Meester tacticus De Wever blijft de politieke agenda beheersen. Na zijn voorstel om de conventie van Genève te herzien en zijn uitspraak om het tekort op de begroting te gaan zoeken bij Sociale Zaken, heeft hij nu de Belgische poppenkast in de gordijnen gejaagd met zijn uitspraak dat hij het confederalisme weer uit de diepvries zal halen. Hij zegt er meteen bij, dat dit verhaal in deze legislatuur niet op de tafel van de federale regering zal belanden, want dat hij de afgesproken regeerakkoorden zal honoreren tot het einde van de lopende regeerperiode. In tegenstelling tot bv CD&V en Open VLD die de volgende verkiezing al voorbereiden door hun voorzitter te laten herkiezen, zal de N-VA al vóór 2019 en niet erná weer de communautaire tour opgaan. Om dat te concretiseren, heeft De Wever Hendrik Vuye en Veerle Wouters opdracht gegeven een project daarvoor uit te werken en de eigen congresteksten ter zake tegen die tijd om te zetten in wetteksten. Om alle discussies erover te vermijden zal Vuye aftreden als fractievoorzitter en Wouters als fractieondervoorzitster. Beide partijleden weten van wanten: Vuye is een professor staatsrecht en Wouters een handelsingenieur, die de laatste maanden ook samenwerkten en o.m. opiniestukken publiceerden op de Knack-website over geladen communautaire dossiers. Daar is toen niemand over gevallen. Mocht De Wever zoiets gedaan hebben, dan was telkens het kot te klein geweest…
Vanwege de linkse oppositie - zeker uit Wallonië - en onze even linkse media, kreeg De Wever al meteen de nodige kritiek, maar daarvan zal hij wel niet meer wakker liggen. De dag dat hij zou zeggen dat de aarde rond is, zullen die hem dat nog betwisten. Hij doet er best aan voor een keer eens niet de Romeinen te parafraseren, maar Cervantes, die Don Quichote liet zeggen: ‘Laat de honden blaffen, Sancho, het is een teken dat we in de goede richting gaan’.
Alle gekheid op een stokje. De Wever zal ook wel gehoord en gevoeld hebben dat zijn rechtse achterban het communautaire non-beleid van zijn partij niet langer slikte. Het voorbeeld van Catalonië zal hem daarenboven aangezet hebben om ook hier te blijven volharden en de hatelijke uitspraak van PS’er Flahaut die vond dat een verbod op de heruitgave van Hitler’s ‘Mein Kampf’ ( een ‘Mein Kampf for dummies’ dan nog) best kon worden doorgetrokken naar de voorstellen van de N-VA, zal wel helemaal de laatste druppel geweest zijn.
‘De wereld is een schouwtoneel. Elk krijgt zijn rol en speelt zijn deel’ (Vondel, Nederlands grootste dichter uit de Gouden Eeuw, ook al afkomstig uit Antwerpen).
Nadat Open VLD al beslist had nog dit jaar een voorzittersverkiezing te houden (twee jaar vroeger dan voorzien) en huidig voorzitster Rutten te kennen had gegeven dat ze er nog een termijn bij wou doen, gaat CD&V net hetzelfde doen en ook hier werd dat aangekondigd door voorzitter Beke die eveneens verklaarde er nog enkele jaartjes bij te willen doen. De officiële reden voor beide partijen is, dat de voorziene voorzittersverkiezingen anders te kort vóór de gemeentelijke verkiezingen van 2018 zouden vallen en de eventuele nieuwe voorzitter dan niet genoeg tijd zou krijgen om alles goed voor te bereiden.
Bij Open VLD zal dit wel kloppen. Of men het nu al dan niet eens is met het beleid van arendsoog Rutten – ze overdrijft en overacteert nog al eens – men kan niet ontkennen dat ze haar partij tegen alle verwachtingen in toch in de federale (dat was voorzien) én de Vlaamse regering (dat was niét voorzien) heeft gekregen. In dat laatste geval zelfs zonder enige inspraak in de al gemaakte overeenkomst tussen CD&V en N-VA.
Bij CD&V zit dat wel enigszins anders. Wouter Beke mag dan een aimabele man zijn, niet van gisteren en intellectueel, dat hij een stemmenkanon zou zijn valt te betwijfelen. Al bij al heeft zijn partij onder zijn leiding nog niet veel potten gebroken en al twee verkiezingen verloren. Van de grote volkspartij die de christendemocratie in Vlaanderen ooit was, schiet niet veel meer over en van de verzuiling binnen de partij nog minder. Men zou eerder denken dat CD&V in de eerste plaats nog staat voor het ACV (of hoe ze dat tegenwoordig ook mogen heten). Zeker het voortdurende obstructiewerk van de grote verongelijkte Kris Peeters is daar niet vreemd aan. Eventuele uitdagers moet Beke echter niet vrezen, zeker niet omdat hij die nieuwe verkiezingen al aangekondigd heeft voor februari, een veel te korte periode om eventuele andere kandidaten de kans te geven zich te organiseren. Dat maakt dat de partij het saaie imago dat ze nu heeft – en dat door Beke wordt belichaamd (cfr de vergelijking met ‘Markske’ van de Kampioenen) - zeker niet zal verfraaid hebben. Volgens Beke zelf is hij trouwens geen saaie man, althans als we de quote van hem mogen geloven die Koen Meulenaere (‘Kaaiman’ voor de aficionados) hem toedicht: ‘Ik ben niet zo saai als men denkt. Als ik laat thuis kom, drink ik wel eens samen met mijn vrouw een glas wijn’. ‘Heerlijk, heerlijk’, zou Toon Hermans gezegd hebben…
Dat verhaal over Montasser Alde’emeh begint zo stilaan te gelijken op dat van de boswachter die stroper werd. Het moet allemaal nog bewezen worden en niemand is schuldig zolang hij niet veroordeeld is, maar toch is het niet de eerste keer dat de man eerder negatief in het nieuws komt. Denk maar aan toen hij in de weken rond terreurniveau 4 door de politie werd ondervraagd, nadat hij door Brussel reed en blijkbaar wat té veel aandacht had voor de politiewagens (die hij of iemand anders vanuit zijn auto fotografeerde).
