Na Brussel, Antwerpen, Gent, Lokeren en Ninove, werd deze week ook een (beperkt) hoofddoekenverbod goedgekeurd in de Lierse gemeenteraad. Het voorstel werd ingediend door het Vlaams Belang, maar die partij stemde tenslotte in met een tegenvoorstel van de Open VLD, dat alleen een verbod wou op de loketbedienden. Ondanks dit alles was er het gebruikelijk protest van zgz de allochtonen, maar in werkelijkheid van links dat beweert tegenover de eigen burgers de progressiviteit te vertegenwoordigen, maar tegenover de allochtonen kiest voor de verdrukking van de vrouw. Boegbeeld Suleima Geysen moest meemaken dat in haar eigen Lier haar allochtone kiezers in de hoek werden gezet. In feite was het allemaal erg vrijblijvend, want de enige moslima die er in Lier mee te maken heeft, zit normaal niet eens aan het loket. Toch moest die dame, die daar al drie jaar rondloopt zonder hoofddoek, laten zien dat ook zij de plaatselijke bevolking kan uitdagen, want nu had ze ineens wél zo'n nonnenkap op. Kers op de allochtone taart werd een artikel van een zekere Stefan Brijs. Dat zou een schrijver zijn en die man kreeg van De Standaard (niet toevallig De Standaard) de kans om zijn duit in het hoofddoekenzakje te doen. In een column valt hij Marleen Vanderpoorten aan, burgermeesteres van de vlaaienstad én voorzitster van het Vlaams parlement, omdat haar partij in het hoofddoekendebat stelselmatig het cordon sanitair doorbreekt. Oh, schande! Mijnheer Brijs noemt zich in dat artikel "een tolerante burger en een weldenkend mens". Buiten het feit, dat eigen lof stinkt, is mijnheer Brijs alleen maar tolerant tegenover een godsdienst die in zijn extremismen schuldig is aan massale moordpartijen en onderdrukking. Hij is niét tolerant tegenover een kwart van zijn eigen Vlaamse bevolking, die hij liefst van al wil uitgeschakeld zien in de democratische besluitvorming van dit land. Van een hypocriet en schijnheiligaard gesproken. Mijnheer Brijs en zijn soortgenoten zullen trouwens nog veel werk aan de winkel krijgen. Het Vlaams Belang gaat het hoofddoekendebat overal in Vlaanderen aanzwengelen, in alle gemeenten waar ze daarvoor een kans maken. De eerste stad die ervoor in aanmerking zal komen, zou Mechelen zijn. Het Mechelen van Bartje Somers, broer Anciaux, Caroline Gennez en Anissa Temsamani. Vuurwerk gegarandeerd!
De regio Kortrijk, Doornik, Rijsel wordt een "eurometropool". Dit geleerde woord betekent dat er daar een nieuwe vorm van grensoverschrijdende samenwerking komt tussen zo'n 85 gemeenten en steden.Deze samenwerking wordt mogelijk dank zijn een recente Europese verordening over Europese Groeperingen van Territoriale Samenwerking. Dit is een goed initiatief dat er mede voor moet zorgen, van Vlaamse kant althans, dat diverse streken, die nu uithoeken van het land zijn, minder zullen gaan afhangen van het Brusselse waterhoofd. Het zal wel opletten geblazen zijn, dat de West-Vlamingen in dit geval zich niet laten ondersneeuwen door de Franstaligen, enfin het gekende verhaal. Stefaan De Clerck, momenteel burgemeester van Kortrijk, mag dan wel stellen dat het hier gaat om een volledig tweetalige regio, in werkelijkheid gaat het om drie onderdelen waarvan twee Franstalig zijn. De vertegenwoordiging binnen de nieuwe Eurometropool is voor de helft Frans en voor de helft Belgisch, waarbij deze laatste groep dan nog voor de helft uit Walen en de helft uit Vlamingen bestaat. Dat houdt dan weer in dat de Vlamingen eigenlijk maar een vierde van het bestuur zullen uitmaken, maar wel de economisch sterkste regio vertegenwoordigen. Er moet o.m. nog worden uitgemaakt of de administratieve zetel in Kortrijk zal komen of in Doornik (of Moeskroen). Om dat alles te beslissen is er nog een half jaar de tijd, maar uitkijken wordt ook hier de boodschap. Laat ons echter even zo positief mogelijk blijven. Als de eurometropool Kortrijk-Doornik-Rijsel lukt, dan kan dat een goed voorbeeld worden voor andere grensstreken. Denk bv maar eens aan een regio Eindhoven-Breda-Turnhout, waarbij deze laatste stad eindelijk uit haar isolement zou gehaald worden. Verder is er al een aanzet tot nauwere samenwerking tussen de twee Limburgen. In grensoverschrijdende projecten met Nederland hebben we bovendien het voordeel dat er maar één taal gebruikt dient te worden. Kortom, als deze trend zich doorzet, dan hebben we straks dat kunstmatige België helemaal niet meer nodig en kan Brussel, die als hoofdstad driemaal meer kost dan Berlijn, verder ontvet worden. We zullen maar duimen.
Er zijn in de voorbije maand voor 5% minder koopjes verkocht dan het vorige jaar. Ook op het autosalon waren er 10% minder bezoekers dan twee jaar geleden. E.e.a. zal wel met het dure leven te maken hebben, al wordt dit tegengesproken door Unizus en zo. Volgens Luc Ardies van die organisatie is het allemaal maar een perceptie, een soort waanidee. Volgens de brave man heeft Unizo uitgevogeld, dat de koopkracht van de Belg er van 2000 tot 2007 met 12% op vooruitgegaan is. Zou het? Met statistieken kunt ge natuurlijk steeds alle kanten uit. Waarom geen statistiek over 20 jaar gemaakt? Feit is, mocht Unizo een statistiek maken over het verschil van levensduurte tussen begin 2007 en begin 2008, men heel andere cijfers zou te zien krijgen. De melk, om maar iets te noemen, werd in de tweede helft van 2007 meer dan 50% duurder. De van melk afgeleide producten is men momenteel aan het "aanpassen". Hetzelfde is gebeurd met de verschillende graansoorten en hun afgeleide producten, zoals bloem, brood en pasta. Schandalig hierbij is dat dit o.a. is gebeurd omdat men van voedsel (o.a. van maïs en tarwe)biobrandstof is gaan maken. En dan hebben we het nog niet over de olie gehad, zowel die voor de brandstof als voor de verwarming. Misschien is de koopkracht van kapitaalkrachtige tweeverdieners er niet op achteruitgegaan, alhoewel zelfs dat te betwijfelen valt. Waarom zou er anders zo gestaakt worden de laatste tijd? Voor alle andere categorieën, waaronder ook de gepensioneerden, is het leven de laatste zes maanden flink duurder geworden. De dubbele indexaanpassing van dit jaar zal die pil een beetje vergulden. Als we echter de periode 2000-2007 nemen, zoals Unizo stelt, dan zijn gepensioneerden en andere steuntrekkers er flink op achteruitgegaan.
