Ik kan best begrijpen, dat er heel wat mensen ontgoocheld zijn in De Wever. Ikzelf zou ook liever morgen al een onafhankelijk Vlaanderen willen, net zoals het Vlaams Belang dat stelt. Jammer genoeg moet men daarvoor eerst een meerderheid vinden in Vlaanderen en die is er (nog steeds) niet. De N-VA mag dan al de grootste partij in Vlaanderen zijn, 28% is niet genoeg om een meerderheid te hebben. Zelfs samen met het VB en LDD komt men, dacht ik, aan 45%. En dan moet men daarna nog zien e.o.a. akkoord te vinden met die aan de andere kant van de taalgrens. Dat laatste wordt steeds duidelijker onmogelijk en daarin zit dan ook een kans om misschien iets sneller een einde te maken aan het Belgische avontuur. Zover zijn we echter nog steeds niet en daarom schreef ik ook, dat wij Vlamingen er ondertussen weer eens niet beter van zullen worden. Maar de schuld daarvoor ligt niet bij De Wever en zijn N-VA, wel bij de traditionele partijen, die hem daarin niet volgen en hem er tenslotte hebben afgereden. Daarmee hebben ze niet hun eigen programma verwezenlijkt, wel dat van de francofonen. Dat het tussen N-VA en Vlaams Belang nog steeds niet botert, is een spijtige zaak. Zolang de V-partijen in Vlaanderen de meerderheid niet hebben, zal het echter weinig uitmaken of ze al dan niet met elkaar over wat ook akkoord of niet akkoord gaan. Pas als die meerderheid er zou komen, wordt het belangrijk, dat ze wél effectief gaan samenwerken. De politieke beslissingen, die nu genomen worden, moeten dan ook steeds - zoals ik schreef - afgewogen worden naar de volgende verkiezingen toe, met de hoop dat die Vlaamse meerderheid er ooit komt. Laat me tenslotte over één zaak duidelijk zijn. Zoals ik ook al eens schreef, zal ikzelf voor het Vlaams Belang blijven stemmen, al was het maar omdat ik niet akkoord ga met het cordon sanitair dat een schande blijft voor een zgz democratisch land en dat in geen enkele democratie terug is te vinden. Dat wil daarom niet zeggen, dat ik het eens ben met alles wat het VB doet (denk maar aan het Lange Wapperverhaal in Antwerpen).
In verband met mijn blog van 6 dezer, waarin ik schreef dat De Wever tenminste zijn woord houdt t.o.v. zijn kiezers en een reactie daarop, ben ik zo vrij daar nog eens op terug te komen. Wat ik bedoelde is, dat De Wever niet in de val getrapt is zoals Beke. Het overgrote deel van de mensen die vorig jaar voor de N-VA gestemd hebben, zeker de zgn 'Noordkant', wil dat hij het been stijf houdt en dat heeft hij tot nu toe, volgens mij althans, gedaan. Hij had tenslotte geen alternatief dan te moeten instemmen met de nota van Di Rupo. Als er straks onpopulaire maatregelen zullen moeten genomen worden - het kan bijna niet anders - dat zal dat zonder De Wever en Co moeten gebeuren. Dat zullen sommigen dan ook misschien weer niet netjes vinden, maar dat is nu eenmaal politiek en daarmee zit De Wever in een win-win situatie. Nu begrijp ik wel, dat wij - Vlamingen - er intussen weer niet beter van zullen worden. De geschiedenis herhaalt zich en zal dat blijven doen zolang er in Vlaanderen geen meerderheid van V-partijen zal zijn, waar men dan niet omheen zal kunnen. Daarom dient elke huidige beslissing genomen te worden met de volgende verkiezingen in het achterhoofd. Een volgende keer kan het wél raak zijn en dan zal de hele politieke situatie hier wel moéten veranderen. Het is voor de N-VA momenteel nog steeds niet mogelijk hier de wet te dicteren en het onderste uit de kan te halen. De partij houdt zich dan ook aan een oude regel van de Volksunie (niet alles wat de VU deed was verkeerd), die men de 'Baert doctrine' noemt. Die zegt dat 'indien een mogelijke stap in de staatshervorming een stap vooruit betekent waarvoor geen onredelijke prijs moet betaald worden en indien er daarmee geen toekomstige stappen worden geblokkeerd, dan deze stap moet worden gezet'. Dit was met de nota van Di Rupo en zelfs met die van Beke niét het geval. In dat opzicht houdt De Wever dan ook inderdaad zijn woord t.o.v. zijn kiezers, aan wie hij steeds gezegd heeft desnoods in stappen te gaan en daarvoor een prijs wil betalen, als die niet onredelijk is.
Op het ogenblik, dat ik dit schrijf weten we al dat de beurzen in het Midden Oosten en die in Azië maar blijven zakken, dit niettegenstaande alle officiële palavers die er dit weekeinde gebeurd zijn. Het zal waarschijnlijk in Europa dan ook niets anders worden. De vraag is maar, waar het gaat eindigen. Laat ons maar aannemen, dat het de volgende jaren een stuk minder zal worden. De meeste westerse landen hebben ver boven hun stand geleefd en daaraan zal nu een einde komen. Op de ene plaats al wat erger dan op de andere. In de States en in de Eurolanden rond de Middellandse Zee zeker, in de anderen valt het nog te bezien, België inbegrepen. Voor dit land is het misschien nog een zegen geweest geen echte regering te hebben. Die in lopende zaken kan nl niet meer uitgeven dan de voorlopige twaalfden en dat is er mede de oorzaak van dat het hier nog altijd niet barslecht gaat. We zullen er echter aan moeten wennen, dat het de volgende jaren voor de meesten onder ons wat minder zal worden. Misschien helpt onderstaand gedichtje wel:
' Wees tevreden met een beetje, Vraag niet wat een ander heeft. 't Leven is zo kort, dat weet je. Wees gelukkig dat je leeft. Geld en goed zijn van geen waarde, Liefde is het hoogst gebod. Maak veel zonneschijn op aarde. Wees tevreden met je lot.'