Het is op zijn minst geheimzinnig dat zo’n man enkele weken naar Syrië trekt, naar het front nog wel om daar zijn jihadi’s, die hij zegt te willen deradicaliseren, aan het werk te zien. Enfin, het hele verhaaltje is in alle kranten te lezen. Waar m.i. te weinig aandacht aan besteed wordt, is het feit dat hij het attest, waarmee hij een kandidaat Syrië-strijder hier uit de gevangenis wou krijgen (en waarvoor hij nu riskeert vervolgd te worden, omdat het vervalst zou geweest zijn), geschreven zou hebben na vraag van de broer van de man in kwestie. Die broer blijkt nl een imam te zijn en blijkbaar kan men aan zo’n mensen best niets weigeren. Dat bevestigt wat ik hier al langer schrijf, nl dat de vroomste moslim morgen – bij manier van spreken – een zelfmoordterrorist kan worden als zijn imam hem komt zeggen dat hij dat moét doen. Het zou me niet verwonderen dat ook in de zaak Montasser zich iets dergelijks heeft voorgedaan. Zijn bezoek aan het Syrische front zou hem wel eens zuur kunnen opbreken…
Onze nationale Charel is zinnens een soort reis om de wereld te maken om België te promoten. Het doet denken aan eenzelfde initiatief van Verhofstadt tijdens diens termijn als hoofd van het federale België. De bedoeling was en is grote buitenlandse bedrijven warm te maken om te investeren in dit land. Verhofstadt trok toen de boer op met zijn notionele intrestaftrek. Dat ding bestaat nog, maar wel in een afgeslankte vorm. Michel gaat het proberen met zijn taxshift. De slagzin zou dezelfde kunnen zijn: ‘Only in Belgium’. Alleen zit er bij onze Charel een haar in de boter en zou hij zijn promotiereis best even uitstellen.
Net nu komt Europees Commissaris voor Mededinging Margrethe Vestager nl vertellen dat de overeenkomsten die dit land sinds 2004 (ook al tijdens Verhofstadt) gemaakt heeft met een dertigtal grote bedrijven om minder belasting te betalen, de beruchte ‘rulings’, niet kunnen. Erger nog, ons land zou die bedrijven moeten vragen de belastingverminderingen die zij toen gekregen hebben, terug te geven. Feitelijk komt dat er op neer dat België geld terug moet vragen dat het feitelijk niet wil. In totaal zo’n 700 miljoen euro a.u.b. Het feit trouwens dat de regering Michel zelf geen nieuwe rulings in die zin meer heeft gemaakt, is op zich al een schuldbekentenis. Van Overtveldt zal er nog zijn werk mee hebben en zal meer dan waarschijnlijk tegen de Europese beslissing in beroep gaan. Enkele andere landen, ook Nederland bv, die hetzelfde meemaken, hebben dat al gedaan. Maar hoe men het ook draait of keert, voor Michel wordt het zolang wel een mission impossible en zou hij beter ervan afzien, hoe leuk zo’n wereldreizen ook mogen zijn.
Bij bovenstaande wel één bemerking: is dat nu echt zo moeilijk om iedereen de belasting te laten betalen die men verschuldigd is? De bedrijven die nu van een belastingvermindering genoten hebben, waren alle multinationals. Onze eigen bedrijven, die in eenzelfde marktsegment werken, zijn dat niet en worden zo dus benadeeld. Pure discriminatie en dat geldt niet alleen voor België, maar ook voor de andere landen waarmee de Europese Commissie overhoop ligt. Europa kan dan vele gebreken hebben, in deze zaak heeft ze gelijk: iedereen gelijk voor de wet en niet de ene van gelijker als de andere zoals tot nu toe gebeurd is.
Het is de tijd van de nieuwjaarsrecepties, ook voor de politieke partijen. Veel nieuws is daar niet te rapen buiten de klassieke eigen bewierokingen en de plattituden die we zo stilaan kennen. Van de receptie van de N-VA valt niet zozeer te onthouden dat er nog veel kan bespaard worden (iets waar de andere partijen over vallen), maar wel dat de partij bedankt voor een volgende staatshervorming. Dat betekent dat ze er in 2019 voor zou weigeren er nog eens vijf jaar bij te doen met de communautaire thema’s in de diepvries, zoals nu gebeurt. De verklaring van la Homans, dat zij hoopt dat België in 2025 niet meer zal bestaan, heeft toch e.e.a. los gemaakt. Een zoveelste nieuwe staatshervorming heeft geen zin, het zou weer zo’n verhaal worden met achterpoortjes en uitzonderingen, waarbij dit land alleen nóg ingewikkelder zou worden. Denk maar aan de ‘oplossing’ voor Brussel-Halle/Vilvoorde van de zesde staatshervorming die een draak is geworden. Het alternatief wordt onderhandelen tot er definitief iets uit de bus komt dat dit land wel degelijk zal splitsen, hoe dan ook. Mocht men daarbij het record van de 451 dagen van vóór Di Rupo breken, dan weze het maar zo. Als we horen dat de Waalse vakbonden nu al de Waalse verkozenen een mandaat willen geven om uitsluitend nog voor Wallonië op te komen, kunnen we dat alleen maar toejuichen. Als de spoorstakingen iets bewezen hebben, dan is het dat dit land inderdaad bestaat uit twee werelden, werelden die best gescheiden worden.
Het probleem blijft echter dat we pas tot een al dan niet definitieve splitsing van dit land kunnen komen als de Vlaamsnationalisten tenminste de meerderheid halen in de eigen regio. Met die wetenschap in het achterhoofd heeft men in Catalonië in blessuretijd toch nog een oplossing gevonden om een meerderheidsregering te vormen met voorstanders van de onafhankelijkheid, waardoor er geen nieuwe verkiezingen nodig zijn en men verder kan gaan op het pad naar de scheiding van Spanje. Dit kan ook voor ons in Vlaanderen een opsteker zijn om er ook hier mee door te gaan. ‘Junts pel sí’, naar hier vrij vertaald: ‘ondanks de verschillen, samen’. Als een partij zoals de N-VA erin slaagt haar eerste programmapunt voor vijf jaar in de koelkast te zetten, dan moet die partij voor een volgende termijn ook bereid zijn haar medestanders op rechts mee in de dans te betrekken, ook al wordt dat iets voor ná 2019.
