In het kader van de discussies binnen de regering Di Rupo i.v.m de benoemingen van een hele rits topjobs, is het opgevallen dat de francofonen absoluut een Franstalige aan het hoofd van de nieuwe staatsbank Belfius (ex-Dexia) willen hebben. Het financieel-economische dagblad De Tijd, waar ze er toch e.e.a. van kennen, heeft een deel van sluier gelicht. Volgens De Tijd zal het zestig (60!) jaar duren vóór die bank orde op zaken zal gesteld hebben. Hoeveel dat de Belgische staat cq de belastingbetaler zal kosten, is nog koffiedik kijken, maar de topjob bij die bank is er in elk geval een met een 'vaste' waarde. Volgens de weekeind editie van De Standaard werd het akkoord voor de overname van Dexia Bank (voor 4 miljard euro) beklonken tussen Leterme en de Frans premier Fillon tijdens een 'sanitaire stop'. Ik vraag me af, of ACV'er Leterme, daarin flink gesteund door Dehaene, eenzelfde bereidheid aan de dag zou gelegd hebben, mochten er geen belangen van Arco (zeg maar ACV) en Gemeentelijke Holding mee gemoeid geweest zijn. De Franstalige partijen hebben ondertussen een kandidaat gevonden die, volgens hen, de right man on the right place zou zijn. Niemand minder dan Philippe Maystadt, de vroegere minister van financiën in de laatste regering Martens. Maystadt zou de functie echter geweigerd hebben omdat hij ze, naar eigen zeggen, onverenigbaar vindt met de functie die hij ook bekleed heeft bij de Europese investeringsbank.Dat is echter maar een deel van het verhaal. Die mijnheer Maystadt is nl moeten opstappen als minister van financiën, nadat hij erin geslaagd was de staat 571 miljoen euro te doen verliezen door met geld van de Belgische staatskas te speculeren op sterke en zwakke munten. Als troostprijs kreeg hij toen, ja... de post van voorzitter van de Europese Investeringsbank! Net zoals zijn partijgenoot Melchior Wathelet Sr (CdH) een topjob bij de Europese justitie aangeboden kreeg, toen hij van het Belgische toneel moest verdwijnen, nadat hij als minister van justitie Dutroux vervroegd had vrijgelaten. Het principe van de Natte Dweil blijkt in Wallonië nog een stapje verder te gaan. Zelfs wie fouten maakt, wordt er bevorderd.
Dit weekeinde wordt de start gegeven van Turnhout 2012, waarbij de stad, voor de rest van het jaar, de tweede cultuurstad van Vlaanderen zal zijn*. En daarbij ook de laatste, want Schauwvliegje heeft al laten weten, dat de Vlaamse regering geen geld meer heeft om dit soort evenementen (ooit opgestart door Bertje Anciaux) te blijven bekostigen. Op gebied van cultuur kan Turnhout wel wat te bieden hebben, op algemeen en politiek vlak is het een puinhoop. Turnhout wordt sinds lang bestuurd door de christen-democraten. Eerst samen met de liberalen, die sinds 2006 vervangen zijn door de socialisten. Vorig jaar is deze coalitie gestruikeld over een nieuw mobiliteitsplan, doordat drie CD&V'ers het daarmee niet eens waren. Om er toch mee door te kunnen gaan, werden dan maar de groenen mee in de bestuursmeerderheid genomen, wat de zaken er zeker niet op verbeterd heeft. Momenteel loopt voormalig ACW-voorzitter Dré Wolput zelfs rond met de gedachte een nieuwe partij op te starten. Dat wil al wat zeggen. Verder is huidig burgemeester Francis Stijnen door zijn eigen partij nog steeds niet voorgedragen als lijsttrekker bij de komende gemeentelijke verkiezingen. Buiten de politiek is het al niet veel beter. De grote markt werd wel helemaal vernieuwd, maar veel extra animo zal dat niet teweegbrengen. Het stadhuis staat er nog, maar de meeste diensten zijn naar buiten het centrum verhuisd, zodat er dagelijks heel wat mensen, die er normaal zouden komen, dat centrum links laten liggen. Voor de plaatselijke neringdoeners is dat een slechte zaak en het is dan ook niet verwonderlijk dat er de laatste jaren heel wat zaken over de kop zijn gegaan. Ook het politiecommissariaat is uit het centrum verdwenen en bevindt zich nu op een uitvalsweg op de ring, helemaal buiten de stad. Snelle politie interventies zijn er dan ook niet meer bij, als er zich in dat centrum iets voordoet. Denk maar aan die jonge vrouw die recentelijk nog in volle centrum gekidnapt werd en ontvoerd naar Nederland. In veel gevallen, als het snel moet gaan, wordt de politie dan ook helemaal niet meer gebeld. De grootste winkelstraat, de Lange Gasthuisstraat, waar alleen nog zaken zijn en geen burgers meer wonen, is na sluitingstijd een te mijden buurt geworden. De handelaars van de aanpalende grote markt hebben al enkele keren gevraagd na sluitingsuren terug verkeer toe te laten in die straat, maar dat wordt door het gemeentebestuur hooghartig afgewezen. De enige cinema die de markt rijk was, is ook al verdwenen en hetzelfde geldt voor het zwembad dat - nota bene, in deze milieubewuste tijd - op een eigen warmwaterbron stond. Het nieuwe zwembad aan het stadspark, dat hopen geld heeft gekost, is sinds april 2011 gesloten en zal vóór 2014 niet opnieuw opengaan, als de herstellingswerken - die bijna 3 miljoen euro extra gaan kosten - het zullen toelaten. De juiste redenen van dit debacle werden nooit bekend gemaakt, maar het schijnt dat het nieuwe zwembad op een moeras werd gebouwd en dat het te vroeg werd in dienst genomen, zodat het beton niet de tijd kreeg fatsoenlijk te drogen, waarna allerlei kortsluitingen ontstonden die niet meer onder controle te krijgen zijn. Turnhout is per spoor bereikbaar, maar dat spoor loopt wel dood, met alle ongemakken vandien. Voeger, tot na de Eerste Wereldoorlog liep dat spoor door naar Nederland. Mocht men die oude verbinding nu herstellen, zou dat zelfs een alternatief kunnen worden voor de IJzeren Rijn, maar daarover durft men blijkbaar niet eens te praten. Wél over een nieuw spoorwegstation, dat het probleem van het dood spoor niet oplost, ook veel geld zal kosten en de stad niet uit zijn afzondering zal halen. Turnhout heeft geen enkel restaurant met een Michelin ster, geen enkel dat vermeld is in de top 50 van de Gault Millau, dit bv in tegenstelling met het 'boerendorp' Kasterlee, zes kilometer verderop, dat er respectievelijk 1 en 4 in die categorieën telt. Tijdens de feestelijkheden van 2012 zouden heel wat bekende Turnhoutenaars de revue moeten passeren. Werner Van Mechelen, momenteel zowat de beste basbariton van Europa, in Turnhout geboren en lange tijd de promotor van heel wat plaatselijke culturele manifestaties, is daar niet bij. Guido Belcanto, verwijfde charmezanger, wél... Kortom, er is nog veel werk aan de Turnhoutse winkel, maar niemand gelooft dat de huidige bewindsploeg er ooit in zal slagen er iets deftigs van te kunnen maken. En dat ook het etiket 'cultuurstad' veel zal helpen.