'Sell in May and go away. But remember to come back in September'. Deze oude zgz (Amerikaanse) beurswijsheid zal heden ten dage wel niet zoveel navolgers meer kennen, maar wie dat dit jaar toch zou gedaan hebben (ttz verkocht hebben in mei), zal er waarschijnlijk een goede zaak aan gedaan hebben. De vraag is maar, of die gelukzak met de huidige situatie in september zal terugkeren. Het wordt nog even bibberen tot de beurzen maandag weer opengaan. Ondertussen staan alle alarmsignalen op bloedrood en worden er tijdens dit weekeinde nog vergaderingen en consultaties verwacht van de G7, de G20, de Europese Centrale Bank, van God en klein pierke. Dit alles als gevolg van een ratingverlaging van de USA door Standard and Poors, iets wat er al langer zat aan te komen. Men kan zich natuurlijk afvragen, of zoiets uitgerekend nu moet gebeuren, maar al bij al wordt het hoog tijd dat de politiek iéts gaat doen. De tijd van de spelletjes lijkt nu wel degelijk over. Maar niet bij ons. Di Rupo, de man die het hier allemaal eens zou gaan regelen, heeft de vakantie van de acht doodzwoegers nog maar eens met een week verlengd. Dat heeft ertoe geleid dat Leterme heeft voorgesteld het parlement al begin september haar werkzaamheden (sic) te laten hervatten. Dat er deze maand - zoals Leterme hoopt - nog een nieuwe federale regering uit de bus zou komen, is zo goed als onbestaande. Er is echter een alternatief: het parlement. Dat kan maatregelen goedkeuren en de regering in lopende zaken de opdracht geven ze uit te voeren. Dat daarmee de problemen opgelost zullen geraken, is maar de vraag. Het huidige parlement is een nl weerspiegeling van de laatste verkiezingsuitslag, niet van Leterme's lopende zakenploeg. Maar eerst eens afwachten hoe zwart maandag 8 augustus gaat worden...
Vorige week verscheen er in 'The Economist' een artikel over België, waarin de schuld van de Belgische impasse gegeven werd aan De Wever en zijn N-VA. Ge moet niet vragen waar dat toch toonaangevend Britse weekblad zijn mosterd haalt. Deze week komt de Britse bankregulator dan haar banken vragen de Belgische obligaties in 't oog te houden, waarmee de trend gezet wordt dat men denkt dat ook België in het oog van de financiële storm zal komen. Hoe kan dat nu: eerst De Wever de schuld van alles geven en daarna, als blijkt dat men De Wever en zijn partij eraf gereden heeft in de aan de gang zijn de onderhandelingen, toch zeggen dat het slecht gaat met dit land? Was het hele De Wever verhaal dan toch maar een voorwendsel of weet men het 'over there' ook niet meer? Alle gekheid op een stokje, terwijl er inderdaad een financieel debacle dreigt in de Westerse wereld, gaan de partijen die zo dringend verzocht werden een nieuwe regering te vormen, hier frisch und fröhlich voor meer dan drie weken met vakantie. Van het Belgisch front geen nieuws. Ze hebben het - in hun ogen - grootste probleem immers al opgelost: De Wever ligt eraf en met de traditionele Vlaamse partijen hopen de francofonen dat te bereiken waar ze al vier jaar op aansturen, nl niets wezenlijks te veranderen aan deze vermolmde staat. Het is ver gekomen dat de populairste man in Vlaanderen, die - nota bene - tenminste zijn woord houdt t.o.v. zijn kiezers, zo'n beetje als de grote zondebok wordt bestempeld. Eens zal er echter ook aan die onverantwoorde vakantie een einde komen en zullen er nagels met koppen moeten geslagen worden. Men kan niet blijven rekenen op het knip en plakwerk van de tot Belg gerecupereerd Leterme. Alleen al het feit dat België het enige land is dat nog steeds niets, maar dan ook niets, heeft gedaan aan de aanstormende tsunami van de vergrijzingskosten, zal onze staatsschuld ver boven de 100% van het bnp jagen. En zeggen dat dat laatste nu juist een van de belangrijkste redenen is, waarom België in het vizier van de financiële markten is gekomen. Ik heb zo het idee dat er bij CD&V mensen zijn die niet gerust meer slapen. De Wever de schuld geven, zal niet meer kunnen. Toegeven al evenmin, want binnen ongeveer een jaar zijn er de gemeenteraadsverkiezingen, het laatste carré waarin de partij in Vlaanderen nog stand hield. Voor de N-VA ziet het er electoraal alles behalve slecht uit.
Op het VRT journaal van gisteren werd een zekere Jef Van Damme opgevoerd. De man is e.o.a. mandataris van de SP.a in Brussel. Hij kwam vertellen, dat hij zich een GSM-contract had laten aansmeren door een eentalige francofoon en dat hij het daarna niet erg vond dat zijn GSM-rekeningen dan ook in het Frans verstuurd werden. M.a.w. hij kwam ons vertellen, hoe dom hij was. Zo'n mensen moeten dan Vlaanderen verdedigen in een steeds Vlaamsvijandiger Brussel. Tot wat bovenstaande kan leiden blijkt uit het feit dat Belgacom in onze hoofdstad maar naar 7% van zijn klanten facturen in het Nederlands stuurt. Als dat bij die Van Damme zo is, dan zal dat bij nogal wat meer personen gebeuren. Er zijn, jammer genoeg, nog heel wat Vlamingen die het allemaal niet erg vinden of die - erger nog - te beschaamd zijn om daarop te reclameren. Wij zijn nu eenmaal een volkje zonder lef. Het verhaal van die 7% Nederlandstalige facturen van Belgacom in Brussel wordt ondertussen wel misbruikt om voor te stellen het politieke gewicht van de Vlamingen daar nog wat meer in de verdrukking te brengen. Wat helemaal niet nodig is. Ik vind dat een hoofdstad, die naam waardig, de hoofdstad moet zijn van alle bevolkingsgroepen en dan ook de drie officieel erkende talen administratief op gelijke voet moet behandelen. Of een bevolkingsgroep nu 10% of 1% van de stedelijke bevolking uitmaakt, heeft daar hoegenaamd niets mee te maken. Zopas werd ook nog bekend dat slechts de helft van de jobs in Brussel wordt ingevuld door mensen die in Brussel zelf wonen. Als al die Frans- en anderstaligen eens begonnen met ook Nederlands te leren, dan zou dat probleem er niet zijn. Het is altijd hetzelfde liedje in dit land: wij moeten ons aanpassen, zij niet. Hoelang nog?
