Er is dan eindelijk nog eens iets positiefs gebeurd in de Belgische politiek. In de kamercommissie Binnenlandse Zaken (voorgezeten door niemand minder dan Siegfried Bracke, die in die hoedanigheid Ben Weyts opvolgt) werd een nieuw voorstel met strengere regels voor de gezinshereniging met een nipte meerderheid goedgekeurd. Ondanks alle wraakroepende toestanden die er daarin bestaan, was er een verrassing nodig om het zover te krijgen. Die verrassing was de PS, die - op één stem na - mee stemde. Dat was nodig, want de Waalse coalitiepartner CDH stemde zelfs niet mee en verliet de zaal. Uitgerekend de partij die de staatssecretaris ter zake levert, doet dus niet mee. Daarmee blijft de partij van madame Milnjet de meest linkse van ons parlementair halfrond. N-VA, CD&V, Open VLD en MR stemden dus voor, samen met 3/4 van de PS. Buiten CDH heeft ook de SP.a zich onthouden. Wat voor reden deze partij ook aanhaalt, ze zet zichzelf steeds meer buiten spel. Misschien hoopt ze ook op een soort calimero effect, iets waarvan Gennez al langer de N-VA beticht. Wie dus voortaan nog familieleden van buiten de E.U. wil laten overkomen in het kader van de gezinshereniging, moet kunnen bewijzen dat ze deze leden deftig kan huisvesten en dat ze niet (meteen) in aanmerking zullen komen met onze nationale melkkoe van de openbare onderstand (OCMW heet dat tegenwoordig). Men moet ook kunnen bewijzen dat men over voldoende bestaansmiddelen beschikt (minimum 120% van het leefloon). Allemaal zaken die zo klaar zijn als een klontje en de logica zelf. In de meeste andere Europese landen bestaan zo'n voorwaarden al; in sommige zijn ze zelfs heel wat strenger. Wie daarmee niet akkoord kan gaan, zoals SP.a en CDH, zijn van kwade wil en blijven mee zorgen voor een wraakroepende discriminatie van de eigen mensen, die men meestal aan hun lot overlaat als ze in financiële moeilijkheden geraken. In de marge van het besluit van de commissie, is het opmerkelijk dat de MR niét wou dat de kennis van de plaatselijke taal er ook bij hoorde. Dat heeft te maken met hun vrees dat de wet later ook zou kunnen worden uitgespeeld tegen de francofonen in de Vlaamse Rand. Voor Vlaanderen is dat echter het minste kwaad, want bij ons geldt - buiten deze wet - ook nog een verplichte inburgering, wat min of meer op hetzelfde neerkomt. De nieuwe wet is nu aanvaard in de commissie, maar moet ook nog worden goedgekeurd in de plenaire parlementaire zitting. Als de PS woord houdt, zou dat geen probleem mogen zijn, alhoewel het tekenend is voor de huidige politieke evenwichten. Met collaboratiepartijen zoals SP.a en Groen! zal Vlaanderen nooit zeker zijn om er zijn eigen programma door te drukken. Een reden te meer om die twee partijen ook in de toekomst als 'te mijden' te catalogeren.
Het Paleis slaat terug. Men is het daar blijkbaar helemaal niet eens met een zopas verschenen boek van twee wetstraatjournalisten, ' Koning zonder land'. Daarin zouden enkele passages staan uit de bekende 'colloques singuliers', de man tot man gesprekken tussen de koning en een van zijn onderdanen, waarvan geacht wordt dat die niet openbaar mogen worden. Dat zou dus toch gebeurd zijn en het feit dat het Paleis daar nu zo furieus op reageert, toont aan dat ze ook daar stilaan op hun tandvlees zitten. Komt daar nog bij dat het zeker niet gaat om een rechts initiatief, want een van de reporters schrijft voor De Morgen. Ik ga me er niet mee bezig houden, of de koning en zijn entourage over dit of dat gelijk hebben, maar wel over het feit dat het hele koninklijke zootje neerkijkt op Bart De Wever, die klaarblijkelijk door hen niet voor vol wordt aanzien (misschien omdat hij, bij zijn bezoek aan de koning, geen stropdas droeg!). En dat juist op een moment dat Bart zich heeft laten kennen als een uitgekookte politicus. Hij heeft nl voorgesteld dat Di Rupo nu maar eens formateur moet worden en dat, in het andere geval, hij het zelf zal doen. Di Rupo, die nog altijd zijn nek niet durft uitsteken, zegt te wachten op het definitieve verdikt van het werk van Wouter Beke, maar hij weet ook wel hoe ver dat staat. De kans dat Beke er deze week een einde aan maakt zonder enig nieuw positief resultaat is immers reuzegroot. Als Di Rupo dan zou aanvaarden formateur te worden, moét hij aan Vlaanderen serieuze (en noodzakelijke) toegevingen doen. Doet hij dat niet, dan kan hij het vergeten. Zou dan Bart aan de beurt komen, áls die natuurlijk daarvoor de toelating krijgt van de koning. Bart zal dan zijn eisen stellen en als die (weer) niet ingewilligd worden, volgen er nieuwe verkiezingen, exact dat wat Albert II niet zou willen. Als waar is wat in bovenstaand boek geïnsinueerd wordt, nl dat Albert II nooit toestemming zou geven tot nieuwe verkiezingen, dan dreigen we in eenzelfde situatie te komen als destijds met Boudewijn en zijn weigering om de abortuswet te ondertekenen. De kans dat Albert II, zoals zijn broer, ook enkele dagen van zijn 'macht' ontheven zal worden, is echter onbestaande. Het zal dan een krachtmeting worden tussen politiek en koningshuis. Ik zie er al naar uit.
