Tegen mijn verwachtingen in, heeft Di Rupo toch aanvaard om formateur te worden. Enfin, iets in die aard toch, want hij gaat eerst nog eens e.e.a. op papier zetten en het bespreken met alle negen partijen die al eens met elkaar rond de tafel hebben gezeten. Dat lijkt me eerder op nog eens een rondje palaveren. M.i. is de ware reden, waarom Elio il bello nu toehapt, gewoon het feit dat hij (evenals het Hof) wil vermijden dat Bart De Wever aan zet zou komen. Barts partij werd niet eens geraadpleegd en moest het nieuws via de media vernemen. We zijn er dus nog lang niet. In elk geval moet Di Rupo nu kleur bekennen en die kleur zal zeker een stuk minder rood moeten zijn dan zijn partij. Als hij wil slagen, zal zijn partij - in navolging van de Vlaamse premiers die hem de laatste decennia zijn voorafgegaan - flink wat toegevingen moeten doen. Het zal zo eens iets anders zijn, hopelijk. Als dit land wil blijven bestaan, zal het natuurlijk een echte regering moeten hebben. Anders kan men er beter mee ophouden. De critici langs de zijlijn, die al maanden staan te zeggen dat er een regering moét komen, hebben zelf geen oplossing voor de problemen. Dit is een tweelandenland, met twee verschillende democratieën, die in twee aparte verkiezingen hebben uitgemaakt wat er hier moet gebeuren. De uitslag daarvan is in Wallonië compleet anders dan in Vlaanderen. De Wever heeft dan ook (nog maar eens) gelijk, als hij stelt dat het niet aan ons is te bepalen welke francofone partijen er in de volgende regering moeten komen en ook niet aan de francofonen om te zeggen welke Vlaamse partijen erbij moeten zijn. Di Rupo moet dan ook zelf zijn nek eens uitsteken en niet steeds achteruitkijken of alle andere francofone partijen wel achter hem staan. Ieder weldenkend mens weet, dat het in deze al zo gecompliceerde materie waanzin is een regering te vormen met negen partijen. Zoiets lukte zelfs niet in het Italië van voor Berlusconi en 'Italiaan' Di Rupo zal dat hier ook niet lukken. Afgezien van wie er in die volgende regering zal zitten, is het trouwens nóg belangrijker dat die regering een diepgaande staatshervorming én grondige economische hervorming doorvoert. Zonder deze hervormingen zullen liberalen en N-VA nooit in die regering stappen en als gevolg daarvan ook CD&V niet. Het is nu maar wachten op de 'basisnota' van de formateur, waarna we misschien zullen weten of men ermee zal doorgaan of dat het louter een manoeuvre is om te overzomeren. 'Una manovra balneare', zoals ze dat in de Italiaanse politiek noemen.
De trouwe lezers van mijn blog moeten het van mij aannemen: ik zit er voor niets tussen in die affaire van Strauss-Kahn in New-York. Moet dat toch lukken zeker, dat ik vijf dagen vóór zijn arrestatie die man als voorbeeld had aangehaald van de stinkendrijke socialist. Zijn imago zal er trouwens niet beter op worden als men ziet dat hij in 'the big apple' logeerde in een poepchique hotel, in een suite voor hem alleen aan 3.000 dollar per nacht. Die kosten, inbegrepen het vliegen in eerste klasse, zullen dan waarschijnlijk nog betaald worden door het IMF, buiten zijn waarschijnlijk al even hoge wedde. We moeten wel het uiteindelijke verdikt afwachten, want men is alleen schuldig als men veroordeeld wordt. Stel dat die dienstmeid het eens verzonnen had (ze raakte toch weg ondanks de opsluiting). Het waren hallucinante beelden: een kandidaat president van Frankrijk die als een gemene misdadiger geboeid wordt afgevoerd... In elk geval mag hij zijn campagne omtrent die verkiezingen wel vergeten. Ook voor zijn partij is het een ramp. Het schijnt, dat men al een slogan had klaar liggen: 'Yes, he Kahn". Het is maar te zien, wat men daaronder verstaat. De volgende president van Frankrijk zal dan meer dan waarschijnlijk ook geen socialist worden. Mitterand blijft voor de Vijfde Republiek voorlopig de uitzondering, al was ook die niet onbesproken. Die kneep ze echter in het donker, waardoor hij er zich vanaf kon maken met een 'Et alors?'.
Vorige week werd in de Senaat een meerderheid gevonden om een discussie te houden over amnestie aan collaborateurs uit de Tweede Wereldoorlog. Die meerderheid bestond uit alle Vlaamse partijen, met uitzondering van Groen! Alle francofonen stemden tegen. De vraag naar een discussie over een wetsvoorstel ter zake kwam van het Vlaams Belang. Het was de eerste keer in 66 jaar dat een dergelijke mogelijkheid tot discussie werd goedgekeurd in de Senaat. In de Kamer gebeurde dat al eens in februari 1992, toen op vraag van Hugo Coveliers van de toenmalige Volksunie, een partij die mee op basis van de amnestiegedachte was ontstaan. De discussie in de Kamer leidde tot niets. Wat het in de Senaat zal worden, is nog niet zeker, maar de kans dat het hier tot een echt wetsvoorstel zal komen, is bijzonder klein. Daarmee wordt nog maar eens aangetoond dat we hier in een tweelandenland leven, waar twee bevolkinggroepen er over alles en nog wat totaal verschillende meningen op nahouden. Dat Groen! heeft meegestemd met de Franstaligen, zijn we ondertussen gewoon geworden. De simplistische geitenwollensokkendragers weten misschien niet eens wat amnestie betekent en stemmen - zoals gebruikelijk - mee met de Waalse zusterpartij om toch maar de schijn van de zo geroemde Belgische solidariteit hoog te houden. In de Vlaamse media, die altijd toch o zo bekommerd zijn om het Belgisch belang, is er weinig aandacht besteed aan de zaak. In de Franstalige pers zoveel te meer. Zeker toen bleek dat watje De Clerck gezegd had, achter het idee te staan. 'Het is verleden tijd', zei hij 'en het wordt tijd dat we dat vergeten'. Dat is wel niet helemaal correct. Men moet die feiten niet vergeten, maar wel vergeven. Dat kan men in Wallonië en Brussel blijkbaar nog steeds niet, ook niet na twee derden van een eeuw. Van haatdragers gesproken. Vergeten we niet dat amnestie niet bedoeld was (en is) voor feiten van gemeen recht, maar alleen voor mensen die politiek 'fout' waren. Erger nog, er zijn tijdens de repressie na WO II ook heel wat mensen veel te zwaar gestraft geweest voor wat ze al dan niet gedaan zouden hebben. België is het laatste land in Europa waar nog geen amnestie voor feiten uit de Tweede Wereldoorlog is verleend. Tot in Rusland gebeurde dat wel en Frankrijk heeft zelfs een algemene amnestie gegeven voor politieke collaboratie tijdens de Algerijnse oorlog uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Een land dat niet kan vergeven, krijgt zijn verleden nooit verwerkt en zou dan ook best van al ophouden te bestaan. En het hoeft zeker geen andere landen nog de les te spellen over hoe het in de wereld zou moeten gaan.
