Onze 'formatore' is gisteren dus effectief weer in actie geschoten. Zijn eerste werk was een bezoek aan lopende Leterme, waarmee hij een gesprek had over het opmaken van de begroting voor 2012, zoals gevraagd door Europa, wiens richtlijnen de wonderboy uit Bergen in zijn nota naast zich had neergelegd. Vóór hij daar echter iets zinnigs aan kan doen, moet hij eerst een regering vormen en om dat te realiseren, moet - volgens de akkoorden van 21 juli - eerst de splitsing B-HV worden doorgevoerd. En daar botst hij reeds op zijn eerste hindernis. In de groep van acht zit bij de MR nl nog zo'n strekking die zich FDF noemt en die over die splitsing ideeën heeft die zowat haaks staan op wat de Vlaamse deelnemers - in de eerste plaats CD&V - erover denken. In principe is dat geen onoverkomelijk idee, want voor die splitsing is zelfs geen tweederde meerderheid nodig. Probleem is, dat Charel Michel, nieuwe voorzitter van de MR, gisteren nog in de Vlaamshatende Le Soir nog heeft laten optekenen, dat zijn partij het standpunt van dat FDF zal blijven verdedigen. Het FDF mag dan maar drie zeteltjes hebben - zelfs voor een grondwetsherziening heeft men die niet nodig, mochten de acht het erover eens zijn - einde volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en zou het MR in Brussel de helft van zijn kiezers kunnen verliezen. De Wever moet zich nog niet teveel zorgen maken. Het FDF is zijn beste garantie dat het met B-H/V fout zal lopen en dat straks CD&V bij die volgende verkiezingen in Vlaanderen het gelag zal betalen. Daarmee wordt het FDF dus in feite de bondgenoot van de N-VA. Tot wat politiek leiden kan...
Normaal gesproken zou Elio Di Rupo vandaag zijn taak als formateur weer opnemen en zullen we gaan zien wat we gaan zien. Daarmee zou een einde moeten komen aan deze komkommertijd, waar ik toch enkele nieuwtjes aan toe wil voegen: - Om te beginnen iets over Di Rupo zelf. Dat blijkt een nieuwe Belg te zijn. Hij kreeg die nationaliteit pas in 1982, toen hij al 31 was. - Gisteren vertelde ik nog, dat de VRT de kijkers liever dom houdt. Dat blijkt ook uit het journaal van 18.00 uur van diezelfde dag. I.v.m. de zesvoudige moord op het Britse eiland Jersey, liet de VRT een plaatselijke woordvoerder zeggen, dat een dergelijke criminaliteit op hun eiland uiterst ongewoon was (het was sinds 2004 geleden dat er daar nog iemand vermoord was). Men vertelde er niet bij dat zowel de dader als de slachtoffers Polen waren, wat een verklaring voor het ongewone had kunnen zijn. In het VRT journaal van 19.00 uur zei men dan wel dat de dader een Pool was, maar niets over de nationaliteit van de slachtoffers. Waarschijnlijk had men ondertussen gemerkt dat dit gegeven al vermeld was op het VTM journaal van 17.45 uur... - Onze kritische Frans vindt mijn schrijfsel maar zever, maar toch blijkt hij het geregeld te lezen. Dat hij het voor Adamo heeft, is wel een pluspunt. De man met de hese fluisterstem heeft mooie liedjes gemaakt en gezongen. In tegenstelling tot Bart Peeters - ook al uit mijn verhaal van gisteren - heeft hij zich nooit bezig gehouden met de politiek, hoogstens wat met (toen nog prinses) Paola. Mocht Frans en/of iemand anders graag zowat alle Italiaanse succesnummers horen tot 1976, die van Adamo, maar ook die van alle Italiaanse zangers tot dat jaar (Modugno, Celentano, Morandi, Villa, Mina, Milva, Pavarotti enz.), dan moet hij even http://italiasempre.com/verita/mp31.htm aanklikken. Hij/zij zal er 1590 (!) Italiaanse succesnummers vinden mét daarbij de originele teksten.
Donderdag had ik het nog over zanger Bart Peeters, die meende nog eens zijn Belgisch getint gedacht te moeten spuien op radio één. Het doet mij genoegen, dat ik in mijn kritiek op deze gang van zaken bijgetreden wordt door journalist Bart Dobbelaere, die in een column in De Standaard van dit weekeinde onder de veelzeggende titel 'Zwijg', schrijft dat zangers moeten zingen. Alleen dan, schrijft hij, kunnen we er zeker van zijn dat ze niets stoms zeggen. In één adem schrijft Dobbelaere dat ook onze politici zich beter aan hun eigen taak houden en zwijgen over de boeken die zij op vakantie lezen (dat is iets om aan schrijvers te vragen), over de muziek op hun iPod (vraag dat bv maar aan diezelfde Bart Peeters) of over films die hen boeien (dat is stof voor een regisseur). Touché, zou ik zeggen. Hij zal het mij niet vragen, maar misschien kan het een goede tip zijn, mocht Dobbelaere ook eens een column schrijven over de stupide omschrijvingen in onze media van delinquenten allerhande die steevast 'jongelingen' of 'Belgen' genoemd worden. Dit terwijl iedereen, die zijn hoofd aan de binnenkant gebruikt, weet dat het dan meestal gaat om vreemden of mensen van vreemde origine. Zo was er die knotsgekke kerel die gewapend met enkele vuurwapens in Antwerpen rondliep. Dat was een Belg, wist de VRT ons te vertellen, terwijl in exact hetzelfde verslag enkele buurtbewoners kwamen vertellen dat de man in kwestie geen Nederlands kon en meer dan waarschijnlijk een Pool was. Misschien een van die vele duizenden die dank zij Verhofstadts snel-Belg-wet ooit de Belgische nationaliteit cadeau kreeg (zo zie je maar wat die nog waard is). Driekwart van alle criminaliteit in dit land wordt tegenwoordig gepleegd door Oost-Europeanen en (meestal Noord) Afrikanen. Iedereen weet dat, maar onze media denken nog altijd dat onze autochtone bevolking zo dom is dat ze het niet snapt als zij - de media - er dat niet bij zeggen... Wie zijn hier de dommeriken?
