Bart De Wever kreeg vorig jaar nogal wat kritiek van de andere politieke partijen, toen hij stelde dat er bij onze rechters enkele waren die ‘wereldvreemd’ waren. Dat ging toen over de dwangsommen die een dezer rechters eiste van Theo Francken i.v.m. de visumaanvraag van een Syrisch gezin bij de Belgische ambassade in hun land. Dat probleem van die wereldvreemde rechters blijkt ondertussen niet alleen bij ons te spelen. In de States ligt de Trump administratie overhoop met het Gerecht, niet toevallig ook over visa en aanverwanten vanuit moslimlanden. Om nog te zwijgen over Frankrijk, waar het Gerecht ronduit aan politiek doet door in de aanloop naar de presidentsverkiezingen de rechtse kandidaten het leven zuur te maken. Vooral de aanklacht tegen Marine Le Pen is verre van koosjer. Het gaat daar om een zaak uit 2015, die nu plots dringend zou geworden zijn. Marine heeft trouwens al gezegd dat ze er niet op in gaat en ze erop terug zal komen ná de verkiezingen. Stel dat ze die ondertussen gewonnen zou hebben! Daar houdt het trouwens niet bij op. Een rechter van het Hof van Beroep van Antwerpen heeft zopas gedecreteerd dat e-mailverkeer bij vastgoedtransacties niet beschouwd kan worden als geldige bewijslast. De man kon dit doen dank zij een achterpoortje in de vrij recente ‘Digital Act’, die vorig jaar is ingevoerd en die de digitale documenten wél op gelijke voet stelt met de papieren tegenhangers. Dat achterpoortje is ook zoiets typisch Belgisch, zonder hetwelk men in dit land blijkbaar geen nieuwe wet kan maken, iets waarover ik het in deze rubriek al meer dan eens gehad heb. Crootje, federaal verantwoordelijke ter zake, gaat daar nu zo snel mogelijk een mouw aan trachten te passen. Ondertussen moeten we het stellen met de oude wet, die dateert van … 1804, uit de tijd van Napoleon!
Met mijn excuses aan de dames die dit lezen, maar bovenstaande is een mopje uit de tijd toen de mannen nog dachten dat ze het voor het zeggen hadden. Ik dacht eraan toen ik al die commentaar zag bij de internationale vrouwendag nu woensdag ll. Het blijkt nl dat het in dit land toch niet zo’n vaart loopt. Het gemiddelde maandloon van de mannen zou hier nl slechts 3,3% hoger liggen dan dat van de vrouwen. Meer nog: in onze openbare sector blijken tegenwoordig de lonen van de vrouwen hoger te liggen dan die van de mannen. In heel wat andere landen is dat niet het geval. De gemiddelde loonkloof in de E.U bedraagt nog steeds 19,1%. De cijfers komen van de organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).
---
Waar minder duidelijke cijfers over zijn, is over Publifin, de Luikse Intercommunale die riante vergoedingen uitgaf aan haar mandatarissen zonder dat die er veel (soms zelfs helemaal niets) voor moesten doen. Na enige aandringen had de Waalse deelregering (PS & cdH) ermee ingestemd dat er een parlementaire onderzoekscommissie naar die zaak zou komen. Op de eerste hoorzitting stuurden de twee belangrijkste toplui van Publifin, André Gilles en Stéphane Moreau, hun kat. Ze hadden zich ziek gemeld, mét doktersbriefje. Nu blijkt dat ze de dag nadien wel op het hoofdkwartier van Publifin geweest waren, daar hele dozen documenten zouden hebben meegenomen en/of vernietigd. Alles wijst erop dat ze misschien ook stukken vervalst of data veranderd zouden hebben. Het Gerecht is er zich mee gaan bemoeien en gisteren kreeg Publifin een huiszoeking met liefst een twintigtal speurders. Op de tweede hoorzitting, die ook gisteren plaats vond, ontkende Gilles (natuurlijk) alles maar gaf hij wel zijn ontslag als voorzitter van Publifin én van het Luikse provinciebestuur. Moreau was eerder al af moeten treden als burgemeester van Ans, waar hij destijds zijn politieke vader ‘papa’ Daerden had buiten gewerkt. Kortom de politieke zaak krijgt een crimineel vervolg.
Het wordt nu afwachten of er nog lijken uit de kast gaan vallen. Ook in Gent zullen leden van een bepaalde partij hun hart vast houden, nu ze na Optima in een tweede onverkwikkelijke zaak verwikkeld dreigen te raken, waarin ook deze keer de hoofdrol bij de republiek der kameraden ligt.
---
Ondertussen meldt zich een volgende zaak in het graaidossier. De investeringsmaatschappij van het Brussels gewest blijkt vier directeuren te hebben die samen 1.000.000 euro (één derde van alle lonen!) onder elkaar verdelen. Van die vier zijn er twee daarenboven ook schepen en zullen die andere twee waarschijnlijk ook nog wel e.o.a. ‘bijverdienste’ hebben.
Wikileaks is nog eens in het nieuws gekomen door de publicatie van duizenden documenten die zouden moeten bewijzen dat de Amerikaanse CIA spionagedienst de middelen zou hebben om in te breken in digitale toestellen zoals computers en smartphones, tot zelfs in (smart)Tv’s. Zou best kunnen, al valt het wel op dat de poco media daar weer niet meteen over gevallen zijn en moord en brand zouden schreeuwen. E.e.a. zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat deze praktijken, als ze al waar zijn, niet in de schoenen van de Trump administratie kunnen geschoven worden. Evenmin als een hele reeks andere verdachtmakingen over toestanden die al bestonden onder Obama en zelfs lange tijd ervoor.
Zo is er het verhaal van de strikte controle van de Amerikaanse immigratiediensten. Die heeft bijna altijd zo bestaan. Zelfs Karel De Gucht werd, toen hij – nota bene – als gastprofessor internationale handel doceerde in Harvard, meer dan eens uren vastgehouden omdat ze ‘over there’ de man verdacht vonden. Misschien wist men daar toen ook al wat voor moeilijk mens die De Gucht is!
Ook die muur van 3.000 km met Mexico is niets nieuws. Eén derde van die afstand staat er al, gebouwd onder W. George Bush en Obama. Het verschil is dat Trump een muur wil en dat, wat er nu al staat, een hekken is.
Dat het TTIP-verdrag tussen de E.U. er meer dan waarschijnlijk niet komt, is ook al geen exclusiviteit van Trump, zelfs niet van Waals keffertje Magnette. Obama had daar ook zijn bezwaren tegen en wilde o.m. niet dat openbare aanbestedingen in de States werden opengesteld voor niet-Amerikaanse bedrijven, zoals bv onze Deme en De Nul..
