Groot nieuws in de media van gisteren: Vanaf 1 mei kan België gevangenen met een Marokkaanse nationaliteit gedwongen terugsturen naar hun land. 'Een grote doorbraak' noemt men het. 't Is maar hoe men het bekijkt. Het goede nieuws is, dat een overeenkomst ter zake tussen België en Marokko, die nog dateert van de regering Verhofstadt II, eindelijk door Marokko is geratificeerd. Dat heeft vier jaar geduurd en dat noemt men hier een calvarietocht, waarbij men vergeet dat zulke vertragingen ook bij ons voorkomen. Er zitten zo'n 1.100 Marokkanen in onze Belgische gevangenissen. Dat is ongeveer 50% van totaal aantal veroordeelde buitenlanders. In het kader van onze overvolle strafinrichtingen, zou dat inderdaad goed nieuws moeten zijn. Maar er zijn uitzonderingen, en dat is het slechte nieuws. Kunnen nl niét worden teruggestuurd: Marokkanen die: - in België geboren zijn en de dubbele nationaliteit hebben; - met een 'Belgische' getrouwd zijn; - de vluchtelingenstatus hebben; - vóór hun veroordeling al 5 jaar ononderbroken op Belgisch grondgebied woonden; - in Marokko nog een schoonmoeder hebben. Dat laatste heb ik er zelf bijgezet, om maar te zeggen, dat dit een zoveelste Verhofstadt verwezenlijking is die maar een lege doos voorstelt. Met een beetje vindingrijkheid kan bijna iedere Marokkaanse crimineel wel een uitvlucht zoeken om hier te blijven en de hel van de Marokkaanse gevangenissen te ontlopen (wie dat laatste niet gelooft, moet maar eens de Vlaamse film 'De hel van Tanger' zien). Watje De Clerck heeft ondertussen al toegegeven, dat het aantal dat men zal kunnen terugsturen, waarschijnlijk enkele tientallen bedraagt, in het beste geval 10%. De veroordeelde, die ervoor in aanmerking komt, moet trouwens ook altijd nog naar zijn mening worden gevraagd, alhoewel dat niet wil zeggen, aldus De Clerck, dat hij zomaar zijn zin zal krijgen. Misschien vertelt die dan wel dat hij zich hier wil vestigen als zelfstandige, zoals Bulgaren en andere Oost-Europeanen dat tegenwoordig doen, om daarna te kunnen aanschuiven bij het OCMW. In dit gekke land blijkt alles mogelijk te zijn. Zo vertrekt er een dezer dagen een airbus van het Belgische leger met 60 uitgewezen 'asielzoekers' naar Afrika. Het was zeven (7!) jaar geleden, dat dit nog eens gebeurd was en dan zijn er bij die 60 amper 15 die worden uitgewezen door ons land. Van een pamperdienst gesproken.
Het voor donderdag geplande gesprek van Beke met Di Rupo en de Wever is uitgesteld tot na Pasen. Met dit ongelooflijk warme aprilse zomerweer is dat nog te begrijpen. De meest zinnige uitspraak kwam er trouwens gisteren van Vincent Van Quickenborne, een van de weinige liberalen met een zekere Vlaamse reflex. Hij zei het niet letterlijk, maar hij gelooft ook niet dat Beke er iets van terecht zal brengen en stelt voor De Wever nu de kans te geven het initiatief te nemen, zoals die dat zelf al meermaals gevraagd heeft. Als België immers riskeert een slechte financiële rating te krijgen omdat er straks nog geen regering zou zijn, zal het land die later ook krijgen als er een regering is die de problemen niet meer aan zal kunnen. Want dit land is doodziek en moét hervormd worden. We hebben mede de hoogste belastingen, de hoogste immigratiecijfers, percentsgewijs gesproken het grootste aantal ambtenaren, de laagste pensioenen. Het land is zo goed als kapotgeregeerd door traditionele partijen en vakbonden, en is zowat het enige dat nog niets gedaan heeft aan de opkomende kosten voor de vergrijzing. Met veto's, evenwichten, alarmbellen en allerlei andere blokkeringsmechanismen, is het onmogelijk geworden nog ooit een ordentelijk bestuur te krijgen. Een land waarin de meerderheid geen macht van meerderheid meer heeft en bijgevolg de chaos en wanorde dagdagelijkse kost zal worden. Als ook De Wever er niet in zal slagen België minstens het begin van een serieuze hervorming te geven, dan kan men er beter mee ophouden en meteen overstappen op een ver doorgedreven soort confederalisme of op een scheiding tout court. Plan B, zeg maar.
Groot nieuws gisteren in alle media: de groep rond Wouter Vandenhautte, Corelio (De Standaard en Co) en Sanoma (weekbladen) hebben VT4 en Vijf TV overgenomen. Dit gebeurde, nadat de laatste concurrent, de RTL, had afgehaakt. De deal ging door voor, naar schatting, 150 miljoen euro. Zowat iedereen die er ook maar van ver of dichtbij iets mee te maken had, was euforisch. Dé dooddoener was, dat hiermee het TV landschap nog Vlaamser zou worden. Een verankering, noemen ze dat. Zou het? Een beetje scepsis is hier echter wel op zijn plaats. Om te beginnen het feit dat RTL heeft afgehaakt. RTL is één van de grootste zenders in West-Europa en is in al onze buurlanden aanwezig. Vlaanderen erbij pakken zou voor deze reuze onderneming de cirkel rond maken. Dat mocht zelfs wat kosten. Dat RTL dat toch niét doet, bewijst m.i. dat het hele project niet rendabel is. Vlaanderen heeft zo'n zes miljoen inwoners en dus potentiële kijkers. Veel meer kunnen dat er nooit worden, ook al omdat de meeste van de inwijkelingen van de laatste jaren zich weinig of niet inburgeren. Die kopen zich een schotelantenne en blijven thuis kijken naar Turkse en Arabische zenders. In korte woorden betekent dat, dat het aantal Tv-kijkers grosso modo zal blijven wat het is en dat er zich hoogstens wat verschuivingen onderling zullen voordoen op de zeven zenders die nu over heel Vlaanderen uitzenden. En dan hebben we het nog niet gehad over de regionale zenders, die ook hun graantje meepikken. Vooral voor de adverteerders is dit geen goede zaak. De kans dat die meer in Vlaanderen gaan investeren dan ze nu doen, zal verwaarloosbaar zijn. Het zou zelfs minder kunnen worden. Het had ooit anders kunnen zijn als Vlaanderen en Nederland meer samen hadden gewerkt, want dan zou er een markt zijn van zo'n twintig miljoen potentiële kijkers. Sinds de komst van VTM zijn Vlaanderen en Nederland taalkundig uit elkaar gegroeid en dat geldt ook voor de adverteerders. Een reclame over bv 'javel' kan je in Nederland niet uitzenden, brengt dus minder op en dan hebben we het nog niet over het taaltje dat dikwijls gebruikt wordt. Kortom: die verankering zal niet veel zoden aan de dijk brengen. Een eerder onverwacht gevolg van dat alles, zou kunnen betekenen dat de VRT er straks nog garen bij spint. Als men het daar goed aanpakt, meer (echte) Vlaamse producties maakt, films en andere programma's maakt die niet om de haverklap worden onderbroken door reclame, dan zie ik een groot deel van zijn huidig publiek het bij die zender houden. Voor Vlaanderen komt het er nu op aan die VRT eens echt te vervlaamsen (N-VA heeft daarvoor al enkele voorstellen op tafel liggen). Dat zou pas een verankering zijn.
