Zoals alle gebuisde studenten heeft ook Di Rupo een tweede zit aan zijn been. Daarvoor zorgde gisteren Vlaams minister-president Kris Peeters, die eindelijk een vrij duidelijk standpunt van zijn partij weergaf. 'Di Rupo moet zijn werk herschrijven', zei Peeters, 'anders gaat mijn partij niet mee aan tafel zitten'. Peeters is in de eerste plaats verbolgen, omdat 'zijn' Vlaanderen weer eens grondig zal moeten sparen, nu het pas een zware besparingsronde achter de rug heeft. Die reeds gedane inspanning zorgde ervoor dat Vlaanderen de enige 'identiteit' in dit land is, dat zijn financiën gezond heeft, dus geen schulden heeft. Of dat allemaal zo slim is, valt nog te bezien. Ik heb vroeger ooit eens voorspeld, dat Vlaanderen beter wat schulden kon hebben, net zoals de Belgische staat en de andere gewesten, juist omdat het gevaar bestond dat 'de anderen' straks weer bij ons aan de deur zouden staan juist omdat we geen schulden meer hebben. En dat is wat nu te verwachten is. CD&V heeft, gelukkig maar, meer bezwaren dan die regionale schuldaflossing. De partij is - evenmin als de N-VA - bereid de meeste overige punten van Di Rupo's nota te aanvaarden. Ook zij wil meer responsabilisering, geen overdreven compensaties en geen versoepelde taalwetgeving voor Brussel, geen federale kieskring en geen samenvallende verkiezingen. Om er maar enkele te noemen. Als Di Rupo het meent met zijn 'Ik blijf, blijf, blijf en blijf zoeken', dan weet hij nu alvast waar dat moet gebeuren. Tenslotte over Peeters demarche nog één opmerking: hoe goed bedoeld ook, hij durft met geen plan B af te komen, gesteld dat hij er een zou hebben. Als dat niet het geval is, dan wordt het hoog tijd dat hij daar wat aan doet. Mocht hij het boek van Annemans en Utsi ( De Ordelijke Opdeling van België) nog niet gelezen hebben, dan zou hij daar best meteen aan beginnen. Het is momenteel het enige werk dat op alles een Vlaams antwoord heeft.
De Croo Jr, die men thuis - volgens kwatongen - 'Alexandre' noemt (en dit heeft niets met Vinokourov te maken!), de man die de regering Leterme II liet vallen over B-H/V, diezelfde De Croo gaat nu Vlaanderen redden. De kleine generaal van wat er is overgebleven van de stoottroepen van de actieve welvaartstaat, vindt dat de N-VA zijn verantwoordelijkheid niet opneemt. Hij dus wel. Hij gaat die lawine van fiscale lasten, zoals hijzelf gezegd heeft, eens een halt toeroepen en dat moet hij, een politieke debutant, doen t.o.v. 4 Waalse partijen en 5 linkse met - zeker aan de francofone kant - een serie doorwinterde politiekers. Van de politieke dwergen die Gennez en Van Besien zijn, moet hij geen steun verwachten, integendeel. In feite gaat hij ook het sociaal-economisch discours van datzelfde N-VA moeten overnemen, want die verdedigt momenteel de belangen van de hardwerkende Vlaming, de spaarder en de belegger. Een cliënteel dat vroeger liberaal stemde, maar nu grotendeels naar de N-VA is overgewaaid. Volgens de laatste, vluchtige peilingen van o.m. Het Laatste Nieuws, De Gazet Van Antwerpen en VTM, stijgt het aantal aanhangers van De Wever en zijn partij nog altijd en is de kans groot dat de laatste nieuwkomers ook ontgoochelde liberalen zullen zijn. Want over het communautaire zwijgt Alexandre voorlopig in alle talen: B-H/V, de nationale kieskring, het geld voor de bodemloze Brusselse put. Waterloo zal niet ver af zijn. En dan is er nog dat CD&V, dat momenteel helemaal niet meer weet van welk hout pijlen maken. Meedoen met de 'magnificent seven' zou voor de partij wel eens de doodsteek kunnen betekenen voor hun gemeentelijke belangen, de enige sector waarin de partij nog meetelt. Het wordt dan ook uitkijken naar de 11 juli speeches van vandaag en morgen, in het bijzonder die van Vlaams minister-president Kris Peeters. Volgens wat er via de pers is doorgesijpeld, is hij de man die de partij tegenhoudt om mee te doen met het Di Rupo spelletje. Hopelijk overstijgt zijn uitleg eindelijk eens het niveau van zijn Vlaamse 'parochieraad'. Onze eigen Vlaamse deelregering heeft al lang genoeg erbij gestaan en ernaar gekeken. Het wordt tijd voor een echt 'Vlaanderen In Actie', maar dan op politiek gebied.
Men krijgt in dit land niets meer geregeld, omdat men haast nergens nog een meerderheid voor vinden kan. Feitelijk is het nooit anders geweest: de meerderheid heeft hier nooit van zijn privileges gebruik kunnen maken, integendeel. Het begon feitelijk al in 1830. Zelfs toen was er in België een meerderheid van Vlamingen, die het niet voor het zeggen had. Na een eeuwenlange uitbuiting door Spanjaarden, Oostenrijkers en Fransen was onze regio een arme landbouwstreek geworden, die meteen gedomineerd werd door een industrieel gewest in wording, dat daarenboven stiekem gesteund werd door Frankrijk. Het is bijna nooit anders geweest. De pogingen van de Vlamingen om een schijn van recht op meerderheid te krijgen, werden tweemaal teniet gedaan na de twee wereldoorlogen. Er werden toen in Vlaanderen politieke fouten begaan, maar men heeft het laten overkomen alsof het alleen maar Vlaanderen was dat collaboreerde en deze uitleg krijgt men zelfs tot vandaag nog te horen. Wie daartegen protesteert, zoals o.a. De Wever - historicus, nota bene - al gedaan heeft, krijgt dat meteen het etiket van collaborateur opgeplakt. Het ergst in deze zaak is, dat er in het eigen Vlaanderen een onderstroom is van mensen die dat nog geloven ook. België is zowat het enige zgz democratische land waar de meerderheid het nooit voor het zeggen heeft gehad. Door het cordon sanitaire in te stellen - nota bene: een uitvinding van 'Vlaming' Jos Geysels - heeft Wallonië steeds meer gewicht in de schaal kunnen werpen dan het in werkelijkheid had (en nog heeft). Ook links in Vlaanderen werd daardoor steeds hoger aangeslagen dan het verdiende. We werden en worden geregeerd door minderheden. In de huidige nepregering van Leterme zijn de Vlamingen maar vertegenwoordigd met zo'n 30% en dat slikt men allemaal zomaar. Als men straks een regering zou vormen zonder N-VA en CD&V - en die kans zit erin - dan zou het Vlaamse aandeel daarvan slechts 31 van de 88 volksvertegenwoordigers bevatten. De francofone minderheid zou dan in Vlaanderen gesteund worden door wat er overblijft van het paarsgroen van de 'actieve welvaartstaat'. Dat in dit België niets meer functioneert zoals het hoort komt, doordat de grenzen van deze koehandel zo stilaan bereikt zijn. Dat heeft zelfs Leterme, ex-Vlaming en gerecupereerd Belg, recentelijk nog moeten toegeven. Men krijgt nergens nog een consensus over, omdat men het beu is de wet gedicteerd te krijgen door een minderheid die handelt als een meerderheid. Griekenland, de bakermat van de democratie, ligt op apengapen. In België is het al niet veel beter.