Had men de nieuwe Wikileaks onthullingen in Trump’s schoenen kunnen schuiven hebben, het zou hot news geweest zijn. Nu staat het ergens achteraan bij het nieuws. Trouwens, door deze razendsnel voortschrijdende digitale ontwikkelingen zal er straks helemaal geen privacy meer zijn. Wie daar nog in gelooft, is niet meer van deze tijd.
---
Waar de Trump bashers nog wel voedsel vonden, was in de eerder ongelukkige uitspraak van Ben Carson, de nieuwe Amerikaanse minister van huisvesting, die zei dat er ook ‘migranten kwamen met slavenschepen’. Het feit dat hij die slavenschepen vermeldde zegt eigenlijk genoeg waarover het ging. Ik denk trouwens dat heel wat zwarte Afrikanen de dag van vandaag wát graag zouden willen ruilen met hun rasgenoten in de States, die het – gemiddeld gesproken – een stuk beter hebben (of minder slecht, ’t is maar hoe men het bekijkt). Noteer trouwens dat Carson – die het tot chirurg bracht – zelf een Afro-Amerikaan is. Stel eens voor dat een blanke dat gezegd zou hebben…
Het is me wat met de politiek in deze digitale tijden. Mede door de sociale media kan er nergens nog iets gebeuren of God en klein pierke moeten daar hun mening over kwijt. Die komt dan via de sociale media in de poco media uitgebreid aan bod en wordt daarna overgenomen door de politiekers die er brood in zien. Men zou het een verkleutering kunnen noemen, waar geen enkel land immuun voor blijft. Zie maar wat in de States nog altijd gebeurt, waar de democraten nog steeds hun nederlaag niet verteerd hebben. Tegen elke beslissing van hogerhand wordt meteen gereageerd, klinkt het niet dan botst het. Men kan het echte nieuws nog nauwelijks onderscheiden van het nepnieuws, waardoor o.m. Facebook zich genoodzaakt gezien heeft te trachten daar iets tegen te doen. In Frankrijk kan het nóg erger worden. Daar moeten de eerste verkiezingen nog plaats grijpen (op een totaal van vier, a.u.b.!) en het wordt daar hoe langer hoe duidelijker dat er van enige duidelijkheid straks niets meer zal overblijven.
Alhoewel bij ons de eerste (dan nog plaatselijke) verkiezingen pas over zo’n kleine 20 maanden zullen plaats vinden, wordt ook hier elke politiek statement door de tegenstanders met de grond gelijk gemaakt. Heeft men echt niets anders te doen? Neem nu die uitspraak van Vlaams minister Crevits dat allochtone ouders wel iets meer voor hun kinderen zouden mogen doen op onderwijsgebied. Ze krijgt daarvoor heel de politiekcorrecte meute over zich, want volgens die zijn het niet die ouders, maar onze scholen die in gebreke blijven. Het ligt weer aan onszelf. De moslimkrant De Standaard (dixit Kaaiman) spendeerde er gisteren zelfs vier bladzijden aan. Ik heb ze niet gelezen, wel enkel commentaren erop gehoord, maar ik ben nergens het verhaal tegengekomen van de jonge allochtonen die hun levenspartner nog altijd gaan zoeken in hun land van herkomst. Die partner komt dan naar hier, kent geen jota van onze taal noch gewoonten en dat alles is er mede de oorzaak van dat hun kinderen straks met een leerachterstand zitten. Van allochtonen die wél hier met elkaar trouwden kunnen heel wat kinderen toch hun weg in het leven maken en vindt men er nu al terug in de advocatuur, de media en de politiek. Die hebben het wél waargemaakt in onze regio, waar het onderwijs nog altijd tot een van de beste van Europa behoort. Als men het niveau ervan naar omlaag haalt om die inwijkelingen ter wille te zijn, dan zijn onze eigen kinderen daar straks de eerste slachtoffers van. Om een voorbeeld ervan te vinden, moeten we niet ver gaan zoeken: zie maar naar het Franstalig onderwijs in Brussel en Wallonië, die in de lijst van de Europese regio’s niet eens bij de eerste 25 te vinden zijn …
Eind dezer maand zullen de 27 regeringsleiders van de E.U. – May zal er niet meer bij zijn – het 60 jarig bestaan van het Verdrag van Rome ‘vieren’ (nou, ja), waarmee het Europese avontuur begon. Om daar niet met lege handen te staan, heeft commissievoorzitter Juncker een scenario voorgesteld van hoe het verder zou moeten. Dat scenario, waaraan hij zelf niet veel zal meewerken want hij ambieert geen tweede ronde (en zal wel weten waarom), bestaat niet uit één maar uit vijf keuzemogelijkheden: doorgaan zoals men bezig is, zich alleen nog beperken tot de economie, een Europa met verschillende snelheden, een dat wat minder gaat doen en een sprong naar de Verenigde Staten van Europa, de natte droom van Verhofstadt.
Het voorstel van Juncker heeft veel weg van : ‘Na mij de zondvloed’. Hij weet nl beter dan wie ook dat het niet de commissie, maar de regeringsleiders zijn die tenslotte de knopen moeten doorhakken, terwijl zowel het economische als het monetaire beleid in werkelijkheid tegenwoordig gestuurd wordt vanuit de Europese Centrale Bank (ECB), een club van niet verkozen bankiers. Een club die aan niemand verantwoording moet afleggen, ook niet aan de diverse nationale banken, die niet veel meer geworden zijn dan te groot uitgevallen ECB-loketten (die de lidstaten wel veel geld blijven kosten) en die de beslissingen vanuit Frankfurt ook maar te horen krijgen zoals u en ik (misschien één dag vroeger).
Als het toch alleen maar de regeringsleiders zijn die de eindbeslissingen nemen, waarvoor dient dat peperdure Europese Parlement (EP) dan nog? De laatste tijd wordt er ook in dit land geregeld op gewezen dat er door de verschillende overheden teveel geld nutteloos wordt uitgegeven. Wat Europa ons kost is daar echter een veelvoud van. Reduceer het tot een economische unie, wat de eerste doelstelling was, hou de interne grenzen open en probeer eenzelfde munteenheid te houden. Al de rest mag overboord, wat de E.U. een stuk competitiever zal maken. En wie er niet mee akkoord is, mag eruit stappen zonder dat zoiets twee jaar (en misschien meer) moet duren zoals nu gesteld is bij de Brexit. Tot spijt van wie het benijdt (in de eerste plaats Verhofstadt).
Bij ons kennen we de weerspreuk: ‘Maart slaat met zijn kop of met zijn staart’. In Italië heeft men het over ‘Marzo pazzo’ (Maart is gek). Dat laatste zou dit jaar wel eens waar kunnen worden, zeker op politiek vlak. Er komen verkiezingen in Nederland, (misschien) enige klaarheid in de Franse chaos en normaal gesproken zou de Brexit eindelijk officieel worden opgestart in de UK, eigenlijk ook een buurland. Zoals het nu naar uitziet is niets zeker.