Bij de laatste staatshervorming, die van het Lambermontakkoord onder Verhofstadt I, waren de francofonen de vragende partij. Ze moesten toen geld hebben en hebben het ook gekregen. Daar ook Vlaanderen zijn procentueel deel kreeg, zit onze regio sindsdien in een luxepositie, financieel gesproken dan. Dit is mede de reden, waarom Vlaanderen voor een nieuwe staatshervorming in de eerste plaats bevoegdheden wil, geen geld. De francofonen zijn daarvoor niet te vinden en willen opnieuw geld. Vooral het feestcomité Brussel is daar op uit. Volgens de oranjeblauwe onderhandelaars, vooral volgens de blauwen, kan dat echter niet, daar - volgens hen - die laatste staatshervoming de federale staat financieel heeft uitgekleed. Bart De Wever heeft enkele van zijn medewerkers aan het werk gezet om eens uit te zoeken wat daar van waar is. Het resultaat is ontluisterend voor de francofonie. Het is algemeen geweten dat in Wallonië zo'n 40% van de bevolking van de staat leeft. Dat is 15% meer dan in Vlaanderen (en dan het Europees gemiddelde). In Brussel is dat eigenlijk nog erger, want daar is één verkozene op elke duizend Brusselaars (gemeenteraadsleden, schepenen, burgemeesters, volksvertegenwoordigers, ministers). Al die extra verkozenen en ambtenaren moeten ook betaald worden en dat gebeurt met geld dat feitelijk wordt weggesmeten, want het brengt helemaal niets op. De reden waarom Vlaanderen zo gemakkelijk overschotten boekt op zijn begroting en Wallonië en Brussel steeds geld tekort hebben ligt, volgens De Wever, aan het feit dat Wallonië 1,55% meer uitgeeft dan Vlaanderen aan raden en parlementen en 2,74% meer aan kabinetten. Vergeten we niet, dat de francofonen niet alleen een Waalse deelregering hebben, maar nog een tweede regering voor het Franstalige gewest. Met Brussel is het nog erger gesteld. De stad van Fientje Beulemans geeft 2,91% meer uit dan Vlaanderen aan raden en parlement en zelfs 2,74% meer aan kabinetten. Een schoolvoorbeeld van deze francofone verkwisting kregen we te zien toen de diverse regeringen deze week bij de octopusgroep hun sinterklaasbriefje mochten komen afgeven. Daar stonden liefst 3 francofone regeringsploegen aan te schuiven, samen met die van de Duitstalige gemeenschap en die waren alle vier van linkse signatuur (PS + CDH). Daartegenover staat dan één (1) Vlaamse deelregering. Het geeft nog maar eens aan in wat voor absurde situatie dit land is terechtgekomen.
De regering Verhofstadt III heeft nog een kleine twee maanden om ervoor te zorgen dat Leterme I serieus werk zou kunnen maken van een staatshervorming (zoals door het kartel beloofd aan de Vlaamse kiezers) én het opstellen van een begroting die niet alleen de gaten van Verhofstadt I en II moet dichten maar tevens minstens een voorzet moet geven naar de financiering van de vergrijzing (waar Verhofstadt ook niets aan gedaan heeft) én naar de klimaatsnota van de Europese commissie. Een onmogelijk uit te voeren programma, zeker als men weet dat er deze keer zelfs geen echt francofoon front is. MR en PS rollen nog niet publiekelijk over straat, maar veel scheelt het niet meer. Ondertussen weten de huidige ministers dat het helemaal niet zeker is dat ze er na 23 maart nog zullen bij zijn, hooguit misschien om lopende zaken te regelen. Wie zijn naam in de geschiedenisboeken wil tegenkomen, moet zich dan ook haasten. Dat doet in elk geval Pieter De Grote, die met een tempo à la Sarkozy door het nieuws raast. Niet alleen Flauhaut, maar de hele NATO zal het geweten hebben. Laurette Onkelinx, van haar kant, heeft ook iets gevonden. Zij start een nationaal kankerplan. Prachtig idee, mocht het niet van tante Laurette komen. Met Onkelinx weten we immers dat ze niets doet zonder achterliggend doel. Dat was reeds zo toen ze als minister van werk het Rosetta-plan lanceerde (slecht voor de Vlaamse werkzoekenden) of in het justitiebeleid de klemtoon bleef leggen op preventie (Kitty Van Nieuwenhuysen heeft dat met haar leven bekocht). Het kankerplan van Onkelinx is nationaal, zeg maar federaal. Dat moet zo van haar omdat ze zeer goed weet (tante Laurette is niet dom), dat men in Vlaanderen al heel wat verder staat op alle gebied, ook op dat van de kankerpreventie en -bestrijding. Een actie zoals "Kom op tegen kanker" moet in Wallonië nog van start gaan. Anderzijds wordt er in Vlaanderen al de helft van de 50-70 jarige vrouwen op borstkanker gescreend. Internationaal gezien is dat weinig, maar in Wallonië ligt het aantal op amper 10%. Ge kunt het al met de ellebogen aanvoelen: Onkelinx gaat het kankeronderzoek "nationaliseren", waarbij Vlaanderen weer mag inleveren en de vrije hospitalen hun bevoegdheden en verworvenheden ter zaken zullen mogen afstaan aan de openbare ziekenhuizen. Die vrije Vlaamse hospitalen zijn nl overwegend katholiek. Marxist Onkelinx zint dat niet. De vraag is nu of interimarissen Verhofstadt en Leterme dat allemaal zo maar gaan toelaten. Voor de korte tijd die ze nog hebben is een plannetje zoals dat van Onkelinx niet alleen contraproducerend maar ook slecht uit te voeren op zo'n korte termijn. Om nog maar te zwijgen voor de zoveelste transfer die Vlaanderen daarvoor zal mogen betalen.
