Het zit Tobbackske echt niet mee. Eerst was er zijn speech voor de vuist op 1 mei, waarin hij allerlei eisen formuleerde die niet thuishoren bij een partij die zelf mee in zowel de regionale als de federale regering zit. Als men bv al 18 jaar de minister van pensioenen geleverd heeft en we de kleinste pensioenen van Europa blijken te hebben, moet men daarover niet beginnen te janken nu er eindelijk eens iemand van een andere partij op die post zit. Met zijn plan van de 10.000 stagiairs, die ik het 'Brunetto plan' noemde, verging het al niet veel beter. De zoon van zijn luidruchtige vader was nl vergeten dat dit een regionale materie is, daar waar hij - als goede Belg - een plan had op federaal vlak. Daar zijn plan, gekopieerd van eerdere plannen van Onkelinx en Milquet, daarenboven in de eerste plaats Brussel en Wallonië bevoordeelde, werd het meteen en terecht door de N-VA afgeschoten. Nu komt hij af met een eigen relanceplan, waarin hij bevestigt dat - mocht het aan hem liggen - de drie oudste kerncentrales wel degelijk in 2015 zullen gesloten worden. Dit ondanks alle recente berichten over black-outs en andere stroomperikelen die ons vóór die tijd al zouden kunnen teisteren. Vergeten we niet dat er in dit land nog steeds elk jaar meer stroom wordt verbruikt. En daar houdt het niet bij op. Uitgerekend dezelfde dag dat Tobbackske met zijn verhaal over de oudste kerncentrales afkomt, bevestigt de CEO van Neon, het Duitse energiebedrijf dat ook op de Belgische markt aanwezig is, dat ze haar gasgestookte centrale van Vilvoorde meer dan waarschijnlijk gaat sluiten. Gewoon omdat de gascentrales in dit land onrendabel zijn, dus met verlies werken (iets wat ik vroeger in deze rubriek al enkele keren geschreven heb). Door het feit dat de door kerncentrales opgewekte stroom de goedkoopste is en de groene stroom teveel afhangt van het hier toch grillige weer, kan men geen ernstige planning maken om gascentrales rendabel te maken en wil er dan ook niemand meer in die sector investeren. Als men weet dat die gascentrales (die, nota bene, per stuk enkele honderden miljoenen euro kosten!) in België momenteel toch nog 30% van de energiemarkt uitmaken, is de rekening snel gemaakt. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, heb ik de rest van Tobback's relanceplan nog niet gelezen. Als het straks echter zonder die oudste kerncentrales én zonder gascentrales zullen moeten doen, wordt de rest van dat relanceplan waardeloos. Er zal dan nl helemaal geen relance meer zijn.
De laatste Europese top zou een succes geweest zijn. De media en de markten reageerden er alvast positief op. Dat is niet de eerste keer, het is nu afwachten of het zo zal blijven, want in één adem wordt erbij verteld dat er de volgende maanden nog veel werk aan, de winkel zal zijn om dat toezicht op de banken te organiseren en daar zal alles om draaien. Dat het waarschijnlijk weer een maat voor niets wordt, zowel 'De Grauwe professor' en zijn poulain Verhofstadt kwamen uitbazuinen, is voorbarig. Wat De Grauwe zegt over bv de schuld van Italië (2.000 miljard euro!) klopt wel, maar dat land zal nooit al dat geld in één keer nodig hebben en dat verandert wel e.e.a. aan de aanpak. Men moet geen geleerde professor te zijn om dat te snappen. De teneur in onze kranten is, dat Merkel heeft moeten inbinden en dat dit een gevolg zou zijn van de komst van Hollande. Dat is zever. Ook met Sarkozy had ze dat moeten doen, gewoon omdat ze verplicht is voor dergelijke beslissingen in Berlijn een tweederde meerderheid in het Duitse parlement te krijgen, waarvoor zij ook de stemmen van (een deel van) de oppositie nodig heeft. Die meerderheid heeft ze achter zich gekregen omdat Europa haar beloofd heeft dat de banken voortaan rekenschap zullen moeten geven aan die nog te installeren toezichthouder en niet meer via de eigen autoriteiten. Daardoor komt het aan de banken geleend geld niet meer bij op de landenbegroting en zou - in principe - de belastingbetaler daarvoor niet langer moeten opdraaien, maar wel een speciaal noodfonds dat de Europese banken zelf zullen moeten oprichten. Merkel had geen andere keuze, te meer omdat ze volgend jaar voor verkiezingen staat in haar eigen land. Denkelijk zal zij dan ook trachten de hele zaak vooruit te schuiven en te temporiseren tot het zover zal zijn, in de hoop dat er daarna klaardere taal zal kunnen gesproken worden. Het verhaal is nog verre van ten einde.
In Antwerpen blijft het spannend. De ophefmakende keuze van Open VLD op de kieslijst voor de gemeentelijke verkiezingen van oktober, met op de tweede plaats de hoofdcommissaris van de Antwerpse politie en op de derde de directrice van het stedelijk atheneum (een dame met, nota bene, een SP.a lidkaart op zak!), dacht men al e.e.a. te hebben meegemaakt. Dat blijkt nog niet alles te zijn. De blauwe modellijst met de witte konijnen, voorgesteld door 'inwijkeling' Turtelboom is gisteren door de liberale basis' weggestemd. Dat gebeurde via een 'stadsgreep' van de oerdegelijke huidige schepen van financiën Luc Bungeneers, die de blauwe achterban in het district Merksem massaal had gemobiliseerd, waardoor zijn Merksem meer stemmen had dan de andere acht districten samen. Het verhaal doet denken aan wat ooit bij de Antwerpse roodhuiden is gebeurd, toen Yvonneke Williams hetzelfde deed vanuit haar Polderdorpen. Er zal nu een nieuwe stemming moeten plaats vinden, waarbij af te wachten valt of ook de andere districten kiezers zullen gaan rekruteren. Gebeurt dat niet, dan blijft Turtelmie achter met rode (of moet ik zeggen 'blauwe'?) kaken. Ondertussen zal ook 'P van A' wel geschrokken zijn, want die had al een antwoord uitgedokterd op de eerste Open VLD-lijst, door op de tweede plaats van de zijne Yasmine Kherbache te plaatsen. Yasmine wie? Wel, een dame met een Algerijnse vader en een Vlaamse moeder, advocate van beroep, die achtereenvolgens al kabinetschef gespeeld heeft bij de ondertussen afgezwaaide Frankie Vandenbroucke en e-mail specialiste Ingrid Lieten en nu - houdt u vast - bij niemand minder dan onze nationale 'Afgrond' (in het Italiaans: Dirupo) dezelfde functie vervult. Mevrouw Kherbache woont al een hele tijd in Antwerpen, in de multiculturele buurt van het De Coninckplein, in de volksmond " 't keuningsplentje", berucht om zijn drugs en andere nevenactiviteiten. Het zou wel eens kunnen, dat zij in die buurt wat allochtone stemmen gaat halen. Of dat ook in de rest van de koekenstad ook zo zal zijn, is maar de vraag. Er zijn betere referenties dan te moeten afkomen met een job bij Di Rupo om in Antwerpen gensters te slaan. Vanwege de CD&V collaborateurs op de lijst van de huidige burgemeester hoort men ook nu helemaal niets ter zake. Ze staan erbij en kijken ernaar, zoals konijnen naar een lichtbak, of - zoals ik het schreef in mijn blog van 17 juni - zoals die gesneden kater naar die zwerfkatten.