Met al die heisa over de vluchtelingen en de stakingen, zou men nog vergeten dat er tussendoor hier en daar ook nog iets anders gebeurt. Zoals bv de overname van de zgz ‘Ghelamco Arena’ door de stad Gent. In deze tijd van besparingen staan steden en gemeenten regelmatig aan de klaagmuur omdat ze zgz niet genoeg gesteund worden door de overheid (zeg maar: niet genoeg geld krijgen), maar om een voetbalstadion te kopen lijkt er blijkbaar geld genoeg te zijn.
De stad Gent wordt de nieuwe meerderheidsaandeelhouder van de Ghelamco Arena en legt daarvoor zo’n 23,5 miljoen euro op tafel. ‘Op tafel’ bij manier van spreken, want het gaat meer om een omzetting van een lening in aandelen door de stad zelf en enkele stedelijke instellingen, waaronder de waterintercommunale Farys-TMVW. De topman van dat laatste bedrijf wordt CEO van het nieuwe management. Daarbij kan men zich afvragen wat een watermaatschappij daarbij komt doen. Om zich ook op politiek vlak af te dekken worden er ook twee leden van de Gentse oppositie mee in het bad getrokken: niemand minder dat Siegfried Bracke (N-VA), federale Kamervoorzitter en Ètienne Schouppe (CD&V), voormalig Spoorbaas en staatssecretaris. De enige partij die buiten de prijzen valt is het Vlaams Belang. Raar, hé?
Daar houdt het trouwens niet bij op. De hierboven vermelde overeenkomst heeft alleen betrekking op het voetbalgedeelte van het stadion, niet op de commerciële activiteiten die in privé handen blijven. In gewone mensentaal komt het er feitelijk op neer dat leningen omzetten in aandelen een handige techniek is om die leningen niet te moeten terugbetalen. Wie ze overneemt, in casu de stad Gent, is in feite zijn geld kwijt. Alleen de firma Ghelamco vaart er goed bij. Voor Gent wordt het alleen wachten hoe lang het zal duren vóór Termont weer aan de klaagmuur zal staan wegens tekort aan ‘fondsen’.
De ‘Keulse doofpot’ blijkt in Duitsland een begrip te zijn. Dat schrijft althans ene Wierd Duk, de Duitsland correspondent van De Tijd. Corruptie zou in de Domstad een hardnekkig probleem zijn en de aanrandingen, berovingen en verkrachtingen van oud naar nieuw in Keulen, zouden dan ook in die context te plaatsen zijn. Ondertussen is er dan toch al één kop gerold, die van het hoofd van de Keulse politie. Waarschijnlijk zal het daarbij niet blijven, want ondertussen is gebleken dat minstens de helft van de herkende daders geen Noord-Afrikanen waren, maar asielzoekers uit de oorlogsgebieden van het Midden-Oosten. Vraag is maar wat men ertegen zal doen, want zover ik weet is er nog geen enkele definitief aangehouden, laat staan terug naar af gestuurd. De feiten geven nog maar eens aan, dat we hier nog wat gaan meemaken met de hoofdzakelijk moslim vluchtelingen die meestal, zoals ik al eens geschreven heb, alleen de koran kennen, die elke cultuur en wetenschap blokkeert. Moslims lezen niets wat niet in de koran staat. En al wat er niet in staat, is voor hen slecht.
Gelukkige mensen daar in Slowakije, waar premier Fico stelt dat er zijn land geen moslims zal opvangen. Datzelfde verhaal hoort men ook in Polen, Hongarije en Tsjechië, de zogeheten Visegrád* landen. Daarmee is een verdere stap gezet om het Schengen akkoord een stille dood te laten sterven. Dat werd trouwens ook al klaar en duidelijk verteld door de Franse ex-president en straks weer kandidaat president Sarkozy op de nieuwjaarsreceptie van VOKA in Antwerpen. ‘Schengen est mort’, zei Sarko. Hopelijk haalt hij volgend jaar de tweede ronde in de Franse presidentsverkiezingen waar hij Marine Le Pen zou kunnen treffen. Als men het dan goed aan boord legt, bv samen met Cameron die ook nieuwe E.U.-regels wil, dan maakt Europa nog een kans. Want het is vijf vóór twaalf, als het al niet te laat is. Dat Schengen niet werkt bij de vluchtelingenproblematiek is een publiek geheim. De Centraal-Europese landen doen niet mee en de Zuid-Europese zijn niet in staat de akkoorden van Dublin, met o.m. een grondige registratie van wie de E.U. binnen komt, na te leven.
* Visegrád verwijst naar een handelsakkoord dat Polen, Hongarije, Slowakije en Tsjechië sloten in 1335 in het Hongaarse Visegrád, een soort Schengen avant la lettre, ook vergelijkbaar met dat van de Hanzesteden.
N.a.v. het incident in Antwerpen, waarbij het ‘snelle response team’ van de Antwerpse politie een Syrisch meisje in een opvangcentrum met een verfkogel moest neutraliseren nadat ze omstaanders (en haar eigen broer) bedreigd had met een gebroken glas, schreef ik reeds (in mijn blog van 11 november ‘The paintball brigade’) dat we nog meer van die incidenten zouden meemaken met getraumatiseerde vluchtelingen. Dat laatste werd hier en daar al bevestigd, maar nergens zo sterk als bij wat in enkele Duitse steden tijdens de overgang van oud naar nieuw is gebeurd. Het erge van deze misdragingen door ‘jongeren met een Noord-Afrikaans en/of Turks uiterlijk’ is niet zozeer dat ze plaats grepen, maar dat men geprobeerd heeft ze te verdoezelen.