Nu Beke zijn ontslag als onderhandelaar heeft gevraagd en we aan het volgende rondje koninklijke consultaties bezig zijn, heeft Albert II beslist, dat het ook voor hem helemaal niet meer dringend is. De man heeft dan ook een verlengd vrij weekeinde genomen, wat we hem in de huidige situatie helemaal niet kwalijk kunnen nemen. Wat wél bedenkelijk is, is dat de vorst een beetje té nadrukkelijk de kaart van de PS trekt. Dat hij De Wever en zijn partij geen goed hart toedraagt, tot daar toe. Die partij heeft - op langere termijn - immers het einde van zijn koninkrijk in haar programma en dat zou ook het einde van de heerschappij der Saksen-Coburgers betekenen. Of het verstandig is, dat zo te laten blijken, is een andere zaak. Albert zou namelijk, net zoals Di Rupo te vinden zijn voor besprekingen met negen partijen, waarschijnlijk met in het achterhoofd de mogelijkheid om de N-VA ergens kwijt te geraken. Daarmee is het Belgisch probleem echter niet opgelost en zal men komen tot een onwerkbare regering, met in Vlaanderen alleen nog N-VA en Vlaams Belang in de oppositie. Met uitzondering van enkele Belgicistische oude knarren, zal men bij CD&V daarop niet zitten te wachten. Een tweede electorale afstraffing zou voor die partij fataal kunnen worden. Dat Albert II de francofone kaart trekt, blijkt trouwens ook uit de koninklijke genadeverzoeken van de laatste vier jaar. In die periode kreeg hij zo'n 1.500 van die verzoeken en die waren vrij gelijkmatig verdeeld over de gemeenschappen. Van de 622 ingewilligde verzoeken, waren er echter 513 Franstaligen die een kwijtschelding kregen, tegenover slechts 109 Nederlandstaligen. Het laatste jaar, 2010, was de verhouding trouwens helemaal zoek: 69 Franstalige tegenover slechts 6 Nederlandstalige verzoeken, een verhouding van 90 tot 10%! Zouden die verzoeken misschien door Paola worden behandeld? Albert zou beter een voorbeeld nemen aan zijn overleden broer. Toen die koning werd en gewaar werd dat het gevaar voor zijn koninkrijk uit de links-Waalse hoek kwam, heeft hij die strekking een voorkeursbehandeling gegeven en zo het gevaar van een republiek doen wijken. Albert zou nu het tegenovergestelde moeten doen en beter de N-VA en de overtuigde Vlamingen in de andere partijen wat welgewilliger zijn. Met zijn huidige politiek van tegenwerking zal hij immers eerder bereiken dat de Vlamingen, terecht trouwens, zijn hele monarchie naar de prullenmand zullen verwijzen. Al dat koninklijk gedoe is trouwens helemaal niet meer van deze tijd en ook niet meer te doen in een land dat in feite bestaat uit twee landen, die met de dag verder uit elkaar groeien.
Bart De Wever heeft overschot van gelijk, waar hij zegt dat er nu maar eens een formateur moet komen. Het zottekensspel heeft al lang genoeg geduurd. Ofwel wordt het Di Rupo, ofwel zal hij zelf desnoods zijn verantwoordelijkheid nemen. Het voorstel van Di Rupo om nog maar eens e.o.a. voorbereider het veld in te sturen, vindt hij totaal overbodig en dat is het ook. Enfin, ondertussen weten we dat Di Rupo ook kan schrijven. Voor de allereerste keer sinds de verkiezingsgesprekken begonnen zijn, meer dan 340 dagen geleden, heeft hij iets op papier gezet. Hij heeft Beke schriftelijk laten weten dat hij het met diens voorstellen niet eens is. Het voorstel van Bart De Wever, het eerste dat destijds op papier stond, werd door de PS na één uur al van tafel geveegd, dit van Beke kreeg een njet nog vóór het officieel bekend werd. Probleem met die Franstaligen van ons in het algemeen en met Di Rupo in het bijzonder is, dat ze geen helemaal verantwoordelijkheid willen nemen. Ze zijn zo gewend te profiteren van het Belgische systeem, dat door Vlaanderen betaald en dus in stand wordt gehouden, dat ze als de dood zijn om daaraan ook maar iets te willen veranderen. Meer geld voor de gewesten willen ze wel geven (en de SP.a staat daarbij de applaudisseren) en ze doen daarbij alsof dat ik weet niet wat is. Echte responsabilisering zit er niet in. Ofwel verschuilt Di Rupo zich achter de Franstalige mede-voorzitters, ofwel achter de negen (9!) partijen waarmee hij zgz aan tafel wil. Van een angsthaas gesproken. In het slechtste geval willen de francofonen een Leterme III, een voortzetting en uitbreiding van de huidige regering in lopende zaken, waarin zij - de francofonen - het toch voor het zeggen hebben. Maar er is nog meer. Op 28 mei a.s. houdt de PS een congres waarbij de voorzitterszetel op het spel staat. Di Rupo bezet die reeds 10 jaar en werd de laatste twee keer verkozen met een score van rond de 90%. Hij zal die score waarschijnlijk weer halen en dan moeten kiezen tussen voorzitterschap en dat van Belgische premier. Hij zal voor dat eerste kiezen. Pikant detail is, dat die verkiezingen eigenlijk voorzien waren voor de maand juli, maar dat men die waarschijnlijk vooruitgeschoven heeft om Di Rupo plezier te doen en hem zo een excuus te geven om geen Belgische premier te moeten worden. De man (!) weet dat hij die laatste job niet aan kan en er zich alleen maar belachelijk kan in maken. Blijft dan het alternatief De Wever. Die weet, dat hij met zijn programma geen schijn van kans zal maken bij de Franstaligen, maar dat hij in dat geval wél zal scoren in het vooruitzicht van nieuwe verkiezingen. Dat wordt dan iets voor na de zomer. 'Overzomeren' noemen ze dat. Voor de volgende regering zou het dan wel eens 'overwinteren' kunnen worden.