Deze week werd er nog maar eens een bestand ondertekend door de vechtende partijen in oostelijk Kongo. Het zoveelste in een rij, waarvan gehoopt wordt dat het deze keer zal standhouden. Er zijn nogal wat gewapende conflicten op onze aardbol: in diverse landen van Afrika en het Midden-Oosten. Geen enkel oorlog kan echter vergeleken worden met wat er de laatste tien jaar in "onze" Kongo gebeurd is en wat daar nog steeds dagelijks slachtoffers eist. Tussen 1998 en 2007 zijn er "minstens" 5,4 miljoen Kongolezen om het leven gekomen. Dat is tien keer meer dan tijdens de genocide in het buurland Ruanda. Dat is zoveel als de hele Deense bevolking, om maar een idee te geven. Dat cijfer slaat niet alleen op de mensen die tijdens militaire acties werden gedood, maar vooral op een burgerbevolking die sterft van ziektes en miserie. Men schat dat er in Kongo maandelijks zo'n 45.000 (!) mensen sterven door infecties, ondervoeding en erbarmelijke levensomstandigheden. Dat zijn er zo'n 1.500 per dag. Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er nergens meer slachtoffers gevallen dan in de stammentwisten in onze vroegere kolonie. Kongo kreeg vorig jaar democratische verkiezingen. Daar heeft de internationale gemeenschap zo'n 400 millioen euro in gestoken. Die verkiezingen hebben tot nu toe zo goed als niets aan de situatie veranderd, zodat het zeer de vraag is of dat geld niet beter anders had besteed kunnen worden. België heeft niet alleen ruim bijgedragen aan die 400 miljoen, daarenboven heeft het vorig jaar nog eens 100 miljoen geschonken en zopas is Michel Jr daar nog eens geld gaan beloven. Krijgen we het daarmee opgelost? Neen. De "democratische" Republiek Kongo is een logistieke nachtmerrie. Het land is zo groot als de hele Europese Unie en is één grote ruïne. Geen enkel land kan ervoor zorgen dat daar ooit iets degelijks uit voortkomt. Een mogelijke oplossing zou zijn het onmetelijke land in een tiental stukken te snijden, als het enigzins kan volgens de etnische lijnen en dan ervoor zorgen dat er voor elke deelstaat een soort peterschap wordt uitgeoefend door een rijk, westers land. Noem het een verlicht kolonialisme. Zo iets zie ik echter niet gebeuren, omdat de Unie van Afrikaanse Eenheid daartegen zijn veto zou stellen. Men wil koste wat kost de kunstmatige koloniale grenzen behouden en op die manier komt er nooit een serieuze oplossing voor de geschillen tussen de verschillende (meestal primitieve) bevolkingsgroepen. Ook het recente conflict in Kenia past in dat stramien. We hoeven er trouwens niet voor naar Afrika te gaan. Wij leven zelf in een kunstmatig land en maken nu mee dat het eveneens zo goed als onbestuurlijk wordt. Gelukkig wordt er nog niet voor gevochten...
De klimaatnota van de Europese commissie is uit en dat zullen we geweten hebben. De Europese dames en heren hebben van achter hun bureautafel eens netjes uitgerekend wat Europa zal moeten doen om deze aarde te redden. Onze interim-premier is het daar alvast mee eens. De man hoopt op een fin de carrière in de Europese instellingen en zal wat dat betreft zeker niet gaan dwarsliggen. Als dat zou lukken, kan hij de door hem hier gecreëerde puinhopen achter zich laten. "Na mij, de zondvloed". Denkelijk zal iedereen het er wel mee eens zijn, dat er iets moet gedaan worden om de verwarming van de aarde tegen te gaan. Europa kan dat echter niet alleen. Als het oude continent op zijn eentje in zijn eigen vlees gaat snijden, zullen we daar met zijn allen zeker niet beter van worden. Dat dan voor Europa in het algemeen. Voor wat België betreft, wordt het veel erger. Nog niet zolang geleden, na de verkiezingen van 10 juni 2007, is bij ons het rapport gepubliceerd van de "commissie energie 2020", o.l.v. Professor William D'Haeseleer. Die stelde toen dat België hoogstens 8% hernieuwbare energie kon opbrengen. Volgens de nieuwe Europese nota moet dat 13% worden, een onmogelijk opdracht. We zitten nu aan 2,2%. En dat is niet alles: - Met de biobrandstoffen staan we feitelijk nog nergens. Vandaag de dag staat er in heel het land welgeteld één (1!) brandstofpomp die er aan voldoet. Het blijft trouwens de vraag, of die biobrandstoffen wel degelijk goed zijn voor het milieu. Landbouwgronden worden ervoor omgebouwd tot brandstofakkers. In het Amazonegebied worden er duizenden hectaren regenwoud voor gekapt. De voedselprijzen gaan ermee de hoogte in. Voor de armen dezer wereld zal het een zorg zijn hoe wij de CO² aanpakken als zij er geen eten meer voor kunnen kopen. - In heel het Europees gekakel wordt met geen woord gesproken over de kernenergie, samen met de aandrijving door waterstof de enige momenteel bestaande energie die geen CO² uitstoot. De commissie D'Haeseleer heeft dat ook duidelijk gesteld in haar rapport: op korte termijn kan een land als België niet zonder kernenergie. Massale investeringen in hernieuwbare energie zijn voor ons land gewoon onbetaalbaar. - De huidige Belgische interim-regering werkt aan een begroting met een initiaal tekort van 3,5 miljard euro. De huidige wereldconjunctuur laat vrezen dat het dichten van dat door Verhofstadt gecreëerde gat zeer moeilijk gedicht zal kunnen worden. Met de nu geschatte kosten voor het aanpakken van de CO² uitstoot, komt daar nog minstens anderhalf miljard per jaar bij. Zelfs als we zouden stellen dat er een mirakel gebeurt en men erin zou slagen de begroting min of meer te redden voor dit jaar, dan zal er nog geen cent zijn uitgegeven voor welke belofte van vóór 10 juni ook. - De zware industrie, zeker die fabrieken die nu al leveren buiten Europa, zal tweemaal nadenken alvorens hier nog te investeren. De kans dat heel wat fabrieken zullen sluiten en naar andere oorden zullen vertrekken is dan ook reëel. Zie maar wat er momenteel in Luik gebeurt, waar men een tweede oven van het oude Cockeril Sambre (nu Arcelor-Mittal) niet kan opstarten, met een staking tot gevolg. Kortom: wij gaan de wereld niet redden als er geen duidelijke afspraken gemaakt worden met de rest van die wereld. Europa betekent "het land van de ondergaande zon". Hopelijk draait men straks hier niet het laatste licht uit...