In Nederland is het te hopen dat Wilders’ PVV de grootste partij wordt. Ongeacht of men vóór of tegen de man is, op watje Rutte is de meerderheid van onze noorderburen uitgekeken en de linkse partijen stellen ook daar niet veel meer voor.
In Frankrijk wordt vandaag misschien al een beslissing genomen binnen de partij van les Républicains i.v.m. Fillon, waarmee men alleen de zekerheid heeft dat hij de tweede ronde niet zal halen. Iemand die eigenaar is van een kasteel en een (waarschijnlijk luxueus en erg duur) appartement in Parijs, mag dan nog toegeven dat hij fouten gemaakt heeft, die fouten – de eigen familie verrijken zonder tegenprestaties en dat op de kap van de belastingbetalers – zijn van die aard dat men hem het nooit zal vergeven. Lijkt zo’n beetje op wat bij Publifin in Luik gebeurd is. Hoe de presidentsverkiezingen in Frankrijk ook aflopen, later op het jaar (in juni) zijn er in hetzelfde land ook nog eens parlementsverkiezingen. Als de eerste verkiezingen zouden zorgen voor een Amerikaanse chaos, zullen de volgende nog meer olie op het vuur gieten.
Wat de Brexit betreft tast men compleet in het duister, zowel in de UK als op het continent. Zonde voor alle tijd en papier die men er tot nu toe aan verspild heeft. Zo was er vorige week bij ons nog de klaagzang van de Zeebrugse havenbaas Joachim Coens, die vreesde dat de trafiek van en naar de UK grotendeels zou kunnen wegvallen o.w.v. nieuwe invoertaksen. Maar als die taksen er komen, zullen die gelden voor álle E.U.- en Britse havens. Ik zie niet in waarom alleen Zeebrugge daaronder zou lijden.
Tenslotte zullen er in september ook verkiezingen zijn in Duitsland, dat andere buurland waarmee zeker Vlaanderen heel wat connecties heeft. Vraag is maar of das Mädchen het tegen die tijd nog altijd zal ‘schaffen’…
Het is een publiek geheim dat steeds meer kleinhandelwinkels het moeilijk hebben om overeind te blijven. Dat is niet alleen te zien in grote en kleine steden, maar ook in gewone dorpen, waar zelfs in het centrum zaken sluiten en er niet meer – zoals vroeger – meteen een andere uitbater gevonden wordt. Eerst was er de concurrentie van de grootwarenhuizen die steeds meer toegankelijk werden, o.m. door het toenemende autoverkeer en tegenwoordig hoeft men zelfs niet meer van huis te gaan om bepaalde zaken te kopen bij de steeds groter worden e-commerce zaken, die een nóg grotere keuze aan consumptieartikelen hebben, die ze aan steeds lagere prijzen kwijt kunnen.
Een groot probleem bij deze stand van zaken is het feit dat in een klein land zoals het onze de grenzen overal nabij zijn en onze e-commercebedrijven moeilijk kunnen concurreren tegen die uit Nederland, Duitsland en Frankrijk, omdat deze niet alleen lagere lonen kennen, maar ook ’s nachts mogen werken, waar dat bij ons nog steeds een heikel punt is. Sinds begin dit jaar is daarin een zgz versoepeling gekomen, waarbij ook onze bedrijven nachtwerk kunnen organiseren. Om daarvoor de toelating te krijgen moeten die wel eerst een akkoord sluiten met de vakbonden en daar knelt het schoentje. Tot dusver is er maar één Belgisch bedrijf dat zo’n akkoord heeft bedongen, nl schoenen Torfs. Uit een tweet die CEO Wouter Torfs recentelijk de wereld in stuurde blijkt, dat er in zijn bedrijf een toeslag is afgesproken van 25% in een nieuwe CAO voor nachtarbeid. Maar van 250 euro bruto blijft daar netto nog 57 euro over. Niet om over naar huis te schrijven en zeker geen aanmoediging voor andere bedrijven (én hun werknemers) om er ook mee te beginnen. En dat is nog niet het hele verhaal.
Nu blijkt immers dat bepaalde spelers er hier wél in slagen een e-commerce op poten te zetten. Maar dat zijn dan wel grote logistieke spelers, zoals een katoennatie of Kühne & Nagel, die blijkbaar wél vlotter een e-commerce kunnen organiseren, nachtdiensten inbegrepen. M.a.w. de gewone winkels kunnen ook daartegen niets beginnen, net zoals dat zij vroeger niet konden tegen de supermarkten. De geschiedenis blijft zich herhalen en het is alles behalve netjes dat een minister Peeters – hij weer – die voor e.e.a. verantwoordelijk is, beweert dat de Belgische winkelbedrijven daarover niet moeten blijven zaniken, omdat hij vindt dat ze zijn oplossing, een akkoord met de vakbonden, maar moeten volgen. Als steun van een ex-voorzitter van Unizo, kan dat tellen…
Ik kom nog even terug op de intentie van nieuwe staatssecretaris Zuhal Demir, waarvan gehoopt wordt dat ze samen met la Homans de nieuwe gedachtepolitie gaat aanpakken, vroeger ‘centrum voor kansengelijkheid’ e.d. genoemd, tegenwoordig gewoon ‘Unia’ (kon een merk van margarine zijn). Sinds Youssef De Witte er opstapte, was er enige hoop dat met zijn opvolgster, Els Keytsman, er een nieuwe wind door de organisatie zou waaien. Niets is minder waar. Ze blijkt nóg linkser te zijn.
Els Keytsman was eerst werkzaam op de kabinetten van Agalev onder Aelvoet, Tavernier en Bijttebier. Bij Groen werd ze later beleidsmedewerkster. In die hoedanigheid zetelde ze ook zes jaar als groen gemeenteraadslid in Aalst, om daarna diensthoofd te worden van de politieke dienst van de Oxfam wereldwinkels. Daarna leidde zij Vluchtelingenwerk Vlaanderen tot ze nu bij Unia het hoge woord voert.
Dat Unia krijgt jaarlijks een staatssteun van liefst 7,7 miljoen euro, die hoofdzakelijk worden gebruikt om allerlei klachten van allochtonen tegen autochtonen te steunen, nooit andersom. Een autochtoon die door allochtonen belaagd wordt, op welke manier ook, moet bij Unia niet aankloppen. Een allochtoon die dat doet wordt met open armen ontvangen.
