Toevallig las ik dit weekeinde in een Italiaanse krant (Corriere della Sera) dat er vorige week in Chili verkiezingen waren geweest en dat die daar gewonnen waren door de rechtse partij. Dat was geleden sinds de val van het militaire bewind. Rechts behaalde er 40% van de stemmen. Een dochter van Pinochet werd verkozen als parlementslid en rechts veroverde eveneens de burgemeestersplaats in de hoofdstad Santiago. In onze media heb ik daarover helemaal niets gehoord of gelezen. Nu kan men misschien wel zeggen dat Chili ver van ons bed is. Als er echter negatief nieuws is over Pinochet en de zijnen, wordt het hier wel in alle geuren en kleuren vermeld (zo'n een beetje hetzelfde als wat hier gebeurt met nieuws over het Vlaams Belang). Een recente ondervraging heeft uitgewezen, dat 75% van onze journalisten bij de laatste verkiezingen links heeft gestemd. Vandaar. Het is trouwens niet alleen in Chili dat rechts vooruitgaat. Ook bij gemeentelijke verkiezingen in Brazilië maakte men vorige week hetzelfde mee. Dichter bij huis haalde de rechtse partijen in de regionale verkiezingen van Zuid-Tirol 30% van de stemmen. Ook daarover helemaal geen nieuws in onze media. Ook Obama kan rekenen op de steun van journalistiek links. Of dat in de States veel gaat uithalen, is nog af te wachten. Nog twee keer slapen en dan zullen we het weten. In de peilingen ligt Obama 5% voor, maar wat zijn 5% in peilingen? Dat kunnen er evengoed 15% vóór of 5% tegen worden. Voor McCain is het een erg ongelukkige periode. Als de financiële crisis de schuld is van de Amerikanen, dan is ze dat van álle Amerikanen, zowel democraten als republikeinen. Ze leefden allemaal boven hun stand. Dat de armen ginds voor Obama gaan stemmen en de rijken voor McCain is nog zo'n fabeltje van onze media. Zelfs bij de armste Yankee leeft de "American dream". Overmorgen weten we meer en komt er een einde aan het circus van de presidentiële race.
Enkele jaren geleden heeft men in Antwerpen de "Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel" opgericht, kortweg BAM genoemd. Dat was nodig om de organisatie van het verkeer rond de Scheldestad in goede banen te leiden. Met de uitbreiding van de haven met het Deurganckdok (later waarschijnlijk nog gevolgd door het Saeftinghedok) dreigt het verkeer rond de stad, dat nu reeds regelmatig in een knoop zit, volledig vast te lopen. Een eerste stap zou de Lange Wapperbrug worden. Daarover is echter al zoveel heisa geweest dat het project al een paar jaar vertraging heeft opgelopen. En er is meer. Ondertussen is immers gebleken, dat de Vlaamse regering, via BAM, reeds meer dan vijf miljoen euro heeft uitbetaald aan een studiebureau met de naam "Groep C". Daarvan blijkt geen enkel contract te bestaan en, erger nog, schijnt niemand te weten was die Groep C heeft geleverd voor al dat geld. De zaak wordt nog onrustwekkender, als men weet dat de man achter de Groep C niemand minder is dan Noël Slangen, de vroegere "spin"dokter van Verhofstadt en verre van onbesproken. Hij werd al eens veroordeeld wegen gesjoemel bij overheidsopdrachten. Dat hij daarna in beroep werd vrijgesproken, was niet omdat hij het niet zou gedaan hebben, maar wegens verjaring van de feiten. Diezelfde Slangen is momenteel ook "strategisch directeur" van de Open VLD, reden waarom deze partij er zedig over zwijgt. Na het debacle Moerman en de zaak De Wael rond de politietop, zijn de lichtblauwen als de dood voor een nieuw schandaal. De hele zaak is zo stilaan aan ramp aan het worden, niet alleen voor Antwerpen en zijn haven, maar voor het hele achterland en dat is in de eerste plaats Vlaanderen, maar ook België. Buiten de affaire met Groep C is er trouwens ook het feit dat er in de uitbesteding van de Lange Wapperbrug geen concurrentie meer is. Terwijl men nog slechts met één partij onderhandelt, heeft de Vlaamse regering een plafond gesteld aan de steeds oplopende kostenschatting van het project. Het resultaat daarvan zal zijn dat er ofwel helemaal geen brug meer komt (en men alles weer van vooraf aan zal moeten herbeginnen), of dat de brug een lachertje wordt, met alle veiligheidsproblemen vandien. Ondertussen hebben Slangen en zijn Groep C hun eerste vijf miljoen wel binnen. Met de ervaring die de man heeft op politiek vlak, zien ze die centen nooit meer terug.
Toen Verhofstadt in 1999 aantrad, beloofde hij schoon schip te zullen maken met de overbevolking van kabinetsleden in de diverse ministeries, de zijne eerst. Zoals bijna al zijn beloftes van vóór die datum, heeft hij ook deze niet waargemaakt. Integendeel, ook op dit domein is de situatie alleen maar erger geworden. Er is geen enkel land in Europa, misschien niet in de hele wereld, waar ministeries, buiten hun normale administratie, nog een heel leger kabinetsmedewerkers hebben, die meestal veel geld kosten en alleen worden aangetrokken uit de naaste vriendenkring en de partij van de betrokken minister. We hebben bv nog meegemaakt, hoe de SP.a op zoek moest naar een nieuwe job voor honderden kabinetsmedewerkers, toen de partij bij de laatste regeringsvorming uit de boot viel. E.e.a. werd nog eens duidelijk gemaakt door een studie van de denktank Itinera, die uitrekende dat België, met zijn tien miljoen inwoners, het dubbele aantal kabinetsleden telt als Frankrijk, met zestig miljoen inwoners. Dus, per inwoner geteld, twaalf keer zoveel! In totaal zo'n 2.500! Het resultaat van dit alles is, dat dit land zowat de zwaarste openbare sector heeft van heel Europa (ook de Oeso is daarover al eens gevallen), de omvangrijkste én duurste politie en justitie. En, zoals bij het feit dat teveel koks het eten bederven, werken die diensten dan ook meestal slecht en inefficiënt. Als Leterme dan toch moet besparen, dat hij daar dan eens het mes in zet. Logischer kan moeilijk, maar of het er van zal komen, zal in grote mate afhangen van de Waalse coalitiegenoten, de PS op kop, die zowat leven van het cliëntelisme. Terloops even bij vertellen, dat dezelfde Itinera-studie ook aangaf dat de provincies best zouden verdwijnen, iets wat ik in deze rubriek al zo dikwijls geschreven heb. De provincies kosten in Vlaanderen 130 euro per inwoner, in Wallonië zelfs 347 euro. Als er geld moet worden opgemaakt, staat Wallonië steeds op de eerste rij.