* Vlaanderen eerste cultuurstad was Oostende, twee jaar geleden.
Eigenlijk was ik niet zinnens iets te schrijven over dat vreselijke busongeluk met die schoolkinderen in Zwitserland. Wat kan ik nog toevoegen aan die stroom van berichtgeving, waaronder we bedolven worden? Alleen al in mijn dagelijkse krant stonden er gisteren 15 volle bladzijden over, op radio en Tv ging 95% van het nieuws over niets anders. Er waren zelfs journaals bij waarin het écht over niets anders ging. Wat zou ik daar nog aan toevoegen? Wel, ik kan daar tóch iets aan toevoegen. Ondergetekende heeft nl de laatste 22 jaar van zijn carrière doorgebracht in een internationale 24 uurservice voor vrachtwagens en autobussen, dag én nacht dus. Gelukkig heb ik geen ramp meegemaakt zoals deze in de buurt van Sierre. De weg daar ken ik wel. Bij problemen aan de Sankt Gotthard tunnel waren er wel eens zwaar beladen vrachtwagens die via Sierre en Sion naar Italië durfden rijden (via de vallei van Domodossola) en daar in de problemen kwamen, doordat de hellingen er steiler waren. Ik heb echter meermaals ook busstrandingen meegemaakt, ook met schoolkinderen, waarbij hun bus ergens midden in de nacht stil stond en we moesten trachten een monteur te vinden die er naartoe kon, in de hoop het probleem snel opgelost te krijgen. Dat laatste was niet altijd evident, want - althans in mijn tijd - waren er enkele verschillen tussen vrachtwagen- en autobusmotoren en van die laatsten hadden nogal wat werkplaatsen, die normaal alleen de service voor trucks deden, niet altijd de passende reserveonderdelen in voorraad. Waar ik mij vroeger wél over ergerde - en dat blijkt nog steeds niet veranderd te zijn - was het feit, dat men met die kinderen 's nachts reed. Draai en keer het zoals je wil, maar overdag rijden is nog altijd veiliger dan 's nachts en ook op gebied van service en hulpverlening is het logisch dat men overdag sneller op meer steun kan rekenen. De reden waarom men 's nachts blijft rijden is vrij eenvoudig: het is een centenkwestie om de vakanties betaalbaar te houden. Twee nachtreizen (heen en terug) betekent twee hotelovernachtingen minder en twee dagen meer vakantie. Ik kan er begrip voor opbrengen, het verandert echter niets aan de essentie van het probleem. Tenzij ik erover zou gezien hebben, heb ik nl in alle lectuur en commentaar die ik in deze ramp over mij heb gekregen, er nergens iets over gehoord noch gezien...
Er wordt wel eens gezegd, dat je met statistieken alles kunt bewijzen, ook het tegenovergestelde. Dat blijkt soms wel te kloppen, zeker als men moet geloven wat die lui van Eurostat zo allemaal uit hun duim zuigen. Volgens dat statistische bureau van de Europese Unie, zou Brussel het derde rijkste gewest van heel Europa zijn. En, als we dat niet geloven, zullen ze ons wel iets anders wijs maken zeker? In Brussel is één op vier jongeren werkloos. Zowat een kwart van de bevolking leeft onder de armoedegrens. In sommige gemeenten staan hele wijken te verpauperen. De Brussels beurs stelt niet veel meer voor. Van de 235 medewerkers, die er vijf jaar geleden nog werkten, blijven er 35 over. De financiële problemen stapelen zich op, zodat dat zgz 'rijke' gewest aanhoudend aan de klaagmuur staat en maar één ding wil: meer geld. De reden voor vele van die problemen is de chaotische toestand die er heerst: een gerechtelijk apparaat dat jaren achterloopt, een politiefusie die er maar niet komt, hetzelfde verhaal voor de 19 gemeenten met evenveel burgemeesters, schepenen, gemeenteraadsleden en OCMW's, bedrijven die er weg trekken o.w.v. de onveiligheid en de te hoge taksen en ga zo maar door. Het is dan ook een raadsel, hoe Eurostat erbij komt dit een rijke regio te noemen. Waarschijnlijk wordt het hele beeld vertekend door het feit dat een stuk van de bestaande, officiële welvaart er verzorgd wordt door de duizenden pendelaars uit Vlaanderen en Waals Brabant, die wel drie keer zullen nadenken om in dat rijke gewest te komen wonen. Verder is Brussel natuurlijk een begrip in Europa (en zelfs de hele wereld) en willen grote bedrijven er graag een hoofdzetel hebben, o.w.v. de aanwezigheid van de Europese Unie en de NAVO. Maar de derde rijkste regio? Laat ons niet lachen, hé.
De stellingname van Bart De Wever dat men vanaf nu, ook al in de aanloop naar de gemeenteverkiezingen, alles in het werk moet stellen om de druk op de politieke ketel te houden tot de verkiezingen van 2014, zorgt voor enkele doordenkertjes. In De Standaard van gisteren stond daarover nog eens een interessant artikel van die andere Bart (Maddens), politicoloog aan de KU Leuven en iemand die zijn Vlaamsgezindheid nooit onder stoelen of banken heeft gestoken. Maddens waarschuwt de Vlamingen ervoor vooral niet te optimistisch te zijn. Zoals ik zelf ook al heb gesteld, zegt ook hij dat een meerderheid van V-partijen nog geen garantie is dat die straks gaan samenwerken. Dat zal nog moeten blijken; En er is meer. Het zal voor de Vlaamse kiezer zo goed als onmogelijk worden een tweede regering Di Rupo weg te stemmen, zolang de drie traditionele Vlaamse partijen die de huidige regering steunen, dat zouden blijven doen. Samen met de drie francofone partijen heeft de regering Di Rupo nl een overschot van 17 zetels. Als de aanhang van CD&V, Open VLD en SP.a met niet meer dan 17 zetels zakt en de francofonen hun aantal zouden behouden, dan blijft deze regering haar meerderheid houden, ook in 2014, mét een Vlaamse meerderheid die ertegen is. In de eerste plaats danken we dat aan CD&V, die reeds onder Leterme opteerde voor een regeringsvorm die vroeger niet denkbaar was en die door dezelfde Leterme eerst werd afgewezen. Hij zou zo'n regering bestrijden van De Panne tot in Opgrimbie, weet je nog? Als CD&V, Open VLD en SP.a de Vlaamse kiezer blijven belazeren, dan blijft er voor de V-partijen niets anders over dan te trachten de volstrekte meerderheid te halen in het Vlaamse parlement. Volgens de laatste peilingen is dan niet alleen doenbaar, het wordt zelfs waarschijnlijk. In dat geval moet het Vlaamse parlement Vlaanderen uitroepen tot een onafhankelijke deelstaat van het federale België, met als grenzen de huidige grenzen van het Nederlandse taalgebied, zoals duidelijk wordt vermeld door grondwetspecialist Robert Senelle in het boek van Annemans en Utsi, 'de Ordelijke Splitsing van België' (blz 165). Dat boek vormt momenteel de basis voor het enige plan B dat Vlaanderen rijk is. Het staat, naar verluidt, ook in de bibliotheek van de N-VA en kan meteen een reden zijn tot samenwerking van de twee Vlaamsnationalistische partijen. Eens de onafhankelijkheid van Vlaanderen in een confederaal België is vastgesteld, staan francofonen en belgicisten voor een voldongen feit en kunnen ze niet anders dan onderhandelen over een nieuw België. Dat niét doen, zet de deur open naar een volledig onafhankelijk Vlaanderen, het uiteindelijke einddoel. We moeten echter ook niet te snel gaan dromen. 2014 is, politiek gesproken, nog een eeuwigheid verwijderd. De kans bestaat immers nog altijd, dat de regering van de schande die datum niet haalt en dan is nog alles mogelijk.