Ik wou als titel eerst 'Exit Di Rupo' nemen, maar dat is toch helemaal niet zeker. De 'man' met het strikje gaan we zeker nog een tijdje moeten meemaken. Het is nu zo'n beetje als in een casino: 'Rien ne va plus. Les jeux sont faits". Geen inzetten meer mogelijk, afwachten wat dame fortuna ons brengen zal. Rechtuit gezegd, ikzelf had eerder een 'ja, maar' verwacht, zoals ik twee dagen geleden al aangaf ('Ja, maar x9'), maar het werd dus een "neen" vanwege de N-VA en in feite hebben De Wever en Co nog gelijk ook. Di Rupo himself had nog gezegd, dat wie 'ja' zegt op zijn nota overtuigd moet zijn dat de daaropvolgende besprekingen tot iets moeten leiden. Hij had daar zelfs nog aan toegevoegd dat hij zichzelf slechts 10 tot 15% kansen tot slagen gaf. Vrij weinig dus en zo is het ook gebleken. Dan die kritiek op De Wever vanwege de andere partijen en de linkse media, VRT op kop, dat De Wever niet durft. Er was in dit geval veel meer durf nodig om "neen" te zeggen dan 'ja'. De Wever heeft trouwens niet zomaar 'neen' gezegd. Hij heeft het hele Di Rupo verhaal naaldje voor draadje besproken en grotendeels weerlegd als de zoveelste francofone poging om in de eerste plaats de Vlamingen de rekening te laten betalen. Het zijn de Vlamingen die in dit land het meeste werken, besparen en ondernemen. Dat laatste doen ze zelfs voor een deel in Wallonië. Haal in het zuiden van het land de Vlaamse ondernemers en ondernemingen weg en er schiet helemaal niet meer over van het paradijselijke Marshalplanland ('Ça marche mal'). Het is nu klaar en duidelijk: dit land moet opgedeeld worden. Het kan zo niet verder. Dit is een dubbelland waar wit en zwart niet meer kunnen gemengd blijven. Maak er desnoods een soort confederatie van, maar hou op met te denken dat men verder kan met de huidige instellingen. Als dit niet kan zonder verkiezingen met België als inzet, dan wordt het hoog tijd dat de Vlaamse regering eindelijk die eerste stap naar de boedelscheiding gaat zetten. Tenslotte nog dit: SP.a en Groen! zijn inderdaad, zoals ik stelde, nog steeds tot alles bereid, als ze maar mogen meespelen. Zij 'durven' wél, maar dat durven beperkt zich tot het klassieke Vlaamse toegeven, iets wat CD&V ook wel zou willen, maar zich niet meer kan veroorloven.
In mijn blog van zaterdag ll ("Het lege dozenland') schreef ik nog dat ook het generatiepact een lege doos was geworden. Dat wordt nu bevestigd door een studie van het Nederlandse onderzoekcentrum TNO uit Delft. Die studie toont o.m. aan, dat de meest succesrijke regio van heel België, de zogenoemde 'Vlaamse Ruit' (het kerngebied tussen Brussel, Antwerpen en Gent), ondanks dat zo geprezen generatiepact de laagste activiteitsgraad van bevolking heeft van de twintig (20!) regio's die TNO bestudeerde en waarmee ze vergeleken wordt. En dat is nog niet alles. Om te proberen de mensen hier langer aan het werk te houden, werd in dat generatiepact o.m. ook beslist dat wie bij brugpensioen een andere activiteit zou hervatten, bij de aanvang van zijn reëel pensioen, op zijn/haar 65ste, daaronder niets te lijden zou hebben. Nu blijkt dat dit alleen geldt voor wie voltijds het werk hervat, niet deeltijds. Wie dat laatste doet, wordt voor de periode die hij/zij deeltijds werkt, beschouwd als ook deeltijds werkloos en krijgt daarvoor dan ook maar de helft van zijn/haar voorziene pensioen op zijn 65ste. En, om maar te tonen hoe onzorgvuldig de wetten hier ineen worden geflanst, blijkt nu dat een van de toponderhandelaars van het ACV bij datzelfde generatiepact, een zekere Gilbert De Swert, daar zelf het slachtoffer van geworden is. De man ging in 2006 met brugpensioen bij het ACV (waar men zijn oudere en duurdere werknemers ook dus liever ziet vertrekken) en kreeg een job als 'expert' aangeboden bij het kabinet van minister van arbeid Joëlle Milquet*. Die twee en een half jaar extra halftijds werken scheelt hem nu 800 euro bruto op zijn pensioen. Mocht hij bv 85 jaar worden, dan zal hem dit in totaal zo'n 16.000 euro hebben gekost! Ook nu, bij het presenteren van de nota Di Rupo, hebben de vakbonden meteen de hele zaak afgeschoten omdat ze niet willen dat er geraakt wordt aan hun dada's: de werkloosheidsuitkeringen (die ze zelf mogen uitbetalen, enige reden waarom velen zich bij een vakbond aansluiten), de brugpensioenen, het tijdskrediet (een jaar vakantie nemen, dat beschouwd wordt als hebbende gewerkt!), het inkrimpen van de ambtenaarspensioenen (over 40 jaar aub!) en het optrekken van het vervroegd pensioen. Allemaal bestaande regels die het niet-werken bevorderen. Dat alles terwijl hen bevriende instellingen zoals de ziekenfondsen en zelfs het overkoepelende ACW heel wat genuanceerder reageerden. Wat zij - de vakbonden - doen, doen ze beter zeggen ze. Dat hebben we dus gezien in het generatiepact (en bij de NMBS!)...
