Het feit, dat wij hier de hoogste belastingsdruk van heel Europa hebben, is eigenlijk geen nieuws. Dat is al langer zo. Alleen lopen we nóg verder uit op de 'concurrentie'. Die druk ligt nu zo'n 4% boven het Europees gemiddelde en zal, volgens Vanackere, verder stijgen. De Wever krijgt hiermee nog maar eens gelijk, toen hij - vlak na het 'vlinderakkoord' - al voorspelde dat het voornamelijk extra belastingen zouden worden, weinig besparingen en dat vooral de werkende Vlaming in het algemeen en de middenklasse in het bijzonder daarvan het slachtoffer zouden worden. Vlaams Belanger Hagen Goyvaert parafraseerde in dit verband met brio Mazarin, eerste minister onder Lodewijk XIV, de 'zonnekoning': Er zijn nog heel wat mensen die zich in een tussenpositie bevinden, niet arm en niet rijk. Die dromen ervan rijk te zijn en hebben angst om arm te worden. Hoe meer men hen afneemt, hoe harder ze gaan werken om de belastingen te compenseren. Voor de staat zijn zij een onuitputtelijke reserve'. Einde citaat. Wie met de verhoogde belastingsdruk nog eens extra in zijn hemd gezet wort is De Croo Jr, die er steeds op gehamerd heeft dat er moest bespaard worden en niet extra belast. Hij en zijn partij zijn er (weer eens) aan voor de moeite. Gwendolin Rutten mag dan op het spreekgestoelte in de Kamer komen vertellen, dat de limiet bereikt is, geen hond die dat gelooft. Na de kritiek die de partij al kreeg uit eigen rangen, van o.m. van Karel De Gucht, Mathias De Clerq, Noël Slangen (over de interne paniek) en zopas nog van Van Hengel, mag Crootje eens gaan uitleggen waarom het tegenovergestelde gebeurt van wat hij steeds uitbazuint. De verwezenlijkingen van Quicky mogen er zijn, die van Maggie De Block en Annemie Turtelboom zitten nog altijd in het stadium van de beloften. Met, in het raam van de gemeenteverkiezingen in Antwerpen, nog het 'geval Bungeneers', de meer dan verdienstelijke blauwe schepen van financiën die door de nieuwe lijsttrekster aan de kant wordt gezet en misschien zelfs de kans krijgt weerwraak te nemen via een verkiesbare plaats op de N-VA lijst. 'De blauwe relance start in de Dorpsstraat' blokletterde De Standaard gisteren. Met daaronder het verhaal, dat De Croo Jr zijn blik strak gericht houdt op de verkiezingen van ... 2014. Waarom niet op die van 2019?
Een volk dat onafhankelijk wil worden, heeft een territorium nodig, een eigen taal, een vlag, een hymne en een grondwet. Dat laatste had Vlaanderen nog niet, maar dat is nu verleden tijd. Wij hebben een grondwet, hoera, hoera. Alleen, we mogen ze zo (nog) niet noemen, anders 'choqueren' we onze Waalse broeders en het Belgische establishment. Officieel heet het trouwens 'het Handvest voor Vlaanderen' en eerste Vlaamse Piet Peeters kon niet snel genoeg vertellen dat het verwijst naar de Belgische grondwet, waaraan het schatplichtig blijft. Juridisch stelt het dan ook feitelijk niets voor. Het handvest is te vergelijken met dat van de Duitse Länder en is een akkoord binnen de Vlaamse meerderheid, want de oppositie werd er niets eens bij betrokken. Het handvest is het (voorlopige?) eindpunt van een jarenlange lijdensweg die teruggaat tot het begin van de jaren negentig onder Vlaams minister-president Luc Van den Branden. Dat het allemaal zo lang geduurd heeft vóór men tot een akkoord kon komen, had alles te maken met een discussie over het woord 'natie' dat de traditionele partijen, SP.a op kop, eerst niet in de tekst wilden zien staan. Nu staat het er, dank zij de N-VA, wél in - één keer! - en daarvoor zouden de socialisten enkele niet nader bepaalde compensaties gekregen hebben. Mensen, wat een mierenneukerij om een grotendeels theoretische bepaling. Als men ziet met wat voor slakkengangetje dit allemaal gepaard is gegaan, dan mag men ervan uit gaan dat het nog wel even zal duren vóór Vlaanderen aan zijn confederalisme toe is, laat staan zijn aan zijn onafhankelijkheid. Gelukkig is er toch iéts positiefs aan dit hele verhaal: het Handvest voor Vlaanderen verwerkt, als een van de eersten in Europa, ook de 'Grondrechten van de Europese Unie'. Oef, zou ik zeggen...
Er is weer een verslag verschenen van de Oeso, de Organisatie voor Europese Samenwerking en Ontwikkeling, deze keer over het welzijn in de verschillende lidstaten. België zou het daarin goed doen en dat ga ik zeker niet betwisten. Het probleem met zo'n samenvatting is echter, dat men het telkens heeft over België als één geheel en niet over de specifieke situatie van de deelgewesten. Dat is appelen met citroenen vergelijken en geeft een verkeerd beeld over dit land naar de buitenwereld toe. Denk maar aan bv het onderwijs, waar Vlaanderen mee aan de top staat en België een middenmoter is. Van de drie beruchte ratingbureaus, die al meer dan één land de das hebben omgedaan, houdt alleen Moody's rekening met de aparte status van de regio's en dit niet alleen voor België. Zo heeft bij Moody's bv Duitsland een Aaa status, maar ook de Länder Beieren en Baden-Württemberg, terwijl Berlijn, Brandenburg, Rijnland-Westfalen en Saksen-Anhalt slechts een Aa1 hebben. Voor België geeft Moody's aan Vlaanderen een Aa2, terwijl België in zijn geheel een Aa3 krijgt, evenals de Franse gemeenschap (dank zij Brussel) en Wallonië het moet stellen met een A1. Dit in tegenstelling tot bv Standard & Poors, dat recentelijk de Vlaamse rating naar omlaag haalde met als enige reden dat België als geheel het niet goed deed. Dit is niet eerlijk. Sommige belgicisten wijzen erop, dat Vlaanderen het straks moeilijker zal krijgen o.w.v. de vergrijzing en de ontgroening. Dat is dan een uitdaging waarbij we inderdaad zullen moeten bewijzen dat wat we zelf doen, we ook beter doen. Vanwege het Belgische niveau moeten we in dat opzicht geen steun verwachten, laat staan van het armlastige Wallonië, waar sommige wereldvreemden nog steeds denken dat ze straks Brussel erbij zullen kunnen nemen. Om (gratis) te feesten op kosten van de Vlamingen, zeker?
