De oude CVP is terug, beter dan ooit tevoren. "Met de dood in 't hart", zoals ze dat vroeger al zo dikwijls gedaan hebben, gaan ze Vlaanderen weer in de steek laten. Verkiezingsslogans blijken weer alleen te tellen tot na de verkiezingen, beloftes om niet gehouden te worden om van "woord houden" niet te spreken. Leterme en Co zijn bereid door te gaan tot het uiterste, zonder N-VA en feitelijk ook zonder Vlaamse reflex. Op een beperkte vergadering was alleen jongerenvoorzitter Bert de Brabandere zo moedig om bij zijn standpunt te blijven om het kartel niet te laten vallen. Zelfs Eric Van Rompuy, tot voor kort de grote mond van de interne CD&V oppositie, blijkt zijn tong verloren te hebben. Zoals ik vorige week al stelde (in "Leterme, alias Verhofstadt), spreekt de geitenboer uit de Westhoek inderdaad alleen nog dezelfde taal als zijn voorganger. Toen was het de uitleg over de begroting, nu komt hij vertellen dat het wordt: "ons of de chaos". Net hetzelfde als wat Verhofstadt vertelde vóór de verkiezingen van juni 2007. Waar de CD&V-leiding blijkbaar geen rekening mee houdt is, dat sinds die laatste verkiezingen de openbare opinie in Vlaanderen duchtig geradicaliseerd is. De vraag is maar, hoeveel van die 800.000 kiezers die hun hoop hadden gevestigd op Leterme, hem nog gaan volgen. Hij wordt nu de gevangene van de Waals-paarse politiek, die in haar opzet geen tegenstand zal ondervinden van de lafaards van de Open VLD. Leterme denkt nu geen rekenschap meer te moeten geven over het communautaire, vermits heel dat probleem zal worden aangepakt door zijn collega en opvolger Kris Peeters. Die Peeters mag dan wel een bekwaam en intelligent iemand zijn, in de politiek is hij een groentje dat waarschijnlijk met haar en huid zal worden opgepeuzeld door de oude politieke ratten van onder de taalgrens. Als er tegen juni 2009 al iets hervormd zal zijn, zal het waarschijnlijk gaan om veel minder dan de peanuts, laat staan de vette vis. De enige in de club van Peeters waarop Vlaanderen nu nog zou kunnen terugvallen, is Bertje Anciaux. Mijn God, waar hebben we dit verdiend?
Gisteravond op het journaal bij de RTBf insinueerde de ondertussen beruchte reporter De Borsu (van o.a. "Bye, bye Belgium" en de Marseillaise), dat door de breuk in het Vlaamse kartel de liberalen nu de grootste politieke familie zijn in dit land en dat het dan ergens ook maar logisch zou zijn als de huidige regering zou geleid worden door een liberaal. Men begint zo stilaan het idee te krijgen, dat het daarom allemaal te doen is geweest tijdens de laatste vijftien maanden: de federale topjob. De regering Leterme-bis heeft niet alleen geen meerderheid meer in Vlaanderen (iets waartegen Leterme zich vroeger altijd hevig had verzet), ze heeft nu ook geen tweederde meerderheid meer in het federale parlement, waarmee eventueel een grondwetswijziging kan worden doorgevoerd. Om dit laatste te bewerkstelligen zal Leterme verplicht zijn ook de groenen mee aan boord te nemen (de SP.a weigert onder Leterme te dienen). Dat zou dan als gevolg hebben, dat Leterme in dezelfde positie komt te zitten als Verhofstadt tijdens zijn tweede ambtstermijn. Toen hing diens regering ook af van de goodwill van de Waalse socio's. Toen kon Di Rupo zelfs verklaren, dat Verhofstadts regering kon vallen op een simpele vingerknip van de man van het rode strikje. Hetzelfde dreigt zich ook nu voor te doen met Leterme, die - om het even wat te doen - zal moeten leven onder de voorwaarden van paars en eventueel paars/groen. Die tweede formule is ook mogelijk zonder de CD&V en dan ook zonder meerderheid in Vlaanderen. Het beste wat Leterme kan doen, is de eer aan zich zelf houden. Hij heeft "de mensen" (waar hij het altijd over heeft) een hoop zaken beloofd, die hij niet heeft kunnen waarmaken. Ondertussen heeft hij al minstens twee keer zijn woord niet gehouden. Dit nu nog "goed bestuur" noemen is hilarisch. Het wordt nog even wachten op het congres van de CD&V-ers einde dezer week. Als men echter daar toch zou beslissen verder te doen in de federale regering, dan kunnen ze er nu al van op aan dat de electorale afstraffing op 7 juni 2009 grote dimensies zal aannemen. Een kopie van het Vlaams Belang programma overnemen, zoals dat op 10 juni 2007 is gebeurd, zal geen tweede uitgave kennen. Als men dan toch een Vlaams Belang programma wil, kan men beter voor het origineel kiezen. Met of zonder de media boycot .
Als er ergens een overeenkomst is tussen de internationale financiële crisis en de Belgische politieke crisis, dan is het dat elk nieuw bericht een uur later weeral oud nieuws is. Dat is ook de reden, waarom ik even wachtte met enige commentaar, maar men kan niet blijven wachten. Hierbij dan enkele vaststellingen: - In het federale parlement heeft de regering Leterme-bis geen meerderheid meer aan Vlaamse kant. Dat wil zeggen dat in dit land, waar de Vlamingen 60% van de bevolking uitmaken, ze een minderheid zijn geworden in het parlement, nadat ze eerder al tot minderheid gebombardeerd waren in de regering Leterme zelf. - Paars is er na vijftien maanden in geslaagd het enige programmapunt dat ze had, te verwezenlijken, nl het Vlaamse kartel uiteen spelen. Men zegt wel eens dat CD&V nog steeds de oude CVP is. Welnu, dat geldt ook voor de al dan niet Open-VLD. Zij is nog steeds de PVV (Pest Voor Vlaanderen). - Vlaanderen is voor de zoveelste keer weer eens hopeloos verdeeld. De grootste vijand zijn we zelf. Voor de zich bedrogen gevoelde Vlaamse kiezers blijft er één troost: de volgende verkiezingen. Als straks zal blijken, dat Vlaanderen voor de zoveelste keer bij de bok is gezet, dan moet ge toch een uilskuiken zijn om nog te stemmen voor de partijen die dat zullen hebben klaargespeeld. - Of B-H/V nu al dan niet onderhandeld moet worden, staat nog steeds niet vast. Wie gelooft die mensen nog? - Vergeten we tenslotte niet dat het niet alleen N-VA is, die niet akkoord gaat met wat er nu gebeurt. Dat geldt ook voor de Vlaamse Volksbeweging, de Vlaamse werkgevers en de jongerenafdelingen van zowel CD&V als Open-VLD, die allemaal gesteld hebben dat de Vlaamse partijen uit de federale regering zouden moeten stappen. Voor de rest wordt het verder afwachten wat er misschien nog allemaal gaat gebeuren en eventueel veranderen, maar er is weinig reden tot feestvieren.