De partij van Di Rupo gaat van naam veranderen. Het wordt PSI: 'parti socialiste indexé'. Dit n.a.v. de standpunten van Di Rupo en Magnette t.o.v. Europa. Terwijl datzelfde Europa in het algemeen en de 'eurozoners' in het bijzonder zich dezer dagen de naad uit het hemd werken om de euro nog maar eens te redden, blijven de Belgische socialisten en vakbonden dwars liggen over zelfs nog maar een aanpassing van onze index. Dat er ondertussen, o.w.v. het verlies aan concurrentievermogen, regelmatig bedrijven sluiten of moeten afslanken (dit weekeinde gaan in Vlaanderen weer 400 werkplaatsen verloren), deert hen blijkbaar niet. Hoe meer doppers, hoe groter proletariaat. Ik had het er nog over in mijn blog van eergisteren ('Rode hommeles'), waarbij ik meldde dat er dit jaar reeds vier Belgische instanties op gewezen hadden, dat ons land te duur blijft t.o.v. onze buurlanden. Daarbij komen ook nog de identieke meningen van de Europese Centrale Bank en de Europese Commissie. Als gevolg daarvan heeft de eigen Nationale Bank (NBB), met bijna een jaar vertraging, moeten reageren en doet ze dat met liefst zeven voorstellen om ons indexsysteem te wijzigen (niét af te schaffen). Al sinds 1996 is er bij ons een wet op het concurrentievermogen, die zegt dat onze lonen niet sneller mogen stijgen dan in onze buurlanden. Al even lang is die wet dode letter gebleven en wordt dit land steeds duurder. Hoofdreden daarvan is de automatische indexering die hier meteen wordt doorgevoerd in de lonen, waardoor bedrijven verplicht zijn hun producten ook meteen duurder te maken. Wie dat niet kan o.w.v. de buitenlandse concurrentie, heeft geen alternatief dan af te slanken of te sluiten. Wat ook steeds meer gebeurt. In het federaal parlement heeft blauwe fractieleider Dewael terzake zwaar uitgehaald naar Magnette en (in het Frans)gezegd dat die zijn mond moet houden of anders moet opstappen, als hij blijft herhalen dat Europa het niet goed doet en dat in materies die vroeger wel door Belgische regeringen mede zijn goedgekeurd. Het is al de tweede keer dat de dauphin van Di Rupo een mening verkondigt die vloekt met de Europese afspraken. Als Dewael 'a' zegt, moet hij echter ook 'b' zeggen en het niet bij woorden houden. Hij moet dan het vertrouwen van zijn partij in deze voor Vlaanderen slechte regering opzeggen. Of doen de Vlaamse liberalen dat alleen als het 'maar' om B-H/V gaat?
N.a.v. mijn blog van 27 dezer ('Euro 2.0?') en de reactie daarop van Rob, wil ik daar toch nog e.e.a. over kwijt. Rob heeft inderdaad gelijk, waar hij stelt dat de Turken het eiland zijn binnengevallen en het de facto nog bezetten, dit tegen alle internationale verdragen in. De 'Turkse republiek van Noord-Cyprus' wordt dan ook door geen enkel ander land erkend. Rob heeft eveneens gelijk, waar hij zegt dat er bij de Turkse invasie honderden Grieks-Cyprioten zijn omgekomen. Alleen is zijn verhaal niet compleet, reden waarom ik er nog eens op terugkom. Griekse en Turkse Cyprioten staan elkaar al naar het leven sinds het onafhankelijk werd. De maanden vóór de Turkse inval werden op Cyprus dagelijks zo'n 50 mensen vermoord, waaronder zonder onderscheid ook vrouwen en kinderen. Daaraan is na de Turkse invasie een einde gekomen, zoals er toen ook een einde is gekomen aan de dictatuur van de Griekse kolonels. Dat zijn natuurlijk geen excuses om een land binnen te vallen en bezet te houden. Vraag is maar in hoeverre dat Cyprus ooit een staat is geweest. Moest men bv in Syrië bv Soennieten en Sjiïeten uit elkaar hebben gehaald, waren daar nu waarschijnlijk ook geen duizenden slachtoffers. Idem voor wat Hutu's en Tutsi's betreft. De geschiedenis van Cyprus is er altijd een geweest van bloedvergieten en daaraan is (voorlopig?) tenminste een einde gekomen. Nu zijn hun problemen financieel. In navolging van de Grieken hebben ook de Cyprioten boven hun stand geleefd en schulden gemaakt die ze blijkbaar niet meer aankunnen. Hun huidige president is een communist (de enige in heel de E.U.!), die nog getracht heeft leningen te krijgen bij Rusland en China, alvorens zich tot de eigen E.U. te wenden. Datzelfde stukje eiland gaat vanaf zaterdag wel het halfjaarlijkse voorzitterschap van die E.U. waarnemen, uitgerekend op een ogenblik dat de euro ter discussie staat. Symbolischer kan moeilijk.