* Het is opmerkelijk, hoe vakbondsbazen en politiekers steeds netjes op hun pootjes terecht komen wanneer ze e.o.a. job verlaten: - Luc Cortebeeck stapt op als voorzitter van het ACV, maar heeft al een andere bestuursfunctie binnen het Europees vakverbond. - Caroline Gennez stapt op als voorzitster van de SP.a, maar blijft volksvertegenwoordiger, schepenen bij de stad Mechelen en blijft ook in het bestuur van de partij zitten. - Dirk Sterckx stapt op als europarlementariër, maar blijft ook in het bestuur van Open VLD zitten en is daarenboven nog ergens gemeenteraadslid. Dat alles terwijl hij ondertussen een riant Europees pensioen krijgt. - Annick De Ridder stapte uit de Antwerpse gemeenteraad nadat ze een dikbetaalde job kreeg bij de Katoennatie, maar blijft ook zitten in het Vlaamse parlement. Die dames en heren hebben blijkbaar geen last om de eindjes aan elkaar te knopen. Tenzij ze natuurlijk, zoals die De Swert, zich verslikken in slecht gemaakte wetten, die ze zelf nog mee hebben opgesteld...
Zoals ik gisteren reeds schreef, zijn de kranten dezer dagen te klein om het hele Di Rupo verhaal te brengen en te commentariëren. Dit laatste heeft, schreef ik ook al, helemaal geen zin, want de kans is groot dat alle negen uitgenodigde partijen over de nota zullen willen praten en hun tegenvoorstellen zullen willen op tafel leggen. 'Ja, maar', dus. Misschien met als uitzonderingen SP.a en Groen! die in het recente verleden al hebben laten verstaan met alles akkoord te gaan als ze maar mogen meespelen. Ongeacht hoe het verder zal lopen - vooral de reactie van de N-VA zal belangrijk zijn - blijft er het feit dat er duchtig bespaard zal moeten worden: 21 miljard euro per jaar en dit minstens tot 2015. Dat is geen uitvinding van Di Rupo, maar een aanbeveling van zowel Europa als van de eigen Nationale Bank. Het zal, meer dan waarschijnlijk, zelfs langer duren dan 2015, daar er in dit land op dit ogenblik niemand kan zeggen wat de vergrijzing ons zal kosten. Er zal langer moeten gewerkt worden en er zullen nieuwe belastingen bijkomen. We moeten onszelf niets wijs maken. Ook dit land heeft jaren boven zijn stand geleefd en dat hebben we in de eerste plaats te danken aan Wallonië. Het verschil tussen Wallonië en Griekenland is, dat de Grieken niet kunnen terugvallen op een Vlaanderen dat de putten blijft vullen. En dat laatste is ook wat Di Rupo wil blijven doen: Vlaanderen laten betalen. Daarom zal o.m. sparen en beleggen duurder worden, omdat die twee activiteiten (zo'n 80%) voornamelijk in Vlaanderen plaats grijpen. Daarom zal het in de eerste plaats ook Vlaanderen zijn dat het extra half miljard aan Brussel zal mogen afdokken. Dit laatste is voor de Vlamingen echter ook de laatste stok die ze achter de deur hebben. Tegenover het geld dat Brussel zou krijgen mag wel iets staan, zoals bv het laten vallen van het achterlijke idee om met een nationale kieskring te beginnen, van het ondemocratisch voorstel om de verkiezingen te laten samenvallen en om dat waarmee men de faciliteiten wil betonneren. Tenslotte dient B-H/V gesplitst te worden zonder welke compensaties ook, zoals voorzien in de bestaande Belgische wetgeving en zoals ooit goedgekeurd door de Raad van State. Als men wil dat België een rechtstaat blijft, dan moeten in dit land de reeds bestaande wetten worden nageleefd. Zo simpel is dat. Maar, nogmaals, dat is allemaal praat voor later. Eerst wachten op het antwoord van de negen partijen, dan zien of ze rond de tafel geraken, dan wie eraf zal vallen en tenslotte vaststellen of er iets zal bereikt worden. Als er tenslotte niets uit de bus zal komen, dan kan men naar verkiezingen gaan, maar dan wel met als inzet de splitsing van het hele land, zodat ieder bestel aan zijn specifieke bevolking kan geven wat het haar beloofd heeft en geen bevolkingshelft zich telkens benadeeld hoeft te voelen als de andere iets krijgt wat haar toekomt. Alleen de media zullen er goed bij varen.
Dé nota, waarop heel België zat te wachten, is er dan eindelijk. Na nog eens zeven weken van labeur, een turf van 100 bladzijden met vijf grote hoofdstukken. De kranten zullen vandaag te klein zijn om het allemaal uitgelegd te krijgen en er nog eens commentaar bovenop te geven. Gisterenavond al kregen we op Tv de eerste reacties van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), van de Vlaamse Volksbeweging(VVB), via Peter De Roover, van de bediendenvakbond van de ambtenaren en van Uni zus en zo. Het hele verhaal bevat voor elk wat wils en sommige punten lijken vrij gedurfd voor een Waalse socialist. Denk maar aan die (bijna) afschaffing van de Senaat, het terugdraaien van de groeinorm inzake de gezondheidszorg, de gepensioneerden die onbeperkt zullen mogen bij verdienen en het onder controle brengen van de notionele intrestaftrek. In werkelijkheid gaat het echter om 'much a do about nothing', om het eens met Shakespeare te zeggen. Alles wat er in het hele verhaal staat is immers nog bespreekbaar en kan dus nog worden veranderd en zelfs geschrapt. Als alle negen partijen bereid zullen zijn de nota te bespreken - en die kans is groot, want niemand zal willen afhaken nu men eindelijk nog eens de kans krijgt iets te zeggen en eventueel in te brengen - dan zijn we aan de volgende ronde oeverloos discussiëren bezig. Het heeft dan ook helemaal geen zin welk punt ook van Di Rupo's gewrocht nu te bespreken. Morgen kan het er niet meer zijn of is het verwaterd tot de zoveelste lege doos in de Belgische politiek. Tenslotte toch één opmerking: bij het verhogen van de lasten op sparen en beleggen, mag men niet uit het oog verliezen dat 80% van die transacties in Vlaanderen plaats grijpt en de Vlamingen daarop dus weer extra zullen gepakt worden. ALS het doorgaat, natuurlijk.