Dat Liesbeth Homans dat Unia eens serieus wil laten doorlichten is dan ook niets te laat. Dat ze daarbij de steun zal krijgen van Demir zal van pas komen, al was het maar omdat laatstgenoemde op het federale vlak opereert, wat – jammer genoeg – in dit land nog steeds meer mogelijkheden biedt. Als Unia immers haar werk zou doen zoals het hoort, zou ze moeten aanklagen dat heel wat imams en moskeeën oproepen tot rassenhaat, tot moord op wie zij ongelovigen noemen en tot massale discriminatie van vrouwen. En dan hebben we het nog niet gehad over de vrouwenbesnijdenis, de polygamie, eremoorden, kindhuwelijken en slavernij. Zopas was er in Brussel nog een internationale conferentie over het sponsoren van vrouwen in de derde wereld, waarbij ik alvast het woord ‘islam’ niet gehoord heb.
Er is op dat gebied nog heel wat werk aan de winkel, werk dat de grenzen van onze regio en land overstijgt, maar waar we misschien bij ons al eens over kunnen nadenken. Dat Demir zelf van allochtone afkomst is én een vrouw zou wel eens zwaarder kunnen doorwegen in de discussie met een linkse pasionaria zoals Keytsman, die – zoals veel linksen - wel altijd voor de emancipatie van onze eigen vrouwen gestreden heeft, maar niet wil inzien dat het beschermen van de islam het tegenovergestelde beoogt voor de allochtone vrouwen die de islam (moeten) aanhangen. Zo zal men die laatste groep nooit geëmancipeerd krijgen.
Zweden voert de militaire dienstplicht weer in, zowel voor jongens als meisjes. Dat heeft in dat land te maken met een latente dreiging van grote buur Rusland, die vanuit haar enclave van Kaliningrad aan de Oostzee regelmatig oorlogsbodems en militaire vliegtuigen Zweedse wateren en luchtruim komen ‘uittesten’. Zweden is ook geen lid van de NATO.
Wij hebben dat specifieke probleem (nog?) niet, maar toch zou het geen kwaad kunnen zo’n dienstplicht ook bij ons in te voeren, iets waarover ik het al meer dan eens heb gehad. Dat zou niet alleen passen in het kader van een grotere inspanning die het Amerika van Trump vraagt aan zijn NATO-partners, maar anderzijds heel wat van onze jongere mensen wat meer verantwoordelijkheidszin en respect voor de samenleving kunnen bijbrengen. Het zou ook een argument zijn om inwijkelingen, zowel de vroegere als de huidige, voor de keuze te stellen alleen de nationaliteit van dit land aan te nemen en geen tweede of derde, zoals nu het geval is. Dat laatste hebben we zopas nog meegemaakt met die uit de States teruggestuurde Brusselse Belg van Algerijnse origine, die inderdaad drie paspoorten bij zich had.
Het Vlaams parlement bespreekt trouwens binnenkort een conceptvoorstel van Peter Van Rompuy (van de ‘natte dweil’ familie) ter zake. Dat gaat echter alleen maar over een vrijwillige burgerdienst, waar o.m. de N-VA tegen is, omdat die vindt dat er op die manier nogal wat jongeren, die nu vrijwilligerdienst doen, daarvan af zouden zien. De partij wil eerder een versterking van het zgz ‘middenveld’, wat dat ook moge betekenen. Persoonlijk vind ik dat men naar een verplichte burgerdienst moet gaan, waarbij men dan zal kunnen kiezen tussen burgerlijke taken of echte militaire dienst en dat voor een periode van een vol jaar, waarna men kan beslissen ermee te stoppen of verder te gaan. En dat voor zowel jongens als meisjes, mét de mogelijkheid tijdens die dienst eventueel een beroep bij te leren (chauffeur, IT of iets anders). Het zou de staat toelaten een extra hulpdienst achter de hand te houden bij rampen, aanslagen e.d. zodat onze militairen en politiemensen niet verder overwerkt kunnen raken. Zeker door het afschaffen van de Rijkswacht zou dit een welgekomen hulp zijn, die bovendien een stuk goedkoper zou uitvallen.
Het zal wel niet voor morgen zijn, maar een uit de hand lopen van de bestaande wereldorde door allerlei conflicten zou wel eens voor een stroomversnelling kunnen zorgen. Men kan maar beter daarop voorbereid zijn.
In navolging van de States begint men nu ook in Frankrijk op straat te komen tegen de partij waarvan men vreest dat ze de presidentsverkiezingen zal winnen. Zeker met het vooruitzicht dat de PS het niét zal halen en de rest van het linkse kamp verdeeld is, lijkt het wel alsof alle middelen goed zijn. Er zijn niet alleen de gerechtelijke onderzoeken tegen Fillon en Le Pen (het Europees parlement wil deze laatste ook haar onschendbaarheid afnemen), men komt ook op straat, waar men niet aarzelt de boel kort en klein te slaan. Dat is vorig weekeinde nog gebeurd in Nantes, waar niet alleen auto’s in brand werden gestoken en winkelruiten sneuvelden – het klassieke scenario dat ook schering en inslag is in de Parijse banlieues - maar waar supporters van Le Pen bedreigd werden door gemaskerde betogers gewapend met ijzeren staven. Er zijn tot nu toe nog geen doden gevallen, wel een tiental politieagenten gewond geraakt.
Arme democratie, waar een zittend president zelf niet meer mee durft doen aan de volgende verkiezingen en waar de straat probeert de wet te dicteren en blijkbaar nog de steun krijgt van Justitie, die niet wacht tot de verkiezingen voorbij zijn zoals in de States. Alsof dat nog niet erg genoeg is, is er ook een Belgisch cineast, een zekere Lucas Delvaux, die al enkele jaren in Parijs woont, die in volle verkiezingscampagne een anti-FN film in de zalen brengt. Het FN wordt er niet met naam in genoemd, maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig om te horen waar het om gaat. Gewoon opruiing en dit, nota bene, terwijl in Frankrijk de noodtoestand nog steeds van kracht is. Als commentaar op de onlusten zei de Franse PS-voorzitter (een zekere Cambandélis), dat Marine Le Pen wist dat er onlusten zouden zijn en ze dan ook maar beter haar bijeenkomsten had afgezegd. M.a.w. straks is het nog haar schuld dat de socialistische regering zelf de orde in het land niet kan herstellen en moet men het dictaat van de straat maar ondergaan.
We kunnen alleen maar hopen dat Le Pen het haalt en daarna eens grote schoonmaak houdt in la douce France. Daarvoor zullen niet alleen haar kiezers, maar ook die van Fillon, die nog weinig kans maakt, haar dankbaar zijn.