Na Martens, Tobback Sr, Tobback Jr, Alexander Decroo, Gwendolin Rutten, Dehaene Sr, Servais Verherstraten enYves Leterme, was het gisteren de beurt aan Marc Eyskens om zijn duit in het N-VA afbraakzakje te komen doen. De man, die destijds als eerste minister en minister van Financiën mede verantwoordelijk was voor de devaluatie van de Belgische frank en de explosie van de Belgische staatsschuld (die, nota bene, mede aan de basis ligt van de huidige malaise), stelde, dat men maar een regering zonder N-VA op de been moest brengen. 'N-VA is uit op de vernietiging van de Belgische staat', zei hij. Misschien is het bij hem wel een soort ouderdomsverschijnsel, maar de man schijnt nog steeds niet te beseffen, dat dit land moét hervormd worden en dat deze keer de lasten evenredig moeten verdeeld worden en niet - zoals in zijn tijd - alleen maar gedragen worden door Vlaanderen. Voor sommige brave Kempenaars zal het wel even schrikken geweest zijn de naam van Verherstraeten bij bovenvernoemd gezelschap te zien. Erg opmerkelijk is dat niet. Verherstraeten is een Leterme-man die dank zij de ex-Vlaming en beider contacten met het ACV, fractieleider van zijn partij mocht worden in de Kamer. Sindsdien heeft hij zich al in alle mogelijk bochten moeten wringen om de door deze francofone geleide regering genomen beslissingen goed te praten, wat hem niet erg goed lukt De man heeft nu eenmaal helemaal geen charisma, om het beleefd uit te drukken. Bovenstaande criticasters verwijten de N-VA o.m. dat ze haar verantwoordelijkheid niet zou nemen. Welnu, die partij staat al een hele tijd te vragen het initiatief te mogen nemen, maar krijgt het niet. Van de meer dan 300 dagen dat de regeringscrisis al duurt, kregen Bart De Wever en zijn partij er uitgerekend acht (8!) om zelf iets voor te stellen. Bart was toen de eerste die iets op papier durfde te zetten en werd meteen (binnen de twee uur!) teruggefloten door de PS en haar acolieten. Als de N-VA het initiatief niet krijgt, moet men niet op haar schieten, maar op de partij die nu het initiatief heeft en dat is momenteel CD&V. De demarches van Leterme, Verherstraeten en Eyskens (over Dehaene zullen we best even zwijgen: die heeft het te druk om zijn bonussen te tellen!) bleken er zelfs voor Woutertje Beke teveel aan te zijn. De man blijkt inderdaad nog te leven en vroeg a.u.b. de gelederen te sluiten. Daarmee zit hij, althans voorlopig nog, op één lijn met Bart De Wever, die stelt dat al dat N-VA bashen alleen maar ten goede komt aan de francofone tegenpartij, die daardoor minder dan ooit bereid zal zijn tot de noodzakelijke toegevingen. Als alles mee zit, gaan PS en N-VA morgen weer eens, samen met Beke, aan tafel zitten. Misschien wordt het wel een laatste avondmaal...
'Keuze voor zonne-energie was fout. De kostprijs van zonnepaneelparken is niet te verantwoorden. De overheid had ze nooit mogen subsidiëren' Bovenstaande uitspraken zijn niet van mij, maar van Freya Van den Bossche, tot nader orde nog steeds Vlaams minister van Energie. De laatste verhoging van de elektriciteitsprijs, waaruit bleek dat wie geen zonnepanelen plaatst (dikwijls omdat men daar de middelen niet toe heeft) moet betalen voor de (meestal kapitaalkrachtigere) die het wél doet, heeft de emmer van de duurzame energie doen overlopen. Voeg daarbij nog het feit dat de door Eandis gevraagde meerprijs te hoog zou liggen, dat er een wraakroepend verschil is tussen de diverse Vlaamse regio's en de energiechaos is compleet. De vraag is nu: wie is dat grote licht dat destijds beslist heeft Sinterklaas te gaan spelen met die panelen? Wel, dat was niemand minder dan Steve Stunt, alles gratis Stevaert, partijgenoot van Freya en destijds - evenals zij - een van de toen nog populaire rode tele-tubbies. De man is ondertussen uit de politiek gestapt en heeft zich, na een ommetje als zelfbenoemde gouverneur van Limburg, in het bedrijfsleven gestort waar hij tal van lucratieve bezigheden heeft. Dat laatste houdt hem er niet vanaf achter de schermen toch de touwtjes in handen te houden. Denk maar aan De Lijn en het geval Lieten, Ethias en die haven in Vietnam. Zonne-energie, blijkt nu, is voor onze contreien niet de meest geschikte vorm van alternatieve energie. Windenergie zou elf (11!) maal goedkoper zijn. Dus gaat onze Freya nu de windenergie promoten. Kwestie van toch ook een dada te hebben waar ze straks mee zou kunnen uitpakken. Ze wil er in Vlaanderen liefst 300 laten neerpoten. Nu is het idee nog maar net gelanceerd, of ook op dat vlak zouden er problemen zijn, althans in Vlaanderen. Terwijl de technische handleiding van de windmolenconstructeurs nl stelt dat die molens op minstens 400 meter van andere gebouwen moeten staan, zou dat in Vlaanderen slechts 250 meter zijn. In Wallonië is dat 350 meter en in Nederland volgt men de constructeursnorm: 400 meter, dus. Dat moet, omdat de huidige windmolens gevaarten zijn van 85 meter en meer en een ongeluk nooit uit te sluiten is. Bij ons is dat blijkbaar geen probleem. Ze zullen er eerst moeten staan vóór men ook daarmee te maken zal krijgen. Ze leren het hier nooit. Tot slot nog dit: zonnepanelen en windmolens zouden het, althans volgens de milieu diehards, mogelijk maken dat er met de tijd andere centrales zouden kunnen gesloten worden. In Denemarken, waar nu reeds ongeveer 20% van de energie uit windmolenparken komt, moet de eerste traditionele centrale nog gesloten worden. Het rendement van windmolens is nl maar zo'n kleine 25%, wat erg laag is. Het waait niet altijd en daarbij komt nog dat eventuele surplus stroom niet kan worden opgeslagen. Het is stil waar het niet waait...