Dat men bij Open VLD intern ruzie heeft, maakt al lang geen indruk meer. Dat was vroeger al zo, met De Gucht als voorzitter en het is het publiek geheim dat het niet goed botert tussen de oude garde en de nieuwe lichting. Om nog te zwijgen over hun vakbond, die soms linkser lijkt dat de twee traditionele. Bij CD&V doet men wel steeds alsof er bij hen geen vuiltje aan de lucht is, maar tussen het Vlaamse en het federale niveau is het ook allemaal geen koek en ei. Om nog maar te zwijgen over de regelmatige oprispingen van Rikkie Torfs. De man heeft feitelijk gelijk, maar zoiets zal men bij CD&V nooit toegeven. Bij de socialisten was dat nooit een probleem. Tot nu toe. De rode bediendenvakbond BBTK blijkt het immers helemaal niet meer eens te zijn met 'hun' minister van Werk, Monica De Coninck. Ze verwijten haar o.m. haar steun voor een verlaging in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen, haar pogingen om een lijst op te stellen van bedrijven die de 0,3% loonnorm overschrijden en haar diverse relancevoorstellen. Zelfs met de 10.000 stageplaatsen voor afgestudeerde jongeren, nochtans een (gestolen) idee van SP.a voorzitter Tobback, is men het bij de vakbond niet eens, alhoewel dat voorstel ondertussen door de N-VA (terecht) is afgeschoten. De Coninck mag dan al een socialiste zijn, zij heeft genoeg meegemaakt als hoofd van het Antwerpse OCMW, om te weten wat er daar allemaal fout kan lopen en blijft daarin zeer realistisch. Denk maar aan wat zonet nog in Gent is gebeurd met die meer dan 150(!) Bulgaren en Turken die daar het OCMW, de ziekenkassen en de kredietverleners aan het pluimen waren (in Brussel, waar zich iets gelijkaardig voordoet, maar waarover nog steeds geen proces is gevoerd, blijkt het nog tien keer erger te zijn). Dat De Coninck, steeds volgens het BBTK, totaal niet geïnteresseerd zou zijn in wat de vakbond een 'constructieve dialoog' noemt, is er dan ook ver over. Van de gelegenheid hebben de vakbonden trouwens gebruik gemaakt om nogmaals te bevestigen dat men van onze sacrosancte index af moet blijven. Uitgerekend op een moment dat een vierde studie dit jaar reeds komt vertellen dat België het duurste land is van de eurozone*. Eerst was er het rapport van de eigen FOD economie, dan een van de detailhandelsfederatie Comeos (geschreven door Arthur D. Little), vorige week nog dat van Eurostat (waarover ik reeds schreef in mijn blog van zondag) en nu komt Testaankoop met ongeveer hetzelfde verhaal. Het lijkt er wel op dat de vakbonden er een duivels genoegen in scheppen onze mensen het leven zuur (en duur) te maken.
* Volgens de studie van Testaankoop is niet België, maar Luxemburg het duurste land. In navolging van generaal De Gaulle noem ik dat echter geen land.
Op de zoveelste Eurotop die vanaf morgen in Brussel plaats vindt, zal 'president' Van Rompuy afkomen met een nieuw plan, dat nu al 'Euro 2.0' genoemd wordt. De tekst ervan werd reeds online gezet en gaat erover dat Europa nog meer controle zou krijgen op de begrotingen van de lidstaten, dat het spaargeld Europees gegarandeerd zou worden en de banken onder Europees toezicht zouden komen te staan. Klinkt allemaal goed en wel, zolang men er echter van uit blijft gaan dat de sterkere landen mee garant moeten staan voor de schulden van de zwakkeren, zullen die laatsten het niet dringend vinden eerst hun huiswerk te maken, zoals Duitsland reeds een hele tijd vraagt. Om het nog maar eens met de woorden van Bart De Wever te zeggen: 'Niemand kan de Duitsers verwijten, dat ze geen zin hebben om de Vlaming van Europa te spelen'. Betalen zonder perspectief op beterschap blijkt alleen maar in België te kunnen. De Duitsers weten trouwens maar al te goed wat 'transfers' betekenen. Zij hebben het zelf al eens meegemaakt na hun laatste eenmaking. Dat ze toen wél bereid waren zoiets te doen kwam, omdat het om Duitsers onder elkaar ging ('eigen volk eerst' is niet overal blijkbaar even verwerpelijk) en dat ze niet bereid zijn weer zo'n inspanning te moeten gaan doen voor bv de Grieken. Om nog te zwijgen over de Grieks-Cyprioten, die hun eigen Turkse mede-eilandbewoners niet eens in de E.U. toelieten. Ondertussen blijkt, dat de nationale banken van de Europese Centrale Bank (ECB) nu al de toestemming krijgen om zelf hun eigen euro's bij te drukken ter ondersteuning van hun banken en overheden. 'Emergency Liquidity Assistance' (ELA) heet dat. In werkelijkheid betekent het, dat men al bezig is met het 'nationaliseren' van de euro. Zelfs Duitsland zou daarmee geen problemen hebben, omdat het straks zo gemakkelijker zal worden om desnoods de eurozone te splitsen of zelfs terug te gaan naar de oude nationale munten. Als het ooit zover zal komen, moet het Vlaamse parlement een historische beslissing nemen: ofwel kiezen voor een harde munt (de Neuro), waarbij men afstand zou nemen van Wallonië (en misschien van Brussel), ofwel akkoord gaan met een veel lossere munt (de Zeuro), waarin Frankrijk de lakens zal uitdelen en waarbij we zullen geconfronteerd worden met alle "weldaden' van wat men nu de 'perifere' landen noemt.
Men moet geen politiek analist zijn om te zien dat het tussen N-VA en SP.a niet (meer) botert. Dat zoiets op nationaal vlak tot uiting komt, is nog normaal te noemen. De ene partij zit mee in de federale regering en de andere in de oppositie. In de Vlaamse deelregering maken beide partijen echter deel uit van de meerderheid en dat het ook daar regelmatig ruzie is, is niet meer zo normaal te noemen. Ik vraag me af of de N-VA'ers al niet dikwijls spijt hebben gehad, toen ze, na de regionale verkiezingen, de liberalen uit de Vlaamse regering hebben verbannen en met de socio's zijn scheep gegaan. Dat was toen, volgens mij, in de eerste plaats uit electorale berekening. De Open VLD is, officieel althans, immers even centrumrechts als de N-VA en kon eventueel mee profiteren van de goede punten die de Vlaamsnationalisten eventueel zouden kunnen scoren in de nieuwe regering. Met de SP.a waren er duidelijkere verschillen en die dacht de N-VA wel onder controle te kunnen houden. Sinds de esbattementen van ongeleid projectiel Lieten is er echter al heel wat trammelant geweest tussen de twee partijen die, samen met CD&V, de Vlaamse regering vormen. Denk maar aan de e-mail 'vergissingen' (waarvan ook CD&V het slachtoffer werd), de opmerkingen i.v.m. het Uplace project, het aan de gang zijnde dispuut over de mogelijke hervorming van het secundair onderwijs en de Antwerpse Oosterweelverbinding. In dat laatste project heeft eerst de SP.a 'kazak' gekeerd en is de N-VA, mits enkele 'aanpassingen', moeten volgen. CD&V trouwens ook. Maar heel overtuigend was het allemaal niet en zopas was er ei zo na een zoveelste nieuwe bocht van de socio's, bij monde van schepen Lauwers, in een uitzending op de Antwerpse op ATV, de Antwerpse TV-zender die Janssens al even slaafs naloopt als de Gazet van Antwerpen. Zowel Janssens zelf als Vlaams minister voor mobiliteit Crevits hebben alle zeilen moeten bijzetten om deze nieuwe clash in de kiem te kunnen smoren. Straks zijn er gemeentelijke verkiezingen, waarbij de N-VA, zoals het er nu uitziet, veruit de meeste stemmen gaat halen in de koekenstad. Als ze er dan dezelfde redering op na zou houden als destijds na de regionale verkiezingen en ze zal moeten kiezen tussen rood en blauw als partner, zou ze feitelijk voor Janssens moeten kiezen en de blauwe lijst met de 'witte konijnen' links laten liggen. Als ze, zoals ze beweert, in Antwerpen een einde wil maken aan driekwart eeuw socialistisch bewind, kan het zijn dat ze daar met blauw zal moéten samenwerken en zal te vraag zijn waarom ze dat in de Vlaamse regering dan ook niet zou doen. Er is daar natuurlijk ook nog het Vlaams Belang waarbij het uitkijken wordt naar haar uitslag. De kans dat daarmee zal onderhandeld worden blijft voorlopig, jammer genoeg, zo goed als onbestaande. Om maar te zeggen, dat er in de politiek weinig logica te vinden is.