Het duurde 4 tot 5 dagen vóór het echt wereldnieuws werd. In eerste instantie dan nog alleen maar over Keulen, waarbij men de indruk had dat het elders koosjer was geweest. Was dat zo geweest dan had men de schuld nog kunnen geven aan de Keulse politie, die inderdaad te kort was geschoten en op 1 januari zelfs een perscommuniqué had verspreid waarin gezegd werd dat alles rustig was verlopen! Nadat later echter bleek dat het zowat in alle grote Duitse steden had plaats gevonden en – voor zover ik weet – alleen in Duitsland, kan men zich niet van de indruk ontdoen, dat men dat niet zou geweten hebben bij de hogere instanties. Het ziet er dan ook hoe langer hoe meer naar uit, dat men geprobeerd heeft de hele affaire in de doofpot te stoppen tot lof en glorie van de eenzijdige multiculturele verdraagzaamheid.
Of het allemaal veel zal uithalen, is maar zeer de vraag. Waar kwamen ineens al die mannen vandaan? Waar zijn ze daarna heengetrokken? Niemand die daarop tot op heden een ernstig antwoord kan geven. Waarover men trouwens in onze poco media ook niets hoort, is het feit dat deze ‘jongeren’, waarover zowat iedereen het eens is dat het moslims waren, dronken zouden geweest zijn. En ik die dacht dat moslims volgens de koran en aanverwante schrijfsels geen alcohol mogen drinken?
Ik reageer even op de reactie van onze vriend Bertie die, zoals gebruikelijk, een zinnig verhaal heeft, over de NMBS deze keer en die dat, even gebruikelijk, allemaal netjes heeft opgelijst.
Wat de uitspraak van Bart De Wever betreft, heeft Bertie gelijk. Men kan een spoorlijn van bv van Antwerpen over Brussel naar Charleroi zomaar niet doorknippen (hier in de Kempen hebben we er zo een van Turnhout over Brussel naar … Binche!). Dat komt omdat men die treinen in Brussel niet zomaar kan omkeren. De reactie van Bart was er dan ook een van het steekvlamgehalte en – als ik me niet vergis - is hij er al op teruggekomen. Er is echter wél een alternatief en dat wordt aangereikt door Marc De Scheemaecker, partijgenoot van De Wever en ex-spoorbaas, die er dus wel iets meer van kent. Volgens De Scheemaecker kan men alternatieve lijnen inleggen tussen enkel Vlaamse steden en Brussel. Bv een lijn Oostende-Brussel-Hasselt of Antwerpen-Brussel-Gent en in Wallonië hetzelfde doen (Luik-Brussel-Charleroi bv). Het zal allemaal wat reken- en ander werk met zich meebrengen, maar ergens is het doenbaar en dan zijn wij verlost van de Waalse connectie, waar de kameraden dan verder mogen staken tot ze het zelf moe zullen worden.
Op Bertie’s vraag wat ik denk van het terugbrengen van de juiste proportie tussen vakbonden en samenleving, kan ik heel duidelijk zijn. Dat zal alleen werken als die bonden een rechtspersoonlijkheid krijgen. Zoals die nu werken heeft dat meer weg van maffia: ze doen wat ze willen, als het er op aan komt nemen ze geen verantwoordelijkheid op en ze beheren tientallen miljoenen euro’s, die ze van overal krijgen (11miljoen per jaar alleen al van de NMBS) waarvoor ze geen rekenschap moeten geven, dat terwijl een gewone burger door het gerecht achtervolgd wordt als men nog maar denkt dat hij zou kunnen gesjoemeld hebben. Als alle Belgen gelijk zijn voor de wet, punt 1 van onze Grondwet (!), dan moet dat ook gelden voor vakbondsbazen en militanten.
Tenslotte mogen we in dit specifieke geval van de NMBS niet vergeten, dat een gemiddelde NMBS-medewerker slechts 160 dagen per jaar werkt (dat worden er nu, och arme, 170). De pensioenleeftijd blijft er op 55 jaar, waar de andere landgenoten tot 65 en straks tot 67 moeten blijven werken en ook aan de 60 vakantiedagen wordt niet geraakt. De meeste landgenoten kunnen alleen maar dromen van werkomstandigheden zoals bij het Spoor, terwijl datzelfde Spoor ze als reizigers regelmatig (soms zelfs letterlijk) in de kou laat staan zodat ze niet of niet tijdig op hun werk geraken als de treinen niet rijden.
In 2017 moet er bij de NMBS een nieuw vervoers- én investeringsplan komen. Hopelijk maakt men er dan werk van om een einde te maken aan de Belgische wafelijzerpolitiek die steeds in het nadeel van Vlaanderen uitvalt, ook bij het Spoor en waardoor de NMBS er nooit in zal slagen een rendabel bedrijf te worden. Dit land kan zich niet blijven veroorloven elk jaar drie miljard euro te steken in een bedrijf waar een deel van het personeel zelfs een speciaal statuut en allerlei extra voordelen nog niet genoeg vindt.
‘Als ge snapt hoe België werkt, hebben ze het niet goed uitgelegd’. Deze quote is niet van mezelf, maar van Pierre Kroll, een Waalse karikaturist bij enkele Franstalige bladen, die ook af en toe een lezenswaardige column heeft in De Standaard. Ik heb de rake opmerking gevonden bij de eindejaarsquotes van Kaaiman in De Tijd.
Zeker i.v.m. de heisa om een zoveelste absurde spoorstaking die een groot deel van dit land zal ontwrichten, moet men een beetje gestoord zijn om nog te vatten wat hier allemaal kan gebeuren. Alhoewel, in feite klopt er toch iets van. Als alles een beetje loopt zoals verwacht, krijgen we nl een realistisch beeld van België: een Vlaanderen dat werkt, een Wallonië dat dat niet doet. De francofone spoorbonden staken nl omdat ze door de NMBS-directie verplicht worden tien dagen per jaar, dat is één uur per week langer te zullen moeten werken dan nu. Volgens de Waalse ABVV-hobbit Goblet brengt dat de veiligheid in het gedrang. Verder staken de bonden tegen een maatschappij waarvan ze elk jaar 11 miljoen euro krijgen om hun eigen zgz werkingskosten te dekken, waarvan een groot deel gaat naar mensen die helemaal niét werken. De ‘delegees’, weet je wel.