En ze blijven maar nieuwe 'Wetstraatese' termen uitvinden. Na de 'usurperende- en de fantoombevoegdheden' is er nu de 'negatieve groei'. Dat moet zoiets zijn als de verdeling van de winst in geval van faillissement. Als uw wasgoed korter blijkt geworden te zijn na een verkeerde wasbeurt, zeg je toch ook niet dat ze 'negatief gegroeid' is, maar wel 'gekrompen'. Met onze economie gebeurt nu hetzelfde: ze krimpt. Het gaat dus om een krimp en niet om een negatieve groei, want die bestaat niet. Als die economie straks weer optrekt, zal men ook niet spreken over een positieve krimp. Maar negatieve groei klinkt wel beter, zeker voor een minister 'zonder' financiën, zoals Vanackere. Bij De Lijn kunnen ze er over mee praten. Nadat vorig jaar, bij de opmaak van het nieuwe regeerakkoord, al was vastgesteld dat onze regionale vervoersmaatschappij het niet meer kon rooien ondanks de massale financiële steun vanuit het Vlaams gewest, blijkt nu dat er nog een bijkomend tekort is van liefst 24 miljoen. Dit tekort, een gevolg van slordige afrekening met onderaannemers, werd wel gemeld door de bedrijfsrevisoren, maar niemand deed er iets mee. De reden daarvan is dat ook De Lijn, zoals bv ook het geval was bij het Gemeentelijk Fonds, een raad van bestuur heeft die vergeven is van (meestal) onbekwame politiekers, met daar bovenop nog twee regeringscommissarissen én twee vakbondswaarnemers. Dat alles mede in gang gezet door huidig Vlaams minister Lieten (SP.a, of wat dacht je?), nu promotor van een derde Tv-net dat waarschijnlijk dezelfde richting uit gaat. Volgens huidige algemeen directeur Roger Kesteloot van De Lijn, zou het probleem ondertussen zijn opgelost door de kosten exact in te schatten via een 'simulatie'. We zullen het maar geloven zeker? De vraag blijft dan wel, waarom huidig Vlaams minister voor Verkeer, Hilde Crevits, dan nog een nieuwe audit heeft aangevraagd. Kortom, niets nieuws onder de zon. Les affairs, c'est l'argents des autres. En als men dat niet gelooft, is er nog altijd die negatieve groei.
Hoera, hoera! De regering Di Rupo heeft tenslotte toch het geld gevonden om ervoor te zorgen dat het tekort voor 2012 onder de 3% zal blijven, voorlopig toch. Zeker is dat nl helemaal niet. Het wordt bang afwachten of er nog lijken uit de Dexia kast gaan vallen, waarvoor België zich garant heeft gesteld. Anderzijds werd ook vorig jaar het beoogde doel niet bereikt. Het werd toen 4% terwijl 3,6% was vooropgesteld. Maar zelfs als het allemaal zou lukken, zijn er bij deze begrotingscontrole nogal wat vragen te stellen; Een controle die, nota bene, liefst zeven dagen heeft geduurd, een record zelfs voor deze regering der traagheid. Volgens eerste Pief Di Rupo zijn we in Europa nu bij de besten van de klas, wat zeg ik: dé beste van de klas. En niemand zal er iets van voelen, behalve de rokers en de beursspeculanten. Dat pensioensparen, levensverzekeringen en aandelen kopen daarbij horen, moeten we er maar bij nemen. Voor Di Rupo en tante Laurette zijn dat geen prioriteiten because overwegend Vlaamse activiteiten. Volgens professor Vande Lanotte is de hele zaak een haast pijnloze bevalling, maar dan wel een met meer dan honderd (100!) nieuwe maatregelen in de bekende stijl van 'If you can't convince them, confuse them'. De enige die, volgens mij, enig krediet verdient is Van Quickenborne, die op tijd en stond zijn been stijf hield. Maar ook hij kon niet beletten dat de beurstaks toch van 21 naar 25% werd opgetrokken, zij het dat het nu via de banken zou geregeld worden (hoé, is nog de vraag) en niet meer dat jan en alleman de staat een renteloze lening moest toestaan die ze 'misschien' zouden terugkrijgen via de belastingen. Zo'n renteloze lening, zeg maar: een verdoken belasting aan de staat, bestaat er in dit land trouwens al negen jaar sinds het invoeren van het voorschot op de bedrijfsvoorheffing, die een gemiddeld gezin nu reeds meer dan 1.000 euro per jaar kost. De essentie van het zevendaags gepalaver is dat het weer eens grotendeels bestaat uit knip- en vliegwerk, zoals trouwens het hele Di Rupo akkoord. Een voodoo begroting. Verder bestaat de bulk van de veranderingen uit eenmalige ingrepen, die dus bij een eventuele volgende controle niet meer kunnen herhaald worden. Alles hangt nu af van een mogelijke economische groei en het uitblijven van enig Dexia rampscenario. Tenslotte nog dit. Op CD&V en SP.a moest Vlaanderen ook deze keer niet rekenen. Zonder het tegenspartelen van Quicky hadden socialisten en tsjeven waarschijnlijk alles geslikt wat de francofonen voorstelden. Het is dan ook helemaal geen verrassing dat uit een kersverse peiling van De Morgen/Le Soir/VTM en RTL blijkt dat N-VA naar de 40% groeit in Vlaanderen en in dat geval evenveel stemmen zal krijgen als SP.a, CD&V en Open VLD samen. De Vlaamse goedzak schijnt eindelijk wakker te worden.