Vandaag begint de astrologische herfst, de tijd van het vallende blad. Misschien in de politiek ook de tijd van de vallende regering. Vanavond kunnen we al wat wijzer geworden zijn, als we meer nieuws hebben over het congres van N-VA. Daar zal het gegarandeerd stormen en dat werd tijd ook. De vraag is alleen in welke mate dat invloed zal hebben op het Vlaamse kartel. Ondertussen hebben de voorzitters van zowel de Open-VLD jongeren als die van de CD&V jongeren hun respectievelijke partijen gevraagd uit de federale regering te stappen. Voor de blauwe jongeren is dat een moedige daad, want van hun verkozenen hebben we nog niet veel positiefs gezien het laatste anderhalf jaar. De CD&V-jongeren zitten, politiek gesproken, in de buurt van het N-VA en dat geldt ook voor nogal wat CD&V verkozenen. Een breuk in het kartel zou voor de partij hard kunnen aankomen. Ook bij de christendemocraten zijn er heel wat die Leterme zo stilaan beu geworden zijn. De man is pas terug uit Rusland, gaat even langs bij de vrienden in Wallonië en vertrekt vanavond opnieuw, deze keer naar de States waar hij e.o.a. vergadering van de Verenigde Naties gaat bijwonen. Voor de rest debiteert hij t..o.v. de pers enkel de oneliners die hij kwijt wil en is hij te hooghartig om op verdere vragen in te gaan. Het is misschien een manier als een andere om te verdoezelen dat hij het ook niet meer ziet zitten, maar hij geeft in elk geval de indruk dat hij nog een tijdje op de nieuwe post wil blijven zitten en bereid is daarvoor veel in te leveren. Aan zijn partij om hem terug te fluiten. Enfin, het wordt de zoveelste week van de waarheid, met als kers op de taart het congres van CD&V, waarop deze keer zeer klare wijn zal moeten geschonken worden. Een politieke spreidstand ("spagaat" voor de afecionados) kan men niet blijven volhouden.
Zoals te verwachten was, stelt het rapport van de drie koninklijke bemiddelaars niets voor dan wat vage intentieverklaringen. Dat N-VA het daarmee niet eens zou worden, stond al in de sterren geschreven, zeker omdat er weer over die interpersonele solidariteit werd gesproken én over Brussel-Halle/Vilvoorde. Over de taalgrens geen woord. De Vlaamse regering was nog volop aan het beraadslagen wat te doen, toen de nieuwe verklaringen van wonderboy Reynders uit Luik alle verdere hoop op een dialoog de grond inboorde. Didier wil wél praten over de uitbreiding van Brussel, over B-H/V én eist de aanstellingen van de drie fransdolle burgemeesters. Onverteerbaar voor Vlaanderen. Zoals ik reeds eerder schreef, kunnen we beter geen akkoord hebben dan een slecht akkoord. De Brusselse fransdolle olievlek mag niet verder uitdeinen, de drie burgemeesters, die tegen de bestaande wetten ageren, moeten ontslagen worden en B-H/V zal beslist worden in het federale parlement, nog vóór de volgende regionale verkiezingen. Daar hebben we geen dialoog meer voor nodig. Als gevolg van de laatste staatshervorming, waarbij de regio's - op vraag van de francofonen - hopen geld kregen, maar geen bevoegdheden, zit de Vlaamse regering momenteel wel op rozen. De Vlaamse begroting voor volgend jaar vertoont zelfs een overschot en dit na al de cadeaus die dezer dagen worden uitgedeeld: de jobkorting, een verhoging van de budgetten voor het isoleren van woningen, de opvang van kinderen, de zorgverzekering. Er wordt zelfs al een vooruitbetaling gedaan voor 2009 (bij de Vlaamse Waterwerken). Dat geld is een deel van de 361 miljoen die Vlaanderen heeft teruggetrokken uit de federale begroting, omdat de nationale regering zijn belofte tot een staatshervorming niet heeft waargemaakt. Ondertussen zit de federale regering in zak en as. De 361 miljoen van de Vlaamse deelregering waren nog geen tien procent van de totale som waarnaar ze op zoek is om de federale begroting van volgend jaar sluitend te maken. Leterme-bis én het hele Belgisch staatsbestel stevent dan ook regelrecht af op een crash. Het Vlaamse kartel doet er dan ook best aan zich zo snel mogelijk uit de nationale regering terug te trekken, al dan niet met de goedkeuring van "Belg" Leterme (die niét naar de Gordel kon, maar wél naar de Waalse feesten). Voor het congres van N-VA van morgen in Gent, zijn er al meer dan duizend sympathisanten die een ticket hebben aangevraagd. Hopelijk geven zij mee de vonk waardoor de Belgische constructie in de fik kan gezet worden. Het blijven spannende tijden! --- In de marge van bovenstaande nog dit: - De Vlamingen die in Brussel wonen, krijgen geen jobkorting. Dat is erg voor hen, maar kan dienen als voorsmaakje van wat er te gebeuren staat als Vlaanderen ooit de geldkraan naar Broekzele dichtdraait bij een eventueel tot stand komen van WalloBrux. - Open VLD is wél akkoord met het A4-tje van de drie "Charels", wat nog maar eens aantoont dat die partij zijn janusgezicht politiek blijft voortzetten. Het zal ze op 7 juni 2009 worden aangerekend.
