten als van de vorige Vlaamse premiers van dit land. Ook hij blijkt al te zijn gerecupereerd door de gevestigde Belgische machten. Het enige waarop Vlaanderen nog kan hopen is, dat zijn partij - of althans een deel van zijn partij - hem deze keer niet zal volgen in de dwaasheid.
Terwijl men zich in politieke kringen een punthoofd denkt hoe men uit de institutionele crisis moet geraken (aan Vlaamse kant althans, de Walen trekken zich daar niets van aan), gaat dit land langzaam maar zeker naar de knoppen. Reden hiervoor is, dat men niet wil inzien, dat er geen geld meer is om allerlei communautaire compromissen af te kopen, zoals dat in het verleden steeds gebeurd is. De Franstaligen zullen alleen toegevingen doen, als ze daarvoor vorstelijk betaald worden, zoals ze dat steeds gewend zijn geweest. Het geld daarvoor is er echter niet meer. Er gaapt zelfs een deficit dat met de maand groter wordt. Het is voor ingewijden reeds lang duidelijk, dat de begroting van de regering Leterme (ook al is het een erfenis van Verhofstadt), zo lek is als een zeef en dat er daar tegen het begin van het nieuwe parlementaire jaar zeker een tekort zal zijn van één miljard euro. Buiten de 400 miljoen van de Vlaamse regering, die Leterme zonder waterdichte garanties niet zal krijgen en de 250 miljoen van de energieproducenten, waarvan niets op papier staat, is er ook nog de inflatie die al is opgelopen tot bijna 6%. Dit is ver boven het Europese gemiddelde en meer dan het dubbele dan bv in Nederland. Dat maakt dat er elke maand 85 miljoen euro extra moet worden bij gerekend aan verhoogde pensioenen en andere bijstandskosten. En er is nog meer. Enkele grote Vlaamse bedrijven zijn al bezig aan een volgende "herstructurering", wat betekent, dat er massale ontslagen zullen vallen. Dat is al een feit bij bv Bekaert, Barco en Agfa. De aandeelhouders van deze bedrijven mogen dan al tevreden zijn, omdat er, zeker voor wat Bekaert betreft, toch voldoende winst gemaakt wordt, die winst komt grotendeels door buitenlandse filialen (o.m. in China). Het groot kapitaal, dat altijd een der steunpilaren is geweest van het Belgische establishment, krijgt ook klappen. UCB, Solvay, Delhaize, Dexia en het Fortis van graaf Lippens hebben voor miljarden aan beurswaarden verloren. Voor Fortis is het tekenend, dat dit bedrijf zijn eigen aandeelhouders hautain blijft behandelen. De zgz "code Lippens", voor goed bestuur ("good governance" noemen ze dat), blijkt voor mijnheer de graaf zelf niet te tellen ("luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden"). Bij Dexia maken we het mee, dat een van de grootse slachtoffers binnen die instelling Arco is, de financiële arm van de christelijke arbeidersbeweging, met liefst 900.000 aandeelhouders. Arco beheert zo'n 4,5 miljard euro eigen middelen, niet slecht voor een vakbond van de werkman, niet? Welnu, het geld van datzelfde Arco zit voor 18% bij Dexia en die heeft daar enkele contracten lopen, waarbij het verplicht is aandelen te blijven aankopen aan prijzen van vóór de impact van de kredietcrisis, met verlies dus... Kortom, dit land gaat naar de verdoemenis. Het is alleen nog af te wachten, of Vlaanderen straks nog geld zal overhouden om de solidariteit, beloofd door Leterme en de vakbonden, nog te kunnen aanhouden. Zoals recentelijk een lezer in De Standaard schreef, zal België, als het over twintig jaar nog bestaat, een verpauperd land zijn.
