Vrij recentelijk stond er in De Standaard een heel verhaal over heksenverbranding. In e.o.a. Vlaamse stad (Dendermonde, dacht ik, maar het kan ook Aalst geweest zijn), had de burgemeester de stads verontschuldigingen aangeboden omdat er enkele eeuwen geleden bij hen vrouwen, beticht van hekserij, op de brandstapel geëindigd waren. Later is gebleken dat daar natuurlijk niets van aan was en dat de grote schuldigen meestal buren waren die op hen jaloers waren en hen zo uit de weg lieten ruimen. Dat verhaal over die buren deed me eraan herinneren, dat nog niet zo lang geleden deze geschiedenis zich in Vlaanderen herhaalde, nl tijdens de naoorlogse repressie. Ook toen volstond het dat buren een klacht neerlegden om aangehouden te worden, alles kwijt e spelen en sommige mensen er zelfs het leven bij verloren. Daarover zijn, bij mijn weten, nog geen verontschuldigingen gekomen, evenmin als in dit haatdragende land - als enige in heel Europa - ondertussen een amnestie zou gekomen zijn, al was het maar voor politieke zondaars. De taak van bovenvermelde buren wordt tegenwoordig overgenomen door politiekers en aanverwante journalisten. Dat hebben we zopas nog meegemaakt met de hetze i.v.m. Jurgen Ceder, de ex-VB man die zich aansloot bij de N-VA en wou opkomen op de partijlijst in de gemeente Dilbeek bij de verkiezingen van dit najaar. De man werd in de pers aangepakt omdat hij dertig jaar geleden (!), bij een schermutseling tussen linkse en rechtse studenten, een tegenstander een been zou gebroken hebben. Dat klopt niet; Ceder was daarbij betrokken maar was niet de dader. Hij werd daarvoor trouwens tweemaal vrijgesproken. De nieuwe beschuldigingen begonnen bij groene troela Almaci, die zelf op de dag van die feiten 8 jaar was en het verhaal alleen maar kende van horen zeggen, maar dat toch genoeg vond om het te berde te brengen in Knack. De Morgen nam de haatcampagne over via een column van de gestoorde Hugo Camps, waarbij hoofdredacteur Wouter Verschelden meteen al eiste dat Ceder zijn verontschuldigingen zou aanbieden... Ondertussen heeft Ceder zijn ontslag als kandidaat voor de gemeenteverkiezingen aangeboden. Het vaderland is weer gered, tenzij ze straks zouden ontdekken dat zijn vader of grootvader tijdens de oorlog misschien wel eens een Duitse herdershond zou hebben gehad. Dat zou dan weer een bewijs zijn dat de man 'fout' was door in Dilbeek te kandidateren. Op de zesde plaats op een gemeentelijst in Dilbeek, a.u.b.! Het hele verhaal past in mijn blog van 17 dezer ('De demonisering van de N-VA'), want het gaat niet in de eerste plaats om Ceder, maar gewoon om de N-VA te bestrijden met alle mogelijke middelen, ook met leugens. Wie zei het ook weer (Voltaire?): dat, als ge dezelfde leugens blijft herhalen, de mensen het op de duur toch zullen geloven. Zeker dié mensen die hier alleen maar linkse kost te lezen krijgen uit De Morgen, Humo en -jammer genoeg - tegenwoordig ook steeds meer uit Knack. 'Het doel wettigt de middelen', schreef Machiavelli in zijn 'Il Principe'. Louis Tobback wist dat ook al toen hij die slogan destijds herhaalde tegen het Vlaams Blog. In Dilbeek weten ze het nu ook.
Het zijn slechte tijden voor heel wat Europese gewesten die op weg zijn naar wat meer zelfstandigheid. Denk maar wat er momenteel in Spanje speelt, waar de staat - die zelf al geen geld meer over heeft - liefst 18 miljard opzij zou willen zetten om de steeds groter wordende schulden van de reeds vrij onafhankelijke Spaanse regio's te kunnen betalen. Valencia en Murcia zouden al op droog zaad zitten, Andalusië, de Balearen en zelfs het zo rijk gewaande Catalonië zouden kunnen volgen. Hoe dat allemaal gaat aflopen is voorlopig nog een raadsel, maar één zaak is zeker: die gewesten hebben dezelfde fouten gemaakt als hun federale staat en grandioos boven hun stand geleefd. Met dank aan twee legislaturen socialistische bewind. Bij Spanje houdt het, jammer genoeg, niet op. In Italië zit het autonome gewest Sicilië ook al op zijn tandvlees. Het heeft zo'n 5 miljard euro schulden en krijgt die niet meer betaald. Volgens de media is het eiland 'het Griekenland van Italië' aan het worden. Misschien zou de benaming 'het Wallonië van Italië' passender zijn. Net zoals bij onze zuiderburen, waar zo'n 40% van de werknemers van de staat leeft, blijkt ook op Sicilië een proportioneel veel te groot aantal mensen voor de staat te 'werken'. Dat is daar ooit begonnen met tijdelijke contracten, waarbij werklozen een job bij de overheid kregen. Via enkele vakbondsacties is men erin geslaagd die om te zetten in vaste contracten. Mede als een gevolg daarvan telt bv de groendienst op het eiland zo'n 26.000 medewerkers - waarvan 1.800 alleen al in Palermo, toch maar een middelgrote stad - en 22.000 ambtenaren. Super Mario Monti zal er zijn werk nog hebben. In het licht van bovenstaande is ons Vlaams gewest dan een uitzondering. We zijn misschien wel de enige Europese regio met een sluitend budget en - in tegenstelling tot wat bv in Spanje en Italië gebeurt - is het hier een regio die het federale niveau moet bijspringen. Het is hoog tijd dat daarover eens een serieuze bespreking begint, in de eerste plaats in Vlaamse parlement, dat eindelijk eens uit zijn schelp mag komen en zijn rechten opeist.