Bart De Wever ziet alleen een oplossing in het splitsen van de spoornetten in een Vlaams en een Waals net. Dat is exact wat ik reeds schreef in mijn blog op Nieuwjaarsdag (‘De stilstaande vooruitgang’). Zou ik dan toch maar in de politiek stappen of het overlaten aan ex-dorpsgenoot, de Kastelse Yoleen Van Camp (N-VA) die bij de laatste verkiezingen hier meer stemmen haalde dan burgemeester Ward Kennes (CD&V), maar die in het vooruitzicht van de gemeentelijke verkiezingen van 2018 en de partijpolitieke stoelendans die men daarbij verwacht, ondertussen al verhuisd is naar Herentals? (Grapje!).
Het blijven slechte tijden voor de Europese nationalisten. Nadat de Schotten op een haar na hun referendum verloren en in Catalonië hetzelfde gebeurde in 2014, besloot Artur Mas, de centrumrechtse minister-president van de Noord-Spaanse regio, vroegtijdige regionale verkiezingen uit te schrijven. Die werden door de nationalisten gewonnen nadat centrumrechts een kartel had gesloten met de, nota bene, linkse republikeinen. Die haalden samen echter ook weer net niet genoeg stemmen om een volstrekte meerderheid te hebben, maar hoopten – via een akkoord met een uiterst links allegaartje, de CUP (Candidatura d’Unitat Popular) – toch te slagen. Die CUP is wel voor een onafhankelijk Catalonië, maar stelde allerlei absurde eisen, is anti-Europees én anti-Navo en wilde bovendien dat de architect van de Catalaanse onafhankelijkheidsdroom, Mas dus, opstapte als hoofd van de nieuwe regering. Dat laatste was er teveel aan, de winnende coalitie verloor twee vertrouwensstemmingen en besluit nu dat het welletjes is geweest. Als er deze week geen akkoord komt – en zo ziet het er naar uit – zullen er in maart in Catalonië nieuwe verkiezingen moeten gehouden worden. De kans bestaat trouwens dat dit ook het geval zal zijn voor de Spaanse nationale verkiezingen, waar de impasse eveneens groot is. Hoe het daarna verder zal verlopen blijft in Spanje zowel regionaal als nationaal nog koffiedik kijken.
Zal het de nationalisten dan nergens lukken? Om daarop te antwoorden, is het nog veel te vroeg. In Spanje zelf zijn er ook nog de Galliciërs (die afstammen van de Iberische Kelten) en vooral de Basken, die zich niet onbetuigd laten. De Schotten van hun kant wachten af hoe het gaat aflopen met de Brexit. Als die door zou gaan, zal er in Schotland een nieuw referendum komen, waar de nationalisten – die daar wél voor Europa kiezen – veel meer dan de eerste keer kans maken te winnen. Dan is het afwachten hoe het verder verloopt in Corsica, Zuid-Tirol en zelfs in de Italiaanse regio van Veneto, waar men van droomt van een terugkeer naar de onafhankelijkheid van de ‘Serenissima’, de koosnaam van de Venetiaanse Republiek, ooit de welvarendste stad van de laars. Misschien komen de Vlamingen nog wel eens in beeld, maar de kans is groot dat ondergetekende en zijn leeftijdgenoten dat niet meer meemaken.
Het agro-industrieel wereldconcern Cargill, met enkele tienduizenden werknemers in tientallen landen, heeft 190 moslims ontslagen, nadat die drie dagen niet kwamen opdagen in hun bedrijf in Colorado (USA). De reden voor hun afwezigheid was dat ze daarmee protesteerden tegen het feit dat ze in de Cargill fabriek niet allemaal samen hun gebeden mochten doen. Volgens de directie is het moslimgebed tijdens het werk er wél toegelaten, maar dan in kleine groepjes en niet allemaal samen. Daardoor kwam nl de productie stil te liggen. De ontslagen werknemers zijn bijna allemaal ‘vluchtelingen’ uit Somalië die al blij mochten zijn ginder een nieuwe job te kunnen krijgen.
Onnodig te zeggen dat de moslimwereld er meteen racisme en moslimhaat bij haalt (én, natuurlijk, Donald Trump) maar dat is helemaal niet het geval. Het is de zoveelste uiting van moslims om zich niet alleen niet aan te passen aan het land dat hen als vluchteling opneemt, maar dat land ook hun wil willen opleggen. Het ziet er dan ook naar uit dat we ons hart kunnen vasthouden om te zien wat we straks ook hier nog kunnen meemaken. Met opruiers als een Abu Jahjah, die dan nog een wekelijkse column mag plaatsen in de zelfverklaarde ‘kwaliteitskant’ De Standaard, is succes verzekerd.
Terloops wil ik er (nog) eens aan herinneren dat onze Willy Claes (SP.a.), vóór hij als secretaris-generaal van de NATO moest aftreden wegens de Agusta corruptiezaak, ooit verklaarde dat, na de Koude Oorlog, de volgende wereldbrand die zou zijn tussen het Westen en de Islam. Claes, die nog regelmatig als ‘éminence grise’ naar zijn mening over belangrijke historische gebeurtenissen wordt gevraagd bij o.m. VTM, krijgt straks nog gelijk, ook al zal hij er liever niet meer aan herinnerd worden. Sinds Agusta laat zijn geheugen hem nl hier en daar in de steek…
---
Tenslotte even Fikken gelijk geven, dat wij hier in de zestiende eeuw inderdaad ook vreselijke godsdienstoorlogen hebben meegemaakt. Ondertussen hebben wij echter wel de Verlichting gekend, waardoor de huidige Europese beschaving wereldlijker is geworden en de godsdienst hier niet alleen veel van zijn gezag heeft verloren, maar ook een stuk toleranter is geworden. Die Verlichting is aan de moslims voorbijgegaan, waardoor de islamitische ‘beschaving’ niet wereldlijk, maar religieus is gebleven én intolerant. Cru gesteld kunnen we zeggen dat die Bedoeïenen dan ook 500 jaar achter lopen en er geen enkele reden is waarom die godsdienstoorlogen nog eens moeten worden overgedaan, waarbij andere culturen daar mede het slachtoffer van worden.