Nooit gehoord van de "Cel Jumet"? Ik ook niet, tot gisteren, toen er daarover een artikel in de kranten verscheen. Die cel Jumet blijkt niets anders te zijn dan de cel die nog steeds de bende van Nijvel opspoort. Na 23 jaar is er nog steeds geen enkel spoor gevonden dat zou kunnen leiden naar de daders van liefst 28 moorden. De cel Jumet krijgt nu een nieuwe chef, een zekere Danièle Goffinet en het aantal speurders wordt opgetrokken van 5 naar 12. Daarenboven krijgt de cel een griffier én nieuwe computers. Zeg nu nog dat er in Charleroi niet gewerkt wordt. Misschien kan ik die ijverige mensen enkele tips geven: - Toen de daders van de CCC-aanslagen werden ingerekend, was het plots ook gedaan met de overvallen van de bende van Nijvel. Men zou gezocht hebben naar enige link, maar heeft die nooit gevonden. Het blijft in elk geval zeer merkwaardig, want ook die CCC-ers hadden ook geld nodig om te leven en hun criminele activiteiten uit te voeren. - Toen voormalig onderzoeksrechter Troch van Dendermonde ontdekte, dat er bij de slachtoffers van de bende van Nijvel enkele mensen bij waren die voorheen verdacht werden in de zaak van de "roze ballletten", nog zo'n zaak die nooit werd opgelost, werd hem het hele dossier uit handen genomen en verhuisde het naar Charleroi. Bij die roze balletten waren, naar 't schijnt, ook enkele hoogwaardigheidsbekleders betrokken, vandaar. - Eens in Charleroi, belandde het dossier van de bende van Nijvel in een kast, waar het zo'n vijftien jaar bleef liggen. Een perfect doofpotscenario. De Waalse onderzoeksrechter is later vervroegd "op pensioen" gesteld, naar aanleiding van een ander schandaal. Normaal had men de man moeten ontslaan, maar dat leek een te riskante onderneming. Als die nieuwe impuls van het onderzoek tegen die bende iets zal uithalen, dan is het waarschijnlijk dat men zal moeten trachten ervoor te zorgen dat er helemaal niets uitlekt. Dat moet men zo nog zien trachten vol te houden tot 2015 wanneer alle overvallen verjaard zullen zijn. Ondertussen hebben Goffinet, haar twaalf speurders en haar griffier een vaste job en dat is niet niks in deze barre tijden...
Met een francofone meerderheid in de regering én het parlement, zat het er al langer aan te komen dat wij, Vlamingen, van deze regering weinig goeds te verwachten hadden. En dat blijkt inderdaad het geval te zijn. Nu is immers uitgelekt, dat de Waalse partijen in eerste instantie KBC niét wilden helpen. Ze beschouwen KBC nl als een Vlaamse bank. Het argument, dat Ethias feitelijk een Waalse onderneming is, die ook werd geholpen, werd niet in overweging genomen (die centen waren ondertussen al binnen). Pas nadat de Vlaamse meerderheidspartijen gedreigd hadden KBC dan te zullen helpen via de Vlaamse regering, gingen de francofonen akkoord. Maar niet zonder tegenprestatie. Die zou erin bestaan, dat de regering het noodlijdende Waalse Sonaca zou helpen. Sonaca is een fabriek van vliegtuigonderdelen, die in de problemen is geraakt door voornamelijk wisselkoersverliezen waartegen het zich niet had ingedekt, iets wat dergelijke bedrijven normaal doen via het zogeheten "hedging". Volgende week komt er een zgz "interkabinettenwerkgroep" die gaat zien hoe men Sonaca zal kunnen helpen. Van Vlaamse kant is al gesuggereerd, dat men dan ook Vlaamse luchtvaartbedrijven zou helpen. M.a.w. de verfoeide wafelijzerpolitiek van de oude politieke cultuur is terug van weggeweest. In tegenstelling tot wat men wil doen geloven, is het met de Waalse nijverheid al even slecht gesteld als met de Vlaamse. Sonaca is niet het enige grote Waals bedrijf dat in de problemen is gekomen. Denk maar aan Duferco en Arcelormittal, die beiden met technische werkloosheid kampen, waarbij laatstgenoemde misschien zijn pas opgestarte oven van Seraing definitief zal sluiten. Leterme, die bij zijn aanstelling tot premier op slechts 10% steun vanuit Wallonië kon rekenen, blijkt daar nu - volgens een recente peiling in Le Soir - op 49% te kunnen rekenen. 63% van de francofonen denkt nu zelfs dat hij efficiënt werkt. Die ommekeer in Wallonië heeft misschien wel voor een deel te maken met de aanpak van de financiële crisis (alhoewel we daarvan het eindresultaat nog niet kennen), maar vooral met het feit dat Leterme's partij de N-VA heeft gedumpt. Zonder de Vlaamse rechtervleugel en mét een meerderheid in regering en parlement, voelen de francofonen zich nu de baas in dit landje. En ze hebben nog gelijk ook!
Volgens gegevens van een Amerikaanse organisatie zijn er sinds 1996 in "onze" Kongo zo'n 5,5 miljoen mensen het slachtoffer geworden van interne twisten en oorlogen. Het gros ervan, meer dan 5 miljoen, stierf niet rechtstreeks door de gevechten, maar als gevolg van ondervoeding en verwaarlozing op alle gebied. Ondanks een zgz vredesakkoord en democratische verkiezingen, die hopen geld hebben gekost, gaat het oorlogvoeren in de oostprovincie nog steeds door en is er helemaal geen einde van de gevechten in het zicht. Sinds enkele jaren is er in het gebied rond Goma een UNO-vredesmacht, die voornamelijk bestaat uit Indiërs en Pakistani. Die troepen lopen daar zowat verloren en kunnen het probleem niet oplossen. Het Kongolese leger nog veel minder. Dat laatste is niet meer dan een zootje ongeregeld dat niet of nauwelijks betaald wordt en dat de plaatselijke bevolking al even erg terroriseert als de rebellen. Kabila heeft helemaal geen greep op de situatie en ook een eventuele opvolger zal dat nooit opgelost krijgen. De reden voor dit alles is, dat Kongo, met zijn meer dan twee miljoen vierkante kilometer een veel te groot land is om geregeerd te worden door mensen die er geen kaas van gegeten hebben. Onder Mobutu ging het nog een beetje, omdat die kon gebruik maken van de infrastructuur die België er had achtergelaten. Die infrastructuur is er nu niet meer. De afstand tussen Kinshasa en Goma is zo'n beetje zoals die tussen Oslo en Rome, om maar een idee te geven, maar dan zonder wegen, spoor of iets dergelijks. De enige fatsoenlijke wegen die er heden ten dage zijn, zijn aangelegd door de Chinezen en lopen van de mijnen naar het buitenland Zambia, niet naar het binnenland. Het geld dat China Kabila betaalt, heeft die waarschijnlijk al op e.p.a. buitenlandse rekening staan. Nu het duidelijk is dat de UNO het probleem in Kongo niet opgelost krijgt, stelt Karel De Gucht voor een Europese politiemacht naar Kivu te sturen. Wat kan die daar gaan doen? Gaan vechten tegen Nkunda? En morgen tegen Bongo Bongo of Pinco Palino* of nog een andere opstandige beweging? Er is voor Kongo feitelijk maar één oplossing: dat onmetelijke land verdelen in minstens tien kleinere staten, volgens stammen en/of etnieën en dan maar hopen dat er althans enkele van die staatjes een zekere welvaart zullen kennen. Daar de politiek correcte wereld zoiets waarschijnlijk niet zal toelaten, zal het aanmodderen blijven en zullen de verschrikkelijke beelden van een geterroriseerde bevolking ons nog tientallen jaren blijven achtervolgen.