Het verhaal over het tekort aan artsen in Vlaanderen lijkt zo stil een Loch Ness story te worden. Ik had het er vorige week zelf al over, maar dan in het kader van een zoveelste discriminatie t.o.v. de Vlamingen, maar ook de Vlaamse media pakten er deze week weer mee uit. Er is nl nogal wat controverse over het feit of we nu al dan niet te weinig huisartsen hebben. Sommigen maken de vergelijking met Nederland, waar men rekent op 1 huisarts per 2.000 patiënten, daar waar dat bij ons maar 1.000 is. Men vergeet erbij te zeggen, dat Nederlandse patiënten, zelfs op consultatie, hun eigen huisarts nauwelijks te zien krijgen. Bijna alles gaat daar via een assistent, die de huisarts er alleen bij zal betrekken als hij/zij het zelf niet opgelost krijgt. Daardoor kan de Nederlandse thuisarts die, nota bene, ook een wagen met chauffeur ter beschikking krijgt, veel meer patiënten doen. Of er op dit ogenblik al dan niet te weinig huisartsen in Vlaanderen zijn, wil ik in het midden laten. Feit is wel dat we er over pakweg tien jaar gegarandeerd te weinig zullen hebben. En niet alleen huisartsen, maar ook spoedartsen en tandartsen. Het is dan ook stupied dat men dat multiple choice ingangsexamen, dat niets met geneeskunde te maken heeft, in stand houdt, waardoor heel wat gemotiveerde jonge mensen hun toekomstdroom bij ons niet verwezenlijkt krijgen. Geef ze de kans tenminste dat eerste jaar geneeskunde aan te vangen Wie het dan niet haalt, komt tenminste tekort in medicijnen, niet in een computerspelletje. Bij onze francofonen kan het wel, bij ons niet. Wat we zelf doen, doen we meestal niét goed, lijkt het wel.
Als straks de onderhandelingen met de acht zouden herbeginnen, dan zit CD&V met een groot probleem. Ofwel slaagt ze erin de door Beke bedwongen voorwaarden er door te krijgen - wat niemand ik Vlaanderen gelooft - ofwel moet ze haar geloofwaardigheid op het spel zetten. In dat laatste geval wordt het dan uit die vergaderingen stappen of - zoals vroeger de CVP - weer een partij worden die toegeeft o.w.v. de Belgische belangen, ook als die (weer eens) slecht uitvallen voor Vlaanderen. Opmerkelijk in die hele zaak is wel, dat de besprekingen zullen aanvatten in de tweede helft van augustus, wanneer 'de politiek' nog met vakantie is. Dat houdt o.m. in dat het Vlaamse niveau, dat er toch bij betrokken zal worden o.w.v. de bijdrage die men haar zal vragen, tijdens haar vakantie geconfronteerd wordt met een federaal niveau dat op hoge toeren zal draaien. Feitelijk is dat een vervalsing van de spelregels, maar zoiets zijn we in dit land wel gewend. Neem nu bv onze nationale voetbalcompetitie. Die is al einde juli van start gegaan, maar de spelersmarkt blijft voortdraaien tot einde augustus. Dat is gewoon spelvervalsing, daar clubs nog steeds spelers kopen en verkopen. Ik heb medelijden met de echte voetballiefhebber die dat allemaal moet ondergaan en die nog amper weet wie voor zijn club voerbalt of nog zal voetballen. Voor één keer geef ik Louis Tobback gelijk, waar die stelt dat een voetbalploeg tegenwoordig bestaat uit elf Bvba's die nu al uitrekenen aan wie ze zich tegen Nieuwjaar gaan verkopen. Of het sport of politiek is, in dit land blijkt niets nog op een zuivere manier beoefend te worden.