N.a.v. de kritiek van N-VA op het unitaire Unia, zijn la Homans en Zuhal Demir de gebeten teven geworden van verenigd links, media inbegrepen. Zo werd er in het overzicht van de binnenlandse pers van gisteren bij de VRT-radio een commentaar gegeven die afkomstig was van De Morgen, de favoriete krant van de zgz openbare omroep, die bij de VRT steeds overvloedig aan bod komt. Daarin werden de cijfers betwist die Homans gegeven had over het percentage analfabeten bij de hier aanbelande vluchtelingen. Homans had het over 47%, terwijl De Morgen sprak van 17%, waarbij het wel toegaf dat zo’n 47% van de inwijkelingen een ‘vrij lage graad’ van ontwikkeling had. Ik denk dat beiden gelijk hebben, want die ‘vrij lage graad van ontwikkeling’ betekent meer dan waarschijnlijk dat die mensen juist genoeg geleerd hebben om hun koran te kunnen lezen, wat gebruikelijk is in moslimlanden. Wat men in heel dit verhaal nergens vertelt is, dat de taal die die mensen ginder min of meer hebben geleerd, het Arabisch is, mét daarbij het Arabische schrift, dat compleet anders is dan het onze, het Romeinse. Zo gezien zijn die 47% inderdaad allemaal bijna-analfabeten, want die moeten hier weer vanaf nul beginnen.
---
Nog zo iets dat met taal te maken had, was het verhaal van die ‘Brusselse Belg van Algerijnse origine’ die met zijn vriendin voor een week naar de States trok. Bij zijn aankomst daar had hij de aandacht getrokken van de Amerikaanse grenspolitie, waarschijnlijk o.w.v. die origine en het feit dat hij over drie paspoorten bleek te beschikken (een Belgisch, een Algerijns en een Italiaans). Op de vraag van de politie hoeveel keer hij al gearresteerd was geworden, antwoordde de ‘Belg’: tien keer. Hij werd prompt in de boeien geslagen – aan handen en voeten! – en op het eerste vliegtuig weer richting België gestuurd. Grote heisa daarover hier ter plaatse. Het excuus dat de man had, was dat zijn Engels niet zo goed was en hij verstaan had dat men hem vroeg hoeveel identiteitscontroles hij al gehad had. Dat krijgt ge als ge denkt – zoals de meeste francofonen in dit land – dat Frans nog steeds een wereldtaal is waarmee men overal terecht kan. Als men dan nog in de States van The Donald aankomt vanuit een Hellhole zoals Brussel is het dubbel opletten geblazen!
Ik heb niet lang moeten wachten om nog maar eens een bevestiging te krijgen van de vooringenomenheid van onze politiek correcte pers, zoals ik schreef in mijn blog van gisteren. De eerste actie van de kersverse staatssecretaris voor o.m. Gelijke Kansen i.v.m. de partijdigheid van Unia, de nieuwe naam voor het Centrum voor Gelijke Kansen van Youssef Dewitte, was goed voor een onmiddellijke reactie van de moslimkrant De Standaard (dixit Kaaiman) om in de tegenaanval te gaan. Nu had Demir wel een foutje gemaakt en dat vroegere centrum verward met het Minderhedenforum van beroepsagitator Van Bellegem, maar zo groot was die fout ook weer niet, want – volgens mij – is het één pot nat. De krant haalde er meteen de reacties van enkele ‘specialisten’ bij, niet toevallig op één na allemaal linkselaars (paterke Leman, voorganger van Youssef, Brussels staatssecretaris Bianca Debaets waar Vlaanderen niets aan heeft en de onvermijdelijke Yasmine Kherbache, o.m. ex-kabinetschef van Di Pippo). De uitzondering die de regel bevestigde was Bartje Somers die, sinds hij verkozen is tot beste burgemeester van de wereld, denkt ook over alles zijn zeg te moeten doen, zeker als het over allochtonen gaat, waaraan zijn stad zo rijk is. Hij zou beter eens nagaan hoe het juist zit met zijn politiekorps, waar ook alle violen niet gelijkgestemd lijken te staan.
De N-VA wil dat fameuze centrum dat nu Unia heet splitsen. Ze wil een Vlaams Unia, waarmee op een bredere basis kan gepraat worden. Dat is helemaal niets nieuws, want dat werd vroeger reeds onderzocht en aanbevolen door KUL-onderzoekers. Zuhal Demir kan alleen wat voortvarendheid verweten worden. Het ziet er echter naar uit dat ze met deze ‘ijzeren’ tante (haar familienaam is Koerdisch en betekent ‘ijzer’) nog niet klaar zijn na het vertrek van watje Sleurs (een beetje te vergelijken met Schauwvliegje, die het wel verder gebracht heeft, maar zoiets kan ook alleen maar bij CD&V).
---
Bij een vraaggesprek met een Duitse zender versprak Geert Wilders zich. Hij zei dat Pim Fortuyn, zijn groot voorbeeld, vermoord werd door een radicale moslim. Dat klopt inderdaad niet, want Pim’s moordenaar was een linksgroene milieuactivist (die ondertussen weeral vrij rondloopt). Geert twitterde de fout meteen goed door erop te wijzen dat hij niet Pim Fortuyn maar Theo Van Gogh bedoelde, die wél werd vermoord door een radicale moslim, maar het onheil was geschied. De terechtwijzing werd wel vermeld op de poco zenders, maar de blunder werd wel eindeloos herhaald in alle Tv-journaals van zowel VRT als VTM. Net zoals men dat doet bij elk negatief nieuws over Trump of Le Pen.
Donald Trump mag dan al wel eens een ongelukkige uitspraak doen, in werkelijkheid heeft hij gelijk waar hij zegt dat de media in zijn land (maar ook elders in de zgn ‘democratische wereld’) vijanden van het volk noemde. Aan Trump hebben ze nu een dankbaar onderwerp, maar in feite is de haat tegen alles wat naar nationalisme neigt, iets dat al jaren lang bezig is. Onze media voeren een censuur t.o.v. alles wat rechts en anti-islam is. De moslims hebben eeuwen geleden al geprobeerd de toen bekende wereld manu militari te veroveren, maar werden daarbij op tijd en stond verslagen (denk maar aan Poitiers en Wenen). Nu hebben ze ontdekt dat ze meer kunnen bereiken op een voor hen eenvoudigere manier, met dank aan de open grenzen, de hier bestaande godsdienstvrijheid en de media die flink meehelpen en zich als aasgieren storten op al wie het met hen niet eens is. Onder een zgz vredesbanier en met de hulp van o.m. de katholieke scholen voeren moslims hun wereld hier in met hun moskeeën en Koranscholen. Wie daartegen protesteert wordt in het beste geval afgeschilderd als een onverdraagzame, in het slechtste voor een racist (zoals Francken door Onkelinx in het parlement). Ze zullen op eigen initiatief niet stoppen vóór ze de sharia ingevoerd krijgen met zijn polygamie, kindhuwelijken, eremoorden en nog van dat moois uit hun eigen middeleeuwse godsdienst.