Deckerke krijgt gelijk. In zijn speech tijdens de laatste samenscholing van de praatbarak alvorens die met verdiende (sic) vakantie ging, vertelde Jean-Marie dat het dus niet 15 juli werd en ook niet 1 augustus zou worden. Hij stelde toen als alternatief 6 december voor (Sinterklaas) of 28 december (Onnozele kinderen), maar - zei hij - het zou wel eens Sint-Juttemis kunnen worden. Het wordt inderdaad Sint-Juttemis, het synoniem van "nooit", als het tenminste van de Franstaligen afhangt. De drie charels (dixit Deckerke) van de kolderbrigade (dixit 't Pallieterke) hebben, zoals verwacht geen doorbraak kunnen regelen. "Ossie" Lambertz, die zichtbaar geniet van de voorkeursbehandeling die hem te beurt valt, wist te vertellen, dat hij en zijn collega's op tien dagen niet geregeld krijgen waarin de fine-fleur van de Belgische politiek, in dertien maanden niet in slaagde. Dat is correct, maar dat had Karl-Heinz ook al kunnen vertellen vóór hij met die taak begon. Edelman de Donnea vond trouwens een nieuw woord uit: de "inter-institutionele dialoog". In feite is dat hetzelfde als confederaal, maar dat woord hoort Albert II waarschijnlijk niet zo graag. Officieel is alles nu uitgesteld tot half september, met dien verstande, dat men dan alleen een zoveelste gespreksgroep wil samenstellen, die nog moet beginnen met een nieuwe ronde ouwehoeren. Dat zou dan moeten gebeuren bij de heropening van het parlementair jaar in oktober. CD&V en vooral N-VA zijn nog maar eerst plat op hun buik onder de lat gegaan (dixit Karel De Gucht). Ik zie niet in hoe zij de electorale schade zullen kunnen beperken. De vorige verkiezingen hebben zij kunnen scoren door de standpunten van het Vlaams Belang grotendeels over te nemen. Standpunten alleen volstaan echter niet, er hoort ook een motivatie bij en die is er helemaal niet. Er dreigt voor hen nu een afstraffing bij de regionale verkiezingen van volgend jaar. Wie gelooft nl die mensen nog?
Uit een enquête die de Soir gemaakt had, samen met de Franse krant La Voix du Nord, zou blijken dat ongeveer de helft van de Walen er tegenwoordig geen probleem mee zouden hebben, mocht hun regio worden aangehecht bij Frankrijk. Anderzijds zou 60% van de Fransen dat ook goedkeuren. Peilingen zijn, zeker in de huidige (komkommer)tijd, steeds met een grote korrel zout te nemen en dat zal met deze wel niet anders zijn. Het geeft misschien wel een tendens aan, dat er steeds meer Walen beginnen na te denken over de onmogelijkheid om België nog fatsoenlijk te kunnen besturen. Voor de rest moet men zich wel de nodige bedenkingen maken bij die enquête. Zo moeten de Walen niet denken dat, eens aangehecht bij Frankrijk, zij daar dezelfde financiële generositeit zullen kennen, die ze nu van Vlaanderen kennen. Het zal dan gedaan zijn met de transfers, wat betekent dat ze er allemaal zo'n 25% op achteruit zullen gaan. Frankrijk zal misschien in een eerste stadium wel wat extra geld storten in Wallonië, maar veel zal dat niet zijn. Het heeft nog genoeg achtergestelde regio's, van Corsica tot Pas de Calais. Men hoeft trouwens maar net over de grens te kijken om te zien, dat het daar ook niet veel soeps is. Het is niet voor niets dat er tienduizenden Noord-Fransen in België (hoofdzakelijk in Vlaanderen!) komen werken. Anderzijds is het getal van 60% Fransen, die Wallonië bij Frankrijk zou willen, ook een lachertje. 60% van de lezers van dat ene dagblad, betekent nog niet 60% van álle Fransen. Tenslotte is er nog Brussel, waarvan de Francofonen denken dat die stad ook bij Frankrijk aan zou sluiten. Dat zal nooit gebeuren. De Europese Unie zal nooit toelaten dat de hoofdstad van de unie in Frankrijk zou liggen. Daarenboven zou er dan het probleem rijzen: Quid Strasbourg? Voor ons, Vlamingen, is het belangrijk, dat we niet vergeten dat, wat er ook gebeurt, wij van die transfers vanaf geraken. De meeste francofonen beseffen niet, dat een aansluiting bij Frankrijk, of zelfs een begin van confederatie, zal inhouden, dat ieder zijn eigen potje zal koken. Dat de Belgische staatsschuld zal moeten verdeeld worden (die wordt nu bijna uitsluitend door Vlaanderen betaald) én dat er een einde zal komen aan die belachelijke transfers. Leuke enquête, die van Le Soir, maar ja, in deze komkommertijd is alle nieuws welkom.