De Standaard heeft weer een opstoot van vaderlandslievend belgicisme gekregen. De krant van vandaag werd helemaal samengesteld door kunstenaar Jan Fabre. Het Leitmotiv: "De schoonheid van België". Wat een gelul! België is helemaal geen schoon land. Er zijn wel mooie plekken en gebouwen, zelfs mooie stadsgedeelten, maar grosso modo is dit een lelijk land. Men heeft nooit serieus aan landschapsbescherming gedaan of stedenbouwkundig gecontroleerd zoals dat zou moeten. Als gevolg daarvan kan men in ons land op één en dezelfde plaats de mooiste, maar ook de lelijkste gebouwen naast elkaar zien staan. Ikzelf woon in Kasterlee, wat nog recent tot het mooiste dorp van de provincie Antwerpen werd verkozen. Welnu, als men hier door een willekeurige straat wandelt met vrij recente bebouwing, dan komt ziet men prachtige huizen naast veredelde koten staan, allemaal van een zelfde ouderdom en dus goedgekeurd door dezelfde authoriteit. En dat is zo in bijna heel dit land. Het hele Standaard-project is een zoveelste poging (vorig jaar was er ook al een met die andere kunstzinnige belgicist Tuymans) om te bewijzen wat niet te bewijzen is, nl dat België één land zou zijn. België is een kunstmatig gedrocht, geschapen door de toenmalige Europese supermachten, waarin twee volkeren wonen die met elkaar steeds minder gemeen hebben. Tenslotte is kunst is zeer subjectief. Tegenwoordig is alles snel kunst en zijn de meeste kunstobjecten gewoon het gevolg van een idee of een inval. Denk maar aan die mosselpot of aan die manuscripten in de plaaster. Of aan die Britse kunstenaar Hirst, die zopas voor meer dan honderd miljoen euro "kunstwerken" heeft verkocht, waaronder o.m. een haai op sterk water. Kunst noemt men dat. Er is geen schoonheid aan een land waarin de democratische spelregels niet worden gerespecteerd en de meerderheid van de bevolking onder de knoet wordt gehouden met alle middelen, inbegrepen de zogezegde kunst. Een groot gedeelte van wat men kunst noemt, blijft alleen bestaan via subsidies en andere verdoken staatssteun. Als tegenprestatie zijn die kunstenaars dan wel verplicht die staat slaafs te volgen tot in haar grootste dwaasheden.
Deze week kreeg professor Vande Lanotte nog eens de kans zijn mening te zeggen in een uitgebreid interview. Wat hij vertelde was één afbraak van het programma en de werking van Leterme-bis en dat is niet zo moeilijk. Maar zoals alle socialisten die bijna twintig jaar mee in de vorige regeringen hebben gezeten, is ook Vande La niet meer geloofwaardig. Toch zei hij iets dat het onthouden waard is. Nu hij niet veel meer aan de hand heeft, zit de ooit kandidaat premier zich nl te vervelen in de senaat. "In de senaat aan politiek doen, is quasi onmogelijk", klaagt hij, "waarmee ik meteen zeg dat we deze instelling niet moeten houden". Zo hoort men ook eens van een insider, hoe overbodig die senaat wel is. De kritiek van de rest van Vande Lanottes betoog weerleggen, was niet moeilijk. Het antwoord kwam, raar genoeg, van Jo Vandeurzen, "Piske" voor de familie en tot nader order nog altijd minister van Justitie. Zou die Vandeurzen zich niet beter met zijn eigen job bezighouden? De puinhopen die Onkelinx heeft achtergelaten, liggen er nog. De gevangenissen blijven overvol, de cipiers blijven staken en de gerechtszaken blijven ellendig lang uitgesteld. Zopas nog werden de beklaagden van het faillissement van de Boelwerf (een zaak uit de jaren tachtig van de vorige eeuw!) nog vrijgesproken wegens verjaring van de feiten... Toevallig kwam Nederland vorige week nog in het nieuws, omdat men er zo'n 3.000 (drie duizend!) cellen heeft leegstaan. Er dreigen daar zelfs enkele gevangenissen dicht te gaan bij gebreken aan "klanten". Nederland had in de jaren negentig hetzelfde probleem als België. Ze hebben het probleem opgelost door een serie gevangenissen bij te bouwen.Terwijl dat gebeurde werden de overtollige gedetineerden ondertussen ondergebracht in de bekende "bajesboten". Die boten liggen er nu verlaten bij en werden door Nederland aan België aangeboden. Daar is niet op ingegaan. Dan nog liever twee tot drie gevangenen in een cel bestemd voor één. Men zou ook een deel gevangenen naar zo'n leegstaand Nederlands centrum kunnen overbrengen. Ook daarop wordt niet ingegaan. Men moet hier maar wachten op de nieuwe geplande gebouwen, die - in het beste geval - over drie tot vier jaar pas zullen klaar zijn. Regeren is vooruitzien, zegt men. Wat doet Vandeurzen dan? Zich bezig houden met het pareren van kritiek van een uitgerangeerd politicus, die niet veel meer voorstelt. Regeren blijkt tegenwoordig eerder een bezigheidstherapie te zijn geworden.
Simpele zielen, zoals een Bartje Somers en de laatste unitaire diehards van de generatie Eyskens, Martens en Co, denken nog steeds dat men de communautaire problemen even kan vergeten. Zij dolen, en nog geen klein beetje. Alles is in dit land tegenwoordig communautair. Dat blijkt nog eens duidelijk rond de rel over de schandalen bij de top van de federale politie. De Vlaamse partijen willen sancties, de Waalse niet. Nu is men natuurlijk in Wallonië al e.e.a. gewend op gebied van fraudes en schandalen, zodat men het gefoefel bij de politietop helemaal niet ernstig vindt. Een andere reden kan zijn, dat de advocaat van de grote politiebaas niemand minder is dat Marc Uyttendaele, zeg maar "mijnheer Onkelinx". Het is trouwens opmerkelijk dat die Uyttendaele niet alleen de advocaat is van de "top-cop", maar ook van de top-gangster van dit land, met name van peetvader Marcel Habran, tegen wiens bende op dit ogenblik een proces loopt in Luik. Die Habran moet nog steeds over aardig wat geld beschikken om een van de beste (én duurste) advocaten van het land te kunnen strikken voor zijn verdediging. Naar de origine van dat geld vraagt niemand. De Lotto gewonnen, zeker? Als er trouwens één minister is die alles, maar dan ook alles door een communautaire bril ziet, dan is het la Onkelinx. Alle wetten en voorstellen die zij ooit gedaan heeft tijdens haar lange federale aanwezigheid binnen de federale regering, waren steeds doordacht pro-Waals en anti-Vlaams. Denk maar aan de Rosetta-wet, toen ze nog minister van Werk was, de vele betwistbare beslissingen tijdens haar periode bij Justitie en de nieuwe ideeën (o.a. i.v.m. dat kankerfonds) nu ze op Volksgezondheid zit. Van Volksgezondheid gesproken: de Orde der Geneesheren wil defederaliseren, splitsen dus. Dat is beslist door zowel de Vlaamstaligen als de Franstaligen binnen die Orde. Opmerkelijk daarbij is de stelling, dat nieuwelingen de taal moeten kiezen van de gemeente waarin ze zich vestigen. Dus, geen "Rand" verschijnselen. Enig probleem is, dat het voorstel, dat door de Orde zelf is uitgewerkt, nog door de politiek moet bekrachtigd worden en dat is in dit geval door, jaja, madame Onkelinx... --- Terloops: wat de zaak van de politietop betreft, vind ik, dat minister De Wael wel degelijk moet opstappen. Het is hier altijd hetzelfde liedje: als het goed gaat op een departement, gaat de minister met de pluimen lopen; als er iets fout gaat, is het de schuld van de anderen. Het is de minister die de eindverantwoordelijkheid draagt en daarvoor dan ook rekenschap moet geven.