Vrij recent kwamen in het avondjournaal van de VRT twee Duitse wetenschappers vertellen, dat de elektriciteitsprijs in Duitsland sinds de ramp in Fukushima helemaal niet gestegen was en dit ondanks het feit dat men in hun land zeven (of waren het er acht?) kerncentrales heeft stilgelegd. Ik heb vruchteloos naar een vervolg van dit toch wel merkwaardig verhaal gezocht, maar niet gevonden. Niet op de VRT en ook niet in de andere media. Er zal er ook geen komen, want wat die zgz wetenschappers vertelden, was een vrome leugen. Het klassieke verhaal van de gebruikelijke wereldverbeteraars die geen oog hebben voor de gevolgen van ondoordachte sluitingen van kern- en andere centrales. Sinds Fukushima en het stilleggen van de kerncentrales, de zgz 'Energiewende', is de elektriciteitsprijs in Duitsland met 8% gestegen en is ze de hoogste in de E.U. Dit ondanks het feit dat Duitsland enorm veel geïnvesteerd heeft in groene energie: in windparken in het noorden en in zonnecellen in het zuiden van het land. Ondertussen is gebleken dat er daarbij heel wat problemen gerezen zijn, waarvan men vroeger niet eens het bestaan vermoedde. Wind- en zonne-energie kan nl niet worden opgeslagen en moet - bij overbelasting - vervoerd worden. Dat hebben wij ook in België meegemaakt tijdens het zonnige Pinksterweekeinde. Dit constant verplaatsen van energie is nefast voor het bestaande netwerk. Sinds de sluitingen zijn er in Duitsland alleen al honderden ingrepen nodig geweest om stroompannes te voorkomen. Om dit probleem eens en voor goed op te lossen hebben ze daar nog een tekort aan 3.000 km hoogspanningskabels. Sinds 2009 liggen er plannen klaar voor 1.800 km leidingen, waarvan er tot nu slechts 214 km zijn aangelegd en amper 11 km in gebruik zijn genomen. Dat kost hopen tijd en geld en dat zal in ons land niet anders zijn. Als men, zoals gepland door de regering Di Rupo, in 2015 Doel 1 en 2 gaat sluiten, gaat men in Vlaanderen gegarandeerd stroompannes krijgen. De voornaamste reden daartoe is dat momenteel geen zinnig mens in dit land weet te zeggen hoe en wanneer de groene stroom van de windparken in zee tot bij de verbruiker zal geraken. De zgn 'piekcentrales', die problemen zoals die tijdens het Pinksterweekeinde moeten voorkomen, door extra stroom te leveren als het niet waait of er te weinig zonneschijn is, zijn momenteel nog niet eens gepland. In de drie jaar die ons nog scheidt van 2015 is dat nooit meer te realiseren. De energiebedrijven zijn ook niet happig om in ons land nieuwe centrales te bouwen. In de eerste plaats omdat de wetten hier voortdurend veranderen, zodat een zekere, lange termijnplanning onmogelijk is, maar ook omdat gas- en steenkoolcentrales hier niet meer rendabel zijn. Zij moeten nl betalen ter compensatie van de uitstoot van broeikasgassen, daar waar de groene energie gesubsidieerd wordt, waardoor er gewoon niet tegen geconcurreerd kan worden. Ondertussen worden de energietekorten in Duitsland opgevangen door import van stroom uit Franse kerncentrales en Poolse steenkoolcentrales en zal het land, ter vervanging van zijn eigen kerncentrales, ook nieuwe steenkoolcentrales moeten laten bouwen. Dat geldt ook voor dit land, al hebben we wel een alternatief: we kunnen ook stroom aankopen in Nederland, dat er teveel heeft (!). En ook daar wordt die gemaakt uit kernenergie...
Bovenstaande slogan uit de titel van deze blog zag ik vroeger eens op de achterruit van een wagen in Beieren. Blijkbaar was men daar niet zinnens zich druk te maken. Of dat nog altijd het geval is, valt te betwijfelen. Beieren, dat vlak na Wereldoorlog Twee grotendeels een landbouwstreek was, is nu een welvarende streek geworden, waarin enkele van de grootste Duitse industrieën zich bevinden. E.e.a. heeft met zich meegebracht dat het 'Land', zoals de regio's in Duitsland genoemd worden, dat vroeger een ontvanger was in het Duitse solidariteitssysteem (dat bestaat daar ook), nu de grootste gever is geworden (3,7 miljard euro per jaar). Men vindt daar nu dat het stilletjesaan genoeg is geweest, dat reeds meer gegeven werd dan wat men vroeger ooit gekregen heeft. De Beierse minister-president heeft daarover nu een klacht neergelegd bij het Duitse Grondwettelijk Hof. Met zijn 12,5 miljoen inwoners heeft Beieren er meer dan dubbel zoveel als Vlaanderen. Wij betalen onze francofonen straks, als Brussel zijn extra geld krijgt uit de B-H/V koehandel, zo'n dertien miljard euro*, dat is meer dan driemaal zoveel als Beieren en - per inwoner gerekend - meer dan zesmaal zoveel. Toch wordt daarop door onze traditionele partijen niet of nauwelijks gereclameerd. Bij de viering van de nationale Belgische feestdag wist Vlaams minister-president Peeters te vertellen, dat hij blij was dat de splitsing van B-H/V nu eindelijk definitief was. Over de voor Vlaanderen schadelijke neveneffecten geen woord, laat staan dat hij hier naar ons Grondwettelijk Hof zou stappen. Over de klacht van Beieren verscheen er in De Standaard een uitvoerig artikel, met als titel: 'Solidair, maar niet gek'. Dat komt er op neer dat wij, Vlamingen, ook voor De Standaard wel degelijk gek zijn dat we verder blijven betalen.
* In onze media wordt regelmatig toegegeven dat Vlaanderen erg veel 'solidariteit' betaalt, maar worden er steeds cijfers aangehaald die ongeveer slechts de helft bedragen. Men vergeet daarbij de Belgische staatsschuld mee te rekenen, die zo goed als volledig door Vlaanderen wordt opgehoest.
Denkelijk zal geen van de mensen die mijn blogs lezen er verbaasd over zijn dat ik die speeches van Albert II aan zijn 'waarde landgenoten' aan mij laat voorbijgaan. Wel probeer ik te onthouden hoe men er bij onze Tv-zenders op reageert. Volgens de pretzender uit Nossegem zou de koning gezegd hebben, dat de crisis nu achter de rug is! Nu, ja, er wordt op VTM nogal wat nonsens verteld. Zo liet men eergisteren, bij het bericht over de veroordeling van de Tunesische ex-dictator Ben Ali een hele tijd beelden zien van de Egyptische Moebarak. Of vorige week bij de installatie van twee spoorbruggen over het Brusselse 'zee'kanaal. Die wogen op de VRT 1500 ton per stuk, bij de VTM slechts 1500 kilo. Dat werd verteld door het nieuwsanker én herhaald in de rechtstreekse reportage... Erger wordt het als ze over de politiek beginnen. Zo werd er op beide zenders de nadruk op gelegd, dat de koning in zijn 21 juli toespraak onrechtstreeks een sneer had gegeven naar de N-VA. Men zag hem dan iets vertellen over 'populisme' dat tot niets zou leiden. Dat zal wel, maar dat populisme is zo oud als de politiek zelf en wordt door álle partijen gebruikt als het in de kraam past. Neem nu die verwijzing van Patrick Dewael naar zijn in een nazi concentratiekamp omgekomen grootvader. Ik noemde dat in mijn blog van 17 dezer ('De demonisering van de N-VA') nog gemeen. Van populisme gesproken! Er kwam daarop trouwens ook een reactie uit vrij onverwachte hoek, nl van André Gantman, vroegere liberale schepen van de stad Antwerpen, een jood die nu is overgestapt naar de N-VA. Ook Gantman verloor een grootvader in een nazi concentratiekamp, maar veegde niettemin de mantel met de reactie van Dewael. 'Vrij denken', zei Gantman, 'dat begint met zijn woorden te kiezen en te weerstaan aan de automatismen, aan de gemeenplaatsen en de simpele besluittrekkingen.'* Gantman kreeg trouwens de steun van Sas Van Rouveroy, nota bene: huidige fractieleider van Dewaels partij in het Vlaamse parlement, die zei dat de partij zich in de eerste plaats om de eigen geloofwaardigheid moet bekommeren. Populisme is van alle tijden.