Vorige week maandag waren de voorzitters van de vier Franstalige partijen op bezoek geweest bij VOKA, het overkoepelend orgaan van Vlaamse werkgevers en Kamers van Koophandel. Dat gebeurde in het kader van een zgz francofoon 'charme offensief'. Wat dat offensief voorstelde werd gisteren door twee vertegenwoordigers van het VOKA uit de doeken gedaan in de Zevende Dag. Het was driemaal niets, een wind in een fles. Volgens VOKA voorzitter De Bruyckere, nu niet direct een volbloed flamingant - de man heeft ook eigen bedrijven aan de andere kant van de taalgrens - was het meer een poging om te laten zien hoe toffe lui de francofonen wel zijn. Maar van nieuwe voorstellen of enige doorbraak was er helemaal geen sprake, integendeel. Het enige dat de Franstaligen bindt, blijkt een soort N-VA fobie te zijn. Voor de rest bleven de charme offensievelingen gewoon op hun eigen standpunt staan en zegden erbij dat ze nog het liefst van al zouden willen dat alles bij het oude zou blijven. La Belgique à papa comme en 1830. Voor zover dat nog nodig is, duidt het aan dat de situatie feitelijk nog altijd muurvast zit. Met afbraaktheorieën à la Tobback Sr en Leterme aan Vlaamse kant, zal dat de zaak helemaal niet vooruit helpen. Die Leterme zou beter zwijgen dat hij zweet, want hij ploetert zelf al meer dan drie jaar verder zonder op communautair vlak maar enige vooruitgang te maken. Dan kan ook moeilijk, als ge moet werken met een regering zonder meerderheid in Vlaanderen en waarin de Franstalige dan nog de plak zwaaien. Er zal deze Paasweek niets meer gebeuren. De week daarop is de laatste van de maand april en dan zou de N-VA ermee stoppen. 'De tijd is op', zoals De Wever het stelde. Hopelijk heeft tegen die tijd dan iemand in de Vlaamse regering het licht gezien (of moeten we daarvoor wachten tot Pinksteren?) en komt er vanuit die hoek eindelijk eens een moedig voorstel. Een bv in de trant van wat ik in deze rubriek al enkele keren heb aangehaald en die komt uit de pen van grondwetspecialist Robert Senelle, nl dat het Vlaams parlement Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is niets spectaculair, maar wel democratisch volstrekt legitiem en volgens de internationale rechtsnormen. Het zou de eerste stap kunnen zijn naar een soort confederatie en/of een volledige onafhankelijkheid.
Terwijl de media zich blijven vergapen aan de zaak Vangheluwe (De Standaard had ook zaterdag zijn eerste elf (11!) bladzijden aan die zaak 'gewijd'), wordt het al langer hoe duidelijker, dat er van een akkoord over een Belgische staatshervorming niets in huis zal komen. De N-VA wacht nog tot het einde van de maand om de stekker eruit te trekken, maar dat dit zal gebeuren staat nu al zo goed als vast. Met een nog maar eens verbrokkeld Vlaams front kan De Wever inderdaad niets meer bereiken. De francofonen voeren, naar buitenuit althans, weer eens één front en zullen inderdaad, zoals Flup Moustache al stelde, niets meer toegeven. Op de liberalen moet De Wever niet meer rekenen. Dat is feitelijk al langer zo, zeg maar vanaf ze door Bartje naar de Vlaamse oppositie werden verwezen. Door hun aanwezigheid op het federale vlak, kunnen ze daar rustig stokken in de wielen blijven steken, iets wat in de eerste plaats Guy Vanhengel met veel plezier schijnt te doen. De Wever had gehoopt op wat meer solidariteit vanwege de SP.a, maar die zit er blijkbaar niet in. Officieel houden de roden zich gedeisd, maar via hun oude garde, Vande Lanotte, Tobback en Co laten ook zij geen gelegenheid voorbijgaan om de initiatieven van de N-VA af te schieten. Als het dan toch niet lukt op federaal vlak, waarom gebeurt er dan niets op het regionaal niveau? Wel, waarschijnlijk om dezelfde redenen. Het is alleen afwachten wat straks CD&V zal doen, als blijkt dat ook Beke er niets van terecht zal gebracht hebben. Het initiatief komt dan bij Kris Peeters te liggen die dan eindelijk de knoop zou moeten doorhakken. De vraag is maar, of hij dat gaat doen. Eén zaak is zeker: het worden vijgen na Pasen. Misschien krijgt Reynders nog gelijk, toen die voorstelde Leterme te laten voortmodderen tot 2014...
Nee, ik ga het hier niet hebben over Roger Vangheluwe, hoe erg(erlijk) die zaak ook is. Hier in de Kempen zegt men van zo iemand, dat hij 'rijp is voor Geel'. 'Geluwe' is trouwens het oude Nederlandse woord voor "geel", het past er in deze zaak dan ook zo'n beetje bij. Ik vraag me trouwens af, of dat 'rijp zijn voor Geel' ook niet van toepassing is op de mediameute, die blijkbaar alle zin voor relativering verloren heeft. Zo te zien is er geen ander nieuws meer op deze wereld. In De Standaard van gisteren waren de eerste elf (11!) bladzijden uitsluitend gewijd aan de zaak Vangheluwe. Ik heb er geen enkele van gelezen. Nee, er zijn hier toch nog andere kleurrijke figuren die het vermelden waard zijn, zij het dan op politiek vlak. Louis Tobback bv, die weer eens zijn groot volume heeft laten horen, om zijn standpunt i.v.m. de huidige politieke situatie nog maar eens in de verf te zetten. Volgens Tobback - en daarmee vertelt hij n,iets nieuws, hij holt de linkse duiders alleen maar achterna - moet de N-VA eerst maar zien in de regering te komen vooraleer ze het recht heeft om mee te spreken. Dat geldt dan ook voor hemzelf, want Tobback Sr zit ook al een tijdje niet meer in de nationale politiek, maar wil er toch ook over meepraten. Verder komt hij nog maar eens terug op het zgz akkoord van Vollezele, tussen Di Rupo en De Wever, waarbij deze laatste beloofd had niet over de financiering te spreken, maar het later toch deed. Zoals de vorige duiders vergeet Tobback er ook hier - met opzet -bij te zeggen, dat dit pas gebeurde nadat bleek dat de francofonen van de beloofde overdracht van de bevoegdheden een karikatuur hadden gemaakt. Het was trouwens Wouter de Boskabouter (Van Besien), die daarvoor de aanzet gaf en niét De Wever. Het verwondert me trouwens dat de Lewie er de pensioenen weer niet bij sleurde. Dat is zijn stokpaardje, waarmee hij ooit eens verkiezingen heeft gewonnen, maar dat nu niet meer vóór maar tégen zijn partij werkt. De laatste 18 jaar is de minister van pensioenen nl steeds een socialist geweest en zijn de roden de eerste verantwoordelijken voor de schabouwelijke toestand ervan in België. Niet alleen de tijden zijn veranderd, ook de mensen. De Vlaming in de straat laat zich vandaag de dag deze retoriek niet meer aanpraten. Daarbij komt nog dat de SP.a in Vlaanderen niet zoveel meer voorstelt. Hun aanhang is nog ongeveer de helft van die van de N-VA en de kloof lijkt alleen maar groter te worden. Het doet me denken aan die oude politieke mop, die ik toch nog eens wil vertellen voor de mensen die ze niet zouden kennen: De socialistische partij had een geleerde professor opdracht gegeven een studie te maken naar het statuut van de Belgische arbeider. Na x-aantal maanden kwam de man er mee terug naar het rode hoofdkwartier. 'De Belgische arbeider', zei hij, 'is eerlijk, verstandig en socialist'. De partijbonzen glunderden, want dit was de bevestiging van wat zij verwacht hadden. 'Moment', zei de professor, "Ik ben nog niet uitgepraat. De Belgische arbeiders hebben nl allemaal slechts twee van deze drie attributen: - ofwel zijn ze eerlijk en socialist, maar dan zijn ze niet verstandig; - ofwel zijn ze verstandig en socialist, maar dan zijn ze niet eerlijk; - ofwel zijn ze eerlijk en verstandig, maar dan zijn ze geen socialist!'