KBC was de enige Belgische grootbank die, ondanks de grote internationale financiële moeilijkheden, stand hield. Een Vlaamse bank dan nog en dat laatste was er blijkbaar teveel aan. Gouverneur Quaden (Luikse PS) van de nationale bank had al een paar keer een schot voor de boeg gegeven, waardoor de aandelen van de bank telkens zakten. Toen zaterdag een woordvoerster van de bank kwam vertellen dat de bank toch tot een afspraak met de regering zou kunnen komen, omdat ze zich anders benadeeld voelde t.o.v. de concurrentie, was dat voor de RTBf een reden om haar uitleg te ridiculiseren. Ondanks het feit dat de dame er de nadruk op legde, dat KBC géén liquiditeitsproblemen had, kwam staatssecretaris Clerfayt (MR/FDF) even later vertellen dat dit wél het geval was. Hij moest zijn bewering snel intrekken, maar ondertussen werd het imago van de bank toch nog maar eens beschadigd. Tijdens het weekeinde kwam er dan toch het akkoord met de overheid waardoor er een kapitaalinjectie kwam van 3,5 miljard euro. De staatshulp, die KBC waarschijnlijk niet nodig had gehad mocht de bank niet zijn tegengewerkt door de francofonen, maakt dat er dit jaar bij KBC geen dividenden worden uitgekeerd en dat de bank op die som liefst 8,5% intrest mag betalen. M.a.w. een zoveelste transfer, deze keer van Vlaanderen naar België. Ik blijf me trouwens afvragen, waarom een Waalse marxist, zoals Quaden, gouverneur kan worden van een staatsbank in een democratisch land. De man bakt er niet alleen niets van, hij speelt daar gewoon het anti-Vlaamse spel verder van de partij waarvan hij een lidkaart heeft. Quaden is trouwens niet de eerste die verkeerdelijk op die plaats zit. Vóór hem zat er al Fons Verplaetse, een ACV-er, ge weet wel: van die groep die het zo goed heeft gedaan bij Dexia. Bernard Clerfayt tenslotte mag dan wel officieel tot de francofone liberalen behoren, in wezen is hij een rabiate anti-Vlaamse FDF-er. Voor de liberale familie is het gewoon een schande, dat men zo iemand met de welvaart van het land laat spelen. Van de Open-VLD wordt gezegd dat het een SP.a is met een (licht)blauw vestje aan. De MR is niet veel beter als ze zich door zo'n figuur laat vertegenwoordigen.
Jörg Haider is heel zijn leven een buitenbeentje geweest en dat blijft nog nazinderen na zijn dood. Zelfs buiten de politiek blijkt de man er de kantjes te hebben afgelopen en vooral zijn homofiele trekjes worden door de politiek correcte pers wat graag in de vitrine gezet. Van de gelegenheid wordt dan gebruik gemaakt om in één trek het Vlaams Belang bij deze zaak te betrekken. Dit laatste dan door de holebi beweging, die - zeker bij ons - denkt de waarheid in pacht te hebben. Nochtans was het standpunt van de Vlaams nationalisten t.o.v. Haider altijd zeer duidelijk geweest: ze hebben hem gesteund tot hij mee in de Oostenrijkse regering stapte en daar een deel van zijn principes verloochende. In feite is met Haiders eerste partij, die trouwens nog bestaat en bij de laatste verkiezingen 18% van de stemmen haalde (t.o.v. slechts de helft voor Haiders nieuwe partij, de BZÖ), hetzelfde gebeurd als met onze Volksunie. Eens in de nationale regering werd ook Haiders partij gerecupereerd door het systeem en daaraan is ze ten onder gegaan. Het Vlaams Belang doet er dan ook goed aan bij zijn principes te blijven: ja om mee te doen in een Vlaamse regering, nee voor de federale regering, tenzij het de laatste in zijn soort zou zijn. Men beweert wel eens dat het VB aan de zijlijn blijft staan. Dat heeft alleen te maken met het federale niveau. Op Vlaams gewestelijk niveau gebeurt dat alleen, omdat de andere partijen consequent het cordon sanitaire blijven in stand houden, ongeacht wat ze daarover ook vertellen. --- Om nog even terug te komen op Haider: de man kreeg in Oostenrijk een staatsbegrafenis. Heel de Oostenrijkse staatstop was er, alle politieke partijen. Kanselier Gusenbauer sprak zijn waardering uit voor Haider, ook al was hij het met de man meestal niet eens. De zaak doet me denken aan de begrafenis van Giorgio Almirante in Italië in 1987. Almirante was de voorzitter van het Movimento Sociale Italiano (MSI), de erfgenaam van de fascisten van Mussolini. Ook hij kreeg een waardige begrafenis, waaraan alle Italiaanse politieke partijen deelnamen, zelfs die van de communisten. Het verschil met Vlaanderen kon niet groter zijn. Toen Karel Dillen, stichter en jarenlang voorzitter van het Vlaams Blok vorig jaar overleed, was er slechts één niet-Vlaams Belanger op zijn begrafenis (in een trouwens overvolle Antwerpse kathedraal) en dat was Bart De Wever. Deze laatste heeft toen heel wat kritiek gekregen van de politiek correcten, niet alleen van de Franstalige media, maar ook o.m. van De Morgen en het zich o zo humanitaire voelende Knack. Klein volkje dat, als enig land in Europa, na 63 jaar nog altijd geen amnestie heeft verleend aan mensen die politiek fout waren en dat daarenboven blijft spuwen op mensen die, zoals bv Dillen, helemaal niet fout zijn geweest maar wel zo moedig voor die amnestie op te komen.