Blijkens een recent vergelijkend onderzoek bij liefst 21 Europese steden, zit er bij geen enkele stad zoveel cocaïne in het afvalwater als in Antwerpen. Wat betekent, dat er nergens meer drugs genomen worden. Tests bij zuiveringstations (in Antwerpen uitgevoerd door het toxilogisch centrum van de U.A.) hebben dat aangetoond. Daarenboven staat de stad ook bovenaan voor wat amfetamines en xct betreft. Enfin, daarmee staat Antwerpen toch érgens bovenaan. Qua verkeer en sport is het er al miserie wat de klok slaat, maar in het drugmilieu betekent de stad toch nog iets. Voor wie zich aan bovenstaande zou ergeren, verwijs ik naar wat zopas gebeurd is in de Antwerpse wijk Seefhoek. Dat was vroeger een van de populairste wijken van de stad. Als ik me niet vergis, had Rik Coppens' vader er een viswinkel*. Autochtone handelaars zijn er de dag van vandaag nog nauwelijks te vinden, wat niet wil zeggen dat de allochtonen, die ervoor in de plaats zijn gekomen, hun best niet doen. Ze doen zelfs meer dan dat, want deze week zijn ze op de vuist gegaan met koeriers van het steeds meer toenemende drugsverkeer in hun straten. Normaal zou dat een taak van de politie moeten zijn, maar die heeft er in Antwerpen tot nu toe niet veel van gebakken. Wie al eens hard optrad, zoals Bart Debie bv, werd eruit gezet. Of het nu, na de rellen, veel zal beteren, is een open vraag. Pv's opmaken is geen kunst, drugkoeriers oppakken evenmin, ze vast houden en daarna het land uitzetten blijkt een stuk moeilijker te zijn. Als men die kerels telkens opnieuw laat lopen, is blijft elk politioneel optreden dweilen met de kraan open. Dat die koeriers grotendeels illegalen zouden zijn, so what? Zet ze het land uit, doe hetzelfde met degenen die hun plaats innemen en ga zo verder tot ze hier allemaal vertrokken zijn. Illegaal zijn is geen excuus om ongetolereerd de wet te blijven overtreden. Of zie ik dat weer verkeerd? Wat die waterstalen van dat zuiveringstation betreft, ging het wel degelijk om het station dat o.m. het afvoerwater van Borgerhout en het zogeheten Antwerpen Noord behandelt en dus ook dat van de Seefhoek. Raar, he?
* Indertijd deed volgende mop de ronde: 'hij heeft kromme benen, staat op de wei en stinkt naar vis. Wie is het?'
I.v.m. de werkgelegenheid in dit land, was er deze week een opmerkelijke uitspraak van een Leuvense professor, wiens naam ik - jammer genoeg - niet genoteerd heb. Volgens hem zijn 2/3 van de nieuwe jobs tijdens de laatste jaren allemaal banen die geheel of gedeeltelijk gefinancierd zijn door de overheid. Hij waarschuwde dan ook voor overdreven optimisme hieromtrent en voegde erbij, dat het helemaal niet zeker was dat die zgz nieuwe jobs misschien andere mensen niet hun werk hebben gekost. Het kan nl zijn dat degenen die op deze manier werden aangeworven, niet extra zijn in dienst genomen maar de plaats van andere (en duurdere) medewerkers hebben ingenomen of dat ze misschien niet zouden zijn aangeworven zonder de staatspremie. Over die zaken is nooit enige controle noch onderzoek uitgevoerd, ook weer zoiets typisch Belgisch. Er bestaan hier een hele serie overheidsinitiatieven om werk te creëren. Eén ervan is een plan Milquet, waarover ik al een paar blogs geschreven heb einde 2009, toen het werd opgestart. Ik noemde het toen het Milquettaplan, naar analogie met het Rosettaplan* dat destijds door Laurette Onkelinx was gelanceerd. Beide plannen hebben met elkaar gemeen, dat ze zich hoofdzakelijk richten tot de situatie in Brussel en, vooral, Wallonië en voor Vlaanderen zo goed als waardeloos zijn. Ook op gebied van de werkgelegenheid leven wij hier nl in twee verschillende landen. In Brussel en Wallonië heerst er vooral jeugdwerkeloosheid, in Vlaanderen zijn het de 50 plussers die zonder werk komen te staan. Van bij de aanvang had de Vlaamse regering trouwens al bezwaar aangetekend tegen dat Milquettaplan, omdat men zag dat het bij ons weinig baat zou brengen. Tenslotte werd er toch (weer eens) toegegeven en werd er overeengekomen na zes maanden een evaluatie te doen. Naar slechte Belgische traditie is die evaluatie er nu pas gekomen, na meer dan anderhalf jaar en daaruit blijkt inderdaad dat het hoofdzakelijk Wallonië is die van Milquet's wet profiteert. In Vlaanderen heeft men nl een eigen premiestelsel om de werkloosheid bij 50 plussers tegen te gaan en mogen bedrijven de twee subsidiesystemen niet combineren. Bij dit alles vraagt men zich af, of het niet wenselijker ware geweest dat een dergelijk plan alleen voor en door Wallonië zou gemaakt zijn. Ja, natuurlijk, maar dan moest Wallonië de hele kostprijs zelf betalen. Nu het een Belgisch plan is, betalen de Vlamingen de grote kosten en krijgen zij er goed als niets voor terug. Altijd hetzelfde Belgische liedje: Vlaanderen betaalt, Wallonië profiteert. Er is één lichtpunt in deze zoveelste zaak van communautaire discriminatie. Het Milquettaplan zou, zoals gepland, eind 2011 ten einde lopen. De kans dat het verlengd wordt bestaat, maar is erg onzeker gezien de besparingen die zullen moeten gemaakt worden...