Grote consternatie in het wereldje van links België. Johan Vande Lanotte, boegbeeld van de SP.a, universiteitsprofessor, minister in de regering Di Rupo waarin hij tevens een van de zes (6!) vice-premiers is, havenvoorzitter van Oostende, waar hij ook de sterke man is achter de basketploeg en nog een paar van die mandaten, wordt beschuldigd van misbruik van zijn politieke invloed bij belangenvermenging, normvervaging en vriendjespolitiek. Dat alles in een zopas verschenen boek met de titel 'De Keizer van Oostende'. Opmerkelijker nog is het feit dat dit boek niet geschreven is door enkele rechtse rakkers, maar door twee zgz 'onderzoeksjournalisten' van de rode VRT. De redactie van de omroep zou ervan op de hoogte geweest zijn, maar schrikt nu van de reactie en heeft in paniek de twee journalisten op non-actief gezet. Er zal over deze zaak nog veel papier worden vuil gemaakt en daarom ben ik niet zinnens er veel verder op in te gaan, laat staan het boek te kopen en/of te lezen. Wat ik uit de eerste uitvoerige reacties wel heb kunnen opmaken, is dat er weinig aandacht wordt besteed aan het feit dat het hier gaat om een politicus van een partij die zegt te strijden voor het belang van de werkende mensen. Vande Lanotte is al evenmin een socialist als Dominique Strauss-Kahn, die ook al in de weelde baadde en met een Porsche rondreed. Evenmin als 'kameraad Porsche' himself uit Luik, die we allemaal goed kennen. Het zijn stuk voor stuk verdoken kapitalisten die van hun politieke macht misbruik maken om zichzelf en hun entourage te verrijken. Dat het met de socialisten in Europa, ondanks een recente opstoot, nog steeds niet goed gaat, is omdat er teveel van die Vande Lanottes in rondlopen, die geen socialist maar eerder linkse liberalen zijn, net zoals Verhofstadt, maar die komt er dan tenminste nog voor uit dat hij liberaal is. Als de traditionele partijen nog geloofwaardig willen blijven, dan moeten zij een einde maken aan de graaicultuur van de eigen kapitalisten à la Vande Lanotte, Dehaene, Verhofstadt en Co. In de huidige digitale politieke wereld is geen plaats meer voor gefoefel achter de schermen. Het is geen schande kapitalist te zijn, maar men moet er dan wel eerlijk voor uitkomen en zich niet verschuilen achter een zgz 'sociale' façade.
Het wordt hoe langer hoe duidelijker dat de politieke klasse, zowel bij ons als in het buitenland, het noorden kwijt is. Er wordt veel vergaderd en gepraat, maar concrete besluiten nemen, is er meestal teveel aan. Pas is de vergadering van de G8 in Camp David zonder één concreet resultaat afgelopen en vliegt een deel van die club naar Chicago voor NATO overleg, of de volgende week volgt er alweer een Eurotop, in Brussel. Ditmaal over het zgz 'aanzwengelen' van de economische groei, alsof dat allemaal zomaar kan op een drafje. 'Hollands Franske' doet daarbij alsof hij de wijsheid in pacht heeft en de Franse parlementsverkiezingen van volgende maand al op zak heeft, iets wat helemaal niet zeker is. 'Monsieur Normal' zou straks wel eens met een co-abitation te maken kunnen krijgen, waarbij er van zijn hoogdravende kiesbeloften niet veel in huis zal komen. De steeds zichtbaarder wordende machteloosheid van de heersende klasse maakt, dat er hoe langer hoe meer extra-parlementaire groeperingen zich manifesteren in de rand van het wereldgebeuren. Denk maar aan de indignados, de occupy beweging, de tea party club, de piraten en - voorlopig laatste nieuwkomer - de blockupy activisten. Heel dat zootje ongeregeld is er heilig van overtuigd dat zij de wereld gaan redden. Zelfs rode filosoof Ludo Abicht, die eerder zou moeten thuishoren in een van die clubs, noemt de indignados 'een troep verwende kinderen', die momenteel als grootste heldendaad het (letterlijk!) vol schijten van de KUB op haar actief heeft. Men kan zich terecht afvragen, of die mensen niets anders te doen hebben. Zelfs echte werklozen kunnen geen dagen rond zeulen zonder inkomsten, zeker niet in het buitenland. Zegt dezelfde Abicht (ex-communist, ex-Agalev'er, momenteel bij 'Rood' van Erik De Bruyn) in een kranteninterview: 'Als ik die zo zie rondlopen, denk ik: daar zijn de bankdirecteuren van de toekomst'. Hij zegt het er niet expliciet bij, maar in feite is het zo dat weinig van de huidige bankdirecteuren, die tegenwoordig geregeld onder vuur liggen bij de wereldverbeteraars, zelf het product zijn van mei 1968. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Kort na de (eerste) Griekse verkiezingen, was het 'bon ton' om de Hellenen erop te wijzen dat ze uit de Eurozone zouden gezet worden als ze de regels van het spel niet volgden. Iedereen bleek het daarover eens, Barroso op kop. Nadat gebleken is, dat ze daar in Griekenland geen betrouwbare regering meer gevormd krijgen en dat het risico groot is dat een tweede verkiezing de zaak alleen nog maar zal vergeren, staan alle 'groten der aarde' erop dat zij willen dat Griekenland wél in de eurozone blijft. Over één zaak wordt nu wel zedig gezwegen: wat als de Grieken zélf opstappen? De hele wereld mag zeggen wat ze wil, als de Grieken straks beslissen dat ze niet zinnens zijn de schuldherschikkingen, die ze al gekregen hebben, door te voeren, dan kan niemand hen verplichten in de eurozone te blijven. De enige die daarvoor gewaarschuwd heeft, Karel De Gucht (als het goed is, zeggen we het ook), wordt nu zelf met een scheef oog bekeken door de andere Europese hypocrieten... Een andere dooddoener die niet wil wijken is die van de index. Dat hebben we pas nog kunnen meemaken bij de vieringen in mineur van Rerum Novarum. De nationale bank, het IMF en de Europese commissie zijn het op dat punt eens, dat er minstens over moet kunnen gepraat worden. Onze linkse partijen en de vakbonden blijven dat weigeren, terwijl statistisch al bewezen is, dat het huidige stelsel de koopkracht van onze mensen meer kwaad dan goed doet. Als we gewoon even eenvoudig redeneren: waarom zou dat systeem voor ons goed zijn, terwijl het in geen enkel ander land nog bestaat in de vorm zoals wij het hebben. Het is hier gewoon: 'na ons, de zondvloed'.