We kunnen alleen maar hopen dat The Donald volhardt in zijn boosheid, voet bij stuk houdt en er misschien nog enkele zielsgenoten bij wint tijdens de komende verkiezingen in Europa. Die laatste hoeven zelfs geen volstrekte meerderheden te behalen. Het volstaat dat ze sterk genoeg worden om de laksheid van onze regeringen, justitie en vooral media te kunnen blijven aanklagen en – hopelijk – aan banden te leggen.
En dan zijn er hier nog brave mensen die denken dat ze de opkomst van de Islam kunnen stoppen door samen te werken met Poetin. Vergeet het maar. Zijn troepen vechten samen met die van Iran in Syrië, die ze ook bewapenen, evenals de islamitische ex-Sovjetrepublieken in die regio. Hij steunde de opstand van de moslims in Georgië en Armenië en liet moslim vluchtelingen ongehinderd door Rusland naar Noorwegen trekken.
En op onze media moeten we zeker niet rekenen. ‘Terrible people’, zoals Trump ze correct bestempelt.
In de nasleep van de schandalen bij Publifin, Publipart en Publibrack (dat laatste een uitvinding van Kaaiman) is het hek werkelijk van de dam. Beter laat dan nooit, want vóór die augiasstal helemaal zal zijn uitgemest, zal er nog veel water door Maas en Schelde lopen. Nu pas blijkt hoeveel mensen en instellingen erbij betrokken zijn en hoeveel geld zomaar wordt weggegeven voor dikwijls fictieve vergaderingen en wat lobbywerk (zoals bij Telenet). Het zou geen kwaad kunnen mocht daarover ooit eens een lijst verschijnen waarop alles eens is nageteld. Ik heb het idee dat het dan over miljoenen euro’s zal gaan. Op de vraag waar die gemeenten, steden, OCMW’s en intercommunales dat geld halen, is het antwoord heel duidelijk: bij ons, de belastingbetalers. Op het einde van de rit zullen immers elektriciteit, water, gas, vuilnisophaling e.d. betaald worden door de eindgebruiker en dat zijn wij.
Of heel die zaak zijn weerslag zal hebben op de volgende verkiezingen, zoals hier en daar wordt geopperd, is echter wishful thinking. De eerste verkiezingen, die voor de gemeenten, vallen pas over zo’n twintig maanden. Een eeuwigheid in de politiek en wie weet wat er tegen die tijd nog van over blijft.
Het moeten trouwens niet altijd de intercommunales en afgeleiden zijn waar geld verspild wordt, onze Nationale bank (NBB) geeft zelf het slechte voorbeeld. Bij die instelling zitten acht directeuren. Dat zijn er twee meer dan in de meeste andere landen. Zeg maar: twee teveel. Nu is er daar één van die om persoonlijke redenen ontslag neemt en was er door Open VLD en N-VA voorgesteld ook de overbodig geworden tweede zetel van een CD&V directrice te schrappen. Dat gaat wel gebeuren, maar pas tegen 2019, omdat Kris Peeters dat niet eerder wilde laten gebeuren. Ge weet wel, die Peeters die het altijd heeft over fiscale rechtvaardigheid. Onnodig daarbij te vertellen dat het hier over lonen gaan van honderdduizenden euro, een pak meer dan ze in de andere landen voor dezelfde functies krijgen.
Enfin, het zal nog even duren vóór we hier een fiscale rechtvaardigheid zullen kennen, áls het ooit al zal gebeuren…
---
I.v.m. de graaicultuur en de daarbij horende normvervaging nog dit. Leen Verbist, de dame die zogezegd niet wist dat Telenet 30.000 euro op haar mans rekening had gestort, kreeg via de sociale media o.m. volgend berichtje binnen: ‘Beste Leen. Kun je ook eens kijken of het ontbrekende paneel van de Rechtvaardige Rechters toevallig nergens bij jullie staat?’
Toen ik in 2005 bij DAF-Trucks in Eindhoven met pensioen ging, werd ik geïnterviewd door een reporter van het personeelsblad. Op zijn vraag wat er tijdens mijn carrière het meest veranderd was, zei ik hem dat dat het feit was dat – toen reeds – alles maar bleef veranderen. Dat is, 12 jaar later niet anders, meer zelfs, het verandert allemaal steeds sneller.
Aan bovenstaande moest ik denken omdat er dezer dagen weer eens heel wat te doen is over discussies in onze onderwijswereld. Deze keer ging het over het middelbaar onderwijs, maar dat doet er feitelijk niet toe. Ikzelf ben ook geen specialist ter zake. Wat ik wel weet is, dat door het steeds sneller veranderen van alle omstandigheden, ook bv de economie, de onderwijswereld niet meer kan volgen. Heel het onderwijsapparaat is een logge bedoening die zo maar niet snel snel kan worden aangepast. Zeker als men hoort dat een nieuw systeem meestal een jaar of meer nodig heeft om ‘geïmplementeerd’ te worden, zoals men dat tegenwoordig noemt, is het logisch dat daarin men zeker niet meer met lange termijnplanningen kan bezig zijn.
Recent raakte zo nog bekend dat BMW ook in België een eigen school gaat oprichten, gewoon omdat de auto’s steeds minder mechaniek maar des te meer digitalisering vertonen en automecanicien stilaan een knelpuntberoep aan het worden is. Elk jaar rollen er nieuwe types voertuigen van de band die steeds meer verschillen van de voorgaande. Een school kan dat niet bijhouden. De reden dat er bv ook een groot tekort aan ingenieurs is, heeft ermee te maken dat wie een diploma van ingenieur heeft – eender welk type, want tegenwoordig zijn er nogal wat soorten ingenieur – meteen werk heeft. De reden daarvoor is niet meer het specifieke diploma, maar het feit dat wie afstudeert als ingenieur het gemakkelijkst kan worden omgeschoold. Doet denken aan dat mopje van die vader die zijn zoon komt aanbieden voor een job. Vraagt de baas: ‘Wat kan hij?’. ‘Niets’, zegt de vader. ‘Goed zo’, zegt de baas, dan moeten wij hem niet omscholen’.
Als ons onderwijs, zowel het officiële als het vrije, blijft denken in de geijkte methodes, zal het steeds verder achterop raken. Samenwerking met de bedrijven en instellingen zal dan ook steeds belangrijker worden. Ook het probleem of men vanaf 12, 14 of 16 jaar zal kunnen beslissen wat later te doen, is achterhaald, want tegen dat men de zes jaar middelbaar verlaat zal de wereld weer veranderd zijn.
* De uitdrukking ‘panta rhei’ betekent letterlijk ‘alles stroomt’ en komt van de Griekse filosoof Heraklitus die nog vóór Socrates leefde en vooral bekend werd door Plato.