Uit de laatste officiële cijfers van de regering, blijkt dat er in dit land zo'n kleine 150.000 mensen van een 'leefloon' genieten. Die dus, zoals men dat vroeger zegde 'van de openbare onderstand leven'. Dat zijn mensen die, officieel althans, geen inkomen hebben uit arbeid of sociale voorzieningen. Normaal gesproken is daar niets mis mee, een samenleving moet de zwaksten helpen. Probleem is, dat er in dit land nu eens nooit iets te lijkt te zijn dat normaal werkt. Het blijkt nu nl dat een kwart van de steuntrekkers - meer dan 48.000 - niet eens Belgen zijn, terwijl er bij de officieel als Belgen erkende personen ook nog eens een flinke klad van vreemde origine zal zijn (dat verhaal geldt ook voor de 'Belgische' gevangenisbevolking) en die - bij manier van spreken, even tussen soep en patatten snel-Belg is geworden, met dank aan de regeringen Verhofstadt. Het is wel ver gekomen dat vreemdelingen hier zomaar geld krijgen, zonder daarbij ook maar iets te hebben moeten bijdragen noch enige tegenprestatie daarvoor te moeten leveren. Op die manier wordt er zo'n 114 miljoen euro weggegeven aan mensen die van buiten de E.U. komen en hier in feite niet eens thuis horen. Mensen die hier alleen maar rechten schijnen te hebben, de plichten zijn voor de inboorlingen. Zelfs zonder crisis is dit een onrechtvaardigheid tegenover de eigen bevolking, met de huidige crisis erbij is dit een regelrechte schande, zeker als men ziet wat voor bokkensprongen de regering Di Rupo moet uithalen om het gat in de begroting dicht te rijden. En dat is nog niet alles. Brussel, met zijn zo multiculturele bevolking, blijkt vijfmaal meer leefloners te hebben dan Vlaanderen, waarvan 40% niet-Belgen. In Wallonië zijn het er driemaal zoveel en ook daar zijn 20% ervan geen Belgen. In percentages gesproken telt Wallonië trouwens evenveel leefloners als Vlaanderen en Brussel samen. Enfin, het gekende, afgezaagde Belgische liedje dat er steeds op terugkomt dat Vlaanderen, dat 60% van de bevolking heeft, slechts 30% leefloners telt, Wallonië met 30% haalt 45% leefloners en Brussel met slechts één tiende van de totale Belgische bevolking er nog 25% leefloners bij heeft. Als het om krijgen gaat, staan Brussel en Wallonië steeds op de eerste rij, als er betaald moet worden is het steeds de beurt aan Vlaanderen. Solidariteit noemt men dat. 'Solidarité' was ook het eerste woord dat Di Rupo uitsprak op zijn allereerste Europese top. En zo verhaalt hij de kosten van de crisis op de werkenden, want dat zijn toch niet de kiezers van 'zijn' PS.
'De bevolking groeit en het aantal armen groeit mee. De stad heeft alle handicaps van een grote stad, maar geen enkele van de troeven. Er is geen evenwicht tussen middenklasse en volksklasse. In de plaatselijke politiek heerst een enorme vijandigheid, een onophoudelijk geruzie binnen de PS, sabotage in het gemeentebestuur, de bescherming van mensen die van de armen hebben geprofiteerd, ondermijning van het gemeentelijk secretariaat bij de organisatie van openbare aanbestedingen of van regelmatige benoemingen. De stad heeft geen universiteit, geen beroepshof, geen koninklijke schouwburg, geen opera. Alleen fabrieken en kleine werkmanswoningen, bevolkt door mensen die van elders komen (en blijven komen).' Bovenstaande is een bloemlezing over de stad Charleroi, uitgesproken door burgemeester Jean-Jacques Viseur (CdH), die zopas ontslag heeft genomen om gezondheidsredenen. De man was burgemeester geworden na de reeks PS-schandalen die de stad de vorige jaren gekend heeft. Hij is ondertussen tijdelijk opgevolgd door een zekere Eric Massin (PS) in afwachting dat, na de komende gemeentelijke verkiezingen, niemand minder dan huidig federaal minister Paul Magnette de fakkel zou overnemen. Over die Magnette vertelt Viseur nog het volgende: 'Hij heeft geen gevoel voor de stad en verwaarloost zijn rol als baas van de plaatselijke PS. Charleroi interesseert hem wel, maar ze besturen is geen intellectuele oefening.' Daar houdt het trouwens niet mee op. Charleroi kampt ook met een torenhoog absenteïsme in de stedelijke administratie. Bij liefst 550 ambtenaren is de situatie nu al zodanig verziekt, dat ze - volgens een nieuw controlesysteem - eigenlijk meteen hun ontslag zouden moeten krijgen. Om de begroting tegen 2015 in evenwicht te krijgen, overweegt de stad nu zo'n vijfhonderd (500!) gebouwen van de hand te doen. Vraag is maar wie ze gaat kopen en wat men er nog voor zal krijgen. Als men dit allemaal leest, kan men toch maar beter in Antwerpen wonen, ondanks zijn verkeersinfarct, zijn gemiste Oosterweelverbinding en dito stedelijk voetbalstadion. Als Magnette straks in Charleroi burgemeester zou worden én federaal minister wil blijven, zal de stad, of wat daarvoor wil doorgaan, nog maar eens bestuurd worden door een plaatsvervangende PS'er. Succes verzekerd.
* Vrij naar de gelijknamige opera van Erich Wolfgang Korngold, gebaseerd op de in 't Frans geschreven roman ' Bruges-la-Morte' van Georges Rodenbach.
We kennen in dit landje al hamburgers en Coburgers, nu blijken er ook spookburgers te zijn. Die laatsten zijn mensen - meestal vreemdelingen - die steunuitkeringen krijgen van de staat, maar hier geen officieel adres hebben of niet op het opgegeven adres blijken te wonen. Met dat fictieve adres geraken ze bij ziekenfondsen, OCMW's en andere sociale instanties aan geld waarop ze geen recht hebben. Bij heel wat van die spookburgers gaat het om mensen die te maken zouden hebben met justitie, fiscus of vreemdelingenzaken. De benaming 'spookburgers' - een kanshebber op het woord van het jaar bij de 'Dikke Van Dale' 2012 - komt uit Nederland waar men bij een grondige controle het bestaan van liefst 400.000 van die spookburgers heeft ontdekt. Hoeveel het er in dit land zouden zijn, is nog steeds nattevingerwerk. Hier werkt men nog met achterhaalde methodes uit de vorige eeuw en blijkt er, weer eens, geen echte controle te bestaan. Nog in Nederland weten al dan niet echte asielzoekers binnen de twee weken of ze mogen blijven of niet. In België duurt dat 13 tot 16 maanden... Zopas is er in Gent nog een zgz 'megaproces' gestart tegen liefst meer dan 150 personen uit het Turks-Bulgaars milieu, die een zwendel hadden opgezet met vervalste C4 formulieren, arbeidsovereenkomsten en loonbriefjes, waarmee men naar de ziekenfondsen kon gaan om uitkeringen en naar banken en verzekeringsinstellingen om leningen te krijgen. De geïnteresseerden betaalden aan een vijftal Turkse koppelbazen tot 2.000 euro voor zo'n vervalsing. En dat is nog niet alles. De zaak in Gent blijkt nl maar peanuts te zijn t.o.v. wat in Brussel gebeurt. Daar spreekt men van zo'n 6.000 (!) frauduleuze bedrijfjes die in totaal 'vele duizenden' vervalste documenten bezorg(d)en: van C4-formulieren tot documenten voor kinderbijslag en ziekteverzekering. Daar waar men in Gent alle beschuldigden in één dossier heeft aangeklaagd, wil men dat in Brussel één na één doen. Met de gekende 'snelheid' van de Brusselse justitie in het achterhoofd, zou dit wel eens een werk voor de rest van deze eeuw kunnen betekenen. Een zaak waarbij de verjaring van de Bende van Nijvel in het niet verzinkt. En ondertussen zoekt de regering Di Rupo krampachtig naar honderden miljoenen extra besparingen die tenslotte zullen moeten komen van de burgers die wél de wet naleven. Dat terwijl diezelfde regering ondertussen al weer 30 miljoen euro extra heeft opzij gezet voor die 'asielzoekers'...