Op mijn blogs krijg ik regelmatig vrij negatieve commentaren van iemand die zich als 'Frans' meldt. Ik heb het daar niét moeilijk mee, want - zoals ik ooit al eens schreef - leven we nog altijd in een vrij land en dat wil zeggen dat iedere hond met een hoed op hier zijn mening mag verkondigen. Waarom zou ik het niet doen? En Frans evenmin? Trouwens, een beetje tegengas kan nooit geen kwaad om te beseffen dat men niet altijd gelijk kan krijgen. Met de laatste commentaar van deze Frans, dat Vlaanderen bij een splitsing van België een ministaatje gaat worden zonder betekenis, ben ik het helemaal niet eens. Om te beginnen zijn wij, Vlamingen, niet zinnens Brussel op te geven, zoals ik in mijn blog van, gisteren al stelde. Zelfs met een bevolking waarbij er straks in Brussel nog 10% Vlamingen overblijven, blijft Brussel geografisch in Vlaanderen liggen en zal het met Vlaanderen moeten leven, al was het maar omdat Wallonië Brussel niet kan onderhouden en Frankrijk het van Europa niet zal mogen. Een confederatie van een meertalig Brussel (50% van de huidige Brusselse bevolking is nu al allochtoon of van allochtone afkomst en spreekt thuis ook geen Frans) en een ééntalig Vlaanderen dringt zich daar dan ook op en kan voor beide gewesten alleen maar voordelen opleveren.. Ten tweede is het niet zo dat landen er beter van worden door groter te worden en slechter als ze maar klein zijn. Zie maar naar de States, zo'n groot land, dat bijna failliet ging. Het zal zover niet komen, maar het is een feit dat de Amerikanen al lang boven hun stand leven en dat - zelfs percentsgewijs - er veel meer Amerikanen onder armoedegrens leven dan inwoners van kleine landjes. Eens komt echter loontje om zijn boontje en dat is wat ze er nu meemaken. Rusland is een nóg groter land. Is het daar beter? Er zijn heel wat kleine landen die welvarend zijn: Monaco, Luxemburg, Singapore, Slovenië, om er maar enkele op te noemen. Tegenover deze staten heeft Vlaanderen dan nog het voordeel dat het zeer centraal te ligt in een industrieel en economisch ontwikkeld Europa, dat het meerdere zeehavens heeft en een bevolking die hard werkt. Dat er meer Vlamingen zijn dan bv Denen, nog zo'n land dat niet zo groot is, minder goed gelegen maar toch welvarend. Als Vlaanderen onafhankelijk wordt - en dat komt toch vroeg of laat van - dan blijft Wallonië sowieso een buurland, waarmee we zullen kunnen blijven samenwerken zoals we dat nu doen, maar dan wel zonder verplicht te zijn het te moeten onderhouden met transfers die in de wereld hun gelijke niet vinden. Wij geven de Walen elk jaar meer dan de USA geven aan Israël en Egypte. In verhouding geven we meer dan wat westelijk Duitsland ooit aan oostelijk Duitsland heeft gegeven. Als die situatie blijft voortduren - en dat is wat o.m. de nota van Di Rupo beoogt - dán zullen we pas echt arm worden.
Volgens een peiling van de krant Le Journal du Dimanche zou 39% van de Walen gewonnen zijn voor een aansluiting bij Frankrijk, mocht er ooit een einde komen aan België. Nu nog de overige 61% overtuigen en het Belgische probleem is opgelost. Alle gekheid op een stokje: zover zijn we nog niet, verre van zelfs, maar het geeft wel aan dat er iets roert bij onze zuiderburen. Ondanks het feit dat de francofone partijen dit niet zullen toegeven, leeft er in Wallonië wel degelijk een onderstroom die (terug) naar Frankrijk wil. Terwijl bv de meeste Vlamingen naar de Vlaamse Tv-zenders kijken (hoe weinig die ook meestal te bieden hebben), staart het overgrote deel van de Walen bijna uitsluitend naar de zenders van la douce France, niét naar de RTBf. Heel wat Walen beseffen ook dat, mocht België ophouden te bestaan, ze van dat België (lees: Vlaanderen) niet veel meer te verwachten hebben en dat Frankrijk hen dan gaat onderhouden. M.a.w. ze geloven nog steeds niet in hun eigen kunnen. Ook de retoriek van Maingain en gelijkgezinden die een WalloBrux willen, doen dat op de eerste plaats met in het achterhoofd de eventuele splitsing van dit land. Het is hun plan B, waarmee ze veel meer bezig zijn dan wij, Vlamingen. Daarbij vergeten ze echter een paar politieke waarheden: - De Vlamingen zijn niet zinnens Brussel op te geven. Desnoods een confederatie met een meertalig Brussel, maar geen WalloBrux, met of zonder corridor. - Europa zal nooit dulden dat Frankrijk zowel Brussel als Straatsburg zou herbergen en zo twee van de drie Europese hoofdsteden zou bezitten. Een aansluiting van WalloBrux bij Frankrijk zou dan ook bijna automatisch het einde betekenen van Brussel als Europese hoofdstad, waardoor de stad meteen nóg een stuk armer zou worden dan ze nu al is. - Geografisch ligt Brussel in Vlaanderen en volgens alle bestaande internationale regelgevingen zijn de grenzen van Vlaanderen die van de huidige bestaande taalgrenzen. Dat laatste wordt haarfijn uitgelegd in het boek van Annemans en Utzi 'De ordentelijke opdeling van België'. Dat boek is eigenlijk het enige plan B dat Vlaanderen heeft. Alle Vlaamse partijen hebben het in hun bibliotheek, maar officieel durven ze er niet mee voor de dag komen. Het cordon, weet je wel...
Herinner u nog 21 juli? De dag van de nationale feestdag, met de donderspeech van Albert II, die leidde tot het met vakantie sturen van de club die dringend een regering moest vormen? Die dag was er 's avonds ook nog een extra spoedvergadering van de staatshoofden en regeringsleiders van de E.U., die dat Griekse probleem eens definitief zouden oplossen. "President' Van Rompuy wist toen te vertellen, dat we er gerust in mochten zijn: die lui hadden immers een verantwoordelijkheid en zouden die nemen. Zou het? Een dikke week later is er van dat Griekse probleem zo goed als niets opgelost. Woorden genoeg, maar geen daden, in de vorm van harde cash die opzij gezet dient te worden. Niet alleen voor Griekenland, Portugal en Ierland, maar misschien straks ook voor Spanje, Italië en dat andere land waar maar niets opgelost geraakt. Dat het ernstig is bewijst Spanje, waar de regerende socialistische partij - aan de macht gekomen dank zij de aanslagen van Al Quaida en daarna het geld over de balk gegooid - zelfs de verkiezingen, voorzien in 2012, met vier maanden heeft vervroegd. In Spanje du jamais vu. Dit alles met in het achterhoofd de quasi zekerheid; dat ze die verkiezingen zal verliezen en op die manier zelf de te nemen onpopulaire maatregelen niet zal moeten doorvoeren. Voeg daarbij nog de vaudeville die zich in de States afspeelt en waarbij het nog steeds niet zeker is dat ze het daar tijdig gaan opgelost krijgen. Ondertussen staat het goud op een recordprijs, iets wat normaal zou moeten gebeuren als er (echte) grote oorlogen zijn. Kortom, het gaat niet goed in het vrije Westen, dat steeds meer op een Far West begint te lijken. Voor België moeten we ons echter geen zorgen maken. Het grootste gedeelte van onze ministers, staatssecretarissen en andere gezagsdragers is wel met vakantie, maar Turtelmie is er nog. Zij, die nooit verkozen werd, van partij veranderde en politiek omhoog viel omdat niemand anders de pispaaljob van asiel en migratie wilde, gaat nu de taak van acht collega's tegelijkertijd tijdelijk overnemen en wordt dus een soort superminister. Waar maken we ons nog druk over?