Sinds jaar en dag horen en lezen we het in alle mogelijke statistieken, peilingen en enquêtes: het onderwijs in Vlaanderen hoort in Europa bij de top. Het is dan ook meer dan verwonderlijk dat men datzelfde onderwijs hier steeds maar wil veranderen. Ik kan aannemen dat niet alles perfect is en dat er altijd ook wel iets kan verbeterd worden (goed, beter, best, verbeterd), maar waar blijven we met: 'Never change a winning team'? Vlaams minister voor onderwijs, Pascal Smets, denkt daar blijkbaar anders over. Ik vraag me af of de 'man', die soms meer weg heeft van een duracel konijn, wel beseft waarmee hij bezig is. Vooral met zichzelf, lijkt wel. Van zodra er in ons onderwijs iets gebeurt, staat hij steeds meteen voor de camera's en micro's om te zeggen wat hij eraan gaat doen. Zijn laatste zet is, dat hij de eerste jaren van het secundair onderwijs grondig wil gaan veranderen, om de jongelui zogezegd meer tijd te geven om na te denken wat ze later gaan worden. Die zgz 'observatiejaren', die hij nu wil invoeren, zijn in feite een déjà vu, want dat gebeurde ook al eens tijdens het invoeren van het berucht secundair onderwijs, jaren geleden en dat later stilletjes weer werd afgevoerd. Volgens Smetje, ooit als minister uit de Brusselse regering gezet omdat men hem en zijn partij daar beu was, zitten er momenteel in het technisch (tso) en beroepsonderwijs (bso) teveel kinderen uit de lagere sociale klassen (zeg maar allochtonen) en in het algemeen secundair onderwijs (aso) teveel uit de middenklasse (meestal autochtonen). Dat ga ik niet betwisten. Wel moet men zich eens afvragen wat daarvan de hoofdreden is. Volgens mij, niet omdat de ouders van de kinderen die nu bso en tso volgen geen geld genoeg zouden hebben om aso te betalen. De technische scholen kosten ook geld, soms veel zelfs als er speciaal schoolmateriaal bij te pas komt. De reden is, dat de meeste kinderen van allochtonen een schoolachterstand hebben omdat ze het thuis vertikken onze taal te spreken, waardoor hun kinderen inderdaad niet mee kunnen op school. Dat gebeurt niet alleen in het aso, maar ook in de technische richtingen. Wie daar de taal niet (goed) machtig is loopt ook achterstand op en riskeert ook dié school zonder diploma te verlaten. Het heeft er alles van weg, dat socialist Smet de allochtonen een steun in de rug wil geven, iets wat mag, maar dan niet met als resultaat dat de kwaliteit van ons onderwijs erop achteruit gaat en het tenslotte de betere leerlingen zijn die er het slachtoffer van zullen worden. Het B-attest bv afschaffen, zonder ruggenspraak met de Vlaamse regeringspartners (kan dat allemaal zomaar?) is dan ook een stap te ver. Men zou beter Smetje zelf afschaffen. Al bij al is hij ook maar op die ministerpost geraakt nadat in zijn eigen partij Frank Vandenbroucke bij toenmalig SP.a voorzitster Gennez in ongenade was gevallen. Een Gennez die later, bij het vormen van de nieuwe federale regering, van hetzelfde laken een broek kreeg van de nieuwe voorzitter Tobback Jr. Leuke partij toch, die SP.a!
Voor zover er zouden zijn, die het nog niet weten: volgens Eurostat, het statistisch bureau van de Europese Unie, ligt het prijsniveau in België hoger dan in alle buurlanden. Vooral met Nederland zijn de verschillen groot, soms gaat het om meer dan 20% (bv voor voeding). Alleen alcoholische dranken en tabak zijn hier goedkoper en ook de koopwoningen. Voor wat dat laatste betreft, is er echter ook al weinig reden tot juichen: onze eigen nationale bank waarschuwt ervoor, dat de huizenprijzen in België gemiddeld zo'n 15% te hoog zouden zijn. Is dat hier het land dat persé zijn index wil behouden om zgz de koopkracht van zijn burgers te garanderen? Hoe komt het dan dat hier (bijna) alles duurder is dan in de ons omliggende landen, waar ze die index al jaren geleden hebben afgeschaft? Een van de redenen zou de loonkost zijn, die hier hoger ligt, juist mede o.w.v. het feit dat ze onredelijk stijgt bij elke opeenvolgende indexaanpassing, dit als gevolg van het zgn 'tweede ronde' effect. Daarbij komt nog een hoger btw-tarief en allerlei kunstgrepen zoals koopjes en sperperiodes, die e.e.a. tijdelijk wel goedkoper maken, maar ervoor zorgen dat het de rest van het jaar hier duurder is dan elders. Voor het vinden van de extra drie miljard om de begroting van 2013 rond te krijgen, is De Standaard raad gaan vragen bij politiek multimiljonair Dehaene. Die pleit voor een indexsprong waarbij, bij het overschrijden van de spilindex, de automatische verhoging van allerlei salarissen en tegemoetkomingen één of meerdere keren zou worden overgeslagen. Hij, Dehaene, heeft dat recept met succes toegepast in de jaren negentig, toen België dreigde niet bij de eurozone te kunnen aansluiten. Feitelijk kon dit land dat ook daarna niet, maar werd er een Europees oogje dichtgeknepen, zoals dat later ook met Griekenland gebeurd is, met de nu gekende gevolgen. Of die indexsprong(en) en/of besparingen cq belastingen er zullen komen is al lang de vraag niet meer, wel wannéér. Dehaene is daarin, zoals gebruikelijk, brutaal eerlijk: ná de gemeentelijke verkiezingen. Frederik weet dus nu al dat hij zal gefopt worden.