Als er over de staatshervorming gesproken wordt dat is het woord 'Justitie' nooit ver weg. Als er één zaak rammelt in dit land, dan is het wel de uitoefening van de gerechtigheid. Dat bleek nog eens duidelijk bij het op pensioen gaan van rechter Freddy Troch, die er op 61 jarige leeftijd mee stopt, alhoewel hij nog tot zijn 67ste had kunnen doorgaan. Niettegenstaande het feit dat hij al een paar jaar lid is van de commissie voor de modernisering van de rechterlijke orde, zegt hij vrijuit dat er van die modernisering nog niets te zien is en dat het zo nog wel wat zal blijven. 'Zelfs als ik tot de maximum leeftijd van 67 jaar bleef werken', zei hij, 'zou ik de hervorming van justitie niet meer meemaken'. Wat er bij Justitie zo allemaal fout loopt? Om te beginnen, de straffeloosheid. Men moet in dit land al een straf van meer dan drie jaar gekregen hebben, vóór men riskeert opgesloten te geraken. Niettegenstaande dat, puilen de gevangenissen uit, ondanks de verhuis van 650 gedetineerden naar het Nederlandse Tilburg. Over drie jaar zouden er enkele gevangenissen bij moeten zijn, maar aan de bouw ervan is men niet eens begonnen. Watje De Clerck 'werkt eraan"... De informatica bij Justitie dateert nog van de vorige eeuw, wat in IT-termen een eeuwigheid is. Dat ze dan ook niet werkt, is de logica zelf. De weinig magistraten die al een laptop hebben, kunnen er alleen maar mee e-mailen. De opdeling van de gerechtelijke arrondissementen dateert nog uit de tijd van Napoleon. Er is een gebrek aan management. Een humanresources-beleid in de magistratuur is onbestaande. De communicatie is een lachertje: er zijn zelfs griffies die niet eens een mailbox hebben en waar het verboden is de fax te gebruiken. Een tuchtrecht dat niet werkt, waardoor rechters bijna nooit zelf kunnen vervolgd worden. Enfin, een knoeiboel waarin een kat haar eigen jongen niet zou terugvinden. Freddy Troch, een van de bekwaamste rechters die we de laatste decennia hier gehad hebben, stopt er dus mee. Hij zal echter later niet herinnerd worden o.w.v. wat hierboven beschreven staat, maar wel o.w.v. zijn rol in de zaak van de Bende van Nijvel. Want Troch, die toen onderzoeksrechter was in Dendermonde, slaagde er met zijn Delta-team toen in de wapens van de bende terug te vinden in het kanaal van Ronquières. Het parket van Nijvel had daar ook al gezocht, maar niets gevonden. Dat heeft men Troch nooit vergeven en enkele jaren later werd de zaak hem uit handen genomen. Het hele dossier verhuisde naar Charleroi, werd daar in een kast verstopt en men deed er niets meer aan. Dat uit handen nemen gebeurde door de toenmalige minister van Justitie, Melchior Wathelet Sr, vader van de huidige staatssecretaris en dezelfde die indertijd ook Dutroux vroegtijdig vrij liet, met de gekende gevolgen. De man is later weggepromoveerd naar het Europees gerechtshof... De zaak van de Bende van Nijvel zal wellicht nooit worden opgelost, ondanks het feit dat er later een nieuwe onderzoekscel werd opgericht die er een soort bezigheidstherapie van maakt door jaarlijks ergens te gaan graven of door robotfoto's te maken en te publiceren van mensen die nooit gezien zijn. Er is echter nooit een onderzoek geweest naar de reden waarom dat dossier naar Charleroi moest verhuizen en waarom er toen járen niet meer mee gebeurd was. Als gevolg daarvan doen er nog steeds enkele indianenverhalen de ronde, waarin gesuggereerd wordt dat de zaak van de bende ook gelinkt was aan die van de even beruchte "roze balletten", een ander gegeven dat nooit werd opgeklaard, omdat - steeds volgens geruchten - er enkele 'hoogwaardigheidsbekleders' van het Belgische establishment bij betrokken zouden geweest zijn... Als Freddy Troch meer zou weten over de affaire van de Bende van Nijvel, dan zullen we dat waarschijnlijk pas vernemen is e.o.a. in memoriam, over x-aantal jaren, eerder zeker niet...
Over de extra winsten die Electrabel maakt met de productie van elektriciteit via zijn afgeschreven Belgische kerncentrales, is het laatste woord nog niet gesproken. De firma hield het bij zo'n 800 miljoen euro, maar de Creg, de energie-regulator die o.m. daarvoor speciaal is opgericht, betwist dat en zegt dat het liefst één miljard euro méér is. Het verschil zou er in bestaan hebben, dat Electrabel een verkoopprijs van zo'n 40 euro per megawatt/u vroeg, daar waar de Creg een prijs van 60 euro berekende, zoals officieel was aangegeven op de beurs. Om zijn woorden kracht bij te zetten, had Creg directeur Guido Camps zelfs gedreigd te zullen opstappen als zijn bevindingen nog langer in twijfel zouden getrokken worden. Een moedig daad die men bij nog niet teveel mensen van dat niveau zal tegenkomen. Om een definitief oordeel te kunnen vellen, besliste de regering Leterme dan maar, dat de Nationale Bank van België (NBB) de hele zaak zou onderzoeken en werd er dus gewacht op dat oordeel om een beslissing te nemen i.v.m. de taxatie van de Electrabel winsten. Naar goede Belgische gewoonte lekte er van het NBB onderzoek al e.e.a. uit en bleek dat de cijfers ervan min of meer overeenstemden met die van Electrabel. De NBB zou het hele verhaal voor de gespecialiseerde commissie in het parlement eens uit de doeken komen doen op 03.05.2011, gisteren dus. Hebben die daar even pech gehad! Enkele uren vóór de uiteenzetting van de NBB mensen in het parlement werd nl vanuit het bedrijfsleven zelf bevestigd, dat de verkoopprijs van Electrabel aan hun grootste klanten, de federale industriële verbruikers (Febeliec) inderdaad 60 euro was, zoals de Creg steeds beweerd had en dat Electrabel dus 50% minder had aangegeven dan wat ze in werkelijkheid vroeg. M.a.w. Electrabel liegt en de NBB speelt het vuile spelletje mee. Sinds de oprichting van de Europese Centrale Bank (ECB) hebben de nationale banken veel van hun betekenis verloren. In feite zijn ze alleen nog goed om statistieken bij te houden en zelfs dat wordt nu in twijfel getrokken.Dat neemt niet weg dat de lonen bij onze NBB hoger liggen dan bij de ECB. Dat kwam pas nog aan het licht bij de overstap van Peter Praet van de NBB naar de ECB. De grote baas van de NBB, Luc Coene, krijgt zelfs een loon dat hoger ligt dan dat van Bernanke van de Amerikaanse Federal Reserve (FED)... Het wordt dan ook hoog tijd dat die NBB augiasstal eens wordt uitgemest. Als al die duurbetaalde directeurs daar niet eens een fatsoenlijke statistiek in elkaar kunnen steken en onder één hoedje spelen met politiek en buitenlandse multinationals op de kap van de eigen bedrijven en burgers, dan hebben wij die niet meer nodig. Zover zal het natuurlijk niet komen, want zowel bij Electrabel als bij de andere energie bevoorraders (denk maar aan Eandis) zitten ettelijke politiekers mee in de bestuursraden, waar ze regelmatig hun zitpenningen kunnen komen ophalen, een situatie die al enkele decennia bestaat en waaraan niet zo snel een einde zal komen.