Elio di Rupo voert al een tijdje een soort charmeoffensief om toch maar aan te tonen, dat het goed gaat met Wallonië, dat zijn tweede Marshall plan gaat zorgen voor nog meer welvaart en nog zo van die dingen. De vier francofone partijvoorzitters brachten zelfs een bezoek aan VOKA, de overkoepeling van Vlaamse ondernemers en Kamers van Koophandel om hun zaak te verdedigen. Di Rupo zelf nodigde de verzamelde pers uit om in zijn eigen stad, Bergen, eens te laten zien wat er allemaal al verwezenlijkt was en wat men daar nog meer denkt te zullen doen. Ondertussen heerst er in datzelfde Bergen echter nog steeds een werkloosheid van 23,3%, In Charleroi is dat al niet veel beter: 22%, in Luik 19,7, in La Louvière 19,2. In Brussel is het 21,1. (In Vlaanderen is dat rond de 7%). De vooruitzichten voor WalloBrux (of zouden we niet beter 'Brullonië' zeggen?) zien er dan ook niet zo goed uit, alle fanfare ten spijt. Hoofdreden voor Di Rupo's show is de responsabilisering, het heikele punt waarop de Vlamingen in het algemeen en de N-VA in het bijzonder op blijven hameren. De francofonen willen die responsabilisering niet, omdat ze weten dat ze het niet aan kunnen. De situatie in Wallonië is zo erg, dat de levensverwachting in bv de regio Charleroi is teruggevallen tot op het peil van de jaren 50 van de vorige eeuw. Van te hard werken zal dat wel niet komen. De enige mogelijkheid om hun streek leefbaar te houden is dan ook - denken zij - te blijven potverteren op de kap van de Vlamingen. Percentsgewijs is dat trouwens voor Brussel nog erger dan voor Wallonië. Brussel wordt steeds armer, heeft steeds meer geld nodig om ter plaatse te kunnen uitdelen (niét om te investeren), maar maakt tegelijkertijd hopen onnodige kosten door de versnippering van de bevoegdheden binnen haar gebied. Als dank worden de Vlamingen er dan nog voor alles en nog wat uitgescholden. Men neemt het hun nu zelfs al kwalijk, dat Toerisme Vlaanderen ook publiciteit maakt voor Brussel in het buitenland, iets dat al gebeurt sinds 1985. Kunnen wij er iets aan doen dat Brussel in Vlaanderen ligt?
Tussen Leterme en de N-VA zal het wel niet meer goed komen. De man van de lopende zaken was wel naar het parlement gekomen om enkele 'riskante' zaken op een democratische manier op te lossen (IPA, Libië, het budget voor 2011), maar voor het Europese zgn 'semester', zeg maar stabiliteitsplan, zou dat niet nodig zijn. Dat zou immers niet definitief zijn, dat is maar om te lachen. De echte reden is heel anders. Het blijkt nu nl dat de kosten van dit reformplan voor 80% door Vlaanderen zullen moeten gedragen worden. M.a.w. Leterme laat hiermee niet alleen de N-VA in de kou staan, maar feitelijk heel Vlaanderen. Zijn nepregering heeft een meerderheid aan francofonen en kan, in het beste geval, slechts op 30 van de 88 Vlaamse volksvertegenwoordigers steunen. Zijn reformplan is dan ook de zoveelste aanslag op de Vlaamse integriteit. Het Vlaams gewest zal dit jaar een sluitende begroting hebben en vanaf volgend jaar een overschot. Dat overschot zal het meer dan nodig hebben om zijn met gaten bestrooide wegen op te lappen, zijn ellenlange wachtlijsten in de ziekteverzekering in te korten, zijn onderwijs te reorganiseren en op tal van andere gebieden, waar de zgn 'kaasschaaf'' nu voor minder subsidies en/of steun zal zorgen, een tandje bij te steken. Ik heb er vroeger in deze rubriek al eens over gehad. Het is leuk een sluitende begroting te hebben. Vlaams begrotingsminister Muyters is fier als een gieter dat alleen Vlaanderen en Beieren dat als enige regio's hebben in Europa. De keerzijde van het verhaal is echter, dat de andere Belgische 'entiteiten', zoals ze die tegenwoordig noemen, daar hun voeten aan vegen en dat we blij mogen zijn dat die hun begroting tegen 2015 sluitend zullen hebben. Zoals het er nu uitziet zal het voor Brussel zelfs nog langer duren als er ondertussen geen staatshervoming wordt verwezenlijkt. Als resultaat van dat alles, is de kans groot dat Vlaanderen dan weer eens de klos wordt. Zoals ik vroeger al eens schreef, zou het beter zijn dat Vlaanderen géén sluitende begroting heeft en ondertussen zijn bestaande problemen oplost met geleend geld, juist zoals de anderen dat doen. Wat ben je ermee straks een overschot te hebben, als je dit overschot moet weggeven om de putten van die anderen te vullen? Tenzij, ja, tenzij Vlaanderen ondertussen wakker schiet en een eind maakt aan de tricolore klucht die België heet. De francofonen hebben al eens met een (al dan niet fictief) plan B gedreigd; aan Vlaamse kant is het daarover oorverdovend stil. Ondertussen is nog maar eens duidelijk geworden, dat de ex-Vlaming Leterme volledig gerecupereerd is door het Belgisch systeem, net zoals zijn illustere voorganger Verhofstadt. Macht blijft corrumperen. Waar is de tijd van zijn vijf minuten politieke moed?