Tussen Flauhaut en De Crem, respectievelijk de oude en de nieuwe minister van Landsverdediging, komt het nooit meer goed. Tijdens de twee regeringen Verhofstadt was het De Crem die vanuit de oppositie geregeld met scherp schoot op de vele beslissingen van Flauhaut en nu doet deze laatste hetzelfde. Ze hebben gewoon van stoel gewisseld. Het is niet gebruikelijk dat een minister die zijn post verliest, meteen tegen zijn opvolger gaat interpelleren. Het gevaar is nl groot dat hij veel van zijn beschuldigingen als een boemerang terug in zijn gezicht krijgt. Bij Flauhaut komt er nog bij dat de man liefst bijna 13 jaar aan één stuk federaal minister is geweest, waarvan bijna negen jaar op Defensie. Macht leidt tot corruptie en dat was bij Flahaut niet anders. Erger zelfs: weinige ministers hebben zoveel misbruik gemaakt van hun positie als de dikke uit Nijvel. De discussie rond de 90mm kanonnen van de nieuwe pantservoertuigen is er maar één, maar dan wel duidelijk voorbeeld van. Het Belgische leger is het enige in de NATO dat een dergelijk type geschut monteert. Hun voertuigen zijn bij internationale conflicten dan ook niet uitwisselbaar en hetzelfde geldt voor de munitie die erbij gebruikt wordt. De reden waarom Flahaut ervoor gekozen had is, omdat ze gemaakt worden in Wallonië, de munitie zelfs in zijn eigen Nijvel. Eigen volk eerst. Als de Vlaamse Belangers met zo'n slogan uitpakken, worden ze bestempeld als racisten (in Le Soir zelfs als "crapules"!). Waals minister Flahaut werd echter niets in de weg gelegd om de eigen thuisbasis obstinaat te bevoordeligen. De Crem wil die zaak nu terugdraaien. Dat gaat wel veel geld kosten, zoals altijd als er communautair gekrakeel is waarbij de "zuiderlingen" denken benadeeld te worden. Ons leger zal nu moeten kiezen tussen het betalen van dure boeteclausules of het inzetten van pantservoertuigen die eigenlijk al in het museum thuishoren alvorens ze kunnen worden gebruikt. Wordt zeker nog vervolgd.
Met de ontknoping van de moord op Kitty Van Nieuwenhuysen zitten we weer in hetzelfde straatje als destijds in de zaak Dutroux. Ook nu weer werd een moord mogelijk doordat een Waals minister criminelen liet lopen, tegen het advies van het parket in. L'histoire se répète, om het in hun eigen taal te zeggen. Dat Onkelinx zelf het dossier van de misdadigers niet onder ogen zouden gekregen hebben, doet niets ter zake. Tenslotte blijft de minister verantwoordelijk voor zijn departement, zeker een minister zoals Onkelinx die de strafwetten nog versoepeld heeft i.pl.v. verstrengd. De wet Lejeune bv is onder haar leiding zelfs een recht geworden voor de criminelen. Tot wat zo iets leiden kan, hebben we nu weer eens kunnen meemaken. Bij de moord op Kitty Van Nieuwenhuysen zijn trouwens tal van kanttekeningen te maken: - Het eerste nieuws over de aanhoudingen dat ik erover vernam was op het late nieuws van VTM. De cafézender uit Nossegem had het toen in eerste instantie over "Belgen" van Marokkaanse en Turkse origine. helemaal in de politiek-correcte stijl, dus. - Een van de daders had men al eens willen uitwijzen, maar dat zou niet gekund hebben omdat hij in België geboren was. Dat betekent, dat men zelfs zonder Belg te zijn de voordelen van onze nationaliteit verkrijgt als men toevallig in dit land op de wereld komt. Waarom is Verhofstadt's snel-Belg-wet dan überhaupt nog nodig? - Men heeft moeten wachten tot de moordenaars alle drie terug in het land waren alvorens men ze kon oppakken. Dit kwam doordat Turkije en Marokko hun onderdanen (ook als ze hier geboren zijn) niet aan België zouden uitleveren. Nou, zeg! Als dat zo is, dan zegt dat ook al iets over die landen. - Laurette Onkelinx heeft een boontje voor de Noord-Afrikanen. Haar moeder was een Algerijnse, haar eerste man een Marokkaan. Die laatste heeft ze gered van het Marokkaans Gerecht, toen hij in Turkije werd opgepakt en vastgezet voor drugssmokkel. Later zou ze wel van hem scheiden maar er toch voor zorgen dat haar chouchou een vetbetaalde job kreeg op het Belgisch departement van Justitie. Hij is daar nu de contactpersoon tussen de Belgische Staat en de moslimgemeenschap... Het is nu aan iterimaris Jo Vandeurzen om die stal bij Justitie eens uit te mesten. Misschien kan hij beginnen met die chouchou...
In het vooruitzicht van de liberalisering van de Europese postmarkt tegen 2011, moet ook de Belgische post een tandje bijsteken. In het kader van een verdere verbetering van de efficiëntie, had postbaas Johnny Thijs vorige week opgeroepen om het absenteïsme bij de post terug te dringen. Hij vertelde daarbij dat het afwezigheidspercentage momenteel op ± 9% ligt en dat hij het wil terugdringen tot 7,5%. Wat Thijs er niet bij vertelde en wat ook niet door onze media werd verteld is, dat het afwezigheidspercentage in Vlaanderen nu al op 7% ligt. M.a.w. het hogere percentage van 9% komt er omdat er in Wallonië een doorlopende afwezigheid is van rond de 12%. De waarheid wordt hier weer eens geweld aangedaan en het is schrijnend dat onze eigen Vlaamse media dit belgicistisch spelletje blijven meespelen. Wat wél in de Vlaamse kranten vermeld werd, was de reeds gekende discriminatie van de studenten geneeskunde, waarbij in Vlaanderen ingangsexamens moeten gedaan worden (dit jaar lukte slechts één op de drie) en in Wallonië niet. In principe mogen er van de federale, Belgische overheid slechts 420 Nederlandstaligen (60%) en 280 Franstaligen (40%) geneesheren afstuderen. De Franstaligen houden zich echter niet aan de regel, zoals ze zich aan geen enkele Belgische wet houden als die niet in hun voordeel is. Ook dat is Belgisch. Nog erger wordt het als we praten over de pensioenen voor ambtenaren. Tijdens de regeringen Verhofstadt werden er plannen gesmeed om het statutaire systeem ervan af te schaffen. Dit zou als gevolg hebben gehad dat de reeds actieve ambtenaren hun rechten behielden, maar de nieuwkomers een ander statuut kregen, waarbij ze een deel van hun loon konden sparen via een pensioenfonds speciaal voor ambtenaren. Zoals veel van de plannen van Paars (denk maar aan het terugdringen van het aantal kabinetsmedewerkers), is ook hier niets van in huis gekomen. Het gevolg is wel dat die ambtenarenpensioenen in de toekomst onbetaalbaar zullen worden en dat er ook op dat vlak een serieuze discriminatie zit t.o.v. Vlaanderen. In Wallonië zijn er nl 15% meer ambtenaren dan in Vlaanderen... En zo blijft men Vlaanderen in dit land maar verder discrimineren en staan de Franstaligen moord en brand te schreeuwen als Vlamingen wat meer rechten opeisen. Dat noemt men hier solidariteit...