* Gantman drukte het besluit van zijn discours merkwaardig genoeg uit in het Frans: 'Penser librement, cela commence par choisir ses mots, par résister aux automatismes, aux amalgames, aux syllogismes réducteurs et destructeurs'. Een Frans dat zich zomaar niet laat vertalen, maar dat niettemin goed verstaanbaar moet geweest zijn voor 'populist' Dewael, die ooit de pretentie had federaal premier te worden toen hij dacht dat zijn grote vriend Verhofstadt voorzitter van de Europese commissie ging worden (en daarvoor ontslag nam als Vlaams minister-president). En dan zullen we maar zwijgen over dat andere 'paradepaardje' van hem, het Tongerse 'Land van Ooit', zeker?
De met veel tralala opgevoerde show in het paleis van Laken omdat de eerste fase van de zogezegde zesde staatshervorming zou zijn afgesloten, was een typisch voorbeeld van een overroepen gebeurtenis. Er viel daar helemaal niets te vieren, zeker niet voor de Vlamingen. In 1994, bij het afsluiten van de vierde staatshervorming, had er zich op het paleis ook al zoiets afgespeeld, maar toen had men er tenminste een reden voor: de unitaire Belgische staat werd toen federaal. Nu vierde men de uitvoering van een wet, die al bijna 50 jaar was goedgekeurd, die de democratische logica zelve was, maar waarvoor de Vlamingen niettemin een prijs hebben moeten betalen. Buiten B-H/V wordt er in heel die zesde staatshervorming trouwens bitter weinig echt hervormd en blijven heel wat punten vatbaar voor meer dan één discussie. Het feit alleen al dat men, ook in meerderheidskringen, toegeeft dat er nog een zevende staatshervorming moet komen, is het duidelijkste bewijs dat deze zesde maar een overgangsrit was, om het in tourtermen te zeggen. Het is een halve lege doos, want men is niet eens zeker het tweede deel vóór de verkiezingen van 14 oktober afgewerkt te krijgen. Er zal trouwens nog een aardig woordje gepraat moeten worden op federaal én regionaal vlak. Vlaams minister-president Kris Peeters, die door de positie van zijn partij in de federale regering tussen twee stoelen zit en heel de tijd zijn woorden moet wegen, had zich al geërgerd aan het feit dat Vlaanderen in het buitenland niet of nauwelijks vertegenwoordigd is in materies waarvoor het zelf bevoegd is. Hij kon zich trouwens nog meer ergeren toen hij, na een opmerking daarover, door federaal minister van Buitenlandse Zaken publiekelijk ter zake geschoffeerd werd. Ook Vlaams minister van Energie, Freya Van den Bossche, wier partij ook in beide regeringen zit, heeft op haar beurt klacht neergelegd tegen het feit dat bv de groene energie een regionale materie is, maar Vlaanderen op internationaal vlak ook daarbij niet erkend wordt door het Belgische federale niveau. Federale politici en ambtenaren beslissen zo op Europees vlak over zaken die zuiver Vlaams zijn, zonder dat er ook maar één Vlaamse instantie, zoals bv de Vlaamse energieregulator Vreg, de kans krijgt haar zeg te doen. Tenslotte werden in de pas bereikte regeerakkoorden de 10.000 stageplaatsen weer ingevoerd, terwijl die door Vlaams minister Muyters al eens waren afgeschoten omdat ook daar het federale niveau niet meer bevoegd is. De dada van Tobback Jr, die ik het 'Brunettoplan' had genoemd, komt nl in aanvaring met de Vlaamse Individuele Beroepsopleiding (IBO). Het heeft er dan ook veel van weg dat deze staatshervorming eerder een soort staatsgreep aan het worden is. Het wordt hoog tijd dat het Vlaamse gewest daartegen optreedt en eens zijn tanden laat zien. Dat is toch wat men van leeuwen verwacht of zie ik dat weer verkeerd?
Zowel Vande La als Quicky* beweren, dat het overschrijden van de staatsschuld van de 100% t.o.v. het bbp (± 36.000 euro per inwoner!) maar een momentopname is. Daarin hebben ze gelijk, dat cijfer fluctueert en kan feitelijk elke maand veranderen. Probleem is, dat het sinds 2008 maar één richting uitgaat en dat is naar boven, en het ziet er niet naar uit dat daarin veel verandering zal komen. Momenteel zitten we met bijna 102% in het goede gezelschap van Griekenland, Portugal, Ierland en Italië, bij vier van de vijf zogeheten 'PIIGS' landen. Alleen Spanje heeft de kaap van de 100% (nog) niet overschreden. Met het nodige kunst en vliegwerk denkt de regering Di Rupo de begroting voor dit jaar in evenwicht te hebben gekregen, al is dat helemaal niet zeker. Nog geen 24 uur na de federale triomfkreten bleek al dat men zich nog maar eens ergens vergist heeft en dat bv de nieuwe taksen op de bedrijfswagens zo'n 130 miljoen euro minder gaan opbrengen. Maar zelfs als men dat even wil vergeten, blijkt de affaire van de Dexia Holding als een zwaard van Damokles boven dit land te blijven hangen. De kans dat de miljardengaranties, die Leterme en Reynders daar gegeven hebben in naam van het officiële België, moeten worden aangesproken, blijft reëel. Er zijn zelfs financiële experts die zeggen dat het zo goed als zeker is dat ze ooit 100% zullen worden opgevraagd. Als dat gebeurt, stijgt de Belgische staatsschuld met zo'n 15% en gaan we de PIIGS landen straks nog voorbijsteken. In bovenstaande context lijkt het dan ook absurd, dat verzekeraars en pensioenfondsen aan België geld hebben geleend aan een negatieve intrest. Ze hebben er m.a.w. nog geld bovenop gegeven. Daarmee komt dit land in het elitaire gezelschap van Duitsland, Frankrijk en Nederland. Men vergeet er, zeker in de Tv-journaals, echter bij te vertellen, dat het hier maar gaat om leningen over drie maanden, waarbij het geld in feite maar 'geparkeerd' wordt. Bij leningen over twee jaar en meer moet België nog wél intresten betalen. Dat verzekeraars en pensioenfondsen dit doen is, omdat ze - misschien wel terecht - de banken niet meer vertrouwen. Die banken vertrouwen trouwens elkaar niet meer, maar kunnen zelf hun geld parkeren bij de Europese Centrale Bank (ECB), iets wat verzekeraars en pensioenfondsen niet kunnen, vandaar. Al bij al ziet het er niet goed uit met de Europese financiële situatie. Er zullen nog heel wat Eurotops nodig zijn om deze scheve situatie recht te trekken. Voor België blijft het ondertussen bibberen en dat zal er niet op beteren, als er straks opnieuw naar geld gezocht zal moeten worden voor de begroting van volgend jaar.