Op 2 november 2007 zond de Arabische zender Al Jazeera een interview uit dat de bekende journalist en ex-BBC medewerker David Frost had afgenomen van Benazir Bhutto. Daarin vertelde deze laatste aan Frost, dat Osama bin Laden al vijf jaar eerder vermoord was geworden door een zekere Omar Sheikh, een man die al sinds 2002 in Pakistan in de gevangenis zit wegens het plegen van een andere moord, deze op de Amerikaanse journalist Daniel Pearl, over wiens wedervaren en dood ondertussen een film is gemaakt met Angelina Jolie in de hoofdrol. De BBC nam later dat interview van Al Jazeera over, maar liet de bewuste passage over bin Laden eruit. Blijkbaar waren de Britten niet overtuigd van wat Bhutto verteld had. Ze lijken daarin gelijk te krijgen. Osama bin Laden was toen inderdaad nog niet dood, nu wel, 'echtig en techtig'" deze keer, als we de Amerikanen mogen geloven. Toch blijft het een rare zaak dat de meest gezochte terrorist van dan af zo goed als niet meer voorkwam in het Al Qaeda verhaal. Er werden nog wel enkele geluidsbandjes en één enkele video van hem verspreid, maar of die authentiek waren kon niemand met zekerheid zeggen. En als we eens iemand van die criminele organisatie te zien kregen dan was dat meestal de zgz nummer twee, de Egyptische dokter Al Zawahiri. Het blijft dus maar hopen, dat de Amerikanen deze keer gelijk hebben, dat ze het terrorisme tenminste een serieuze psychologische nederlaag hebben toegediend en hopen dat men in de moslimwereld stilaan gaat begrijpen, dat Al Qaeda of wie zich daarvoor uitgeeft, in de eerste plaats al meer moslims heeft van kant gemaakt dan de door haar zo gehate westerlingen. Om het deze keer eens op zijn Duits te zeggen: Es ist nicht mehr 'ich bin Laden', sonst 'ich war Laden'!
Op het VRT avondjournaal van 1 mei kwam het nieuws over de optochten en toespraken van de feestende socialisten pas als vierde item op het scherm. Het is ooit anders geweest. De tijd dat ze het hoofdnieuws waren, is zelfs bij de overwegend rode kameraden van de openbare omroep geen prioriteit meer. Ondanks een crisis die wordt toegeschreven aan een ongebreideld kapitalisme, slagen de linkse partijen er niet in daar profijt uit te halen en ergens geloofwaardig over te komen, met uitzondering dan van Wallonië. Meestal begrijpt men dat niet, of wil men het niet begrijpen, maar feitelijk is de reden ervoor vrij simpel. De oorzaak van de crisis mag dan al gezocht worden in het kapitalisme, in de meeste Europese landen waren de linkse partijen mee aan het feest en hebben ze nooit iets ondernomen om hun zgz sociale programma's voor iedereen aanvaardbaar te maken. Neem nu gewoon nog maar de Belgische pensioenen, de laagste in Europa ondanks het feit dat de socialisten hier de laatste achttien (18!) jaar de minister voor pensioenen leverden. Nu afkomen dat er iets aan moet gedaan worden, lijkt van hunnentwege dan ook hypocriet. Dat we via de groene stroom ons blauw zullen betalen - denk maar aan de heffing voor de zonnepanelen die er al is en die voor de windmolens die er aan komt - was ook al het gevolg van de beslissing van een socialistisch minister (SS uit H, 'alles gratis') en niet van e.o.a. poenpakkende bankier. De mensen hebben intussen begrepen dat gratis niet bestaat en dat er bij het scheiden van de markt steeds iemand het gelag moet betalen, in dit geval de belastingbetaler, gij en ik dus. De SP.a heeft ooit meer dan dertig procent van de stemmen behaald in Vlaanderen. Nu is dat nog amper de helft en dat aantal dreigt nog te zakken. Dat ze meestal nog in e.o.a. regering bleef zitten had niets te maken met haar programma of doelstellingen, maar gewoon o.w.v. het feit dat men het VB via een cordon sanitaire had uitgeschakeld en links daardoor in Vlaanderen belangrijker leek dan ze was. Dat Caroline Gennez volgens sommige persberichten in het najaar zou opstappen als SP.a voorzitter, zal aan de huidige malaise weinig veranderen. Wat er de laatste jaren allemaal is misgelopen, is trouwens niet alleen haar fout, al lijkt ze wel niet het juiste type om de rode boodschap te brengen, om het beleefd uit te drukken. Men kan nu wel de neus ophalen voor de Antwerpse scheuring van Eric De Bruyn en zijn SP.rood, maar deugd zal het de partij toch niet doen. De echte rode draad in de teloorgang van het Vlaamse socialisme is gewoon dat ze niet Vlaams genoeg is. Al te lang is de partij een aanhangwagentje van de PS geweest en beseft men ook nu nog steeds niet dat hun belgicisme voorbijgestreefd is en door de gewone man in de straat niet meer gesmaakt wordt. Een recente peiling heeft zelfs uitgebracht dat de modale Vlaamse socialist vindt dat zijn vertegenwoordigers in het parlement te links zijn en dat ze nog weinig voeling hebben met Jan met de pet. Veel universitairen, weinig of geen arbeiders. Links is een elitaire verzameling geworden en staat gewoon in het verliezende kamp.
Wouter Beke krijgt van Albert II uitstel van executie. Hij mag nog even voortploeteren, 'om de onderhandelingen effectief te kunnen opstarten'! Na meer dan 300 dagen moet de zaak nog worden opgestart. We zullen het maar geloven, zeker? Ondertussen blijkt de Belgische economie groter geworden te zijn dan vóór de crisis. De werkgelegenheid steeg vorig jaar met bijna 70.000 eenheden en de kans is groot dat de groei dit jaar boven de 2% zal uitkomen. En dat alles met, of ondanks, een regering in (s)lopende zaken. De waarheid is, dat het eerder dank zij dat soort regering is. Die kan nl niet meer uitgeven dan de zgn 'twaalfden' en heeft het geluk dat ons land in de slipstream zit van het door de vakbonden zo verketterde Duitsland dat op dit ogenblik meer uitvoert dan ooit tevoren, waardoor ook ons land kan genieten van merkelijk hogere fiscale inkomsten. Leterme en zijn meelopers zijn dan ook euforisch en hebben beslist België nog meer te gaan promoten. Nu het land op dit ogenblik met Philippe Gilbert de beste eendagscoureur blijkt te bezitten, gaan ze de man op een verhoogje zetten, er een nieuwe ploeg rond bouwen en hem een loon geven waarvan zelfs bankiers zullen van gaan dromen: 3.000.000 euro per jaar. Dat geld en de daaraan gekoppelde kostprijs voor de rest van de ploeg zal niet op de Belgische begroting staan, maar wel grotendeels afkomstig zijn van bedrijven waarin vadertje Staat het voor het zeggen heeft: Belgacom en Lotto. Het blijft dus wel een gok met geld van de belastingbetaler. En dat alles door een ontslagnemende regering van een land waarin men nog altijd niet weet hoe men de staatsschuld van bijna 100% van het bbp zal naar beneden krijgen, hoe men de vergrijzing ooit betaald zal krijgen en hoe men een oplossing zal vinden voor de problemen van o.m. asiel, immigratie en justitie. Ieder diertje zijn pleziertje natuurlijk en Gilbert (én zijn toekomstige ploegmaats) kunnen er maar goed bij varen. Als ik me niet vergis heeft die overigens sympathieke Waal (die vrij vlot Nederlands spreekt*) zijn residentie in Monaco en zal zijn genereus loon wel niet op een bank in België terecht komen, maar wie zeurt daar nu nog over?