* De naam Rosetta werd geleend van een van de filmen, die de gebroeders Dardenne draaiden aan hun voordeur. De film toont de Waalse armoede en had dus niets met Vlaanderen te maken, dat wel mee opdraaide voor de kosten van Onkelinx' analoge plan, wat met Milquet's plan herhaald werd. Eigen volk eerst, Waalse versie.
België is gered! 'De acht' gaan nl drie (3!) dagen eerder samenkomen. Dit wegens de internationale financiële toestand. Simpele zielen vinden nl, dat er nu eerst over het socio-economische moet gepraat worden en niet over het communautaire. Vooral de francofonen en hun Vlaamse slippendragers vinden dat. De enige reden daarvoor is, dat de Franstaligen op die manier proberen hun communautair status-quo te kunnen behouden, het enige reële doel dat ze nog steeds voor ogen hebben. De Vlaamse partijen aan de onderhandelingstafel trappen daar (voorlopig?) niet in, zelfs SP.a en Groen! niet en zeggen dat eerst B-H/V moet worden opgelost. Het financiële plaatje kan ondertussen nog steeds worden ingevuld door de regering in lopende zaken. Als die de begroting van 2011 heeft kunnen maken, kan die ook die van 2012 klaar maken. Mocht er een nieuwe, echte regering komen, dan kan die de zaak nog altijd overnemen en zelfs aanpassen of veranderen. Dat de uittredende regering Leterme het nog steeds betrekkelijk goed doet, heeft niet zozeer te maken met ervaring en/of bekwaamheid, maar met het feit dat ze slechts met twaalfden kan werken. Een nieuwe regering, zeker een met acht partijen die zich daarin allemaal zullen willen profileren, zal al snel weer beginnen met Sinterklaas te spelen, waardoor de kans veel groter zal zijn dat ze door Europa zal worden teruggefloten, iets wat met de huidige ploeg (nog) niet het geval is. Vergeten we trouwens niet, dat de nota van Di Rupo de aanbevelingen van Europa grotendeels naast zich neerlegt, hetgeen - als ze zou worden uitgevoerd - een botsing met de internationale instanties veel waarschijnlijker zal maken. Wie denkt dat Europa, de OESO of het IMF t.o.v. België straks een oogje zal sluiten enkel en alleen omdat er een echte regering zal zijn, is niet wijs en luistert best even naar wat financiële experten als die Noels en Co ons al een tijdje voorhouden. Als zelfs Berlusconi en Sarkozy, die beiden een meerderheid vertegenwoordigen in hun toch veel grotere landen, op de vingers getikt worden, wat denkt ge dat België dan te horen zal krijgen? Dus, geen Euro óf BHV, maar Euro én BHV.
In het radioprogramma Touché op Radio 1 heeft men nog maar eens een nestbevuiler de kans gegeven zijn anti-Vlaamse gal te komen spuwen. Deze keer Bart Peeters, podiumbeest, kusspecialist en sinterklaasverteller. Hij vindt heel de Vlaamse zaak maar niks, verwijst naar Joegoslavië (niet naar Tsjecho-Slowakije), pleit voor een federale kieskring en is niet overtuigd van de transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Daarmee zit hij op dezelfde golflengte van nog een dozijn artiesten en kunstenaars (Tuymans, Wauters, Arno, Axel Rouge en Co), die zich beter aan hun eigen werk zouden houden, maar dat klaarblijkelijk niet kunnen. En als ze zich dan politiek uiten, moet daar tegenwoordig ook een sneer naar De Wever bij zijn. Bart neemt het zijn naamgenoot zelfs kwalijk dat hij op de eerste pagina van Het Laatste Nieuws staat met zijn kinderen. 'De Wever', zegt hij, 'dat is geen politiek'. Hij zegt er wel niet bij wat - volgens hem - dan wél politiek is. De Wever begint zo stilaan het imago van een Messias te krijgen. De joden verwachtten van hun Messias ook dat hij hun land vrij en groot zou maken. Toen die er tenslotte kwam, in de persoon van Jezus, namen zij hem niet aan, omdat hij met andere maatstaven werkte. Hopelijk houdt daarmee de vergelijking op, want de joden wachten nu, 2.000 jaar later, nog steeds...
Ik kan best begrijpen, dat er heel wat mensen ontgoocheld zijn in De Wever. Ikzelf zou ook liever morgen al een onafhankelijk Vlaanderen willen, net zoals het Vlaams Belang dat stelt. Jammer genoeg moet men daarvoor eerst een meerderheid vinden in Vlaanderen en die is er (nog steeds) niet. De N-VA mag dan al de grootste partij in Vlaanderen zijn, 28% is niet genoeg om een meerderheid te hebben. Zelfs samen met het VB en LDD komt men, dacht ik, aan 45%. En dan moet men daarna nog zien e.o.a. akkoord te vinden met die aan de andere kant van de taalgrens. Dat laatste wordt steeds duidelijker onmogelijk en daarin zit dan ook een kans om misschien iets sneller een einde te maken aan het Belgische avontuur. Zover zijn we echter nog steeds niet en daarom schreef ik ook, dat wij Vlamingen er ondertussen weer eens niet beter van zullen worden. Maar de schuld daarvoor ligt niet bij De Wever en zijn N-VA, wel bij de traditionele partijen, die hem daarin niet volgen en hem er tenslotte hebben afgereden. Daarmee hebben ze niet hun eigen programma verwezenlijkt, wel dat van de francofonen. Dat het tussen N-VA en Vlaams Belang nog steeds niet botert, is een spijtige zaak. Zolang de V-partijen in Vlaanderen de meerderheid niet hebben, zal het echter weinig uitmaken of ze al dan niet met elkaar over wat ook akkoord of niet akkoord gaan. Pas als die meerderheid er zou komen, wordt het belangrijk, dat ze wél effectief gaan samenwerken. De politieke beslissingen, die nu genomen worden, moeten dan ook steeds - zoals ik schreef - afgewogen worden naar de volgende verkiezingen toe, met de hoop dat die Vlaamse meerderheid er ooit komt. Laat me tenslotte over één zaak duidelijk zijn. Zoals ik ook al eens schreef, zal ikzelf voor het Vlaams Belang blijven stemmen, al was het maar omdat ik niet akkoord ga met het cordon sanitair dat een schande blijft voor een zgz democratisch land en dat in geen enkele democratie terug is te vinden. Dat wil daarom niet zeggen, dat ik het eens ben met alles wat het VB doet (denk maar aan het Lange Wapperverhaal in Antwerpen).