"Als men België graag ziet, moet men vanuit de gewesten en gemeenschappen bereid zijn inspanningen te doen". De uitspraak komt van Yves Leterme, voorlopig nog vice-premier in de Randstadregering van Verhofstadt III, maar would-be eerste minister van een volgend kabinet. Hij doet deze uitspraak n.a.v. het feit dat hij, als minister van o.m. ook begroting, ontdekt heeft dat het gat in de begroting voor 2008, achtergelaten door diezelfde Verhofstadt, reeds is opgelopen tot 3,5 miljard euro. Zelfs als hij het staatsbelang in Belgacom zou verkopen en de kerncentrales zou openhouden (waardoor hij van de elektriciteitsproducenten honderden miljoenen euro extra zou kunnen krijgen), zal hij er nog niet in slagen dit gat dicht te rijden zonder nieuwe belastingen en/of grote besparingen. Mocht hij zelfs afstappen van de CD&V-belofte om geen staatsgebouwen meer te verkopen of pensioenfondsen te kapen, dan zal het hem nog niet lukken, eenvoudig omdat alles wat de staat aan waardevols had, reeds verpatst werd door Paars. Dat betekent ook, dat de vele beloften gedaan door CD&V én Open VLD ook in de koelkast mogen gestopt worden. Er zullen hoogstens wat "borrelnootjes" overblijven. Bij CD&V beseffen ze dat en daarom is de partij bezig met het maken van een grote bocht. Daarin past niet alleen de bovenstaande uitspraak van de man van 800.000, maar ook allerlei verklaringen die de laatste week zijn afgelegd. De Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (Serv) is al komen vertellen dat Vlaanderen in een "luxepositie" zit met een overvloed aan geld. De nieuwe CD&V-voorzitter Schouppe van zijn kant vertelde bij de nieuwjaarsreceptie van zijn partij dat het comunautaire niet (meer) het belangrijkste is. Het is niet voor niets dat men Brussel-Halle/Vilvoorde uit de octopus besprekingen heeft gelicht (aan het hoofd van de kamercommissie die B-H/V zou behandelen, heeft men een PS-er geplaatst!). Vlaanderen - en alleen Vlaanderen - kan de federale staat financieel bijspringen. Wallonië en Brussel hebben alleen maar schulden. Als dat zou gebeuren, dan moet men zorgen dat de Vlaamse partijen als tegenprestatie daarvoor hun eisen voor een grondige staatshervorming ingewilligd zien, dat er o.m. geen nationale kieskring komt, geen paritaire senaat, geen uitbreiding van Brussel en dat B-H/V gesplitst wordt zonder verdere toegevingen. Als dat niét kan, moeten de Vlaamse partijen uit de interim-regering stappen, zoals gevraagd door de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA. In dat geval zullen er nog twee opties overblijven: het toepassen van artikel 35 van de Grondwet, waarbij de gewesten zullen beslissen wat ze zelf zullen doen en wat de federale overheid nog zal resten óf de complete definitieve splitsing van dit kunstmatige land. We hoeven daarvoor zelfs niet te wachten tot Pasen.
Gisteren is een groepje Vlaamse toeristen in Jemen beschoten door moslimextremisten. Twee van hen overleefden de aanslag niet. Minister van Buitenlandse Zaken De Gucht kwam op de TV daarover vertellen, dat Jemen een risicoland is. Hij had het over "categorie 4", wat betekent, dat men daar best weg blijft. Daarbij enkele vraagjes: - Als het daar zo gevaarlijk is dat het ministerie van Buitenlandse zaken afraadt er naartoe te gaan, waarom geeft men dan visa voor zo'n land? - Ik neem aan dat de toeristen zich niet bewust waren van het gevaar. Het reisagentschap, dat zulke reizen organiseerd, zou dat wel mogen zijn; niet? - Trekt men dan geen lessen uit eerdere aanslagen? Vorige zomer verloren in dezelfde streek zes Spaanse toeristen het leven na het ontploffen van een bom-auto. Persoonlijk vind ik dat ge, als niet-moslim, best weg blijft uit moslimlanden. Ikzelf zal er nooit naartoe reizen. Het volstaat dat ge er, zelfs per ongeluk, een groep fundamentalisten tegenkomt, die zichzelf vrome moslims wanen en er hoegenaamd geen probleem mee hebben "heidense honden" zoals wij neer te knallen. Volgens hun interpretatie mag dat zelfs van de koran... Zo iets kan ook in zgn "gematigde" moslimlanden gebeuren. Denk maar aan de aanslagen in Sharm-el-Sheik en Luxor. In Jemen blijft ge beter helemaal weg. Dat land is nog niet zolang herenigd. Vroeger waren er twee aparte staten. De oostelijke helft, waar de Vlamingen vermoord zijn, heette toen de "Democratische Republiek Jemen", had een communistische structuur en was radicaal mohammedaans. Dat "democratisch" in de naam betekende er trouwens evenveel als dat van de voormalige DDR en "onze" Kongo. Dat is zoals mensen die zichzelf eerlijk noemen; daar past ge beter mee op. Drama's zoals dat van gisteren in Jemen, zullen nog plaats vinden, zolang er maar reizen georganiseerd worden die goedkoop genoeg zijn.