Ik heb het hier al meermaals geschreven: België is geen normale democratie. Eigenlijk is het helemaal geen democratie, want de meerderheid heeft het niet voor het zeggen en een groot deel van de oppositie wordt het zwijgen opgelegd, zeker in de politiek-correcte media. In een democratie moet iedereen aan het woord kunnen komen. In België is dat niet het geval. Mensen die België, ondanks alles, blijven verdedigen, doen dat uit eigen belang, zoals de francofonen, of om in de belangstelling te staan, zoals een rist geleerde professoren, waaronder ook die Rudy Aernoudt, vriend van Dedecker, waarover ik het onlangs nog had. Ik ben trouwens de enige niet die op het artikel van Aernoudt gereageerd heeft. Brecht Arnaert, voorzitter van Jong N-VA Gent (nota bene iemand die van diezelfde Aernoudt les krijgt!), schreef gisteren in De Standaard, dat in België de hoeksteen van elke democratische samenleving is onderuit gehaald: - Pariteit in de regering. - Belangenconflicten. - Alarmbelprocedures. - Lijststemmen. - 6 regeringen en 7 parlementen, die elkaar kunnen blokkeren. - Geen kans tot volksraadpleging. - Een staatshoofd dat niet kan verkozen noch afgezet worden. Enfin, schrijft hij, wat Aernoudt daar schrijft is een steriel boekhoudkundig relaas, met als kers op de taart een inschatting van de transfers op 10% van de werkelijke bedragen. Ik zou het niet beter kunnen schrijven hebben. Dit is een onland, waaraan men best zo snel mogelijk een einde maakt. Ik zie echt niet in, hoe er ook nu een oplossing zou komen. Volgens de laatste peilingen zou de PS nl in Wallonië terug de grootste partij worden. Als dat zich zou doorzetten, gebeurt er helemaal niets meer, tenzij in ons Vlaamse nadeel. De enige oplossing werd al gesuggereerd door Urbain Vandeurzen, industrieel en grote baas van de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA: "De stekker eruit trekken".
In een zeldzaam interview in De Standaard mocht de nieuwe voorzitter van het Vlaams Belang, Bruno Valkeniers, nog eens zijn mening geven over de huidige politieke situatie. Hij zei daarin o.m. dat Leterme 1 eigenlijk Verhofstadt 4 is. Valkeniers heeft daarin grotendeels gelijk. Eén verschil is misschien het feit dat Verhofstadt geen interne oppositie had binnen zijn eigen meerderheid. Leterme heeft die wel, denk maar aan PS-er Flahaut en regelmatige "omfloerste" kritiek vanuit de Open VLD. Maar voor de rest lijkt Leterme steeds meer op Verhofstadt te lijken. Dat kwam nog eens goed tot uiting in Leterme's eerste serieuze commentaar na bijna twee maanden stilzwijgen. Hij herhaalde daarin o.m. de leugen van Guynocchio, dat de federale begroting in evenwicht was,. Dit - zei hij - in tegenstelling tot die van verschillende buurlanden, die een tekort lieten optekenen. En net zoals Verhofstadt, "vergat" hij daarbij te zeggen, dat die buurlanden een beduidend kleiner tekort op hun begroting hebben, waardoor die zich een tekort kunnen permitteren. België heeft een dermate groot tekort, dat het feitelijk niet zou mogen meedoen met de euro. Zo'n land moet trouwens geen begroting in evenwicht hebben, maar een met een overschot. Dat overschot is er onder Verhofstadt nooit geweest, is er ook dit jaar niet onder Leterme en zal er meer dan waarschijnlijk ook volgend jaar niet zijn. Alleen al om de begroting van 2009 sluitend te maken, moet Leterme nog zo'n 5 miljard euro "vinden". Daar hij, met zijn "goed bestuur", zegt de fouten van Paars niet te zullen herhalen (het kapen van pensioenfondsen en het versjachelen van staatseigendommen), zie ik niet in, hoe hij dat gaat klaarspelen. Er zijn natuurlijk oplossingen, niet alleen door het terugdringen van het aantal ambtenaren, maar ook bv door het opdoeken van enkele echelons in de politieke niveaus (denk maar aan de senaat en de provincieraden), maar daarvoor moet hij de politieke vrienden kunnen overtuigen al die lucratieve postjes op te geven. Verhofstadt zelf was ook gewonnen voor bv het opdoeken van de provincieraden, maar kreeg dat ook niet verkocht aan zijn achterban. Leterme zou ook moeten ophouden met dat gezeur over de kleine 400 miljoen die de Vlaamse deelregering wil terugnemen uit de federale begroting, omdat er geen staatshervorming wordt gewaarborgd. Dat geld kreeg de federale regering alleen maar op voorwaarde dat die hervorming er zou komen. Nu duidelijk is, dat het niet het geval is, heeft de Vlaamse regering alle recht om dat geld terug te nemen. Afspraak is afspraak en het is Leterme, niet de Vlaamse regering, die zijn woord niet gehouden heeft. Tenslotte liegt Leterme dat hij zwart ziet, wanneer hij telkens weer blijft herhalen dat hij zijn woord houdt. Als dat waar was, dan was hij niet in een federale regering gestapt en zou hij niet zijn terug gekomen op het ontslag van zijn regering in juli. Tot minstens tweemaal toe heeft hij toen zijn woord gebroken. Het is trouwens o.w.v. dat gebroken woord, dat de Vlaamse Volksbeweging het Vlaamse kartel gevraagd heeft uit de federale regering te stappen. Ondertussen laat Leterme ook al verstaan, dat hij niet zal meedoen met de regionale verkiezingen van volgend jaar. Zogezegd doet hij dat niet, omdat hij zijn huidige taak boven alles stelt (België boven alles!), maar tegelijkertijd vermijdt hij ermee, dat hij in zijn hemd zou kunnen gezet worden als de "mister 800.000". Sic transit gloriam mundi...