Leterme is dus naar de Europese Centrale Bank (ECB) getrokken om er de Belgische meerjarenbegroting voor te stellen. Dat moet zoiets zijn als luchtgitaar spelen, iets virtueels, want niemand weet wat er de komende week in dit land zal gebeuren, laat staan de komende jaren. Gewoon natte vingerwerk en het is dan ook terecht dat NVA het daarmee niet eens is. Volgens Leterme moet er tegen 2020 in dit land een werkzaamheidsgraad zijn van 73,2%, voor Vlaanderen zelfs van 76%, terwijl die nu nog onder de 60% ligt, ver onder het Europese gemiddelde. Verder moeten er in 2020 liefst 380.000 armen minder zijn, moeten de investeringen voor innovatie 3% bedragen en moet er 10% minder jongeren zonder diploma de school verlaten. Let op dat 'moeten'. Vroeger zei men altijd: 'moeten is dwang en bleiren is kinderzang'. Dat is nu niet anders. Of, om het met Leterme's eigen woorden te zeggen: 'Wie gelooft die man nog'? Leterme zelf hoopt in elk geval, dat men hem bij de ECB zal geloven. Als dat zo zou zijn, dan kan men gerust stellen dat de nieuwe Europese regels ook al niet veel meer waard zijn. Even weinig als de al twee keer veranderde regels van de stresstest voor banken bv. Hij houdt nog wel een slag om de arm, door te zeggen, dat het maar een voorlopig programma is. Als dat zo maar kan, wel dan kan ik ook zo'n reformplan maken. Het zou er zelfs veel eerlijker uitzien. Wie gelooft nu bv dat het land enkele honderdduizende armen minder zal hebben tegen 2020, als de poorten hier wagenwijd blijven opstaan voor alle armoezaaiers van buitenaf, als men hier - in tegenstelling tot al onze buurlanden - nog steeds geen enkel initiatief heeft genomen om de kosten van de vergrijzing aan te pakken, als niemand weet welke kant het uit moet met onze energieproblemen? De N-VA heeft dan ook overschot van gelijk, als ze stelt dat langetermijnmaatregelen moeten worden voorbehouden aan een volwaardige regering en niet door een nepregering die blijft voortmodderen met een soort 'management by exception'. Ze mag heel wat niét doen, maar maakt overal uitzonderingen van en daaraan schijnt, voorlopig althans, geen limiet aan te komen...
Het gaat niet goed met Europa, nu - na Griekenland en Ierland - ook Portugal bij de Europese Centrale Bank is moeten gaan aankloppen om zijn schulden aan te zuiveren. Telkens dat onderwerp ter sprake komt, is ook de vermelding van België niet ver af. Ierland en Portugal bv kunnen er wel heel wat slechter voor staan dan ons land, hun overheidsschuld ligt lager dan de onze. De overheidsuitgaven als aandeel van het nationaal inkomen ligt in België ook hoger dan in eender welk van de zgn "PIIGS-landen" (alle zuiderse eurozone-landen plus Ierland). Toch doet men hier alsof er niets aan de hand is. Zopas werd nog bekend dat onze economie vorig jaar zo'n tien miljard euro verloren heeft aan ziektedagen. Opmerkelijk daarbij is, dat er veel meer ziektemeldingen zijn op maandagen en vrijdagen, zodat het vermoeden van verlengde weekeinden hier meer dan reëel is (dat geldt trouwens ook voor de stakingsdagen). Als men daar alle hier mogelijke loopbaanonderbrekingen en vakanties nog bij rekent, kan rustig stellen, dat hier tegenwoordig niet veel meer echt wordt gewerkt. Wat bv de vakanties betreft, zit men hier jaarlijks al snel aan een hele maand, t.o.v. bv in de States aan veertien dagen, terwijl er in in China en de meeste andere Aziatische landen er nog minder zijn. Het wordt voor onze bedrijven dan ook hoe langer hoe moeilijker om te kunnen blijven concurreren in een steeds kleiner wordende wereld. Toch wordt er om de haverklap gestaakt als men ergens ook maar denkt iets te moeten inleveren en zelfs als men niets moet inleveren maar denkt niet genoeg opslag te zullen krijgen. Hoe men het ook draait of keert, vroeg of laat zullen steeds meer bedrijven hier moeten afhaken omdat wij op die manier nooit meer echt concurrentieel kunnen blijven. Dat het hier op het ogenblik nu vrij goed is, danken we in de eerste plaats aan locomotief Duitsland, dat - nota bene - door onze vakbonden en linkse partijen dan nog wordt verketterd omdat het zijn lonen te laag zou houden. Als daar morgen een einde aan zou komen, zou dat wel eens het einde van de Duitse heropleving kunnen betekenen en mogen ook wij er een kruis over maken. Want met België gaat het niet goed en dat heeft te maken met het feit dat men er in dit land niet in slaagt de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Het ratingbureau Standard & Poors (S&P) heeft daarvoor zopas nog gewaarschuwd: vanaf 2020 zou ruim 20% van ons bbp gaan naar kosten die gerelateerd zijn aan de vergrijzing, vanaf 2030 zelfs 30%. Zonder hervormingen zal onze staatsschuld ontsporen tot 365% van dat bbp. België is zowat het enige land in Europa dat nog geen extra inspanning heeft gedaan om de kosten van de vergrijzing op te vangen. Meewarig doen over de PIIGS-landen is hier dan ook niet gepast. We zouden beter op onze eigen winkel letten, ook in Vlaanderen, mét België als het kan, zonder België als het moet. Als die aan de overkant van de taalgrens daar echter niet aan willen meedoen, zal het laatste wel de enige oplossing zijn. Wie leeft, zal zien.
De opmerkelijkste uitspraak van het weekeinde komt van Walter Zinzen, VRT journalist met pensioen en zelfverklaarde Kongo kenner. Hij verklaart zich nu klaarblijk nu ook specialist in de Belgische materie en noemt het Vlaamse separatisme in de weekeindeditie van De Standaard een vorm van etnische zuivering. De zoveelste uitspraak van de zoveelste belgicist die denkt zijn steentje als nestbevuiler te moeten bijdragen. In hetzelfde artikel moet De Wever het natuurlijk ontgelden. Zinzen schrijft het niet letterlijk, maar wie tussen de regels kan lezen, moet daaruit vaststellen dat het verschil tussen De Wever en Milosevic, volgens hem, nog niet zo groot is. Als Afrika kenner sleurt hij er natuurlijk ook het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime bij en verheerlijkt hij tussendoor het nieuwe regime aldaar. Dat daar, percentsgewijs, tegenwoordig de meeste moorden plaats vinden van de hele wereld, moet men er maar bijpakken. 't Is maar hoe men het bekijkt. De echte reden van Zinzens uitval naar de N-VA heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat die partij tegenwoordig ook steeds meer Vlamingen van linkse signatuur aantrekt. Bracke bv, maar ook Jean-Piërre Rondas die zopas, zelfs als niet-lid, door de Vlaams-nationalisten aangeduid werd om hun partij te vertegenwoordigen bij de KVS. Het kan ook een aftrekening zijn voor vroegere vetes, want zowel Bracke als Rondas zijn ex-collega's van Zinzen bij de B(V)RT. Zo heeft Rondas in dezelfde weekeind-editie nog eens duidelijk gesteld, dat de SP.a België veel belangrijker vindt dan waar de partij voor staat, dat dit gebeurt uit zelfbehoud en dat dit de reden is waarom de Vlaamse socialisten bij de PS blijven aanschurken. En dan maar verwonderd staan kijken als diezelfde partij verkiezing na verkiezing achterboert. Zinzen zou zich beter verder alleen bezig houden met zijn Afrikaanse hobby's. Als hij daar de puinhoop nog wat groter maakt dan hij al is, hebben wij er hier tenminste geen last van.