Onze economie gaat er de volgende vijf jaar flink op vooruitgaan, althans volgens het Planbureau. Dat bureau schetst een toename met gemiddeld 2,2% per jaar, wat ongeveer een halve procent meer is dan het Europese gemiddelde. Hoera, hoera, dus, want dat betekent ook dat er in die periode elk jaar zo'n kleine vijftigduizend jobs zouden bijkomen. Nu nog de honderdduizende werklozen motiveren om aan de slag te gaan en de toekomst van dit landje is (weer) verzekerd. Zou het? Vergeten we niet dat datzelfde Planbureau de crisis van 2008 niét had zien aankomen. Toen kon het klaarblijkelijk geen jaren vooruitzien, evenmin trouwens als de arrogante ratingbureaus zoals Standard & Poors dat gezien hadden. En er is meer. Nog vrij recent, ergens in maart, werd gesuggereerd, dat de Waalse economie sterker vooruitging dan de Vlaamse en dat ze ons rond 2015 - qua vooruitgang - zelfs zou voorbijsteken. Ik had daarover in mijn blog van 4 maart nog geschreven, dat ze daar in het zuiden van het land dan wel moesten ophouden met te staken van zodra ze er nog maar het woord horen. Die inschatting van de Waalse vooruitgang blijkt nu alles te maken hebben gehad met het feit, dat in 2009 Google en Microsoft enkele grote projecten hadden opgestart in Bergen, toevallig de thuishaven van Di Rupo. Vorig jaar, in 2010, was het grootste nieuwe project in Wallonië een distributiecentrum van Johnson & Johnson en dat leverde slechts 110 nieuwe banen op. In totaal trok Wallonië in 2010 slechts 38 nieuwe buitenlandse investeringen aan, die samen voor 780 nieuwe jobs zorgden. Vlaanderen had er in dat jaar liefst 108 en die zorgden voor 3.907 nieuwe banen. Al deze gegevens zijn feiten van wat gebeurd is. Iets anders dan voorspellingen door een instituut dat eerder wat aan natte vingerwerk lijkt te doen. Het zou beter wat minder van de toren blazen, want de buitenlandse investeringen in 2010 lagen zes procent lager dan het jaar ervoor. Als voornaamste reden wordt daarvoor aangehaald, dat de loonkosten hier te hoog zijn. Om nog maar eens te vergelijken met buurland Nederland, daar kost een werknemer 20% minder. Niet dat die daar minder verdient, het zijn de belastingen op de arbeid die het verschil maken. Misschien kan het Planbureau daar eens een studie over maken...
In mijn blog van 9 dezer schreef ik al, dat er - volgens mij - van heel die mobiliteit van Antwerpen niet veel in huis zal komen. Dit als gevolg van het stopzetten van de bouw van de tramverbinding tussen de stad en Wijnegem, een verbinding die deel uit maakt van het zgn 'masterplan', dat - volgens de overheid - in zijn geheel dient uitgevoerd te worden, wil het enig succes hebben om het dichtslibben van de wegen in en rond de Scheldestad te voorkomen. Ik krijg daarin gelijk door niets minder dan het Rekenhof, dat in zijn jaarverslag eveneens brandhout maakt van het hele Oosterweelproject. Acht maanden na het fameuze akkoord waarbij men afstapte van het Lange Wapperproject, is er altijd nog geen duidelijkheid over het belangrijkste punt van de hele zaak: de financiering van het nieuwe plan. De zaak ligt zo goed als stil en dat het masterplan tegen 2020 volledig zou zijn uitgewerkt, kan nu al als een fabeltje gecatalogeerd worden. Een stad die er prat op gaat dat ze een rechtstreekse spoorverbinding heeft met China, over een traject van zo'n 12.000 kilometers, kan op eigen grondgebied geen tramlijn van een paar kilometer gelegd krijgen. Ook het broodnodige nieuwe milieueffectenrapport, dat er moet komen voor alle wijzigingen die aan het Lange Wapperproject zijn aangebracht, is er nog steeds niet. Tenslotte nog dit: het Rekenhof vraagt zich ook af, hoe De Lijn die voorlopig geschorste tramlijn denkt uit te baten, mocht ze al klaar zijn tegen 2012. De levering van de nieuwe trams voor die lijn is nl pas voorzien in 2014...
Ik ben geen echte kenner van de hedendaagse literatuur, alhoewel ik het nieuws daarover wel oppervlakkig volg. De naam Yves Petry, zo te zien nu niet direct een naam van bij ons, zullen we nu wel kennen. De man werd zopas in Amsterdam bekroond met de Libris Literatuurprijs en haalde het van vijf Nederlandse concurrenten. Voor die laatsten moet het zo stilaan wel een frustratie worden. Petry is nl de derde Vlaming op rij die met die toch prestigieuze prijs gaat lopen. Vorig jaar was dat Bernard Dewolf en twee jaar geleden Dimitri Verhulst. En daarmee houdt het niet op, want ook de AKO-prijs, nog zo'n bekroning binnen het Nederlandse taalgebied, ging de laatste twee jaar ook al naar Vlamingen: Erwin Mortier en David Van Reybrouck. De reden waarom Vlamingen het zo goed doen in het Nederlandse taalgebied, heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat wij altijd hebben moeten vechten voor het behoud van onze taal en die taal dan ook meer koesteren dan de Nederlanders dat doen. We moeten het trouwens niet altijd in de hoge literatuurmiddens gaan zoeken. Denk maar aan de vroegere uitzendingen van 'Tien voor Taal', waar de Vlaamse mededingers meestal de bovenhand haalden. Het is een hoopvol gegeven, want het zegt, dat er hier t.o.v. de Nederlandse taal toch wat meer gebeurt dan wat men op onze Tv zenders zo allemaal te horen krijgt, wat men het ''verkavelvlaams' is gaan noemen. Vlamingen horen in hun eigen, volkse producties misschien wel graag de eigen plaatselijke volkstaal, maar weten toch dat ze het standaard Nederlands onder de knieën moeten krijgen om verder te geraken. Als ze die gemoedstoestand nu ook eens willen vertalen naar de politiek, komt er misschien nog eens iets van.