En daarmee is België waarschijnlijk weeral een schandaal rijker. Mijnheer Bellens, topman van Belgacom en zowat de meest betaalde overheidsmanager van het land (2,2 miljoen bruto), vond dat hij nog niet genoeg had en verkocht - enkele jaren gelden, toen zijn 'loon' nóg hoger lag - een overheidsgebouw onder de prijs met als tegenprestaties enkele voordelen die in feite neerkomen op futiliteiten, maar die nog maar eens aantonen dat dat soort mensen genoeg nog niet genoeg vinden. Daarvoor riskeert hij nu, ten persoonlijke titel, een gerechtsvervolging voor passieve corruptie. Ernest Hemmingway, Nobelprijswinnaar voor literatuur (o.m. voor 'The old man and the sea') heeft het ooit geschreven: ' Het verschil tussen u en ik en rijke mensen is, dat rijke mensen geen geld uitgeven'. Dat laatste geldt bv ook voor de leden van onze koninklijke familie, die nooit betaalmiddelen bij zich hebben en altijd anderen laten opdraaien voor onvoorziene onkosten. Bellens zou tegen de lamp gelopen zijn in de nasleep van een affaire van actieve corruptie, waarvoor een zekere Edmée De Groeve vervolgd wordt. Die dame zat tegelijk in het bestuur van de Lotto, de NMBS en de uitbating van de luchthaven van Charleroi. Dat wordt allemaal in het lang en breed verteld in onze media. Wat er meestal niet bij verteld wordt is, dat De Groeve (die deel uitmaakte van het bestuur van de PS) in die laatste functie ervoor gezorgd had, dat de gedelegeerde bestuurder van de beheersmaatschappij van de luchthaven ontslagen werd. Dat was nl een Vlaming, Marcel Buelens, en dat zinde de PS niet. De man was in 2008 nog uitgeroepen tot 'man van het jaar', maar dat woog niet op tegen het feit dat een Vlaming op die post, volgens de PS, in Charleroi niet thuis hoorde. Pech voor De Groeve was wel, dat juist door de heisa rond het ontslaan van Buelens, men te weten kwam hoe losjes zijzelf met het geld van de overheid omsprong. Daar was o.m. een snoepreisje van zeven personen bij - waaronder een zekere Franco Di Rupo (broer van) - die zo'n 10.000 euro had gekost. Zowel Bellens als De Groeve zijn protégés van de PS van de regio Bergen, de thuishaven van die andere Di Rupo. In het arrondissement Bergen is er maar één gemeente die niet in handen is van de PS*. Voeg daarbij nog Koekelberg en Lizin, plus de hele resem PS-mandatarissen die de laatste jaren in en rond Charleroi is moeten vertrekken (Van Cau en Co) en we zitten daar met een schoon gezelschap, allemaal van de partij van de werkman...
* De enige gemeente in het arrondissement Bergen, die niet in handen is van de PS, is die van Jurbise. Jacqueline Galant (MR en pas 37) is er al tien jaar burgemeester. Ze heeft er de volstrekte meerderheid. Het was die Galant die samen met de N-VA de verstrenging van de immigratiewetten goedkeurde.
Dit land heeft een regering nodig. Dringend. Zo dringend, dat de hele club, die het daarover eens was, daarna voor een dikke drie weken met vakantie is gegaan, inclusief die koning die er nog zo op aangedrongen had in zijn 21 juli toespraak. Nochtans was er al op gewezen, dat een vakantie op zo'n cruciaal moment het hele project weinig kans op slagen geeft. Dat had men vorig jaar al meegemaakt, toen er maar één week 'vacance familiale' was. Een zekere Maingain, toen op vakantie in Marokko (waar hij zeker was zich te kunnen uitdrukken in zijn lievelingstaal*) kon niet meteen terugvliegen wegens de IJslandse aswolk en telefoneerde dan maar met zijn gelijkgezinde fransdolle kranten, die zijn vlammende artikels publiceerden tot pre-formateur Di Rupo de handdoek moest werpen. Maingain moest niet eens fysiek aanwezig zijn om de hele zaak te boycotten. Eenzelfde scenario, maar dan maal drie, is ook nu mogelijk. Dezelfde Maingain is immers weer stokebrand aan het spelen en zijn vrienden bij de Libre en de Soir, die van dezelfde Franse slag zijn, zijn hem daarbij meer dan behulpzaam. Brussel moet, volgens Maingain, zijn corridor naar Wallonië hebben. Een corridor, zoals die naar Danzig, waarmee de Tweede Wereldoorlog begonnen is. Vergeet Europa dat alle grenzen weg wil hebben; Maingain wil ze terug. Hij wil weer barelen en stadspoorten, juist zoals in de middeleeuwen. Voor één keer heeft Tobackxke gelijk. Moeten we daar nu mee lachen of niet? Buiten het belachelijke van zo'n corridor is er ook het feit dat er nog zoveel francofonen geloven dat Wallonië Brussel gaat redden mocht België ooit gesplitst worden (hun plan B). Een Wallonië, dat zelf verpauperd is en een Brussel dat dezelfde richting uit gaat. Tien jaar geleden bedroeg het aandeel van Brussel in het Belgische BNP nog 25%. Vandaag de dag is dat maar 18 meer en, mocht Brussel ooit geen hoofdstad meer zijn, gaat daar meteen nog eens 6% vanaf... Ça va un corridor!