* Het is opvallend, hoe Van Quickenborne tegenwoordig 'zijn' regering Di Rupo verdedigt. De eerder zakelijke afstandigheid en het beetje Vlaamse reflex, waarmee hij vroeger wel eens uitpakte, heeft hij helemaal laten varen. De zoveelste Vlaming die gerecupereerd is door het Belgische systeem.
In de marge van de Belgische financiële situatie nog een paar merkwaardige feiten: - Het Rampenfonds zit al sinds april van dit jaar zonder geld. Van een ramp gesproken! - 'Gratis Justitie', het door Justitie voorschieten van geld voor gerechtskosten aan wie het zelf niet kan betalen, blijkt steeds meer te kosten. Sinds 2007 zijn de kosten daarvoor verviervoudigd. Bijna al deze uitgaven, die officieel kunnen gerecupereerd worden maar wat in werkelijkheid bijna nooit gebeurt, gaan naar Brussel, de stad waar alles gratis is, zolang Vlaanderen blijft betalen.
Of die nieuwe integratiewet er zal komen, zullen we pas met zekerheid weten in oktober, hopelijk vóór de verkiezingen. In de commissie Justitie is ze in elk geval aangenomen. Officieel lijkt het alsof deze wet er gekomen is op initiatief van de Vlaamse meerderheidspartijen, maar dat is onjuist. Ook Theo Francken van de N-VA had er zijn handtekening ondergezet en die heeft niet weinig druk op de zaak gezet. In tegenstelling tot de goedkeuring van de splitsing van B-H/V, waar de nadelen voor Vlaanderen de voordelen in de schaduw stellen (jaarlijks 1 miljard voor Brussel, 10 jaar lang 500 miljoen voor Wallonië, mogelijke benoeming van Franstalige burgemeesters in de Rand, Franstalige rechters in Vlaanderen), zijn de toegevingen in de nieuwe integratiewet, die men aan PS en MR heeft moeten doen om een einde te maken aan de snel-Belg-wet, te verwaarlozen. Terwijl inwijkelingen tot nu toe zonder enige tegenprestatie Belg konden worden, omdat enkele politieke simpele zielen er van uitgingen dat ze daarna dan wel zouden integreren, heeft men nu die regel omgekeerd: eerst écht integreren en daarna pas de nationaliteit krijgen. Verder wordt voortaan de kennis van een van de drie landstalen gekoppeld aan de regio waarin men verblijft, iets waarover ik in deze rubriek vroeger al meer dan eens heb geschreven. Een Kongolees die al Frans sprak, vestigde zich in Vlaanderen en hielp mee aan de verfransing van onze regio in het algemeen en de Rand in het bijzonder. Dat zal dus ook niet meer kunnen. Die omgekeerde regel, die men nu eindelijk gaat toepassen is trouwens helemaal geen Belgische uitvinding, integendeel: ze was eerder - zoals wel vaker met dit land - de uitzondering. In alle ons omliggende landen werd alleen de omgekeerde regel toegepast. Daarmee zou nu eindelijk een einde komen aan wat Guy Tegenbos in De Standaard een 'historische vergissing' noemt. Maar dan wel een vergissing (van paarsgroen onder Verhofstadt; we kunnen het niet genoeg herhalen) die nu al dertien jaar aansleept en die er ondertussen voor gezorgd heeft dat er zo'n kleine 600.000 mensen al dan niet terecht goedkoop aan onze nationaliteit zijn geraakt. Daar is niemand beter van geworden: wij zeker niet, maar de meeste van die inwijkelingen ook niet. Zou er dan toch iets gaan werken in dit land? In oktober zullen we het (misschien) weten.
Ik heb het vroeger al eens ergens geschreven, dat we een vuile campagne mogen verwachten bij de komende gemeentelijke verkiezingen. De uitval van Patrick Dewael naar de N-VA, in zuivere De Gucht stijl, i.v.m. het opnemen van VB-overlopers is daarvan nog maar eens de bevestiging. Dat hij, samen met zijn nicht Marleen Van der Poorten, als liberalen met hun verhaal afkomt in de socialistische De Morgen maakt de zaak nog merkwaardiger. Dat hij er hun, grootvader, gestorven in een nazi-concentratiekamp (65 jaar geleden), erbij haalt is gewoon gemeen. Volgens Dewael zijn VB-leden, na mestkevers, nu ook al gif... De N-VA heeft momenteel zo'n 23.000 aangesloten leden, waarvan het grootste deel er de laatste twee jaar is bijgekomen (succes heeft vele aanhangers). Daarvan zijn er een 200 tal die van andere partijen zijn overgekomen, waarvan een veertigtal van het Vlaams Belang. Nu doen alsof die laatsten allemaal achter het vroegere 70-puntenplan stonden, is onzin. Dat plan is trouwens ook bij het VB al enkele jaren niet meer actueel. De partij erkent dat België ondertussen, dank zij de traditionele partijen, zodanig veranderd is dat heel wat van die punten gewoon niet meer te verwezenlijken zijn. Er zijn trouwens verschillende punten van dat programma overgenomen geworden door andere partijen en sommige zelfs al toegepast. Het officiële discours dat men tegenwoordig houdt over asiel en migratie is dikwijls een kopie van wat het VB vele jaren geleden al stelde. Het is dan ook bijna lachwekkend dat dezelfde dag, waarop Dewael met zijn 'gifverhaal' afkomt, een partijgenote van hem, volksvertegenwoordigster Carina Van Cauter, op Tv komt vertellen dat de snel-Belg-wet, een creatie van die andere partijgenoot Verhofstadt, serieus verstrengd zal worden. Sinds Paarsgroen in 2000 die wet stemde, zijn er al 600.000 nieuwe 'landgenoten' bijgekomen en staan er nog 40.000 op de wachtlijst. De meeste daarvan hebben er niets voor moeten presteren en niet weinigen moeten door ons sociaal systeem ondersteund worden, een systeem waaraan ze zelf nooit hebben bijgedragen. Met de nieuwe wet zal men voortaan vijf jaar legaal in dit land moeten wonen, moeten aantonen dat men wel degelijk geïntegreerd is én werk hebben. Mocht het Vlaams Belang enkele jaren geleden zo'n wet hebben voorgesteld, het zou waarschijnlijk ook als racistisch bestempeld geweest zijn. Nu wordt dat 'goed burgerschap'. De hele reden van Dewaels uitval is gewoon wanhoop. Zijn partij rijgt de nederlagen aan elkaar en door nu ondergeschikt te blijven aan het PS dictaat, zal dat waarschijnlijk niet veranderen. Dat geldt trouwens ook voor CD&V dat wel hoog van de toren blaast omdat ze zes jaar geleden zoveel burgemeesters en gemeentelijke meerderheden in de wacht sleepte, maar er vergeet bij te zeggen dat dit toen gebeurde in kartel met de N-VA. De partij zal het nu alleen moeten klaren en tégen diezelfde N-VA. Men zou voor minder wanhopig worden.