Het was algemeen verwacht dat het ging gebeuren, maar de kandidaatstelling van Bruno Tobback voor de job van Gennez doet toch de nodige vragen rijzen. Het was nl uitgerekend vader Tobback, de brulboei uit Leuven, die met zijn alomgekende tactloosheid Gennez regelmatig onder vuur nam. 'Lewie' noemde haar ooit, nota bene: vóór de camera's, 'dom én lomp' tegelijk. Nu lijkt het er wel op, dat het niet alleen een strategie was om Gennez weg te krijgen, maar om er tegelijkertijd voor te zorgde dat het zoontje aan de bak zou kunnen komen. It's all in the family en dat lijkt in de SP.a eerder de regel dan de uitzondering. Denk maar aan Van den Bossche, Vanvelthoven en nog wel enkele. Veel vertrouwen geeft dat niet, zeker niet in een partij die zegt het op te nemen voor de kleine man, maar waar de kopstukken in de eerste plaats schijnen te opteren voor het veilig stellen van de eigen dynasties. En er is meer. In een vraaggesprek met De Standaard in deze weekeindeditie, stelt Bruno Tobback dat hij, mocht hij verkozen worden, zal focussen op migratie, vergrijzing en mondialisering. Over het communautaire zwijgt hij in alle talen en daarmee zet hij de huidige SP.a-politiek verder en verkleint hij de kans dat hij in Vlaanderen een meerwaarde zou kunnen betekenen. Over bv de Gravensteengroep, toch een beweging met linkse voorkeuren, maar wél Vlaams, zegt Tobbackske geen woord. M.a.w. als dat interview iets te betekenen zou hebben, is het een gemiste kans geworden. Met Tobback II wordt het ook tweemaal niks. Zelfs in het kiezen van zijn 'running mate' is hij niet erg slim geweest. Joke Quintens, 'de rosse uit Genk', zoals zij zichzelf noemt, mag dan al een sympathiek voorkomen hebben, zij werd bij de jongste verkiezingen niet eens verkozen. Als het straks zou blijken, dat we deze herfst toch naar nieuwe verkiezingen gaan, dan is dat geen opsteker om te verwachten dat het nu wél zou lukken. Enfin, ze doen maar, die socio's. Zolang ze echter weigeren in te zien dat ze communautair in Vlaanderen nergens staan, zullen ze ook nergens geraken. Op federaal niveau tellen ze nu al niet mee, op regionaal vlak is men ze liever kwijt dan rijk. Dat zal niet veranderen zolang ze zelf niet veranderen.
Zopas vertelde De Wever nog op Tv, dat er deze zomer absoluut een oplossing moet komen voor de regeringscrisis. 'Eens de vakantie voorbij', zei hij, 'is het te laat. Iedereen zal dan al bezig zijn met de gemeenteraadsverkiezingen van 2012'. We kunnen rustig stellen dat, als dat zo is, het nu reeds te laat is, want iedereen is er al mee bezig, De Wevers partij inbegrepen die in bijna alle gemeenten duchtig werkt om er eigen afdelingen op te richten. Her en der zijn er al kartels opgericht of worden er nieuwe gesmeed. Zie maar wat in Gent gebeurt. In de Arteveldestede hebben SP.a en Groen! nl een principeakkoord om een kartel te vormen, dit na liefst 24 jaar paars beleid. Termont, die steeds meer begint te lijken op Gargamel, de slechterik uit het smurfenverhaal, doet daarmee die gelijkenis alle eer aan. Ook hij wil in Gent van de blauwe smurfen vanaf. Het belooft daar wat te worden in een stad die nu al kraakt onder het gewicht van de steeds toenemende stroom van Oost-Europese zigeuners. Als ze die problemen onder paars al niet aan konden, hoe gaan ze dat doen onder roodgroen: nóg wat meer pamperen? SP.a en Groen! hebben nu in Gent slechts drie zetels tekort voor een volstrekte meerderheid en hopen die na de volgende verkiezingen te zullen halen. Zouden de Gentenaars zo gek zijn nog meer te gaan stemmen voor een coalitie die de nu reeds overdreven toestroom van Turken, Bulgaren en Roemenen niet meer zal kunnen beheersen? Het Gentse OCMW is reeds verscheidene keren teruggefloten door de Oost-Vlaamse gouverneur, omdat ze de taalwetten niet naleeft. In sommige stadswijken lijkt Turks wel de officiële taal te zijn geworden. Met straks nog meer zigeuners erbij, kan men Termont in het vervolg misschien beter 'de zigeunerbaron' gaan noemen, vrij naar de operette van Johan Strauß. Alleen vrees ik, dat er met die situatie in de stad heel wat minder gelachen zal kunnen worden...
In deze rubriek heb ik al meermaals de draak geschoten met hoe onder Verhofstadt wetten werden ineen geflanst en door het parlement gejaagd. Vele ervan moesten later worden 'aangepast', sommige zelfs meer dan eens of werden zodanig uitgehold, dat er alleen nog een zgz 'lege doos' van overbleef. Denk maar aan bv het generatiepact, dat ervoor moest zorgen de werkzaamheidsgraad van onze actieve bevolking op te krikken. Dat pact is zo goed als dode letter gebleven en dus een lege doos. Verhofstadts opvolger doet het al niet veel beter. De wet op de loonnorm ondergaat hetzelfde lot. De lonen mochten niet meer stijgen van 0, 3% bovenop twee verwachte verhogingen van de index. Het blijkt nu, dat deze wet door heel wat bedrijven op e.o.a. manier omzeild wordt, waardoor dus ook het patronaat niet vrij uit gaat. Met het excuus van de economische heropleving en het probleem om nieuw personeel aan te werven, gaat men gewoon door met meer te geven dan was vastgesteld. De bedrijven kunnen dat doen, omdat er geen sanctie voorzien is bij overtredingen! Het overdreven verhogen van de lonen zorgt er ondertussen mee voor, dat België met een dubbel inflatieprobleem wordt opgezadeld. De index zal nóg sneller stijgen en de inflatie in ons land zal een stuk hoger komt te liggen dan het Europees gemiddelde en dat van de ons concurrerende buurlanden (sinds 2008 bijna anderhalf procentpunt hoger dan in Duitsland, de referentie in de huidige heropleving). Daardoor wordt het concurrentievermogen van dit land verder ondermijnd en zullen straks nog meer bedrijven hun heil gaan zoeken in een verhuis naar Oost-Europa of verder. Die index zal vroeg of laat hoe dan ook moeten worden aangepast aan de Europese normen. Als elk land immers zijn eigen ding mag blijven doen, dan zal dit betekenen dat de euro, die steeds meer onder druk komt te staan, straks niet meer houdbaar zal zijn. Het wordt ofwel meer Europa ofwel minder euro.