"De Franstaligen moeten zich ingraven. We moeten geduldig zijn, weerstand bieden en we zullen de loopgraven pas verlaten wanneer we een wil tot compromis zien". Bovenstaande uitspraak is van Flup Moustache, alias Philippe Moureaux, tweede man van de PS en - wat belangrijker is - de partij-ideoloog. Hij was het die eind vorige eeuw de "institutionele atoombom" uitvond, waardoor de Vlamingen, zoals steeds bekommerd om het bestaan van dit land, toegaven dat de Walen, en zij alleen, konden beslissen over hun wapenuitvoer. Tot wat dat heeft kunnen leiden, hebben we ondertussen al kunnen vaststellen in Libië, waar de Kadhafi aanhangers de burgers beschieten met Waalse FN-wapens die - zogezegd - alleen maar bestemd waren om de vluchtelingen in Darfour te beschermen. Nu, laat Flup en Co maar doen. Het zal de huidige generatie Vlamingen alleen maar sterken in hun overtuiging dat er met dat soort volk nooit een serieus gesprek meer zal kunnen worden gevoerd en dat de enige optie die zal overblijven de splitsing zal worden. Niet alleen de splitsing van B-HV, maar van België tout court. Alles wat tot nu toe al gesplitst werd, was in Vlaanderen een succes. Denk maar aan cultuur en vooral het onderwijs, dat in Europa mee aan de top staat. Waarom dan ook de rest niet splitsen? Al wat men moet doen is de daarvoor bestaande handleiding van Annemans en Utzi raadplegen. Mocht Annemans niet tot het Vlaams Belang behoren, dan zou dat boek al lang een bestseller geworden zijn. Er is momenteel geen beter alternatief. Dat Wouter Beke er dan ook maar mee ophoudt. Voor of na Pasen, het maakt niets meer uit. Met een Di Rupo die zelf zijn nek niet durft uitsteken, met een Mouraux die niet meer wil bewegen en een Madame Milnjet die denkt met haar 9 zeteltjes het land te kunnen gijzelen, is geen vooruitgang meer te boeken. Ze gunnen de gewesten wel meer geld, maar geen bevoegdheden. Op die manier blijft de Belgische staat schoonmoeder spelen en zal er nooit een staatshervoming komen, die naam waardig. Dan zal de politieke impasse, die nu al aansleept van in juni 2007 nog duren tot Sint Juttemis, al dan niet met een "Portugees" scenario...
Volgens het Rijksregister telt België sinds half maart 2011 elf miljoen inwoners. Dat is een aantal dat door het Planbureau pas in de loop van 2012 werd verwacht. Waarmee duidelijk wordt, dat we van dat bureau niet teveel meer moeten geloven. Als het er nog niet in slaagt een juistere schatting te maken op één jaar tijd, wat zal er dan nog kloppen van hun cijfers voor 2020 en verder. Dat lijkt me daar dan ook eerder een soort bezigheidstherapie te zijn. In verband met bovenstaande kwam een demograaf van de UB ons op Tv vertellen, dat het goede nieuws was, dat de reden voor die steeds sneller groeiende bevolking in een landje dat even klein blijft, te maken heeft met de voorspoed die hier heerst. In één adem voegde de geleerde man er aan toe, dat we dus onze infrastructuur zullen moeten aanpassen en moeten zorgen voor meer opvang, scholen en ga zo maar voort. "We zullen een tandje moeten bijsteken", zei hij. Dat tandje zal echter aardig wat geld kosten en dat voor een land dat nu al een staatsschuld heeft van tegen de 100% van het bbp. En dat allemaal, omdat onze politiek vergeet de problemen van asiel en migratie serieus aan te pakken, zoals dat in de meeste Europese landen gebeurt. De reden waarom de toestroom van Afrikanen en Oost-Europeanen hier ettelijke keren hoger ligt dan in onze buurlanden, komt doordat daar reeds de nodige afremmende maatregelen zijn genomen, terwijl wij hier een paar francofonen partijen hebben die de hele ontwikkeling moedwillig tegenhouden. PS en CDH, die het in de regering Leterme voor het zeggen hebben (het is dank zij hen dat deze regering kan blijven draaien), voeren een bewuste strategie om - op langere termijn - de Vlaamse meerderheid te breken. Door enerzijds de Vlaamse vergrijzing en anderzijds de toename van grote aantallen al dan niet berooide gelukzoekers die zich voor een groot deel Franssprekend noemen, maar zich wel in de Vlaamse Rand komen vestigen, hopen ze de Vlaamse meerderheid te doen slinken. Vic Van Aelst had groot gelijk met zijn verhaal over de zwarte Franstaligen, zoals reeds vermeld in mijn blog van gisteren. Er moet dringend een eind komen aan heel die voor ons land rampzalige situatie. Vol is vol. We zijn niet in staat ons wegennet fatsoenlijk te onderhouden, we hebben schulden tot over onze oren, maar we betalen ons nu al blauw aan extra OCMW-geld dat gaat naar een steeds groter wordende groep mensen die hiervoor nooit heeft afgedragen en waarvan het gros dat ook later niet zal doen. Voor wat de Oost-Europese inbreng betreft, is er zelfs al een meer dan groot vermoeden dat de georganiseerde misdaad ermee te maken heeft. "Ze komen naar hier o.w.v. de voorspoed die hier heerst", zei de UB-demograaf. De vraag is maar hoe lang die voorspoed nog zal aanhouden, er rekening mee houdend dat we feitelijk nu al op de poef leven.