Er is vorige week nogal wat te doen geweest over Bruno Tuybens, SP.a kamerlid en zelfverklaard jager op bonussen van topmanagers. Het bleek nl dat de jager vroeger ook stroper was geweest. Vóór hij in de politiek stapte, werkte Tuybens nl voor KBC en kreeg hij daar, van 1998 tot 2001, een riante bonus van in totaal zo'n 250.000 euro, tien miljoen oude Befkes! Hij heeft zich in alle mogelijke bochten moeten wringen om dat uit te leggen. Zo'n bonus zou rechtmatig geweest zijn, die van bv de bankdirecteuren van dit ogenblik niet, omdat die laatsten zichzelf die bonus toezegden. Hij, Tuybens, kreeg die, omdat hij had meegedaan met een zgn 'warrantplan', wat dat ook moge zijn. Nu, ongeacht het feit of Tuybens met zijn redenering gelijk heeft of niet, het blijft natuurlijk een feit dat de man, als lid van een partij die zgz de kleine man vertegenwoordigt, bij de gewone socialist in de straat op niet teveel begrip zal moeten rekenen. Zijn uitleg, dat er bij de SP.a mensen zijn die nog een stuk rijker zijn dan hij, verergert alleen maar dat gevoel. Het kan trouwens nog erger. In Frankrijk zijn er volgend jaar presidentsverkiezingen. Bij de socialisten aldaar maakt Dominique Strauss-Kahn een grote kans om het te halen, zegt men. Niet alleen in zijn eigen partij, maar zelfs tegen huidig president Sarkozy. Die Strauss-Kahn, die men in de politieke wandelgangen kent als DSK, is momenteel hoofd van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), een job die hem door Sarkozy zelf werd aangeboden. De man is gehuwd met de vroegere Tv-presentatrice Anne Sinclair (die van Belgische origine zou zijn). Het koppel bezit een luxueus appartement op het Place des Vosges in Parijs, een niet minder luxueuze woning in Marrakech en een indrukwekkende verzameling schilderijen die Anne heeft geërfd van haar grootvader, galeriehouder Paul Rosenberg, de man die o.m. Picasso lanceerde. Echte socialisten dus die zich verplaatsen in een Porsche. Net zoals papa Daerden, maar die komt tegen DSK toch nog wat te kort. Enfin, allemaal socialisten van het type: 'denk links, leef rechts en hoop maar dat de massa zich aan u zal vergapen en daarna voor u zal stemmen'. Misschien zelfs onder De Gaulle's motto: 'Français, françaises: on vous a compris'...
Het is weer koekenbak in de koekenstad, nu de Raad van State de aanbouw van een tramlijn afkeurt. Een lijn die, nota bene, reeds voor meer dan de helft is gerealiseerd en waarvan het werk waarschijnlijk zo vlot gaat omdat het een samenwerking met 'de privé' (PPS) is. De zaak is al vier jaar hangende, na een klacht van een zgn '"buurtcomité', dat in werkelijkheid een eenmansactie schijnt te zijn. Tweemaal werd zijn vordering verworpen, maar de Raad van State draait de zaken nu helemaal om. Van muggenzifterij gesproken. Wat er nu verder gaat gebeuren is nog koffiedik kijken. Het is wel zo dat deze tramlijn, die Wijnegem via Deurne met de stad Antwerpen moet verbinden, deel uitmaakt van het fameuze Antwerpse masterplan. Daarvan is recentelijk nog gezegd dat het helemaal zal moeten worden uitgevoerd, wil het effect hebben. Als men echter zo verder gaat, met een klacht op elk werk dat er in dat kader nog plaats vindt, dan komt er van de mobiliteit van Antwerpen helemaal niets meer in huis. Enfin, 'Nimby' ('Not In My Backyard') heeft in Antwerpen, na het Lange Wapper debacle, zijn tweede overwinning beet. Straks zal er ook van de vernieuwing van de Krijgsbaan waarschijnlijk weinig in huis komen, als de verdedigers van de vleermuizen in de ruines van het fort van Borsbeek weer boven water zullen komen. Dat actievolkje dat geen andere problemen schijnt te hebben, voelt zich immers sterker dan ooit, nu het zich kan verschuilen achter een officiële staatsdienst wiens belangrijkste taak het ziften van muggen blijkt te zijn. Arm Vlaanderen dat nog maar eens gediscrimineerd wordt in zijn ontwikkeling door een van de vele uitwassen van het Belgische systeem.
De superbelgen kwamen deze week weer in actie. Aan de aantallen te oordelen, is dit ras toch stilaan aan het uitsterven. Eerst was er de 'inbraak' van de zgz 'Stockholmgroep' in de kantoren van PS en N-VA, waar ze eens met de partijleidingen wilden komen 'praten', alsof ze wel degelijk nog iets betekenen in dit land. N-VA haalde de politie erbij en liet het hele zootje, waaronder het niet weg te slagen jongste zoontje van watje De Clerck, buiten zetten. 'Als ze met ons willen praten', aldus het N-VA, 'kunnen ze daarvoor een afspraak maken zoals wel opgevoede mensen steeds doen'. Die zat. De Stockholm jochies zouden echter weerwraak nemen, zegden ze. Voor zaterdag was er immers nog maar eens soort nationale betoging gepland, annex picknick, een vervolg op hun 'shame' mars van 23 januari, waaraan toch ca. 34.000 overwegend Brusselse en Franstalige betogers deelnamen. Hun beweging, onder het motto 'Niet in onze naam', zou gesteund zijn door honderd (100!) verenigingen en we zouden eens gaan zien wat we zouden gaan zien, zie. Wel we hebben het gezien, ja. In totaal waren er in totaal een duizendtal deelnemers. Als er iets klopt van hun honderd verenigingen, dan maakt dat gemiddeld tien man per vereniging. Er is blijkbaar nog wat werk aan de Belgische winkel... Wat wel (weer eens) opviel was, dat de media aan de mislukking van dat Belgisch zootje ongeregeld zoveel aandacht besteedden en dat er enkele van de organisatoren toch hun zegje mochten komen doen, alsof ze inderdaad iets betekenden. Duizend man, dat is het publiek voor een topper in het voetbal van bevordering. Als het om een Vlaamse optocht van die grootte zou gaan, komen de media niet eens kijken.