Dat onze media links zijn, is een publiek geheim. De Standaard, die zich een kwaliteitskrant noemt, ontsnapt er niet aan. Af en toe krijgt men toch eens een moedig artikel te lezen dat tegen de heersende gang van zaken in gaat. Zo was er deze week een column van Mia Doornaert, redactrice buitenland, die de verdediging opnam van Geert Van Istendael. Deze laatste had enkele weken geleden in De Standaard een kritisch stuk geschreven over godsdienst in het algemeen en islam in het bijzonder. Geert nam daarbij Frankrijk tot voorbeeld te nemen land. Daar is een effectieve scheiding van Kerk en staat, ondanks het feit dat er tienmaal meer moslims wonen dan bij ons. De minister van Justitie, Dati, is er zelfs een van origine Marokkaanse vrouw, niet gehuwd én in verwachting. Geert is ook tegen het dragen van hoofddoeken, waarbij hij - m.i. terecht - stelde dat dit een uiting is van de onderdrukking van de vrouw. Van Istendael kreeg in dezelfde krant hopen kritiek, die volgens Doornaert, kwam van "een klein islamogauchistisch hoekje dat electoraal driemaal niets voorstelt, maar sterk staat in sommige academische kringen en vooral in de wereld van de ngo's (nota van mij: gesubsidieerd door de staat). Het lijkt dan ook alleen maar tegenstrijdig, dat lieden die het atheïsme en het historisch materialisme aanhangen én hevig antiklerikaal zijn, wel beste maatjes zijn met de islam". Mia Doornaert heeft meer dan gelijk. Alleen zou ze zo rechtlijnig moeten zijn te stellen, dat dat kliekje "dat driemaal niets voorstelt", in haar eigen krant wel uitgebreide fora krijgt om gal te spuwen tegen alles en iedereen die kritiek durft uiten t.o.v. die islam. Dat laatste geldt trouwens niet alleen in de discussie over bv het hoofddoekenverbod, maar ook over de politiek in Vlaanderen. Ook op dat domein puilen de politiek-correcte kranten uit van artikels geschreven door mensen die haast alleen nog zichzelf vertegenwoordigen. Denk maar aan al de zgz Vlaamse progressieven (ex-Spirit), met nog één vertegenwoordiger in het regionale parlement en de groentjes, die riskeren bij de volgende stembusslag weer onder de verkiezingsdrempel (die ze zelf mee opgesteld hebben!) te geraken. Men schrikt haast, als men eens een artikel ziet van iemand van de Vlaamse rechterzijde, alhoewel die zo'n 30% van de kiezers vertegenwoordigt. De krantenverkoop in Vlaanderen blijft gestadig zakken. Raar, he?
Het zal een zware verkiezingstijd worden voor het Vlaams Belang. De partij moet zien haar hoogste score ooit (bijna 25%) te kunnen evenaren of verbeteren. Er rekening mee houdend, dat dit moet gebeuren in een strijd van één tegen allen en zonder ook maar de minste medewerking van de media, wordt dit haast een mission impossible. Wat trouwens die media betreft, hebben we zopas, tijdens de Gordel, nog maar eens een fraai staaltje anti-politiek gezien van de VRT. De Vlaams Belangers stapten in blok van Zaventem naar Kraainem en werden de hele tijd op de voet gevolgd door een cameraploeg van de rooie, linkse zender. Van heel die tocht werd niets uitgezonden, zelfs geen flash. Die filmploeg hoopte alleen maar, dat er onderweg enig incident zou zijn, waarmee ze het VB in verlegenheid had kunnen brengen. Van gemeenheid gesproken en dit door een zender die betaald wordt met het geld van de belastingbetaler, ook door het kleine miljoen kiezers dat voor het VB heeft gestemd... Een tweede reden voor het Vlaams Belang om zich zorgen te maken, is de huidige populariteit van Lijst Dedecker. Toch zou ik de overtuigde Vlamingen erop willen wijzen, dat deze partij helemaal niet echt Vlaams is en er steeds meer tekenen op wijzen, dat "Deckerke" eerder een belgicist aan het worden is. De man gaat nl weer een boek schrijven: "Vitaminen voor de maatschappij". Op zich zelf zou daarmee niets mis zijn, maar nu blijkt dat de nieuwe Messias uit Oostende dat boek gaat schrijven samen met superbelg Rudy Aernoudt van België Anders. En er is nog meer: - Nog recent floot Dedecker de éminence grise van zijn eigen partij, Boudewijn Bouckaert, terug toen die heel voorzichtig insinueerde dat LDD wel eens afspraken zou kunnen maken na de gemeenteraadsverkiezingen van ... 2012! - De tweede verkozene van LDD in Antwerpen (ik ben even de man zijn naam kwijt), wist onlangs in De Standaard te vertellen dat LDD een potentiële beleidspartij wil zijn. M.a.w. een partij die zal deelnemen aan een volgende federale regering en daarbij ook bereid zal moeten zijn tot compromissen (zoals vroeger Schiltz met zijn Volksunie). - Dedecker zelf blijft erbij, dat hij ook een partij zoals LDD wil oprichten in Wallonië. Als het ooit zover komt, zal hij dan telkens daarmee rekening moeten houden en zal hij tot een situatie komen zoals die van de huidige groenen, die Vlaanderen al lang de rug hebben toegekeerd. Komt daar nog bij, dat heel wat van de figuren die nu overstappen van het VB naar LDD lichtgewichten zijn of mensen die denken bij het VB niet meer zeker te zijn van hun postje. Er is zelfs al het geval van die Coorevitz uit Wevelgem (die niét van het VB komt), die in de gevangenis zit wegens valsmunterij. Om maar te zeggen, dat er veel kaf tussen het LDD-koren zit. Ten slotte geldt de waarschuwing tegen LDD ook voor de honderduizende Vlamingen die in juni 2007 hun stem hadden gegeven aan een zekere Leterme en die daar nu dik spijt van zullen hebben. Als zij straks i.pl.v. voor het kartel voor LDD zouden stemmen, dan komen ze alleen maar van de regen in de drop.
Het door Vlaams minister-president Peeters uitgekiend Plan B wordt dus een doorgeboren kind. Peeters wou een dialoog tussen de gemeenschappen, door de gemeenschappen. Met een mandaat voor hem vanwege de Vlaamse regering en een van de Waalse regering voor Demotte. Van dat laatste komt niets in huis. Alhoewel Demotte minister-president is van zowel de Waalse deelregering als die van de Franstalige gemeenschap, blijkt hij in zijn eigen partij maar een tweederangsfiguur te zijn. Di Rupo noemt hem zelfs de "nummer tien"... Peeters had gelijk deze discussies niet te beginnen met een B-ploeg, zeker niet als er tegelijkertijd bij verteld wordt, dat men met een wit blad wil herbeginnen. Dat wil zeggen, alles opnieuw van vooraf aan, zoals vijftien maanden geleden. FDF-Vlamingenhater Maingain heeft al laten weten dat de uitbreiding van Brussel opnieuw op het programma zal staan en dat de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde niet meer buiten de discussies zal gehouden worden M.a.w. men wil de zaken nogmaals uitstellen tot minstens juni 2009, zogezegd om Leterme-bis toe te laten de sociaal-economische problemen aan te pakken. Die problemen kunnen echter niet los gezien worden van het communautaire. Dat is wat bv ook de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA gesteld heeft. Zowel VOKA als de Vlaamse Volksbeweging zeggen dan ook ronduit, dat de Vlaamse partijen uit de federale regering moeten stappen als niet voldaan wordt aan de eerder gestelde Vlaamse eisen: - Een dialoog tussen de gemeenschappen op het hoogste niveau. - Geen betwistingen over de mandaten. - Een vastgelegd kader en timing. - B-H/V wordt niet besproken. Die zaak zal zijn verder beloop krijgen in het federale parlement. Ondertussen is Kris Peeters teruggefloten door zijn eigen SP.a en Open-VLD ministers. De eersten omdat hun partij niet in de federale regering zit en dus de middelen gebruikt die ze heeft om die te jennen. De tweede, omdat het Bartje Somers in de eerste plaats te doen is het Vlaamse kartel onder druk te houden en - mocht dat mogelijk zijn - uiteen te spelen. Dat Somers zijn eigen achterban - de liberale middenklasse - ondertussen aan het verliezen is, schijnt de wonderboy uit Mechelen nog niet te beseffen. In De Standaard van eergisteren schrijft Bart Sturtewagen in zijn opiniestuk, dat er geen alternatief bestaat voor een onderhandeling. Dat noemt zich dan een wetstraatspecialist. Er is zeker een alternatief: het Vlaams kartel moet zijn woord houden en uit de federale regering stappen. Daarna moet de Vlaamse regering de onafhankelijkheid van Vlaanderen op de agenda zetten, net zoals is voorgedaan in het RTBf-programma "Bye,bye Belgium". Eens zien, hoe de francofonen dán gaan reageren...