In Saoedi-Arabië heeft men het jaar ingezet met de executie van liefst 47 ter dood veroordeelden. Die werden daar, naar ’s lands traditie, de sharia, allemaal onthoofd. Stel u voor: 47 in één dag, één grote slachtpartij. Vorig jaar, dat al een recordjaar was, waren dat er 153 in totaal. In een land waar een middeleeuwse godsdienst de plak zwaait, moet men ook middeleeuws kunnen executeren, nietwaar? Er is daar nogal wat kritiek op gekomen, zelfs uit andere moslimlanden. Dat had niet zozeer te maken met het grote aantal onthoofdingen, maar wel omdat er een hoge geestelijke bij was. Wel eentje van de sjiïetische ketters en de verontwaardiging kwam dan ook hoofdzakelijk uit moslimlanden waar de sjiïeten het voor het zeggen hebben. In Teheran werd de Saoedische ambassade aangevallen en in brand gestoken.
Vergeten we niet dat Saoedi-Arabië het land is met de meest radicale islam, het zgz Wahabisme. In het begin van de opstand van de soennieten tegen de sjiïeten van Assad in Syrië heeft Saoedi-Arabië, net als trouwens Turkije, IS gesteund. Het is pas nadat ze gezien hadden dat de zaak uit de hand liep en het zgz kalifaat straks ook een bedreiging voor henzelf ging worden, dat de Saoedis de internationale coalitie zijn gaan steunen. En zeggen dat wij hier met zo’n systeem zaakjes doen. Wijlen koning Boudewijn gaf de Saoedis zelfs een moskee in bruikleen in onze hoofdstad…
---
Ondertussen heeft het Iraakse leger of wat daarvoor moet doorgaan, de stad Ramadi ingenomen en is er toch een begin van een doorbraak in Irak, iets wat ik hier als conditio sine qua non beschreven heb om IS militair klein te krijgen. Dat is kunnen gebeuren met de luchtsteun van de geallieerden, maar zou nooit gelukt zijn zonder de Iraakse grondtroepen. Nu nog Falluja en Mosul, waarbij men eventueel ook op de Koerden kan rekenen, maar dan moet men die een uitzicht geven op een nog grotere autonomie of onafhankelijkheid. Pas daarna kan er gedacht worden in Syrië zelf IS aan te pakken, want met bombarderen alleen zal het nooit lukken.
In een reactie op mijn blog van 30 december (‘Flickschusterei’) reageerde onze vriend Rob daarop met te stellen dat onze windmolens niet op wind draaien, maar op subsidies. Dat was de nagel op de kop, al dient er – jammer genoeg – bijgevoegd te worden dat zowat heel onze energievoorziening op subsidies draait. Voor wat windmolens en zonnepanelen betreft, hoeft daar geen verdere commentaar bij, die is genoegzaam bekend, maar dat geldt ook voor de rest.
Alle vormen van energie, ook warmtekrachtkoppelingen en biomassacentrales, overleven bij ons dank zij groene stroomcertificaten en/of andere steunmechanismen. Maar in feite ook de kernenergie, bij wie de belasting (de zgz ‘nucleaire rente’) verlaagd werd om de kosten van de verlenging van de levensduur van Doel 1 en Doel 2 te betalen. Nu wil minister van Energie Marghem ook nog eens een aantal gascentrales gaan subsidiëren, om ze als reserve achter de hand te kunnen houden bij eventuele stroompannes. Als dat nl niet gebeurt zou het kunnen dat ze definitief dichtgaan, omdat de werking ervan te duur uitvalt. Het wordt zo’n beetje ‘des Guten zuviel’. En dat is nóg niet alles.
Er staan nog drie biomassacentrales, twee in Vlaanderen en één in Wallonië, in de steigers. Nu al weet men dat die verlieslatend zullen zijn en dat de aanbouw en werking ervan enkele miljarden euro’s gaan kosten. Deze waanzin zou nog tijdig gestopt kunnen worden, maar of dat daadwerkelijk ook gaat gebeuren is nog niet zeker.
Ik ben altijd van oordeel geweest dat we, economische gezien, beter Duitsland kunnen volgen dan het armlastige Frankrijk, maar zoals ‘das Mädchen’ bezig is, zou men bijna denken het toch maar niet te doen. Met haar Klimatwende en Willkommenskultur kan Duitsland het misschien wel ‘schaffen’, maar voor dit met schulden beladen landje lijkt me dat niet haalbaar.
Zoals ik al een paar keer schreef rond Kerstmis, wordt de kans dat de NMBS-top de vakbonden uit elkaar speelt, met de dag reëler. Alleen komt de splitsing er niet tussen de christelijke en de socialistische bonden, maar tussen de Vlaamse en de Franstalige vleugels. Een communautaire splitsing, dus. Zelfs Kris Peeters speelt deze keer het spelletje niet mee, omdat ook ‘zijn’ vakbond de staking heeft opgezegd. Het toont nog maar eens aan dat dit een land is met twee werelden en dat we in januari waarschijnlijk wel met een (weliswaar gestoorde) spoordienst in Vlaanderen zullen zitten, maar dat misschien Brussel en zeker het Walenland weer eens plat zal liggen. Om dergelijke situaties in de toekomst te vermijden is er maar één oplossing: federaliseer die Spoorwegen, zodat men in Wallonië naar hartenlust het hele jaar door kan staken. Er valt trouwens niet meer te onderhandelen als maar een deel van de vakbonden daartoe bereid is. Zoals oud Spoorbaas Marc Descheemaecker het ooit stelde: ‘Over de stakingsbereidheid van het NMBS-personeel valt niet te klagen’…
Het wordt nu even afwachten of de francofone spoorbonden voet bij stuk zullen houden. Tot 48 uur vóór de aangekondigde stakingsdag kunnen ze die nl nog steeds intrekken.