* Het is wel opmerkelijk, dat Waalse coureurs zelden problemen hebben om fatsoenlijk Nederlands te leren, terwijl andere sporters (zie maar Henin of de Borlee's) dat blijkbaar niet kunnen. Om nog te zwijgen over de politiekers.
Het rommelt nog geen klein beetje in de Antwerpse politiek. Bij de blauwen is Annick De Ridder opgestapt, nadat ook Ludo Van Campenhout al 'salut en de kost' gezegd had. Bij de roden is er het schisma van Eric De Bruyn die met zijn SP.a rood een eigen "Linke' wil beginnen, naar Duits model. LDD ligt in de touwen nu het baasje daar zijn hele Antwerpse meute in quarantaine heeft geplaatst. Het Vlaams Belang moet met lede ogen aanzien dat de slag om het Schoon Verdiep van volgend jaar waarschijnlijk een exclusiviteit zal worden tussen De Wever en 'de Patrick'. Alleen CD&V ontsnapt aan de malaise, voorlopig althans. Antwerpen is geen stad met een haven, maar een haven met een stad. De haven is het belangrijkste, niet alleen voor de stad trouwens maar voor de hele regio. Als de havenschepen, in casu Marc Van Peel, dan ook nog verkozen wordt tot de "Maritieme Man van het Jaar", dan lijkt dat niet niks. De Schelde werd verdiept, er is een begin gemaakt met de bouw van de Liefkenshoek spoortunnel, er komt een tweede sluis voor de Linkeroever. Half april voer het 366 meter lange containerschip MSC Emanuela, met een dieptegang van 15 meter, probleemloos de haven binnen. Hoera, hoera dus en CD&V hoopt daarmee volgend jaar groots te kunnen uitpakken bij de gemeenteraadsverkiezingen. Het zou echter ook wel eens een vergiftigd geschenk kunnen worden. Wat heb je immers aan al die verwezenlijkingen, als straks blijft dat de geloste goederen uit al die reuzenschepen de stad niet uit geraken? Want de mobiliteit van de koekenstad staat nog altijd op rood alarm en het kan er alleen maar erger worden. Uit de nieuwe verkeersprognoses van het Vlaams verkeerscentrum blijkt nl dat men verplicht zal zijn het hele zgn Antwerpse masterplan volledig te moeten uitwerken, wil men enige kans maken om het verkeer rond Antwerpen mobiel te houden. Daarvoor zou de verzadiging op de Antwerpse Ring moeten dalen tot 90% (nu is dan 140% en vanaf 100% is er file). Van zodra er in Antwerpen iets speciaals te doen is - denk maar aan de recente happening van de 'Ten Miles' - kan men nu al de stad niet meer in of uit en ligt het hele doorgaande verkeer op apegapen. Wie er volgend jaar ook de Antwerpse verkiezingen zal winnen, zou er wel eens weinig plezier aan kunnen beleven. De Lange Wapper mag dan al zijn afgeschoten. De wraak van de kwelgeest blijft boven de stad hangen.
De transfers van Vlaanderen naar Wallonië zijn nog maar eens in de actualiteit gekomen, dit keer n.a.v. een studie van Vives, een wetenschappelijk instituut van de KU Leuven. De oude, officiële Belgische berekeningen hebben het nog steeds over een bedrag van rond de zes miljard euro (cijfers van de Nationale Bank en we weten ondertussen wat die waard kunnen zijn) en gaan dan over het jaar 2007. Vives heeft voor datzelfde jaar een bedrag van 5,7 miljard, maar dan gaat het alleen om de geldstromen die lopen via de sociale zekerheid, de financieringswet van de deelstaten en via de gewone federale uitgaven. Daar houdt het, volgens Vives, echter niet mee op. Er is ook nog het verschil van de interestlasten. Vlaanderen betaalt nl meer sociale lasten en bijdragen en ontvangt minder uitkeringen, dotaties en federale uitgaven. Dat alles maakt, dat het bedrag van 5,7 miljard bijna verdubbeld wordt, volgens Vives tot 11 miljard, maar het kan ondertussen ook meer geworden zijn. Het verhaal van de 11 tot 12 miljard euro, die Vlaanderen elk jaar verspeelt, is niet nieuw. Het stond reeds vermeld in het manifest van de Warande uit 2005 en werd toen bekend gemaakt door de KBC, toch ook geen politieke instantie. Het verschil nu is, dat het wetenschappelijk bewezen wordt. Om even te verduidelijken, wat zo'n bedrag, dat wij ELK JAAR weggeven, betekent: dat is meer dan het bedrag dat de HELE WERELD indertijd gegeven heeft voor de door de Tsunami getroffen gebieden, het DUBBELE van wat de USA elk jaar geven aan Israël en Egypte, percentsgewijs ook meer dan West-Duitsland na de val van de muur in de DDR investeerde. Zo'n bedrag zijn wij elk jaar kwijt en degenen die het krijgen hebben dan nog de lef ons regelmatig te beledigen omdat we niet sociaal genoeg zouden zijn. Tenslotte nog dit: VTM dat het bericht van Vives vermeldde in haar journaals, wist erbij te vertellen, dat het Leuvense instituut 'aanleunt bij de N-VA'. Wat heeft dat ermee te maken? Het gaat hier om naakte cijfers. Zo kan men straks evengoed zeggen dat 1+1 wel 2 is, maar dat het verteld is door een linkse of rechtse groepering. Alsof dat een verschil zou uitmaken...
Dat we in een ingewikkeld land leven, weten we al. Dat het hier zo ingewikkeld is, dat men zelfs op één miljard euro na niet kan berekenen wat een bedrijf aan winsten maakt, is eerder erg bedenkelijk. Toch is het dat wat er aan het gebeuren is met de controverse over de winsten van Electrabel, met name over het extra profijt dat dit bedrijf haalt uit zijn reeds jaren afgeschreven kerncentrales. De energieproductie is big business, zo 'big' dat een klein landje als België er feitelijk niets (meer) aan te zeggen heeft. Ook dat is de schuld van onze traditionele partijen, die indertijd, met de bereidwillige medewerking van Dehaene en Verhofstadt*, hebben toegelaten dat Electrabel verkocht werd aan het Frans Suez en hier sindsdien een quasi monopolie positie heeft verkregen. België heeft er geen vat meer op en kijkt ernaar, terwijl de beslissingen én de profijten uitgedeeld worden in Parijs (en het Ruhrgebied). Erger nog, om te vermijden dat we hier straks zonder stroom zouden kunnen komen te zitten, wordt de Nationale Bank ingeschakeld om te zorgen voor het schaamlapje. Dat terwijl we een eigen energie-regulator hebben, de Creg, die daarvoor speciaal in het leven werd geroepen maar wiens oordeel bij het scheiden van de markt niet meer mee schijnt te tellen. Resultaat van dat alles zal zijn, dat Electrabel straks wat meer belasting zal betalen en dat die meerkost zal worden doorberekend aan de verbruiker, in de eerste plaats aan de kleine verbruiker, want de grote spelers dreigen anders hier ook niet meer te zullen investeren. De Creg mag het rapport van de Nationale Bank dan al verticaal archiveren, de grote baas van de energie-regulator mag dan al dreigen met opstappen, het zal allemaal niet veel baten. Honoré Gepluimd mag er straks voor opdraaien, zoals trouwens gisteren ook bevestigd werd door Paul Dhoore, de nieuwe financiële expert bij VTM.