Er is dan eindelijk nog eens iets positiefs gebeurd in de Belgische politiek. In de kamercommissie Binnenlandse Zaken (voorgezeten door niemand minder dan Siegfried Bracke, die in die hoedanigheid Ben Weyts opvolgt) werd een nieuw voorstel met strengere regels voor de gezinshereniging met een nipte meerderheid goedgekeurd. Ondanks alle wraakroepende toestanden die er daarin bestaan, was er een verrassing nodig om het zover te krijgen. Die verrassing was de PS, die - op één stem na - mee stemde. Dat was nodig, want de Waalse coalitiepartner CDH stemde zelfs niet mee en verliet de zaal. Uitgerekend de partij die de staatssecretaris ter zake levert, doet dus niet mee. Daarmee blijft de partij van madame Milnjet de meest linkse van ons parlementair halfrond. N-VA, CD&V, Open VLD en MR stemden dus voor, samen met 3/4 van de PS. Buiten CDH heeft ook de SP.a zich onthouden. Wat voor reden deze partij ook aanhaalt, ze zet zichzelf steeds meer buiten spel. Misschien hoopt ze ook op een soort calimero effect, iets waarvan Gennez al langer de N-VA beticht. Wie dus voortaan nog familieleden van buiten de E.U. wil laten overkomen in het kader van de gezinshereniging, moet kunnen bewijzen dat ze deze leden deftig kan huisvesten en dat ze niet (meteen) in aanmerking zullen komen met onze nationale melkkoe van de openbare onderstand (OCMW heet dat tegenwoordig). Men moet ook kunnen bewijzen dat men over voldoende bestaansmiddelen beschikt (minimum 120% van het leefloon). Allemaal zaken die zo klaar zijn als een klontje en de logica zelf. In de meeste andere Europese landen bestaan zo'n voorwaarden al; in sommige zijn ze zelfs heel wat strenger. Wie daarmee niet akkoord kan gaan, zoals SP.a en CDH, zijn van kwade wil en blijven mee zorgen voor een wraakroepende discriminatie van de eigen mensen, die men meestal aan hun lot overlaat als ze in financiële moeilijkheden geraken. In de marge van het besluit van de commissie, is het opmerkelijk dat de MR niét wou dat de kennis van de plaatselijke taal er ook bij hoorde. Dat heeft te maken met hun vrees dat de wet later ook zou kunnen worden uitgespeeld tegen de francofonen in de Vlaamse Rand. Voor Vlaanderen is dat echter het minste kwaad, want bij ons geldt - buiten deze wet - ook nog een verplichte inburgering, wat min of meer op hetzelfde neerkomt. De nieuwe wet is nu aanvaard in de commissie, maar moet ook nog worden goedgekeurd in de plenaire parlementaire zitting. Als de PS woord houdt, zou dat geen probleem mogen zijn, alhoewel het tekenend is voor de huidige politieke evenwichten. Met collaboratiepartijen zoals SP.a en Groen! zal Vlaanderen nooit zeker zijn om er zijn eigen programma door te drukken. Een reden te meer om die twee partijen ook in de toekomst als 'te mijden' te catalogeren.
Het Paleis slaat terug. Men is het daar blijkbaar helemaal niet eens met een zopas verschenen boek van twee wetstraatjournalisten, ' Koning zonder land'. Daarin zouden enkele passages staan uit de bekende 'colloques singuliers', de man tot man gesprekken tussen de koning en een van zijn onderdanen, waarvan geacht wordt dat die niet openbaar mogen worden. Dat zou dus toch gebeurd zijn en het feit dat het Paleis daar nu zo furieus op reageert, toont aan dat ze ook daar stilaan op hun tandvlees zitten. Komt daar nog bij dat het zeker niet gaat om een rechts initiatief, want een van de reporters schrijft voor De Morgen. Ik ga me er niet mee bezig houden, of de koning en zijn entourage over dit of dat gelijk hebben, maar wel over het feit dat het hele koninklijke zootje neerkijkt op Bart De Wever, die klaarblijkelijk door hen niet voor vol wordt aanzien (misschien omdat hij, bij zijn bezoek aan de koning, geen stropdas droeg!). En dat juist op een moment dat Bart zich heeft laten kennen als een uitgekookte politicus. Hij heeft nl voorgesteld dat Di Rupo nu maar eens formateur moet worden en dat, in het andere geval, hij het zelf zal doen. Di Rupo, die nog altijd zijn nek niet durft uitsteken, zegt te wachten op het definitieve verdikt van het werk van Wouter Beke, maar hij weet ook wel hoe ver dat staat. De kans dat Beke er deze week een einde aan maakt zonder enig nieuw positief resultaat is immers reuzegroot. Als Di Rupo dan zou aanvaarden formateur te worden, moét hij aan Vlaanderen serieuze (en noodzakelijke) toegevingen doen. Doet hij dat niet, dan kan hij het vergeten. Zou dan Bart aan de beurt komen, áls die natuurlijk daarvoor de toelating krijgt van de koning. Bart zal dan zijn eisen stellen en als die (weer) niet ingewilligd worden, volgen er nieuwe verkiezingen, exact dat wat Albert II niet zou willen. Als waar is wat in bovenstaand boek geïnsinueerd wordt, nl dat Albert II nooit toestemming zou geven tot nieuwe verkiezingen, dan dreigen we in eenzelfde situatie te komen als destijds met Boudewijn en zijn weigering om de abortuswet te ondertekenen. De kans dat Albert II, zoals zijn broer, ook enkele dagen van zijn 'macht' ontheven zal worden, is echter onbestaande. Het zal dan een krachtmeting worden tussen politiek en koningshuis. Ik zie er al naar uit.