In het Vlaamse parlement valt doorgaans niet zoveel te beleven. De instelling heeft nu eenmaal teveel grenzen en wordt nog steeds grotendeels geconditioneerd door het federale niveau. Het gaat er meestal zo braaf, of zo onbenullig, aan toe dat de benaming 'Vlaamse parochieraad', m.i. nog niet zo slecht gevonden is. Tot gisteren althans, want toen heeft men vergaderd tot diep in de nacht, werden de debatten tot driemaal toe opgeschort, moest een bijzondere kieswet worden aangepast en kwam die er tenslotte maar door, dank zij de steun van het Vlaams Belang. De huidige meerderheid in het Vlaamse parlement volstond nl niet om de kieswet te veranderen. Daarvoor had men een twee derde meerderheid nodig. Normaal gesproken had Open VLD voor de extra stemmen gezorgd, maar dat gebeurde nu lekker niet. De partij van Verhofstadt, die vroeger zelf in zijn burgermanifesten op kwam voor het afschaffen van de provincieraden, niet het beperken van het aantal gedeputeerden zoals nu gesteld was, wou niet mee spelen. Het Vlaams Belang wou dat wel, op voorwaarde dat de voorgestelde kiesdrempel van 5% uit het wetsvoorstel werd gehaald, wat gebeurde. De rest van het verhaal had niets meer te maken met de kieswet zelf, maar wel met het feit dat in deze zaak het cordon sanitair zou doorbroken zijn. Wat een hypocrisie! En wij die dachten dat wat wij zouden trachten wat we zelf doen, beter te doen. Niet dus. De fractie'lijders' van SP.a en N-VA stonden elkaar te verdringen om te bevestigen dat het cordon sanitair niét zou worden opgeheven. Vooral voor de N-VA is dat een pijnlijk afgang. Voor die ene keer dat ze het eens echt democratisch konden doen waarbij álle partijen hun democratisch ding konden doen, gebeurt het niet. Dat Vlaanderen nog steeds niet democratischer kan handelen is een teken van politieke onvolwassenheid. Partijen die mogen meedoen aan de verkiezingen, moeten in staat worden gesteld ook ná de verkiezingen mee te mogen spelen. Dat dit in het federale parlement nog gebeurt, kan in de schoenen van de francofonen geschoven worden. In het eigen Vlaamse parlement heeft men, nog maar eens, de kans gemist om aan te tonen dat men boven het farizeeërgehalte van de Belgische politiek kan uitstijgen. We zijn er nog niet, verre van zelfs...
Er zijn dit eerste half jaar al 40% meer asielaanvragen binnengekomen dan in dezelfde periode van vorig jaar. En dan komt de bevoegde staatssecretaris, Wathelet Jr, nog vertellen dat het er nóg meer hadden kunnen zijn, ware het niet dat de aanvragen uit de Balkan een stuk minder zijn geworden. Voor dat laatste steekt hij zichzelf een pluim op de hoed, al zal het afwijzen van vorige contingenten gelukzoekers er ook niet vreemd aan zijn. Feit blijft, dat Wathelet's partij, de CDH, samen met de wereldvreemde groenen, nog de enige partij is die in het verstrengen van de asielprocedures dwars blijft liggen. De PS helpt ook niet veel, maar onthoudt zich tenminste af en toe, waardoor hier en daar een doorbraak mogelijk is. De alternatieve meerderheid van N-VA, CD&V, Open VLD en MR heeft, na de verstrenging van de gezinshereniging, nu ook een akkoord bereikt om de asielopvang aan te passen. Al dan niet terechte asielzoekers zullen voortaan geen opvang meer krijgen en de eerste drie maanden ook niet meer kunnen terugvallen op het OCMW. Wie een tweede aanvraag indient, zal alleen nog in uitzonderlijke omstandigheden hulp krijgen. Deze nieuwe maatregelen zijn niets abnormaal; ze worden in al onze buurlanden al jaren toegepast. Er zit echter nog één addertje in het gras. De maatregelen zijn alleen nog maar goedgekeurd in de commissie en moeten nog in de plenaire zitting worden bevestigd. Dat zou nog vóór het parlementair reces (op 21 juli) moeten gebeuren, inbegrepen een advies van de Raad van State. Daar dit laatste met een spoedprocedure is opgestart is dat mogelijk, maar in dit land weet men nooit. Want er is meer. Di Pippo heeft nl besloten het resultaat van zijn tot nu toe goed bewaard gebleven formateuronderzoek nog maar eens uit te stellen. Het wordt nu pas volgende week en de 'formatore' heeft al te kennen gegeven dat hij zijn taak een kans op slagen geeft van slechts 10 á 15%... Het blijft dan ook meer dan waarschijnlijk dat het driemaal 'niente' wordt en dan valt het nog te bezien of alle besprekingen in de Kamer tijdens de volgende weken nog hetzelfde resultaat zullen hebben. In dit land blijft alles mogelijk.
De regering Sarkozy gaat één miljard euro investeren in kernenergie. Daarmee gaat ze lijnrecht in tegen de gang van zaken in de rest van West-Europa, waar de Fukushima ramp zowat de hele politieke wereld de stuipen op het lijf heeft gejaagd. Niet dat die niet-Franse politiekers overtuigd zijn van hun nieuwe mening, alleen vrezen ze anders bij de volgende verkiezingen niet meer herkozen te worden. Dat er hier bij ons geen tsunami's zijn die naam waard en al evenmin aardbevingen van een omvang zoals in de 'Stille' Zuidzee, doet niets ter zake. Alleen de volgende verkiezing telt. Ondertussen liggen in Duitsland al zeven kerncentrales stil en wil men de andere tegen 2022 allemaal sluiten. Bij ons is het allemaal niet veel beter, want, zonder een tegenbesluit via een nog te vormen regering, zullen er ook hier tegen 2015 drie centrales dicht gaan. Het probleem, zowel in Duitsland als bij ons is, dat er geen plan B voor de sluitingen bestaat. Enkel stellen, dat men het verlies van die stroom zal opvangen door 'duurzame' centrales, is niet voldoende. Die duurzame centrales moeten nl nog gebouwd worden en dat duurt minstens drie jaar, om maar te zwijgen van de hoogspanningslijnen, die daarenboven nog af te rekenen zullen hebben met Nimby (Not In My Back Yard). Toen Paars-groen in 2000 besloot de oudste centrales in 2015 te zullen sluiten, is er ook niet beslist wat ervoor in de plaats zou komen. Zoals bijna alle wetten die er tijdens Verhofstadt verlichte 'actieve welvaartsstaat' werden doorgejaagd, was ook hier niet bij nagedacht. Het gevolg is nu wel, dat onze eigen energieregulator, de Creg, al voorspeld heeft dat we tussen 2012 en 2015 - en dat is bij wijze van spreken overmorgen - met stroomtekorten zullen zitten. Onze enige hoop zal dan zijn, dat we (nucleaire) stroom zullen 'mogen' kopen bij Frankrijk, dat nu al naar Duitsland uitvoert. Als straks de vraag echter groter zou worden dan het aanbod, wat te verwachten valt, dan zal die stroom peperduur betaald moeten worden. Regeren is vooruitzien, zegt men. Maar misschien geldt dat niet voor landen in staat van ontbinding...