Zoals verwacht, is Electrabel begonnen zijn niet-kerncentrales te sluiten, netjes communautair verdeeld: één in Vlaanderen en één in Wallonië. Redenen daarvoor heeft de maatschappij genoeg: niet rendabel, o.m. o.w.v. de halvering van de CO2 emissierechten, de kolentaks en zijn injectietarieven. In Ruien komen daarmee 105 jobs te vervallen en in Les Awirs, bij Luik 27. Daarmee draait het nu Franse Electrabel zijn capaciteit in België terug, iets wat de maatschappij niét doet in het buitenland. Zowel in Rotterdam als in het Duitse Willemshaven bouwt ze nieuwe centrales. Bij ons gaan straks waarschijnlijk ook de centrales van Dogenbos, bij Brussel, en Herdersbrug, bij Brugge dicht. Van de Lanotte tilt er niet te zwaar aan, zegt hij. Als men ervan uit gaat dat de centrale verlies maakt, dan moet Electrabel die maar gratis aan de Belgische staat overlaten. Dat zou, steeds volgens Vande La, kunnen gebeuren door het hoogspanningsbedrijf Elia, maar dan moet daarvoor eerst de wet gewijzigd worden. Tot daar de officiële commentaar uit onze gezagsgetrouwe en politiek-correcte, slaafse media. Wat men ondertussen nog steeds niet in de gaten schijnt te hebben, is het feit dat de Belgische staat op kousenvoeten aan het nationaliseren is. In Belgacom heeft het een meerderheid, Dexia is ook al staatsbezit en nu gaat Vande La er voor zorgen, dat de staat ook zelf energie gaat verwekken (en verkopen). Als men er nu al van uit gaat, dat er in dit land al een energietekort zal zijn vóór 2015 (wanneer de oudste kerncentrales kunnen gesloten worden), dan is het gewettigd zich grote zorgen te maken over zo'n staatsinterventie, waarbij de putten straks weer zullen mogen gevuld worden door de belastingbetaler. Wordt gegarandeerd vervolgd...
Toch nog even de tijd gehad om iets te schrijven. Mijn gasten slapen langer uit dan ik!
In mijn blog van 13 dezer (de canvas en andere collecties), vroeg ik mij af wat die 'Track' rommel de stad Gent zou kosten. Daar ben ik intussen achter gekomen: drie miljoen zeshonderdduizend euro! Daarbij niet inbegrepen de indirecte kosten voor de stad i.v.m. veiligheid en netheid (zeg maar het opruimen van de achtergelaten rommel). Die kosten hoopt men te kunnen dekken met de komst van een kwart miljoen bezoekers. Eerst zien, zei de blinde en daarna nog afwachten, of die bereid zullen zijn in Gent veel geld achter te laten. En daar houdt het niet mee op. Het hele project wordt ook nog eens doorkruist door een initiatief van eeuwige dwarsligger Jan Hoet, inwijkeling uit Geel (!) en zgz paus van de hedendaagse kunst. Hoet heeft een eigen tentoonstelling ingericht in de Sint Baafskathedraal, zonder budget, met binnenlandse vrijwilligers. Dat waarschijnlijk als opwarmertje voor het 'kunstproject' dat hij op stapel heeft staan in China en waar hij al met de plaatselijke autoriteiten overhoop ligt nog vóór het begonnen is. M.i. zal hij daar meer tegenwind krijgen dan in zijn multiculturele thuisstad...