Het spel zit op de wagen. Met de syndicale verkiezingen in het vooruitzicht en het gevaar van een steeds verminderende koopkracht, was het te vrezen dat er "acties" zouden komen. Dat die in de eerste plaats niet uitgaan van de vakbonden zelf, is de laatste tijd wel een beetje een traditie aan het worden. De basis staakt spontaan en de vakbonden kunnen weinig anders dan de stakingen herkennen en er achteraan lopen. Het is inderdaad een waarheid als een koe, dat het leven een flink stuk duurder aan het worden is en dat het er de schijn van heeft dat deze tendens nog wel even zou kunnen aanhouden. Of staken een goede oplossing is om daaraan te verhelpen, is een ander paar mouwen. Heel wat bedrijven hebben de laatste jaren misschien wel veel geld verdiend, maar de nabije toekomst oogt alles behalve rooskleurig. Er zijn ook bedrijven die de laatste jaren veel geld verloren hebben. Ford is er zo een. Het heeft alleen al vorig jaar enkele miljarden dollars verloren en is verplicht hele industrieën te verkopen. Denk maar aan Jaguar en Landrover, om er twee te noemen. Zelfs bij Volvo-Gent is men er niet gerust in. Door de blijvende daling van de dollar tegenover de euro en met de wetenschap dat Volvo een deel van haar wagens in de States verkoopt, worden die Amerikaanse Volvo's uit de markt geprijsd. De kans bestaat, dat Ford een nieuwe Volvo-fabriek opricht in Amerika en dat een deel van de Europese productie, ook die uit Gent, naar daar zal verhuizen. Bij Audi-Brussel is alle hoop gericht op de nieuwe Audi 1, die men daar zal gaan bouwen. Dat zou wel eens flink kunnen tegenvallen. De A2, met een CO² uitstoot van slechts 90 gram (!), kreeg men aan de straatstenen niet kwijt, omdat Audi daar zelf geen cliënteel voor had. Met de A1 hoopt men nu de Mini te gaan beconcurreren, wat wel eens een ijdele hoop zou kunnen worden. Als dat niét zou lukken, dan zal Audi-Brussel over enkele jaren de deuren sluiten, net zoals gebeurd is met de Duitse Audi fabriek die de A2 bouwde. Tenslotte is er nog Opel-Belgium in Antwerpen. Die fabriek zal waarschijnlijk wél blijven bestaan, als was het maar o.w.v. zijn gunstige locatie. De Antwerpse haven ligt nu eenmaal ver in het binnenland en dat blijkt tegenwoordig een serieus logistiek en financieel voordeel te zijn. Kortom, de stakers mogen dan het gelijk aan hun zijde hebben, het werk neerleggen legt wel een hypotheek op hun bedrijf en op hun eigen toekomst. Zien, hoe dat afloopt...
Zoals reeds meermaals is geschreven, ook in mijn blogs, heeft Vlaanderen een nijpend tekort aan gespecialiseerde arbeidskrachten. Nog vrij recent zijn daar cijfers over verspreid, die zeggen dat het niet zal beteren. Integendeel: Vlaanderen zal in de volgende jaren steeds meer arbeidskrachten te kort hebben en Wallonië steeds meer werklozen teveel. Het spreekt dan ook voor zich, dat het een open deur intrappen is te zeggen dat we best die Waalse werklozen naar Vlaanderen laten komen werken. Dat is de theorie. De praktijk is heel anders. Zoals zopas nog bekend werd uit een Tv- én krantenreportage, werken er in West-Vlaanderen alleen al zo'n 20.000 Noord-Fransen. Die vullen voorlopig de gaten in. Dat gebeurt trouwens niet alleen in Vlaanderen. Ook in de provincies Henegouwen en Luxemburg werken steeds meer Fransen, in totaal spreekt men al van een 50.000. Een van de redenen, waarom die bij ons komen werken, is omdat ze hier genieten van een fiscaal gunstregime, waardoor ze door in België te werken meer loon overhouden dan in eigen land. Aan deze situatie dreigt nu een einde te komen. Onze onvolprezen minister van Financiën, Didier Reynders, is eind vorig jaar met de Franse overheid daarover gaan onderhandelen om aan dat gunstregime een einde aan te maken. Dat gebeurde allemaal nog tijdens de regering van lopende zaken, waarbij de vraag rijst of dat wel kon. In elk geval is er nog de mogelijkheid dat die beslissing wordt teruggedraaid. Het akkoord moet nl nog bekrachtigd worden in ons eigen parlement. Nu zal men misschien zeggen dat het niet zo slecht is als de Franse werknemers hier bij ons vervangen worden door Waalse. Daardoor wordt de scheve Belgische arbeidssituatie tenminste al een beetje recht getrokken. Wel, zo simpel is het ook weer niet. Volgens de West-Vlaamse bedrijfsleiders kunnen we nl beter werken met Noord-Fransen dan met Walen. Ze zijn bereidwilliger om eender wat te doen én ze zijn beter geschoold. Vergeten we niet dat het Waals onderwijs, inbegrepen het technische, bij de laagste gequoteerde staat in Europa. De Belgische fiscus werd in een recent gepubliceerde wereldomvattende enquête als derde slechtste van de hele wereld afgeschilderd (na Benin en Brazilië). De man die daar de laatste acht jaar voor verantwoordelijk was, is uitgerekend Didier Reynders. Denk maar aan de 900 miljoen die zijn departement kwijt was, aan het niet tijdig terug betalen van teveel betaalde belastingen of - zopas nog - van het te vroeg uitbetalen van vakantiegelden (om er de belasting een jaar eerder van af te kunnen houden, zodat die mensen dit jaar een maand geen loon krijgen). Het plannetje om de Franse werknemers hier buiten te werken zonder valabel alternatief is dan ook de zoveelste kemel van een onbekwame minister, die dan nog de pretentie heeft te denken dat hij het hele land zou kunnen besturen...
Alhoewel de zgn octopusbesprekingen gisteren dan eindelijk van start zijn gegaan en men vóór 23 maart minstens een soort akkoord zou moeten hebben over een staatshervorming, is er bijna niemand die daarin echt gelooft. De Walen zijn niet bereid tot enige serieuze toegeving en de nota van Verhofstadt is voor Vlaanderen onaanvaardbaar. De interim-regering heeft daarenboven het dossier Brussel-Halle/Vilvoorde uit de besprekingen gehaald en CD&V-voorzitter Schouppe dreigt nu al eruit te zullen stappen, desnoods al vóór Pasen, als er geen vooruitgang wordt gemaakt. De enige serieuze, klare taal viel dezer dagen nog te horen op de nieuwjaarsreceptie van het VOKA, het overkoepelend orgaan van de Vlaamse werkgevers en de Kamers van Koophandel. VOKA-voorzitter Urbain Vandeurzen stelde duidelijk, dat er een ernstige staatshervorming moét komen. Is dat niet het geval, dan moeten de Vlaamse partijen uit de federale regering stappen, zei hij. Dit laatste is ook duidelijk bedoeld voor Open-VLD, die nogal wat aanhang heeft (had?) in werkgeverskringen. VOKA gaat ervan uit dat er tegen 2020 liefst een half millioen nieuwe jobs gecreëerd dienen te worden, willen we de kosten van de vergrijzing onder controle kunnen houden. Om dat te verwezenlijken, moet Vlaanderen over meer autonomie kunnen beschikken. Daar zou ook Wallonië beter van worden. Met de huidige economische situatie: een waarschijnlijke recessie in de States en een steeds groter wordende concurrentie vanwege Oost-Europa en Azië, zie ik die 500.000 niet zitten, zeker niet als we praten over volwaardige jobs, geen nep-banen à la Verhofstadt I en II. We moeten echter ergens mee beginnen. Als de staatshervorming er niet komt zoals Vlaanderen dat wil en de francofonen in dit land elke vorm van vooruitgang blijven blokkeren, dan zit er inderdaad niets anders op dat dit land te splitsen. 2007 heeft ons laten zien dat het kan, 2008 zal ons tonen dat het moet.