Ik wil nog even terugkomen op mijn blog van eergisteren, over N-VA en Vlaams Belang en op de reactie daarop dat ik een N-VA adept zou zijn. Dat klopt niet. Mijn familie werd een van de vele slachtoffers van de naoorlogse repressie. Nadat we ons ouderlijk huis tijdelijk moesten verlaten wegens militaire confrontaties in onze wijk, vonden we het - bij de terugkomst - volledig leeggeroofd. Alles was weg, zelfs de hele schoenmakerij van mijn vader, het laatste stukje leder inbegrepen. Om toch maar een excuus te hebben, hadden de 'helden' van het verzet er niets beter op gevonden dan wat hakenkruisen op de buitenkant van de woning te schilderen. We zijn er zonder verdere miserie vanaf gekomen, omdat later bleek dat er van collaboratie helemaal geen sprake was, maar hebben nooit iets weergezien van wat er was gestolen. Toen, eind jaren veertig, Herman Wagemans de toen erg moedige beslissing nam aan de verkiezingen deel te nemen met als enig programmapunt de amnestie, heeft mijn familie voor hem gestemd. En daarna voor de Volksunie en dan voor het Vlaams Blok en het Vlaams Belang. Ik heb het hier al eens geschreven en ik doe het nog maar eens: ik blijf voor het Vlaams Belang stemmen, al was het maar omdat ik niet aanvaard dat een partij, die mag meedoen aan democratische verkiezingen, in de media zo goed als doodgezwegen wordt en geen kans krijgt fair mee te spelen in de politiek. Zolang die situatie blijft bestaan zal ik (en het grootste deel van mijn familie) VB blijven stemmen. Ik ben geen lid van de partij. In heel mijn leven ben ik nooit lid geweest van een politieke partij noch van een vakbond en dat wil ik zo houden. Dat ik voor het VB blijf stemmen, wil echter niet zeggen, dat ik niet kritisch mag zijn en dat ik het altijd met die partij eens zou moeten zijn. Dat was ik al niet in de zaak van de Lange Wapper en ook nu niet, nu de partij plots een linksere koers wil gaan varen. Van wat ik op de Tv gezien heb van het laatste partijcongres, leek de reactie van de militanten in de zaal ook alles behalve enthousiast. Ze zaten er eerder gelaten bij en dat kan ik best begrijpen. Met pragmatisme bedoel ik in de eerste plaats, dat elke gelegenheid om de Vlaamse zaak vooruit te helpen, moet gegrepen worden. Daarom ben ik voor de zgz 'Baert' doctrine, die ook het N-VA belijdt: 'Elke stap naar een Vlaamse ontvoogding, die geen enorme kost met zich meebrengt en het hele proces niet in gevaar brengt, moet genomen worden'. Dat is iets anders dan telkens dwars te gaan liggen als men het eigen programma niet voor 100% terugvindt. Het kan immers ook anders. Bij de stemming over de verstrenging van de gezinshereniging voor inwijkelingen bv, heeft de partij dat niet gedaan en toen mede gezorgd voor een alternatieve meerderheid. Dat noem ik pragmatisme. Ik denk ook niet dat de N-VA in 2014 over een volstrekte meerderheid in Vlaanderen zal beschikken. Misschien wél N-VA en VB samen. Pas dan krijgen we de lakmoestest over de Vlaamsgezindheid. Tenslotte nog dit: het valt op dat het VB de laatste tijd weer meer aan bod komt op de VRT. Denk nu niet dat ze daar Vlaamsgezinder zijn geworden. De reden is, dat de N-VA daar nu vijand nummer één is geworden en dat, bij gebrek aan een tweede cordon, alle middelen goed zijn om haar te bestrijden. Ook het VB als het zich tegen de N-VA afzet, wat haar goed recht is. Dan moeten er echter wel andere argumenten gebruikt worden dan het opzetten van de Vlamingen tegen hun eigen middenstand. Voor de rest zal ik bij de komende gemeenteverkiezingen weer VB stemmen. Als de partij tenminste in Kasterlee blijft opkomen. De man, aan wie ik vorige keer mijn stem heb gegeven (Jeroen Van de Water) blijkt nl ondertussen ook al te zijn overgestapt naar de N-VA...
In 2003 nam Telenet in mijn regio de kabel over van Electrabel. Dat was in de roemruchte periode toen Steve 'Stunt' Stevaert de radio- en Tv-taksen afschafte in Vlaanderen. Lang heeft de euforie daarover niet geduurd, want Telenet verhoogde al het jaar daarop de abonnementsprijs voor kabel-Tv met liefst 25%, waardoor Jan-met-de-pet en zijn Lieza het voordeel van de afschaffing van radio- en Tv-taks alweer kwijt waren. Het zou nog erger worden: in 2005 haalde Telenet acht van de veertig zenders uit de ether, terwijl de abonnementsprijs dezelfde bleef. In werkelijkheid was dit ook een prijsverhoging met 20%, allemaal na beslissingen die het bedrijf helemaal op zijn eentje nam, zonder enige inspraak van wie ook. Bij de afgeschafte zenders waren o.m. Arte, BBC-World, Geographic en Tv España, niet van de minsten. Wie die zenders toch wou blijven zien, kon bij Telenet een soort modem leasen voor 49 euro, geld dat men bij inlevering kon terugkrijgen. Wie echter thuis ook al een video en DVD-speler had, moest daarvoor nog eens een extra aansluiting laten plaatsen, die meer kostte en niét terugbetaald werd. Het is daarna enkele jaren rustig geweest op de kabel, maar nu is het weer van 'dattem'. Hetzelfde Telenet gaat, tegen het einde van volgende maand, immers weer een aantal zenders van de analoge kabel halen. Vier tot elf al naargelang de regio, ook deze keer zonder dat er enige inspraak is en zonder dat er iets verandert aan de abonnementsprijs. Voor wie analoog blijft kijken - en dat zijn nog steeds 800.000 gezinnen in Vlaanderen - worden de abonnementen opnieuw tussen de 10 en de 40% duurder. Wil men de afgeschafte zenders nog zien, dan helpt zelfs een nieuw modem niet meer. Het enige alternatief is nu overschakelen op digitale Tv, wat ook duurder uitvalt. Daar draait trouwens het hele initiatief om: die digitale Tv brengt Telenet meer op. Voor wie het nog niet zou weten, Telenet werd ooit opgericht door de Vlaamse deelregering, maar is tegenwoordig helemaal niet meer Vlaams. De firma is voor meer dan de helft in Amerikaanse handen. De big boss heet Duco Sikinghe, is een Fries en heeft persoonlijk al miljoenen verdiend aan Telenet aandelen. Hij kreeg recentelijk nog e.o.a. staatsprijs (voor 'manager van het jaar', denk ik). Ze zouden hem beter 'stroper van het jaar noemen'.