Het is niet alleen de Open VLD die in zak en as zit. Wat te denken van CD&V, ooit veruit Vlaanderens grootste partij? Vandaag vieren ze 'Rerum Novarum', maar van die 'nieuwe zaken' is er weinig of niets te merken. Dat 'vieren' is trouwens ook met een grove korrel zout te nemen. Na het debacle met Dexia, met in de nasleep de vereffening van de gemeentelijke holding en vooral Arco, valt er bij het ACV trouwens nog weinig te vieren. De toespraak van Steven Vanackere daar ergens in Limburg had meer weg van een lijkrede dan een oproep tot actie. Als er aan zijn toespraak al iets positiefs was, dan was het niet wát hij zei, maar alleen het feit dat hij er nog openlijk voor durft uitkomen dat hijzelf tenslotte ook een ACV'er is. Misschien is het wel de constante aanwezigheid van ACV'ers aan de top van de partij en de regeringen, die de partij de das hebben omgedaan. Denk maar aan Leterme, Martens, maar vooral aan poenpakker Dehaene die, in tegenstelling tot de kleine belegger, zijn centen geïncasseerd heeft en er nog steeds mee bezig is. En die tegelijkertijd dan nog de linkse uithangt (dat laatste geldt trouwens ook voor Verhofstadt, maar dat doet hier even niet ter zake). En nu we toch over Limburg bezig zijn, Wouter Beke, uit het Limburgse Leopoldsburg weet het ook zo stilaan niet meer. Op de familiedag van zijn partij stelde hij vorige week als hoofdpunt van de CD&V agenda, dat ze zich zou blijven inzetten voor de kinderbijslag. De man ziet blijkbaar spoken, zoals Don Quichote de windmolens verwarde met vijanden. Wie is er tegen die kinderbijslag, wie wil daaraan iets wijzigen? Als de man niets beter vindt (zijn slagzin 'iedereen inbegrepen' en het logo met de accolade - die niemand begrijpt - zijn trouwens al even idioot), kan hij straks hetzelfde zeggen over de pensioenen of de ziekteverzekering, om maar iets te zeggen. Evenmin als Open VLD blijkt CD&V immers nog een verhaal te hebben. Een partij die ooit abortus en euthanasie heeft toegelaten, die bij zowat al zijn sociale organisatie de C van christelijk en de K van katholiek heeft laten vallen (de KAV was het laatste slachtoffer), verdient het niet zich op te werpen als 'de' gezinspartij. En dan hebben we het niet eens gehad over haar lamme-goedzak-vlaamsgezindheid, haar toegeven 'met de dood in 't hart' van de Vlaamse eisen en het steeds terugvallen op haar 'verantwoordelijkheidszin' als er geen andere excuses meer zijn. Beke mag dan wel zeggen, dat de peilingen hem kunnen gestolen worden, ik heb zo de indruk dat hij daar niet zo gerust in is. Op 14 oktober zal hij het wel te weten komen.
---
Vandaag krijg ik het bezoek van enkele vrienden uit Sardinië, waarmee ik een paar dagen rondtrek in Vlaanderen. Het zou dan ook kunnen dat mijn blogs van vrijdag en zaterdag erg klein zullen zijn of zelfs niet zullen verschijnen. Dat zou dan de eerste keer zijn sinds begin februari 2006. Zondag ben ik er in elk geval weer.
Vier jaar gelden won Obama het Amerikaanse presidentschap met de slogan 'Change'. François Hollande deed dat zopas nog eens over in Frankrijk met 'Changement' en Bart De Wever is aardig op weg om enkele verkiezingen te winnen met 'Verandering'. Dat alles moet Croo'tje en Co op het idee gebracht hebben om het ook maar eens te wagen. Hij noemt het 'Vernieuwing' en plakte er op de 'Visie'dag in Gent nog enkele andere ronkende begrippen tegenaan: 'Duurzaamheid' (een dada van de groenen), 'Verantwoordelijkheid' (een afgezaagd refrein van de tsjeven) en 'Rechtvaardige vrijheid', wat dat laatste ook moge betekenen. De vraag is maar of de kiezers, die hij daarmee wil lokken, gaan warm lopen voor zo'n reeks abstracte begrippen. E.e.a. heeft te maken met de recente uitspraken van o.m. Quicky en De Gucht, die vinden dat hun partij geen 'verhaal' meer heeft en zeker met die van Noël Slangen, de ex-spindokter van Verhofstadt, die een bommetje legde onder die visiedag door de dag ervoor aan 'De Morgen' te vertellen dat er open paniek was bij de Open VLD. Tussendoor bestond het 'arendsoog' Rutten om Di Rupo in het parlement nog eens uitgebreid de zolen te likken, iets wat nu in Vlaanderen precies niet op gejuich zal onthaald worden. Men zou voor minder panikeren. De echte oorzaak van het falen van de Vlaamse liberalen heet Verhofstadt. De man, die in de jaren negentig aardig op weg was om zijn partij te vervlaamsen, heeft het daarna helemaal verknoeid door de PS en de groenen naar de mond te praten, door de eigen burgermanifesten compleet te verloochenen én de kans de missen de financiën van dit land op orde te stellen. De man die de partij had groot gemaakt, heeft ze ook kapot gemaakt. Een beetje vergelijkbaar met wat Hugo Schiltz gedaan heeft met de Volksunie. Ondertussen is Verhofstadt naar Europa vertrokken, waar hij ook al aardig bezig is het blauwe gedachtengoed naar de bliksem te helpen. Ook daar papt hij aan met de groenen en is hij de beste vriend geworden van hun Europees opperhoofd, Cohn-Bendit, zoals pas nog gebleken is uit een dubbelinterview in De Tijd van 24 maart. Zijn recente uitgebreide gelukwensen aan het adres van de socialist Hollande zal de blauwe zaak zeker ook geen goed doen. Om er in Vlaanderen nog iets van te bakken, zal de al dan niet Open VLD inderdaad voor een verandering moeten zorgen, maar dan een in de Vlaamse richting en niet langer als een vijfde, wat zeg ik: zesde! wiel aan de wagen van de huidige door de PS gedicteerde regering te hangen. De vraag is maar of er genoeg liberalen zullen overblijven die dat gaan snappen.