'Carolientje, Carolientje krijgt nooit genoeg ervan', gaat het liedje. Dat geldt dus niet voor Caroline Gennez, die er wel degelijk genoeg van heeft, van dat voorzitterschap van de SP.a en dat is best te begrijpen. Het mens had er dan ook voor nogal wat verwarring gezorgd. Eerst de affaire rond Anciaux, die de betekenis van de partijnaam veranderd wou zien. Dan die met Frank Vandenbroucke, het stemmenkanon dat opzij werd geschoven. Dan het binnenhalen van Lieten, ten koste van Peter Vanvelthoven, die speciaal van het federale naar het regionale niveau was overgestapt om er minister te worden en Vlaams minister Van den Brempt, die naar 'Europa' werd verbannen. En tenslotte de schandalen rond de weinig verheffende e-mails, bestemd voor intern gebruik en dan toch in de openbaarheid geraakt. Men zou voor minder kemels ophouden met schieten! Alleen Gennez de schuld geven voor alles wat er de laatste vier jaar bij de SP.a is misgelopen, zou echter ook niet eerlijk zijn. Ze had eigenlijk voor die job zelfs niet eens gesolliciteerd. Ze werd haar opgedrongen door de grote verliezer van de verkiezingen van 2007, de geleerde professor Vande Lanotte. Die was te beschaamd om aan te blijven, maar wou de macht toch niet zo maar afgeven en besloot dan maar aan 'management by delegation' te gaan doen. Hij speelde de hele tijd door '"souffleur'. Daar hield het trouwens niet mee op, want Vande La werd en wordt zelf 'gesouffleerd' door een nog grotere 'legume' uit de partij: 'godfather Stevaert'. De intrede van Lieten bv was het werk van de oud-gouverneur van Limburg. Men zou kunnen zeggen, dat Steve Stunt in de politiek tegenwoordig een soort zwartwerker is (of moeten we in dit geval zeggen 'roodwerker'?)* Wie Gennez zal vervangen aan het hoofd van de partij, zullen we pas in september te weten komen. Of die wissel veel zal veranderen, valt te betwijfelen. Zolang de leiding van de SP.a niet wil begrijpen dat ze in de eerste plaats Vlaams moet zijn en handelen i.pl.v. steeds de Waalse 'familie' achterna te lopen, zal de partij blijven afkalven. En dat die afkalving, volgens Gennez althans, minder snel verloopt dan bij CD&V en Open VLD, is een magere troost.
* Stevaert heeft zopas een klacht neergelegd bij het Brusselse gerecht n.a.v. het feit dat hij gechanteerd zou worden door een Franstalige vrouw van Marokkaanse afkomst. Het blijkt te gaan om een zoveelste politiek slippertje, een zgz 'relatie', waarbij e.e.a. zou verfilmd zijn. Enfin, hij heeft een soort Strauss-Kahntje gedaan. Dat blijkt tegenwoordig een rage te zijn in de politiek. Dat zijn dan wel de mensen die denken het hier voor te zeggen te hebben...
Het zou weer een 'cruciale' week worden, de zoveelste sinds 13 juni 2010. Vrijdag is het nl 1 juli en dan begint de grote vakantie. Voor België betekent dat de grote uittocht. 'Formatore' Di Rupo zou, normaal gesproken, tegen die tijd eens met enig resultaat van al zijn geheimzinnig werken voor de dag moeten komen. Het kan ook zijn dat hij het niét doet en dan wordt het inderdaad 'overzomeren', met als bijkomend gevolg dat er na deze zomer helemaal niets meer uit de pijplijn zal komen, omdat de meeste partijen dan al zullen gaan focussen op de volgende stembusslag, die voor de gemeenteraden en burgemeesterpostjes*. Het gevolg van bovenstaande zou dan kunnen zijn, dat er toch nieuwe federale verkiezingen moeten komen en dat die waarschijnlijk in dit najaar zullen plaats vinden. Men zegt nu al dat die verkiezingen een maat voor niets zullen zijn, maar dat is helemaal niet zeker. Als, zoals verwacht, in dat geval de N-VA nóg sterker uit de bus zou komen en het Vlaams Belang geen verder terrein zou prijsgeven (zoals blijkt uit de laatste peilingen), dan zal de Belgische constructie helemaal vast komen te zitten en zal er voor niemand, ook niet voor de francofonen, iets anders opzitten dan te gaan praten over de opsplitsing, niet alleen van B-H/V, maar van het hele grondgebied dat nu nog België heet. Waar ze dat allemaal met lede ogen aanzien, is op het partijbureau van CD&V. De kans dat die partij iets gaat recupereren, na de electorale muilpeer die ze vorige zomer al heeft gekregen, is zo goed als onbestaande. Na de slippertjes van Leterme (hoe kan een mens zo dom zijn?) heeft CD&V zelfs geen federaal boegbeeld meer. Kris Peeters zou een valabel alternatief kunnen zijn, maar die is slim genoeg te weten, dat hij zich daar best niet aan verbrandt en die zal wel op zijn betrekkelijk veilig regionaal postje blijven zitten. Het voorbeeld van Marianne Thijssen heeft veel would-be kandidaten in de partij afgeschrikt. CD&V heeft trouwens nog meer redenen om bezorgd te zijn. N-VA is nl op dit ogenblik al bezig om in zoveel mogelijk Vlaamse gemeenten een eigen partijstructuur op te zetten, los van het kartel met CD&V, waar ze de vorige verkiezingen voor de gemeenteraden op vele plaatsen mee opkwam. Als dat enigzins lukt bestaat zelfs het gevaar, dat niet CD&V, maar de N-VA zich zal opwerpen tot de brede Vlaamse volkspartij, waar menig partijvoorzitter van droomt (of droomde: vraag het maar aan Verhofstadt). Enfin, het blijft spannend in een land waarin feitelijk niets gebeurt. De een doet niets en de ander doet niets en het ene werk brengt het andere mee...