Twee keer per jaar gaan mijn vrouw en ik eens over en weer naar Luxemburg. Mijn vrouw is in Luxemburg-stad geboren. We gaan dan hoofdzakelijk om daar enkele aankopen te doen van zaken die we hier niet of moeilijk vinden (zoals bv de kachkéis, een kaas gemaakt van de wei van de melk, die men thuis verder klaar maakt met ei en boullon). De avond van de heenreis blijven we daar slapen, deze keer was dat in een hotel in Echternach. 's Avonds hebben we daar o.m. forel in botersaus gegeten ("truite à la meunière" stond er op de spijskaart). Dat hadden we nooit mogen doen. Bij het thuis komen ontdekten we nl dat forel in botersaus de lievelingskost was van niemand minder dan Adolf Hitler! Dat was aan het licht gekomen in een nog uit te zenden programma op Canvas (nu dinsdag) van kok Jeroen Meeus. Die heeft het gedurfd in zijn programma "Plat préféré" een forel op die manier klaar te maken in Berchtesgaden, met uitzicht op de Obersalzberg, waarop Hitler ooit zijn Adelaarsnest had. Bij de VRT zijn over dit nog uit te zenden programma al verscheidene klachten binnengekomen van gewezen verzetslui en de gebruikelijke joodse organisaties. Liefst twee journalisten van de Standaard vielen ook over dit voorval, waaronder natuurlijk ook de politiek correcte Reynebeau. Hitler was een vegetariër, op die forel na dan. Zullen we dan ook maar alle vegetariërs maar met de vinger wijzen en zeggen dat ze ermee moeten ophouden? Of de geheelonthouders, want der Adolf was dat ook? Enfin, het is zo gek niet, of ge hoort en leest het wel. Het doet me denken aan de affaire bij het weekblad Time, dat elk jaar zijn lezers een "man/vrouw van het jaar" liet kiezen. Einde 1999 wou men zo ook de man van de eeuw laten kiezen. Toen de meerderheid van de lezers voor Hitler koos, wou het blad dat niet aannemen en koos ze zelf voor Albert Einstein. Nu is die man van het jaar niet altijd de beste, het kan soms ook een slecht mens zijn. Ook Mao en Komeini zijn ooit verkozen, maar Adolf Hitler mocht niet, ondanks het feit dat er over geen enkele persoon van de twintigste eeuw meer boeken geschreven zijn. Vorige week stond er nog een nieuwe boekbespreking over zijn bibliotheek in dezelfde Standaard die nu zijn forel in botersaus niet kan verteren. De Romeinen wisten het al: "Vai victis", Wee de overwonnenen. Men gunt hen zelfs de boter op hun gebakken forel niet meer!
Luc Cortebeeck van het ACV had, na de half mislukte nationale betoging van 6 oktober gezegd, dat er geen stakingen meer zouden komen vóór er eerst gepraat zou worden met werkgevers en overheid. Van die belofte komt weinig in huis. Er wordt reeds gestaakt in heel het land: in de energiesector (Eandis, Fluxis), in de textiel (Beaulieu) en bij Carrefour, om er maar enkele op te noemen. Ook bij de Antwerpse hospitalen is een stakingsaanzegging ingediend. Opmerkelijk bij de meeste van deze stakingen is, dat men staakt tegen nieuwe contracten, waarvan sommigen reeds een vijftal jaren bestaan (bij Eandis bv) en anderen nieuw zijn, zoals bij Carrefour. De nieuw aangeworvenen krijgen immers minder loon en andere voordelen. Op zich valt daar iets over te zeggen natuurlijk, al is het wel zo dat de mensen die de nieuwe jobs bemannen, zich daarover wel akkoord hebben verklaard bij het onderschrijven van hun contract. Het is feitelijk een beetje simpel om eerst akkoord te gaan en later niet meer (zoals nu bij Eandis gebeurt). Bij Beaulieu zit de zaak anders: daar gaan bedrijven dicht en daaraan zal weinig te doen zijn. De meeste auto- en staalfabrieken in ons landen kennen al een tijdelijke werkloosheid en daarin zal de eerste tijd geen verbetering komen. De nieuwe staaloven van Arcelormittal in Seraing was - na veel discussies - pas in februari van dit jaar heropend en gaat nu al weer dicht. De kans bestaat, dat het deze keer definitief zal zijn... We staan voor een periode van recessie en misschien zelfs depressie. Het zal snel gedaan zijn met de situatie van tekort aan personeel. De nog bestaande vacatures zullen sneller worden ingevuld dan men ooit gedacht had. Voor veel bedrijven wordt het cruciaal te overleven. In zo'n situatie moet iedereen bereid zijn een stapje terug te zetten. Dat zit er voor de vakbonden blijkbaar niet in. Zij blijven hameren op het recht tot staken, maar vergeten het recht tot werken. --- In de marge van bovenstaande nog dit: het Vlaams Belang heeft de boekhouding van de liberale vakbond kunnen inkijken. Daaruit blijkt o.m. dat die kleine vakbond elk jaar 11 miljoen euro krijgt om haar leden werklozensteun uit te betalen. In totaal geeft de staat aan de vakbonden elk jaar zo'n 160 miljoen euro om een werk te doen dat ze zelf ook al doet, m.a.w. voor een werk dat eigenlijk overbodig is. Dat is veertig keer de ontslagpremie van Mittler bij Fortis, om maar iets te zeggen, en dat elk jaar opnieuw! Er kan nog veel bespaard worden in dit land.