Als Vlaanderen ooit onafhankelijk wil worden, zal het misschien kunnen rekenen op Nederland en Groot-Brittannië, zeker niet op Frankrijk, waarschijnlijk niet op Duitsland, maar ook niet op Europa. Dat laatste werd deze week nog eens duidelijk, toen Vlaams minister Marino Keulen voor de zoveelste maal een brief van Europa kreeg met vragen voor uitleg over beslissingen van Vlaamse gemeenten. Deze keer ging het om taaleisen van Vilvoorde, Geraardsbergen en Londerzeel. Er bestaat een zogenoemd arrest-Groener, waarin het Hof van Justitie bevestigt, dat een Europees land een beleid mag voeren om een taal te beschermen en te stimuleren. Blijkbaar vinden er mensen bij "Europa", dat dit niet geldt voor Vlaanderen. Daar komt nog bij, dat de Europese Commissie zelf taaleisen stelt bij de aanwerving van zijn eigen personeel. Tenslotte, in het geval van de bovenvernoemde gemeenten, is de termijn om een klacht in te dienen verstreken zonder dat er zich ook maar één klager heeft gemeld. Dit doet denken aan datzelfde verhaal van de faciliteitengemeenten, waarbij de niet-benoemde burgemeesters zich langs een omweg gingen beklagen bij Europa, daar waar ze eerst naar de Raad van State hadden moeten stappen, maar dat niet deden, omdat ze wisten daar geen gelijk te zullen krijgen. Enfin, dit ruikt naar kwade trouw.De klachten bij de Europese Commissie worden altijd opnieuw ingediend door al dan niet naar de Rand uitgeweken Franstalige Brusselaars. Steeds hetzelfde liedje. Mocht het ooit gebeuren, dat de E.U. uit België weg zou trekken, zoals Aernoudt ons wil doen geloven, dan zal de grootste schade Brussel ten deel vallen en zal het de schuld zijn van de eigen (ex)Brusselaars. Vlaanderen zou er misschien nog wel bij varen omdat er, in dat geval, geen massale inwijking van Euro-ambtenaren meer zou zijn naar de Rand en de kans zou bestaan dat de vastgoedprijzen er dan weer betaalbaar zouden worden voor de eigen mensen. --- In de marge van bovenstaande, nog dit: hoe lang gaat die komedie met die niet-benoemde burgemeesters nog duren? Waarom worden die niet vervangen, desnoods door een regeringscommissaris? Hoe langer deze situatie aanmoddert, hoe ongeloofwaardiger Keulen wordt. De wet is de wet, of geldt de naleving ervan (nog maar eens) alleen voor de Vlamingen?
Rudy Aernoudt, de klokkenluider die ervoor zorgde dat minister Moerman moest aftreden, zit niet stil. Hij is een van de voortrekkers geworden van een denktank die zich "België anders" noemt en denkt dit kunstmatige land te moeten redden. Jammer genoeg is de man niet te vies om statistieken te vervalsen en zo met besluiten voor de dag te komen die nergens op slaan. De laatste stoot van Aernoudt is, dat hij beweert dat een splitsing van België aan iedereen geld zal kosten, ook aan Vlaanderen. Als voornaamste oorzaak geeft hij aan, dat een splitsing de groei van de administratie zal doen toenemen. Dit is het tegenovergestelde van wat tegenwoordig wordt vooropgesteld. Men wil nl in de toekomst maar twee van de drie ambtenaren die op pensioen gaan, vervangen (sommige spreken zelfs van slechts één op de drie). Vergeten we niet dat het huidige België het dubbel aantal ambtenaren heeft van bv Nederland, terwijl dat land 50% meer inwoners telt. Het ambtenarenprobleem is trouwens vooral een Waals probleem, daar 40% van de Waalse werknemers voor de staat "werkt". * Volgens Arnoudt zou de splitsing van België ervoor zorgen dat de EU-zetel zou verhuizen. Dat is dan alleen zijn mening. Waar zou die zetel dan naartoe gaan? Wat zou zo'n verhuizing niet kosten? Wat maakt het de E.U uit, of haar zetel in het (eventueel onafhankelijk) Brussels stadsgewest staat of in de Vlaamse regio? Tenslotte, en dat is nog het ergste, beweert Aernoudt, dat de transfers van Vlaanderen naar Wallonië slechts 1,6 miljard euro zouden bedragen. Zelfs het laagstgenoemde cijfer, dat van 5,4 miljard (van de administratie van de Vlaamse gemeenschap) ligt daar nog bijna 4 miljard boven en ook dat cijfer klopt niet. In het Warandemanifest van 2005 sprak men van 10 miljard en dat cijfer zou ondertussen tot bijna 12 zijn opgelopen. Het verschil met de andere cijfers zit hem in het feit, dat het Warandemanifest ook rekening houdt met de Belgische staatsschuld, die reëel is en zo maar niet kan worden weggetoverd, bijna uitsluitend door Vlaanderen wordt gedragen. Bij die 12 miljard zijn dan nog niet de verdoken transfers bijgerekend, zoals bv de opbrengst van de flitspaalboetes... M.a.w. Arnoudt liegt dat hij zwart ziet. De man is té intelligent om het niet te weten en liegt er maar op los omdat hij weet geen andere, degelijke argumenten te hebben. Dat zo'n kolder door de zich ernstig genoemde politiek-correcte media wordt overgenomen (ook al zegt men erbij dat de cijfers "betwistbaar" zijn), zegt iets over het peil van de huidige journalistiek. --- * Wat er gebeurt, als de (deel)staat zich met de economie bemoeit, werd deze week nog eens duidelijk in de verf gezet: - Sonaca, producent van vliegtuigonderdelen in Gosselies, is voor bijna 90% in handen van de Waalse overheid. Het bedrijf zit in slechte papieren (raar, he?). Een zekere Bernard Delvaux, op dit ogenblik de tweede man van De Post (die o.m. de grote sanering bij die Post heeft doorgevoerd), is nu aangesproken om ook Sonaca te saneren. - De grote prijs Formule 1 in Francorchamps, in handen van dezelfde Waalse overheid, heeft een verlies geleden van meer dan drie miljoen euro. Volgens contract blijft het F1 circus tot en met 2012 in Wallonië... - De kristalfabriek Val Saint Lambert, ook al een bedrijf waarin de Waalse overheid geld heeft gestoken, kijkt aan tegen een gat van bijna twee miljoen euro. Niettegenstaande dat, heeft het Waalse gewest een financiële waarborg gegeven, waardoor het bedrijf voor de derde keer (!) zal worden opgestart. Maar ja, als ge jaarlijks zo'n 12 miljard aan extra's krijgt, kunt ge u wel e.e.a. permitteren, nietwaar?