---
Voor de rest is er weinig reden om te hopen dat 2016 beter zal worden dan 2015. De problemen die er vorig jaar waren, zijn er nu nog en dat geldt ook voor heel wat onzekerheden zoals de terreurdreiging, de vluchtelingen, de Grexit en de Brexit, om er maar enkele op te noemen. De Morgen maakt tegenwoordig reclame met de slogan: ‘Stilstaan is vooruitgaan’. Kan het nog triester, zeker voor een krant die beweert progressief te zijn? Om er bv zeker van te zijn meer banen te kunnen creëren, moet de economie elk jaar met 2% groeien. Dat zit er voor 2016 niet in en dat wordt zelfs officieel bevestigd door Christine Lagarde, de topvrouw van het IMF, die me wel iets geloofwaardiger lijkt dan Jantje Smets, zijn Nationale Bank en het Planbureau. Of, om het met de woorden uit een oud liedje van Urbanus te zeggen: ‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’.
Op de laatste dag van het jaar toch één ‘goed’ bericht: de staatschuld van dit land is gedaald, voor de eerste keer sinds 2007. Dat ‘goed’ wel tussen haakjes, want die schuld is gezakt met, och arme, 0,4%, van 106,7 naar 106,3%. En dat kwam dan nog enkel en alleen door de vrij onverwachte terugbetaling in één keer door KBC van liefst 3 miljard euro. Als er 3 miljard nodig zijn om zo’n schuld 0,4% te doen dalen, dan hoeft er geen tekeningetje bij hoeveel nodig is om te zakken van 106 naar 60% zoals voorzien in het verdrag van Maastricht. In theorie kan dat: tussen 1993 en 2007 daalde de Belgische staatsschuld van liefst 138 naar 87%. Dat dat toen lukte, kwam omdat het de voorwaarde was om bij de Europese muntunie te komen (en te blijven). Nu lijkt dat allemaal niet meer urgent.
Zonder de KBC meevaller zou de schuld zelfs gestegen zijn naar 106,9% en is het zo goed als zeker dat ze in 2016 weer zal stijgen. Dat laatste komt dan weer omdat er eerst gesteld was dat KBC zijn terugbetaling in schijven zou doen. Nu dat in één keer gebeurd is, is er van die kant de volgende jaren niets meer te verwachten, vandaar.
Geloof de nieuwjaarswensen van onze politici dan best maar niet, ook niet bij de komende vieringen en recepties. Buiten de naakte cijfers die we kennen komen daar trouwens nog kosten bij die we voorlopig helemaal niet kennen i.v.m. de terreurdreiging en de vluchtelingenproblematiek.
Mocht het een troost zijn, wens ik al mijn lezers, vrienden en kennissen toch alvast het beste voor het nieuwe jaar, te beginnen met een goede gezondheid. Voor wat de rest betreft: wie leeft zal zien!
Er is nogal wat commotie over het feit dat de pannes bij de kernreactoren in dit land hand over hand schijnen toe te nemen. Zelfs vanuit Duitsland, Luxemburg en Nederland komen er klachten over, omdat men daar niet meer gerust is in de veiligheid van het Belgische kernenergiepark. Persoonlijk ben ik er steeds vóór geweest, omdat het al bij al tot nu toe de goedkoopste manier was om aan energie te raken én dat zonder CO2 uitstoot, wat toch een van de pijnpunten was van o.m. de internationale klimaatconferentie. Dat we ons vanaf 01.01.2016 blauw gaan betalen is iets dat ik in deze rubriek al jaren voorspel en dat is niet het gevolg van onze kerncentrales, maar van het oversubsidiëren van de zgz ‘duurzame stroom’. Ook ik ben ervan overtuigd dat we mettertijd moeten gaan naar steeds meer energie uit zonlicht en wind, maar voor het zover is zullen we ons moeten behelpen met wat we hebben. Dat we in dit land op gebied van duurzame energie nog niet verder staan is het gevolg van een verkeerde politiek (feitelijk van helemaal géén politiek) ter zake.
Tenslotte zouden we best blij moeten zijn dat kernreactoren hier meteen stil worden gelegd als er zich ook maar het kleinste probleem voordoet, ook als dat probleem niet rechtstreeks met de kernreactor zelf te maken heeft. Het is een bewijs dat men er zich degelijk van bewust is dat de veiligheid voorop staat. Het kan zelfs goed zijn dat men de zgz ‘scheurtjesreactoren’ helemaal niet had moeten stilleggen (anderhalf jaar lang, a.u.b.!), nu gebleken is dat er daarmee niets mis was. Alle kernreactoren sluiten, zoals men in Duitsland van plan is, kan dit land zich niet nog niet veroorloven, met zijn staatsschuld van over de 100% van het bbp, terwijl de Duitsers een overschot hebben op hun begroting. We zullen dus moeten roeien met de riemen die we hebben en inderdaad af en toe wat ‘Flickschusterei’ (oplapwerk) hebben, zoals die Duitse minister dat noemde. Zolang dat echter gebeurt door gespecialiseerde firma’s, die weten waarmee ze bezig zijn, mag dat geen probleem zijn. Bij gebrek aan een valabel alternatief, is een black-out voor niemand een optie.
Nadat superpositiva Gwendolientje Rutten al enkele weken geleden voorstelde allochtonen bij de politie in dienst te nemen, ook al hadden ze geen diploma, krijgen we weer zo’n ‘aanbeveling’. Deze keer van Jantje Smets, sinds kort de nieuwe gouverneur van de Nationale Bank (NBB). Deze vindt, dat nieuwkomers in het algemeen en vluchtelingen in het bijzonder maar best meteen een job aangeboden wordt, zonder er rekening mee te houden of ze de plaatselijke taal al onder de knieën hebben of niet. Nu is het wel zo dat men, om gouverneur van onze NBB te worden in de eerste plaats de juiste partijkaart moet hebben. Na de PS’er Guy Quaden en de liberaal Luc Coene was het nu de beurt aan CD&V om de post in handen te krijgen en dus werd het Jantje Smets, die daarvoor al vice-gouverneur was. Terloops even bij vertellen dat zijn voorganger Coene tenminste politieke ervaring had na kabinetschef te zijn geweest bij Verhofstadt, iets wat bij die Smets blijkbaar ook al niet het geval is.