De landen van de Organisatie voor Europese Samenwerking & Ontwikkeling (OESO) weigeren nog fiscale gegevens met België uit te wisselen. Reden hiervoor is, dat onze fiscus alleen maar papieren gegevens doorspeelt, daar waar de andere landen dit allemaal elektronisch doen. Omgekeerd kan de Belgische fiscus niets doen met die buitenlandse elektronische gegevens. Die moeten in Brussel worden uitgeprint, waarna ze worden doorgestuurd naar de regionale kantoren, die geen volk genoeg hebben om ze met de hand te verwerken. Dat zal wel kloppen, want deze week nog liet o.m. het belastingskantoor van Aalst weten dat ze geen personeel genoeg had om de BTW-controle te kunnen doen. De reden voor bovenstaande is, dat de informatisering van Financiën waardeloos blijkt. Het systeem is van bovenuit naar onderaan ingevoerd en dat had andersom moeten zijn. Als gevolg daarvan, riskeert men volledig van nul te moeten herbeginnen én met een ander systeem. Deze grap heeft het land om en bij de 700 miljoen euro gekost, geld dat feitelijk zo goed als niets heeft opgebracht. De dure grap bij Financiën is geen alleenstaand geval. Ook bij Justitie is het misgelopen. Ook daar heeft men honderden miljoenen euro verkwanseld via het zogeheten Feniks systeem, dat men tenslotte heeft moeten stilleggen. De huidige minister van Justitie, Vandeurzen, heeft daar nu een nieuw systeem opgestart, met de naam Cheops... Er wordt deze dagen in politieke kringen terecht veel misbaar gemaakt over geld wegsmijten in de privé via allerlei bonussen. Over de eigen politieke geldsmijterij wordt echter zedig gezwegen. De elektronische catastrofes bij Justitie en Financiën hebben de staat samen meer dan één miljard euro doen verliezen. Dat is een veelvoud van wat in de hele economie aan bonussen wordt uitgekeerd. De grote verantwoordelijken voor deze miskleunen, Onkelinx en Reynders, blijven echter onverstoord op hun ministerpostjes zitten. Onkelinx heeft de puinhoop bij Justitie verlaten en gaat nu de Sociale Zekerheid teisteren. Reynders is reeds negen jaar verantwoordelijk voor Financiën. Het opmerkelijkste dat hij verwezenlijkt heeft is, dat hij zo'n half dozijn kabinetschefs heeft gehad die allemaal bij hem vertrokken zijn naar nog beter betaalde lucratieve postjes. De laatste die er zat/zit, een zekere Laes, is officieel ontslagen maar maakt nog steeds de dienst uit, daar Selor, het wervingskantoor van de overheid, nog steeds geen opvolger heeft kunnen vinden. Van geldverkwisting gesproken...
Toen hij ooit minister van Buitenlandse Zaken was in een der regeringen Martens, heeft Marc Eyskens België ooit een apenland genoemd. Dat was weinig flatterend, maar eigenlijk nog niet zo erg met de titel die het vandaag kan krijgen: schandalenland. Het land staat op stelten omdat een der topmensen van Fortis, Gilbert Mittler, er met vier miljoen euro van door is. De man bleef daarna nog in bezoldigde dienst als adviseur. Zijn collega Votron was ondertussen ook al met anderhalf miljoen weg en die andere collega, Verwilst - de ex(?)-socialist, zou - volgens zijn contract - ook "recht" hebben op zo'n miljoenenhanddruk. Bij Dexia zijn ze met dergelijke sommen (nog) niet gaan lopen. De raad van bestuur zit er echter vol met politici die er hun al vette inkomsten nog wat komen aanspekken. Naar men zegt, krijgen die lui daar 20.000 euro per jaar plus 2.000 per zitdag. Enkele namen: Steve Stevaert (die van Ethias en Hasselt, maar hier dus niet gratis), de burgemeester van Zaventem (VLD-er Vermeiren), Serge Kubla, burgemeester van Waterloo en MR-parlementslid (ooit Waals minister), Tony Van Parys (CD&V), ooit federaal minister van Justitie. Ook ACV-er Jan Renders, de man die zo bekommerd is over het lot van de werkman, zit er bij en raapt zijn extra centjes op. Er zijn mensen, die dat allemaal erg vinden, maar het kan nóg erger. Bij Ethias zitten er liefst 41 politiekers in het bestuur, netjes verdeeld (zoals trouwens ook bij Dexia) over de zes zogezegde democratische traditionele partijen. Terwijl deze het Vlaams Belang uitsluiten en, als het enigzins kan, beschuldigen van zaken van bijkomend belang (zoals zopas nog die simpele ziel die ooit voor de partij was opgekomen en nu beschuldigd wordt van lidmaatschapschap aan Blood and Honour), zijn ze helemaal niet beschaamd om tussendoor hun zakken te vullen op de kap van de belastingbetaler met bijkomende profijtjes voor jobs waarvoor ze helemaal niet bekwaam zijn. Dat zo'n firma's tenslotte op de fles dreigen te gaan is dan ook geen verrassing (Ethias had nog voor twee dagen cash geld in kas, toen het gered werd door de staat). Het hoeven ook altijd geen banken te zijn, als we het over Belgische schandalen hebben. Zie maar wat er allemaal gebeurt aan de top van de politie. Na de zaak van de onrechtmatige bevordering van secretaressen (die ondertussen terug aan de slag kunnen na een uitspraak van de Raad van State...), wordt de Brusselse politiecommissaris Van Wymersch voor een tweede keer beschuldigd van malversaties. Minister De Wael komt daarbij voor een tweede keer in nauwe schoentjes. Van de PS mocht hij blijven, zolang hij topcop Koekelberg niet de laan uitstuurde (die laatste heeft nl een PS-lidkaart). Nu hangt de beslissing af van burgemeester Thielemans, ook al een PS-er. Tussen haakjes: die Thielemans zit ook al in het bestuur van Ethias. Kortom, het is één grote politieke pot nat.
De hele reddingsoperatie banken/verzekeraars heeft de Belgische staat tot nu toe al meer dan 15 miljard euro gekost. Dat geld heeft men nog niet meteen uitgegeven, maar ergens zal het toch moeten dienen als borg of hoe men het ook zal noemen. Wat wel zeker is, is dat de toekomstige jaarlijkse rentelasten serieus zullen toenemen. Ethias nog niet meegerekend, komt er bij de armlastige begroting voor 2009 al zeker 550.000 euro bij. De staatsschuld zal dus alleen maar stijgen, waarbij Vlaanderen - zoals steeds - het grootste gedeelte van de rekening zal mogen betalen. Vlaanderen betaalt sowieso altijd en dan hebben we het niet alleen over de staatsschuld. Zopas is nog bekend geworden, dat tijdens de legislatuur 2004-2009 Vlaanderen 50 miljoen euro zal hebben uitgegeven aan het FRANSTALIG onderwijs bij ons. Dat zou op zichzelf nog goed te praten zijn, ware het niet dat de Franstaligen in dezelfde periode geen enkele eurocent hebben betaald voor het Nederlandstalig onderwijs bij hen, dit ondanks het feit dat ze daartoe wettelijk verplicht zijn. Wij Vlamingen lijken wel op masochisten, die er blijkbaar plezier in hebben zichzelf pijn te doen. Neem nu bv de kwestie van de numerus clausus bij de studenten geneeskunde. Alhoewel dit een wettelijk gegeven is, vegen de Franstaligen daar al jaren hun voeten aan. Ze hebben de zaak zelfs nog verder gedreven. Daar waar de Franstalige studenten geneeskunde tot nu toe al geen ingangsexamen moesten doen, maar wel een bijkomende proef kregen na het eerste jaar, is ook dat laatste afgeschaft. De Nederlandstalige studenten moeten wél het toelatingsexamen blijven ondergaan en worden op die manier serieus gediscrimineerd. Vlamingen discrimineren blijkt wettelijk te kunnen, ook in het rijk van Leterme Un.