* 'De niet-meertaligheid is een van de grootste mislukkingen van het Franstalig onderwijs. Het is ook de schuld van een luiheid en een omgeving gedomineerd door Frankrijk, de Europese domkop in dit domein' Bovenstaande is niet van e.o.a. Vlaams-nationalist, maar komt van niemand minder dan Beatrice Delvaux, ex-hoofdredactrice en nu hoofdcommentator in Le Soir...
Het is echt geen zicht, als men ziet hoe er tegenwoordig aan politiek gedaan wordt in de USA. Het is daar nooit erg proper geweest, maar het zover drijven dat de hele Amerikaanse economie er straks het slachtoffer van kan worden, is nog nooit gezien. 'The business of America is business' lijkt wel 'a far cry'. Het is wel niet de eerste keer dat het wettelijk plafond voor de beperking van de Amerikaanse staatsschulden bereikt wordt. Dat gebeurde al ettelijke malen en telkens werd dat plafond opgetrokken. Tijdens de tweede ambtstermijn van Bill Clinton is het zelfs voorgekomen dat het eenmaal niét lukte en toen werden er 800.000 ambtenaren voor 24 dagen naar huis gestuurd en kregen ze voor die periode geen geld. Het grote verschil nu is, dat het geen echt economisch maar een politiek probleem is geworden. Beide grote partijen trachten zich nu al te positioneren voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar en daarvoor schijnen alle middelen goed te zijn. Maar zien, hoe dat afloopt. Mochten de States hun AAA-rating kwijt geraken, dan zal dat wel enorme financiële gevolgen hebben. In de eerste plaats voor het land zelf, maar ook voor de wereldeconomie. Na de economische crisis, de bankencrisis en de (Europese) landencrisis, zou een Amerikaans faillissement (of hoe men het ook zal noemen), de druppel kunnen zijn voor minstens een nieuwe recessie. Terwijl dat helemaal niet nodig is.
Het is niet alleen in België dat de politiek een knoeiboel is...
Er zijn nog altijd mensen die zich afvragen, of B-H/V wel al die emotie en politiek gehaspel waard is. Wel, het antwoord is 'ja', want het is het duidelijkste voorbeeld van hoe wij, Vlamingen, in dit land gediscrimineerd worden. Het is de moeder aller Belgische discriminaties. Volgens de Belgische grondwet zijn alle Belgen gelijk voor de wet, maar in het Vlaamse arrondissement Halle/Vilvoorde mogen de Franstalige partijen stemmen ronselen, daar waar wij, Vlamingen dat niét mogen in het Waalse landsgedeelte. B-H/V is maar één van de vele discriminaties waarvan wij, Vlamingen, in dit land het slachtoffer zijn. Zo is er ook nog steeds die, waarbij Franstalige studenten niet verplicht zijn Nederlands als tweede taal te leren, maar kunnen kiezen tussen Nederlands of Engels. Vlaamse studenten zijn nog steeds verplicht Frans als tweede taal te leren, ook al bezorgt dat iedereen die internationale studies of werk verricht een serieuze handicap. Aan deze discriminatie zou nu dan toch eindelijk een einde komen en dit vanaf het schooljaar 2013-2014. Van dan af zouden onze Vlaamse studenten als tweede taal kunnen kiezen tussen Engels en Frans. Wie Engels zal nemen, zal Frans als derde taal krijgen en vice versa. Met een beetje geluk worden we dan straks allemaal drietalig (of iets dat erop zal trekken). De nieuwste beslissing van de Vlaamse deelregering - als het goed is zeggen we het ook - snoert dan tegelijk ook de mond van onze francofielen die nog steeds geloven dat Frans en Frankrijk de navel van de wereld zijn. Een andere discriminatie waaraan nog steeds geen einde is gekomen, is die van het ingangsexamen voor arts en tandarts. De francofonen zijn, volgens de wet, eveneens verplicht dat examen te doen, maar zij vertikken het en worden daarvoor niet eens bestraft. Bij het laatste ingangsexamen van begin dezer maand, namen er liefst 4.100 Vlaamse en Nederlandse studenten aan deel. Slechts één op zeven slaagde in het absurde multiple choice gedoe, dat helemaal niets met geneeskunde te maken heeft en waarbij de vragen (in vijfvoud) zo zijn opgesteld dat zelfs iemand die het normaal zou weten, gaat twijfelen. Wie niet slaagt mag in het najaar nog eens opnieuw komen meedoen. Elke deelname kost wel zo'n 35 euro. Reken maar eens uit. Men zou haast denken, dat ze het daarvoor doen, maar men vergeet daarbij dat we over een kleine tien jaar hier in Vlaanderen met een tekort van zowel huisartsen, spoedartsen als tandartsen zullen zitten en dat die grap ons dan heel wat meer geld zal kosten. Ondertussen lappen de Franstaligen de Belgische grondwet aan hun laars en worden ze er nog voor beloond ook. Een land dat zijn grondwet niet toepast is geen rechtstaat en verdient dan ook niet te blijven bestaan. Zo simpel is dat, 'simple comme bonjour' voor de anderstaligen...