Groot nieuws gisteravond in het VRT-journaal: het planbureau heeft berekend dat de groeivooruitzichten van onze economie niet op -0,1% staan, zoals eerst gesteld, maar op +0,1! Wat een nieuws, zeg, zeker als men weet dat er minstens een groei van 2% moet zijn om de werkgelegenheid te verbeteren. Datzelfde planbureau meldde ook nog dat er voor het hele jaar 2012 zo goed als geen groei zou zijn en dat we een verhoogde tewerkstelling pas kunnen verwachten vanaf 2013 en 2014, waarna het land in 2015 een begroting in evenwicht zou hebben. Dat laatste dan wel als men tegen die tijd nog eens 11 miljard euro extra zou besparen. Het is niet de eerste keer dat ik me afvraag hoe die lui aan die cijfers komen, zeker als men weet dat - als puntje bij paaltje komt - ze er meestal naast zitten. De eindcijfers over een heel jaar kent men normaal pas enkele maanden ná dat jaar en meestal is het resultaat dat die van het planbureau niet klopten. Ik heb zo de indruk dat de dames en heren van dat bureau dikbetaalde ambtenaren zijn die met e.o.a. liefst zo rooskleurig mogelijk verhaal naar buiten (moeten) komen om hun eigen reden van bestaan te verrechtvaardigen. En er is meer. De dag van vandaag moet men echt geen economisch of financieel expert zijn, om te weten dat alle mogelijke plannen daaromtrent morgen waardeloos kunnen zijn. Om te beginnen is er in dit land nog steeds geen ernstige aanzet gegeven om de kosten van de vergrijzing op te vangen, wat in de ons omliggende landen al wél gebeurd is. Kosten die trouwens vrij nauwkeurig voorspelbaar zijn. Ten tweede is er het Griekse zwaard van Damokles (niet toevallig ook een Griek) dat boven de eurozone blijft hangen en waarvan men weet dat het België een paar miljard euro extra zal kosten. Tenslotte zijn er de dreigende kosten van een verkeerd uitvallende Dexia affaire, die nog veel erger zullen zijn. Redenen genoeg voor zo'n planbureau om de voetjes op de grond te houden en het land niet blij te maken met een dooie mus van enkele tienden van een procent, waarover daarenboven geen enkele zekerheid is en iedereen het raden naar heeft.
'Als je de Belgische economische structuur bekijkt, dan is België een mediterraans land, maar dan zonder Middellandse Zee. Het slechtste van twee werelden'. Bovenstaande komt van Christopher Pissaridis, Nobelprijswinnaar voor economie. Volgens hem heeft dit land twee grote problemen: de overdreven bescherming van werklozen (bijna geen voorwaarden aan de uitkeringen en een te lage activiteitsgraad) en is de huizenmarkt bij ons niet flexibel genoeg. Dat verklaart mee waarom we hier met zoveel werklozen zitten en toch ontelbare vacatures niet ingevuld krijgen. Wie geen werk vindt vlak bij huis, bij manier van spreken, gaat liever doppen. Dat waren problemen die men vroeger ook in andere landen had maar daar meestal op e.o.a. manier werden opgelost. In Groot-Brittannië bv door de rechtse Thatcher (én de linkse Blair) en in Duitsland door de linkse Schröder. En dan is bovenstaande eigenlijk nog maar een deel van het verhaal. De brave (en slimme) man mag dan al een Nobelprijs gewonnen hebben, van de interne structuur en de problemen van dit land heeft hij blijkbaar toch geen kaas gegeten. Andere landen hebben nl niet de problemen die dit land verscheuren, problemen die nog steeds communautair genoemd worden, maar hoe langer hoe meer economisch en financieel zijn. Als het morgen bv tot een splitsing van de eurozone zou komen - en dat wordt met de dag waarschijnlijker door het bijna zekere afhaken van Griekenland - wat dan met Belgenland? Vlaanderen zou probleemloos bij Duitsland kunnen aansluiten, maar zal die kans niet krijgen als het binnen het Belgische keurslijf moet blijven. I.pl.v. de (d)euro krijgen ook wij hier dan straks te maken met de lager gequoteerde (z)euro. Met dank aan de PS en de Vlaamse traditionele partijen die Di Rupo achterna lopen. Terloops nog dit: het oordeel van zo'n Nobelprijswinnaar (en waarschijnlijk heel wat van zijn collega's) geeft nog maar eens aan dat het buitenland de Vlaamse onafhankelijkheid zo maar niet zal toelaten (gewoon omdat ze niet weten hoe het er hier aan toe gaat) en dat het dan ook best is dit via een de omweg van het confederalisme te doen. Misschien geeft dat ook de oplossing om Vlaanderen bij de (d)euro en niet bij de (z)euro te krijgen.
Ergens in de jaren tachtig lag er naast ons huis een braakliggend stuk bouwgrond, waarop de eigenaar niets beters gevonden had dan, aan de straatkant dan nog, een autowrak te dumpen. Ik was het daarmee niet eens, maar de politie deed er niets aan. Op een gegeven ogenblik was ik het beu en plakte ik op de voorruit een sticker van het groot vuil (die kostte toen slechts 20 Bfr bij ons!). Toen de vuilnisdienst langs kwam, bleven de mannen van de gemeente naar de wagen kijken en reden verder. 's Anderendaags kwamen ze terug met een vrachtwagen met kraan, blijkbaar van een schroothandelaar en namen de auto mee! Ik heb er nooit nog iets van gehoord en was van het wrak vanaf. Niet zo lang geleden moest ik terug aan die burleske geschiedenis denken, toen ik zag dat er iemand een wrak van een VW-busje gedumpt had ergens aan ons Noordzeestrand. Dat noemde men echter geen wrak, maar 'kunst' en paste zogezegd in het kader van de 'Triënnale van Hedendaagse Kunst aan Zee'. Op een gegeven ogenblik werd het wrak beschilderd en beschadigd (voor zover dit laatste nog mogelijk was) door vandalen, maar dat bleek geen probleem te zijn. Binnen de kortste keren stond er een nieuw wrak, pardon: 'kunstwerk'. Wat we bij de Canvas collectie te zien (en te horen) kregen was het hetzelfde niveau. Dat zou kunst moeten zijn. Zoiets is helemaal geen kunst, hooguit een inval of een origineel idee. Nu, ieder diertje zijn pleziertje. Erger wordt het als zoiets geld gaat kosten, zoals nu bv ook weer in Gent met hun 'track' (kan dat niet in het Nederlands?). In de Arteveldestede was er zelfs een Japanner gevonden die er een nepkrottenwijk kwam neerpoten. Kunst! Nog vóór 'Track' officieel open ging, stortte een deel van de wijk in. De 'kunstenaar' was niet meteen meer bereikbaar, want die zou een zoon ziek hebben gehad in ... Parijs. De vraag is maar wat die rommel de stad zal kosten. Het kan trouwens nog erger, als men ziet dat zo'n Adrian Hirst een haai op sterk water zet, een koe half doorzaagt of dat er bij ons een 'artiest' varkens tatoeëert en een cloaca machine bouwt, waarvan het 'product' te koop is. Allemaal kunst! Wie daarvoor geld uitgeeft, heeft er zeker genoeg. Zoals ik al zei: ieder diertje zijn pleziertje. We zullen er maar eens mee lachen, zeker? En ons troosten dat het tenminste de belastingbetaler geen geld kost zoals toen Bertje Anciaux met geld morste en hij die mosselpot en die pot boeken in het gisp rijkelijk betaalde met overheidsgeld. Zó gek doet Schauwvliegje (nog) niet...