Dat het met de SP.a niet goed gaat, is een open deur instampen. De partij geraakt niet weg uit het verdomhoekje, waarin ze geraakt is sedert de laatste federale verkiezingen. Zelfs het laatste congres, met de pompeuze titel "Over de toekomst", werd een maat voor niets. Sommigen geven de schuld daarvan aan Louis Tobback, omdat die al een paar keer heeft uitgehaald naar de partijtop. De echte redenen liggen echter veel dieper. Om te beginnen blijft de partij ongeloofwaardig als oppositiepartij na al die jaren (18) aan het bewind. Het feit dat de Waalse zusterpartij wél mee regeert maakt het allemaal nog wat moeilijker. Verder is er in de rangen een verregaande vorm van inteelt geslopen door het plaatsen van alle mogelijke zonen en dochters van al gearriveerde politici. Tenslotte is het kartel met Vl.Pro, het vroegere Spirit, zo goed als dood. Bertje Anciaux mag dan nog wel een beperkte vriendenkring hebben en in staat zijn wat stemmen te ronselen, voor de rest is het daar één grote ellende. Zelfs Geert Lambert heeft veel van zijn gewicht verloren (zo'n 60 kilo sinds hij een maagverkleining liet doorvoeren) of heeft die man nog andere kwaliteiten? Wat de afdeling "dochters en zonen van" betreft, is het droevig gesteld. Van de moeder van Billie hoort men bijna niets meer. Peter Vanvelthoven is eerder een fractielijder dan een leider. Het is soms droevig om aan te zien hoe hij door collega's zoals Van der Maelen en Bonte moet gedepanneerd worden. Ook zijn laatste interventie tegen de bankierbonussen, maakte weinig indruk. Over de eigen bankier, Verwilst, nog oud-kabinetchef bij Willy Claes en nu met enkele miljoenen euro op vakantie gestuurd bij Fortis, wordt niet gesproken. Verder heet het probleem aan de orde van de dag nu Ethias en dat is voor het overgrote deel een socialistische miskleun. Tekenend voor de rode mentaliteit ("ge kunt het maar gehad hebben") is het feit dat Ethias er niet in slaagde extra geld los te krijgen bij de rode achterban, ondanks de pogingen van voorzitter Stevaert. De federale en de regionale regeringen moesten tenslotte het gat dichten (Brussel doet niet mee because helemaal geen geld). De aandelen van Ethias bij Dexia blijken op anderhalf jaar evenveel miljard (anderhalf) te zijn gedaald. Ook op de recentste aankoop van Dexia-aandelen, nu begin oktober, werd 80 miljoen verloren. Niemand begrijpt trouwens met welk geld Ethias die laatste aandelen heeft kunnen kopen. Kortom, het is miserie troef bij de SP.a en niets laat vermoeden dat het er beter op zal worden. Een rood Deckerken of een tweede Steve is nog niet voor morgen.
Even dit duidelijk stellen: het is maar goed dat we momenteel een regering hebben, al was het maar om de kleine en grote brandhaarden bij banken en verzekeraars op e.o.a. manier te kunnen (helpen) blussen. Of die hulp beslissend zal zijn, is iets dat we pas veel later zullen weten. Dit ter zijde, mag echter wel gesteld worden dat deze "Leterme Un" regering aaneen hangt als los zand en vooral gevormd wordt door partijen die zo stilaan moedeloos aan het worden zijn. - CD&V heeft zijn communautaire beloftes niet kunnen houden en zal dat ook in de toekomst niet kunnen doen. Als er al iets van een soort staatshervorming uit de bus zal komen, zal dit gebeuren bij de gratie van de francofonen en dat zal dus niet veel soeps worden. Het kartel ligt aan diggelen en het "goed bestuur" van Leterme is na het presenteren van de nepbegroting gewoon een lachertje geworden. Vooral de "one shots", die CD&V Verhofstadts regeringen steeds verweet en nu zelf moet toepassen, is dodelijk voor de geloofwaardigheid van de partij, ook binnen eigen rangen. Voeg daarbij de gemeende en terechte oppositie van de eigen jongeren en de krampachtigheid waarmee de eigen fractieleider Verherstraeten de hele knoeiboel moet goedpraten. Dat kan nooit goed aflopen. - De Open VLD die vijftien maanden de kat uit de boom keek en CD&V de kastanjes uit het vuur liet halen, blijkt bij het scheiden van de markt ook met lege handen te staan. Geen ernstige belastingverlaging. Integendeel: een verhoging via brandstof en vliegtuigtickets. Ook voor de bedrijven is nog niets uit de brand gesleept. Geen begrotingsoverschot, zelfs geen (echt) evenwicht. Bart Tommelein, de fractieleider, stelt nu zelfs al voor de begroting tegen het einde van het jaar nog eens over te doen, "als het stof van de huidige financiële crisis zal gaan liggen zijn", alsof dat de enige reden zou zijn. - De Waalse liberalen zitten ook in zak en as. Van hun roemrijke overwinning op de Waalse socio's in juni van vorig jaar, blijft niets over. De kans dat zich zoiets nog ooit herhaalt wordt momenteel zelfs bijna onmogelijk geacht. Mr Propre Reynders liet zich zelfs maar amper zien bij de voorstelling van de nieuwe begroting en liet dat over aan de (overbodige) staatssecretaris Clairfayt, die er een potje van maakte. - De PS heeft ook weinig om over te kraaien, buiten dan de postjes, de enige reden waarom ze persé wilde blijven meedoen. Haar nieuwe ster Magnette heeft zich al een paar keren laten opmerken, jammer genoeg telkens in de slechte zin van het woord. De man heeft al een onvoldoende gekregen van de energieproducenten én van het federale instituut voor technologie. Met zijn idee om de prijzen te re-reguleren gaat hij bovendien in tegen alle Europese afspraken, zodat de bevoorradingszekerheid van ons land wel eens erg in het gedrang zou kunnen komen. - De enige regeringspartij die nog enigzins stand houdt, is het CdH, enkel en alleen opdat het door zijn negatieve opstelling tegen alles wat Vlaams is, een goede beurt maakt bij de Waalse radicalen. Kortom, in plaats van het begrotingswerk nog eens te gaan overdoen "als het stof van de financiële crisis zal gaan liggen zijn", zou het veel beter zijn dat deze regering er mee ophoudt. De partij die de moed heeft zich van deze knoeiboel te distantiëren, komt er dan misschien nog het minst beschadigd uit. Alhoewel dat al even onzeker is als het huidige lot van sommige bankverzekeraars.