* Toen Dehaene en later Verhofstadt indertijd moesten beslissen over het Electrabel-dossier, waren beiden nog in de running voor de topjob van de Europese Commissie en konden zij Parijs niet voor het hoofd stoten. Eens de Electrabel koehandel rond was, grepen beiden naast die job...
Met bovenstaande titel bedoel ik niet wanneer hij zou ophouden met zijn regering van (uit)lopende zaken, maar wel met zijn gezeur t.o.v. Vlaanderen in het algemeen en de N-VA in het bijzonder. Gisteren was het weer zover. N.a.v. het feit dat het een jaar geleden was dat hij aan de koning (voor de zoveelste keer) zijn ontslag kwam aanbieden, spuide Leterme nog maar eens zijn gal tegenover de partij van De Wever. Daarbij vertelde hij, ook al voor de zoveelste keer, dat die partij het einde van België wil. Dat is wel te kort door de bocht. Op lange termijn wil de N-VA dat inderdaad wél (en niet alleen de N-VA), maar op korte termijn, zeker in de huidige onderhandelingsfase, wil die partij een einde aan 'dit' België en niet aan België tout court. Ex-Vlaming Leterme is de zoveelste die volledig door het Belgisch systeem gerecupereerd is. Zijn land is niet meer ons land en hij ziet de zaken dan ook alleen nog maar door een Belgische bril. Zelfs in zijn eigen partij is men het daar niet mee eens. In de eerste plaats Kris Peeters, die niet - zoals Leterme - uit ACV kringen komt, maar uit de werkgeversorganisatie, waar men wel degelijk beseft dat het zo met dit België niet verder kan. Dat werd zopas nog eens bevestigd door top-industrieel Julien De Wilde, ex-CEO van Bekaert en momenteel bestuursvoorzitter bij Agfa Gevaert en Nyrrstar. De man heeft het fameuze onderhoud met de groep van de vier francofone voorzitters meegemaakt in de Warande. Wat die de Vlaamse ondernemers daar verteld hebben, is ook voor hem praat voor de vaak. Volgens De Wilde hebben de francofonen helemaal geen plan B, willen ze alleen de zaken laten zoals ze nu zijn en de Vlamingen enkel blij maken met een dooie mus. Zolang er geen responsabilisering bij is, zal er in dit land niets veranderen en gaan we sowieso achteruit gaan, met of zonder vaste regering. Er zal meer nodig zijn dan een zgz 'charmeoffensief' om alsnog tot een communautair akkoord te komen.
Vooreerst mijn verontschuldigingen aan Lucky9. Ik had zijn reactie verkeerd geïnterpreteerd en zal voortaan wat zorgvuldiger moeten lezen. We zullen maar zeggen dat het aan het weer ligt, zeker? * Dat onwaarschijnlijke zomerse weer, in combinatie met de paasvakantie, maakt dat het net al komkommertijd lijkt. Weinig of geen nieuw nieuws. Dat zou deze week kunnen veranderen, mocht er enig resultaat geboekt worden bij de besprekingen van morgen, woensdag, tussen Beke, De Wever en Di Rupo. De kans, dat daar iets ernstigs uit de bus zal komen, wordt nu echter al op zo goed als nihil geschat. Rest dan nog de mogelijkheid Bart De Wever nog een kans te geven. Hijzelf heeft er al geregeld om gevraagd nog eens het initiatief te mogen nemen, maar heeft het tot nu toe niet meer gekregen. Als de francofonen immers Bart's nieuwe voorstellen zouden afwijzen, wat meer dan waarschijnlijk is, dan zitten ze zelf met de zwarte piet. Als ze Bart de kans niét geven, komt dat echter op hetzelfde neer. Het blijft, hoe dan ook, absurd dat de lijsttrekker van de grootste partij van het klant, die zelf vraagt het initiatief te mogen nemen, die kans niet krijgt terwijl een Di Rupo zijn nek niet (meer) durft uitsteken. Bij Open VLD zijn er steeds minder die er nog in geloven en die eieren voor hun geld kiezen. Nadat Sven Gatz al had aangekondigd dat hij het in september voor bekeken houdt en vanaf dan woordvoerder wordt van de Belgische brouwers, heeft nu ook Annick De Ridder besloten de Antwerpse politiek te ruilen voor een lucratief jobke bij de Katoennatie van Fernand Huts. Dat is de man van het zonnepaneelpark van 80 hectaren op de Antwerpse linkeroever, dat ervoor gezorgd heeft dat de Oost-Vlamingen voortaan de duurste elektriciteitstarieven van heel Vlaanderen mogen betalen. Kwatongen beweren, dat De Ridder opstapt uit ongenoegen met de plannen om Annemie Turtelboom lijsttrekker te maken in Antwerpen bij de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. Die Turtelboom kwam oorspronkelijk uit CD&V, waar ze zich niet kon doorzetten. Lees: waar ze niet verkozen geraakte. Bij de verkiezingen van 2007 lukte dat haar bij Open VLD evenmin. Ze werd tenslotte toch staatssecretaris voor immigratie en asielbeleid, omdat toenmalig minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael, die pispaaljob kwijt wou. Toen diezelfde Dewael later ook zijn ministerpost afstond, viel Turtelboom verder omhoog. Van die Dewael horen we trouwens niet veel meer. De man die ooit Verhofstadt wou opvolgen als premier van België en daarvoor zijn post van minister-president van Vlaanderen opgaf, heeft sindsdien niet veel potten meer gebroken. Gelukkig heeft hij zijn lief nog. Enfin, deze week zou het weer omslaan en hopen we van de politiek hetzelfde.
* Toen mijn tweede dochter haar plechtige communie deed op 28 april 1978, lag er sneeuw!