In mijn blog van eergisteren had ik nog geschreven dat ze met Vic Van Aelst nog wat zouden meemaken in Antwerpen, mocht hij daar in de gemeenteraad verkozen worden in 2012. Zo lang hebben we echter niet moeten wachten, want, eens de N-VA partijkaart op zak, is Vic meteen in de aanval gegaan. Volgens hem kan men nl best de lessen Frans in het Vlaams onderwijs schrappen. Het wordt door de Franstaligen, volgens Vic, toch alleen maar gebruikt als excuus opdat zij onze taal niet zouden leren. Die Franstaligen zullen daarmee alleen ophouden, steeds volgens Vic, "als de kabeljauw voor Oostende Frans spreekt"! Heel het politiek correct wereldje is daar natuurlijk meteen over gevallen. In Vlaanderen gaat een hersengespoeld percentage er nl nog steeds van uit dat Vlaanderen in dit tweetalenland (we zullen er het Duits even buiten laten) de beide talen moét onderrichten. Het is een van de vele discriminaties waarvan de Vlamingen in België het slachtoffer zijn, want in Wallonië heeft men de vrije keuze voor een tweede taalvlak en kiest de helft daar voor het Engels i.pl.v. voor het Nederlands. Engels is momenteel dé lingua franca van de hele wereld. Alles op gebied van computer, internet, luchtwezen, maritiem transport, wetenschap en big business gebeurt in het Engels. Frans is alleen nog een wereldtaal in de vroegere Franse koloniën (en in "onze" Kongo) en wordt door de meeste van onze leerlingen als saai en moeilijk ervaren. Door het feit dat ze echter geen keuze hebben, krijgen ze niet de kans het Engels als tweede taal grondig te leren en is dat voor hen een handicap als ze willen solliciteren voor jobs in internationale instellingen en maatschappijen. Het zou daarom niet meer dan logisch zijn dat ook het Vlaams onderwijs haar leerlingen de mogelijkheid van een keuze biedt. En er is nog meer. In één adem had Vic Van Aelst ook nog gezegd dat het Vlaamse Woningfonds, dat - nota bene - met verlies werkt, goedkope leningen uitdeelt aan bv Franstalige zwarten uit Asse. Daartegen stond gisteren in De Standaard al een hele column van Open VLD politica Gwendolyn Rutten, die Van Aelst zonder meer beschuldigt van o.m. racisme en tribalisme. Dat, alhoewel Vic er meteen had bij gezegd dat het er niet om ging dat die mensen zwart zijn, wel dat ze de verfransing van de Rand helpen versnellen. En ook daarin heeft hij gelijk. Ik heb vroeger ooit al eens geschreven, dat het niet opgaat dat iemand hier in dit land mag blijven omdat hij een van de landstalen spreekt, dan als Franstalige in Vlaanderen komt wonen en dan maar vindt dat zijn Vlaamse buren zich aan hem moeten aanpassen. Gwen Dolle Lyn met haar arendsblik zou met betere argumenten moeten afkomen dan het afgezaagde "racisme" dat andersgekleurde allochtonen hier om de haverklap gebruiken als ze op hun plichten worden gewezen. Enfin Vic, doe zo voort. Zo komt er weer eens wat leven in de politieke brouwerij. De aanval blijft nog altijd de beste verdediging.
Vlaams minister-president Peeters is hals over kop van een handelsmissie uit Brazilië naar huis moeten terugkeren, omdat de groene boskabouters vonden dat hij enige verklaring mocht geven i.v.m. zijn artikel van vorige week in de Libre Belgique, waarbij hij gezegd had, dat Brussel nooit een volwaardig gewest kon worden. Bij dat debat in de Vlaamse parochieraad bleek, dat alle partijen het met Peeters eens waren, ook Groen! en dat het feitelijk maar om te lachen was. Peeters had nl alleen maar herhaald wat in de octopusnota van 2008 door alle Vlaamse partijen was gesteld, nl dat Brussel haar statuut moet behouden, zoals dat in 1989 is vastgelegd, als tweetalig gewest waarin Vlaamse en Franstalige Brusselaars samen de gewestbevoegdheden uitoefenen en zowel de Vlaamse als de Franse gemeenschap hun verantwoordelijkheden op dat gebied moeten nemen. "Much ado about nothing", dus, om het met Shakespeare te zeggen. Daardoor moest Peeters wel al voor de derde keer sinds hij Vlaams minister-president is, een handelsmissie onderbreken. De vorige keren was dat in Japan (met de bankencrisis) en in California (met het Opeldossier) toen hij een onderhoud met gouverneur Schwarzenegger moest missen. De twee vorige keren was de reden belangrijk genoeg, nu was het maar om te lachen... Peeters was in Brazilië, een onmetelijk land in volle ontwikkeling, n.a.v. enkele belangrijke sportevenementen die dat land de komende jaren gaat houden en waar Vlaamse bedrijven hopen een graantje mee te pikken (grasmattenfabrikant Desso en Tv-uitzender Alfacam, om er maar twee te noemen). De reden waarom Groen! Peeters op het matje riep was trouwens niet in de eerste plaats om zijn uitspraken in de Libre zelf, maar wel om de reactie daarop van de francofonen die de naam van de Franse gemeenschap veranderden in een "Fédération Wallonie-Bruxelles". Ook dat is trouwens maar om te lachen. Om die naam officieel te veranderen, moet er nl in het federaal parlement een tweederde meerderheid gevonden worden en dat zal - voorlopig althans - niet lukken, want dan worden de Vlamingen in Brussel helemaal buiten spel gezet. De dag dat de Franstaligen hun droom van een homogeen Franstalig Brussel kunnen verwezenlijken, spat België binnen de kortste keren uit elkaar. Toch zouden de Vlaamse partijen die evolutie best op de voet volgen. Het zou niet de eerste keer zijn dat de francofonen de Belgische wetten naast zich neerleggen als ze niet in hun kraam passen. Daar waar ze in de minderheid zijn, willen ze een minderhedenbescherming. Daar waar ze in de meerderheid zijn, worden ze plots democraten en vinden ze dat 50+1% het voor het zeggen moet hebben. Het is dan ook hoog tijd dat de Vlaamse partijen ophouden met geven en toegeven, maar de Franstaligen op tijd en stond eens de duivel aandoen, zoals Jean-Pierre Rondas dat vorig jaar op 11 juli nog verwoordde in zijn rede voor de Warande. Als deze situatie verder zou escaleren dan wordt het hoog tijd dat ook Vlaanderen een plan B achter de hand houdt en zelf het initiatief neemt. Ook in de politiek is de aanval nog steeds de beste verdediging.
De koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) heeft vijf bestuurders en die zijn deze week door de Vlaamse regering benoemd of herbenoemd. Dat gebeurt op voordracht van de politieke partijen, net zoals dat meestal het geval is op het federale niveau, waarbij nog maar eens bewezen wordt dat niet alles wat we zelf doen, we ook beter doen. Zo zitten er bij de bestuurders een zekere Mireille Schreurs, echtgenote van Karel De Gucht, de man die meestal zo neerbuigend over de Vlaamse regio spreekt. Verder Jos Geysels, de uitvinder van het cordon sanitair, die is voorgedragen door de S.pa, waarschijnlijk nog altijd omdat hij inderdaad, als secretaris van Agalev, mee zorgde voor de eerste anti-CVP regering van Verhofstadt. Misschien ook als troostprijs, omdat hij daarna Agalev de vernieling in reed. Verder een zekere Frank Meysman, die misschien wel zijn plaats waard is, maar die ik niet ken én Linde De Corte. Linde wie? Wel, dat meisje is nu toch toevallig de dochter van Mieke Van Hecke zeker, de topvrouw van het katholiek onderwijs. Ze heeft trouwens al een riante job op het kabinet van Steven Vanackere en daar zal mama ook wel iets mee te maken hebben. Maar er is ook goed nieuws: de vijfde, nieuwe bestuurder is niemand minder dan Jean-Pierre Rondas, pas gepensioneerd als Klara producer en een van de oprichters van de Gravensteengroep. De man steekt zijn Vlaamsgezindheid niet onder stoelen of banken. Bewijs daarvoor zijn feestrede t.g.v. 11 juli van vorig jaar voor de Warande, waarin hij de traditionele Vlaamse partijen hekelde o.w.v. de wijze waarop ze in het verleden altijd hebben gegeven en toegegeven, i.pl.v. de Franstaligen eens de duivel aan te doen. Dat laatste zal Rondas hopelijk blijven doen. Hij is voorgedragen door de N-VA, alhoewel hij geen partijkaart heeft. Dat siert hem, maar ook de N-VA. De partij van Bart De Wever heeft trouwens nog een goede slag geslagen, door niemand minder dan advocaat Vic Van Aelst een plaats aan te bieden op hun lijst bij de komende Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Van Aelst is wereldberoemd geworden in Vlaanderen, in de eerste plaats door het beruchte parachute proces, maar ook door de straffe uitspraken die hij in een Terzake hij gedaan i.v.m. het onrechtvaardige België, uitspraken die hij daarna in een uitzending van de Zevende Dag nog eens is komen herhalen. Van Aelst heeft vroeger al eens in de Brusselse gemeenteraad gezeten voor de Volksunie en is dus absoluut geen onervaren politicus. Hopelijk wordt hij verkozen in Antwerpen. Ze gaan dan daar in de koekenstad nog eens wat mee kunnen maken.