Het is al lang een publiek geheim, dat er steeds minder mensen onze politici geloven (en dat geldt ook voor de journalisten). Dat schreef ik zelf ook al meermaals, recentelijk nog in mijn, blog van 14 dezer ('The Two Pack syndroom'). Dat het geloof in deze mensen steeds verder afbrokkelt heeft ook te maken met het feit dat tegenwoordig zowat álles bekend raakt. Het internet heeft van de wereld een groot dorp gemaakt en er zijn nog weinig zaakjes die voor de buitenwereld verborgen gehouden kunnen worden. E.e.a. werd zopas nog eens dik in de verf gezet via een studie van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek (CeSO) en het Instituut voor Sociaal en Politiek Opinieonderzoek (IPSO) van de KU Leuven. Daaruit blijkt, dat het vertrouwen in de politieke partijen op een absoluut dieptepunt is beland en dat dit wantrouwen er ook is t.o.v. regering, pers, kerk, gerecht en koning. Alleen de politie ontsnapt voorlopig nog aan dit algemeen gevoel van wantrouwen. In het licht van bovenstaande is het dan ook meer dan begrijpelijk, dat een groot deel van de Vlaamse bevolking zo goed als niet reageert op de zgz 'historische' stemming over de splitsing van B-H/V in Kamer en Senaat. Ook aan deze wetten blijken nl al zoveel Belgische achterpoortjes te zitten, dat de man en vrouw in de straat helemaal niet weten wat er op hen afkomt. Dat is trouwens zo met de meeste Belgische wetten, die steeds ver van duidelijk zijn en in de meeste gevallen daarna ettelijke keren moeten worden aangepast of veranderd. En als we dan denken dat ze kloppen, blijken ze niet overeen te komen met de Europese wetten of richtlijnen, zoals zopas nog gebleken is met de wetten over het ziekteverlof en de sperperiode. Als straks blijkt, dat Vlaanderen ook in de affaire B-H/V nog maar eens bij de bok is gezet, zal het (weer eens) te laat zijn en zullen we de nieuw opgelopen schade moeten incasseren. Met de traditionele 'dood in 't hart' en met dank aan de even traditionele Vlaamse partijen die er duchtig aan hebben meegewerkt.
Ik weet het: eigen lof stinkt. Toch was het mij een groot genoegen dat wat ik schreef in mijn blog van 4 dezer ('Het Brunettoplan') - een blog die trouwens ook de brievenrubriek van 't Pallieterke haalde - bevestigd werd. De Vlaamse regering heeft, bij monde van minister Muyters, nl dat plan afgeschoten om dezelfde reden die ook ik had opgegeven: slecht voor Vlaanderen. Het was niet eens Tobbackske's eigen plan. Hij had het gekopieerd van vroegere plannen van Onkelinx (het zgz 'Rosettaplan') en madame Milnjet (wat ik zelf toen het 'Milquettaplan' had genoemd). Die plannen waren officieel gemaakt voor heel België, maar kwamen alleen ten goede aan Wallonië en Brussel, terwijl Vlaanderen, zoals gebruikelijk, de rekening mocht betalen. Dat zo'n wetsvoorstellen door francofonen worden ingediend, kan men hen niet kwalijk nemen, wel de Vlaamse partijen die er indertijd mee instemden. Dat eenzelfde plan op federaal vlak wordt ingediend door een Vlaamse partij, die er op regionaal vlak niets van terecht brengt, is te gek om los te lopen. Federaal minister De Coninck, die het 'Befehl' van haar partijbaas wou uitvoeren, mag haar huiswerk nu opnieuw maken. De begeleiding en activering van werkzoekenden is immers een regionale bevoegdheid en zoiets kan zelfs niet via een federale omweg 'gearrangeerd' worden. Op regionaal gebied zijn de socio's tegenwoordig alleen maar goed voor blunders á la Lieten. Na de heisa over de tot tweemaal toe verkeerd gestuurde e-mails, was er recentelijk nog de uitspraak van de ex-protégee van Stevaert, die vond 'dat een nieuwsanker met hoofddoek moest kunnen'. Extra pijnlijk in deze zaak werd het, toen Lieten daarop niet alleen werd teruggefloten door de rode VRT zelf, waarvan ze voogdijminister is, maar eveneens door haar partijgenoot en collega minister Van den Bossche...
Griekenland heeft dus een nieuwe regering en een vierde premier in acht maanden tijd. Het is maar de vraag, of het allemaal iets gaat uitmaken. Zoals ik reeds meldde, wordt deze regering in werkelijkheid niet eens gesteund door de helft van de kiezers en feitelijk is het nóg erger. Ondanks het feit dat er daar een stemplicht is (net zoals bij ons), had meer dan 37% niet eens zijn stem uitgebracht. Daarvoor worden ze toch niet bestraft, evenmin zoals ze geen onroerende voorheffing betalen als ze hun nieuwe huis niet volledig afbouwen en nog zo'n serie andere ontduikingen. Wat er eventueel met Europa ook nog zal kunnen bedongen worden, met Griekenland wordt het niks. Tragedie, drama, enigma, dilemma en chaos zijn allemaal Griekse woorden*, die we waarschijnlijk nog vaak gaan tegenkomen in de volgende maanden. Er blijkt in het Griekse zakenleven zelfs al een soort parallelle munt te bestaan. Zo lieten internationale bedrijven, die al jaren zaken doen met Griekenland, zich de laatste jaren uitbetalen in Griekse staatsobligaties. De meeste bedrijven hebben die moeten afschrijven, want ze zijn nu zo goed als niets meer waard. Ons eigen Agfa-Gevaert bezit voor zo'n twee tot drie miljoen euro aan dergelijke obligaties, waardoor het een verlies aan beurswaarde van 62 miljoen oploopt (de koers zakte met 23%). En Agfa-Gevaert is niet het enige Belgische slachtoffer. Ook het farmabedrijf UCB maakte hetzelfde mee. Nog straffer is het verhaal van de Franse winkelketen Carrefour. Die trekt zich terug uit Griekenland en verkocht zijn belang in 880 supermarkten aan een plaatselijke partner voor één symbolische euro. Verlies : 220 miljoen euro! Tenslotte nog dit: de derde, kleine partner in de nieuwe regering van Samaras, heet 'democratisch links'. Zou daar ook een 'ondemocratisch links' zijn?