Didier Reynders is een bezig baasje: voorzitter van het MR (Mouvement Réformateur), reeds meer dan 9 jaar minister van Financiën en, sinds de regering Leterme, minister van Institutionele Hervormingen. In die laatste hoedanigheid moet hij, samen met zijn Vlaamse collega Jo Vandeurzen, de staatshervorming voorbereiden en/of begeleiden. Van dat laatste zal echter niet veel in huis komen, want Reynders heeft gezegd, dat hij voor de staatshervorming niet meer aan tafel wil zitten en hij zich nog uitsluitend zal bezig houden met de verkiezingscampagne van zijn partij in het vooruitzicht van de regionale verkiezingen van 2009. Als een minister de taak die hij heeft aangenomen niet meer wil waarnemen, wat is er dan logischer dan dat hij ontslag zou nemen? Als alternatief zou hij bv ook zijn taak van minister voor institutionele hervormingen aan iemand anders kunnen overmaken. Zo een beetje zoals Patrick De Wael dat heeft gedaan, toen hij al de miserie van de immigratie uit zijn portefeuille haalde en die doorgaf aan Annemie Turtelboom, die nu de pispaal van de zgz asielzoekers is geworden. Reynders doet echter niets en zorgt er daarbij opzettelijk voor dat het politieke leven nog maar eens verlamd wordt, waardoor het initiatief van Kris Peeters op de helling wordt gezet. Alhoewel... In principe heeft Peeters Reynders niet nodig. Als Demotte een mandaat zou krijgen van de huidige Waalse deelregering, zoals Peeters er een gekregen heeft van de Vlaamse, dan kan er onderhandeld worden. Het is trouwens betekenisvol, dat de drie koninklijke bemiddelaars de nota Peeters nu als uitgangspunt gaan nemen. M.a.w. die drie hebben de laatste twee maanden geen poot uitgestoken en zijn wat blij dat er eindelijk iemand hen een hint geeft. Het enige wat de drie "Charels" (dixit Deckerke) hebben verwezenlijkt, is dat ze iedereen de kans gegeven hebben met vakantie te gaan. Van een succes gesproken! Vóór het einde van volgende week moeten ze echter wel met iets tastbaars afkomen. De week daarop is er het congres van de N-VA en moet die partij ook zijn kleur bekennen. Uitstellen tot de regionale verkiezingen, zonder enige zekerheid op succes, is ook geen optie. Tussendoor kan het zijn, dat er ook nog een al dan niet gezamenlijk standpunt bekend zal worden vanuit de francofone partijen, zodat september 2009 toch een cruciale maand zal blijven. Wait and see!
In de eerste eeuwen van onze tijdsrekening waren er grote volksverhuizingen. Die waren op gang gebracht door de invallen van Hunnen, Mongolen en andere Centraal-Aziatische volkeren. Ze verjoegen de Slaven, die op hun beurt binnenvielen in het woongebied van de Germanen en deze laatsten het Romeinse Rijk in duwden. Zo ongeveer hetzelfde gebeurt sinds enkele decennia in Brussel, zij het dan allemaal op kleine schaal. Brussel wordt langzaam maar zeker ingenomen door allochtonen van overal ter wereld. De Mongolen zijn er trouwens nog altijd bij, alleen heten zij nu Turken. Het gevolg van deze inwijking is, dat steeds meer Brusselaars de stad ontvluchten en zich gaan vestigen in de nu wel bekende Rand, waar zij dan in botsing komen met de plaatselijke bevolking. In tegenstelling tot de vroegere inwijkende barbaren, die zich aanpasten aan de Romeinse cultuur, willen deze hoofdzakelijk Franstalige Brusselaars immers het tegenovergestelde. En daar loopt het mis. Volgens een studie, uitgevoerd door Jan Hertogen, voormalig medewerker van de studiedienst van de christelijke bediendenvakbond LBC-NVK, zal - als het zo verder gaat - reeds in 2020 75 % van de Brusselse bevolking bestaan uit mensen van allochtone afkomst. Liefst een kwart daarvan zullen uit Marokko stammen. In Molenbeek vormen die nu al de helft van de bevolking. Uit bovenstaande zijn twee lessen te trekken: 1. Brussel wordt niet verder verfranst. De stad wordt steeds internationaler. Brussel zal dan ook eerder een veeltalige stad worden, geen tweetalige en zelfs geen Franstalige. 2. Franstalige Brusselaars die de stad uit willen, kunnen ook naar Waals-Brabant uitwijken, maar dat doen ze meestal niet, omdat de dienstverlening er iets minder is dan in Vlaanderen. M.a.w. ze willen alleen de voordelen, niet de nadelen. Bij mogelijke gesprekken over de verdere toekomst van dit kunstmatige land, moet Brussel dan ook een stadsgewest blijven dat niet verder mag uitgebreid worden, maar wel in een confederatie met Vlaanderen kan komen als veeltalig gebied. Brusselaars, die buiten dat stadsgewest gaan wonen en persé Frans willen blijven gebruiken in hun omgang met de overheid, moeten dan maar verhuizen naar Waals-Brabant. Wie toch naar Vlaanderen wil komen wonen, moet daarvan de gevolgen dragen en zich aanpassen, zoals alle andere burgers van democratische, confederale staten dat moeten doen overal ter wereld. C'est simple comme bonjour, om het in hun eigen taal te zeggen.