Er is nog maar eens een studie verschenen over onze stroomvoorziening. Deze keer kwam ze van de eigen energieadministratie, met de 'verbazende' vaststelling dat dit land straks wel eens zonder stroom zou kunnen vallen en dat we dat misschien al vóór 2015 zouden kunnen meemaken, dus nog vóór de geplande sluiting van onze oudste kerncentrales. Volgens mij had men even goed een studie kunnen maken met de vraag waarom de aarde rond is, want zelfs een leek ter zake, zoals ondergetekende, schrijft al jaren dat dit te gebeuren kan staan. Van het ogenblik dat de regering Verhofstadt I, om de groene regeringspartner te plezieren, besliste om vanaf 2015 onze oudste kerncentrales te zullen sluiten, wisten we dat dit kon gebeuren. In een normaal land zou men, na zo'n beslissing, meteen maatregelen treffen om het capaciteitsverlies van zo'n sluiting op te vangen, maar dit is geen normaal land. Er werd dan ook zo goed als niets beslist en zelfs als dat nu wel zou gebeuren, zal het nog jaren duren alvorens de eerste nieuwe energiecentrale in werking zal kunnen treden. Dat eindeloos temporiseren geldt trouwens niet alleen voor de energiecentrales, maar ook voor talloze andere projecten. Denk maar aan de bouw van nieuwe gevangenissen. Steenkoolcentrales moeten dicht omdat ze te vervuilend zijn, gascentrales blijken niet langer rendabel te zijn, windmolens en zonnepanelen werken alleen degelijk als er voldoende wind en zon is en kerncentrales moeten dicht o.w.v. het gevaar van aardbevingen en tsunami's. Die laatste twee natuurfenomenen komen hier nauwelijks voor, maar na Fukushima moet men persé het tegenovergestelde geloven. Dat Duitsland de gevreesde black-out in februari op een haar na heeft kunnen vermijden, dankt het aan de invoer van stroom uit de Franse kerncentrales en uit de Poolse vervuilende steenkoolcentrales. Dat zal ook in de toekomst het geval zijn en geldt eveneens voor dit landje. Tot er dan toch eens echt een black-out zal plaatsvinden. Dan kan men misschien nog maar eens een nieuwe studie bestellen...
Met alles wat er in Europa aan de gang is, zou me vergeten, dat er ook in de eigen regio nog problemen genoeg op te lossen zijn. Neem nu dat verhaal van die Antwerpse haven, tot nader bericht nog altijd de motor van onze Vlaamse economie. Problemen zat, oplossingen komen er echter niet. Het blijft bij ouwehoeren, of - om het met een ander Hollands synoniem te zeggen - 'polderen'. En er wordt wat afgepolderd. Ik ben geen specialist ter zake en vraag me dan ook af, waarom de Vlaamse regering zich zo druk blijft maken over het feit dat de Nederlanders nog steeds niet definitief hun akkoord gegeven hebben om die Hedwigepolder onder water te zetten, een eis van Europa als natuurcompensatie voor het uitdiepen van de Schelde tussen Antwerpen en de zee. Om te beginnen zie ik niet in wat er aan een stroom verandert als men hem uitdiept en niet verbreedt en waarom men dan daarvoor honderden hectaren van de beste landbouwgrond moet 'teruggeven' aan de natuur. Verder hebben wij onze uitdieping gekregen en zit het probleem nu bij Nederland en Europa, so what? Misschien heeft het allemaal te maken met de plannen van de Vlaamse regering om nóg enkele poldergehuchten onder water te zetten als zoveelste Europese milieucompensatie voor een even zoveelste havenuitbreiding die - volgens mijn bescheiden mening - helemaal niet hoeft. Als de huidige capaciteit van het laatste toegevoegde dok volledig zal benut worden en de grootste containerschepen daar hun lading zullen kunnen lossen, dan geraken die bakken niet eens meer de haven uit. In verband met de Oosterweelverbinding heeft die Vlaamse regering nog maar eens een studie laten maken. Sinds het opdoeken van het Lange Wapper project liggen er zo al minstens een half dozijn op tafel, maar ondertussen gebeurt er niets. Het wordt 2020 vóór de eerste goedgekeurde werken er zullen kunnen van start gaan en ondertussen zal het verkeersinfarct rond de koekenstad volledig zijn. Als De Wever ooit burgemeester wil worden van Vlaanderens grootste stad, dan zal hij zijn werk wel hebben. Er zijn belangrijkere zaken dan mensen uit hun vertrouwde omgeving weg te jagen voor schimmige projecten die de eerste decennia niet te realiseren zijn.