* Tijdens een van de Tv-journaals op de verkiezingsavond, wist een Griek te vertellen, dat 'Europa' een Grieks woord is. Niets is minder waar. De naam 'Europa' komt van het Assyrische 'Ereb', wat 'donker land' betekent: 'het land waar de zon ondergaat' (gezien vanuit Assyrië).
Iedereen kent nu zo stilaan wel het verhaal van onze oudste kerncentrales, die in 2015, zonder politieke tegeninitiatieven, zouden moeten gesloten worden. Nog een van die vele 'geschenken' die de regeringen Verhofstadt ons hebben achtergelaten. Zoals we tijdens de koudegolf van februari en het verhitte Pinksterweekeinde hebben kunnen meemaken, is ook de elektriciteitsvoorziening in dit land een puinhoop. Zelf produceren we niet genoeg, de kerncentrales zouden te onveilig zijn (wegens de aardbevingen en de tsunami's die we hier meemaken!), de steenkoolcentrales vervuilen te veel, de gascentrales zijn niet rendabel en de groene, alternatieve stroom is (voorlopig?) onbetaalbaar. Er zijn dan ook al verscheidene voorstellen gedaan om die oudste kerncentrales nog wat langer open te houden, mits bepaalde voorwaarden (een hogere financiële bijdrage van de producenten aan de staat en het gebruik van die opbrengst om de duurzame energievoorziening verder uit te bouwen). Het laatste voorstel in die zin komt van twee CD&V parlementsleden en is in feite het verhaal van de ingetrapte open deur. De staat kan de centen goed gebruiken en er is geen alternatief dat garandeert dat we straks (volgens een recente studie: vanaf 2014 al) niet geregeld in het donker zullen komen te zitten. Dat de groenen tegen een verder openhouden van de kerncentrales zijn is hun eigen logica zelf. Dat de socialisten mee op hun kar springen, heeft alleen electorale redenen. Ze willen niet overklast worden op hun linkervleugel. Dat er, bij gebrek aan stroom, elektriciteit zal moeten worden ingevoerd die in het buitenland ook door kerncentrales wordt geproduceerd, is voor rood en groen blijkbaar geen probleem. Ze zijn van de eerste hypocrisie niet gebarsten. Er blijkt nu echter ook een Open VLD'er te zijn die hun mening is toegedaan. Willem-Frederik Schiltz, zoon van, zegt kwaad en verrast te zijn door het CD&V-voorstel. Een links trekje, geërfd van vader? Nee, hoor: de jonge heer blijkt gevallen te zijn voor de charmes van Freya Piryns, senatrice voor de groenen. Zij draagt de broek. En, zoals de Fransen zeggen: 'Comme la femme le veut, Dieu le veut'. Van de andere Open VLD'ers is er tot op heden weinig of geen reactie te bespeuren. Die hebben het waarschijnlijk nog te druk met Belkacem.
Hoe lang zijn onze 'beleidsmensen' nu al aan het klooien met die Europese landenschulden? Telkens opnieuw wordt er een overeenkomst gemaakt, lijkt er een positieve stap te zijn gezet of denken we weer te mogen hopen, of enkele dagen - wat zeg ik: enkele úren - later is het opnieuw één grote ellende. Met de laatste verkiezingen in Griekenland was het weer niet anders. De zgz Europees gezinde partijen zouden er gewonnen hebben, zouden een regering gaan vormen en zouden God weet wat nog gaan doen. Enkele uren na de opening van de beurzen was alle optimisme weer verdwenen en blijft de vraagt niet óf Griekenland de eurozone zal verlaten, maar wel wanneer. Alle natte dweil retoriek ten spijt, was er bij deze Griekse stembusgang géén meerderheid voor een voortzetting van de akkoorden met Europa en het IMF. Door de gekke regel van de 50 extra toegevoegde parlementszetels aan de partij met de meeste stemmen, komen de twee grootste traditionele partijen (die, nota bene, mede de oorzaak zijn van de hele Griekse ellende) inderdaad aan een parlementaire meerderheid die hen toelaat een regering met een nipte meerderheid te vormen. In reële cijfers halen Nea Dimokratia en Pasok echter amper 40% van de stemmen, wat betekent dat bijna 60% van de Grieken hebben tegengestemd. Wat Frankrijk betreft, krijgt men in onze media de indruk dat Hollande de Europese problemen eens zal komen oplossen. Niets is minder waar. Nu hij toch aan een volstrekte meerderheid in het Franse parlement is geraakt (omdat meer dan de helft van de kiezers bij de tweede stembeurt niet kwam opdagen), is hij nu wel verplicht zijn verkiezingsbeloften na te komen en heeft hij geen excuus meer om eventueel anderen de schuld van mislukkingen te geven.Het resultaat zou kunnen zijn dat Frankrijk, dat al 36 jaar geen sluitende begroting meer heeft gehad, de door Europa opgelegde doelstellingen niet zal halen. Als het straks mis zou lopen, dan kan Hollande niet langer (mede) de eurozone leiden, maar wel wat ze de 'perifere' landen noemen en kan hij het boegbeeld worden van de (Z)euro. België zal daar trouwens ook bij horen. Dit land heeft momenteel, als gevolg van de eurocrisis, waarborgen en garanties uitstaan van liefst 87,8 miljard euro! Als het nog maar met de helft ervan zou mislopen - en die kans is reëel - dan stijgt de staatsschuld t.o.v. het bbp hier met minstens 10%. Tenslotte zijn er nog de hooghartige Spanjolen, die van de andere landen uit de eurozone tot 100 miljard euro kunnen toegestopt krijgen om hun armlastige banken uit de hopeloze vastgoedcrisis te halen, maar die het tot nu toe vertikken dat officieel aan te vragen. Nog wiedes dat de markten zo'n arrogantie afstraffen.