In verband met mijn blog van 6 dezer, waarin ik schreef dat De Wever tenminste zijn woord houdt t.o.v. zijn kiezers en een reactie daarop, ben ik zo vrij daar nog eens op terug te komen. Wat ik bedoelde is, dat De Wever niet in de val getrapt is zoals Beke. Het overgrote deel van de mensen die vorig jaar voor de N-VA gestemd hebben, zeker de zgn 'Noordkant', wil dat hij het been stijf houdt en dat heeft hij tot nu toe, volgens mij althans, gedaan. Hij had tenslotte geen alternatief dan te moeten instemmen met de nota van Di Rupo. Als er straks onpopulaire maatregelen zullen moeten genomen worden - het kan bijna niet anders - dat zal dat zonder De Wever en Co moeten gebeuren. Dat zullen sommigen dan ook misschien weer niet netjes vinden, maar dat is nu eenmaal politiek en daarmee zit De Wever in een win-win situatie. Nu begrijp ik wel, dat wij - Vlamingen - er intussen weer niet beter van zullen worden. De geschiedenis herhaalt zich en zal dat blijven doen zolang er in Vlaanderen geen meerderheid van V-partijen zal zijn, waar men dan niet omheen zal kunnen. Daarom dient elke huidige beslissing genomen te worden met de volgende verkiezingen in het achterhoofd. Een volgende keer kan het wél raak zijn en dan zal de hele politieke situatie hier wel moéten veranderen. Het is voor de N-VA momenteel nog steeds niet mogelijk hier de wet te dicteren en het onderste uit de kan te halen. De partij houdt zich dan ook aan een oude regel van de Volksunie (niet alles wat de VU deed was verkeerd), die men de 'Baert doctrine' noemt. Die zegt dat 'indien een mogelijke stap in de staatshervorming een stap vooruit betekent waarvoor geen onredelijke prijs moet betaald worden en indien er daarmee geen toekomstige stappen worden geblokkeerd, dan deze stap moet worden gezet'. Dit was met de nota van Di Rupo en zelfs met die van Beke niét het geval. In dat opzicht houdt De Wever dan ook inderdaad zijn woord t.o.v. zijn kiezers, aan wie hij steeds gezegd heeft desnoods in stappen te gaan en daarvoor een prijs wil betalen, als die niet onredelijk is.
Op het ogenblik, dat ik dit schrijf weten we al dat de beurzen in het Midden Oosten en die in Azië maar blijven zakken, dit niettegenstaande alle officiële palavers die er dit weekeinde gebeurd zijn. Het zal waarschijnlijk in Europa dan ook niets anders worden. De vraag is maar, waar het gaat eindigen. Laat ons maar aannemen, dat het de volgende jaren een stuk minder zal worden. De meeste westerse landen hebben ver boven hun stand geleefd en daaraan zal nu een einde komen. Op de ene plaats al wat erger dan op de andere. In de States en in de Eurolanden rond de Middellandse Zee zeker, in de anderen valt het nog te bezien, België inbegrepen. Voor dit land is het misschien nog een zegen geweest geen echte regering te hebben. Die in lopende zaken kan nl niet meer uitgeven dan de voorlopige twaalfden en dat is er mede de oorzaak van dat het hier nog altijd niet barslecht gaat. We zullen er echter aan moeten wennen, dat het de volgende jaren voor de meesten onder ons wat minder zal worden. Misschien helpt onderstaand gedichtje wel:
' Wees tevreden met een beetje, Vraag niet wat een ander heeft. 't Leven is zo kort, dat weet je. Wees gelukkig dat je leeft. Geld en goed zijn van geen waarde, Liefde is het hoogst gebod. Maak veel zonneschijn op aarde. Wees tevreden met je lot.'