Dat er tegen 1 augustus ook maar een schijn van een oplossing zal komen voor wat voor staatshervorming ook, zullen we morgen weten. Het is nu al zeker, dat het weer eens een uitstel zal worden. Bijna de hele club Leterme is met vakantie en Yves zelf heeft al laten verstaan dat er vóór september niets meer zal gebeuren. Hij wil het land niet onbestuurd achterlaten, zegt hij. Het wordt zo iets als het vroegere CVP-adagium "met de dood in 't hart". Een andere uitspraak is: "Mij of de chaos", maar dat is afgezien van Verhofstadt, die letterlijk hetzelfde zegde in de campagne naar 10 juni 2007. Voor wie het verslag van de drie "charels" (dixit Deckerke) wel enig belang zal hebben, is de N-VA. Daar het meer dan waarschijnlijk weer eens een uitstel gaat worden ("een uitstel van het uitstel", om De Wevers eigen woorden te gebruiken), kan deze partij niet blijven doen alsof haar neus bloedt. Er is ook voorzien, dat het bestuur van de partij nog op dezelfde donderdagavond bijeen zal komen. Er zal dan beslist worden de regering Leterme niet meer te steunen, maar daarvan zal niemand wakker liggen. Zo zullen we dan komen in september, wanneer er wel iets zal moeten beslist worden, maar ook daarover moeten we ons niet te veel illusies maken. Oranje-paars gaat niets oplossen, alleen alles weer proberen in de koelkast te stoppen. De vraag blijft dan wel, hoe lang de achterban van CD&V dit zal blijven slikken. Daar wordt men zo stilaan erg ongeduldig en ziet men al het debacle van de volgende verkiezingen op zich afkomen. Er duiken zelfs al geruchten op, dat de partij wel eens een afscheuring zou kunnen meemaken. Vooral de jaarlijkse Gordel zal dit jaar helemaal in het teken staan van de communautaire moeilijkheden. En dat is al in september...
Vroeger was er het mopje, waarbij men zich afvroeg, waarom men steeds over "Zeeuwse" mosselen sprak en nooit over "Vlaamse". Al bij al ging het toch over Zeeuws Vlaanderen. Het antwoord daarop was, dat de Vlaamse mosselen allemaal in de politiek zaten! Nu zijn er echter echte Vlaamse mosselen, die gekweekt worden aan de Vlaamse kust. Ze schijnen nog lekker te zijn ook, iets ziltiger dan de Zeeuwse, die zichzelf moeten reinigen in de Oosterschelde. Voorlopig schat men de eerste grote oogst dit jaar op zo'n 20 ton, wat nog maar een fractie is van wat de Zeeuwen bovenhalen, maar dat zou kunnen veranderen. Elk jaar gaat men nl meer mosselen uit de Noordzee kunnen halen, terwijl anderzijds voor Zeeuws Vlaanderen het gevaar dreigt dat de productie daar zal moeten krimpen. De reden daarvoor is dat milieugroepen het in Nederland gedaan hebben gekregen het verzamelen van mosselzaad bij de Waddeneilanden te laten verbieden bij wet. Waarvoor het milieu allemaal al goed is... Nu, we gaan dus kunnen uitpakken met onze "Vlaamse" mosselen. Dat dacht u, misschien, maar dat is niet zo. De Standaard (en misschien ook wel de andere kranten - ik kan ze niet allemaal lezen) pakte vorige week uit met de titel "Belgische mosselen beter dan Zeeuwse". M.a.w. als er iets goed te vertellen valt over dit land, dan wordt het meteen Belgisch. Zelfs de mosselen zitten in de Belgische recuperatie! Als men logisch was, zou men als titel moeten zetten: "Belgische mosselen beter dan de Nederlandse", maar dat doet men niet. De enige echte titel moet zijn "Vlaamse mosselen beter dan Zeeuwse". Tenzij men er natuurlijk van uit gaat, dat die Vlaamse mosselen nog steeds enkel en alleen te vinden zijn in de Belgische politiek.