Terwijl alle media vandaag bol staan over de Franse en Griekse verkiezingsuitslagen, doen we er best aan onze eigen keuken in 't oog te houden. Voor de eurozone wordt het hoe dan ook afwachten en alles wat daarover nu geschreven wordt, kan morgen weer achterhaald zijn. In mijn blog van 14 dezer (Het 'Two Pack' syndroom) schreef ik reeds dat de regering Di Rupo er als de dood voor is om vóór de gemeentelijke verkiezingen van dit najaar een begroting voor 2013 bij Europa in te dienen, zoals door dat zelfde Europa is gevraagd. De officiële reden is dat men zo'n begroting niet in een serene sfeer zou kunnen maken tijdens de aanloop naar die verkiezingen. Dat is natuurlijk flauwe kul, want in de 27 eurolanden zullen er altijd wel ergens verkiezingen zijn en zo komt men nooit tot de afgesproken overeenkomsten over het 'Six Pack'. De echte reden is, dat deze regering in die begroting moet vertellen hoe ze aan die minimaal drie miljard euro extra wil geraken. Liefst van al zou ze dat willen doen door de belastingen (nog maar eens) te verhogen, maar dat durft ze niet in die electorale periode. Ná de verkiezingen zou dat een stuk gemakkelijker worden. Hopelijk geeft Europa daarin niet toe en zal Di Rupo verplicht worden te besparen i.pl.v. te belasten. En er is meer. Ook de deelregeringen worden verondersteld tegen oktober hun deel van het werk te doen. Om dat te kunnen, wachten ze op gegevens en beslissingen van het federale niveau en die zijn er nog steeds niet. Door het steeds maar uitstellen van beslissingen, een specialiteit van deze federale regering, krijgt Vlaanderen, dat met de technische bespreking van zijn begroting van 2013 al begonnen is, zijn werk niet op orde. Voor de regio die sinds 2011 altijd een sluitende begroting heeft gehad, is dat not done. Vlaanderen voorspelt voor de periode 2014-2017 een groei van 2%, heeft de werkgelegenheid de laatste jaren met 6% zien groeien en stelt vast dat 4 op de 10 werkende Vlamingen hooggeschoold zijn. Dat zijn mooie cijfers en om die te kunnen handhaven cq verbeteren, moet er klaarheid komen in het begrotingsdebat en liefst zo snel mogelijk. Om maar iets te zeggen: Vlaanderen weet bv steeds niet hoeveel en welke ambtenaren naar het regionale niveau zullen oiverstappen. Om louter electorale reden wil o.a. Vande Lanotte, federaal minister van begroting en keizer van Oostende, het hele zaakje tegenhouden. Dat terwijl, volgens sommige partijleiders, de gemeentelijke verkiezingen niets te maken hebben met het federaal niveau. Wie gelooft die nog?
Enkele jaren geleden hadden we in onze landelijke buurt te maken met zwerfkatten. Persoonlijk had ik daar weinig problemen mee. Ze ruimden de muizen op (én de vogels, die het gemunt hadden - en hebben - op mijn bessen, druiven en aardbeien). Tussendoor hadden die beestjes niets anders te doen dan te luieriken en de kattenliefde te bedrijven. Er liep toen ook een gesneden kater van een van de buren rond, die de dartelende zwerfkatten met argusogen bezig zag en zich waarschijnlijk afvroeg waarom die zo vitaal waren. Het arme beest kon, jammer genoeg, niet meer meespelen. Bij de stortvloed van electoraal nieuws uit Antwerpen, die we de laatste week meemaken, moest ik aan die gecastreerde poes terugdenken. Terwijl Open VLD in de koekenstad zichzelf heruitvindt, de publiciteit van de N-VA niet uit het stadsbeeld te branden is met een reuzengrote De Wever affiche (al dan niet met clownneus overschilderd!) en daarbij enkele opmerkelijke transfers aankondigt, staan die van CD&V erbij en kijken ernaar. Zij kunnen ook niet meer meespelen. Het was al voorspeld dat een serieus deel van hun kiezers niet meer zou stemmen voor een partij die zich wegcijfert in een kartel onder een socialistische lijsttrekker en dat wordt in de laatste peilingen bevestigd. Nu Open VLD zich daar met een onuitgegeven, maar toch tot de verbeelding sprekend trio in de verkiezingsstrijd werpt, is de kans groot dat die partij straks op de wip komt te zitten, iets wat CD&V aan zijn neus ziet voorbijgaan. Het redden van de schepenpostjes van de heren Heylen en Van Peel - de echte reden van het kartel - wordt een hachelijke zaak voor de 'partij van het goed bestuur'. Eigen schuld, dikke bult. Niet dat ik ineens in die nieuwe Antwerpse VLD ga geloven, die partij doét tenminste iets. Het feit dat twee bekende personen, die toch nauw met Janssens hebben samengewerkt, nu tégen diens kartel gaan werken, zal laatstgenoemde geen deugd doen. En de politiek gecastreerden evenmin.
Het wordt spannend dit weekeinde met de verkiezingen in Frankrijk en Griekenland. In la douce France wordt het uitkijken of links de volstrekte meerderheid haalt en - in dat geval - op welke manier. Een meerderheid met een opeenstapeling van linkse partijtjes is nu precies ook geen oplossing voor 'monsieur normal', die bovendien geplaagd wordt door een soort afrekening tussen zijn vrouwen, zijn ex en zijn 'koekentien'*. Voor Europa in het algemeen en voor de eurozone is het bijzonder zal het echter in de eerste plaats uitkijken worden naar de stembusuitslag in Griekenland. Om te beginnen naar welke partij daar de meeste zetels zal behalen, want in de bakermat van de democratie krijgt die zo maar eventjes een bonus van 50 extra zetels. Als het de extreemlinkse Syriza wordt, dan kan Europa zich maar best meteen zorgen maken. Dat zal men ook doen, want de Europese ministers van financiën hebben nu reeds afgesproken op zondagavond nog een telefonisch overleg te houden. Er zouden ook al noodscenario's klaar liggen. Hollande, gesteund door Monti en Verhofstadt, vraagt al langer een invoering van euro-obligaties, maar Duitsland wil daarvan niet weten. En dat laatste is niet alleen het standpunt van Frau Merkel, maar ook van de Duitse socialistische oppositie. 'Deutschland über Alles' en ze hebben nog gelijk ook. Feitelijk is dat hele voorstel van de euro-obligaties een kopie van de Belgische situatie, waar een sterke regio, Vlaanderen, de putten moet vullen die de zwakkere regio's, Wallonië en Brussel, blijven maken. Zó gek zijn ze in Duitsland niet, zeker niet nadat zopas gebleken is dat het Amerikaanse Pimco, 's werelds grootste vermogensbeheerder, zijn klanten heeft aangeraden hun geld uit Europa weg te halen, Duits staatspapier inbegrepen. Volgende week maandag en dinsdag is er een bijeenkomst van de G20 in Mexico en daarna zullen er waarschijnlijk nog wel enkele Europese 'toppen' volgen. Daar zullen nagels met koppen moeten geslagen worden, onafgezien van het feit of Griekenland al dan niet uit de euro zal stappen. Met de steeds groter worden financiële problemen in Spanje en - misschien - in Italië én een mogelijke linkse verkiezingsoverwinning in Frankrijk, komt een splitsing van de euro akelig dichterbij.