'Sell in May and go away. But remember to come back in September'. Deze oude zgz (Amerikaanse) beurswijsheid zal heden ten dage wel niet zoveel navolgers meer kennen, maar wie dat dit jaar toch zou gedaan hebben (ttz verkocht hebben in mei), zal er waarschijnlijk een goede zaak aan gedaan hebben. De vraag is maar, of die gelukzak met de huidige situatie in september zal terugkeren. Het wordt nog even bibberen tot de beurzen maandag weer opengaan. Ondertussen staan alle alarmsignalen op bloedrood en worden er tijdens dit weekeinde nog vergaderingen en consultaties verwacht van de G7, de G20, de Europese Centrale Bank, van God en klein pierke. Dit alles als gevolg van een ratingverlaging van de USA door Standard and Poors, iets wat er al langer zat aan te komen. Men kan zich natuurlijk afvragen, of zoiets uitgerekend nu moet gebeuren, maar al bij al wordt het hoog tijd dat de politiek iéts gaat doen. De tijd van de spelletjes lijkt nu wel degelijk over. Maar niet bij ons. Di Rupo, de man die het hier allemaal eens zou gaan regelen, heeft de vakantie van de acht doodzwoegers nog maar eens met een week verlengd. Dat heeft ertoe geleid dat Leterme heeft voorgesteld het parlement al begin september haar werkzaamheden (sic) te laten hervatten. Dat er deze maand - zoals Leterme hoopt - nog een nieuwe federale regering uit de bus zou komen, is zo goed als onbestaande. Er is echter een alternatief: het parlement. Dat kan maatregelen goedkeuren en de regering in lopende zaken de opdracht geven ze uit te voeren. Dat daarmee de problemen opgelost zullen geraken, is maar de vraag. Het huidige parlement is een nl weerspiegeling van de laatste verkiezingsuitslag, niet van Leterme's lopende zakenploeg. Maar eerst eens afwachten hoe zwart maandag 8 augustus gaat worden...
Vorige week verscheen er in 'The Economist' een artikel over België, waarin de schuld van de Belgische impasse gegeven werd aan De Wever en zijn N-VA. Ge moet niet vragen waar dat toch toonaangevend Britse weekblad zijn mosterd haalt. Deze week komt de Britse bankregulator dan haar banken vragen de Belgische obligaties in 't oog te houden, waarmee de trend gezet wordt dat men denkt dat ook België in het oog van de financiële storm zal komen. Hoe kan dat nu: eerst De Wever de schuld van alles geven en daarna, als blijkt dat men De Wever en zijn partij eraf gereden heeft in de aan de gang zijn de onderhandelingen, toch zeggen dat het slecht gaat met dit land? Was het hele De Wever verhaal dan toch maar een voorwendsel of weet men het 'over there' ook niet meer? Alle gekheid op een stokje, terwijl er inderdaad een financieel debacle dreigt in de Westerse wereld, gaan de partijen die zo dringend verzocht werden een nieuwe regering te vormen, hier frisch und fröhlich voor meer dan drie weken met vakantie. Van het Belgisch front geen nieuws. Ze hebben het - in hun ogen - grootste probleem immers al opgelost: De Wever ligt eraf en met de traditionele Vlaamse partijen hopen de francofonen dat te bereiken waar ze al vier jaar op aansturen, nl niets wezenlijks te veranderen aan deze vermolmde staat. Het is ver gekomen dat de populairste man in Vlaanderen, die - nota bene - tenminste zijn woord houdt t.o.v. zijn kiezers, zo'n beetje als de grote zondebok wordt bestempeld. Eens zal er echter ook aan die onverantwoorde vakantie een einde komen en zullen er nagels met koppen moeten geslagen worden. Men kan niet blijven rekenen op het knip en plakwerk van de tot Belg gerecupereerd Leterme. Alleen al het feit dat België het enige land is dat nog steeds niets, maar dan ook niets, heeft gedaan aan de aanstormende tsunami van de vergrijzingskosten, zal onze staatsschuld ver boven de 100% van het bnp jagen. En zeggen dat dat laatste nu juist een van de belangrijkste redenen is, waarom België in het vizier van de financiële markten is gekomen. Ik heb zo het idee dat er bij CD&V mensen zijn die niet gerust meer slapen. De Wever de schuld geven, zal niet meer kunnen. Toegeven al evenmin, want binnen ongeveer een jaar zijn er de gemeenteraadsverkiezingen, het laatste carré waarin de partij in Vlaanderen nog stand hield. Voor de N-VA ziet het er electoraal alles behalve slecht uit.
Op het VRT journaal van gisteren werd een zekere Jef Van Damme opgevoerd. De man is e.o.a. mandataris van de SP.a in Brussel. Hij kwam vertellen, dat hij zich een GSM-contract had laten aansmeren door een eentalige francofoon en dat hij het daarna niet erg vond dat zijn GSM-rekeningen dan ook in het Frans verstuurd werden. M.a.w. hij kwam ons vertellen, hoe dom hij was. Zo'n mensen moeten dan Vlaanderen verdedigen in een steeds Vlaamsvijandiger Brussel. Tot wat bovenstaande kan leiden blijkt uit het feit dat Belgacom in onze hoofdstad maar naar 7% van zijn klanten facturen in het Nederlands stuurt. Als dat bij die Van Damme zo is, dan zal dat bij nogal wat meer personen gebeuren. Er zijn, jammer genoeg, nog heel wat Vlamingen die het allemaal niet erg vinden of die - erger nog - te beschaamd zijn om daarop te reclameren. Wij zijn nu eenmaal een volkje zonder lef. Het verhaal van die 7% Nederlandstalige facturen van Belgacom in Brussel wordt ondertussen wel misbruikt om voor te stellen het politieke gewicht van de Vlamingen daar nog wat meer in de verdrukking te brengen. Wat helemaal niet nodig is. Ik vind dat een hoofdstad, die naam waardig, de hoofdstad moet zijn van alle bevolkingsgroepen en dan ook de drie officieel erkende talen administratief op gelijke voet moet behandelen. Of een bevolkingsgroep nu 10% of 1% van de stedelijke bevolking uitmaakt, heeft daar hoegenaamd niets mee te maken. Zopas werd ook nog bekend dat slechts de helft van de jobs in Brussel wordt ingevuld door mensen die in Brussel zelf wonen. Als al die Frans- en anderstaligen eens begonnen met ook Nederlands te leren, dan zou dat probleem er niet zijn. Het is altijd hetzelfde liedje in dit land: wij moeten ons aanpassen, zij niet. Hoelang nog?