Zoals te vrezen was, krijgt Plan B van Kris Peeters al meteen de wind van voor. Grote MR-baas Reynders wil niet meedoen als Leterme er niet bij is. M.a.w. hij wil altijd een zondebok ter beschikking hebben, iemand aan wie hij de zwarte piet kan doorspelen. Dat is trouwens ook de wens van de Open VLD, maar die zijn te laf om dat publiekelijk toe te geven. In een eerste reactie noemde Onkelinx het Plan B van Peeters kinderachtig. Wat is de reactie van Reynders dan. Enfin, als die wil dat Leterme erbij moet, waarna anderen er ook weer bij zullen willen zijn, dan eindigen we bij een nieuwe ronde schaduwboksen, zoals we al veertien maanden bezig zijn en zal er nooit iets beslist worden, niet vóór de regionale verkiezingen en ook niet erna. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof! Peeters moet op zijn standpunt blijven. Zelfs Demotte is het momenteel (nog) met hem eens en dat is belangrijker dan wat de zonnekoning van Luik te vertellen heeft. Het lijkt er trouwens steeds meer op dat de Franstaligen het nu onder elkaar aan het uitvechten zijn en dat is eens iets anders dan was we vroeger gewoon waren. --- Ondertussen is vandaag de zoveelste Gordel gestart, met - zoals te verwachten - nog veel meer pesterijen van de Franstaligen dan gewoonlijk en zelfs met een alternatieve route voor de Übermenschen (de "bretel" genoemd, in slechts Frans, het moet "bretelle" zijn). Het is een zoveelste bewijs dat we hier met twee compleet verschillende volkeren leven, waarbij best ieder op zijn eigen territorium blijft. Het wordt uitkijken naar de nieuwsberichten.
Kris Peeters is goed bezig. Nadat Waals collega Demotte hem dacht met een kluitje in het riet gestuurd te hebben door te eisen dat Brusselaar Picqué ook mee moest komen onderhandelen, heeft Peeters hem tegenvoets genomen. Demotte mag Picqué meebrengen als die ook de Vlaamse (nou,ja) Brusselaar Vanhengel meebrengt. Daarenboven worden ook Reynders en Vandeurzen verwacht, de ministers die zich zouden moeten bezig houden met de staatshervorming. Op die manier zijn de drie traditionele partijen min of meer vertegenwoordigd en kan men starten met een discussie hoe dit land zo snel mogelijk kan worden opgedeeld. Bij de zes uitverkorenen deze keer geen Onkelinx, geen Maingain en vooral geen Milquet, terwijl Peeters zelf een mandaat heeft gekregen van de Vlaamse regering, dus ook van SP.a en N-VA. Een tweede pluspunt. Een derde, en misschien wel het belangrijkste, is dat de zaak Brussel-Halle/Vilvoorde uit deze nog te houden besprekingen zal gehaald worden en apart in het federale parlement zijn verder verloop zal kennen. Dat betekent, dat wij, Vlamingen, dan het lot in eigen handen zullen hebben en de klus deze keer zullen kunnen klaren, daar alle Vlaamse partijen, met uitzondering van de groene nestvervuilers, vóór de splitsing zijn. Het kan natuurlijk ook, dat B-H/V ervoor zal zorgen dat de francofonen straks toch weer niet zullen meedoen. In dat geval houdt het Belgische gepalaver op en kan het Vlaams gewest nog één ding doen: de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen. De anderen zien dan maar wat ze doen. Tenslotte dient opgemerkt, dat Kris Peeters stilaan Yves Leterme aan het voorbijsteken is. Deze laatste lijkt er zich al bij neergelegd te hebben dat hij best nog zoveel mogelijk profiteert van zijn huidige job, want dat het de laatste keer zou kunnen geweest zijn. In oktober gaat Leterme weer op reis, deze keer naar Canada, waar hij de "Sommet de la Francofonie" gaat bijwonen! Voor de Gordel van morgen heeft hij geen tijd (dat was vorig jaar ook al zo). Als we weten, dat zelfs Verhofstadt in 1999 naar zo'n "sommet" ging maar daarna toch deelnam aan de Gordel (wat voor nogal wat opschudding zorgde bij de francofonen), dan moet de geitenboer uit de Westhoek al diep gevallen zijn...
Op een ogenblik dat VOKA, de vereniging van Vlaamse werkgevers en kamers van koophandel, de Vlaamse partijen vraagt de stekker uit de regering Leterme-bis te trekken, mocht die op korte termijn geen oplossing hebben voor de crisis, op dat ogenblik trekt De Standaard (niet toevallig De Standaard) weer een blik gelovige zielen open, die denken het unitaire België te moeten verdedigen. Het artikel ("Red de solidariteit") is ondertekend door een menigte onbekenden (althans voor mij) en waarschuwt er ons voor dat de splitsing van België van Vlaanderen een onbenullig, pietluttig land zal maken, zoals Luxemburg. Die waarschuwing wordt nog eens herhaald in een volgend artikel in dezelfde "kwaliteitskrant", dit keer aan de hand van filosoof Luc Sanders. Wat is er mis aan Luxemburg? Dat landje is welvarend, sociaal en vredelievend. Mijn vrouw is er geboren en we hebben er nog familie. In Luxemburg heeft men niets tekort, evenmin als in andere kleine staatjes zoals Andorra, Liechtenstein, Monaco, Singapore en ga zo maar voort. Er zijn alleen al in de Europese Unie 13 staten die een kleine bevolkingsaantal hebben dan Vlaanderen. Op de hele wereld zijn er zelfs meer dan 100... Nemen we nu een vergelijkbaar voorbeeld: Slovenië. Dat land, met amper twee miljoen inwoners (dus: slechts één derde van Vlaanderen), maakte vroeger deel uit van Joegoslavië en was zo goed als onbekend. Sinds het onafhankelijk werd, is het zelfs al een keer voorzitter van de E.U geweest. Bij officiële gelegenheden hoort men het Sloveense nationale hymne en ziet men de Sloveense vlag. Het land is er helemaal niet armer om geworden, bewijs het feit dat ze al de euro hebben kunnen invoeren en (als ik me niet vergis) zelfs een staatsschuld hebben die lager ligt dan die van België, al is dat laatste niet zo moeilijk. Als Vlaanderen onafhankelijk was geweest, dan had de hele wereld de Vlaamse Leeuw gehoord en gezien in Peking en zouden we ons niet moeten beperken tot het vendelzwaaien naast de weg bij wielerkoersen en andere sportevenementen. Vlaanderen heeft een economie die bij de besten in Europa hoort. België hoorde daar tot voor kort ook bij, maar zakt steeds verder weg. Het is Vlaanderen dat probeert daar iets aan te doen door o.m. een staatshervorming door te voeren. Het zijn de francofonen en de nepvlamingen die zich daartegen blijven verzetten. Zij verkiezen een arm België boven een welvarend Vlaanderen. Ik niet.