Iedereen die de Belgische politiek volgt, weet ondertussen wat een sale & lease back operatie is. Deze werd wereldberoemd dank zij de inventiviteit van o.m. toenmalig begrotingsminister Johan Vande Lanotte tijdens de paarse regeringen. Ze waren de "one shots", waarmee Verhofstadt zijn begrotingen kon dichtrijden (en die nu door Leterme worden gekopieerd!). De staat verkocht een eigendom - bv een gloednieuw justitiepaleis - en huurde het terug voor een periode van zesendertig jaar aan een hoge intrest. Firma's die daarop inspeelden verdienden heel wat meer dan die sukkelaars die hun geld belegden op de beurs, blijkt nu. Er waren trouwens, buiten de staat, nog andere instanties die deze ogenschijnlijke winstgevende formule ontdekt hadden. Zo verkochten de gemeenten Hamme, Dendermonde en Sint Niklaas hun rioleringsnetwerk aan Amerikaanse investeerders en huurden het terug voor een periode van tien jaar, waarbij ze zich verplichten het terug te kopen. Zo iets heb ik nooit goed begrepen, maar dat zal wel aan mij liggen. Blijkt nl dat die Amerikanen op die manier een gat in hun markt ontdekt hadden en zo een (Amerikaans) belastingvoordeel uit de brand konden slepen. Om de operatie vlekkeloos te laten verlopen, was er echter een garantie nodig. Geen nood, die werd gegeven door American International Group (AIG), gekend over heel de wereld. Gaat die AIG-groep tot ei zo na failliet, zeker! Resultaat is, dat er momenteel geen garantie meer rust op de overeenkomst en de gemeenten op zoek moeten naar een nieuwe verzekeraar, zowel hier als in de States, wat aardig wat extra kosten zal meebrengen. Bijkomend probleem is nl dat dat gat in de Amerikaanse wetgeving ondertussen gedicht werd... Tussen haakjes, het gaat hier niet om gemeenten die door kapitalisten beheerd worden: Sint Niklaas door Willockx en Dendermonde door De Batselier, allebei doorwinterde kopstukken van de SP.a. Blijkt nu, dat ook het Vlaams Gewest zich heeft laten verleiden tot eenzelfde constructie, maar dan voor de financiering van de Liefkenshoektunnel in Antwerpen. Hier zou, althans voorlopig, geen probleem zijn omdat de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM, dezelfde die met de Lange Wapper aan het knoeien is) het geld terug belegd had in Merrill Lynch (!), de zakenbank die op het nippertje van een faillissement gered werd door Bank of Amerika. Oef! De vraag is maar: hoeveel van die lijken gaan er nog uit de kast vallen? Als men ziet, dat zelfs een grote bankverzekeraar als Ethias (het vroegere Omob), ook al van socialistische huize, die winst ook altijd bijkomstig noemde (niet voor niets is Stevaert er de voorzitter!), nu in minder goede papieren zit, is het niet te verwonderen dat er nog meer van die "accidentjes" kunnen gebeuren. Het wordt hoog tijd, dat men terug gaat naar de goede oude tijd, toen bankieren nog een zaak van lange adem was. Snel geldgewin blijkt uit de mode te zijn geraakt.
"Een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen zal ik bevechten te land, ter zee en in de lucht, van Opgrimbie tot De Panne". Uitspraak van Yves Leterme van zo'n jaartje geleden. Evenmin als zijn uitspraak dat Vlaanderen alleen de federale begroting zou helpen als Vlaanderen er beter van werd, is dit een zoveelste bewijs van de Verhofstadting van de man uit de Westhoek. Zoals Verhofstadt, eens hij aan de macht kwam, alles verloochende wat hij daarvoor aanbeden had (in zijn burgermanifesten), zo is Leterme bezig het tegenovergestelde te doen van alles wat hij vroeger gezegd en beloofd had. Dat zijn partij hem in zijn dwaasheden blijft volgen, is meer dan veronrustwekkend. Van Jan Jambon, de nieuwe fractieleider van N-VA, kreeg deze regering de naam "Leterme Un" en dat is goed gevonden. De regering telt meer Franstaligen dan Nederlandstaligen, wat in feite strijdig is met de grondwet, maar die werd omzeild door het aantal staatssecretarissen te vermeerderen. De regering Leterme heeft ook geen meerderheid in Vlaanderen en stoelt dus op een meerderheid van de minderheid. Totalitaire democratie, zou men het kunnen noemen. Elke beslissing die er nu genomen wordt - de zo pas goedgekeurde nepbegroting is er één van - is er een tegen de meerderheid in van de Vlaamse vertegenwoordigers, die dus telkens in de minderheid worden gesteld dank zij het knechtenwerk van CD&V en Open VLD. CD&V beweert dat het, ondanks het afhaken van N-VA, zal zorgen voor een oplossing voor Brussel-Halle/Vilvoorde én voor een staatshervorming. De vraag is alleen, wanneer dit zal gebeuren en welke oplossingen het zullen zijn. Als ze er komen, zullen het in elk geval oplossingen zijn die de volledige goedkeuring van de Franstaligen zullen moeten hebben en ook dat voorspelt niet veel goeds. Ondertussen is Leterme, helemaal in het kader van zijn "Leterme Un", vertrokken naar de jaarlijkse mondiale bijeenkomst van de francofone landen, nu in Quebec. Net als zijn gerecupereerde Vlaamse voorgangers gaat hij als Vlaming België vertegenwoordigen op een uitsluitend francofoon forum. Daarmee verstevigt hij nog maar eens het imago dat België in vele andere landen heeft, nl dat van een (overwegend) francofoon land. Als hij het werkelijk goed meende met Vlaanderen, zou hij een Franstalige vice-premier er naartoe gestuurd hebben Dat zou meteen aan het buitenland het signaal gegeven hebben dat de francofonie in België een minderheid is. Dan wel een minderheid die dank zij een systeem van grendels, veto's en evenwichten nog steeds de lakens uitdeelt, dank zij - in de huidige omstandigheden - het knechtenwerk van CD&V en Open VLD. Aan ons, Vlamingen, daar iets aan te doen, bv op 7 juni 2009, wanneer we de kans krijgen Leterme Un naar huis te sturen en zijn partij terug in de oppositie te jagen.