Carnaval valt vroeg dit jaar, op dinsdag 5 februari. Bij Spirit dacht men blijkbaar dat het nog vroeger kon en zijn ze ermee gestart op hun nieuwjaarsreceptie. Nieuwbakken voorzitster Bettina Geysen presenteerde zich met een hoofddoek, naar het schijnt met grote instemming van haar achterban. Misschien kan ze zich een volgende keer aanbieden onder de naam Suleima en zich dan hullen in een burka. Het moet daartegen tevens voor gezorgd worden, dat de al kleine Spirit aanhang dan gesplitst wordt in een vrouwelijke en een mannelijke vergadering, apartheid zoals de koran zou voorschrijven en zoals dat bij de volgelingen van deze oh zo verdraagzame godsdienst gebruikelijk is. De drie linkse Vlaamse partijen hebben tegenwoordig allemaal een vrouwelijke voorzitter. Opmerkelijk daarbij is, dat die zich naar de eigen bevolking uiten als feministen (de vrouwen zouden hier nog altijd tekort worden gedaan), maar naar de allochtonen gedragen ze zich als gedweeë, onderdanige echtgenotes. Het hoofddoek is niet voor niets het zinnebeeld van de onderwerping van de vrouw aan de man in de islam. Moslimlanden die van dat achterlijke imago vanaf willen, zoals bv Turkije, verbieden het dragen van een hoofddoek in officiële functies. Hier zijn er dus voorzitters van politieke partijen die de onderwerping van de moslimvrouw willen bestendigen. Ook dat is mogelijk in dit Absurdistan. Allah Akbar!
Het hele verhaal van de octopusbesprekingen, die morgen starten, zou maar een afleidingsmanoeuvre zijn. Buiten de start zouden er maar twee andere vergaderingen voorzien zijn. De hele affaire lijkt meer en meer op een rookgordijn, waarachter de echte besprekingen bilateraal tussen de partijen zouden gevoerd worden. Dit zijn althans de geruchten, maar het zou goed kunnen dat het inderdaad zo zal lopen. Want een bespreking met aan francofone kant alle partijen vertegenwoordigd (min één, het FN, maar dat telt slechts één vertegenwoordiger) en aan Vlaamse kant een kwart van de kiezers dat wordt uitgesloten, is een kwalijke zaak. Als men dan nog bedenkt dat aan Vlaamse zijde "wij" o.m. vertegenwoordigd worden door een andere partij met slechts één vertegenwoordiger (Geert Lambert van Spirit) en door niemand minder dan Magda Aelvoet van Groen! aan wie we alleen maar slechte herinneringen overhouden van Paarsgroen, dan kunnen we gerust stellen dat de Vlamingen in die octopusonderhandelingen in de aap zijn gelogeerd. Dat achter de coulissen ondertussen bilateraal onderhandeld zal worden tussen de partijen van oranjeblauw-rood, zal trouwens niet veel aan de uitslag van de zaak veranderen. Als er al een staatshervorming komt (en dan zal zeker niet vóór 23 maart geregeld zijn), dan wordt het meer dan waarschijnlijk een lege doos. Zelfs al zou het iets meer worden, dan zal het nog niet in Vlaanderens voordeel uitvallen. Met 101 stemmen heeft de huidige regeringscoalitie trouwens maar één stem op overschot, wat maakt dat bv de twee FDF-ers in die coalitie op de wip zitten. Dit is geen prettig vooruitzicht. Voor Bartje De Wever, pas getrouwd met de moeder van zijn vier kinderen (!), zal het leven er niet gemakkelijker op worden. In reële termen is hij zowat de enige echte Vlaming in het octopus gezelschap. Gelukkig heeft hij bewezen een dik vel te hebben én een achterban die niet bereid is veel toe te geven van wat op 10 juni aan de kiezers is beloofd. Wait and see!
De beste mop van de afgelopen week was het bericht, in het Belang van Limburg, dat prins Laurent zich kandidaat zou gesteld hebben voor de functie van nationaal voorzitter van het Rode Kruis, maar dat zijn (?) vader Albert dat zou verhinderd hebben. Die moet waarschijnlijk gedacht hebben dat hij met die koter al problemen genoeg heeft gehad om er nog een bij te krijgen. Voor wie het zich niet meer zou herinneren: de job van nationaal voorzitter van het Rode Kruis kwam vrij nadat Astrid van Saksen Coburg, zus van, in die functie ontslag had genomen. Dat ontslag kwam er na jaren bekvechten tussen het Rode Kruis Vlaanderen en le Croix Rouge de Belgique. Let er op, dat de francofonen niet spreken van een Waals Rode Kruis, maar van een Belgisch. Officieel erkent het Internationale Rode Kruis immers maar één organisatie per land. Toen de Vlaamse en de francofone afdeling zich afsplitsten - dat gebeurde reeds in de jaren zeventig van de vorige eeuw - werd er een overkoepelend orgaan opgericht, het "Nationaal Financieel Fonds" genaamd. Dat fonds werd beheerd door Astrid en een soort zelf gecreëerde hofhouding, openlijk gesteund door het Hof. Met het Rode Kruis is het in feite hetzelfde gegaan als met België zelf. De Vlamingen werken en houden geld over, de francofonen hebben schulden. Volgens de Croix Rouge zouden de Vlamingen het geld van hun fondsen moeten overdragen aan dat nationaal fonds, dat dan daarmee de schulden van de francofone afdeling zou betalen. De geschiedenis herhaalt zich. Gelukkig houdt het Rode Kruis Vlaanderen het been stijf. Hopelijk blijft ze dat doen, anders is deze organisatie, hoe sociaal ook, de Vlaamse steun niet meer waard. Voor de roddel- en spotbladen is het ergens wel jammer dat "Lorenzo" geen nationale voorzitter wordt. Ze zouden er een vette kluif aan bij gekregen hebben!