Gouverneur worden van de NBB houdt dus niet in dat men gezond verstand moet hebben. Als men immers de taal van de collega’s, waarmee men moet werken, niet eens verstaat, dan kan dat alleen maar gevaar opleveren, voor de man zelf, maar ook voor de collega’s. Ook al zou het maar gaan om de straat schoon te vegen of het huisvuil op te halen (ik zeg zo maar iets). Volgens Smets zouden het trouwens vooral de bedrijven zijn die de vluchtelingen hard nodig zullen hebben. En dat uitgerekend in een tijd waarop alles steeds meer geautomatiseerd wordt en men steeds minder laaggeschoolden nodig zal hebben, terwijl uit peilingen bij vluchtelingen in Duitsland gebleken is dat een vrij groot percentage ervan bestaat uit analfabeten..
Als onze bedrijven echt zo staan te springen om nieuwe werknemers aan te nemen zonder dat daarvoor vereisten worden gesteld, waarom beginnen die dan niet met de 500.000 die momenteel in dit land werkloos zijn en waarvan er heel wat zijn die wél vaardigheden en ervaring hebben?
In mijn blog van 12 december over het Franse cordon tegen het FN, was ik een van de weinigen die toen al had opgemerkt dat niet het FN noch de traditionele partijen, maar de nationalisten in Corsica de regionale verkiezingen gewonnen hadden. Nu zijn de media daar plots ook achter gekomen na de gewelddadige rellen van de voorbij dagen, waarbij in de hoofdstad Ajaccio o.m. een moskee kort en klein werd geslagen. Men vergeet er dan wel steeds bij te zeggen dat die rellen een antwoord waren op een aanval van een aantal ‘jongeren’ van die verdraagzame godsdienst, die de dag ervoor de brandweer van Ajaccio hadden aangevallen en daarbij twee brandweerlui hadden verwond, dit nadat die brandweer met een vals voorwendsel was opgeroepen.
Corsica is niet te vergelijken met een andere regio binnen de Franse zeshoek. Het is een eiland en de mensen spreken er thuis geen Frans (iets dat men ook meemaakt bij de Franse Basken en Bretoenen). In hun strijd voor onafhankelijkheid hebben zij als eilandbewoners een argument meer dan Basken, Bretoenen, Schotten, Catalanen en – waarom niet – Vlamingen, die hier en daar met grensgevallen te maken hebben. Door krampachtig vast te houden aan oude staatsgrenzen in een wereld die steeds kleiner wordt, maken de wereldmachten zich alleen maar belachelijk. Zoals men de problemen in het Midden-Oosten nooit opgelost zal krijgen zonder de grenzen aan te passen en ieder volk zijn eigen land te geven, zo zal ook in ons eigen Europa de roep naar meer autonomie en onafhankelijkheid steeds luider klinken. In Catalonië staat alles momenteel wel weer op een laag pitje, omdat de regionalisten het onder elkaar niet eens worden en zelfs gespreid naar de nationale verkiezingen zijn getrokken, maar in Schotland zou de vlam wel eens opnieuw in de pan kunnen slaan. Als er straks een Brexit zou komen, waarbij de UK uit de E.U. treedt en de Schotten wél bij die E.U. willen blijven, dan zijn ze ook daar weer vertrokken.
Voor de regionalisten en nationalisten is ook in Europa de geest uit de fles en die krijgen ze er nooit meer in. Als Montenegrijnen, Macedoniërs en Kosovaren een eigen land kunnen krijgen, waarom dan andere meer ontwikkelde regio’s niet?
Ik kom terug op de speculatietaks, waarover ik het ook even had in mijn blog van gisteren. Die speculatietaks is er een om de herverkoop van aandelen aan banden te leggen. Wie zijn aandelen binnen de zes maanden verkoopt, zal daarop vanaf 01.01.2016 extra belast worden. Die maatregel was een eis van CD&V om akkoord te kunnen gaan met de taxshift in het kader van het verplaatsen van de belasting op arbeid naar die op kapitaal. De nieuwe taks zou jaarlijks aan de staatskas zo’n 34 miljoen euro opbrengen. Dat was de theorie. Zoals de Duitsers zeggen: ‘Theorie ist wenn man alles weiß un nichts funzioniert. Praxis ist wenn alles funzioniert und keiner weiß warum’. Het stond in de sterren geschreven dat e.o.a. slimme bol daar iets op zou gevonden hebben en dat is ook gebeurd.
De Nederlandse beursmakelaar Degiro lanceert nl vanaf 01.01.2016 belastingvrije ‘producten’ op 26 grote en middelgrote Belgische aandelen. Wie die onderschrijft, ontvangt niet de aandelen maar een contract waarvan de waarde de koersstijging of –daling van die aandelen kopieert. In beurstermen noemt men die CFD’s (Contracts For Difference). Die zijn niet beursgenoteerd en zodoende vrijgesteld van de speculatietaks. Het verschil met de rechtstreeks aankoop van aandelen is, dat men een extra vergoeding van 1,25% op jaarbasis betaalt voor de dienstverlening en dat men zich moet wenden tot buitenlandse beursmakelaars. Als dit verhaal een succes zou worden, zal er van de 34 miljoen die de Belgische staatskas via de speculatietaks hoopte te incasseren, niet veel in huis komen en bestaat er zelfs de mogelijkheid dat het de fiscus meer zal kosten dan wat het moest opbrengen.
Zo te zien maakt CD&V zich dan ook nog maar eens blij met een dooie mus in haar pogingen om zich toch maar te profileren als de ‘sociale vleugel’ van de Zweedse coalitie. En dan hebben we het nog niet gehad over het Arco debacle, dat de partij nog steeds vóór zich uitschuift, maar waarvoor geen consensus kan zijn omdat Europa dwars blijft liggen.