Over die plundering van het synatomfonds is het laatste woord nog niet gesproken. De regering van "Leterme Un" pakt daar nl zo'n driekwart miljard euro uit (30 miljard oude befkens!) en dat geld zou door Gaz de France/Suez (en een klein stukje door de minieme concurrentie) moeten worden teruggestort. Dit alles zonder enig akkoord terzake. De Franse maatschappij heeft in België een bijna monopolie en zal daarvan zeker gebruik maken om "les petits Belges" onder druk te zetten. Ondertussen blijkt nl nog maar eens wat voor blunder het was Electrabel aan de Fransen uit te leveren. Jaren heeft de Belgische maatschappij voor hopen cash geld naar Frankrijk versluisd, waardoor toen Suez, nu Gaz de France/Suez, haar financiële problemen de baas kon blijven. De enorme winsten die Electrabel maakte kwamen van de elektriciteitsrekeningen van de modale Belg en de Belgische bedrijven die jarenlang een te hoge factuur hebben moeten betalen. Die factuur zal trouwens niet lager worden, zeker niet als we zouden afstevenen op een energiecrisis. Ondertussen is een regeling voor de klimaatconferentie verschoven naar december en moet ook daar niet teveel meer van verwacht worden. De vroegere Oostbloklanden gaan er niet mee akkoord en daar zijn ze ook in het hypocriete Westen niet rouwig om, wat er ook officieel beweerd wordt. Om de CO²-uitstoot de baas te kunnen, zal men tenslotte verplicht zijn de kerncentrales langer open te houden (én er bij te bouwen, zoals men in Finland al doet en ook in Groot-Brittannië wordt gepland). Op die manier hoeft men het door België gestolen geld uit het synatomfonds niet terug te storten. Misschien was dat wel de reden waarom men het zo gespeeld heeft. Van perversheid gesproken...
Gisteravond kwam Rudy De Leeuw, big boss van het ABVV, op de journaals vertellen, dat er 5.000 ambtenaren hun job zouden verliezen. Dit is één grote leugen. Geen enkele ambtenaar wordt ontslagen. Wat wel zal gebeuren, is dat ambtenaren die met pensioen gaan, waar dat kan, niet zullen vervangen worden. De Leeuw kletst niet alleen uit zijn nek, hij probeert met alle middelen de stemming erin te houden dat er meer koopkracht moet komen. Iets waarvoor vooral Wallonië op 6 oktober heeft gestaakt, maar waarvan het resultaat in Vlaanderen erg miniem was. Het ACV en de liberale vakbond deden alleen mee omdat ze de kaas van hun brood niet wilden laten halen. In het eigen ABVV deed de Vlaamse tak van de metaalbond, onder leiding van Herwig Jorissen, zelfs niet mee en met reden. Want ondertussen vallen de ontslagen zoals de herfstbladeren van de bomen. In september waren er al de herstructureringen in de textielnijverheid in Oost- en West-Vlaanderen. Sinds 1 oktober zijn er in Vlaanderen al meer dan 2.000 jobs verloren gegaan en het zou nog erger kunnen worden. Symptomatisch is de situatie bij DAF-Trucks, een bedrijf dat ik zeer goed ken; ik heb er 33 jaar in gewerkt. DAF ging in 1993 failliet, maar kon terug worden opgestart met hulp van de Nederlandse en de Vlaamse regeringen. Die hebben zich het geven van die steun nooit beklaagd, want zij kregen het drievoudige van hun geïnvesteerd geld terug, toen DAF werd overgenomen door het Amerikaanse Paccar. Sindsdien ging het steeds crescendo met de productie. Tot nu. Voor de eerste keer sinds 1993 is de vraag naar vrachtwagens bij DAF gedaald. Sinds die tijd heeft DAF zich echter ingedekt tegen dergelijk mogelijke rampscenario's. Ongeveer 20% van de werknemers kreeg sindsdien slechts een tijdelijk contract. Voor wie zo'n contract heeft, ziet het er dan ook niet goed uit. Hij wordt niet meteen ontslagen, maar zijn contract wordt niet vernieuwd, wat dus neerkomt op een ontslag met enig uitstel. Eenzelfde scenario speelt zich ook af bij de lampenfabriek van Philips in Turnhout en misschien nog wel op andere plaatsen. Het belangrijkste voor de vakbonden zal dan ook worden, dat ze niet verder hun tijd verliezen met dat verhaal over de koopkracht, maar in de eerste plaats hun energie zullen inzetten voor het behoud van werkplaatsen. De vraag is maar, of dat gaat gebeuren. Zeker in het Waalse landsgedeelte zal de kans groot zijn dat er weer blindelings gestaakt zal worden. Met alle negatieve gevolgen vandien.
"Telkens wanneer de federale begroting om hulp vraagt, zullen we naar een oplossing zoeken waar Vlaanderen beter van wordt". Bovenstaande is een uitspraak van Yves Leterme, op 12 oktober 2005, toen hij nog minister-president van Vlaanderen was en zijn partij in de federale oppositie zat. Nu zijn zelfgekozen opvolger consequent dezelfde politiek voert, doet Leterme het af als een gebrek aan solidariteit (nota bene: bovenop de 12 miljard die Vlaanderen al elk jaar weggeeft). Meer nog: Vlaanderen heeft al 414,5 miljoen aan de federale regering aangereikt (hulp aan Dexia, Zorgfonds e.d.; zie mijn blog van 2 dezer) en is daarenboven bereid voor zo'n 300 miljoen taken van de federale regering over te nemen. Dat laatste wordt echter door de regering Leterme (voorlopig?) niet aanvaard omdat de francofonen, die bij Leterme momenteel de meerderheid hebben en de dienst uitmaken, dit zien als een verkapte vorm van staatshervorming. Zelfs een miniem begin van borrelnootjes wordt Vlaanderen niet gegund, ook niet als er 300 miljoen euro tegenover staat. In werkelijkheid heeft Leterme's begroting voor 2009 een gat van om en bij de drie miljard euro. 1,5 miljard ervan zijn het gevolg van een moedwillig verkeerd ingeschatte groei in 2009 (1,2% i.pl.v. 0,2% zoals het IMF, nota bene, het stelt). Verder wordt er uit de kas van het synatomfonds geen 250 miljoen, maar 750 miljoen gejat. De 250, waarover ik het in mijn blog van gisteren had, zijn alleen voor 2008; voor 2009 neemt men er nog eens 500 miljoen uit, dit alles zonder enig akkoord met de energietoeleveranciers. Theoretisch zit er nu de kans in, dat er straks geen geld meer zal zijn om de kerncentrales te ontmantelen en men wel verplicht zal zijn ze open te houden (misschien is dat ook wel de achterliggende bedoeling). Dus: 1,5 miljard wegens de verkeerde groeiprognose, 800 miljoen omdat men geen akkoord heeft met de gewesten, 750 miljoen omdat er geen akkoord is met Electrabel/Suez. Dat maakt een tekort van meer dan drie miljard. Het is dan ook belachelijk Vlaanderen nog maar eens de schuld te geven omdat het niet bereid is 500 miljoen op te hoesten zonder goede afspraken, exact wat Leterme zelf op die 12de oktober 2005 gezegd heeft. Luister naar mijn woorden ("vertrouwen, woord houden, goed bestuur") maar zie niet naar mijn daden... "Het kan verkeren", zei Bredero al.