Wat al langer bekend stond als "Wallo-Brux" is gisteren definitief geworden door een verklaring van Rudy Demotte, minister-president van het Waalse gewest én van de Franse gemeenschap. Die laatste naam wordt nu dus geschrapt en vervangen door "Fédération Wallonie-Bruxelles", in het Frans om duidelijk te maken dat de Vlamingen er niets mee te maken hebben. Zou het? Brussel is niet in staat zichzelf fatsoenlijk te beheren. Om haar chaotisch, onefficiënt beleid te kunnen voortzetten, heeft het steeds maar meer geld nodig. Dat geld moet van Vlaanderen komen, want, alle nieuwe ronkende titels ten spijt, kan Wallonië daarvoor niet zorgen. De bedelaar spelen en de Vlamingen steeds maar vragen nieuw geld in Brussel te steken, is gewoon vragen voor problemen. Momenteel is Brussel al een soort gewest, dat echter onder curatele staat van Vlaanderen en Wallonië. Zoals Vlaams minister-president Peeters zopas nog verklaarde in de Libre Belgique, wil Vlaanderen dat zo houden. Dat is ook het standpunt geweest van Bart De Wever, die er ooit zelfs op aandrong Brussel te degraderen. Een gewest dat ook nog eens een agglomeratie heeft, negentien gemeenten met evenveel burgemeesters, gemeenteraden en OCMW's, met de Cocof, de Vlaamse gemeenschapscommissie, de gemeenschappelijke gemeenschapscommissie, zes politiezones, een gouverneur en een vice-gouverneur. Brussel telt één miljoen inwoners waarvan, ruw geschat, 40% op of onder de armoedegrens leeft en daarom financieel moet ondersteund worden door Vlaanderen. Zonder tegenprestaties, zoals bv het saneren van die gemeenten en OCMW's, het terugbrengen van de politiezones tot één enkele, zoals dat in alle andere grote Europese steden gebeurt en zoals dat in Brussel al gebeurd is met de brandweer (daar kan het wél), is het not done dat een land zoals het onze, dat zo'n 20 miljard euro extra zou moeten besparen, daar nog geld in steekt. De grenzen van onze gewesten - en dus ook van Brussel - zullen ook moeten worden vastgelegd door de Europese Unie en dat zal gebeuren volgens de historisch reeds vastgelegde grenzen zoals bv de taalgrens. Daardoor zal Brussel binnen Vlaanderen vallen. Als men immers Brussel zou uitbreiden, dan valt ook de taalgrens weg. Die huidige situatie kan dan ook niet veranderd worden. De naamsverandering van de Franse gemeenschap en het getoeter van Charles Michel zullen daaraan niets veranderen zolang de Vlamingen het been stijf houden en de knip op de portemonnee. Peeters en De Wever staan daarin, gelukkig maar, op één lijn en hopelijk zal dat zo blijven, want Peeters heeft in zijn artikel nog maar eens herhaald dat zijn partij, CD&V dus, niet in een nieuwe federale regering stapt zonder de N-VA. Met het artikel van Peeters in de Libre, de uithaal van Charles Michel over de uitbreiding van Brussel, de verklaring van De Motte én deze van De Wever die niet wil verdrinken in een discussie met negen partijen, zit het communautair verhaal weer op de eerste rij. Het is nu alleen nog wachten tot Wouter Beke de handdoek in de ring smijt. Misschien worden het zelfs vijgen vóór Pasen...
Madame Milnjet is dit weekeinde nog eens uitvoerig aan het woord geweest in De Standaard en de VRT. Ze bedoelt het toch allemaal zo goed. Er heeft nog nooit zoveel op tafel gelegen. De Vlamingen moeten wél opletten: haar huidige aanbod is maar tijdelijk. Het is te nemen of te laten. Enzovoort, enzovoort... Probleem met die francofonen is, dat ze niet willen snappen dat een staatshervorming niet iets is van hoeveelheden (geld), maar van bevoegdheden. Ook al kregen de gewesten het dubbele van wat Joëlleke nu aanbiedt, zolang er geen overdracht van bevoegdheden plaats vindt, kan het federale niveau steeds opnieuw ingrijpen en de situatie weer naar haar hand zetten. De Franstaligen weten dat en willen niet dat het gebeurt. En is er meer. Men is die Milquet beu, zelfs in haar eigen partij. Sinds zij de Waalse christen-democratisch partij, de PSC, omvormde tot een linksgezinde a-christelijk zootje, zijn bijna de helft van haar kiezers ervan weggelopen. Van de 19% van 1995 bleven er na de laatste federale verkiezingen nog14,60% over, maar volgens de recentste peiling van de Libre Belgique en RTL zou daar nog eens meer dan 4% af kunnen gaan. Ze is er weliswaar in geslaagd haar partij in alle niveaus mee aan het bewind te krijgen, maar dat heeft zijn prijs gekost: de PS achterna hollen blijkt zelfs in Wallonië niet te lonen als men zelf geen socialist is.. Milquet had al in 2009 te kennen gegeven te willen aftreden als voorzitster en haar plaatsvervanger, Benoit Lutgen, staat sindsdien klaar. Dat het er nog steeds niet van gekomen is komt, doordat Milquet zogezegd eerst de staatshervorming mee zou helpen doorvoeren. Haar laatste beslissing is nu, dat ze er na deze zomer dan toch mee zou ophouden, ook als er tegen die tijd geen staatshervorming en/of geen nieuwe federale regering zou zijn. Ze heeft daar in één adem wel aan toegevoegd dat ze nog "een tijdje" zal samenwerken met Rutgen... Misschien zouden nieuwe verkiezingen en een nieuwe nederlaag ervoor kunnen zorgen dat we eindelijk van dat mens verlost zullen zijn. Zo te zien zullen weinigen erom rouwen, zelfs niet in de eigen regio, zelfs niet binnen de eigen partij.