Herinner u nog de taferelen op de verkiezingsavond van 10 juni 2007. Vlaanderen had gewonnen, rechts had gewonnen! De partijen die "Vlaanderen eerst" hadden gepromoot hadden het gehaald. Degenen die België wilden versterken - met boegbeeld Verhofstadt op kop - hadden flink klop gekregen. Vlak na die verkiezingen begonnen de onderhandelingen voor een nieuwe federale regering. Daar waren de socialisten niet meer bij. Vooral het feit dat de parti scandaleux was uitgeschakeld, deed velen hoopvol wensen dat we eens iets anders zouden gaan meemaken. Het blijkt ijdele hoop te zijn geweest. Oranjeblauw liep vast op de democratisch-humane "mol" van het CDH. Zeven maanden later zitten we met een federale noodregering met opnieuw dezelfde Verhofstadt aan het roer. De man die de verkiezingen verloor wordt zelfs aanbeden als de redder van het Belgische vaderland. De SP.a staat (voorlopig nog?) aan de kant, maar de Waalse valsspelers zijn er weer bij en laten meteen van zich horen. Magnette, hun nieuwe rijzende ster uit Palermo aan de Ourthe, heeft al zijn eerste slag thuis gehaald: het stookoliefonds wordt uitgebreid. De andere partijen krijgen voorlopig niets en moeten wachten tot na de begrotingsgesprekken.Waarschijnlijk zullen ze dan te horen krijgen dat er geen geld meer zal zijn. Het gat in de begroting wordt met de dag immers groter (er circuleert al een cijfer van drie miljard euro!). Als alles zo verder blijft evolueren, komt er dit jaar geen belastingvermindering (liberale eis) en weinig of geen welvaartsvastmaken van de sociale bijdragen (CD&V-eis). En wat het communautaire betreft denk ik, dat er beter niets verandert, want het heeft er veel van weg dat wij, Vlamingen, in de huidige situatie weer eens zullen moeten toegeven. Daarbij stellen zich wel enkele vragen: - Wiens grondgebied wordt bezet? - Waar liggen de faciliteitengemeenten? - Vragen Vlamingen iets in Wallonië? - Wiens taal wordt in Brussel gediscrimineerd? - Naar waar gaan de miljardentransfers? De antwoorden zijn altijd dezelfden: Vlaanderen betaalt, Vlaanderen wordt gediscrimineerd, zowel financieel als electoraal (de paritaire senaat). Di Rupo, van de verliezende socialisten, eist nu een talentelling in Brussel en de Rand. Mijns inziens mag hij die hebben, op één voorwaarde: dat er geen enkele faciliteitengemeente uit Vlaanderen mag vertrekken als er daar geen tweederde meerderheid voor gevonden wordt én als de meerderheid van de taalgroep ertegen is. Dat is dezelfde logica die men dient te volgen als men de Grondwet wil veranderen. Als de winnaars van 10 juni 2007 geen betere resultaten kunnen behalen dan wat ze tot nu toe hebben laten zien, dan doen we er best aan op 23 maart a.s. geen nieuwe federale regering te hebben. Laat ons dan het artikel 35 van de Grondwet toepassen en dit land onder de deelgewesten verdelen, met mogelijks nog wat kruimels over voor een federale rompregering. Desnoods met Verhofstadt, zodat die zijn eigendommen in binnen- en buitenland kan blijven betalen...
Ik zal wel niet de enige zijn die zich al meermaals heeft afgevraagd hoe het toch mogelijk is dat een intelligent iemand als een Guy Verhofstadt eerst drie burgermanifesten schrijft, waarin hij haarscherp uitlegt wat er fout gaat met dit land en wat daaraan te doen is, en dan daarna, als hij de kans krijgt daar zelf echt iets aan te doen, een bocht maakt van 180 graden. Een bocht die hij al meer dan acht jaar aanhoudt en waaraan blijkbaar geen einde meer zal komen. In zijn burgermanifesten wou hij Vlaanderen redden, nu denkt hij nog alleen nog aan België. Men zegt dat het komt omdat hij ondertussen van de macht geproefd heeft en die niet meer wil afstaan. Daar zal wel iets van kloppen, zeker van dat niet willen afstaan, ongeacht wat hij daarover vertelt. Er is echter meer. In de acht jaar dat Verhofstadt eerste-minister is, heeft hij gemiddeld zo'n 170.000 euro per jaar netto daarvoor gekregen. Voeg daar nog wat extraatjes bij en laten we het op 200.000 houden. Dat zou maken dat hij in totaal zo'n 1,6 miljoen euro zou hebben kunnen overhouden. Dit laatste dan in de veronderstelling, dat hij in al die jaren niets van dat geld zou hebben opgemaakt of het in zijn totaliteit zou hebben geïnvesteerd. Wat zou hij ermee gedaan hebben? Wel, Guy Verhofstadt bezit, voor zover bekend, momenteel een uitgestrekt landgoed met een grote drie verdiepingen tellende "dubbele" villa op de grens van Toscane met Umbrië. Een voorzichtige schatting zegt dat de waarde ervan op minstens vier miljoen euro mag geschat worden, maar het zou even goed een miljoentje of twee meer kunnen zijn. Daarenboven bezit de man een duplexappartement met zicht op zee in Ambleteuse, aan de zogeheten Côte d'Opale, het Franse equivalent van ons Knokke-Zoute, waar rijke Noord-Fransen, Belgen en Parijzenaars hun zomerverblijf hebben. Tenslotte heeft hij nog een burgerhuis in zijn thuisbasis Mariakerke, vier verdiepingen hoog. Alle hierboven vermelde gebouwen zijn heringericht geworden, wat een aardige extra stuiver zal gekost hebben en moeten onderhouden en verwarmd cq met airco verlucht worden. O ja, en dan nog iets: hij heeft ook een collectie dure Italiaanse oldtimers en een "bakdekker". Dat is een Hollandse boot wiens prijs ligt tussen de 40.000 en de 300.000 euro. Niet slecht voor iemand die de wereld wil verbeteren, te beginnen met zijn dierbaar België. Over Blair (nota bene, een socialist) doen ook dergelijke verhalen de ronde. Die heeft echter misschien wel de uitleg dat zijn Cherie een dure advocatenpraktijk heeft, die ook wel aardig wat zal opbrengen. Met wat Verhofstadt's vrouw bijeen zingt in dat Gentse koor zal de meerwaarde zeker niet te betalen zijn. Ook is het niet bekend dat Guyke een rist bestuurszitjes heeft à la Dehaene (nóg zo'n voorbeeld!). Vladimir Poetin zou een vermogen hebben van 27 miljard euro. Dat is natuurlijk nóg veel meer. Als we dat bedrag echter delen door het aantal vierkante kilometers dat Rusland groot is en dat ook doen in Belgische vierkante kilometers bij Verhofstadt, dan wint Guyke met een straat voorsprong. Om de poen is het te doen!