Als er over de staatshervorming gesproken wordt dat is het woord 'Justitie' nooit ver weg. Als er één zaak rammelt in dit land, dan is het wel de uitoefening van de gerechtigheid. Dat bleek nog eens duidelijk bij het op pensioen gaan van rechter Freddy Troch, die er op 61 jarige leeftijd mee stopt, alhoewel hij nog tot zijn 67ste had kunnen doorgaan. Niettegenstaande het feit dat hij al een paar jaar lid is van de commissie voor de modernisering van de rechterlijke orde, zegt hij vrijuit dat er van die modernisering nog niets te zien is en dat het zo nog wel wat zal blijven. 'Zelfs als ik tot de maximum leeftijd van 67 jaar bleef werken', zei hij, 'zou ik de hervorming van justitie niet meer meemaken'. Wat er bij Justitie zo allemaal fout loopt? Om te beginnen, de straffeloosheid. Men moet in dit land al een straf van meer dan drie jaar gekregen hebben, vóór men riskeert opgesloten te geraken. Niettegenstaande dat, puilen de gevangenissen uit, ondanks de verhuis van 650 gedetineerden naar het Nederlandse Tilburg. Over drie jaar zouden er enkele gevangenissen bij moeten zijn, maar aan de bouw ervan is men niet eens begonnen. Watje De Clerck 'werkt eraan"... De informatica bij Justitie dateert nog van de vorige eeuw, wat in IT-termen een eeuwigheid is. Dat ze dan ook niet werkt, is de logica zelf. De weinig magistraten die al een laptop hebben, kunnen er alleen maar mee e-mailen. De opdeling van de gerechtelijke arrondissementen dateert nog uit de tijd van Napoleon. Er is een gebrek aan management. Een humanresources-beleid in de magistratuur is onbestaande. De communicatie is een lachertje: er zijn zelfs griffies die niet eens een mailbox hebben en waar het verboden is de fax te gebruiken. Een tuchtrecht dat niet werkt, waardoor rechters bijna nooit zelf kunnen vervolgd worden. Enfin, een knoeiboel waarin een kat haar eigen jongen niet zou terugvinden. Freddy Troch, een van de bekwaamste rechters die we de laatste decennia hier gehad hebben, stopt er dus mee. Hij zal echter later niet herinnerd worden o.w.v. wat hierboven beschreven staat, maar wel o.w.v. zijn rol in de zaak van de Bende van Nijvel. Want Troch, die toen onderzoeksrechter was in Dendermonde, slaagde er met zijn Delta-team toen in de wapens van de bende terug te vinden in het kanaal van Ronquières. Het parket van Nijvel had daar ook al gezocht, maar niets gevonden. Dat heeft men Troch nooit vergeven en enkele jaren later werd de zaak hem uit handen genomen. Het hele dossier verhuisde naar Charleroi, werd daar in een kast verstopt en men deed er niets meer aan. Dat uit handen nemen gebeurde door de toenmalige minister van Justitie, Melchior Wathelet Sr, vader van de huidige staatssecretaris en dezelfde die indertijd ook Dutroux vroegtijdig vrij liet, met de gekende gevolgen. De man is later weggepromoveerd naar het Europees gerechtshof... De zaak van de Bende van Nijvel zal wellicht nooit worden opgelost, ondanks het feit dat er later een nieuwe onderzoekscel werd opgericht die er een soort bezigheidstherapie van maakt door jaarlijks ergens te gaan graven of door robotfoto's te maken en te publiceren van mensen die nooit gezien zijn. Er is echter nooit een onderzoek geweest naar de reden waarom dat dossier naar Charleroi moest verhuizen en waarom er toen járen niet meer mee gebeurd was. Als gevolg daarvan doen er nog steeds enkele indianenverhalen de ronde, waarin gesuggereerd wordt dat de zaak van de bende ook gelinkt was aan die van de even beruchte "roze balletten", een ander gegeven dat nooit werd opgeklaard, omdat - steeds volgens geruchten - er enkele 'hoogwaardigheidsbekleders' van het Belgische establishment bij betrokken zouden geweest zijn... Als Freddy Troch meer zou weten over de affaire van de Bende van Nijvel, dan zullen we dat waarschijnlijk pas vernemen is e.o.a. in memoriam, over x-aantal jaren, eerder zeker niet...
Over de extra winsten die Electrabel maakt met de productie van elektriciteit via zijn afgeschreven Belgische kerncentrales, is het laatste woord nog niet gesproken. De firma hield het bij zo'n 800 miljoen euro, maar de Creg, de energie-regulator die o.m. daarvoor speciaal is opgericht, betwist dat en zegt dat het liefst één miljard euro méér is. Het verschil zou er in bestaan hebben, dat Electrabel een verkoopprijs van zo'n 40 euro per megawatt/u vroeg, daar waar de Creg een prijs van 60 euro berekende, zoals officieel was aangegeven op de beurs. Om zijn woorden kracht bij te zetten, had Creg directeur Guido Camps zelfs gedreigd te zullen opstappen als zijn bevindingen nog langer in twijfel zouden getrokken worden. Een moedig daad die men bij nog niet teveel mensen van dat niveau zal tegenkomen. Om een definitief oordeel te kunnen vellen, besliste de regering Leterme dan maar, dat de Nationale Bank van België (NBB) de hele zaak zou onderzoeken en werd er dus gewacht op dat oordeel om een beslissing te nemen i.v.m. de taxatie van de Electrabel winsten. Naar goede Belgische gewoonte lekte er van het NBB onderzoek al e.e.a. uit en bleek dat de cijfers ervan min of meer overeenstemden met die van Electrabel. De NBB zou het hele verhaal voor de gespecialiseerde commissie in het parlement eens uit de doeken komen doen op 03.05.2011, gisteren dus. Hebben die daar even pech gehad! Enkele uren vóór de uiteenzetting van de NBB mensen in het parlement werd nl vanuit het bedrijfsleven zelf bevestigd, dat de verkoopprijs van Electrabel aan hun grootste klanten, de federale industriële verbruikers (Febeliec) inderdaad 60 euro was, zoals de Creg steeds beweerd had en dat Electrabel dus 50% minder had aangegeven dan wat ze in werkelijkheid vroeg. M.a.w. Electrabel liegt en de NBB speelt het vuile spelletje mee. Sinds de oprichting van de Europese Centrale Bank (ECB) hebben de nationale banken veel van hun betekenis verloren. In feite zijn ze alleen nog goed om statistieken bij te houden en zelfs dat wordt nu in twijfel getrokken.Dat neemt niet weg dat de lonen bij onze NBB hoger liggen dan bij de ECB. Dat kwam pas nog aan het licht bij de overstap van Peter Praet van de NBB naar de ECB. De grote baas van de NBB, Luc Coene, krijgt zelfs een loon dat hoger ligt dan dat van Bernanke van de Amerikaanse Federal Reserve (FED)... Het wordt dan ook hoog tijd dat die NBB augiasstal eens wordt uitgemest. Als al die duurbetaalde directeurs daar niet eens een fatsoenlijke statistiek in elkaar kunnen steken en onder één hoedje spelen met politiek en buitenlandse multinationals op de kap van de eigen bedrijven en burgers, dan hebben wij die niet meer nodig. Zover zal het natuurlijk niet komen, want zowel bij Electrabel als bij de andere energie bevoorraders (denk maar aan Eandis) zitten ettelijke politiekers mee in de bestuursraden, waar ze regelmatig hun zitpenningen kunnen komen ophalen, een situatie die al enkele decennia bestaat en waaraan niet zo snel een einde zal komen.