Het verhaal over het tekort aan artsen in Vlaanderen lijkt zo stil een Loch Ness story te worden. Ik had het er vorige week zelf al over, maar dan in het kader van een zoveelste discriminatie t.o.v. de Vlamingen, maar ook de Vlaamse media pakten er deze week weer mee uit. Er is nl nogal wat controverse over het feit of we nu al dan niet te weinig huisartsen hebben. Sommigen maken de vergelijking met Nederland, waar men rekent op 1 huisarts per 2.000 patiënten, daar waar dat bij ons maar 1.000 is. Men vergeet erbij te zeggen, dat Nederlandse patiënten, zelfs op consultatie, hun eigen huisarts nauwelijks te zien krijgen. Bijna alles gaat daar via een assistent, die de huisarts er alleen bij zal betrekken als hij/zij het zelf niet opgelost krijgt. Daardoor kan de Nederlandse thuisarts die, nota bene, ook een wagen met chauffeur ter beschikking krijgt, veel meer patiënten doen. Of er op dit ogenblik al dan niet te weinig huisartsen in Vlaanderen zijn, wil ik in het midden laten. Feit is wel dat we er over pakweg tien jaar gegarandeerd te weinig zullen hebben. En niet alleen huisartsen, maar ook spoedartsen en tandartsen. Het is dan ook stupied dat men dat multiple choice ingangsexamen, dat niets met geneeskunde te maken heeft, in stand houdt, waardoor heel wat gemotiveerde jonge mensen hun toekomstdroom bij ons niet verwezenlijkt krijgen. Geef ze de kans tenminste dat eerste jaar geneeskunde aan te vangen Wie het dan niet haalt, komt tenminste tekort in medicijnen, niet in een computerspelletje. Bij onze francofonen kan het wel, bij ons niet. Wat we zelf doen, doen we meestal niét goed, lijkt het wel.
Als straks de onderhandelingen met de acht zouden herbeginnen, dan zit CD&V met een groot probleem. Ofwel slaagt ze erin de door Beke bedwongen voorwaarden er door te krijgen - wat niemand ik Vlaanderen gelooft - ofwel moet ze haar geloofwaardigheid op het spel zetten. In dat laatste geval wordt het dan uit die vergaderingen stappen of - zoals vroeger de CVP - weer een partij worden die toegeeft o.w.v. de Belgische belangen, ook als die (weer eens) slecht uitvallen voor Vlaanderen. Opmerkelijk in die hele zaak is wel, dat de besprekingen zullen aanvatten in de tweede helft van augustus, wanneer 'de politiek' nog met vakantie is. Dat houdt o.m. in dat het Vlaamse niveau, dat er toch bij betrokken zal worden o.w.v. de bijdrage die men haar zal vragen, tijdens haar vakantie geconfronteerd wordt met een federaal niveau dat op hoge toeren zal draaien. Feitelijk is dat een vervalsing van de spelregels, maar zoiets zijn we in dit land wel gewend. Neem nu bv onze nationale voetbalcompetitie. Die is al einde juli van start gegaan, maar de spelersmarkt blijft voortdraaien tot einde augustus. Dat is gewoon spelvervalsing, daar clubs nog steeds spelers kopen en verkopen. Ik heb medelijden met de echte voetballiefhebber die dat allemaal moet ondergaan en die nog amper weet wie voor zijn club voerbalt of nog zal voetballen. Voor één keer geef ik Louis Tobback gelijk, waar die stelt dat een voetbalploeg tegenwoordig bestaat uit elf Bvba's die nu al uitrekenen aan wie ze zich tegen Nieuwjaar gaan verkopen. Of het sport of politiek is, in dit land blijkt niets nog op een zuivere manier beoefend te worden.
Op mijn blogs krijg ik regelmatig vrij negatieve commentaren van iemand die zich als 'Frans' meldt. Ik heb het daar niét moeilijk mee, want - zoals ik ooit al eens schreef - leven we nog altijd in een vrij land en dat wil zeggen dat iedere hond met een hoed op hier zijn mening mag verkondigen. Waarom zou ik het niet doen? En Frans evenmin? Trouwens, een beetje tegengas kan nooit geen kwaad om te beseffen dat men niet altijd gelijk kan krijgen. Met de laatste commentaar van deze Frans, dat Vlaanderen bij een splitsing van België een ministaatje gaat worden zonder betekenis, ben ik het helemaal niet eens. Om te beginnen zijn wij, Vlamingen, niet zinnens Brussel op te geven, zoals ik in mijn blog van, gisteren al stelde. Zelfs met een bevolking waarbij er straks in Brussel nog 10% Vlamingen overblijven, blijft Brussel geografisch in Vlaanderen liggen en zal het met Vlaanderen moeten leven, al was het maar omdat Wallonië Brussel niet kan onderhouden en Frankrijk het van Europa niet zal mogen. Een confederatie van een meertalig Brussel (50% van de huidige Brusselse bevolking is nu al allochtoon of van allochtone afkomst en spreekt thuis ook geen Frans) en een ééntalig Vlaanderen dringt zich daar dan ook op en kan voor beide gewesten alleen maar voordelen opleveren.. Ten tweede is het niet zo dat landen er beter van worden door groter te worden en slechter als ze maar klein zijn. Zie maar naar de States, zo'n groot land, dat bijna failliet ging. Het zal zover niet komen, maar het is een feit dat de Amerikanen al lang boven hun stand leven en dat - zelfs percentsgewijs - er veel meer Amerikanen onder armoedegrens leven dan inwoners van kleine landjes. Eens komt echter loontje om zijn boontje en dat is wat ze er nu meemaken. Rusland is een nóg groter land. Is het daar beter? Er zijn heel wat kleine landen die welvarend zijn: Monaco, Luxemburg, Singapore, Slovenië, om er maar enkele op te noemen. Tegenover deze staten heeft Vlaanderen dan nog het voordeel dat het zeer centraal te ligt in een industrieel en economisch ontwikkeld Europa, dat het meerdere zeehavens heeft en een bevolking die hard werkt. Dat er meer Vlamingen zijn dan bv Denen, nog zo'n land dat niet zo groot is, minder goed gelegen maar toch welvarend. Als Vlaanderen onafhankelijk wordt - en dat komt toch vroeg of laat van - dan blijft Wallonië sowieso een buurland, waarmee we zullen kunnen blijven samenwerken zoals we dat nu doen, maar dan wel zonder verplicht te zijn het te moeten onderhouden met transfers die in de wereld hun gelijke niet vinden. Wij geven de Walen elk jaar meer dan de USA geven aan Israël en Egypte. In verhouding geven we meer dan wat westelijk Duitsland ooit aan oostelijk Duitsland heeft gegeven. Als die situatie blijft voortduren - en dat is wat o.m. de nota van Di Rupo beoogt - dán zullen we pas echt arm worden.