Terwijl men zich bij de PS officieel bezorgd maakt over de toekomst van dit land, zorgen de socialistische ministers in de regering dat ze zoveel mogelijk zaken boycotten, zeker als dat er zijn die er ook maar een schijn van weg hebben Vlaanderen te bevoordelen. Het hoeft niet herhaald te worden dat madame Onkelinx hierbij het voortouw neemt, al heeft nieuweling Magnette het blijkbaar ook al begrepen. - Ondanks de steeds duurder wordende olie en - als gevolg daarvan - de noodzakelijkheid het land steeds minder gevoelig te maken aan die gevolgen, werden de stookolieprijzen nog maar eens gesubsidieerd. Daardoor wordt een verkeerd signaal gegeven van: stook maar op. Als het te duur wordt, passen we wel bij. - Het woord kernenergie hoort men nergens meer, zeker niet in regeringskringen. Ook dat danken we de socio's, die daarvan niet willen weten.Toch weet iedereen, die een beetje afweet van de toekomst van onze energie, dat we die energie broodnodig zullen hebben, willen we ze straks nog betaalbaar houden. De alternatieve energie is voorlopig nog veel te duur en vooral te schaars om als een echt alternatief te kunnen dienen. - Als er in Vlaanderen dan eens een valabel initiatief op gebied van alternatieve energie wordt genomen, denk maar aan het planten van de genetisch gewijzigde populieren, dan gaan tante Laurette én Magnette weer meteen dwarsliggen. Dit alles ondanks het feit dat het gaat om het maken van biobrandstoffen van de tweede generatie (ttz i.pl.v. voedingsgewassen). Om deze zaak geregeld te krijgen, moet het Vlaams instituut voor biotechnologie nu naar de Raad van State stappen. - Ook een algemene vaccinatie tegen baarmoederhalskanker, die de Vlaamse deelregering wou doorvoeren, wordt door Onkelinx tegengehouden, enkel en alleen omdat een veralgemening ervan aan Wallonië extra geld zou kosten. M.a.w. geld is voor de Walen belangrijker dan de gezondheid van hun dochters. - Verder heeft madame O. ervoor gezorgd dat de Waalse medische sector een hele hoop extra geld heeft gekregen, waardoor er daar nóg meer mee zal gemorst worden, zoals bv in de radiologie. Terwijl radiologie in Vlaanderen hoofdzakelijk wordt gebruikt voor het stellen van diagnoses, is het in Brussel een courante zaak voor alles en nog wat. Kwestie van die machines te laten opbrengen. Wat mij in heel deze zaal vooral dwars zit is, dat de Vlaamse leden van de regering Leterme dit alles lijdzaam ondergaan zonder zelfs een begin van weerstand te bieden. Alleen op het gebied van de sans-papier was er zo'n klein beetje weerstand. De vraag is alleen hoelang ze die gaan volhouden. Men vraagt zich af, of die excellenties nog wel een ruggengraat hebben. Of komt het doordat, zeker bij CD&V , het bijna uitsluitend gaat om ACV/W-leden (Leterme inbegrepen)?