Op 2 november 2007 zond de Arabische zender Al Jazeera een interview uit dat de bekende journalist en ex-BBC medewerker David Frost had afgenomen van Benazir Bhutto. Daarin vertelde deze laatste aan Frost, dat Osama bin Laden al vijf jaar eerder vermoord was geworden door een zekere Omar Sheikh, een man die al sinds 2002 in Pakistan in de gevangenis zit wegens het plegen van een andere moord, deze op de Amerikaanse journalist Daniel Pearl, over wiens wedervaren en dood ondertussen een film is gemaakt met Angelina Jolie in de hoofdrol. De BBC nam later dat interview van Al Jazeera over, maar liet de bewuste passage over bin Laden eruit. Blijkbaar waren de Britten niet overtuigd van wat Bhutto verteld had. Ze lijken daarin gelijk te krijgen. Osama bin Laden was toen inderdaad nog niet dood, nu wel, 'echtig en techtig'" deze keer, als we de Amerikanen mogen geloven. Toch blijft het een rare zaak dat de meest gezochte terrorist van dan af zo goed als niet meer voorkwam in het Al Qaeda verhaal. Er werden nog wel enkele geluidsbandjes en één enkele video van hem verspreid, maar of die authentiek waren kon niemand met zekerheid zeggen. En als we eens iemand van die criminele organisatie te zien kregen dan was dat meestal de zgz nummer twee, de Egyptische dokter Al Zawahiri. Het blijft dus maar hopen, dat de Amerikanen deze keer gelijk hebben, dat ze het terrorisme tenminste een serieuze psychologische nederlaag hebben toegediend en hopen dat men in de moslimwereld stilaan gaat begrijpen, dat Al Qaeda of wie zich daarvoor uitgeeft, in de eerste plaats al meer moslims heeft van kant gemaakt dan de door haar zo gehate westerlingen. Om het deze keer eens op zijn Duits te zeggen: Es ist nicht mehr 'ich bin Laden', sonst 'ich war Laden'!
Op het VRT avondjournaal van 1 mei kwam het nieuws over de optochten en toespraken van de feestende socialisten pas als vierde item op het scherm. Het is ooit anders geweest. De tijd dat ze het hoofdnieuws waren, is zelfs bij de overwegend rode kameraden van de openbare omroep geen prioriteit meer. Ondanks een crisis die wordt toegeschreven aan een ongebreideld kapitalisme, slagen de linkse partijen er niet in daar profijt uit te halen en ergens geloofwaardig over te komen, met uitzondering dan van Wallonië. Meestal begrijpt men dat niet, of wil men het niet begrijpen, maar feitelijk is de reden ervoor vrij simpel. De oorzaak van de crisis mag dan al gezocht worden in het kapitalisme, in de meeste Europese landen waren de linkse partijen mee aan het feest en hebben ze nooit iets ondernomen om hun zgz sociale programma's voor iedereen aanvaardbaar te maken. Neem nu gewoon nog maar de Belgische pensioenen, de laagste in Europa ondanks het feit dat de socialisten hier de laatste achttien (18!) jaar de minister voor pensioenen leverden. Nu afkomen dat er iets aan moet gedaan worden, lijkt van hunnentwege dan ook hypocriet. Dat we via de groene stroom ons blauw zullen betalen - denk maar aan de heffing voor de zonnepanelen die er al is en die voor de windmolens die er aan komt - was ook al het gevolg van de beslissing van een socialistisch minister (SS uit H, 'alles gratis') en niet van e.o.a. poenpakkende bankier. De mensen hebben intussen begrepen dat gratis niet bestaat en dat er bij het scheiden van de markt steeds iemand het gelag moet betalen, in dit geval de belastingbetaler, gij en ik dus. De SP.a heeft ooit meer dan dertig procent van de stemmen behaald in Vlaanderen. Nu is dat nog amper de helft en dat aantal dreigt nog te zakken. Dat ze meestal nog in e.o.a. regering bleef zitten had niets te maken met haar programma of doelstellingen, maar gewoon o.w.v. het feit dat men het VB via een cordon sanitaire had uitgeschakeld en links daardoor in Vlaanderen belangrijker leek dan ze was. Dat Caroline Gennez volgens sommige persberichten in het najaar zou opstappen als SP.a voorzitter, zal aan de huidige malaise weinig veranderen. Wat er de laatste jaren allemaal is misgelopen, is trouwens niet alleen haar fout, al lijkt ze wel niet het juiste type om de rode boodschap te brengen, om het beleefd uit te drukken. Men kan nu wel de neus ophalen voor de Antwerpse scheuring van Eric De Bruyn en zijn SP.rood, maar deugd zal het de partij toch niet doen. De echte rode draad in de teloorgang van het Vlaamse socialisme is gewoon dat ze niet Vlaams genoeg is. Al te lang is de partij een aanhangwagentje van de PS geweest en beseft men ook nu nog steeds niet dat hun belgicisme voorbijgestreefd is en door de gewone man in de straat niet meer gesmaakt wordt. Een recente peiling heeft zelfs uitgebracht dat de modale Vlaamse socialist vindt dat zijn vertegenwoordigers in het parlement te links zijn en dat ze nog weinig voeling hebben met Jan met de pet. Veel universitairen, weinig of geen arbeiders. Links is een elitaire verzameling geworden en staat gewoon in het verliezende kamp.
Wouter Beke krijgt van Albert II uitstel van executie. Hij mag nog even voortploeteren, 'om de onderhandelingen effectief te kunnen opstarten'! Na meer dan 300 dagen moet de zaak nog worden opgestart. We zullen het maar geloven, zeker? Ondertussen blijkt de Belgische economie groter geworden te zijn dan vóór de crisis. De werkgelegenheid steeg vorig jaar met bijna 70.000 eenheden en de kans is groot dat de groei dit jaar boven de 2% zal uitkomen. En dat alles met, of ondanks, een regering in (s)lopende zaken. De waarheid is, dat het eerder dank zij dat soort regering is. Die kan nl niet meer uitgeven dan de zgn 'twaalfden' en heeft het geluk dat ons land in de slipstream zit van het door de vakbonden zo verketterde Duitsland dat op dit ogenblik meer uitvoert dan ooit tevoren, waardoor ook ons land kan genieten van merkelijk hogere fiscale inkomsten. Leterme en zijn meelopers zijn dan ook euforisch en hebben beslist België nog meer te gaan promoten. Nu het land op dit ogenblik met Philippe Gilbert de beste eendagscoureur blijkt te bezitten, gaan ze de man op een verhoogje zetten, er een nieuwe ploeg rond bouwen en hem een loon geven waarvan zelfs bankiers zullen van gaan dromen: 3.000.000 euro per jaar. Dat geld en de daaraan gekoppelde kostprijs voor de rest van de ploeg zal niet op de Belgische begroting staan, maar wel grotendeels afkomstig zijn van bedrijven waarin vadertje Staat het voor het zeggen heeft: Belgacom en Lotto. Het blijft dus wel een gok met geld van de belastingbetaler. En dat alles door een ontslagnemende regering van een land waarin men nog altijd niet weet hoe men de staatsschuld van bijna 100% van het bbp zal naar beneden krijgen, hoe men de vergrijzing ooit betaald zal krijgen en hoe men een oplossing zal vinden voor de problemen van o.m. asiel, immigratie en justitie. Ieder diertje zijn pleziertje natuurlijk en Gilbert (én zijn toekomstige ploegmaats) kunnen er maar goed bij varen. Als ik me niet vergis heeft die overigens sympathieke Waal (die vrij vlot Nederlands spreekt*) zijn residentie in Monaco en zal zijn genereus loon wel niet op een bank in België terecht komen, maar wie zeurt daar nu nog over?