De N-VA heeft een serieuze steen in de Belgische politieke kikkerpoel gesmeten, door zijn campagne voor de gemeenteverkiezingen van dit jaar ondergeschikt te maken aan haar uiteindelijke doel: in 2014 een einde maken aan de regering Di Rupo en alle soortgelijke regeringspogingen (die van Leterme in begrepen), waarbij de meerderheid in Vlaanderen niet ernstig wordt genomen. Zoals dat nu gaat worden wij Vlamingen zo stilaan aan curiosum dat in geen enkele andere soort democratie terug te vinden is: een niet beschermde meerderheid. Door nu al te stellen dat de gemeenteverkiezingen van dit jaar geen einddoel zijn, heeft de partij van De Wever een slimme zet gedaan. Om te beginnen wordt de druk op de politieke ketel gehouden om de huidige wanverhouding in de Belgische politiek aan te klagen. Verder zou zelfs een minder goed resultaat in die gemeenteverkiezingen de partij niet echt schaden. Het is al een hele prestatie om voor de eerste keer apart op te komen en in meer dan 90% van de Vlaamse gemeenten een eigen kader te hebben. Ongeacht de verkiezingsuitslag, kan men met dezelfde slogan verder gaan en geeft men de traditionele partijen niet de adempauze tot 2014, waarop ze gerekend hadden. De partij blijft ook geloven in het systeem Baert: de stapsgewijze ontvoogding van Vlaanderen via een confederatie, dit in tegenstelling tot het Vlaams Belang, dat blijft zweren met de Vlaamse onafhankelijkheid en niets anders. Hoe leuk dit laatste ook zou zijn, ook voor mij, het getuigt van weinig pragmatisme. Wij gaan, buiten onze eigen grenzen, geen medestanders vinden om dit land meteen te splitsen. Mocht België straks een confederatie zijn, wordt die kans veel groter. Ondertussen kunnen we dan wel zelf bepalen, samen met onze francofone tegenpartijen, wat we voortaan nog samen gaan doen en wat niet. Vergeten we niet dat de francofonen al een tijdje bezig zijn met een plan B, iets waar Vlaanderen nog steeds niet van wakker ligt. Dat het Vlaams Belang nu plots een meer linkse koers gaat volgen, is voor mij een raadsel. De partij wil opnieuw kiezers aantrekken langs links, iets waaraan de Volksunie indertijd kapot is gegaan. De meerderheid van de huidige VB-kiezers zijn op dit ogenblik trouwens gewone, werkende mensen waarvan er heel wat vroeger links stemden. Ik zie dan ook niet in wat de partij bezielt om op economisch vlak nu plots op één lijn te zitten met de vakbonden en de linkse partijen, die ze tot gisteren steeds bestreden hebben. Krijgen we een tweede Lange Wapperstrategie? M.i. moet het Vlaams Belang trachten in die voor haar toch zware tijden de zweeppartij te blijven die ze vroeger altijd was, maar die nu in de eerste plaats achter de N-VA moet gaan om ervoor te zorgen dat die partij voelt dat er nog altijd een Vlaams alternatief is. En dat men in Gods naam ophoudt met dat VOKA verhaaltje. VOKA staat inderdaad voor 'Verbond van Vlaamse Ondernemers (én Kamers van Koophandel)', maar dat zijn voor het overgrote deel kleine en middelgrote ondernemingen die de ruggengraat vormen van onze Vlaamse welvaart. De échte kapitalisten zitten bij het VBO, de 'Vereniging van Belgische Ondernemers.
Op de begrotingsbesprekingen die gisteravond van start zijn gegaan, zitten de Vlamingen en de centrumpartijen nog maar eens in een slecht parket. Officieel gaan die gesprekken tussen de zes partijen van de huidige meerderheid. Dat zou drie tegen drie moeten zijn. Omdat ook Di Rupo zelf en Olivier Chastel (minister van Begroting) erbij zitten, gaat het in werkelijkheid echter tussen vijf Franstaligen tegen drie Nederlandstaligen en in de links-rechts verhouding van zes linksen tegen twee centrum-rechtsen. De Vlamingen zullen het dan ook weer geweten hebben*. Daar houdt het trouwens niet bij op, want al deze 'excellenties' worden bijgestaan en gegangmaakt door evenveel kabinetschefs en/of specialisten in materie, die met uitzondering van de liberalen, allemaal van linkse tot uiterst linkse strekking zijn. Van regelrechte vakbondsmensen tot PS apparatsjiks met jarenlange ervaring ter zake. Dat laatste geldt ook voor CD&V, waar minister Vanackere, zelf van ACV signatuur, bijgestaan wordt door een zekere Peter Vansintjan, die er - ondanks zijn devoot klinkende naam - zowat op alle thema's radicaal syndicalistische standpunten op na houdt. In het licht van bovenstaande, is het wel opmerkelijk dat deze club er het regeringsakkoord van eind vorig jaar doorgeduwd kreeg, terwijl dit door de eigen vakbonden werd afgemaakt. Ofwel hebben we hier te maken met een grandioze komedie (denk maar aan het privé bedrijfje van Rudy De Leeuw), ofwel is de invloed van die zgz sherpa's toch niet doorslaggevend geweest. Ofwel beide. Het wordt nu uitkijken geblazen of het meer besparingen worden, zoals door Europa gevraagd of meer belastingen, zoals de PS het zou willen. Het is echter ver gekomen, dat Vlaanderen op federaal gebied al zijn hoop moet stellen op de neo-liberalen van De Croo en Co, bij gebrek aan beter. De Vlamingen zijn in dit land een onbeschermde meerderheid geworden...
* Het kan trouwens nog erger. Als de vijf 'premiers' van dit land samenkomen, dan zit Kris Peeters daar als enige christendemocraat tegenover vier socialisten, en als Vlaming tegenover drie francofonen en één Duitstalige. Die laatste vertegenwoordigt amper 50.000 Duitstaligen, Peeters meer dan 6.000.000 Vlamingen. Wie wordt hier gediscrimineerd?
Ja, ja, die titel klopt niet. Dat heb ik ook met opzet zo gedaan, als 'eyecatcher', zeg maar. Het gaat natuurlijk om de notionele intrestaftrek én de index, de twee Lange Wappers van de federale regering, waarover dit jaar nog veel inkt zal vloeien. Te beginnen vanaf vanmiddag, wanneer het kabinet zou moeten beginnen aan de begrotingscontrole voor dit jaar. Die notionele intrestaftrek was geen slecht idee, maar - zoals de meeste wetten uit het Verhofstadt tijdperk - is ze haar doel voorbijgestoken, ver voorbijgestoken zelfs. De bedoeling was dat bedrijven, die in België wilden investeren en dit met eigen kapitaal deden - dus zonder te gaan lenen - het bedrag dat men zou betaald hebben mocht men geleend hebben, konden aftrekken van hun belasting. Op die manier hoopte men heel wat buitenlandse bedrijven naar hier te lokken, wat meer handel en hopelijk ook meer werkgelegenheid zou betekenen. Het was een succes, zo groot dat er ondertussen niemand meer in staat is met zekerheid te zeggen wat het de Belgische staat heeft opgebracht. Wél weet men wat het de Belgische staat gekost heeft. Het geschatte half miljard euro is nl momenteel al zo'n 5 miljard geworden. Voor een regering die wanhopig op zoek is naar miljarden om de put in zijn begroting dicht te kunnen rijden, wordt de verleiding dan ook groot om aan die notionele intrestaftrek te gaan knabbelen. Of dat verstandig is, laat ik over aan de specialisten. Feit is wel, dat elke verandering ter zake aan het buitenland zal moeten worden uitgelegd, in de hoop dat men het daar zal slikken, wat helemaal niet zeker is. In de volatiele situatie, waarin de dag van vandaag de geldstromen gedevieerd kunnen worden, is niets nog zeker. En dan is er de index, die voor vakbonden, linkse partijen en nu ook het Vlaams Belang (mooie combinatie!) niet bespreekbaar blijft. Hij zou, volgens hen, de koopkracht van de burger beschermen, alhoewel de praktijk geleerd heeft, dat we het enige land in Europa zijn waar nog een index bestaat én dat in alle landen, waar men hem heeft afgeschaft, de koopkracht meer is gestegen dan bij ons. Reden daarvoor is het zgz 'tweede ronde effect': de spilindex wordt overschreden, de lonen stijgen, de producten worden duurder, waardoor de index weer kan overschreden worden en het hele circus zich blijft herhalen. Men kan die indexbespreking vóór zich uit blijven schuiven, maar vroeg of laat zal men er toch iets aan moeten doen. Als wij het zelf niet doen, zal Europa het in onze plaats doen. Zeker als blijkt, dat de staatsschuld van dit land maar niet wil zakken, terwijl aan Europa nog zopas beloofd is daar werk van te maken.