Het is niet mijn gewoonte erop te reageren, maar deze keer wil ik toch een uitzondering maken voor de 'nul' reactie van die 'Lucky9' van gisteren op mijn artikel over de luie Waal. De man apprecieert blijkbaar niet wat ik schrijf en dat is zijn volste recht. We leven, God zij dank, nog altijd in een vrij land en dat betekent, dat elke hond met een hoed hier zijn mening kwijt kan. Waarom zou ik de mijne dan niet geven? Dat niet iedereen daarmee akkoord gaat, tant pis. Vroeger moest men daarvoor naar de krant schrijven en bestond steeds de kans dat uw brief niet gepubliceerd werd of, erger, dat hij slechts gedeeltelijk werd weergegeven, waardoor de betekenis van het verhaal dikwijls anders overkwam. Sinds de opkomst van het Internet is daaraan, gelukkig maar, een einde gekomen. Ik kan mijn frustraties nu kwijt en wel zoals ik zelf wil. Wat tenslotte die waardering betreft, ik apprecieer het dat mensen zoiets doen, maar daarvoor schrijf ik niet. Lucky9 mag mij gerust elke week een nul geven. Ik zal daar mijn slaap niet voor laten en mijn artikels ook niet. Ik schrijf sinds het voorjaar van 2005 en heb sinds begin februari 2006 elke dag een blog geschreven. Dit verhaal is nummer 2129 en ik hoop daar nog lang mee te kunnen doorgaan, waardering of geen waardering. Tenslotte nog dit. De gegevens uit mijn artikel over de luie Waal heb ik grotendeels gehaald uit bestaande artikels uit Vacature en De Standaard. De kritiek op wat zij de "hangmatcultuur" noemt, kwam trouwens van het VOKA, de overkoepelende organisatie van Vlaamse werkgevers en Kamers van koophandel en is te lezen in de laatste weekeind-editie van de krant, op bladzijde E5 (Mens & Economie). Lucky9 doet er dan ook goed aan zowel De Standaard als VOKA eveneens een dikke nul te geven. En, vóór ik het weer vergeet, aan allen een Zalig Paasfeest!
Volgens het politieke denken bestaat er in België niet zoiets als de hardwerkende Vlaming en de luie Waal. Dat zijn, volgens de geïndoctrineerde opiniemakers van onze politiek-correcte samenleving, maar mythes en vooroordelen. Zou het? In West-Vlaanderen, vooral in de grensstreek, kampt men al jaren met een tekort aan arbeidskrachten. Men heeft die in de eerste plaats willen zoeken in de regio Moeskroen, waar een werkloosheidsgraad heerst van rond de 20%. In de steden van de iets verder gelegen Borinage is het al niet veel beter. In Bergen, de thuisbasis van Di Rupo, heeft men zelfs een percentage van 23%. Maar naar West-Vlaanderen komen werken doen die Walen niet, zelfs niet als ze gebruik kunnen maken van gratis busvervoer. En het kan nog erger. Heel wat West-Vlaamse bedrijven zijn hun activiteiten gaan verplaatsen naar de andere kant van de taalgrens, waar ze goedkoper aan industrieterreinen konden geraken en er bovendien de welwillende steun van de plaatselijke Waalse autoriteiten kregen. Maar ook daar geen werkbereidwilligen. Volgens een artikel van een tijdje geleden in Vacature kwamen de Walen er zich alleen laten zien om een briefje te krijgen dat ze zgz gesolliciteerd hadden en op die manier konden blijven doppen. Van grote armoe zijn heel wat West-Vlaamse bedrijven dan maar Frans-Vlamingen gaan aanwerven. Die kwamen wél, ook al omdat ze in België een voordeliger fiscaal statuut kregen dan in eigen land. Vanaf volgend jaar is het echter met dat fiscaal statuut afgelopen en dreigen heel wat Franse medewerkers af te haken. De toestand is er zo schrijnend aan het worden, dat men er ernstig aan denkt reclame te gaan maken in Oost-Europa om van daaruit arbeidskrachten te kunnen aanwerven. En dat alles, terwijl er enkele kilometer verder duizenden Waalse werklozen zijn, die blijkbaar liever in hun 'hangmatcultuur' blijven voortmodderen en dit van generatie op generatie. Dank zij het Vlaamse geld van de transfers kunnen ze het nog lang uithouden. De gebroeders Dardenne doen straks weer mee op het filmfestival van Cannes, waarschijnlijk met hun zoveelste film over de schrijnende toestanden in de Luikse periferie, nog zo'n regio van Franstalige nietsdoeners. Voor bekwame filmlui, wat dat zijn de Dardennes, is het niet moeilijk om daar zo'n films te maken. Ze moeten maar de deur van hun woning uitstappen en ze hebben er het decor en de sfeer die ze willen. Het laatste stukje DDR in West-Europa.
Groot nieuws in de media van gisteren: Vanaf 1 mei kan België gevangenen met een Marokkaanse nationaliteit gedwongen terugsturen naar hun land. 'Een grote doorbraak' noemt men het. 't Is maar hoe men het bekijkt. Het goede nieuws is, dat een overeenkomst ter zake tussen België en Marokko, die nog dateert van de regering Verhofstadt II, eindelijk door Marokko is geratificeerd. Dat heeft vier jaar geduurd en dat noemt men hier een calvarietocht, waarbij men vergeet dat zulke vertragingen ook bij ons voorkomen. Er zitten zo'n 1.100 Marokkanen in onze Belgische gevangenissen. Dat is ongeveer 50% van totaal aantal veroordeelde buitenlanders. In het kader van onze overvolle strafinrichtingen, zou dat inderdaad goed nieuws moeten zijn. Maar er zijn uitzonderingen, en dat is het slechte nieuws. Kunnen nl niét worden teruggestuurd: Marokkanen die: - in België geboren zijn en de dubbele nationaliteit hebben; - met een 'Belgische' getrouwd zijn; - de vluchtelingenstatus hebben; - vóór hun veroordeling al 5 jaar ononderbroken op Belgisch grondgebied woonden; - in Marokko nog een schoonmoeder hebben. Dat laatste heb ik er zelf bijgezet, om maar te zeggen, dat dit een zoveelste Verhofstadt verwezenlijking is die maar een lege doos voorstelt. Met een beetje vindingrijkheid kan bijna iedere Marokkaanse crimineel wel een uitvlucht zoeken om hier te blijven en de hel van de Marokkaanse gevangenissen te ontlopen (wie dat laatste niet gelooft, moet maar eens de Vlaamse film 'De hel van Tanger' zien). Watje De Clerck heeft ondertussen al toegegeven, dat het aantal dat men zal kunnen terugsturen, waarschijnlijk enkele tientallen bedraagt, in het beste geval 10%. De veroordeelde, die ervoor in aanmerking komt, moet trouwens ook altijd nog naar zijn mening worden gevraagd, alhoewel dat niet wil zeggen, aldus De Clerck, dat hij zomaar zijn zin zal krijgen. Misschien vertelt die dan wel dat hij zich hier wil vestigen als zelfstandige, zoals Bulgaren en andere Oost-Europeanen dat tegenwoordig doen, om daarna te kunnen aanschuiven bij het OCMW. In dit gekke land blijkt alles mogelijk te zijn. Zo vertrekt er een dezer dagen een airbus van het Belgische leger met 60 uitgewezen 'asielzoekers' naar Afrika. Het was zeven (7!) jaar geleden, dat dit nog eens gebeurd was en dan zijn er bij die 60 amper 15 die worden uitgewezen door ons land. Van een pamperdienst gesproken.