* Het is wel opmerkelijk, dat Waalse coureurs zelden problemen hebben om fatsoenlijk Nederlands te leren, terwijl andere sporters (zie maar Henin of de Borlee's) dat blijkbaar niet kunnen. Om nog te zwijgen over de politiekers.
Het rommelt nog geen klein beetje in de Antwerpse politiek. Bij de blauwen is Annick De Ridder opgestapt, nadat ook Ludo Van Campenhout al 'salut en de kost' gezegd had. Bij de roden is er het schisma van Eric De Bruyn die met zijn SP.a rood een eigen "Linke' wil beginnen, naar Duits model. LDD ligt in de touwen nu het baasje daar zijn hele Antwerpse meute in quarantaine heeft geplaatst. Het Vlaams Belang moet met lede ogen aanzien dat de slag om het Schoon Verdiep van volgend jaar waarschijnlijk een exclusiviteit zal worden tussen De Wever en 'de Patrick'. Alleen CD&V ontsnapt aan de malaise, voorlopig althans. Antwerpen is geen stad met een haven, maar een haven met een stad. De haven is het belangrijkste, niet alleen voor de stad trouwens maar voor de hele regio. Als de havenschepen, in casu Marc Van Peel, dan ook nog verkozen wordt tot de "Maritieme Man van het Jaar", dan lijkt dat niet niks. De Schelde werd verdiept, er is een begin gemaakt met de bouw van de Liefkenshoek spoortunnel, er komt een tweede sluis voor de Linkeroever. Half april voer het 366 meter lange containerschip MSC Emanuela, met een dieptegang van 15 meter, probleemloos de haven binnen. Hoera, hoera dus en CD&V hoopt daarmee volgend jaar groots te kunnen uitpakken bij de gemeenteraadsverkiezingen. Het zou echter ook wel eens een vergiftigd geschenk kunnen worden. Wat heb je immers aan al die verwezenlijkingen, als straks blijft dat de geloste goederen uit al die reuzenschepen de stad niet uit geraken? Want de mobiliteit van de koekenstad staat nog altijd op rood alarm en het kan er alleen maar erger worden. Uit de nieuwe verkeersprognoses van het Vlaams verkeerscentrum blijkt nl dat men verplicht zal zijn het hele zgn Antwerpse masterplan volledig te moeten uitwerken, wil men enige kans maken om het verkeer rond Antwerpen mobiel te houden. Daarvoor zou de verzadiging op de Antwerpse Ring moeten dalen tot 90% (nu is dan 140% en vanaf 100% is er file). Van zodra er in Antwerpen iets speciaals te doen is - denk maar aan de recente happening van de 'Ten Miles' - kan men nu al de stad niet meer in of uit en ligt het hele doorgaande verkeer op apegapen. Wie er volgend jaar ook de Antwerpse verkiezingen zal winnen, zou er wel eens weinig plezier aan kunnen beleven. De Lange Wapper mag dan al zijn afgeschoten. De wraak van de kwelgeest blijft boven de stad hangen.
De transfers van Vlaanderen naar Wallonië zijn nog maar eens in de actualiteit gekomen, dit keer n.a.v. een studie van Vives, een wetenschappelijk instituut van de KU Leuven. De oude, officiële Belgische berekeningen hebben het nog steeds over een bedrag van rond de zes miljard euro (cijfers van de Nationale Bank en we weten ondertussen wat die waard kunnen zijn) en gaan dan over het jaar 2007. Vives heeft voor datzelfde jaar een bedrag van 5,7 miljard, maar dan gaat het alleen om de geldstromen die lopen via de sociale zekerheid, de financieringswet van de deelstaten en via de gewone federale uitgaven. Daar houdt het, volgens Vives, echter niet mee op. Er is ook nog het verschil van de interestlasten. Vlaanderen betaalt nl meer sociale lasten en bijdragen en ontvangt minder uitkeringen, dotaties en federale uitgaven. Dat alles maakt, dat het bedrag van 5,7 miljard bijna verdubbeld wordt, volgens Vives tot 11 miljard, maar het kan ondertussen ook meer geworden zijn. Het verhaal van de 11 tot 12 miljard euro, die Vlaanderen elk jaar verspeelt, is niet nieuw. Het stond reeds vermeld in het manifest van de Warande uit 2005 en werd toen bekend gemaakt door de KBC, toch ook geen politieke instantie. Het verschil nu is, dat het wetenschappelijk bewezen wordt. Om even te verduidelijken, wat zo'n bedrag, dat wij ELK JAAR weggeven, betekent: dat is meer dan het bedrag dat de HELE WERELD indertijd gegeven heeft voor de door de Tsunami getroffen gebieden, het DUBBELE van wat de USA elk jaar geven aan Israël en Egypte, percentsgewijs ook meer dan West-Duitsland na de val van de muur in de DDR investeerde. Zo'n bedrag zijn wij elk jaar kwijt en degenen die het krijgen hebben dan nog de lef ons regelmatig te beledigen omdat we niet sociaal genoeg zouden zijn. Tenslotte nog dit: VTM dat het bericht van Vives vermeldde in haar journaals, wist erbij te vertellen, dat het Leuvense instituut 'aanleunt bij de N-VA'. Wat heeft dat ermee te maken? Het gaat hier om naakte cijfers. Zo kan men straks evengoed zeggen dat 1+1 wel 2 is, maar dat het verteld is door een linkse of rechtse groepering. Alsof dat een verschil zou uitmaken...