De landbouwmarkt van het Waalse Libramont is de grootste in zijn genre in België en een der grootste in Europa. De helft van de standhouders zijn er Vlamingen en het gros der bezoekers is dat ook (zo'n 200.000 dit jaar). Wie er dezer dagen ook was, was Vlaams minister-president Kris Peeters, die in zijn Vlaamse regering ook verantwoordelijk is voor o.m. landbouw. Het schijnt dat Vlamingen en Walen het op landbouwgebied vrij goed met elkaar kunnen vinden, in zoverre zelfs dat ze de vele aanvragen bij 'Europa' vooraf gezamenlijk bespreken en unisono indienen, wat hen tot nu toe geen windeieren heeft gelegd. Op de vraag van een Tv-journalist aan Peeters, waarom dat ook niet gebeurt op andere politieke terreinen, antwoordde onze Vlaamse 'premier' zeer flauwtjes, dat men dat maar aan de anderen moest vragen. Peeters had rustig, zonder enige tegenspraak, kunnen antwoorden, dat de samenwerking in de landbouw werkt, omdat er in die materie geen fransdolle Brusselaars en vlaamshatende FDF-ers mee gemoeid zijn. Vlamingen in Walen kunnen wel degelijk goed met elkaar omgaan. Dat de Belgische atmosfeer verpest wordt, ligt in de eerste plaats aan de francofonen uit Brussel en - erger nog - uit de Rand. Het wordt hoog tijd dat Peeters en zijn Vlaamse deelregering zich eens wat meer gaan bezig houden met het Belgische niveau. Ook over de nota Di Rupo wou hij zich recentelijk niet uitspreken en daarover een klaar standpunt innemen. Bekeken vanuit federaal standpunt lijkt dit normaal, maar dat federaal model is vandaag de dag niet meer aan de orde. Steeds meer Vlamingen kiezen voor minstens een confederalisme, waarin iedereen in dit land zijn eigen boontjes kan doppen. Dat betekent noch min noch meer, dat het de gewesten zullen zijn die het voor het zeggen zullen hebben en dat het federale niveau er alleen nog zal zijn voor de betrekkingen met het buitenland en/of om hier en daar de gaten te vullen. Dat vinden we niet terug in de nota Di Rupo en het zou geen kwaad kunnen, mocht Peeters vanuit zijn positie daar wat krachtdadiger tegen optreden. Al bij al is hij het enige CD&V-boegbeeld op dat niveau dat niet in het gareel van het ACV loopt.
En daarmee zijn we aanbeland in de komkommertijd. Het ziet er naar uit, dat die nog troostelozer zal zijn dan de vorige jaren, zeker nu gebleken is dat de politieke hoofdrolspelers - of althans zij die zich zo'n rol aanmeten - voor liefst drie weken met vakantie zijn. Het zal er allemaal niet eenvoudiger op worden, omdat op een gegeven ogenblik ook het regionaal niveau zal moeten meespelen (o.w.v. de centen). Daar zitten we nl met een andere bestuurssamenstelling dan op het federale niveau. In de aanloop naar een akkoord tussen PS en N-VA, scheen het lang dat laatstgenoemde partij de SP.a ook uit de Vlaamse regering wou hebben, dit o.m. als gevolg van de discussies over de Antwerpse Oosterweelverbinding en het gebrek aan steun vanwege de SP.a in de federale onderhandelingen. Nu de N-VA eraf gereden is - dé reden waarom de francofonen de zaken steeds maar lieten aanslepen - lijkt het er eerder op dat men dié partij nu kwijt wil in de Vlaamse regering. Opmerkelijk in deze zaak is, dat Open VLD nu plots ook al kazak keerde en in de Lange Wapperaffaire een bocht van 180 graden heeft gemaakt. Enfin, politiek blijft een beestenboel, die nog best omschreven werd door Toon Hermans in een gedichtje dat een lezer mij ooit zond en dat ik niemand wil onthouden:
Politiek is handjes drukken, dreigen, sjoemelen en bukken, katten uit de bomen kijken, overreden, over-lijken, schipperen of schaakmat zetten, lange speeches, korte metten, witte voetjes, pan uitvegen, passen, meten, wikken, wegen, lachjes, dansjes, Judas-kusjes, loeren draaien, dode musjes, veel beloven, vleien, paaien, de kunst om om iets heen te draaien, d'er is geen liefde, regelrecht en daarmee is alles gezegd.
* Voor wie het nog niet zou weten: kwamkwammersloeg is de verleden tijd van komkommersla!
Vorig jaar zorgde de 'semaine famiale' ervoor dat er van de aan de gang zijnde onderhandelingen niets meer in huis kwam. Dat zal dit jaar niet anders zijn, want stilaan komen er allerlei bedenkingen en beschouwingen boven water, die aantonen dat die nota helemaal niet zo koosjer is als ze eruit ziet, zelfs niet na de zgz toegevingen van Beke en zijn CD&V. Zeker nu men liefst drie weken de tijd zal hebben om erover na te denken, zal er nog e.e.a. boven water komen. Om te beginnen wordt de beslissing over B-H/V niet eerst alleen genomen, zoals Beke wenste, maar wordt ze gekoppeld aan de hervorming van de financieringswet, de fiscale autonomie en de staatshervorming. De zgn 'ballastpunten' verdwijnen ook niet definitief. Ze worden verwezen naar commissies, waar ze - als de Vlamingen het ooit eens worden - wel kunnen worden weggestemd, maar ook dat zal niet zonder de nodige heisa gebeuren en zal wegen op een ondertussen eventuele nieuwe federale regering. En er is meer. Als de belastingplannen, zoals voorgesteld in de nota Di Rupo (extra belastingen op spaargeld, vermogensbelasting en extreem hoge taksen op de meerwaarden bij verkoop van aandelen), ooit werkelijkheid worden, krijgen we gegarandeerd een kapitaalvlucht uit België. Het geld dat door de burgers wordt gespaard wordt nu nl geïnvesteerd in de economie en de bedrijven. Daarvan zal er niet veel meer in huis komen als Di Rupo zijn zin krijgt. Dan zal nl dat spaargeld moeten dienen als lening aan de overheid. Het gros van het geld dat men hoopt met de nieuwe maatregelen uit de nota, zal nooit geïnd kunnen worden. Kapitaal is nu eenmaal - en zeker in deze digitale tijden - iets vloeibaars dat bliksemsnel van plaats kan veranderen. Dat CD&V in de val is gelopen, is geen precedent. Dat gebeurde ook al in 2008, om maar te zwijgen over de CVP-voorgeschiedenis. Dat de liberalen de DDR-nota van Di Rupo gaan aanvaarden zou echter onbegrijpelijk zijn. Het lijkt er steeds meer op dat zowel voor de Vlaamsnationalisten als voor de MR, de zaak B-H/V een voorwendsel wordt om er stiekem een travaillistische remonte mee door te duwen. Hopelijk ontwaakt het gezond verstand. Het heeft er drie weken de tijd voor.