De herbenoeming van grijze muis Van Rompuy tot voorzitter van de Europese Raad, wordt in onze media ten onrechte als een grote gebeurtenis afgeschilderd. Als de man ergens kwaliteiten voor heeft, dan is het misschien zijn werk achter de schermen. Als puntje bij paaltje komt, heeft hij niets te vertellen en wordt hij herleid (ook door de pers) tot een 'glijmiddel' tussen de tandem Merkozy en de rest. De officieuze titel van 'President', die hij in onze media krijgt, is er dan ook ver over. De man heeft helemaal geen authoriteit en wil die ook niet hebben. Hij blijft de incarnatie van het motto: 'Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd'. Tijdens dezelfde besprekingen waarbij Van Rompuy herbenoemd werd, was er trouwens voor België weinig anders om fier over te zijn. We blijken in de hele Europese Unie nl de hoogste lasten op arbeid te hebben (50%), de laagste gemiddelde arbeidsgraad (59 jaar) en de hoogste loonstijging tijdens de laatste vijf jaar (10%). Zowel de sociale als de fiscale lasten zijn het laatste jaar in dit land 7% meer gestegen dan die in onze buurlanden. Ook onze energieprijzen liggen een stuk hoger dan in de landen waarmee we op de wereldmarkt moeten concurreren. Datzelfde geldt trouwens eveneens voor het gemiddelde van de prijzen in onze supermarkten en dat hebben we mede te danken aan onze index, die we mordicus willen behouden als laatste land in Europa. Sinds kort blijkt ook, dat het GSM gebruik hier viermaal meer kost dan in Frankrijk, waar een nieuwe speler op de markt (Free Mobile) een prijzenslag heeft ontketend. Bij ons komt er binnenkort ook een nieuwe speler op die markt, Telenet. Dezelfde firma die zopas nog heeft aangekondigd vier tot elf Tv-zenders van haar kabel te zullen halen, dit om de mensen die nog analoog zien haast te dwingen over te schakelen op digitaal, wat duurder is. Zie je Telenet al doen wat Free Mobile in Frankrijk heeft teweeg gebracht? Tot slot nog dit: Caroline De Gruyter, Europa correspondent voor het Nederlandse NRC Handelsblad, schreef een erg lovend artikel over Van Rompuy. Daarover ondervraagd door de VRT (in de journaals van 1 maart) zei ze letterlijk: 'Hij is in staat om desnoods af te komen met "idiotische" oplossingen, nog zoiets typisch Belgisch'. Daaraan heb ik niet toe te voegen...
'Donna al volante, pericolo costante' (vrouw aan 't stuur, constant gevaar) is een Italiaans spreekwoord dat - gelukkig maar - te maken had/heeft met het besturen van een wagen. Dat hoop ik tenminste. Als we het immers zouden doortrekken naar het landsbestuur, dan staan we er slecht voor. Niettegenstaande alle regelmatige klachten van feministen en andere vrouwenrechten organisaties, die zich tekort gedaan voelen (het 'glazen plafond', weet je wel), hebben we in dit land nu drie vrouwen in evenveel topfuncties: - Onze nieuwe commissaris van de federale politie is, voor de allereerste keer, een vrouw. 'Ons madam', zoals haar collega's haar noemden toen ze nog korpschef was in Ninove, zal haar streng wel trekken. Met haar voorganger als slecht voorbeeld, zal dat nog zo moeilijk niet zijn. - Onze nieuwe minister van Binnenlandse Zaken is een eerder mediatieke figuur die tot nu toe van het ene postje in het andere is gevallen en in haar nieuw departement van Justitie wel eens haar eerste echte miserie zou kunnen meemaken. Haar nieuwe wapenwet mag dan al krachtdadig lijken, de brave burger van alles verbieden inzake wapenaankoop en -bezit, is geen garantie dat criminelen daardoor zullen worden afgeschrikt, misschien zelfs integendeel. Veelplegers moet niet meer worden vrijgelaten, dan moet men ze ook niet opvolgen, iets dat gegarandeerd weer maar tijdelijk echt zal gebeuren. Wie in Amerika drie keer veroordeeld wordt voor ernstige misdaden komt nooit meer vrij. Die hoeft niet meer 'opgevolgd' te worden. Criminelen moeten worden vervolgd, niet opgevolgd. - Die Dritte im Bunde, alias madame non, is helemaal geen garantie dat het beter zal worden op gebied van Binnenlandse Zaken. Als anti-Vlaamse die aanpapt met het FDF en als voorvechtster voor het regulariseren van illegalen en asielzoekers die dat niet zijn, heeft zeker Vlaanderen van haar geen goeds te verwachten. Tenslotte is het wel een hele geruststelling, dat de drie dames gecontroleerd worden door een 'man'. Wat zeg ik? Door de 'man van het jaar', althans volgens Humo...