Het voor donderdag geplande gesprek van Beke met Di Rupo en de Wever is uitgesteld tot na Pasen. Met dit ongelooflijk warme aprilse zomerweer is dat nog te begrijpen. De meest zinnige uitspraak kwam er trouwens gisteren van Vincent Van Quickenborne, een van de weinige liberalen met een zekere Vlaamse reflex. Hij zei het niet letterlijk, maar hij gelooft ook niet dat Beke er iets van terecht zal brengen en stelt voor De Wever nu de kans te geven het initiatief te nemen, zoals die dat zelf al meermaals gevraagd heeft. Als België immers riskeert een slechte financiële rating te krijgen omdat er straks nog geen regering zou zijn, zal het land die later ook krijgen als er een regering is die de problemen niet meer aan zal kunnen. Want dit land is doodziek en moét hervormd worden. We hebben mede de hoogste belastingen, de hoogste immigratiecijfers, percentsgewijs gesproken het grootste aantal ambtenaren, de laagste pensioenen. Het land is zo goed als kapotgeregeerd door traditionele partijen en vakbonden, en is zowat het enige dat nog niets gedaan heeft aan de opkomende kosten voor de vergrijzing. Met veto's, evenwichten, alarmbellen en allerlei andere blokkeringsmechanismen, is het onmogelijk geworden nog ooit een ordentelijk bestuur te krijgen. Een land waarin de meerderheid geen macht van meerderheid meer heeft en bijgevolg de chaos en wanorde dagdagelijkse kost zal worden. Als ook De Wever er niet in zal slagen België minstens het begin van een serieuze hervorming te geven, dan kan men er beter mee ophouden en meteen overstappen op een ver doorgedreven soort confederalisme of op een scheiding tout court. Plan B, zeg maar.
Groot nieuws gisteren in alle media: de groep rond Wouter Vandenhautte, Corelio (De Standaard en Co) en Sanoma (weekbladen) hebben VT4 en Vijf TV overgenomen. Dit gebeurde, nadat de laatste concurrent, de RTL, had afgehaakt. De deal ging door voor, naar schatting, 150 miljoen euro. Zowat iedereen die er ook maar van ver of dichtbij iets mee te maken had, was euforisch. Dé dooddoener was, dat hiermee het TV landschap nog Vlaamser zou worden. Een verankering, noemen ze dat. Zou het? Een beetje scepsis is hier echter wel op zijn plaats. Om te beginnen het feit dat RTL heeft afgehaakt. RTL is één van de grootste zenders in West-Europa en is in al onze buurlanden aanwezig. Vlaanderen erbij pakken zou voor deze reuze onderneming de cirkel rond maken. Dat mocht zelfs wat kosten. Dat RTL dat toch niét doet, bewijst m.i. dat het hele project niet rendabel is. Vlaanderen heeft zo'n zes miljoen inwoners en dus potentiële kijkers. Veel meer kunnen dat er nooit worden, ook al omdat de meeste van de inwijkelingen van de laatste jaren zich weinig of niet inburgeren. Die kopen zich een schotelantenne en blijven thuis kijken naar Turkse en Arabische zenders. In korte woorden betekent dat, dat het aantal Tv-kijkers grosso modo zal blijven wat het is en dat er zich hoogstens wat verschuivingen onderling zullen voordoen op de zeven zenders die nu over heel Vlaanderen uitzenden. En dan hebben we het nog niet gehad over de regionale zenders, die ook hun graantje meepikken. Vooral voor de adverteerders is dit geen goede zaak. De kans dat die meer in Vlaanderen gaan investeren dan ze nu doen, zal verwaarloosbaar zijn. Het zou zelfs minder kunnen worden. Het had ooit anders kunnen zijn als Vlaanderen en Nederland meer samen hadden gewerkt, want dan zou er een markt zijn van zo'n twintig miljoen potentiële kijkers. Sinds de komst van VTM zijn Vlaanderen en Nederland taalkundig uit elkaar gegroeid en dat geldt ook voor de adverteerders. Een reclame over bv 'javel' kan je in Nederland niet uitzenden, brengt dus minder op en dan hebben we het nog niet over het taaltje dat dikwijls gebruikt wordt. Kortom: die verankering zal niet veel zoden aan de dijk brengen. Een eerder onverwacht gevolg van dat alles, zou kunnen betekenen dat de VRT er straks nog garen bij spint. Als men het daar goed aanpakt, meer (echte) Vlaamse producties maakt, films en andere programma's maakt die niet om de haverklap worden onderbroken door reclame, dan zie ik een groot deel van zijn huidig publiek het bij die zender houden. Voor Vlaanderen komt het er nu op aan die VRT eens echt te vervlaamsen (N-VA heeft daarvoor al enkele voorstellen op tafel liggen). Dat zou pas een verankering zijn.
Na Martens, Tobback Sr, Tobback Jr, Alexander Decroo, Gwendolin Rutten, Dehaene Sr, Servais Verherstraten enYves Leterme, was het gisteren de beurt aan Marc Eyskens om zijn duit in het N-VA afbraakzakje te komen doen. De man, die destijds als eerste minister en minister van Financiën mede verantwoordelijk was voor de devaluatie van de Belgische frank en de explosie van de Belgische staatsschuld (die, nota bene, mede aan de basis ligt van de huidige malaise), stelde, dat men maar een regering zonder N-VA op de been moest brengen. 'N-VA is uit op de vernietiging van de Belgische staat', zei hij. Misschien is het bij hem wel een soort ouderdomsverschijnsel, maar de man schijnt nog steeds niet te beseffen, dat dit land moét hervormd worden en dat deze keer de lasten evenredig moeten verdeeld worden en niet - zoals in zijn tijd - alleen maar gedragen worden door Vlaanderen. Voor sommige brave Kempenaars zal het wel even schrikken geweest zijn de naam van Verherstraeten bij bovenvernoemd gezelschap te zien. Erg opmerkelijk is dat niet. Verherstraeten is een Leterme-man die dank zij de ex-Vlaming en beider contacten met het ACV, fractieleider van zijn partij mocht worden in de Kamer. Sindsdien heeft hij zich al in alle mogelijk bochten moeten wringen om de door deze francofone geleide regering genomen beslissingen goed te praten, wat hem niet erg goed lukt De man heeft nu eenmaal helemaal geen charisma, om het beleefd uit te drukken. Bovenstaande criticasters verwijten de N-VA o.m. dat ze haar verantwoordelijkheid niet zou nemen. Welnu, die partij staat al een hele tijd te vragen het initiatief te mogen nemen, maar krijgt het niet. Van de meer dan 300 dagen dat de regeringscrisis al duurt, kregen Bart De Wever en zijn partij er uitgerekend acht (8!) om zelf iets voor te stellen. Bart was toen de eerste die iets op papier durfde te zetten en werd meteen (binnen de twee uur!) teruggefloten door de PS en haar acolieten. Als de N-VA het initiatief niet krijgt, moet men niet op haar schieten, maar op de partij die nu het initiatief heeft en dat is momenteel CD&V. De demarches van Leterme, Verherstraeten en Eyskens (over Dehaene zullen we best even zwijgen: die heeft het te druk om zijn bonussen te tellen!) bleken er zelfs voor Woutertje Beke teveel aan te zijn. De man blijkt inderdaad nog te leven en vroeg a.u.b. de gelederen te sluiten. Daarmee zit hij, althans voorlopig nog, op één lijn met Bart De Wever, die stelt dat al dat N-VA bashen alleen maar ten goede komt aan de francofone tegenpartij, die daardoor minder dan ooit bereid zal zijn tot de noodzakelijke toegevingen. Als alles mee zit, gaan PS en N-VA morgen weer eens, samen met Beke, aan tafel zitten. Misschien wordt het wel een laatste avondmaal...