Het ‘dovemansgesprek over de geluidsnormen’ blijft het politieke nieuws beheersen. Bij het scheiden van de markt is er dan toch door Brussel beslist de eerste 60 dagen de geluidsovertredingen wel te registreren, maar de boetes niet te innen. Gisteren werd dan door de verantwoordelijken van de verschillende regeringen van dit land overeengekomen dat men de zaak voor drie weken in handen zou geven van werkgroepen die de technische mogelijkheden van het probleem in kaart zouden brengen, alvorens de politieke gesprekken verder te zetten. M.a.w. eindelijk zouden er zich ook mensen mee gaan bemoeien die er iets vanaf weten.
Dat alles nam niet weg dat er ook gisteren in het parlement weer de nodige herrie was vanwege de francofonen – Laurette Mitraillette op kop - die blijven beweren dat de tweede Vlaamse aanvraag voor een voortzetting van het moratorium niet wettig zou zijn. De Vlaamse meerderheidspartijen werden tenslotte ‘gered’ door ‘outlaw’ Hendrik Vuye, van het duo Vuye-Wouters, die uit de N-VA zijn gestapt. Vuye, een grondwetspecialist die o.m. doceert aan de universiteit van Namen en zijn pappenheimers ook daar kent, wist zelfs te vertellen dat een tweede aanvraag niet alleen wél mag, maar zelfs ook een derde en een vierde. Hoe die laatste twee gerechtvaardigd kunnen worden, houdt hij nog even achter de hand, kwestie van de spanning erin te houden.
Feitelijk moeten we daar niet zover voor gaan zoeken. Toen de francofonen destijds de besprekingen over B-H/V boycotten, hebben ze zelf diverse aanvragen ter zake gesteld: door het Waals gewest, de Franse gemeenschap, de Cocof (Franstalige Brusselaars) én door de Oostkantonners, die met B-H/V niets te maken hadden. De termijnen werden toen zelfs nog langer gerekt, met o.m. 16 dagen Kerstvakantie (wat ook nu zou kunnen, maar dan via de krokus- en Paasvakanties).
Tenslotte beweert men dat het francofone uitstel er gekomen is nadat voorzitters Rutten en Beke hun vertegenwoordigers in de Brusselse regering, zijnde Vanhengel (VLD) en Debaets (CD&V) daarvoor onder druk gezet hadden. Laten we niet vergeten dat onze drie Vlaamse traditionele partijen inderdaad ook deel uitmaken van die regering die ons tweede economische speerpunt weg wil hebben. Die verkozenen zijn echter alleen maar de zoveelste ‘Flamands de service’, Vlaamse jaknikkers die daar in de eerste plaats zitten voor het eigen geldgewin. Als dit verhaal klopt, dan is het trouwens opmerkelijk dat men zelfs de moeite niet zou gedaan hebben om ook druk uit te oefenen op de Dritte im Bunde, zijnde Pascal Smet (SP.a). Dat duracell konijn is nl tegenwoordig Brussels minister van … verkeer!
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Er zijn er die het Geert Bourgeois kwalijk nemen dat hij het manoeuvre van de Brusselse regering een ‘institutionele atoombom’ noemde. Dat is exact dezelfde omschrijving die Flup Moustache ooit gebruikte, toen Vlaanderen de export van Waalse wapens naar o.m. Saoedi Arabië wilde verbieden. En die mede daardoor zijn slag thuis haalde.
Over een zo’n drie weken zijn er verkiezingen in Nederland. De economie draait er op volle toeren, de begroting is zo goed als sluitend, de staatsschuld belachelijk laag, zeker in vergelijking met dit land. Waar klagen ze dan over? Wel over het feit dat ze hun gevangenissen niet gevuld krijgen. De regering Rutte is zinnens er 19 te sluiten omdat ze gewoon leeg staan (eerst was er zelfs sprake van 26). De Belgische regering had die van Tilburg al eens gehuurd voor een paar jaar omdat de bajesen hier overvol zaten, maar dat zou nu verleden tijd zijn.
Loopt het dan zo lekker met de politie en het gerechtelijk apparaat bij onze noorderburen? Helemaal niet. De hoofdreden waarom er zoveel gevangenissen daar leeg staan, is het gevolg van een veel te laks gerechtelijk beleid: een gedesorganiseerd politieapparaat, een ronduit belachelijk gedoogbeleid i.v.m drugs en rechters die de wet naast zich leggen als ze hen niet aanstaat, o.w.v. de privacy (ook van criminelen), weet je wel. Tenslotte een ongecontroleerde instroom van criminele inwijkelingen, wat door politie en ambtenarij onder de mat wordt geveegd.
De echte criminaliteit ligt in Nederland zo’n vijf keer hoger dan de officiële cijfers laten vermoeden. Criminele organisaties beheersen de drughandel, misdaden van mensenhandel worden bijna nooit geregistreerd, laat staan vervolgd. Veel politiekantoren zijn vaak gesloten, zodat burgers dan alleen maar aangifte kunnen doen via het Internet. De meestal oudere mensen, digibeten (digitale analfabeten) zoals men ze tegenwoordig noemt, vallen daardoor helemaal uit de boot.
Is er daar dan niemand die daartegen protesteert? Jawel, Wilders onder meer, wiens PVV- partij volgens alle peilingen de grootste wordt van Nederland. Hoe groot zullen we volgende maand weten. Daarna zullen de kranten weer vol staan met artikels tegen het populisme. De schrijvers ervan zullen dit jaar nog veel werk hebben!
Het lijkt het zo stilaan op dat we vroeg of laat een heuse clash tussen Vlaanderen en Brussel zullen krijgen. Een Vlaanderen dat volgens de regels speelt en Brussel dat dat alleen maar doet als het goed uitkomt (typische Belgisch francofone reactie), zoiets kan niet blijven duren.