* "Koekentien' is de Meetjeslandse vertaling van 'concubine'!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen over het voornemen van Schauwvliegje om het mes te zetten in heel wat subsidies aan wat de 'culturele sector' wordt genoemd. De Vlaamse regering moet - evenals alle andere regeringen - zwaar besparen en doet dat ook. Mede daarom kan ze nog steeds als enige regering in dit 'rijke' land (rijk aan regeringen) een sluitend budget voorleggen. Dat er bij zo'n schifting slachtoffers vallen is duidelijk. Vraag is maar of het allemaal koosjer verloopt. Wie geen of minder subsidies meer krijgt, zal allicht moord en brand schreeuwen (en dat doet men ook), de vraag is maar of al dat protest wel verantwoord is. Ik ben in de meeste kunsten geen specialist ter zake, met uitzondering dan van het operagebeuren, dat ik reeds meer dan twintig jaar volg. Toevallig hoorde ik deze week de directeur van de Brusselse Muntschouwburg nog klagen, dat zijn operahuis - volgens hem - te weinig staatssteun krijgt. Vorig jaar viel het in enkele internationale prijzen en hij vindt dat dit vertaald mag worden in meer subsidies. Als men echter ziet wat de Munt zopas nog heeft uitgespookt met de opvoering van Verdi's Il Trovatore, zou ik hem helemaal geen extra geld meer geven. Een komische opera bv kan men (meestal, maar ook niet altijd) laten afspelen in een ander tijdperk. Met opera's van Verdi is dat vloeken in de kerk. Bij Verdi is bv koorwerk nooit veraf. In de Brusselse Trovatore had men er niets beters op gevonden dan het koor in de orkestbak te stoppen. Het hele verhaal is compleet onherkenbaar. Men ziet niet wat men hoort en hoort niet wat men ziet. De Brusselse Munt is trouwens niet het enige operahuis, waar men denkt nieuwe paden te moeten bewandelen. In Antwerpen speelt momenteel Carmen van Bizet, waarbij het verhaal zich niet meer afspeelt in het Spaanse Sevilla, maar in een Amerikaans provinciestadje, waarin het stierengevecht een hondengevecht wordt en waarin een drietal stukken van de originele partituur gewoon worden weggelaten. Eerder speelden ze het in Antwerpen al klaar een Aida te geven met als enig decor een sofa midden op de Bühne (waarbij men toen ook geen koor te zien kreeg) en een Ring des Niebelungen, een vroeg middeleeuws drama, dat zich afspeelde in een computerzaal, waarbij de Rijn vervangen werd door een kleine binnenhuisfontein! Opera is een totaalspektakel, met zangers, koren, decor, orkest, belichting, kostuums en ga zo maar door. Dat tot een goed einde te brengen vergt niet alleen veel werk, maar kost ook inderdaad veel geld. Dat de gemeenschap daarin bijdraagt is geen slechte zaak, maar daartegenover moet staan dat men ook een goed spektakel brengt en geen vertoning waarbij de regisseur zichzelf belangrijker vindt dan de componist. Wie persé in de opera nieuwe paden wil bewandelen, moet dan ook maar nieuwe opera's brengen, maar geen klassieke meesterwerken vermoorden zoals nu gebeurt. Zo'n vertoningen verdienen geen staatssteun.
De regering Di Rupo heeft er een probleem bij: de 'Two Pack', een vervolg van de 'Six Pack'. Voor wie het nog niet door zou hebben: die laatste is een Europese verordening die de lidstaten verplicht tot begrotingsdiscipline en tot een economisch evenwichtig beleid. De 'Two Pack' zegt hoe de Europese Commissie de 'Six Pack' gaat controleren. Om dat te kunnen doen, moeten alle eurozone landen vóór 1 oktober van dit jaar hun begroting voor het jaar 2013 bij Europa indienen. Voor de regering Di Rupo wordt dit een nachtmerrie, omdat het ondertussen geweten is dat ze voor dat jaar nog minstens drie miljard euro extra zal moeten vinden. Daar komt nog bij dat dat geld, volgens Europa maar ook volgens de gouverneur van de eigen nationale bank (NBB), moet komen uit besparingen en daar wringt natuurlijk het schoentje. Het zat al fout bij het gróte hervormingsplan, waarin maar één derde besparingen en twee derden belastingen zaten, zodat voor de 'Two Pack' terecht kan gevreesd worden dat het dezelfde, verkeerde kant uit zal gaan. Hét probleem is natuurlijk, dat er op 14 oktober van dit jaar verkiezingen zijn, weliswaar 'maar' gemeentelijke verkiezingen, waarvan de traditionele Vlaamse meerderheidspartijen blijven zeggen, dat ze niets met de federale situatie te maken hebben. Niettegenstaande dat zijn ze er als de dood voor om vóór die datum een reeks besparingen en belastingen te moeten aankondigen. Liefst zou men dat dan ook doen ná 14 oktober, om meer dan waarschijnlijk eerder belastingen dan besparingen door te voeren. Als alternatief zou de regering Di Rupo natuurlijk nu al kunnen beloven dat ze na de gemeentelijke verkiezingen in de eerste plaats besparingen zal doorvoeren. De 'transparantie', weet je wel. Het probleem daarbij is dat de man en vrouw in de straat, zeker in Vlaanderen, de heren en dames politici (noch de journalisten) nog gelooft... Tenslotte nog dit: voor wie zich zou afvragen waarom men dat extra geld nodig heeft nu zopas gesteld werd dat onze economie dit jaar én volgend jaar zou groeien? Wel, simpelweg omdat in de gezondheidszorg en de pensioenen de uitgaven veel sneller stijgen dan het bbp. Dat werd ook zopas bevestigd door Luc Coenen, gouverneur van de NBB. Alleen zei de brave man er niet bij dat dit het gevolg is van de vergrijzing en de verwaarlozing van dit probleem door de laatste federale regeringen. Een probleem dat al die jaren door economen is voorspeld en waartegen al evenveel jaren is gewaarschuwd, maar waaraan in dit land nog steeds zo goed als niets is gedaan. Het systeem Dehaene, zeg maar: het probleem aanpakken als het zich voordoet. Of hopen zoals Mathot, nl dat het probleem er vanzelf is gekomen en ook vanzelf wel zal weggaan. Allemaal typisch Belgische nepoplossingen waarvoor we een mooi spreekwoord hebben: 'Met beter hopen is de tijd verlopen'.