'Keuze voor zonne-energie was fout. De kostprijs van zonnepaneelparken is niet te verantwoorden. De overheid had ze nooit mogen subsidiëren' Bovenstaande uitspraken zijn niet van mij, maar van Freya Van den Bossche, tot nader orde nog steeds Vlaams minister van Energie. De laatste verhoging van de elektriciteitsprijs, waaruit bleek dat wie geen zonnepanelen plaatst (dikwijls omdat men daar de middelen niet toe heeft) moet betalen voor de (meestal kapitaalkrachtigere) die het wél doet, heeft de emmer van de duurzame energie doen overlopen. Voeg daarbij nog het feit dat de door Eandis gevraagde meerprijs te hoog zou liggen, dat er een wraakroepend verschil is tussen de diverse Vlaamse regio's en de energiechaos is compleet. De vraag is nu: wie is dat grote licht dat destijds beslist heeft Sinterklaas te gaan spelen met die panelen? Wel, dat was niemand minder dan Steve Stunt, alles gratis Stevaert, partijgenoot van Freya en destijds - evenals zij - een van de toen nog populaire rode tele-tubbies. De man is ondertussen uit de politiek gestapt en heeft zich, na een ommetje als zelfbenoemde gouverneur van Limburg, in het bedrijfsleven gestort waar hij tal van lucratieve bezigheden heeft. Dat laatste houdt hem er niet vanaf achter de schermen toch de touwtjes in handen te houden. Denk maar aan De Lijn en het geval Lieten, Ethias en die haven in Vietnam. Zonne-energie, blijkt nu, is voor onze contreien niet de meest geschikte vorm van alternatieve energie. Windenergie zou elf (11!) maal goedkoper zijn. Dus gaat onze Freya nu de windenergie promoten. Kwestie van toch ook een dada te hebben waar ze straks mee zou kunnen uitpakken. Ze wil er in Vlaanderen liefst 300 laten neerpoten. Nu is het idee nog maar net gelanceerd, of ook op dat vlak zouden er problemen zijn, althans in Vlaanderen. Terwijl de technische handleiding van de windmolenconstructeurs nl stelt dat die molens op minstens 400 meter van andere gebouwen moeten staan, zou dat in Vlaanderen slechts 250 meter zijn. In Wallonië is dat 350 meter en in Nederland volgt men de constructeursnorm: 400 meter, dus. Dat moet, omdat de huidige windmolens gevaarten zijn van 85 meter en meer en een ongeluk nooit uit te sluiten is. Bij ons is dat blijkbaar geen probleem. Ze zullen er eerst moeten staan vóór men ook daarmee te maken zal krijgen. Ze leren het hier nooit. Tot slot nog dit: zonnepanelen en windmolens zouden het, althans volgens de milieu diehards, mogelijk maken dat er met de tijd andere centrales zouden kunnen gesloten worden. In Denemarken, waar nu reeds ongeveer 20% van de energie uit windmolenparken komt, moet de eerste traditionele centrale nog gesloten worden. Het rendement van windmolens is nl maar zo'n kleine 25%, wat erg laag is. Het waait niet altijd en daarbij komt nog dat eventuele surplus stroom niet kan worden opgeslagen. Het is stil waar het niet waait...
Vorige week maandag waren de voorzitters van de vier Franstalige partijen op bezoek geweest bij VOKA, het overkoepelend orgaan van Vlaamse werkgevers en Kamers van Koophandel. Dat gebeurde in het kader van een zgz francofoon 'charme offensief'. Wat dat offensief voorstelde werd gisteren door twee vertegenwoordigers van het VOKA uit de doeken gedaan in de Zevende Dag. Het was driemaal niets, een wind in een fles. Volgens VOKA voorzitter De Bruyckere, nu niet direct een volbloed flamingant - de man heeft ook eigen bedrijven aan de andere kant van de taalgrens - was het meer een poging om te laten zien hoe toffe lui de francofonen wel zijn. Maar van nieuwe voorstellen of enige doorbraak was er helemaal geen sprake, integendeel. Het enige dat de Franstaligen bindt, blijkt een soort N-VA fobie te zijn. Voor de rest bleven de charme offensievelingen gewoon op hun eigen standpunt staan en zegden erbij dat ze nog het liefst van al zouden willen dat alles bij het oude zou blijven. La Belgique à papa comme en 1830. Voor zover dat nog nodig is, duidt het aan dat de situatie feitelijk nog altijd muurvast zit. Met afbraaktheorieën à la Tobback Sr en Leterme aan Vlaamse kant, zal dat de zaak helemaal niet vooruit helpen. Die Leterme zou beter zwijgen dat hij zweet, want hij ploetert zelf al meer dan drie jaar verder zonder op communautair vlak maar enige vooruitgang te maken. Dan kan ook moeilijk, als ge moet werken met een regering zonder meerderheid in Vlaanderen en waarin de Franstalige dan nog de plak zwaaien. Er zal deze Paasweek niets meer gebeuren. De week daarop is de laatste van de maand april en dan zou de N-VA ermee stoppen. 'De tijd is op', zoals De Wever het stelde. Hopelijk heeft tegen die tijd dan iemand in de Vlaamse regering het licht gezien (of moeten we daarvoor wachten tot Pinksteren?) en komt er vanuit die hoek eindelijk eens een moedig voorstel. Een bv in de trant van wat ik in deze rubriek al enkele keren heb aangehaald en die komt uit de pen van grondwetspecialist Robert Senelle, nl dat het Vlaams parlement Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is niets spectaculair, maar wel democratisch volstrekt legitiem en volgens de internationale rechtsnormen. Het zou de eerste stap kunnen zijn naar een soort confederatie en/of een volledige onafhankelijkheid.