Hoe het met die Dexia Holding af gaat lopen blijft een vraagteken. De leiding (Mariani & Dehaene) mag dan al een (voorlopige?) kwijtschelding gekregen hebben, de beslissing daarover liet nog maar eens duidelijk zien dat we in een verscheurd land leven. De federale regering stemde vóór, de Waalse onthield zich (dank zij Ecolo) en de Vlaamse stemde tegen (dank zij N-VA). In de federale regering zijn het hoofdzakelijk de Waalse socialisten die la douce France in het algemeen en Mariani in het bijzonder geen strobreed in de weg willen leggen. Di Rupo hoopt nl nog steeds straks met Hollande zaakjes te kunnen doen. Verder krijgt hij in de Dexia warboel de steun van het MR dat Reynders afdekt en de tsjeven die én de Arco-coöperanten, én Leterme én Dehaene willen sparen. De SP.a durft de PS niet tegenspreken en de Open VLD wordt verondersteld zelfs niet mee te tellen. Reden waarom een gefrustreerde Van Quickenborne waarschijnlijk het reeds door iedereen gekende nieuws over de nieuwe topman openbaar maakte en daarvoor een berisping kreeg van Di Rupo smurf Vanackere. Buiten Leterme en Reynders blijkt er trouwens nog een derde lijk uit de Dexia kast te zullen vallen en nog wel dat van Luc Coene, de huidige gouverneur van de nationale bank. Naar het schijnt zou men vinden dat de man iets te eigengereid is en zou men hem zijn uitspraken over de bijna zekere kapitaalsverhoging van Dexia niet in dank hebben afgenomen. En er is meer. Coene, nota bene: een vertrouweling van Verhofstadt aan wie hij zijn titel van minister van staat dankt, zou ook een doorslaggevende rol hebben gespeeld in de overname van de Dexia bank (het huidige Belfius) door de Belgische staat, net zoals hij dat ook al eens gedaan had toen men Fortis bank cadeau gaf aan BNP Paribas. Mocht het straks met de Dexia Holding helemaal fout lopen o.w.v. de bankgaranties die de Belgische staat daarvoor gegeven heeft, dan zou Coene er mede de schuld van krijgen. Naar het schijnt, zou vooral de PS - die het in de federale regering nog altijd voor het zeggen heeft - aandringen op een vroegtijdig vertrek van Coene als gouverneur van de nationale bank. Normaal zou dat pas gebeuren in 2014 wanneer hij de voor die job gerechtigde pensioenleeftijd bereikt van 67 en zou hij dan opgevolgd worden door Jan Smets, van CD&V signatuur. Als Coene echter vroeger vertrekt, acht de PS zich niet meer gebonden aan de vroegere afspraken en zou ze opnieuw een Waalse socialist voor de functie naar voor schuiven. It's all in the game en de Vlaamse partijtjes in Di Rupo's regering staan erbij en kijken ernaar. De zgz nieuwe politieke cultuur, nóg zo'n uitvinding van Verhofstadt, is niet voor de PS weggelegd.
Mie Turtelboom is een bezige bij die zichzelf heel wat 'targets' heeft gesteld. Of daar bij Justitie veel van in huis zal komen is een ander paar mouwen. Zo had ze gezegd dat ze de beveiliging van het Brusselse justitiepaleis in drie maanden zou oplossen. Die maanden zijn voorbij, maar het majestueuze maar oude gebouw is nog steeds zo lek als een zeef. Het overbrengen van Marokkaanse veroordeelden van Belgische naar Marokkaanse gevangenissen is al evenmin een succes te noemen (en dan zullen we maar best zwijgen over het persoonlijk succes van onze zwarte madam bij de nieuwe Marokkaanse premier). Maar Mie turtelt verder. Haar volgend voornemen is tegen 2014 het nieuwe computersysteem bij justitie functioneel te maken. Geleerd door de ervaring van haar voorgangers (men sleutelt er al aan van in 2003, toen het werd opgestart door Onkelinx), zegt ze er nu wel in één adem bij dat niet álles tegen die tijd zal klaar zijn. Dat noemt men in het Italiaans 'mettere le mani davanti' ('de handen vooruit steken', zoals iemand die in het donker gaat). Ze heeft waarschijnlijk ook al opgemerkt dat bv het zo geroemde Tax on Web systeem bij Financiën ook niet alles is. Geregeld zijn er daar blackouts en andere problemen. Het laatste is, dat men al drie maanden niet bij bepaalde BTW aangiftes geraakt omdat die ergens zijn opgeslagen, maar niet (meer) te voorschijn komen. Niks on web, dus. Het is er zo erg, dat de vakbonden er zelfs een stakingsaanzeg voor hebben aangekondigd. Men 'werkt eraan', zoals watje De Clerck dat zo mooi kon verwoorden. Financiën is trouwens geen uitzondering. Ook bij de Dienst Inschrijvingen van Voertuigen (DIV) heerst al een tijdje een chaos door de invoering van een nieuw computersysteem. Vorige week is die dienst zelfs dagenlang gesloten geweest. Bij een privébedrijf heeft men daarvoor systeembeheerders die zo'n problemen op de kortst mogelijke tijd (moeten) oplossen, bij de staat blijkt dat niet te lukken. Daar wordt waarschijnlijk eerst nog nagedacht of men er statutairen of contractuelen voor moet inschakelen...
Het was de Griek Draco die in de zesde eeuw vóór Christus de democratie 'uitvond' in Athene. Uit zijn naam komt ook het bijvoeglijk naamwoord 'draconisch', dat verwijst naar de harde maatregelen die hij uitvaardigde om de macht van de adel te breken. De geschiedenis herhaalt zich, want ook nu waren en zijn er draconische maatregelen nodig om te vermijden dat de Griekse democratie een lachertje blijft. Ze mogen nu wel een partij hebben met de naam 'nieuwe democratie', ik denk dat Draco dat zo niet voor had. En er is meer. In welk democratisch land kan men nu een nieuwe regering vormen op amper drie dagen tijd? Alleen in Griekenland blijkbaar, waar ze misschien al eens goed gelachen hebben met die domme Belgen die er 451 dagen voor nodig hadden. Daarbij vergeet men dan wel dat dit land, ondanks alles, nog vrij normaal bleef functioneren, wat in Griekenland helemaal niet meer het geval is. Om de vorming van een nieuwe regering in drie dagen te kunnen verwezenlijken, heeft men er wel een regel ingelast die zegt dat de partij die de meeste stemmen behaalt, er zomaar 50 extra zetels bij krijgt. Stel eens voor dat wij dat hier ook zouden gedaan hebben, dan had de N-VA die 50 erbij gekregen en zou er ook in dit land wel e.e.a. anders verlopen zijn. We mogen er toch wel eens mee lachen, zeker? Ondertussen hebben de landen van de eurozone al zo'n 300 miljard euro in de schijnbaar bodemloze Griekse put gestort en is het weinig zeker dat daar nog iets gaat bij komen als de Hellenen niet bereid blijven e.o.a. serieus plan uit te werken om uit hun impasse te komen. Een professor van een Griekse universiteit verwoordde het gisteren zo in een van de TV-journaals: 'wij worden het eerste Afrikaanse land met een blanke bevolking'. Draco zal het zich wel anders hebben voorgesteld...