Na de brandweerlui, de loodsen, de cipiers en - volgens Q - de rattenvangers, is het nu de beurt aan de leerkrachten om te protesteren tegen het feit dat ze twee jaar langer zullen moeten werken. Er zijn wel enkele variaties op het tot nu toe gekende thema: kop van jut is deze keer niet de federale maar de Vlaamse regering en degenen die het hardst roepen zijn nu in de eerste plaats de vakbondsmensen en niet de leraars zelf. 'Waarom ik in het onderwijs stapte?', zei de leraar, 'wel, om vier redenen: Kerstmis, Pasen, juli en augustus'. Het is maar een mopje, maar toch een met veel grond van waarheid. Uitgerekend mensen die zo'n dikke vier maanden per jaar vakantie hebben, vinden nu al dat ze straks uitgeblust gaan zijn. Ik denk niet dat er een andere bedrijfstak is waar men over zoveel vakantie en vrije tijd beschikt. Bij de bovenstaande 'redenen' zijn dan nog niet eens de herfst- en de krokusvakantie geteld, plus alle andere vakantiedagen en feestdagen, die men elders ook krijgt. Ik weet niet, of er in het onderwijs ook vakbondsvrijgestelden rondlopen, de zgz 'délégé's', maar in bedrijven waar die er wel zijn, zijn zij gewoonlijk ook de hardste roepers, terwijl het uitgerekend deze categorie is die meestal helemaal geen poot uitsteekt. Waar zouden die moe van worden? De fout die men m.i. in heel dat pensioendebat gemaakt heeft, is nog maar eens dat men een wet heeft gemaakt met allerlei uitzonderingen, op zijn Belgisch zeg maar. Men had die wet voor iedereen gelijk moeten maken (ook voor politie, leger en NMBS) en er daarna voor moeten zorgen dat er in bepaalde sectoren, naar gelang de behoefte, een soort einde loopbaan jobs gecreëerd werden, voor zover die er al niet zijn. De pensioengerechtigde leeftijd ligt al zo'n vijftig jaar op 65 en de mensen die nog zo lang werken zijn in dit land een kleine minderheid geworden. Dit niettegenstaande het feit dat men tegenwoordig, dooreen genomen, zo'n vijftien jaar langer leeft. Onze pensioenen zijn nu al bij de laagsten van Europa en zullen dat zeker blijven als niet genoeg werkende mensen daarvoor zullen afdragen. Dat geldt trouwens niet alleen voor de pensioenen, maar ook voor alle andere vormen van sociale bijdragen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de zgz 'asielzoekers', waarvan 95% het niet eens zijn en die met onze al zo slinkende middelen gaan lopen zonder daar ooit iets aan bijgedragen te hebben. Hoe was dat weer begonnen in Griekenland ?
* Voor wie het niet (meer) zou weten: Stachanov was een Russische mijnwerker, die door Stalin als voorbeeld werd gesteld o.w.v. zijn werklust en de recordprestaties die hij neerzette.
In de aanloop naar de gemeentelijke verkiezingen zit het er in 'onze' Rand weer bovenarms op. Iedereen kent ondertussen wel de saga van de drie franskiljonse burgemeesters die daar zes jaar geleden al werden verkozen, maar niet benoemd omdat ze Franstalige kiesbrieven rondstuurden, iets wat - na de rondzendbrief Peeters - wettelijk niet is toegestaan. Nu de volgende gemeentelijke verkiezingen eraan komen, dreigt dat scenario zich te herhalen. Om de zaken helemaal op de spits te drijven, heeft Vlaminghater Maingain de drie al aangeraden nog eens hetzelfde te doen. Feitelijk is dat geen nieuws, het tegenovergestelde zou dat wél zijn. Wat de zaak deze keer speciaal maakt is, dat Maingain zich beroept op een zoveelste provocerende uitspraak van madame Milnjet, tegenwoordig minister van Binnenlandse Zaken van dit apenland, die gezegd heeft dat de rondzendbrief Peeters binnenkort waarschijnlijk zal sneuvelen, hetgeen pertinent onwaar is. Voor de zoveelste keer moeit dat mens zich met zaken die haar niet aangaan, of toch wel? Het hele verhaal blijkt nl terug te brengen te zijn tot een interne spanning binnen de francofone partijen. De PS zou, na deze verkiezingen, in tal van Waalse steden én in Brussel een beleidsakkoord willen sluiten met het MR en op heel wat plaatsen dus Ecolo en CdH, de partij van Milnjet, aan de deur willen zetten. In de thuissstad van Di Rupo is dat al het geval, daar regeert de PS reeds met het MR, in Charleroi feitelijk ook, maar nu nog met ook het CdH erbij en in Luik zou er een soort voorakkoord zijn. Als e.e.a. lukt zou ook de weg open liggen voor een gewestelijk akkoord tussen PS en MR, zowel in Wallonië als in Brussel. Om dat laatste te verhinderen, heeft madame Milnjet haar kar nu daar voor het FDF gespannen, in de hoop daarmee het MR in Brussel (én de Rand) een voetje te lichten en zo het hele toenaderingsproces tussen PS en MR op losse schroeven te zetten. Voor één keer kunnen de Vlamingen die hele heisa eens als toeschouwer meemaken. Als ik Geert Bourgeois was, zou ik daar nog een schepje bovenop doen en de drie franskiljonse steenezels van burgemeesters niet alleen weer niet benoemen, maar hen zelfs afzetten en vervangen door een regeringscommissaris. Wettelijk kan hij dat doen. De vraag is maar of 'brave' Geert daarvoor zelf lef genoeg heeft...
Tijdens het weekeinde verscheen er in onze media het merkwaardige bericht, dat alle windmolens in België samen momenteel een capaciteit hebben van 9.630,65 MW, wat ongeveer overeenkomt met die van een kerncentrale van het oude type (Doel 1 bv). In de nieuwgaring daaromtrent werd door e.o.a. groeneling meteen gesteld, dat men bv de eerste kerncentrale van Doel dan ook beter meteen al kon sluiten. Een tweede kwam later zelfs vertellen dat men er zelfs twee of drie zou kunnen sluiten, mocht er wat meer aan elektriciteitsbesparing gedaan worden. Dat er bij ons op elektriciteit nog steeds kan bespaard worden, ga ik niet ontkennen. Mijn moeder zaliger zei vroeger altijd al, dat men op elektriciteit steeds kan besparen, maar dan met kleine beetjes en het hele jaar door, continue dus. Dat zal ook de dag van vandaag niet anders zijn. Dat er vorig jaar in dit land minder elektriciteit (én minder gas) is verbruikt, is trouwens ook juist. Dat had echter meer te maken met het uitzonderlijk zachte weer én de crisis die vooral bedrijven ertoe aanzette minder te verbruiken. Elektriciteit is hier duur, duurder dan in de ons omliggende landen en is mede een van de redenen waarom de concurrentiepositie van onze bedrijven t.o.v. het buitenland niet verbetert. Mocht de economie in de tweede helft van dit jaar, zoals men halvelings verwacht, terug optrekken en het weder eens tegenslaan, zou het wel eens kunnen dat we méér energie zullen nodig hebben. Energie die we dan moeten invoeren. Voorstellen tot het sluiten van onze kerncentrales, zoals Greenpeace en de Bond Beter Leefmilieu nu aangeven, kunnen wel goed bedoeld zijn, ze passen helemaal niet in de plannen van de nieuwe federale regering, die voor haar armlastige begroting o.m. rekent op jaarlijks enkele honderden miljoenen euro's vanwege de elektriciteitsmaatschappijen, met het excuus dat deze laatsten daar als tegenprestatie hun reeds afbetaalde kerncentrales wat langer zullen mogen open houden. En daarbij nog een 'uitschuiver'. De capaciteit van alle Belgische windmolens samen is inderdaad momenteel ongeveer het equivalent van één kerncentrale type Doel, op voorwaarde echter dat al die molens dan in het hele land tegelijk zouden draaien. En blijven draaien. Als bv alleen de molens op zee zouden draaien, hebben we daarvoor niet genoeg stroom. En als het eens een dag niét waait, wat dan? Een kerncentrale heeft daar geen last van, een molen wél.