Volgens een peiling van de krant Le Journal du Dimanche zou 39% van de Walen gewonnen zijn voor een aansluiting bij Frankrijk, mocht er ooit een einde komen aan België. Nu nog de overige 61% overtuigen en het Belgische probleem is opgelost. Alle gekheid op een stokje: zover zijn we nog niet, verre van zelfs, maar het geeft wel aan dat er iets roert bij onze zuiderburen. Ondanks het feit dat de francofone partijen dit niet zullen toegeven, leeft er in Wallonië wel degelijk een onderstroom die (terug) naar Frankrijk wil. Terwijl bv de meeste Vlamingen naar de Vlaamse Tv-zenders kijken (hoe weinig die ook meestal te bieden hebben), staart het overgrote deel van de Walen bijna uitsluitend naar de zenders van la douce France, niét naar de RTBf. Heel wat Walen beseffen ook dat, mocht België ophouden te bestaan, ze van dat België (lees: Vlaanderen) niet veel meer te verwachten hebben en dat Frankrijk hen dan gaat onderhouden. M.a.w. ze geloven nog steeds niet in hun eigen kunnen. Ook de retoriek van Maingain en gelijkgezinden die een WalloBrux willen, doen dat op de eerste plaats met in het achterhoofd de eventuele splitsing van dit land. Het is hun plan B, waarmee ze veel meer bezig zijn dan wij, Vlamingen. Daarbij vergeten ze echter een paar politieke waarheden: - De Vlamingen zijn niet zinnens Brussel op te geven. Desnoods een confederatie met een meertalig Brussel, maar geen WalloBrux, met of zonder corridor. - Europa zal nooit dulden dat Frankrijk zowel Brussel als Straatsburg zou herbergen en zo twee van de drie Europese hoofdsteden zou bezitten. Een aansluiting van WalloBrux bij Frankrijk zou dan ook bijna automatisch het einde betekenen van Brussel als Europese hoofdstad, waardoor de stad meteen nóg een stuk armer zou worden dan ze nu al is. - Geografisch ligt Brussel in Vlaanderen en volgens alle bestaande internationale regelgevingen zijn de grenzen van Vlaanderen die van de huidige bestaande taalgrenzen. Dat laatste wordt haarfijn uitgelegd in het boek van Annemans en Utzi 'De ordentelijke opdeling van België'. Dat boek is eigenlijk het enige plan B dat Vlaanderen heeft. Alle Vlaamse partijen hebben het in hun bibliotheek, maar officieel durven ze er niet mee voor de dag komen. Het cordon, weet je wel...
Herinner u nog 21 juli? De dag van de nationale feestdag, met de donderspeech van Albert II, die leidde tot het met vakantie sturen van de club die dringend een regering moest vormen? Die dag was er 's avonds ook nog een extra spoedvergadering van de staatshoofden en regeringsleiders van de E.U., die dat Griekse probleem eens definitief zouden oplossen. "President' Van Rompuy wist toen te vertellen, dat we er gerust in mochten zijn: die lui hadden immers een verantwoordelijkheid en zouden die nemen. Zou het? Een dikke week later is er van dat Griekse probleem zo goed als niets opgelost. Woorden genoeg, maar geen daden, in de vorm van harde cash die opzij gezet dient te worden. Niet alleen voor Griekenland, Portugal en Ierland, maar misschien straks ook voor Spanje, Italië en dat andere land waar maar niets opgelost geraakt. Dat het ernstig is bewijst Spanje, waar de regerende socialistische partij - aan de macht gekomen dank zij de aanslagen van Al Quaida en daarna het geld over de balk gegooid - zelfs de verkiezingen, voorzien in 2012, met vier maanden heeft vervroegd. In Spanje du jamais vu. Dit alles met in het achterhoofd de quasi zekerheid; dat ze die verkiezingen zal verliezen en op die manier zelf de te nemen onpopulaire maatregelen niet zal moeten doorvoeren. Voeg daarbij nog de vaudeville die zich in de States afspeelt en waarbij het nog steeds niet zeker is dat ze het daar tijdig gaan opgelost krijgen. Ondertussen staat het goud op een recordprijs, iets wat normaal zou moeten gebeuren als er (echte) grote oorlogen zijn. Kortom, het gaat niet goed in het vrije Westen, dat steeds meer op een Far West begint te lijken. Voor België moeten we ons echter geen zorgen maken. Het grootste gedeelte van onze ministers, staatssecretarissen en andere gezagsdragers is wel met vakantie, maar Turtelmie is er nog. Zij, die nooit verkozen werd, van partij veranderde en politiek omhoog viel omdat niemand anders de pispaaljob van asiel en migratie wilde, gaat nu de taak van acht collega's tegelijkertijd tijdelijk overnemen en wordt dus een soort superminister. Waar maken we ons nog druk over?