De burgeroorlog in Syrië gaat gewoon door. Het wordt zo stilaan een 'fait divers' om het met Brussels burgemeester Thielemans te zeggen, toen die het had over het schieten met kalashnikovs in zijn stad. Wat er daar juist gebeurt en wie er wat doet, blijft een raadsel, zelfs voor de weinige journalisten die er af en toe de toelating krijgen eens rond te neuzen. Wat de UNO 'waarnemers' er doen, lijkt helemaal een lachertje, wat trouwens niet zo verwonderlijk is. Kan er iemand een regio in de wereld aanwijzen, waar de aanwezigheid van UNO troepen iets heeft opgelost? In het beste geval werd het een status quo. De zgz inspanningen om het Syrische conflict op te lossen, lopen stuk op de weigering van Rusland en China om er iets aan te doen. Twee landen die zelf een geschiedenis hebben van onderdrukking van het eigen volk, maar die wél in de UNO veiligheidsraad zitten. En er is meer. Kofi Annan, de man die al enkele maanden rondloopt met een plan dat een einde zou maken aan de bloedbaden, is 'the wrong man on the right place'. Weinigen zullen het zich misschien nog herinneren, maar wie was er de UNO hoofdverantwoordelijke in Rwanda tijdens het bloedbad dat daar in de jaren negentig zo'n half miljoen slachtoffers maakte (waaronder tien Belgische blauwhelmen)? Jawel: Kofi Annan. Dat belette de UNO niet om de man kort daarna te benoemen tot secretaris-generaal van de organisatie. Er is dan ook geen enkele reden om aan te nemen, dat diezelfde man het deze keer wél zal oplossen. Who cares? 'De wereld is een schouwtoneel. Elk krijgt zijn rol en speelt zijn deel', schreef Joost van den Vondel* al in de zeventiende eeuw.
* 'Vondel', zoals hij doorgaans wordt genoemd, was - net als Ludwig van Beethoven - een Vlaming van oorsprong. Hij werd geboren in Keulen uit Antwerpse ouders die wegens hun protestants geloof uit de zuidelijke Nederlanden gevlucht waren en zou in Holland een van de meest toonaangevende dichters worden uit de 'Gouden Eeuw'.
Groot nieuws in de weekeindkranten: 'Belgische obligaties aan de top!', 'Belgisch schuldpapier meer in trek bij beleggers', Winst op Belgische obligaties stijgt sneller dan op de Duitse!. Op het eerste zicht is dat inderdaad groot nieuws. Bij nader toezicht blijkt echter dat e.e.a. het gevolg is van het feit dat men tegenwoordig a.h.w. geld moet bijleggen als men Duitse obligaties koopt. Dat geldt trouwens ook voor die uit Nederland en Finland, nog twee landen met een AAA status, die eveneens een zo goed als negatieve rente hebben.Wat nu gebeurt is een soort prijs-kwaliteitverhouding, een zoeken naar rendement én veiligheid. Dat de winst op de Belgische obligaties sneller stijgt dan op de Duitse is, voorlopig althans, alleen maar een momentopname. De cijfers waarover het gaat, hebben het alleen over de laatste twee weken. Nu nog zien wat er de andere 54 weken van het jaar zal gebeuren. Voor de rest gaat het steeds niet goed met Europa. Griekenland kan nog steeds niet aan zijn verplichtingen voldoen en het is zeer de vraag of Spanje uit zijn negatieve spiraal weggeraakt. Er is dan ook geen enkele reden tot juichen. De beruchte economist Nouriel Roubini, ook Mr Doom genoemd omdat hij o.m. reeds in 2006 de vastgoedcrisis in de States bij het IMF aankaartte, heeft er helemaal geen goed oog in. Met een rente, die niet alleen in Europa, maar ook in de States en Japan bijna op nul staat, ziet hij geen heil meer in het bijdrukken van geld of ander types van wat men 'kwantitatieve versoepeling' noemt en vreest hij voor een globale solvabiliteits- en kredietcrisis. Dat men momenteel op de Belgische obligaties een habbekrats meer kan verdienen dan op de Duitse, zal bij het scheiden van de markt niet veel uitmaken. Een nieuw probleem, al dan niet gerelateerd aan het Dexia scenario, volstaat om ervoor te zorgen dat we onze obligatiewinsten straks weer op onze buik zullen kunnen schrijven. In de marge van bovenstaande is het trouwens opmerkelijk dat men vanwege de regering Di Rupo niets, maar dan ook niets hoort over de door de eigen Nationale Bank voorgestelde spaarsubsidie (zie mijn blog van 8 dezer). Met de steeds groeiende, enorme massa Belgische (in hoofdzaak Vlaamse)spaargelden een alternatief te geven voor het spaarboekje zou men heel wat meer kunnen verwezenlijken. Blijkbaar kan zo'n beslissing niet genomen worden vóór de begroting van dit jaar definitief is goedgekeurd...
Met veel handgeklap en de vereiste 2/3 meerderheid (met dank aan de groenen), is B-H/V nu inderdaad gesplitst geraakt. Dank zij de Sinterklaasregering Di Rupo (ingezworen op 6/12/2011) die in haar opzet slaagde op een vrijdag de dertiende. Voor Vlaanderen kan het moeilijk symbolischer. Volgens Beke, de Vlaamse toegever van dienst en de architect van de nieuwe constructie én zijn medestanders, is er geen vuiltje aan de lucht. Was het maar waar. Het enige waar men na deze goedkeuring zeker van kan zijn, is dat het in de toekomst zo goed als onmogelijk wordt dat een federale Belgische regering er nog over zal vallen en misschien was dat ook een van de redenen waarom de francofonen tenslotte toch over e.e.a. akkoord zijn geraakt. Maar daar houdt het dan ook mee op. Het wordt nu wachten op de volgende verkiezingen, te beginnen met die op 14 oktober, vandaag nog juist drie maanden ver. Daarover zegt Beke zijn slaap niet te zullen laten. Hij hoopt dat de Vlamingen een zo kort geheugen hebben dat ze het tegen die tijd weeral zullen vergeten zijn en als gebruikelijk weer braafjes voor zijn partij zullen gaan stemmen. Dat goed bestuur, weet je wel. Wie leeft zal zien, maar aan de reacties van de gewone Vlaming in de randgemeenten te horen, zal dat helemaal niet het geval zijn. Bijna niemand gelooft daar dat de verfransing nu een halt is toegeroepen. Als de stemming over B-H/V iets heeft duidelijk gemaakt, dan is het de Vlaamse politieke onmacht als meerderheid in dit land. Deze regering Di Rupo bestaat bij de gratie van de francofonen, die 90% van hun politieke vertegenwoordigers erin hebben zitten, gesteund door een minderheid aan zgz Vlamingen, die geen 50% van hun eigen regio meer vertegenwoordigen. Het is dank zij de Vlaamse toegevingen van CD&V, Open VLD en SP.a dat de PS zijn greep op de Belgische politiek kan bestendigen. Het 'onverwijlde' en de '5 minuten politieke moed' waren voor CD&V maar om te lachen en dat geldt blijkbaar ook voor de plechtige verklaring die de toenmalige VLD gedaan heeft op 13 mei 2004 'dat er voor de splitsing geen prijs mocht betaald worden'. Dit land steunt nog altijd op het geduld en de toegevingen van de Vlamingen. De vraag is maar hoelang die rek er nog in zal blijven, vóór de Belgische constructie uit elkaar zal vliegen...