In het dispuut over de nieuwste, steeds strengere Brusselse geluidsnormen voor opstijgende en dalende vliegtuigen op Zaventem, had Vlaanderen een moratorium van 60 dagen kunnen regelen, met de bedoeling in die tijdspanne e.e.a. aan tafel te kunnen doorpraten. Dat moratorium kwam er, maar van praten was geen sprake. Brussels minister-president Vervoort (PS), maar vooral zijn minister voor Leefmilieu Céline Flémaut (cdH) weigerden elk verder gesprek. Vooral bij deze laatste kan men de minachting t.o.v. de ‘sales flamins’ zo van haar gezicht aflezen. Een waardige opvolgster van Joelle Milquet. Daar er geen alternatief geboden werd, vroeg Vlaanderen een verlenging van het moratorium met nog eens 60 dagen. Dat kan, ook juridisch, daar het eerste was aangevraagd door het Vlaams gewest, het tweede door de Vlaamse gemeenschap en dat zijn twee verschillende rechtspersonen. De kiekenfretters zegden zich daar niets van aan te trekken en zullen vanaf vandaag alle vluchten, die niet volgens de nieuwe regels vertrekken en landen, registreren. De boetes, die in het vooruitzicht werden gesteld, zouden de eerste twee maanden wel niet geïnd worden. Dat laatste werd pas beslist in blessuretijd. Dat de francofonen, Brussel én Wallonië, indertijd vijf keer een moratorium hebben ingeroepen (één keer zelfs via de Oostkantons) bij de discussies over Brussel-Halle/Vilvoorde, vinden ze normaal omdat, zoals gezegd, zij menen dat ze alleen de wetten moeten naleven waar ze baat bij hebben en de andere niet. Ze hadden van Brussel nooit een derde gewest mogen maken, met dank aan onze zgz traditionele partijen.
Dat Ryanair zich als enige luchtvaartmaatschappij meteen naar de Brusselse eisen opstelt, getuigt van weinig solidariteit. Hopelijk zullen klanten zich dat later herinneren en voor de concurrentie kiezen.
---
Net buiten het hoofdstedelijk gebied is er dan de confrontatie van Brussel met Vlaanderen over de stilaan beruchte parking C van de Heizel. De gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat nieuwe Eurostadion zou moeten komen, heeft voor de tweede keer een negatief advies gegeven. Nu maar hopen dat er bij de Vlaamse deelregering evenveel moed gevonden wordt om de uitbreiding van Brussel en zijn rabiaat anti-Vlaamse houding een halt toe te roepen. Brussel dat waanzinnig dure en nutteloze stadion te laten bouwen, terwijl zowel RSA Anderlecht en de Belgische voetbalbond al hebben afgehaakt en het bestaande Koning Boudewijnstadion voor de helft van de prijs zou kunnen omgebouwd worden, zou helemaal te gek zijn. Het zou tevens een goed signaal zijn aan Vervoort en Co dat hen niet alles is toegelaten, op kap van de Vlamingen dan nog en dat dit wel eens een voorteken zou kunnen zijn van hoe Vlaanderen in de toekomst nog met Brussel zal willen omgaan. Enfin, dromen mag…
Terwijl in Wallonië de parlementaire onderzoekscommissie gisteren haar eerste vergadering heeft gehouden over de wantoestanden bij het Luikse Publifin, zijn de linkse partijen en de al even linkse media er in Vlaanderen in geslaagd al een hele week de aandacht van de Gentse variant (Publipar, -lec) volledig af te wenden en zich uitsluitend te concentreren op Bracke, die nu voor zijn adviezen geen cent van Telenet gekregen blijkt te hebben van toen hij Kamervoorzitter werd. Over de echte poenpakkers bij Publipar (en niét bij Telenet), voor het overgrote deel socialisten, wordt geen woord meer gezegd. Noch over het geld dat ze zelf geïncasseerd hebben, noch over de twee miljoen euro die Publipar is kwijt gespeeld in de al even onverkwikkelijke Optima affaire, die ook al gelinkt is aan het Waalse Publifin en de socialisten...
In mijn blog van 12 dezer (‘De Publi-centjes’), schreef ik al dat ik geen fan was van Bracke en enkele dagen later dat hij uit de linkse B/VRT kwam en tussendoor nog voor de SP gewerkt had (onder een schuilnaam dan nog). Ik heb toen ook geschreven dat ik het wel raar vond dat een federale Kamervoorzitter zich ook nog bezig hield met een gemeenteraad. Nu blijkt dat Yves Leterme ook al door Telenet betaald werd toen hij zelfs in functie was als premier van de federale regering (wel in lopende zaken). Die Leterme moet ook al aardig wat ‘zakgeld’ bijeen gescharreld hebben. Daarmee vergeleken is Bracke een amateur, waarover politieke partijen en media zich druk liggen te maken, terwijl men de echte poenpakkers ongemoeid laat. Men zou er straks nog medelijden mee krijgen…
Het was de bedoeling van de wetgever tegen 01.01.2018 een einde te maken aan de ecocheques. De werknemers die ze nu nog krijgen zullen dan eenzelfde bedrag bij op hun salarisstrookje krijgen als nettoloon, zonder daarvoor extra belast te worden. Op die manier wordt een hele administratieve rompslomp ongedaan gemaakt en leek iedereen het daarmee eens. Buiten de vakbonden dan, maar die zijn in dit land zowat tegen alle nieuwe besluiten, zeker als die komen van de centrumrechtse federale regering. Het doet zo’n een beetje denken aan de Amerikaanse democraten en hun media, die ook alles afschieten wat Trump nog maar denkt te doen.
De hele zaak had vorige week dinsdag in de Kamer besproken en eventueel beslecht moeten worden, maar MR en CD&V wilden plots eerst nog eens met de sociale partners overleggen en daarom werd de hele zaak uitgesteld tot ergens in maart. Het rare van deze ommekeer blijkt nu dat ook de Vereniging van Belgische Ondernemingen (VBO) ertegen zou zijn, met als belangrijkste reden dat de werknemers die momenteel ecocheques krijgen, ze nu alleen in eigen land kunnen verzilveren, terwijl als ze die een netto vergoeding in geld uitgekeerd krijgen, ze dat geld ook in het buitenland zouden kunnen opmaken. ‘Belgium First!’. Een zielig argument als ge voor de rest nog iets geeft om Europa en de rest van de wereld. Dat laatste denken ook VOKA, het Verbond van Vlaamse Ondernemers én de middenstandsorganisatie Unizo ervan, beide toch ook werkgeversorganisaties.
De ecocheques blijken een nodeloos ingewikkelde manier te zijn voor werkgevers, om werknemers een tijdelijk ersatzgeld van 250 euro per jaar te geven. Werkgevers en winkels hebben erdoor even nodeloze administratieve kosten en de enigen die met het huidige systeem gebaat zijn, zijn de drie uitgiftebedrijven, die slechts één op de veertig(!) federaties van het VBO vertegenwoordigen. Voka en Unizo vragen zich af of het VBO dan ook niet wereldvreemd is geworden, net zoals bepaalde van onze rechtssystemen. Waarschijnlijk is de ‘B’ in de naam wel de oorzaak.
Ecocheques, maaltijdcheques, subsidiëren van bedrijfswagens, het zijn allemaal lapmiddelen om de belastingen te ontwijken die inderdaad zowat de hoogste zijn van Europa. Ze zouden ze beter afschaffen en de werknemers het geld waarop ze recht hebben, te geven zonder daarvoor allerlei nepstatuten in het leven te roepen. Waarom moet dat altijd hier gebeuren en gebeurt dat nergens anders?