* I.v.m. de heisa dit weekeinde over de niet benoemde franskiljonse burgemeesters uit de Rand, kreeg minister Bourgeois nogal wat kritiek omdat die creaturen maar niet benoemd geraken. Als Bourgeois enige kritiek verdient dan is het omdat hij, net zoals zijn voorganger Van Keulen, veel te laks is in deze zaak. Hij moet die burgemeesters, die onze wetten niet willen naleven, niet langer schorsen, maar afzetten en vervangen door een regeringscommissaris. Er zijn al burgemeesters voor minder afgezet. Maar dat waren dan waarschijnlijk 'maar' Vlamingen.
I.v.m. de huidige heropleving van onze economie wordt terecht gesteld, dat we dat vooral te danken hebben aan het tweede Duitse Wirtschaftswunder. In één adem wordt daar dan meestal bij verteld, dat een tweede reden het feit is dat we in ons land de mogelijkheid tot tijdelijke werkloosheid hebben, waardoor minder mensen tijdens de crisis ontslagen dienden te worden en men, bij de herneming, diezelfde mensen meteen weer kon inzetten. Op die manier zouden er vorig jaar 40.000 nieuwe banen zijn bij gekomen. Niet slecht, zou men zeggen, ware het niet dat de Hoge Raad voor Werkgelegenheid (ja, die bestaat ook!) met een ander verhaal afkomt. Volgens die Raad is 40.000 niet genoeg. Als we de doelstellingen van de Lissabon afspraken willen halen, zouden dat er 58.000 moeten zijn. En er is meer. Uit het rapport blijkt nl dat: - slechts 44% van de niet-EU-ers in ons land werkt; - terwijl de effectieve pensioenleeftijd momenteel 59 jaar is, de gemiddelde effectieve loopbaan slechts 28,6% bedraagt en dit terwijl we - steeds gemiddeld - bijna 80 jaar oud worden; - er momenteel 70.000 vacatures zijn, waarvan 60.000 in Vlaanderen, waarvoor geen scholing vereist is, maar die men toch niet ingevuld krijgt; - dat onze zo opgehemelde tijdelijke werkloosheid later ook in de meeste ons omliggende landen werd toegepast, maar dan wel met één grote variante: wie daar tijdelijk werkloos werd moest zich laten bijscholen. Dat gebeurde bij ons zo goed als niet (slechts 278 op enkele tienduizenden), zodat bij de herneming hier de vacatures bleven wat ze waren. Tenslotte blijkt, dat er in België een discriminatie bestaat t.o.v. de 50 plussers. Alleen ouderen ontslaan, zoals dat in België gebeurt, is inderdaad discriminatie. Toevallig heb ik dat persoonlijk meegemaakt bij het faillissement van de oude DAF in 1993. In de Belgische vestiging ging iedereen boven de 50 jaar eruit, in de Nederlandse werd er in álle leeftijdsklassen ontslagen, zodat er een pak ervaring binnen het bedrijf bleef. Als ik in de Belgische DAF vestiging, waar ik begonnen ben, was blijven werken, dan was ik op mijn 53ste op brugpensioen gestuurd*. In het hoofdkwartier in Eindhoven heb ik de rit uitgemaakt tot mijn 65ste (de laatste drie jaar wel door te werken aan 80%, maar toch ook in een tweeploegendienst).
* De meeste 50 plussers werden in de Belgische DAF vestiging al met brugpensioen gestuurd vóór 1993. Toen (de oude) DAF daarna failliet ging, verloren die mensen het deel van hun pensioen dat door de werkgever betaald diende te worden...
De scheldpartij, die Vlaminghater Maingain al een hele week tegen De Wever en zijn partij houdt in de Franstalige media, wordt in Vlaanderen verkocht als een open oorlog tussen N-VA en FDF. M.i. is er heel wat meer aan de hand. Maingain ruikt zijn kans om een coup te plegen binnen de MR van de Franstalige liberalen. Hij was al begonnen met de oprichting van eigen FDF-cellen buiten Brussel, tot nu toe zijn fiefdom en maakt ook handig gebruik van de onderlinge wedijver tussen Reynders en de Michels. Eerstgenoemde heeft een stap terug moeten zetten en Maingain ziet dat met lede ogen gebeuren. Reynders was nl de man die achter hem stond, iets wat van de Michels niet kan gezegd worden. Dat de MR tot nu toe angstvallig alle commentaar weigert, is gewoon een teken van onmacht. Op federaal vlak stelt het FDF niets voor: slechts drie zetels (op de achttien van de Franstalige liberalen). In Brussel is het FDF echter de grootste partij en riskeert het MR er de helft van zijn stemmen kwijt te spelen en dáár gaat het om. Dat Maingain op de N-VA in het algemeen en op De Wever in het bijzonder schiet, is maar voor le besoin de la chose. De collateral damage dreigt voor het MR te worden. Dat alles neemt niet weg, dat wat Maingain in de Franstalige media mag vertellen crapuleus is. Zelfs de joodse gemeenschap in België heeft er al zware kritiek op gegeven, dat zegt genoeg. Het hele Maingain verhaal is een laatste poging, een francofoon von Rundstedt offensief, om de Vlaamse cultuur en taal te blijven minimaliseren. Dat de Franstalige media dat spel mee blijven spelen - Le Soir en de RTBf op kop - toont nog maar eens aan, dat ze daar nog steeds niet begrepen hebben, dat het België van 1830 opgehouden heeft te bestaan. De waarheid kan hard zijn, zeker voor wie nog altijd denkt tot een 'Herrenvolk' te behoren.
De aanslepende regeringscrisis heeft er niet alleen voor gezorgd, dat Letermes regering van lopende zaken enkele grenzen verlegd heeft. Ook het parlement (of toch zeker een deel ervan) heeft begrepen, dat het nu de handen meer dan vrij heeft en enkele wakkere politici* en zelfs ministers zijn daar dankbaar gebruik van aan het maken. We hebben dat zopas meegemaakt met de snel-Belg-wet, maar ook daarvoor waren er al enkele initiatieven waar het parlement er enkele zaken doordrukte, waarvoor ze feitelijk de regering niet echt nodig had. Denk maar aan de beslissing om met de NAVO mee te doen in de bombardementen van Libië, maar ook de quota voor vrouwen werden beslist door de partijpolitieke verdeeldheden heen. Opmerkelijk in deze hele zaak is, dat het vooral Vlaamse kamerleden zijn die het initiatief nemen. Meer nog, het zijn - het kan geen toeval zijn - ook Vlaamse ministers (Turtelboom en De Clerck) die enkele dossiers, die ze op regeringsniveau niet geregeld krijgen, nu naar het parlement doorspelen. Dat is nog eens democratie uit de oude doos en geen vermolmde particratie zoals we dat zo stilaan gewend waren in het Belgische bestel. En er is nog meer. In een democratie waarin de regering (min of meer) buiten spel wordt gezet en het parlement zijn ding kan doen, zoals we gezien hebben in het migratiedossier, volstaat een onderling akkoord tussen de Vlaamse partijen om er eender welke zaak door te drijven. Ze hebben er inderdaad de meerderheid. Niets belet de Vlaamse partijen dan ook om straks bv Brussel-Halle/Vilvoorde op die manier te splitsen. Zolang Di Rupo een schijn van kans maakt om toch een regering te kunnen vormen, zal dat niet gebeuren. Mocht dat echter niet het geval zijn, wat m.i. waarschijnlijk is, dan kan B-H/V gesplitst worden met een gewone meerderheid in de Kamer, alle kuiperijen van Maingain met zijn drie zeteltjes ten spijt. Mogen we even dromen?