Als we di Rupo en zijn club mogen geloven, dan is het B-H/V verhaal helemaal van de baan en zou er dus, dank zij zijn regering, een einde zijn gekomen aan bijna 50 jaar gekrakeel over de splitsing van dat kies- en gerechtelijk arrondissement. Zou het? Dat de splitsing deze week definitief zal zijn, is waarschijnlijk. Dat er geen gevolgen uit voort zullen vloeien, valt zeer te betwijfelen We weten nu reeds dat Franstaligen ook straks nog in Vlaanderen in hun eigen taalrol berecht zullen kunnen worden, dat we de faciliteitengemeenten langzaam maar zeker kwijt zullen spelen en dat het voor Vlaams-Brusselse politici zo goed als onmogelijk zal worden om nog verkozen te worden, tenzij ze dat geregeld krijgen door op een Franstalige lijst te staan, waarvoor ze dan een prijs zullen moeten betalen. De verfransingmachine rond Brussel zal blijven doordraaien. Het ergste gevolg van deze affaire - en dat heb ik al in een van mijn vorige blogs verteld - is het feit dat Brussel er jaarlijks één miljard euro bij krijgt en dat daarvoor zo goed als geen enkele tegenprestatie is gevraagd of toegezegd. Ook de uitspraak van Di Rupo dat Vlaanderen zijn grootste eis ooit nu ingewilligd krijgt, laat het ergste vermoeden. Het betekent zoveel als 'dit was het dan en voor de rest braaf blijven toegeven'. Als de vos de passie preekt... Het zal hoe dan ook een schande blijven voor de traditionele Vlaamse partijen (én Groen) dat ze bereid zijn geweest nóg maar eens te betalen voor de uitvoering van een reeds decennia lang goedgekeurde wet en dit na een getouwtrek van bijna een halve eeuw (het begon met het Egmontpact van 1977!). B-H/V zal een voorbeeld blijven voor alles wat er in het Belgische systeem mis loopt, waarin alleen de Vlamingen verplicht zijn alle wetten na te leven en daar dan nog voor moeten betalen ook. Michel Dooms, CD&V burgemeester van Gooik, had beter zijn mond gehouden i.pl.v. N-VA'er Ben Weyts in de Kamer grof te beledigen, zoals hij dat gisteren gedaan heeft. En een grote mond opzetten over de 'geweldige verwezenlijking van de partij', zoals Eric Van Rompuy - broer van - uitbazuinde, is er ver over. Het was zijn partij, de toenmalige CVP, die na Egmont de hele zaak voor de eerste keer blokkeerde. We zullen beide heren bij een volgende 'Gordel' waarschijnlijk niet meer te zijn krijgen met hun traditioneel 'B-H/V, splits nu' shirt. Hopelijk krijgen we ze later bij de volgende verkiezingen ook niet meer te zien als verkozenen.
I.v.m. de gedwongen uitwijzing van die jonge Afghaan naar zijn geboorteland, doen onze media en de gebruikelijke wereldverbeteraars nogal smalend over een uitspraak van Maggie De Block, 'dat het hier ook niet altijd veilig is. U moet 's avonds maar eens buitenkomen'. Welnu, 'big Maggie' heeft groot gelijk. Het is ook hier niet veilig (meer). Zelfs beveiligingsfirma's, die zelf voor veiligheid zouden moeten zorgen, worden aangevallen in commandostijl door met kalasnikovs gewapende gangsters, zoals we deze week nog in Zaventem hebben meegemaakt. In een stad als Brussel kan je worden doodgeschoten, als je niet snel je wagen afgeeft, zoals die vrouw onlangs meemaakte. Die werd, nota bene, doodgeschoten door twee allochtonen mét werk en zonder strafblad. Of door 'mensen', die zgz uw auto komen kopen, zoals een doktersechtpaar en hun zoon is overkomen. Of door 'klanten' bij een juwelier, wat schering en inslag is geworden. Criminelen schijnen hier alleen maar rechten te hebben, geen plichten. Wie ze iets aandoet, moet goed opletten of hij wordt zelf van misdaad beticht. Denk maar aan die man in Henegouwen die zopas een met een mes gewapende inbreker in zijn eigen huis doodschoot. Hij is aangehouden. Of aan de ontelbare ramkraken, car- en homejackings die aan de lopende band plaatsvinden in West-Vlaanderen en waarbij maar één constante is: de politie komt steeds te laat. Of aan de winkeldiefstallen, die de laatste tien jaar met 40% zijn toegenomen. En dan praten we alleen nog maar over de diefstallen die werden aangegeven en waarvan er zo weinig worden opgelost dat vier op de tien winkeliers ze zelfs niet meer aangeven. En wat te denken van de talrijke kleine aannemers in Vlaanderen die elke dag al hun klein materiaal mee naar huis moeten nemen omdat ze het anders 's anderendaags niet meer terug vinden? Het is zo erg dat heel wat van die aannemers zelfs niet meer met vakantie durven gaan tijdens het jaarlijkse bouwverlof, uit schrik bij de thuiskomst niets meer terug te vinden. Doen gerecht en politie hier dan niets? Toch wel, ze zoeken nog steeds naar de Bende van Nijvel, een zaak die bijna 30 jaar oud is en die ze vroeger zelf in de doofpot gestoken hebben toen er een mogelijkheid bleek te zijn dat de Bende ook iets te maken kon hebben met de zgn 'Roze Balletten', nóg een affaire die vakkundig in de doofpot werd gestopt en nooit werd opgehelderd. De politiecel die daarvoor speciaal is opgericht (toen het kalf al lang verdronken was), gaat nu speuren in de 'Wilde Heide' van Tildonk, bij Haacht. Straks misschien nog in de Kalmthoutse heide (dan mogen ze mij bellen; ik ken daar de weg) en als ze ooit verdachte pompoenpitten zouden vinden, mogen ze ook de Kastelse Hoge Mouw komen omspitten! De algemene onveiligheid is trouwens geen Brussels fenomeen. In een provinciestadje als Turnhout komt men na 21.00 uur best niet meer in de Lange Gasthuisstraat, nota bene: dé winkelstraat van het stadscentrum. Daar er in die straat geen burgers meer wonen - er zijn daar alleen nog handelspanden - en het verkeer er niet meer door mag, ook niet na sluitingstijd, riskeert men er aangepakt en beroofd te worden. Nog recentelijk werd in volle centrum een jonge vrouw rond 23.00 uur gekidnapt en ontvoerd naar Nederland. Dat men de daders ondertussen heeft kunnen pakken, blijft een magere troost. Soms krijgt men de indruk dat die nog sneller vrij komen dan ze gepakt worden, al dan niet wegens 'procedurefouten'...