'Chi prende una strada nuova, sa quello che perde, non quello che trova'. Italiaans spreekwoord: 'Wie een nieuwe weg inslaat, weet wat hij achterlaat, niet wat hem te wachten staat'. Dat geldt voor Frankrijk, voor Griekenland, straks misschien ook voor Nederland, maar zeker voor Europa. Reden, waarom ik de titel van deze blog niet vervolledigd heb. We kunnen er nog alle kanten mee uit en wat het zal worden staat helemaal niet vast. In Frankrijk wordt een grijze muis president. De gedoodverfde kandidaat van links was eigenlijk Dominique Straus Kahn (DSK). Toen die uitviel wegens zijn extra belangstelling voor vrouwelijk schoon (waarbij de bij ons recentelijk van seksuele misdragingen beschuldigde politici als koorknapen kunnen beschouwd worden), bleek François Hollande, tot ieders verbazing, de meeste stemmen te hebben gekregen op het socialistische partijcongres, ook al was het maar 28%. De man heeft nooit in een regering gezeten, ook niet onder Mitterand of tijdens de co-habitation legislatuur van 1997-2002. Tijdens zijn elf jaar als partijleider maakte hij de smadelijke nederlaag van Jospin mee (tegen Le Pen!) en van zijn eigen vrouw, Ségolène Royal, moeder van zijn vier kinderen van wie hij nu gescheiden is. Of Hollande veel potten gaat breken is nu nog koffiedik kijken, omdat er in juni nog parlementsverkiezingen volgen. Daarin zal zijn partij deze keer niet de stemmen van de andere al dan niet linkse partijen krijgen. In het beste geval zal hij moeten regeren met de steun van de communisten en de groenen, wat de situatie er zeker niet eenvoudiger op zal maken, in het minst t.o.v. Europa. De verwachting is dan ook dat Hollande tot aan die verkiezingen stoere taal zal blijven spreken, maar daarna waarschijnlijk een toontje lager zal moeten zingen, waarbij hij serieus gezichtsverlies zou kunnen lijden. Vlak na zijn officiële aanstelling, op 16 dezer, gaat hij dan meteen praten met Merkel en vliegt hij daarna naar de States voor bijeenkomsten van de G8 en de NATO. Het zou wel eens kunnen dat hij daar reeds een ander verhaaltje zal moeten vertellen. Gebeurt dat niet, dan krijgen we hommeles, niet alleen met de andere landen, maar ook met de markten en de ratingbureaus. Voeg daar nog bij dat Europa met een bang hart de evolutie zal volgen in Griekenland. Niet weinigen zullen nu wel spijt hebben dat ze die Grieken niet meteen de deur gewezen hebben toen bleek dat ze gefraudeerd hadden om bij de eurozone te kunnen komen. Het lijkt me weinig waarschijnlijk dat Europa van diezelfde Grieken een ultimatum zal slikken. We gaan dit jaar nog e.e.a. meemaken op Europees vlak. 2012 wordt inderdaad het jaar van de Europese opgang/afgang/teleurgang/doorstart (bij gelegenheid schrappen wat niet past)...
De afkortingen SPQR vindt men terug in Rome en dateren uit de tijd van de oude Romeinen die toen zowat de hele landmassa rond de Middellandse Zee beheersten. Niet voor niets noemden ze die zee 'mare nostrum', 'onze zee'. SPQR stond voor 'Senatus PopulusQue Romanus', de 'Romeinse senaat en volk'. Het waren immers de senatoren die het politieke leven van de toenmalige wereldmacht beheersten. In sommige landen heeft de titel 'senator' ook de dag van vandaag nog een vrij belangrijke klank, denk maar aan de U.S.A., waar elke staat er twee heeft ongeacht zijn grootte of het aantal inwoners. Wat een verschil met bij ons, waar de senaat verschrompeld is tot een soort praatbarak zonder niveau, waardoor hij feitelijk overbodig is de geworden. Eigenlijk zou men hem best opdoeken, niet alleen als gevolg van de verschillende staatshervormingen die we al gekend hebben, maar ook in het kader van de huidige besparingen. In de plaats daarvan wordt het instituut nog maar eens afgeslankt en zal het dus onnodig geld blijven kosten, want de meeste structurele kosten zullen blijven en dat voor een verzameling die straks nog hooguit acht keer per jaar zal samenkomen. Het 'populusque' is er bij ons niet meer bij, want de nieuwe senaat zal straks niet eens meer verkozen kunnen worden door de burgers. Van de amper 60 senatoren die er zullen overblijven, worden er 50 aangeduid door de gemeenschappen en 10 gecoöpteerd. Ze mogen zich nog alleen bezig houden met grondwetswijzigingen en 'bijzondere wetten', wat dat laatste ook moge betekenen. De enige reden waarom de senaat blijft bestaan is dan ook dat de partijen, die het voor het zeggen hebben, de mogelijkheid behouden hun bij de verkiezingen gebuisde kandidaten een alternatieve bijverdienste te geven (ze zullen nl mogen cumuleren). In het vooruitzicht van een volgende electorale pandoering kunnen die partijen ze nl niet allemáál in het Europese parlement depanneren...