* Het woord 'politici' wordt door heel wat commentatoren én beroepspolitiekers regelmatig verkeerd uitgesproken en dit in beide landstalen. Men heeft het dan over 'politisji'. Waar dat gebruik vandaan komt, is mij een raadsel, maar het is fout. Een 'c', gevolgd door een 'e', een 'i' of een 'y', wordt als 's' uitgesproken, dus 'politisi'. We zeggen toch ook niet 'sjel' voor 'cel' of 'sjinema' voor 'cinema'...
In de onzalige tijd van de regeringen Verhofstadt zijn er heel wat wetten gemaakt die nergens op trokken. Het ergste gedrocht van alle was echter de snel-Belg-wet. Die zette de poorten van ons land open voor allerlei gelukzoekers en maakte dat er, tot nu toe, al zo'n 600.000 vreemdelingen de Belgische nationaliteit hebben gekregen. De wet was er gekomen, omdat de Vlaamse liberalen indertijd geloofden dat ze op die manier het gemeentelijk stemrecht voor migranten konden tegen houden. Dat was dus fout gegokt, want ook die kwam er, dank zij een wisselmeerderheid. Men kon (en kan nog) de Belgische nationaliteit bekomen tussen de soep en de patatten, bij manier van spreken. Een nationaliteit die ook daardoor geen fluit meer waard is. Het is niet voor niets dat dit land naar zich naar zijn einde sleept. Toch is er dus toch hoop, dat die draak van een wet eens serieus gaat worden aangepast. De traditionele Vlaamse partijen én de N-VA zijn het daarover nu eens geworden en PS en CDH zouden mee willen, of zich tenminste onthouden. Maar zelfs als dat laatste niet gebeurt, is er een grote kans dat de herziening van die wetsaanpassing er eindelijk toch gaat komen, omdat de Vlamingen in het parlement over een quasi meerderheid beschikken. Om wat tijd te winnen om de francofonen over de meet te krijgen, is er nu een oordeel gevraagd aan de Raad van State. Niet dat zoiets zomaar geruststellend is, want die Raad heeft de laatste tijd al heel wat beslissingen getroffen die grote vraagtekens deden rijzen (denk maar aan die tramlijn in Antwerpen). Maar er is dus hoop. De enige traditionele partij die nog echt dwars ligt, is het MR en dat heeft alles te maken met Vlaminghater Maingain, die met zijn drie zeteltjes denkt dit land verder te kunnen boycotten als hij zijn taalracistische zin niet krijgt. Tenslotte dient opgemerkt, dat de groenen en het Vlaams Belang ook niet meedoen. Die laatste partij wil nl een veel kordatere aanpak. Toch zou het een teken van politieke maturiteit zijn, mochten de VB-ers deze (voorlopige?) verbetering bij de stemming steunen. Al was het maar om de anti-politiek van Maingain een hak te zetten.
In het kader van de Scheldeverdragen van 2005 mocht deze stroom verder worden uitgebaggerd, maar wel onder zekere voorwaarden, gesteld door Europa. Eén daarvan was, dat Nederland de staat van de Westerschelde moest verbeteren als onderdeel van een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden. Na veel discussie was men overeengekomen dat de Hedwigepolder, groot zo'n 300 hectaren, zou worden teruggegeven aan de zee. Zo'n ontpoldering ligt de Nederlanders zwaar op de maag. Vergeten we niet, dat zowat één derde van het hele land onder de zeespiegel ligt en op e.o.a. manier op de zee is teruggewonnen. Polders zijn de vruchtbaarste landbouwgronden in onze contreien. Zo'n polder (komt van het Latijnse 'palude', wat 'moeras' betekent) moeten afgeven wordt in Nederland in 't algemeen en in Zeeland in het bijzonder aanzien als vloeken in de kerk. Anderzijds zijn akkoorden er om uitgevoerd te worden. Zoals Kris Peeters het stelt met zijn De Weverse 'pacta servanda sunt'. De nieuwe Nederlandse regering komt nu op dat eerste besluit terug en wil die Hedwigepolder toch niet ontpolderen. Ze heeft daarvoor enkele alternatieven, maar daarover is absoluut nog geen eensgezindheid, noch met Europa en zeker niet met de Vlaamse regering. Toch vraag ik me af, of we ons daarover zo druk moeten maken. Het belangrijkste voor de Antwerpse haven - en dus ook voor Vlaanderen - is dat de Schelde nu verder is uitgebaggerd, waar steeds grotere containerschepen de haven kunnen aandoen zonder te moeten wachten op de vloed. De problemen met die polder zijn in de eerste plaats een Nederlands probleem geworden dat onze Noorderburen nu zelf maar moeten uitvechten met Europa. Voor zover ik er iets van ken, zou het mij worst wezen hoe dat afloopt; het verandert niets aan de uitdieping die al heeft plaatsgevonden. We zouden beter wat meer energie steken in het oplossen van de verkeersknoop rond de koekenstad. Als straks immers die reuzenschepen hun massa's containers komen neerzetten, moet het gros daarvan over de weg de stad uitgeraken. Met de huidige impasse, na het kelderen van het Lange Wapperproject, komt daar de eerste tien jaar niets van in huis. Tegen die tijd zal het al dan ontpolderen van de Hedwigepolder wel opgelost zijn zeker? Als weet men nooit, wat er in Antwerpen zoal kan gebeuren. Denk maar aan dat ene verstopte rioolputje aan de Kennedytunnel, dat er vorige week nog voor zorgde dat de helft van de Ring voor bijna een halve dag geblokkeerd was. Utopolis is daar nooit ver af...