De uitspraak van Gaston Geens, Vlaanderens eerste regionale premier, haalde op de vooravond van Vlaanderens feestdag nog eens het voorplan, al was het (weer) niet in zijn originele uitspraak. Geens zei nl: 'Wat we zelf doen, moeten we trachten beter te doen'. Dat trachten wordt er wel eens tussenuit gelaten. De Wever wist zelfs te vertellen dat wat we zelf doen, we beter moéten doen. Dat laatste lijkt logisch, maar Peter De Roover (VVB) was er m.i. nog het dichtste bij, toen hij in Terzake zei: 'Wat we zelf doen, doen we tenminste zelf'". Het lijkt allemaal simpel, maar het blijft allemaal menselijk. 'Errare humanum est', schreef ik vroeger al eens onder mijn huiswerk en daar voegde ik dan soms ook meteen de vertaling aan toe: 'missen is menselijk'. Tot een leraar erbij schreef: 'Maar opletten is plicht'... We hebben nog steeds weinig om ons op te verheugen op 11 juli. Zelfs huidig Vlaams minister-president Kris Peeters werd tijdens zijn vooravond speech in Kortrijk door een deel van het publiek op boegeroep onthaald toen hij de splitsing van B-HV positief noemde. De man zit dan ook op een schopstoel; tussen zijn eigen Vlaamse regering en de federale waarvan zijn partij ook deel uitmaakt en die regeert tégen een Vlaamse meerderheid. Het feit dat Reynders hem dan nog eens komt schofferen op radio en Tv laat duidelijk zien dat Dorpsstraat het voorlopig nog steeds haalt van de Wetstraat. Voor de rest blijft 11 juli een apartheidsfeestdag: voor ambtenaren en bankbedienden, maar niet voor Jan Modaal die een aparte vakantiedag moet opnemen om te kunnen vieren. Hoe zelfstandig is Vlaanderen, als men er niet eens in slaagt een feestdag voor iedereen te organiseren?
Servais Verherstraeten, als CD&V fractieleider ('lijder' zou beter passen) in de vorige regering Leterme - die de geschiedenis in zal gaan als de eerste naoorlogse Belgische regering zonder meerderheid in Vlaanderen - en voor zijn slaafse houding t.o.v. het Belgisch bestel beloond werd met een staatssecretariaat in de regering Di Rupo, is van een idee bevallen. Er zou volgens Servais ('Servaas' was waarschijnlijk te Vlaams) een soort kenniscentrum moeten komen voor de staatshervorming, een zgz 'denktank'. Dat zou maken, dat men permanent zou kunnen praten over de structuur van dit land en op deze manier de tegenstellingen tussen Vlamingen en Walen beter opvangen (in de doofpot steken, zeg maar). Het ideetje van belgicist Verherstraeten is een zoveelste poging om ons, Vlamingen, in de verdrukking te houden. Mocht er ooit zo'n centrum komen, dan kan men er gif op nemen dat het zal beheerst worden door de traditionele partijen, desnoods met een minderheid in Vlaanderen. Kijk maar eens uit wat dat andere, reeds bestaande 'centrum' (van Youssef) bestaat. Iedereen die het een beetje volgt, weet dat de nu aan de gang zijnde zesde staatshervorming eigenlijk een maat voor niets is. Er wordt niet echt hervormd en het feit alleen al dat Verherstraeten, staatssecretaris voor Staatshervorming, met dit nieuwe idee afkomt, is daarvan het mooiste bewijs. Laat ons nog één keer de staatshervoming doorvoeren die iedereen nu al noodzakelijk lijkt - de moeder aller staatshervormingen - en dit land splitsen in twee, drie of vier regio's, al dan niet op confederale basis, maar met een duidelijk eigen programma waartegen geen veto's en grendels van buitenaf meer kunnen worden ingezet. Als het Verherstraeten ernst was, zou zijn geplande centrum niet alleen daarvoor moeten gaan, maar er ook mee moeten instemmen dat de huidige oppositie, die in Vlaanderen de meerderheid heeft, eraan kan meewerken. Zie je dat al gebeuren?
Groot nieuws in onze media. Na een speciaal daarvoor ingerichte bijeenkomst van allerlei wereldleiders in Tokio, hebben die aan Afghanistan de som van 13 miljard euro toegezegd, dit in ruil voor de belofte van goed bestuur vanwege de Afghaanse president Karzai. Dertien miljard lijkt veel geld, maar is dat niet. Zeker niet als dat moet komen van zo'n honderdtal landen. Dertien miljard is nl zo ongeveer het bedrag dat Vlaanderen ELK JAAR aan Brussel en Wallonië geeft, waarover reeds sprake was n het Warande Manifest uit 2005, plus het extra miljard dat Brussel nu gaat krijgen bij de zgz 'oplossing' voor het probleem B-H/V. Er is trouwens nog een verschil met de 13 miljard voor Afghanistan. Aan Wallonië is nooit een belofte van goed bestuur gevraagd, laat staan dat ze die zelf zou gegeven hebben. Met als gevolg dat al dat Vlaams geld, dat we de dag van vandaag zo goed elders zouden kunnen aanwenden, gewoon opgesoupeerd wordt aan allerlei soorten steuntrekkers die daarvoor geen tegenprestatie moeten doen, terwijl er van echt investeren niet veel in huis komt. De maatregelen die de regering Di Rupo treft in haar zgz relance zullen vooral de middenstand treffen: meer betaalde vakantiedagen bij ziekte en afwezigheden bij geboortes, straks meer kosten door het gelijkschakelen van de statuten van arbeiders en bedienden, dit alles op kosten van de werkgevers in het algemeen en de kleinere KMO's in het bijzonder. Die KMO's zijn er vooral in Vlaanderen. In Wallonië leeft 40% op e.o.a. manier van de staat en zal men dergelijke maatregelen nauwelijks voelen. De weinige echte middenstanders die er daar al zijn, zijn nog grotendeels ingeweken Vlamingen. Zoiets noemt men in België solidariteit.
Het overhevelen van Belgisch spaargeld naar buitenlandse bankfilialen om daar de gaten te vullen, zoals ik ook al aanstipte in mijn blog van eergisteren ('The French Connexion') heeft nu toch ook een belletje doen rinkelen bij de Belgische Nationale Bank (NBB). In feite zijn wij, via banken met buitenlandse filialen (Dexia, BNP Paribas, maar ook Rabobank en Deutsche Bank) de schulden van andere landen mee aan het aanzuiveren, net dat wat bv Duitsland terecht niét wil doen. Het feit dat er op de Belgische (in de eerste plaats Vlaamse*) bankrekeningen steeds meer spaargeld komt te staan steekt de ogen uit van de hier gevestigde internationale banken. Vanwege de NBB is er nu een voorstel om andere manieren van sparen dezelfde fiscale voordelen te geven van het spaarboekje en dan denkt men in de eerste plaats aan de staatsobligaties. Via een zgz 'spaarsubsidiëring' zou zo een substantieel deel van onze spaargelden van de spaarboekjes kunnen worden overgeheveld en zo niet meer kunnen versast worden naar de bodemloze putten rond de Middellandse Zee. De spaarder zou meer intrest krijgen en de Staat zou goedkoper kunnen lenen. Eind vorig jaar heeft men kunnen constateren wat dat kan opbrengen toen de zgz 'Leterme-staatsbon' - als ik me niet vergis - meer dan 5 miljard euro opbracht. Eenzelfde uitgave begin dit jaar haalde niet eens een tiende van dat bedrag. De massale inschrijving van vorig jaar had dan ook niets te maken met vaderlandsliefde, zoals Leterme het wilde doen uitschijnen, maar enkel en alleen met gezond winstbejag van de kleine spaarder. Ondertussen blijkt dat die laatste, volgens Herman Van Rompuy, zo succesvolle Europese top toch weer niet heeft opgeleverd wat ervan verhoopt werd. In Duitsland blijken er grondwettelijke bezwaren te zijn, in Italië moet er nog over gestemd worden en Finland doet ook (weer) moeilijk. Als gevolg daarvan worden banken en markten daar ook niet vrolijk van. Maandag komen de ministers van Financiën van de Eurozone nog maar eens bijeen (die kunnen binnenkort beter in Brussel blijven!) om de brokken te lijmen. Ondertussen trekt ieder zijn plan en wat dat voor ons spaargeld betreft, is weinig positief te noemen. De vraag is maar of deze linkse Di Rupo regering er oor naar zal hebben en of de Open VLD, die achter het plan zou staan, (NBB gouverneur Coene is een liberaal) ook deze keer geen bakzeil gaat halen.