En daarmee is België waarschijnlijk weeral een schandaal rijker. Mijnheer Bellens, topman van Belgacom en zowat de meest betaalde overheidsmanager van het land (2,2 miljoen bruto), vond dat hij nog niet genoeg had en verkocht - enkele jaren gelden, toen zijn 'loon' nóg hoger lag - een overheidsgebouw onder de prijs met als tegenprestaties enkele voordelen die in feite neerkomen op futiliteiten, maar die nog maar eens aantonen dat dat soort mensen genoeg nog niet genoeg vinden. Daarvoor riskeert hij nu, ten persoonlijke titel, een gerechtsvervolging voor passieve corruptie. Ernest Hemmingway, Nobelprijswinnaar voor literatuur (o.m. voor 'The old man and the sea') heeft het ooit geschreven: ' Het verschil tussen u en ik en rijke mensen is, dat rijke mensen geen geld uitgeven'. Dat laatste geldt bv ook voor de leden van onze koninklijke familie, die nooit betaalmiddelen bij zich hebben en altijd anderen laten opdraaien voor onvoorziene onkosten. Bellens zou tegen de lamp gelopen zijn in de nasleep van een affaire van actieve corruptie, waarvoor een zekere Edmée De Groeve vervolgd wordt. Die dame zat tegelijk in het bestuur van de Lotto, de NMBS en de uitbating van de luchthaven van Charleroi. Dat wordt allemaal in het lang en breed verteld in onze media. Wat er meestal niet bij verteld wordt is, dat De Groeve (die deel uitmaakte van het bestuur van de PS) in die laatste functie ervoor gezorgd had, dat de gedelegeerde bestuurder van de beheersmaatschappij van de luchthaven ontslagen werd. Dat was nl een Vlaming, Marcel Buelens, en dat zinde de PS niet. De man was in 2008 nog uitgeroepen tot 'man van het jaar', maar dat woog niet op tegen het feit dat een Vlaming op die post, volgens de PS, in Charleroi niet thuis hoorde. Pech voor De Groeve was wel, dat juist door de heisa rond het ontslaan van Buelens, men te weten kwam hoe losjes zijzelf met het geld van de overheid omsprong. Daar was o.m. een snoepreisje van zeven personen bij - waaronder een zekere Franco Di Rupo (broer van) - die zo'n 10.000 euro had gekost. Zowel Bellens als De Groeve zijn protégés van de PS van de regio Bergen, de thuishaven van die andere Di Rupo. In het arrondissement Bergen is er maar één gemeente die niet in handen is van de PS*. Voeg daarbij nog Koekelberg en Lizin, plus de hele resem PS-mandatarissen die de laatste jaren in en rond Charleroi is moeten vertrekken (Van Cau en Co) en we zitten daar met een schoon gezelschap, allemaal van de partij van de werkman...
* De enige gemeente in het arrondissement Bergen, die niet in handen is van de PS, is die van Jurbise. Jacqueline Galant (MR en pas 37) is er al tien jaar burgemeester. Ze heeft er de volstrekte meerderheid. Het was die Galant die samen met de N-VA de verstrenging van de immigratiewetten goedkeurde.
Dit land heeft een regering nodig. Dringend. Zo dringend, dat de hele club, die het daarover eens was, daarna voor een dikke drie weken met vakantie is gegaan, inclusief die koning die er nog zo op aangedrongen had in zijn 21 juli toespraak. Nochtans was er al op gewezen, dat een vakantie op zo'n cruciaal moment het hele project weinig kans op slagen geeft. Dat had men vorig jaar al meegemaakt, toen er maar één week 'vacance familiale' was. Een zekere Maingain, toen op vakantie in Marokko (waar hij zeker was zich te kunnen uitdrukken in zijn lievelingstaal*) kon niet meteen terugvliegen wegens de IJslandse aswolk en telefoneerde dan maar met zijn gelijkgezinde fransdolle kranten, die zijn vlammende artikels publiceerden tot pre-formateur Di Rupo de handdoek moest werpen. Maingain moest niet eens fysiek aanwezig zijn om de hele zaak te boycotten. Eenzelfde scenario, maar dan maal drie, is ook nu mogelijk. Dezelfde Maingain is immers weer stokebrand aan het spelen en zijn vrienden bij de Libre en de Soir, die van dezelfde Franse slag zijn, zijn hem daarbij meer dan behulpzaam. Brussel moet, volgens Maingain, zijn corridor naar Wallonië hebben. Een corridor, zoals die naar Danzig, waarmee de Tweede Wereldoorlog begonnen is. Vergeet Europa dat alle grenzen weg wil hebben; Maingain wil ze terug. Hij wil weer barelen en stadspoorten, juist zoals in de middeleeuwen. Voor één keer heeft Tobackxke gelijk. Moeten we daar nu mee lachen of niet? Buiten het belachelijke van zo'n corridor is er ook het feit dat er nog zoveel francofonen geloven dat Wallonië Brussel gaat redden mocht België ooit gesplitst worden (hun plan B). Een Wallonië, dat zelf verpauperd is en een Brussel dat dezelfde richting uit gaat. Tien jaar geleden bedroeg het aandeel van Brussel in het Belgische BNP nog 25%. Vandaag de dag is dat maar 18 meer en, mocht Brussel ooit geen hoofdstad meer zijn, gaat daar meteen nog eens 6% vanaf... Ça va un corridor!
* 'De niet-meertaligheid is een van de grootste mislukkingen van het Franstalig onderwijs. Het is ook de schuld van een luiheid en een omgeving gedomineerd door Frankrijk, de Europese domkop in dit domein' Bovenstaande is niet van e.o.a. Vlaams-nationalist, maar komt van niemand minder dan Beatrice Delvaux, ex-hoofdredactrice en nu hoofdcommentator in Le Soir...