Juicht, Belgen, juicht. De zeven gaan ermee verder, samen met CD&V. We zullen nu eens gaan zien wat we gaan zien. Zou het? Het enige concrete wat er tot nu toe gebeurd is, is dat men er (eindelijk) de N-VA heeft kunnen afrijden, de natte droom van alle Franstalige partijen. Di Rupo had zijn nota zo opgesteld dat hij wist dat N-VA ze nooit zou aanvaarden. Daarna heeft hij Beke zijn eisen laten stellen (die hadden even goed van de N-VA kunnen komen) en heeft men daar meteen op toegegeven. B-H/V zou gesplitst worden volgens Beke's eigen vroegere voorstellen als onderhandelaar en de extra eisen omtrent Brussel en de Rand (de zgz 'ballast') verdwijnen naar commissies die op zijn vroegst pas na het reces kunnen aantreden. Het zou dus tijd moeten zijn om meteen aan de slag te gaan. Het ijzer smeden als het heet is, zoals het spreekwoord zegt. Maar dat gebeurt niet. De hele club gaat voor een dikke drie weken op vakantie! Vorig jaar rond deze tijd, toen men nog geloofde in een akkoord tussen Di Rupo en De Wever (eerstgenoemde was toen pre-formateur), heeft men er ook een 'semaine familiale' ingelast. Later is gebleken, dat dit voor de verdere onderhandelingen nefast was. Dat zal dit jaar niet anders zijn, zeker omdat er nu geen éne week vakantie , maar meer dan drie worden genomen. Wat er verder ook gebeuren zal, voor CD&V wordt het alles of niets. Zelfs als de partij in het zuiver communautaire zijn slag zou thuis halen, blijft er het socio-economische luik over dat de Vlamingen in verhouding weer eens veel geld zal kosten. Voor die besprekingen kan men trouwens niet rond de Vlaamse deelregering, waaraan N-VA ook zal deelnemen en waarin CD&V zichzelf zal tegenkomen in de persoon van Kris Peeters. En zelfs als het zou lukken, dan blijft het een feit, dat er een federale regering zal zijn met liefst acht partijen, een onwerkbaar iets, waarin alle Waalse partijen vertegenwoordigd zullen zijn (vergeten we die ene NF-er) en waarvoor er in Vlaanderen maar een nipte meerderheid is. Eén jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen riskeert CD&V, die op gemeentelijk vlak nog steeds de sterkste partij in Vlaanderen is, ook daar haar superioriteit kwijt te spelen, mocht het federaal fout lopen. --- Tenslotte nog dit: in De Standaard van gisteren stond er een column van de heren Kris Deschouwer en Philippe Van Parijs, politicologen, die daarin pleiten voor een nationale kieskring. Dat juist op een ogenblik waarbij dat item meer dan waarschijnlijk definitief werd afgevoerd van de federale hervormingsbesprekingen. Zijn die mensen van een andere planeet of heeft De Standaard nu al gebrek aan stof? Ik dacht, dat de komkommertijd nog moest beginnen...
In een van zijn interviews van de laatste dagen zei Wouter Beke, dat hij de zgn 'Brusselse ballast' naar de Griekse kalender verwees. Daarmee bedoelde hij zoveel als naar de prullenmand of naar Sint Juttemis. Jammer genoeg voor hem klopt Beke's benaming niet, want het juiste woord is 'Griekse kalendeN', dus met een 'n' aan het einde van het woord. Dit komt van het Latijnse calendae (meervoud zoals alle Latijnse namen voor feesten), de eerste dag van elke maan, die in het antieke Rome plechtig werd omgeroepen als eerste dag van de maand, toen maanden en manen nog met elkaar vereenzelvigd werden. Dat was in de periode vóór de Juliaanse kalender). De Grieken hadden ook wel iets in die aard - ze noemden het 'octaeteride' - maar dat was niet hetzelfde. Als de Romeinen iets wilden verwerpen als onmogelijk of onbestaande, dan verwezen ze die zaak naar de Griekse kalenden, die ook niet bestonden. De fout met de 'r' op het einde i.pl.v. de 'n' komt tegenwoordig veelvuldig voor, vooral in het politiek taalgebruik. Nog recentelijk dacht radioman Koen Fillet (de man die zijn baard laat groeien zolang er geen nieuwe federale regering is) Bart De Wever daarvoor te moeten corrigeren, maar het was Bart die gelijk had (met zijn kalendeN). Hij is niet voor niks historicus. En nu we het toch over Griekse toestanden hebben, zou het niet slecht zijn de hele Griekse schuldenaffaire ook naar hun kalenden te verwijzen. Er is gisteravond op de Eurotop weer wel eens een akkoord over bereikt, maar ook dat akkoord is weer maar tijdelijk. Het probleem met de huidige nieuwe financiële wereldcrisis is, dat zowat iedereen de andere schuldig is. Men heeft de laatste decennia elkaars schulden, al dat niet verknipt of anders verpakt, doorverkocht en geld verdiend met zeepbellen die sinds 2008 een voor een beginnen open te barsten. Mede als gevolg daarvan zijn hele economieën overdreven afhankelijk geworden van de financiële sector. In 2007 bleek de helft van de winst in de USA uit die financiële sector voort te komen. Het was het begin van de nu nog steeds aanslepende malaise. Zowel Amerikanen als Europeanen hebben boven hun stand geleefd met geld dat ze geleend hadden. De Eurotop van gisteren heeft feitelijk niets opgelost - alle blabla ten spijt - alleen maar het probleem voor zich uit geschoven.