* Van Vlaams ondernemingsschap gesproken: van de 25 Belgische ondernemingen die deelnemen als toeleverancier aan de Olympische Spelen van Londen, zijn er 22 Vlaamse, 2 Waalse en 1 Brusselse. Een beter beeld van het Vlaamse overwicht op de Belgische export kan er niet gevonden worden.
Volgens de politiek-correcte media is de regering Di Rupo goed bezig. Voor de begroting van dit jaar zou ze nog slechts 78 miljoen euro tekort hebben en wordt er verwezen naar het feit dat dit niets voorstelt in verhouding tot de reeds bespaarde 13 miljard die al verwezenlijkt zouden zijn. Daar wordt niet bij verteld dat heel wat van die miljarden eenmalige uitgaven waren en dat men daarom voor de volgende begroting nog eens drie miljard zal moeten vinden, wat heel wat moeilijker zal worden. Ook de vrij voordelige koers die België zopas kreeg voor haar zoveelste lening op de internationale markten (2,3%) is maar een momentopname. Er is niet veel nodig om die straks weer de hoogte in te jagen. 't Is maar te zien hoe je het bekijkt. Wat wél echt is, zijn de ontslagen die er dit jaar al gevallen zijn in Elio's koninkrijk: Meer dan 5.000, waarvan 1.514 alleen al in de maand juni (Philips, Desco, Crown, Emgo). Allemaal mensen die hun job kwijt geraken, terwijl men vreest dat het na de vakantie nog erger kan worden. E.e.a. heeft te maken met het feit dat het effect van de tijdelijke werkloosheid en de overbruggingskrediet, waardoor het leek dat België de crisis beter aan kon dan de buurlanden, zijn beste tijd gehad heeft. Het is helemaal niet meer zeker dat het herstel, dat men verwachtte tegen het einde van dit jaar, er ook effectief zal komen en zelfs áls het er komt, zal het in verzwakte vorm zijn en grotendeels afhangen van wat er in Duitsland zal gebeuren. Onze toeleveringsindustrieën zullen het steeds zwaarder krijgen als de loonkloof met onze buurlanden blijft vergroten. En zo zullen we weer aanbelanden in de discussie over o.m.die index waaraan men niet mag raken. Er is trouwens nog een tweede probleem, waarover men tegenwoordig weinig hoort, maar dat meespeelt, nl het gelijkschakelen van het statuut van arbeiders en bedienden. Dat zou binnen een jaar moeten gebeuren (een eis van het Grondwettelijk Hof), maar zal extra kosten met zich meebrengen die voor heel wat (voornamelijk Vlaamse) KMO's onbetaalbaar zullen zijn, als men mordicus vasthoudt aan het optrekken van het arbeidersstatuut tot dat van dat van de bedienden. Tenslotte nog dit: volgens de regering zouden er bij de sluiting van de oudste kerncentrales van Doel geen ontslagen vallen. Officieel kan dat kloppen, maar er zal ook niemand meer worden aangeworven, zodat er toch veel banen voor hooggeschoolden verloren zullen gaan. En het extra personeel dat men nodig zal hebben om de oude centrales af te breken hebben er ook maar een tijdelijke job. In Tihange gaan ze nog tien extra jaren personeel nodig hebben voor de vervangingen en zal er ook daar later extra personeel nodig zijn voor de afbraak. Hoe je het ook draait of keert, het zal steeds Vlaanderen zijn dat de rekening mag betalen.
"The French Connection' is een zeer populaire politiefilm uit 1971, die gebaseerd was op ware feiten en die een jaar later niet minder dan 5 Oscars haalde. Bij ons vinden de dag van vandaag ook enkele van die Franse 'connecties' plaats. Ze zijn ook realiteit, maar we hebben er geen prijzen van te verwachten, integendeel: - Electrabel/Suez/Gaz de France (schrappen wat eventueel niet past, maar ze zijn onderling uitwisselbaar) hebben via hun energiefilialen al massa's cash geld van bij ons naar Frankrijk kunnen versassen. Ik geloof dan ook nooit dat die firma's zomaar het dictaat van Vande La zullen aanvaarden: één vijfde van hun Belgische productie aan de concurrentie af te staan aan kostprijs en de kosten van het tien jaar langer openhouden van Tihange te dragen zonder eraan te kunnen verdienen. Vergeten we niet dat, bij gebrek aan stroom (en dat zit eraan te komen), we bij diezelfde Franse firma's zullen moeten aankloppen die ons dan wel de rekening zullen voorleggen. Stroom die - nota bene - uit kernenergie wordt gemaakt, dit voor de wereldverbeteraars. - Over het gevaar van een 'meltdown' van de Dexia Holding is hier al meer geschreven. Dat het een realiteit zal worden, wordt met de dag duidelijker. In Frankrijk zijn er al een dertigtal gemeenten die de buitensporige rentes aan Dexia niet meer willen of kunnen betalen en die daar naar de rechter gestapt zijn. Als ze gelijk krijgen - het gaat om 10 tot 15 miljard euro! - zal dat dit land 6 tot 9 miljard kosten. En dat is nog maar het begin. Net als de Franse energieproducent(en) heeft ook de Dexia Holding jarenlang Belgisch spaargeld naar de bodemloze Franse putten versast. - Bovenstaande gevallen hebben ook BNP Paribas op het idee gebracht het overschot van hun Belgische ex-Fortis filialen aan te wenden om de eveneens bodemloze putten van hun Italiaanse en Spaanse organisaties op te vullen. Wegens de steeds groeiende hoeveelheid spaargelden hebben hun Belgische banken nl structureel geld teveel, de Fransen te weinig. Er is nu al sprake dat BNP Paribas zo'n 16 miljard euro bij Fortis weghaalt. 'Die vlijtige handen, dat rijke gewest. Het paste aan d'eigene kroon opperbest', gaat het liedje over een situatie in het begin van de veertiende eeuw. L'histoire se répète...
